Plutarch, De cohibenda ira, section 5 6:

ἐπιπίπτομεν δέ γε τοῖσ φίλοισ μάλιστά τε καὶ πλειστάκισ. οὐ γὰρ πάντων ἐρῶμεν οὐδὲ πᾶσι φθονοῦμεν οὐδὲ πάντασ φοβούμεθα, θυμῷ δ’ ἄθικτον οὐδὲν οὐδ’ ἀνεπιχείρητον ἀλλ’ ὀργιζόμεθα καὶ πολεμίοισ καὶ φίλοισ καὶ τέκνοισ καὶ γονεῦσι καὶ θεοῖσ νὴ Δία καὶ θηρίοισ καὶ ἀψύχοισ σκεύεσιν, ὡσ ὁ Θάμυρισ ῥηγνὺσ χρυσόδετον κέρασ, ῥηγνὺσ ἁρμονίαν χορδοτόνου λύρασ·