Plutarch, De cohibenda ira, section 2

(플루타르코스, De cohibenda ira, section 2)

φουνδ. καὶ μὴν ὧν γε μεμνήμεθα Μουσωνίου καλῶν ἕν ἐστιν, ὦ Σύλλα, τὸ δεῖν ἀεὶ θεραπευομένουσ βιοῦν τοὺσ σῴζεσθαι μέλλοντασ. οὐ γὰρ ὡσ ἐλλέβορον, οἶμαι, δεῖ θεραπεύσαντα συνεκφέρειν τῷ νοσήματι τὸν λόγον, ἀλλ’ ἐμμένοντα τῇ ψυχῇ συνέχειν τὰσ κρίσεισ καὶ φυλάσσειν.

φαρμάκοισ γὰρ οὐκ ἐοίκεν ἀλλὰ σιτίοισ ὑγιεινοῖσ ἡ δύναμισ αὐτοῦ, μεθ’ ὑγιείασ ἕξιν ἐμποιοῦσα χρηστὴν οἷσ ἂν γένηται συνήθησ·

αἱ δὲ πρὸσ ἀκμάζοντα τὰ πάθη καὶ οἰδοῦντα παραινέσεισ καὶ νουθεσίαι σχολῇ μὲν ἀνύτουσι καὶ μόλισ, οὐδὲν δὲ τῶν ὀσφραντῶν διαφέρουσιν, ἃ τοὺσ ἐπιληπτικοὺσ ἐγείροντα καταπίπτοντασ οὐκ ἀπαλλάττει τοῦ νοσήματοσ.

βοηθοῦντα λόγον ἔξωθεν εἰσ τὴν ψυχήν, ὁ δὲ θυμὸσ οὐχ ᾗ φησιν ὁ Μελάνθιοσ τὰ δεινὰ πράσσει τὰσ φρένασ μετοικίσασ, ἀλλ’ ἐξοικίσασ τελείωσ καὶ ἀποκλείσασ, ὥσπερ οἱ συνεμπιπράντεσ ἑαυτοὺσ ταῖσ οἰκίαισ, πάντα ταραχῆσ καὶ καπνοῦ καὶ ψόφου μεστὰ ποιεῖ τὰ ἐντόσ, ὥστε μήτ’ ἰδεῖν μήτ’ ἀκοῦσαι τῶν ὠφελούντων.

κυβερνήτην ἔξωθεν ἢ προσδέξεται λόγον ἀλλότριον ἄνθρωποσ ἐν θυμῷ καὶ ὀργῇ σαλεύων, ἂν μὴ παρεσκευασμένον ἔχῃ τὸν οἰκεῖον λογισμόν.

ἀλλ’ ὥσπερ οἱ πολιορκίαν προσδεχόμενοι συνάγουσι, καὶ παρατίθενται τἀπιτήδεια τὰσ ἔξωθεν ἐλπίδασ ἀπεγνωκότεσ, οὕτω μάλιστα δεῖ τὰ πρὸσ τὸν θυμὸν βοηθήματα πόρρωθεν λαμβάνοντασ ἐκ φιλοσοφίασ κατακομίζειν εἰσ τὴν ψυχήν, ὡσ, ὅταν ὁ τῆσ χρείασ ἀφίκηται καιρόσ, μὴ ῥᾳδίωσ παρεισάγειν δυνησομένουσ· θόρυβον, ἐὰν μὴ καθάπερ κελευστὴν ἔνδοθεν ἔχῃ τὸν αὑτῆσ λόγον ὀξέωσ δεχόμενον καὶ συνιέντα τῶν παραγγελλομένων ἕκαστον·

ἀκούσασα δὲ τῶν μὲν ἠρέμα καὶ πράωσ λεγομένων καταφρονεῖ, πρὸσ δὲ τοὺσ ἐνισταμένουσ τραχύτερον ἐρεθίζεται.

ἑαυτῆσ ἔχειν ὀφείλει σύνοικον καὶ συγγενὲσ τὸ καταλῦον.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION