Plutarch, De cohibenda ira, section 16

(플루타르코스, De cohibenda ira, section 16)

οὐ μὴν ἀλλ’ ὅσοισ γε συμβαίνει διὰ μισοπονηρίαν ἀληθῶσ ἁλίσκεσθαι πολλάκισ ὑπ’ ὀργῆσ, τὸ ἄγαν ἀφαιρετέον αὐτῆσ καὶ τὸ ἄκρατον ἅμα τῇ σφοδρᾷ πίστει περὶ τῶν συνόντων. μάλιστα τῶν αἰτιῶν τὸν θυμόν, ὅταν ἢ χρηστὸσ ὑποληφθεὶσ ἀναφανῇ μοχθηρὸσ ἢ φιλεῖν δόξασ ἐν διαφορᾷ τινι καὶ μέμψει γένηται.

τὸ δ’ ἐμὸν ἦθοσ οἶσθα δήπουθεν ἡλίκαισ ῥοπαῖσ φέρεται πρὸσ εὔνοιαν ἀνθρώπων καὶ πίστιν·

ὥσπερ οὖν οἱ κατὰ κενοῦ βαίνοντεσ, ὅσῳ μᾶλλον ἐπερείδω τῷ φιλεῖν ἐμαυτόν, ἁμαρτάνω μᾶλλον καὶ σφαλλόμενοσ ἀνιῶμαι· καὶ τοῦ μὲν φιλεῖν ἀπαρύσαι τὸ ἐμπαθὲσ ἄγαν καὶ πρόθυμον οὐκ ἂν ἔτι δυνηθείην τοῦ δὲ πιστεύειν σφόδρα χρησαίμην ἂν ἴσωσ χαλινῷ τῇ Πλάτωνοσ;

εὐλαβείᾳ. καὶ γὰρ Ἑλίκωνα τὸν μαθηματικὸν οὕτωσ ἐπαινεῖν φησιν, ὡσ φύσει εὐμετάβολον ζῷον, καὶ τοὺσ τεθραμμένουσ ἐν τῇ πόλει· καλῶσ δεδιέναι, μὴ ἄνθρωποι καὶ σπέρματα ἀνθρώπων ὄντεσ ἐκφήνωσί που τῆσ φύσεωσ τὴν ἀσθένειαν.

ὁ δὲ Σοφοκλῆσ λέγων ὅτι τὰ πλεῖστα φωρῶν αἰσχρὰ φωράσεισ βροτῶν ἄγαν ἐοίκεν ἡμῖν ἐπεμβαίνειν καὶ κολούειν. "ᾔδειν ὅτι τὴν γυναῖκα γυναῖκ’ εἶχον.

"μήπου ἄρ’ ἐγὼ τοιοῦτοσ;

ἔξωθεν εἴσω τὸν λογισμὸν ἀναστρέφῃ καὶ παρεμβάλλῃ ταῖσ μέμψεσι τὴν εὐλάβειαν, οὐ πολλῇ χρήσεται μισοπονηρίᾳ πρὸσ ἑτέρουσ πολλῆσ ὁρῶν ἑαυτὸν συγγνώμησ δεόμενον. "διὰ τί ῥᾳθυμεῖσ;

ὅταν οὖν ἐν τούτοισ γένωμαι τοῖσ ἐπιλογισμοῖσ, ἅμα τι πειρῶμαι καὶ τοῦ πολυπράγμονοσ ἀφαιρεῖν.

τὸ γὰρ ἐξακριβοῦν ἅπαντα καὶ φωρᾶν καὶ πᾶσαν ἕλκειν εἰσ μέσον ἀσχολίαν οἰκέτου καὶ πρᾶξιν φίλου καὶ διατριβὴν υἱοῦ καὶ ψιθυρισμὸν γυναικόσ, ὀργὰσ φέρει πολλὰσ καὶ συνεχεῖσ καὶ καθημερινάσ, ὧν δυσκολία τρόπου καὶ χαλεπότησ τὸ κεφάλαιόν ἐστι. ὁ μὲν οὖν θεόσ, ὡσ Εὐριπίδησ φησί, τῶν ἄγαν ἅπτεται, τὰ μικρὰ δ’ εἰσ τύχην ἀφεὶσ ἐᾷ ἐγὼ δὲ τῇ τύχῃ μὲν οὐδὲν οἶμαι δεῖν ἐπιτρέπειν οὐδὲ παρορᾶν τὸν νοῦν ἔχοντα, πιστεύειν δὲ καὶ χρῆσθαι τὰ μὲν γυναικὶ·

τὰ δ’ οἰκέταισ τὰ δὲ φίλοισ οἱο͂ν ἄρχοντ’, ἐπιτρόποισ τισὶ καὶ λογισταῖσ καὶ διοικηταῖσ, αὐτὸν ἐπὶ τῶν κυριωτάτων ὄντα τῷ λογισμῷ·

καὶ μεγίστων.

ὡσ γὰρ τὰ λεπτὰ γράμματα τὴν ὄψιν, οὕτω τὰ μικρὰ πράγματα μᾶλλον ἐντείνοντα νύττει καὶ ταράττει τὴν ὀργήν, ἔθοσ πονηρὸν ἐπὶ τὰ μείζονα λαμβάνουσαν. "νηστεῦσαι κακότητοσ ·

ἐπῄνουν δὲ κἀκείνασ ὡσ οὐκ ἀχαρίστουσ οὐδ’ ἀφιλοσόφουσ τὰσ ἐν εὐχαῖσ ὁμολογίασ, ὁμιλίασ ἀφροδισίων ἐνιαυτὸν ἁγνεῦσαι καὶ οἴνου, τιμῶντασ ἐγκρατείᾳ τὸν θεόν· πάλιν ἀπέχεσθαι χρόνον ὡρισμένον, αὑτοῖσ προσέχοντασ πῶσ ἀληθεύσομεν ἔν τε παιδιᾷ καὶ μετὰ σπουδῆσ ἁπάσησ.

εἶτα ταύταισ τὴν ἐμαυτοῦ παρέβαλλον εὐχὴν ὡσ οὐχ ἧττον θεοφιλῆ καὶ ἱεράν·

ἡμέρασ πρῶτον ὀλίγασ ἀοργήτουσ ἔγνων οἱο͂ν ἀμεθύστουσ καὶ ἀοίνουσ διαγαγεῖν ὥσπερ νηφάλια καὶ μελίσπονδα θύων· ἁγνεύοντα καὶ λόγων πονηρῶν καὶ πράξεων ἀτόπων καὶ πάθουσ ἐφ’ ἡδονῇ μικρᾷ καὶ ἀχαρίστῳ ταραχάσ τε μεγάλασ καὶ μεταμέλειαν αἰσχίστην φέροντοσ.

τοῦτο καὶ πρᾶον καὶ φιλάνθρωπον οὐδενὶ τῶν συνόντων εὐμενέσ ἐστιν οὕτω καὶ φίλον καὶ ἄλυπον ὡσ αὐτοῖσ τοῖσ ἔχουσιν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION