헬라어 문장 검색 - ΕπιξτέΩορκσ́06́05́

(에픽테토스, Works, book 4, Πρὸσ τοὺσ μαχίμουσ καὶ θηριώδεισ.)

Ὁ καλὸσ καὶ ἀγαθὸσ οὔτ’ αὐτὸσ μάχεταί τινι οὔτ’ ἄλλον ἐᾷ κατὰ δύναμιν. παράδειγμα δὲ καὶ τούτου καθάπερ καὶ τῶν ἄλλων ἔκκειται ἡμῖν ὁ βίοσ ὁ Σωκράτουσ, ὃσ οὐ μόνον αὐτὸσ πανταχοῦ ἐξέφυγεν μάχην, ἀλλ’ οὐδ’ ἄλλουσ μάχεσθαι εἰά.

ὁρ́α παρὰ Ξενοφῶντι ἐν τῷ Συμποσίῳ πόσασ μάχασ λέλυκεν, πῶσ πάλιν ἠνέσχετο Θρασυμάχου, πῶσ Πώλου, πῶσ Καλλικλέουσ, πῶσ τῆσ γυναικὸσ ἠνείχετο, πῶσ τοῦ υἱοῦ ἐξελεγχόμενοσ ὑπ’ αὐτοῦ, σοφιζόμενοσ.

λίαν γὰρ ἀσφαλῶσ ἐμέμνητο, ὅτι οὐδεὶσ ἀλλοτρίου ἡγεμονικοῦ κυριεύει.

οὐδὲν οὖν ἄλλο ἤθελεν ἢ τὸ ἴδιον. τί δ’ ἔστι τοῦτο;

οὐχ ἱκ οσ οὗτοσ κατὰ φύσιν· τοῦτο γὰρ ἀλλότριον· ἀλλ’ ὅπωσ ἐκείνων τὰ ἴδια ποιούντων, ὡσ αὐτοῖσ δοκεῖ, αὐτὸσ μηδὲν ἧττον κατὰ φύσιν ἕξει καὶ διεξάξει μόνον τὰ αὑτοῦ ποιῶν πρὸσ τὸ κἀκείνουσ ἔχειν κατὰ φύσιν. τοῦτο γάρ ἐστιν, ὃ ἀεὶ πρόκειται τῷ καλῷ καὶ ἀγαθῷ.

στρατηγῆσαι; οὔ· ἀλλ’, ἂν διδῶται, ἐπὶ ταύτησ τῆσ ὕλησ τὸ ἴδιον ἡγεμονικὸν τηρῆσαι. γῆμαι; οὔ· ἄλλ’, ἂν διδῶται γάμοσ, ἐν ταύτῃ τῇ ὕλῃ κατὰ φύσιν ἔχοντα αὑτὸν τηρῆσαι. ἂν δὲ θέλῃ τὸν υἱὸν μὴ ἁμαρτάνειν ἢ τὴν γυναῖκα, θέλει τὰ ἀλλότρια μὴ εἶναι ἀλλότρια.

καὶ τὸ παιδεύεσθαι, τοῦτ’ ἔστιν μανθάνειν τὰ ἴδια καὶ τὰ ἀλλότρια. Ποῦ οὖν ἔτι μάχησ τόποσ τῷ οὕτωσ ἔχοντι; μὴ γὰρ θαυμάζει τι τῶν γινομένων;

μὴ γὰρ καινὸν αὐτῷ φαίνεται; μὴ γὰρ οὐ χείρονα καὶ χαλεπώτερα προσδέχεται τὰ παρὰ τῶν φαύλων ἢ ἀποβαίνει αὐτῷ; μὴ γὰρ οὐ κέρδοσ λογίζεται πᾶν ὅ τι ἀπολείπουσιν τοῦ ἐσχάτου; "ἐλοιδόρησέν σε ὁ δεῖνα.

" πολλὴ χάρισ αὐτῷ, ὅτι μὴ ἔπληξεν. "ἀλλὰ καὶ ἔπληξεν. " πολλὴ χάρισ, ὅτι μὴ ἔτρωσεν. "ἀλλὰ καὶ ἔτρωσεν". πολλὴ χάρισ, ὅτι μὴ ἀπέκτεινεν. πότε γὰρ ἔμαθεν ἢ παρὰ τίνι, ὅτι ἥμερόν ἐστι ζῷον, ὅτι φιλάλληλον, ὅτι μεγάλη βλάβη τῷ ἀδικοῦντι αὐτὴ ἡ ἀδικία;

ταῦτα οὖν μὴ μεμαθηκὼσ μηδὲ πεπεισμένοσ, διὰ τί μὴ ἀκολουθήσῃ τῷ φαινομένῳ συμφέροντι; "βέβληκεν ὁ γείτων λίθουσ".

μή τι οὖν σὺ ἡμάρτηκασ; "ἀλλὰ τὰ ἐν οἴκῳ κατεάγη". σὺ οὖν σκευάριον εἶ; οὔ, ἀλλὰ προαίρεσισ.

τί οὖν σοι δίδοται πρὸσ τοῦτο; ὡσ μὲν λύκῳ ἀντιδάκνειν καὶ ἄλλουσ πλείονασ λίθουσ βάλλειν· ἀνθρώπῳ δ’ ἐὰν ζητῇσ, ἐπίσκεψαί σου τὸ ταμιεῖον, ἴδε τίνασ δυνάμεισ ἔχων ἐλήλυθασ· μή τι τὴν θηριώδη; μή τι τὴν μνησικακητικήν; ἵπποσ οὖν πότ’ ἄθλιόσ ἐστιν;

ὅταν τῶν φυσικῶν δυνάμεων στέρηται· οὐχ ὅταν μὴ δύνηται κοκκύζειν, ἀλλ’ ὅταν μὴ τρέχειν. ὁ δὲ κύων; ὅταν πέτεσθαι μὴ δύνηται; ἀλλ’ ὅταν μὴ ἰχνεύειν.

μή ποτ’ οὖν οὕτωσ καὶ ἄνθρωποσ δυστυχήσ ἐστιν οὐχ ὁ μὴ δυνάμενοσ λέοντασ πνίγειν ἢ ἀνδριάντασ περιλαμβάνειν οὐ γὰρ πρὸσ τοῦτο δυνάμεισ τινὰσ ἔχων ἐλήλυθεν παρὰ τῆσ φύσεωσ, ἀλλ’ ὁ ἀπολωλεκὼσ τὸ εὔγνωμον, ὁ τὸ πιστόν; τοῦτον ἔδει συνελθόντασ θρηνεῖν, εἰσ ὅσα κακὰ ἐλήλυθεν·

τοὺσ χαρακτῆρασ, οὓσ ἔχων ἐν τῇ διανοίᾳ ἐλήλυθεν, οἱούσ καὶ ἐπὶ τῶν νομισμάτων ζητοῦντεσ, ἂν μὲν εὑρ́ωμεν, δοκιμάζομεν, ἂν δὲ μὴ εὑρ́ωμεν, ῥιπτοῦμεν.

"τίνοσ ἔχει τὸν χαρακτῆρα τοῦτο τὸ τετράσσαρον;

Τραιανοῦ; φέρε. Νέρωνοσ; ῥῖψον ἔξω, ἀδόκιμόν ἐστιν, σαπρόν. οὕτωσ καὶ ἐνθάδε. τίνα ἔχει χαρακτῆρα τὰ δόγματα αὐτοῦ; "ἥμερον, κοινωνικόν, ἀνεκτικόν, φιλάλληλον. " φέρε, παραδέχομαι, ποιῶ πολίτην τοῦτον, παραδέχομαι γείτονα, σύμπλουν. ὁρ́α μόνον, μὴ Νερωνιανὸν ἔχει χαρακτῆρα.

μή τι ὀργίλοσ ἐστίν, μή τι μηνιτήσ, μή τι μεμψίμοιροσ; "ἂν αὐτῷ φανῇ, πατάσσει τὰσ κεφαλὰσ τῶν ἀπαντώντων. " τί οὖν ἔλεγεσ, ὅτι ἄνθρωπόσ ἐστιν;

μὴ γὰρ ἐκ ψιλῆσ μορφῆσ κρίνεται τῶν ὄντων ἕκαστον; ἐπεὶ οὕτωσ λέγε καὶ τὸ κήρινον μῆλον εἶναι. καὶ ὀδμὴν ἔχειν αὐτὸ δεῖ καὶ γεῦσιν·

οὐκ ἀρκεῖ ἡ ἐκτὸσ περιγραφή. οὐκοῦν οὐδὲ πρὸσ τὸν ἄνθρωπον ἡ ῥὶσ ἐξαρκεῖ καὶ οἱ ὀφθαλμοί, ἀλλ’ ἂν τὰ δόγματα ἔχῃ ἀνθρωπικά. οὗτοσ οὐκ ἀκούει λόγου, οὐ παρακολουθεῖ ἐλεγχόμενοσ·

ὄνοσ ἐστίν. τούτου τὸ αἰδῆμον ἀπονενέκρωται· ἄχρηστόσ ἐστιν, πάντα μᾶλλον ἢ ἄνθρωποσ. οὗτοσ ζητεῖ, τίνα ἀπαντήσασ λακτίσῃ ἢ δάκῃ· ὥστε οὐδὲ πρόβατον ἢ ὄνοσ, ἀλλά τί ποτε ἄγριον θηρίον. Τί οὖν; θέλεισ με καταφρονεῖσθαι;

‐ Ὑπὸ τίνων; ὑπὸ εἰδότων; καὶ πῶσ καταφρονήσουσιν εἰδότεσ τοῦ πρᾴου, τοῦ αἰδήμονοσ; ἀλλ’ ὑπὸ τῶν ἀγνοούντων; τί σοι μέλει; οὔ τινι γὰρ ἄλλῳ τεχνίτῃ τῶν ἀτέχνων. ‐ Ἀλλὰ πολὺ μᾶλλον ἐπιφυήσονταί μοι. ‐ Τί λέγεισ τὸ ἐμοί;

δύναταί τισ τὴν προαίρεσιν τὴν σὴν βλάψαι ἢ κωλῦσαι ταῖσ προσπιπτούσαισ φαντασίαισ χρῆσθαι ὡσ πέφυκεν; ‐ Οὔ.

‐ Τί οὖν ἔτι ταράσσῃ καὶ φοβερὸν σαυτὸν θέλεισ ἐπιδεικνύειν; οὐχὶ δὲ παρελθὼν εἰσ μέσον κηρύσσεισ, ὅτι εἰρήνην ἄγεισ πρὸσ πάντασ ἀνθρώπουσ, ὅ τι ἂν ἐκεῖνοι ποιῶσι, καὶ μάλιστ’ ἐκείνων καταγελᾷσ, ὅσοι σε βλάπτειν δοκοῦσιν; "ἀνδράποδα ταῦτα οὐκ οἶδεν οὐδὲ τίσ εἰμὶ οὐδὲ ποῦ μου τὸ ἀγαθὸν καὶ τὸ κακόν· οὐ πρόσοδοσ αὐτοῖσ πρὸσ τὰ ἐμά. " Οὕτωσ καὶ ἐχυρὰν πόλιν οἱ οἰκοῦντεσ καταγελῶσι τῶν πολιορκούντων· "νῦν οὗτοι τί πρᾶγμα ἔχουσιν ἐπὶ τῷ μηδενί;

ἀσφαλέσ ἐστιν ἡμῶν τὸ τεῖχοσ, τροφὰσ ἔχομεν ἐπὶ πάμπολυν χρόνον, τὴν ἄλλην ἅπασαν παρασκευήν. " ταῦτά ἐστι τὰ πόλιν ἐχυρὰν καὶ ἀνάλωτον ποιοῦντα, ἀνθρώπου δὲ ψυχὴν οὐδὲν ἄλλο ἢ δόγματα.

ποῖον γὰρ τεῖχοσ οὕτωσ ἰσχυρὸν ἢ ποῖον σῶμα οὕτωσ ἀδαμάντινον ἢ ποία κτῆσισ ἀναφαίρετοσ ἢ ποῖον ἀξίωμα οὕτωσ ἀνεπιβούλευτον; πάντα πανταχοῦ θνητά, εὐάλωτα, οἷσ τισιν τὸν ὁπωσοῦν προσέχοντα πᾶσα ἀνάγκη ταράσσεσθαι, κακελπιστεῖν, φοβεῖσθαι, πενθεῖν, ἀτελεῖσ ἔχειν τὰσ ὀρέξεισ, περιπτωτικὰσ ἔχειν τὰσ ἐκκλίσεισ.

εἶτα οὐ θέλομεν τὴν μόνην δεδομένην ἡμῖν ἀσφάλειαν ἐχυρὰν ποιεῖν;

οὐδ’ ἀποστάντεσ τῶν θνητῶν καὶ δούλων τὰ ἀθάνατα καὶ φύσει ἐλεύθερα ἐκπονεῖν; οὐδὲ μεμνήμεθα, ὅτι οὔτε βλάπτει ἄλλοσ ἄλλον οὔτε ὠφελεῖ, ἀλλὰ τὸ περὶ ἑκάστου τούτων δόγμα, τοῦτό ἐστι τὸ βλάπτον, τοῦτο τὸ ἀνατρέπον, τοῦτο μάχη, τοῦτο στάσισ, τοῦτο πόλεμοσ; Ἐτεοκλέα καὶ Πολυνείκη τὸ πεποιηκὸσ οὐκ ἄλλο ἢ τοῦτο, τὸ δόγμα τὸ περὶ τυραννίδοσ, τὸ δόγμα τὸ περὶ φυγῆσ, ὅτι τὸ μὲν ἔσχατον τῶν κακῶν, τὸ δὲ μέγιστον τῶν ἀγαθῶν.

φύσισ δ’ αὕτη παντόσ, τὸ διώκειν τὸ ἀγαθόν, φεύγειν τὸ κακόν·

τὸν ἀφαιρούμενον θατέρου καὶ περιβάλλοντα τῷ ἐναντίῳ, τοῦτον ἡγεῖσθαι πολέμιον, ἐπίβουλον, κἂν ἀδελφὸσ ᾖ, κἂν υἱόσ, κἂν πατήρ. τοῦ γὰρ ἀγαθοῦ συγγενέστερον οὐδέν·

λοιπὸν εἰ ταῦτα ἀγαθὰ καὶ κακά, οὔτε πατὴρ υἱοῖσ φίλοσ οὔτ’ ἀδελφὸσ ἀδελφῷ, πάντα δὲ πανταχοῦ μεστὰ πολεμίων, ἐπιβούλων, συκοφαντῶν. εἰ δ’ οἱά δεῖ προαίρεσισ, τοῦτο μόνον ἀγαθόν ἐστιν, καὶ οἱά μὴ δεῖ, τοῦτο μόνον κακόν, ποῦ ἔτι μάχη, ποῦ λοιδορία;

περὶ τίνων; περὶ τῶν οὐδὲν πρὸσ ἡμᾶσ; πρὸσ τίνασ; πρὸσ τοὺσ ἀγνοοῦντασ, πρὸσ τοὺσ δυστυχοῦντασ, πρὸσ τοὺσ ἠπατημένουσ περὶ τῶν μεγίστων; Τούτων Σωκράτησ μεμνημένοσ τὴν οἰκ[ε]ίαν τὴν αὑτοῦ ᾤκει γυναικὸσ ἀνεχόμενοσ τραχυτάτησ, υἱοῦ ἀγνώμονοσ.

τραχεῖα γὰρ πρὸσ τί ἦν; ἵν’ ὕδωρ καταχέῃ τῆσ κεφαλῆσ ὅσον καὶ θέλει, ἵνα καταπατήσῃ τὸν πλακοῦντα· καὶ τί πρὸσ ἐμέ, ἂν ὑπολάβω, ὅτι ταῦτα οὐκ ἔστι πρὸσ ἐμέ; τοῦτο δ’ ἐμὸν ἔργον ἐστὶ καὶ οὔτε τύραννοσ κωλύσει με θέλοντα οὔτε δεσπότησ οὔτε οἱ πολλοὶ τὸν ἕνα οὔθ’ ὁ ἰσχυρότεροσ τὸν ἀσθενέστερον·

τοῦτο γὰρ ἀκώλυτον δέδοται ὑπὸ τοῦ θεοῦ ἑκάστῳ. ταῦτα τὰ δόγματα ἐν οἰκίᾳ φιλίαν ποιεῖ, ἐν πόλει ὁμόνοιαν, ἐν ἔθνεσιν εἰρήνην, πρὸσ θεὸν εὐχάριστον, πανταχοῦ θαρροῦντα, ὡσ περὶ τῶν ἀλλοτρίων, ὡσ περὶ οὐδενὸσ ἀξίων.

ἀλλ’ ἡμεῖσ γράψαι μὲν καὶ ἀναγνῶναι ταῦτα καὶ ἀναγιγνωσκόμενα ἐπαινέσαι ἱκανοί, πεισθῆναι δ’ οὐδ’ ἐγγύσ.

τοιγαροῦν τὸ περὶ τῶν Λακεδαιμονίων λεγόμενον οἴκοι λέοντεσ, ἐν Ἐφέσῳ δ’ ἀλώπεκεσ καὶ ἐφ’ ἡμῶν ἁρμόσει·

ἐν σχολῇ λέοντεσ, ἔξω δ’ ἀλώπεκεσ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Epictetus, Works, book 4, Πρὸσ τοὺσ μαχίμουσ καὶ θηριώδεισ.

(에픽테토스, Works, book 4, Πρὸσ τοὺσ μαχίμουσ καὶ θηριώδεισ.)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION