Epictetus, Works, book 4, Τίνων δεῖ καταφρονεῖν καὶ πρὸσ τίνα διαφέρεσθαι.

(에픽테토스, Works, book 4, Τίνων δεῖ καταφρονεῖν καὶ πρὸσ τίνα διαφέρεσθαι.)

Ἀπορία πᾶσι τοῖσ ἀνθρώποισ περὶ τὰ ἐκτὸσ γίνεται, ἀμηχανία περὶ τὰ ἐκτόσ. "τί ποιήσω; πῶσ γένηται; πῶσ ἀποβῇ; μὴ τόδε ἀπαντήσῃ, μὴ τόδε".

πᾶσαι αὗται αἱ φωναὶ περὶ τὰ ἀπροαίρετα στρεφομένων εἰσίν· τίσ γὰρ λέγει "πῶσ μὴ συγκατατιθῶμαι τῷ ψεύδει; πῶσ μὴ ἀπονεύσω ἀπὸ τοῦ ἀληθοῦσ; " ἐὰν οὕτωσ ᾖ εὐφυήσ, ὥστε περὶ τούτων ἀγωνιᾶν, ὑπομνήσω αὐτὸν ὅτι "τί ἀγωνιᾷσ;

ἐπὶ σοί ἐστιν· ἀσφαλὴσ ἴσθι· 3.

πάλιν ἂν περὶ ὀρέξεωσ [μὴ] ἀγωνιᾷ, μὴ ἀτελὴσ γένηται καὶ ἀποτευκτική, περὶ ἐκκλίσεωσ, μὴ περιπτωτική, πρῶτον μὲν αὐτὸν καταφιλήσω, ὅτι ἀφεὶσ περὶ ἃ οἱ ἄλλοι ἐπτόηνται καὶ τοὺσ ἐκείνων φόβουσ περὶ τῶν ἰδίων ἔργων πεφρόντικεν, ὅπου αὐτόσ ἐστιν· 3εἰ μὴ θέλῃσ ὀρέγεσθαι ἀποτευκτικῶσ μηδ’ ἐκκλίνειν περιπτωτικῶσ, μηδενὸσ ὀρέγου τῶν ἀλλοτρίων, μηδὲν ἔκκλινε τῶν μὴ ἐπὶ σοί.

εἰ δὲ μή, καὶ ἀποτυχεῖν καὶ περιπεσεῖν ἀνάγκη" 3. ποία ἐνθάδ’ ἀπορία; ποῦ τόπον ἔχει "πῶσ γένηται;

καὶ "πῶσ ἀποβῇ; καὶ "μὴ ἀπαντήσῃ τόδε ἢ τόδε"; Νῦν οὐχὶ τὸ ἐκβησόμενον ἀπροαίρετον; ‐ Ναί.

‐ Ἡ δ’ οὐσία τοῦ ἀγαθοῦ καὶ κακοῦ ἐστιν ἐν τοῖσ προαιρετικοῖσ; ‐ Ναί. ‐ Ἔξεστιν οὖν σοι παντὶ τῷ ἀποβάντι χρῆσθαι κατὰ φύσιν; μή τισ σε κωλῦσαι δύναται; ‐ Οὐδείσ.

‐ Μηκέτι οὖν μοι λέγε "πῶσ γένηται; ὅπωσ γὰρ ἂν γένηται, σὺ αὐτὸ θήσεισ καλῶσ καὶ ἔσται σοι τὸ ἀποβὰν εὐτύχημα. ἢ τίσ ἂν ἦν ὁ Ἡρακλῆσ λέγων "πῶσ μοι μὴ μέγασ λέων ἐπιφανῇ μηδὲ μέγασ σῦσ μηδὲ θηριώδεισ ἄνθρωποι";

καὶ τί σοι μέλει; ἂν μέγασ σῦσ ἐπιφανῇ, μεῖζον ἆθλον ἀθλήσεισ· ἂν κακοὶ ἄνθρωποι, κακῶν ἀπαλλάξεισ τὴν οἰκουμένην. ‐ Ἂν οὖν οὕτωσ ἀποθάνω;

‐ Ἀγαθὸσ ὢν ἀποθανῇ, γενναίαν πρᾶξιν ἐπιτελῶν ἐπεὶ γὰρ δεῖ πάντωσ ἀποθανεῖν, ἀνάγκη τί ποτε ποιοῦντα εὑρεθῆναι, ἢ γεωργοῦντα ἢ σκάπτοντα ἢ ἐμπορευόμενον ἢ ὑπατεύοντα ἢ ἀπεπτοῦντα ἢ διαρροιζόμενον. τί οὖν θέλεισ ποιῶν εὑρεθῆναι ὑπὸ τοῦ θανάτου;

ἐγὼ μὲν τὸ ἐμὸν μέροσ ἔργον τί ποτε ἀνθρωπικόν, εὐεργετικόν, κοινωφελέσ, γενναῖον. εἰ δὲ μὴ δύναμαι τὰ τηλικαῦτα ποιῶν εὑρεθῆναι, ἐκεῖνό γε τὸ ἀκώλυτον, τὸ διδόμενον, ἐμαυτὸν ἐπανορθῶν, ἐξεργαζόμενοσ τὴν δύναμιν τὴν χρηστικὴν τῶν φαντασιῶν, ἀπάθειαν ἐκπονῶν, ταῖσ σχέσεσι τὰ οἰκεῖα ἀποδιδούσ·

εἰ οὕτωσ εὐτυχήσ εἰμι, καὶ τοῦ τρίτου τόπου παραπτόμενοσ, τοῦ περὶ τὴν τῶν κριμάτων ἀσφάλειαν. Ἂν μετὰ τούτων με ὁ θάνατοσ καταλάβῃ, ἀρκεῖ μοι ἂν δύνωμαι πρὸσ τὸν θεὸν ἀνατεῖναι τὰσ χεῖρασ, εἰπεῖν ὅτι "ἃσ ἔλαβον ἀφορμὰσ παρὰ σοῦ πρὸσ τὸ αἰσθέσθαι σου τῆσ διοικήσεωσ καὶ ἀκολουθῆσαι αὐτῇ, τούτων οὐκ ἠμέλησα· οὐ κατῄσχυνά σε τὸ ἐμὸν μέροσ.

ἰδοῦ, πῶσ κέχρημαι ταῖσ αἰσθήσεσιν, ἰδοῦ, πῶσ ταῖσ προλήψεσιν.

μή ποτέ σε ἐμεμψάμην, μή τι τῶν γινομένων τινὶ δυσηρέστησα ἢ ἄλλωσ γενέσθαι ἠθέλησα, μή τι τὰσ σχέσεισ παρέβην[αι]; ὅ με σὺ ἐγέννησασ, χάριν ἔχω, ὧν ἔδωκασ·

ἐφ’ ὅσον ἐχρησάμην τοῖσ σοῖσ, ἀρκεῖ μοι. πάλιν αὐτὰ ἀπόλαβε καὶ κατάταξον εἰσ ἣν θέλεισ χώραν. σὰ γὰρ ἦν πάντα, σύ μοι αὐτὰ δέδωκασ" 3. οὐκ ἀρκεῖ οὕτωσ ἔχοντα ἐξελθεῖν; καὶ τίσ βίων κρείττων ἢ εὐσχημονέστεροσ τοῦ οὕτωσ ἔχοντοσ, ποία δὲ καταστροφὴ εὐδαιμονεστέρα;

οὐ μικρὰ δέξασθαι οὐδὲ μικρῶν ἀποτυχεῖν.

οὐ δύνασαι καὶ ὑπατεῦσαι θέλειν καὶ ταῦτα καὶ ἀγροὺσ ἔχειν ἐσπουδακέναι καὶ ταῦτα καὶ τῶν δουλαρίων φροντίζειν καὶ σεαυτοῦ. ἀλλ’ ἄν τι τῶν ἀλλοτρίων θέλῃσ, τὰ σὰ ἀπώλετο.

αὕτη τοῦ πράγματοσ ἡ φύσισ· προῖκα οὐδὲν γίνεται. καὶ τί θαυμαστόν;

ἂν ὑπατεῦσαι θέλῃσ, ἀγρυπνῆσαί σε δεῖ, περιδραμεῖν, τὰσ χεῖρασ καταφιλῆσαι, πρὸσ ταῖσ ἀλλοτρίαισ θύραισ κατασαπῆναι, πολλὰ μὲν εἰπεῖν, πολλὰ δὲ πρᾶξαι ἀνελεύθερα, δῶρα πέμψαι πολλοῖσ, ξένια καθ’ ἡμέραν ἐνίοισ· καὶ τί τὸ γινόμενόν ἐστιν; δώδεκα δεσμὰ ῥάβδων καὶ τρὶσ ἢ τετράκισ ἐπὶ βῆμα καθίσαι καὶ κιρκήσια δοῦναι καὶ σπυρίσιν δειπνίσαι.

ἢ δειξάτω μοί τισ, τί ἐστι παρὰ ταῦτα. ὑπὲρ ἀπαθείασ οὖν, ὑπὲρ ἀταραξίασ, ὑπὲρ τοῦ καθεύδοντα καθεύδειν, ἐγρηγορότα ἐγρηγορέναι, μὴ φοβεῖσθαι μηδέν, μὴ ἀγωνιᾶν ὑπὲρ μηδενὸσ οὐδὲν ἀναλῶσαι θέλεισ, οὐδὲν πονῆσαι;

ἀλλ’ ἄν τι ἀπόληταί σου περὶ ταῦτα γινομένου ἢ ἀναλωθῇ κακῶσ ἢ ἄλλοσ τύχῃ ὧν ἔδει σε τυχεῖν, εὐθὺσ [μὴ] δηχθήσῃ ἐπὶ τῷ γενομένῳ;

οὐκ ἀντιθήσεισ, τί ἀντὶ τίνοσ λαμβάνεισ, πόσον ἀντὶ πόσου;

ἀλλὰ προῖκα θέλεισ τὰ τηλικαῦτα λαβεῖν; καὶ πῶσ δύνασαι; ἔργον ἔργῳ.

οὐ δύνασαι καὶ τὰ ἐκτὸσ ἔχειν ἐπιμελείασ τετυχηκότα καὶ τὸ σαυτοῦ ἡγεμονικόν. εἰ δ’ ἐκεῖνα θέλεισ, τοῦτο ἄφεσ· εἰ δὲ μή, οὔτε τοῦτο ἕξεισ οὔτ’ ἐκεῖνα, περισπώμενοσ ἐπ’ ἀμφότερα. εἰ τοῦτο θέλεισ, ἐκεῖνά σε ἀφεῖναι δεῖ. ἐκχεθήσεται τὸ ἔλαιον, ἀπολεῖται τὰ σκευάρια, ἀλλ’ ἐγὼ ἀπαθὴσ ἔσομαι.

ἐμπρησμὸσ ἔσται ἐμοῦ μὴ παρόντοσ καὶ ἀπολεῖται τὰ βιβλία, ἀλλ’ ἐγὼ χρήσομαι ταῖσ φαντασίαισ κατὰ φύσιν. ἀλλ’ οὐχ ἕξω φαγεῖν. εἰ οὕτωσ τάλασ εἰμί, λιμὴν τὸ ἀποθανεῖν.

οὗτοσ δ’ ἐστὶν ὁ λιμὴν πάντων, ὁ θάνατοσ, αὕτη ἡ καταφυγή. διὰ τοῦτο οὐδὲν τῶν ἐν τῷ βίῳ χαλεπόν ἐστιν. ὅταν θέλῃσ, ἐξῆλθεσ καὶ οὐ καπνίζῃ.

τί οὖν ἀγωνιᾷσ, τί ἀγρυπνεῖσ; οὐχὶ δὲ εὐθὺσ ἀναλογισάμενοσ, ποῦ σου τὸ ἀγαθόν ἐστι καὶ τὸ κακόν, λέγεισ ὅτι "ἐπ’ ἐμοὶ ἀμφότερα· οὔτε τούτου τισ ἀφελέσθαι με δύναται οὔτ’ ἐκείνῳ ἄκοντα περιβαλεῖν. τί οὖν οὐ ῥέγχω βαλών;

τὰ ἐμὰ ἀσφαλῶσ ἔχει· τὰ ἀλλότρια ὄψεται αὐτὰ ὃσ ἂν φέρῃ, ὡσ ἂν διδῶται παρὰ τοῦ ἔχοντοσ ἐξουσίαν. τίσ εἰμι ὁ θέλων αὐτὰ οὕτωσ ἔχειν ἢ οὕτωσ;

μὴ γάρ μοι δέδοται ἐκλογὴ αὐτῶν; μὴ γὰρ ἐμέ τισ αὐτῶν διοικητὴν πεποίηκεν; ἀρκεῖ μοι ὧν ἔχω ἐξουσίαν. ταῦτά με δεῖ κάλλιστα παρασκευάσαι, τὰ δ’ ἄλλα ὡσ ἂν θέλῃ ὁ ἐκείνων κύριοσ". Ταῦτά τισ ἔχων πρὸ ὀφθαλμῶν ἀγρυπνεῖ, καὶ στρέφεται ἔνθα καὶ ἔνθα; τί θέλων ἢ τί ποθῶν;

Πάτροκλον ἢ Ἀντίλοχον ἢ Μενέλαον; πότε γὰρ ἡγήσατο ἀθάνατόν τινα τῶν φίλων; πότε γὰρ οὐκ εἶχεν πρὸ ὀφθαλμῶν, ὅτι αὔριον ἢ εἰσ τρίτην δεῖ ἢ αὐτὸν ἀποθανεῖν ἢ ἐκεῖνον; "ναί", φησίν, "ἀλλ’ ᾤμην, ὅτι ἐκεῖνοσ ἐπιβιώσεταί μοι καὶ αὐξήσει μου τὸν υἱόν.

" μωρὸσ γὰρ ἦσ καὶ τὰ ἄδηλα ᾤου. τί οὖν οὐκ ἐγκαλεῖσ σεαυτῷ, ἀλλὰ κλαίων κάθησαι ὡσ τὰ κοράσια; "ἀλλ’ ἐκεῖνόσ μοι φαγεῖν παρετίθει.

" ἔζη γάρ, μωρέ· νῦν δ’ οὐ δύναται. ἀλλ’ Αὐτομέδων σοι παραθήσει· ἂν δὲ καὶ Αὐτομέδων ἀποθάνῃ, ἄλλον εὑρήσεισ. ἂν δ’ ἡ χύτρα, ἐν ᾗ ἥψετό σοι τὸ κρέασ, καταγῇ, λιμῷ σε δεῖ ἀποθανεῖν, ὅτι μὴ ἔχεισ τὴν συνήθη χύτραν;

οὐ πέμπεισ καὶ ἄλλην καινὴν ἀγοράζεισ; οὐ μὲν γάρ τι, φησίν, κακώτερον ἄλλο πάθοιμι. τοῦτο γάρ σοι κακόν ἐστιν;

εἶτ’ ἀφεὶσ τοῦτο ἐξελεῖν αἰτιᾷ τὴν μητέρα, ὅτι σοι οὐ προεῖπεν, ἵν’ ὀδυνώμενοσ ἐξ ἐκείνου διατελῇσ; τί δοκεῖτε;

μὴ ἐπίτηδεσ ταῦτα συνθεῖναι Ὅμηρον, ἵν’ ἴδωμεν, ὅτι οἱ εὐγενέστατοι, οἱ ἰσχυρότατοι, οἱ πλουσιώτατοι, οἱ εὐμορφότατοι, ὅταν οἱᾶ δεῖ δόγματα μὴ ἔχωσιν, οὐδὲν κωλύονται ἀθλιώτατοι εἶναι καὶ δυστυχέστατοι;

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION