헬라어 문장 검색 - ΕπιξτέΩορκσ́06́06́

(에픽테토스, Works, book 4, Πρὸσ τοὺσ ἐπὶ τῷ ἐλεεῖσθαι ὀδυνωμένουσ.)

Ἀνιῶμαι, φησίν, ἐλεούμενοσ. ‐ Πότερον οὖν σὸν ἔργον ἐστὶ τὸ ἐλεεῖσθαί σε ἢ τῶν ἐλεούντων; τί δ’; ἐπὶ σοί ἐστι τὸ παῦσαι αὐτό; ‐ Ἐπ’ ἐμοί, ἂν δεικνύω αὐτοῖσ μῆ ἄξιον ἐλέου ὄντα ἐμαυτόν. ‐ Πότερον δ’ ἤδη σοι ὑπάρχει τοῦτο, τὸ μὴ εἶναι ἐλέου ἄξιον ἢ οὐχ ὑπάρχει;

‐ Δοκῶ ἔγωγε, ὅτι ὑπάρχει. ἀλλ’ οὗτοί γ’ οὐκ ἐπὶ τούτοισ ἐλεοῦσιν, ἐφ’ οἷσ, εἴπερ ἄρα, ἦν ἄξιον, ἐπὶ τοῖσ ἁμαρτανομένοισ, ἀλλ’ ἐπὶ πενίᾳ καὶ ἀναρχίᾳ καὶ νόσοισ καὶ θανάτοισ καὶ ἄλλοισ τοιούτοισ. ‐ Πότερον οὖν πείθειν παρεσκεύασαι τοὺσ πολλούσ, ὡσ ἄρα οὐδὲν τούτων κακόν ἐστιν, ἀλλ’ οἱο͂́ν τε καὶ πένητι καὶ ἄρχοντι καὶ ἀτίμῳ εὐδαιμονεῖν, ἢ σαυτὸν ἐπιδεικνύειν αὐτοῖσ πλουτοῦντα καὶ ἄρχοντα;

τούτων γὰρ τὰ μὲν δεύτερα ἀλαζόνοσ καὶ ψυχροῦ καὶ οὐδενὸσ ἀξίου.

καὶ ἡ προσποίησισ ὁρ́α δι’ οἱών ἂν γένοιτο· δουλάριά σε χρήσασθαι δεήσει καὶ ἀργυρωμάτια ὀλίγα κεκτῆσθαι καὶ ταῦτα ἐν φανερῷ δεικνύειν, εἰ οἱο͂́ν τε, ταὐτὰ πολλάκισ καὶ λανθάνειν πειρᾶσθαι ὅτι ταὐτά ἐστιν, καὶ ἱματίδια στιλπνὰ καὶ τὴν ἄλλην πομπὴν καὶ τὸν τιμώμενον ἐπιφαίνειν ὑπὸ τῶν ἐπιφανῶν τούτων καὶ δειπνεῖν πειρᾶσθαι παρ’ αὐτοῖσ ἢ δοκεῖν γε, ὅτι δειπνεῖσ, καὶ περὶ τὸ σῶμα δέ τινα κακοτεχνεῖν, ὡσ εὐμορφότερον φαίνεσθαι καὶ γενναιότερον τοῦ ὄντοσ· ταῦτά σε δεῖ μηχανᾶσθαι, εἰ τὴν δευτέραν ὁδὸν ἀπιέναι θέλεισ ὥστε μὴ ἐλεεῖσθαι.

ἡ πρώτη δὲ καὶ ἀνήνυτοσ καὶ μακρά, ὃ ὁ Ζεὺσ οὐκ ἠδυνήθη ποιῆσαι, τοῦτο αὐτὸ ἐπιχειρεῖν, πάντασ ἀνθρώπουσ πεῖσαι, τίνα ἐστὶν ἀγαθὰ καὶ κακά. μὴ γὰρ δέδοταί σοι τοῦτο;

ἐκεῖνο μόνον σοι δέδοται, σαυτὸν πεῖσαι. καὶ οὔπω πέπεικασ· εἶτά μοι νῦν ἐπιχειρεῖσ πείθειν τοὺσ ἄλλουσ; καὶ τίσ σοι τοσούτῳ χρόνῳ σύνεστιν ὡσ σὺ σαυτῷ;

τίσ δὲ οὕτωσ πιθανόσ ἐστί σοι πρὸσ τὸ πεῖσαι ὡσ σὺ σαυτῷ; τίσ δ’ εὐνούστερον καὶ οἰκειότερον ἔχων ἢ σὺ σαυτῷ; πῶσ οὖν οὔπω πέπεικασ σαυτὸν μαθεῖν;

νῦν οὐχὶ ἄνω κάτω; τοῦτ’ ἔστι περὶ ὃ ἐσπούδακασ; οὐ μανθάνειν, ὥστε ἄλυποσ εἶναι καὶ ἀτάραχοσ καὶ ἀταπείνωτοσ καὶ ἐλεύθεροσ; πρὸσ ταῦτα οὖν οὐκ ἀκήκοασ, ὅτι μία ἐστὶν ἡ ὁδὸσ ἡ φέρουσα, ἀφεῖναι τὰ ἀπροαίρετα καὶ ἐκστῆναι αὐτῶν καὶ ὁμολογῆσαι αὐτὰ ἀλλότρια;

τὸ οὖν ἄλλον τι ὑπολαβεῖν περὶ σοῦ ποίου εἴδουσ ἐστίν;

‐ Τοῦ ἀπροαιρέτου. ‐ Οὐκοῦν οὐδὲν πρὸσ σέ; ‐ Οὐδέν. ‐ Ἔτι οὖν δακνόμενοσ ἐπὶ τούτῳ καὶ ταρασσόμενοσ οἰεί πεπεῖσθαι περὶ ἀγαθῶν καὶ κακῶν; Οὐ θέλεισ οὖν ἀφεὶσ τοὺσ ἄλλουσ αὐτὸσ σαυτῷ γενέσθαι καὶ μαθητὴσ καὶ διδάσκαλοσ;

"ὄψονται οἱ ἄλλοι, εἰ λυσιτελεῖ αὐτοῖσ παρὰ φύσιν ἔχειν καὶ διεξάγειν, ἐμοὶ δ’ οὐδείσ ἐστιν ἐγγίων ἐμοῦ. τί οὖν τοῦτό ἐστιν, ὅτι τοὺσ μὲν λόγουσ ἀκήκοα τοὺσ τῶν φιλοσόφων καὶ συγκατατίθεμαι αὐτοῖσ, ἔργῳ δ’ οὐδὲν γέγονα κουφότεροσ;

μή τι οὕτωσ ἀφυήσ εἰμι; καὶ μὴν περὶ τὰ ἄλλα, ὅσα ἐβουλήθην, οὐ λίαν ἀφυὴσ εὑρέθην, ἀλλὰ καὶ γράμματα ταχέωσ ἔμαθον καὶ παλαίειν καὶ γεωμετρεῖν καὶ συλλογισμοὺσ ἀναλύειν. μή τι οὖν οὐ πέπεικέ με ὁ λόγοσ;

καὶ μὴν οὐκ ἄλλα τινὰ οὕτωσ ἐξ ἀρχῆσ ἐδοκίμασα ἣ εἱλόμην καὶ νῦν περὶ τούτων ἀναγιγνώσκω, ταῦτα ἀκούω, ταῦτα γράφω· ἄλλον οὐχ εὑρήκαμεν μέχρι νῦν ἰσχυρότερον τούτου λόγον. τί οὖν τὸ λεῖπόν μοι ἐστίν;

μὴ οὐκ ἐξῄρηται τἀναντία δόγματα; μὴ αὐταὶ αἱ ὑπολήψεισ ἀγύμναστοί εἰσιν οὐδ’ εἰθισμέναι ἀπαντᾶν ἐπὶ τὰ ἔργα, ἀλλ’ ὡσ ὁπλάρια ἀποκείμενα κατίωται καὶ οὐδὲ περιαρμόσαι μοι δύναται; καίτοι οὔτ’ ἐπὶ τοῦ παλαίειν οὔτ’ ἐπὶ τοῦ γράφειν ἢ ἀναγιγνώσκειν ἀρκοῦμαι τῷ μαθεῖν, ἀλλ’ ἄνω κάτω στρέφω τοὺσ προτεινομένουσ καὶ ἄλλουσ πλέκω καὶ μεταπίπτοντασ ὡσαύτωσ.

τὰ δ’ ἀναγκαῖα θεωρήματα, ἀφ’ ὧν ἔστιν ὁρμώμενον ἄλυπον γενέσθαι, ἄφοβον ἀπαθῆ, ἀκώλυτον, ἐλεύθερον, ταῦτα δ’ οὐ γυμνάζω οὐδὲ μελετῶ κατὰ ταῦτα τὴν προσήκουσαν μελέτην.

εἶτά μοι μέλει, τί οἱ ἄλλοι περὶ ἐμοῦ ἐροῦσιν, εἰ φανοῦμαι αὐτοῖσ ἀξιόλογοσ, εἰ φανοῦμαι εὐδαίμων;

Ταλαίπωρε, οὐ θέλεισ βλέπειν, τί σὺ λέγεισ περὶ σαυτοῦ; τίσ φαίνῃ σαυτῷ;

τίσ ἐν τῷ ὑπολαμβάνειν, τίσ ἐν τῷ ὀρέγεσθαι, τίσ ἐν τῷ ἐκκλίνειν· τίσ ἐν ὁρμῇ, παρασκευῇ, ἐπιβολῇ, τοῖσ ἄλλοισ τοῖσ ἀνθρωπικοῖσ ἔργοισ; ἀλλὰ μέλει σοι, εἴ σε ἐλεοῦσιν οἱ ἄλλοι;

‐ Ναί· ἀλλὰ παρὰ τὴν ἀξίαν ἐλεοῦμαι. ‐ Οὐκοῦν ἐπὶ τούτῳ ὀδυνᾷ; ὁ δέ γε ὀδυνώμενοσ ἐλεεινόσ ἐστιν; ‐ Ναί. ‐ Πῶσ οὖν ἔτι παρὰ ἀξίαν ἐλεῇ; αὐτοῖσ γὰρ οἷσ περὶ τὸν ἔλεον πάσχεισ κατασκευάζεισ σεαυτὸν ἄξιον τοῦ ἐλεεῖσθαι. τί οὖν λέγει Ἀντισθένησ;

οὐδέποτ’ ἤκουσασ; "βασιλικόν, ὦ Κῦρε, πράττειν μὲν εὖ, κακῶσ δ’ ἀκούειν" 3. τὴν κεφαλὴν ὑγιᾶ ἔχω καὶ πάντεσ οἰόνται ὅτι κεφαλαλγῶ. τί μοι μέλει; ἀπύρετόσ εἰμι καὶ ὡσ πυρέσσοντί μοι συνάχθονται·

"τάλασ, ἐκ τοσούτου χρόνου οὐ διέλειπεσ πυρέσσων". λέγω καὶ ἐγὼ σκυθρωπάσασ ὅτι "ναί· ταῖσ ἀληθείαισ πολὺσ ἤδη χρόνοσ, ἐξ οὗ μοι κακῶσ ἐστιν". "τί οὖν γένηται; ὡσ ἂν ὁ θεὸσ θέλῃ. καὶ ἅμα ὑποκαταγελῶ τῶν οἰκτειρόντων με. τί οὖν κωλύει καὶ ἐνταῦθα ὁμοίωσ;

πένησ εἰμί, ἀλλὰ ὀρθὸν δόγμα ἔχω περὶ πενίασ. τί οὖν μοι μέλει, εἴ μ’ ἐπὶ τῇ πενίᾳ ἐλεοῦσιν; οὐκ ἄρχω, ἄλλοι δ’ ἄρχουσιν. ἀλλ’ ὃ δεῖ ὑπειληφέναι, ὑπείληφα περὶ τοῦ ἄρχειν καὶ μὴ ἄρχειν. ὄψονται οἱ ἐλεοῦντέσ με, ἐγὼ δ’ οὔτε πεινῶ οὔτε διψῶ οὔτε ῥιγῶ, ἀλλ’ ἀφ’ ὧν αὐτοὶ πεινῶσιν ἢ διψῶσιν οἰόνται κἀμέ. τί οὖν αὐτοῖσ ποιήσω; περιερχόμενοσ κηρύσσω καὶ λέγω "μὴ πλανᾶσθε, ἄνδρεσ, ἐμοὶ καλῶσ ἐστιν·

οὔτε πενίασ ἐπιστρέφομαι οὔτε ἀναρχίασ οὔτε ἁπλῶσ ἄλλου οὐδενὸσ ἢ δογμάτων ὀρθῶν· ταῦτα ἔχω ἀκώλυτα, οὐδενὸσ πεφρόντικα ἔτι" 3; καὶ τίσ αὕτη φλυαρία;

πῶσ ἔτι ὀρθὰ δόγματα ἔχω μὴ ἀρκούμενοσ τῷ εἶναι ὅσ εἰμι, ἀλλ’ ἐπτοημένοσ ὑπὲρ τοῦ δοκεῖν; Ἀλλ’ ἄλλοι πλειόνων τεύξονται καὶ προτιμηθήσονται.

‐ Τί οὖν εὐλογώτερον ἢ τοὺσ περί τι ἐσπουδακότασ ἐν ἐκείνῳ πλεῖον ἔχειν, ἐν ᾧ ἐσπουδάκασιν; περὶ ἀρχὰσ ἐσπουδάκασιν, σὺ περὶ δόγματα· καὶ περὶ πλοῦτον, σὺ περὶ τὴν χρῆσιν τῶν φαντασιῶν. ὁρ́α, εἰ ἐν τούτῳ σου πλέον ἔχουσιν, περὶ ὃ σὺ μὲν ἐσπούδακασ, ἐκεῖνοι δ’ ἀμελοῦσιν·

εἰ συγκατατίθενται μᾶλλον περὶ τὰ φυσικὰ μέτρα, εἰ ὀρέγονταί σου ἀναποτευκτότερον, εἰ ἐκκλίνουσιν ἀπεριπτωτότερον, εἰ ἐν ἐπιβολῇ, ἐν προθέσει, εἰ ἐν ὁρμῇ μᾶλλον εὐστοχοῦσιν, εἰ τὸ πρέπον σῴζουσιν ὡσ ἄνδρεσ, ὡσ υἱοί, ὡσ γονεῖσ, εἶθ’ ἑξῆσ κατὰ τὰ ἄλλα τῶν σχέσεων ὀνόματα. εἰ δ’ ἄρχουσιν ἐκεῖνοι, σὺ δ’ οὐ θέλεισ σαυτῷ τὰσ ἀληθείασ εἰπεῖν, ὅτι σὺ μὲν οὐδὲν τούτου ἕνεκα ποιεῖσ, ἐκεῖνοι δὲ πάντα, ἀλογώτατον δὲ τὸν ἐπιμελούμενόν τινοσ ἔλαττον φέρεσθαι [οὐ] ἢ τὸν ἀμελοῦντα;

Οὔ, ἀλλ’ ἐπειδὴ φροντίζω ἐγὼ δογμάτων ὀρθῶν, εὐλογώτερόν μέ ἐστιν ἄρχειν.

‐ Ἐν ᾧ φροντίζεισ, ἐν δόγμασιν· ἐν ᾧ δ’ ἄλλοι μᾶλλόν σου πεφροντίκασιν, ἐκείνοισ παραχώρει. οἱο͂ν εἰ διὰ τὸ δόγματα ἔχειν ὀρθὰ ἠξίουσ τοξεύων μᾶλλον ἐπιτυγχάνειν τῶν τοξοτῶν ἢ χαλκεύων μᾶλλον τῶν χαλκέων. ἄφεσ οὖν τὴν περὶ τὰ δόγματα σπουδὴν καὶ περὶ ἐκεῖνα ἀναστρέφου, ἃ κτήσασθαι θέλεισ, καὶ τότε κλαῖε, ἐάν σοι μὴ προχωρῇ·

κλαίειν γὰρ ἄξιοσ εἶ. νῦν δὲ πρὸσ ἄλλοισ γίνεσθαι λέγεισ, ἄλλων ἐπιμελεῖσθαι, οἱ πολλοὶ δὲ τοῦτο καλῶσ λέγουσιν, ὅτι ἔργον ἔργῳ οὐ κοινωνεῖ.

ὁ μὲν ἐξ ὄρθρου ἀναστὰσ ζητεῖ, τίνα ἐξ οἴκου ἀσπάσηται, τίνι κεχαρισμένον λόγον εἴπῃ, τίνι δῶρον πέμψῃ, πῶσ τῷ ὀρχηστῇ ἀρέσῃ, πῶσ κακοηθισάμενοσ ἄλλον ἄλλῳ χαρίσηται.

ὅταν εὔχηται, περὶ τούτων εὔχεται·

ὅταν θύῃ, ἐπὶ τούτοισ θύει· τὸ τοῦ Πυθαγόρου μὴ δ’ ὕπνον μαλακοῖσιν ἐπ’ ὄμμασι προσδέξασθαι ἐνταῦθα παρατέθεικεν. "πῇ παρέβην;

τῶν πρὸσ κολακείαν. "τί ἔρεξα; μή τι ὡσ ἐλεύθεροσ, μή τι ὡσ γενναῖοσ; κἂν εὑρ́ῃ τι τοιοῦτον, ἐπιτιμᾷ ἑαυτῷ καὶ ἐγκαλεῖ "τί γάρ σοι καὶ τοῦτο εἰπεῖν; οὐ γὰρ ἐνῆν ψεύσασθαι; λέγουσιν καὶ οἱ φιλόσοφοι, ὅτι οὐδὲν κωλύει ψεῦδοσ εἰπεῖν" 3. σὺ δ’ εἴπερ ταῖσ ἀληθείαισ οὐδενὸσ ἄλλου πεφρόντικασ ἢ χρήσεωσ οἱάσ δεῖ φαντασιῶν, εὐθὺσ ἀναστὰσ ἑώθεν ἐνθυμοῦ "τίνα μοι λείπει πρὸσ ἀπάθειαν; τίνα πρὸσ ἀταραξίαν;

τίσ εἰμι; μή τι σωμάτιον, μή τι κτῆσισ, μή τι φήμη; οὐδὲν τούτων. ἀλλὰ τί; λογικόν εἰμι ζῷον".

τίνα οὖν τὰ ἀπαιτήματα; ἀναπόλει τὰ πεπραγμένα. "πῇ παρέβην τῶν πρὸσ εὔροιαν; τί ἔρεξα ἢ ἄφιλον ἢ ἀκοινώνητον ἢ ἄγνωμον; τί μοι δέον οὐκ ἐτελέσθη πρὸσ ταῦτα; τῶν ἔργων, τῶν εὐχῶν ἔτι θέλεισ τὸ ἴσον ἔχειν ἐκείνοισ, περὶ ἃ σὺ μὲν οὐκ ἐσπούδακασ, ἐκεῖνοι δ’ ἐσπουδάκασιν;

εἶτα θαυμάζεισ, εἴ σ’ ἐλεοῦσιν, καὶ ἀγανακτεῖσ;

ἐκεῖνοι δ’ οὐκ ἀγανακτοῦσιν, εἰ σὺ αὐτοὺσ ἐλεεῖσ. διὰ τί; ὅτι ἐκεῖνοι μὲν πεπεισμένοι εἰσίν, ὅτι ἀγαθῶν τυγχάνουσιν, σὺ δ’ οὐ πέπεισαι. διὰ τοῦτο σὺ μὲν οὐκ ἀρκῇ τοῖσ σοῖσ, ἀλλ’ ἐφίεσαι τῶν ἐκείνων·

ἐκεῖνοι δ’ ἀρκοῦνται τοῖσ ἑαυτῶν καὶ οὐκ ἐφίενται τῶν σῶν. ἐπεί τοι εἰ ταῖσ ἀληθείαισ ἐπέπεισο, ὅτι περὶ τὰ ἀγαθὰ σὺ ὁ ἐπιτυγχάνων εἶ, ἐκεῖνοι δ’ ἀποπεπλάνηνται, οὐδ’ ἂν ἐνεθυμοῦ, τί λέγουσι περὶ σοῦ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Epictetus, Works, book 4, Πρὸσ τοὺσ ἐπὶ τῷ ἐλεεῖσθαι ὀδυνωμένουσ.

(에픽테토스, Works, book 4, Πρὸσ τοὺσ ἐπὶ τῷ ἐλεεῖσθαι ὀδυνωμένουσ.)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION