헬라어 문장 검색 - Δεμοστ́Σπεεξηε

(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀριστογείτονοσ Β)

ὅτι μὲν τοίνυν καὶ ὀφείλει τῷ δημοσίῳ Ἀριστογείτων οὑτοσὶ καὶ οὐκ ἔστιν ἐπίτιμοσ, καὶ οἱ νόμοι διαρρήδην ἀπαγορεύουσιν μὴ ἐξεῖναι λέγειν τοῖσ τοιούτοισ, φανερῶσ ἐπιδέδεικται, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι. δεῖ δ’ ὑμᾶσ ἅπαντασ μὲν ἀπείργειν καὶ κωλύειν τοὺσ παρανομοῦντασ, πολὺ δὲ μάλιστα τοὺσ ἐν ταῖσ ἀρχαῖσ ὄντασ καὶ τοὺσ πολιτευομένουσ· διὰ γὰρ τούτουσ τὰ κοινὰ καὶ βλάπτεσθαι πέφυκεν, ἐὰν ὦσι φαῦλοι, καὶ τὰ μέγιστα πάλιν ὠφελεῖσθαι, ἐὰν ὦσιν ἐπιεικεῖσ καὶ θέλωσιν ἐμμένειν τοῖσ νόμοισ.

ὡσ ἐὰν ἅπαξ δῶτε τοῖσ ὑπὲρ τῶν κοινῶν ἐγχειροῦσί τι πράττειν τὸ παρανομεῖν καὶ καταφρονεῖν τῶν ὡρισμένων δικαίων, ἀναγκαῖόν ἐστιν ἅπαντασ ἀπολαύειν τοὺσ μετέχοντασ τῆσ πόλεωσ. ὥσπερ γὰρ τῶν ἐν ταῖσ ναυσὶν ἁμαρτημάτων ἃ συμβαίνει περὶ τοὺσ πλοῦσ, ὅταν μὲν τῶν ναυτῶν τισ ἁμάρτῃ, βραχεῖαν τὴν βλάβην ἤνεγκεν, ὅταν δ’ ὁ κυβερνήτησ ἀποσφαλῇ, κοινὴν τὴν ἀτυχίαν ἅπασι τοῖσ ἐμπλέουσι παρεσκεύασεν, ὡσαύτωσ τὰ μὲν τῶν ἰδιωτῶν ἁμαρτήματα οὐκ εἰσ τὸ πλῆθοσ, εἰσ δ’ αὐτοὺσ ἤνεγκε τὰσ βλάβασ, τὰ δὲ τῶν ἀρχόντων καὶ πολιτευομένων εἰσ ἅπαντασ ἀφικνεῖται.

διὸ καὶ τὰσ τιμωρίασ ὁ Σόλων τοῖσ μὲν ἰδιώταισ ἐποίησε βραδείασ, ταῖσ δ’ ἀρχαῖσ καὶ τοῖσ δημαγωγοῖσ ταχείασ, ὑπολαμβάνων τοῖσ μὲν ἐνδέχεσθαι καὶ παρὰ τὸν χρόνον τὸ δίκαιον λαβεῖν, τοῖσ δ’ οὐκ ἐνεῖναι περιμεῖναι·

τὸ γὰρ τιμωρησόμενον οὐχ ὑπέσται τῆσ πολιτείασ καταλυθείσησ. καὶ τούτοισ τοῖσ δικαίοισ οὐδεὶσ οὕτωσ οὔτ’ ἀναιδὴσ οὔθ’ ὑπὲρ ὑμᾶσ φρονῶν ἐστὶν ὅστισ ἀντιλέγειν ἐπιχειρήσει, πλὴν Ἀριστογείτονοσ τουτουὶ καὶ τῆσ τούτου πονηρίασ. ἀλλὰ πάσασ καὶ τὰσ ἀρχὰσ καὶ τοὺσ πολιτευομένουσ εὑρήσομεν, ἐπειδὰν ἅπαξ τι καταγνῶθ’ ὑμεῖσ, τούτοισ ἐμμένοντασ. τοῦτο μὲν γὰρ ὅταν ἀποχειροτονηθῶσι τινεσ τῶν ἐν ταῖσ ἀρχαῖσ, παραχρῆμα πέπαυνται ἄρχοντεσ καὶ τοὺσ στεφάνουσ περιῄρηνται·

τοῦτο δ’ ὅσοισ τῶν θεσμοθετῶν εἰσ Ἄρειον πάγον οὐχ οἱο͂́ν τ’ ἐστὶν ἀνελθεῖν, παρέντεσ τὸ βιάζεσθαι στέργουσιν ταῖσ ὑμετέραισ γνώσεσι. καὶ τοῦτ’ εἰκότωσ· ὥσπερ γάρ, ὅταν ἄρχωσι, τοὺσ ἰδιώτασ οἰόνται δεῖν αὑτοῖσ πειθαρχεῖν, ὡσαύτωσ, ὅταν αὐτοὶ ἰδιῶται γένωνται πάλιν, τοῖσ τῆσ πόλεωσ ἄρχουσι νόμοισ δικαίωσ ἂν ἀκολουθοῖεν. ἔτι τοίνυν οἱ πολιτευόμενοι πάντεσ, ἐκ τῶν παλαιῶν εἰ βούλεσθ’ ἀρξάμενοι χρόνων θεωρεῖν, ὡσαύτωσ φαίνονται εἴκοντεσ τοῖσ ὑμετέροισ δικαίοισ.

Ἀριστείδην μέν γέ φασιν ὑπὸ τῶν προγόνων μετασταθέντ’ ἐν Αἰγίνῃ διατρίβειν, ἑώσ ὁ δῆμοσ αὐτὸν κατεδέξατο, Μιλτιάδην δὲ καὶ Περικλέα ὀφλόντασ, τὸν μὲν τριάκοντα, τὸν δὲ πεντήκοντα τάλαντα, ἐκτείσαντασ οὕτω δημηγορεῖν. ὃ καὶ δεινότατον ἂν εἰή συμβαῖνον, τοὺσ μὲν πολλὰ καὶ μεγάλα ποιήσαντασ ὑμᾶσ ἀγαθὰ μὴ τυχεῖν ταύτησ τῆσ δωρειᾶσ, ὥστε παρὰ τοὺσ νόμουσ τι τοὺσ κειμένουσ ὑμῖν πρᾶξαι, τὸν δὲ μηδὲν μὲν ἀγαθὸν εἰργασμένον, ὑπερπληθῆ δ’ ἐξημαρτηκότα, τοῦτον οὕτω προχείρωσ φαίνεσθαι καὶ παρὰ τὸ συμφέρον καὶ τὸ δίκαιον ἐξουσίαν παρ’ ὑμῶν τοῦ παρανομεῖν εἰληφότα.

καὶ τί δεῖ λέγειν περὶ τῶν παλαιῶν; ἀλλὰ τοὺσ ἐφ’ ὑμῶν αὐτῶν ἀναλογίσασθε, εἴ τισ οὕτωσ ἀναιδὴσ γέγονεν πώποτε· οὐδένα γὰρ ἂν εὑρ́οιτε, εἰ βουλήσεσθ’ ἀκριβῶσ ἐξετάζειν. χωρὶσ τοίνυν τούτων, ὅταν τισ ψηφίσματοσ ἢ νόμου γραφὴν ἀπενέγκῃ πρὸσ τοὺσ θεσμοθέτασ, ὁ μὲν νόμοσ ἢ τὸ ψήφισμ’ ἄκυρόν ἐστιν, ὁ δὲ θεὶσ ἢ γράψασ οὐδὲν ἀναισχυντεῖ βιαζόμενοσ, ἀλλ’ ὅ τι ἂν ὑμεῖσ ψηφίσησθε, τούτῳ ἐμμένει, κἂν ᾖ πρῶτοσ τῷ δύνασθαι λέγειν ἢ πράττειν ἐν ὑμῖν.

καίτοι πῶσ οὐκ ἄτοπον, ἃ μὲν ἅπαντεσ ὑμεῖσ συλλεγέντεσ ἐψηφίσασθε, διὰ τοὺσ νόμουσ ἄκυρ’ εἶναι, τὴν δ’ Ἀριστογείτονοσ βούλησιν εἰσ τὸ παρανομεῖν κυριωτέραν οἰέσθαι δεῖν τῶν νόμων αὐτῶν καταστῆσαι; πάλιν τοίνυν ὅταν τισ ἐπεξιὼν μὴ μεταλάβῃ τὸ πέμπτον μέροσ τῶν ψήφων, ἐφ’ οἷσ οἱ νόμοι κελεύουσι τὸ λοιπὸν μὴ γράφεσθαι μηδ’ ἀπάγειν μηδ’ ἐφηγεῖσθαι, τὸν αὐτὸν τρόπον παρὰ ταῦτ’ οὐδεὶσ οἰέται δεῖν πράττειν τῶν ἐνόχων ὄντων τούτοισ τοῖσ ἐπιτιμίοισ.

Ἀριστογείτονι δέ, ὡσ ἐοίκε, μόνῳ τῶν ἁπάντων οὐδὲν οὔτε δικαστήριον οὔτε νόμοσ κυριώτερόν ἐστι τῆσ αὑτοῦ βουλήσεωσ. καὶ ταῦτα πάνθ’ οὕτω διαφυλάττουσιν οὐδεπώποτ’ οὔθ’ ὑμῖν οὔτε τοῖσ προγόνοισ μετεμέλησεν.

ἔστι γὰρ δημοκρατίασ φυλακὴ τῶν μὲν ἐχθρῶν ἢ βουλευομένουσ ἢ μαχομένουσ περιεῖναι, τῶν δὲ νόμων ἢ προαιρουμένουσ ἢ συναναγκαζομένουσ ἡττᾶσθαι. καὶ ταῦθ’ ὅτι τοῦτον τὸν τρόπον προσήκει πράττεσθαι, καὶ παρ’ αὐτοῦ τούτου συνωμολόγηται. ὅτε γὰρ Ὑπερείδησ ἔγραψε, τῶν περὶ Χαιρώνειαν ἀτυχημάτων τοῖσ Ἕλλησι γενομένων, καὶ τῆσ πόλεωσ ὑπὲρ αὐτῶν τῶν ἐδαφῶν εἰσ κίνδυνον μέγιστον κατακεκλειμένησ, εἶναι τοὺσ ἀτίμουσ ἐπιτίμουσ, ἵν’ ὁμονοοῦντεσ ἅπαντεσ ὑπὲρ τῆσ ἐλευθερίασ προθύμωσ ἀγωνίζωνται, ἐάν τισ κίνδυνοσ τηλικοῦτοσ καταλαμβάνῃ τὴν πόλιν, τούτου τοῦ ψηφίσματοσ γραφὴν παρανόμων ἀπενέγκασ ἠγωνίζετ’ ἐν τῷ δικαστηρίῳ.

καίτοι πῶσ οὐ δεινὸν εἰσ μὲν τὴν ὑπὲρ τῆσ πατρίδοσ σωτηρίαν μηδενὶ τῶν πολιτῶν Ἀριστογείτονα τουτονὶ συγχωρῆσαι τυχεῖν τῆσ ἐπιτιμίασ, εἰσ δὲ τὴν αὑτοῦ παρανομίαν παρὰ πάντων ὑμῶν ἀξιοῦν λαμβάνειν τὴν αὐτὴν δωρειάν;

καίτοι πολύ γε νομιμώτερον καὶ δικαιότερον τὸ ψήφισμ’ ἐκεῖν’ ἦν οὗ σὺ νῦν ἀξιοῖσ ψηφίσασθαί σοι τουτουσί. τὸ μὲν γὰρ ἴσον καὶ κοινὸν ἅπασι τοῖσ πολίταισ ἦν, τὸ δ’ ἄνισον καὶ σοὶ μόνῳ τῶν ἐν τῇ πόλει τὴν πλεονεξίαν κατασκευάζον·

καὶ τὸ μὲν ὑπὲρ τοῦ μὴ γενέσθαι τὴν εἰρήνην ἐφ’ ᾧ θ’ ἕνα κύριον τῆσ ὅλησ πολιτείασ καταστῆναι, τὸ δ’ ὑπὲρ τοῦ τὰ τουτωνὶ δόγματα καὶ νόμιμα ἐκ παλαιοῦ παραδοθένθ’ ὑπὸ τῶν προγόνων σοὶ μόνῳ δεδόσθαι ἐξουσίαν ἀδεῶσ παραβαίνοντι καὶ πράττοντι ὅ τι ἂν βουληθῇσ. ἡδέωσ δ’ ἂν ἔγωγ’ αὐτὸν ἐρωτήσαιμι πότερ’ ἔννομον καὶ δικαίαν ἐποιήσατο τοῦ ψηφίσματοσ τὴν γραφὴν ἢ τοὐναντίον ἄδικον καὶ παράνομον.

εἰ μὲν γὰρ ἀσύμφερον καὶ τῷ δήμῳ βλαβεράν, δι’ αὐτὸ τοῦτο δικαίωσ ἂν ἀποθάνοι· εἰ δὲ συμφέρουσαν καὶ τοῖσ πολλοῖσ ὠφέλιμον, διὰ τί νῦν τἀναντί’ οἷσ αὐτὸσ ἔγραψασ ψηφίζεσθαι τούτουσ ἀξιοῖσ; ἀλλ’ οὔτ’ ἐκεῖνα δίκαια οὔτε ταῦτ’ ἔννομ’ οὐδὲ συμφέροντ’ ἐστὶν ὑμῖν. ὁρῶ δ’ ὑμᾶσ ἔγωγ’, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, ταύτην ἔχοντασ τὴν γνώμην καὶ περὶ ὑμῶν αὐτῶν·

πολλὰσ γὰρ ἐνδείξεισ ἤδη κατεψηφίσασθ’ ἰδιωτῶν ἀνθρώπων. καίτοι πῶσ οὐ δεινὸν ἐφ’ ὑμῶν μὲν αὐτῶν ἐξετάζεσθαι ἀκριβῶσ τοὺσ νόμουσ, ἐπὶ δὲ τῶν περιεργαζομένων τι καὶ κοινῇ πάντασ ἐνοχλούντων καὶ προσποιουμένων ὑπὲρ τοὺσ ἄλλουσ εἶναι ῥᾳθύμωσ οὕτωσ ἔχειν; οὐ γὰρ δή τινεσ ὑμῶν οὕτωσ ἔχουσιν, ὡσ προσῆκον μὲν ταῦθ’ οὕτωσ ἔχειν ὡσ ἐγὼ λέγω, διὰ δὲ τὴν ἐπιείκειαν τὴν Ἀριστογείτονοσ καὶ τὸ χρήσιμον αὐτὸν ὑμῖν εἶναι παροπτέον τι καὶ παρανομοῦντ’ αὐτόν.

ὅτι μὲν γὰρ πονηρὸσ καὶ τὸν τρόπον δεινῶσ ἄδικοσ, ἱκανῶσ ὑμῖν, ὡσ ἔγωγ’ οἶμαι, ἐκ τῶν προειρημένων Λυκοῦργοσ ἐπιδέδειχεν· ὅτι δ’ οὐδὲ χρήσιμοσ, ἐξ αὐτῶν τῶν πολιτευμάτων ἄν τισ αὐτοῦ θεωρήσειεν. τίνα γὰρ παραγαγὼν εἰσ τὸ δικαστήριον, ὧν ᾐτιᾶτο, τούτων καὶ ᾕρηκεν καὶ εἷλεν;

ἢ ποῖον πόρον ὑμῖν πεπόρικεν; ἢ τί ψήφισμα γέγραφεν ᾧ πεισθέντεσ ὑμεῖσ οὐ πάλιν μετανοῆσαι προείλεσθε; καὶ γὰρ ταῦτα· οὕτω σκαιόσ ἐστι καὶ βάρβαροσ τὸν τρόπον ὥστε, ὅταν ὑμᾶσ ἴδῃ πρόσ τινασ ὀργισθέντασ τι καὶ μᾶλλον τοῦ δέοντοσ παροξυνθέντασ, τηνικαῦτα παρὰ τὴν ὀργὴν ὑμῶν τὰ βουλήματα λαβὼν τοῖσ καιροῖσ ἐναντιοῦται. δεῖ δὲ τὸν πολιτευόμενον ὑπὲρ ὑμῶν οὐχὶ τοῖσ ἐξαίφνησ μετ’ ὀργῆσ πάθεσιν ὑμῖν συμπίπτουσιν ἐπακολουθεῖν, ἀλλὰ τοῖσ λογισμοῖσ καὶ τοῖσ πράγμασι καὶ τοῖσ ὑπάρχουσι καιροῖσ·

τὰ μὲν γὰρ ταχὺ μεταπίπτειν εἴθισται, τὰ δὲ διαμένειν καὶ πλείω χρόνον ὑπάρχειν· ὧν οὗτοσ οὐδὲν ἐνθυμούμενοσ ἐλέγχει τἀπόρρητα τῆσ πολιτείασ, ὥστε ταὔτ’ ἀναγκάζεσθαι καὶ κύρια καὶ πάλιν ἄκυρα ποιεῖν. ἀλλ’ ἴσωσ ὅτι πρὸσ ἅπαντασ ἀεὶ προαιρεῖται λοιδορεῖσθαι καὶ διαβοᾶσθαι καὶ μέμφεσθαι τὰ λεγόμενα, διὰ ταῦτα περιποιῆσαι νῦν αὐτὸν ἁρμόττει.

ἀλλὰ ταῦτά γε νὴ τὴν Ἀθηνᾶν ὄνειδόσ ἐστιν, ἄνδρεσ δικασταί, τῇ πόλει γιγνόμεν’ ἐπὶ τοῦ βήματοσ, καὶ διὰ τὰσ τούτων ἀπονοίασ ἐπονείδιστον ἤδη τὸ πολιτεύεσθαι παρὰ τοῖσ ἐπιεικέσιν ὑμῶν ἐστιν. εἰ δ’ οὖν τινι τοῦθ’ ὑμῶν ἐν ἡδονῇ συμβέβηκεν, οὐκ ἀπορήσετε τῶν τοιαῦτα ποιησόντων, ἐπεὶ καὶ νῦν μεστὸν τὸ βῆμ’ ἐστίν. οὐ γὰρ ἐπιτιμᾶν τοῖσ συμβεβουλευμένοισ χαλεπόν, ἀλλὰ συμβουλεῦσαι καὶ πεῖσαί τι τῶν δεόντων ὑμᾶσ ψηφίσασθαι. πρὸσ δὲ τούτοισ, εἰ μὲν μὴ καὶ πρότερον τοῖσ αὐτοῖσ τούτοισ χρώμενοσ λόγοισ ἐξηπάτησεν ὑμᾶσ, ὅτ’ ἠγωνίσατο τὴν προτέραν ἔνδειξιν, ἦν μὲν οὐδ’ οὕτω δίκαιον παρὰ τοὺσ ὑπάρχοντασ νόμουσ τι συγχωρεῖν οὐ δεῖ γὰρ παρανομεῖν δόντασ τισὶ τοὺσ ἄλλουσ κατὰ τοὺσ νόμουσ ἀξιοῦν πράττειν, οὐ μὴν ἀλλ’ ἴσωσ γ’ εὐλογώτερον ἦν τὸ πιστεῦσαι καὶ καταχαρίσασθαι καὶ προέσθαι τι τῶν τοιούτων.

ἐπειδὴ δὲ τότ’ ἀφέντεσ ἐπὶ ταῖσ ὁμολογουμέναισ ἐλπίσιν, μικρὸν ὕστερον τὸν αὐτὸν τοῦτον, ὡσ πράττοντα καὶ λέγοντα μὴ τὰ ἄριστα τῷ δήμῳ, πάλιν ἐκολάσατε, τίσ ὑπολείπεται σκῆψισ ὑμῖν ἁρμόττουσα, ἂν νῦν παρακρουσθῆτε;

ὧν μὲν γὰρ ἔργῳ πεῖραν εἰλήφατε, τί δεῖ τοῖσ λόγοισ πιστεύειν; ὧν δὲ μηδέπω τὴν δοκιμασίαν ἔχετ’ ἀκριβῆ παρ’ ὑμῖν αὐτοῖσ, ἐκ τῶν λεγομένων ἴσωσ ἀναγκαῖόν ἐστι κρίνειν. θαυμάζω δ’ ἔγωγε τῶν οὕτωσ ἐχόντων ὥστε τὰ μὲν ἴδια τοῖσ ἐκ τῶν παρεληλυθότων χρόνων οὖσιν ἐπιεικέσι, τούτοισ παρακατατίθεσθαι, τὰ δ’ ἐν τῇ πολιτείᾳ κοινὰ τοῖσ ὁμολογουμένωσ ἐξεληλεγμένοισ οὖσι φαύλοισ ἐπιτρέπειν.

καὶ κύνα μὲν ἐπὶ ποίμνην ἀγεννῆ καὶ φαῦλον οὐδ’ ἂν εἷσ ἐπιστήσειε φυλάττειν· ἐπὶ δὲ τοὺσ τὰ κοινὰ πράττοντασ τοὺσ τυχόντασ ἀνθρώπουσ φασὶν ἔνιοι φύλακασ δεῖν ἐπιπέμπειν, οἳ προσποιούμενοι μηνύειν τοὺσ ἁμαρτάνοντασ αὐτοὶ τῆσ μεγίστησ εἰσὶ φυλακῆσ δεόμενοι. ὧν, ἐὰν ἔχητε νοῦν, ἐνθυμούμενοι τοὺσ μὲν φάσκοντασ τούτουσ τῷ λόγῳ φιλεῖν ὑμᾶσ χαίρειν ἐάσετε, αὐτοὶ δὲ τοῦτ’ ἐκ παντὸσ τρόπου παραφυλάξετε, ὅπωσ μηδενὶ δῶτ’ ἐξουσίαν ἀκύρουσ τοὺσ νόμουσ ποιεῖν, ἄλλωσ τε καὶ τῶν πολλῶν ὑπὲρ τοῦ πλήθουσ καὶ λέγειν καὶ γράφειν δύνασθαι προσποιουμένων.

ὡσ πάνδεινόν ἐστιν τοὺσ μὲν προγόνουσ ὑπὲρ τοῦ μὴ καταλυθῆναι τοὺσ νόμουσ ἀποθνῄσκειν τολμᾶν, ὑμᾶσ δὲ μηδὲ τοὺσ ἐξαμαρτάνοντασ εἰσ αὐτοὺσ τιμωρεῖσθαι, καὶ τὸν μὲν γράψαντα τοὺσ νόμουσ Σόλωνα ἐψηφίσθαι χαλκοῦν ἐν ἀγορᾷ στῆσαι, αὐτῶν δὲ τῶν νόμων ὀλιγωροῦντασ φαίνεσθαι, δι’ οὓσ κἀκεῖνον ὑπερβαλλόντωσ συμβέβηκε τιμᾶσθαι. πῶσ δ’ οὐκ ἂν εἰή τὸ συμβαῖνον ἄλογον, εἰ νομοθετοῦντεσ μὲν ὀργίζεσθε τοῖσ πονηροῖσ, ἐπ’ αὐτοφώρῳ δέ τινασ εἰληφότεσ ἀθῴουσ ἐάσετε;

καὶ τὸν μὲν νομοθέτην ἕν’ ὄντα πᾶσιν ὑπὲρ ὑμῶν ἀπεχθάνεσθαι τοῖσ φαύλοισ, ὑμᾶσ δὲ μηδ’ ὑπὲρ ὑμῶν αὐτῶν κοινῇ συλλεγέντασ ἐπιδείξασθαι μισοῦντασ τοὺσ πονηρούσ, ἀλλ’ ὑφ’ ἑνὸσ ἀνδρὸσ πονηρίασ ἡττηθῆναι; καὶ θάνατον μὲν ὡρικέναι τὴν ζημίαν, ἐάν τισ οὐκ ὄντα νόμον παράσχηται, τοὺσ δὲ τοὺσ ὄντασ εἰσ τὴν τῶν οὐκ ὄντων νόμων τάξιν ἄγοντασ, τούτουσ ἀτιμωρήτουσ περιορᾶν; οὕτω δ’ ἂν ἀκριβέστατα συνθεωρήσαιτε τὸ τοῖσ κειμένοισ νόμοισ πείθεσθαι ἡλίκον ἀγαθόν ἐστιν, καὶ τὸ καταφρονεῖν καὶ τὸ μὴ πειθαρχεῖν αὐτοῖσ ἡλίκον κακόν, εἰ τά τ’ ἐκ τῶν νόμων ἀγαθὰ χωρὶσ καὶ τὰ διὰ τῆσ παρανομίασ συμβαίνοντα πρὸ ὀφθαλμῶν ὑμῖν αὐτοῖσ ποιησάμενοι θεωρήσαιτε.

εὑρήσετε γὰρ τὴν μὲν τὰ τῆσ μανίασ καὶ ἀκρασίασ καὶ πλεονεξίασ, τοὺσ δὲ τὰ τῆσ φρονήσεωσ καὶ σωφροσύνησ καὶ δικαιοσύνησ ἔργα διαπραττομένουσ. δῆλον δέ·

τῶν γὰρ πόλεων ταύτασ ἄριστ’ οἰκουμένασ ἴδοιμεν ἂν ἐν αἷσ ἄριστοι νομοθέται γεγόνασιν· τὰ μὲν γὰρ ἐν τοῖσ σώμασιν ἀρρωστήματα τοῖσ τῶν ἰατρῶν εὑρήμασι καταπαύεται, τὰσ δ’ ἐν ταῖσ ψυχαῖσ ἀγριότητασ αἱ τῶν νομοθετῶν ἐξορίζουσι διάνοιαι. ὅλωσ δ’ οὐδὲν οὔτε σεμνὸν οὔτε σπουδαῖον εὑρήσομεν ὃ μὴ νόμου κεκοινώνηκεν, ἐπεὶ καὶ τὸν ὅλον κόσμον καὶ τὰ θεῖα καὶ τὰσ καλουμένασ ὡρ́ασ νόμοσ καὶ τάξισ, εἰ χρὴ τοῖσ ὁρωμένοισ πιστεύειν, διοικεῖν φαίνεται. παρακαλέσαντεσ οὖν ὑμᾶσ αὐτούσ, ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, βοηθήσατε μὲν τοῖσ νόμοισ, καταψηφίσασθε δὲ τῶν εἰσ τὸ θεῖον ἀσεβεῖν προῃρημένων.

καὶ ταῦτ’ ἐὰν πράξητε, τὰ δέοντα ποιήσετε καὶ τὰ κράτιστα ψηφιεῖσθε.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Demosthenes, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀριστογείτονοσ Β

(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀριστογείτονοσ Β)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION