헬라어 문장 검색 - Αππιαν́ΤηεΞιϝί5́12́

(아피아노스, The Civil Wars, book 5, chapter 12)

Τοῦτο μὲν δὴ τῆσ ναυμαχίασ τέλοσ ἦν τῆσ περὶ Μύλασ Ἀγρίππα καὶ Παπίᾳ γενομένησ· τὸν δὲ Καίσαρα ὁ Πομπήιοσ, ὥσπερ ἦν, ὑπολαβὼν ἐσ τὸ Ταύρου στρατόπεδον οἴχεσθαι καὶ ἐπιχειρήσειν τῷ Ταυρομενίῳ, μετὰ δεῖπνον εὐθὺσ ἐσ Μεσσήνην περιέπλει, μέροσ ἐν ταῖσ Μύλαισ ὑπολιπών, ἵνα αὐτὸν ὁ Ἀγρίππασ ἔτι παρεῖναι νομίζοι.

Ἀγρίππασ μὲν δὴ διαναπαύσασ τὸν στρατόν, ἐσ ὅσον ἤπειγεν, ἐσ Τυνδαρίδα ἐνδιδομένην ἔπλει· καὶ παρῆλθε μὲν εἴσω, μαχομένων δὲ λαμπρῶσ τῶν φρουρῶν ἐξεώσθη. προσεχώρησαν δ’ ἕτεραι πόλεισ αὐτῷ καὶ φρουρὰσ ἐδέξαντο· καὶ αὐτὸσ ἐπανῆλθεν ἐσ Ιἑράν. ὁ δὲ Καῖσαρ ἤδη μὲν ἐσ Λευκόπετραν ἐκ τοῦ Σκυλακίου διεπεπλεύκει, μαθὼν ἔτι ἀκριβέστερον, ὅτι ὁ Πομπήιοσ ἐκ Μεσσήνησ ἐσ Μύλασ οἴχοιτο δι’ Ἀγρίππαν· ἐκ δὲ Λευκοπέτρασ ἔμελλε νυκτὸσ περᾶν ὑπὲρ τὸν πορθμὸν ἐσ τὸ Ταυρομένιον. πυθόμενοσ δὲ περὶ τῆσ ναυμαχίασ μετέγνω μὴ κλέπτειν ἔτι τὸν διάπλουν νενικηκώσ, ἀλλὰ κατὰ φῶσ θαρροῦντι τῷ στρατῷ περαιοῦσθαι· καὶ γὰρ ἔτι πάντωσ ἡγεῖτο Πομπήιον Ἀγρίππᾳ παραμένειν. κατασκεψάμενοσ οὖν ἡμέρασ τὸ πέλαγοσ ἐκ τῶν ὀρῶν, ἐπεὶ καθαρὸν ἔγνω πολεμίων, ἔπλει στρατὸν ἔχων, ὅσον αἱ νῆεσ ἐδέχοντο, Μεσσάλαν ἐπὶ τοῦ λοιποῦ καταλιπών, ἑώσ ἐπ’ αὐτὸν αἱ νῆεσ ἐπανέλθοιεν. ἐλθὼν δ’ ἐπὶ τὸ Ταυρομένιον προσέπεμψε μὲν ὡσ ὑπαξόμενοσ αὐτό, οὐ δεξαμένων δὲ τῶν φρουρῶν παρέπλει τὸν ποταμὸν τὸν Ὀνοβάλαν καὶ τὸ ἱερὸν τὸ Ἀφροδίσιον καὶ ὡρμίσατο ἐσ τὸν Ἀρχηγέτην, Ναξίων τὸν θεόν, ὡσ χάρακα θησόμενοσ ἐνταῦθα καὶ ἀποπειράσων τοῦ Ταυρομενίου. ὁ δὲ Ἀρχηγέτησ Ἀπόλλωνοσ ἀγαλμάτιόν ἐστιν, ὃ πρῶτον ἐστήσαντο Ναξίων οἱ εἰσ Σικελίαν ἀπῳκισμένοι. Ἐνταῦθα τῆσ νεὼσ ἐκβαίνων ὁ Καῖσαρ ὤλισθε καὶ ἔπεσε καὶ ἀνέδραμε δι’ αὑτοῦ.

καὶ αὐτῷ καθισταμένῳ ἔτι τὸ στρατόπεδον Πομπήιοσ ἐπέπλει στόλῳ πολλῷ, θαῦμα ἀδόκητον· ᾤετο γὰρ αὐτον ἐκπεπολεμῆσθαι πρὸσ Ἀγρίππα. παρήλαυνε δὲ τῷ Πομπηίῳ καὶ ἡ ἵπποσ, ἐσ τάχοσ διερίζουσα τῷ ναυτικῷ, καὶ τὰ πεζὰ ἑτέρωθεν ἐφαίνετο, ὥστε δεῖσαι μὲν ἅπαντασ, ἐν μέσῳ τριῶν στρατῶν πολεμίων γενομένουσ, δεῖσαι δὲ τὸν Καίσαρα, Μεσσάλαν οὐκ ἔχοντα μεταπέμψασθαι. οἱ μὲν οὖν ἱππέεσ εὐθὺσ ἠνώχλουν οἱ Πομπηίου χαρακοποιουμένουσ ἔτι τοὺσ τοῦ Καίσαροσ· εἰ δὲ ἐπὶ τοῖσ ἱππεῦσιν οἱ πεζοὶ καὶ τὸ ναυτικὸν ἐφώρμησε, τάχα ἄν τι μεῖζον ἐξήνυστο τῷ Πομπηίῳ. νῦν δὲ ἀπείρωσ τε πολέμου, καὶ ὑπ’ ἀγνοίασ τοῦ θορύβου τῶν Καίσαροσ, καὶ ὄκνου, μὴ μάχησ περὶ δείλην ἑσπέραν ἄρχειν, οἱ μὲν αὐτῶν ἐσ Κόκκυνον ἄκραν ὡρμίσαντο, οἱ πεζοὶ δ’ οὐκ ἀξιοῦντεσ ἀγχοῦ τῶν πολεμίων στρατοπεδεύειν ἐσ Φοίνικα πόλιν ἀνεχώρουν. καὶ νυκτὸσ οἱ μὲν ἀνεπαύοντο, οἱ δὲ τοῦ Καίσαροσ τὸν μὲν χάρακα ἐτέλουν, ὑπὸ δὲ κόπου καὶ ἀγρυπνίασ ἐσ τὴν μάχην ἐβλάπτοντο. τέλη δ’ ἦν αὐτῷ τρία καὶ ἱππέεσ χωρὶσ ἵππων πεντακόσιοι καὶ κοῦφοι χίλιοι καὶ κληροῦχοι σύμμαχοι χωρὶσ καταλόγου δισχίλιοι καὶ ναυτικὴ δύναμισ ἐπὶ τούτοισ. Τὰ μὲν οὖν πεζὰ πάντα Κορνιφικίῳ παραδοὺσ ὁ Καῖσαρ ἐκέλευσε τοὺσ κατὰ τὴν γῆν πολεμίουσ ἀπομάχεσθαι καὶ πράσσειν, ὅ τι ἐπείγοι·

αὐτὸσ δὲ ταῖσ ναυσὶν ἔτι πρὸ ἡμέρασ ἀνήγετο ἐσ τὸ πέλαγοσ, μὴ καὶ τοῦδε αὐτὸν ἀποκλείσαιεν οἱ πολέμιοι. καὶ τὸ μὲν δεξιὸν ἐπέτρεπε Τιτινίῳ, τὸ δὲ λαιὸν Καρισίῳ, λιβυρνίδοσ δὲ αὐτὸσ ἐπέβαινε καὶ περιέπλει πάντασ παρακαλῶν· ἐπὶ δὲ τῇ παρακλήσει τὰ στρατηγικὰ σημεῖα, ὡσ ἐν κινδύνῳ μάλιστα ὤν, ἀπέθετο. ἐπαναχθέντοσ δὲ τοῦ Πομπηίου δὶσ μὲν ἐπεχείρησαν ἀλλήλοισ, καὶ τὸ ἔργον ἐσ νύκτα ἐτελεύτησεν. ἁλισκομένων δὲ καὶ πιμπραμένων τῶν Καίσαροσ νεῶν, αἱ μὲν ἀράμεναι τὰ βραχέα τῶν ἱστίων ἀπέπλεον ἐσ τὴν Ἰταλίαν, τῶν παραγγελμάτων καταφρονοῦσαι· καὶ αὐτὰσ ἐπ’ ὀλίγον οἱ τοῦ Πομπηίου διώξαντεσ ἐπὶ τὰσ ὑπολοίπουσ ἀνέστρεψαν, καὶ τῶνδε τὰσ μὲν ᾕρουν ὁμοίωσ, τὰσ δὲ ἐνεπίμπρασαν. ὅσοι δ’ ἐξ αὐτῶν ἐσ τὴν γῆν ἐσενήχοντο, τοὺσ μὲν οἱ ἱππέεσ οἱ τοῦ Πομπηίου διέφθειρον ἢ συνελάμβανον, οἱ δ’ ἐσ τὸ τοῦ Κορνιφικίου στρατόπεδον ἀνεπήδων, καὶ αὐτοῖσ ὁ Κορνιφίκιοσ ἐπιθέουσιν ἐπεχείρει, τοὺσ κούφουσ ἐκπέμπων μόνουσ· οὐ γὰρ εὔκαιρον ἐδόκει κινεῖν φάλαγγα δύσθυμον ἀντικαθημένων πεζῶν μεγαλοφρονουμένων, ὡσ εἰκὸσ ἦν, ἐπὶ νίκῃ. Καίσαρα δ’ ἐν τοῖσ ὑπηρετικοῖσ ἐσ πολὺ τῆσ νυκτὸσ ἀνακωχεύοντα καὶ βουλευόμενον, εἴτε ἐσ Κορνιφίκιον ἐπανέλθοι διὰ μέσων τοσῶνδε ναυαγίων εἴτε ἐσ Μεσσάλαν διαφύγοι, θεὸσ ἐσ τὸν Λ̓βάλαν λιμένα παρήνεγκε μεθ’ ἑνὸσ ὁπλοφόρου, χωρὶσ φίλων τε καὶ ὑπασπιστῶν καὶ θεραπόντων.

καί τινεσ ἐκ τῶν ὀρῶν ἐσ πύστιν τῶν γεγονότων καταθέοντεσ εὑρ͂ον αὐτὸν τό τε σῶμα καὶ τὴν ψυχὴν ἐσταλμένον, καὶ ἐσ ἀκάτιον ἐξ ἀκατίου μεταφέροντεσ, ἵνα διαλάθοι, μετεκόμισαν ἐσ Μεσσάλαν οὐ μακρὰν ὄντα. ὁ δ’ εὐθύσ, ἔτι ἀθεράπευτοσ, ἔσ τε Κορνιφίκιον ἔστελλε λιβυρνίδα καὶ πανταχοῦ διὰ τῶν ὀρῶν περιέπεμπεν, ὅτι σῴζοιτο, Κορνιφικίῳ τε πάντασ ἐπικουρεῖν ἐκέλευε καὶ αὐτὸσ ἔγραφεν αὐτίκα πέμψειν βοήθειαν. θεραπεύσασ δὲ τὸ σῶμα καὶ ἀναπαυσάμενοσ ὀλίγον ἐσ Στυλίδα νυκτὸσ ἐξῄει, παραπεμπόμενοσ ὑπὸ τοῦ Μεσσάλα, πρὸσ Καρρίναν τρία ἔχοντα ἐπὶ τοῦ πρόπλου τέλη· καὶ τῷδε μὲν ἐκέλευσε διαπλεῖν ἐσ τὸ πέραν, ἔνθα καὶ αὐτὸσ ἔμελλε διαπλευσεῖσθαι, Ἀγρίππαν δὲ γράφων ἠξίου κινδυνεύοντι Κορνιφικίῳ πέμπειν Λαρώνιον μετὰ στρατιᾶσ ὀξέωσ. Μαικήναν δ’ αὖθισ ἐσ Ῥώμην ἔπεμπε διὰ τοὺσ νεωτερίζοντασ· καί τινεσ παρακινοῦντεσ ἐκολάσθησαν. καὶ Μεσσάλαν ἐσ Δικαιάρχειαν ἔπεμπεν, ἄγειν τὸ πρῶτον καλούμενον τέλοσ ἐσ Ἱππώνειον. Μεσσάλασ δὲ οὗτοσ ἦν, ὃν οἱ τρεῖσ ἐπὶ θανάτῳ προγεγράφεσαν ἐν Ῥώμῃ, καὶ χρήματα τῷ κτείναντι καὶ ἐλευθερίαν ἐπικεκηρύχεσαν·

ὁ δὲ πρὸσ Κάσσιον καὶ Βροῦτον φυγών, ἀποθανόντων ἐκείνων, τὸν στόλον ἐπὶ σπονδαῖσ Ἀντωνίῳ παραδεδώκει. καί μοι τοῦτο ἀναμνῆσαι νῦν ἔδοξεν ἐσ ζήλωμα τῆσ Ῥωμαίων ἀρετῆσ, ὅπου Μεσσάλασ, μόνον ἔχων ἐν τοσῇδε συμφορᾷ τὸν προγράψαντα, ἐθεράπευεν ὡσ αὐτοκράτορα καὶ περιέσῳζε. Κορνιφίκιοσ δὲ ἀποτρέψασθαι μὲν ἐκ τοῦ χάρακοσ εὐμαρῶσ εἶχε τοὺσ πολεμίουσ, κινδυνεύων δ’ ἐξ ἀπορίασ ἐσ μάχην ἐξέτασσε καὶ προυκαλεῖτο. Πομπηίου δὲ οὐ συμπλεκομένου μὲν ἀνδράσιν ἐν μόνῃ τῇ μάχῃ τὴν ἐλπίδα ἔχουσιν, παραστήσεσθαι δ’ αὐτοὺσ τῷ λιμῷ προσδοκῶντοσ, ὥδευεν ὁ Κορνιφίκιοσ, ἐν μέσῳ τοὺσ ἀπὸ τῶν νεῶν διαφυγόντασ ἀνόπλουσ ἔχων βαλλόμενόσ τε καὶ χαλεπῶσ, ἐν μὲν τοῖσ πεδινοῖσ ὑπὸ τῶν ἱππέων, ἐν δὲ τοῖσ τραχέσιν ὑπὸ τῶν ψιλῶν τε καὶ κούφων, οἳ Νομάδεσ Λίβυεσ ὄντεσ ἠκόντιζόν τε ἐπὶ πλεῖστον καὶ τοὺσ ἐπεκθέοντασ ὑπέφευγον. Τετάρτῃ δ’ ἡμέρᾳ μόλισ ἐπὶ τὴν ἄνυδρον γῆν ἀφίκοντο, ἣν ῥύακα πυρὸσ λέγουσι, ποτὲ μέχρι θαλάσσησ κατιοῦσαν, ἐπικλύσαι καὶ σβέσαι τὰ ἐν αὐτῇ νάματα.

καὶ αὐτὴν οἱ μὲν ἐπιχώριοι μόνησ ὁδεύουσι νυκτόσ, πνιγώδη τε οὖσαν ἀπ’ ἐκείνου καὶ κονιορτοῦ σποδώδουσ γέμουσαν, οἱ δ’ ἀμφὶ τὸν Κορνιφίκιον οὔτε νυκτὸσ ἐθάρρουν, ἐν ἀσελήνῳ μάλιστα, ἰέναι διὰ ἀπειρίαν ὁδῶν καὶ ἐνέδρασ, οὔτε ἡμέρασ ὑπέμενον, ἀλλ’ ἀπεπνίγοντο καὶ τὰσ βάσεισ ὡσ ἐν θέρει καὶ καύματι ὑπεκαίοντο, μάλιστα οἱ γυμνοί. βραδύνειν τε οὐ δυνάμενοι διὰ τὴν δίψαν ἐνοχλοῦσαν, οὐδένα ἔτι τῶν βαλλόντων αὐτοὺσ ἐπεξῄεσαν, ἀλλ’ ἐτιτρώσκοντο ἀφυλάκτωσ. ἐπεὶ δὲ καὶ τὰσ ἐξόδουσ τῆσ διακεκαυμένησ ἕτεροι κατεῖχον πολέμιοι, ἀμελήσαντεσ τῶν ἀσθενεστέρων τε καὶ γυμνῶν ἀνεπήδων ἐσ τοὺσ αὐχένασ οἱ δυνάμενοι τόλμῃ παραβόλῳ καὶ ἐβιάζοντο τοὺσ πολεμίουσ, ἐσ ὅσον εἶχον δυνάμεωσ. κατεχομένων δὲ καὶ τῶν ἑξῆσ αὐχένων ἀπεγίνωσκον αὑτῶν ἤδη καὶ μεθεῖντο ὑπὸ δίψησ καὶ θέρουσ καὶ κόπου. προτρέποντοσ δὲ αὐτοὺσ τοῦ Κορνιφικίου καὶ πηγὴν πλησίον οὖσαν ἐπιδεικνύοντοσ, οἱ μὲν αὖθισ ἐβιάζοντο, πολλοὺσ ἀπὸ σφῶν ἀπολλύντεσ, ἕτεροι δὲ τὴν πηγὴν κατεῖχον πολέμιοι, καὶ παντελὴσ ἤδη τοὺσ τοῦ Κορνιφικίου κατεῖχον ἀθυμία, καὶ παρίεντο. Ὧδε δὲ αὐτοῖσ ἔχουσι Λαρώνιοσ ἐπιφαίνεται μακρόθεν, ὑπὸ Ἀγρίππου σὺν τρισὶ τέλεσι πεμφθείσ, οὔπω μὲν ἔνδηλοσ ὤν, ὅτι φίλοσ εἰή·

ὑπὸ δὲ ἐλπίδοσ ἀεὶ τοιοῦτον ἔσεσθαι προσδοκῶντεσ ἀνέφερον αὖθισ αὑτῶν. ὡσ δὲ καὶ τοὺσ πολεμίουσ εἶδον τὸ ὕδωρ ἀπολιπόντασ, ἵνα μὴ γένοιντο ἐχθρῶν ἐν μέσῳ, ἀνέκραγον μὲν ὑπὸ ἡδονῆσ, ὅσον ἔσθενον, ἀντιβοήσαντοσ δ’ αὐτοῖσ τοῦ Λαρωνίου δρόμῳ τὴν πηγὴν κατέλαβον. καὶ ὑπὸ μὲν τῶν ἡγεμόνων ἐκωλύοντο πίνειν ἀθρόωσ· ὅσοι δὲ ἠμέλησαν, ἔπινον ὁμοῦ καὶ ἀπέθνῃσκον. Οὕτω μὲν ἐξ ἀέλπτου Κορνιφίκιοσ καὶ τοῦ στρατοῦ τὸ φθάσαν μέροσ περιεσώθη πρὸσ Ἀγρίππαν ἐσ Μύλασ· ἄρτι δὲ ὁ Ἀγρίππασ Τυνδαρίδα εἰλήφει, τροφῶν μεστὸν χωρίον καὶ εὐφυῶσ ἐσ πόλεμον ἐκ τῆσ θαλάσσησ ἔχον, καὶ ὁ Καῖσαρ ἐσ αὐτὸ τὰ πεζὰ καὶ τοὺσ ἱππέασ διεβίβαζεν.

ἐγένοντό τε αὐτῷ πάντεσ ἐν Σικελίᾳ ὁπλιτῶν μὲν ἐσ εἴκοσι καὶ ἓν τέλοσ. ἱππέεσ δὲ δισμύριοι καὶ κοῦφοι πλείουσ τῶν πεντακισχιλίων. Μύλασ δ’ ἔτι καὶ τὰ ἐκ Μυλῶν ἐπί τε Ναυλόχουσ καὶ Πελωριάδα καὶ τὰ παράλια πάντα φρουραὶ Πομπηίου κατεῖχον, αἳ φόβῳ μάλιστα Ἀγρίππου πῦρ διηνεκὲσ ἔκαιον ὡσ ἐμπρήσοντεσ τοὺσ ἐπιπλέοντασ. ἐκράτει δὲ καὶ τῶν στενῶν ἑκατέρων ὁ Πομπήιοσ. ἀμφὶ δὲ τὸ Ταυρομένιον καὶ περὶ Μύλασ τὰσ περιόδουσ τῶν ὀρῶν ἀπετείχιζε καὶ τὸν Καίσαρα ἐκ Τυνδαρίδοσ ἐσ τὸ πρόσθεν ἰόντα ἠνώχλει, μὴ συμπλεκόμενον. Ἀγρίππου δὲ νομισθέντοσ ἐπελεῖν ἐσ Πελωριάδα μετεπήδησεν, ἐκλιπὼν τὰ στενὰ περὶ Μύλασ· καὶ ὁ Καῖσαρ αὐτῶν τε κατέσχε καὶ Μυλῶν καὶ Ἀρτεμισίου, πολίχνησ βραχυτάτησ, ἐν ᾗ φασι τὰσ Ἡλίου βοῦσ γενέσθαι καὶ τὸν ὕπνον Ὀδυσσεῖ. Ψευδοῦσ δὲ τῆσ Ἀγρίππου δόξησ φανείσησ, ὁ Πομπήιοσ ἡσθεὶσ τῶν στενῶν ἀφῃρημένοσ καὶ Τισιηνὸν ἐκάλει μετὰ τοῦ στρατοῦ.

Τισιηνῷ δ’ ὁ Καῖσαρ ὑπήντα καὶ διημάρτανε τῆσ ὁδοῦ περὶ ὄροσ τὸ Μυκόνιον, ἔνθα ἄσκηνοσ ἐνυκτέρευσεν· ὄμβρου τε πολλοῦ καταρραγέντοσ, οἱο͂σ ἐν φθινοπώρῳ γίγνεται, τῶν ὁπλοφόρων τινὲσ τὴν νύκτα πᾶσαν ἀσπίδα Κελτικὴν ὑπερέσχον αὐτοῦ. ἐγένοντο δὲ καὶ βρόμοι τῆσ Αἴτνησ σκληροὶ καὶ μυκήματα μακρὰ καὶ σέλα περιλάμποντα τὴν στρατιάν, ὥστε τοὺσ μὲν Γερμανοὺσ ἐξ εὐνίων ἀναπηδᾶν ὑπὸ δέουσ, τοὺσ δέ, ἀκοῇ τῶν περὶ τῆσ Αἴτνησ λεγομένων, οὐκ ἀπιστεῖν ἐν τοσοῖσδε παραδόξοισ ἐμπεσεῖσθαι σφίσι καὶ τὸν ῥύακα. μετὰ δὲ τοῦτο τὴν Παλαιστηνῶν γῆν ἔκειρε, καὶ Λέπιδοσ αὐτῷ συνήντετο σιτολογῶν, καὶ Μεσσήνῃ παρεστρατοπέδευον ἀμφότεροι. Γιγνομένων δ’ ἀν’ ὅλην τὴν Σικελίαν ἁψιμαχιῶν πολλῶν, ἔργου δὲ μείζονοσ οὐδενόσ, Ταῦρον ὁ Καῖσαρ ἔπεμψε τὰσ ἀγορὰσ τοῦ Πομπηίου περικόπτειν καὶ τὰσ πόλεισ τὰσ χορηγούσασ προκαταλαμβάνειν.

καὶ τῷδε μάλιστα κάμνων ὁ Πομπήιοσ ἔκρινε μάχῃ μείζονι κριθῆναι περὶ ἁπάντων. τὰ μὲν δὴ πεζὰ τοῦ Καίσαροσ ἐδεδίει, ταῖσ δὲ ναυσὶν ἐπαιρόμενοσ ἤρετο πέμπων, εἰ δέχοιτο ναυμαχίᾳ κριθῆναι. ὁ δὲ ὠρρώδει μὲν τὰ ἐνάλια πάντα, οὐ σὺν τύχῃ μέχρι δεῦρο κεχρημένοσ αὐτοῖσ, αἰσχρὸν δὲ νομίσασ ἀντειπεῖν ἐδέχετο. καὶ ὡρίζετο αὐτοῖσ ἡμέρα, ἐσ ἣν τριακόσιαι νῆεσ ἑκατέρων ἰδίᾳ παρεσκευάζοντο, βέλη τε παντοῖα φέρουσαι καὶ πύργουσ καὶ μηχανάσ, ὅσασ ἐπενόουν. ἐπενόει δὲ καὶ τὸν καλούμενον ἁρ́παγα ὁ Ἀγρίππασ, ξύλον πεντάπηχυ σιδήρῳ περιβεβλημένον, κρίκουσ ἔχον περὶ κεραίασ ἑκατέρασ· τῶν δὲ κρίκων εἴχετο τοῦ μὲν ὁ ἁρ́παξ, σιδήριον καμπύλον, τοῦ δὲ καλῴδια πολλά, μηχαναῖσ ἐπισπώμενα τὸν ἁρ́παγα, ὅτε τῆσ πολεμίασ νεὼσ ἐκ καταπέλτου λάβοιτο. Ἐλθούσησ δὲ τῆσ ἡμέρασ πρῶτα μὲν ἦν ἐρετῶν ἅμιλλα καὶ βοή, καὶ βέλη τὰ μὲν ἐκ μηχανῆσ, τὰ δ’ ἀπὸ χειρῶν, ὅσα λίθοι καὶ πυρφόρα καὶ τοξεύματα.

τὸ δ’ αὐτὸ ποιούντων καὶ τῶν πολεμίων ἴση μὲν ἦν ἡ βία τῶν ἀνδρῶν, ὁ δὲ ἁρ́παξ ἐποίει τὸ ἴδιον. μετὰ δὲ αἱ νῆεσ αὐταὶ συνερρήγνυντο ἀλλήλαισ, αἱ μὲν εἰσ τὰ πλάγια, αἱ δὲ κατ’ ἐπωτίδασ, αἱ δὲ ἐπὶ τοὺσ ἐμβόλουσ, ἔνθα μάλιστά εἰσιν αἱ πληγαὶ βίαιοι τινάξαι τε τοὺσ ἐπιβάτασ καὶ τὴν ναῦν ἀργοτέραν ἐργάσασθαι. ἄλλαι δὲ ἀλλήλασ διεξέπλεον βάλλουσαί τε καὶ ἀκοντίζουσαι· καὶ τὰ ὑπηρετικὰ τοὺσ ἐκπίπτοντασ ἀνελάμβανεν. ἔργα τε χειρῶν ἦν καὶ βία ναυτῶν καὶ τέχνη κυβερνητῶν καὶ βοαὶ καὶ στρατηγῶν παρακελεύσεισ καὶ μηχανήματα πάντα. εὐδοκίμει δὲ μάλιστα ὁ ἁρ́παξ, ἔκ τε πολλοῦ ταῖσ ναυσὶ διὰ κουφότητα ἐμπίπτων καὶ ἐμπηγνύμενοσ, ὅτε μάλιστα ὑπὸ τῶν καλῳδίων ἐφέλκοιτο ὀπίσω· κοπῆναί τε ὑπὸ τῶν βλαπτομένων οὐκ ἦν εὔποροσ διὰ σίδηρον τὸν περιέχοντα, καὶ τὸ μῆκοσ αὐτοῦ δυσεφικτότατα τοῖσ κόπτουσι τὰ καλῴδια ἐποίει· οὐδὲ τὸ μηχάνημά πω προέγνωστο, ὡσ δρέπανα δόρασι περιθέσθαι· ἓν δ’ ἐπενόουν ὡσ ἐν ἀδοκήτῳ, τὴν ναῦν κρούοντεσ ἐπὶ πρύμναν ἀντισπᾶν. Ὅτε μὲν οὖν προσπελάσειαν αἱ νῆεσ, ἐμάχοντο παντοίωσ καὶ ἐσ ἀλλήλουσ μεθήλλοντο.

καὶ διαγνῶναι τὸν πολέμιον οὐκ ἦν ἔτι ὁμοίωσ εὔπορον· ὅπλοισ τε γὰρ ὡσ τὰ πολλὰ τοῖσ αὐτοῖσ ἐχρῶντο καὶ φωνῇ σχεδὸν ἅπαντεσ Ἰταλῇ, τά τε συνθήματα μιγνυμένων ἐσ ἀμφοτέρουσ ἐξενήνεκτο, καὶ ἐκ τοῦδε μάλιστα ἐνέδραι πολλαὶ καὶ ποικίλαι παρὰ ἀμφοῖν, καὶ ἀπιστία πρὸσ τοὺσ λέγοντασ αὐτὰ ἐπεγίγνετο, ἀγνωσία τε πάντασ ἀλλήλων ἐπεῖχεν ὡσ ἐν πολέμῳ καὶ θαλάσσῃ γεμούσῃ φόνων τε καὶ ὅπλων καὶ ναυαγίων. οὐ γάρ τινα πεῖραν ἔλιπον, ὅτι μὴ μόνον τὸ πῦρ· τούτου δὲ μετὰ τοὺσ πρώτουσ ἐπίπλουσ ἐφείσαντο διὰ τὰσ συμπλοκάσ. ὁ δὲ πεζὸσ ἑκατέρων στρατὸσ ἀπὸ τῆσ γῆσ μετὰ φόβου καὶ σπουδῆσ ἐσ τὴν θάλασσαν ἀφεώρων, ὡσ ἐν τῇδε καὶ αὐτοὶ περὶ τῆσ σφῶν σωτηρίασ τὴν ἐλπίδα ἔχοντεσ. διέκρινόν γε μὴν οὐδέν, οὐδ’ ἐδύναντο, καὶ μάλιστα περισκοποῦντεσ, οἱᾶ νεῶν ἑξακοσίων ἐπὶ μήκιστον ἐκτεταγμένων καὶ τῆσ οἰμωγῆσ ἐναλλασσομένησ ἀνὰ μέροσ ἑκατέρωθεν. Μόλισ δέ ποτε ταῖσ χροιαῖσ τῶν πύργων, αἷσ δὴ μόναισ διέφερον ἀλλήλων, ὁ Ἀγρίππασ συνεὶσ πλέονασ ἀπολωλέναι τοῦ Πομπηίου ναῦσ ἐθάρρυνε τοὺσ συνόντασ ὡσ ἤδη κατορθοῦντασ·

αἱ δὲ ἑπτακαίδεκα μόναι διέφυγον. καὶ τοῖσ πολεμίοισ αὖθισ ἐμπεσὼν ἐπέκειτο ἀπαύστωσ, μέχρι βιασθέντεσ, ὅσοι μάλιστα κατ’ αὐτὸν ἦσαν, τούσ τε πύργουσ κατέρριψαν καὶ τὰσ ναῦσ ἐπιστρέψαντεσ ἐσ τὸν πορθμὸν ἔφευγον. καὶ ἔφθασαν ἐσδραμεῖν ἑπτακαίδεκα νῆεσ. αἱ δὲ λοιπαί, διακλείσαντοσ αὐτὰσ τοῦ Ἀγρίππου, αἱ μὲν ἐξώκελλον ἐσ τὴν γῆν διωκόμεναι, καὶ συνεξώκελλον αὐταῖσ ὑπὸ ὁρμῆσ οἱ διώκοντεσ ἢ ὁρμιζομένασ ἀπέσπων ἢ ἐνεπίμπρασαν· ὅσαι δὲ ἔτι κατὰ τὸ πέλαγοσ ἐμάχοντο, τὰ περὶ αὐτὰσ γιγνόμενα κατιδοῦσαι παρεδίδοσαν ἑαυτὰσ τοῖσ πολεμίοισ. καὶ ὁ τοῦ Καίσαροσ στρατὸσ ἐπινίκιον ἠλάλαξεν ἐν τῇ θαλάσσῃ, καὶ ὁ πεζὸσ ἀντεβόησεν ἐπὶ τῆσ γῆσ. οἱ Πομπηίου δ’ ἀνῴμωξαν, καὶ αὐτὸσ ἐκ τῶν Ναυλόχων ἀναθορὼν ἐσ τὴν Μεσσήνην ἠπείγετο, οὐδὲν ὑπὸ ἐκπλήξεωσ περὶ τῶν πεζῶν οὐδ’ ἐπισκήψασ· ὅθεν καὶ τούσδε ὁ Καῖσαρ Τισιηνοῦ παραδιδόντοσ ὑποσπόνδουσ ἐδέχετο καὶ τοὺσ ἱππέασ ἐπ’ αὐτοῖσ, τῶν ἱππάρχων παραδιδόντων. κατέδυσαν δὲ ἐν τῷ πόνῳ νῆεσ Καίσαροσ μὲν τρεῖσ, Πομπηίου δὲ ὀκτὼ καὶ εἴκοσι, καὶ αἱ λοιπαὶ κατεφλέχθησαν ἢ ἐλήφθησαν ἢ ἐσ τὴν γῆν ὀκέλλουσαι συνετρίβησαν· Καὶ ὁ Πομπήιοσ ἐν ὁδῷ περὶ τῆσ μεταγνώμησ τοῦ πεζοῦ πυθόμενοσ τήν τε ἐσθῆτα ἤλλαξεν ἐσ ἰδιώτην ἀπ’ αὐτοκράτοροσ καὶ προύπεμψεν ἐσ Μεσσήνην ἐσ τὰσ ναῦσ ἐντίθεσθαι τὰ δυνατά·

παρεσκεύαστο δὲ ἅπαντα ἐκ πολλοῦ. Πλένιόν τε ἐκ Λιλυβαίου, μεθ’ ὧν εἶχεν ὀκτὼ τελῶν, ἐκάλει κατὰ σπουδὴν ὡσ μετὰ τῶνδε φευξόμενοσ. καὶ Πλένιοσ μὲν ἠπείγετο πρὸσ αὐτόν, αὐτομολούντων δὲ ἑτέρων, φίλων τε καὶ φρουρίων καὶ στρατῶν, καὶ τῶν πολεμίων ἐσ τὸν πορθμὸν ἐσπλεόντων, οὐκ ἀναμείνασ οὐδὲ Πλένιον ὁ Πομπήιοσ ἐν πόλει καλῶσ τετειχισμένῃ, ἔφευγεν ἐκ τῆσ Μεσσήνησ ἐπὶ τῶν ἑπτακαίδεκα νεῶν ἐσ Ἀντώνιον, ὡσ ἐξ ὁμοίων αὐτῷ τὴν μητέρα περισεσωκώσ. καὶ ὁ Πλένιοσ αὐτὸν οὐ καταλαβὼν ἐσ τὴν Μεσσήνην παρῆλθε καὶ κατεῖχε τῆσ πόλεωσ. ὁ δὲ Καῖσαρ αὐτὸσ μὲν ἔμεινεν ἐν τῷ περὶ Ναυλόχουσ στρατοπέδῳ, Ἀγρίππαν δ’ ἐκέλευσε τῇ Μεσσήνῃ παρακαθέζεσθαι· καὶ παρεκάθητο σὺν Λεπίδῳ. Πλενίου δὲ πρεσβευομένου περὶ σπονδῶν Ἀγρίππασ μὲν ἠξίου περιμένειν Καίσαρα ἐσ ἑώ, Λέπιδοσ δὲ ἐδίδου τὰσ σπονδὰσ καὶ τὸν τοῦ Πλενίου στρατὸν οἰκειούμενοσ ἑαυτῷ συνεχώρει διαρπάσαι τὴν πόλιν μετὰ τοῦ ἄλλου στρατοῦ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Appian, The Civil Wars, book 5, chapter 12

(아피아노스, The Civil Wars, book 5, chapter 12)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION