Theophrastus, Characters, Κακολογίασ ΚΗ’

(테오프라스토스, Characters, Κακολογίασ ΚΗ’)

Ἔστι δὲ ἡ κακολογία ἀγωγὴ ψυχῆσ εἰσ τὸ χεῖρον ἐν λόγοισ, ὁ δὲ κακολόγοσ τοιόσδε τισ, οἱο͂σ ἐρωτηθείσ· ’ὁ δεῖνα τίσ ἐστιν;

’ ὀγκοῦσθαι καθάπερ οἱ γενεαλογοῦντεσ· ’πρῶτον ἀπὸ τοῦ γένουσ αὐτοῦ ἄρξομαι· τούτου ὁ μὲν πατὴρ ἐξ ἀρχῆσ Σωσίασ ἐκαλεῖτο, ἐγένετο δὲ ἐν τοῖσ στρατιώταισ Σωσίστρατοσ, ἐπειδὴ δὲ εἰσ τοὺσ δημότασ ἐνεγράφη, Σωσίδημοσ. ἡ μέντοι μήτηρ εὐγενὴσ Θρᾷττά ἐστι· καλεῖται γοῦν ἡ ψυχὴ Κρινοκοράκα· τὰσ δὲ τοιαύτασ φασὶν ἐν τῇ πατρίδι εὐγενεῖσ εἶναι· αὐτὸσ δὲ οὗτοσ ὡσ ἐκ τοιούτων γεγονὼσ κακὸσ καὶ μαστιγίασ’. καὶ κακῶσ δὲ πρόσ τινα εἰπεῖν· ’ἐγὼ δήπου τὰ τοιαῦτα οἶδα, ὑπὲρ ὧν σὺ πλανᾷ πρὸσ ἐμέ,’ κἀπὶ τούτοισ διεξιών·

’αὗται αἱ γυναῖκεσ ἐκ τῆσ ὁδοῦ τοὺσ παριόντασ συναρπάζουσι,’ καὶ ’οἰκία τισ αὕτη τὰ σκέλη ἠρκυῖα· οὐ γὰρ οἱο͂ν λῆρόσ ἐστι τὸ λεγόμενον, ἀλλ’ ὥσπερ κύνεσ αἱ γυναῖκεσ ἐν ταῖσ ὁδοῖσ συνέχονται’, καὶ ’τὸ ὅλον ἀνδρόλαλοί τινεσ’, καὶ ’αὐταὶ παρὰ τὴν θύραν τὴν αὔλειον ὑπακούουσι’. ἀμέλει δὲ καὶ κακῶσ λεγόντων ἑτέρων συνεπιλαμβάνεσθαι εἴπασ· ’ἐγὼ δὲ τοῦτον τὸν ἄνθρωπον πλέον πάντων μεμίσηκα·

καὶ γὰρ εἰδεχθήσ τισ ἀπὸ τοῦ προσώπου ἐστίν· ἡ δὲ πονηρία οὐδὲν ὁμοία· σημεῖον δέ· ψυχρῷ λοῦσθαι ἀναγκάζει τῇ τοῦ Ποσειδῶνοσ ἡμέρᾳ’.

καὶ συγκαθήμενοσ δεινὸσ περὶ τοῦ ἀναστάντοσ εἰπεῖν καὶ ἀρχήν γε εἰληφὼσ μὴ ἀποσχέσθαι μηδὲ τοὺσ οἰκείουσ αὐτοῦ λοιδορῆσαι. καὶ πλεῖστα περὶ τῶν φίλων καὶ οἰκείων [κακὰ εἰπεῖν] καὶ περὶ τῶν τετελευτηκότων κακῶσ λέγειν, ἀποκαλῶν παρρησίαν καὶ δημοκρατίαν καὶ ἐλευθερίαν καὶ τῶν ἐν τῷ βίῳ ἥδιστα τοῦτο ποιῶν.

Οὕτωσ ὁ τῆσ ἰδίασ κακίασ ἐρεθισμὸσ μανικοὺσ καὶ ἐξεστηκότασ ἀνθρώπουσ τοῖσ ἤθεσι ποιεῖ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION