헬라어 문장 검색 - Σεπτύ050́

(70인역 성경, 다니엘서)

ΕΝ ἔτει τρίτῳ τῆσ βασιλείασ Ἰωακεὶμ βασιλέωσ Ἰούδα ἦλθε Ναβουχοδονόσορ ὁ βασιλεὺσ Βαβυλῶνοσ εἰσ Ἱερουσαλὴμ καὶ ἐπολιόρκει αὐτήν. καὶ ἔδωκε Κύριοσ ἐν χειρὶ αὐτοῦ τὸν Ἰωακεὶμ βασιλέα Ἰούδα καὶ ἀπὸ μέρουσ τῶν σκευῶν οἴκου τοῦ Θεοῦ, καὶ ἤνεγκεν αὐτὰ εἰσ γῆν Σενναὰρ οἴκου τοῦ Θεοῦ αὐτοῦ. καὶ τὰ σκεύη εἰσήνεγκεν εἰσ τὸν οἶκον θησαυροῦ τοῦ Θεοῦ αὐτοῦ. καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺσ τῷ Ἀσφανὲζ τῷ ἀρχιευνούχῳ αὐτοῦ εἰσαγαγεῖν ἀπὸ τῶν υἱῶν τῆσ αἰχμαλωσίασ Ἰσραὴλ καὶ ἀπὸ τοῦ σπέρματοσ τῆσ βασιλείασ καὶ ἀπὸ τῶν φορθομμὶν νεανίσκουσ. οἷσ οὐκ ἔστιν ἐν αὐτοῖσ μῶμοσ καὶ καλοὺσ τῇ ὄψει καὶ συνιέντασ ἐν πάσῃ σοφίᾳ καὶ γινώσκοντασ γνῶσιν καὶ διανοουμένουσ φρόνησιν καὶ οἷσ ἐστιν ἰσχὺσ ἐν αὐτοῖσ ἑστάναι ἐν τῷ οἴκῳ ἐνώπιον τοῦ βασιλέωσ, καὶ διδάξαι αὐτοὺσ γράμματα καὶ γλῶσσαν Χαλδαίων. καὶ διέταξεν αὐτοῖσ ὁ βασιλεὺσ τὸ τῆσ ἡμέρασ καθ’ ἡμέραν ἀπὸ τῆσ τραπέζησ τοῦ βασιλέωσ καὶ ἀπὸ τοῦ οἴνου τοῦ ποτοῦ αὐτοῦ καὶ θρέψαι αὐτοὺσ ἔτη τρία καὶ μετὰ ταῦτα στῆναι ἐνώπιον τοῦ βασιλέωσ. καὶ ἐγένετο ἐν αὐτοῖσ ἐκ τῶν υἱῶν Ἰούδα Δανιὴλ καὶ Ἀνανίασ καὶ Ἀζαρίασ καὶ Μισαήλ. καὶ ἐπέθηκεν αὐτοῖσ ὁ ἀρχιευνοῦχοσ ὀνόματα τῷ Δανιὴλ Βαλτάσαρ καὶ τῷ Ἀνανίᾳ Σεδρὰχ καὶ τῷ Μισαὴλ Μισὰχ καὶ τῷ Ἀζαρίᾳ Ἀβδεναγώ. καὶ ἔθετο Δανιὴλ εἰσ τὴν καρδίαν αὐτοῦ ὡσ οὐ μὴ ἀλισγηθῇ ἐν τῇ τραπέζῃ τοῦ βασιλέωσ καὶ ἐν τῷ οἴνῳ τοῦ ποτοῦ αὐτοῦ καὶ ἠξίωσε τὸν ἀρχιευνοῦχον ὡσ οὐ μὴ ἀλισγηθῇ. καὶ ἔδωκεν ὁ Θεὸσ τὸν Δανιὴλ εἰσ ἔλεον καὶ εἰσ οἰκτιρμὸν ἐνώπιον τοῦ ἀρχιευνούχου. καὶ εἶπεν ὁ ἀρχιευνοῦχοσ τῷ Δανιήλ. φοβοῦμαι ἐγὼ τὸν κύριόν μου τὸν βασιλέα τὸν ἐκτάξαντα τὴν βρῶσιν ὑμῶν καὶ τὴν πόσιν ὑμῶν, μή ποτε ἴδῃ τὰ πρόσωπα ὑμῶν σκυθρωπὰ παρὰ τὰ παιδάρια τὰ συνήλικα ὑμῶν καὶ καταδικάσητε τὴν κεφαλήν μου τῷ βασιλεῖ. καὶ εἶπε Δανιὴλ πρὸσ Ἀμελσάδ, ὃν κατέστησεν ὁ ἀρχιευνοῦχοσ ἐπὶ Δανιήλ, Ἀνανίαν, Μισαήλ, Ἀζαρίαν. πείρασον δὴ τοὺσ παῖδάσ σου ἡμέρασ δέκα, καὶ δότωσαν ἡμῖν ἀπὸ τῶν σπερμάτων, καὶ φαγώμεθα καὶ ὕδωρ πιώμεθα. καὶ ὀφθήτωσαν ἐνώπιόν σου αἱ ἰδέαι ἡμῶν καὶ αἱ ἰδέαι τῶν παιδαρίων τῶν ἐσθιόντων τὴν τράπεζαν τοῦ βασιλέωσ, καὶ καθὼσ ἐὰν ἴδῃσ, ποίησον μετὰ τῶν παίδων σου. καὶ εἰσήκουσεν αὐτῶν καὶ ἐπείρασεν αὐτοὺσ ἡμέρασ δέκα. καὶ μετὰ τὸ τέλοσ τῶν δέκα ἡμερῶν ὡράθησαν αἱ ἰδέαι αὐτῶν ἀγαθαὶ καὶ ἰσχυραὶ ταῖσ σαρξὶν ὑπὲρ τὰ παιδάρια τὰ ἐσθίοντα τὴν τράπεζαν τοῦ βασιλέωσ. καὶ ἐγένετο Ἀμελσὰδ ἀναιρούμενοσ τὸ δεῖπνον αὐτῶν καὶ τὸν οἶνον τοῦ πόματοσ αὐτῶν καὶ ἐδίδου αὐτοῖσ σπέρματα. καὶ τὰ παιδάρια ταῦτα, οἱ τέσσαρεσ αὐτοί, ἔδωκεν αὐτοῖσ ὁ Θεὸσ σύνεσιν καὶ φρόνησιν ἐν πάσῃ γραμματικῇ καὶ σοφίᾳ. καὶ Δανιὴλ συνῆκεν ἐν πάσῃ ὁράσει καὶ ἐνυπνίοισ. καὶ μετὰ τὸ τέλοσ τῶν ἡμερῶν, ὧν εἶπεν ὁ βασιλεὺσ εἰσαγαγεῖν αὐτούσ, καὶ εἰσήγαγεν αὐτοὺσ ὁ ἀρχιευνοῦχοσ ἐναντίον Ναβουχοδονόσορ. καὶ ἐλάλησε μετ’ αὐτῶν ὁ βασιλεύσ, καὶ οὐχ εὑρέθησαν ἐκ πάντων αὐτῶν ὅμοιοι Δανιὴλ καὶ Ἀνανίᾳ καὶ Μισαὴλ καὶ Ἀζαρίᾳ. καὶ ἔστησαν ἐνώπιον τοῦ βασιλέωσ. καὶ ἐν παντὶ ρήματι σοφίασ καὶ ἐπιστήμησ, ὧν ἐζήτησε παρ’ αὐτῶν ὁ βασιλεύσ, εὗρεν αὐτοὺσ δεκαπλασίονασ παρὰ πάντασ τοὺσ ἐπαοιδοὺσ καὶ τοὺσ μάγουσ τοὺσ ὄντασ ἐν πάσῃ τῇ βασιλείᾳ αὐτοῦ. καὶ ἐγένετο Δανιὴλ ἕωσ ἔτουσ ἑνὸσ Κύρου τοῦ βασιλέωσ. ΕΝ τῷ ἔτει τῷ δευτέρῳ τῆσ βασιλείασ Ναβουχοδονόσορ ἐνυπνιάσθη Ναβουχοδονόσορ ἐνύπνιον, καὶ ἐξέστη τὸ πνεῦμα αὐτοῦ, καὶ ὁ ὕπνοσ αὐτοῦ ἐγένετο ἀπ’ αὐτοῦ.

καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺσ καλέσαι τοὺσ ἐπαοιδοὺσ καὶ τοὺσ μάγουσ καὶ τοὺσ φαρμακοὺσ καὶ τοὺσ Χαλδαίουσ τοῦ ἀναγγεῖλαι τῷ βασιλεῖ τὰ ἐνύπνια αὐτοῦ, καὶ ἦλθαν καὶ ἔστησαν ἐνώπιον τοῦ βασιλέωσ. καὶ εἶπεν αὐτοῖσ ὁ βασιλεύσ. ἠνυπνιάσθην, καὶ ἐξέστη τὸ πνεῦμά μου τοῦ γνῶναι τὸ ἐνύπνιον. καὶ ἐλάλησαν οἰ Χαλδαῖοι τῷ βασιλεῖ συριστί. βασιλεῦ, εἰσ τοὺσ αἰῶνασ ζῆθι. σὺ εἰπὸν τὸ ἐνύπνιον τοῖσ παισί σου, καὶ τὴν σύγκρισιν ἀναγγελοῦμεν. ἀπεκρίθη ὁ βασιλεὺσ τοῖσ Χαλδαίοισ. ὁ λόγοσ ἀπ’ ἐμοῦ ἀπέστη. ἐὰν μὴ γνωρίσητέ μοι τὸ ἐνύπνιον καὶ τὴν σύγκρισιν αὐτοῦ, εἰσ ἀπώλειαν ἔσεσθε, καὶ οἱ οἶκοι ὑμῶν διαρπαγήσονται. ἐὰν δὲ τὸ ἐνύπνιον καὶ τὴν σύγκρισιν αὐτοῦ γνωρίσητέ μοι, δόματα καὶ δωρεὰσ καὶ τιμὴν πολλὴν λήψεσθε παρ’ ἐμοῦ. πλὴν τὸ ἐνύπνιον καὶ τὴν σύγκρισιν αὐτοῦ ἀπαγγείλατέ μοι. ἀπεκρίθησαν δεύτερον καὶ εἶπαν. ὁ βασιλεὺσ εἰπάτω τὸ ἐνύπνιον τοῖσ παισὶν αὐτοῦ, καὶ τὴν σύγκρισιν αὐτοῦ ἀναγγελοῦμεν. καὶ ἀπεκρίθη ὁ βασιλεὺσ καὶ εἶπεν. ἐπ’ ἀληθείασ οἶδα ἐγὼ ὅτι καιρὸν ὑμεῖσ ἐξαγοράζετε, καθότι εἴδετε ὅτι ἀπέστη ἀπ’ ἐμοῦ τὸ ρῆμα. ἐὰν οὖν τὸ ἐνύπνιον μὴ ἀναγγείλητέ μοι, οἶδα ὅτι ρῆμα ψευδὲσ καὶ διεφθαρμένον συνέθεσθε εἰπεῖν ἐνώπιόν μου, ἕωσ οὗ ὁ καιρὸσ παρέλθῃ. τὸ ἐνύπνιόν μου εἴπατέ μοι, καὶ γνώσομαι ὅτι τὴν σύγκρισιν αὐτοῦ ἀναγγελεῖτέ μοι. ἀπεκρίθησαν οἱ Χαλδαῖοι ἐνώπιον τοῦ βασιλέωσ καὶ λέγουσιν. οὐκ ἔστιν ἄνθρωποσ ἐπὶ τῆσ ξηρᾶσ, ὅστισ τὸ ρῆμα τοῦ βασιλέωσ δυνήσεται γνωρίσαι, καθότι πᾶσ βασιλεὺσ μέγασ καὶ ἄρχων ρῆμα τοιοῦτον οὐκ ἐπερωτᾷ ἐπαοιδόν, μάγον καὶ Χαλδαῖον. ὅτι ὁ λόγοσ, ὃν ὁ βασιλεὺσ ἐπερωτᾷ, βαρύσ, καὶ ἕτεροσ οὐκ ἔστιν, ὃσ ἀναγγελεῖ αὐτὸν ἐνώπιον τοῦ βασιλέωσ, ἀλλ’ οἱ θεοί, ὧν οὐκ ἔστιν ἡ κατοικία μετὰ πάσησ σαρκόσ. τότε ὁ βασιλεὺσ ἐν θυμῷ καὶ ὀργῇ εἶπεν ἀπολέσαι πάντασ τοὺσ σοφοὺσ Βαβυλῶνοσ. καὶ τὸ δόγμα ἐξῆλθε, καὶ οἱ σοφοὶ ἀπεκτέννοντο, καὶ ἐζήτησαν Δανιὴλ καὶ τοὺσ φίλουσ αὐτοῦ ἀνελεῖν. τότε Δανιὴλ ἀπεκρίθη βουλὴν καὶ γνώμην τῷ Ἀριὼχ τῷ ἀρχιμαγείρῳ τοῦ βασιλέωσ, ὃσ ἐξῆλθεν ἀναιρεῖν τοὺσ σοφοὺσ Βαβυλῶνοσ. ἄρχων τοῦ βασιλέωσ, περὶ τίνοσ ἐξῆλθεν ἡ γνώμη ἡ ἀναιδὴσ ἐκ προσώπου τοῦ βασιλέωσ̣ ἐγνώρισε δὲ ὁ Ἀριὼχ τὸ ρῆμα τῷ Δανιήλ. καὶ Δανιὴλ εἰσῆλθε καὶ ἠξίωσε τὸν βασιλέα, ὅπωσ χρόνον δῷ αὐτῷ, καὶ τὴν σύγκρισιν αὐτοῦ ἀναγγείλῃ τῷ βασιλεῖ. καὶ εἰσῆλθε Δανιὴλ εἰσ τὸν οἶκον αὐτοῦ καὶ τῷ Ἀνανίᾳ καὶ τῷ Μισαὴλ καὶ τῷ Ἀζαρίᾳ τοῖσ φίλοισ αὐτοῦ τὸ ρῆμα ἐγνώρισε. καὶ οἰκτιρμοὺσ ἐζήτουν παρὰ τοῦ Θεοῦ τοῦ οὐρανοῦ ὑπὲρ τοῦ μυστηρίου τούτου, ὅπωσ ἂν μὴ ἀπόλωνται Δανιὴλ καὶ οἱ φίλοι αὐτοῦ μετὰ τῶν ἐπιλοίπων σοφῶν Βαβυλῶνοσ. τότε τῷ Δανιὴλ ἐν ὁράματι τῆσ νυκτὸσ τὸ μυστήριον ἀπεκαλύφθη. καὶ εὐλόγησε τὸν Θεὸν τοῦ οὐρανοῦ Δανιὴλ καὶ εἶπεν. εἴη τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ εὐλογημένον ἀπὸ τοῦ αἰῶνοσ καὶ ἕωσ τοῦ αἰῶνοσ, ὅτι ἡ σοφία καὶ ἡ σύνεσισ αὐτοῦ ἐστι. καὶ αὐτὸσ ἀλλοιοῖ καιροὺσ καὶ χρόνουσ, καθιστᾷ βασιλεῖσ καὶ μεθιστᾷ, διδοὺσ σοφίαν τοῖσ σοφοῖσ καὶ φρόνησιν τοῖσ εἰδόσι σύνεσιν. αὐτὸσ ἀποκαλύπτει βαθέα καὶ ἀπόκρυφα, γινώσκων τὰ ἐν τῷ σκότει, καὶ τὸ φῶσ μετ’ αὐτοῦ ἐστι. σοί, ὁ Θεὸσ τῶν πατέρων μου, ἐξομολογοῦμαι καὶ αἰνῶ, ὅτι σοφίαν καὶ δύναμιν δέδωκάσ μοι καὶ νῦν ἐγνώρισάσ μοι ἃ ἠξιώσαμεν παρὰ σοῦ καὶ τὸ ὅραμα τοῦ βασιλέωσ ἐγνώρισάσ μοι. καὶ ἦλθε Δανιὴλ πρὸσ Ἀριώχ, ὃν κατέστησεν ὁ βασιλεὺσ ἀπολέσαι τοὺσ σοφοὺσ Βαβυλῶνοσ, καὶ εἶπεν αὐτῷ. τοὺσ σοφοὺσ Βαβυλῶνοσ μὴ ἀπολέσῃσ, εἰσάγαγε δέ με ἐνώπιον τοῦ βασιλέωσ, καὶ τὴν σύγκρισιν τῷ βασιλεῖ ἀναγγελῶ. τότε Ἀριὼχ ἐν σπουδῇ εἰσήγαγε τὸν Δανιὴλ ἐνώπιον τοῦ βασιλέωσ καὶ εἶπεν αὐτῷ. εὕρηκα ἄνδρα ἐκ τῶν υἱῶν τῆσ αἰχμαλωσίασ τῆσ Ἰουδαίασ, ὅστισ τὸ σύγκριμα τῷ βασιλεῖ ἀναγγελεῖ. καὶ ἀπεκρίθη ὁ βασιλεὺσ καὶ εἶπε τῷ Δανιήλ, οὗ τὸ ὄνομα Βαλτάσαρ. εἰ δύνασαί μοι ἀναγγεῖλαι τὸ ἐνύπνιον, ὃ εἶδον, καὶ τὴν σύγκρισιν αὐτοῦ̣ καὶ ἀπεκρίθη Δανιὴλ ἐνώπιον τοῦ βασιλέωσ καὶ εἶπε. τὸ μυστήριον, ὃ ὁ βασιλεὺσ ἐπερωτᾷ, οὐκ ἔστι σοφῶν, μάγων, ἐπαοιδῶν, γαζαρηνῶν ἀναγγεῖλαι τῷ βαασιλεῖ, ἀλλ’ ἤ ἐστι Θεὸσ ἐν οὐρανῷ ἀποκαλύπτων μυστήρια καὶ ἐγνώρισε τῷ βασιλεῖ Ναβουχοδονόσορ ἃ δεῖ γενέσθαι ἐπ’ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν. τὸ ἐνύπνιόν σου καὶ αἱ ὁράσεισ τῆσ κεφαλῆσ σου ἐπὶ τῆσ κοίτησ σου, τοῦτό ἐστι. σύ, βασιλεῦ, οἱ διαλογισμοί σου ἐπὶ τῆσ κοίτησ σου ἀνέβησαν τί δεῖ γενέσθαι μετὰ ταῦτα, καὶ ὁ ἀποκαλύπτων μυστήρια ἐγνώρισέ σοι ἃ δεῖ γενέσθαι. καὶ ἐμοὶ δὲ οὐκ ἐν σοφίᾳ τῇ οὔσῃ ἐν ἐμοὶ παρὰ πάντασ τοὺσ ζῶντασ τὸ μυστήριον τοῦτο ἀπεκαλύφθη, ἀλλ’ ἕνεκεν τοῦ τὴν σύγκρισιν τῷ βασιλεῖ γνωρίσαι, ἵνα τοὺσ διαλογισμοὺσ τῆσ καρδίασ σου γνῷσ. σύ, βασιλεῦ, ἐθεώρεισ, καὶ ἰδοὺ εἰκὼν μία, μεγάλη ἡ εἰκὼν ἐκείνη, καὶ ἡ πρόσοψισ αὐτῆσ ὑπερφερήσ, ἑστῶσα πρὸ προσώπου σου, καὶ ἡ ὅρασισ αὐτῆσ φοβερά. εἰκών, ἧσ ἡ κεφαλὴ χρυσίου χρηστοῦ, αἱ χεῖρεσ καὶ τὸ στῆθοσ καὶ οἱ βραχίονεσ αὐτῆσ ἀργυροῖ, ἡ κοιλία καὶ οἱ μηροὶ χαλκοῖ, αἱ κνῆμαι σιδηραῖ, οἱ πόδεσ μέροσ τι σιδηροῦν καὶ μέροσ τι ὀστράκινον. ἐθεώρεισ ἕωσ οὗ ἐτμήθη λίθοσ ἐξ ὄρουσ ἄνευ χειρῶν καὶ ἐπάταξε τὴν εἰκόνα ἐπὶ τοὺσ πόδασ τοὺσ σιδηροῦσ καὶ ὀστρακίνουσ καὶ ἐλέπτυνεν αὐτοὺσ εἰσ τέλοσ. τότε ἐλεπτύνθησαν εἰσ ἅπαξ τὸ ὄστρακον, ὁ σίδηροσ, ὁ χαλκόσ, ὁ ἄργυροσ, ὁ χρυσόσ, καὶ ἐγένετο ὡσεὶ κονιορτὸσ ἀπὸ ἅλωνοσ θερινῆσ. καὶ ἐξῇρεν αὐτὰ τὸ πλῆθοσ τοῦ πνεύματοσ, καὶ τόποσ οὐχ εὑρέθη αὐτοῖσ. καὶ ὁ λίθοσ ὁ πατάξασ τὴν εἰκόνα ἐγενήθη ὄροσ μέγα καὶ ἐπλήρωσε πᾶσαν τὴν γῆν. τοῦτό ἐστι τὸ ἐνύπνιον καὶ τὴν σύγκρισιν αὐτοῦ ἐροῦμεν ἐνώπιον τοῦ βασιλέωσ. σύ, βασιλεῦ, βασιλεὺσ βασιλέων, ᾧ ὁ Θεὸσ τοῦ οὐρανοῦ βασιλείαν ἰσχυρὰν καὶ κραταιὰν καὶ ἔντιμον ἔδωκεν, ἐν παντὶ τόπῳ, ὅπου κατοικοῦσιν οἱ υἱοὶ τῶν ἀνθρώπων, θηρία τε ἁγροῦ καὶ πετεινὰ οὐρανοῦ καὶ ἰχθύασ τῆσ θαλάσσησ ἔδωκεν ἐν τῇ χειρί σου καὶ κατέστησέ σε κύριον πάντων, σὺ εἶ ἡ κεφαλὴ ἡ χρυσῆ. καὶ ὀπίσω σου ἀναστήσεται βασιλεία ἑτέρα ἥττων σου καὶ βασιλεία τρίτη, ἥτισ ἐστὶν ὁ χαλκόσ, ἣ κυριεύσει πάσησ τῆσ γῆσ. καὶ βασιλεία τετάρτη, ἥτισ ἔσται ἰσχυρὰ ὡσ σίδηροσ. ὃν τρόπον ὁ σίδηροσ λεπτύνει καὶ δαμάζει πάντα, οὕτωσ πάντα λεπτυνεῖ καὶ δαμάσει. καὶ ὅτι εἶδεσ τοὺσ πόδασ καὶ τοὺσ δακτύλουσ μέροσ μέν τι ὀστράκινον μέροσ δέ τι σιδηροῦν, βασιλεία διῃρημένη ἔσται, καὶ ἀπὸ τῆσ ρίζησ τῆσ σιδηρᾶσ ἔσται ἐν αὐτῇ, ὃν τρόπον εἶδεσ τὸν σίδηρον ἀναμεμειγμένον τῷ ὀστράκῳ. καὶ οἱ δάκτυλοι τῶν ποδῶν μέροσ μέν τι σιδηροῦν μέροσ δέ τι ὀστράκινον, μέροσ τι τῆσ βασιλείασ ἔσται ἰσχυρὸν καὶ ἀπ’ αὐτῆσ ἔσται συντριβόμενον. ὅτι εἶδεσ τὸν σίδηρον ἀναμεμειγμένον τῷ ὀστράκῳ, συμμειγεῖσ ἔσονται ἐν σπέρματι ἀνθρώπων καὶ οὐκ ἔσονται προσκολλώμενοι οὗτοσ μετὰ τούτου, καθὼσ ὁ σίδηροσ οὐκ ἀναμείγνυται μετὰ τοῦ ὀστράκου. καὶ ἐν ταῖσ ἡμέραισ τῶν βασιλέων ἐκείνων ἀναστήσει ὁ Θεὸσ τοῦ οὐρανοῦ βασιλείαν, ἥτισ εἰσ τοὺσ αἰῶνασ οὐ διαφθαρήσεται, καὶ ἡ βασιλεία αὐτοῦ λαῷ ἑτέρῳ οὐχ ὑπολειφθήσεται. λεπτυνεῖ καὶ λικμήσει πάσασ τὰσ βασιλείασ, καὶ αὐτὴ ἀναστήσεται εἰσ τοὺσ αἰῶνασ. ὃν τρόπον εἶδεσ ὅτι ἀπὸ ὄρουσ ἐτμήθη λίθοσ ἄνευ χειρῶν καὶ ἐλέπτυνε τὸ ὄστρακον, τὸν σίδηρον, τὸν χαλκόν, τὸν ἄργυρον, τὸν χρυσόν, ὁ Θεὸσ ὁ μέγασ ἐγνώρισε τῷ βασιλεῖ ἃ δεῖ γενέσθαι μετὰ ταῦτα, καὶ ἀληθινὸν τὸ ἐνύπνιον, καὶ πιστὴ ἡ σύγκρισισ αὐτοῦ. τότε ὁ βασιλεὺσ Ναβουχοδονόσορ ἔπεσεν ἐπὶ πρόσωπον καὶ τῷ Δανιὴλ προσεκύνησε καὶ μαναὰ καὶ εὐωδίασ εἶπε σπεῖσαι αὐτῷ. καὶ ἀποκριθεὶσ ὁ βασιλεὺσ εἶπε τῷ Δανιήλ. ἐπ’ ἀληθείασ ὁ Θεὸσ ὑμῶν αὐτόσ ἐστι Θεὸσ θεῶν καὶ κύριοσ τῶν βασιλέων καὶ ἀποκαλύπτων μυστήρια, ὅτι ἠδυνήθησ ἀποκαλύψαι τὸ μυστήριον τοῦτο. καὶ ἐμεγάλυνεν ὁ βασιλεὺσ τὸν Δανιὴλ καὶ δόματα μεγάλα καὶ πολλὰ ἔδωκεν αὐτῷ καὶ κατέστησεν αὐτὸν ἐπὶ πάσησ χώρασ Βαβυλῶνοσ καὶ ἄρχοντα σατραπῶν ἐπὶ πάντασ τοὺσ σοφοὺσ Βαβυλῶνοσ. καὶ Δανιὴλ ᾐτήσατο παρὰ τοῦ βασιλέωσ, καὶ κατέστησεν ἐπὶ τὰ ἔργα τῆσ χώρασ Βαβυλῶνοσ τὸν Σεδράχ, Μισὰχ καὶ Ἀβδεναγώ. καὶ Δανιὴλ ἦν ἐν τῇ αὐλῇ τοῦ βασιλέωσ. ΕΤΟΥΣ ὀκτωκαιδεκάτου Ναβουχοδονόσορ ὁ βασιλεὺσ ἐποίησεν εἰκόνα χρυσῆν, ὕψοσ αὐτῆσ πήχεων ἑξήκοντα, εὖροσ αὐτῆσ πήχεων ἕξ, καὶ ἔστησεν αὐτὴν ἐν πεδίῳ Δεειρᾷ, ἐν χώρᾳ Βαβυλῶνοσ.

καὶ ἀπέστειλε συναγαγεῖν τοὺσ ὑπάτουσ καὶ τοὺσ στρατηγοὺσ καὶ τοὺσ τοπάρχασ, ἡγουμένουσ τε καὶ τυράννουσ καὶ τοὺσ ἐπ’ ἐξουσιῶν καὶ πάντασ τοὺσ ἄρχοντασ τῶν χωρῶν ἐλθεῖν εἰσ τὰ ἐγκαίνια τῆσ εἰκόνοσ, ἣν ἔστησε Ναβουχοδονόσορ ὁ βασιλεύσ. καὶ συνήχθησαν οἱ τοπάρχαι, ὕπατοι, στρατηγοί, ἡγούμενοι, τύραννοι μεγάλοι, οἱ ἐπ’ ἐξουσιῶν καὶ πάντεσ οἱ ἄρχοντεσ τῶν χωρῶν εἰσ τὸν ἐγκαινισμὸν τῆσ εἰκόνοσ, ἣν ἔστησε Ναβουχοδονόσορ ὁ βασιλεύσ, καὶ εἱστήκεισαν ἐνώπιον τῆσ εἰκόνοσ. καὶ ὁ κήρυξ ἐβόα ἐν ἰσχύί̈. ὑμῖν λέγεται, λαοί, φυλαί, γλῶσσαι. ᾗ ἂν ὥρᾳ ἀκούσητε τῆσ φωνῆσ τῆσ σάλπιγγοσ, σύριγγόσ τε καὶ κιθάρασ, σαμβύκησ τε καὶ ψαλτηρίου, συμφωνίασ καὶ παντὸσ γένουσ μουσικῶν, πίπτοντεσ προσκυνεῖτε τῇ εἰκόνι τῇ χρυσῇ, ᾗ ἔστησε Ναβουχοδονόσορ ὁ βασιλεύσ. καὶ ὃσ ἂν μὴ πεσὼν προσκυνήσῃ, αὐτῇ τῇ ὥρᾳ ἐμβληθήσεται εἰσ τὴν κάμινον τοῦ πυρὸσ τὴν καιομένην. καὶ ἐγένετο ὅταν ἤκουον οἱ λαοὶ τῆσ φωνῆσ τῆσ σάλπιγγοσ, σύριγγόσ τε καὶ κιθάρασ, σαμβύκησ τε καὶ ψαλτηρίου καὶ συμφωνίασ καὶ παντὸσ γένουσ μουσικῶν, πίπτοντεσ πάντεσ οἱ λαοί, φυλαί, γλῶσσαι, προσεκύνουν τῇ εἰκόνι τῇ χρυσῇ, ᾗ ἔστησε Ναβουχοδονόσορ ὁ βασιλεύσ. τότε προσήλθοσαν ἄνδρεσ Χαλδαῖοι καὶ διέβαλον τοὺσ Ἰουδαίους τῷ βασιλεῖ Ναβουχοδονόσορ. βασιλεῦ, εἰσ τοὺσ αἰῶνασ ζῆθι. σὺ βασιλεῦ, ἔθηκασ δόγμα πάντα ἄνθρωπον, ὃσ ἂν ἀκούσῃ τῆσ φωνῆσ τῆσ σάλπιγγοσ, σύριγγόσ τε καὶ κιθάρασ, σαμβύκησ καὶ ψαλτηρίου καὶ συμφωνίασ καὶ παντὸσ γένουσ μουσικῶν καὶ μὴ πεσὼν προσκυνήσῃ τῇ εἰκόνι τῇ χρυσῇ, ἐμβληθήσεται εἰσ τὴν κάμινον τοῦ πυρὸσ τὴν καιομένην. εἰσὶν ἄνδρεσ Ἰουδαῖοι, οὓσ κατέστησασ ἐπὶ τὰ ἔργα τῆσ χώρασ Βαβυλῶνοσ, Σεδράχ, Μισάχ, Ἀβδεναγώ, οἳ οὐχ ὑπήκουσαν, βασιλεῦ, τῷ δόγματί σου, τοῖσ θεοῖσ σου οὐ λατρεύουσι, καὶ τῇ εἰκόνι τῇ χρυσῇ, ᾗ ἔστησασ, οὐ προσκυνοῦσι. τότε Ναβουχοδονόσορ ἐν θυμῷ καὶ ὀργῇ εἶπεν ἀγαγεῖν τὸν Σεδράχ, Μισὰχ καὶ Ἀβδεναγώ, καὶ ἤχθησαν ἐνώπιον τοῦ βασιλέωσ. καὶ ἀπεκρίθη Ναβουχοδονόσορ καὶ εἶπεν αὐτοῖσ. εἰ ἀληθῶσ Σεδράχ, Μισάχ, Ἀβδεναγώ, τοῖσ θεοῖσ μου οὐ λατρεύετε καὶ τῇ εἰκόνι τῇ χρυσῇ, ᾗ ἔστησα, οὐ προσκυνεῖτε̣ νῦν οὖν εἰ ἔχετε ἑτοίμωσ, ἵνα ὡσ ἂν ἀκούσητε τῆσ φωνῆσ τῆσ σάλπιγγοσ, σύριγγόσ τε καὶ κιθάρασ, σαμβύκησ τε καὶ ψαλτηρίου καὶ συμφωνίασ καὶ παντὸσ γένουσ μουσικῶν, πεσόντεσ προσκυνήσητε τῇ εἰκόνι τῇ χρυσῇ, ᾗ ἐποίησα. ἐὰν δὲ μὴ προσκυνήσητε, αὐτῇ τῇ ὥρᾳ ἐμβληθήσεσθε εἰσ τὴν κάμινον τοῦ πυρὸσ τὴν καιομένην. καὶ τίσ ἐστι Θεόσ, ὃσ ἐξελεῖται ὑμᾶσ ἐκ τῶν χειρῶν μου̣ καὶ ἀπεκρίθησαν Σεδράχ, Μισάχ, Ἀβδεναγὼ λέγοντεσ τῷ βασιλεῖ Ναβουχοδονόσορ. οὐ χρείαν ἔχομεν ἡμεῖσ περὶ τοῦ ρήματοσ τούτου ἀποκριθῆναί σοι. ἔστι γὰρ Θεὸσ ἡμῶν ἐν οὐρανοῖσ, ᾧ ἡμεῖσ λατρεύομεν, δυνατὸσ ἐξελέσθαι ἡμᾶσ ἐκ τῆσ καμίνου τοῦ πυρὸσ τῆσ καιομένησ, καὶ ἐκ τῶν χειρῶν σου, βασιλεῦ, ρύσεται ἡμᾶσ. καὶ ἐὰν μή, γνωστὸν ἔστω σοι, βασιλεῦ, ὅτι τοῖσ θεοῖσ σου οὐ λατρεύομεν καὶ τῇ εἰκόνι, ᾗ ἔστησασ, οὐ προσκυνοῦμεν. τότε Ναβουχοδονόσορ ἐπλήσθη θυμοῦ, καὶ ἡ ὄψισ τοῦ προσώπου αὐτοῦ ἠλλοιώθη ἐπὶ Σεδράχ, Μισὰχ καὶ Ἀβδεναγώ, καὶ εἶπεν ἐκκαῦσαι τὴν κάμινον ἑπταπλασίωσ, ἕωσ οὗ εἰσ τέλοσ ἐκκαῇ. καὶ ἄνδρασ ἰσχυροὺσ ἰσχύϊ εἶπε πεδήσαντασ τὸν Σεδράχ, Μισὰχ καὶ Ἀβδεναγὼ ἐμβαλεῖν εἰσ τὴν κάμινον τοῦ πυρὸσ τὴν καιομένην. τότε οἱ ἄνδρεσ ἐκεῖνοι ἐπεδήθησαν σὺν τοῖσ σαραβάροισ αὐτῶν καὶ τιάραισ καὶ περικνημίσι καὶ ἐβλήθησαν εἰσ τὸ μέσον τῆσ καμίνου τοῦ πυρὸσ τῆσ καιομένησ, ἐπεὶ τὸ ρῆμα τοῦ βασιλέωσ ὑπερίσχυσε καὶ ἡ κάμινοσ ἐξεκαύθη ἐκ περισσοῦ. καὶ οἱ τρεῖσ οὗτοι, Σεδράχ, Μισὰχ καὶ Ἀβδεναγώ, ἔπεσον εἰσ μέσον τῆσ καμίνου τοῦ πυρὸσ τῆσ καιομένησ πεπεδημένοι. καὶ περιεπάτουν ἐν μέσῳ τῆσ φλογὸσ ὑμνοῦντεσ τὸν Θεὸν καὶ εὐλογοῦντεσ τὸν Κύριον. ̀ρ̀ν̀ρ̀ν————— ̀ρ̀ν̀ρ̀ν ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΑΖΑΡΙΟΥ ΚΑΙ ΥΜΝΟΣ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ · ΚΑΙ συστὰσ Ἀζαρίασ προσύξατο οὕτωσ καὶ ἀνοίξασ τὸ στόμα αὐτοῦ ἐν μέσῳ τοῦ πυρὸσ εἶπεν. Εὐλογητὸσ εἶ, Κύριε ὁ Θεὸσ τῶν πατέρων ἡμῶν, καὶ αἰνετόσ, καὶ δεδοξασμένον τὸ ὄνομά σου εἰσ τοὺσ αἰῶνασ, ὅτι δίκαιοσ εἶ ἐπὶ πᾶσιν, οἷσ ἐποίησασ ἡμῖν, καὶ πάντα τὰ ἔργα σου ἀληθινά, καὶ εὐθεῖαι αἱ ὁδοί σου, καὶ πᾶσαι αἱ κρίσεισ σου ἀλήθεια, καὶ κρίματα ἀληθείασ ἐποίησασ κατὰ πάντα, ἃ ἐπήγαγεσ ἡμῖν καὶ ἐπὶ τὴν πόλιν τὴν ἁγίαν τὴν τῶν πατέρων ἡμῶν Ἱερουσαλήμ, ὅτι ἐν ἀληθείᾳ καὶ κρίσει ἐπήγαγεσ ταῦτα πάντα, διὰ τὰσ ἁμαρτίασ ἡμῶν. ὅτι ἡμάρτομεν καὶ ἠνομήσαμεν ἀποστῆναι ἀπὸ σοῦ καὶ ἐξημάρτομεν ἐν πᾶσι καὶ τῶν ἐντολῶν σου οὐκ ἠκούσαμεν, οὐδὲ συνετηρήσαμεν οὐδὲ ἐποιήσαμεν καθὼσ ἐνετείλω ἡμῖν, ἵνα εὖ ἡμῖν γένηται. καὶ πάντα, ὅσα ἐπήγαγεσ ἡμῖν καὶ πάντα ὅσα ἐποίησασ ἡμῖν, ἐν ἀληθινῇ κρίσει ἐποίησας καὶ παρέδωκασ ἡμᾶσ εἰσ χεῖρασ ἐχθρῶν ἀνόμων, ἐχθίστων ἀποστατῶν, καὶ βασιλεῖ ἀδίκῳ καὶ πονηροτάτῳ παρὰ πᾶσαν τὴν γῆν. καὶ νῦν οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἀνοῖξαι τὸ στόμα. αἰσχύνη καὶ ὄνειδοσ ἐγενήθημεν τοῖσ δούλοισ σου καὶ τοῖσ σεβομένοισ σε. μὴ δὴ παραδῴησ ἡμᾶσ εἰσ τέλοσ διὰ τὸ ὄνομά σου καὶ μὴ διασκεδάσῃσ τὴν διαθήκην σου καὶ μὴ ἀποστήσῃσ τὸ ἔλεόσ σου ἀφ’ ἡμῶν διὰ Ἁβραὰμ τὸν ἠγαπημένον ὑπὸ σοῦ καὶ διὰ Ἰσαὰκ τὸν δοῦλόν σου καὶ Ἰσραὴλ τὸν ἅγιόν σου, οἷσ ἐλάλησασ πληθῦναι τὸ σπέρμα αὐτῶν ὡσ τὰ ἄστρα τοῦ οὐρανοῦ καὶ ὡσ τὴν ἄμμον τὴν παρὰ τὸ χεῖλοσ τῆσ θαλάσσησ. ὅτι, δέσποτα, ἐσμικρύνθημεν παρὰ πάντα τὰ ἔθνη καί ἐσμεν ταπεινοὶ ἐν πάσῃ τῇ γῇ σήμερον διὰ τὰσ ἁμαρτίασ ἡμῶν, καὶ οὐκ ἔστιν ἐν τῷ καιρῷ τούτῳ ἄρχων καὶ προφήτησ καὶ ἡγούμενοσ, οὐδὲ ὁλοκαύτωσισ οὐδὲ θυσία οὐδὲ προσφορὰ οὐδὲ θυμίαμα, οὐ τόποσ τοῦ καρπῶσαι ἐνώπιόν σου καὶ εὑρεῖν ἔλεοσ. ἀλλ’ ἐν ψυχῇ συντετριμμένῃ καὶ πνεύματι ταπεινώσεωσ προσδεχθείημεν ὡσ ἐν ὁλοκαυτώμασι κριῶν καὶ ταύρων καὶ ὡσ ἐν μυριάσιν ἀρνῶν πιόνων, οὕτωσ γενέσθω ἡ θυσία ἡμῶν ἐνώπιόν σου σήμερον καὶ ἐκτελέσαι ὄπισθέν σου, ὅτι οὐκ ἔσται αἰσχύνη τοῖσ πεποιθόσιν ἐπὶ σέ. καὶ νῦν ἐξακολουθοῦμεν ἐν ὅλῃ καρδίᾳ καὶ φοβούμεθά σε καὶ ζητοῦμεν τὸ πρόσωπόν σου, μὴ καταισχύνῃσ ἡμᾶσ, ἀλλὰ ποίησον μεθ’ ἡμῶν κατὰ τὴν ἐπιείκειάν σου καὶ κατὰ τὸ πλῆθοσ τοῦ ἐλέουσ σου καὶ ἐξελοῦ ἡμᾶσ κατὰ τὰ θαυμάσιά σου καὶ δὸσ δόξαν τῷ ὀνόματί σου, Κύριε. καὶ ἐντραπείησαν πάντεσ οἱ ἐνδεικνύμενοι τοῖσ δούλοισ σου κακὰ καὶ καταισχυνθείησαν ἀπὸ πάσησ δυναστείασ, καὶ ἡ ἰσχὺσ αὐτῶν συντριβείη. καὶ γνώτωσαν ὅτι σὺ εἶ Κύριοσ Θεὸσ μόνοσ καὶ ἔνδοξοσ ἐφ’ ὅλην τὴν οἰκουμένην. Καὶ οὐ διέλιπον οἱ ἐμβάλλοντεσ αὐτοὺσ ὑπηρέται τοῦ βασιλέωσ καίοντεσ τὴν κάμινον νάφθαν καὶ πίσσαν καὶ στυππίον καὶ κληματίδα. καὶ διεχεῖτο ἡ φλὸξ ἐπάνω τῆσ καμίνου ἐπὶ πήχεισ τεσσαρακονταεννέα. καὶ διώδευσε καὶ ἐνεπύρισεν οὕσ εὗρε περὶ τὴν κάμινον τῶν Χαλδαίων. ὁ δὲ ἄγγελοσ Κυρίου συγκατέβη ἅμα τοῖσ περὶ τὸν Ἀζαρίαν εἰσ τὴν κάμινον καὶ ἐξετίναξε τὴν φλόγα τοῦ πυρὸσ ἐκ τῆσ καμίνου καὶ ἐποίησε τὸ μέσον τῆσ καμίνου ὡσ πνεῦμα δρόσου διασυρίζον, καὶ οὐχ ἥψατο αὐτῶν τὸ καθόλου τὸ πῦρ καὶ οὐκ ἐλύπησεν οὐδὲ παρηνώχλησεν αὐτοῖσ. Τότε οἱ τρεῖσ ὡσ ἐξ ἑνὸσ στόματοσ ὕμνουν καὶ ἐδόξαζον καὶ ηὐλόγουν τὸν Θεὸν ἐν τῇ καμίνῳ λέγοντεσ. Εὐλογητὸσ εἶ, Κύριε ὁ Θεὸσ τῶν πατέρων ἡμῶν, καὶ αἰνετὸσ καὶ ὑπερυψούμενοσ εἰσ τοὺσ αἰῶνασ, καὶ εὐλογημένον τὸ ὄνομα τῆσ δόξησ σου τὸ ἅγιον καὶ ὑπεραινετὸν καὶ ὑπερυψούμενον εἰσ πάντασ τοὺσ αἰῶνασ. εὐλογημένοσ εἶ ἐν τῷ ναῷ τῆσ ἁγίασ δόξησ σου καὶ ὑπερύμνητοσ καὶ ὑπερένδοξοσ εἰσ τοὺσ αἰῶνασ. εὐλογημένοσ εἶ ὁ ἐπιβλέπων ἀβύσσουσ, καθήμενοσ ἐπὶ Χερουβὶμ καὶ αἰνετὸσ καὶ ὑπερυψούμενοσ εἰσ τοὺσ αἰῶνασ. εὐλογημένοσ εἶ ἐπὶ θρόνου τῆσ βασιλείασ σου καὶ ὑπερύμνητοσ καὶ ὑπερυψούμενοσ εἰσ τοὺσ αἰῶνασ. εὐλογημένοσ εἶ ἐν τῷ στερεώματι τοῦ οὐρανοῦ καὶ ὑμνητὸσ καὶ δεδοξασμένοσ εἰσ τοὺσ αἰῶνασ. εὐλογεῖτε, πάντα τὰ ἔργα Κυρίου τὸν Κύριον. ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰσ τοὺσ αἰῶνασ. εὐλογεῖτε, οὐρανοὶ τὸν Κύριον. ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰσ τοὺσ αἰῶνασ. εὐλογεῖτε, ἄγγελοι Κυρίου τὸν Κύριον. ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰσ τοὺσ αἰῶνασ. εὐλογεῖτε, ὕδατα πάντα τὰ ὑπεράνω τοῦ οὐρανοῦ τὸν Κύριον. ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰσ τοὺσ αἰῶνασ. εὐλογεῖτε, πᾶσαι αἱ δυνάμεισ Κυρίου τὸν Κύριον. ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰσ τοὺσ αἰῶνασ. εὐλογεῖτε, ἥλιοσ καὶ σελήνη τὸν Κύριον. ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰσ τοὺσ αἰῶνασ. εὐλογεῖτε, ἄστρα τοῦ οὐρανοῦ τὸν Κύριον. ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰσ τοὺσ αἰῶνασ. εὐλογείτω πᾶσ ὄμβροσ καὶ δρόσοσ τὸν Κύριον. ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰσ τοὺσ αἰῶνασ. εὐλογεῖτε, πάντα τὰ πνεύματα τὸν Κύριον. ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰσ τοὺσ αἰῶνασ. εὐλογεῖτε, πῦρ καὶ καῦμα τὸν Κύριον. ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰσ τοὺσ αἰῶνασ. [ εὐλογεῖτε, ψῦχοσ καὶ καύσων τὸν Κύριον. ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰσ τοὺσ αἰῶνασ. εὐλογεῖτε, δρόσοι καὶ νιφετοὶ τὸν Κύριον. ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰσ τοὺσ αἰῶνασ]. εὐλογεῖτε, νύκτεσ καὶ ἡμέραι τὸν Κύριον. ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰσ τοὺσ αἰῶνασ. εὐλογεῖτε, φῶσ καὶ σκότοσ τὸν Κύριον. ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰσ τοὺσ αἰῶνασ. εὐλογεῖτε, ψῦχοσ καὶ καῦμα, τὸν Κύριον. ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰσ τοὺσ αἰῶνασ. εὐλογεῖτε, πάχναι καὶ χιόνεσ, τὸν Κύριον. ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰσ τοὺσ αἰῶνασ. εὐλογεῖτε, ἀστραπαὶ καὶ νεφέλαι τὸν Κύριον. ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰσ τοὺσ αἰῶνασ. εὐλογείτω ἡ γῆ τὸν Κύριον. ὑμνείτω καὶ ὑπερυψούτω αὐτὸν εἰσ τοὺσ αἰῶνασ. εὐλογεῖτε, ὄρη καὶ βουνοὶ τὸν Κύριον. ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰσ τοὺσ αἰῶνασ. εὐλογεῖτε, πάντα τά φυόμενα ἐν τῇ γῇ, τὸν Κύριον. ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰσ τοὺσ αἰῶνασ. εὐλογεῖτε, θάλασσα καὶ ποταμοί, τὸν Κύριον. ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰσ τοὺσ αἰῶνασ. εὐλογεῖτε, αἱ πηγαί, τὸν Κύριον. ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰσ τοὺσ αἰῶνασ. εὐλογεῖτε, κήτη καὶ πάντα τὰ κινούμενα ἐν τοῖσ ὕδασι, τὸν Κύριον. ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰσ τοὺσ αἰῶνασ. εὐλογεῖτε, πάντα τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ, τὸν Κύριον. ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰσ τοὺσ αἰῶνασ. εὐλογεῖτε, πάντα τά θηρία καὶ τὰ κτήνη, τὸν Κύριον. ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰσ τοὺσ αἰῶνασ. εὐλογεῖτε, υἱοὶ τῶν ἀνθρώπων, τὸν Κύριον. ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰσ τοὺσ αἰῶνασ. εὐλογεῖτε, Ἰσραήλ, τὸν Κύριον. ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰσ τοὺσ αἰῶνασ. εὐλογεῖτε, ἱερεῖσ Κυρίου, τὸν Κύριον. ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰσ τοὺσ αἰῶνασ. εὐλογεῖτε, δοῦλοι Κυρίου, τὸν Κύριον. ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰσ τοὺσ αἰῶνασ. εὐλογεῖτε, πνεύματα καὶ ψυχαὶ δικαίων, τὸν Κύριον. ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰσ τοὺσ αἰῶνασ. εὐλογεῖτε, ὅσιοι καὶ ταπεινοὶ τῇ καρδίᾳ, τὸν Κύριον. ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰσ τοὺσ αἰῶνασ. εὐλογεῖτε, Ἀνανία, Ἀζαρία, Μισαήλ, τὸν Κύριον. ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰσ τοὺσ αἰῶνασ, ὅτι ἐξείλετο ἡμᾶσ ἐξ ᾅδου καὶ ἐκ χειρὸσ θανάτου ἔσωσεν ἡμᾶσ, ἐρρύσατο ἡμᾶσ ἐκ μέσου καμίνου καιομένησ φλογὸσ καὶ ἐκ μέσου πυρὸσ ἐρρύσατο ἡμᾶσ. ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, ὅτι χρηστόσ, ὅτι εἰσ τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεοσ αὐτοῦ. εὐλογεῖτε, πάντεσ οἱ σεβόμενοι τὸν Κύριον τὸν Θεὸν τῶν θεῶν, ὑμνεῖτε καὶ ἐξομολογεῖσθε, ὅτι εἰσ τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεοσ αὐτοῦ. ———————————— Καὶ Ναβουχοδονόσορ ἤκουσεν ὑμνούντων αὐτῶν καὶ ἐθαύμασε καὶ ἐξανέστη ἐν σπουδῇ καὶ εἶπε τοῖσ μεγιστᾶσιν αὐτοῦ. οὐχὶ ἄνδρασ τρεῖσ ἐβάλομεν εἰσ τὸ μέσον τοῦ πυρὸσ πεπεδημένουσ̣ καὶ εἶπον τῷ βασιλεῖ. ἀληθῶσ, βασιλεῦ. καὶ εἶπεν ὁ βασιλεύσ. ἰδοὺ ἐγὼ ὁρῶ ἄνδρασ τέσσαρασ λελυμένουσ καὶ περιπατοῦντασ ἐν μέσῳ τοῦ πυρόσ, καὶ διαφθορὰ οὐκ ἔστιν ἐν αὐτοῖσ, καὶ ἡ ὅρασισ τοῦ τετάρτου ὁμοία υἱῷ Θεοῦ. τότε προσῆλθε Ναβουχοδονόσορ πρὸσ τὴν θύραν τῆσ καμίνου τοῦ πυρὸσ τῆσ καιομένησ καὶ εἶπε. Σεδράχ, Μισάχ, Ἀβδεναγώ, οἱ δοῦλοι τοῦ Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου, ἐξέλθετε καὶ δεῦτε. καὶ ἐξῆλθον Σεδράχ, Μισάχ, Ἀβδεναγὼ ἐκ μέσου τοῦ πυρόσ. καὶ συνάγονται οἱ σατράπαι καὶ οἱ στρατηγοὶ καὶ οἱ τοπάρχαι καὶ οἱ δυνάσται τοῦ βασιλέωσ καὶ ἐθεώρουν τοὺσ ἄνδρασ ὅτι οὐκ ἐκυρίευσε τὸ πῦρ τοῦ σώματοσ αὐτῶν, καὶ ἡ θρὶξ τῆσ κεφαλῆσ αὐτῶν οὐκ ἐφλογίσθη, καὶ τὰ σαράβαρα αὐτῶν οὐκ ἠλλοιώθη, καὶ ὀσμὴ πυρὸσ οὐκ ἦν ἐν αὐτοῖσ. καὶ ἀπεκρίθη Ναβουχοδονόσορ ὁ βασιλεὺσ καὶ εἶπεν. εὐλογητὸσ ὁ Θεὸσ τοῦ Σεδράχ, Μισάχ, Ἀβδεναγώ, ὃσ ἀπέστειλε τὸν ἄγγελον αὐτοῦ καὶ ἐξείλατο τοὺσ παῖδασ αὐτοῦ, ὅτι ἐπεποίθεισαν ἐπ’ αὐτῷ καὶ τὸ ρῆμα τοῦ βασιλέωσ ἠλλοίωσαν καὶ παρέδωκαν τὰ σώματα αὐτῶν εἰσ πῦρ, ὅπωσ μὴ λατρεύσωσι μηδὲ προσκυνήσωσι παντὶ θεῷ, ἀλλ’ ἢ τῷ Θεῷ αὐτῶν. καὶ ἐγὼ ἐκτίθεμαι δόγμα. πᾶσ λαόσ, φυλή, γλῶσσα, ἣ ἐὰν εἴπῃ βλασφημίαν κατὰ τοῦ Θεοῦ Σεδράχ, Μισάχ, Ἀβδεναγώ, εἰσ ἀπώλειαν ἔσονται καὶ οἱ οἶκοι αὐτῶν εἰσ διαρπαγήν, καθότι οὐκ ἔστι θεὸσ ἕτεροσ, ὅστισ δυνήσεται ρύσασθαι οὕτωσ. τότε ὁ βασιλεὺσ κατεύθυνε τὸν Σεδράχ, Μισάχ, Ἀβδεναγὼ ἐν τῇ χώρᾳ Βαβυλῶνοσ καὶ ηὔξησεν αὐτοὺσ καὶ ἠξίωσεν. αὐτοὺσ ἡγεῖσθαι πάντων τῶν Ἰουδαίων τῶν ἐν τῇ βασιλείᾳ αὐτοῦ. Ναβουχοδονόσορ ὁ βασιλεὺσ πᾶσι τοῖσ λαοῖσ, φυλαῖσ καὶ γλώσσαισ τοῖσ οἰκοῦσιν ἐν πάσῃ τῇ γῇ. εἰρήνη ὑμῖν πληθυνθείη. τὰ σημεῖα καὶ τὰ τέρατα, ἃ ἐποίησε μετ’ ἐμοῦ ὁ Θεὸσ ὁ Ὕψιστοσ, ἤρεσεν ἐναντίον ἐμοῦ ἀναγγεῖλαι ὑμῖν ὡσ μεγάλα καὶ ἰσχυρά. ἡ βασιλεία αὐτοῦ βασιλεία αἰώνιοσ καὶ ἡ ἐξουσία αὐτοῦ εἰσ γενεὰν καὶ γενεάν. ΕΓΩ Ναβουχοδονόσορ εὐθηνῶν ἤμην ἐν τῷ οἴκῳ μου καὶ εὐθαλῶν.

ἐνύπνιον εἶδον, καὶ ἐφοβέρισέ με, καὶ ἐταράχθην ἐπὶ τῆσ κοίτησ μου, καὶ αἱ ὁράσεισ τῆσ κεφαλῆσ μου ἐτάραξάν με. καὶ δι’ ἐμοῦ ἐτέθη δόγμα τοῦ εἰσαγαγεῖν ἐνώπιόν μου πάντασ τοὺσ σοφοὺσ Βαβυλῶνοσ, ὅπωσ τὴν σύγκρισιν τοῦ ἐνυπνίου γνωρίσωσί μοι. καὶ εἰσεπορεύοντο οἱ ἐπαοιδοί, μάγοι, γαζαρηνοί, Χαλδαῖοι, καὶ τὸ ἐνύπνιον ἐγὼ εἶπα ἐνώπιον αὐτῶν, καὶ τὴν σύγκρισιν αὐτοῦ οὐκ ἐγνώρισάν μοι, ἕωσ ἦλθε Δανιήλ, οὗ τὸ ὄνομα Βαλτάσαρ κατὰ τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ μου, ὃσ πνεῦμα Θεοῦ ἅγιον ἐν ἑαυτῷ ἔχει, καὶ τὸ ἐνύπνιον ἐνώπιον αὐτοῦ εἶπα. Βαλτάσαρ ὁ ἄρχων τῶν ἐπαοιδῶν, ὃν ἐγὼ ἔγνων ὅτι πνεῦμα Θεοῦ ἅγιον ἐν σοὶ καὶ πᾶν μυστήριον οὐκ ἀδυνατεῖ σε, ἄκουσον τὴν ὅρασιν τοῦ ἐνυπνίου μου, οὗ εἶδον, καὶ τὴν σύγκρισιν αὐτοῦ εἰπόν μοι. ἐπὶ τῆσ κοίτησ μου ἐθεώρουν, καὶ ἰδοὺ δένδρον ἐν μέσῳ τῆσ γῆσ, καὶ τό ὕψοσ αὐτοῦ πολύ. ἐμεγαλύνθη τὸ δένδρον καὶ ἴσχυσε, καὶ τὸ ὕψοσ αὐτοῦ ἔφθασεν ἕωσ τοῦ οὐρανοῦ καὶ τὸ κῦτοσ αὐτοῦ εἰσ τὸ πέρασ ἁπάσησ τῆσ γῆσ. τὰ φύλλα αὐτοῦ ὡραῖα, καὶ ὁ καρπὸσ αὐτοῦ πολύσ, καὶ τροφὴ πάντων ἐν αὐτῷ. καὶ ὑποκάτω αὐτοῦ κατεσκήνουν τὰ θηρία τὰ ἄγρια, καὶ ἐν τοῖσ κλάδοισ αὐτοῦ κατῴκουν τὰ ὄρνεα τοῦ οὐρανοῦ, καὶ ἐξ αὐτοῦ ἐτρέφετο πᾶσα σάρξ. ἐθεώρουν ἐν ὁράματι τῆσ νυκτὸσ ἐπὶ τῆσ κοίτησ μου, καὶ ἰδοὺ εἲρ καὶ ἅγιοσ ἀπ’ οὐρανοῦ κατέβη καὶ ἐφώνησεν ἐν ἰσχύϊ καὶ οὕτωσ εἶπε. ἐκκόψατε τὸ δένδρον καὶ ἐκτίλατε τοὺσ κλάδουσ αὐτοῦ καὶ ἐκτινάξατε τὰ φύλλα αὐτοῦ καὶ διασκορπίσατε τὸν καρπὸν αὐτοῦ. σαλευθήτωσαν τὰ θηρία ὑποκάτωθεν αὐτοῦ καὶ τὰ ὄρνεα ἀπὸ τῶν κλάδων αὐτοῦ. πλὴν τὴν φυὴν τῶν ριζῶν αὐτοῦ ἐν τῇ γῇ ἐάσατε καὶ ἐν δεσμῷ σιδηρῷ καὶ χαλκῷ καὶ ἐν τῇ χλόῃ τῇ ἔξω, καὶ ἐν τῇ δρόσῳ τοῦ οὐρανοῦ κοιτασθήσεται, καὶ μετὰ τῶν θηρίων ἡ μερὶσ αὐτοῦ ἐν τῷ χόρτῳ τῆσ γῆσ. ἡ καρδία αὐτοῦ ἀπὸ τῶν ἀνθρώπων ἀλλοιωθήσεται, καὶ καρδία θηρίου δοθήσεται αὐτῷ, καὶ ἑπτὰ καιροὶ ἀλλαγήσονται ἐπ’ αὐτόν. διὰ συγκρίματοσ εἲρ ὁ λόγοσ, καὶ ρῆμα ἁγίων τὸ ἐπερώτημα, ἵνα γνῶσιν οἱ ζῶντεσ ὅτι Κύριόσ ἐστιν ὁ ὕψιστοσ τῆσ βασιλείασ τῶν ἀνθρώπων, καὶ ᾧ ἐὰν δόξῃ, δώσει αὐτὴν καὶ ἐξουδένωμα ἀνθρώπων ἀναστήσει ἐπ’ αὐτήν. τοῦτο τὸ ἐνύπνιον, ὃ εἶδον ἐγὼ Ναβουχοδονόσορ ὁ βασιλεύσ, καὶ σύ, Βαλτάσαρ, τὸ σύγκριμα εἰπόν, ὅτι πάντεσ οἱ σοφοὶ τῆσ βασιλείασ μου οὐ δύνανται τὸ σύγκριμα αὐτοῦ δηλῶσαί μοι, σὺ δέ, Δανιήλ, δύνασαι, ὅτι πνεῦμα Θεοῦ ἅγιον ἐν σοί. ‐ Τότε Δανιήλ, οὗ τὸ ὄνομα Βαλτάσαρ, ἀπηνεώθη ὡσεὶ ὥραν μίαν, καὶ οἱ διαλογισμοὶ αὐτοῦ συνετάρασσον αὐτόν. καὶ ἀπεκρίθη ὁ βασιλεὺσ καὶ εἶπεν. Βαλτάσαρ, τὸ ἐνύπνιον καὶ ἡ σύγκρισισ μὴ κατασπευσάτω σε. καὶ ἀπεκρίθη Βαλτάσαρ καὶ εἶπε. κύριε, τὸ ἐνύπνιον ἔστω τοῖσ μισοῦσί σε καὶ ἡ σύγκρισισ αὐτοῦ τοῖσ ἐχθροῖσ σου. τὸ δένδρον, ὃ εἶδεσ τὸ μεγαλυνθὲν καὶ τὸ ἰσχυκόσ, οὗ τὸ ὕψοσ ἔφθανεν εἰσ τὸν οὐρανὸν καὶ τὸ κῦτοσ αὐτοῦ εἰσ πᾶσαν τὴν γῆν καὶ τὰ φύλλα αὐτοῦ εὐθαλῆ καὶ ὁ καρπὸσ αὐτοῦ πολὺσ καὶ τροφὴ πᾶσιν ἐν αὐτῷ, ὑποκάτω αὐτοῦ κατῴκουν τὰ θηρία τὰ ἄγρια καὶ ἐν τοῖσ κλάδοισ αὐτοῦ κατεσκήνουν τὰ ὄρνεα τοῦ οὐρανοῦ, σὺ εἶ, βασιλεῦ, ὅτι ἐμεγαλύνθησ καὶ ἴσχυσασ καὶ ἡ μεγαλωσύνη σου ἐμεγαλύνθη καὶ ἔφθασεν εἰσ τὸν οὐρανὸν καὶ ἡ κυριεία σου εἰσ τὰ πέρατα τῆσ γῆσ. καὶ ὅτι εἶδεν ὁ βασιλεὺσ εἲρ καὶ ἅγιον καταβαίνοντα ἀπὸ τοῦ οὐρανοῦ, καὶ εἶπεν. ἐκτίλατε τὸ δένδρον καὶ διαφθείρατε αὐτό, πλὴν τὴν φυὴν τῶν ριζῶν αὐτοῦ ἐν τῇ γῇ ἐάσατε καὶ ἐν δεσμῷ σιδηρῷ καὶ ἐν χαλκῷ καὶ ἐν τῇ χλόῃ τῇ ἔξω, καὶ ἐν τῇ δρόσῳ τοῦ οὐρανοῦ αὐλισθήσεται, καὶ μετὰ θηρίων ἀγρίων ἡ μερὶσ αὐτοῦ, ἕωσ οὗ ἑπτὰ καιροὶ ἀλλοιωθῶσιν ἐπ’ αὐτόν, τοῦτο ἡ σύγκρισισ αὐτοῦ, βασιλεῦ. καὶ σύγκριμα Ὑψίστου ἐστίν, ὃ ἔφθασεν ἐπὶ τὸν κύριόν μου τὸν βασιλέα, καὶ σὲ ἐκδιώξουσιν ἀπὸ τῶν ἀνθρώπων, καὶ μετὰ θηρίων ἀγρίων ἔσται ἡ κατοικία σου, καὶ χόρτον ὡσ βοῦν ψωμιοῦσί σε καὶ ἀπὸ τῆσ δρόσου τοῦ οὐρανοῦ αὐλισθήσῃ, καὶ ἑπτὰ καιροὶ ἀλλαγήσονται ἐπὶ σέ, ἕωσ οὗ γνῷσ ὅτι κυριεύει ὁ Ὕψιστοσ τῆσ βασιλείασ τῶν ἀνθρώπων, καὶ ᾧ ἂν δόξῃ, δώσει αὐτήν. καὶ ὅτι εἶπαν. ἐάσατε τὴν φυὴν τῶν ριζῶν τοῦ δένδρου, ἡ βασιλεία σου σοὶ μενεῖ, ἀφ’ ἧσ ἂν γνῷσ τὴν ἐξουσίαν τὴν οὐράνιον. διὰ τοῦτο, βασιλεῦ, ἡ βουλή μου ἀρεσάτω σοι καὶ τὰσ ἁμαρτίασ σου ἐν ἐλεημοσύναισ λύτρωσαι καὶ τὰσ ἀδικίασ ἐν οἰκτιρμοῖσ πενήτων. ἴσωσ ἔσται μακρόθυμοσ τοῖσ παραπτώμασί σου ὁ Θεόσ. ‐ Ταῦτα πάντα ἔφθασεν ἐπὶ Ναβουχοδονόσορ τὸν βασιλέα. μετὰ δωδεκάμηνον ἐπὶ τῷ ναῷ τῆσ βασιλείασ αὐτοῦ ἐν Βαβυλῶνι περιπατῶν ἀπεκρίθη ὁ βασιλεὺσ καὶ εἶπεν. οὐχ αὕτη ἐστὶ Βαβυλὼν ἡ μεγάλη, ἣν ἐγὼ ᾠκοδόμησα εἰσ οἶκον βασιλείασ ἐν τῷ κράτει τῆσ ἰσχύοσ μου εἰσ τιμὴν τῆσ δόξησ μου̣ ἔτι τοῦ λόγου ἐν τῷ στόματι τοῦ βασιλέωσ ὄντοσ, φωνὴ ἀπ’ οὐρανοῦ ἐγένετο. σοὶ λέγουσι, Ναβουχοδονόσορ βασιλεῦ, ἡ βασιλεία παρῆλθεν ἀπὸ σοῦ, καὶ ἀπὸ τῶν ἀνθρώπων σέ ἐκδιώξουσι, καὶ μετὰ θηρίων ἀγρίων ἡ κατοικία σου καὶ χόρτον ὡσ βοῦν ψωμιοῦσί σε, καὶ ἑπτὰ καιροὶ ἀλλαγήσονται ἐπὶ σέ, ἕωσ οὗ γνῷσ, ὅτι κυριεύει ὁ Ὕψιστοσ τῆσ βασιλείασ τῶν ἀνθρώπων, καὶ ᾧ ἂν δόξῃ, δώσει αὐτήν. αὐτῇ τῇ ὥρᾳ ὁ λόγοσ συνετελέσθη ἐπὶ Ναβουχοδονόσορ, καὶ ἀπὸ τῶν ἀνθρώπων ἐξεδιώχθη καὶ χόρτον ὡσ βοῦσ ἤσθιε, καὶ ἀπὸ τῆσ δρόσου τοῦ οὐρανοῦ τὸ σῶμα αὐτοῦ ἐβάφη, ἕωσ οὗ αἱ τρίχεσ αὐτοῦ ὡσ λεόντων ἐμεγαλύνθησαν καὶ οἱ ὄνυχεσ αὐτοῦ ὡσ ὀρνέων. ‐ Καὶ μετὰ τὸ τέλοσ τῶν ἡμερῶν ἐγὼ Ναβουχοδονόσορ τοὺσ ὀφθαλμούσ μου εἰσ τὸν οὐρανὸν ἀνέλαβον, καὶ αἱ φρένεσ μου ἐπ’ ἐμὲ ἐπεστράφησαν, καὶ τῷ Ὑψίστῳ ηὐλόγησα καὶ τῷ ζῶντι εἰσ τὸν αἰῶνα ᾔνεσα καὶ ἐδόξασα, ὅτι ἡ ἐξουσία αὐτοῦ ἐξουσία αἰώνιοσ καὶ ἡ βασιλεία αὐτοῦ εἰσ γενεὰν καὶ γενεάν, καὶ πάντεσ οἱ κατοικοῦντεσ τὴν γῆν ὡσ οὐδὲν ἐλογίσθησαν, καὶ κατὰ τὸ θέλημα αὐτοῦ ποιεῖ ἐν τῇ δυνάμει τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἐν τῇ κατοικίᾳ τῆσ γῆσ, καὶ οὐκ ἔστιν ὃσ ἀντιποιήσεται τῇ χειρὶ αὐτοῦ καὶ ἐρεῖ αὐτῷ. τί ἐποίησασ̣ αὐτῷ τῷ καιρῷ αἱ φρένεσ μου ἐπεστράφησαν ἐπ’ ἐμέ, καὶ εἰσ τὴν τιμὴν τῆσ βασιλείασ μου ἦλθον, καὶ ἡ μορφή μου ἐπέστρεψεν ἐπ’ ἐμέ, καὶ οἱ τύραννοί μου καὶ οἱ μεγιστᾶνέσ μου ἐζήτουν με, καὶ ἐπὶ τὴν βασιλείαν μου ἐκραταιώθην, καὶ μεγαλωσύνη περισσοτέρα προσετέθη μοι. νῦν οὖν ἐγὼ Ναβουχοδονόσορ αἰνῶ καὶ ὑπερυψῶ καὶ δοξάζω τὸν βασιλέα τοῦ οὐρανοῦ, ὅτι πάντα τὰ ἔργα αὐτοῦ ἀληθινὰ καὶ αἱ τρίβοι αὐτοῦ κρίσεισ, καὶ πάντασ τοὺσ πορευομένουσ ἐν ὑπερηφανίᾳ δύναται ταπεινῶσαι. ΒΑΛΤΑΣΑΡ ὁ βασιλεὺσ ἐποίησε δεῖπνον μέγα τοῖσ μεγιστᾶσιν αὐτοῦ χιλίοισ, καὶ κατέναντι τῶν χιλίων ὁ οἶνοσ.

καὶ πίνων Βαλτάσαρ εἶπεν ἐν τῇ γεύσει τοῦ οἴνου τοῦ ἐνεγκεῖν τὰ σκεύη τὰ χρυσᾶ καὶ τὰ ἀργυρᾶ, ἃ ἐξήνεγκε Ναβουχοδονόσορ ὁ πατὴρ αὐτοῦ ἐκ τοῦ ναοῦ τοῦ ἐν Ἱερουσαλήμ, καὶ πιέτωσαν ἐν αὐτοῖσ ὁ βασιλεὺσ καὶ οἱ μεγιστᾶνεσ αὐτοῦ καὶ αἱ παλλακαὶ αὐτοῦ καὶ αἱ παράκοιτοι αὐτοῦ. καὶ ἠνέχθησαν τὰ σκεύη τὰ χρυσᾶ καὶ τὰ ἀργυρᾶ, ἃ ἐξήνεγκεν ἐκ τοῦ ναοῦ τοῦ Θεοῦ τοῦ ἐν Ἱερουσαλήμ, καὶ ἔπινον ἐν αὐτοῖσ ὁ βασιλεὺσ καὶ οἱ μεγιστᾶνεσ αὐτοῦ καὶ αἱ παλλακαὶ αὐτοῦ καὶ αἱ παράκοιτοι αὐτοῦ. ἔπινον οἶνον καὶ ᾔνεσαν τοὺσ θεοὺσ τοὺσ χρυσοῦσ καὶ ἀργυροῦσ καὶ χαλκοῦσ καὶ σιδηροῦσ καὶ ξυλίνουσ καὶ λιθίνουσ. ἐν αὐτῇ τῇ ὥρᾳ ἐξῆλθον δάκτυλοι χειρὸσ ἀνθρώπου καὶ ἔγραφον κατέναντι τῆσ λαμπάδοσ ἐπὶ τὸ κονίαμα τοῦ τοίχου τοῦ οἴκου τοῦ βασιλέωσ, καὶ ὁ βασιλεὺσ ἐθεώρει τοὺσ ἀστραγάλουσ τῆσ χειρὸσ τῆσ γραφούσησ. τότε τοῦ βασιλέωσ ἡ μορφὴ ἠλλοιώθη, καὶ οἱ διαλογισμοὶ αὐτοῦ συνετάρασσον αὐτόν, καὶ οἱ σύνδεσμοι τῆσ ὀσφύοσ αὐτοῦ διελύοντο, καὶ τὰ γόνατα αὐτοῦ συνεκροτοῦντο. καὶ ἐβόησεν ὁ βασιλεὺσ ἐν ἰσχύϊ τοῦ εἰσαγαγεῖν μάγουσ, Χαλδαίουσ, γαζαρηνοὺσ καὶ εἶπε τοῖσ σοφοῖσ Βαβυλῶνοσ. ὃσ ἂν ἀναγνῷ τὴν γραφὴν ταύτην καὶ τὴν σύγκρισιν γνωρίσῃ μοι, πορφύραν ἐνδύσεται, καὶ ὁ μανιάκησ ὁ χρυσοῦσ ἐπὶ τὸν τράχηλον αὐτοῦ, καὶ τρίτοσ ἐν τῇ βασιλείᾳ μου ἄρξει. καὶ εἰσεπορεύοντο πάντεσ οἱ σοφοὶ τοῦ βασιλέωσ καὶ οὐκ ἠδύναντο τὴν γραφὴν ἀναγνῶναι, οὐδὲ τὴν σύγκρισιν γνωρίσαι τῷ βασιλεῖ. καὶ ὁ βασιλεὺσ Βαλτάσαρ πολὺ ἐταράχθη, καὶ ἡ μορφὴ αὐτοῦ ἠλλοιώθη ἐπ’ αὐτῷ, καὶ οἱ μεγιστᾶνεσ αὐτοῦ συνεταράσσοντο. ‐ Καὶ εἰσῆλθεν ἡ βασίλισσα εἰσ τὸν οἶκον τοῦ πότου καὶ εἶπε. βασιλεῦ, εἰσ τὸν αἰῶνα ζῆθι. μὴ ταρασσέτωσάν σε οἱ διαλογισμοί σου, καὶ ἡ μορφή σου μὴ ἀλλοιούσθω. ἔστιν ἀνὴρ ἐν τῇ βασιλείᾳ σου, ἐν ᾧ πνεῦμα Θεοῦ, καὶ ἐν ταῖσ ἡμέραισ τοῦ πατρόσ σου γρηγόρησισ καὶ σύνεσισ εὑρέθη ἐν αὐτῷ, καὶ ὁ βασιλεὺσ Ναβουχοδονόσορ ὁ πατήρ σου ἄρχοντα ἐπαοιδῶν, μάγων, Χαλδαίων, γαζαρηνῶν κατέστησεν αὐτόν, ὅτι πνεῦμα περισσὸν ἐν αὐτῷ καὶ φρόνησισ καὶ σύνεσισ ἐν αὐτῷ, συγκρίνων ἐνύπνια καὶ ἀναγγέλλων κρατούμενα καὶ λύων συνδέσμουσ, Δανιήλ, καὶ ὁ βασιλεὺσ ἐπέθηκεν ὄνομα αὐτῷ Βαλτάσαρ. νῦν οὖν κληθήτω, καὶ τὴν σύγκρισιν αὐτοῦ ἀναγγελεῖ σοι. ‐ Τότε Δανιὴλ εἰσήχθη ἐνώπιον τοῦ βασιλέωσ, καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺσ τῷ Δανιήλ. σὺ εἶ Δανιήλ, ὁ ἀπὸ τῶν υἱῶν τῆσ αἰχμαλωσίασ τῆσ Ἰουδαίασ, ἧσ ἤγαγεν ὁ βασιλεὺσ ὁ πατήρ μου̣ ἤκουσα περὶ σοῦ ὅτι πνεῦμα Θεοῦ ἐν σοί, καὶ γρηγόρησισ καὶ σύνεσισ καὶ σοφία περισσὴ εὑρέθη ἐν σοί. καὶ νῦν εἰσῆλθον ἐνώπιόν μου οἱ σοφοί, μάγοι, γαζαρηνοί, ἵνα τὴν γραφὴν ταύτην ἀναγνῶσι καὶ τὴν σύγκρισιν αὐτῆσ γνωρίσωσί μοι, καὶ οὐκ ἠδυνήθησαν ἀναγγγεῖλαί μοι. καὶ ἐγὼ ἤκουσα περὶ σοῦ ὅτι δύνασαι κρίματα συγκρῖναι. νῦν οὖν ἐὰν δυνηθῇσ τὴν γραφὴν ἀναγνῶναι καὶ τὴν σύγκρισιν αὐτῆσ γνωρίσαι μοι, πορφύραν ἐνδύσῃ, καὶ ὁ μανιάκησ ὁ χρυσοῦσ ἔσται ἐπὶ τὸν τράχηλόν σου, καὶ τρίτοσ ἐν τῇ βασιλείᾳ μου ἄρξεισ. τότε ἀπεκρίθη Δανιὴλ καὶ εἶπεν ἐνώπιον τοῦ βασιλέωσ. τὰ δόματά σου σοὶ ἔστω, καὶ τὴν δωρεὰν τῆσ οἰκίασ σου ἑτέρῳ δόσ, ἐγὼ δὲ τὴν γραφὴν ἀναγνώσομαι τῷ βασιλεῖ καὶ τὴν σύγκρισιν αὐτῆσ γνωρίσω σοι. Βασιλεῦ, ὁ Θεὸσ ὁ ὕψιστοσ τὴν βασιλείαν καὶ τὴν μεγαλωσύνην καὶ τὴν τιμὴν καὶ τὴν δόξαν ἔδωκε Ναβουχοδονόσορ τῷ πατρί σου, καὶ ἀπὸ τῆσ μεγαλωσύνησ, ἧσ ἔδωκεν αὐτῷ, πάντεσ οἱ λαοί, φυλαί, γλῶσσαι ἦσαν τρέμοντεσ καὶ φοβούμενοι ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ. οὓσ ἠβούλετο αὐτὸσ ἀνῄρει, καὶ οὓσ ἠβούλετο αὐτὸσ ἔτυπτε, καὶ οὓσ ἠβούλετο αὐτὸσ ὕψου, καὶ οὓσ ἠβούλετο αὐτὸσ ἐταπείνου. καὶ ὅτε ὑψώθη ἡ καρδία αὐτοῦ καὶ τὸ πνεῦμα αὐτοῦ ἐκραταιώθη τοῦ ὑπερηφανεύσασθαι, κατηνέχθη ἀπὸ τοῦ θρόνου τῆσ βασιλείασ αὐτοῦ, καὶ ἡ τιμὴ ἀφῃρέθη ἀπ’ αὐτοῦ, καὶ ἀπὸ τῶν ἀνθρώπων ἐξεδιώχθη, καὶ ἡ καρδία αὐτοῦ μετὰ τῶν θηρίων ἐδόθη, καὶ μετὰ τῶν ὀνάγρων ἡ κατοικία αὐτοῦ, καὶ χόρτον ὡσ βοῦν ἐψώμιζον αὐτόν, καὶ ἀπὸ τῆσ δρόσου τοῦ οὐρανοῦ τὸ σῶμα αὐτοῦ ἐβάφη, ἕωσ οὗ ἔγνω ὅτι κυριεύει ὁ Θεὸσ ὕψιστοσ τῆσ βασιλείασ τῶν ἀνθρώπων, καὶ ᾧ ἂν δόξῃ, δώσει αὐτήν. καὶ σὺ οὖν ὁ υἱὸσ αὐτοῦ Βαλτάσαρ οὐκ ἐταπείνωσασ τὴν καρδίαν σου κατενώπιον τοῦ Θεοῦ. οὐ πάντα ταῦτα ἔγνωσ̣ καὶ ἐπὶ τὸν Κύριον Θεὸν τοῦ οὐρανοῦ ὑψώθησ, καὶ τὰ σκεύη τοῦ οἴκου αὐτοῦ ἤνεγκαν ἐνώπιόν σου, καὶ σὺ καὶ οἱ μεγιστᾶνέσ σου καὶ αἱ παλλακαί σου καὶ αἱ παράκοιτοί σου οἶνον ἐπίνετε ἐν αὐτοῖσ, καὶ τοὺσ θεοὺσ τοὺσ χρυσοῦσ καὶ ἀργυροῦσ καὶ χαλκοῦσ καὶ σιδηροῦσ καὶ ξυλίνουσ καὶ λιθίνουσ, οἳ οὐ βλέπουσι καὶ οἳ οὐκ ἀκούουσι καὶ οὐ γινώσκουσιν, ᾔνεσασ καὶ τὸν Θεόν, οὗ ἡ πνοή σου ἐν χειρὶ αὐτοῦ καὶ πᾶσαι αἱ ὁδοί σου, αὐτὸν οὐκ ἐδόξασασ. διὰ τοῦτο ἐκ προσώπου αὐτοῦ ἀπεστάλη ἀστράγαλοσ χειρὸσ καὶ τὴν γραφὴν ταύτην ἐνέταξε. καὶ αὕτη ἡ γραφὴ ἐντεταγμένη. μανή, θεκέλ, φάρεσ. τοῦτο τὸ σύγκριμα τοῦ ρήματοσ. μανή, ἐμέτρησεν ὁ Θεὸσ τὴν βασιλείαν σου καὶ ἐπλήρωσεν αὐτήν. θεκέλ, ἐστάθη ἐν ζυγῷ καὶ εὑρέθη ὑστεροῦσα. φάρεσ, διῄρηται ἡ βασιλεία σου, καὶ ἐδόθη Μήδοισ καὶ Πέρσαισ. ‐ Καὶ εἶπε Βαλτάσαρ καὶ ἐνέδυσαν τὸν Δανιὴλ πορφύραν καὶ τὸν μανιάκην τὸν χρυσοῦν περιέθηκαν περὶ τὸν τράχηλον αὐτοῦ, καὶ ἐκήρυξε περὶ αὐτοῦ εἶναι αὐτὸν ἄρχοντα τρίτον ἐν τῇ βασιλείᾳ. ἐν αὐτῇ τῇ νυκτὶ ἀνῃρέθη Βαλτάσαρ ὁ βασιλεὺσ ὁ Χαλδαίων. καὶ Δαρεῖοσ ὁ Μῆδοσ παρέλαβε τὴν βασιλείαν, ὢν ἐτῶν ἑξήκοντα δύο. ΚΑΙ ἤρεσεν ἐνώπιον Δαρείου καὶ κατέστησεν ἐπὶ τῆσ βασιλείασ σατράπασ ἑκατὸν εἴκοσι τοῦ εἶναι αὐτοὺσ ἐν ὅλῃ τῇ βασιλείᾳ αὐτοῦ

καὶ ἐπάνω αὐτῶν τακτικοὺσ τρεῖσ, ὧν ἦν Δανιὴλ εἷσ ἐξ αὐτῶν, τοῦ ἀποδιδόναι αὐτοῖσ τοὺσ σατράπασ λόγον, ὅπωσ ὁ βασιλεὺσ μὴ ἐνοχλῆται. καὶ ἦν Δανιὴλ ὑπὲρ αὐτούσ, ὅτι πνεῦμα περισσὸν ἐν αὐτῷ. καὶ ὁ βασιλεὺσ κατέστησεν αὐτὸν ἐφ’ ὅλησ τῆσ βασιλείασ αὐτοῦ. καὶ οἱ τακτικοὶ καὶ οἱ σατράπαι, ἐζήτουν πρόφασιν εὑρεῖν κατὰ Δανιήλ. καὶ πᾶσαν πρόφασιν καὶ παράπτωμα καὶ ἀμπλάκημα οὐχ εὗρον κατ’ αὐτοῦ, ὅτι πιστὸσ ἦν. καὶ εἶπον οἱ τακτικοί. οὐχ εὑρήσομεν κατὰ Δανιὴλ πρόφασιν, εἰ μὴ ἐν νομίμοισ Θεοῦ αὐτοῦ. ‐ Τότε οἱ τακτικοὶ καὶ οἱ σατράπαι παρέστησαν τῷ βασιλεῖ καὶ εἶπαν αὐτῷ. Δαρεῖε βασιλεῦ, εἰσ τοὺσ αἰῶνασ ζῆθι. συνεβουλεύσαντο πάντεσ οἱ ἐπὶ τῆσ βασιλείασ σου στρατηγοὶ καὶ σατράπαι, ὕπατοι καὶ τοπάρχαι, τοῦ στῆσαι στάσει βασιλικῇ καὶ ἐνισχῦσαι ὁρισμόν, ὅπωσ ὃσ ἂν αἰτήσῃ αἴτημα παρὰ παντὸσ θεοῦ καὶ ἀνθρώπου ἕωσ ἡμερῶν τριάκοντα, ἀλλ’ ἢ παρὰ σοῦ, βασιλεῦ, ἐμβληθήσεται εἰσ τὸν λάκκον τῶν λεόντων. νῦν οὖν, βασιλεῦ, στῆσον τὸν ὁρισμὸν καὶ ἔκθεσ γραφήν, ὅπωσ μὴ ἀλλοιωθῇ τὸ δόγμα Περσῶν καὶ Μήδων. τότε ὁ βασιλεὺσ Δαρεῖοσ ἐπέταξε γραφῆναι τὸ δόγμα. ‐ Καὶ Δανιήλ, ἡνίκα ἔγνω ὅτι ἐνετάγη τὸ δόγμα, εἰσῆλθεν εἰσ τὸν οἶκον αὐτοῦ, καὶ αἱ θυρίδεσ ἀνεῳγμέναι αὐτῷ ἐν τοῖσ ὑπερῴοισ αὐτοῦ κατέναντι Ἱερουσαλήμ, καὶ καιροὺσ τρεῖσ τῆσ ἡμέρασ ἦν κάμπτων ἐπὶ τὰ γόνατα αὐτοῦ καὶ προσευχόμενοσ καὶ ἐξομολογούμενοσ ἐναντίον τοῦ Θεοῦ αὐτοῦ, καθὼσ ἦν ποιῶν ἔμπροσθεν. τότε οἱ ἄνδρεσ ἐκεῖνοι παρετήρησαν καὶ εὗρον τὸν Δανιὴλ ἀξιοῦντα καὶ δεόμενον τοῦ Θεοῦ αὐτοῦ. καὶ προσελθόντεσ λέγουσι τῷ βασιλεῖ. βασιλεῦ, οὐχ ὁρισμὸν ἔταξασ, ὅπωσ πᾶσ ἄνθρωποσ, ὃσ ἂν αἰτήσῃ παρὰ παντὸσ θεοῦ καὶ ἀνθρώπου αἴτημα ἕωσ ἡμερῶν τριάκοντα, ἀλλ’ ἢ παρὰ σοῦ, βασιλεῦ, ἐμβληθήσεται εἰσ τὸν λάκκον τῶν λεόντων̣ καὶ εἶπεν ὁ βασιλεύσ. ἀληθινὸσ ὁ λόγοσ, καὶ τὸ δόγμα Μήδων καὶ Περσῶν οὐ παρελεύσεται. τότε ἀπεκρίθησαν καὶ λέγουσιν ἐνώπιον τοῦ βασιλέωσ. Δανιὴλ ὁ ἀπὸ τῶν υἱῶν τῆσ αἰχμαλωσίασ τῆσ Ἰουδαίασ οὐχ ὑπετάγη τῷ δόγματί σου, καὶ καιροὺσ τρεῖσ τῆσ ἡμέρασ αἰτεῖ παρὰ τοῦ Θεοῦ αὐτοῦ τὰ αἰτήματα αὐτοῦ. τότε ὁ βασιλεύσ, ὡσ τὸ ρῆμα ἤκουσε, πολὺ ἐλυπήθη ἐπ’ αὐτῷ καὶ περὶ τοῦ Δανιὴλ ἠγωνίσατο τοῦ ἐξελέσθαι αὐτὸν καὶ ἕωσ ἑσπέρασ ἦν ἀγωνιζόμενοσ τοῦ ἐξελέσθαι αὐτόν. τότε οἱ ἄνδρεσ ἐκεῖνοι λέγουσι τῷ βασιλεῖ. γνῶθι, βασιλεῦ, ὅτι τὸ δόγμα Μήδοισ καὶ Πέρσαισ τοῦ πᾶν ὁρισμὸν καὶ στάσιν, ἣν ἂν ὁ βασιλεὺσ στήσῃ, οὐ δεῖ παραλλάξαι. ‐ Τότε ὁ βασιλεὺσ εἶπε καὶ ἤγαγον τὸν Δανιὴλ καὶ ἐνέβαλον αὐτὸν εἰσ τὸν λάκκον τῶν λεόντων. καί εἶπεν ὁ βασιλεὺσ τῷ Δανιήλ. ὁ Θεόσ σου, ᾧ σὺ λατρεύεισ ἐνδελεχῶσ, αὐτὸσ ἐξελεῖταί σε. καὶ ἤνεγκαν λίθον καὶ ἐπέθηκαν ἐπὶ τὸ στόμα τοῦ λάκκου, καὶ ἐσφραγίσατο ὁ βασιλεὺσ ἐν τῷ δακτυλίῳ αὐτοῦ καὶ ἐν τῷ δακτυλίῳ τῶν μεγιστάνων αὐτοῦ, ὅπωσ μὴ ἀλλοιωθῇ πρᾶγμα ἐν τῷ Δανιήλ. καὶ ἀπῆλθεν ὁ βασιλεὺσ εἰσ τὸν οἶκον αὐτοῦ καὶ ἐκοιμήθη ἄδειπνοσ, καὶ ἐδέσματα οὐκ εἰσήνεγκαν αὐτῷ καὶ ὁ ὕπνοσ ἀπέστη ἀπ’ αὐτοῦ. καὶ ἔκλεισεν ὁ Θεὸσ τὰ στόματα τῶν λεόντων, καὶ οὐ παρηνώχλησαν τῷ Δανιήλ. τότε ὁ βασιλεὺσ ἀνέστη τὸ πρωί̈ ἐν τῷ φωτὶ καὶ ἐν σπουδῇ ἦλθεν ἐπὶ τὸν λάκκον τῶν λεόντων. καὶ ἐν τῷ ἐγγίζειν αὐτὸν τῷ λάκκῳ ἐβόησε φωνῇ ἰσχυρᾷ. Δανιήλ, ὁ δοῦλοσ τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντοσ, ὁ Θεόσ σου, ᾧ σὺ λατρεύεισ ἐνδελεχῶσ, εἰ ἠδυνήθη ἐξελέσθαι σε ἐκ τοῦ στόματοσ τῶν λεόντων̣ καὶ εἶπε Δανιὴλ τῷ βασιλεῖ. βασιλεῦ, εἰσ τοὺσ αἰῶνασ ζῆθι. ὁ Θεόσ μου ἀπέστειλε τὸν ἄγγελον αὐτοῦ, καὶ ἐνέφραξε τὰ στόματα τῶν λεόντων, καὶ οὐκ ἐλυμήναντό με, ὅτι κατέναντι αὐτοῦ εὐθύτησ εὑρέθη ἐμοί. καὶ ἐνώπιον δέ σου, βασιλεῦ, παράπτωμα οὐκ ἐποίησα. τότε ὁ βασιλεὺσ πολὺ ἠγαθύνθη ἐπ’ αὐτῷ, καὶ τὸν Δανιὴλ εἶπεν ἀνενέγκαι ἐκ τοῦ λάκκου. καὶ ἀνηνέχθη Δανιὴλ ἐκ τοῦ λάκκου, καὶ πᾶσα διαφθορὰ οὐχ εὑρέθη ἐν αὐτῷ, ὅτι ἐπίστευσεν ἐν τῷ Θεῷ αὐτοῦ. καὶ εἶπεν ὁ βασιλεύσ, καὶ ἠγάγοσαν τοὺσ ἄνδρασ τοὺσ διαβαλόντασ τὸν Δανιήλ, καὶ εἰσ τὸν λάκκον τῶν λεόντων ἐνεβλήθησαν, αὐτοὶ καὶ οἱ υἱοὶ αὐτῶν καὶ αἱ γυναῖκεσ αὐτῶν. καὶ οὐκ ἔφθασαν εἰσ τὸ ἔδαφοσ τοῦ λάκκου, ἕωσ οὗ ἐκυρίευσαν αὐτῶν οἱ λέοντεσ καὶ πάντα τὰ ὀστᾶ αὐτῶν ἐλέπτυναν. ‐ Τότε Δαρεῖοσ ὁ βασιλεὺσ ἔγραψε πᾶσι τοῖσ λαοῖσ, φυλαῖσ, γλώσσαισ, τοῖσ οἰκοῦσιν ἐν πάσῃ τῇ γῇ. εἰρήνη ὑμῖν πληθυνθείη. ἐκ προσώπου μου ἐτέθη δόγμα τοῦτο ἐν πάσῃ ἀρχῇ τῆσ βασιλείασ μου εἶναι τρέμοντασ καὶ φοβουμένουσ ἀπὸ προσώπου τοῦ Θεοῦ Δανιήλ, ὅτι αὐτόσ ἐστι Θεὸσ ζῶν καὶ μένων εἰσ τοὺσ αἰῶνασ, καὶ ἡ βασιλεία αὐτοῦ οὐ διαφθαρήσεται, καὶ ἡ κυριεία αὐτοῦ ἕωσ τέλουσ. ἀντιλαμβάνεται καὶ ρύεται καὶ ποιεῖ σημεῖα καὶ τέρατα ἐν τῷ οὐρανῷ καὶ ἐπὶ τῆσ γῆσ, ὅστισ ἐξείλατο τὸν Δανιὴλ ἐκ χειρὸσ τῶν λεόντων. καὶ Δανιὴλ κατηύθυνεν ἐν τῇ βασιλείᾳ Δαρείου καὶ ἐν τῇ βασιλείᾳ Κύρου τοῦ Πέρσου. ΕΝ ἔτει πρώτῳ Βαλτάσαρ βασιλέωσ Χαλδαίων Δανιὴλ ἐνύπνιον εἶδε, καὶ αἱ ὁράσεισ τῆσ κεφαλῆσ αὐτοῦ ἐπὶ τῆσ κοίτησ αὐτοῦ, καὶ τὸ ἐνύπνιον αὐτοῦ ἔγραψεν.

ἐγὼ Δανιὴλ ἐθεώρουν ἐν ὁράματί μου τῆσ νυκτὸσ καὶ ἰδοὺ οἱ τέσσαρεσ ἄνεμοι τοῦ οὐρανοῦ προσέβαλον εἰσ τὴν θάλασσαν τὴν μεγάλην. καὶ τέσσαρα θηρία μεγάλα ἀνέβαινον ἐκ τῆσ θαλάσσησ διαφέροντα ἀλλήλων. τὸ πρῶτον ὡσεὶ λέαινα, καὶ πτερὰ αὐτῇ ὡσεὶ ἀετοῦ. ἐθεώρουν ἕωσ οὗ ἐξετίλη τὰ πτερὰ αὐτῆσ, καὶ ἐξῄρθη ἀπὸ τῆσ γῆσ καὶ ἐπὶ ποδῶν ἀνθρώπου ἐστάθη, καὶ καρδία ἀνθρώπου ἐδόθη αὐτῇ. καὶ ἰδοὺ θηρίον δεύτερον ὅμοιον ἄρκῳ, καὶ εἰσ μέροσ ἓν ἐστάθη, καὶ τρεῖσ πλευραὶ ἐν τῷ στόματι αὐτῆσ ἀναμέσον τῶν ὀδόντων αὐτῆσ, καὶ οὕτωσ ἔλεγον αὐτῇ. ἀνάστηθι, φάγε σάρκασ πολλάσ. ὀπίσω τούτου ἐθεώρουν καὶ ἰδοὺ θηρίον ἕτερον ὡσεὶ πάρδαλισ, καὶ αὐτῇ πτερὰ τέσσαρα πετεινοῦ ὑπεράνω αὐτῆσ, καὶ τέσσαρεσ κεφαλαὶ τῷ θηρίῳ, καὶ ἐξουσία ἐδόθη αὐτῇ. ὀπίσω τούτου ἐθεώρουν καὶ ἰδοὺ θηρίον τέταρτον φοβερὸν καὶ ἔκθαμβον καὶ ἰσχυρὸν περισσῶσ, καὶ οἱ ὀδόντεσ αὐτοῦ σιδηροῖ μεγάλοι, ἐσθίον καὶ λεπτῦνον καὶ τὰ ἐπίλοιπα τοῖσ ποσὶν αὐτοῦ συνεπάτει, καὶ αὐτὸ διάφορον περισσῶσ παρὰ πάντα τὰ θηρία τὰ ἔμπροσθεν αὐτοῦ, καὶ κέρατα δέκα αὐτῷ. προσενόουν τοῖσ κέρασιν αὐτοῦ, καὶ ἰδοὺ κέρασ ἕτερον μικρὸν ἀνέβη ἐν μέσῳ αὐτῶν, καὶ τρία κέρατα τῶν ἔμπροσθεν αὐτοῦ ἐξερριζώθη ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ, καὶ ἰδοὺ ὀφθαλμοὶ ὡσεὶ ὀφθαλμοὶ ἀνθρώπου ἐν τῷ κέρατι τούτῳ καὶ στόμα λαλοῦν μεγάλα. ἐθεώρουν ἕωσ ὅτου οἱ θρόνοι ἐτέθησαν, καὶ παλαιὸσ ἡμερῶν ἐκάθητο, καὶ τὸ ἔνδυμα αὐτοῦ λευκὸν ὡσεὶ χιών, καὶ ἡ θρὶξ τῆσ κεφαλῆσ αὐτοῦ ὡσεὶ ἔριον καθαρόν, ὁ θρόνοσ αὐτοῦ φλὸξ πυρόσ, οἱ τροχοὶ αὐτοῦ πῦρ φλέγον. ποταμὸσ πυρὸσ εἷλκεν ἔμπροσθεν αὐτοῦ. χίλιαι χιλιάδεσ ἐλειτούργουν αὐτῷ, καὶ μύριαι μυριάδεσ παρειστήκεισαν αὐτῷ. κριτήριον ἐκάθισε, καὶ βίβλοι ἠνεῴχθησαν. ἐθεώρουν τότε ἀπὸ φωνῆσ τῶν λόγων τῶν μεγάλων, ὧν τὸ κέρασ ἐκεῖνο ἐλάλει, ἕωσ οὗ ἀνῃρέθη τὸ θηρίον καὶ ἀπώλετο, καὶ τὸ σῶμα αὐτοῦ ἐδόθη εἰσ καῦσιν πυρόσ. καὶ τῶν λοιπῶν θηρίων μετεστάθη ἡ ἀρχή, καὶ μακρότησ ζωῆσ ἐδόθη αὐτοῖσ ἕωσ καιροῦ καὶ καιροῦ. ἐθεώρουν ἐν ὁράματι τῆσ νυκτὸσ καὶ ἰδοὺ μετὰ τῶν νεφελῶν τοῦ οὐρανοῦ ὡσ υἱὸσ ἀνθρώπου ἐρχόμενοσ ἦν καὶ ἕωσ τοῦ παλαιοῦ τῶν ἡμερῶν ἔφθασε καὶ ἐνώπιον αὐτοῦ προσηνέχθη. καὶ αὐτῷ ἐδόθη ἡ ἀρχὴ καὶ ἡ τιμὴ καὶ ἡ βασιλεία, καὶ πάντεσ οἱ λαοί, φυλαί, γλῶσσαι αὐτῷ δουλεύσουσιν. ἡ ἐξουσία αὐτοῦ ἐξουσία αἰώνιοσ, ἥτισ οὐ παρελεύσεται, καὶ ἡ βασιλεία αὐτοῦ οὐ διαφθαρήσεται. ‐ Ἔφριξε τὸ πνεῦμά μου ἐν τῇ ἕξει μου, ἐγὼ Δανιήλ, καὶ αἱ ὁράσεισ τῆσ κεφαλῆσ μου ἐτάρασσόν με. καὶ προσῆλθον ἑνὶ τῶν ἑστηκότων καὶ τὴν ἀκρίβειαν ἐζήτουν παρ’ αὐτοῦ μαθεῖν περὶ πάντων τούτων, καὶ εἶπέ μοι τὴν ἀκρίβειαν καὶ τὴν σύγκρισιν τῶν λόγων ἐγνώρισέ μοι. ταῦτα τὰ θηρία τὰ μεγάλα τὰ τέσσαρα, τέσσαρεσ βασιλεῖαι ἀναστήσονται ἐπὶ τῆσ γῆσ, αἳ ἀρθήσονται. καὶ παραλήψονται τὴν βασιλείαν ἅγιοι Ὑψίστου καὶ καθέξουσιν αὐτὴν ἕωσ αἰῶνοσ τῶν αἰώνων. καὶ ἐζήτουν ἀκριβῶσ περὶ τοῦ θηρίου τοῦ τετάρτου, ὅτι ἦν διαφέρον παρὰ πᾶν θηρίον, φοβερὸν περισσῶσ, οἱ ὀδόντεσ αὐτοῦ σιδηροῖ καὶ ὄνυχεσ αὐτοῦ χαλκοῖ. ἐσθίον καὶ λεπτῦνον καὶ τὰ ἐπίλοιπα τοῖσ ποσὶν αὐτοῦ συνεπάτει. καὶ περὶ τῶν κεράτων αὐτοῦ τῶν δέκα τῶν ἐν τῇ κεφαλῇ αὐτοῦ καὶ τοῦ ἑτέρου τοῦ ἀναβάντοσ καὶ ἐκτινάξαντοσ τῶν προτέρων τρία, κέρασ ἐκεῖνο, ᾧ οἱ ὀφθαλμοὶ καὶ στόμα λαλοῦν μεγάλα καὶ ἡ ὅρασισ αὐτοῦ μείζων τῶν λοιπῶν. ἐθεώρουν καὶ τὸ κέρασ ἐκεῖνο ἐποίει πόλεμον μετὰ τῶν ἁγίων καὶ ἴσχυσε πρὸσ αὐτούσ, ἕωσ οὗ ἦλθεν ὁ παλαιὸσ ἡμερῶν καὶ τὸ κρίμα ἔδωκεν ἁγίοισ Ὑψίστου, καὶ ὁ καιρὸσ ἔφθασε καὶ τὴν βασιλείαν κατέσχον οἱ ἅγιοι. καὶ εἶπε. τὸ θηρίον τὸ τέταρτον, βασιλεία τετάρτη ἔσται ἐν τῇ γῇ, ἥτισ ὑπερέξει πάσασ τὰσ βασιλείασ καὶ καταφάγεται πᾶσαν τὴν γῆν καὶ συμπατήσει αὐτὴν καὶ κατακόψει. καὶ τὰ δέκα κέρατα αὐτοῦ, δέκα βασιλεῖσ ἀναστήσονται, καὶ ὀπίσω αὐτῶν ἀναστήσεται ἕτεροσ, ὃσ ὑπεροίσει κακοῖσ πάντασ τοὺσ ἔμπροσθεν, καὶ τρεῖσ βασιλεῖσ ταπεινώσει. καὶ λόγουσ πρὸσ τὸν Ὕψιστον λαλήσει καὶ τοὺσ ἁγίουσ Ὑψίστου παλαιώσει καὶ ὑπονοήσει τοῦ ἀλλοιῶσαι καιροὺσ καὶ νόμον. καὶ δοθήσεται ἐν χειρὶ αὐτοῦ ἕωσ καιροῦ καὶ καιρῶν καὶ ἥμισυ καιροῦ. καὶ τὸ κριτήριον καθίσει καὶ τὴν ἀρχὴν μεταστήσουσι τοῦ ἀφανίσαι καὶ τοῦ ἀπολέσαι ἕωσ τέλουσ. καὶ ἡ βασιλεία καὶ ἡ ἐξουσία καὶ ἡ μεγαλωσύνη τῶν βασιλέων τῶν ὑποκάτω παντὸσ τοῦ οὐρανοῦ ἐδόθη ἁγίοισ Ὑψίστου, καὶ ἡ βασιλεία αὐτοῦ βασιλεία αἰώνιοσ, καὶ πᾶσαι αἱ ἀρχαὶ αὐτῷ δουλεύσουσι καὶ ὑπακούσονται. ἕωσ ὧδε τὸ πέρασ τοῦ λόγου. ἐγὼ Δανιήλ, οἱ διαλογισμοί μου ἐπὶ πολὺ συνετάρασσόν με, καὶ ἡ μορφή μου ἠλλοιώθη ἐπ’ ἐμοί, καὶ τὸ ρῆμα ἐν τῇ καρδίᾳ μου διετήρησα. ΕΝ ἔτει τρίτῳ τῆσ βασιλείασ Βαλτάσαρ τοῦ βασιλέωσ ὅρασισ ὤφθη πρόσ με, ἐγὼ Δανιήλ, μετὰ τὴν ὀφθεῖσάν μοι τὴν ἀρχήν.

καὶ ἤμην ἐν Σούσοισ τῇ βάρει, ἥ ἐστιν ἐν χώρᾳ Αἰλὰμ καὶ εἶδον ἐν ὁράματι καὶ ἤμην ἐπὶ τοῦ Οὐβὰλ καὶ ᾖρα τοὺσ ὀφθαλμούσ μου καὶ εἶδον. καὶ ἰδοὺ κριὸσ εἷσ ἑστηκὼσ πρὸ τοῦ Οὐβάλ. καὶ αὐτῷ κέρατα ὑψηλά, καὶ τὸ ἓν ὑψηλότερον τοῦ ἑτέρου, καὶ τὸ ὑψηλὸν ἀνέβαινεν ἐπ’ ἐσχάτων. καὶ εἶδον τὸν κριὸν κερατίζοντα κατὰ θάλασσαν καὶ βορρᾶν καὶ νότον, καὶ πάντα τὰ θηρία οὐ στήσεται ἐνώπιον αὐτοῦ, καὶ οὐκ ἦν ὁ ἐξαιρούμενοσ ἐκ χειρὸσ αὐτοῦ, καὶ ἐποίησε κατὰ τὸ θέλημα αὐτοῦ καὶ ἐμεγαλύνθη. καὶ ἐγὼ ἤμην συνίων καὶ ἰδοὺ τράγοσ αἰγῶν ἤρχετο ἀπὸ λιβὸσ ἐπὶ πρόσωπον πάσησ τῆσ γῆσ καὶ οὐκ ἦν ἁπτόμενοσ τῆσ γῆσ, καὶ τῷ τράγῳ κέρασ θεωρητὸν ἀναμέσον τῶν ὀφθαλμῶν αὐτοῦ. καὶ ἦλθεν ἕωσ τοῦ κριοῦ τοῦ τά κέρατα ἔχοντοσ, οὗ εἶδον, ἑστῶτοσ ἐνώπιον τοῦ Οὐβὰλ καὶ ἔδραμε πρὸσ αὐτὸν ἐν ὁρμῇ τῆσ ἰσχύοσ αὐτοῦ. καὶ εἶδον αὐτὸν φθάνοντα ἕωσ τοῦ κριοῦ, καὶ ἐξηγριάνθη πρὸσ αὐτὸν καὶ ἔπαισε τὸν κριὸν καὶ συνέτριψεν ἀμφότερα τὰ κέρατα αὐτοῦ, καὶ οὐκ ἦν ἰσχὺσ τῷ κριῷ τοῦ στῆναι ἐνώπιον αὐτοῦ. καὶ ἔρριψεν αὐτὸν ἐπὶ τὴν γῆν καὶ συνεπάτησεν αὐτόν, καὶ οὐκ ἦν ὁ ἐξαιρούμενοσ τὸν κριὸν ἐκ χειρὸσ αὐτοῦ. καὶ ὁ τράγοσ τῶν αἰγῶν ἐμεγαλύνθη ἕωσ σφόδρα, καὶ ἐν τῷ ἰσχῦσαι αὐτὸν συνετρίβη τὸ κέρασ αὐτοῦ τὸ μέγα, καὶ ἀνέβη ἕτερα κέρατα τέσσαρα ὑποκάτω αὐτοῦ εἰσ τοὺσ τέσσαρασ ἀνέμουσ τοῦ οὐρανοῦ. καὶ ἐκ τοῦ ἑνὸσ αὐτῶν ἐξῆλθε κέρασ ἓν ἰσχυρὸν καὶ ἐμεγαλύνθη περισσῶσ πρὸσ τὸν νότον καὶ πρὸσ τὴν ἀνατολὴν καὶ πρὸσ τὴν δύναμιν. καὶ ἐμεγαλύνθη ἕωσ τῆσ δυνάμεωσ τοῦ οὐρανοῦ, καὶ ἔπεσεν ἐπὶ τὴν γῆν ἀπὸ τῆσ δυνάμεωσ τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἀπὸ τῶν ἄστρων, καὶ συνεπάτησαν αὐτά, καὶ ἕωσ οὗ ὁ ἀρχιστράτηγοσ ρύσεται τὴν αἰχμαλωσίαν, καὶ δι’ αὐτὸν θυσία ἐταράχθη, καὶ ἐγενήθη καὶ κατευοδώθη αὐτῷ, καὶ τὸ ἅγιον ἐρημωθήσεται. καὶ ἐδόθη ἐπὶ τὴν θυσίαν ἁμαρτία, καὶ ἐρρίφη χαμαὶ ἡ δικαιοσύνη, καὶ ἐποίησε καὶ εὐοδώθη. καὶ ἤκουσα ἑνὸσ ἁγίου λαλοῦντοσ, καὶ εἶπεν εἷσ ἅγιοσ τῷ φελμουνὶ τῷ λαλοῦντι. ἕωσ πότε ἡ ὅρασισ στήσεται, ἡ θυσία ἡ ἀρθεῖσα καὶ ἡ ἁμαρτία ἐρημώσεωσ ἡ δοθεῖσα, καὶ τὸ ἅγιον καὶ ἡ δύναμισ συμπατηθήσεται̣ καὶ εἶπεν αὐτῷ. ἕωσ ἐσπέρασ καὶ πρωί̈ ἡμέραι δισχίλιαι καὶ τριακόσιαι, καὶ καθαρισθήσεται τὸ ἅγιον. ‐ Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ ἰδεῖν με, ἐγὼ Δανιήλ, τὴν ὅρασιν καὶ ἐζήτουν σύνεσιν, καὶ ἰδοὺ ἔστη ἐνώπιον ἐμοῦ ὡσ ὅρασισ ἀνδρόσ. καὶ ἤκουσα φωνὴν ἀνδρὸσ ἀναμέσον τοῦ Οὐβάλ, καὶ ἐκάλεσε καὶ εἶπε. Γαβριήλ, συνέτισον ἐκεῖνον τὴν ὅρασιν. καὶ ἦλθε καὶ ἔστη ἐχόμενοσ τῆσ στάσεώσ μου, καὶ ἐν τῷ ἐλθεῖν αὐτὸν ἐθαμβήθην, καὶ πίπτω ἐπὶ πρόσωπόν μου, καὶ εἶπε πρόσ με. σύνεσ, υἱὲ ἀνθρώπου. ἔτι γὰρ εἰσ καιροῦ πέρασ ἡ ὅρασισ. καὶ ἐν τῷ λαλεῖν αὐτὸν μετ’ ἐμοῦ πίπτω ἐπὶ πρόσωπόν μου ἐπὶ τὴν γῆν, καὶ ἥψατό μου καὶ ἔστησέ με ἐπὶ πόδας καὶ εἶπεν. ἰδοὺ ἐγὼ γνωρίζω σοι τὰ ἐσόμενα ἐπ’ ἐσχάτων τῆσ ὀργῆσ. ἔτι γὰρ εἰσ καιροῦ πέρασ ἡ ὅρασισ. ὁ κριόσ, ὃν εἶδεσ, ὁ ἔχων τὰ κέρατα βασιλεὺσ Μήδων καὶ Περσῶν. ὁ τράγοσ τῶν αἰγῶν βασιλεὺσ Ἑλλήνων. καὶ τὸ κέρασ τὸ μέγα, ὃ ἦν ἀναμέσον τῶν ὀφθαλμῶν αὐτοῦ, αὐτόσ ἐστιν ὁ βασιλεὺσ ὁ πρῶτοσ. καὶ τοῦ συντριβέντοσ, οὗ ἔστησαν τέσσαρα κέρατα ὑποκάτω, τέσσαρεσ βασιλεῖσ ἐκ τοῦ ἔθνουσ αὐτοῦ ἀναστήσονται καὶ οὐκ ἐν τῇ ἰσχύϊ αὐτοῦ. καὶ ἐπ’ ἐσχάτων τῆσ βασιλείασ αὐτῶν, πληρουμένων τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν, ἀναστήσεται βασιλεὺσ ἀναιδὴσ προσώπῳ καὶ συνίων προβλήματα. καὶ κραταιὰ ἡ ἰσχὺσ αὐτοῦ καὶ θαυμαστὰ διαφθερεῖ καὶ κατευθυνεῖ καὶ ποιήσει καὶ διαφθερεῖ ἰσχυροὺσ καὶ λαὸν ἅγιον. καὶ ὁ ζυγὸσ τοῦ κλοιοῦ αὐτοῦ κατευθυνεῖ. δόλοσ ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ, καὶ ἐν καρδίᾳ αὐτοῦ μεγαλυνθήσεται καὶ δόλῳ διαφθερεῖ πολλοὺσ καὶ ἐπὶ ἀπωλείασ πολλῶν στήσεται καὶ ὡσ ὠὰ χειρὶ συντρίψει. καὶ ἡ ὅρασισ τῆσ ἑσπέρασ καὶ τῆσ πρωί̈ασ τῆσ ρηθείσησ ἀληθήσ ἐστι. καὶ σὺ σφράγισον τὴν ὅρασιν, ὅτι εἰσ ἡμέρασ πολλάσ. καὶ ἐγὼ Δανιὴλ ἐκοιμήθην καὶ ἐμαλακίσθην ἡμέρασ καὶ ἀνέστην καὶ ἐποίουν τὰ ἔργα τοῦ βασιλέωσ. καὶ ἐθαύμαζον τὴν ὅρασιν, καὶ οὐκ ἦν ὁ συνίων. ΕΝ τῷ πρώτῳ ἔτει Δαρείου τοῦ υἱοῦ Ἀσουήρου ἀπὸ τοῦ σπέρματοσ τῶν Μήδων, ὃσ ἐβασίλευσεν ἐπὶ βασιλείαν Χαλδαίων,

ἐν ἔτει ἑνὶ τῆσ βασιλείασ αὐτοῦ ἐγὼ Δανιὴλ συνῆκα ἐν ταῖσ βίβλοισ τὸν ἀριθμὸν τῶν ἐτῶν, ὃσ ἐγενήθη λόγοσ Κυρίου πρὸσ Ἱερεμίαν τὸν προφήτην εἰσ συμπλήρωσιν ἐρημώσεωσ Ἱερουσαλήμ, ἑβδομήκοντα ἔτη. καὶ ἔδωκα τὸ πρόσωπόν μου πρὸσ Κύριον τὸν Θεὸν τοῦ ἐκζητῆσαι προσευχὴν καὶ δεήσεισ ἐν νηστείαισ καὶ σάκκῳ καὶ σποδῷ. καὶ προσευξάμην πρὸσ Κύριον τὸν Θεόν μου καὶ ἐξωμολογησάμην καὶ εἶπα. Κύριε ὁ Θεὸσ ὁ μέγασ καὶ θαυμαστόσ, ὁ φυλάσσων τὴν διαθήκην σου καὶ τὸ ἔλεόσ σου τοῖσ ἀγαπῶσί σε καὶ τοῖσ φυλάσσουσι τὰσ ἐντολάσ σου, ἡμάρτομεν, ἠδικήσαμεν, ἠνομήσαμεν καὶ ἀπέστημεν καὶ ἐξεκλίναμεν ἀπὸ τῶν ἐντολῶν σου καὶ ἀπὸ τῶν κριμάτων σου. καὶ οὐκ εἰσηκούσαμεν τῶν δούλων σου τῶν προφητῶν, οἳ ἐλάλουν ἐν τῷ ὀνόματί σου πρὸσ τοὺσ βασιλεῖσ ἡμῶν καὶ ἄρχοντασ ἡμῶν καὶ πατέρασ ἡμῶν, καὶ πρὸσ πάντα τὸν λαὸν τῆσ γῆσ. σοὶ Κύριε ἡ δικαιοσύνη, καὶ ἡμῖν ἡ αἰσχύνη τοῦ προσώπου ὡσ ἡ ἡμέρα αὕτη, ἀνδρὶ Ἰούδα καὶ τοῖσ ἐνοικοῦσιν ἐν Ἱερουσαλὴμ καὶ παντὶ Ἰσραήλ, τοῖσ ἐγγὺσ καὶ τοῖσ μακρὰν ἐν πάσῃ τῇ γῇ, οὗ διέσπειρασ αὐτοὺσ ἐκεῖ, ἐν ἀθεσίᾳ αὐτῶν, ᾗ ἠθέτησαν. ἐν σοὶ Κύριέ ἐστιν ἡμῶν ἡ δικαιοσύνη καὶ ἡμῖν ἡ αἰσχύνη τοῦ προσώπου καὶ τοῖσ βασιλεῦσιν ἡμῶν καὶ τοῖσ ἄρχουσιν ἡμῶν καὶ τοῖσ πατράσιν ἡμῶν, οἵτινεσ ἡμάρτομέν σοι. Κυρίῳ τῷ Θεῷ ἡμῶν οἱ οἰκτιρμοὶ καὶ οἱ ἱλασμοί, ὅτι ἀπέστημεν καὶ οὐκ εἰσηκούσαμεν τῆσ φωνῆσ Κυρίου τοῦ Θεοῦ ἡμῶν πορεύεσθαι ἐν τοῖσ νόμοισ αὐτοῦ, οἷσ ἔδωκε κατὰ πρόσωπον ἡμῶν ἐν χερσὶ τῶν δούλων αὐτοῦ τῶν προφητῶν. καὶ πᾶσ Ἰσραὴλ παρέβησαν τὸν νόμον σου καὶ ἐξέκλιναν τοῦ μὴ ἀκοῦσαι τῆσ φωνῆσ σου, καὶ ἐπῆλθεν ἐφ’ ἡμᾶσ ἡ κατάρα καὶ ὁ ὅρκοσ ὁ γεγραμμένοσ ἐν νόμῳ Μωυσέωσ δούλου τοῦ Θεοῦ, ὅτι ἡμάρτομεν αὐτῷ. καὶ ἔστησε τοὺσ λόγουσ αὐτοῦ, οὓσ ἐλάλησεν ἐφ’ ἡμᾶσ καὶ ἐπὶ τοὺσ κριτὰσ ἡμῶν, οἳ ἔκρινον ἡμᾶσ, ἐπαγαγεῖν ἐφ’ ἡμᾶσ κακὰ μεγάλα, οἷα οὐ γέγονεν ὑποκάτω παντὸσ τοῦ οὐρανοῦ κατὰ τὰ γενόμενα ἐν Ἱερουσαλήμ. καθὼσ γέγραπται ἐν τῷ νόμῳ Μωυσῆ, πάντα τὰ κακὰ ταῦτα ἦλθεν ἐφ’ ἡμᾶσ, καὶ οὐκ ἐδεήθημεν τοῦ προσώπου Κυρίου τοῦ Θεοῦ ἡμῶν ἀποστρέψαι ἀπὸ τῶν ἀδικιῶν ἡμῶν καὶ τοῦ συνιέναι ἐν πάσῃ ἀληθείᾳ σου. καὶ ἐγρηγόρησε Κύριοσ καὶ ἐπήγαγεν αὐτὰ ἐφ’ ἡμᾶσ, ὅτι δίκαιοσ Κύριοσ ὁ Θεὸσ ἡμῶν ἐπὶ πᾶσαν τὴν ποίησιν αὐτοῦ, ἣν ἐποίησε, καὶ οὐκ εἰσηκούσαμεν τῆσ φωνῆσ αὐτοῦ. καὶ νῦν, Κύριε ὁ Θεὸσ ἡμῶν, ὃσ ἐξήγαγεσ τὸν λαόν σου ἐκ γῆσ Αἰγύπτου ἐν χειρὶ κραταιᾷ καὶ ἐποίησασ σεαυτῷ ὄνομα ὡσ ἡ ἡμέρα αὕτη, ἡμάρτομεν, ἠνομήσαμεν. Κύριε, ἐν πάσῃ ἐλεημοσύνῃ σου ἀποστραφήτω δὴ ὁ θυμόσ σου καὶ ἡ ὀργή σου ἀπὸ τῆσ πόλεώσ σου Ἱερουσαλὴμ ὄρουσ ἁγίου σου, ὅτι ἡμάρτομεν, καὶ ἐν ταῖσ ἀδικίαισ ἡμῶν καὶ τῶν πατέρων ἡμῶν Ἱερουσαλὴμ καὶ ὁ λαόσ σου εἰσ ὀνειδισμὸν ἐγένετο ἐν πᾶσι τοῖσ περικύκλῳ ἡμῶν. καὶ νῦν εἰσάκουσον, Κύριε ὁ Θεὸσ ἡμῶν, τῆσ προσευχῆσ τοῦ δούλου σου καὶ τῶν δεήσεων αὐτοῦ καὶ ἐπίφανον τὸ πρόσωπόν σου ἐπὶ τὸ ἁγίασμά σου τὸ ἔρημον ἕνεκέν σου, Κύριε. κλῖνον ὁ Θεόσ μου τὸ οὗσ σου καὶ ἄκουσον. ἄνοιξον τοὺσ ὀφθαλμούσ σου καὶ ἰδὲ τὸν ἀφανισμὸν ἡμῶν καὶ τῆσ πόλεώσ σου, ἐφ’ ἧσ ἐπικέκληται τὸ ὄνομά σου ἐπ’ αὐτῆσ, ὅτι οὐκ ἐπὶ ταῖσ δικαιοσύναισ ἡμῶν ριπτοῦμεν τὸν οἰκτιρμὸν ἡμῶν ἐνώπιόν σου, ἀλλ’ ἐπὶ τοὺσ οἰκτιρμούσ σου τοὺσ πολλούσ, Κύριε. εἰσάκουσον, Κύριε, ἱλάσθητι Κύριε, πρόσχεσ Κύριε καὶ ποίησον. μὴ χρονίσῃσ ἕνεκέν σου, ὁ Θεόσ μου, ὅτι τὸ ὄνομά σου ἐπικέκληται ἐπὶ τὴν πόλιν σου καὶ ἐπὶ τὸν λαόν σου. ‐ Καὶ ἔτι ἐμοῦ λαλοῦντοσ καὶ προσευχομένου καὶ ἐξαγορεύοντοσ τὰσ ἁμαρτίασ μου καὶ τὰσ ἁμαρτίασ τοῦ λαοῦ μου Ἰσραὴλ καὶ ριπτοῦντοσ τὸν ἔλεόν μου ἐναντίον τοῦ Κυρίου τοῦ Θεοῦ μου περὶ τοῦ ὄρουσ τοῦ ἁγίου καὶ ἔτι ἐμοῦ λαλοῦντοσ ἐν τῇ προσευχῇ καὶ ἰδοὺ ἀνὴρ Γαβριήλ, ὃν εἶδον ἐν τῇ ὁράσει ἐν τῇ ἀρχῇ, πετόμενοσ καὶ ἥψατό μου ὡσεὶ ὥραν θυσίασ ἑσπερινῆσ. καὶ συνέτισέ με καὶ ἐλάλησε μετ’ ἐμοῦ καὶ εἶπε. Δανιήλ, νῦν ἐξῆλθον συμβιβάσαι σε σύνεσιν. ἐν ἀρχῇ τῆσ δεήσεώσ σου ἐξῆλθε λόγοσ, καὶ ἐγὼ ἦλθον τοῦ ἀναγγεῖλαί σοι. ὅτι ἀνὴρ ἐπιθυμιῶν εἶ σύ. καὶ ἐννοήθητι ἐν τῷ ρήματι καὶ σύνεσ ἐν τῇ ὀπτασίᾳ. ἑβδομήκοντα ἑβδομάδεσ συνετμήθησαν ἐπὶ τὸν λαόν σου καὶ ἐπὶ τὴν πόλιν τὴν ἁγίαν σου τοῦ συντελεσθῆναι ἁμαρτίαν καὶ τοῦ σφραγίσαι ἁμαρτίασ καὶ ἀπαλεῖψαι τὰσ ἀνομίασ καὶ τοῦ ἐξιλάσασθαι ἀδικίασ καὶ τοῦ ἀγαγεῖν δικαιοσύνην αἰώνιον καὶ τοῦ σφραγίσαι ὅρασιν καὶ προφήτην καὶ τοῦ χρῖσαι ἅγιον ἁγίων. καὶ γνώσῃ καὶ συνήσεισ. ἀπὸ ἐξόδου λόγου τοῦ ἀποκριθῆναι καὶ τοῦ οἰκοδομῆσαι Ἱερουσαλὴμ ἕωσ χριστοῦ ἡγουμένου ἑβδομάδεσ ἑπτὰ καὶ ἑβδομάδεσ ἑξηκονταδύο. καὶ ἐπιστρέψει καὶ οἰκοδομηθήσεται πλατεῖα καὶ τεῖχοσ, καὶ ἐκκενωθήσονται οἱ καιροί. καὶ μετὰ τὰσ ἑβδομάδασ τὰσ ἑξηκονταδύο ἐξολοθρευθήσεται χρῖσμα, καὶ κρίμα οὐκ ἔστιν ἐν αὐτῷ. καὶ τὴν πόλιν καὶ τὸ ἅγιον διαφθερεῖ σὺν τῷ ἡγουμένῳ τῷ ἐρχομένῳ καὶ ἐκκοπήσονται ἐν κατακλυσμῷ, καὶ ἕωσ τέλουσ πολέμου συντετμημένου τάξει ἀφανισμοῖσ. καὶ δυναμώσει διαθήκην πολλοῖσ, ἑβδομὰσ μία. καὶ ἐν τῷ ἡμίσει τῆσ ἑβδομάδοσ ἀρθήσεταί μου θυσία καὶ σπονδή, καὶ ἐπὶ τὸ ἱερὸν βδέλυγμα τῶν ἐρημώσεων, καὶ ἕωσ τῆσ συντελείασ καιροῦ συντέλεια δοθήσεται ἐπὶ τὴν ἐρήμωσιν.̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀νΕλπενορ’σ νοτε· Τηε τρανσλατιον οφ ‐ατ τηε ενδ οφ τιμε‐ ισ θυεστιοναβλε, σινξε τηε οριγιναλ ωριτεσ ἕωσ τῆσ συντελείασ, ι.ε. ‐υντιλ‐ τηε ενδ οφ τιμε. ΕΝ ἔτει τρίτῳ Κύρου βασιλέωσ Περσῶν λόγοσ ἀπεκαλύφθη τῷ Δανιήλ, οὗ τὸ ὄνομα ἐπεκλήθη Βαλτάσαρ, καὶ ἀληθινὸσ ὁ λόγοσ, καὶ δύναμισ μεγάλη καὶ σύνεσισ ἐδόθη αὐτῷ ἐν τῇ ὀπτασίᾳ.

ἐν ταῖσ ἡμέραισ ἐκείναισ ἐγὼ Δανιὴλ ἤμην πενθῶν τρεῖσ ἑβδομάδασ ἡμερῶν. ἄρτον ἐπιθυμιῶν οὐκ ἔφαγον, καὶ κρέασ καὶ οἶνοσ οὐκ εἰσῆλθεν εἰσ τὸ στόμα μου, καὶ ἄλειμμα οὐκ ἠλειψάμην ἕωσ πληρώσεωσ τριῶν ἑβδομάδων ἡμερῶν. ἐν ἡμέρᾳ εἰκοστῇ τετάρτῃ τοῦ μηνὸσ τοῦ πρώτου, καὶ ἐγὼ ἤμην ἐχόμενα τοῦ ποταμοῦ τοῦ μεγάλου, αὐτόσ ἐστι Τίγρισ, Ἐδδεκέλ, καὶ ᾖρα τοὺσ ὀφθαλμούσ μου καὶ εἶδον καὶ ἰδοὺ ἀνὴρ εἷσ ἐνδεδυμένοσ βαδδίν, καὶ ἡ ὀσφὺσ αὐτοῦ περιεζωσμένη ἐν χρυσίῳ Ὠφάζ, καὶ τὸ σῶμα αὐτοῦ ὡσεὶ θαρσίσ, καὶ τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ὡσεὶ ὅρασισ ἀστραπῆσ, καὶ οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτοῦ ὡσεὶ λαμπάδεσ πυρόσ, καὶ οἱ βραχίονεσ αὐτοῦ καὶ τὰ σκέλη ὡσ ὅρασισ χαλκοῦ στίλβοντοσ καὶ ἡ φωνὴ τῶν λόγων αὐτοῦ ὡσ φωνὴ ὄχλου. καὶ εἶδον ἐγὼ Δανιὴλ μόνοσ τὴν ὀπτασίαν, καὶ οἱ ἄνδρεσ οἱ μετ’ ἐμοῦ οὐκ εἶδον τὴν ὀπτασίαν, ἀλλ’ ἢ ἔκστασισ μεγάλη ἐπέπεσεν ἐπ’ αὐτούσ, καὶ ἔφυγον ἐν φόβῳ. καὶ ἐγὼ ὑπελείφθην μόνοσ, καὶ εἶδον τὴν ὀπτασίαν τὴν μεγάλην ταύτην, καὶ οὐχ ὑπελείφθη ἐν ἐμοὶ ἰσχύσ, καὶ ἡ δόξα μου μετεστράφη εἰσ διαφθοράν, καὶ οὐκ ἐκράτησα ἰσχύοσ. καὶ ἤκουσα τὴν φωνὴν τῶν λόγων αὐτοῦ καὶ ἐν τῷ ἀκοῦσαί με αὐτοῦ ἤμην κατανενυγμένοσ, καὶ τὸ πρόσωπόν μου ἐπὶ τὴν γῆν. καὶ ἰδοὺ χεὶρ ἁπτομένη μου καὶ ἤγειρέ με ἐπὶ τὰ γόνατά μου. καὶ εἶπε πρόσ με. Δανιὴλ ἀνὴρ ἐπιθυμιῶν, σύνεσ ἐν τοῖσ λόγοισ, οἷσ ἐγὼ λαλῶ πρόσ σε, καὶ στῆθι ἐπὶ τῇ στάσει σου, ὅτι νῦν ἀπεστάλην πρόσ σε. καὶ ἐν τῷ λαλῆσαι αὐτὸν πρόσ με τὸν λόγον τοῦτον ἀνέστην ἔντρομοσ. καὶ εἶπε πρόσ με. μὴ φοβοῦ, Δανιήλ, ὅτι ἀπὸ τῆσ πρώτησ ἡμέρασ, ἧσ ἔδωκασ τὴν καρδίαν σου τοῦ συνεῖναι καὶ κακωθῆναι ἐναντίον Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου, ἠκούσθησαν οἱ λόγοι σου, καὶ ἐγὼ ἦλθον ἐν τοῖσ λόγοισ σου. καὶ ὁ ἄρχων βασιλείασ Περσῶν εἱστήκει ἐξ ἐναντίασ μου εἴκοσι καὶ μίαν ἡμέραν, καὶ ἰδοὺ Μιχαὴλ εἷσ τῶν ἀρχόντων τῶν πρώτων ἦλθε βοηθῆσαί μοι, καὶ αὐτὸν κατέλιπον ἐκεῖ μετὰ τοῦ ἄρχοντοσ βασιλείασ Περσῶν, καὶ ἦλθον συνετίσαι σε ὅσα ἀπαντήσεται τῷ λαῷ σου ἐπ’ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν, ὅτι ἔτι ἡ ὅρασισ εἰσ ἡμέρασ. ‐ Καὶ ἐν τῷ λαλῆσαι αὐτὸν μετ’ ἐμοῦ κατὰ τοὺσ λόγουσ τούτουσ ἔδωκα τὸ πρόσωπόν μου ἐπὶ τὴν γῆν καὶ κατενύγην. καὶ ἰδοὺ ὡσ ὁμοίωσισ υἱοῦ ἀνθρώπου ἥψατο τῶν χειλέων μου. καὶ ἤνοιξα τὸ στόμα μου καὶ ἐλάλησα καὶ εἶπα πρὸσ τὸν ἑστῶτα ἐναντίον μου. Κύριε, ἐν τῇ ὀπτασίᾳ σου ἐστράφη τὰ ἐντόσ μου ἐν ἐμοί, καὶ οὐκ ἔσχον ἰσχύν. καὶ πῶσ δυνήσεται ὁ παῖσ σου, Κύριε, λαλῆσαι μετὰ τοῦ Κυρίου μου τούτου̣ καὶ ἐγὼ ἀπὸ τοῦ νῦν οὐ στήσεται ἐν ἐμοὶ ἰσχύσ, καὶ πνεῦμα οὐχ ὑπελείφθη ἐν ἐμοί. καὶ προσέθετο καὶ ἥψατό μου ὡσ ὅρασισ ἀνθρώπου καὶ ἐνίσχυσέ με καὶ εἶπέ μοι. μὴ φοβοῦ ἀνὴρ ἐπιθυμιῶν, εἰρήνη σοι. ἀνδρίζου καὶ ἴσχυε. καὶ ἐν τῷ λαλῆσαι αὐτὸν μετ’ ἐμοῦ ἴσχυσα καὶ εἶπα. λαλείτω ὁ Κύριόσ μου, ὅτι ἐνίσχυσάσ με. καὶ εἶπεν. εἰ οἶδασ, ἱνατί ἦλθον πρόσ σε̣ καὶ νῦν ἐπιστρέψω τοῦ πολεμῆσαι μετὰ τοῦ ἄρχοντοσ Περσῶν. καὶ ἐγὼ ἐξεπορευόμην, καὶ ὁ ἄρχων τῶν Ἑλλήνων ἤρχετο, ἀλλ’ ἢ ἀναγγελῶ σοι τὸ ἐντεταγμένον ἐν γραφῇ ἀληθείασ, καὶ οὐκ ἔστιν εἷσ ἀντεχόμενοσ μετ’ ἐμοῦ περὶ τούτων, ἀλλ’ ἢ Μιχαὴλ ὁ ἄρχων ὑμῶν. ΚΑΙ ἐγὼ ἐν ἔτει πρώτῳ Κύρου ἔστην εἰσ κράτοσ καὶ ἰσχύν.

καὶ νῦν ἀλήθειαν ἀναγγελῶ σοι. ἰδοὺ ἔτι τρεῖσ βασιλεῖσ ἀναστήσονται ἐν τῇ Περσίδι, καὶ ὁ τέταρτοσ πλουτήσει πλοῦτον μέγαν παρὰ πάντασ. καὶ μετὰ τὸ κρατῆσαι αὐτὸν τοῦ πλούτου αὐτοῦ ἐπαναστήσεται πάσαισ βασιλείαισ Ἑλλήνων. καὶ ἀναστήσεται βασιλεὺσ δυνατὸσ καὶ κυριεύσει κυριείασ πολλῆσ καὶ ποιήσει κατὰ τό θέλημα αὐτοῦ. καὶ ὡσ ἂν στῇ, ἡ βασιλεία αὐτοῦ συντριβήσεται, καὶ διαιρεθήσεται εἰσ τοὺσ τέσσαρασ ἀνέμουσ τοῦ οὐρανοῦ καὶ οὐκ εἰσ τὰ ἔσχατα αὐτοῦ, οὐδὲ κατὰ τὴν κυριείαν αὐτοῦ, ἣν ἐκυρίευσεν. ὅτι ἐκτιλήσεται ἡ βασιλεία αὐτοῦ καὶ ἑτέροισ ἐκτὸσ τούτων. καὶ ἐνισχύσει ὁ βασιλεὺσ τοῦ νότου. καὶ εἷσ τῶν ἀρχόντων αὐτοῦ ἐνισχύσει ἐπ’ αὐτὸν καὶ κυριεύσει κυριείαν πολλὴν ἐπ’ ἐξουσίασ αὐτοῦ. καὶ μετὰ τὰ ἔτη αὐτοῦ συμμειγήσονται, καὶ θυγάτηρ βασιλέωσ τοῦ νότου εἰσελεύσεται πρὸσ βασιλέα τοῦ βορρᾶ τοῦ ποιῆσαι συνθήκασ μετ’ αὐτοῦ. καὶ οὐ κρατήσει ἰσχύοσ βραχίονοσ, καὶ οὐ στήσεται τὸ σπέρμα αὐτοῦ, καὶ παραδοθήσεται αὐτὴ καὶ οἱ φέροντεσ αὐτὴν καὶ ἡ νεᾶνισ καὶ ὁ κατισχύων αὐτὴν ἐν τοῖσ καιροῖσ. καὶ στήσεται ἐκ τοῦ ἄνθουσ τῆσ ρίζησ αὐτῆσ τῆσ ἑτοιμασίασ αὐτοῦ καὶ ἥξει πρὸσ τὴν δύναμιν καὶ εἰσελεύσεται εἰσ τὰ ὑποστηρίγματα τοῦ βασιλέωσ τοῦ βορρᾶ καὶ ποιήσει ἐν αὐτοῖσ καὶ κατισχύσει. καί γε τοὺσ θεοὺσ αὐτῶν μετὰ τῶν χωνευτῶν αὐτῶν, πᾶν σκεῦοσ ἐπιθυμητὸν αὐτῶν ἀργυρίου καὶ χρυσίου, μετὰ αἰχμαλωσίασ οἴσει εἰσ Αἴγυπτον. καὶ αὐτὸσ στήσεται ὑπὲρ βασιλέα τοῦ βορρᾶ. καὶ εἰσελεύσεται εἰσ τὴν βασιλείαν τοῦ βασιλέωσ τοῦ νότου, καὶ ἀναστρέψει εἰσ τὴν γῆν αὐτοῦ. καὶ οἱ υἱοὶ αὐτοῦ συνάξουσιν ὄχλον δυνάμεων πολλῶν, καὶ ἐλεύσεται ἐρχόμενοσ καὶ κατακλύζων. καὶ παρελεύσεται καὶ καθίεται καὶ συμπροσπλακήσεται ἕωσ τῆσ ἰσχύοσ αὐτοῦ. καὶ ἀγριανθήσεται βασιλεὺσ τοῦ νότου καὶ ἐξελεύσεται καὶ πολεμήσει μετὰ τοῦ βασιλέωσ τοῦ βορρᾶ. καὶ στήσει ὄχλον πολύν, καὶ παραδοθήσεται ὁ ὄχλοσ ἐν χειρὶ αὐτοῦ. καὶ λήψεται τὸν ὄχλον, καὶ ὑψωθήσεται ἡ καρδία αὐτοῦ, καὶ καταβαλεῖ μυριάδασ καὶ οὐ κατισχύσει. καί ἐπιστρέψει ὁ βασιλεὺσ τοῦ βορρᾶ καὶ ἄξει ὄχλον πολὺν ὑπὲρ τὸν πρότερον καὶ εἰσ τὸ τέλοσ τῶν καιρῶν ἐνιαυτῶν ἐπελεύσεται εἰσόδια ἐν δυνάμει μεγάλῃ καὶ ἐν ὑπάρξει πολλῇ. καὶ ἐν τοῖσ καιροῖσ ἐκείνοισ πολλοὶ ἐπαναστήσονται ἐπὶ βασιλέα τοῦ νότου. καὶ οἱ υἱοὶ τῶν λοιμῶν τοῦ λαοῦ σου ἐπαρθήσονται τοῦ στῆσαι ὅρασιν καὶ ἀσθενήσουσι. καὶ εἰσελεύσεται βασιλεὺσ τοῦ βορρᾶ καὶ ἐκχεεῖ πρόσχωμα καὶ συλλήψεται πόλεισ ὀχυράσ, καὶ οἱ βραχίονεσ τοῦ βασιλέωσ τοῦ νότου οὐ στήσονται, καὶ ἀναστήσονται οἱ ἐκλεκτοὶ αὐτοῦ, καὶ οὐκ ἔσται ἰσχὺσ τοῦ στῆναι. καὶ ποιήσει ὁ εἰσπορευόμενοσ πρὸσ αὐτὸν κατὰ τὸ θέλημα αὐτοῦ, καὶ οὐκ ἔστιν ἑστὼσ κατὰ πρόσωπον αὐτοῦ. καὶ στήσεται ἐν τῇ γῇ τοῦ Σαβεί, καὶ συντελεσθήσεται ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ. καὶ τάξει τὸ πρόσωπον αὐτοῦ εἰσελθεῖν ἐν ἰσχύϊ πάσησ τῆσ βασιλείασ αὐτοῦ καὶ εὐθεῖα πάντα μετ’ αὐτοῦ ποιήσει. καὶ θυγατέρα τῶν γυναικῶν δώσει αὐτῷ τοῦ διαφθεῖραι αὐτήν, καὶ οὐ μὴ παραμείνῃ καὶ οὐκ αὐτῷ ἔσται. καὶ ἐπιστρέψει τὸ πρόσωπον αὐτοῦ εἰσ τὰσ νήσουσ καὶ συλλήψεται πολλὰσ καὶ καταπαύσει ἄρχοντασ ὀνειδισμοῦ αὐτῶν, πλὴν ὀνειδισμὸσ αὐτοῦ ἐπιστρέψει αὐτῷ. καὶ ἐπιστρέψει τὸ πρόσωπον αὐτοῦ εἰσ τὴν ἰσχὺν τῆσ γῆσ αὐτοῦ καί ἀσθενήσει καὶ πεσεῖται καὶ οὐχ εὑρεθήσεται. καὶ ἀναστήσεται ἐκ τῆσ ρίζησ αὐτοῦ φυτὸν τῆσ βασιλείασ ἐπὶ τὴν ἑτοιμασίαν αὐτοῦ παραβιβάζων, πράσσων δόξαν βασιλείασ καὶ ἐν ταῖσ ἡμέραισ ἐκείναισ συντριβήσεται καὶ οὐκ ἐν ποσώποισ οὐδὲ ἐν πολέμῳ. στήσεται ἐπὶ τὴν ἑτοιμασίαν αὐτοῦ. ἐξουδενώθη, καὶ οὐκ ἔδωκαν ἐπ’ αὐτὸν δόξαν βασιλείασ. καὶ ἥξει ἐν εὐθηνίᾳ καὶ κατισχύσει βασιλείασ ἐν ὀλισθήμασι. καὶ βραχίονεσ τοῦ κατακλύζοντοσ κατακλυσθήσονται ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ καὶ συντριβήσονται, καὶ ἡγούμενοσ διαθήκης καὶ ἀπὸ τῶν συναναμείξεων πρὸσ αὐτὸν ποιήσει δόλον καὶ ἀναβήσεται καὶ ὑπερισχύσει αὐτοῦ ἐν ὀλίγῳ ἔθνει. καὶ ἐν εὐθηνίᾳ καὶ ἐν πίοσι χώραισ ἥξει καὶ ποιήσει ἃ οὐκ ἐποίησαν οἱ πατέρεσ αὐτοῦ καὶ πατέρεσ τῶν πατέρων αὐτοῦ. προνομὴν καὶ σκῦλα καὶ ὕπαρξιν αὐτοῖσ διασκορπιεῖ καὶ ἐπ’ Αἴγυπτον λογιεῖται λογισμοὺσ αὐτοῦ καὶ ἕωσ καιροῦ. καὶ ἐξεγερθήσεται ἡ ἰσχὺσ αὐτοῦ καὶ ἡ καρδία αὐτοῦ ἐπὶ βασιλέα τοῦ νότου ἐν δυνάμει μεγάλῃ, καὶ ὁ βασιλεὺσ τοῦ νότου συνάψει πόλεμον ἐν δυνάμει μεγάλῃ καὶ ἰσχυρᾷ σφόδρα. καὶ οὐ στήσονται, ὅτι λογιοῦνται ἐπ’ αὐτὸν λογισμούσ. καὶ φάγονται τὰ δέοντα αὐτοῦ καὶ συντρίψουσιν αὐτόν, καὶ δυνάμεισ κατακλύσει, καὶ πεσοῦνται τραυματίαι πολλοί. καὶ ἀμφότεροι οἱ βασιλεῖσ, αἱ καρδίαι αὐτῶν εἰσ πονηρίαν, καὶ ἐπὶ τραπέζῃ μιᾷ ψευδῆ λαλήσουσι, καὶ οὐ κατευθυνεῖ, ὅτι ἔτι πέρασισ καιρῶν. καὶ ἐπιστρέψει εἰσ τὴν γῆν αὐτοῦ ἐν ὑπάρξει πολλῇ, καὶ ἡ καρδία αὐτοῦ ἐπὶ διαθήκην ἁγίαν, καὶ ποιήσει καὶ ἐπιστρέψει εἰσ τὴν γῆν αὐτοῦ. εἰσ τὸν καιρὸν ἐπιστρέψει καὶ ἥξει ἐν τῷ νότῳ, καὶ οὐκ ἔσται ὡσ ἡ πρώτη καὶ ὡσ ἡ ἐσχάτη. καὶ εἰσελεύσονται ἐν αὐτῷ οἱ ἐκπορευόμενοι Κίτιοι, καὶ ταπεινωθήσεται. καὶ ἐπιστρέψει καὶ θυμωθήσεται ἐπὶ διαθήκην ἁγίαν. καὶ ποιήσει καὶ ἐπιστρέψει καὶ συνήσει ἐπὶ τοὺσ καταλιπόντασ διαθήκην ἁγίαν. καὶ σπέρματα ἐξ αὐτοῦ ἀναστήσονται καὶ βεβηλώσουσι τὸ ἁγίασμα τῆσ δυναστείασ καὶ μεταστήσουσι τὸν ἐνδελεχισμὸν καὶ δώσουσι βδέλυγμα ἠφανισμένων. καὶ οἱ ἀνομοῦντεσ διαθήκην ἐπάξουσιν ἐν ὀλισθήμασι, καὶ λαὸσ γινώσκοντεσ Θεὸν αὐτοῦ κατισχύσουσι καὶ ποιήσουσι. καὶ οἱ συνετοὶ τοῦ λαοῦ συνήσουσιν εἰσ πολλά. καὶ ἀσθενήσουσιν ἐν ρομφαίᾳ καὶ ἐν φλογὶ καὶ ἐν αἰχμαλωσίᾳ καὶ ἐν διαρπαγῇ ἡμερῶν. καὶ ἐν τῷ ἀσθενῆσαι αὐτοὺσ βοηθηθήσονται βοήθειαν μικράν, καὶ προστεθήσονται πρὸσ αὐτοὺσ πολλοὶ ἐν ὀλισθήμασι. καὶ ἀπὸ τῶν συνιέντων ἀσθενήσουσι τοῦ πυρῶσαι αὐτοὺσ καὶ τοῦ ἐκλέξασθαι καὶ τοῦ ἀποκαλυφθῆναι ἕωσ καιροῦ πέρασ, ὅτι ἔτι εἰσ καιρόν. καὶ ποιήσει κατὰ τὸ θέλημα αὐτοῦ καὶ ὁ βασιλεὺσ ὑψωθήσεται καὶ μεγαλυνθήσεται ἐπὶ πάντα θεὸν καὶ λαλήσει ὑπέρογκα καὶ κατευθυνεῖ, μέχρισ οὗ συντελεσθῇ ἡ ὀργή, εἰσ γὰρ συντέλειαν γίνεται. καὶ ἐπὶ πάντασ θεοὺσ τῶν πατέρων αὐτοῦ οὐ συνήσει καὶ ἐπὶ ἐπιθυμίαν γυναικῶν καὶ ἐπὶ πᾶν θεὸν οὐ συνήσει, ὅτι ἐπὶ πάντασ μεγαλυνθήσεται. καὶ θεὸν μαωζεὶν ἐπὶ τόπου αὐτοῦ δοξάσει καὶ θεόν, ὃν οὐκ ἔγνωσαν οἱ πατέρεσ αὐτοῦ, δοξάσει ἐν χρυσῷ καὶ ἀργύρῳ καὶ λίθῳ τιμίῳ καὶ ἐν ἐπιθυμήμασι. καὶ ποιήσει τοῖσ ὀχυρώμασι τῶν καταφυγῶν μετὰ θεοῦ ἀλλοτρίου καὶ πληθυνεῖ δόξαν καὶ ὑποτάξει αὐτοῖσ πολλοὺσ καὶ γῆν διελεῖ ἐν δώροισ. καὶ ἐν καιροῦ πέρατι συγκερατισθήσεται μετὰ τοῦ βασιλέωσ τοῦ νότου, καὶ συναχθήσεται ἐπ’ αὐτὸν βασιλεὺσ τοῦ βορρᾶ ἐν ἅρμασι καὶ ἐν ἱππεῦσι καὶ ἐν ναυσὶ πολλαῖσ καὶ εἰσελεύσονται εἰσ τὴν γῆν καὶ συντρίψει καὶ παρελεύσεται. καὶ εἰσελεύσεται εἰσ τὴν γῆν τοῦ σαβεί, καὶ πολλοὶ ἀσθενήσουσι. καὶ οὗτοι διασωθήσονται ἐκ χειρὸσ αὐτοῦ, Ἐδὼμ καὶ Μωάβ, καὶ ἀρχὴ υἱῶν Ἀμμών. καὶ ἐκτενεῖ τὴν χεῖρα αὐτοῦ ἐπὶ τὴν γῆν, καὶ γῆ Αἰγύπτου οὐκ ἔσται εἰσ σωτηρίαν. καὶ κυριεύσει ἐν τοῖσ ἀποκρύφοισ τοῦ χρυσοῦ καὶ τοῦ ἀργύρου καὶ ἐν πᾶσιν ἐπιθυμητοῖσ Αἰγύπτου καὶ Λιβύων καὶ Αἰθιόπων ἐν τοῖσ ὀχυρώμασιν αὐτῶν. καὶ ἀκοαὶ καὶ σπουδαὶ ταράξουσιν αὐτὸν ἐξ ἀνατολῶν καὶ ἀπὸ βορρᾶ, καὶ ἥξει ἐν θυμῷ πολλῷ τοῦ ἀφανίσαι καὶ τοῦ ἀναθεματίσαι πολλοὺς καὶ πήξει τὴν σκηνὴν αὐτοῦ ἐφαδανῶ ἀναμέσον τῶν θαλασσῶν, εἰσ ὄροσ σαβεὶ ἅγιον. καὶ ἥξει ἕωσ μέρουσ αὐτοῦ, καὶ οὐκ ἔστιν ὁ ρυόμενοσ αὐτόν. ΚΑΙ ἐν τῷ καιρῷ ἐκείνῳ ἀναστήσεται Μιχαὴλ ὁ ἄρχων ὁ μέγασ, ὁ ἑστηκὼσ ἐπὶ τοὺσ υἱοὺσ τοῦ λαοῦ σου. καὶ ἔσται καιρὸσ θλίψεωσ, θλῖψισ οἵα οὐ γέγονεν ἀφ’ οὗ γεγένηται ἔθνοσ ἐν τῇ γῇ ἕωσ τοῦ καιροῦ ἐκείνου. καὶ ἐν τῷ καιρῷ ἐκείνῳ σωθήσεται ὁ λαόσ σου, πᾶσ ὁ γεγραμμένοσ ἐν τῇ βίβλῳ.

καὶ πολλοὶ τῶν καθευδόντων ἐν γῆσ χώματι ἐξεγερθήσονται, οὗτοι εἰσ ζωὴν αἰώνιον καὶ οὗτοι εἰσ ὀνειδισμὸν καὶ εἰσ αἰσχύνην αἰώνιον. καὶ οἱ συνιέντεσ ἐκλάμψουσιν ὡσ ἡ λαμπρότησ τοῦ στερεώματοσ καὶ ἀπὸ τῶν δικαίων τῶν πολλῶν ὡσ οἱ ἀστέρεσ εἰσ τοὺσ αἰῶνασ καὶ ἔτι. καὶ σύ, Δανιήλ, ἔμφραξον τοὺσ λόγουσ καὶ σφράγισον τὸ βιβλίον ἕωσ καιροῦ συντελείασ, ἕωσ διδαχθῶσι πολλοὶ καὶ πληθυνθῇ ἡ γνῶσισ. ‐ Καὶ εἶδον ἐγὼ Δανιὴλ καὶ ἰδοὺ δύο ἕτεροι εἱστήκεισαν, εἷσ ἐντεῦθεν τοῦ χείλουσ τοῦ ποταμοῦ καὶ εἷσ ἐντεῦθεν τοῦ χείλουσ τοῦ ποταμοῦ. καὶ εἶπε τῷ ἀνδρὶ τῷ ἐνδεδυμένῳ τὰ βαδδίν, ὃσ ἦν ἐπάνω τοῦ ὕδατοσ τοῦ ποταμοῦ. ἕωσ πότε τὸ πέρασ ὧν εἴρηκασ τῶν θαυμασίων̣ καὶ ἤκουσα τοῦ ἀνδρὸσ τοῦ ἐνδεδυμένου τὰ βαδδίν, ὃσ ἦν ἐπάνω τοῦ ὕδατοσ τοῦ ποταμοῦ, καὶ ὕψωσε τὴν δεξιὰν αὐτοῦ καὶ τὴν ἀριστερὰν αὐτοῦ εἰσ τὸν οὐρανὸν καὶ ὤμοσεν ἐν τῷ ζῶντι εἰσ τὸν αἰῶνα, ὅτι εἰσ καιρὸν καιρῶν καὶ ἥμισυ καιροῦ. ἐν τῷ συντελεσθῆναι διασκορπισμὸν γνώσονται πάντα ταῦτα. καὶ ἐγὼ ἤκουσα καὶ οὐ συνῆκα καὶ εἶπα. Κύριε, τί τὰ ἔσχατα τούτων̣ καὶ εἶπε. δεῦρο Δανιήλ, ὅτι ἐμπεφραγμένοι καὶ ἐσφραγισμένοι οἱ λόγοι, ἕωσ καιροῦ πέρασ. ἐκλεγῶσι καὶ ἐκλευκανθῶσι καὶ πυρωθῶσι καὶ ἁγιασθῶσι πολλοί, καὶ ἀνομήσωσιν ἄνομοι. καὶ οὐ συνήσουσι πάντεσ ἄνομοι, καὶ οἱ νοήμονεσ συνήσουσι. καὶ ἀπὸ καιροῦ παραλλάξεωσ τοῦ ἐνδελεχισμοῦ καὶ τοῦ δοθῆναι βδέλυγμα ἐρημώσεωσ ἡμέραι χίλιαι διακόσιαι ἐνενήκοντα. μακάριοσ ὁ ὑπομένων καὶ φθάσασ εἰσ ἡμέρασ χιλίασ τριακοσίασ τριάκοντα πέντε. καὶ σὺ δεῦρο καὶ ἀναπαύου. ἔτι γὰρ ἡμέραι καὶ ὧραι εἰσ ἀναπλήρωσιν συντελείασ, καὶ ἀναστήσῃ εἰσ τὸν κλῆρόν σου, εἰσ συντέλειαν ἡμερῶν. ̀ρ̀ν̀ρ̀ν————— ̀ρ̀ν̀ρ̀ν ΒΗΛ ΚΑΙ ΔΡΑΚΩΝ · ΚΑΙ ὁ βασιλεὺσ Ἀστυάγησ προσετέθη πρὸσ τοὺσ πατέρασ αὐτοῦ, καὶ παρέλαβε Κῦροσ ὁ Πέρσησ τὴν βασιλείαν αὐτοῦ. καὶ ἦν Δανιὴλ συμβιωτὴσ τοῦ βασιλέωσ καὶ ἔνδοξοσ ὑπὲρ πάντασ τοὺσ φίλουσ αὐτοῦ. καὶ ἦν εἴδωλον τοῖσ Βαβυλωνίοισ, ᾧ ὄνομα Βήλ, καὶ ἐδαπανῶντο εἰσ αὐτὸν ἑκάστησ ἡμέρασ σεμιδάλεωσ ἀρτάβαι δώδεκα καὶ πρόβατα τεσσαράκοντα καὶ οἴνου μετρηταὶ ἕξ. καὶ ὁ βασιλεὺσ ἐσέβετο αὐτὸν καὶ ἐπορεύετο καθ’ ἑκάστην ἡμέραν προσκυνεῖν αὐτῷ. Δανιὴλ δὲ προσεκύνει τῷ Θεῷ αὐτοῦ. καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ βασιλεύσ. διατί οὐ προσκυνεῖσ τῷ Βήλ̣ ὁ δὲ εἶπεν. ὅτι οὐ σέβομαι εἴδωλα χειροποίητα, ἀλλὰ τὸν ζῶντα Θεὸν τὸν κτίσαντα τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν καὶ ἔχοντα πάσησ σαρκὸσ κυριείαν. καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ βασιλεύσ. οὐ δοκεῖ σοι Βὴλ εἶναι ζῶν θεόσ̣ ἢ οὐχ ὁρᾷσ ὅσα ἐσθίει καὶ πίνει καθ’ ἑκάστην ἡμέραν̣ καὶ εἶπε Δανιὴλ γελάσασ. μὴ πλανῶ, βασιλεῦ. οὗτοσ γὰρ ἔσωθεν μέν ἐστι πηλὸσ ἔξωθεν δὲ χαλκὸσ καὶ οὐ βέβρωκεν οὐδὲ πέπωκε πώποτε. θυμωθεὶσ δὲ ὁ βασιλεὺσ ἐκάλεσε τοὺσ ἱερεῖσ αὐτοῦ καὶ εἶπεν αὐτοῖσ. ἐὰν μὴ εἴπητέ μοι τίσ ὁ κατέσθων τὴν δαπάνην ταύτην, ἀποθανεῖσθε. ἐὰν δὲ δείξητε ὅτι Βὴλ κατεσθίει αὐτά, Δανιὴλ ἀποθανεῖται, ὅτι ἐβλασφήμησεν εἰσ τὸν Βήλ. καὶ εἶπε Δανιὴλ τῷ βασιλεῖ. γινέσθω κατὰ τὸ ρῆμά σου. καὶ ἦσαν ἱερεῖσ τοῦ Βὴλ ἑβδομήκοντα ἐκτὸσ γυναικῶν καὶ τέκνων. καὶ ἦλθεν ὁ βασιλεὺσ μετὰ Δανιὴλ εἰσ τὸν οἶκον τοῦ Βήλ. καὶ εἶπαν οἱ ἱερεῖσ τοῦ Βήλ. ἰδοὺ ἡμεῖσ ἀποτρέχομεν ἔξω, σὺ δέ, βασιλεῦ, παράθεσ τὰ βρώματα καὶ τὸν οἶνον κεράσασ θὲσ καὶ ἀπόκλεισον τὴν θύραν καὶ σφράγισον τῷ δακτυλίῳ σου. καὶ ἐλθὼν πρωί̈, ἐὰν μὴ εὕρῃσ πάντα βεβρωμένα ὑπὸ τοῦ Βήλ, ἀποθανούμεθα ἢ Δανιὴλ ὁ ψευδόμενοσ καθ’ ἡμῶν. αὐτοὶ δὲ κατεφρόνουν, ὅτι πεποιήκεισαν ὑπὸ τὴν τράπεζαν κεκρυμμένην εἴσοδον καὶ δι’ αὐτῆσ εἰσεπορεύοντο διόλου καὶ ἀνήλουν αὐτά. καὶ ἐγένετο ὡσ ἐξήλθοσαν ἐκεῖνοι, καὶ ὁ βασιλεὺσ παρέθηκε τὰ βρώματα τῷ Βήλ. καὶ ἐπέταξε Δανιὴλ τοῖσ παιδαρίοισ αὐτοῦ καὶ ἤνεγκαν τέφραν καὶ κατέστρωσαν ὅλον τὸν ναὸν ἐνώπιον τοῦ βασιλέωσ μόνου. καὶ ἐξελθόντεσ ἔκλεισαν τὴν θύραν καὶ ἐσφραγίσαντο ἐν τῷ δακτυλίῳ τοῦ βασιλέωσ, καὶ ἀπῆλθον. οἱ δὲ ἱερεῖσ ἦλθον τὴν νύκτα κατὰ τὸ ἔθοσ αὐτῶν καὶ αἱ γυναῖκεσ αὐτῶν καὶ τὰ τέκνα αὐτῶν καὶ κατέφαγον πάντα καὶ ἐξέπιον. καὶ ὤρθρισεν ὁ βασιλεὺσ τὸ πρωί̈ καὶ Δανιὴλ μετ’ αὐτοῦ. καὶ εἶπεν ὁ βασιλεύσ. σῷοι αἱ σφραγῖδεσ, Δανιήλ̣ ὁ δὲ εἶπε. σῷοι, βασιλεῦ. καὶ ἐγένετο ἅμα τῷ ἀνοῖξαι τὰσ θύρασ, ἐπιβλέψασ ἐπὶ τὴν τράπεζαν ὁ βασιλεὺσ ἐβόησε φωνῇ μεγάλῃ. μέγασ εἶ, Βήλ, καὶ οὐκ ἔστι παρὰ σοὶ δόλοσ οὐδὲ εἷσ. καὶ ἐγέλασε Δανιὴλ καὶ ἐκράτησε τὸν βασιλέα τοῦ μὴ εἰσελθεῖν αὐτὸν ἔσω καὶ εἶπεν. ἰδὲ δὴ τὸ ἔδαφοσ καὶ γνῶθι τίνοσ τὰ ἴχνη ταῦτα. καὶ εἶπεν ὁ βασιλεύσ. ὁρῶ τὰ ἴχνη ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν καὶ παιδίων. καὶ ὀργισθεὶσ ὁ βασιλεὺσ τότε συνέλαβε τοὺσ ἱερεῖσ καὶ τὰσ γυναῖκασ καὶ τὰ τέκνα αὐτῶν, καὶ ἔδειξαν αὐτῷ τὰσ κρυπτὰσ θύρασ, δι’ ὧν εἰσεπορεύοντο καὶ ἐδαπάνων τὰ ἐπὶ τῆσ τραπέζησ. καὶ ἀπέκτεινεν αὐτοὺσ ὁ βασιλεὺσ καὶ ἔδωκε τὸν Βὴλ ἔκδοτον τῷ Δανιήλ, καὶ κατέστρεψεν αὐτὸν καὶ τὸ ἱερὸν αὐτοῦ. Καὶ ἦν δράκων μέγασ, καὶ ἐσέβοντο αὐτὸν οἱ Βαβυλώνιοι. καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺσ τῷ Δανιήλ. μὴ καὶ τοῦτον ἐρεῖσ ὅτι χαλκοῦσ ἐστιν̣ ἰδοὺ ζῇ καὶ ἐσθίει καὶ πίνει. οὐ δύνασαι εἰπεῖν ὅτι οὐκ ἔστιν οὗτοσ θεὸσ ζῶν, καὶ προσκύνησον αὐτῷ. καὶ εἶπε Δανιήλ. Κυρίῳ τῷ Θεῷ μου προσκυνήσω, ὅτι οὗτόσ ἐστι Θεὸσ ζῶν. σὺ δέ, βασιλεῦ, δόσ μοι ἐξουσίαν, καὶ ἀποκτενῶ τὸν δράκοντα ἄνευ μαχαίρασ καὶ ράβδου. καὶ εἶπεν ὁ βασιλεύσ. δίδωμί σοι. καὶ ἔλαβεν ὁ Δανιὴλ πίσσαν καὶ στέαρ καὶ τρίχασ καὶ ἥψησεν ἐπὶ τὸ αὐτὸ καὶ ἐποίησε μάζασ καὶ ἔδωκεν εἰσ τὸ στόμα τοῦ δράκοντοσ, καὶ φαγὼν διερράγη ὁ δράκων. καὶ εἶπεν. ἴδετε τά σεβάσματα ὑμῶν. καὶ ἐγένετο ὡσ ἤκουσαν οἱ Βαβυλώνιοι, ἠγανάκτησαν λίαν καὶ συνεστράφησαν ἐπὶ τὸν βασιλέα καὶ εἶπαν. Ἰουδαῖοσ γέγονεν ὁ βασιλεύσ. τὸν Βὴλ κατέσπασε καὶ τὸν δράκοντα ἀπέκτεινε καὶ τοὺσ ἱερεῖσ κατέσφαξε. καὶ εἶπαν ἐλθόντεσ πρὸσ τὸν βασιλέα. παράδοσ ἡμῖν τὸν Δανιήλ. εἰ δὲ μή, ἀποκτενοῦμέν σε καὶ τὸν οἶκόν σου. καὶ εἶδεν ὁ βασιλεὺσ ὅτι ἐπείγουσιν αὐτὸν σφόδρα, καὶ ἀναγκασθεὶσ ὁ βασιλεὺσ παρέδωκεν αὐτοῖσ τὸν Δανιήλ. οἱ δὲ ἔβαλον αὐτὸν εἰσ τὸν λάκκον τῶν λεόντων, καὶ ἦν ἐκεῖ ἡμέρασ ἕξ. ἦσαν δὲ ἐν τῷ λάκκῳ ἑπτὰ λέοντεσ, καὶ ἐδίδοτο αὐτοῖσ τὴν ἡμέραν δύο σώματα καὶ δύο πρόβατα. τότε δὲ οὐκ ἐδόθη αὐτοῖσ, ἵνα καταφάγωσι τὸν Δανιήλ. καὶ ἦν Ἀμβακοὺμ ὁ προφήτησ ἐν τῇ Ἰουδαίᾳ, καὶ αὐτὸσ ἥψησεν ἕψεμα καὶ ἐνέθρυψεν ἄρτουσ εἰσ σκάφην καὶ ἐπορεύετο εἰσ τὸ πεδίον ἀπενέγκαι τοῖσ θερισταῖσ. καὶ εἶπεν ὁ ἄγγελοσ Κυρίου τῷ Ἀμβακούμ. ἀπένεγκε τὸ ἄριστον, ὃ ἔχεισ, εἰσ Βαβυλῶνα τῷ Δανιὴλ εἰσ τὸν λάκκον τῶν λεόντων. καὶ εἶπεν Ἀμβακούμ. Κύριε, Βαβυλῶνα οὐχ ἑώρακα καὶ τὸν λάκκον οὐ γινώσκω. καὶ ἐπελάβετο ὁ ἄγγελοσ Κυρίου τῆσ κορυφῆσ αὐτοῦ καὶ βαστάσασ τῆσ κόμησ τῆσ κεφαλῆσ αὐτοῦ ἔθηκεν αὐτὸν εἰσ Βαβυλῶνα ἐπάνω τοῦ λάκκου ἐν τῷ ροίζῳ τοῦ πνεύματοσ αὐτοῦ. καὶ ἐβόησεν Ἀμβακοὺμ λέγων. Δανιὴλ Δανιήλ, λαβὲ τὸ ἄριστον, ὃ ἀπέστειλέ σοι ὁ Θεόσ. καὶ εἶπε Δανιήλ. ἐμνήσθησ γάρ μου, ὁ Θεόσ, καὶ οὐκ ἐγκατέλιπεσ τοὺσ ἀγαπῶντάσ σε. καὶ ἀναστὰσ Δανιὴλ ἔφαγεν. ὁ δὲ ἄγγελοσ τοῦ Θεοῦ ἀποκατέστησε τὸν Ἀμβακοὺμ παραχρῆμα εἰσ τὸν τόπον αὐτοῦ. ὁ δέ βασιλεὺσ ἦλθε τῇ ἡμέρᾳ τῇ ἑβδόμῃ πενθῆσαι τὸν Δανιήλ. καὶ ἦλθεν ἐπὶ τὸν λάκκον καὶ ἐνέβλεψε, καὶ ἰδοὺ Δανιὴλ καθήμενοσ. καὶ ἀναβοήσασ φωνῇ μεγάλῃ εἶπε. μέγασ εἶ, Κύριε ὁ Θεὸσ τοῦ Δανιήλ, καὶ οὐκ ἔστιν ἄλλοσ πλὴν σοῦ. καὶ ἀνέσπασεν αὐτόν, τοὺσ δὲ αἰτίουσ τῆσ ἀπωλείασ αὐτοῦ ἐνέβαλεν εἰσ τὸν λάκκον, καὶ κατεβρώθησαν παραχρῆμα ἐνώπιον αὐτοῦ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Septuagint, Prophetia Danielis

(70인역 성경, 다니엘서)

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION