헬라어 문장 검색 - Σεπτύ050́004́

(70인역 성경, 다니엘서 4:)

ΕΓΩ Ναβουχοδονόσορ εὐθηνῶν ἤμην ἐν τῷ οἴκῳ μου καὶ εὐθαλῶν. ἐνύπνιον εἶδον, καὶ ἐφοβέρισέ με, καὶ ἐταράχθην ἐπὶ τῆσ κοίτησ μου, καὶ αἱ ὁράσεισ τῆσ κεφαλῆσ μου ἐτάραξάν με. καὶ δι’ ἐμοῦ ἐτέθη δόγμα τοῦ εἰσαγαγεῖν ἐνώπιόν μου πάντασ τοὺσ σοφοὺσ Βαβυλῶνοσ, ὅπωσ τὴν σύγκρισιν τοῦ ἐνυπνίου γνωρίσωσί μοι. καὶ εἰσεπορεύοντο οἱ ἐπαοιδοί, μάγοι, γαζαρηνοί, Χαλδαῖοι, καὶ τὸ ἐνύπνιον ἐγὼ εἶπα ἐνώπιον αὐτῶν, καὶ τὴν σύγκρισιν αὐτοῦ οὐκ ἐγνώρισάν μοι, ἕωσ ἦλθε Δανιήλ, οὗ τὸ ὄνομα Βαλτάσαρ κατὰ τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ μου, ὃσ πνεῦμα Θεοῦ ἅγιον ἐν ἑαυτῷ ἔχει, καὶ τὸ ἐνύπνιον ἐνώπιον αὐτοῦ εἶπα. Βαλτάσαρ ὁ ἄρχων τῶν ἐπαοιδῶν, ὃν ἐγὼ ἔγνων ὅτι πνεῦμα Θεοῦ ἅγιον ἐν σοὶ καὶ πᾶν μυστήριον οὐκ ἀδυνατεῖ σε, ἄκουσον τὴν ὅρασιν τοῦ ἐνυπνίου μου, οὗ εἶδον, καὶ τὴν σύγκρισιν αὐτοῦ εἰπόν μοι. ἐπὶ τῆσ κοίτησ μου ἐθεώρουν, καὶ ἰδοὺ δένδρον ἐν μέσῳ τῆσ γῆσ, καὶ τό ὕψοσ αὐτοῦ πολύ. ἐμεγαλύνθη τὸ δένδρον καὶ ἴσχυσε, καὶ τὸ ὕψοσ αὐτοῦ ἔφθασεν ἕωσ τοῦ οὐρανοῦ καὶ τὸ κῦτοσ αὐτοῦ εἰσ τὸ πέρασ ἁπάσησ τῆσ γῆσ. τὰ φύλλα αὐτοῦ ὡραῖα, καὶ ὁ καρπὸσ αὐτοῦ πολύσ, καὶ τροφὴ πάντων ἐν αὐτῷ. καὶ ὑποκάτω αὐτοῦ κατεσκήνουν τὰ θηρία τὰ ἄγρια, καὶ ἐν τοῖσ κλάδοισ αὐτοῦ κατῴκουν τὰ ὄρνεα τοῦ οὐρανοῦ, καὶ ἐξ αὐτοῦ ἐτρέφετο πᾶσα σάρξ. ἐθεώρουν ἐν ὁράματι τῆσ νυκτὸσ ἐπὶ τῆσ κοίτησ μου, καὶ ἰδοὺ εἲρ καὶ ἅγιοσ ἀπ’ οὐρανοῦ κατέβη καὶ ἐφώνησεν ἐν ἰσχύϊ καὶ οὕτωσ εἶπε. ἐκκόψατε τὸ δένδρον καὶ ἐκτίλατε τοὺσ κλάδουσ αὐτοῦ καὶ ἐκτινάξατε τὰ φύλλα αὐτοῦ καὶ διασκορπίσατε τὸν καρπὸν αὐτοῦ. σαλευθήτωσαν τὰ θηρία ὑποκάτωθεν αὐτοῦ καὶ τὰ ὄρνεα ἀπὸ τῶν κλάδων αὐτοῦ. πλὴν τὴν φυὴν τῶν ριζῶν αὐτοῦ ἐν τῇ γῇ ἐάσατε καὶ ἐν δεσμῷ σιδηρῷ καὶ χαλκῷ καὶ ἐν τῇ χλόῃ τῇ ἔξω, καὶ ἐν τῇ δρόσῳ τοῦ οὐρανοῦ κοιτασθήσεται, καὶ μετὰ τῶν θηρίων ἡ μερὶσ αὐτοῦ ἐν τῷ χόρτῳ τῆσ γῆσ. ἡ καρδία αὐτοῦ ἀπὸ τῶν ἀνθρώπων ἀλλοιωθήσεται, καὶ καρδία θηρίου δοθήσεται αὐτῷ, καὶ ἑπτὰ καιροὶ ἀλλαγήσονται ἐπ’ αὐτόν. διὰ συγκρίματοσ εἲρ ὁ λόγοσ, καὶ ρῆμα ἁγίων τὸ ἐπερώτημα, ἵνα γνῶσιν οἱ ζῶντεσ ὅτι Κύριόσ ἐστιν ὁ ὕψιστοσ τῆσ βασιλείασ τῶν ἀνθρώπων, καὶ ᾧ ἐὰν δόξῃ, δώσει αὐτὴν καὶ ἐξουδένωμα ἀνθρώπων ἀναστήσει ἐπ’ αὐτήν. τοῦτο τὸ ἐνύπνιον, ὃ εἶδον ἐγὼ Ναβουχοδονόσορ ὁ βασιλεύσ, καὶ σύ, Βαλτάσαρ, τὸ σύγκριμα εἰπόν, ὅτι πάντεσ οἱ σοφοὶ τῆσ βασιλείασ μου οὐ δύνανται τὸ σύγκριμα αὐτοῦ δηλῶσαί μοι, σὺ δέ, Δανιήλ, δύνασαι, ὅτι πνεῦμα Θεοῦ ἅγιον ἐν σοί. ‐ Τότε Δανιήλ, οὗ τὸ ὄνομα Βαλτάσαρ, ἀπηνεώθη ὡσεὶ ὥραν μίαν, καὶ οἱ διαλογισμοὶ αὐτοῦ συνετάρασσον αὐτόν. καὶ ἀπεκρίθη ὁ βασιλεὺσ καὶ εἶπεν. Βαλτάσαρ, τὸ ἐνύπνιον καὶ ἡ σύγκρισισ μὴ κατασπευσάτω σε. καὶ ἀπεκρίθη Βαλτάσαρ καὶ εἶπε. κύριε, τὸ ἐνύπνιον ἔστω τοῖσ μισοῦσί σε καὶ ἡ σύγκρισισ αὐτοῦ τοῖσ ἐχθροῖσ σου. τὸ δένδρον, ὃ εἶδεσ τὸ μεγαλυνθὲν καὶ τὸ ἰσχυκόσ, οὗ τὸ ὕψοσ ἔφθανεν εἰσ τὸν οὐρανὸν καὶ τὸ κῦτοσ αὐτοῦ εἰσ πᾶσαν τὴν γῆν καὶ τὰ φύλλα αὐτοῦ εὐθαλῆ καὶ ὁ καρπὸσ αὐτοῦ πολὺσ καὶ τροφὴ πᾶσιν ἐν αὐτῷ, ὑποκάτω αὐτοῦ κατῴκουν τὰ θηρία τὰ ἄγρια καὶ ἐν τοῖσ κλάδοισ αὐτοῦ κατεσκήνουν τὰ ὄρνεα τοῦ οὐρανοῦ, σὺ εἶ, βασιλεῦ, ὅτι ἐμεγαλύνθησ καὶ ἴσχυσασ καὶ ἡ μεγαλωσύνη σου ἐμεγαλύνθη καὶ ἔφθασεν εἰσ τὸν οὐρανὸν καὶ ἡ κυριεία σου εἰσ τὰ πέρατα τῆσ γῆσ. καὶ ὅτι εἶδεν ὁ βασιλεὺσ εἲρ καὶ ἅγιον καταβαίνοντα ἀπὸ τοῦ οὐρανοῦ, καὶ εἶπεν. ἐκτίλατε τὸ δένδρον καὶ διαφθείρατε αὐτό, πλὴν τὴν φυὴν τῶν ριζῶν αὐτοῦ ἐν τῇ γῇ ἐάσατε καὶ ἐν δεσμῷ σιδηρῷ καὶ ἐν χαλκῷ καὶ ἐν τῇ χλόῃ τῇ ἔξω, καὶ ἐν τῇ δρόσῳ τοῦ οὐρανοῦ αὐλισθήσεται, καὶ μετὰ θηρίων ἀγρίων ἡ μερὶσ αὐτοῦ, ἕωσ οὗ ἑπτὰ καιροὶ ἀλλοιωθῶσιν ἐπ’ αὐτόν, τοῦτο ἡ σύγκρισισ αὐτοῦ, βασιλεῦ. καὶ σύγκριμα Ὑψίστου ἐστίν, ὃ ἔφθασεν ἐπὶ τὸν κύριόν μου τὸν βασιλέα, καὶ σὲ ἐκδιώξουσιν ἀπὸ τῶν ἀνθρώπων, καὶ μετὰ θηρίων ἀγρίων ἔσται ἡ κατοικία σου, καὶ χόρτον ὡσ βοῦν ψωμιοῦσί σε καὶ ἀπὸ τῆσ δρόσου τοῦ οὐρανοῦ αὐλισθήσῃ, καὶ ἑπτὰ καιροὶ ἀλλαγήσονται ἐπὶ σέ, ἕωσ οὗ γνῷσ ὅτι κυριεύει ὁ Ὕψιστοσ τῆσ βασιλείασ τῶν ἀνθρώπων, καὶ ᾧ ἂν δόξῃ, δώσει αὐτήν. καὶ ὅτι εἶπαν. ἐάσατε τὴν φυὴν τῶν ριζῶν τοῦ δένδρου, ἡ βασιλεία σου σοὶ μενεῖ, ἀφ’ ἧσ ἂν γνῷσ τὴν ἐξουσίαν τὴν οὐράνιον. διὰ τοῦτο, βασιλεῦ, ἡ βουλή μου ἀρεσάτω σοι καὶ τὰσ ἁμαρτίασ σου ἐν ἐλεημοσύναισ λύτρωσαι καὶ τὰσ ἀδικίασ ἐν οἰκτιρμοῖσ πενήτων. ἴσωσ ἔσται μακρόθυμοσ τοῖσ παραπτώμασί σου ὁ Θεόσ. ‐ Ταῦτα πάντα ἔφθασεν ἐπὶ Ναβουχοδονόσορ τὸν βασιλέα. μετὰ δωδεκάμηνον ἐπὶ τῷ ναῷ τῆσ βασιλείασ αὐτοῦ ἐν Βαβυλῶνι περιπατῶν ἀπεκρίθη ὁ βασιλεὺσ καὶ εἶπεν. οὐχ αὕτη ἐστὶ Βαβυλὼν ἡ μεγάλη, ἣν ἐγὼ ᾠκοδόμησα εἰσ οἶκον βασιλείασ ἐν τῷ κράτει τῆσ ἰσχύοσ μου εἰσ τιμὴν τῆσ δόξησ μου̣ ἔτι τοῦ λόγου ἐν τῷ στόματι τοῦ βασιλέωσ ὄντοσ, φωνὴ ἀπ’ οὐρανοῦ ἐγένετο. σοὶ λέγουσι, Ναβουχοδονόσορ βασιλεῦ, ἡ βασιλεία παρῆλθεν ἀπὸ σοῦ, καὶ ἀπὸ τῶν ἀνθρώπων σέ ἐκδιώξουσι, καὶ μετὰ θηρίων ἀγρίων ἡ κατοικία σου καὶ χόρτον ὡσ βοῦν ψωμιοῦσί σε, καὶ ἑπτὰ καιροὶ ἀλλαγήσονται ἐπὶ σέ, ἕωσ οὗ γνῷσ, ὅτι κυριεύει ὁ Ὕψιστοσ τῆσ βασιλείασ τῶν ἀνθρώπων, καὶ ᾧ ἂν δόξῃ, δώσει αὐτήν. αὐτῇ τῇ ὥρᾳ ὁ λόγοσ συνετελέσθη ἐπὶ Ναβουχοδονόσορ, καὶ ἀπὸ τῶν ἀνθρώπων ἐξεδιώχθη καὶ χόρτον ὡσ βοῦσ ἤσθιε, καὶ ἀπὸ τῆσ δρόσου τοῦ οὐρανοῦ τὸ σῶμα αὐτοῦ ἐβάφη, ἕωσ οὗ αἱ τρίχεσ αὐτοῦ ὡσ λεόντων ἐμεγαλύνθησαν καὶ οἱ ὄνυχεσ αὐτοῦ ὡσ ὀρνέων. ‐ Καὶ μετὰ τὸ τέλοσ τῶν ἡμερῶν ἐγὼ Ναβουχοδονόσορ τοὺσ ὀφθαλμούσ μου εἰσ τὸν οὐρανὸν ἀνέλαβον, καὶ αἱ φρένεσ μου ἐπ’ ἐμὲ ἐπεστράφησαν, καὶ τῷ Ὑψίστῳ ηὐλόγησα καὶ τῷ ζῶντι εἰσ τὸν αἰῶνα ᾔνεσα καὶ ἐδόξασα, ὅτι ἡ ἐξουσία αὐτοῦ ἐξουσία αἰώνιοσ καὶ ἡ βασιλεία αὐτοῦ εἰσ γενεὰν καὶ γενεάν, καὶ πάντεσ οἱ κατοικοῦντεσ τὴν γῆν ὡσ οὐδὲν ἐλογίσθησαν, καὶ κατὰ τὸ θέλημα αὐτοῦ ποιεῖ ἐν τῇ δυνάμει τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἐν τῇ κατοικίᾳ τῆσ γῆσ, καὶ οὐκ ἔστιν ὃσ ἀντιποιήσεται τῇ χειρὶ αὐτοῦ καὶ ἐρεῖ αὐτῷ. τί ἐποίησασ̣ αὐτῷ τῷ καιρῷ αἱ φρένεσ μου ἐπεστράφησαν ἐπ’ ἐμέ, καὶ εἰσ τὴν τιμὴν τῆσ βασιλείασ μου ἦλθον, καὶ ἡ μορφή μου ἐπέστρεψεν ἐπ’ ἐμέ, καὶ οἱ τύραννοί μου καὶ οἱ μεγιστᾶνέσ μου ἐζήτουν με, καὶ ἐπὶ τὴν βασιλείαν μου ἐκραταιώθην, καὶ μεγαλωσύνη περισσοτέρα προσετέθη μοι. νῦν οὖν ἐγὼ Ναβουχοδονόσορ αἰνῶ καὶ ὑπερυψῶ καὶ δοξάζω τὸν βασιλέα τοῦ οὐρανοῦ, ὅτι πάντα τὰ ἔργα αὐτοῦ ἀληθινὰ καὶ αἱ τρίβοι αὐτοῦ κρίσεισ, καὶ πάντασ τοὺσ πορευομένουσ ἐν ὑπερηφανίᾳ δύναται ταπεινῶσαι.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

Ancient Greek Text

Septuagint, Prophetia Danielis 4:

(70인역 성경, 다니엘서 4:)

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION