헬라어 문장 검색 - Σεπτύ047́001́

(70인역 성경, Litterae Ieremiae 1:)

ΑΝΤΙΓΡΑΦΟΝ ἐπιστολῆσ, ἧσ ἀπέστειλεν Ἱερεμίασ πρὸσ τοὺσ ἀχθησομένουσ αἰχμαλώτουσ εἰσ Βαβυλῶνα ὑπὸ τοῦ βασιλέωσ τῶν Βαβυλωνίων ἀναγγεῖλαι αὐτοῖσ καθότι ἐπετάγη αὐτῷ ὑπὸ τοῦ Θεοῦ. ‐ Διὰ τὰσ ἁμαρτίασ, ἃσ ἡμαρτήκατε ἐναντίον τοῦ Θεοῦ, ἀχθήσεσθε εἰσ Βαβυλῶνα αἰχμάλωτοι ὑπὸ Ναβουχοδονόσορ βασιλέωσ τῶν Βαβυλωνίων εἰσελθόντεσ οὖν εἰσ Βαβυλῶνα ἔσεσθε ἐκεῖ ἔτη πλείονα καὶ χρόνον μακρὸν ἕωσ γενεῶν ἑπτά. μετὰ τοῦτο δὲ ἐξάξω ὑμᾶσ ἐκεῖθεν μετ’ εἰρήνησ. νυνὶ δὲ ὄψεσθε ἐν Βαβυλῶνι θεοὺσ ἀργυροῦσ καὶ χρυσοῦσ καὶ ξυλίνουσ ἐπ’ ὤμοισ αἰρομένουσ, δεικνύντασ φόβον τοῖσ ἔθνεσιν. εὐλαβήθητε οὖν μὴ καὶ ὑμεῖσ ἀφομοιωθέντεσ τοῖσ ἀλλοφύλοισ ἀφομοιωθῆτε καὶ φόβοσ ὑμᾶσ λάβῃ ἐπ’ αὐτοῖς ἰδόντασ ὄχλον ἔμπροσθεν καὶ ὄπισθεν αὐτῶν προσκυνοῦντασ αὐτά. εἴπατε δὲ τῇ διανοίᾳ. σοὶ δεῖ προσκυνεῖν, δέσποτα. ὁ γὰρ ἄγγελόσ μου μεθ’ ὑμῶν ἐστιν, αὐτόσ τε ἐκζητῶν τὰσ ψυχὰσ ὑμῶν. γλῶσσα γὰρ αὐτῶν ἐστι κετεξυσμένη ὑπὸ τέκτονοσ, αὐτά τε περίχρυσα καὶ περιάργυρα, ψευδῆ δ’ ἐστὶ καὶ οὐ δύνανται λαλεῖν. καὶ ὥσπερ παρθένῳ φιλοκόσμῳ λαμβάνοντεσ χρυσίον κατασκευάζουσι στεφάνουσ ἐπὶ τὰσ κεφαλὰσ τῶν θεῶν αὐτῶν. ἔστι δὲ καὶ ὅτε ὑφαιρούμενοι οἱ ἱερεῖσ ἀπὸ τῶν θεῶν αὐτῶν χρυσίον καὶ ἀργύριον εἰσ ἑαυτοὺσ καταναλώσουσι, δώσουσι δὲ ἀπ’ αὐτῶν καὶ ταῖσ ἐπὶ τοῦ στέγουσ πόρναισ. κοσμοῦσί τε αὐτοὺσ ὡσ ἀνθρώπουσ τοῖσ ἐνδύμασι, θεοὺσ ἀργυροῦσ καὶ θεοὺσ χρυσοῦσ καὶ ξυλίνουσ. οὗτοι δὲ οὐ διασῴζονται ἀπὸ ἰοῦ καὶ βρωμάτων. περιβεβλημένων αὐτῶν ἱματισμὸν πορφυροῦν, ἐκμάσσονται τὸ πρόσωπον αὐτῶν διὰ τὸν ἐκ τῆσ οἰκίασ κονιορτόν, ὅσ ἐστι πλείω ἐπ’ αὐτοῖσ. καὶ σκῆπτρον ἔχει ὡσ ἄνθρωποσ κριτὴσ χώρασ, ὃσ τὸν εἰσ αὐτὸν ἁμαρτάνοντα οὐκ ἀνελεῖ. ἔχει δὲ ἐγχειρίδιον ἐν δεξιᾷ καὶ πέλεκυν, ἑαυτὸν δὲ ἐκ πολέμου καὶ λῃστῶν οὐκ ἐξελεῖται. ὅθεν γνώριμοί εἰσιν οὐκ ὄντεσ θεοί. μὴ οὖν φοβηθῆτε αὐτούσ. ‐ Ὥσπερ γὰρ σκεῦοσ ἀνθρώπου συντριβὲν ἀχρεῖον γίνεται, τοιοῦτοι ὑπάρχουσιν οἱ θεοὶ αὐτῶν, καθιδρυμένων αὐτῶν ἐν τοῖσ οἴκοισ. οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτῶν πλήρεισ εἰσὶ κονιορτοῦ ἀπὸ τῶν ποδῶν τῶν εἰσπορευομένων. καὶ ὥσπερ τινὶ ἠδικηκότι βασιλέα περιπεφραγμέναι εἰσὶν αἱ αὐλαί, ὡσ ἐπὶ θανάτῳ ἀπηγμένῳ, τοὺσ οἴκουσ αὐτῶν ὀχυροῦσιν οἱ ἱερεῖσ θυρώμασί τε καὶ κλείθροισ καὶ μοχλοῖσ, ὅπωσ ὑπὸ τῶν λῃστῶν μὴ συληθῶσι. λύχνουσ καίουσι καὶ πλείουσ ἢ ἑαυτοῖσ, ὧν οὐδένα δύνανται ἰδεῖν. ἔστι μὲν ὥσπερ δοκὸσ τῶν ἐκ τῆσ οἰκίασ, τὰσ δὲ καρδίασ αὐτῶν φασὶν ἐκλείχεσθαι, τῶν ἀπὸ τῆσ γῆσ ἑρπετῶν κατεσθόντων αὐτούσ τε καὶ τὸν ἱματισμὸν αὐτῶν, οὐκ αἰσθάνονται. μεμελανωμένοι τὸ πρόσωπον αὐτῶν ἀπὸ τοῦ καπνοῦ τοῦ ἐκ τῆσ οἰκίασ. ἐπὶ τὸ σῶμα αὐτῶν καὶ ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτῶν ἐφίπτανται νυκτερίδεσ, χελιδόνεσ καὶ τὰ ὄρνεα, ὡσαύτωσ δὲ καὶ οἱ αἴλουροι. ὅθεν γνώσεσθε ὅτι οὐκ εἰσὶ θεοί. μὴ οὖν φοβεῖσθε αὐτά. ‐ Τὸ γὰρ χρυσίον, ὃ περίκεινται εἰσ κάλλοσ, ἐὰν μή τισ ἐκμάξῃ τὸν ἰόν, οὐ μὴ στίλψωσιν. οὐδὲ γάρ, ὅτε ἐχωνεύοντο, ᾐσθάνοντο. ἐκ πάσησ τιμῆσ ἠγορασμένα ἐστίν, ἐν οἷσ οὐκ ῎στι πνεῦμα. ἄνευ ποδῶν ἐπ’ ὤμοισ φέρονται ἐνδεικνύμενοι τὴν ἑαυτῶν ἀτιμίαν τοῖσ ἀνθρώποισ, αἰσχύνονταί τε καὶ οἱ θεραπεύοντεσ αὐτὰ διὰ τὸ εἴ ποτε ἐπὶ τὴν γῆν πέσῃ, μὴ δι’ αὐτῶν ἀνίστασθαι. μήτε ἐάν τισ αὐτὸ ὀρθὸν στήσῃ, δι’ ἑαυτοῦ κινηθήσεται, μήτε ἐὰν κλιθῇ, οὐ μὴ ὀρθωθῇ, ἀλλ’ ὥσπερ νεκροῖσ τὰ δῶρα αὐτοῖσ παρατίθεται. τὰσ δὲ θυσίασ αὐτῶν ἀποδόμενοι οἱ ἱερεῖσ αὐτῶν καταχρῶνται. ὡσαύτωσ δὲ καὶ αἱ γυναῖκεσ αὐτῶν ἀπ’ αὐτῶν ταριχεύουσαι οὔτε πτωχῷ οὔτε ἀδυνάτῳ μὴ μεταδῶσι. τῶν θυσιῶν αὐτῶν ἀποκαθημένη καὶ λεχὼ ἅπτονται. γνόντεσ οὖν ἀπὸ τούτων ὅτι οὐκ εἰσὶ θεοί, μὴ φοβηθῆτε αὐτούσ. ‐ Πόθεν γὰρ κληθείησαν θεοί̣ ὅτι γυναῖκεσ παραιτιθέασι θεοῖσ ἀργυροῖσ καὶ χρυσοῖσ καὶ ξυλίνοισ. καὶ ἐν τοῖσ οἴκοισ αὐτῶν οἱ ἱερεῖσ διφρεύουσιν, ἔχοντεσ τοὺσ χιτῶνασ διερρωγότασ καὶ τὰσ κεφαλὰσ καὶ τοὺσ πώγωνασ ἐξυρημένουσ, ὧν αἱ κεφαλαὶ ἀκάλυπτοί εἰσιν, ὠρύονται δὲ βοῶντεσ ἐναντίον τῶν θεῶν αὐτῶν ὥσπερ τινὲσ ἐν περιδείπνῳ νεκροῦ. ἀπὸ τοῦ ἱματισμοῦ αὐτῶν ἀφελόμενοι οἱ ἱερεῖσ ἐνδύσουσι τὰσ γυναῖκασ αὐτῶν καὶ τὰ παιδία. οὔτε ἐὰν κακὸν πάθωσιν ὑπό τινοσ οὔτε ἐὰν ἀγαθόν, δυνήσονται ἀνταποδοῦναι. οὔτε καταστῆσαι βασιλέα δύνανται οὔτε ἀφελέσθαι. ὡσαύτωσ οὔτε πλοῦτον οὔτε χαλκὸν οὐ μὴ δύνωνται διδόναι. ἐάν τισ εὐχὴν αὐτοῖσ εὐξάμενοσ μὴ ἀποδῷ, οὐ μὴ ἐπιζητήσωσιν. ἐκ θανάτου ἄνθρωπον οὐ μὴ ρύσωνται οὔτε ἥττονα ἀπὸ ἰσχυροῦ μὴ ἐξέλωνται. ἄνθρωπον τυφλὸν εἰσ ὅρασιν οὐ μὴ περιστήσωσιν, ἐν ἀνάγκῃ ἄνθρωπον ὄντα οὐ μὴ ἐξέλωνται. χήραν οὐ μὴ ἐλεήσωσιν οὔτε ὀρφανὸν εὖ ποιήσωσι. τοῖσ ἀπὸ τοῦ ὄρουσ λίθοισ ὡμοιωμένοι εἰσὶ τὰ ξύλινα καὶ τὰ περίχρυσα καὶ τὰ περιάργυρα, οἱ δὲ θεραπεύοντεσ αὐτὰ καταισχυνθήσονται. πῶσ οὖν νομιστέον ἢ κλητέον ὑπάρχειν αὐτοὺσ θεούσ̣ ἔτι δὲ καὶ αὐτῶν τῶν Χαλδαίων ἀτιμαζόντων αὐτά, οἵ, ὅταν ἴδωσιν ἐνεὸν μὴ δυνάμενον λαλῆσαι, προσενεγκάμενοι τὸν Βῆλον ἀξιοῦσι φωνῆσαι, ὡσ δυνατοῦ ὄντοσ αὐτοῦ αἰσθέσθαι, καὶ οὐ δύνανται αὐτοὶ νοήσαντεσ καταλιπεῖν αὐτά, αἴσθησιν γὰρ οὐκ ἔχουσιν. αἱ δὲ γυναῖκεσ περιθέμεναι σχοινία ἐν ταῖσ ὁδοῖσ ἐγκάθηνται θυμιῶσαι τὰ πίτυρα. ὅταν δέ τισ αὐτῶν ἐφελκυσθεῖσα ὑπό τινοσ τῶν παραπορευομένων κοιμηθῇ, τὴν πλησίον ὀνειδίζει, ὅτι οὐκ ἠξίωται ὥσπερ καὶ αὐτὴ οὔτε τὸ σχοινίον αὐτῆσ διερράγη. πάντα τὰ γενόμενα ἐν αὐτοῖσ ἐστι ψευδῆ. πῶσ οὖν νομιστέον ἢ κλητέον ὡσ θεοὺσ αὐτοὺσ ὑπάρχειν̣ ὐπὸ τεκτόνων καὶ χρυσοχόων κατεσκευασμένα εἰσίν. οὐδὲν ἄλλο μὴ γένωνται ἢ ὃ βούλονται οἱ τεχνῖται αὐτὰ γενέσθαι. αὐτοί τε οἱ κατασκευάζοντεσ αὐτὰ οὐ μὴ γένωνται πολυχρόνιοι. πῶσ τε δὴ μέλλει τὰ ὑπ’ αὐτῶν κατασκευασθέντα εἶναι θεοί̣ κατέλιπον γὰρ ψεύδη καὶ ὄνειδοσ τοῖσ ἐπιγινομένοισ. ὅταν γὰρ ἐπέλθῃ ἐπ’ αὐτὰ πόλεμοσ καὶ κακά, βουλεύονται πρὸσ ἑαυτοὺσ οἱ ἱερεῖσ ποῦ συναποκρυβῶσι μετ’ αὐτῶν. πῶσ οὖν οὐκ ἔστιν αἰσθέσθαι ὅτι οὐκ εἰσὶ θεοί, οἳ οὔτε σῴζουσιν ἑαυτοὺσ ἐκ πολέμου οὔτε ἐκ κακῶν̣ ὑπάρχοντα γὰρ ξύλινα καὶ περίχρυσα καὶ περιάργυρα γνωσθήσεται μετὰ ταῦτα, ὅτι ἐστὶ ψευδῆ. τοῖσ ἔθνεσι πᾶσι τοῖσ τε βασιλεῦσι φανερὸν ἔσται, ὅτι οὐκ εἰσὶ θεοί, ἀλλὰ ἔργα χειρῶν ἀνθρώπων, καὶ οὐδὲν Θεοῦ ἔργον ἐν αὐτοῖσ ἐστι. τίνι οὖν γνωστέον ἐστίν, ὅτι οὐκ εἰσὶ θεοί̣ βασιλέα γὰρ χώρασ οὐ μὴ ἀναστήσωσιν οὔτε ὑετὸν ἀνθρώποισ οὐ μὴ δῶσι, κρίσιν τε οὐ μὴ διακρίνωσιν αὐτῶν, οὐδὲ μὴ ρύσωνται ἀδικούμενον ἀδύνατοι ὄντεσ. ὥσπερ γὰρ κορῶναι ἀναμέσον τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆσ γῆσ. καὶ γὰρ ὅταν ἐμπέσῃ εἰσ οἰκίαν θεῶν ξυλίων ἢ περιχεύσων ἢ περιαργύρων πῦρ, οἱ μὲν ἱερεῖσ αὐτῶν φεύξονται καὶ διασωθήσονται, αὐτοὶ δὲ ὥσπερ δοκοὶ μέσοι κατακαυθήσονται. βασιλεῖ δὲ καὶ πολεμίοισ οὐ μὴ ἀντιστῶσι. πῶσ οὖν ἐκδεκτέον ἢ νομιστέον ὅτι εἰσὶ θεοί̣ οὔτε ἀπὸ κλεπτῶν οὔτε ἀπὸ λῃστῶν οὐ μὴ διασωθῶσι θεοὶ ξύλινοι καὶ περιάργυροι καὶ περίχρυσοι, ὧν οἱ ἰσχύοντεσ περιελοῦνται τὸ χρυσίον καὶ τὸ ἀργύριον, καὶ τὸν ἱματισμὸν τὸν περικείμενον αὐτοῖσ ἀπελεύσονται ἔχοντεσ, οὔτε ἑαυτοῖσ οὐ μὴ βοηθήσωσιν. ὥστε κρεῖσσον εἶναι βασιλέα ἐπιδεικνύμενον τὴν ἑαυτοῦ ἀνδρείαν ἢ σκεῦοσ ἐν οἰκίᾳ χρήσιμον, ἐφ’ ᾣ χρήσεται ὁ κεκτημένοσ, ἢ οἱ ψευδεῖσ θεοί. ἢ καὶ θύρα ἐν οἰκίᾳ διασῴζουσα τὰ ἐν αὐτῇ ὄντα ἢ ψευδεῖσ θεοί. καὶ ξύλινοσ στύλοσ ἐν βασιλείοισ ἢ οἱ ψευδεῖσ θεοί. ἥλιοσ μὲν γὰρ καὶ σελήνη καὶ ἄστρα ὄντα λαμπρὰ καὶ ἀποστελλόμενα ἐπὶ χρείασ εὐήκοά εἰσιν. ὡσαύτωσ καὶ ἀστραπή, ὅταν ἐπιφανῇ, εὔοπτόσ ἐστι, τὸ δ’ αὐτὸ καὶ πνεῦμα ἐν πάσῃ χώρᾳ πνεῖ. καὶνεφέλαισ ὅταν ἐπιταγῇ ὑπὸ τοῦ Θεοῦ ἐπιπορεύεσθαι ἐφ’ ὅλην τὴν οἰκουμένην, συντελοῦσι τὸ ταχθέν. τό τε πῦρ ἐξαποσταλὲν ἄνωθεν ἐξαναλῶσαι ὄρη καὶ δρυμούσ, ποιεῖ τὸ συνταχθέν. ταῦτα δὲ οὔτε ταῖσ ἰδέαισ οὔτε ταῖσ δυνάμεσιν αὐτῶν ἀφωμοιωμένα ἐστίν. ὅθεν οὔτε νομιστέον οὔτε κλητέον ὑπάρχειν αὐτοὺσ θεούσ, οὐ δυνατῶν ὄντων αὐτῶν οὔτε κρίσιν κρῖναι οὔτε εὖ ποιῆσαι ἀνθρώποισ. γνόντεσ οὖν ὅτι οὐκ εἰσὶ θεοί, μὴ φοβηθῆτε αὐτούσ. οὔτε γὰρ βασιλεῦσιν οὐ μὴ καταράσωνται οὔτε μὴ εὐλογήσωσι. σημεῖά τε ἐν ἔθνεσιν ἐν οὐρανῷ οὐ μὴ δείξωσιν, οὐδὲ ὡσ ὁ ἥλιοσ λάμψουσιν οὐδὲ φωτιοῦσιν ὡσ ἡ σελήνη. τὰ θηρία ἐστὶκρείττῳ αὐτῶν, ἃ δύνανται ἐκφυγόντα εἰσ σκέπην ἑαυτὰ ὠφελῆσαι. κατ’ οὐδένα οὖν τρόπον ἡμῖν ἐστι φανερὸν ὅτι εἰσὶ θεοί. διὸ μὴ φοβηθῆτε αὐτούσ. ὥσπερ γὰρ ἐν σικυηράτῳ προβασκάνιον οὐδὲν φυλάσσον, οὕτωσ οἱ θεοὶ αὐτῶν εἰσὶ ξύλινοι καὶ περίχρυσοι καὶ περιάργυροι. τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ τῇ ἐν κήπῳ ράμνῳ, ἐφ’ ἧσ πᾶν ὄρνεον ἐπικάθηται, ὡσαύτωσ δὲ καὶ νεκρῷ ἐρριμμένῳ ἐν σκότει ἀφωμοίωνται οἱ θεοὶ αὐτῶν ξύλινοι καὶ περίχρυσοι καὶ περιάργυροι. ἀπό τε τῆσ πορφύρασ καὶ τῆσ μαρμάρου τῆσ ἐπ’ αὐτοῖσ σηπομένησ γνωσθήσονται ὅτι οὐκ εἰσὶ θεοί. αὐτά τε ἐξ ὑστέρου βρωθήσονται, καὶ ἔσται ὄνειδοσ ἐν τῇ χώρᾳ. κρεῖσσον οὖν ἄνθρωποσ δίκαιοσ οὐκ ἔχων εἴδωλα, ἔσται γὰρ μακρὰν ἀπὸ ὀνειδισμοῦ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

Ancient Greek Text

Septuagint, Litterae Ieremiae 1:

(70인역 성경, Litterae Ieremiae 1:)

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION