헬라어 문장 검색 - Σεπτύ044́004́

(70인역 성경, 예레미야서 4:)

ΕΑΝ ἐπιστραφῇ Ἰσραήλ, λέγει Κύριοσ, πρόσ με ἐπιστραφήσεται. καὶ ἐὰν περιέλῃ τὰ βδελύγματα αὐτοῦ ἐκ στόματοσ αὐτοῦ καὶ ἀπὸ τοῦ προσώπου μου εὐλαβηθῇ καὶ ὀμόσῃ. ζῇ Κύριοσ μετὰ ἀληθείασ ἐν κρίσει καὶ ἐν δικαιοσύνῃ, καὶ εὐλογήσουσιν ἐν αὐτῷ ἔθνη καὶ ἐν αὐτῷ αἰνέσουσι τῷ Θεῷ ἐν Ἱερουσαλήμ. ὅτι τάδε λέγει Κύριοσ τοῖσ ἀνδράσιν Ἰούδα καὶ τοῖσ κατοικοῦσιν Ἱερουσαλήμ. νεώσατε ἑαυτοῖσ νεώματα καὶ μὴ σπείρητε ἐπ’ ἀκάνθαισ. περιτμήθητε τῷ Θεῷ ὑμῶν καὶ περιτέμνεσθε τὴν σκληροκαρδίαν ὑμῶν, ἄνδρεσ Ἰούδα καὶ οἱ κατοικοῦντεσ Ἱερουσαλήμ, μὴ ἐξέλθῃ ὡσ πῦρ ὁ θυμόσ μου καὶ ἐκκαυθήσεται, καὶ οὐκ ἔσται ὁ σβέσων ἀπὸ προσώπου πονηρίασ ἐπιτηδευμάτων ὑμῶν. ‐ Ἀναγγείλατε ἐν τῷ Ἰούδᾳ, καὶ ἀκουσθήτω ἐν Ἱερουσαλήμ. εἴπατε. σημάνατε ἐπὶ τῆσ γῆσ σάλπιγγι καὶ κεκράξατε μέγα. εἴπατε. συνάχθητε καὶ εἰσέλθωμεν εἰσ τὰσ πόλεισ τὰσ τειχήρεισ. ἀναλαβόντεσ φεύγετε εἰσ Σιών. σπεύσατε, μὴ στῆτε, ὅτι κακὰ ἐγὼ ἐπάγω ἀπὸ βορρᾶ καὶ συντριβὴν μεγάλην. ἀνέβη λέων ἐκ τῆσ μάνδρασ αὐτοῦ, ἐξολοθρεύων ἔθνη ἐξῆρε καὶ ἐξῆλθεν ἐκ τοῦ τόπου αὐτοῦ τοῦ θεῖναι τὴν γῆν εἰσ ἐρήμωσιν, καὶ αἱ πόλεισ καθαιρεθήσονται παρὰ τὸ μὴ κατοικεῖσθαι αὐτάσ. ἐπὶ τούτοισ περιζώσασθε σάκκουσ καὶ κόπτεσθε καὶ ἀλαλάξατε, διότι οὐκ ἀπεστράφη ὁ θυμὸσ Κυρίου ἀφ’ ὑμῶν. καὶ ἔσται ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ, λέγει Κύριοσ, ἀπολεῖται ἡ καρδία τοῦ βασιλέωσ καὶ ἡ καρδία τῶν ἀρχόντων, καὶ οἱ ἱερεῖσ ἐκστήσονται, καὶ οἱ προφῆται θαυμάσονται. καὶ εἶπα. ὦ δέσποτα Κύριε, ἄρα γε ἀπατῶν ἠπάτησασ τὸν λαὸν τοῦτον καὶ τὴν Ἱερουσαλὴμ λέγων. εἰρήνη ἔσται ὑμῖν, καὶ ἰδοὺ ἥψατο ἡ μάχαιρα ἕωσ τῆσ ψυχῆσ αὐτῶν. ἐν τῷ καιρῷ ἐκείνῳ ἐροῦσι τῷ λαῷ τούτῳ καὶ τῇ Ἱερουσαλήμ. πνεῦμα πλανήσεωσ ἐν τῇ ἐρήμῳ, ὁδὸσ τῆσ θυγατρὸσ τοῦ λαοῦ μου οὐκ εἰσ καθαρὸν οὐδ’ εἰσ ἅγιον. πνεῦμα πληρώσεωσ ἥξει μοι. νῦν δὲ ἐγὼ λαλῶ κρίματά μου πρὸσ αὐτούσ. ἰδοὺ ὡσ νεφέλη ἀναβήσεται καὶ ὡσ καταιγὶσ τὰ ἅρματα αὐτοῦ, κουφότεροι ἀετῶν οἱ ἵπποι αὐτοῦ. οὐαὶ ἡμῖν, ὅτι ταλαιπωροῦμεν. ἀπόπλυνε ἀπὸ κακίασ τὴν καρδίαν σου, Ἱερουσαλήμ, ἵνα σωθῇσ. ἕωσ πότε ὑπάρχουσιν ἐν σοὶ διαλογισμοὶ πόνων σου̣ διότι φωνὴ ἀγγέλλοντοσ ἐκ Δὰν ἥξει, καὶ ἀκουσθήσεται πόνοσ ἐξ ὄρουσ Ἐφραίμ. ἀναμνήσατε ἔθνη, ἰδοὺ ἥκασιν. ἀναγγείλατε ἐν Ἱερουσαλήμ, συντροφαὶ ἔρχονται ἐκ γῆσ μακρόθεν καὶ ἔδωκαν ἐπὶ τὰσ πόλεισ Ἰούδα φωνὴν αὐτῶν. ὡσ φυλάσσοντεσ ἀγρὸν ἐγένοντο ἐπ’ αὐτὴν κύκλῳ, ὅτι ἐμοῦ ἠμέλησασ, λέγει Κύριοσ. αἱ ὁδοί σου καὶ τὰ ἐπιτηδεύματά σου ἐποίησαν ταῦτά σοι. αὕτη ἡ κακία σου, ὅτι πικρά, ὅτι ἥψατο ἕωσ τῆσ καρδίασ σου. τὴν κοιλίαν μου, τὴν κοιλίαν μου ἀλγῶ, καὶ τὰ αἰσθητήρια τῆσ καρδίασ μου. μαιμάσσει ἡ ψυχή μου, σπαράσσεται ἡ καρδία μου, οὐ σιωπήσομαι, ὅτι φωνὴν σάλπιγγοσ ἤκουσεν ἡ ψυχή μου, κραυγὴν πολέμου. καὶ ταλαιπωρίαν συντριμμὸν ἐπικαλεῖται, ὅτι τεταλαιπώρηκε πᾶσα ἡ γῆ. ἄφνω τεταλαιπώρηκεν ἡ σκηνή, διεσπάσθησαν αἱ δέρρεισ μου. ἕωσ πότε ὄψομαι φεύγοντασ ἀκούων φωνὴν σαλπίγγων̣ διότι οἱ ἡγούμενοι τοῦ λαοῦ μου ἐμὲ οὐκ ᾔδεισαν, υἱοὶ ἄφρονέσ εἰσι καὶ οὐ συνετοί. σοφοί εἰσι τοῦ κακοποιῆσαι, τὸ δὲ καλῶσ ποιῆσαι οὐκ ἐπέγνωσαν. ἐπέβλεψα ἐπὶ τὴν γῆν, καὶ ἰδοὺ οὐθέν, καὶ εἰσ τὸν οὐρανόν, καὶ οὐκ ἦν τὰ φῶτα αὐτοῦ. εἶδον τὰ ὄρη, καὶ ἦν τρέμοντα, καὶ πάντασ τοὺσ βουνοὺσ ταρασσομένουσ. ἐπέβλεψα, καὶ ἰδοὺ οὐκ ἦν ἄνθρωποσ, καὶ πάντα τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ ἐπτοεῖτο. εἶδον, καὶ ἰδοὺ ὁ Κάρμηλοσ ἔρημοσ, καὶ πᾶσαι αἱ πόλεισ ἐμπεπυρισμέναι πυρὶ ἀπὸ προσώπου Κυρίου, καὶ ἀπὸ προσώπου ὀργῆσ θυμοῦ αὐτοῦ ἠφανίσθησαν. τάδε λέγει Κύριοσ. ἔρημοσ ἔσται πᾶσα ἡ γῆ, συντέλειαν δὲ οὐ μὴ ποιήσω. ἐπὶ τούτοισ πενθείτω ἡ γῆ, καὶ συσκοτασάτω ὁ οὐρανὸσ ἄνωθεν, διότι ἐλάλησα καὶ οὐ μετανοήσω, ὥρμησα καὶ οὐκ ἀποστρέψω ἀπ’ αὐτῆσ. ἀπὸ φωνῆσ ἱππέωσ καὶ ἐντεταμένου τόξου ἀνεχώρησε πᾶσα ἡ χώρα. εἰσέδυσαν εἰσ τὰ σπήλαια καὶ εἰσ τὰ ἄλση ἐκρύβησαν καὶ ἐπὶ τὰσ πέτρασ ἀνέβησαν. πᾶσα πόλισ ἐγκατελείφθη, οὐ κατοικεῖ ἐν αὐταῖσ ἄνθρωποσ. καὶ σὺ τί ποιήσεισ, ἐὰν περιβάλῃ κόκκινον καὶ κοσμήσῃ κόσμῳ χρυσῷ, ἐὰν ἐγχρίσῃ στίβι τοὺσ ὀφθαλμούσ σου̣ εἰ μάταιον ὡραϊσμόσ σου. ἀπώσαντό σε οἱ ἐρασταί σου, τὴν ψυχήν σου ζητοῦσιν. ὅτι φωνὴν ὡσ ὠδινούσησ ἤκουσα, τοῦ στεναγμοῦ σου ὡσ πρωτοτοκούσησ, φωνὴ θυγατρὸσ Σιών. ἐκλυθήσεται καὶ παρήσει τὰσ χεῖρασ αὐτῆσ. οἴμοι ἐγώ, ὅτι ἐκλείπει ἡ ψυχή μου ἐπὶ τοῖσ ἀνῃρημένοισ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Septuagint, Liber Ieremiae 4:

(70인역 성경, 예레미야서 4:)

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION