헬라어 문장 검색 - Σεπτύ043́

(70인역 성경, 이사야서)

ΟΡΑΣΙΣ, ἣν εἶδεν Ἡσαί̈ασ υἱὸσ Ἀμώσ, ἣν εἶδε κατὰ τῆσ Ἰουδαίασ καὶ κατὰ Ἱερουσαλὴμ ἐν βασιλεία Ὀζίου καὶ Ἰωάθαμ καὶ Ἄχαζ καὶ Ἐζεκίου, οἵ ἐβασίλευσαν τῆσ Ἰουδαίασ. Ἄκουε οὐρανὲ καὶ ἐνωτίζου γῆ, ὅτι Κύριοσ ἐλάλησεν. υἱοὺσ ἐγέννησα καὶ ὕψωσα, αὐτοὶ δέ με ἠθέτησαν. ἔγνω βοῦσ τὸν κτησάμενον καὶ ὄνοσ τὴν φάτνην τοῦ κυρίου αὐτοῦ. Ἰσραὴλ δέ με οὐκ ἔγνω καὶ ὁ λαόσ με οὐ συνῆκεν. οὐαὶ ἔθνοσ ἁμαρτωλόν, λαὸσ πλήρησ ἁμαρτιῶν, σπέρμα πονηρόν, υἱοὶ ἄνομοι. ἐγκατελίπατε τὸν Κύριον καὶ παρωργίσατε τὸν ἅγιον τοῦ Ἰσραήλ. τί ἔτι πληγῆτε προστιθέντεσ ἀνομίαν̣ πᾶσα κεφαλὴ εἰσ πόνον καὶ πᾶσα καρδία εἰσ λύπην. ἀπὸ ποδῶν ἕωσ κεφαλῆσ οὐκ ἔστιν ἐν αὐτῷ ὁλοκληρία, οὔτε τραῦμα οὔτε μώλωψ οὔτε πληγὴ φλεγμαίνουσα. οὐκ ἔστιν μάλαγμα ἐπιθῆναι οὔτε ἔλαιον οὔτε καταδέσμουσ. ἡ γῆ ὑμῶν ἔρημοσ, αἱ πόλεισ ὑμῶν πυρίκαυστοι. τὴν χώραν ὑμῶν ἐνώπιον ὑμῶν ἀλλότριοι κατεσθίουσι αὐτήν, καὶ ἠρήμωται κατεστραμμένη ὑπὸ λαῶν ἀλλοτρίων. ἐγκαταλειφθήσεται ἡ θυγάτηρ Σιὼν ὡσ σκηνὴ ἐν ἀμπελῶνι καὶ ὡσ ὀπωροφυλάκιον ἐν σικυηράτῳ, ὡσ πόλισ πολιορκουμένη. καὶ εἰ μὴ Κύριοσ σαβαὼθ ἐγκατέλιπεν ἡμῖν σπέρμα, ὡσ Σόδομα ἂν ἐγενήθημεν καὶ ὡσ Γόμορρα ἂν ὡμοιώθημεν. ‐ Ἀκούσατε λόγον Κυρίου, ἄρχοντεσ Σοδόμων. προσέχετε νόμον Θεοῦ λαὸσ Γομόρρασ. τί μοι πλῆθοσ τῶν θυσιῶν ὑμῶν̣ λέγει Κύριοσ. πλήρησ εἰμὶ ὁλοκαυτωμάτων κριῶν, καὶ στέαρ ἀρνῶν καὶ αἷμα ταύρων καὶ τράγων οὐ βούλομαι, οὐδὲ ἂν ἔρχησθε ὀφθῆναι μοι. τίσ γὰρ ἐξεζήτησε ταῦτα ἐκ τῶν χειρῶν ὑμῶν̣ πατεῖν τὴν αὐλήν μου οὐ προσθήσεσθαι. ἐὰν φέρητε σεμίδαλιν, μάταιον. θυμίαμα, βδέλυγμά μοί ἐστι. τὰσ νουμηνίασ ὑμῶν καὶ τὰ σάββατα καὶ ἡμέραν μεγάλην οὐκ ἀνέχομαι. νηστείαν καὶ ἀργίαν καὶ τὰσ νουμηνίασ ὑμῶν καὶ τὰσ ἑορτὰσ ὑμῶν μισεῖ ἡ ψυχή μου. ἐγενήθητέ μοι εἰσ πλησμονήν, οὐκέτι ἀνήσω τὰσ ἁμαρτίασ ὑμῶν. ὅταν ἐκτείνητε τὰσ χεῖρασ ὑμῶν πρόσ με, ἀποστρέψω τοὺσ ὀφθαλμούσ μου ἀφ̓ ὑμῶν, καὶ ἐὰν πληθύνητε τὴν δέησιν, οὐκ εἰσακούσομαι ὑμῶν. αἱ γὰρ χεῖρεσ ὑμῶν αἵματοσ πλήρεισ. λούσασθε καὶ καθαροὶ γίνεσθε, ἀφέλετε τὰσ πονηρίασ ἀπὸ τῶν ψυχῶν ὑμῶν ἀπέναντι τῶν ὀφθαλμῶν μου, παύσασθε ἀπὸ τῶν πονηριῶν ὑμῶν, μάθετε καλὸν ποιεῖν, ἐκζητήσατε κρίσιν, ρύσασθε ἀδικούμενον, κρίνατε ὀρφανῷ καὶ δικαιώσατε χήραν. καὶ δεῦτε διαλεχθῶμεν, λέγει Κύριοσ. καὶ ἐὰν ὦσιν αἱ ἁμαρτίαι ὑμῶν ὡσ φοινικοῦν, ὡσ χιόνα λευκανῶ, ἐὰν δὲ ὦσιν ὡσ κόκκινον, ὡσ ἔριον λευκανῶ. καὶ ἐὰν θέλητε καὶ εἰσακούσητέ μου, τὰ ἀγαθὰ τῆσ γῆσ φάγεσθε. ἐὰν δὲ μὴ θέλητε, μηδὲ εἰσακούσητέ μου, μάχαιρα ὑμᾶσ κατέδεται. τὸ γὰρ στόμα Κυρίου ἐλάλησε ταῦτα. Πῶσ ἐγένετο πόρνη πόλισ πιστὴ Σιών, πλήρησ κρίσεωσ, ἐν ᾗ δικαιοσύνη ἐκοιμήθη ἐν αὐτῇ, νῦν δὲ φονευταί. τὸ ἀργύριον ὑμῶν ἀδόκιμον. οἱ κάπηλοί σου μίσγουσι τὸν οἶνον ὕδατι. οἱ ἄρχοντέσ σου ἀπειθοῦσι, κοινωνοὶ κλεπτῶν ἀγαπῶντεσ δῶρα, διώκοντεσ ἀνταπόδομα, ὀρφανοῖσ οὐ κρίνοντεσ καὶ κρίσιν χηρῶν οὐ προσέχοντεσ. διὰ τοῦτο τάδε λέγει Κύριοσ ὁ δεσπότησ σαβαώθ, ὁ δυνάστησ τοῦ Ἰσραήλ. οὐαὶ τοῖσ ἰσχύουσιν ἐν Ἱερουσαλήμ. οὐ παύσεται γάρ μου ὁ θυμὸσ ἐν τοῖσ ὑπεναντίοισ, καὶ κρίσιν ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου ποιήσω. καὶ ἐπάξω τὴν χεῖρά μου ἐπὶ σὲ καὶ πυρώσω σε εἰσ καθαρόν, τοὺσ δὲ ἀπειθοῦντασ ἀπολέσω καὶ ἀφελῶ πάντασ ἀνόμουσ ἀπὸ σοῦ καὶ πάντασ ὑπηφάνουσ ταπεινώσω. καὶ ἐπιστήσω τοὺσ κριτάσ σου ὡσ τὸ πρότερον καὶ τοὺσ συμβούλουσ σου ὡσ τὸ ἀπ̓ ἀρχῆσ. καὶ μετὰ ταῦτα κληθήσῃ πόλισ δικαιοσύνησ, μητρόπολισ πιστὴ Σιών. μετὰ γὰρ κρίματοσ σωθήσεται ἡ αἰχμαλωσία αὐτῆσ καὶ μετὰ ἐλεημοσύνησ. καὶ συντριβήσονται οἱ ἄνομοι καὶ οἱ ἁμαρτωλοὶ ἅμα, καὶ οἱ ἐγκαταλιπόντεσ τὸν Κύριον συντελεσθήσονται. διότι αἰσχυνθήσονται ἐν τοῖσ εἰδώλοισ αὐτῶν, ἃ αὐτοὶ ἠβούλοντο, καὶ ἐπαισχυνθήσονται ἐπὶ τοῖσ κήποισ αὐτῶν, ἃ ἐπεθύμησαν. ἔσονται γὰρ ὡσ τερέβινθοσ ἀποβεβληκυῖα τὰ φύλλα καὶ ὡσ παράδεισοσ ὕδωρ μὴ ἔχων. καὶ ἔσται ἡ ἰσχὺσ αὐτῶν ὡσ καλάμη στιππύου καὶ αἱ ἐργασίαι αὐτῶν ὡσ σπινθῆρεσ πυρόσ, καὶ κατακαυθήσονται οἱ ἄνομοι καὶ οἱ ἁμαρτωλοὶ ἅμα, καὶ οὐκ ἔσται ὁ σβέσων. Ο λόγοσ ὁ γενόμενοσ παρὰ Κυρίου πρὸσ Ἡσαί̈αν υἱὸν Ἀμὼσ περὶ τῆσ Ἰουδαίασ καὶ περὶ Ἱερουσαλήμ.

Ὅτι ἔσται ἐν ταῖσ ἐσχάταισ ἡμέραισ ἐμφανὲσ τὸ ὄροσ Κυρίου καὶ ὁ οἶκοσ τοῦ Θεοῦ ἐπ̓ ἄκρων τῶν ὀρέων καὶ ὑψωθήσεται ὑπεράνω τῶν βουνῶν. καὶ ἥξουσιν ἐπ̓ αὐτὸ πάντα τὰ ἔθνη, καὶ πορεύσονται ἔθνη πολλὰ καὶ ἐροῦσι. δεῦτε καὶ ἀναβῶμεν εἰσ τὸ ὄροσ Κυρίου καὶ εἰσ τὸν οἶκον τοῦ Θεοῦ Ἰακώβ, καὶ ἀναγγελεῖ ἡμῖν τὴν ὁδὸν αὐτοῦ, καὶ πορευσόμεθα ἐν αὐτῇ. ἐκ γὰρ Σιὼν ἐξελεύσεται νόμοσ καὶ λόγοσ Κυρίου ἐξ Ἱερουσαλήμ. καὶ κρινεῖ ἀναμέσον τῶν ἐθνῶν καὶ ἐλέγξει λαὸν πολύν, καὶ συγκόψουσι τὰσ μαχαίρασ αὐτῶν εἰσ ἄροτρα καὶ τὰσ ζιβύνασ αὐτῶν εἰσ δρέπανα, καὶ οὐ λήψεται ἔθνοσ ἐπ̓ ἔθνοσ μάχαιραν, καὶ οὐ μὴ μάθωσιν ἔτι πολεμεῖν. ‐ Καὶ νῦν, ὁ οἶκοσ Ἰακώβ, δεῦτε πορευθῶμεν τῷ φωτὶ Κυρίου. ἀνῆκε γὰρ τὸν λαὸν αὐτοῦ τὸν οἶκον τοῦ Ἰσραήλ, ὅτι ἐνεπλήσθη ὡσ τὸ ἀπ̓ ἀρχῆσ ἡ χώρα αὐτῶν κληδονισμῶν, ὡσ ἡ τῶν ἀλλοφύλων, καὶ τέκνα πολλὰ ἀλλόφυλα ἐγενήθη αὐτοῖσ. ἐνεπλήσθη γὰρ ἡ χώρα αὐτῶν ἀργυρίου καὶ χρυσίου, καὶ οὐκ ἦν ἀριθμὸσ τῶν θησαυρῶν αὐτῶν. καὶ ἐνεπλήσθη ἡ γῆ ἵππων, καὶ οὐκ ἦν ἀριθμὸσ τῶν ἁρμάτων αὐτῶν. καὶ ἐνεπλήσθη ἡ γῆ βδελυγμάτων τῶν ἔργων τῶν χειρῶν αὐτῶν, καὶ προσεκύνησαν, οἷσ ἐποίησαν οἱ δάκτυλοι αὐτῶν. καὶ ἔκυψεν ἄνθρωποσ, καὶ ἐταπεινώθη ἀνήρ, καὶ οὐ μὴ ἀνήσω αὐτούσ. καὶ νῦν εἰσέλθετε εἰσ τὰσ πέτρασ καὶ κρύπτεσθε εἰσ τὴν γῆν ἀπὸ προσώπου τοῦ φόβου Κυρίου καὶ ἀπὸ τῆσ δόξησ τῆσ ἰσχύοσ αὐτοῦ, ὅταν ἀναστῇ θραῦσαι τὴν γῆν. οἱ γὰρ ὀφθαλμοὶ Κυρίου ὑψηλοί, ὁ δὲ ἄνθρωποσ ταπεινόσ. καὶ ταπεινωθήσεται τὸ ὕψοσ τῶν ἀνθρώπων, καὶ ὑψωθήσεται Κύριοσ μόνοσ ἐν τῇ ἡμέρα ἐκείνῃ. ἡμέρα γὰρ Κυρίου σαβαὼθ ἐπὶ πάντα ὑβριστὴν καὶ ὑπερήφανον καὶ ἐπὶ πάντα ὑψηλὸν καὶ μετέωρον, καὶ ταπεινωθήσονται, καὶ ἐπὶ πᾶσαν κέδρον τοῦ Λιβάνου τῶν ὑψηλῶν καὶ μετεώρων καὶ ἐπὶ πᾶν δένδρον βαλάνου Βασὰν καὶ ἐπὶ πᾶν ὑψηλὸν ὄροσ καὶ ἐπὶ πάντα βουνὸν ὑψηλὸν καὶ ἐπὶ πάντα πύργον ὑψηλὸν καὶ ἐπὶ πᾶν τεῖχοσ ὑψηλὸν καὶ ἐπὶ πᾶν πλοῖον θαλάσσησ καὶ ἐπὶ πᾶσαν θέαν πλοίων κάλλουσ. καὶ ταπεινωθήσεται πᾶσ ἄνθρωποσ, καὶ πεσεῖται ὕψοσ ἀνθρώπων, καὶ ὑψωθήσεται Κύριοσ μόνοσ ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ. καὶ τὰ χειροποίητα πάντα κατακρύψουσιν, εἰσενέγκαντεσ εἰσ τὰ σπήλαια καὶ εἰσ τὰσ σχισμὰσ τῶν πετρῶν καὶ εἰσ τὰσ τρώγλασ τῆσ γῆσ ἀπὸ προσώπου τοῦ φόβου Κυρίου καὶ ἀπὸ τῆσ δόξησ τῆσ ἰσχύοσ αὐτοῦ, ὅταν ἀναστῇ θραῦσαι τὴν γῆν. τῇ γὰρ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ἐκβαλεῖ ἄνθρωποσ τὰ βδελύγματα αὐτοῦ τὰ ἀργυρᾶ καὶ τὰ χρυσᾶ, ἃ ἐποίησαν προσκυνεῖν, τοῖσ ματαίοισ καὶ ταῖσ νυκτερίσι, τοῦ εἰσελθεῖν εἰσ τὰσ τρώγλασ τῆσ στερεᾶσ πέτρασ καὶ εἰσ τὰσ σχισμὰσ τῶν πετρῶν ἀπὸ προσώπου τοῦ φόβου Κυρίου καὶ ἀπὸ τῆσ δόξησ τῆσ ἰσχύοσ αὐτοῦ, ὅταν ἀναστῇ θραῦσαι τὴν γῆν. ΙΔΟΥ δὴ ὁ δεσπότησ Κύριοσ σαβαὼθ ἀφελεῖ ἀπὸ τῆσ Ἰουδαίασ καὶ ἀπὸ Ἱερουσαλὴμ ἰσχύοντα καὶ ἰσχύουσαν, ἰσχὺν ἄρτου καὶ ἰσχὺν ὕδατοσ,

γίγαντα καὶ ἰσχύοντα καὶ ἄνθρωπον πολεμιστὴν καὶ δικαστὴν καὶ προφήτην καὶ στοχαστὴν καὶ πρεσβύτερον καὶ πεντηκόνταρχον καὶ θαυμαστὸν σύμβουλον καὶ σοφὸν ἀρχιτέκτονα καὶ συνετὸν ἀκροατήν. καὶ ἐπιστήσω νεανίσκουσ ἄρχοντασ αὐτῶν, καὶ ἐμπαῖκται κυριεύσουσιν αὐτῶν. καὶ συμπεσεῖται ὁ λαόσ, ἄνθρωποσ πρὸσ ἄνθρωπον καὶ ἄνθρωποσ πρὸσ τὸν πλησίον αὐτοῦ. πρσκόψει τὸ παιδίον πρὸσ τὸν πρεσβύτην, ὁ ἄτιμοσ πρὸσ τὸν ἔντιμον. ὅτι ἐπιλήψεται ἄνθρωποσ τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ ἢ τοῦ οἰκείου τοῦ πατρὸσ αὐτοῦ λέγων. ἱμάτιον ἔχεισ, ἀρχηγὸσ ἡμῶν γενοῦ, καὶ τὸ βρῶμα τὸ ἐμὸν ὑπὸ σὲ ἔστω. καὶ ἀποκριθεὶσ ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ἐρεῖ. οὐκ ἔσομαί σου ἀρχηγόσ. οὐ γὰρ ἔστιν ἐν τῷ οἴκῳ μου ἄρτοσ, οὐδὲ ἱμάτιον. οὐκ ἔσομαι ἀρχηγὸσ τοῦ λαοῦ τούτου. ὅτι αἰνεῖται Ἱερουσαλήμ, καὶ ἡ Ἰουδαία συμπέπτωκε, καὶ αἱ γλῶσσαι αὐτῶν μετὰ ἀνομίασ, τὰ πρὸσ Κύριον ἀπειθοῦντεσ. διότι νῦν ἐταπεινώθη ἡ δόξα αὐτῶν, καὶ ἡ αἰσχύνη τοῦ προσώπου αὐτῶν ἀντέστη αὐτοῖσ. τὴν δὲ ἁμαρτίαν αὐτῶν ὡσ Σοδόμων ἀνήγγειλαν καὶ ἐνεφάνισαν. οὐαὶ τῇ ψυχῇ αὐτῶν, διότι βεβούλευνται βουλὴν πονηρὰν καθ̓ ἑαυτῶν εἰπόντεσ. δήσωμεν τὸν δίκαιον, ὅτι δύσχρηστοσ ἡμῖν ἐστι. τοίνυν τὰ γεννήματα τῶν ἔργων αὐτῶν φάγονται. οὐαὶ τῷ ἀνόμῳ. πονηρὰ κατὰ τὰ ἔργα τῶν χειρῶν αὐτοῦ συμβήσεται αὐτῷ. λαόσ μου, οἱ πράκτορεσ ὑμῶν καλαμῶνται ὑμᾶσ, καὶ οἱ ἀπαιτοῦντεσ κυριεύουσιν ὑμῶν. λαόσ μου, οἱ μακαρίζοντεσ ὑμᾶσ πλανῶσιν ὑμᾶσ καὶ τὸν τρίβον τῶν ποδῶν ὑμῶν ταράσσουσιν. ἀλλὰ νῦν καταστήσεται εἰσ κρίσιν Κύριοσ καὶ στήσει εἰσ κρίσιν τὸν λαὸν αὐτοῦ. αὐτὸσ Κύριοσ εἰσ κρίσιν ἥξει μετὰ τῶν πρεσβυτέρων τοῦ λαοῦ καὶ μετὰ τῶν ἀρχόντων αὐτοῦ. ὑμεῖσ δὲ τί ἐνεπυρίσατε τὸν ἀμπελῶνά μου καὶ ἡ ἁρπαγὴ τοῦ πτωχοῦ ἐν τοῖσ οἴκοισ ὑμῶν̣ τί ὑμεῖσ ἀδικεῖτε τὸν λαόν μου καὶ τὸ πρόσωπον τῶν πτωχῶν καταισχύνετε̣ Τάδε λέγει Κύριοσ. ἀνθ̓ ὧν ὑψώθησαν αἱ θυγατέρεσ καὶ ἐπορεύθησαν ὑψηλῷ τραχήλῳ καὶ ἐν νεύμασιν ὀφθαλμῶν καὶ τῇ πορείᾳ τῶν ποδῶν ἅμα σύρουσαι τοὺσ χιτῶνασ καὶ τοῖσ ποσὶν ἅμα παίζουσαι, καὶ ταπεινώσει ὁ Θεὸσ ἀρχούσασ θυγατέρασ Σιών, καὶ Κύριοσ ἀποκαλύψει τὸ σχῆμα αὐτῶν ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ καὶ ἀφελεῖ Κύριοσ τὴν δόξαν τοῦ ἱματισμοῦ αὐτῶν καὶ τοὺσ κόσμουσ αὐτῶν καὶ τὰ ἐμπλόκια καὶ τοὺσ κοσύμβουσ καὶ τοὺσ μηνίσκους καὶ τὸ κάθεμα καὶ τὸν κόσμον τοῦ προσώπου αὐτῶν καὶ τὴν σύνθεσιν τοῦ κόσμου τῆσ δόξησ καὶ τοὺσ χλιδῶνασ, καὶ τὰ ψέλια καὶ τὸ ἐμπλόκιον καὶ τὰ περιδέξια καὶ τοὺσ δακτυλίουσ καὶ τὰ ἐνώτια καὶ τὰ περιπόρφυρα καὶ τὰ μεσοπόρφυρα καὶ τὰ ἐπιβλήματα τὰ κατὰ τὴν οἰκίαν καὶ τὰ διαφανῆ Λακωνικὰ καὶ τὰ βύσσινα καὶ τὰ ὑακίνθινα καὶ τὰ κόκκινα καὶ τὴν βύσσον, σὺν χρυσῷ καὶ ὑακίνθῳ συγκαθυφασμένα καὶ θέριστρα κατάκλιτα. καὶ ἔσται ἀντὶ ὀσμῆσ ἡδείασ κονιορτόσ, καὶ ἀντὶ ζώνησ σχοινίῳ ζώσῃ καὶ ἀντὶ τοῦ κόσμου τῆσ κεφαλῆσ τοῦ χρυσίου φαλάκρωμα ἕξεισ διὰ τὰ ἔργα σου καὶ ἀντὶ τοῦ χιτῶνοσ τοῦ μεσοπορφύρου περιζώσῃ σάκκον. καὶ ὁ υἱόσ σου ὁ κάλλιστοσ, ὃν ἀγαπᾷσ, μαχαίρᾳ πεσεῖται, καὶ οἱ ἰσχύοντεσ ὑμῶν μαχαίρᾳ πεσοῦνται. Καὶ ταπεινωθήσονται καὶ πενθήσουσιν αἱ θῆκαι τοῦ κόσμου ὑμῶν, καὶ καταλειφθήσῃ μόνη καὶ εἰσ τὴν γῆν ἐδαφισθήσῃ. ΚΑΙ ἐπιλήψονται ἑπτὰ γυναῖκεσ ἀνθρώπου ἑνὸσ λέγουσαι. τὸν ἄρτον ἡμῶν φαγόμεθα καὶ τὰ ἱμάτια ἡμῶν περιβαλούμεθα πλὴν τὸ ὄνομα τὸ σὸν κεκλήσθω ἐφ̓ ἡμᾶσ, ἄφελε τὸν ὀνειδισμὸν ἡμῶν. ‐

Τῇ δὲ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ἐπιλάμψει ὁ Θεὸσ ἐν βουλῇ μετὰ δόξησ ἐπὶ τῆσ γῆσ τοῦ ὑψῶσαι καὶ δοξάσαι τὸ καταλειφθὲν τοῦ Ἰσραήλ. καὶ ἔσται τὸ ὑπολειφθὲν ἐν Σιών, καὶ τὸ καταλειφθὲν ἐν Ἱερουσαλὴμ ἅγιοι κληθήσονται, πάντεσ οἱ γραφέντεσ εἰσ ζωὴν ἐν Ἱερουσαλήμ. ὅτι ἐκπλυνεῖ Κύριοσ τὸν ρύπον τῶν υἱῶν καὶ τῶν θυγατέρων Σιὼν καὶ τὸ αἷμα ἐκκαθαριεῖ ἐκ μέσου αὐτῶν ἐν πνεύματι κρίσεωσ καὶ πνεύματι καύσεωσ. καὶ ἥξει, καὶ ἔσται πᾶσ τόποσ τοὺσ ὄρουσ Σιὼν καὶ πάντα τὰ περικύκλῳ αὐτῆσ σκιάσει νεφέλη ἡμέρασ καὶ ὡσ καπνοῦ καὶ ὡσ φωτὸσ πυρὸσ καιομένου νυκτόσ, καὶ πάσῃ τῇ δόξῃ σκεπασθήσεται. καὶ ἔσται εἰσ σκιὰν ἀπὸ καύματοσ καὶ ἐν σκέπῃ καὶ ἐν ἀποκρύφῳ ἀπὸ σκληρότητοσ καὶ ὑετοῦ. ΑΣΩ δὴ τῷ ἠγαπημένῳ ἆσμα τοῦ ἀγαπητοῦ μου τῷ ἀμπελῶνί μου. ἀμπελὼν ἐγενήθη τῷ ἠγαπημένῳ ἐν κέρατι, ἐν τόπῳ πίονι.

καὶ φραγμὸν περιέθηκα καὶ ἐχαράκωσα καὶ ἐφύτευσα ἄμπελον Σωρὴχ καὶ ὠκοδόμησα πύργον ἐν μέσῳ αὐτοῦ καὶ προλήνιον ὤρυξα ἐν αὐτῷ. καὶ ἔμεινα τοῦ ποιῆσαι σταφυλήν, ἐποίησε δὲ ἀκάνθασ. καὶ νῦν, οἱ ἐνοικοῦντεσ ἐν Ἱερουσαλὴμ καὶ ἄνθρωποσ τοῦ Ἰούδα, κρίνατε ἐν ἐμοὶ καὶ ἀναμέσον τοῦ ἀμπελῶνόσ μου. τί ποιήσω ἔτι τῷ ἀμπελώνί μου καὶ οὐκ ἐποίησα αὐτῷ̣ διότι ἔμεινα τοῦ ποιῆσαι σταφυλήν, ἐποίησε δὲ ἀκάνθασ. νῦν δὲ ἀναγγελῶ ὑμῖν τί ἐγὼ ποιήσω τῷ ἀμπελῶνί μου. ἀφελῶ τὸν φραγμὸν αὐτοῦ καὶ ἔσται εἰσ διαρπαγήν, καὶ καθελῶ τὸν τοῖχον αὐτοῦ καὶ ἔσται εἰσ καταπάτημα. καὶ ἀνήσω τὸν ἀμπελωνά μου καὶ οὐ τμηθῇ οὐδὲ μὴ σκαφῇ, καὶ ἀναβήσονται εἰσ αὐτὸν ὡσ εἰσ χέρσον ἄκανθαι. καὶ ταῖσ νεφέλαισ ἐντελοῦμαι τοῦ μὴ βρέξαι εἰσ αὐτὸν ὑετόν. ὁ γὰρ ἀμπελῶν Κυρίου σαβαὼθ οἶκοσ τοῦ Ἰσραήλ ἐστι καὶ ἄνθρωποσ τοῦ Ἰούδα νεόφυτον ἠγαπημένον. ἔμεινα τοῦ ποιῆσαι κρίσιν, ἐποίησε δὲ ἀνομίαν καὶ οὐ δικαιοσύνην, ἀλλὰ κραυγήν. ̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν ‐ Οὐαὶ οἱ συνάπτοντεσ οἰκίαν πρὸσ οἰκίαν καὶ ἀγρὸν πρὸσ ἀγρὸν ἐγγίζοντεσ, ἵνα τοῦ πλησίον ἀφέλωνταί τι. μὴ οἰκήσετε μόνοι ἐπὶ τῆσ γῆσ̣ ἠκούσθη γὰρ εἰσ τὰ ὦτα Κυρίου σαβαὼθ ταῦτα. ἐὰν γὰρ γένωνται οἰκίαι πολλαί, εἰσ ἔρημον ἔσονται μεγάλαι καὶ καλαί, καὶ οὐκ ἔσονται οἱ ἐνοικοῦντεσ ἐν αὐταῖσ. οὗ γὰρ ἐργῶνται δέκα ζεύγη βοῶν, ποιήσει κεράμιον ἕν, καὶ ὁ σπείρων ἀρτάβασ ἓξ ποιήσει μέτρα τρία. Οὐαὶ οἱ ἐγειρόμενοι τὸ πρωί̈, καὶ τὰ σίκερα διώκοντεσ, οἱ μένοντεσ τὸ ὀψέ. ὁ γὰρ οἶνοσ αὐτοὺσ συγκαύσει. μετὰ γὰρ κιθάρασ καὶ ψαλτηρίου καὶ τυμπάνων καὶ αὐλῶν τὸν οἶνον πίνουσι, τὰ δὲ ἔργα Κυρίου οὐκ ἐμβλέπουσι καὶ τὰ ἔργα τῶν χειρῶν αὐτοῦ οὐ κατανοοῦσι. τοίνυν αἰχμάλωτοσ ὁ λαόσ μου ἐγενήθη διὰ τὸ μὴ εἰδέναι αὐτοὺσ τὸν Κύριον, καὶ πλῆθοσ ἐγενήθη νεκρῶν διὰ λιμὸν καὶ δίψοσ ὕδατοσ. καὶ ἐπλάτυνεν ὁ ᾅδησ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ καὶ διήνοιξε τὸ στόμα αὐτοῦ τοῦ μὴ διαλιπεῖν, καὶ καταβήσονται οἱ ἔνδοξοι καὶ οἱ μεγάλοι καὶ οἱ πλούσιοι καὶ οἱ λοιμοὶ αὐτῆσ. καὶ ταπεινωθήσεται ἄνθρωποσ, καὶ ἀτιμασθήσεται ἀνήρ, καὶ οἱ ὀφθαλμοὶ οἱ μετέωροι ταπεινωθήσονται. καὶ ὑψωθήσεται Κύριοσ σαβαὼθ ἐν κρίματι, καὶ ὁ Θεὸσ ὁ ἅγιοσ δοξασθήσεται ἐν δικαιοσύνῃ. καὶ βοσκηθήσονται οἱ διηρπασμένοι ὡσ ταῦροι, καὶ τὰσ ἐρήμουσ τῶν ἀπειλημμένων ἄρνεσ φάγονται. ‐ οὐαὶ οἱ ἐπισπώμενοι τὰσ ἁμαρτίασ ὡσ σχοινίῳ μακρῷ καὶ ὡσ ζυγοῦ ἱμάντι δαμάλεωσ τὰσ ἀνομίασ, οἱ λέγοντεσ. τὸ τάχοσ ἐγγισάτω ἃ ποιήσει, ἵνα ἴδωμεν, καὶ ἐλθάτω ἡ βουλὴ τοῦ ἁγίου Ἰσραήλ, ἵνα γνῶμεν. Οὐαὶ οἱ λέγοντεσ τὸ πονηρὸν καλὸν καὶ τὸ καλὸν πονηρόν, οἱ τιθέντεσ τὸ σκότοσ φῶσ καὶ τὸ φῶσ σκότοσ, οἱ τιθέντεσ τὸ πικρὸν γλυκὺ καὶ τὸ γλυκὺ πικρόν. Οὐαὶ οἱ συνετοὶ ἑαυτοῖσ καὶ ἐνώπιον αὐτῶν ἐπιστήμονεσ. οὐαὶ οἱ ἰσχύοντεσ ὑμῶν, οἱ πίνοντεσ τὸν οἶνον καὶ οἱ δυνάσται οἱ κεραννύντεσ τὰ σίκερα, οἱ δικαιοῦντεσ τὸν ἀσεβῆ ἕνεκεν δώρων καὶ τὸ δίκαιον τοῦ δικαίου αἴροντεσ. διὰ τοῦτο ὃν τρόπον καυθήσεται καλάμη ὑπὸ ἄνθρακοσ πυρὸσ καὶ συγκαυθήσεται ὑπὸ φλογὸσ ἀνειμένησ, ἡ ρίζα αὐτῶν ὡσ χνοῦσ ἔσται καὶ τὸ ἄνθοσ αὐτῶν ὡσ κονιορτὸσ ἀναβήσεται. οὐ γὰρ ἠθέλησαν τὸν νόμον Κυρίου σαβαώθ, ἀλλὰ τὸ λόγιον τοῦ ἁγίου Ἰσραὴλ παρώξυναν. καὶ ἐθυμώθη ὀργῇ Κύριοσ σαβαὼθ ἐπὶ τὸν λαὸν αὐτοῦ, καὶ ἐπέβαλε τὴν χεῖρα αὐτοῦ ἐπ̓ αὐτοὺσ καὶ ἐπάταξεν αὐτούσ, καὶ παρωξύνθη τὰ ὄρη, καὶ ἐγενήθη τὰ θνησιμαῖα αὐτῶν ὡσ κοπρία ἐν μέσῳ ὁδοῦ. καὶ ἐν πᾶσι τούτοισ οὐκ ἀπεστράφη ὁ θυμὸσ αὐτοῦ, ἀλλὰ ἔτι χεὶρ ὑψηλή. τοιγαροῦν ἀρεῖ σύσσημον ἐν τοῖσ ἔθνεσι τοῖσ μακρὰν καὶ συριεῖ αὐτοὺσ ἀπ̓ ἄκρου τῆσ γῆσ, καὶ ἰδοὺ ταχὺ κούφωσ ἔρχονται. οὐ πεινάσουσιν οὐδὲ κοπιάσουσιν οὐδὲ νυστάξουσιν οὐδὲ κοιμηθήσονται, οὐδὲ λύσουσι τὰσ ζώνασ αὐτῶν ἀπὸ τῆσ ὀσφύοσ αὐτῶν, οὐδὲ μὴ ραγῶσιν οἱ ἱμάντεσ τῶν ὑποδημάτων αὐτῶν. ‐ ὧν τὰ βέλη ὀξέα ἐστὶ καὶ τὰ τόξα αὐτῶν ἐντεταμένα, οἱ πόδεσ τῶν ἵππων αὐτῶν ὡσ στερεὰ πέτρα ἐλογίσθησαν, οἱ τροχοὶ τῶν ἁρμάτων αὐτῶν ὡσ καταιγίσ. ὁρμῶσιν ὡσ λέοντεσ καὶ παρέστηκαν ὡσ σκύμνοι λέοντοσ. καὶ ἐπιλήψεται καὶ βοήσει ὡσ θηρίον καὶ ἐκβαλεῖ, καὶ οὐκ ἔσται ὁ ρυόμενοσ αὐτούσ. καὶ βοήσει δἰ αὐτοὺσ τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ὡσ φωνὴ θαλάσσησ κυμαινούσησ. καὶ ἐμβλέψονται εἰσ τὴν γῆν, καὶ ἰδοὺ σκότοσ σκληρὸν ἐν τῇ ἀπορίᾳ αὐτῶν. ΚΑΙ ἐγένετο τοῦ ἐνιαυτοῦ, οὗ ἀπέθανεν Ὀζίασ ὁ βασιλεύσ, εἶδον τὸν Κύριον καθήμενον ἐπὶ θρόνου ὑψηλοῦ καὶ ἐπῃρμένου, καὶ πλήρησ ὁ οἶκοσ τῆσ δόξησ αὐτοῦ.

καὶ Σεραφὶμ εἱστήκεισαν κύκλῳ αὐτοῦ, ἓξ πτέρυγεσ τῷ ἑνὶ καὶ ἓξ πτέρυγεσ τῷ ἑνί, καὶ ταῖσ μὲν δυσὶ κατεκάλυπτον τὸ πρόσωπον, ταῖσ δὲ δυσὶ κατεκάλυπτον τοὺσ πόδασ καὶ ταῖσ δυσὶν ἐπέταντο. καὶ ἐκέκραγεν ἕτεροσ πρὸσ τὸν ἕτερον καὶ ἔλεγον. ἅγιοσ, ἅγιοσ, ἅγιοσ Κύριοσ σαβαώθ, πλήρησ πᾶσα ἡ γῆ τῆσ δόξησ αὐτοῦ. καὶ ἐπήρθη τὸ ὑπέρθυρον ἀπὸ τῆσ φωνῆσ, ἧσ ἐκέκραγον, καὶ ὁ οἶκοσ ἐπλήσθη καπνοῦ. καὶ εἶπον. ὦ τάλασ ἐγώ, ὅτι κατανένυγμαι, ὅτι ἄνθρωποσ ὢν καὶ ἀκάθαρτα χείλη ἔχων, ἐν μέσῳ λαοῦ ἀκάθαρτα χείλη ἔχοντοσ ἐγὼ οἰκῶ καὶ τὸν βασιλέα Κύριον σαβαὼθ εἶδον τοῖσ ὀφθαλμοῖσ μου. καὶ ἀπεστάλη πρόσ με ἓν τῶν Σεραφίμ, καὶ ἐν τῇ χειρὶ εἶχεν ἄνθρακα, ὃν τῇ λαβίδι ἔλαβεν ἀπὸ τοῦ θυσιαστηρίου, καὶ ἥψατο τοῦ στόματόσ μου καὶ εἶπεν. ἰδοὺ ἥψατο τοῦτο τῶν χειλέων σου καὶ ἀφελεῖ τὰσ ἀνομίασ σου καὶ τὰσ ἁμαρτίασ σου περικαθαριεῖ. καὶ ἤκουσα τῆσ φωνῆσ Κυρίου λέγοντοσ. τίνα ἀποστείλω, καὶ τίσ πορεύσεται πρὸσ τὸν λαὸν τοῦτον̣ καὶ εἶπα. ἰδοὺ ἐγώ εἰμι. ἀπόστειλόν με. καὶ εἶπε. πορεύθητι καὶ εἰπὸν τῷ λαῷ τούτῳ. ἀκοῇ ἀκούσετε καὶ οὐ μὴ συνῆτε καὶ βλέποντεσ βλέψετε καὶ οὐ μὴ ἴδητε. ἐπαχύνθη γὰρ ἡ καρδία τοῦ λαοῦ τούτου, καὶ τοῖσ ὠσὶν αὐτῶν βαρέωσ ἤκουσαν καὶ τοὺσ ὀφθαλμοὺσ αὐτῶν ἐκάμμυσαν μήποτε ἴδωσι τοῖσ ὀφθαλμοῖσ καὶ τοῖσ ὠσὶν ἀκούσωσι καὶ τῇ καρδίᾳ συνῶσι, καὶ ἐπιστρέψωσι, καὶ ἰάσομαι αὐτούσ. καὶ εἶπα. ἕωσ πότε Κύριε̣ καὶ εἶπεν. ἕωσ ἂν ἐρημωθῶσι πόλεισ παρὰ τὸ μὴ κατοικεῖσθαι καὶ οἶκοι παρὰ τὸ μὴ εἶναι ἀνθρώπουσ, καὶ ἡ γῆ καταλειφθήσεται ἔρημοσ. καὶ μετὰ ταῦτα μακρυνεῖ ὁ Θεὸσ τοὺσ ἀνθρώπουσ, καὶ πληθυνθήσονται οἱ ἐγκαταλειφθέντεσ ἐπὶ τῆσ γῆσ. καὶ ἔτι ἐπ̓ αὐτῆσ ἔστι τὸ ἐπιδέκατον, καὶ πάλιν ἔσται εἰσ προνομὴν ὡσ τερέβινθοσ καὶ ὡσ βάλανοσ, ὅταν ἐκπέσῃ ἐκ τῆσ θήκησ αὐτῆσ. ΚΑΙ ἐγένετο ἐν ταῖσ ἡμέραισ Ἄχαζ τοῦ Ἰωάθαμ τοῦ υἱοῦ Ὀζίου βασιλέωσ Ἰούδα, ἀνέβη Ρασεὶμ βασιλεὺσ Ἀρὰμ καὶ Φακεὲ υἱὸσ Ρομελίου βασιλεὺσ Ἰσραὴλ ἐπὶ Ἱερουσαλὴμ πολεμῆσαι αὐτὴν καὶ οὐκ ἠδυνήθησαν πολιορκῆσαι αὐτήν.

καὶ ἀνηγγέλη εἰσ τὸν οἶκον Δαυὶδ λέγων. συνεφώνησεν Ἀρὰμ πρὸσ τὸν Ἐφραίμ. καὶ ἐξέστη ἡ ψυχὴ αὐτοῦ καὶ ἡ ψυχὴ τοῦ λαοῦ αὐτοῦ, ὃν τρόπον ἐν δρυμῷ ξύλον ὑπὸ πνεύματοσ σαλευθῇ. καὶ εἶπε Κύριοσ πρὸσ Ἠσαί̈αν. ἔξελθε εἰσ συνάντησιν Ἄχαζ σὺ καὶ ὁ καταλειφθεὶσ Ἰασοὺβ ὁ υἱόσ σου πρὸσ τὴν κολυμβήθραν τῆσ ἄνω ὁδοῦ τοῦ ἀγροῦ τοῦ κναφέως καὶ ἐρεῖσ αὐτῷ. φυλάξαι τοῦ ἡσυχάσαι καὶ μὴ φοβοῦ, μηδὲ ἡ ψυχή σου ἀσθενείτω ἀπὸ τῶν δύο ξύλων τῶν δαλῶν τῶν καπνιζομένων τούτων. ὅταν γὰρ ὀργὴ τοῦ θυμοῦ μου γένηται, πάλιν ἰάσομαι. καὶ ὁ υἱὸσ τοῦ Ἀρὰμ καὶ ὁ υἱὸσ τοῦ Ρομελίου, ὅτι ἐβουλεύσαντο βουλὴν πονηρὰν περὶ σοῦ λέγοντεσ. ἀναβησόμεθα εἰσ τὴν Ἰουδαίαν καὶ συλλαλήσαντεσ αὐτοῖσ, ἀποστρέψομεν αὐτοὺσ πρὸσ ἡμᾶσ καὶ βασιλεύσομεν αὐτοῖσ τὸν υἱὸν Ταβεήλ. τάδε λέγει Κύριοσ σαβαώθ. οὐ μὴ μείνῃ ἡ βουλὴ αὕτη οὐδὲ ἔσται. ἀλλ̓ ἡ κεφαλὴ Ἀρὰμ Δαμασκὸσ καὶ ἡ κεφαλὴ Δαμασκοῦ Ρασεὶμ ‐ ἀλλ̓ ἔτι ἑξήκοντα καὶ πέντε ἐτῶν ἐκλείψει ἡ βασιλεία Ἐφραὶμ ἀπὸ λαοῦ ‐ καὶ ἡ κεφαλὴ Ἐφραὶμ Σομόρων, καὶ ἡ κεφαλὴ Σομόρων υἱὸσ τοῦ Ρομελίου. καὶ ἐὰν μὴ πιστεύσητε, οὐδὲ μὴ συνιῆτε. ‐ Καὶ προσέθετο Κύριοσ λαλῆσαι τῷ Ἄχαζ λέγων. αἴτησαι σεαυτῷ σημεῖον παρὰ Κυρίου Θεοῦ σου εἰσ βάθοσ ἢ εἰσ ὕψοσ. καὶ εἶπεν Ἄχαζ. οὐ μὴ αἰτήσω οὐδ̓ οὐ μὴ πειράσω Κύριον. καὶ εἶπεν. ἀκούσατε δή, οἶκοσ Δαυίδ. μὴ μικρὸν ὑμῖν ἀγῶνα παρέχειν ἀνθρώποισ̣ καὶ πῶσ Κυρίῳ παρέχετε ἀγῶνα̣ διὰ τοῦτο δώσει Κύριοσ αὐτὸσ ὑμῖν σημεῖον. ἰδοὺ ἡ παρθένοσ ἐν γαστρὶ ἕξει, καὶ τέξεται υἱόν, καὶ καλέσεισ τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἐμμανουήλ. βούτυρον καὶ μέλι φάγεται. πρὶν ἢ γνῶναι αὐτὸν ἢ προελέσθαι πονηρά, ἐκλέξεται τὸ ἀγαθόν. διότι πρὶν ἢ γνῶναι τὸ παιδίον ἀγαθὸν ἢ κακόν, ἀπειθεῖ πονηρίᾳ τοῦ ἐκλέξασθαι τὸ ἀγαθόν, καὶ καταλειφθήσεται ἡ γῆ, ἣν σὺ φοβῇ, ἀπὸ προσώπου τῶν δύο βασιλέων. ἀλλὰ ἐπάξει ὁ Θεὸσ ἐπὶ σὲ καὶ ἐπὶ τὸν λαόν σου καὶ ἐπὶ τὸν οἶκον τοῦ πατρόσ σου ἡμέρασ, αἳ οὔπω ἥκασιν ἀφ̓ ἧσ ἡμέρασ ἀφεῖλεν Ἐφραὶμ ἀπὸ Ἰούδα τὸν βασιλέα τῶν Ἀσσυρίων. καὶ ἔσται ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ συριεῖ Κύριοσ μυίαισ, ὃ κυριεύει μέροσ ποταμοῦ Αἰγύπτου, καὶ τῇ μελίσσῃ, ἥ ἐστιν ἐν χώρᾳ Ἀσσυρίων, καὶ ἐλεύσονται πάντεσ καὶ ἀναπαύσονται ἐν ταῖσ φάραγξι τῆσ χώρασ καὶ ἐν ταῖσ τρώγλαισ τῶν πετρῶν καὶ εἰσ τὰ σπήλαια καὶ εἰσ πᾶσαν ραγάδα καὶ ἐν παντὶ ξύλῳ. ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ξυρήσει Κύριοσ τῷ ξυρῷ τῷ μεγάλῳ καὶ μεμεθυσμένῳ, ὅ ἐστι πέραν τοῦ ποταμοῦ βασιλέωσ Ἀσσυρίων, τὴν κεφαλὴν καὶ τὰσ τρίχασ τῶν ποδῶν, καὶ τὸν πώγωνα ἀφελεῖ. καὶ ἔσται ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ θρέψει ἄνθρωποσ δάμαλιν βοῶν καὶ δύο πρόβατα, καὶ ἔσται ἀπὸ τοῦ πλεῖστον ποιεῖν, γάλα, βούτυρον καὶ μέλι φάγεται πᾶσ ὁ καταλειφθεὶσ ἐπὶ τῆσ γῆσ. καὶ ἔσται ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνη πᾶσ τόποσ, οὗ ἐὰν ὦσι χίλιαι ἄμπελοι χιλίων σίκλων, εἰσ χέρσον ἔσονται καὶ εἰσ ἄκανθαν. μετὰ βέλουσ καὶ τοξεύματοσ εἰσελεύσονται ἐκεῖ, ὅτι χέρσοσ καὶ ἄκανθα ἔσται πᾶσα ἡ γῆ. καὶ πᾶν ὄροσ ἀροτριώμενον ἀροτριωθήσεται, καὶ οὐ μὴ ἐπέλθῃ ἐκεῖ φόβοσ. ἔσται γὰρ ἀπὸ τῆσ χέρσου καὶ ἀκάνθησ εἰσ βόσκημα προβάτου καὶ καταπάτημα βοόσ. ΚΑΙ εἶπε Κύριοσ πρόσ με. λάβε σεαυτῷ τόμον καινοῦ μεγάλου καὶ γράψον εἰσ αὐτὸν γραφίδι ἀνθρώπου. τοῦ ὀξέωσ προνομὴν ποιῆσαι σκύλων. πάρεστι γάρ.

καὶ μάρτυράσ μοι ποίησον πιστοὺσ ἀνθρώπουσ, τὸν Οὐρίαν καὶ Ζαχαρίαν υἱὸν Βαραχίου. καὶ προσῆλθον πρὸσ τὴν προφῆτιν, καὶ ἐν γαστρὶ ἔλαβε καὶ ἔτεκεν υἱόν. καὶ εἶπε Κύριόσ μοι. κάλεσον τὸν ὄνομα αὐτοῦ Ταχέωσ σκύλευσον, ὀξέωσ προνόμευσον. διότι πρὶν ἢ γνῶναι τὸ παιδίον καλεῖν πατέρα ἢ μητέρα, λήψεται δύναμιν Δαμασκοῦ καὶ τὰ σκῦλα Σαμαρείασ ἔναντι βασιλέωσ Ἀσσυρίων. καὶ προσέθετο Κύριοσ λαλῆσαί μοι ἔτι. διὰ τὸ μὴ βούλεσθαι τὸν λαὸν τοῦτον τὸ ὕδωρ τοῦ Σιλωὰμ τὸ πορευόμενον ἡσυχῆ, ἀλλὰ βούλεσθαι ἔχειν τὸν Ρασεὶμ καὶ τὸν υἱὸν Ρομελίου βασιλέα ἐφ̓ ὑμῶν, διὰ τοῦτο ἰδοὺ Κύριοσ ἀνάγει ἐφ̓ ὑμᾶσ τὸ ὕδωρ τοῦ ποταμοῦ τὸ ἰσχυρὸν καὶ τὸ πολύ, τὸν βασιλέα τῶν Ἀσσυρίων καὶ τὴν δόξαν αὐτοῦ. καὶ ἀναβήσεται ἐπὶ πᾶσαν φάραγγα ὑμῶν καὶ περιπατήσει ἐπὶ πᾶν τεῖχοσ ὑμῶν καὶ ἀφελεῖ ἀπὸ τῆσ Ἰουδαίασ ἄνθρωπον, ὃσ δυνήσεται κεφαλὴν ἆραι ἢ δυνατὸν συντελέσασθαί τι, καὶ ἔσται ἡ παρεμβολὴ αὐτοῦ ὥστε πληρῶσαι τὸ πλάτοσ τῆσ χώρασ σου. μεθ̓ ἡμῶν ὁ Θεόσ. γνῶτε ἔθνη καὶ ἡττᾶσθε, ἐπακούσατε ἕωσ ἐσχάτου τῆσ γῆσ, ἰσχυκότεσ ἡττᾶσθε. ἐὰν γὰρ πάλιν ἰσχύσητε, πάλιν ἡττηθήσεσθε. καὶ ἣν ἂν βουλεύσησθε βουλήν, διασκεδάσει Κύριοσ, καὶ λόγον ὃν ἂν εἴπητε, οὐ μὴ ἐμμείνῃ ἐν ὑμῖν, ὅτι μεθ̓ ἡμῶν ὁ Θεόσ. Οὕτω λέγει Κύριοσ. τῇ ἰσχυρᾷ χειρὶ ἀπειθοῦσι τῇ πορείᾳ τῆσ ὁδοῦ τοῦ λαοῦ τούτου λέγοντεσ. μήποτε εἴπητε σκληρόν. πᾶν γάρ, ὃ ἐὰν εἴπῃ ὁ λαὸσ οὗτοσ, σκληρόν ἐστι. τὸν δὲ φόβον αὐτοῦ οὐ μὴ φοβηθῆτε, οὐδ̓ οὐ μὴ ταραχθῆτε. Κύριον αὐτὸν ἁγιάσατε, καὶ αὐτὸσ ἔσται σου φόβοσ. καὶ ἐὰν ἐπ̓ αὐτῷ πεποιθὼσ ἦσ, ἔσται σοι εἰσ ἁγίασμα καὶ οὐχ ὡσ λίθου προσκόμματι συναντήσεσθε αὐτῷ, οὐδὲ ὡσ πέτρασ πτώματι. οἱ δὲ οἶκοι Ἰακὼβ ἐν παγίδι, καὶ ἐν κοιλάσματι ἐγκαθήμενοι ἐν Ἱερουσαλήμ. διὰ τοῦτο ἀδυνατήσουσιν ἐν αὐτοῖσ πολλοὶ καὶ πεσοῦνται καὶ συντριβήσονται, καὶ ἐγγιοῦσι καὶ ἁλώσονται ἄνθρωποι ἐν ἀσφαλείᾳ. ‐ Τότε φανεροὶ ἔσονται οἱ σφραγιζόμενοι τὸν νόμον τοῦ μὴ μαθεῖν. καὶ ἐρεῖ. μενῶ τὸν Θεὸν τὸν ἀποστρέψαντα τὸ πρόσωπόν αὐτοῦ ἀπὸ τοῦ οἴκου Ἰακὼβ καὶ πεποιθὼσ ἔσομαι ἐπ̓ αὐτῷ. ἰδοὺ ἐγὼ καὶ τὰ παιδία, ἅ μοι ἔδωκεν ὁ Θεόσ, καὶ ἔσται σημεῖα καὶ τέρατα ἐν τῷ οἴκῳ Ἰσραὴλ παρὰ Κυρίου σαβαώθ, ὃσ κατοικεῖ ἐν τῷ ὄρει Σιών. καὶ ἐὰν εἴπωσι πρὸσ ὑμᾶσ. ζητήσατε τοὺσ ἐγγαστριμύθουσ καὶ τοὺσ ἀπὸ τῆσ γῆσ φωνοῦντασ, τοὺσ κενολογοῦντασ, οἳ ἐκ τῆσ κοιλίασ φωνοῦσιν, οὐχὶ ἔθνοσ πρὸσ Θεὸν αὐτοῦ ἐκζητήσουσι̣ τί ἐκζητοῦσι περὶ τῶν ζώντων τοὺσ νεκρούσ̣ νόμον γὰρ εἰσ βοήθειαν ἔδωκεν, ἵνα εἴπωσιν οὐχ ὡσ τὸ ρῆμα τοῦτο, περὶ οὗ οὐκ ἔστι δῶρα δοῦναι περὶ αὐτοῦ. καὶ ἥξει ἐφ̓ ὑμᾶσ σκληρὰ λιμὸσ καὶ ἔσται ὡσ ἂν πεινάσητε, λυπηθήσεσθε καὶ κακῶσ ἐρεῖτε τὸν ἄρχοντα καὶ τὰ πάτρια, καὶ ἀναβλέψονται εἰσ τὸν οὐρανὸν ἄνω, καὶ εἰσ τὴν γῆν κάτω ἐμβλέψονται, καὶ ἰδοὺ ἀπορία στενὴ καὶ σκότοσ, θλίψισ καὶ στενοχωρία καὶ σκότοσ, ὥστε μὴ βλέπειν, καὶ οὐκ ἀπορηθήσεται ὁ ἐν στενοχωρίᾳ ὢν ἕωσ καιροῦ. ΤΟΥΤΟ πρῶτον πίε, ταχὺ ποίει, χώρα Ζαβουλών, ἡ γῆ Νεφθαλὶμ ὁδὸν θαλάσσησ καὶ οἱ λοιποὶ οἱ τὴν παραλίαν κατοικοῦντεσ καὶ πέραν τοῦ Ἰορδάνου, Γαλιλαία τῶν ἐθνῶν, τὰ μέρη τῆσ Ἰουδαίασ.

ὁ λαὸσ ὁ πορευόμενοσ ἐν σκότει, ἴδετε φῶσ μέγα. οἱ κατοικοῦντεσ ἐν χώρᾳ καὶ σκιᾷ θανάτου, φῶσ λάμψει ἐφ̓ ὑμᾶσ. τὸ πλεῖστον τοῦ λαοῦ, ὃ κατήγαγεσ ἐν εὐφροσύνῃ σου, καὶ εὐφρανθήσονται ἐνώπιόν σου ὡσ οἱ εὐφραινόμενοι ἐν ἀμήτῳ καὶ ὃν τρόπον οἱ διαιρούμενοι σκῦλα. διότι ἀφῄρηται ὁ ζυγὸσ ὁ ἐπ̓ αὐτῶν κείμενοσ καὶ ἡ ράβδοσ ἡ ἐπὶ τοῦ τραχήλου αὐτῶν. τὴν γὰρ ράβδον τῶν ἀπαιτούντων διεσκέδασε Κύριοσ, ὡσ τῇ ἡμέρᾳ τῇ ἐπὶ Μαδιάμ. ὅτι πᾶσαν στολὴν ἐπισυνηγμένην δόλῳ καὶ ἱμάτιον μετὰ καταλλαγῆσ ἀποτίσουσι καὶ θελήσουσιν εἰ ἐγενήθησαν πυρίκαυστοι. ὅτι παιδίον ἐγενήθη ἡμῖν, υἱὸσ καὶ ἐδόθη ἡμῖν, οὗ ἡ ἀρχὴ ἐγενήθη ἐπὶ τοῦ ὤμου αὐτοῦ, καὶ καλεῖται τὸ ὄνομα αὐτοῦ μεγάλησ βουλῆσ ἄγγελόσ, θαυμαστὸσ σύμβουλοσ, Θεὸσ ἰσχυρόσ, ἐξουσιαστήσ, ἄρχων εἰρήνησ, πατὴρ τοῦ μέλλοντοσ αἰῶνοσ. ἐγὼ γὰρ ἄξω εἰρήνην ἐπὶ τοὺσ ἄρχοντασ, εἰρήνην καὶ ὑγίειαν αὐτῷ. μεγάλη ἡ ἀρχὴ αὐτοῦ, καὶ τῆσ εἰρήνησ αὐτοῦ οὐκ ἔστιν ὅριον ἐπὶ τὸν θρόνον Δαυὶδ καὶ τὴν βασιλείαν αὐτοῦ κατορθῶσαι αὐτὴν καὶ ἀντιλαβέσθαι αὐτῆσ ἐν κρίματι καὶ ἐν δικαιοσύνῃ ἀπὸ τοῦ νῦν καὶ εἰσ τὸν αἰῶνα. ὁ ζῆλοσ Κυρίου σαβαὼθ ποιήσει ταῦτα. Θάνατον ἀπέστειλε Κύριοσ ἐπὶ Ἰακώβ, καὶ ἦλθεν ἐπὶ Ἰσραήλ, καὶ γνώσονται πᾶσ ὁ λαὸσ τοῦ Ἐφραὶμ καὶ οἱ ἐγκαθήμενοι ἐν Σαμαρείᾳ ἐφ̓ ὕβρει καὶ ὑψηλῇ καρδίᾳ λέγοντεσ. πλίνθοι πεπτώκασιν, ἀλλὰ δεῦτε λαξεύσωμεν λίθουσ καὶ ἐκκόψωμεν συκαμίνουσ καὶ κέδρουσ καὶ οἱκοδομήσωμεν ἑαυτοῖσ πύργον. καὶ ράξει ὁ Θεὸσ τοὺσ ἐπανισταμένουσ ἐπὶ ὄροσ Σιὼν ἐπ̓ αὐτοὺσ καὶ τοὺσ ἐχθροὺσ αὐτῶν διασκεδάσει, Συρίαν ἀφ̓ ἡλίου ἀνατολῶν καὶ τοὺσ Ἕλληνασ ἀφ̓ ἡλίου δυσμῶν, τοὺσ κατεσθίοντασ τὸν Ἰσραὴλ ὅλῳ τῷ στόματι. ἐπὶ πᾶσι τούτοισ οὐκ ἀπεστράφη ὁ θυμόσ, ἀλλ̓ ἔτι ἡ χεὶρ ὑψηλή. καὶ ὁ λαὸσ οὐκ ἀπεστράφη, ἕωσ ἐπλήγη, καὶ τὸν Κύριον οὐκ ἐξεζήτησαν. καὶ ἀφεῖλε Κύριοσ ἀπὸ Ἰσραὴλ κεφαλὴν καὶ οὐράν, μέγαν καὶ μικρὸν ἐν μιᾷ ἡμέρᾳ, πρεσβύτην καὶ τοὺσ τὰ πρόσωπα θαυμάζοντασ καὶ προφήτην διδάσκοντα ἄνομα . καὶ ἔσονται οἱ μακαρίζοντεσ τὸν λαὸν τοῦτον πλανῶντεσ καὶ πλανῶσιν, ὅπωσ καταπίωσιν αὐτούσ. διὰ τοῦτο ἐπὶ τοὺσ νεανίσκουσ αὐτῶν οὐκ εὐφρανθήσεται ὁ Κύριοσ καὶ τοὺσ ὀρφανοὺσ αὐτῶν καὶ τὰσ χήρασ αὐτῶν οὐκ ἐλεήσει, ὅτι πάντεσ ἄνομοι καὶ πονηροί, καὶ πᾶν στόμα λαλεῖ ἄδικα. ἐπὶ πᾶσι τούτοισ οὐκ ἀπεστράφη ὁ θυμόσ, ἀλλ̓ ἔτι ἡ χεὶρ ὑψηλή. καὶ καυθήσεται ὡσ πῦρ ἡ ἀνομία καὶ ὡσ ἄγρωσισ ξηρὰ βρωθήσεται ὑπὸ πυρόσ. καὶ καυθήσεται ἐν τοῖσ δάσεσι τοῦ δρυμοῦ, καὶ συγκαταφάγεται τὰ κύκλῳ τῶν βουνῶν πάντα. διὰ θυμὸν ὀργῆσ Κυρίου συγκέκαυται ἡ γῆ ὅλη, καὶ ἔσται ὁ λαὸσ ὡσ κατακεκαυμένοσ ὑπὸ πυρόσ. ἄνθρωποσ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ οὐκ ἐλεήσει, ἀλλὰ ἐκκλινεῖ εἰσ τὰ δεξιά, ὅτι πεινάσει καὶ φάγεται ἐκ τῶν ἀριστερῶν, καὶ οὐ μὴ ἐμπλησθῇ ἄνθρωποσ ἔσθων τὰσ σάρκασ τοῦ βραχίονοσ αὐτοῦ. φάγεται γὰρ Μανασσῆσ τοῦ Ἐφραὶμ καὶ Ἐφραὶμ τοῦ Μανασσῆ, ὅτι ἅμα πολιορκήσουσι τὸν Ἰούδαν. ἐπὶ τούτοισ πᾶσιν οὐκ ἀπεστράφη ὁ θυμόσ, ἀλλ̓ ἔτι ἡ χείρ ὑψηλή. ΟΥΑΙ τοῖσ γράφουσι πονηρίαν. γράφοντεσ γὰρ πονηρίαν γράφουσιν

ἐκκλίνοντεσ κρίσιν πτωχῶν, ἁρπάζοντεσ κρίμα πενήτων τοῦ λαοῦ μου, ὥστε εἶναι αὐτοῖσ χήραν εἰσ διαρπαγὴν καὶ ὀρφανὸν εἰσ προνομήν. καὶ τί ποιήσουσιν ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῆσ ἐπισκοπῆσ̣ ἡ γὰρ θλῖψισ ὑμῖν πόρρωθεν ἥξει. καὶ πρὸσ τίνα καταφεύξεσθε τοῦ βοηθηθῆναι̣ καὶ ποῦ καταλείψετε τὴν δόξαν ὑμῶν τοῦ μὴ ἐμπεσεῖν εἰσ ἐπαγωγήν̣ ἐπὶ πᾶσι τούτοισ οὐκ ἀπεστράφη ὁ θυμόσ, ἀλλ̓ ἔτι ἡ χεὶρ ὑψηλή. οὐαὶ Ἀσσυρίοισ. ἡ ράβδοσ τοῦ θυμοῦ μου καὶ ὀργῆσ ἐστιν ἐν ταῖσ χερσὶν αὐτῶν. τὴν ὀργήν μου εἰσ ἔθνοσ ἄνομον ἀποστελῶ καὶ τῷ ἐμῷ λαῷ συντάξω ποιῆσαι σκῦλα καὶ προνομὴν καὶ καταπατεῖν τὰσ πόλεισ καὶ θεῖναι αὐτὰσ εἰσ κονιορτόν. αὐτὸσ δὲ οὐχ οὕτωσ ἐνεθυμήθη καὶ τῇ ψυχῇ οὐχ οὕτωσ λελόγισται, ἀλλὰ ἀπαλλάξει ὁ νοῦσ αὐτοῦ καὶ τοῦ ἔθνη ἐξολοθρεῦσαι οὐκ ὀλίγα. καὶ ἐὰν εἴπωσιν αὐτῷ. σὺ μόνοσ εἶ ἄρχων, καὶ ἐρεῖ. οὐκ ἔλαβον τὴν χώραν τὴν ἐπάνω Βαβυλῶνοσ καὶ Χαλάνησ, οὗ ὁ πύργοσ ᾠκοδομήθη̣ καὶ ἔλαβον Ἀραβίαν καὶ Δαμασκὸν καὶ Σαμάρειαν. ὃν τρόπον ταύτασ ἔλαβον ἐν τῇ χειρί μου, καὶ πάσασ τὰσ ἀρχὰσ λήψομαι. ὀλολύξατε, τὰ γλυπτὰ ἐν Ἱερουσαλὴμ καὶ ἐν Σαμαρείᾳ. ὃν τρόπον γὰρ ἐποίησα Σαμαρείᾳ καὶ τοῖσ χειροποιήτοισ αὐτῆσ, οὕτω ποιήσω καὶ Ἱερουσαλὴμ καὶ τοῖσ εἰδώλοισ αὐτῆσ. καὶ ἔσται, ὅταν συντελέσῃ Κύριοσ πάντα ποιῶν ἐν τῷ ὄρει Σιὼν καὶ ἐν Ἱερουσαλήμ, ἐπάξει ἐπὶ τὸν νοῦν τὸν μέγαν, τὸν ἄρχοντα τῶν Ἀσσυρίων, καὶ ἐπὶ τὸ ὕψοσ τῆσ δόξησ τῶν ὀφθαλμῶν αὐτοῦ. εἶπε γάρ. ἐν τῇ ἰσχύϊ ποιήσω καὶ ἐν τῇ σοφίᾳ τῆσ συνέσεωσ, ἀφελῶ ὅρια ἐθνῶν καὶ τὴν ἰσχὺν αὐτῶν προνομεύσω καὶ σείσω πόλεισ κατοικουμένασ καὶ τὴν οἰκουμένην ὅλην καταλήψομαι τῇ χειρὶ ὡσ νοσσιὰν καὶ ὡσ καταλελειμμένα ὠὰ ἀρῶ, καὶ οὐκ ἔστιν ὃσ διαφεύξεταί με ἢ ἀντείπῃ μοι. μὴ δοξασθήσεται ἀξίνη ἄνευ τοῦ κόπτοντοσ ἐν αὐτῇ̣ ἢ ὑψωθήσεται πρίων ἄνευ τοῦ ἕλκοντοσ αὐτόν̣ ὡσαύτωσ ἐάν τισ ἄρῃ ράβδον ἢ ξύλον. καὶ οὐχ οὕτωσ, ἀλλὰ ἀποστελεῖ Κύριοσ σαβαὼθ εἰσ τὴν σὴν τιμὴν ἀτιμίαν, καὶ εἰσ τὴν σὴν δόξαν πῦρ καιόμενον καυθήσεται. καὶ ἔσται τὸ φῶσ τοῦ Ἰσραὴλ εἰσ πῦρ καὶ ἁγιάσει αὐτὸν ἐν πυρὶ καιομένῳ καὶ φάγεται ὡσεὶ χόρτον τὴν ὕλην. τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ἀποσβεσθήσεται τὰ ὅρη καὶ οἱ βουνοὶ καὶ οἱ δρυμοί, καὶ καταφάγεται ἀπὸ ψυχῆσ ἕωσ σαρκῶν. καὶ ἔσται ὁ φεύγων ὡσ ὁ φεύγων ἀπὸ φλογόσ καιομένησ. καὶ οἱ καταλειφθέντεσ ἀπ̓ αὐτῶν ἀριθμὸσ ἔσονται, καὶ παιδίον γράψει αὐτούσ. Καὶ ἔσται ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ οὐκέτι προστεθήσεται τὸ καταλειφθὲν Ἰσραήλ, καὶ οἱ σωθέντεσ τοῦ Ἰακὼβ οὐκέτι μὴ πεποιθότεσ ὦσιν ἐπὶ τοὺσ ἀδικήσαντασ αὐτούσ, ἀλλὰ ἔσονται πεποιθότεσ ἐπὶ τὸν Θεὸν τὸν ἅγιον τοῦ Ἰσραὴλ τῇ ἀληθείᾳ, καὶ ἔσται τὸ καταλειφθὲν τοῦ Ἰακὼβ ἐπὶ Θεὸν ἰσχύοντα. καὶ ἐὰν γένηται ὁ λαὸσ Ἰσραὴλ ὡσ ἡ ἄμμοσ τῆσ θαλάσσησ, τὸ κατάλειμμα αὐτῶν σωθήσεται. λόγον συντελῶν καὶ συντέμνων ἐν δικαιοσύνῃ, ὅτι λόγον συντετμημένον Κύριοσ ποιήσει ἐν τῇ οἰκουμένῃ ὅλῃ. Διὰ τοῦτο τάδε λέγει Κύριοσ σαβαώθ. μὴ φοβοῦ, ὁ λαόσ μου, οἱ κατοικοῦντεσ ἐν Σιών, ἀπὸ Ἀσσυρίων, ὅτι ἐν ράβδῳ πατάξει σε. πληγὴν γὰρ ἐπάγω ἐπὶ σὲ τοῦ ἰδεῖν ὁδὸν Αἰγύπτου. ἔτι γὰρ μικρὸν καὶ παύσεται ἡ ὀργή, ὁ δὲ θυμόσ μου ἐπὶ τὴν βουλὴν αὐτῶν. καὶ ἐγερεῖ ὁ Θεὸσ ἐπ̓ αὐτοὺσ κατὰ τὴν πληγὴν Μαδιὰμ ἐν τόπῳ θλίψεωσ, καὶ ὁ θυμὸσ αὐτοῦ τῇ ὁδῷ τῇ κατὰ θάλασσαν εἰσ τὴν ὁδὸν τὴν κατ̓ Αἴγυπτον. καὶ ἔσται ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ἀφαιρεθήσεται ὁ ζυγὸσ αὐτοῦ ἀπὸ τοῦ ὤμου σου καὶ ὁ φόβοσ αὐτοῦ ἀπὸ σοῦ, καὶ καταφθαρήσεται ὁ ζυγὸσ ἀπὸ τῶν ὤμων ὑμῶν. ἥξει γὰρ εἰσ τὴν πόλιν Ἀγγαὶ καὶ παρελεύσεται εἰσ Μαγγεδὼ καὶ εἰσ Μαχμὰσ θήσει τὰ σκεύη αὐτοῦ. καὶ παρελεύσεται φάραγγα καὶ ἥξει εἰσ Ἀγγαί, φόβοσ λήψεται Ραμᾶ πόλιν Σαούλ. φεύξεται ἡ θυγάτηρ Γαλλείμ, ἐπακούσεται Λαϊσά, ἐπακούσεται Ἀναθώθ. καὶ ἐξέστη Μαδεβηνὰ καὶ οἱ κατοικοῦντεσ Γιββεί̈ρ. παρακαλεῖται σήμερον ἐν ὁδῷ τοῦ μεῖναι, τῇ χειρὶ παρακαλεῖτε, τὸ ὄροσ, τὴν θυγατέρα Σιών, καὶ οἱ βουνοὶ οἱ ἐν Ἱερουσαλήμ. ἰδοὺ γὰρ ὁ δεσπότησ Κύριοσ σαβαὼθ συνταράσσει τοὺσ ἐνδόξουσ μετὰ ἰσχύοσ, καὶ οἱ ὑψηλοὶ τῇ ὕβρει συντριβήσονται, καὶ οἱ ὑψηλοὶ ταπεινωθήσονται, καὶ πεσοῦνται οἱ ὑψηλοὶ μαχαίρᾳ, ὁ δὲ Λίβανοσ σὺν τοῖσ ὑψηλοῖσ πεσεῖται. ΚΑΙ ἐξελεύσεται ράβδοσ ἐκ τῆσ ρίζησ Ἰεσσαί, καὶ ἄνθοσ ἐκ τῆσ ρίζησ ἀναβήσεται.

καὶ ἀναπαύσεται ἐπ̓ αὐτὸν πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, πνεῦμα σοφίασ καὶ συνέσεωσ, πνεῦμα βουλῆσ καὶ ἰσχύοσ, πνεῦμα γνώσεωσ καὶ εὐσεβείασ. ἐμπλήσει αὐτὸν πνεῦμα φόβου Θεοῦ. οὐ κατὰ τὴν δόξαν κρινεῖ οὐδὲ κατὰ τὴν λαλιὰν ἐλέγξει, ἀλλὰ κρινεῖ ταπεινῷ κρίσιν καὶ ἐλέγξει τοὺσ ταπεινοὺσ τῆσ γῆσ. καὶ πατάξει γῆν τῷ λόγῳ τοῦ στόματοσ αὐτοῦ καὶ ἐν πνεύματι διὰ χειλέων ἀνελεῖ ἀσεβῆ. καὶ ἔσται δικαιοσύνῃ ἐζωσμένοσ τὴν ὀσφὺν αὐτοῦ καὶ ἀληθείᾳ εἰλημένοσ τὰσ πλευράσ. καὶ συμβοσκηθήσεται λύκοσ μετ̓ ἀρνόσ, καὶ πάρδαλισ συναναπαύσεται ἐρίφω, καὶ μοσχάριον καὶ ταῦροσ καὶ λέων ἅμα βοσκηθήσονται, καὶ παιδίον μικρὸν ἄξει αὐτούσ. καὶ βοῦσ καὶ ἄρκοσ ἅμα βοσκηθήσονται, καὶ ἅμα τὰ παιδία αὐτῶν ἔσονται, καὶ λέων καὶ βοῦσ ἅμα φάγονται ἄχυρα. καὶ παιδίον νήπιον ἐπὶ τρώγλην ἀσπίδων καὶ ἐπὶ κοίτην ἐκγόνων ἀσπίδων τὴν χεῖρα ἐπιβαλεῖ. καὶ οὐ μὴ κακοποιήσουσιν, οὐδὲ μὴ δύνωνται ἀπολέσαι οὐδένα ἐπὶ τὸ ὄροσ τὸ ἅγιόν μου, ὅτι ἐνεπλήσθη ἡ σύμπασα τοῦ γνῶναι τὸν Κύριον ὡσ ὕδωρ πολὺ κατακαλύψαι θαλάσσασ. Καὶ ἔσται ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ἡ ρίζα τοῦ Ἰεσσαὶ καὶ ὁ ἀνιστάμενοσ ἄρχειν ἐθνῶν, ἐπ̓ αὐτῷ ἔθνη ἐλπιοῦσι, καὶ ἔσται ἡ ἀνάπαυσισ αὐτοῦ τιμή. καὶ ἔσται τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνη προσθήσει Κύριοσ τοῦ δεῖξαι τὴν χεῖρα αὐτοῦ τοῦ ζηλῶσαι τὸ καταλειφθὲν ὑπόλοιπον τοῦ λαοῦ, ὃ ἂν καταλειφθῇ ἀπὸ τῶν Ἀσσυρίων καὶ ἀπὸ Αἰγύπτου καὶ Βαβυλωνίασ καὶ Αἰθιοπίασ καὶ ἀπὸ Ἐλαμιτῶν καὶ ἀπὸ ἡλίου ἀνατολῶν καὶ ἐξ Ἀραβίασ. καὶ ἀρεῖ σημεῖον εἰσ τὰ ἔθνη καὶ συνάξει τοὺσ ἀπολομένουσ Ἰσραὴλ καὶ τοὺσ διεσπαρμένουσ τοῦ Ἰούδα συνάξει ἐκ τῶν τεσσάρων πτερύγων τῆσ γῆσ. ἀφαιρεθήσεται ὁ ζῆλοσ Ἐφραὶμ καὶ οἱ ἐχθροὶ Ἰούδα ἀπολοῦνται. Ἐφραὶμ οὐ ζηλώσει Ἰούδαν, καὶ Ἰούδασ οὐ θλίψει Ἐφραίμ. καὶ πετασθήσονται ἐν πλοίοισ ἀλλοφύλων θάλασσαν, ἅμα προνομεύσουσι καὶ τοὺσ ἀφ̓ ἡλίου ἀνατολῶν καὶ Ἰδουμαίαν. καὶ ἐπὶ Μωὰβ πρῶτον τὰσ χεῖρασ ἐπιβαλοῦσιν, οἱ δὲ υἱοὶ Ἀμμὼν πρῶτοι ὑπακούσονται. καὶ ἐρημώσει Κύριοσ τὴν θάλασσαν Αἰγύπτου καὶ ἐπιβαλεῖ τὴν χεῖρα αὐτοῦ ἐπὶ τὸν ποταμὸν πνεύματι βιαίῳ καὶ πατάξει ἑπτὰ φάραγγασ, ὥστε διαπορεύεσθαι αὐτὸν ἐν ὑποδήμασι. καὶ ἔσται δίοδοσ τῷ καταλειφθέντι μου λαῷ ἐν Αἰγύπτῳ, καὶ ἔσται τῷ Ἰσραὴλ ὡσ ἡ ἡμέρα ὅτε ἐξῆλθεν ἐκ γῆσ Αἰγύπτου. ΚΑΙ ἐρεῖσ ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ. εὐλογήσω σε, Κύριε, διότι ὠργίσθησ μοι καὶ ἀπέστρεψασ τὸν θυμόν σου καὶ ἠλέησάσ με.

ἰδοὺ ὁ Θεόσ μου σωτήρ μου Κύριοσ, πεποιθὼσ ἔσομαι ἐπ̓ αὐτῷ καὶ σωθήσομαι ἐν αὐτῷ καὶ οὐ φοβηθήσομαι, διότι ἡ δόξα μου καὶ ἡ αἴνεσίσ μου Κύριοσ καὶ ἐγένετό μοι εἰσ σωτηρίαν. καὶ ἀντλήσατε ὕδωρ μετ̓ εὐφροσύνησ ἐκ τῶν πηγῶν τοῦ σωτηρίου. καὶ ἐρεῖσ ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ. ὑμνεῖτε Κύριον, βοᾶτε τὸ ὄνομα αὐτοῦ, ἀναγγείλατε ἐν τοῖσ ἔθνεσι τὰ ἔνδοξα αὐτοῦ, μιμνήσκεσθε, ὅτι ὑψώθη τὸ ὄνομα αὐτοῦ. ὑμνήσατε τὸ ὄνομα Κυρίου, ὅτι ὑψηλὰ ἐποίησεν. ἀναγγείλατε ταῦτα ἐν πάση τῇ γῇ. ἀγαλλιᾶσθε καὶ εὐφραίνεσθε, οἱ κατοικοῦντεσ Σιών, ὅτι ὑψώθη ὁ ἅγιοσ τοῦ Ἰσραὴλ ἐν μέσῳ αὐτῆσ. Ορασισ, ἣν εἶδεν Ἡσαί̈ασ υἱὸσ Ἀμώσ, κατὰ Βαβυλῶνοσ.

ἐπ̓ ὄρουσ πεδινοῦ ἄρατε σημεῖον, ὑψώσατε τὴν φωνὴν αὐτοῖσ, μὴ φοβεῖσθε, παρακαλεῖτε τῇ χειρί. ἀνοίξατε, οἱ ἄρχοντεσ. ἐγὼ συντάσσω καὶ ἐγὼ ἄγω αὐτούσ. [ἡγιασμένοι εἰσί, καὶ ἐγὼ ἄγω αὐτούσ]. γίγαντεσ ἔρχονται πληρῶσαι τὸν θυμόν μου χαίροντεσ ἅμα καὶ ὑβρίζοντεσ. φωνὴ ἐθνῶν πολλῶν ἐπὶ τῶν ὀρέων, ὁμοία ἐθνῶν πολλῶν, φωνὴ βασιλέων καὶ ἐθνῶν συνηγμένων. Κύριοσ σαβαὼθ ἐντέταλται ἔθνει ὁπλομάχῳ ἔρχεσθαι ἐκ γῆσ πόρρωθεν ἀπ̓ ἄκρου θεμελίου τοῦ οὐρανοῦ, Κύριοσ καὶ οἱ ὁπλομάχοι αὐτοῦ, τοῦ καταφθεῖραι πᾶσαν τὴν οἰκουμένην. ὀλολύζετε, ἐγγὺσ γὰρ ἡμέρα Κυρίου, καὶ συντριβὴ παρὰ τοῦ Θεοῦ ἥξει. διὰ τοῦτο πᾶσα χεὶρ ἐκλυθήσεται καὶ πᾶσα ψυχὴ ἀνθρώπου δειλιάσει. καὶ ταραχθήσονται οἱ πρέσβεισ καὶ ὠδῖνεσ αὐτοὺσ ἕξουσιν, ὡσ γυναικὸσ τικτούσησ. καὶ συμφοράσουσιν ἕτεροσ πρὸσ τὸν ἕτερον καὶ ἐκστήσονται καὶ τὸ πρόσωπον αὐτῶν ὡσ φλὸξ μεταβαλοῦσιν. ἰδοὺ γὰρ ἡμέρα Κυρίου ἔρχεται ἀνίατοσ θυμοῦ καὶ ὀργῆσ θεῖναι τὴν οἰκουμένην ἔρημον καὶ τοὺσ ἁμαρτωλοὺσ ἀπολέσαι ἐξ αὐτῆσ. οἱ γὰρ ἀστέρεσ τοῦ οὐρανοῦ καὶ ὁ Ὠρίων καὶ πᾶσ ὁ κόσμοσ τοῦ οὐρανοῦ τὸ φῶσ οὐ δώσουσι, καὶ σκοτισθήσεται τοῦ ἡλίου ἀνατέλλοντοσ, καὶ ἡ σελήνη οὐ δώσει τὸ φῶσ αὐτῆσ. καὶ ἐντελοῦμαι τῇ οἰκουμένῃ ὅλῃ κακὰ καὶ τοῖσ ἀσεβέσι τὰσ ἁμαρτίασ αὐτῶν. καὶ ἀπολῶ ὕβριν ἀνόμων, καὶ ὕβριν ὑπερηφάνων ταπεινώσω. καὶ ἔσονται οἱ καταλελειμμένοι ἔντιμοι μᾶλλον ἢ τὸ χρυσίον τὸ ἄπυρον, καὶ ὁ ἄνθρωποσ μᾶλλον ἔντιμοσ ἔσται ἢ ὁ λίθοσ ὁ ἐκ Σουφίρ. ὁ γὰρ οὐρανὸσ θυμωθήσεται καὶ ἡ γῆ σεισθήσεται ἐκ τῶν θεμελίων σαβαὼθ ἐν τῇ ἡμέρᾳ, ᾗ ἂν ἐπέλθῃ ὁ θυμὸσ αὐτοῦ. καὶ ἔσονται οἱ καταλελειμμένοι ὡσ δορκάδιον φεῦγον καὶ ὡσ πρόβατον πλανώμενον, καὶ οὐκ ἔσται ὁ συνάγων, ὥστε ἄνθρωπον εἰσ τὸν λαὸν αὐτοῦ ἀποστραφῆναι καὶ ἄνθρωπον εἰσ τὴν χώραν ἑαυτοῦ διώξεται. ὃσ γὰρ ἂν ἁλῷ, ἡττηθήσεται, καὶ οἵτινεσ συνηγμένοι εἰσί, μαχαίρᾳ πεσοῦνται. καὶ τὰ τέκνα αὐτῶν ἐνώπιον αὐτῶν ράξουσι καὶ τὰσ οἰκίασ αὐτῶν προνομεύσουσι καὶ τὰσ γυναῖκασ αὐτῶν ἕξουσιν. ἰδοὺ ἐπεγείρω ὑμῖν τοὺσ Μήδουσ, οἳ ἀργύριον οὐ λογίζονται, οὐδὲ χρυσίου χρείαν ἔχουσι. τοξεύματα νεανίσκων συντρίψουσι καὶ τὰ τέκνα ὑμῶν οὐ μὴ ἐλεήσωσιν, οὐδὲ ἐπὶ τοῖσ τέκνοισ σου φείσονται οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτῶν. καὶ ἔσται Βαβυλών, ἣ καλεῖται ἔνδοξοσ ἀπὸ βασιλέωσ Χαλδαίων, ὃν τρόπον κατέστρεψεν ὁ Θεὸσ Σόδομα καὶ Γόμορρα. οὐ κατοικηθήσεται εἰσ τὸν αἰῶνα χρόνον, οὐδὲ μὴ εἰσέλθωσιν εἰσ αὐτὴν διὰ πολλῶν γενεῶν, οὐδὲ μὴ διέλθωσιν αὐτὴν Ἄραβεσ, οὐδὲ ποιμένεσ οὐ μὴ ἀναπαύσονται ἐν αὐτῇ. καὶ ἀναπαύσονται ἐκεῖ θηρία καὶ ἐμπλησθήσονται αἱ οἰκίαι ἤχου, καὶ ἀναπαύσονται ἐκεῖ σειρῆνεσ, καὶ δαιμόνια ἐκεῖ ὀρχήσονται, καὶ ὀνοκένταυροι ἐκεῖ κατοικήσουσι, καὶ νοσσοποιήσουσιν ἐχῖνοι ἐν τοῖσ οἴκοισ αὐτῶν. ταχὺ ἔρχεται καὶ οὐ χρονιεῖ. ΚΑΙ ἐλεήσει Κύριοσ τὸν Ἰακὼβ καὶ ἐκλέξεται ἔτι τὸν Ἰσραήλ, καὶ ἀναπαύσονται ἐπὶ τῆσ γῆσ αὐτῶν, καὶ ὁ γειώρασ προστεθήσεται πρὸσ αὐτοὺσ καὶ προστεθήσεται πρὸσ τὸν οἶκον Ἰακώβ,

καὶ λήψονται αὐτοὺσ ἔθνη καὶ εἰσάξουσιν εἰσ τὸν τόπον αὐτῶν, καὶ κατακληρονομήσουσι καὶ πληθυνθήσονται ἐπὶ τῆσ γῆσ τοῦ Θεοῦ εἰσ δούλουσ καὶ δούλασ. καὶ ἔσονται αἰχμάλωτοι οἱ αἰχμαλωτεύσαντεσ αὐτούσ, καὶ κυριευθήσονται οἱ κυριεύσαντεσ αὐτῶν. Καὶ ἔσται ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ἀναπαύσει σε Κύριοσ ἀπὸ τῆσ ὀδύνησ καὶ τοῦ θυμοῦ σου καὶ τῆσ δουλείασ σου τῆσ σκληρᾶσ, ἧσ ἐδούλευσασ αὐτοῖσ. καὶ λήψη τὸν θρῆνον τοῦτον ἐπὶ τὸν βασιλέα Βαβυλῶνοσ καὶ ἐρεῖσ ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνη. πῶσ ἀναπέπαυται ὁ ἀπαιτῶν καὶ ἀναπέπαυται ὁ ἐπισπουδαστήσ̣ συνέτριψε Κύριοσ τὸν ζυγὸν τῶν ἁμαρτωλῶν, τὸν ζυγὸν τῶν ἀρχόντων. πατάξασ ἔθνοσ θυμῷ, πληγῇ ἀνιάτῳ, παίων ἔθνοσ πληγὴν θυμοῦ, ἣ οὐκ ἐφείσατο, ἀνεπαύσατο πεποιθώσ. πᾶσα ἡ γῆ βοᾷ μετ̓ εὐφροσύνησ, καὶ τὰ ξύλα τοῦ λιβάνου εὐφράνθησαν ἐπὶ σοὶ καὶ ἡ κέδροσ τοῦ Λιβάνου. ἀφ̓ οὗ σὺ κεκοίμησαι, οὐκ ἀνέβη ὁ κόπτων ἡμᾶσ. ὁ ᾅδησ κάτωθεν ἐπικράνθη συναντήσασ σοι, συνηγέρθησάν σοι πάντεσ οἱ γίγαντεσ οἱ ἄρξαντεσ τῆσ γῆσ, οἱ ἐγείραντεσ ἐκ τῶν θρόνων αὐτῶν πάντασ βασιλεῖσ ἐθνῶν. πάντεσ ἀποκριθήσονται καὶ ἐροῦσί σοι. καὶ σὺ ἑάλωσ, ὥσπερ καὶ ἡμεῖσ, ἐν ἡμῖν δὲ κατελογίσθησ. κατέβη εἰσ ᾅδου ἡ δόξα σου, ἡ πολλὴ εὐφροσύνη σου. ὑποκάτω σου στρώσουσι σῆψιν, καὶ τὸ κατακάλυμμά σου σκώληξ. πῶσ ἐξέπεσεν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ὁ ἑωσφόροσ ὁ πρωί̈ ἀνατέλλων̣ συνετρίβη εἰσ τὴν γῆν ὁ ἀποστέλλων πρὸσ πάντα τὰ ἔθνη. σὺ δὲ εἶπασ ἐν τῇ διανοίᾳ σου. εἰσ τὸν οὐρανὸν ἀναβήσομαι, ἐπάνω τῶν ἀστέρων τοῦ οὐρανοῦ θήσω τὸν θρόνον μου, καθιῶ ἐν ὄρει ὑψηλῷ, ἐπὶ τὰ ὄρη τὰ ὑψηλὰ τὰ πρὸσ Βορρᾶν, ἀναβήσομαι ἐπάνω τῶν νεφῶν, ἔσομαι ὅμοιοσ τῷ Ὑψίστῳ. νῦν δὲ εἰσ ᾅδην καταβήσῃ καὶ εἰσ τὰ θεμέλια τῆσ γῆσ. οἱ ἰδόντεσ σε θαυμάσονται ἐπὶ σοὶ καὶ ἐροῦσιν. οὗτοσ ὁ ἄνθρωποσ ὁ παροξύνων τὴν γῆν, ὁ σείων βασιλεῖσ̣ ὁ θεὶσ τὴν οἰκουμένην ὅλην ἔρημον καὶ τὰσ πόλεισ αὐτοῦ καθεῖλε, τοὺσ ἐν ἐπαγωγῇ οὐκ ἔλυσε. πάντεσ οἱ βασιλεῖσ τῶν ἐθνῶν ἐκοιμήθησαν ἐν τιμῇ, ἄνθρωποσ ἐν τῷ οἴκῳ αὐτοῦ. σὺ δὲ ριφήσῃ ἐν τοῖσ ὄρεσιν ὡσ νεκρὸσ ἐβδελυγμένοσ μετὰ πολλῶν τεθνηκότων ἐκκεκεντημένων μαχαίραισ, καταβαινόντων εἰσ ᾅδου. ὃν τρόπον ἱμάτιον ἐν αἵματι πεφυρμένον οὐκ ἔσται καθαρόν, οὕτωσ οὐδὲ σὺ ἔσῃ καθαρόσ, διότι τὴν γῆν μου ἀπώλεσασ καὶ τὸν λαόν μου ἀπέκτεινασ. οὐ μὴ μείνῃσ εἰσ τὸν αἰῶνα χρόνον, σπέρμα πονηρόν. ἑτοίμασον τὰ τέκνα σου σφαγῆναι ταῖσ ἁμαρτίαισ τοῦ πατρὸσ αὐτῶν, ἵνα μὴ ἀναστῶσι καὶ κληρονομήσωσι τὴν γῆν καὶ ἐμπλήσωσιν τὴν γῆν πολέμων. Καὶ ἐπαναστήσομαι αὐτοῖσ, λέγει Κύριοσ σαβαώθ, καὶ ἀπολῶ αὐτῶν ὄνομα καὶ κατάλειμμα καὶ σπέρμα ‐ τάδε λέγει Κύριοσ ‐ καὶ θήσω τὴν Βαβυλωνίαν ἔρημον, ὥστε κατοικεῖν ἐχίνουσ, καὶ ἔσται εἰσ οὐδέν. καὶ θήσω αὐτὴν πηλοῦ βάραθρον εἰσ ἀπώλειαν. τάδε λέγει Κύριοσ σαβαώθ. ὃν τρόπον εἴρηκα, οὕτωσ ἔσται, καὶ ὃν τρόπον βεβούλευμαι, οὕτωσ μενεῖ, τοῦ ἀπολέσαι τοὺσ Ἀσσυρίουσ ἀπὸ τῆσ γῆσ τῆσ ἐμῆσ καὶ ἀπὸ τῶν ὀρέων μου, καὶ ἔσονται εἰσ καταπάτημα, καὶ ἀφαιρεθήσεται ἀπ̓ αὐτῶν ὁ ζυγὸσ αὐτῶν, καὶ τὸ κῦδοσ αὐτῶν ἀπὸ τῶν ὤμων ἀφαιρεθήσεται. αὕτη ἡ βουλή, ἣν βεβούλευται Κύριοσ ἐπὶ τὴν ὅλην οἰκουμένην, καὶ αὕτη ἡ χεὶρ ἡ ὑψηλὴ ἐπὶ πάντα τὰ ἔθνη. ἃ γὰρ ὁ Θεὸσ ὁ ἅγιοσ βεβούλευται, τίσ διασκεδάσει̣ καὶ τὴν χεῖρα αὐτοῦ τὴν ὑψηλὴν τίσ ἀποστρέψει̣ Τοῦ ἔτουσ, οὗ ἀπέθανεν ὁ βασιλεὺσ Ἄχαζ, ἐγενήθη τὸ ρῆμα τοῦτο. μὴ εὐφρανθείητε οἱ ἀλλόφυλοι πάντεσ, συνετρίβη γὰρ ὁ ζυγὸσ τοῦ παίοντοσ ὑμᾶσ. ἐκ γὰρ σπέρματοσ ὄφεωσ ἐξελεύσεται ἔκγονα ἀσπίδων, καὶ τὰ ἔκγονα αὐτῶν ἐξελεύσονται ὄφεισ πετόμενοι καὶ βοσκηθήσονται πτωχοὶ δἰ αὐτοῦ, πτωχοὶ δὲ ἄνθρωποι ἐπὶ εἰρήνησ ἀναπαύσονται. ἀνελεῖ δὲ λιμῷ τὸ σπέρμα σου καὶ τὸ κατάλειμμά σου ἀνελεῖ. ὀλολύξατε, πύλαι πόλεων, κεκραγέτωσαν πόλεισ τεταραγμέναι, οἱ ἀλλόφυλοι πάντεσ, ὅτι ἀπὸ Βορρᾶ καπνὸσ ἔρχεται, καὶ οὐκ ἔστι τοῦ εἶναι. καὶ τί ἀποκριθήσονται βασιλεῖσ ἐθνῶν̣ ὅτι Κύριοσ ἐθεμελίωσε Σιών, καὶ δἰ αὐτοῦ σωθήσονται οἱ ταπεινοὶ τοῦ λαοῦ. Τὸ ρῆμα τὸ κατὰ τῆσ Μωαβίτιδοσ. ‐ ΝΥΚΤΟΣ ἀπολεῖται ἡ Μωαβῖτισ, νυκτὸσ γὰρ ἀπολεῖται τὸ τεῖχοσ τῆσ Μωαβίτιδοσ.

λυπεῖσθε ἐφ̓ ἑαυτοῖσ, ἀπολεῖται γὰρ καὶ Δηβών, οὗ ὁ βωμὸσ ὑμῶν, ἐκεῖ ἀναβήσεσθε κλαίειν. ἐπὶ Ναβαῦ τῆσ Μωαβίτιδοσ ὀλολύζετε ἐπὶ πάσησ κεφαλῆσ φαλάκρωμα, πάντεσ βραχίονεσ κατατετμημένοι. ἐν ταῖσ πλατείαισ αὐτῆσ περιζώσασθε σάκκουσ καὶ κόπτεσθε, ἐπὶ τῶν δωμάτων αὐτῆσ καὶ ἐν ταῖσ πλατείαισ αὐτῆσ καὶ ἐν ταῖσ ρύμασ αὐτῆσ πάντεσ ὀλολύζετε μετὰ κλαυθμοῦ. ὅτι κέκραγεν Ἐσεβὼν καὶ Ἐλεαλή, ἕωσ Ἰασσὰ ἠκούσθη ἡ φωνὴ αὐτῶν. διὰ τοῦτο ἡ ὀσφὺσ τῆσ Μωαβίτιδοσ βοᾷ, ἡ ψυχὴ αὐτῆσ γνώσεται. ἡ καρδία τῆσ Μωαβίτιδοσ βοᾷ ἐν αὐτῇ ἕωσ Σηγώρ. δάμαλισ γάρ ἐστι τριετήσ. ἐπὶ δὲ τῆσ ἀναβάσεωσ Λουεὶθ πρόσ σε κλαίοντεσ ἀναβήσονται, τῇ ὁδῷ Ἀρωνιεὶμ βοᾷ σύντριμμα καὶ σεισμόσ. τὸ ὕδωρ τῆσ Νεμρεὶμ ἔρημον ἔσται, καὶ ὁ χόρτοσ αὐτῆσ ἐκλείψει. χόρτοσ γὰρ χλωρὸσ οὐκ ἔσται. μὴ καὶ οὕτωσ μέλει σωθῆναι̣ ἐπάξω γὰρ ἐπὶ τὴν φάραγγα Ἄραβασ, καὶ λήψονται αὐτήν. συνῆψε γὰρ ἡ βοὴ τὸ ὅριον τῆσ Μωαβίτιδοσ τῆσ Ἀγαλείμ, καὶ ὀλολυγμὸσ αὐτῆσ ἕωσ τοῦ φρέατοσ τοῦ Αἰλείμ. τὸ δὲ ὕδωρ τὸ Ρεμμὼν πλησθήσεται αἵματοσ. ἐπάξω γὰρ ἐπὶ Ρεμμὼν Ἄραβασ καὶ ἀρῶ τὸ σπέρμα Μωὰβ καὶ Ἀριὴλ καὶ τὸ κατάλοιπον Ἀδαμά. ΑΠΟΣΤΕΛΩ ὡσ ἑρπετὰ ἐπὶ τὴν γῆν. μὴ πέτρα ἔρημόσ ἐστι τὸ ὄροσ θυγατρὸσ Σιών̣

ἔσῃ γὰρ ὡσ πετεινοῦ ἀνιπταμένου νεοσσὸσ ἀφηρημένοσ, θύγατερ Μωάβ. ἔπειτα δέ, Ἀρνῶν, πλείονα βουλεύου, ποίει τε σκέπην πένθουσ αὐτῇ διὰ παντόσ. ἐν μεσημβρινῇ σκοτίᾳ φεύγουσιν, ἐξέστησαν, μὴ ἀπαχθῇσ. παροικήσουσί σοι οἱ φυγάδεσ Μωάβ, ἔσονται σκέπη ὑμῖν ἀπὸ προσώπου διώκοντοσ, ὅτι ᾔρθη ἡ συμμαχία σου, καὶ ὁ ἄρχων ἀπώλετο ὁ καταπατῶν ἐπὶ τῆσ γῆσ. καὶ διορθωθήσεται μετ̓ ἐλέουσ θρόνοσ, καὶ καθιεῖται ἐπ̓ αὐτοῦ μετὰ ἀληθείασ ἐν σκηνῇ Δαυὶδ κρίνων καὶ ἐκζητῶν κρίμα καὶ σπεύδων δικαιοσύνην. Ἠκούσαμεν τὴν ὕβριν Μωάβ, ὑβριστὴσ σφόδρα, τὴν ὑπερηφανίαν ἐξῇρασ. οὐχ οὕτωσ ἡ μαντεία σου, οὐχ οὕτωσ. ὀλολύξει Μωάβ, ἐν γὰρ τῇ Μωαβίτιδι πάντεσ ὀλολύξουσι. τοῖσ κατοικοῦσι δὲ Σὲθ μελετήσεισ. καὶ οὐκ ἐντραπήσῃ. τὰ πεδία Ἐσεβὼν πενθήσει, ἄμπελοσ Σεβαμά. καταπίνοντεσ τὰ ἔθνη, καταπατήσατε τὰσ ἀμπέλουσ αὐτῆσ ἕωσ Ἰαζήρ. οὐ μὴ συνάψητε, πλανήθητε τὴν ἔρημον. οἱ ἀπεσταλμένοι ἐγκατελείφθησαν, διέβησαν γὰρ τὴν ἔρημον. διὰ τοῦτο κλαύσομαι ὡσ τὸν κλαυθμὸν Ἰαζὴρ ἄμπελον Σεβαμά. τὰ δένδρα σου κατέβαλεν, Ἐσεβὼν καὶ Ἐλεαλή, ὅτι ἐπὶ τῷ θερισμῷ καὶ ἐπὶ τῷ τρυγητῷ σου καταπατήσω, καὶ πάντα πεσοῦνται. καὶ ἀρθήσεται εὐφροσύνη καὶ ἀγαλλίαμα ἐκ τῶν ἀμπελώνων σου, καὶ ἐν τοῖσ ἀμπελῶσί σου οὐ μὴ εὐφρανθήσονται καὶ οὐ μὴ πατήσουσιν οἶνον εἰσ τὰ ὑπολήνια, πέπαυται γάρ. διὰ τοῦτο ἡ κοιλία μου ἐπὶ Μωὰβ ὡσ κιθάρα ἠχήσει, καὶ τὰ ἐντόσ μου ὡσεὶ τεῖχοσ, ὃ ἐνεκαίνισασ. καὶ ἔσται εἰσ τὸ ἐντραπῆναί σε, ὅτι ἐκοπίασε Μωὰβ ἐπὶ τοῖσ βωμοῖσ καὶ εἰσελεύσεται εἰσ τὰ χειροποίητα αὐτῆσ ὥστε προσεύξασθαι, καὶ οὐ μὴ δύνηται ἐξελέσθαι αὐτόν. Τοῦτο τὸ ρῆμα ὃ ἐλάλησε Κύριοσ ἐπὶ Μωάβ, ὁπότε καὶ ἐλάλησε. καὶ νῦν λέγω. ἐν τρισὶν ἔτεσιν ἐτῶν μισθωτοῦ ἀτιμασθήσεται ἡ δόξα Μωὰβ ἐν παντὶ τῷ πλούτῳ τῷ πολλῷ, καὶ καταλειφθήσεται ὀλιγοστὸσ καὶ οὐκ ἔντιμοσ. Τὸ ρῆμα τὸ κατὰ Δαμασκοῦ. ‐ ΙΔΟΥ Δαμασκὸσ ἀρθήσεται ἀπὸ πόλεων καὶ ἔσται εἰσ πτῶσιν,

καταλελειμμένη εἰσ τὸν αἰῶνα, εἰσ κοίτην ποιμνίων καὶ ἀνάπαυσιν, καὶ οὐκ ἔσται ὁ διώκων. καὶ οὐκέτι ἔσται ὀχυρὰ τοῦ καταφυγεῖν Ἐφραίμ. καὶ οὐκέτι ἔσται βασιλεία ἐν Δαμασκῷ, καὶ τὸ λοιπὸν τῶν Σύρων ἀπολεῖται. οὐ γὰρ σὺ βελτίων εἶ τῶν υἱῶν Ἰσραὴλ καὶ τῆσ δόξησ αὐτῶν. τάδε λέγει Κύριοσ σαβαώθ. Ἔσται ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ἔκλειψισ τῆσ δόξησ Ἰακώβ, καὶ τὰ πίονα τῆσ δόξησ αὐτοῦ σεισθήσεται. καὶ ἔσται ὃν τρόπον ἐάν τισ συναγάγῃ ἀμητὸν ἑστηκότα καὶ σπέρμα σταχύων ἐν τῷ βραχίονι αὐτοῦ ἀμήσῃ, καὶ ἔσται ὃν τρόπον ἐάν τισ συναγάγῃ στάχυν ἐν φάραγγι στερεᾷ καὶ καταλειφθῇ ἐν αὐτῇ καλάμη, ἢ ὡσ ρῶγεσ ἐλαίασ δύο ἢ τρεῖσ ἐπ̓ ἄκρου μετεώρου, ἢ τέσσαρεσ ἢ πέντε ἐπὶ τῶν κλάδων αὐτῶν καταλειφθῆ. τάδε λέγει Κύριοσ ὁ Θεὸσ Ἰσραήλ. τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ πεποιθὼσ ἔσται ἄνθρωποσ ἐπὶ τῷ ποιήσαντι αὐτόν, οἱ δὲ ὀφθαλμοὶ αὐτοῦ εἰσ τὸν ἅγιον τοῦ Ἰσραὴλ ἐμβλέψονται, καὶ οὐ μὴ πεποιθότεσ ὦσιν ἐπὶ τοῖσ βωμοῖσ, οὐδὲ ἐπὶ τοῖσ ἔργοισ τῶν χειρῶν αὐτῶν, ἃ ἐποίησαν οἱ δάκτυλοι αὐτῶν, καὶ οὐκ ὄψονται τὰ δένδρα, οὐδὲ τὰ βδελύγματα αὐτῶν. τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ἔσονται αἱ πόλεισ σου ἐγκαταλελειμμέναι, ὃν τρόπον κατέλιπον οἱ Ἀμορραῖοι καὶ οἱ Εὐαῖοι ἀπὸ προσώπου τῶν υἱῶν Ἰσραήλ, καὶ ἔσονται ἔρημοι, διότι κατέλιπεσ τὸν Θεὸν τὸν σωτῆρά σου καὶ Κυρίου τοῦ βοηθοῦ σου οὐκ ἐμνήσθησ. διὰ τοῦτο φυτεύσεισ φύτευμα ἄπιστον καὶ σπέρμα ἄπιστον. τῇ δὲ ἡμέρᾳ, ᾗ ἂν φυτεύσῃσ, πλανηθήσῃ. τὸ δὲ πρωί̈, ἐὰν σπείρῃσ, ἀνθήσει εἰσ ἀμητὸν ᾗ ἂν ἡμέρᾳ κληρώσῃ, καὶ ὡσ πατὴρ ἀνθρώπου κληρώσῃ, καὶ ὡσ πατὴρ ἀνθρώπου κληρώση τοῖσ ὑἱοῖσ σου. Οὐαὶ πλῆθοσ ἐθνῶν πολλῶν. ὡσ θάλασσα κυμαίνουσα οὕτω ταραχθήσεσθε, καὶ νῶτοσ ἐθνῶν πολλῶν ὡσ ὕδωρ ἠχήσει. ὡσ ὕδωρ πολὺ ἔθνη πολλά, ὡσ ὕδατοσ πολλοῦ βίᾳ καταφερομένου. καὶ ἀποσκορακιεῖ αὐτὸν καὶ πόρρω αὐτὸν διώξεται ὡσ χνοῦν ἀχύρου λικμώντων ἀπέναντι ἀνέμου καὶ ὡσ κονιορτὸν τροχοῦ καταιγὶσ φέρουσα. πρὸσ ἑσπέραν ἔσται πένθοσ, πρὶν ἢ πρωί̈ καὶ οὐκ ἔσται. αὕτη ἡ μερὶσ τῶν προνομευσάντων ὑμᾶσ καὶ κληρονομία τοῖσ ὑμᾶσ κληρονομήσασιν. ΟΥΑΙ γῆσ πλοίων πτέρυγεσ ἐπέκεινα ποταμῶν Αἰθιοπίασ,

ὁ ἀποστέλλων ἐν θαλάσσῃ ὅμηρα καὶ ἐπιστολὰσ βιβλίνασ ἐπάνω τοῦ ὕδατοσ. πορεύσονται γὰρ ἄγγελοι κοῦφοι πρὸσ ἔθνοσ μετέωρον καὶ ξένον λαὸν καὶ χαλεπόν, τίσ αὐτοῦ ἐπέκεινα̣ ἔθνοσ ἀνέλπιστον καὶ καταπεπατημένον. νῦν οἱ ποταμοὶ τῆσ γῆς πάντεσ ὡσ χώρα κατοικουμένη. κατοικηθήσεται ἡ χώρα αὐτῶν ὡσεὶ σημεῖον ἀπὸ ὄρουσ ἀρθῇ, ὡσ σάλπιγγοσ φωνὴ ἀκουστὸν ἔσται. διότι οὕτωσ εἶπέ μοι Κύριοσ. ἀσφάλεια ἔσται ἐν τῇ ἐμῇ πόλει ὡσ φῶσ καύματοσ μεσημβρίασ, καὶ ὡσ νεφέλη δρόσου ἡμέρασ ἀμήτου ἔσται. πρὸ τοῦ θερισμοῦ, ὅταν συντελεσθῇ ἄνθοσ καὶ ὄμφαξ ἐξανθήσῃ ἄνθοσ ὀμφακίζουσα, καὶ ἀφελεῖ τὰ βοτρύδια τὰ μικρὰ τοῖσ δρεπάνοισ καὶ τὰσ κληματίδασ ἀφελεῖ καὶ ἀποκόψει καὶ καταλείψει ἅμα τοῖσ πετεινοῖσ τοῦ οὐρανοῦ καὶ τοῖσ θηρίοισ τῆσ γῆσ. καὶ συναχθήσεται ἐπ̓ αὐτοὺσ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ, καὶ πάντα τὰ θηρία τῆσ γῆσ ἐπ̓ αὐτὸν ἥξει. ἐν τῷ καιρῷ ἐκείνῳ ἀνενεχθήσεται δῶρα Κυρίῳ σαβαὼθ ἐκ λαοῦ τεθλιμμένου καὶ τετιλμένου καὶ ἀπὸ λαοῦ μεγάλου ἀπὸ τοῦ νῦν καὶ εἰσ τὸν αἰῶνα χρόνον. ἔθνοσ ἐλπίζον καὶ καταπεπατημένον, ὅ ἐστιν ἐν μέρει ποταμοῦ τῆσ χώρασ αὐτοῦ, εἰσ τὸν τόπον, οὗ τὸ ὄνομα Κυρίου σαβαὼθ ἐπεκλήθη, ὄροσ Σιών. Ὅρασισ Αἰγύπτου. ‐ ΙΔΟΥ Κύριοσ κάθηται ἐπὶ νεφέλησ κούφησ καὶ ἥξει εἰσ Αἴγυπτον, καὶ σεισθήσεται τὰ χειροποίητα Αἰγύπτου ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ, καὶ ἡ καρδία αὐτῶν ἡττηθήσεται ἐν αὐτοῖσ.

καὶ ἐπεγερθήσονται Αἰγύπτιοι ἐπ̓ Αἰγυπτίουσ, καὶ πολεμήσει ἄνθρωποσ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ καὶ ἄνθρωποσ τὸν πλησίον αὐτοῦ, πόλισ ἐπὶ πόλιν καὶ νομὸσ ἐπὶ νομόν. καὶ ταραχθήσεται τὸ πνεῦμα τῶν Αἰγυπτίων ἐν αὐτοῖσ, καὶ τὴν βουλὴν αὐτῶν διασκεδάσω, καὶ ἐπερωτήσουσι τοὺσ θεοὺσ αὐτῶν καὶ τὰ ἀγάλματα αὐτῶν καὶ τοὺσ ἐκ τῆσ γῆσ φωνοῦντασ καὶ τοὺσ ἐγγαστριμύθουσ. καὶ παραδώσω τὴν Αἴγυπτον εἰσ χεῖρασ ἀνθρώπων κυρίων σκληρῶν, καὶ βασιλεῖσ σκληροὶ κυριεύσουσιν αὐτῶν. τάδε λέγει Κύριοσ σαβαώθ. καὶ πίονται οἱ Αἰγύπτιοι ὕδωρ τὸ παρὰ θάλασσαν, ὁ δὲ ποταμὸσ ἐκλείψει καὶ ξηρανθήσεται. καὶ ἐκλείψουσιν οἱ ποταμοὶ καὶ αἱ διώρυγεσ τοῦ ποταμοῦ, καὶ ξηρανθήσεται πᾶσα συναγωγὴ ὕδατοσ καὶ ἐν παντὶ ἕλει καλάμου καὶ παπύρου. καὶ τὸ ἄχι τὸ χλωρὸν πᾶν τὸ κύκλῳ τοῦ ποταμοῦ, καὶ πᾶν τὸ σπειρόμενον διὰ τοῦ ποταμοῦ ξηρανθήσεται ἀνεμόφθορον. καὶ στενάξουσιν οἱ ἁλιεῖσ, καὶ στενάξουσι πάντεσ οἱ βάλλοντεσ ἄγκιστρον εἰσ τὸν ποταμόν, καὶ οἱ βάλλοντεσ σαγήνασ καὶ οἱ ἀμφιβολεῖσ πενθήσουσι. καὶ αἰσχύνη λήψεται τοὺσ ἐργαζομένουσ τὸ λίνον τὸ σχιστὸν καὶ τοὺσ ἐργαζομένουσ τὴν βύσσον, καὶ ἔσονται οἱ ἐργαζόμενοι αὐτὰ ἐν ὀδύνῃ, καὶ πάντεσ οἱ ποιοῦντεσ τὸν ζῦθον λυπηθήσονται καὶ τὰσ ψυχὰσ πονέσουσι. καὶ μωροὶ ἔσονται οἱ ἄρχοντεσ Τάνεωσ. οἱ σοφοὶ σύμβουλοι τοῦ βασιλέωσ, ἡ βουλὴ αὐτῶν μωρανθήσεται. πῶσ ἐρεῖτε τῷ βασιλεῖ. υἱοὶ συνετῶν ἡμεῖσ, υἱοὶ βασιλέων τῶν ἐξ ἀρχῆσ̣ ποῦ εἰσι νῦν οἱ σοφοί σου καὶ ἀναγγειλάτωσάν σοι καὶ εἰπάτωσαν, τί βεβούλευται Κύριοσ σαβαὼθ ἐπ̓ Αἴγυπτον̣ ἐξέλιπον οἱ ἄρχοντεσ Τάνεωσ, καὶ ὑψώθησαν οἱ ἄρχοντεσ Μέμφεωσ, καὶ πλανήσουσιν Αἴγυπτον κατὰ φυλάσ. Κύριοσ γὰρ ἐκέρασεν αὐτοῖσ πνεῦμα πλανήσεωσ, καὶ ἐπλάνησαν Αἴγυπτον ἐν πᾶσι τοῖσ ἔργοισ αὐτῶν, ὡσ πλανᾶται ὁ μεθύων καὶ ὁ ἐμῶν ἅμα. καὶ οὐκ ἔσται τοῖσ Αἰγυπτίοισ ἔργον, ὃ ποιήσει κεφαλὴν καὶ οὐράν, ἀρχὴν καὶ τέλοσ. Τῇ δὲ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ἔσονται οἱ Αἰγύπτιοι ὡσ γυναῖκεσ ἐν φόβῳ καὶ ἐν τρόμῳ ἀπὸ προσώπου τῆσ χειρὸσ Κυρίου σαβαώθ, ἣν αὐτὸσ ἐπιβαλεῖ αὐτοῖσ. καὶ ἔσται ἡ χώρα τῶν Ἰουδαίων τοῖσ Αἰγυπτίοισ εἰσ φόβητρον. πᾶσ, ὃσ ἐὰν ὀνομάσῃ αὐτὴν αὐτοῖσ, φοβηθήσονται διὰ τὴν βουλήν, ἣν βεβούλευται Κύριοσ σαβαὼθ ἐπ̓ αὐτήν. Τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ἔσονται πέντε πόλεισ ἐν τῇ Αἰγύπτῳ λαλοῦσαι τῇ γλώσσῃ τῇ Χαναανίτιδι καὶ ὀμνύουσαι τῷ ὀνόματι Κυρίου σαβαώθ. πόλισ ἀσεδὲκ κληθήσεται ἡ μία πόλισ. Τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ἔσται θυσιαστήριον τῷ Κυρίῳ ἐν χώρᾳ Αἰγυπτίων καὶ στήλη πρὸσ τὸ ὅριον αὐτῆσ τῷ Κυρίῳ καὶ ἔσται εἰσ σημεῖον εἰσ τὸν αἰῶνα Κυρίῳ ἐν χώρᾳ Αἰγύπτου, ὅτι κεκράξονται πρὸσ Κύριον διὰ τοὺσ θλίβοντασ αὐτούσ, καὶ ἀποστελεῖ αὐτοῖσ Κύριοσ ἄνθρωπον, ὃσ σώσει αὐτούσ, κρίνων σώσει αὐτούσ. καὶ γνωστὸσ ἔσται Κύριοσ τοῖσ Αἰγυπτίοισ, καὶ γνώσονται οἱ Αἰγύπτιοι τὸν Κύριον ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ καὶ ποιήσουσι θυσίασ καὶ εὔξονται εὐχὰσ τῷ Κυρίῳ καὶ ἀποδώσουσι. καὶ πατάξει Κύριοσ τοὺσ Αἰγυπτίουσ πληγῇ καὶ ἰάσεται αὐτοὺσ ἰάσει, καὶ ἐπιστραφήσονται πρὸσ Κύριον, καὶ εἰσακούσεται αὐτῶν καὶ ἰάσεται αὐτούσ. Τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνη ἔσται ἡ ὁδὸσ ἀπὸ Αἰγύπτου πρὸσ Ἀσσυρίουσ καὶ εἰσελεύσονται Ἀσσύριοι εἰσ Αἴγυπτον, καὶ Αἰγύπτιοι πορεύσονται πρὸσ Ἀσσυρίουσ, καὶ δουλεύσουσιν Αἰγύπτιοι τοῖσ Ἀσσυρίοισ. Τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνη ἔσται Ἰσραὴλ τρίτοσ ἐν τοῖσ Ἀσσυρίοισ καὶ ἐν τοῖσ Αἰγυπτίοισ εὐλογημένοσ ἐν τῇ γῇ, ἣν εὐλόγησε Κύριοσ σαβαὼθ λέγων. εὐλογημένοσ ὁ λαόσ μου ὁ ἐν Αἰγύπτῳ καὶ ὁ ἐν Ἀσσυρίοισ καὶ ἡ κληρονομία μου Ἰσραήλ. ΤΟΥ ἔτουσ οὗ εἰσῆλθεν Τανάθαν εἰσ Ἄζωτον, ἡνίκα ἀπεστάλη ὑπὸ Ἀρνᾶ βασιλέωσ Ἀσσυρίων καὶ ἐπολέμησε τὴν Ἄζωτον καὶ ἔλαβεν αὐτήν,

τότε ἐλάλησε Κύριοσ πρὸσ Ἠσαί̈αν υἱὸν Ἀμὼσ λέγων. πορεύου καὶ ἄφελε τὸν σάκκον ἀπὸ τῆσ ὀσφύοσ σου καὶ τὰ σανδάλιά σου ὑπόλυσαι ἀπὸ τῶν ποδῶν σου. καὶ ποίησον οὕτωσ πορευόμενοσ γυμνὸσ καὶ ἀνυπόδετοσ. καὶ εἶπε Κύριοσ. ὃν τρόπον πεπόρευται ὁ παῖσ μου Ἡσαί̈ασ γυμνὸσ καὶ ἀνυπόδετοσ τρία ἔτη, τρία ἔτη ἔσται εἰσ σημεῖα καὶ τέρατα τοῖσ Αἰγυπτίοισ καὶ Αἰθίοψιν. ὅτι οὕτωσ ἄξει βασιλεὺσ Ἀσσυρίων τὴν αἰχμαλωσίαν Αἰγύπτου καὶ Αἰθιόπων, νεανίσκουσ καὶ πρεσβύτασ, γυμνοὺσ καὶ ἀνυποδέτουσ, ἀνακεκαλυμμένουσ τὴν αἰσχύνην Αἰγύπτου. καὶ αἰσχυνθήσονται ἡττηθέντεσ οἱ Αἰγύπτιοι ἐπὶ τοῖσ Αἰθίοψιν, ἐφ̓ οἷσ ἦσαν πεποιθότεσ οἱ Αἰγύπτιοι, ἦσαν γὰρ αὐτοῖσ δόξα. καὶ ἐροῦσιν οἱ κατοικοῦντεσ ἐν τῇ νήσῳ ταύτῃ ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ. ἰδοὺ ἡμεῖσ ἦμεν πεποιθότεσ τοῦ φυγεῖν εἰσ αὐτοὺσ εἰσ βοήθειαν, οἳ οὐκ ἠδύναντο σωθῆναι ἀπὸ βασιλέωσ Ἀσσυρίων. καὶ πῶσ ἡμεῖσ σωθησόμεθα̣ Τὸ ὅραμα τῆσ ἐρήμου. ‐ ΩΣ καταιγὶσ δἰ ἐρήμου διέλθοι ἐξ ἐρήμου ἐρχομένη ἐκ γῆσ, φοβερὸν

τὸ ὅραμα καὶ σκληρὸν ἀνηγγέλη μοι. ὁ ἀθετῶν ἀθετεῖ, ὁ ἀνομῶν ἀνομεῖ. ἐπ̓ ἐμοὶ οἱ Ἐλαμῖται, καὶ οἱ πρέσβεισ τῶν Περσῶν ἐπ̓ ἐμὲ ἔρχονται. νῦν στενάξω καὶ παρακαλέσω ἐμαυτόν. διὰ τοῦτο ἐνεπλήσθη ἡ ὀσφύσ μου ἐκλύσεωσ, καὶ ὠδῖνεσ ἔλαβόν με ὡσ τὴν τίκτουσαν. ἠδίκησα τοῦ μὴ ἀκοῦσαι, ἐσπούδασα τοῦ μὴ βλέπειν. ἡ καρδία μου πλανᾶται, καὶ ἡ ἀνομία με βαπτίζει, ἡ ψυχή μου ἐφέστηκεν εἰσ φόβον. ἑτοίμασον τὴν τράπεζαν. φάγετε, πίετε. ἀναστάντεσ, οἱ ἄρχοντεσ, ἑτοιμάσατε θυρεούσ. ὅτι οὕτωσ εἶπε πρόσ με Κύριοσ. βαδίσασ σεαυτῷ στῆσον σκοπὸν καὶ ὃ ἂν ἴδῃσ ἀνάγγειλον. καὶ εἶδον ἀναβάτασ ἱππεῖσ δύο καὶ ἀναβάτην ὄνου καὶ ἀναβάτην καμήλου. ἀκρόασαι ἀκρόασιν πολλὴν καὶ κάλεσον Οὐρίαν εἰσ τὴν σκοπιὰν Κυρίου. καὶ εἶπεν. ἔστην διαπαντὸσ ἡμέρασ καὶ ἐπὶ τῆσ παρεμβολῆσ ἐγὼ ἔστην ὅλην τὴν νύκτα, καὶ ἰδοὺ αὐτὸσ ἔρχεται ἀναβάτησ ξυνωρίδοσ. καὶ ἀποκριθεὶσ εἶπε. πέπτωκε πέπτωκε Βαβυλών, καὶ πάντα τὰ ἀγάλματα αὐτῆσ, καὶ τὰ χειροποίητα αὐτῆσ συνετρίβησαν εἰσ τὴν γῆν. ἀκούσατε, οἱ καταλελειμμένοι καὶ οἱ ὀδυνώμενοι, ἀκούσατε ἃ ἤκουσα παρὰ Κυρίου σαβαώθ. ὁ Θεὸσ τοῦ Ἰσραὴλ ἀνήγγειλεν ἡμῖν. Τὸ ὅραμα τῆσ Ἰδουμαίασ. ‐ Πρὸσ ἐμὲ καλεῖ παρὰ τοῦ Σηείρ. φυλάσσετε ἐπάλξεισ. φυλάσσω τὸ πρωί̈ καὶ τὴν νύκτα. ἐὰν ζητῇσ, ζήτει καὶ παῤ ἐμοὶ οἴκει. ἐν τῷ δρυμῷ ἑσπέρασ κοιμηθήσῃ ἐν τῇ ὁδῷ Δαιδάν. εἰσ συνάντησιν διψῶντι ὕδωρ φέρετε, οἱ ἐνοικοῦντεσ ἐν χώρᾳ Θαιμάν, ἄρτοισ συναντᾶτε τοῖσ φεύγουσι διὰ τὸ πλῆθοσ τῶν πεφονευμένων καὶ διὰ τὸ πλῆθοσ τῶν πλανωμένων καὶ διὰ τὸ πλῆθοσ τῆσ μαχαίρασ καὶ διὰ τὸ πλῆθοσ τῶν τοξευμάτων τῶν διατεταμένων καὶ διὰ τὸ πλῆθοσ τῶν πεπτωκότων ἐν τῷ πολέμῳ. διότι οὕτωσ εἶπέ μοι Κύριοσ. ἔτι ἐνιαυτὸσ ὡσ ἐνιαυτὸσ μισθωτοῦ, ἐκλείψει ἡ δόξα τῶν υἱῶν Κηδάρ, καὶ τὸ κατάλοιπον τῶν τοξευμάτων τῶν ἰσχυρῶν υἱῶν Κηδὰρ ἔσται ὀλίγον, ὅτι Κύριοσ ὁ Θεὸσ Ἰσραὴλ ἐλάλησεν. Τὸ ρῆμα τῆσ φάραγγοσ Σιών. ‐ ΤΙ ἐγένετό σοι νῦν, ὅτι ἀνέβητε πάντεσ εἰσ δώματα μάταια̣

ἐνεπλήσθη ἡ πόλισ βοώντων. οἱ τραυματίαι σου οὐ τραυματίαι μαχαίρασ, οὐδὲ οἱ νεκροί σου νεκροὶ πολέμων. πάντεσ οἱ ἄρχοντέσ σου πεφεύγασι, καὶ οἱ ἁλόντεσ σκληρῶσ δεδεμένοι εἰσί, καὶ οἱ ἰσχύοντεσ ἐν σοὶ πόρρω πεφεύγασι. διὰ τοῦτο εἶπα. ἄφετέ με, πικρῶσ κλαύσομαι, μὴ κατισχύσητε παρακαλεῖν με ἐπὶ τὸ σύντριμμα τῆσ θυγατρὸσ τοῦ γένουσ μου. ὅτι ἡμέρα ταραχῆσ καὶ ἀπωλείασ καὶ καταπατήματοσ καὶ πλάνησισ παρὰ Κυρίου σαβαὼθ ἐν φάραγγι Σιών. πλανῶνται ἀπὸ μικροῦ ἕωσ μεγάλου, πλανῶνται ἐπὶ τὰ ὄρη. οἱ δὲ Ἐλαμῖται ἔλαβον φαρέτρασ, ἀναβάται ἄνθρωποι ἐφ̓ ἵπποισ καὶ συναγωγὴ παρατάξεωσ. καὶ ἔσονται αἱ ἐκλεκταὶ φάραγγέσ σου πλησθήσονται ἁρμάτων, οἱ δὲ ἱππεῖσ ἐμφράξουσι τὰσ πύλασ σου. καὶ ἀνακαλύψουσι τὰσ πύλασ Ἰούδα. καὶ ἐμβλέψονται τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ εἰσ τοὺσ ἐκλεκτοὺσ οἴκουσ τῆσ πόλεως καὶ ἀνακαλύψουσι τὰ κρυπτὰ τῶν οἴκων τῆσ ἄκρασ Δαυίδ. καὶ εἴδοσαν ὅτι πλείουσ εἰσὶ καὶ ὅτι ἀπέστρεψε τὸ ὕδωρ τῆσ ἀρχαίασ κολυμβήθρασ εἰσ τὴν πόλιν καὶ ὅτι καθείλοσαν τοὺσ οἴκουσ Ἱερουσαλὴμ εἰσ ὀχύρωμα τείχουσ τῇ πόλει. καὶ ἐποιήσατε ἑαυτοῖσ ὕδωρ ἀναμέσον τῶν δύο τειχῶν ἐσώτερον τῆσ κολυμβήθρασ τῆσ ἀρχαίασ καὶ οὐκ ἐνεβλέψατε εἰσ τὸν ἀπ̓ ἀρχῆσ ποιήσαντα αὐτὴν καὶ τὸν κτίσαντα αὐτὴν οὐκ εἴδετε. καὶ ἐκάλεσε Κύριοσ Κύριοσ σαβαὼθ ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ κλαυθμὸν καὶ κοπετὸν καὶ ξύρησιν καὶ ζῶσιν σάκκων, αὐτοὶ δὲ ἐποιήσαντο εὐφροσύνην καὶ ἀγαλλίαμα σφάζοντεσ μόσχουσ καὶ θύοντεσ πρόβατα, ὥστε φαγεῖν κρέατα καὶ πιεῖν οἶνον λέγοντεσ. φάγωμεν καὶ πίωμεν, αὔριον γὰρ ἀποθνήσκομεν. καὶ ἀνακεκαλυμμένα ταῦτά ἐστιν ἐν τοῖσ ὠσὶ Κυρίου σαβαώθ, ὅτι οὐκ ἀφεθήσεται ὑμῖν αὕτη ἡ ἁμαρτία, ἕωσ ἂν ἀποθάνητε. Τάδε λέγει Κύριοσ σαβαώθ. πορεύου εἰσ τὸ παστοφόριον, πρὸσ Σομνᾶν τὸν ταμίαν καὶ εἶπον αὐτῷ. τί σὺ ὧδε, καὶ τί σοί ἐστιν ὧδε, ὅτι ἐλατόμησασ σεαυτῷ ὧδε μνημεῖον καὶ ἐποίησασ σεαυτῷ ἐν ὑψηλῷ μνημεῖον καὶ ἔγραψασ σεαυτῷ ἐν πέτρα σκηνήν̣ ἰδοὺ δὴ Κύριοσ σαβαὼθ ἐκβαλεῖ καὶ ἐκτρίψει ἄνδρα καὶ ἀφελεῖ τὴν στολήν σου καὶ τὸν στέφανόν σου τὸν ἔνδοξον καὶ ρίψει σε εἰσ χώραν μεγάλην καὶ ἀμέτρητον, καὶ ἐκεῖ ἀποθανῇ. καὶ θήσει τὸ ἅρμα σου τὸ καλὸν εἰσ ἀτιμίαν καὶ τὸν οἶκον τοῦ ἄρχοντόσ σου εἰσ καταπάτημα. καὶ ἀφαιρεθήσῃ ἐκ τῆσ οἰκονομίασ σου καὶ ἐκ τῆσ στάσεώσ σου. καὶ ἔσται ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ καλέσω τὸν παῖδά μου Ἐλιακεὶμ τὸν τοῦ Χελκίου καὶ ἐνδύσω αὐτὸν τὴν στολήν σου καὶ τὸν στέφανόν σου δώσω αὐτῷ καὶ κράτοσ καὶ τὴν οἰκονομίαν σου δώσω εἰσ τὰσ χεῖρασ αὐτοῦ, καὶ ἔσται ὡσ πατὴρ τοῖσ ἐνοικοῦσιν ἐν Ἱερουσαλὴμ καὶ τοῖσ ἐνοικοῦσιν ἐν Ἰούδᾳ. καὶ δώσω τὴν δόξαν Δαυὶδ αὐτῷ, καὶ ἄρξει, καὶ οὐκ ἔσται ὁ ἀντιλέγων. καὶ δώσω αὐτῷ τὴν κλεῖδα οἴκου Δαυὶδ ἐπὶ τῷ ὤμῳ αὐτοῦ καὶ ἀνοίξει, καὶ οὐκ ἔσται ὁ ἀποκλείων, καὶ κλείσει καὶ οὐκ ἔσται ὁ ἀνοίγων. καὶ στήσω αὐτὸν ἄρχοντα ἐν τόπῳ πιστῷ καὶ ἔσται εἰσ θρόνον δόξησ τοῦ οἴκου τοῦ πατρὸσ αὐτοῦ. καὶ ἔσται πεποιθὼσ ἐπ̓ αὐτὸν πᾶσ ἔνδοξοσ ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ πατρὸσ αὐτοῦ, ἀπὸ μικροῦ ἕωσ μεγάλου, καὶ ἔσονται ἐπικρεμάμενοι αὐτῷ. ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ‐ τάδε λέγει Κύριοσ σαβαώθ ‐ κινηθήσεται ὁ ἄνθρωποσ ὁ ἐστηριγμένοσ ἐν τόπῳ πιστῷ καὶ ἀφαιρεθήσεται. καὶ πεσεῖται, καὶ ἐξολοθρευθήσεται ἡ δόξα ἡ ἐπ̓ αὐτόν, ὅτι Κύριοσ ἐλάλησεν. Τὸ ὅραμα Τύρου. ‐ ΟΛΟΛΥΞΑΤΕ, πλοῖα Καρχηδόνοσ, ὅτι ἀπώλετο, καὶ οὐκέτι ἔρχονται ἐκ γῆσ Κιτιαίων. ἦκται αἰχμάλωτοσ.

τίνι ὅμοιοι γεγόνασιν οἱ ἐνοικοῦντεσ ἐν τῇ νήσῳ μετάβολοι Φοινίκησ διαπερῶντεσ τὴν θάλασσαν ἐν ὕδατι πολλῷ, σπέρμα μεταβόλων̣ ὡσ ἀμητοῦ εἰσφερομένου οἱ μετάβολοι τῶν ἐθνῶν. αἰσχύνθητι, Σιδών, εἶπεν ἡ θάλασσα. ἡ δὲ ἰσχὺσ τῆσ θαλάσσησ εἶπεν. οὐκ ὤδινον οὐδὲ ἔτεκον οὐδὲ ἐξέθρεψα νεανίσκουσ οὐδὲ ὕψωσα παρθένουσ. ὅταν δὲ ἀκουστὸν γένηται Αἰγύπτῳ, λήψεται αὐτοὺσ ὀδύνη περὶ Τύρου. ἀπέλθατε εἰσ Καρχηδόνα, ὀλολύξατε, οἱ κατοικοῦντεσ ἐν τῇ νήσῳ ταύτῃ. οὐχ αὕτη ἦν ὑμῶν ἡ ὕβρισ ἀπ̓ ἀρχῆσ πρὶν ἢ παραδοθῆναι αὐτήν̣ τίσ ταῦτα ἐβούλευσεν ἐπὶ Τύρον̣ μὴ ἥσσων ἐστὶν ἢ οὐκ ἰσχύει̣ οἱ ἔμποροι αὐτῆσ ἔνδοξοι, ἄρχοντεσ τῆσ γῆσ. Κύριοσ σαβαὼθ ἐβουλεύσατο παραλῦσαι πᾶσαν τὴν ὕβριν τῶν ἐνδόξων καὶ ἀτιμάσαι πᾶν ἔνδοξον ἐπὶ τῆσ γῆσ. ἐργάζου τὴν γῆν σου, καὶ γὰρ πλοῖα οὐκέτι ἔρχεται ἐκ Καρχηδόνοσ. ἡ δὲ χείρ σου οὐκέτι ἰσχύει κατὰ θάλασσαν, ἡ παροξύνουσα βασιλεῖσ. Κύριοσ σαβαὼθ ἐνετείλατο περὶ Χαναὰν ἀπολέσαι αὐτῆσ τὴν ἰσχύν. καὶ ἐροῦσιν. οὐκέτι οὐ μὴ προσθῆτε τοῦ ὑβρίζειν καὶ ἀδικεῖν τὴν θυγατέρα Σιδῶνοσ. καὶ ἐὰν ἀπέλθῃσ εἰσ Κιτιεῖσ, οὐδὲ ἐκεῖ ἀνάπαυσισ ἔσται σοι. καὶ εἰσ γῆν Χαλδαίων, καὶ αὕτη ἠρήμωται ἀπὸ τῶν Ἀσσυρίων, οὐδὲ ἐκεῖ σοι ἀνάπαυσισ ἔσται, ὅτι ὁ τοῖχοσ αὐτῆσ πέπτωκεν. ὀλολύξατε, πλοῖα Καρχηδόνοσ, ὅτι ἀπόλωλε τὸ ὀχύρωμα ὑμῶν. καὶ ἔσται ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ καταλειφθήσεται Τύροσ ἔτη ἑβδομήκοντα ὡσ χρόνοσ βασιλέωσ, ὡσ χρόνοσ ἀνθρώπου. καὶ ἔσται μετὰ ἑβδομήκοντα ἔτη, ἔσται Τύροσ ὡσ ᾆσμα πόρνησ. λαβὲ κιθάραν, ρέμβευσον, πόλισ πόρνη ἐπιλελησμένη. καλῶσ κιθάρισον, πολλὰ ᾆσον, ἵνα σου μνεία γένηται. καὶ ἔσται μετὰ τὰ ἑβδομήκοντα ἔτη, ἐπισκοπὴν ποιήσει ὁ Θεὸσ Τύρου, καὶ πάλιν ἀποκατασταθήσεται εἰσ τὸ ἀρχαῖον. καὶ ἔσται ἐμπόριον πάσαισ ταῖσ βασιλείασ τῆσ οἰκουμένησ. καὶ ἔσται αὐτῆσ ἡ ἐμπορία καὶ ὁ μισθὸσ ἅγιον Κυρίῳ. οὐκ αὐτοῖσ συναχθήσεται, ἀλλὰ τοῖσ κατοικοῦσιν ἔναντι Κυρίου πᾶσα ἡ ἐμπορία αὐτῆσ φαγεῖν καὶ πιεῖν καὶ ἐμπλησθῆναι εἰσ συμβολὴν μνημόσυνον ἔναντι Κυρίου. ΙΔΟΥ Κύριοσ καταφθείρει τὴν οἰκουμένην καὶ ἐρημώσει αὐτὴν καὶ ἀνακαλύψει τὸ πρόσωπον αὐτῆσ καὶ διασπερεῖ τοὺσ ἐνοικοῦντασ ἐν αὐτῇ.

καὶ ἔσται ὁ λαὸσ ὡσ ὁ ἱερεὺσ καὶ ὁ παῖσ ὡσ ὁ κύριοσ καὶ ἡ θεράπαινα ὡσ ἡ κυρία. ἔσται ὁ ἀγοράζων ὡσ ὁ πωλῶν, ὁ δανείζων ὡσ ὁ δανειζόμενοσ καὶ ὁ ὀφείλων ὡσ ᾧ ὀφείλει. φθορᾷ φθαρήσεται ἡ γῆ, καὶ προνομῇ προνομευθήσεται ἡ γῆ. τὸ γὰρ στόμα Κυρίου ἐλάλησε ταῦτα. ἐπένθησεν ἡ γῆ, καὶ ἐφθάρη ἡ οἰκουμένη, ἐπένθησαν οἱ ὑψηλοὶ τῆσ γῆσ. ἡ δὲ γῆ ἠνόμησε διὰ τοὺσ κατοικοῦντασ αὐτήν, διότι παρήλθοσαν τὸν νόμον καὶ ἤλλαξαν τὰ προστάγματα, διαθήκην αἰώνιον. διὰ τοῦτο ἀρὰ ἔδεται τὴν γῆν, ὅτι ἡμάρτοσαν οἱ κατοικοῦντεσ αὐτήν. διὰ τοῦτο πτωχοὶ ἔσονται οἱ ἐνοικοῦντεσ ἐν τῇ γῇ, καὶ καταλειφθήσονται ἄνθρωποι ὀλίγοι. πενθήσει οἶνοσ, πενθήσει ἄμπελοσ, στενάξουσι πάντεσ οἱ εὐφραινόμενοι τὴν ψυχήν. πέπαυται εὐφροσύνη τυμπάνων, πέπαυται αὐθαδεία καὶ πλοῦτοσ ἀσεβῶν, πέπαυται φωνὴ κιθάρασ. ἠσχύνθησαν οὐκ ἔπιον οἶνον, πικρὸν ἐγένετο τὸ σίκερα τοῖσ πίνουσιν. ἠρημώθη πᾶσα πόλισ, κλείσει οἰκίαν τοῦ μὴ εἰσελθεῖν. ὀλολύζεται περὶ τοῦ οἴνου πανταχῆ. πέπαυται πᾶσα εὐφροσύνη τῆσ γῆσ, ἀπῆλθε πᾶσα εὐφροσύνη τῆσ γῆσ. καὶ καταλειφθήσονται πόλεισ ἔρημοι, καὶ οἶκοι ἐγκαταλελειμμένοι ἀπολοῦνται. ταῦτα πάντα ἔσται ἐν τῇ γῆ ἐν μέσῳ τῶν ἐθνῶν, ὃν τρόπον ἐάν τισ καλαμήσηται ἐλαίαν, οὕτωσ καλαμήσονται αὐτούσ, καὶ ἐὰν παύσηται ὁ τρύγητοσ. οὗτοι φωνῇ βοήσονται, οἱ δὲ καταλειφθέντεσ ἐπὶ τῆσ γῆσ εὐφρανθήσονται ἅμα τῇ δόξῃ Κυρίου. ταραχθήσεται τὸ ὕδωρ τῆσ θαλάσσησ. διὰ τοῦτο ἡ δόξα Κυρίου ἐν ταῖσ νήσοισ ἔσται τῆσ θαλάσσησ, τὸ ὄνομα Κυρίου ἔνδοξον ἔσται, Κύριε ὁ Θεὸσ Ἰσραήλ. ἀπὸ τῶν πτερύγων τῆσ γῆσ τέρατα ἠκούσαμεν, ἐλπὶσ τῷ εὐσεβεῖ. καὶ ἐροῦσιν. οὐαὶ τοῖσ ἀθετοῦσιν, οἱ ἀθετοῦντεσ τὸν νόμον. φόβοσ καὶ βόθυνοσ καὶ παγὶσ ἐφ̓ ὑμᾶσ τοὺσ ἐνοικοῦντασ ἐπὶ τῆσ γῆσ. καὶ ἔσται ὁ φεύγων τὸν φόβον ἐμπεσεῖται εἰσ τὸν βόθυνον, ὁ δὲ ἐκβαίνων ἐκ τοῦ βοθύνου ἁλώσεται ὑπὸ τῆσ παγίδοσ, ὅτι θυρίδεσ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἠνεῴχθησαν, καὶ σεισθήσεται τὰ θεμέλια τῆσ γῆσ. ταραχῇ ταραχθήσεται ἡ γῆ, καὶ ἀπορίᾳ ἀπορηθήσεται ἡ γῆ. ἔκλινεν ὡσ ὁ μεθύων καὶ κραιπαλῶν, καὶ σεισθήσεται ὡσ ὀπωροφυλάκιον ἡ γῆ, καὶ πεσεῖται καὶ οὐ μὴ δύνηται ἀναστῆναι, κατίσχυσε γὰρ ἐπ̓ αὐτῆσ ἡ ἀνομία. καὶ ἐπάξει ὁ Θεὸσ ἐπὶ τὸν κόσμον τοῦ οὐρανοῦ τὴν χεῖρα καὶ ἐπὶ τοὺσ βασιλεῖσ τῆσ γῆσ. καὶ συνάξουσι καὶ ἀποκλείσουσιν εἰσ ὀχύρωμα καὶ εἰσ δεσμωτήριον, διὰ πολλῶν γενεῶν ἐπισκοπὴ ἔσται αὐτῶν. καὶ τακήσεται ἡ πλίνθοσ, καὶ πεσεῖται τὸ τεῖχοσ, ὅτι βασιλεύσει Κύριοσ ἐν Σιὼν καὶ ἐν Ἱερουσαλήμ, καὶ ἐνώπιον τῶν πρεσβυτέρων δοξασθήσεται. ΚΥΡΙΕ ὁ Θεόσ μου, δοξάσω σε, ὑμνήσω τὸ ὄνομά σου, ὅτι ἐποίησασ θαυμαστὰ πράγματα, βουλὴν ἀρχαίαν ἀληθινήν. γένοιτο, Κύριε.

ὅτι ἔθηκασ πόλεισ εἰσ χῶμα, πόλεισ ὀχυρὰσ τοῦ μὴ πεσεῖν αὐτῶν τὰ θεμέλια. τῶν ἀσεβῶν πόλισ εἰσ τὸν αἰῶνα οὐ μὴ οἰκοδομηθῇ. διὰ τοῦτο εὐλογήσει σε ὁ λαὸσ ὁ πτωχόσ, καὶ πόλεισ ἀνθρώπων ἀδικουμένων εὐλογήσουσί σε. ἐγένου γὰρ πάσῃ πόλει ταπεινῇ βοηθὸσ καὶ τοῖσ ἀθυμήσασι δἰ ἔνδειαν σκέπη, ἀπὸ ἀνθρώπων πονηρῶν ρύσῃ αὐτούσ, σκέπη διψώντων καὶ πνεῦμα ἀνθρώπων ἀδικουμένων. ὡσ ἄνθρωποι ὀλιγόψυχοι διψῶντεσ ἐν Σιών, ἀπὸ ἀνθρώπων ἀσεβῶν, οἷσ ἡμᾶσ παρέδωκασ. καὶ ποιήσει Κύριοσ σαβαὼθ πᾶσι τοῖσ ἔθνεσιν ἐπὶ τὸ ὄροσ τοῦτο. πίονται εὐφροσύνην, πίονται οἶνον, χρίσονται μύρον. ἐν τῷ ὄρει τούτῳ παράδοσ ταῦτα πάντα τοῖσ ἔθνεσιν. ἡ γὰρ βουλὴ αὕτη ἐπὶ πάντα τὰ ἔθνη. κατέπιεν ὁ θάνατοσ ἰσχύσασ, καὶ πάλιν ἀφεῖλε Κύριοσ ὁ Θεὸσ πᾶν δάκρυον ἀπὸ παντὸσ προσώπου. τὸ ὄνειδοσ τοῦ λαοῦ ἀφεῖλεν ἀπὸ πάσησ τῆσ γῆσ, τὸ γὰρ στόμα Κυρίου ἐλάλησε. καὶ ἐροῦσι τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ. ἰδοὺ ὁ Θεὸσ ἡμῶν ἐφ̓ ᾧ ἠλπίζομεν καὶ ἠγαλλιώμεθα, καὶ σώσει ἡμᾶσ. οὗτοσ Κύριοσ, ὑπεμείναμεν αὐτὸν καὶ ἀγαλλιασόμεθα καὶ ἐφρανθησόμεθα ἐπὶ τῇ σωτηρίᾳ ἡμῶν, ὅτι ἀνάπαυσιν δώσει ὁ Θεὸσ ἐπὶ τὸ ὄροσ τοῦτο, καὶ καταπατηθήσεται ἡ Μωαβῖτισ, ὃν τρόπον πατοῦσιν ἅλωνα ἐν ἁμάξαισ. καὶ ἀνήσει τὰσ χεῖρασ αὐτοῦ, ὃν τρόπον καὶ αὐτὸσ ἐταπείνωσε τοῦ ἀπολέσαι, καὶ ταπεινώσει τὴν ὕβριν αὐτοῦ, ἐφ̓ ἃ τὰσ χεῖρασ ἐπέβαλε. καὶ τὸ ὕψοσ τῆσ καταφυγῆσ τοῦ τοίχου ταπεινώσει, καὶ καταβήσεται ἕωσ τοῦ ἐδάφουσ. Τῌ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ᾄσονται τὸ ᾆσμα τοῦτο ἐπὶ γῆσ Ἰούδα. ἰδοὺ πόλισ ἰσχυρά, καὶ σωτήριον ἡμῶν θήσει τεῖχοσ καὶ περίτειχοσ.

ἀνοίξατε πύλασ, εἰσελθέτω λαὸσ φυλάσσων δικαιοσύνην καὶ φυλάσσων ἀλήθειαν, ἀντιλαμβανόμενοσ ἀληθείασ καὶ φυλάσσων εἰρήνην. ὅτι ἐπὶ σοὶ ἐλπίδι ἤλπισαν, Κύριε, ἕωσ τοῦ αἰῶνοσ, ὁ Θεὸσ ὁ μέγασ, ὁ αἰώνιοσ, ὃσ ταπεινώσασ κατήγαγεσ τοὺσ ἐνοικοῦντασ ἐν ὑψηλοῖσ. πόλεισ ὀχυρὰσ καταβαλεῖσ καὶ κατάξεισ ἕωσ ἐδάφουσ, καὶ πατήσουσιν αὐτοὺσ πόδεσ πρᾳέων καὶ ταπεινῶν. ὁδὸσ εὐσεβῶν εὐθεῖα ἐγένετο, καὶ παρεσκευασμένη ἡ ὁδὸσ τῶν εὐσεβῶν. ἡ γὰρ ὁδὸσ Κυρίου κρίσισ. ἠλπίσαμεν ἐπὶ τῷ ὀνόματί σου καὶ ἐπὶ τῇ μνείᾳ, ᾗ ἐπιθυμεῖ ἡ ψυχὴ ἡμῶν. ἐκ νυκτὸσ ὀρθρίζει τὸ πνεῦμα μου πρόσ σε, ὁ Θεόσ, διότι φῶσ τὰ προστάγματά σου ἐπὶ τῆσ γῆσ. δικαιοσύνην μάθετε, οἱ ἐνοικοῦντεσ ἐπὶ τῆσ γῆσ. πέπαυται γὰρ ὁ ἀσεβήσ. πᾶσ ὃσ οὐ μὴ μάθῃ δικαιοσύνην ἐπὶ τῆσ γῆσ, ἀλήθειαν οὐ μὴ ποιήσει. ἀρθήτω ὁ ἀσεβήσ, ἵνα μὴ ἴδῃ τὴν δόξαν Κυρίου. Κύριε, ὑψηλόσ σου ὁ βραχίων, καὶ οὐκ ᾔδεισαν, γνόντεσ δὲ αἰσχυνθήσονται. ζῆλοσ λήψεται λαὸν ἀπαίδευτον, καὶ νῦν πῦρ τοὺσ ὑπεναντίουσ ἔδεται. Κύριε ὁ Θεὸσ ἡμῶν, εἰρήνην δὸσ ἡμῖν, πάντα γὰρ ἀπέδωκασ ἡμῖν. Κύριε ὁ Θεὸσ ἡμῶν, κτῆσαι ἡμᾶσ, Κύριε, ἐκτόσ σου ἄλλον οὐκ οἴδαμεν, τὸ ὄνομά σου ὀνομάζομεν. οἱ δὲ νεκροὶ ζωὴν οὐ μὴ ἴδωσιν, οὐδὲ ἰατροὶ οὐ μὴ ἀναστήσουσι. διὰ τοῦτο ἐπήγαγεσ καὶ ἀπώλεσασ καὶ ᾖρασ πᾶν ἄρσεν αὐτῶν. πρόσθεσ αὐτοῖσ κακά, Κύριε, πρόσθεσ κακὰ τοῖσ ἐνδόξοισ τῆσ γῆσ. Κύριε, ἐν θλίψει ἐμνήσθην σου, ἐν θλίψει μικρᾷ ἡ παιδεία σου ἡμῖν. καὶ ὡσ ἡ ὠδίνουσα ἐγγίζει τοῦ τεκεῖν καὶ ἐπὶ τῇ ὠδῖνι αὐτῆσ ἐκέκραξεν, οὕτωσ ἐγενήθημεν τῷ ἀγαπητῷ σου διὰ τὸν φόβον σου, Κύριε. ἐν γαστρὶ ἐλάβομεν καὶ ὠδινήσαμεν καὶ ἐτέκομεν. πνεῦμα σωτηρίασ σου ἐποιήσαμεν ἐπὶ τῆσ γῆσ, οὐ πεσούμεθα, ἀλλὰ πεσοῦνται πάντεσ οἱ ἐνοικοῦντεσ ἐπὶ τῆσ γῆσ. ἀναστήσονται οἱ νεκροί, καὶ ἐγερθήσονται οἱ ἐν τοῖσ μνημείοισ, καὶ εὐφρανθήσονται οἱ ἐν τῇ γῇ. ἡ γὰρ δρόσοσ ἡ παρὰ σοῦ ἴαμα αὐτοῖσ ἐστιν, ἡ δὲ γῆ τῶν ἀσεβῶν πεσεῖται. βάδιζε, λαόσ μου, εἴσελθε εἰσ τὰ ταμιεῖά σου, ἀπόκλεισον τὴν θύραν σου, ἀποκρύβηθι μικρὸν ὅσον ὅσον, ἕωσ ἂν παρέλθῃ ἡ ὀργὴ Κυρίου. ἰδοὺ γὰρ Κύριοσ ἀπὸ τοῦ ἁγίου ἐπάγει τὴν ὀργὴν ἐπὶ τοὺσ ἐνοικοῦντασ ἐπὶ τῆσ γῆσ, καὶ ἀνακαλύψει ἡ γῆ τὸ αἷμα αὐτῆσ καὶ οὐ κατακαλύψει τοὺσ ἀνῃρημένουσ ἐπ̓ αὐτῆσ. ΕΝ τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ἐπάξει ὁ Θεὸσ τὴν μάχαιραν τὴν ἁγίαν καὶ τὴν μεγάλην καὶ τὴν ἰσχυρὰν ἐπὶ τὸν δράκοντα ὄφιν φεύγοντα, ἐπὶ τὸν δράκοντα ὄφιν σκολιὸν καὶ ἀνελεῖ τὸν δράκοντα.

τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ἀμπελὼν καλὸσ ἐπιθύμημα ἐξάρχειν κατ̓ αὐτῆσ. ἐγὼ πόλισ ὀχυρά, πόλισ πολιουρκουμένη, μάτην ποτιῶ αὐτήν. ἁλώσεται γὰρ νυκτόσ, ἡμέρασ δὲ πεσεῖται τὸ τεῖχοσ. οὐκ ἔστιν ἣ οὐκ ἐπελάβετο αὐτῆσ. τίσ με θήσει φυλάσσειν καλάμην ἐν ἀγρῷ̣ διὰ τὴν πολεμίαν ταύτην ἠθέτηκα αὐτήν. τοίνυν διὰ τοῦτο ἐποίησε Κύριοσ πάντα ὅσα συνέταξε. κατακέκαυμαι, βοήσονται οἱ ἐνοικοῦντεσ ἐν αὐτῇ, ποιήσωμεν εἰρήνην αὐτῷ, ποιήσωμεν εἰρήνην. οἱ ἐρχόμενοι, τέκνα Ἰακώβ, βλαστήσει καὶ ἐξανθήσει Ἰσραήλ, καὶ ἐμπλησθήσεται ἡ οἰκουμένη τοῦ καρποῦ αὐτοῦ, μὴ ὡσ αὐτὸσ ἐπάταξε, καὶ αὐτὸσ οὕτωσ πληγήσεται, καὶ ὡσ αὐτὸσ ἀνεῖλεν, οὕτωσ ἀναιρεθήσεται̣ μαχόμενοσ καὶ ὀνειδίζων ἐξαποστελεῖ αὐτούσ. οὐ σὺ ἦσθα ὁ μελετῶν τῷ πνεύματι τῷ σκληρῷ ἀνελεῖν αὐτοὺσ πνεύματι θυμοῦ̣ διὰ τοῦτο ἀφαιρεθήσεται ἡ ἀνομία Ἰακώβ, καὶ τοῦτό ἐστιν ἡ εὐλογία αὐτοῦ, ὅταν ἀφέλωμαι τὴν ἁμαρτίαν αὐτοῦ, ὅταν θῶσι πάντασ τοὺσ λίθουσ τῶν βωμῶν κατακεκομμένουσ ὡσ κονίαν λεπτήν. καὶ οὐ μὴ μείνῃ τὰ δένδρα αὐτῶν, καὶ τὰ εἴδωλα αὐτῶν ἐκκεκομμένα ὥσπερ δρυμὸσ μακράν. τὸ κατοικούμενον ποίμνιον ἀνειμένον ἔσται, ὡσ ποίμνιον καταλελειμμένον καὶ ἔσται πολὺν χρόνον εἰσ βόσκημα, καὶ ἐκεῖ ἀναπαύσονται ποίμνια. καὶ μετὰ χρόνον οὐκ ἔσται ἐν αὐτῇ πᾶν χλωρὸν διὰ τὸ ξηρανθῆναι. γυναῖκεσ ἐρχόμεναι ἀπὸ θέασ, δεῦτε. οὐ γὰρ λαόσ ἐστιν ἔχων σύνεσιν, διὰ τοῦτο οὐ μὴ οἱκτειρήσῃ ὁ ποιήσασ αὐτούσ, οὐδὲ ὁ πλάσασ αὐτοὺσ οὐ μὴ ἐλεήσῃ. καὶ ἔσται ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ συμφράξει ὁ Θεὸσ ἀπὸ τῆσ διώρυγοσ τοῦ ποταμοῦ ἕωσ Ρινοκορούρων, ὑμεῖσ δὲ συναγάγετε τοὺσ υἱοὺσ Ἰσραὴλ κατὰ ἕνα ἕνα. καὶ ἔσται ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ σαλπιοῦσι τῇ σάλπιγγι τῇ μεγάλῃ, καὶ ἥξουσιν οἱ ἀπολόμενοι ἐν τῇ χώρᾳ τῶν Ἀσσυρίων καὶ οἱ ἀπολόμενοι ἐν Αἰγύπτῳ καὶ προσκυνήσουσι τῷ Κυρίῳ ἐπὶ τὸ ὄροσ τὸ ἅγιον ἐν Ἱερουσαλήμ. ΟΥΑΙ τῷ στεφάνῳ τῆσ ὕβρεωσ, οἱ μισθωτοὶ Ἐφραίμ. τὸ ἄνθοσ τὸ ἐκπεσὸν ἐκ τῆσ δόξησ ἐπὶ τῆσ κορυφῆσ τοῦ ὄρουσ τοῦ παχέοσ, οἱ μεθύοντεσ ἄνευ οἴνου.

ἰδοὺ ἰσχυρὸν καὶ σκληρὸν ὁ θυμὸσ Κυρίου ὡσ χάλαζα καταφερομένη οὐκ ἔχουσα σκέπην, βίᾳ καταφερομένη. ὡσ ὕδατοσ πολὺ πλῆθοσ σῦρον χώραν τῇ γῇ ποιήσει ἀνάπαυσιν ταῖσ χερσί. καὶ τοῖσ ποσὶ καταπατηθήσεται ὁ στέφανοσ τῆσ ὕβρεωσ, οἱ μισθωτοὶ τοῦ Ἐφραίμ. καὶ ἔσται τὸ ἄνθοσ τὸ ἐκπεσὸν τῆσ ἐλπίδοσ τῆσ δόξησ ἐπ̓ ἄκρου τοῦ ὄρουσ τοῦ ὑψηλοῦ ὡσ πρόδρομοσ σύκου, ὁ ἰδὼν αὐτό, πρὶν ἢ εἰσ τὴν χεῖραν αὐτοῦ λαβεῖν, θελήσει αὐτὸ καταπιεῖν. τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ἔσται Κύριοσ σαβαὼθ ὁ στέφανοσ τῆσ ἐλπίδοσ ὁ πλακεὶσ τῆσ δόξησ τῷ καταλειφθέντι μου λαῷ. καταλειφθήσονται ἐπὶ πνεύματι κρίσεωσ ἐπὶ κρίσιν καὶ ἰσχὺν κωλύων ἀνελεῖν. οὗτοι γὰρ οἴνω πεπλανημένοι εἰσίν, ἐπλανήθησαν διὰ τὸ σίκερα. ἱερεὺσ καὶ προφήτησ ἐξέστησαν διὰ τὸ σίκερα, κατεπόθησαν διὰ τὸν οἶνον, ἐσείσθησαν ἀπὸ τῆσ μέθησ, ἐπλανήθησαν. τοῦτ̓ ἔστι φάσμα. ἀρὰ ἔδεται ταύτην τὴν βουλήν. αὕτη γὰρ ἡ βουλὴ ἕνεκεν πλεονεξίασ. τίνι ἀνηγγείλαμεν κακὰ καὶ τίνι ἀνηγγείλαμεν ἀγγελίαν, οἱ ἀπογεγαλακτισμένοι ἀπὸ γάλακτοσ, οἱ ἀπεσπασμένοι ἀπὸ μαστοῦ̣ θλῖψιν ἐπὶ θλῖψιν προσδέχου, ἐλπίδα ἐπ̓ ἐλπίδι, ἔτι μικρὸν ἔτι μικρὸν διὰ φαυλισμὸν χειλέων διὰ γλώσσησ ἑτέρασ, ὅτι λαλήσουσι τῷ λαῷ τούτῳ λέγοντεσ αὐτῷ. τοῦτο τὸ ἀνάπαυμα τῷ πεινῶντι καὶ τοῦτο τὸ σύντριμμα, καὶ οὐκ ἠθέλησαν ἀκούειν. καὶ ἔσται αὐτοῖσ τὸ λόγιον Κυρίου τοῦ Θεοῦ θλῖψισ ἐπὶ θλῖψιν, ἐλπὶσ ἐπ̓ ἐλπίδι, ἔτι μικρὸν ἔτι μικρόν, ἵνα πορευθῶσι καὶ πέσωσιν εἰσ τὰ ὀπίσω καὶ κινδυνεύσουσι καὶ συντριβήσονται καὶ ἁλώσονται. διὰ τοῦτο ἀκούσατε λόγον Κυρίου, ἄνδρεσ τεθλιμμένοι καὶ ἄρχοντεσ τοῦ λαοῦ τούτου τοῦ ἐν Ἰερουσαλήμ. ὅτι εἴπατε. ἐποιήσαμεν διαθήκην μετὰ τοῦ ᾅδου καὶ μετὰ τοῦ θανάτου συνθήκασ, καταιγὶσ φερομένη ἐὰν παρέλθῃ οὐ μὴ ἔλθῃ ἐφ̓ ἡμᾶσ. ἐθήκαμεν ψεῦδοσ τὴν ἐλπίδα ἡμῶν καὶ τῷ ψεύδει σκεπασθησόμεθα. διὰ τοῦτο οὕτω λέγει Κύριοσ Κύριοσ. ἰδοὺ ἐγὼ ἐμβαλῶ εἰσ τὰ θεμέλια Σιὼν λίθον πολυτελῆ ἐκλεκτὸν ἀκρογωνιαῖον, ἔντιμον, εἰσ τὰ θεμέλια αὐτῆσ, καὶ ὁ πιστεύων ἐπ̓ αὐτῷ οὐ μὴ καταισχυνθῇ. καὶ θήσω κρίσιν εἰσ ἐλπίδα, ἡ δὲ ἐλεημοσύνη μου εἰσ σταθμούσ, καὶ οἱ πεποιθότεσ μάτην ψεύδει. ὅτι οὐ μὴ παρέλθῃ ὑμᾶσ καταιγίσ, μὴ καὶ ἀφέλῃ ὑμῶν τὴν διαθήκην τοῦ θανάτου, καὶ ἡ ἐλπὶσ ὑμῶν ἡ πρὸσ τὸν ᾅδην οὐ μὴ ἐμμείνῃ. καταιγὶσ φερομένη ἐὰν ἐπέλθῃ, ἔσεσθε αὐτῇ εἰσ καταπάτημα. ὅταν παρέλθῃ, λήψεται ὑμᾶσ. πρωί̈ πρωί̈ παρελεύσεται ἡμέρασ, καὶ ἐν νυκτὶ ἔσται ἐλπὶσ πονηρά. μάθετε ἀκούειν. στενοχωρούμενοι οὐ δυνάμεθα μάχεσθαι, αὐτοὶ δὲ ἀσθενοῦμεν τοῦ ὑμᾶσ συναχθῆναι. ὥσπερ ὄροσ ἀσεβῶν ἀναστήσεται Κύριοσ, καὶ ἔσται ἐν τῇ φάραγγι Γαβαών. μετὰ θυμοῦ ποιήσει τὰ ἔργα αὐτοῦ, πικρίασ ἔργον. ὁ δὲ θυμὸσ αὐτοῦ ἀλλοτρίωσ χρήσεται, καὶ ἡ πικρία αὐτοῦ ἀλλοτρία. καὶ ὑμεῖσ μὴ εὐφρανθείητε, μηδὲ ἰσχυσάτωσαν ὑμῶν οἱ δεσμοὶ διότι συντετελεσμένα καὶ συντετμημένα πράγματα ἤκουσα παρὰ Κυρίου σαβαώθ, ἃ ποιήσει ἐπὶ πᾶσαν τὴν γῆν. ἐνωτίζεσθε καὶ ἀκούετε τῆσ φωνῆσ μου, προσέχετε καὶ ἀκούεται τοὺσ λόγουσ μου. μὴ ὅλην τὴν ἡμέραν ἀροτριάσει ὁ ἀροτριῶν̣ ἢ σπόρον προετοιμάσει πρὶν ἐργάσασθαι τὴν γῆν̣ οὐχ ὅταν ὁμαλίσῃ τὸ πρόσωπον αὐτῆσ, τότε σπείρει μικρὸν μελάνθιον ἢ κύμινον καὶ πάλιν σπείρει πυρὸν καὶ κριθὴν καὶ κέγχρον καὶ ζέαν ἐν τοῖσ ὁρίοισ σου̣ καὶ παιδευθήσῃ κρίματι Θεοῦ σου καὶ εὐφρανθήσῃ. οὐ γὰρ μετὰ σκληρότητοσ καθαίρεται τὸ μελάνθιον, οὐδὲ τροχὸσ ἁμάξησ περιάξει ἐπὶ τὸν κύμινον, ἀλλὰ ράβδῳ τινάσσεται τὸ μελάνθιον, τὸ δὲ κύμινον μετὰ ἄρτου βρωθήσεται. οὐ γὰρ εἰσ τὸν αἰῶνα ἐγώ εἰμι ὑμῖν ὀργισθήσομαι, οὐδὲ φωνὴ τῆσ πικρίασ μου καταπατήσει ὑμᾶσ. καὶ ταῦτα παρὰ Κυρίου σαβαὼθ ἐξῆλθε τὰ τέρατα. βουλεύσασθε, ὑψώσατε ματαίαν παράκλησιν. ΟΥΑΙ Ἀριὴλ πόλισ, ἣν ἐπολέμησε Δαυίδ. συναγάγετε γεννήματα ἐνιαυτὸν ἐπὶ ἐνιαυτόν, φάγεσθε, φάγεσθε γὰρ σὺν Μωάβ.

ἐκθλίψω γὰρ Ἀριήλ, καὶ ἔσται αὐτῆσ ἡ ἰσχὺσ καὶ ὁ πλοῦτοσ ἐμοί. καὶ κυκλώσω ὡσ Δαυὶδ ἐπὶ σὲ καὶ βαλῶ περὶ σὲ χάρακα καὶ θήσω περὶ σὲ πύργουσ, καὶ ταπεινωθήσονται εἰσ τὴν γῆν οἱ λόγοι σου, καὶ εἰσ τὴν γῆν οἱ λόγοι σου δύσονται. καὶ ἔσται ὡσ οἱ φωνοῦντεσ ἐκ τῆσ γῆσ ἡ φωνή σου, καὶ πρὸσ τὸ ἔδαφοσ ἡ φωνή σου ἀσθενήσει. καὶ ἔσται ὡσ κονιορτὸσ ἀπὸ τροχοῦ ὁ πλοῦτοσ τῶν ἀσεβῶν καὶ ὡσ χνοῦσ φερόμενοσ τὸ πλῆθοσ τῶν καταδυναστευόντων σε, καὶ ἔσται ὡσ στιγμὴ παραχρῆμα παρὰ Κυρίου σαβαώθ. ἐπισκοπὴ γὰρ ἔσται μετὰ βροντῆσ καὶ σεισμοῦ καὶ φωνῆσ μεγάλησ, καταιγὶσ φερομένη καὶ φλὸξ πυρὸσ κατεσθίουσα. καὶ ἔσται ὡσ ὁ ἐνυπνιαζόμενοσ καθ̓ ὕπνουσ νυκτὸσ ὁ πλοῦτοσ ἁπάντων τῶν ἐθνῶν, ὅσοι ἐπεστράτευσαν ἐπὶ Ἀριήλ, καὶ πάντεσ οἱ στρατευσάμενοι ἐπὶ Ἱερουσαλὴμ καὶ πάντεσ οἱ συνηγμένοι ἐπ̓ αὐτὴν καὶ θλίβοντεσ αὐτήν. καὶ ἔσονται ὡσ οἱ ἐν τῷ ὕπνῳ πίνοντεσ καὶ ἔσθοντεσ, καὶ ἐξαναστάντων μάταιον αὐτῶν τὸ ἐνύπνιον, καὶ ὃν τρόπον ἐνυπνιάζεται ὁ διψῶν ὡσ πίνων καὶ ἐξαναστὰσ ἔτι διψᾷ, ἡ δὲ ψυχὴ αὐτοῦ εἰσ κενὸν ἤλπισεν, οὕτωσ ἔσται ὁ πλοῦτοσ τῶν ἐθνῶν πάντων, ὅσοι ἐπεστράτευσαν ἐπὶ τὸ ὄροσ Σιών. ἐκλύθητε καὶ ἔκστητε καὶ κραιπαλήσατε οὐκ ἀπὸ σίκερα οὐδὲ ἀπὸ οἴνου. ὅτι πεπότικεν ὑμᾶσ Κύριοσ πνεύματι κατανύξεωσ καὶ καμμύσει τοὺσ ὀφθαλμοὺσ αὐτῶν καὶ τῶν προφητῶν αὐτῶν καὶ τῶν ἀρχόντων αὐτῶν, οἱ ὁρῶντεσ τὰ κρυπτά. καὶ ἔσονται ὑμῖν τὰ ρήματα πάντα ταῦτα ὡσ οἱ λόγοι τοῦ βιβλίου τοῦ ἐσφραγισμένου τούτου, ὃ ἐὰν δῶσιν αὐτὸ ἀνθρώπῳ ἐπισταμένῳ γράμματα λέγοντεσ. ἀνάγνωθι ταῦτα. καὶ ἐρεῖ. οὐ δύναμαι ἀναγνῶναι, ἐσφράγισται γάρ. καὶ δοθήσεται τὸ βιβλίον τοῦτο εἰσ χεῖρασ ἀνθρώπου μὴ ἐπισταμένου γράμματα, καὶ ἐρεῖ αὐτῷ. ἀνάγνωθι τοῦτο. καὶ ἐρεῖ. οὐκ ἐπίσταμαι γράμματα. Καὶ εἶπε Κύριοσ. ἐγγίζει μοι ὁ λαὸσ οὗτοσ ἐν τῷ στόματι αὐτοῦ καὶ ἐν τοῖσ χείλεσιν αὐτῶν τιμῶσί με, ἡ δὲ καρδία αὐτῶν πόρρω ἀπέχει ἀπ̓ ἐμοῦ. μάτην δὲ σέβονταί με διδάσκοντεσ ἐντάλματα ἀνθρώπων καὶ διδασκαλίασ. διὰ τοῦτο ἰδοὺ ἐγὼ προσθήσω τοῦ μετατεθῆναι τὸν λαὸν τοῦτον καὶ μεταθήσω αὐτοὺσ καὶ ἀπολῶ τὴν σοφίαν τῶν σοφῶν καὶ τὴν σύνεσιν τῶν συνετῶν κρύψω. οὐαὶ οἱ βαθέωσ βουλὴν ποιοῦντεσ καὶ οὐ διὰ Κυρίου. οὐαὶ οἱ ἐν κρυφῇ βουλὴν ποιοῦντεσ καὶ ἔσται ἐν σκότει τὰ ἔργα αὐτῶν καὶ ἐροῦσι. τίσ ἑώρακεν ἡμᾶσ̣ καὶ τίσ ἡμᾶσ γνώσεται ἢ ἃ ἡμεῖσ ποιοῦμεν̣ οὐχ ὡσ ὁ πηλὸσ τοῦ κεραμέωσ λογισθήσεσθε̣ μὴ ἐρεῖ τὸ πλάσμα τῷ πλάσαντι αὐτό. οὐ σύ με ἔπλασασ̣ ἢ τὸ ποίημα τῷ ποιήσαντι. οὐ συνετῶσ με ἐποίησασ̣ οὐκέτι μικρὸν καὶ μετατεθήσεται ὁ Λίβανοσ, ὡσ τὸ ὄροσ τὸ Χέρμελ καὶ τὸ Χέρμελ εἰσ δρυμὸν λογισθήσεται̣ καὶ ἀκούσονται ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ κωφοὶ λόγουσ βιβλίου, καὶ οἱ ἐν τῷ σκότει καὶ οἱ ἐν τῇ ὁμίχλῃ ὀφθαλμοὶ τυφλῶν ὄψονται. καὶ ἀγαλλιάσονται πτωχοὶ διὰ Κύριον ἐν εὐφροσύνῃ, καὶ οἱ ἀπηλπισμένοι τῶν ἀνθρώπων ἐμπλησθήσονται εὐφροσύνησ. ἐξέλιπεν ἄνομοσ, καὶ ἀπώλετο ὑπερήφανοσ, καὶ ἐξωλοθρεύθησαν οἱ ἀνομοῦντεσ ἐπὶ κακίᾳ, καὶ οἱ ποιοῦντεσ ἁμαρτεῖν ἀνθρώπουσ ἐν λόγῳ. πάντασ δὲ τοὺσ ἐλέγχοντασ ἐν πύλαισ πρόσκομμα θήσουσιν ὅτι ἐπλαγίασαν ἐπ̓ ἀδίκοισ δίκαιον. διὰ τοῦτο τάδε λέγει Κύριοσ ἐπὶ τὸν οἶκον Ἰακώβ, ὃν ἀφώρισεν ἐξ Ἁβραάμ. οὐ νῦν αἰσχυνθήσεται Ἰακώβ, οὐδὲ νῦν τὸ πρόσωπον μεταβαλεῖ Ἰσραήλ. ἀλλ̓ ὅταν ἴδωσι τὰ τέκνα αὐτῶν τὰ ἔργα μου, δἰ ἐμὲ ἁγιάσουσιν τὸ ὄνομά μου καὶ ἁγιάσουσιν τὸν ἅγιον Ἰακὼβ καὶ τὸν Θεὸν τοῦ Ἰσραὴλ φοβηθήσονται. καὶ γνώσονται οἱ πλανώμενοι τῷ πνεύματι σύνεσιν, οἱ δὲ γογγύζοντεσ μαθήσονται ὑπακούειν, καὶ αἱ γλῶσσαι αἱ ψελλίζουσαι μαθήσονται λαλεῖν εἰρήνην. ΟΥΑΙ τέκνα ἀποστάται, τάδε λέγει Κύριοσ. ἐποιήσατε βουλήν οὐ δἰ ἐμοῦ καὶ συνθήκασ οὐ διὰ τοῦ πνεύματόσ μου προσθεῖναι ἁμαρτίασ ἐφ̓ ἁμαρτίασ,

οἱ πορευόμενοι καταβῆναι εἰσ Αἴγυπτον, ἐμὲ δὲ οὐκ ἐπηρώτησαν, τοῦ βοηθηθῆναι ὑπὸ Φαραὼ καὶ σκεπασθῆναι ὑπὸ Αἰγυπτίων. ἔσται γὰρ ὑμῖν σκέπη Φαραὼ εἰσ αἰσχύνην καὶ τοῖσ πεποιθόσιν ἐπ̓ Αἴγυπτον ὄνειδοσ. ὅτι εἰσὶν ἐν Τάνει ἀρχηγοὶ ἄγγελοι πονηροί. μάτην κοπιάσουσι πρὸσ λαόν, ὃσ οὐκ ὠφελήσει αὐτοὺσ οὔτε εἰσ βοήθειαν, οὔτε εἰσ ὠφέλειαν, ἀλλὰ εἰσ αἰσχύνην καὶ ὄνειδοσ. Ἡ ὅρασισ τῶν τετραπόδων τῶν ἐν τῇ ἐρήμῳ. ‐ Ἐν τῇ θλίψει καὶ τῇ στενοχωρίᾳ, λέων καὶ σκύμνοσ λέοντοσ ἐκεῖθεν καὶ ἀσπίδεσ καὶ ἔκγονα ἀσπίδων πετομένων, οἳ ἔφερον ἐπὶ ὄνων καὶ καμήλων τὸν πλοῦτον αὐτῶν πρὸσ ἔθνοσ, ὃ οὐκ ὠφελήσει αὐτούσ. Αἰγύπτιοι μάταια καὶ κενὰ ὠφελήσουσιν ὑμᾶσ. ἀπάγγειλον αὐτοῖσ, ὅτι ματαία ἡ παράκλησισ ὑμῶν αὕτη. ‐ Νῦν οὖν καθίσασ γράψον ἐπὶ πυξίου ταῦτα καὶ εἰσ βιβλίον, ὅτι ἔσται εἰσ ἡμέρασ καιρὸν ταῦτα καὶ ἕωσ εἰσ τὸν αἰῶνα. ὅτι λαὸσ ἀπειθήσ ἐστιν, υἱοὶ ψευδεῖσ, οἳ οὐκ ἠβούλοντο ἀκούειν τὸν νόμον τοῦ Θεοῦ, οἱ λέγοντεσ τοῖσ προφήταισ. μὴ ἀναγγέλλετε ἡμῖν, καὶ τοῖσ τὰ ὁράματα ὁρῶσι. μὴ λαλεῖτε ἡμῖν, ἀλλὰ ἡμῖν λαλεῖτε καὶ ἀναγγέλλετε ἡμῖν ἑτέραν πλάνησιν. καὶ ἀποστρέψατε ἡμᾶσ ἀπὸ τῆσ ὁδοῦ ταύτησ, ἀφέλετε ἀφ̓ ἡμῶν τὸν τρίβον τοῦτον καὶ ἀφέλετε ἀφ̓ ἡμῶν τὸν ἅγιον τοῦ Ἰσραήλ, διὰ τοῦτο τάδε λέγει ὁ ἅγιοσ τοῦ Ἰσραήλ. ὅτι ἠπειθήσατε τοῖσ λόγοισ τούτοισ καὶ ἠλπίσατε ἐπὶ ψεύδει καὶ ὅτι ἐγόγγυσασ καὶ πεποιθὼσ ἐγένου ἐπὶ τῷ λόγῳ τούτῳ, διὰ τοῦτο ἔσται ὑμῖν ἡ ἁμαρτία αὕτη ὡσ τεῖχοσ πῖπτον παραχρῆμα πόλεωσ ὀχυρᾶσ ἑαλωκυίασ, ἧσ παραχρῆμα πάρεστι τὸ πτῶμα, καὶ τὸ πτῶμα αὐτῆσ ἔσται ὡσ σύντριμμα ἀγγείου ὀστρακίνου, ἐκ κεραμίου λεπτὰ ὥστε μὴ εὑρεῖν ἐν αὐτοῖσ ὄστρακον, ἐν ᾧ πῦρ ἀρεῖσ καὶ ἐν ᾧ ἀποσυριεῖσ ὕδωρ μικρόν. οὕτω λέγει Κύριοσ Κύριοσ ὁ ἅγιοσ τοῦ Ἰσραήλ. ὅταν ἀποστραφεὶσ στενάξῃσ, τότε σωθήσῃ καὶ γνώσῃ ποῦ ἦσθα. ὅτε ἐπεποίθεισ ἐπὶ τοῖσ ματαίοισ, ματαία ἡ ἰσχὺσ ὑμῶν ἐγενήθη. καὶ οὐκ ἠβούλεσθε ἀκούειν, ἀλλ̓ εἴπατε. ἐφ̓ ἵππων φευξόμεθα. διὰ τοῦτο φεύξεσθε. καὶ εἴπατε. ἐπὶ κούφοισ ἀναβάται ἐσόμεθα. διὰ τοῦτο κοῦφοι ἔσονται οἱ διώκοντεσ ὑμᾶσ. χίλιοι διὰ φωνὴν ἑνὸσ φεύξονται, καὶ διὰ φωνὴν πέντε φεύξονται πολλοί, ἕωσ ἂν καταλειφθῆτε ὡσ ἱστὸσ ἐπ̓ ὄρουσ, καὶ ὡσ σημαίαν φέρων ἐπὶ βουνοῦ. καὶ πάλιν μενεῖ ὁ Θεὸσ τοῦ οἰκτειρῆσαι ὑμᾶσ καὶ διὰ τοῦτο ὑψωθήσεται τοῦ ἐλεῆσαι ὑμᾶσ. διότι κριτὴσ Κύριοσ ὁ Θεὸσ ὑμῶν ἐστι, καὶ ποῦ καταλείψεται τὴν δόξαν ὑμῶν̣ μακάριοι οἱ ἐμμένοντεσ ἐπ̓ αὐτῷ. Διότι λαὸσ ἅγιοσ ἐν Σιὼν οἰκήσει, καὶ Ἱερουσαλὴμ κλαυθμῷ ἔκλαυσεν. ἐλέησόν με. ἐλεήσει σε τὴν φωνὴν τῆσ κραυγῆσ σου. ἡνίκα εἶδεν, ἐπήκουσέ σου. καὶ δώσει Κύριοσ ὑμῖν ἄρτον θλίψεωσ καὶ ὕδωρ στενόν, καὶ οὐκέτι μὴ ἐγγίσωσί σοι οἱ πλανῶντέσ σε. ὅτι οἱ ὀφθαλμοί σου ὄψονται τοὺσ πλανῶντάσ σε, καὶ τὰ ὦτά σου ἀκούσονται τοὺσ λόγουσ τῶν ὀπίσω σε πλανησάντων, οἱ λέγοντεσ. αὕτη ἡ ὁδόσ, πορευθῶμεν ἐν αὐτῇ εἴτε δεξιὰ εἴτε ἀριστερά. καὶ ἐξαρεῖσ τὰ εἴδωλα τὰ περιηργυρωμένα καὶ τὰ περικεχρυσωμένα, λεπτὰ ποιήσεισ καὶ λικμήσεισ ὡσ ὕδωρ ἀποκαθημένησ καὶ ὡσ κόπρον ὤσεισ αὐτά. τότε ἔσται ὁ ὑετὸσ τῷ σπέρματι τῆσ γῆσ σου, καὶ ὁ ἄρτοσ τοῦ γεννήματοσ τῆσ γῆσ σου ἔσται πλησμονὴ καὶ λιπαρόσ. καὶ βοσκηθήσεταί σου τὰ κτήνη τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ τόπον πίονα καὶ εὐρύχωρον, οἱ ταῦροι ὑμῶν καὶ οἱ βόεσ οἱ ἐργαζόμενοι τὴν γῆν φάγονται ἄχυρα ἀναπεποιημένα ἐν κριθῇ λελικμημένα. καὶ ἔσται ἐπὶ παντὸσ ὄρουσ ὑψηλοῦ καὶ ἐπὶ παντὸσ βουνοῦ μετεώρου ὕδωρ διαπορευόμενον ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ, ὅταν ἀπόλωνται πολλοὶ καὶ ὅταν πέσωσι πύργοι. καὶ ἔσται τὸ φῶσ τῆσ σελήνησ ὡσ τὸ φῶσ τοῦ ἡλίου καὶ τὸ φῶσ τοῦ ἡλίου ἔσται ἑπταπλάσιον ἐν τῇ ἡμέρᾳ, ὅταν ἰάσηται Κύριοσ τὸ σύντριμμα τοῦ λαοῦ αὐτοῦ, καὶ τὴν ὀδύνην τῆσ πληγῆσ σου ἰάσεται. Ἰδοὺ τὸ ὄνομα Κυρίου ἔρχεται διὰ χρόνου πολλοῦ, καιόμενοσ ὁ θυμόσ, μετὰ δόξησ τὸ λόγιον τῶν χειλέων αὐτοῦ, λόγιον ὀργῆσ πλῆρεσ, καὶ ἡ ὀργὴ τοῦ θυμοῦ ὡσ πῦρ ἔδεται. καὶ τὸ πνεῦμα αὐτοῦ ὡσ ὕδωρ ἐν φάραγγι σῦρον ἥξει ἕωσ τοῦ τραχήλου καὶ διαιρεθήσεται τοῦ ταράξαι ἔθνη ἐπὶ πλανήσει ματαίᾳ, καὶ διώξεται αὐτοὺσ πλάνησισ καὶ λήψεται αὐτοὺσ κατὰ πρόσωπον αὐτῶν. μὴ διαπαντὸσ δεῖ ὑμᾶσ εὐφραίνεσθαι καὶ εἰσπορεύεσθαι εἰσ τὰ ἅγιά μου διαπαντὸσ ὡσεὶ ἑορτάζοντασ καὶ ὡσεὶ εὐφραινομένουσ εἰσελθεῖν μετὰ αὐλοῦ εἰσ τὸ ὄροσ Κυρίου πρὸσ τὸν Θεὸν τοῦ Ἰσραήλ̣ καὶ ἀκουστὴν ποιήσει Κύριοσ τὴν δόξαν τῆσ φωνῆσ αὐτοῦ, καὶ τὸν θυμὸν τοῦ βραχίονοσ αὐτοῦ δείξει μετὰ θυμοῦ καὶ ὀργῆσ καὶ φλογὸσ κατεσθιούσησ. κεραυνώσει βιαίωσ καὶ ὡσ ὕδωρ καὶ χάλαζα συγκαταφερομένη βίᾳ. διὰ γὰρ τῆσ φωνῆσ Κυρίου ἡττηθήσονται Ἀσσύριοι τῇ πληγῇ, ᾗ ἂν πατάξῃ αὐτούσ. καὶ ἔσται αὐτῷ κυκλόθεν, ὅθεν ἦν αὐτῶν ἡ ἐλπὶσ τῆσ βοηθείασ, ἐφ̓ ᾗ αὐτὸσ ἐπεποίθει. αὐτοὶ μετὰ αὐλῶν καὶ κιθάρασ πολεμήσουσιν αὐτὸν ἐκ μεταβολῆσ. σὺ γὰρ πρὸ ἡμερῶν ἀπαιτηθήσῃ. μὴ καὶ σοὶ ἡτοιμάσθη βασιλεύειν, φάραγγα βαθεῖαν. ξύλα κείμενα, πῦρ καὶ ξύλα πολλά̣ ὁ θυμὸσ Κυρίου ὡσ φάραγξ ὑπὸ θείου καιομένη. ΟΥΑΙ οἱ καταβαίνοντεσ εἰσ Αἴγυπτον ἐπὶ βοήθειαν, οἱ ἐφ̓ ἵπποισ πεποιθότεσ καὶ ἐφ̓ ἅρμασιν, ἔστι γὰρ πολλά, καὶ ἐφ̓ ἵπποισ, πλῆθοσ σφόδρα, καὶ οὐκ ἦσαν πεποιθότεσ ἐπὶ τὸν ἅγιον τοῦ Ἰσραὴλ καὶ τὸν Κύριον οὐκ ἐζήτησαν.

καὶ αὐτὸσ σοφῶσ ἦγεν ἐπ̓ αὐτοὺσ κακά, καὶ ὁ λόγοσ αὐτοῦ οὐ μὴ ἀθετηθῇ, καὶ ἐπαναστήσεται ἐπ̓ οἴκουσ ἀνθρώπων πονηρῶν καὶ ἐπὶ τὴν ἐλπίδα αὐτῶν τὴν ματαίαν, Αἰγύπτιον ἄνθρωπον καὶ οὐ Θεόν, ἵππων σάρκασ καὶ οὐκ ἔστι βοήθεια. ὁ δὲ Κύριοσ ἐπάξει τὴν χεῖρα αὐτοῦ ἐπ̓ αὐτούσ, καὶ κοπιάσουσιν οἱ βοηθοῦντεσ, καὶ ἅμα πάντεσ ἀπολοῦνται. ὅτι οὕτωσ εἶπέ μοι Κύριοσ. ὃν τρόπον ἐὰν βοήσῃ ὁ λέων ἢ ὁ σκύμνοσ ἐπὶ τῇ θύρᾳ, ᾗ ἔλαβε, καὶ κεκράξῃ ἐπ̓ αὐτῇ, ἓωσ ἂν ἐμπλησθῇ τὰ ὄρη τῆσ φωνῆσ αὐτοῦ, καὶ ἡττήθησαν καὶ τὸ πλῆθοσ τοῦ θυμοῦ ἐπτοήθησαν, οὕτωσ καταβήσεται Κύριοσ σαβαὼθ ἐπιστρατεῦσαι ἐπὶ τὸ ὄροσ τὸ Σιών, ἐπὶ τὰ ὄρη αὐτῆσ. ὡσ ὄρνεα πετόμενα, οὕτωσ ὑπερασπιεῖ Κύριοσ σαβαὼθ ὑπὲρ Ἱερουσαλήμ, ὑπερασπιεῖ καὶ ἐξελεῖται καὶ περιποιήσεται καὶ σώσει. ἐπιστράφητε, οἱ τὴν βαθεῖαν βουλὴν βουλευόμενοι καὶ ἄνομον. ὅτι τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ἀπαρνήσονται οἱ ἄνθρωποι τὰ χειροποίητα αὐτῶν τὰ ἀργυρᾶ καὶ τὰ χειροποίητα τὰ χρυσᾶ, ἃ ἐποίησαν αἱ χεῖρεσ αὐτῶν. καὶ πεσεῖται Ἀσσούρ. οὐ μάχαιρα ἀνδρόσ, οὐδὲ μάχαιρα ἀνθρώπου καταφάγεται αὐτόν, καὶ φεύξεται οὐκ ἀπὸ προσώπου μαχαίρασ. οἱ δὲ νεανίσκοι ἔσονται εἰσ ἥττημα, πέτρᾳ γὰρ περιληφθήσονται ὡσ χάρακι καὶ ἡττηθήσονται, ὁ δὲ φεύγων ἁλώσεται. ̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν Τάδε λέγει Κύριοσ. μακάριοσ ὃσ ἔχει ἐν Σιὼν σπέρμα καὶ οἰκείουσ ἐν Ἱερουσαλήμ. ΙΔΟΥ γὰρ βασιλεὺσ δίκαιοσ βασιλεύσει, καὶ ἄρχοντεσ μετὰ κρίσεωσ ἄρξουσι.

καὶ ἔσται ὁ ἄνθρωποσ κρύπτων τοὺσ λόγουσ αὐτοῦ καὶ κρυβήσεται ὡσ ἀφ̓ ὕδατοσ φερομένου. καὶ φανήσεται ἐν Σιὼν ὡσ ποταμὸσ φερόμενοσ ἔνδοξοσ ἐν γῇ διψώσῃ. καὶ οὐκέτι ἔσονται πεποιθότεσ ἐπ̓ ἀνθρώποισ, ἀλλὰ τὰ ὦτα ἀκούειν δώσουσι. καὶ ἡ καρδία τῶν ἀσθενούντων προσέξει τοῦ ἀκούειν, καὶ αἱ γλῶσσαι αἱ ψελλίζουσαι ταχὺ μαθήσονται λαλεῖν εἰρήνην. καὶ οὐκέτι μὴ εἴπωσι τῷ μωρῷ ἄρχειν, καὶ οὐκέτι μὴ εἴπωσιν οἱ ὑπηρέται σου. σίγα. ὁ γὰρ μωρὸσ μωρὰ λαλήσει, καὶ ἡ καρδία αὐτοῦ μάταια νοήσει τοῦ συντελεῖν ἄνομα καὶ λαλεῖν πρὸσ Κύριον πλάνησιν, τοῦ διασπεῖραι ψυχὰσ πεινώσασ καὶ τὰσ ψυχὰσ τὰσ διψώσασ κενὰσ ποιῆσαι. ἡ γὰρ βουλὴ τῶν πονηρῶν ἄνομα βουλεύσεται καταφθεῖραι ταπεινοὺσ ἐν λόγοισ ἀδίκοισ καὶ διασκεδάσαι λόγουσ ταπεινῶν ἐν κρίσει. οἱ δὲ εὐσεβεῖσ συνετὰ ἐβουλεύσαντο, καὶ αὕτη ἡ βουλὴ μενεῖ. Γυναῖκεσ πλούσιαι, ἀνάστητε, καὶ ἀκούσατε τῆσ φωνῆσ μου. θυγατέρεσ ἐν ἐλπίδι, εἰσακούσατε λόγουσ μου. ἡμέρασ ἐνιαυτοῦ μνείαν ποιήσασθε ἐν ὀδύνῃ μετ̓ ἐλπίδοσ. ἀνήλωται ὁ τρυγητόσ, πέπαυται ὁ σπόροσ καὶ οὐκέτι μὴ ἔλθῃ. ἔκστητε, λυπήθητε, αἱ πεποιθυῖαι, ἐκδύσασθε, γυμναὶ γένεσθε, περιζώσασθε σάκκουσ τὰσ ὀσφύας καὶ ἐπὶ τῶν μαστῶν κόπτεσθε ἀπὸ ἀγροῦ ἐπιθυμήματοσ καὶ ἀμπέλου γεννήματοσ. ἡ γῆ τοῦ λαοῦ μου, ἄκανθα καὶ χόρτοσ ἀναβήσεται, καὶ ἐκ πάσησ οἰκίασ εὐφροσύνη ἀρθήσεται. πόλισ πλουσία, οἶκοι ἐγκαταλελειμμένοι πλοῦτον πόλεωσ καὶ οἴκουσ ἐπιθυμήματοσ ἀφήσουσι. καὶ ἔσονται αἱ κῶμαι σπήλαια ἕωσ τοῦ αἰῶνοσ, εὐφροσύνη ὄνων ἀγρίων, βοσκήματα ποιμένων, ἕωσ ἂν ἔλθῃ ἐφ̓ ὑμᾶσ πνεῦμα ἀφ̓ ὑψηλοῦ. καὶ ἔσται ἔρημοσ ὁ Χέρμελ, καὶ ὁ Χέρμελ εἰσ δρυμὸν λογισθήσεται. καὶ ἀναπαύσεται ἐν τῇ ἐρήμῳ κρίμα, καὶ δικαιοσύνη ἐν τῷ Καρμήλῳ κατοικήσει. καὶ ἔσται τὰ ἔργα τῆσ δικαιοσύνησ εἰρήνη, καὶ κρατήσει ἡ δικαιοσύνη ἀνάπαυσιν, καὶ πεποιθότεσ ἕωσ τοῦ αἰῶνοσ. καὶ κατοικήσει ὁ λαὸσ αὐτοῦ ἐν πόλει εἰρήνησ καὶ ἐνοικήσει πεποιθώσ, καὶ ἀναπαύσονται μετὰ πλούτου. ἡ δὲ χάλαζα ἐὰν καταβῇ, οὐκ ἐφ̓ ὑμᾶσ ἥξει. καὶ ἔσονται οἱ ἐνοικοῦντεσ ἐν τοῖσ δρυμοῖσ πεποιθότεσ ὡσ οἱ ἐν τῇ πεδινῇ. μακάριοι οἱ σπείροντεσ ἐπὶ πᾶν ὕδωρ, οὗ βοῦσ καὶ ὄνοσ πατεῖ. ΟΥΑΙ τοῖσ ταλαιπωροῦσιν ὑμᾶσ, ὑμᾶσ δὲ οὐδεὶσ ποιεῖ ταλαιπώρουσ, καὶ ὁ ἀθετῶν ὑμᾶσ οὐκ ἀθετεῖ. ἁλώσονται οἱ ἀθετοῦντεσ καὶ παραδοθήσονται καὶ ὡσ σὴσ ἐφ̓ ἱματίου, οὕτωσ ἡττηθήσονται.

Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶσ, ἐπὶ σοὶ γὰρ πεποίθαμεν. ἐγενήθη τὸ σπέρμα τῶν ἀπειθούντων εἰσ ἀπώλειαν, ἡ δὲ σωτηρία ἡμῶν ἐν καιρῷ θλίψεωσ. διὰ φωνὴν τοῦ φόβου ἐξέστησαν λαοὶ ἀπὸ τοῦ φόβου σου, καὶ διεσπάρησαν τὰ ἔθνη. νῦν δὲ συναχθήσεται τὰ σκῦλα ὑμῶν μικροῦ καὶ μεγάλου. ὃν τρόπον ἐάν τισ συναγάγη ἀκρίδασ, οὕτωσ ἐμπαίξουσιν ὑμῖν. ἅγιοσ ὁ Θεὸσ ὁ κατοικῶν ἐν ὑψηλοῖσ, ἐνεπλήσθη Σιὼν κρίσεωσ καὶ δικαιοσύνησ. ἐν νόμῳ παραδοθήσονται, ἐν θησαυροῖσ ἡ σωτηρία ἡμῶν, ἐκεῖ σοφία καὶ ἐπιστήμη καὶ εὐσέβεια πρὸσ τὸν Κύριον. οὗτοί εἰσι θησαυροὶ δικαιοσύνησ. ἰδοὺ δὴ ἐν τῷ φόβῳ ὑμῶν αὐτοὶ φοβηθήσονται. οὓσ ἐφοβεῖσθε, φοβηθήσονται ἀφ̓ ὑμῶν. ἄγγελοι γὰρ ἀποσταλήσονται πικρῶσ κλαίοντεσ, παρακαλοῦντεσ εἰρήνην. ἐρημωθήσονται γὰρ αἱ τούτων ὁδοί. πέπαυται ὁ φόβοσ τῶν ἐθνῶν, καὶ ἡ πρὸσ τούτουσ διαθήκη αἴρεται, καὶ οὐ μὴ λογίσησθε αὐτοὺσ ἀνθρώπουσ. ἐπένθησεν ἡ γῆ, ᾐσχύνθη ὁ Λίβανοσ, ἕλη ἐγένετο ὁ Σάρων. φανερὰ ἔσται ἡ Γαλιλαία καὶ ὁ Κάρμηλοσ. νῦν ἀναστήσομαι, λέγει Κύριοσ, νῦν δοξασθήσομαι, νῦν ὑψωθήσομαι. νῦν ὄψεσθε, νῦν αἰσθηθήσεσθε. ματαία ἔσται ἡ ἰσχὺσ τοῦ πνεύματοσ ὑμῶν, πῦρ κατέδεται ὑμᾶσ. καὶ ἔσονται ἔθνη κατακεκαυμένα ὡσ ἄκανθα ἐν ἀγρῷ ἐρριμμένη καὶ κατακεκαυμένη. ἀκούσονται οἱ πόρρωθεν ἃ ἐποίησα, γνώσονται οἱ ἐγγίζοντεσ τὴν ἰσχύν μου. ἀπέστησαν οἱ ἐν Σιὼν ἄνομοι, λήψεται τρόμοσ τοὺσ ἀσεβεῖσ. τίσ ἀναγγελεῖ ὑμῖν, ὅτι πῦρ καίεται̣ τίσ ἀναγγελεῖ ὑμῖν τὸν τόπον τὸν αἰώνιον̣ πορευόμενοσ ἐν διακαιοσύνῃ, λαλῶν εὐθεῖαν ὁδόν, μισῶν ἀνομίαν καὶ ἀδικίαν καὶ τὰσ χεῖρασ ἀποσειόμενοσ ἀπὸ δώρων, βαρύνων τὰ ὦτα, ἵνα μὴ ἀκούσῃ κρίσιν αἵματοσ, καμμύων τοὺσ ὀφθαλμούσ, ἵνα μὴ ἴδῃ ἀδικίαν, οὗτοσ οἰκήσει ἐν ὑψηλῷ σπηλαίῳ πέτρασ ἰσχυρᾶσ. ἄρτοσ αὐτῷ δοθήσεται, καὶ τὸ ὕδωρ αὐτοῦ πιστόν. βασιλέα μετὰ δόξησ ὄψεσθε, καὶ οἱ ὀφθαλμοὶ ὑμῶν ὄψονται γῆ πόρρωθεν. ἡ ψυχὴ ἡμῶν μελετήσει φόβον. ποῦ εἰσιν οἱ γραμματικοί̣ ποῦ εἰσιν οἱ συμβουλεύοντεσ̣ ποῦ ἔστιν ὁ ἀριθμῶν τοὺσ στρεφομένους μικρὸν καὶ μέγα λαόν̣ ᾧ οὐ συνεβουλεύσατο, οὐδὲ ᾔδει βαθύφωνον ὥστε μὴ ἀκοῦσαι λαὸσ πεφαυλισμένοσ καὶ οὐκ ἔστι τῷ ἀκούοντι σύνεσισ. ἰδοὺ Σιὼν ἡ πόλισ, τὸ σωτήριον ἡμῶν. οἱ ὀφθαλμοί σου ὄψονται Ἱερουσαλήμ, πόλισ πλουσία, σκηναί, αἳ οὐ μὴ σεισθῶσιν, οὐδὲ μὴ κινηθῶσιν οἱ πάσσαλοι τῆσ σκηνῆσ αὐτῆσ εἰσ τὸν αἰῶνα χρόνον, οὐδὲ τὰ σχοινία αὐτῆσ οὐ μὴ διαρραγῶσιν. ὅτι τὸ ὄνομα Κυρίου μέγα ὑμῖν. τόποσ ὑμῖν ἔσται, ποταμοὶ καὶ διώρυχεσ πλατεῖσ καὶ εὐρύχωροι. οὐ πορεύσῃ ταύτην τὴν ὁδόν, οὐδὲ πορεύσεται πλοῖον ἐλαῦνον. ὁ γὰρ Θεόσ μου μέγασ ἐστίν, οὐ παρελεύσεταί με Κύριοσ. κριτὴσ ἡμῶν Κύριοσ, ἄρχων ἡμῶν Κύριοσ, βασιλεὺσ ἡμῶν Κύριοσ, οὗτοσ ἡμᾶσ σώσει. ἐρράγησαν τὰ σχοινία σου, ὅτι οὐκ ἐνίσχυσαν. ὁ ἱστόσ σου ἔκλινεν, οὐ χαλάσει τὰ ἱστία. οὐκ ἀρεῖ σημεῖον, ἕωσ οὗ παραδοθῇ εἰσ προνομήν. τοίνυν πολλοὶ χωλοὶ προνομὴν ποιήσουσι. καὶ οὐ μὴ εἴπῃ. κοπιῶ, ὁ λαὸσ ἐνοικῶν ἐν αὐτοῖσ. ἀφέθη γὰρ αὐτοῖσ ἡ ἁμαρτία. ΠΡΟΣΑΓΑΓΕΤΕ, ἔθνη, καὶ ἀκούσατε, ἄρχοντεσ. ἀκουσάτω ἡ γῆ καὶ οἱ ἐν αὐτῇ, ἡ οἰκουμένη καὶ ὁ λαὸσ ὁ ἐν αὐτῇ.

διότι θυμὸσ Κυρίου ἐπὶ πάντα τὰ ἔθνη καὶ ὀργὴ ἐπὶ τὸν ἀριθμὸν αὐτῶν τοῦ ἀπολέσαι αὐτοὺσ καὶ παραδοῦναι αὐτοὺσ εἰσ σφαγήν. οἱ δὲ τραυματίαι αὐτῶν ριφήσονται καὶ οἱ νεκροί, καὶ ἀναβήσεται αὐτῶν ἡ ὀσμή, καὶ βραχήσεται τὰ ὄρη ἀπὸ τοῦ αἵματοσ αὐτῶν. καὶ τακήσονται πᾶσαι αἱ δυνάμεισ τῶν οὐρανῶν, καὶ ἑλιγήσεται ὁ οὐρανὸσ ὡσ βιβλίον, καὶ πάντα τὰ ἄστρα πεσεῖται ὡσ φύλλα ἐξ ἀμπέλου καὶ ὡσ πίπτει φύλλα ἀπὸ συκῆσ. ἐμεθύσθη ἡ μάχαιρά μου ἐν τῷ οὐρανῷ. ἰδοὺ ἐπὶ τὴν Ἰδουμαίαν καταβήσεται καὶ ἐπὶ τὸν λαὸν τῆσ ἀπωλείασ μετὰ κρίσεωσ. ἡ μάχαιρα τοῦ Κυρίου ἐνεπλήσθη αἵματοσ, ἐπαχύνθη ἀπὸ στέατοσ ἀρνῶν καὶ ἀπὸ στέατοσ τράγων καὶ κριῶν. ὅτι θυσία τῷ Κυρίῳ ἐν Βοσὸρ καὶ σφαγὴ μεγάλη ἐν τῇ Ἰδουμαίᾳ. καὶ συμπεσοῦνται οἱ ἁδροὶ μετ̓ αὐτῶν καὶ οἱ κριοὶ καὶ οἱ ταῦροι, καὶ μεθυσθήσεται ἡ γῆ ἀπὸ τοῦ αἵματοσ καὶ ἀπὸ τοῦ στέατοσ αὐτῶν ἐμπλησθήσεται. ἡμέρα γὰρ κρίσεωσ Κυρίου καὶ ἐνιαυτὸσ ἀνταποδόσεωσ κρίσεωσ Σιών. καὶ στραφήσονται αἱ φάραγγεσ αὐτῆσ εἰσ πίσσαν καὶ ἡ γῆ αὐτῆσ εἰσ θεῖον, καὶ ἔσται ἡ γῆ αὐτῆσ ὡσ πίσσα καιομένη νυκτὸσ καὶ ἡμέρασ καὶ οὐ σβεσθήσεται εἰσ τὸν αἰῶνα χρόνον, καὶ ἀναβήσεται ὁ καπνὸσ αὐτῆσ ἄνω. εἰσ γενεὰσ ἐρημωθήσεται καὶ εἰσ χρόνον πολύν, ὄρνεα καὶ ἐχῖνοι καὶ ἴβεισ καὶ κόρακεσ κατοικήσουσιν ἐν αὐτῇ, καὶ ἐπιβληθήσεται ἐπ̓ αὐτὴν σπαρτίον γεωμετρίασ ἐρήμου, καὶ ὀνοκένταυροι οἰκήσουσιν ἐν αὐτῇ. οἱ ἄρχοντεσ αὐτῆσ οὐκ ἔσονται. οἱ γὰρ βασιλεῖσ καὶ οἱ μεγιστᾶνεσ αὐτῆσ ἔσονται εἰσ ἀπώλειαν. καὶ ἀναφύσει εἰσ τὰσ πόλεισ αὐτῶν ἀκάνθινα ξύλα καὶ εἰσ τὰ ὀχυρώματα αὐτῆσ, καὶ ἔσται ἔπαυλισ σειρήνων καὶ αὐλὴ στρουθῶν. καὶ συναντήσουσι δαιμόνια ὀνοκενταύροισ καὶ βοήσονται ἕτεροσ πρὸσ τὸν ἕτερον. ἐκεῖ ἀναπαύσονται ὀνοκεύνταυροι, εὗρον γὰρ αὐτοῖσ ἀνάπαυσιν. ἐκεῖ ἐνόσσευσεν ἐχῖνοσ, καὶ ἔσωσεν ἡ γῆ τὰ παιδία αὐτῆσ μετὰ ἀσφαλείασ. ἐκεῖ συνήντησαν ἔλαφοι καὶ εἶδον τὰ πρόσωπα ἀλλήλων. ἀριθμῷ παρῆλθον, καὶ μία αὐτῶν οὐκ ἀπώλετο, ἑτέρα τὴν ἑτέραν οὐκ ἐζήτησαν, ὅτι ὁ Κύριοσ αὐτοῖσ ἐνετείλατο, καὶ τὸ πνεῦμα αὐτοῦ συνήγαγεν αὐτάσ. καὶ αὐτὸσ ἐπιβαλεῖ αὐτοῖσ κλήρουσ, καὶ ἡ χεὶρ αὐτοῦ διεμέρισε βόσκεσθαι. εἰσ τὸν αἰῶνα χρόνον κληρονομήσετε, εἰσ γενεὰσ γενεῶν ἀναπαύσονται ἐπ̓ αὐτῆσ. ΕΥΦΡΑΝΘΗΤΙ, ἔρημοσ διψῶσα, ἀγαλλιάσθω ἔρημοσ καὶ ἀνθήτω ὡσ κρίνον,

καὶ ἐξανθήσει καὶ ὑλοχαρήσει καὶ ἀγαλλιάσεται τὰ ἔρημα τοῦ Ἰορδάνου. καὶ ἡ δόξα τοῦ Λιβάνου ἐδόθη αὐτῇ καὶ ἡ τιμὴ τοῦ Καρμήλου, καὶ ὁ λαόσ μου ὄψεται τὴν δόξαν Κυρίου καὶ τὸ ὕψοσ τοῦ Θεοῦ. ἰσχύσατε, χεῖρεσ ἀνειμέναι καὶ γόνατα παραλελυμένα. παρακαλέσατε, οἱ ὀλιγόψυχοι τῇ διανοίᾳ. ἰσχύσατε, μὴ φοβεῖσθε. ἰδοὺ ὁ Θεὸσ ἡμῶν κρίσιν ἀναταποδίδωσι καὶ ἀνταποδώσει, αὐτὸσ ἥξει καὶ σώσει ἡμᾶσ. τότε ἀνοιχθήσονται ὀφθαλμοὶ τυφλῶν, καὶ ὦτα κωφῶν ἀκούσονται. τότε ἁλεῖται ὡσ ἔλαφοσ ὁ χωλόσ, τρανὴ δὲ ἔσται γλῶσσα μογιλάλων, ὅτι ἐρράγη ἐν τῇ ἐρήμῳ ὕδωρ καὶ φάραγξ ἐν γῇ διψώσῃ. καὶ ἔσται ἡ ἄνυδροσ εἰσ ἕλη, καὶ εἰσ τὴν διψῶσαν γῆν πηγὴ ὕδατοσ ἔσται. ἐκεῖ ἔσται εὐφροσύνη ὀρνέων, ἐπαύλεισ καλάμου καὶ ἕλη. ἐκεῖ ἔσται ὁδὸσ καθαρὰ καὶ ὁδὸσ ἁγία κληθήσεται, καὶ οὐ μὴ παρέλθῃ ἐκεῖ ἀκάθαρτοσ, οὐδὲ ἔσται ἐκεῖ ὁδὸσ ἀκάθαρτοσ. οἱ δὲ διεσπαρμένοι πορεύσονται ἐπ̓ αὐτῆσ καὶ οὐ μὴ πλανηθῶσι. καὶ οὐκ ἔσται ἐκεῖ λέων, οὐδὲ τῶν πονηρῶν θηρίων οὐ μὴ ἀναβῇ ἐπ̓ αὐτήν, οὐδὲ μὴ εὑρεθῇ ἐκεῖ, ἀλλὰ πορεύσονται ἐν αὐτῇ λελυτρωμένοι καὶ συνηγμένοι διὰ Κύριον. καὶ ἀποστραφήσονται καὶ ἥξουσιν εἰσ Σιὼν μετ̓ εὐφροσύνησ, καὶ εὐφροσύνη αἰώνιοσ ὑπὲρ κεφαλῆσ αὐτῶν. ἐπὶ γὰρ τῆσ κεφαλῆσ αὐτῶν αἴνεσισ καὶ ἀγαλλίαμα, καὶ εὐφροσύνη καταλήψεται αὐτούσ. ἀπέδρα ὀδύνη, λύπη καὶ στεναγμόσ. ΚΑΙ ἐγένετο τοῦ τεσσαρεσκαιδεκάτου ἔτουσ, βασιλεύοντοσ Ἐζεκίου, ἀνέβη Σενναχηρεὶμ βασιλεὺσ Ἀσσυρίων ἐπὶ τὰσ πόλεισ τῆσ Ἰουδαίασ τὰσ ὀχυρὰσ καὶ ἔλαβεν αὐτάσ.

καὶ ἀπέστειλε βασιλεὺσ Ἀσσυρίων τὸν Ραψάκην ἐκ Λαχεὶσ εἰσ Ἱερουσαλὴμ πρὸσ τὸν βασιλέα Ἐζεκίαν μετὰ δυνάμεωσ πολλῆσ, καὶ ἔστη ἐν τῷ ὑδραγωγῷ τῆσ κολυμβήθρασ τῆσ ἄνω ἐν τῇ ὁδῷ τοῦ ἀγροῦ τοῦ γναφέωσ. καὶ ἐξῆλθε πρὸσ αὐτὸν Ἑλιακεὶμ ὁ τοῦ Χελκίου ὁ οἰκονόμοσ καὶ Σομνᾶσ ὁ γραμματεὺσ καὶ Ἰωὰχ ὁ τοῦ Ἀσὰφ ὁ ὑπομνηματογράφοσ. καὶ εἶπεν αὐτοῖσ Ραψάκησ. εἴπατε Ἐζεκίᾳ. τάδε λέγει ὁ βασιλεὺσ ὁ μέγασ, βασιλεὺσ Ἀσσυρίων. τί πεποιθὼσ εἶ̣ μὴ ἐν βουλῇ ἢ λόγοισ χειλέων παράταξισ γίνεται̣ καὶ νῦν ἐπὶ τίνα πέποιθασ, ὅτι ἀπειθεῖσ μοι̣ ἰδοὺ πεποιθὼσ εἶ ἐπὶ τὴν ράβδον τὴν καλαμίνην τὴν τεθλασμένην ταύτην, ἐπ̓ Αἴγυπτον. ὡσ ἂν ἐπιστηριχθῇ ἀνὴρ ἐπ̓ αὐτήν, εἰσελεύσεται εἰσ τὴν χεῖρα αὐτοῦ, καὶ τρήσει αὐτήν. οὕτωσ ἐστὶ Φαραὼ βασιλεὺσ Αἰγύπτου καὶ πάντεσ οἱ πεποιθότεσ ἐπ̓ αὐτῷ. εἰ δὲ λέγετε. ἐπὶ Κύριον τὸν Θεὸν ἡμῶν πεποίθαμεν, νῦν μείχθητε τῷ κυρίῳ μου τῷ βασιλεῖ Ἀσσυρίων, καὶ δώσω ὑμῖν δισχιλίαν ἵππον, εἰ δυνήσεσθε δοῦναι ἀναβάτασ ἐπ̓ αὐτούσ. καὶ πῶσ δύνασθε ἀποστρέψαι εἰσ πρόσωπον τῶν τοπαρχῶν̣ οἰκέται εἰσὶν οἱ πεποιθότεσ ἐπ̓ Αἰγυπτίοισ εἰσ ἵππον καὶ ἀναβάτην. καὶ νῦν μὴ ἄνευ Κυρίου ἀνέβημεν ἐπὶ τὴν χώραν ταύτην πολεμῆσαι αὐτήν̣ Κύριοσ εἶπε πρόσ με. ἀνάβηθι ἐπὶ τὴν γῆν ταύτην, καὶ διάφθειρον αὐτήν. καὶ εἶπε πρὸσ αὐτὸν Ἑλιακεὶμ καὶ Σομνᾶσ καὶ Ἰωάχ. λάλησον πρὸσ τοὺσ παῖδάσ σου Συριστί, ἀκούομεν γὰρ ἡμεῖσ, καὶ μὴ λάλει πρὸσ ἡμᾶσ Ἰουδαϊστί. καὶ ἱνατί λαλεῖσ εἰσ τὰ ὦτα τῶν ἀνθρώπων τῶν ἐπὶ τῷ τείχει̣ καὶ εἶπε πρὸσ αὐτοὺσ Ραψάκησ. μὴ πρὸσ τὸν Κύριον ὑμῶν ἢ πρὸσ ὑμᾶσ ἀπέσταλκέ με ὁ κύριόσ μου λαλῆσαι τοὺσ λόγουσ τούτουσ̣ οὐχὶ πρὸσ τοὺσ ἀνθρώπουσ τοὺσ καθημένουσ ἐπὶ τῷ τείχει, ἵνα φάγωσι κόπρον καὶ πίωσιν οὖρον μεθ̓ ὑμῶν ἅμα̣ καὶ ἔστη Ραψάκησ καὶ ἀνεβόησε φωνῇ μεγάλῃ Ἰουδαϊστὶ καὶ εἶπεν. ἀκούσατε τοὺσ λόγουσ τοῦ βασιλέωσ τοῦ μεγάλου, βασιλέωσ Ἀσσυρίων. τάδε λέγει ὁ βασιλεύσ. μὴ ἀπατάτω ὑμᾶσ Ἐζεκίασ λόγοισ, οἳ οὐ δυνήσονται ρύσασθαι ὑμᾶσ. καὶ μὴ λεγέτω ὑμῖν Ἐζεκίασ, ὅτι ρύσεται ὑμᾶσ ὁ Θεόσ, καὶ οὐ μὴ παραδοθῇ ἡ πόλισ αὕτη ἐν χειρὶ βασιλέωσ Ἀσσυρίων. μὴ ἀκούετε Ἐζεκίου. τάδε λέγει ὁ βασιλεὺσ Ἀσσυρίων. εἰ βούλεσθε εὐλογηθῆναι, ἐκπορεύεσθε πρόσ με καὶ φάγεσθε ἕκαστοσ τὴν ἄμπελον αὐτοῦ καὶ τὰσ συκᾶσ καὶ πίεσθε ὕδωρ ἐκ τοῦ λάκκου ὑμῶν, ἕωσ ἂν ἔλθω καὶ λάβω ὑμᾶσ εἰσ γῆν, ὡσ ἡ γῆ ὑμῶν, γῆ σίτου καὶ οἴνου καὶ ἄρτων καὶ ἀμπελώνων. μὴ ἀπατάτω ὑμᾶσ Ἐζεκίασ λέγων. ὁ Θεὸσ ὑμῶν ρύσεται ὑμᾶσ. μὴ ἐρρύσαντο οἱ θεοὶ τῶν ἐθνῶν ἕκαστοσ τὴν ἑαυτοῦ χώραν ἐκ χειρὸσ βασιλέωσ Ἀσσυρίων̣ ποῦ ἐστιν ὁ θεὸσ Αἰμὰθ καὶ Ἀρφάθ̣ καὶ ποῦ ὁ θεὸσ τῆσ πόλεωσ Σεπφαρείμ̣ μὴ ἐδύναντο ρύσασθαι Σαμάρειαν ἐκ χειρόσ μου̣ τίσ τῶν θεῶν πάντων τῶν ἐθνῶν τούτων, ὅστισ ἐρρύσατο τὴ γῆν αὐτοῦ ἐκ χειρόσ μου, ὅτι ρύσεται ὁ Θεὸσ Ἱερουσαλὴμ ἐκ χειρόσ μου̣ καὶ ἐσιώπησαν, καὶ οὐδεὶσ ἀπεκρίθη αὐτῷ λόγον, διὰ τὸ προστάξαι τὸν βασιλέα μηδένα ἀποκριθῆναι. Καὶ εἰσῆλθεν Ἑλιακεὶμ ὁ τοῦ Χελκίου οἰκονόμοσ καὶ Σομνᾶσ ὁ γραμματεὺσ τῆσ δυνάμεωσ καὶ Ἰωὰχ ὁ τοῦ Ἀσὰφ ὁ ὑπομνηματογράφοσ πρὸσ Ἐζεκίαν ἐσχισμένοι τοὺσ χιτῶνασ καὶ ἀνήγγειλαν αὐτῷ τοὺσ λόγουσ Ραψάκου. ΚΑΙ ἐγένετο ἐν τῷ ἀκοῦσαι τὸν βασιλέα Ἐζεκίαν ἔσχισε τὰ ἱμάτια καὶ περιεβάλετο σάκκον καὶ ἀνέβη εἰσ τὸν οἶκον Κυρίου.

καὶ ἀπέστειλεν Ἑλιακεὶμ τὸν οἰκονόμον καὶ Σομνᾶν τὸν γραμματέα καὶ τοὺσ πρεσβυτέρουσ τῶν ἱερέων περιβεβλημένουσ σάκκουσ πρὸσ Ἡσαί̈αν υἱὸν Ἀμὼσ τὸν προφήτην, καὶ εἶπαν αὐτῷ. τάδε λέγει Ἐζεκίασ. ἡμέρα θλίψεωσ καὶ ὀνειδισμοῦ καὶ ἐλεγμοῦ καὶ ὀργῆσ ἡ σήμερον ἡμέρα, ὅτι ἥκει ἡ ὠδὶν τῇ τικτούσῃ, ἰσχὺν δὲ οὐκ ἔχει τοῦ τεκεῖν. εἰσακούσαι Κύριοσ ὁ Θεόσ σου τοὺσ λόγουσ Ραψάκου, οὓσ ἀπέστειλε βασιλεὺσ Ἀσσυρίων ὀνειδίζειν Θεὸν ζῶντα καὶ ὀνειδίζειν λόγουσ, οὓσ ἤκουσε Κύριοσ ὁ Θεόσ σου. καὶ δεηθήσῃ πρὸσ Κύριον τὸν Θεόν σου περὶ τῶν καταλελειμμένων τούτων. καὶ ἦλθον οἱ παῖδεσ τοῦ βασιλέωσ Ἐζεκίου πρὸσ Ἡσαί̈αν, καὶ εἶπεν αὐτοῖσ Ἡσαί̈ασ. οὕτωσ ἐρεῖτε πρὸσ τὸν κύριον ὑμῶν. τάδε λέγει Κύριοσ. μὴ φοβηθῇσ ἀπὸ τῶν λόγων, ὧν ἤκουσασ, οὓσ ὠνείδισάν με οἱ πρέσβεισ βασιλέωσ Ἀσσυρίων. ἰδοὺ ἐγὼ ἐμβάλλω εἰσ αὐτὸν πνεῦμα, καὶ ἀκούσασ ἀγγελίαν ἀποστραφήσεται εἰσ τὴν χώραν αὐτοῦ καὶ πεσεῖται μαχαίρᾳ ἐν τῇ γῇ αὐτοῦ. Καὶ ἀπέστρεψε Ραψάκησ καὶ κατέλαβε τὸν βασιλέα Ἀσσυρίων πολιορκοῦντα Λομνάν. καὶ ἤκουσε βασιλεὺσ Ἀσσυρίων ὅτι ἐξῆλθε Θαρακὰ βασιλεὺσ Αἰθιόπων πολιορκῆσαι αὐτόν. καὶ ἀκούσασ ἀπέστρεψε καὶ ἀπέστειλεν ἀγγέλουσ πρὸσ Ἐζεκίαν λέγων. οὕτωσ ἐρεῖτε Ἐζεκίᾳ βασιλεῖ τῆσ Ἰουδαίασ. μή σε ἀπατάτω ὁ Θεόσ σου, ἐφ̓ ᾧ πέποιθασ ἐπ̓ αὐτῷ λέγων. οὐ μὴ παραδοθῇ Ἱερουσαλὴμ εἰσ χεῖρασ βασιλέωσ Ἀσσυρίων. ἢ οὐκ ἤκουσασ ἃ ἐποίησαν βασιλεῖσ Ἀσσυρίων πᾶσαν τὴν γῆν ὡσ ἀπώλεσαν̣ μὴ ἐρρύσαντο αὐτοὺσ οἱ θεοὶ τῶν ἐθνῶν, οὓσ ἀπώλεσαν οἱ πατέρεσ μου, τήν τε Γωζᾶν καὶ Χαρὰν καὶ Ραφέσ, αἵ εἰσιν ἐν χώρᾳ Θεεμάθ̣ ποῦ εἰσιν οἱ βασιλεῖσ Αἰμὰθ καὶ Ἀρφὰθ καὶ πόλεωσ Σεπφαρείμ, Ἀνὰγ Οὐγαυά̣ καὶ ἔλαβεν Ἐζεκίασ τὸ βιβλίον παρὰ τῶν ἀγγέλων, καὶ ἤνοιξεν αὐτὸ ἐναντίον Κυρίου, καὶ προσηύξατο Ἐζεκίασ πρὸσ Κύριον λέγων. Κύριε σαβαὼθ ὁ Θεὸσ Ἰσραὴλ ὁ καθήμενοσ ἐπὶ τῶν Χερουβίμ, σὺ Θεὸσ μόνοσ εἶ πάσησ βασιλείασ τῆσ οἰκουμένησ, σὺ ἐποίησασ τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν. κλῖνον, Κύριε, τὸ οὖσ σου, εἰσάκουσον, Κύριε, ἄνοιξον, Κύριε, τοὺσ ὀφθαλμούσ σου, εἴσβλεψον, Κύριε, καὶ ἰδὲ τοὺσ λόγουσ Σενναχηρείμ, οὓσ ἀπέστειλεν ὀνειδίζειν Θεὸν ζῶντα. ἐπ̓ ἀληθείασ γάρ, Κύριε, ἠρήμωσαν βασιλεῖσ Ἀσσυρίων τὴν οἰκουμένην ὅλην καὶ τὴν χώραν αὐτῶν καὶ ἐνέβαλον τὰ εἴδωλα αὐτῶν εἰσ τὸ πῦρ. οὐ γὰρ θεοὶ ἦσαν, ἀλλὰ ἔργα χειρῶν ἀνθρώπων, ξύλα καὶ λίθοι, καὶ ἀπώλεσεν αὐτούσ. σὺ δέ, Κύριε ὁ Θεὸσ ἡμῶν, σῶσον ἡμᾶσ ἐκ χειρὸσ αὐτῶν, ἵνα γνῷ πᾶσα βασιλεία τῆσ γῆσ ὅτι σὺ εἶ ὁ Θεὸσ μόνοσ. Καὶ ἀπεστάλη Ἡσαί̈ασ υἱὸσ Ἀμὼσ πρὸσ Ἐζεκίαν καὶ εἶπεν αὐτῷ. τάδε λέγει Κύριοσ ὁ Θεὸσ Ἰσραήλ. ἤκουσα ἃ προσηύξω πρόσ με περὶ Σενναχηρεὶμ βασιλέωσ Ἀσσυρίων. οὗτοσ ὁ λόγοσ, ὃν ἐλάλησε περὶ αὐτοῦ ὁ Θεόσ. ἐφαύλισέ σε καὶ ἐμυκτήρισέ σε παρθένοσ θυγάτηρ Σιών, ἐπὶ σοὶ κεφαλὴν ἐκίνησε θυγάτηρ Ἱερουσαλήμ. τίνα ὠνείδισασ καὶ παρώξυνασ̣ ἢ πρὸσ τίνα ὕψωσασ τὴν φωνήν σου̣ καὶ οὐκ ᾖρασ εἰσ ὕψοσ τοὺσ ὀφθαλμούσ σου πρὸσ τὸν ἅγιον τοῦ Ἰσραήλ̣ ὅτι δἰ ἀγγέλων ὠνείδισασ Κύριον. σὺ γὰρ εἶπασ. τῷ πλήθει τῶν ἁρμάτων ἐγὼ ἀνέβην εἰσ ὕψοσ ὀρέων καὶ εἰσ τὰ ἔσχατα τοῦ Λιβάνου καὶ ἔκοψα τὸ ὕψοσ τῆσ κέδρου αὐτοῦ καὶ τὸ κάλλοσ τῆσ κυπαρίσσου καὶ εἰσῆλθον εἰσ ὕψοσ μέροσ τοὺσ δρυμοῦ καὶ ἔθηκα γέφυραν καὶ ἠρήμωσα ὕδατα καὶ πᾶσαν συναγωγὴν ὕδατοσ. οὐ ταῦτα ἤκουσασ πάλαι, ἃ ἐγὼ ἐποίησα̣ ἐξ ἡμερῶν ἀρχαίων συνέταξα, νῦν δὲ ἐπέδειξα ἐξερημῶσαι ἔθνη ἐν ὀχυροῖσ καὶ οἰκοῦντασ ἐν πόλεσιν ὀχυραῖσ. ἀνῆκα τὰσ χεῖρασ, καὶ ἐξηράνθησαν καὶ ἐγένοντο ὡσ χόρτοσ ξηρὸσ ἐπὶ δωμάτων καὶ ὡσ ἄγρωστισ. νῦν δὲ τὴν ἀνάπαυσίν σου καὶ τὴν ἔξοδόν σου καὶ τὴν εἴσοδόν σου ἐγὼ ἐπίσταμαι. ὁ δὲ θυμόσ σου, ὃν ἐθυμώθησ, καὶ ἡ πικρία σου ἀνέβη πρόσ με, καὶ ἐμβαλῶ φιμὸν εἰσ τὴν ρῖνά σου, καὶ χαλινὸν εἰσ τὰ χείλη σου καὶ ἀποστρέψω σε τῇ ὁδῷ ᾗ ἦλθεσ ἐν αὐτῇ. τοῦτο δέ σοι τὸ σημεῖον. φάγε τοῦτον τὸν ἐνιαυτὸν ἃ ἔσπαρκασ, τῷ δὲ ἐνιαυτῷ τῷ δευτέρῳ τὸ κατάλειμμα, τῷ δὲ τρίτῳ σπείραντεσ ἀμήσατε καὶ φυτεύσατε ἀμπελῶνασ καὶ φάγεσθε τὸν καρπὸν αὐτῶν. καὶ ἔσονται οἱ καταλελειμμένοι ἐν τῇ Ἰουδαίᾳ φυήσουσι ρίζαν κάτω καὶ ποιήσουσι σπέρμα ἄνω. ὅτι ἐξ Ἱερουσαλὴμ ἔσονται οἱ καταλελειμμένοι καὶ οἱ σῳζόμενοι ἐξ ὄρουσ Σιών. ὁ ζῆλοσ Κυρίου σαβαὼθ ποιήσει ταῦτα. διὰ τοῦτο οὕτω λέγει Κύριοσ ἐπὶ βασιλέα Ἀσσυρίων. οὐ μὴ εἰσέλθῃ εἰσ τὴν πόλιν ταύτην οὐδὲ μὴ βάλῃ ἐπὶ αὐτὴν βέλοσ οὐδὲ μὴ ἐπιβάλῃ ἐπ̓ αὐτὴν θυρεόν, οὐδὲ μὴ κυκλώσῃ ἐπ̓ αὐτὴν χάρακα, ἀλλὰ τῇ ὁδῷ ᾗ ἦλθεν, ἐν αὐτῇ ἀποστραφήσεται καὶ εἰσ τὴν πόλιν ταύτην οὐ μὴ εἰσέλθῃ. τάδε λέγει Κύριοσ. ὑπερασπιῶ ὑπὲρ τῆσ πόλεωσ ταύτησ τοῦ σῶσαι αὐτὴν δἰ ἐμὲ καὶ διὰ Δαυὶδ τὸν παῖδά μου. Καὶ ἐξῆλθεν ἄγγελοσ Κυρίου καὶ ἀνεῖλεν ἐκ τῆσ παρεμβολῆσ τῶν Ἀσσυρίων ἑκατὸν ὀγδοηκονταπέντε χιλιάδασ, καὶ ἀναστάντεσ τὸ πρωί̈ εὗρον πάντα τὰ σώματα νεκρά. καὶ ἀπῆλθεν ἀποστραφεὶσ Σενναχηρεὶμ βασιλεὺσ Ἀσσυρίων, καὶ ᾤκησεν ἐν Νινευῇ. καὶ ἐν τῷ αὐτὸν προσκυνεῖν ἐν τῷ οἴκῳ Νασαρὰχ τὸν πάτραρχον αὐτοῦ, Ἀδραμέλεχ καὶ Σαρασὰρ οἱ υἱοὶ αὐτοῦ ἐπάταξαν αὐτὸν μαχαίραισ, αὐτοὶ δὲ διεσώθησαν εἰσ Ἀρμενίαν. καὶ ἐβασίλευσεν Ἀσορδὰν ὁ υἱὸσ αὐτοῦ ἀντ̓ αὐτοῦ. ΕΓΕΝΕΤΟ δὲ ἐν τῷ καιρῷ ἐκείνῳ ἐμαλακίσθη Ἐζεκίασ ἕωσ θανάτου. καὶ ἦλθε πρὸσ αὐτὸν Ἡσαί̈ασ υἱὸσ Ἀμὼσ ὁ προφήτησ καὶ εἶπε πρὸσ αὐτόν. τάδε λέγει Κύριοσ. τάξαι περὶ τοῦ οἴκου σου, ἀποθνήσκεισ γὰρ σὺ καὶ οὐ ζήσῃ.

καὶ ἀπέστρεψεν Ἐζεκίασ τὸ πρόσωπον αὐτοῦ πρὸσ τὸν τοῖχον καὶ προσηύξατο πρὸσ Κύριον λέγων. μνήσθητι, Κύριε, ὡσ ἐπορεύθην ἐνώπιόν σου μετὰ ἀληθείασ, ἐν καρδίᾳ ἀληθινῇ, καὶ τὰ ἀρεστά ἐνώπιόν σου ἐποίησα. καὶ ἔκλαυσεν Ἐζεκίασ κλαυθμῷ μεγάλῳ. καὶ ἐγένετο λόγοσ Κυρίου πρὸσ Ἡσαί̈αν λέγων. πορεύθητι καὶ εἰπὸν Ἐζεκίᾳ. τάδε λέγει Κύριοσ ὁ Θεὸσ Δαυὶδ τοῦ πατρόσ σου. ἤκουσα τῆσ προσευχῆσ σου καὶ εἶδον τὰ δάκρυά σου. ἰδοὺ προστίθημι πρὸσ τὸν χρόνον σου δεκαπέντε ἔτη. καὶ ἐκ χειρὸσ βασιλέωσ Ἀσσυρίων ρύσομαί σε καὶ τὴν πόλιν ταύτην καὶ ὑπερασπιῶ ὑπὲρ τῆσ πόλεωσ ταύτησ. τοῦτο δὲ σοὶ τὸ σημεῖον παρὰ Κυρίου ὅτι ποιήσει ὁ Θεὸσ τὸ ρῆμα τοῦτο. ἰδοὺ ἐγὼ στρέψω τὴν σκιὰν τῶν ἀναβαθμῶν, οὓσ κατέβη ὁ ἥλιοσ, τοὺσ δέκα ἀναβαθμοὺσ τοῦ οἴκου τοῦ πατρόσ σου, ἀποστρέψω τὸν ἥλιον τοὺσ δέκα ἀναβαθμούσ. καὶ ἀνέβη ὁ ἥλιοσ τοὺσ δέκα ἀναβαθμούσ, οὓσ κατέβη ἡ σκιά. Προσευχὴ Ἐζεκίου βασιλέωσ τῆσ Ἰουδαίασ, ἡνίκα ἐμαλακίσθη, καὶ ἀνέστη ἐκ τῆσ μαλακίασ αὐτοῦ. ‐ Ἐγὼ εἶπα. ἐν τῷ ὕψει τῶν ἡμερῶν μου πορεύσομαι ἐν πύλαισ ᾅδου, καταλείψω τὰ ἔτη τὰ ἐπίλοιπα. εἶπα. οὐκέτι οὐ μὴ ἴδω τὸ σωτήριον τοῦ Θεοῦ ἐπὶ γῆσ ζώντων, οὐκέτι μὴ ἴδω τὸ σωτήριον τοῦ Ἰσραὴλ ἐπὶ γῆσ, οὐκέτι μὴ ἴδω ἄνθρωπον. ἐξέλιπον ἐκ τῆσ συγγενείασ μου, κατέλιπον τὸ ἐπίλοιπον τῆσ ζωῆσ μου, ἐξῆλθε καὶ ἀπῆλθεν ἀπ̓ ἐμοῦ ὥσπερ ὁ καταλύων σκηνὴν πήξασ, τὸ πνεῦμά μου παῤ ἐμοὶ ἐγένετο ὡσ ἱστὸσ ἐρίθου ἐγγιζούσησ ἐκτεμεῖν. ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ παρεδόθην ἕωσ πρωί̈ ὡσ λέοντι. οὕτωσ συνέτριψε πάντα τὰ ὀστᾶ μου, ἀπὸ γὰρ τῆσ ἡμέρα ἕωσ τῆσ νυκτὸσ παρεδόθην. ὡσ χελιδών, οὕτω φωνήσω, καὶ ὡσ περιστερά, οὕτω μελετήσω. ἐξέλιπον γάρ μου οἱ ὀφθαλμοὶ τοῦ βλέπειν εἰσ τὸ ὕψοσ τοῦ οὐρανοῦ πρὸσ τὸν Κύριον, ὃσ ἐξείλατό με καὶ ἀφείλατό μου τὴν ὀδύνην τῆσ ψυχῆσ. Κύριε, περὶ αὐτῆσ γὰρ ἀνηγγέλη σοι, καὶ ἐξήγειράσ μου τὴν πνοήν, καὶ παρακληθεὶσ ἔζησα. εἵλου γάρ μου τὴν ψυχήν, ἵνα μὴ ἀπόληται, καὶ ἀπέρριψασ ὀπίσω μου πάσασ τὰσ ἁμαρτίασ. οὐ γὰρ οἱ ἐν ᾅδου αἰνέσουσί σε, οὐδὲ οἱ ἀποθανόντεσ εὐλογήσουσί σε, οὐδὲ ἐλπιοῦσιν οἱ ἐν ᾅδου τὴν ἐλεημοσύνην σου. οἱ ζῶντεσ εὐλογήσουσί σε ὃν τρόπον κἀγώ. ἀπὸ γὰρ τῆσ σήμερον παιδία ποιήσω, ἃ ἀναγγελοῦσι τὴν δικαιοσύνην σου, Κύριε τῆσ σωτηρίασ μου, καὶ οὐ παύσομαι εὐλογῶν σε μετὰ ψαλτηρίου πάσασ τὰσ ἡμέρασ τῆσ ζωῆσ μου κατέναντι τοῦ οἴκου τοῦ Θεοῦ. Καὶ εἶπεν Ἡσαί̈ασ πρὸσ Ἐζεκίαν. λάβε παλάθην ἐκ σύκων καὶ τρίψων καὶ κατάπλασαι, καὶ ὑγιὴσ ἔσῃ. καὶ εἶπεν Ἐζεκίασ. τοῦτο τὸ σημεῖον ὅτι ἀναβήσομαι εἰσ τὸν οἶκον τοῦ Θεοῦ. ΕΝ τῷ καιρῷ ἐκείνῳ ἀπέστειλε Μαρωδὰχ Βαλαδὰν ὁ υἱὸσ τοῦ Βαλαδάν, ὁ βασιλεὺσ τῆσ Βαβυλωνίασ, ἐπιστολὰσ καὶ πρέσβεισ καὶ δῶρα Ἐζεκίᾳ. ἤκουσε γὰρ ὅτι ἐμαλακίσθη ἕωσ θανάτου καὶ ἀνέστη.

καὶ ἐχάρη ἐπ̓ αὐτοῖσ Ἐζεκίασ χαρὰν μεγάλην καὶ ἔδειξεν αὐτοῖσ τὸν οἶκον τοῦ νεχωθᾶ καὶ τοῦ ἀργυρίου καὶ τοῦ χρυσίου καὶ τῆσ στακτῆσ καὶ τῶν θυμιαμάτων καὶ τοῦ μύρου καὶ πάντασ τοὺσ οἴκουσ τῶν σκευῶν τῆσ γάζησ καὶ πάντα, ὅσα ἦν ἐν τοῖσ θησαυροῖσ αὐτοῦ. καὶ οὐκ ἦν οὐθέν, ὃ οὐκ ἔδειξεν Ἐζεκίασ ἐν τῷ οἴκῳ αὐτοῦ καὶ ἐν πάσῃ τῇ ἐξουσίᾳ αὐτοῦ. καὶ ἦλθεν Ἡσαί̈ασ ὁ προφήτησ πρὸσ τὸν βασιλέα Ἐζεκίαν καὶ εἶπε πρὸσ αὐτόν. τί λέγουσιν οἱ ἄνθρωποι οὗτοι̣ καὶ πόθεν ἥκασι πρόσ σέ̣ καὶ εἶπεν Ἐζεκίασ. ἐκ τῆσ γῆσ πόρρωθεν ἥκασι πρόσ με, ἐκ Βαβυλῶνοσ. καὶ εἶπεν Ἡσαί̈ασ. τί εἴδοσαν ἐν τῷ οἴκῳ σου̣ καὶ εἶπεν Ἐζεκίασ. πάντα τὰ ἐν τῷ οἴκῳ μου εἴδοσαν, καὶ οὐκ ἔστιν ἐν τῷ οἴκῳ μου ᾧ οὐκ εἴδοσαν, ἀλλὰ καὶ τὰ ἐν τοῖσ θησαυροῖσ μου. καὶ εἶπεν Ἡσαί̈ασ αὐτῷ. ἄκουσον τὸν λόγον Κυρίου σαβαώθ. ἰδοὺ ἡμέραι ἔρχονται, λέγει Κύριοσ, καὶ λήψονται πάντα τὰ ἐν τῷ οἴκῳ σου, καὶ ὅσα συνήγαγον οἱ πατέρεσ σου ἕωσ τῆσ ἡμέρασ ταύτησ, εἰσ Βαβυλῶνα ἥξει, καὶ οὐδὲν οὐ μὴ καταλείπωσιν. εἶπε δὲ ὁ Θεὸς ὅτι καὶ ἀπὸ τῶν τέκνων σου, ὧν ἐγέννησασ, λήψονται καὶ ποιήσουσι σπάδοντασ ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ βασιλέωσ τῶν Βαβυλωνίων. καὶ εἶπεν Ἐζεκίασ Ἡσαί̈ᾳ. ἀγαθὸσ ὁ λόγοσ Κυρίου, ὃν ἐλάλησε. γενέσθω δὴ εἰρήνη καὶ δικαιοσύνη ἐν ταῖσ ἡμέραισ μου. ΠΑΡΑΚΑΛΕΙΤΕ παρακαλεῖτε τὸν λαόν μου, λέγει ὁ Θεόσ.

ἱερεῖσ, λαλήσατε εἰσ τὴν καρδίαν Ἱερουσαλήμ, παρακαλέσατε αὐτήν. ὅτι ἐπλήσθη ἡ ταπείνωσισ αὐτῆσ, λέλυται αὐτῆσ ἡ ἁμαρτία. ὅτι ἐδέξατο ἐκ χειρὸσ Κυρίου διπλᾶ τὰ ἁμαρτήματα αὐτῆσ. φωνὴ βοῶντοσ ἐν τῇ ἐρήμῳ. ἑτοιμάσατε τὴν ὁδὸν Κυρίου. εὐθείασ ποιεῖτε τὰσ τρίβουσ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. πᾶσα φάραγξ πληρωθήσεται καὶ πᾶν ὄροσ καὶ βουνὸσ ταπεινωθήσεται, καὶ ἔσται πάντα τὰ σκολιὰ εἰσ εὐθεῖαν καὶ ἡ τραχεῖα εἰσ ὁδοὺσ λείασ. καὶ ὀφθήσεται ἡ δόξα Κυρίου, καὶ ὄψεται πᾶσα σάρξ τὸ σωτήριον τοῦ Θεοῦ, ὅτι Κύριοσ ἐλάλησε. φωνὴ λέγοντοσ. βόησον. καὶ εἶπα. τί βοήσω̣ πᾶσα σάρξ χόρτοσ, καὶ πᾶσα δόξα ἀνθρώπου ὡσ ἄνθοσ χόρτου. ἐξηράνθη ὁ χόρτοσ, καὶ τὸ ἄνθοσ ἐξέπεσε, τὸ δὲ ρῆμα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν μένει εἰσ τὸν αἰῶνα. ἐπ̓ ὄροσ ὑψηλὸν ἀνάβηθι, ὁ εὐαγγελιζόμενοσ Σιών. ὕψωσον ἐν ἰσχύϊ τὴν φωνή σου, ὁ εὐαγγελιζόμενοσ Ἱερουσαλήμ. ὑψώσατε, μὴ φοβεῖσθε. εἰπὸν ταῖσ πόλεσιν Ἰούδα. ἰδοὺ ὁ Θεὸσ ὑμῶν. ἰδοὺ Κύριοσ Κύριοσ μετὰ ἰσχύοσ ἔρχεται καὶ ὁ βραχίων μετὰ κυρίασ. ἰδοὺ ὁ μισθὸσ αὐτοῦ μετ̓ αὐτοῦ καὶ τὸ ἔργον ἐναντίον αὐτοῦ. ὡσ ποιμὴν ποιμανεῖ τὸ ποίμνιον αὐτοῦ καὶ τῷ βραχίονι αὐτοῦ συνάξει ἄρνασ καὶ ἐν γαστρὶ ἐχούσασ παρακαλέσει. Τί ἐμέτρησε τῇ χειρὶ τὸ ὕδωρ καὶ τὸν οὐρανὸν σπιθαμῇ καὶ πᾶσαν τὴν γῆν δρακί̣ τίσ ἔστησε τὰ ὄρη σταθμῷ καὶ τὰσ νάπασ ζυγῷ̣ τίσ ἔγνω νοῦν Κυρίου, καὶ τίσ αὐτοῦ σύμβουλοσ ἐγένετο, ὃσ συμβιβᾷ αὐτόν̣ ἢ πρὸσ τίνα συνεβουλεύσατο καὶ συνεβίβασεν αὐτόν̣ ἢ τίσ ἔδειξεν αὐτῷ κρίσιν̣ ἢ ὁδὸν συνέσεωσ τίσ ἔδειξεν αὐτῷ̣ εἰ πάντα τὰ ἔθνη ὡσ σταγὼν ἀπὸ κάδου καὶ ὡσ ροπὴ ζυγοῦ ἐλογίσθησαν καὶ ὡσ σίελοσ λογισθήσονται. ὁ δὲ Λίβανοσ οὐχ ἱκανὸσ εἰσ καῦσιν, καὶ πάντα τὰ τετράποδα οὐχ ἱκανὰ εἰσ ὁλοκάρπωσιν, καὶ πάντα τὰ ἔθνη ὡσ οὐδέν εἰσι καὶ εἰσ οὐθὲν ἐλογίσθησαν. τίνι ὡμοιώσατε Κύριον καὶ τίνι ὁμοιώματι ὡμοιώσατε αὐτόν̣ μὴ εἰκόνα ἐποίησε τέκτων, ἢ χρυσοχόοσ χωνεύσασ χρυσίον περιεχρύσωσεν αὐτόν, ὁμοίωμα κατεσκεύασεν αὐτόν̣ ξύλον γὰρ ἄσηπτον ἐκλέγεται τέκτων καὶ σοφῶσ ζητεῖ πῶσ στήσει εἰκόνα αὐτοῦ καὶ ἵνα μὴ σαλεύητε. οὐ γνώσεσθε̣ οὐκ ἀκούσεσθε̣ οὐκ ἀνηγγέλη ἐξ ἀρχῆσ ὑμῖν̣ οὐκ ἔγνωτε τὰ θεμέλια τῆσ γῆσ̣ ὁ κατέχων τὸν γῦρον τῆσ γῆσ, καὶ οἱ ἐνοικοῦντεσ ἐν αὐτῇ ὡσ ἀκρίδεσ, ὁ στήσασ ὡσ καμάραν τὸν οὐρανὸν καὶ διατείνασ ὡσ σκηνὴν κατοικεῖν, ὁ διδοὺσ ἄρχοντασ ὡσ οὐδὲν ἄρχειν, τὴν δὲ γῆν ὡσ οὐδὲν ἐποίησεν. οὐ γὰρ μὴ φυτεύσωσιν, οὐδὲ μὴ σπείρωσιν, οὐδὲ μὴ ριζωθῇ εἰσ τὴν γῆν ἡ ρίζα αὐτῶν. ἔπνευσεν ἐπ̓ αὐτοὺσ καὶ ἐξηράνθησαν, καὶ καταιγὶσ ὡσ φρύγανα λήψεται αὐτούσ. νῦν οὖν τίνι με ὡμοιώσατε καὶ ὑψωθήσομαι̣ εἶπεν ὁ ἅγιοσ. ἀναβλέψατε εἰσ ὕψοσ τοὺσ ὀφθαλμοὺσ ὑμῶν καὶ ἴδετε, τίσ κατέδειξε ταῦτα πάντα̣ ὁ ἐκφέρων κατ̓ ἀριθμὸν τὸν κόσμον αὐτοῦ πάντασ ἐπ̓ ὀνόματι καλέσει. ἀπὸ πολλῆσ δόξησ καὶ ἐν κράτει ἰσχύοσ αὐτοῦ οὐδέν σε ἔλαθε. Μὴ γὰρ εἶπῃσ, Ἰακώβ, καὶ τί ἐλάλησασ, Ἰσραήλ. ἀπεκρύβη ἡ ὁδόσ μου ἀπὸ τοῦ Θεοῦ, καὶ ὁ Θεόσ μου τὴν κρίσιν ἀφεῖλε καὶ ἀπέστη̣ καὶ νῦν οὐκ ἔγνωσ εἰ μὴ ἤκουσασ̣ Θεὸσ αἰώνιοσ ὁ Θεὸσ ὁ κατασκευάσασ τὰ ἄκρα τῆσ γῆσ, οὐ πεινάσει, οὐδὲ κοπιάσει, οὐδέ ἐστιν ἐξεύρεσισ τῆσ φρονήσεωσ αὐτοῦ. διδοὺσ τοῖσ πεινῶσιν ἰσχὺν καὶ τοῖσ μὴ ὀδυνωμένοισ λύπην. πεινάσουσι γὰρ νεώτεροι, καὶ κοπιάσουσι νεανίσκοι, καὶ ἐκλεκτοὶ ἀνίσχυεσ ἔσονται. οἱ δὲ ὑπομένοντεσ τὸν Θεὸν ἀλλάξουσιν ἰσχύν, πτεροφυήσουιν ὡσ ἀετοί, δραμοῦνται καὶ οὐ κοπιάσουσι, βαδιοῦνται καὶ οὐ πεινάσουσιν. ΕΓΚΑΙΝΙΖΕΣΘΕ πρόσ με, νῆσοι, οἱ γὰρ ἄρχοντεσ ἀλλλάξουσιν ἰσχύν. ἐγγισάτωσαν καὶ λαλησάτωσαν ἅμα, τότε κρίσιν ἀναγγειλάτωσαν.

τίσ ἐξήγειρεν ἀπὸ ἀνατολῶν δικαιοσύνην, ἐκάλεσεν αὐτὴν κατὰ πόδασ αὐτοῦ, καὶ πορεύσεται̣ δώσει ἐναντίον ἐθνῶν καὶ βασιλεῖσ ἐκστήσει καὶ δώσει εἰσ γῆν τὰσ μαχαίρασ αὐτῶν καὶ ὡσ φρύγανα ἐξωσμένα τὰ τόξα αὐτῶν. καὶ διώξεται αὐτοὺσ καὶ διελεύσεται ἐν εἰρήνῃ ἡ ὁδὸσ τῶν ποδῶν αὐτοῦ. τίσ ἐνήργησε καὶ ἐποίησε ταῦτα̣ ἐκάλεσεν αὐτὴν ὁ καλῶν αὐτὴν ἀπὸ γενεῶν ἀρχῆσ. ἐγὼ Θεὸσ πρῶτοσ, καὶ εἰσ τὰ ἐπερχόμενα ἐγώ εἰμι. εἴδοσαν ἔθνη καὶ ἐφοβήθησαν, τὰ ἄκρα τῆσ γῆσ ἤγγισαν καὶ ἦλθον ἅμα, κρίνων ἕκαστοσ τῷ πλησίον καὶ τῷ ἀδελφῷ βοηθῆσαι καὶ ἐρεῖ. ἴσχυσεν ἀνὴρ τέκτων καὶ χαλκεὺσ τύπτων σφύρῃ ἅμα ἐλαύνων. ποτὲ μὲν ἐρεῖ. σύμβλημα καλόν ἐστίν. ἰσχύρωσαν αὐτὰ ἐν ἥλοισ, θήσουσιν αὐτὰ καὶ οὐ κινηθήσονται. Σὺ δέ, Ἰσραήλ, παῖσ μου Ἰακώβ, ὃν ἐξελεξάμην, σπέρμα Ἁβραάμ, ὃν ἠγάπησα, οὗ ἀντελαβόμην ἀπ̓ ἄκρων τῆσ γῆσ καὶ ἐκ τῶν σκοπῶν αὐτῆσ ἐκάλεσά σε καὶ εἶπά σοι. παῖσ μου εἶ, ἐξελεξάμην σε καὶ οὐκ ἐγκατέλιπόν σε. μὴ φοβοῦ, μετὰ σοῦ γάρ εἰμι. μὴ πλανῶ, ἐγὼ γάρ εἰμι ὁ Θεόσ σου ὁ ἐνισχύσασ σε καὶ ἐβοήθησά σοι καὶ ἠσφαλισάμην σε τῇ δεξιᾷ τῇ δικαίᾳ μου. ἰδοὺ αἰσχυνθήσονται καὶ ἐντραπήσονται πάντεσ οἱ ἀντικείμενοί σοι. ἔσονται γὰρ ὡσ οὐκ ὄντεσ καὶ ἀπολοῦνται πάντεσ οἱ ἀντίδικοί σου. ζητήσεισ αὐτοὺσ καὶ οὐ μὴ εὕρῃσ τοὺσ ἀνθρώπουσ, οἳ παροινήσουσιν εἰσ σέ. ἔσονται γὰρ ὡσ οὐκ ὄντεσ καὶ οὐκ ἔσονται οἱ ἀντιπολεμοῦντέσ σε. ὅτι ἐγὼ ὁ Θεόσ σου ὁ κρατῶν τῆσ δεξιᾶσ σου, ὁ λέγων σοι. μὴ φοβοῦ, Ἰακώβ, ὀλιγοστὸσ Ἰσραήλ. ἐγὼ ἐβοήθησά σοι, λέγει ὁ Θεόσ σου, ὁ λυτρούμενόσ σε, Ἰσραήλ. ἰδοὺ ἐποίησά σε ὡσ τροχοὺσ ἁμάξησ ἁλοῶντασ καινοὺσ πριστηροειδεῖσ, καὶ ἁλοήσεισ ὄρη καὶ λεπτυνεῖσ βουνοὺσ καὶ ὡσ χνοῦν θήσεισ. καὶ λικμήσεισ, καὶ ἄνεμοσ λήψεται αὐτούσ, καὶ καταιγὶσ διασπερεῖ αὐτούσ, σὺ δὲ εὐφρανθήσῃ ἐν τοῖσ ἁγίοισ Ἰσραήλ. καὶ ἀγαλλιάσονται οἱ πτωχοὶ καὶ οἱ ἐνδεεῖσ. ζητήσουσι γὰρ ὕδωρ, καὶ οὐκ ἔσται, ἡ γλῶσσα αὐτῶν ἀπὸ τῆσ δίψησ ἐξηράνθη. ἐγὼ Κύριοσ ὁ Θεόσ, ἐγὼ ἐπακούσομαι ὁ Θεὸσ Ἰσραήλ, καὶ οὐκ ἐγκαταλείψω αὐτούσ, ἀλλὰ ἀνοίξω ἐπὶ τῶν ὀρέων ποταμοὺσ καὶ ἐν μέσῳ πεδίων πηγάσ. ποιήσω τὴν ἔρημον εἰσ ἕλη ὑδάτων καὶ τὴν διψῶσαν γῆν ἐν ὑδραγωγοῖσ. θήσω εἰσ τὴν ἄνυδρον γῆν κέδρον καὶ πύξον καὶ μυρσίνην καὶ κυπάρισσον καὶ λεύκην, ἵνα ἴδωσι καὶ γνῶσι καὶ ἐννοηθῶσι καὶ ἐπιστῶνται ἅμα, ὅτι χεὶρ Κυρίου ἐποίησε ταῦτα καὶ ὁ ἅγιοσ τοῦ Ἰσραὴλ κατέδειξεν. Ἐγγίζει ἡ κρίσισ ὑμῶν, λέγει Κύριοσ ὁ Θεόσ. ἤγγισαν αἱ βουλαὶ ὑμῶν, λέγει ὁ βασιλεὺσ Ἰακώβ. ἐγγισάτωσαν καὶ ἀναγγειλάτωσαν ὑμῖν ἃ συμβήσεται, ἢ τὰ πρότερον τίνα ἦν, εἴπατε, καὶ ἐπιστήσομεν τὸν νοῦν καὶ γνωσόμεθα τί τὰ ἔσχατα, καὶ τὰ ἐπερχόμενα εἴπατε ἡμῖν. ἀναγγείλατε ἡμῖν τὰ ἐπερχόμενα ἐπ̓ ἐσχάτου, καὶ γνωσόμεθα ὅτι θεοί ἐστε. εὖ ποιήσατε καὶ κακώσατε, καὶ θαυμασόμεθα καὶ ὀψόμεθα ἅμα. ὅτι πόθεν ἐστὲ ὑμεῖσ καὶ πόθεν ἡ ἐργασία ὑμῶν̣ ἐκ γῆσ. βδέλυγμα ἐξελέξαντο ὑμᾶσ. ἐγὼ δὲ ἤγειρα τὸν ἀπὸ βορρᾶ καὶ τὸν ἀφ̓ ἡλίου ἀνατολῶν, κληθήσονται τῷ ὀνόματί μου. ἐρχέσθωσαν ἄρχοντεσ, καὶ ὡσ πηλὸσ κεραμέωσ καὶ ὡσ κεραμεὺσ καταπατῶν τὸν πηλόν, οὕτωσ καταπατηθήσεσθε. τίσ γάρ ἀναγγελεῖ τὰ ἐξ ἀρχῆσ, ἵνα γνῶμεν, καὶ τὰ ἔμπροσθεν, καὶ ἐροῦμεν ὅτι ἀληθῆ ἐστιν̣ οὐκ ἔστιν ὁ προλέγων οὐδὲ ὁ ἀκούων ὑμῶν τοὺσ λόγουσ. ἀρχὴν Σιὼν δώσω καὶ Ἱερουσαλὴμ παρακαλέσω εἰσ ὁδόν. ἀπὸ γὰρ τῶν ἐθνῶν ἰδοὺ οὐδείσ, καὶ ἀπὸ τῶν εἰδώλων αὐτῶν οὐκ ἦν ὁ ἀναγγέλλων. καὶ ἐὰν ἐρωτήσω αὐτούσ. πόθεν ἐστέ̣ οὐ μὴ ἀποκριθῶσί μοι. εἰσὶ γὰρ οἱ ποιοῦντεσ ὑμᾶσ, καὶ μάτην οἱ πλανῶντεσ ὑμᾶσ. ΙΑΚΩΒ ὁ παῖσ μου, ἀντιλήψομαι αὐτοῦ. Ἰσραὴλ ὁ ἐκλεκτόσ μου, προσεδέξατο αὐτὸν ἡ ψυχή μου. ἔδωκα τὸ πνεῦμά μου ἐπ̓ αὐτόν, κρίσιν τοῖσ ἔθνεσιν ἐξοίσει.

οὐ κεκράξεται οὐδὲ ἀνήσει, οὐδὲ ἀκουσθήσεται ἔξω ἡ φωνὴ αὐτοῦ. κάλαμον τεθλασμένον οὐ συντρίψει καὶ λίνον καπνιζόμενον οὐ σβέσει, ἀλλὰ εἰσ ἀλήθειαν ἐξοίσει κρίσιν. ἀναλάμψει καὶ οὐ θραυσθήσεται, ἕωσ ἄνθῇ ἐπὶ τῆσ γῆσ κρίσιν. καὶ ἐπὶ τῷ ὀνόματι αὐτοῦ ἔθνη ἐλπιοῦσιν. οὕτω λέγει Κύριοσ ὁ Θεὸσ ὁ ποιήσασ τὸν οὐρανὸν καὶ πήξασ αὐτόν, ὁ στερεώσασ τὴν γῆν καὶ τὰ ἐν αὐτῇ καὶ διδοὺσ πνοὴν τῷ λαῷ τῷ ἐπ̓ αὐτῆσ καὶ πνεῦμα τοῖσ πατοῦσιν αὐτήν. ἐγὼ Κύριοσ ὁ Θεὸσ ἐκάλεσά σε ἐν δικαιοσύνῃ καὶ κρατήσω τῆσ χειρόσ σου καὶ ἐνισχύσω σε καὶ ἔδωκά σε εἰσ διαθήκην γένουσ, εἰσ φῶσ ἐθνῶν ἀνοῖξαι ὀφθαλμοὺσ τυφλῶν, ἐξαγαγεῖν ἐκ δεσμῶν δεδεμένουσ καὶ ἐξ οἴκου φυλακῆσ καθημένουσ ἐν σκότει. ἐγὼ Κύριοσ ὁ Θεόσ, τοῦτό μού ἐστι τὸ ὄνομα. τὴν δόξαν μου ἑτέρῳ οὐ δώσω οὐδὲ τὰσ ἀρετάσ μου τοῖσ γλυπτοῖσ. τὰ ἀπ̓ ἀρχῆσ ἰδοὺ ἥκασι, καὶ καινά, ἃ ἐγὼ ἀναγγέλλω, καὶ πρὸ τοῦ ἀναγγεῖλαι ἐδηλώθη ὑμῖν. Ὑμνήσατε τῷ Κυρίῳ ὕμνον καινόν, ἡ ἀρχὴ αὐτοῦ. δοξάζετε τὸ ὄνομα αὐτοῦ ἀπ̓ ἄκρου τῆσ γῆσ, οἱ καταβαίνοντεσ εἰσ τὴν θάλασσαν καὶ πλέοντεσ αὐτήν, αἱ νῆσοι καὶ οἱ κατοικοῦντεσ αὐτάσ. εὐφράνθητι, ἔρημοσ, καὶ αἱ κῶμαι αὐτῆσ, ἐπαύλεισ καὶ οἱ κατοικοῦντεσ Κηδάρ. εὐφρανθήσονται οἱ κατοικοῦντεσ Πέτραν, ἀπ̓ ἄκρων τῶν ὀρέων βοήσουσι. δώσουσι τῷ Θεῷ δόξαν, τὰσ ἀρετὰσ αὐτοῦ ἐν ταῖσ νήσοισ ἀναγγελοῦσι. Κύριοσ ὁ Θεὸσ τῶν δυνάμεων ἐξελεύσεται καὶ συντρίψει πόλεμον, ἐπεγερεῖ ζῆλον καὶ βοήσεται ἐπὶ τοὺσ ἐχθροὺσ αὐτοῦ μετὰ ἰσχύοσ. ἐσιώπησα, μὴ καὶ ἀεὶ σιωπήσομαι καὶ ἀνέξομαι̣ ὡσ ἡ τίκτουσα ἐκαρτέρησα, ἐκστήσω καὶ ξηρανῶ ἅμα. ἐρημώσω ὄρη καὶ βουνοὺσ καὶ πάντα χόρτον αὐτῶν ξηρανῶ, καὶ θήσω ποταμοὺσ εἰσ νήσουσ καὶ ἕλη ξηρανῶ. καὶ ἄξω τυφλοὺσ ἐν ὁδῷ, ᾗ οὐκ ἔγνωσαν, καὶ τρίβουσ ἃσ οὐκ ᾔδεισαν, πατῆσαι ποιήσω αὐτούσ. ποιήσω αὐτοῖσ τὸ σκότοσ εἰσ φῶσ καὶ τὰ σκολιὰ εἰσ εὐθεῖαν. ταῦτα τὰ ρήματα ποιήσω καὶ οὐκ ἐγκαταλείψω αὐτούσ. αὐτοὶ δὲ ἀπεστράφησαν εἰσ τὰ ὀπίσω. αἰσχύνθητε αἰσχύνην, οἱ πεποιθότεσ ἐπὶ τοῖσ γλυπτοῖσ, οἱ λέγοντεσ τοῖσ χωνευτοῖσ. ὑμεῖσ ἐστε θεοὶ ἡμῶν. Οἱ κωφοί, ἀκούσατε, καὶ οἱ τυφλοί, ἀναβλέψατε ἰδεῖν. καὶ τίσ τυφλόσ, ἀλλ̓ ἢ οἱ παῖδέσ μου καὶ κωφοί, ἀλλ̓ ἢ οἱ κυριεύοντεσ αὐτῶν̣ καὶ ἐτυφλώθησαν οἱ δοῦλοι τοῦ Θεοῦ. εἴδετε πλεονάκισ, καὶ οὐκ ἐφυλάξασθε. ἠνοιγμένα τὰ ὦτα, καὶ οὐκ ἠκούσατε. Κύριοσ ὁ Θεὸσ ἐβουλεύσατο, ἵνα δικαιωθῇ καὶ μεγαλύνῃ αἴνεσιν. καὶ εἶδον, καὶ ἐγένετο ὁ λαὸσ πεπρονομευμένοσ καὶ διηρπασμένοσ. ἡ γὰρ παγὶσ ἐν τοῖσ ταμιείοσ πανταχοῦ, καὶ ἐν οἴκοισ ἅμα, ὅπου ἔκρυψαν αὐτούσ. ἐγένοντο εἰσ προνομήν, καὶ οὐκ ἦν ἐξαιρούμενοσ ἅρπαγμα, καὶ οὐκ ἦν ὁ λέγων. ἀπόδοσ. τίσ ἐν ὑμῖν, ὃσ ἐνωτιεῖται ταῦτα̣ εἰσακούσατε εἰσ τὰ ἐπερχόμενα. τίσ ἔδωκεν εἰσ διαρπαγὴν Ἰακὼβ καὶ Ἰσραὴλ τοῖσ προνομεύουσιν αὐτόν̣ οὐχὶ ὁ Θεόσ, ᾧ ἡμάρτοσαν αὐτῷ, καὶ οὐκ ἠβούλοντο ἐν ταῖσ ὁδοῖσ αὐτοῦ πορεύεσθαι οὐδὲ ἀκούειν τοῦ νόμου αὐτοῦ̣ καὶ ἐπήγαγεν ἐπ̓ αὐτοὺσ ὀργὴν θυμοῦ αὐτοῦ, καὶ κατίσχυσεν αὐτοὺσ πόλεμοσ καὶ οἱ συμφλέγοντεσ αὐτοὺσ κύκλῳ, καὶ οὐκ ἔγνωσαν ἕκαστοσ οὐδὲ ἔθεντο ἐπὶ ψυχήν. ΚΑΙ νῦν οὕτωσ λέγει Κύριοσ ὁ Θεὸσ ὁ ποιήσασ σε, Ἰακώβ, ὁ πλάσασ σε, Ἰσραήλ. μὴ φοβοῦ, ὅτι ἐλυτρωσάμην σε. ἐκάλεσά σε τὸ ὄνομά σου, ἐμὸσ εἶ σύ.

καὶ ἐὰν διαβαίνῃσ δἰ ὕδατοσ, μετὰ σοῦ εἰμι, καὶ ποταμοὶ οὐ συγκλύσουσί σε. καὶ ἐὰν διέλθῃσ διὰ πυρόσ, οὐ μὴ κατακαυθῇσ, φλὸξ οὐ κατακαύσει σε. ὅτι ἐγὼ Κύριοσ ὁ Θεόσ σου ὁ ἅγιοσ Ἰσραὴλ ὁ σῴζων σε. ἐποίησα ἄλλαγμά σου Αἴγυπτον καὶ Αἰθιοπίαν καὶ Σοήνην ὑπὲρ σοῦ. ἀφ̓ οὗ ἔντιμοσ ἐγένου ἐναντίον ἐμοῦ, ἐδοξάσθησ, καὶ ἐγὼ σὲ ἠγάπησα. καὶ δώσω ἀνθρώπουσ πολλοὺσ ὑπὲρ σοῦ καὶ ἄρχοντασ ὑπὲρ τῆσ κεφαλῆσ σου. μὴ φοβοῦ, ὅτι μετὰ σοῦ εἰμι. ἀπὸ ἀνατολῶν ἄξω τὸ σπέρμα σου καὶ ἀπὸ δυσμῶν συνάξω σε. ἐρῶ τῷ Βορρᾷ. ἄγε, καὶ τῷ Λιβί. μὴ κώλυε, ἅγιε τοὺσ υἱούσ μου ἀπὸ γῆσ πόρρωθεν καὶ τὰσ θυγατέρασ μου ἀπ̓ ἄκρων τῆσ γῆσ, πάντασ ὅσοι ἐπικέκληνται τῷ ὀνόματί μου. ἐν γὰρ τῇ δόξῃ μου κατεσκεύασα αὐτὸν καὶ ἔπλασα αὐτὸν καὶ ἐποίησα αὐτόν. καὶ ἐξήγαγον λαὸν τυφλόν, καὶ ὀφθαλμοί εἰσιν ὡσαύτωσ τυφλοί, καὶ κωφοὶ τὰ ὦτα ἔχοντεσ. πάντα τὰ ἔθνη συνήχθησαν ἅμα, καὶ συναχθήσονται ἄρχοντεσ ἐξ αὐτῶν. τίσ ἀναγγελεῖ ταῦτα̣ ἢ τὰ ἐξ ἀρχῆσ τίσ ἀναγγελεῖ ὑμῖν̣ ἀγαγέτωσαν τοὺσ μάρτυρασ αὐτῶν καὶ δικαιωθήτωσαν καὶ εἰπάτωσαν ἀληθῆ. γίνεσθέ μοι μάρτυρεσ, καὶ ἐγὼ μάρτυσ, λέγει Κύριοσ ὁ Θεόσ, καὶ ὁ παῖσ μου, ὃν ἐξελεξάμην, ἵνα γνῶτε καὶ πιστεύσητε καὶ συνῆτε ὅτι ἐγώ εἰμι. ἔμπροσθέν μου οὐκ ἐγένετο ἄλλοσ Θεὸσ καὶ μετ̓ ἐμὲ οὐκ ἔσται. ἐγὼ ὁ Θεόσ, καὶ οὐκ ἔστι πάρεξ ἐμοῦ ὁ σῴζων. ἐγὼ ἀνήγγειλα καὶ ἔσωσα, ὠνείδισα καὶ οὐκ ἦν ἐν ὑμῖν ἀλλότριοσ. ὑμεῖσ ἐμοὶ μάρτυρεσ καὶ ἐγὼ Κύριοσ ὁ Θεόσ. ἔτι ἀπ̓ ἀρχῆσ καὶ οὐκ ἔστιν ὁ ἐκ τῶν χειρῶν μου ἐξαιρούμενοσ. ποιήσω, καὶ τίσ ἀποστρέψει αὐτό̣ Οὕτωσ λέγει Κύριοσ ὁ Θεὸσ ὁ λυτρούμενοσ ὑμᾶσ, ὁ ἅγιοσ τοῦ Ἰσραήλ. ἕνεκεν ὑμῶν ἀποστελῶ εἰσ Βαβυλῶνα καὶ ἐπεγερῶ φεύγοντασ πάντασ, καὶ Χαλδαῖοι ἐν πλοίοισ δεθήσονται. ἐγὼ Κύριοσ ὁ Θεὸσ ὁ ἅγιοσ ὑμῶν, ὁ καταδείξασ Ἰσραὴλ βασιλέα ὑμῶν. οὕτωσ λέγει Κύριοσ, ὁ διδοὺσ ἐν θαλάσσῃ ὁδὸν ἐν ὕδατι ἰσχυρῷ τρίβον, ὁ ἐξαγαγὼν ἅρματα καὶ ἵππον καὶ ὄχλον ἰσχυρόν. ἀλλ̓ ἐκοιμήθησαν καὶ οὐκ ἀναστήσονται, ἐσβέσθησαν ὡσ λίνον ἐσβεσμένον. μὴ μνημονεύετε τὰ πρῶτα καὶ τὰ ἀρχαῖα μὴ συλλογίζεσθε. ἰδοὺ ἐγὼ ποιῶ καινὰ ἃ νῦν ἀνατελεῖ, καὶ γνώσεσθε αὐτά. καὶ ποιήσω ἐν τῇ ἐρήμῳ ὁδὸν καὶ τῇ ἀνύδρῳ ποταμούσ. εὐλογήσουσί με τὰ θηρία τοῦ ἀγροῦ, σειρῆνεσ καὶ θυγατέρεσ στρουθῶν, ὅτι ἔδωκα ἐν τῇ ἐρήμῳ ὕδωρ καὶ ποταμοὺσ ἐν τῇ ἀνύδρῳ ποτίσαι τὸ γένοσ μου τὸ ἐκλεκτόν, λαόν μου, ὃν περιεποιησάμην τὰσ ἀρετάσ μου διηγεῖσθαι. οὐ νῦν ἐκάλεσά σε, Ἰακώβ, οὐδὲ κοπιάσαι σε ἐποίησα, Ἰσραήλ. οὐκ ἐμοὶ ἤνεγκασ πρόβατα τῆσ ὁλοκαρπώσεώσ σου, οὐδὲ ἐν ταῖσ θυσίαισ σου ἐδόξασάσ με. οὐκ ἐδούλωσά σε ἐν θυσίαισ, οὐδὲ ἔγκοπον ἐποίησά σε ἐν λιβάνῳ, οὐδὲ ἐκτήσω μοι ἀργυρίου θυμίαμα, οὐδὲ τὸ στέαρ τῶν θυσιῶν σου ἐπεθύμησα, ἀλλὰ ἐν ταῖσ ἁμαρτίαισ σου καὶ ἐν ταῖσ ἀδικίαισ σου προέστην σου. ἐγώ εἰμι, ὁ ἐξαλείφων τὰσ ἀνομίασ σου ἕνεκεν ἐμοῦ καὶ τὰσ ἁμαρτίασ σου καὶ οὐ μὴ μνησθήσομαι. σὺ δὲ μνήσθητι καὶ κριθῶμεν. λέγε σὺ τὰσ ἀνομίασ σου πρῶτοσ, ἵνα δικαιωθῇσ. οἱ πατέρεσ ὑμῶν πρῶτοι καὶ οἱ ἄρχοντεσ ὑμῶν ἠνόμησαν εἰσ ἐμέ, καὶ ἐμίαναν οἱ ἄρχοντεσ τὰ ἅγιά μου, καὶ ἔδωκα ἀπολέσαι Ἰακὼβ καὶ Ἰσραὴλ εἰσ ὀνειδισμόν. ΝΥΝ δὲ ἄκουσον, Ἰακὼβ ὁ παῖσ μου καὶ Ἰσραήλ, ὃν ἐξελεξάμην.

οὕτω λέγει Κύριοσ ὁ Θεὸσ ὁ ποιήσασ σε καὶ ὁ πλάσασ σε ἐκ κοιλίασ. ἔτι βοηθηθήσῃ, μὴ φοβοῦ, παῖσ μου Ἰακὼβ καὶ ἠγαπημένοσ Ἰσραήλ, ὃν ἐξελεξάμην. ὅτι ἐγὼ δώσω ὕδωρ ἐν δίψει τοῖσ πορευομένοισ ἐν ἀνύδρῳ, ἐπιθήσω τὸ πνεῦμά μου ἐπὶ τὸ σπέρμα σου καὶ τὰσ εὐλογίασ μου ἐπὶ τὰ τέκνα σου, καὶ ἀνατελοῦσιν ὡσ ἀναμέσον ὕδατοσ χόρτοσ καὶ ὡσ ἰτέα ἐπὶ παραρρέον ὕδωρ. οὕτοσ ἐρεῖ. τοῦ Θεοῦ εἰμι, καὶ οὗτοσ βοήσεται ἐπὶ τῷ ὀνόματι Ἰακώβ, καὶ ἕτεροσ ἐπιγράψει χειρὶ αὐτοῦ. τοῦ Θεοῦ εἰμι, καὶ ἐπὶ τῷ ὀνόματι Ἰσραὴλ βοήσεται. ‐ Οὕτωσ λέγει ὁ Θεὸσ ὁ βασιλεὺσ τοῦ Ἰσραὴλ ὁ ρυσάμενοσ αὐτὸν Θεὸσ σαβαώθ. ἐγὼ πρῶτοσ καὶ ἐγὼ μετὰ ταῦτα. πλὴν ἐμοῦ οὐκ ἔστι Θεόσ. τίσ ὥσπερ ἐγώ̣ στήτω καὶ καλεσάτω καὶ ἀναγγειλάτω καὶ ἑτοιμασάτω μοι ἀφ̓ οὗ ἐποίησα ἄνθρωπον εἰσ τὸν αἰῶνα, καὶ τὰ ἐπερχόμενα πρὸ τοῦ ἐλθεῖν ἀναγγειλάτωσαν ὑμῖν. μὴ παρακαλύπτεσθε μηδὲ πλανᾶσθε. οὐκ ἀπ̓ ἀρχῆσ ἠνωτίσασθε καὶ ἀπήγγειλα ὑμῖν̣ μάρτυρεσ ὑμεῖσ ἐστε, εἰ ἔτσι Θεὸσ πλὴν ἐμοῦ. καὶ οὐκ ἦσαν τότε οἱ πλάσσοντεσ καὶ γλύφοντεσ πάντεσ μάταιοι οἱ ποιοῦντεσ τὰ καταθύμια αὐτῶν, ἃ οὐκ ὠφελήσει αὐτούσ. ἀλλὰ αἰσχυνθήσονται πάντεσ οἱ πλάσσοντεσ Θεὸν καὶ γλύφοντεσ ἀνωφελῆ, καὶ πάντεσ ὅθεν ἐγένοντο ἐξηράνθησαν, καὶ κωφοὶ ἀπὸ ἀνθρώπων συναχθήτωσαν πάντεσ καὶ στησάτωσαν ἅμα, ἐντραπήτωσαν καὶ αἰσχυνθήτωσαν ἅμα. ὅτι ὤξυνε τέκτων σίδηρον, σκεπάρνῳ εἰργάσατο αὐτὸ καὶ ἐν τερέτρῳ ἔστησεν αὐτό, εἰργάσατο αὐτὸ ἐν τῷ βραχίονι τῆσ ἰσχύοσ αὐτοῦ. καὶ πεινάσει καὶ ἀσθενήσει καὶ οὐ μὴ πίῃ ὕδωρ. ἐκλεξάμενοσ τέκτων ξύλον ἔστησεν αὐτὸ ἐν μέτρῳ καὶ ἐν κόλλῃ ἐρρύθμισεν αὐτὸ καὶ ἐποίησεν αὐτὸ ὡσ μορφὴν ἀνδρὸσ καὶ ὡσ ὡραιότητα ἀνθρώπου στῆσαι αὐτὸ ἐν οἴκῳ. ἔκοψε ξύλον ἐκ τοῦ δρυμοῦ, ὃ ἐφύτευσε Κύριοσ καὶ ὑετὸσ ἐμήκυνεν, ἵνα ᾖ ἀνθρώποισ εἰσ καῦσιν. καὶ λαβὼν ἀπ̓ αὐτοῦ ἐθερμάνθη, καὶ καύσαντεσ ἔπεψαν ἄρτουσ ἐπ̓ αὐτῶν, τὸ δὲ λοιπὸν εἰργάσαντο θεούσ, καὶ προσκυνοῦσιν αὐτοῖσ. οὗ τὸ ἥμισυ αὐτοῦ κατέκαυσεν ἐν πυρὶ καὶ καύσαντεσ ἔπεψαν ἄρτουσ ἐπ̓ αὐτῶν. καὶ ἐπ̓ αὐτοῦ κρέασ ὀπτήσασ ἔφαγε καὶ ἐνεπλήσθη, καὶ θερμανθεὶσ εἶπεν. ἡδύ μοι ὅτι ἐθερμάνθην καὶ εἶδον πῦρ. τὸ δὲ λοιπὸν ἐποίησεν εἰσ θεὸν γλυπτὸν καὶ προσκυνεῖ αὐτῷ καὶ προσεύχεται λέγων. ἐξελοῦ με, ὅτι θεόσ μου εἰσ σύ. οὐκ ἔγνωσαν φρονῆσαι, ὅτι ἀπημαυρώθησαν τοῦ βλέπειν τοῖσ ὀφθαλμοῖσ αὐτῶν καὶ τοῦ νοῆσαι τῇ καρδίᾳ αὐτῶν. καὶ οὐκ ἐλογίσατο τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ οὐδὲ ἀνελογίσατο ἐν τῇ ψυχῇ αὐτοῦ οὐδὲ ἔγνω τῇ φρονήσει, ὅτι τὸ ἥμισυ αὐτοῦ κατέκαυσεν ἐν πυρὶ καὶ ἔπεψεν ἐπὶ τῶν ἀνθράκων αὐτοῦ ἄρτουσ καὶ ὀπτήσασ κρέα ἔφαγε καὶ τὸ λοιπὸν αὐτοῦ εἰσ βδέλυγμα ἐποίησε καὶ προσκυνοῦσιν αὐτῷ. γνῶθι ὅτι σποδὸσ ἡ καρδία αὐτῶν, καὶ πλανῶνται, καὶ οὐδεὶσ δύναται ἐξελέσθαι τὴν ψυχὴν αὐτοῦ. ἴδετε, οὐκ ἐρεῖτε ὅτι ψεῦδοσ ἐν τῇ δεξιᾷ μου̣ Μνήσθητι ταῦτα Ἰακὼβ καὶ Ἰσραήλ, ὅτι παῖσ μου εἶ σύ. ἔπλασά σε παῖδά μου, καὶ σὺ Ἰσραὴλ μὴ ἐπιλανθάνου μου. ἰδοὺ γὰρ ἀπήλειψα ὡσ νεφέλην τὰσ ἀνομίασ σου καὶ ὡσ γνόφον τὰσ ἁμαρτίασ σου. ἐπιστράφηθι πρόσ με, καὶ λυτρώσομαί σε. εὐφράνθητε, οὐρανοί, ὅτι ἠλέησεν ὁ Θεόσ τὸν Ἰσραήλ. σαλπίσατε, τὰ θεμέλια τῆσ γῆσ, βοήσατε, ὄρη, εὐφροσύνην, οἱ βουνοὶ καὶ πάντα τὰ ξύλα τὰ ἐν αὐτοῖσ, ὅτι ἐλυτρώσατο ὁ Θεὸσ τὸν Ἰακώβ, καὶ Ἰσραὴλ δοξασθήσεται. Οὕτω λέγει Κύριοσ ὁ λυτρούμενόσ σε καὶ ὁ πλάσσων σε ἐκ κοιλίασ. ἐγὼ Κύριοσ ὁ συντελῶν πάντα, ἐξέτεινα τὸν οὐρανὸν μόνοσ καὶ ἐστερέωσα τὴν γῆν. τίσ ἕτεροσ διασκεδάσει σημεῖα ἐγγαστριμύθων καὶ μαντείασ ἀπὸ καρδίασ, ἀποστρέφων φρονίμουσ εἰσ τὰ ὀπίσω καὶ τὴν βουλὴν αὐτῶν μωραίνων καὶ ἱστῶν ρῆμα παιδὸσ αὐτοῦ καὶ τὴν βουλὴν τῶν ἀγγέλων αὐτοῦ ἀληθεύων̣ ὁ λέγων τῇ Ἱερουσαλήμ. κατοικηθήσῃ καὶ ταῖσ πόλεσι τῆσ Ἰδουμαίασ. οἰκοδομηθήσεσθε, καὶ τὰ ἔρημα αὐτῆσ ἀνατελεῖ. ὁ λέγων τῇ ἀβύσσῳ. ἐρημωθήσῃ, καὶ τοὺσ ποταμούσ σου ξηρανῶ. ὁ λέγων Κύρῳ φρονεῖν καὶ πάντα τὰ θελήματά μου ποιήσει. ὁ λέγων Ἱερουσαλήμ. οἰκοδομηθήσῃ, καὶ τὸν οἶκον τὸν ἅγιόν μου θεμελιώσω. ΟΥΤΩ λέγει Κύριοσ ὁ Θεὸσ τῷ χριστῷ μου Κύρῳ, οὗ ἐκράτησα τῆσ δεξιᾶσ ἐπακοῦσαι ἔμπροσθεν αὐτοῦ ἔθνη, καὶ ἰσχὺν βασιλέων διαρρήξω, ἀνοίξω ἔμπροσθεν αὐτοῦ θύρασ, καὶ πόλεισ οὐ συγκλεισθήσονται.

ἐγὼ ἔμπροσθέν σου πορεύσομαι καὶ ὄρη ὁμαλιῶ, θύρασ χαλκᾶσ συντρίψω καὶ μοχλοὺσ σιδηροῦσ συγκλάσω καὶ δώσω σοι θησαυροὺσ σκοτεινούσ, ἀποκρύφουσ, ἀοράτουσ ἀνοίξω σοι, ἵνα γνῷσ, ὅτι ἐγὼ Κύριοσ ὁ Θεόσ σου ὁ καλῶν τὸ ὄνομά σου, ὁ Θεὸσ Ἰσραήλ. ἕνεκεν τοῦ παιδόσ μου Ἰακὼβ καὶ Ἰσραὴλ τοῦ ἐκλεκτοῦ μου, ἐγὼ καλέσω σε τῷ ὀνόματί σου καὶ προσδέξομαί σε, σὺ δὲ οὐκ ἔγνωσ με ὅτι ἐγὼ Κύριοσ ὁ Θεόσ, καὶ οὐκ ἔστι πλὴν ἐμοῦ Θεόσ, ἐνίσχυσά σε καὶ οὐκ ᾔδεισ με, ἵνα γνῶσι οἱ ἀπ̓ ἀνατολῶν ἡλίου καὶ οἱ ἀπὸ δυσμῶν, ὅτι οὐκ ἔστι Θεὸσ πλὴν ἐμοῦ. ἐγὼ Κύριοσ ὁ Θεόσ, καὶ οὐκ ἔστιν ἔτι. ἐγὼ ὁ κατασκευάσασ φῶσ καὶ ποιήσασ σκότοσ, ὁ ποιῶν εἰρήνην καὶ κτίζων κακά. ἐγὼ Κύριοσ ὁ Θεὸσ ὁ ποιῶν πάντα ταῦτα. εὐφρανθήτω ὁ οὐρανὸσ ἄνωθεν, καὶ αἱ νεφέλαι ρανάτωσαν δικαιοσύνην. ἀνατειλάτω ἡ γῆ καὶ βλαστησάτω ἔλεοσ, καὶ δικαιοσύνην ἀνατειλάτω ἅμα. ἐγώ εἰμι Κύριοσ ὁ κτίσασ σε. Ποῖον βέλτιον κατεσκεύασα ὡσ πηλὸν κεραμέωσ̣ μὴ ὁ ἀροτριῶν ἀροτριάσει τὴν γῆν ὅλην τὴν ἡμέραν̣ μὴ ἐρεῖ ὁ πηλὸσ τῷ κεραμεῖ. τί ποιεῖσ, ὅτι οὐκ ἐργάζῃ οὐδὲ ἔχεισ χεῖρασ̣ μὴ ἀποκριθήσεται τὸ πλάσμα πρὸσ τὸν πλάσαντα αὐτό̣ ὁ λέγων τῷ πατρί. τί γεννήσεισ̣ καὶ τῇ μητρί. τί ὠδίνεισ̣ ὅτι οὕτω λέγει Κύριοσ ὁ Θεὸσ ὁ ἅγιοσ Ἰσραὴλ ὁ ποιήσασ τὰ ἐπερχόμενα. ἐρωτήσατέ με περὶ τῶν υἱῶν μου καὶ περὶ τῶν θυγατέρων μου καὶ περὶ τῶν ἔργων τῶν χειρῶν μου ἐντείλασθέ μοι. ἐγὼ ἐποίησα γῆν καὶ ἄνθρωπον ἐπ̓ αὐτῆσ, ἐγὼ τῇ χειρί μου ἐστερέωσα τὸν οὐρανόν, ἐγὼ πᾶσι τοῖσ ἄστροισ ἐνετειλάμην. ἐγὼ ἤγειρα αὐτὸν μετὰ δικαιοσύνησ βασιλέα, καὶ πᾶσαι αἱ ὁδοὶ αὐτοῦ εὐθεῖαι. οὗτοσ οἰκοδομήσει τὴν πόλιν μου καὶ τὴν αἰχμαλωσίαν τοῦ λαοῦ μου ἐπιστρέψει οὐ μετὰ λύτρων, οὐδὲ μετὰ δώρων, εἶπε Κύριοσ σαβαώθ. Οὕτω λέγει Κύριοσ σαβαώθ. ἐκοπίασεν Αἴγυπτοσ καὶ ἐμπορία Αἰθιόπων, καὶ οἱ Σεβωεὶμ ἄνδρεσ ὑψηλοὶ ἐπὶ σὲ διαβήσονται καὶ σοὶ ἔσονται δοῦλοι καὶ ὀπίσω σου ἀκολουθήσουσι δεδεμένοι χειροπέδαισ καὶ διαβήσονται πρόσ σε, καὶ προσκυνήσουσί σοι καὶ ἐν σοὶ προσεύξονται, ὅτι ἐν σοὶ ὁ Θεόσ ἐστι καὶ οὐκ ἐστι Θεὸσ πλὴν σοῦ. σὺ γὰρ εἶ Θεόσ, καὶ οὐκ ᾔδειμεν, ὁ Θεὸσ τοῦ Ἰσραὴλ σωτήρ. αἰσχυνθήσονται καὶ ἐντραπήσονται πάντεσ οἱ ἀντικείμενοι αὐτῷ καὶ πορεύσονται ἐν αἰσχύνῃ. ἐγκαινίζεσθε πρόσ με, νῆσοι. Ἰσραὴλ σώζεται ὑπὸ Κυρίου σωτηρίαν αἰώνιον. οὐκ αἰσχυνθήσονται οὐδὲ μὴ ἐντραπῶσιν ἕωσ τοῦ αἰῶνοσ ἔτι. Οὕτωσ λέγει Κύριοσ ὁ ποιήσασ τὸν οὐρανόν, οὗτοσ ὁ Θεὸσ ὁ καταδείξασ τὴν γῆν καὶ ποιήσασ αὐτήν, αὐτὸσ διώρισεν αὐτήν, οὐκ εἰσ κενὸν ἐποίησεν αὐτήν, ἀλλὰ κατοικεῖσθαι ἔπλασεν αὐτὴν ‐ ἐγώ εἰμι Κύριοσ, καὶ οὐκ ἔστιν ἔτι. οὐκ ἐν κρυφῇ λελάληκα, οὐδὲ ἐν τόπῳ γῆσ σκοτεινῷ. οὐκ εἶπα τῷ σπέρματι Ἰακώβ. μάταιον ζητήσατε. ἐγώ εἰμι ἐγώ εἰμι Κύριοσ ὁ λαλῶν δικαιοσύνην καὶ ἀναγγέλλων ἀλήθειαν. συνάχθητε καὶ ἥκετε, βουλεύσασθε ἅμα οἱ σωζόμενοι ἀπὸ τῶν ἐθνῶν, οὐκ ἔγνωσαν οἱ αἴροντεσ τὸ ξύλον γλύμμα αὐτῶν καὶ οἱ προσευχόμενοι ὡσ πρὸσ θεούσ, οἳ οὐ σῴζουσι. εἰ ἀναγγελοῦσιν, ἐγγισάτωσαν, ἵνα γνῶσιν ἅμα τίσ ἀκουστὰ ἐποίησε ταῦτα ἀπ̓ ἀρχῆσ. τότε ἀνηγγέλη ὑμῖν. ἐγὼ ὁ Θεόσ, καὶ οὐκ ἔστιν ἄλλοσ πλὴν ἐμοῦ. δίκαιοσ καὶ σωτὴρ οὐκ ἔστιν πάρεξ ἐμοῦ. ἐπιστράφητε ἐπ̓ ἐμὲ καὶ σωθήσεσθε, οἱ ἀπ̓ ἐσχάτου τῆσ γῆσ. ἐγώ εἰμι ὁ Θεόσ, καὶ οὐκ ἔστιν ἄλλοσ. κατ̓ ἐμαυτοῦ ὀμνύω, ἦ μὴν ἐξελεύσεται ἐκ τοῦ στόματόσ μου δικαιοσύνη, οἱ λόγοι μου οὐκ ἀποστραφήσονται, ὅτι ἐμοὶ κάμψει πᾶν γόνυ καὶ ἐξομολογήσεται πᾶσα γλῶσσα τῷ Θεῷ λέγων. δικαιοσύνη καὶ δόξα πρὸσ αὐτὸν ἥξουσι καὶ αἰσχυνθήσονται πάντεσ οἱ ἀφορίζοντεσ ἑαυτούσ. ἀπὸ Κυρίου δικαιωθήσονται καὶ ἐν τῷ Θεῷ ἐνδοξασθήσονται πᾶν τὸ σπέρμα τῶν υἱῶν Ἰσραήλ. ΕΠΕΣΕ Βήλ, συνετρίβη Δαγών, ἐγένετο τὰ γλυπτὰ αὐτῶν εἰσ θηρία καὶ κτήνη. αἴρετε αὐτὰ καταδεδεμένα ὡσ φορτίον κοπιῶντι

καὶ πεινῶντι, ἐκλελυμένῳ, οὐκ ἰσχύοντι ἅμα, οἳ οὐ δυνήσονται σωθῆναι ἀπὸ πολέμου, αὐτοὶ δὲ αἰχμάλωτοι ἤχθησαν. Ἀκούετέ μου, οἶκοσ τοῦ Ἰακὼβ καὶ πᾶν τὸ κατάλοιπον τοῦ Ἰσραήλ, οἱ αἰρόμενοι ἐκ κοιλίασ καὶ παιδευόμενοι ἐκ παιδίου ἕωσ γήρουσ. ἐγώ εἰμι, καὶ ἕωσ ἂν καταγηράσητε, ἐγώ εἰμι. ἐγὼ ἀνέχομαι ὑμῶν, ἐγὼ ἐποίησα καὶ ἐγὼ ἀνήσω, ἐγὼ ἀναλήψομαι καὶ σώσω ὑμᾶσ. τίνι με ὡμοιώσατε̣ ἴδετε, τεχνάσασθε, οἱ πλανώμενοι. οἱ συμβαλλόμενοι χρυσίον ἐκ μαρσιππίου καὶ ἀργύριον ἐν ζυγῷ, στήσουσιν ἐν σταθμῷ καὶ μισθωσάμενοι χρυσοχόον ἐποίησαν χειροποίητα, καὶ κύψαντεσ προσκυνοῦσιν αὐτοῖσ. αἴρουσιν αὐτὸ ἐπὶ τοῦ ὤμου, καὶ πορεύονται. ἐὰν δὲ θῶσιν αὐτό, ἐπὶ τοῦ τόπου αὐτοῦ μένει, οὐ μὴ κινηθῇ. καὶ ὡσ ἐὰν βοήσῃ πρὸσ αὐτόν, οὐ μὴ εἰσακούσῃ, ἀπὸ κακῶν οὐ μὴ σώση αὐτόν. μνήσθητε ταῦτα καὶ στενάξατε, μετανοήσατε οἱ πεπλανημένοι, ἐπιστρέψατε τῇ καρδίᾳ, καὶ μνήσθητε τὰ πρότερα ἀπὸ τοῦ αἰῶνοσ, ὅτι ἐγώ εἰμι ὁ Θεόσ, καὶ οὐκ ἔστιν ἔτι πλὴν ἐμοῦ ἀναγγέλλων πρότερον τὰ ἔσχατα πρὶν αὐτὰ γενέσθαι, καὶ ἅμα συνετελέσθη. καὶ εἶπα. πᾶσα ἡ βουλή μου στήσεται, καὶ πάντα, ὅσα βεβούλευμαι, ποιήσω. καλῶν ἀπὸ ἀνατολῶν πετεινὸν καὶ ἀπὸ γῆσ πόρρωθεν περὶ ὧν βεβούλευμαι, ἐλάλησα καὶ ἤγαγον, ἔκτισα καὶ ἐποίησα, ἤγαγον αὐτὸν καὶ εὐώδωσα τὴν ὁδὸν αὐτοῦ. ἀκούσατέ μου, οἱ ἀπολωλεκότεσ τὴν καρδίαν, οἱ μακρὰν ἀπὸ τῆσ δικαιοσύνησ. ἤγγισα τὴν δικαιοσύνην μου καὶ τὴν σωτηρίαν τὴν παῤ ἐμοῦ οὐ βραδυνῶ. δέδωκα ἐν Σιὼν σωτηρίαν τῷ Ἰσραὴλ εἰσ δόξασμα. ΚΑΤΑΒΗΘΙ, κάθισον ἐπὶ τὴν γῆν, παρθένοσ, θυγάτηρ Βαβυλῶνοσ, εἴσελθε εἰσ τὸ σκότοσ, θυγάτηρ Χαλδαίων, ὅτι οὐκέτι προστεθήσῃ κληθῆναι ἁπαλὴ καὶ τρυφερά.

λάβε μύλον, ἄλεσον ἄλευρον, ἀποκάλυψαι τὸ κατακάλυμμά σου, ἀνακάλυψαι τὰσ πολιάσ, ἀνάσυρε τὰσ κνήμασ, διάβηθι ποταμούσ. ἀνακαλυφθήσεται ἡ αἰσχύνη σου, φανήσονται οἱ ὀνειδισμοί σου. τὸ δίκαιον ἐκ σοῦ λήψομαι, οὐκέτι μὴ παραδῶ ἀνθρώποισ. εἶπεν ὁ ρυσάμενόσ σε Κύριοσ σαβαώθ, ὄνομα αὐτῷ ἅγιοσ Ἰσραήλ. κάθισον κατανενυγμένη, εἴσελθε εἰσ τὸ σκότοσ, θυγάτηρ Χαλδαίων, οὐκέτι μὴ κληθήσῃ ἰσχὺσ βασιλείασ. παρωξύνθην ἐπὶ τῷ λαῷ μου, ἐμίανασ τὴν κληρονομίαν μου. ἐγὼ ἔδωκα αὐτοὺσ εἰσ τὴν χεῖρά σου, σὺ δὲ οὐκ ἔδωκασ αὐτοῖσ ἔλεοσ, τοῦ πρεσβυτέρου ἐβάρυνασ τὸν ζυγὸν σφόδρα. καὶ εἶπασ. εἰσ τὸν αἰῶνα ἔσομαι ἄρχουσα. οὐκ ἐνόησασ ταῦτα ἐν τῇ καρδίᾳ σου, οὐδὲ ἐμνήσθησ τὰ ἔσχατα. νῦν δὲ ἄκουε ταῦτα, ἡ τρυφερά, ἡ καθημένη πεποιθυῖα, ἡ λέγουσα ἐν καρδίᾳ αὐτῆσ. ἐγώ εἰμι, καὶ οὐκ ἔστιν ἑτέρα. οὐ καθιῶ χήρα οὐδὲ γνώσομαι ὀρφανίαν. νῦν δὲ ἥξει ἐπὶ σὲ τὰ δύο ταῦτα ἐξαίφνησ ἐν ἡμέρᾳ μιᾶ. ἀτεκνία καὶ χηρεία ἥξει ἐξαίφνησ ἐπὶ σὲ ἐν τῇ φαρμακείᾳ σου, ἐν τῇ ἰσχύϊ τῶν ἐπαοιδῶν σου σφόδρα, τῇ ἐλπίδι τῆσ πονηρίασ σου. σὺ γὰρ εἶπασ. ἐγώ εἰμι, καὶ οὐκ ἔστιν ἑτέρα. γνῶθι, ὅτι ἡ σύνεσισ τούτων καὶ ἡ πορνεία σου ἔσται σοι αἰσχύνη. καὶ εἶπασ τῇ καρδίᾳ σου. ἐγώ εἰμι, καὶ οὐκ ἔστιν ἑτέρα. καὶ ἥξει ἐπὶ σὲ ἀπώλεια, καὶ οὐ μὴ γνῷσ, βόθυνοσ, καὶ ἐμπεσῇ εἰσ αὐτόν. καὶ ἥξει ἐπὶ σὲ ταλαιπωρία, καὶ οὐ μὴ δυνήσῃ καθαρὰ γενέσθαι. καὶ ἥξει ἐπὶ σὲ ἐξ ἀπίνησ ἀπώλεια, καὶ οὐ μὴ γνῷσ. στῆθι νῦν ἐν ταῖσ ἐπαοιδαῖσ σου καὶ ἐν τῇ πολλῇ φαρμακείᾳ σου, ἃ ἐμάνθανεσ ἐκ νεότητόσ σου, εἰ δυνήσῃ ὠφεληθῆναι. κεκοπίακασ ἐν ταῖσ βουλαῖσ σου. στήτωσαν δὴ καὶ σωσάτωσάν σε οἱ ἀστρολόγοι τοῦ οὐρανοῦ, οἱ ὁρῶντεσ τοὺσ ἀστέρασ ἀναγγειλάτωσάν σοι τί μέλλει ἐπὶ σὲ ἔρχεσθαι. ἰδοὺ πάντεσ ὡσ φρύγανα ἐπὶ πυρὶ κατακαυθήσονται καὶ οὐ μὴ ἐξέλωνται τὴν ψυχὴν αὐτῶν ἐκ φλογόσ. ὅτι ἔχεισ ἄνθρακασ πυρόσ, κάθισαι ἐπ̓ αὐτούσ. οὗτοι ἔσονταί σοι βοήθεια, ἐκοπίασασ ἐν τῇ μεταβολῇ ἐκ νεότητοσ, ἄνθρωποσ καθ̓ ἑαυτὸν ἐπλανήθη, σοὶ δὲ οὐκ ἔσται σωτηρία. ΑΚΟΥΣΑΤΕ ταῦτα, οἶκοσ Ἰακὼβ οἱ κεκλημένοι τῷ ὀνόματι Ἰσραὴλ καὶ ἐξ Ἰούδα ἐξελθόντεσ, οἱ ὀμνύοντεσ τῷ ὀνόματι Κυρίου Θεοῦ Ἰσραήλ, μιμνησκόμενοι οὐ μετὰ ἀληθείασ οὐδὲ μετὰ δικαιοσύνης

καὶ ἀντεχόμενοι τῷ ὀνόματι τῆσ πόλεωσ τῆσ ἁγίασ καὶ ἐπὶ τῷ Θεῷ Ἰσραὴλ ἀντιστηριζόμενοι, Κύριοσ σαβαὼθ ὄνομα αὐτῷ. τὰ πρότερα ἔτι ἀνήγγειλα, καὶ ἐκ τοῦ στόματόσ μου ἐξῆλθε καὶ ἀκουστὸν ἐγένετο. ἐξάπινα ἐποίησα, καὶ ἐπῆλθε. γινώσκω ὅτι σκληρὸσ εἶ, καὶ νεῦρον σιδηροῦν ὁ τράχηλόσ σου, καὶ τὸ μέτωπόν σου χαλκοῦν. καὶ ἀνήγγειλά σοι πάλαι, πρὶν ἐλθεῖν ἐπὶ σὲ ἀκουστόν σοι ἐποίησα. μήποτε εἴπῃσ ὅτι τὰ εἴδωλά μου ἐποίησε, καὶ εἴπῃσ ὅτι τὰ γλυπτὰ καὶ τὰ χωνευτὰ ἐνετείλατό μοι. ἠκούσατε πάντα, καὶ ὑμεῖσ οὐκ ἔγνωτε. ἀλλὰ καὶ ἀκουστά σοι ἐποίησα τὰ καινὰ ἀπὸ τοῦ νῦν, ἃ μέλλει γίνεσθαι, καὶ οὐκ εἶπασ. νῦν γίνεται καὶ οὐ πάλαι, καὶ οὐ προτέραισ ἡμέραισ ἤκουσασ αὐτά. μὴ εἴπῃσ. ναὶ γινώσκω αὐτά. οὔτε ἔγνωσ οὔτε ἠπίστω, οὔτε ἀπ̓ ἀρχῆσ ἤνοιξά σου τὰ ὦτα. ἔγνων γὰρ ὅτι ἀθετῶν ἀθετήσεισ καὶ ἄνομοσ ἔτι ἐκ κοιλίασ κληθήσῃ. ἕνεκεν τοῦ ἐμοῦ ὀνόματοσ δείξω σοι τὸν θυμόν μου καὶ τὰ ἔνδοξά μου ἐπάξω ἐπὶ σέ, ἵνα μὴ ἐξολοθρεύσω σε. ἰδοὺ πέπρακά σε οὐκ ἕνεκεν ἀργυρίου, ἐξειλάμην δέ σε ἐκ καμίνου πτωχείασ. ἕνεκεν ἐμοῦ ποιήσω σοι, ὅτι τὸ ἐμὸν ὄνομα βεβηλοῦται, καὶ τὴν δόξαν μου ἑτέρῳ οὐ δώσω. Ἄκουέ μου, Ἰακὼβ καὶ Ἰσραήλ, ὃν ἐγὼ καλῶ. ἐγώ εἰμι πρῶτοσ, καὶ ἐγώ εἰμι εἰσ τὸν αἰῶνα, καὶ ἡ χείρ μου ἐθεμελίωσε τὴν γῆν, καὶ ἡ δεξιά μου ἐστερέωσε τὸν οὐρανόν. καλέσω αὐτούσ, καὶ στήσονται ἅμα καὶ συναχθήσονται πάντεσ καὶ ἀκούσονται. τίσ αὐτοῖσ ἀνήγγειλε ταῦτα̣ ἀγαπῶν σε ἐποίησα τὸ θέλημά σου ἐπὶ Βαβυλῶνα τοῦ ἆραι σπέρμα Χαλδαίων. ἐγὼ ἐλάλησα, ἐγὼ ἐκάλεσα, ἤγαγον αὐτὸν καὶ εὐώδωσα τὴν ὁδὸν αὐτοῦ. προσαγάγετε πρόσ με καὶ ἀκούσατε ταῦτα. οὐκ ἀπ̓ ἀρχῆσ ἐν κρυφῇ λελάληκα, οὐδὲ ἐν τόπῳ γῆσ σκοτεινῷ. ἡνίκα ἐγένετο, ἐκεῖ ἤμην, καὶ νῦν Κύριοσ ἀπέστειλέ με καὶ τὸ πνεῦμα αὐτοῦ. οὕτωσ λέγει Κύριοσ ὁ ρυσάμενόσ σε, ὁ ἅγιοσ Ἰσραήλ. ἐγώ εἰμι ὁ Θεόσ σου, δέδειχά σοι τοῦ εὑρεῖν σε τὴν ὁδόν, ἐν ᾗ πορεύσῃ ἐν αὐτῆ. καὶ εἰ ἤκουσασ τῶν ἐντολῶν μου, ἐγένετο ἂν ὡσεὶ ποταμὸσ ἡ εἰρήνη σου καὶ ἡ δικαιοσύνη σου ὡσ κῦμα θαλάσσησ. καὶ ἐγένετο ἂν ὡσ ἡ ἄμμοσ τὸ σπέρμα σου καὶ τὰ ἔκγονα τῆσ κοιλίασ σου ὡσ ὁ χοῦσ τῆσ γῆσ. οὐδὲ νῦν οὐ μὴ ἐξολοθρευθῇσ, οὐδὲ ἀπολεῖται τὸ ὄνομά σου ἐνώπιον ἐμοῦ. ‐ Ἔξελθε ἐκ Βαβυλῶνοσ φεύγων ἀπὸ τῶν Χαλδαίων. φωνὴν εὐφροσύνησ ἀναγγείλατε, καὶ ἀκουστὸν γενέσθω τοῦτο, ἀπαγγείλατε ἕωσ ἐσχάτου τῆσ γῆσ, λέγεται. ἐρρύσατο Κύριοσ τὸν δοῦλον αὐτοῦ Ἰακώβ. καὶ ἐὰν διψήσωσι, δἰ ἐρήμου ἄξει αὐτούσ, ὕδωρ ἐκ πέτρασ ἐξάξει αὐτοῖσ. σχισθήσεται πέτρα, καὶ ρυήσεται ὕδωρ, καὶ πίεται ὁ λαόσ μου. οὐκ ἐστι χαίρειν, λέγει Κύριοσ, τοῖσ ἀσεβέσιν. ΑΚΟΥΣΑΤΕ μου, νῆσοι, καὶ προσέχετε, ἔθνη. διὰ χρόνου πολλοῦ στήσεται, λέγει Κύριοσ. ἐκ κοιλίασ μητρόσ μου ἐκάλεσε τὸ ὄνομά μου

καὶ ἔθηκε τὸ στόμα μου ὡσεὶ μάχαιραν ὀξεῖαν καὶ ὑπὸ τὴν σκέπην τῆσ χειρὸσ αὐτοῦ ἔκρυψέ με, ἔθηκέ με ὡσ βέλοσ ἐκλεκτὸν καὶ ἐν τῇ φαρέτρᾳ αὐτοῦ ἔκρυψέ με. καὶ εἶπέ μοι. δοῦλόσ μου εἶ σύ, Ἰσραήλ, καὶ ἐν σοὶ δοξασθήσομαι. καὶ ἐγὼ εἶπα. κενῶσ ἐκοπίασα, εἰσ μάταιον καὶ εἰσ οὐδὲν ἔδωκα τὴν ἰσχύν μου. διὰ τοῦτο ἡ κρίσισ μου παρὰ Κυρίῳ, καὶ ὁ πόνοσ μου ἐναντίον τοῦ Θεοῦ μου. καὶ νῦν οὕτωσ λέγει Κύριοσ ὁ πλάσασ με ἐκ κοιλίασ δοῦλον ἑαυτῷ τοῦ συναγαγεῖν τὸν Ἰακὼβ πρὸσ αὐτὸν καὶ Ἰσραὴλ ‐ συναχθήσομαι καὶ δοξασθήσομαι ἐναντίον Κυρίου, καὶ ὁ Θεόσ μου ἔσται μοι ἰσχὺσ ‐ καὶ εἶπέ μοι. μέγα σοί ἐστι τοῦ κληθῆναί σε παῖδά μου τοῦ στῆσαι τὰσ φυλὰσ Ἰακὼβ καὶ τὴν διασπορὰν τοῦ Ἰσραὴλ ἐπιστρέψαι. ἰδοὺ δέδωκά σε εἰσ διαθήκην γένουσ, εἰσ φῶσ ἐθνῶν τοῦ εἶναί σε εἰσ σωτηρίαν ἕωσ ἐσχάτου τῆσ γῆσ. ‐ Οὕτωσ λέγει Κύριοσ ὁ ρυσάμενόσ σε, ὁ Θεὸσ Ἰσραήλ. ἁγιάσατε τὸν φαυλίζοντα τὴν ψυχὴν αὐτοῦ, τὸν βδελυσσόμενον ὑπὸ τῶν ἐθνῶν τῶν δούλων τῶν ἀρχόντων. βασιλεῖσ ὄψονται αὐτὸν καὶ ἀναστήσονται, ἄρχοντεσ καὶ προσκυνήσουσιν αὐτῷ ἕνεκεν Κυρίου. ὅτι πιστόσ ἐστιν ὁ ἅγιοσ Ἰσραήλ, καὶ ἐξελεξάμην σε. οὕτωσ λέγει Κύριοσ. καιρῷ δεκτῷ ἐπήκουσά σου καὶ ἐν ἡμέρᾳ σωτηρίασ ἐβοήθησά σοι καὶ ἔπλασά σε καὶ ἔδωκά σε εἰσ διαθήκην ἐθνῶν τοῦ καταστῆσαι τὴν γῆν καὶ κληρονομῆσαι κληρονομίασ ἐρήμουσ, λέγοντα τοῖσ ἐν δεσμοῖσ. ἐξέλθετε, καὶ τοῖσ ἐν τῷ σκότει. ἀνακαλυφθῆναι. ἐν πάσαισ ταῖσ ὁδοῖσ βοσκηθήσονται, καὶ ἐν πάσαισ ταῖσ τρίβοισ ἡ νομὴ αὐτῶν. οὐ πεινάσουσιν οὐδὲ διψήσουσιν, οὐδὲ πατάξει αὐτοὺσ καύσων, οὐδὲ ὁ ἥλιοσ, ἀλλ̓ ὁ ἐλεῶν αὐτοὺσ παρακαλέσει καὶ διὰ πηγῶν ὑδάτων ἄξει αὐτούσ. καὶ θήσω πᾶν ὄροσ εἰσ ὁδὸν καὶ πᾶσαν τρίβον εἰσ βόσκημα αὐτοῖσ. ἰδοὺ οὗτοι πόρρωθεν ἔρχονται, οὗτοι ἀπὸ βορρᾶ καὶ οὗτοι ἀπὸ θαλάσσησ, ἄλλοι δὲ ἐκ γῆσ Περσῶν. εὐφραίνεσθαι, οὐρανοί, καὶ ἀγαλλιάσθω, ἡ γῆ, ρηξάτωσαν τὰ ὄρη εὐφροσύνην, ὅτι ἠλέησεν ὁ Θεὸσ τὸν λαὸν αὐτοῦ καὶ τοὺσ ταπεινοὺσ τοῦ λαοῦ αὐτοῦ παρεκάλεσεν. ‐ Εἶπε δὲ Σιών. ἐγκατέλιπέ με Κύριοσ, καὶ ὁ Κύριοσ ἐπελάθετό μου. μὴ ἐπιλήσεται γυνὴ τοῦ παιδίου αὐτῆσ τοῦ μὴ ἐλεῆσαι τὰ ἔκγονα τῆσ κοιλίασ αὐτῆσ̣ εἰ δὲ καὶ ταῦτα ἐπιλάθοιτο γυνή, ἀλλ̓ ἐγὼ οὐκ ἐπιλήσομαί σου, εἶπε Κύριοσ. ἰδοὺ ἐπὶ τῶν χειρῶν μου ἐζωγράφηκά σου τὰ τείχη, καὶ ἐνώπιόν μου εἶ διαπαντόσ. καὶ ταχὺ οἰκοδομηθήσῃ ὑφ̓ ὧν καθῃρέθησ, καὶ οἱ ἐρημώσαντέσ σε ἐξελεύσονται ἐκ σοῦ. ἆρον κύκλῳ τοὺσ ὀφθαλμούσ σου καὶ ἰδὲ πάντασ, ἰδοὺ συνήχθησαν καὶ ἤλθοσαν πρόσ σε. ζῶ ἐγώ, λέγει Κύριοσ, ὅτι πάντασ αὐτοὺσ ὡσ κόσμον ἐνδύσῃ καὶ περιθήσῃ αὐτοὺσ ὡσ κόσμον νύμφησ. ὅτι τὰ ἔρημά σου καὶ τὰ διεφθαρμένα καὶ τὰ πεπτωκότα νῦν στενοχωρήσει ἀπὸ τῶν κατοικούντων, καὶ μακρυνθήσονται ἀπὸ σοῦ οἱ καταπίνοντέσ σε. ἐροῦσι γὰρ εἰσ τὰ ὦτά σου οἱ υἱοί σου, οὓσ ἀπολώλεκασ. στενόσ μοι ὁ τόποσ, ποίησόν μοι τόπον, ἵνα κατοικήσω. καὶ ἐρεῖσ ἐν τῇ καρδίᾳ σου. τίσ ἐγέννησέ μοι τούτουσ̣ ἐγὼ δὲ ἄτεκνοσ καὶ χήρα, τούτουσ δὲ τίσ ἐξέθρεψέ μοι̣ ἐγὼ δὲ κατελείφθην μόνη, οὗτοι δέ μοι ποῦ ἦσαν̣ Οὕτωσ λέγει Κύριοσ Κύριοσ. ἰδοὺ αἴρω εἰσ τὰ ἔθνη τὴν χεῖρά μου καὶ εἰσ τὰσ νήσουσ ἀρῶ σύσσημόν μου, καὶ ἄξουσι τοὺσ υἱούσ σου ἐν κόλπῳ, τὰσ δὲ θυγατέρασ σου ἐπ̓ ὤμων ἀροῦσι, καὶ ἔσονται βασιλεῖσ τιθηνοί σου, αἱ δὲ ἄρχουσαι τροφοί σου. ἐπὶ πρόσωπον τῆσ γῆσ προσκυνήσουσί σε καὶ τὸν χοῦν τῶν ποδῶν σου λείξουσι. καὶ γνώσῃ ὅτι ἐγὼ Κύριοσ, καὶ οὐκ αἰσχυνθήσονται οἱ ὑπομένοντέσ με. μὴ λήψεταί τισ παρὰ γίγαντοσ σκῦλα̣ καὶ ἐὰν αἰχμαλωτεύσῃ τισ ἀδίκωσ, σωθήσεται̣ οὕτωσ λέγει Κύριοσ. ἐάν τισ αἰχμαλωτεύσῃ γίγαντα, λήψεται σκύλα. λαμβάνων δὲ παρὰ ἰσχύοντοσ σωθήσεται. ἐγὼ δὲ τὴν κρίσιν σου κρινῶ, καὶ ἐγὼ τοὺσ υἱούσ σου ρύσομαι. καὶ φάγονται οἱ θλίψαντέσ σε τὰσ σάρκασ αὐτῶν καὶ πίονται ὡσ οἶνον νέον τὸ αἷμα αὐτῶν καὶ μεθυσθήσονται, καὶ αἰσθανθήσεται πᾶσα σάρξ ὅτι ἐγὼ Κύριοσ ὁ ρυσάμενόσ σε καὶ ἀντιλαμβανόμενοσ ἰσχύοσ Ἰακώβ. ΟΥΤΩΣ λέγει Κύριοσ. ποῖον τὸ βιβλίον τοῦ ἀποστασίου τῆσ μητρὸσ ὑμῶν, ᾧ ἐξαπέστειλα αὐτήν̣ ἢ τίνι ὑπόχρεῳ πέπρακα ὑμᾶσ̣ ἰδοὺ ταῖσ ἁμαρτίαισ ὑμῶν ἐπράθητε, καὶ ταῖσ ἀνομίαισ ὑμῶν ἐξαπέστειλα τὴν μητέρα ὑμῶν.

τί ὅτι ἦλθον καὶ οὐκ ἦν ἄνθρωποσ̣ ἐκάλεσα καὶ οὐκ ἦν ὁ ὑπακούων̣ μὴ οὐκ ἰσχύει ἡ χείρ μου τοῦ ρύσασθαι ἢ οὐκ ἰσχύω τοῦ ἐξελέσθαι̣ ἰδοὺ τῇ ἀπειλῇ μου ἐξερημώσω τὴν θάλασσαν καὶ θήσω ποταμοὺσ ἐρήμουσ, καὶ ξηρανθήσονται οἱ ἰχθύεσ αὐτῶν ἀπὸ τοῦ μὴ εἶναι ὕδωρ καὶ ἀποθανοῦνται ἐν δίψει. ἐνδύσω τὸν οὐρανὸν σκότοσ καὶ ὡσ σάκκον θήσω τὸ περιβόλαιον αὐτοῦ. Κύριοσ δίδωσί μοι γλῶσσαν παιδείασ τοῦ γνῶναι ἡνίκα δεῖ εἰπεῖν λόγον ἔθηκέ μοι πρωί̈ πρωί̈, προσέθηκέ μοι ὠτίον ἀκούειν. καὶ ἡ παιδεία Κυρίου Κυρίου ἀνοίγει μου τὰ ὦτα, ἐγὼ δὲ οὐκ ἀπειθῶ οὐδὲ ἀντιλέγω, τὸν νῶτόν μου ἔδωκα εἰσ μάστιγασ, τὰσ δὲ σιαγόνασ μου εἰσ ραπίσματα, τὸ δὲ πρόσωπόν μου οὐκ ἀπέστρεψα ἀπὸ αἰσχύνησ ἐμπτυσμάτων. καὶ Κύριοσ Κύριοσ βοηθόσ μοι ἐγενήθη, διὰ τοῦτο οὐκ ἐνετράπην, ἀλλὰ ἔθηκα τὸ πρόσωπόν μου ὡσ στερεὰν πέτραν καὶ ἔγνων ὅτι οὐ μὴ αἰσχυνθῶ. ὅτι ἐγγίζει ὁ δικαιώσασ με. τίσ ὁ κρινόμενόσ μοι̣ ἀντιστήτω μοι ἅμα. καὶ τίσ ὁ κρινόμενόσ μοι̣ ἐγγισάτω μοι. ἰδοὺ Κύριοσ Κύριοσ βοηθήσει μοι. τίσ κακώσει με̣ ἰδοὺ πάντεσ ὑμεῖσ ὡσ ἱμάτιον παλαιωθήσεσθε, καὶ ὡσ σὴσ καταφάγεται ὑμᾶσ. Τίσ ἐν ὑμῖν ὁ φοβούμενοσ τὸν Κύριον̣ ὑπακουσάτω τῆσ φωνῆσ τοῦ παιδὸσ αὐτοῦ. οἱ πορευόμενοι ἐν σκότει καὶ οὐκ ἔστιν αὐτοῖσ φῶσ, πεποίθατε ἐπὶ τῷ ὀνόματι Κυρίου καὶ ἀντιστηρίσασθε ἐπὶ τῷ Θεῷ. ἰδοὺ πάντεσ ὑμεῖσ πῦρ καίετε καὶ κατισχύετε φλόγα. πορεύεσθε τῷ φωτὶ τοῦ πυρὸσ ὑμῶν καὶ τῇ φλογί, ᾗ ἐξεκαύσατε. δἰ ἐμὲ ἐγένετο ταῦτα ὑμῖν, ἐν λύπῃ κοιμηθήσεσθε. ΑΚΟΥΣΑΤΕ μου, οἱ διώκοντεσ τὸ δίκαιον καὶ ζητοῦντεσ τὸν Κύριον, ἐμβλέψατε εἰσ τὴν στερεὰν πέτραν, ἣν ἐλατομήσατε, καὶ εἰσ τὸν βόθυνον τοῦ λάκκου, ὃν ὠρύξατε.

ἐμβλέψατε εἰσ Ἁβραὰμ τὸν πατέρα ὑμῶν καὶ εἰσ Σάρραν τὴν ὠδίνουσαν ὑμᾶσ. ὅτι εἷσ ἦν, καὶ ἐκάλεσα αὐτὸν καὶ εὐλόγησα αὐτὸν καὶ ἠγάπησα αὐτὸν καὶ ἐπλήθυνα αὐτόν. καὶ σὲ νῦν παρακαλέσω, Σιών, καὶ παρεκάλεσα πάντα τὰ ἔρημα αὐτῆσ καὶ θήσω τὰ ἔρημα αὐτῆσ ὡσ παράδεισον Κυρίου. εὐφροσύνην καὶ ἀγαλλίαμα εὑρήσουσιν ἐν αὐτῇ, ἐξομολόγησιν καὶ φωνὴν αἰνέσεωσ. ἀκούσατέ μου, ἀκούσατέ μου, λαόσ μου, καὶ οἱ βασιλεῖσ, πρόσ με ἐνωτίσασθε, ὅτι νόμοσ παῤ ἐμοῦ ἐξελεύσεται καὶ ἡ κρίσισ μου εἰσ φῶσ ἐθνῶν. ἐγγίζει ταχὺ ἡ δικαιοσύνη μου, καὶ ἐξελεύσεται ὡσ φῶσ τὸ σωτήριόν μου καὶ εἰσ τὸν βραχίονά μου ἔθνη ἐλπιοῦσιν. ἐμὲ νῆσοι ὑπομενοῦσι καὶ εἰσ τὸν βραχίονά ἐλπιοῦσιν. ἄρατε εἰσ τὸν οὐρανὸν τοὺσ ὀφθαλμοὺσ ὑμῶν καὶ ἐμβλέψατέ εἰσ τὴν γῆν κάτω, ὅτι ὁ οὐρανὸσ ὡσ καπνὸσ ἐστερεώθη, ἡ δὲ γῆ ὡσ ἱμάτιον παλαιωθήσεται, οἱ δὲ κατοικοῦντεσ τὴν γῆν ὥσπερ ταῦτα ἀποθανοῦνται, τὸ δὲ σωτήριόν μου εἰσ τὸν αἰῶνα ἔσται, ἡ δὲ δικαιοσύνη μου οὐ μὴ ἐκλίπῃ. ἀκούσατέ μου, οἱ εἰδότεσ κρίσιν, λαόσ μου, οὗ ὁ νόμοσ μου ἐν τῇ καρδίᾳ ὑμῶν. μὴ φοβεῖσθε ὀνειδισμὸν ἀνθρώπων καὶ τῷ φαυλισμῷ αὐτῶν μὴ ἡττᾶσθε. ὡσ γὰρ ἱμάτιον βρωθήσεται ὑπὸ χρόνου καὶ ὡσ ἔρια βρωθήσεται ὑπὸ σητόσ. ἡ δὲ δικαιοσύνη μου εἰσ τὸν αἰῶνα ἔσται, τὸ δὲ σωτήριόν μου εἰσ γενεὰσ γενεῶν. Ἐξεγείρου ἐξεγείρου, Ἱερουσαλήμ, καὶ ἔνδυσαι τὴν ἰσχὺν τοῦ βραχίονόσ σου. ἐξεγείρου ὡσ ἐν ἀρχῇ ἡμέρασ, ὡσ γενεὰ αἰῶνοσ. οὐ σὺ εἶ ἡ ἐρημοῦσα θάλασσαν, ὕδωρ ἀβύσσου πλῆθοσ̣ ἡ θεῖσα τὰ βάθη τῆσ θαλάσσησ ὁδὸν διαβάσεωσ ρυομένοις καὶ λελυτρωμένοισ̣ ὑπὸ γὰρ Κυρίου ἀποστραφήσονται καὶ ἥξουσιν εἰσ Σιὼν μετ̓ εὐφροσύνησ καὶ ἀγαλλιάματοσ αἰωνίου. ἐπὶ κεφαλῆσ γὰρ αὐτῶν ἀγαλλίασισ καὶ αἴνεσισ̣ καὶ εὐφροσύνη καταλήψεται αὐτούσ, ἀπέδρα ὀδύνη καὶ λύπη καὶ στεναγμόσ. ἐγώ εἰμι, ἐγώ εἰμι ὁ παρακαλῶν σε. γνῶθι τίνα εὐλαβηθεῖσα ἐφοβήθησ ἀπὸ ἀνθρώπου θνητοῦ καὶ ἀπὸ υἱοῦ ἀνθρώπου, οἳ ὡσεὶ χόρτοσ ἐξηράνθησαν. καὶ ἐπελάθου Θεὸν τὸν ποιήσαντά σε, τὸν ποιήσαντα τὸν οὐρανὸν καὶ θεμελιώσαντα τὴν γῆν, καὶ ἐφόβου ἀεὶ πάσασ τὰσ ἡμέρασ τὸ πρόσωπον τοῦ θυμοῦ τοῦ θλίβοντόσ σε. ὃν τρόπον γὰρ ἐβουλεύσατο τοῦ ἆραί σε, καὶ νῦν ποῦ ὁ θυμὸσ τοῦ θλίβοντόσ σε̣ ἐν γὰρ τῷ σῴζεσθαί σε οὐ στήσεται οὐδὲ χρονιεῖ. ὅτι ἐγὼ ὁ Θεόσ σου ὁ ταράσσων τὴν θάλασσαν καὶ ἠχῶν τὰ κύματα αὐτῆσ, Κύριοσ σαβαὼθ ὄνομά μοι. θήσω τοὺσ λόγουσ μου εἰσ τὸ στόμα σου καὶ ὑπὸ τὴν σκιὰν τῆσ χειρόσ μου σκεπάσω σε, ἐν ᾗ ἔστησα τὸν οὐρανὸν καὶ ἐθεμελίωσα τὴν γῆν. καὶ ἐρεῖ Σιών. λαόσ μου εἶ σύ. Ἐξεγείρου ἐξεγείρου, ἀνάστηθι, Ἱερουσαλήμ, ἡ πιοῦσα ἐκ χειρὸσ Κυρίου τὸ ποτήριον τοῦ θυμοῦ αὐτοῦ. τὸ ποτήριον γὰρ τῆσ πτώσεωσ, τὸ κόνδυ τοῦ θυμοῦ ἐξέπιεσ καὶ ἐξεκένωσασ. καὶ οὐκ ἦν ὁ παρακαλῶν σε ἀπὸ πάντων τῶν τέκνων σου, ὧν ἔτεκεσ, καὶ οὐκ ἦν ὁ ἀντιλαμβανόμενοσ τῆσ χειρόσ σου οὐδὲ ἀπὸ πάντων τῶν υἱῶν σου, ὧν ὕψωσασ. δύο ταῦτα ἀντικείμενά σοι. τίσ συλλυπηθήσεταί σοι̣ πτῶμα καὶ σύντριμμα, λιμὸσ καὶ μάχαιρα. τίσ παρακαλέσει σε̣ οἱ υἱοί σου, οἱ ἀπορούμενοι, οἱ καθεύδοντεσ ἐπ̓ ἄκρου πάσησ ἐξόδου ὡσ σευτλίον ἡμίεφθον, οἱ πλήρεισ θυμοῦ Κυρίου, ἐκλελυμένοι διὰ Κυρίου τοῦ Θεοῦ. διὰ τοῦτο ἄκουε, τεταπεινωμένη, καὶ μεθύουσα οὐκ ἀπὸ οἴνου. οὕτω λέγει Κύριοσ ὁ Θεὸσ ὁ κρίνων τὸν λαὸν αὐτοῦ. ἰδοὺ εἴληφα ἐκ τῆσ χειρόσ σου τὸ ποτήριον τῆσ πτώσεωσ, τὸ κόνδυ τοῦ θυμοῦ μου, καὶ οὐ προσθήσῃ ἔτι πιεῖν αὐτό. καὶ δώσω αὐτὸ εἰσ τὰσ χεῖρασ τῶν ἀδικησάντων σε καὶ τῶν ταπεινωσάντων σε, οἳ εἶπαν τῇ ψυχῇ σου. κύψον, ἵνα παρέλθωμεν. καὶ ἔθηκασ ἴσα τῇ γῇ τὰ μετάφρενά σου ἔξω τοῖσ παραπορευομένοισ. ΕΞΕΓΕΙΡΟΥ ἐξεγείρου, Σιών, ἔνδυσαι τὴν ἰσχύν σου, Σιών, καὶ ἔνδυσαι τὴν δόξαν σου, Ἱερουσαλὴμ πόλισ ἡ ἁγία. οὐκέτι προστεθήσεται διελθεῖν διὰ σοῦ ἀπερίτμητοσ καὶ ἀκάθαρτοσ.

ἐκτίναξαι τὸν χοῦν καὶ ἀνάστηθι, κάθισον, Ἱερουσαλήμ. ἔκδυσαι τὸν δεσμὸν τοῦ τραχήλου σου, ἡ αἰχμάλωτοσ θυγάτηρ Σιών. ὅτι τάδε λέγει Κύριοσ. δωρεὰν ἐπράθητε καὶ οὐ μετὰ ἀργυρίου λυτρωθήσεσθε. οὕτωσ λέγει Κύριοσ. εἰσ Αἴγυπτον κατέβη ὁ λαόσ μου τὸ πρότερον παροικῆσαι ἐκεῖ, καὶ εἰσ Ἀσσυρίουσ βίᾳ ἤχθησαν. καὶ νῦν τί ἐστε ὦδε̣ τάδε λέγει Κύριοσ. ὅτι ἐλήφθη ὁ λαόσ μου δωρεάν, θαυμάζετε καὶ ὀλολύζετε. τάδε λέγει Κύριοσ. δἰ ὑμᾶσ διαπαντὸσ τὸ ὄνομά μου βλασφημεῖται ἐν τοῖσ ἔθνεσι. διὰ τοῦτο γνώσεται ὁ λαόσ μου τὸ ὄνομά μου ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ, ὅτι ἐγώ εἰμι αὐτὸσ ὁ λαλῶν. πάρειμι ὡσ ὥρα ἐπὶ τῶν ὀρέων, ὡσ πόδεσ εὐαγγελιζομένου ἀκοὴν εἰρήνησ, ὡσ εὐαγγελιζόμενοσ ἀγαθά, ὅτι ἀκουστὴν ποιήσω τὴν σωτηρίαν σου λέγων Σιών. βασιλεύσει σου ὁ Θεόσ. ὅτι φωνὴ τῶν φυλασσόντων σε ὑψώθη, καὶ τῇ φωνῇ ἅμα εὐφρανθήσονται. ὅτι ὀφθαλμοὶ πρὸσ ὀφθαλμοὺσ ὄψονται, ἡνίκα ἂν ἐλεήσῃ Κύριοσ τὴν Σιών. ρηξάτω εὐφροσύνην ἅμα τὰ ἔρημα Ἱερουσαλήμ, ὅτι ἠλέησε Κύριοσ αὐτὴν καὶ ἐρρύσατο Ἱερουσαλήμ. καὶ ἀποκαλύψει Κύριοσ τὸν βραχίονα τὸν ἅγιον αὐτοῦ ἐνώπιον πάντων τῶν ἐθνῶν, καὶ ὄψονται πάντα ἄκρα τῆσ γῆσ τὴν σωτηρίαν τὴν παρὰ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. ἀπόστητε, ἀπόστητε, ἐξέλθατε ἐκεῖθεν καὶ ἀκαθάρτου μὴ ἅπτεσθε, ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῆσ, ἀφορίσθητε, οἱ φέροντεσ τὰ σκεύη Κυρίου. ὅτι οὐ μετὰ ταραχῆσ ἐξελεύσεσθε, οὐδὲ φυγῇ πορεύσεσθε, προπορεύσεται γὰρ πρότεροσ ὑμῶν Κύριοσ καὶ ὁ ἐπισυνάγων ὑμᾶσ Θεὸσ Ἰσραήλ. Ἰδοὺ συνήσει ὁ παῖσ μου καὶ ὑψωθήσεται καὶ δοξασθήσεται καὶ μετεωρισθήσεται σφόδρα. ὃν τρόπον ἐκστήσονται ἐπὶ σὲ πολλοὶ ‐ οὕτωσ ἀδοξήσει ἀπὸ τῶν ἀνθρώπων τὸ εἶδόσ σου καὶ ἡ δόξα σου ἀπὸ υἱῶν ἀνθρώπων ‐ οὕτω θαυμάσονται ἔθνη πολλὰ ἐπ̓ αὐτῷ, καὶ συνέξουσι βασιλεῖσ τὸ στόμα αὐτῶν. ὅτι οἷσ οὐκ ἀνηγγέλη περὶ αὐτοῦ, ὄψονται, καὶ οἳ οὐκ ἀκηκόασι, συνήσουσι. ΚΥΡΙΕ, τίσ ἐπίστευσε τῇ ἀκοῇ ἡμῶν̣ καὶ ὁ βραχίων Κυρίου τίνι ἀπεκαλύφθη̣

ἀνηγγείλαμεν ὡσ παιδίον ἐναντίον αὐτοῦ, ὡσ ρίζα ἐν γῇ διψώσῃ. οὐκ ἔστιν εἶδοσ αὐτῷ οὐδὲ δόξα. καὶ εἴδομεν αὐτόν, καὶ οὐκ εἶχεν εἶδοσ οὐδὲ κάλλοσ. ἀλλὰ τὸ εἶδοσ αὐτοῦ ἄτιμον καὶ ἐκλεῖπον παρὰ πάντασ τοὺσ υἱοὺσ τῶν ἀνθρώπων. ἄνθρωποσ ἐν πληγῇ ὢν καὶ εἰδὼσ φέρειν μαλακίαν, ὅτι ἀπέστραπται τὸ πρόσωπον αὐτοῦ, ἠτιμάσθη καὶ οὐκ ἐλογίσθη. οὗτοσ τὰσ ἁμαρτίασ ἡμῶν φέρει καὶ περὶ ἡμῶν ὀδυνᾶται, καὶ ἡμεῖσ ἐλογισάμεθα αὐτὸν εἶναι ἐν πόνῳ καὶ ἐν πληγῇ ὑπὸ Θεοῦ καὶ ἐν κακώσει. αὐτὸσ δὲ ἐτραυματίσθη διὰ τὰσ ἁμαρτίασ ἡμῶν καὶ μεμαλάκισται διὰ τὰσ ἀνομίασ ἡμῶν. παιδεία εἰρήνησ ἡμῶν ἐπ̓ αὐτόν. τῷ μώλωπι αὐτοῦ ἡμεῖσ ἰάθημεν. πάντεσ ὡσ πρόβατα ἐπλανήθημεν, ἄνθρωποσ τῇ ὁδῷ αὐτοῦ ἐπλανήθη. καὶ Κύριοσ παρέδωκεν αὐτὸν ταῖσ ἁμαρτίαισ ἡμῶν. καὶ αὐτὸσ διὰ τὸ κεκακῶσθαι οὐκ ἀνοίγει τὸ στόμα αὐτοῦ. ὡσ πρόβατον ἐπὶ σφαγὴν ἤχθη καὶ ὡσ ἀμνὸσ ἐναντίον τοῦ κείροντοσ αὐτὸν ἄφωνοσ, οὕτωσ οὐκ ἀνοίγει τὸ στόμα. ἐν τῇ ταπεινώσει ἡ κρίσισ αὐτοῦ ἤρθη. τὴν δὲ γενεὰν αὐτοῦ τίσ διηγήσεται̣ ὅτι αἴρεται ἀπὸ τῆσ γῆσ ἡ ζωὴ αὐτοῦ, ἀπὸ τῶν ἀνομιῶν τοῦ λαοῦ μου ἤχθη εἰσ θάνατον. καὶ δώσω τοὺσ πονηροὺσ ἀντὶ τῆσ ταφῆσ αὐτοῦ καὶ τοὺσ πλουσίουσ ἀντὶ τοῦ θανάτου αὐτοῦ. ὅτι ἀνομίαν οὐκ ἐποίησεν, οὐδὲ εὑρέθη δόλοσ ἐν τῷ στόματι αὐτοῦ. καὶ Κύριοσ βούλεται καθαρίσαι αὐτὸν ἀπὸ τῆσ πληγῆσ. ἐὰν δῶτε περὶ ἁμαρτίασ, ἡ ψυχὴ ὑμῶν ὄψεται σπέρμα μακρόβιον. καὶ βούλεται Κύριοσ ἀφελεῖν ἀπὸ τοῦ πόνου τῆσ ψυχῆσ αὐτοῦ, δεῖξαι αὐτῷ φῶσ καὶ πλάσαι τῇ συνέσει, δικαιῶσαι δίκαιον εὖ δουλεύοντα πολλοῖσ, καὶ τὰσ ἁμαρτίασ αὐτῶν αὐτὸσ ἀνοίσει. διὰ τοῦτο αὐτὸσ κληρονομήσει πολλοὺσ καὶ τῶν ἰσχυρῶν μεριεῖ σκῦλα, ἀνθ̓ ὧν παρεδόθη εἰσ θάνατον ἡ ψυχὴ αὐτοῦ, καὶ ἐν τοῖσ ἀνόμοισ ἐλογίσθη. καὶ αὐτὸσ ἁμαρτίασ πολλῶν ἀνήνεγκε καὶ διὰ τὰσ ἁμαρτίασ αὐτῶν παρεδόθη. ΕΥΦΡΑΝΘΗΤΙ, στεῖρα ἡ οὐ τίκτουσα, ρῆξον καὶ βόησον, ἡ οὐκ ὠδίνουσα, ὅτι πολλὰ τὰ τέκνα τῆσ ἐρήμου μᾶλλον ἢ τῆσ ἐχούσησ τὸν ἄνδρα. εἶπε γὰρ Κύριοσ.

πλάτυνον τὸν τόπον τῆσ σκηνῆσ σου καὶ τῶν αὐλαιῶν σου, πῆξον, μὴ φείσῃ. μάκρυνον τὰ σχοινίσματά σου καὶ τοὺσ πασσάλουσ σου κατίσχυσον. ἔτι εἰσ τὰ δεξιὰ καὶ εἰσ τὰ ἀριστερὰ ἐκπέτασον, καὶ τὸ σπέρμα σου ἔθνη κληρονομήσει, καὶ πόλεισ ἠρημωμένασ κατοικιεῖσ. μὴ φοβοῦ, ὅτι κατῃσχύνθησ, μηδὲ ἐντραπῇσ, ὅτι ὠνειδίσθησ. ὅτι αἰσχύνην αἰώνιον ἐπιλήσῃ καὶ ὄνειδοσ τῆσ χηρείασ σου οὐ μὴ μνησθήσῃ ἔτι. ὅτι Κύριοσ ὁ ποιῶν σε, Κύριοσ σαβαὼθ ὄνομα αὐτῷ. καὶ ὁ ρυσάμενόσ σε αὐτὸσ Θεὸσ Ἰσραήλ, πάσῃ τῇ γῇ κληθήσεται. οὐχ ὡσ γυναῖκα καταλελειμμένην καὶ ὀλιγόψυχον κέκληκέ σε Κύριοσ, οὐδ̓ ὡσ γυναίκα ἐκ νεότητοσ μεμισημένην, εἶπεν ὁ Θεόσ σου. χρόνον μικρὸν κατέλιπόν σε καὶ μετ̓ ἐλέουσ μεγάλου ἐλεήσω σε, ἐν θυμῷ μικρῷ ἀπέστρεψα τὸ πρόσωπόν μου ἀπὸ σοῦ καὶ ἐν ἐλέει αἰωνίῳ ἐλεήσω σε, εἶπεν ὁ ρυσάμενόσ σε Κύριοσ. ἀπὸ τοῦ ὕδατοσ τοῦ ἐπὶ Νῶε τοῦτό μοί ἐστι. καθότι ὤμοσα αὐτῷ ἐν τῷ χρόνῳ ἐκείνῳ τῇ γῇ μὴ θυμωθήσεσθαι ἐπὶ σοὶ ἔτι, μηδὲ ἐν ἀπειλῇ σου τὰ ὄρη μεταστήσεσθαι, οὐδ̓ οἱ βουνοί σου μετακινηθήσονται, οὕτωσ οὐδὲ τὸ παῤ ἐμοῦ σοὶ ἔλεοσ ἐκλείψει, οὐδὲ ἡ διαθήκη τῆσ εἰρήνησ σου οὐ μὴ μεταστῇ. εἶπε γὰρ Κύριοσ. ἵλεώσ σοι. Ταπεινὴ καὶ ἀκατάστατοσ, οὐ παρεκλήθησ, ἰδοὺ ἐγὼ ἑτοιμάζω σοι ἄνθρακα τὸν λίθον σου καὶ τὰ θεμέλιά σου σάπφειρον καὶ θήσω τὰσ ἐπάλξεισ σου ἴασπιν καὶ τὰσ πύλασ σου λίθουσ κρυστάλλου καὶ τὸν περίβολόν σου λίθουσ ἐκλεκτοὺς καὶ πάντασ τοὺσ υἱούσ σου διδακτοὺσ Θεοῦ καὶ ἐν πολλῇ εἰρήνῃ τὰ τέκνα σου. καὶ ἐν δικαιοσύνῃ οἰκοδομηθήσῃ. ἀπέχου ἀπὸ ἀδίκου καὶ οὐ φοβηθήσῃ, καὶ τρόμοσ οὐκ ἐγγιεῖ σοι. ἰδοὺ προσήλυτοι προσελεύσονταί σοι δἰ ἐμοῦ καὶ ἐπὶ σὲ καταφεύξονται. ἰδοὺ ἐγὼ ἔκτισά σε οὐχ ὡσ χαλκεὺσ φυσῶν ἄνθρακασ καὶ ἐκφέρων σκεῦοσ εἰσ ἔργον. ἐγὼ δὲ ἔκτισά σε οὐκ εἰσ ἀπώλειαν φθεῖραι πᾶν σκεῦοσ φθαρτόν, ἐπὶ σὲ οὐκ εὐοδώσω, καὶ πᾶσα φωνὴ ἀναστήσεται ἐπὶ σὲ εἰσ κρίσιν. πάντασ αὐτοὺσ ἡττήσεισ, οἱ δὲ ἔνοχοί σου ἔσονται ἐν αὐτῇ. ἔστι κληρονομία τοῖσ θεραπεύουσι Κύριον, καὶ ἡμεῖσ ἔσεσθέ μοι δίκαιοι, λέγει Κύριοσ. ΟΙ διψῶντεσ, πορεύεσθε ἐφ̓ ὕδωρ, καὶ ὅσοι μὴ ἔχετε ἀργύριον, βαδίσαντεσ ἀγοράσατε, καὶ φάγετε καὶ πίεσθε ἄνευ ἀργυρίου καὶ τιμῆσ οἶνον καὶ στέαρ.

ἱνατί τιμᾶσθε ἀργυρίου ἐν οὐκ ἄρτοισ καὶ τὸν μόχθον ὑμῶν οὐκ εἰσ πλησμονήν̣ ἀκούσατέ μου καὶ φάγεσθε ἀγαθά, καὶ ἐντρυφήσει ἐν ἀγαθοῖσ ἡ ψυχὴ ὑμῶν. προσέχετε τοῖσ ὠσὶν ὑμῶν καὶ ἐπακουλουθήσατε ταῖσ ὁδοῖσ μου. εἰσακούσατέ μου, καὶ ζήσεται ἐν ἀγαθοῖσ ἡ ψυχὴ ὑμῶν. καὶ διαθήσομαι ὑμῖν διαθήκην αἰώνιον, τὰ ὅσια Δαυὶδ τὰ πιστά. ἰδοὺ μαρτύριον ἐν ἔθνεσιν ἔδωκα αὐτόν, ἄρχοντα καὶ προστάσσοντα ἔθνεσιν. ἰδοὺ ἔθνη, ἃ οὐκ οἴδασί σε, ἐπικαλέσονταί σε, καὶ λαοί, οἳ οὐκ ἐπίστανταί σε, ἐπὶ σὲ καταφεύξονται ἕνεκεν Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου, τοῦ ἁγίου Ἰσραήλ, ὅτι ἐδόξασέ σε. ‐ Ζητήσατε τὸν Κύριον καὶ ἐν τῷ εὑρίσκειν αὐτὸν ἐπικαλέσασθε. ἡνίκα δ̓ ἂν ἐγγίζη ὑμῖν, ἀπολιπέτω ὁ ἀσεβὴσ τὰσ ὁδοὺσ αὐτοῦ καὶ ἀνὴρ ἄνομοσ τὰσ βουλὰσ αὐτοῦ καὶ ἐπιστραφήτω ἐπὶ Κύριον, καὶ ἐλεηθήσεται, ὅτι ἐπὶ πολὺ ἀφήσει τὰσ ἁμαρτίασ ὑμῶν. οὐ γάρ εἰσιν αἱ βουλαί μου ὥσπερ αἱ βουλαὶ ὑμῶν, οὐδ̓ ὥσπερ αἱ ὁδοὶ ὑμῶν αἱ ὁδοί μου, λέγει Κύριοσ. ἀλλ̓ ὡσ ἀπέχει ὁ οὐρανὸσ ἀπὸ τῆσ γῆσ, οὕτωσ ἀπέχει ἡ ὁδόσ μου ἀπὸ τῶν ὁδῶν ὑμῶν καὶ τὰ διανοήματα ὑμῶν ἀπὸ τῆσ διανοίασ μου. ὡσ γὰρ ἂν καταβῇ ὁ ὑετὸσ ἢ χιὼν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καὶ οὐ μὴ ἀποστραφῇ, ἕωσ ἂν μεθύσῃ τὴν γῆν, καὶ ἐκτέκῃ καὶ ἐκβλαστήσῃ καὶ δῷ σπέρμα τῷ σπείραντι καὶ ἄρτον εἰσ βρῶσιν, οὕτωσ ἔσται τὸ ρῆμά μου, ὃ ἐὰν ἐξέλθῃ ἐκ τοῦ στόματόσ μου, οὐ μὴ ἀποστραφῇ, ἕωσ ἂν τελεσθῇ ὅσα ἂν ἠθέλησα καὶ εὐοδώσω τὰσ ὁδούσ μου καὶ τὰ ἐντάλματά μου. ἐν γὰρ εὐφροσύνῃ ἐξελεύσεσθε καὶ ἐν χαρᾷ διδαχθήσεσθε. τὰ γὰρ ὄρη καὶ οἱ βουνοὶ ἐξαλοῦνται προσδεχόμενοι ὑμᾶσ ἐν χαρᾷ, καὶ πάντα τὰ ξύλα τοῦ ἀγροῦ ἐπικροτήσει τοῖσ κλάδοισ, καὶ ἀντὶ τῆσ στοιβῆσ ἀναβήσεται κυπάρισσοσ, ἀντὶ δὲ τῆσ κονύζησ ἀναβήσεται μυρσίνη. και ἔσται Κύριοσ εἰσ ὄνομα καὶ εἰσ σημεῖον αἰώνιον καὶ οὐκ ἐκλείψει. ΤΑΔΕ λέγει Κύριοσ. φυλάσσεσθε κρίσιν καὶ ποιήσατε δικαιοσύνην. ἤγγικε γὰρ τὸ σωτήριόν μου παραγίνεσθαι καὶ τὸ ἔλεόσ μου ἀποκαλυφθῆναι.

μακάριοσ ἀνὴρ ὁ ποιῶν ταῦτα καὶ ἄνθρωποσ ὁ ἀντεχόμενοσ αὐτῶν καὶ φυλάσσων τὰ σάββατα μὴ βεβηλοῦν καὶ διατηρῶν τὰσ χεῖρασ αὐτοῦ μὴ ποιεῖν ἄδικα. μὴ λεγέτω ὁ ἀλλογενὴσ ὁ προσκείμενοσ πρὸσ Κύριον. ἀφοριεῖ με ἄρα Κύριοσ ἀπὸ τοῦ λαοῦ αὐτοῦ. καὶ μὴ λεγέτω ὁ εὐνοῦχοσ ὅτι ξύλον ἐγώ εἰμι ξηρόν. τάδε λέγει Κύριοσ τοῖσ εὐνούχοισ. ὅσοι ἂν φυλάξωνται τὰ σάββατά μου καὶ ἐκλέξωνται ἃ ἐγὼ θέλω καὶ ἀντέχωνται τῆσ διαθήκησ μου, δώσω αὐτοῖσ ἐν τῷ οἴκῳ μου καὶ ἐν τῷ τείχει μου τόπον ὀνομαστὸν κρείττω υἱῶν καὶ θυγατέρων, ὄνομα αἰώνιον δώσω αὐτοῖσ καὶ οὐκ ἐκλείψει. καὶ τοῖσ ἀλλογενέσι τοῖσ προσκειμένοισ Κυρίῳ δουλεύειν αὐτῷ καὶ ἀγαπᾶν τὸ ὄνομα Κυρίου τοῦ εἶναι αὐτῷ εἰσ δούλουσ καὶ δούλασ καὶ πάντασ τοὺσ φυλασσομένουσ τὰ σάββατά μου μὴ βεβηλοῦν καὶ ἀντεχομένουσ τῆσ διαθήκησ μου, εἰσάξω αὐτοὺσ εἰσ τὸ ὄροσ τὸ ἅγιόν μου καὶ εὐφρανῶ αὐτοὺσ ἐν τῷ οἴκῳ τῆσ προσευχῆσ μου. τὰ ὁλοκαυτώματα αὐτῶν, καὶ αἱ θυσίαι αὐτῶν ἔσονται δεκταὶ ἐπὶ τοῦ θυσιαστηρίου μου. ὁ γὰρ οἶκόσ μου οἶκοσ προσευχῆσ κληθήσεται πᾶσι τοῖσ ἔθνεσιν, εἶπε Κύριοσ ὁ συνάγων τοὺσ διεσπαρμένουσ Ἰσραήλ, ὅτι συνάξω ἐπ̓ αὐτὸν συναγωγήν. ‐ Πάντα τὰ θηρία τὰ ἄγρια, δεῦτε φάγετε, πάντα τὰ θηρία τοῦ δρυμοῦ. ἴδετε ὅτι ἐκτετύφλωνται πάντεσ, οὐκ ἔγνωσαν φρονῆσαι, πάντεσ κύνεσ ἐνεοί, οὐ δυνήσονται ὑλακτεῖν, ἐνυπνιαζόμενοι κοίτην, φιλοῦντεσ νυστάξαι. καὶ οἱ κύνεσ ἀναιδεῖσ τῇ ψυχῇ, οὐκ εἰδότεσ πλησμονήν. καί εἰσι πονηροὶ οὐκ εἰδότεσ σύνεσιν, πάντεσ ἐν ταῖσ ὁδοῖσ αὐτῶν ἐξηκολούθησαν, ἕκαστοσ κατὰ τὸ ἑαυτοῦ. ΙΔΕΤΕ ὡσ ὁ δίκαιοσ ἀπώλετο, καὶ οὐδεὶσ ἐκδέχεται τῇ καρδίᾳ, καὶ ἄνδρεσ δίκαιοι αἴρονται, καὶ οὐδεὶσ κατανοεῖ. ἀπὸ γὰρ προσώπου ἀδικίασ ἦρται ὁ δίκαιοσ.

ἔσται ἐν εἰρήνῃ ἡ ταφὴ αὐτοῦ, ᾖρται ἐκ τοῦ μέσου ὑμεῖσ δὲ προσαγάγετε ὧδε, υἱοὶ ἄνομοι, σπέρμα μοιχῶν καὶ πόρνησ. ἐν τίνι ἐνετρυφήσατε̣ καὶ ἐπὶ τίνα ἠνοίξατε τὸ στόμα ὑμῶν̣ καὶ ἐπὶ τίνα ἐχαλάσατε τὴν γλῶσσαν ὑμῶν̣ οὐχ ὑμεῖσ ἐστε τέκνα ἀπωλείασ̣ σπέρμα ἄνομον̣ οἱ παρακαλοῦντεσ εἴδωλα ὑπὸ δένδρα δασέα, σφάζοντεσ τὰ τέκνα αὐτῶν ἐν ταῖσ φάραγξιν ἀναμέσον τῶν πετρῶν. ἐκείνη σου ἡ μερίσ, οὗτόσ σου ὁ κλῆροσ, κἀκείνοισ ἐξέχεασ σπονδὰσ κἀκείνοισ ἀνήνεγκασ θυσίασ. ἐπὶ τούτοισ οὖν οὐκ ὀργισθήσομαι̣ ἐπ̓ ὄροσ ὑψηλὸν καὶ μετέωρον, ἐκεῖ σου ἡ κοίτη, καὶ ἐκεῖ ἀνεβίβασασ θυσίασ σου. καὶ ὀπίσω τῶν σταθμῶν τῆσ θύρασ σου ἔθηκασ μνημόσυνά σου. ᾤου ὅτι ἐὰν ἀπ̓ ἐμοῦ ἀποστῇσ, πλεῖόν τι ἕξεισ. ἠγάπησασ τοὺσ κοιμωμένουσ μετὰ σοῦ καὶ ἐπλήθυνασ τὴν πορνείαν σου μετ̓ αὐτῶν καὶ πολλοὺσ ἐποίησασ τοὺσ μακρὰν ἀπὸ σοῦ καὶ ἀπέστειλασ πρέσβεισ ὑπὲρ τὰ ὅριά σου καὶ ἀπέστρεψασ καὶ ἐταπεινώθησ ἕωσ ᾅδου. ταῖσ πολιοδίαισ σου ἐκοπίασασ καὶ οὐκ εἶπασ. παύσομαι ἐνισχύουσα, ὅτι ἔπραξασ ταῦτα, διὰ τοῦτο οὐ κατεδεήθησ μου σύ. τίνα εὐλαβηθεῖσα ἐφοβήθησ καὶ ἐψεύσω με καὶ οὐκ ἐμνήσθησ μου, οὐδὲ ἔλαβέσ με εἰσ τὴν διάνοιαν οὐδὲ εἰσ τὴν καρδίαν σου̣ καὶ ἐγώ σε ἰδὼν παρορῶ, καὶ ἐμὲ οὐκ ἐφοβήθησ. καὶ ἐγὼ ἀπαγγελῶ τὴν δικαιοσύνην μου καὶ τὰ κακά σου, ἃ οὐκ ὠφελήσει σε. ὅταν ἀναβοήσῃσ, ἐξελέσθωσάν σε ἐν τῇ θλίψει σου. τούτουσ γὰρ πάντασ ἄνεμοσ λήψεται καὶ ἀποίσει καταιγίσ. οἱ δὲ ἀντεχόμενοί μου κτήσονται γῆν καὶ κληρονομήσουσι τὸ ὄροσ τὸ ἅγιόν μου. καὶ ἐροῦσι. καθαρίσατε ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ ὁδοὺσ καὶ ἄρατε σκῶλα ἀπὸ τῆσ ὁδοῦ τοῦ λαοῦ μου. ‐ Τάδε λέγει Κύριοσ ὁ Ὕψιστοσ, ὁ ἐν ὑψηλοῖσ κατοικῶν τὸν αἰῶνα, ἅγιοσ ἐν ἁγίοισ ὄνομα αὐτῷ, Κύριοσ Ὕψιστοσ ἐν ἁγίοισ ἀναπαυόμενοσ καὶ ὀλιγοψύχοισ διδοὺσ μακροθυμίαν καὶ διδοὺσ ζωὴν τοῖσ συντετριμμένοισ τὴν καρδίαν. οὐκ εἰσ τὸν αἰῶνα ἐκδικήσω ὑμᾶσ, οὐδὲ διαπαντὸσ ὀργισθήσομαι ὑμῖν. πνεῦμα γὰρ παῤ ἐμοῦ ἐξελεύσεται καὶ πνοὴν πᾶσαν ἐγὼ ἐποίησα. δἰ ἁμαρτίαν βραχύ τι ἐλύπησα αὐτὸν καὶ ἐπάταξα αὐτὸν καὶ ἀπέστρεψα τὸ πρόσωπόν μου ἀπ̓ αὐτοῦ, καὶ ἐλυπήθη καὶ ἐπορεύθη στυγνὸσ ἐν ταῖσ ὁδοῖσ αὐτοῦ. τὰσ ὁδοὺσ αὐτοῦ ἑώρακα καὶ ἰασάμην αὐτὸν καὶ παρεκάλεσα αὐτὸν καὶ ἔδωκα αὐτῷ παράκλησιν ἀληθινήν, εἰρήνην ἐπ̓ εἰρήνῃ τοῖσ μακρὰν καὶ τοῖσ ἐγγὺσ οὖσι. καὶ εἶπε Κύριοσ. ἰάσομαι αὐτούσ, οἱ δὲ ἄδικοι οὕτωσ κλυδωνισθήσονται καὶ ἀναπαύσασθαι οὐ δυνήσονται. οὐκ ἔστι χαίρειν τοῖσ ἀσεβέσιν, εἶπε Κύριοσ ὁ Θεόσ. ΑΝΑΒΟΗΣΟΝ ἐν ἰσχύϊ καὶ μὴ φείσῃ, ὡσ σάλπιγγα ὕψωσον τὴν φωνήν σου, καὶ ἀνάγγειλον τῷ λαῷ μου τὰ ἁμαρτήματα αὐτῶν καὶ τῷ οἴκῳ Ἰακὼβ τὰσ ἀνομίασ αὐτῶν.

ἐμὲ ἡμέραν ἐξ ἡμέρασ ζητοῦσι καὶ γνῶναί μου τὰσ ὁδοὺσ ἐπιθυμοῦσιν. ὡσ λαὸσ δικαιοσύνην πεποιηκὼσ καὶ κρίσιν Θεοῦ αὐτοῦ μὴ ἐγκαταλελοιπὼσ αἰτοῦσί με νῦν κρίσιν δικαίαν καὶ ἐγγίζειν Θεῷ ἐπιθυμοῦσι λέγοντεσ. τί ὅτι ἐνησταύσαμεν καὶ οὐκ εἶδεσ̣ ἐταπεινώσαμεν τὰσ ψυχὰσ ἡμῶν καὶ οὐκ ἔγνωσ̣ ἐν γὰρ ταῖσ ἡμέραισ τῶν νηστειῶν ὑμῶν εὑρίσκετε τὰ θελήματα ὑμῶν καὶ πάντασ τοὺσ ὑποχειρίουσ ὑμῶν ὑπονύσσετε. εἰ εἰσ κρίσεισ καὶ μάχασ νηστεύετε καὶ τύπτετε πυγμαῖσ ταπεινόν, ἱνατί μοι νηστεύετε ὡσ σήμερον, ἀκουσθῆναι ἐν κραυγῇ τὴν φωνὴν ὑμῶν̣ οὐ ταύτην τὴν νηστείαν ἐξελεξάμην καὶ ἡμέραν ταπεινοῦν ἄνθρωπον τὴν ψυχὴν αὐτοῦ. οὐδ̓ ἂν κάμψῃσ ὡσ κρίκον τὸν τράχηλόν σου καὶ σάκκον καὶ σποδὸν ὑποστρώσῃ, οὐδ̓ οὕτω καλέσετε νηστείαν δεκτήν. οὐχὶ τοιαύτην νηστείαν ἐγὼ ἐξελεξάμην, λέγει Κύριοσ, ἀλλὰ λύε πάντα σύνδεσμον ἀδικίασ, διάλυε στραγγαλιὰσ βιαίων συναλλαγμάτων, ἀπόστελλε τεθραυσμένουσ ἐν ἀφέσει καὶ πᾶσαν συγγραφὴν ἄδικον διάσπα. διάθρυπτε πεινῶντι τὸν ἄρτον σου καὶ πτωχοὺσ ἀστέγουσ εἴσαγε εἰσ τὸν οἶκόν σου. ἐὰν ἴδῃσ γυμνόν, περίβαλε, καὶ ἀπὸ τῶν οἰκείων τοῦ σπέρματόσ σου οὐχ ὑπερόψει. τότε ραγήσεται πρώϊμον τὸ φῶσ σου, καὶ τὰ ἰάματά σου ταχὺ ἀνατελεῖ, καὶ προπορεύσεται ἔμπροσθέν σου ἡ δικαιοσύνη σου, καὶ ἡ δόξα τοῦ Θεοῦ περιστελεῖ σε. τότε βοήσῃ, καὶ ὁ Θεὸσ εἰσακούσεταί σου. ἔτι λαλοῦντόσ σου ἐρεῖ. ἰδοὺ πάρειμι. ἐὰν ἀφέλῃσ ἀπὸ σοῦ σύνδεσμον καὶ χειροτονίαν καὶ ρῆμα γογγυσμοῦ καὶ δῷσ πεινῶντι τὸν ἄρτον ἐκ ψυχῆσ σου καὶ ψυχὴν τεταπεινωμένην ἐμπλήσῃσ, τότε ἀνατελεῖ ἐν τῷ σκότει τὸ φῶσ σου, καὶ τὸ σκότοσ σου ὡσ μεσημβρία. καὶ ἔσται ὁ Θεόσ σου μετὰ σοῦ διαπαντόσ. καὶ ἐμπλησθήσῃ καθάπερ ἐπιθυμεῖ ἡ ψυχή σου, καὶ τὰ ὀστᾶ σου πιανθήσεται, καὶ ἔσῃ ὡσ κῆποσ μεθύων καὶ ὡσ πηγὴ ἣν μὴ ἐξέλιπεν ὕδωρ καὶ τὰ ὀστᾶ σου ὡσ βοτάνη ἀνατελεῖ καὶ πιανθήσεται καὶ κληρονομήσουσι γενεὰσ γενεῶν. καὶ οἰκοδομηθήσονταί σου αἱ ἔρημοι αἰώνιοι, καὶ ἔσται σου τὰ θεμέλια αἰώνια γενεῶν γενεαῖσ. καὶ κληθήσῃ Οἰκοδόμοσ φραγμῶν, καὶ τοὺσ τρίβουσ τοὺσ ἀναμέσον παύσεισ. ἐὰν ἀποστρέψῃσ τὸν πόδα σου ἀπὸ τῶν σαββάτων τοῦ μὴ ποιεῖν τὰ θελήματά σου ἐν τῇ ἡμέρα τῇ ἁγίᾳ καὶ καλέσεισ τὰ σάββατα τρυφερά, ἅγια τῷ Θεῷ σου, οὐκ ἀρεῖσ τὸν πόδα σου ἐπ̓ ἔργῳ, οὐδὲ λαλήσεισ λόγον ἐν ὀργῇ ἐκ τοῦ στόματόσ σου, καὶ ἔσῃ πεποιθὼσ ἐπὶ Κύριον, καὶ ἀναβιβάσει σε ἐπὶ τὰ ἀγαθὰ τῆσ γῆσ καὶ ψωμιεῖ σε τὴν κληρονομίαν Ἰακὼβ τοῦ πατρόσ σου. τὸ γὰρ στόμα Κυρίου ἐλάλησε ταῦτα. ΜΗ οὐκ ἰσχύει ἡ χεὶρ Κυρίου τοῦ σῶσαί̣ ἢ ἐβάρυνε τὸ οὖσ αὐτοῦ τοῦ μὴ εἰσακοῦσαι̣

ἀλλὰ τὰ ἁμαρτήματα ὑμῶν διϊστῶσιν ἀναμέσον ὑμῶν καὶ ἀναμέσον τοῦ Θεοῦ, καὶ διὰ τὰσ ἁμαρτίασ ὑμῶν ἀπέστρεψε τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ἀφ̓ ὑμῶν τοῦ μὴ ἐλεῆσαι. αἱ γὰρ χεῖρεσ ὑμῶν μεμολυσμέναι αἵματι καὶ οἱ δάκτυλοι ὑμῶν ἐν ἁμαρτίαισ, τὰ δὲ χείλη ὑμῶν ἐλάλησεν ἀνομίαν, καὶ ἡ γλῶσσα ὑμῶν ἀδικίαν μελετᾷ. οὐθεὶσ λαλεῖ δίκαια, οὐδέ ἐστι κρίσισ ἀληθινή. πεποίθασιν ἐπὶ ματαίοισ καὶ λαλοῦσι κενά, ὅτι κύουσι πόνον καὶ τίκτουσιν ἀνομίαν. ὠὰ ἀσπίδων ἔρρηξαν καὶ ἱστὸν ἀράχνησ ὑφαίνουσι. καὶ ὁ μέλλων τῶν ὠῶν αὐτῶν φαγεῖν συντρίψασ οὔριον εὗρε, καὶ ἐν αὐτῷ βασιλίσκοσ. ὁ ἱστὸσ αὐτῶν οὐκ ἔσται εἰσ ἱμάτιον, οὐδὲ μὴ περιβάλωνται ἀπὸ τῶν ἔργων αὐτῶν. τὰ γὰρ ἔργα αὐτῶν ἔργα ἀνομίασ. οἱ δὲ πόδεσ αὐτῶν ἐπὶ πονηρίαν τρέχουσι, ταχινοὶ ἐκχέαι αἷμα. καὶ οἱ διαλογισμοὶ αὐτῶν διαλογισμοὶ ἀφρόνων, σύντριμμα καὶ ταλαιπωρία ἐν ταῖσ ὁδοῖσ αὐτῶν. καὶ ὁδὸν εἰρήνησ οὐκ οἴδασι, καὶ οὐκ ἔστι κρίσισ ἐν ταῖσ ὁδοῖσ αὐτῶν. αἱ γὰρ τρίβοι αὐτῶν διεστραμμέναι, ἃσ διοδεύουσι, καὶ οὐκ οἴδασιν εἰρήνην. διὰ τοῦτο ἀπέστη ἡ κρίσισ ἀπ̓ αὐτῶν, καὶ οὐ μὴ καταλάβῃ αὐτοὺσ δικαιοσύνη. ὑπομεινάντων αὐτῶν φῶσ ἐγένετο αὐτοῖσ σκότοσ, μείναντεσ αὐγὴν ἐν ἀωρίᾳ περιεπάτησαν. ψηλαφήσουσιν ὡσ τυφλοὶ τοῖχον καὶ ὡσ οὐχ ὑπαρχόντων ὀφθαλμῶν ψηλαφήσουσι. καὶ πεσοῦνται ἐν μεσημβρίᾳ ὡσ ἐν μεσονυκτίῳ, ὡσ ἀποθνήσκοντεσ στενάξουσιν, ὡσ ἄρκοσ καὶ ὡσ περιστερὰ ἅμα πορεύσονται. ἀνεμείναμεν κρίσιν, καὶ οὐκ ἔστι. σωτηρία μακρὰν ἀφέστηκεν ἀφ̓ ἡμῶν. πολλὴ γὰρ ἡ ἀνομία ἐναντίον σου, καὶ αἱ ἁμαρτίαι ἡμῶν ἀντέστησαν ἡμῖν. αἱ γὰρ ἀνομίαι ἡμῶν ἐν ἡμῖν, καὶ τὰ ἀδικήματα ἡμῶν ἔγνωμεν. ἠσεβήσαμεν καὶ ἐψευσάμεθα καὶ ἀπέστημεν ἀπὸ ὄπισθεν τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. ἐλαλήσαμεν ἄδικα καὶ ἠπειθήσαμεν, ἐκύομεν καὶ ἐμελετήσαμεν ἀπὸ καρδίασ ἡμῶν λόγουσ ἀδίκουσ. καὶ ἀπεστήσαμεν ὀπίσω τὴν κρίσιν, καὶ ἡ δικαιοσύνη μακρὰν ἀφέστηκεν, ὅτι κατηναλώθη ἐν ταῖσ ὁδοῖσ αὐτῶν ἡ ἀλήθεια, καὶ δἰ εὐθείασ οὐκ ἐδύναντο διελθεῖν. καὶ ἡ ἀλήθεια ᾖρται, καὶ μετέστησαν τὴν διάνοιαν τοῦ συνιέναι. καὶ εἶδε Κύριοσ, καὶ οὐκ ἤρεσεν αὐτῷ, ὅτι οὐκ ἦν κρίσισ. καὶ εἶδε καὶ οὐκ ἦν ἀνήρ, καὶ κατενόησε καὶ οὐκ ἦν ὁ ἀντιληψόμενοσ, καὶ ἠμύνατο αὐτοὺσ τῷ βραχίονι αὐτοῦ καὶ τῇ ἐλεημοσύνῃ ἐστηρίσατο. καὶ ἐνεδύσατο δικαιοσύνην ὡσ θώρακα καὶ περιέθετο περικεφαλαίαν σωτηρίου ἐπὶ τῆσ κεφαλῆσ καὶ περιεβάλετο ἱμάτιον ἐκδικήσεωσ καὶ τὸ περιβόλαιον ὡσ ἀνταποδώσων ἀνταπόδοσιν ὄνειδοσ τοῖσ ὑπεναντίοισ. καὶ φοβηθήσονται οἱ ἀπὸ δυσμῶν τὸ ὄνομα Κυρίου καὶ οἱ ἀπ̓ ἀνατολῶν ἡλίου τὸ ὄνομα τὸ ἔνδοξον. ἥξει γὰρ ὡσ ποταμὸσ βίαιοσ ἡ ὀργὴ παρὰ Κυρίου, ἥξει μετὰ θυμοῦ. καὶ ἥξει ἕνεκεν Σιὼν ὁ ρυόμενοσ καὶ ἀποστρέψει ἀσεβείασ ἀπὸ Ἰακώβ. καὶ αὕτη αὐτοῖσ ἡ παῤ ἐμοῦ διαθήκη, εἶπε Κύριοσ. τὸ πνεῦμα τὸ ἐμόν, ὅ ἐστιν ἐπὶ σοί, καὶ τὰ ρήματα, ἃ ἔδωκα εἰσ τὸ στόμα σου, οὐ μὴ ἐκλίπῃ ἐκ τοῦ στόματόσ σου καὶ ἐκ τοῦ στόματοσ τοῦ σπέρματόσ σου. εἶπε γὰρ Κύριοσ, ἀπὸ τοῦ νῦν καὶ εἰσ τὸν αἰῶνα. ΦΩΤΙΖΟΥ φωτίζου Ἱερουσαλήμ, ἥκει γάρ σου τὸ φῶσ, καὶ ἡ δόξα Κυρίου ἐπὶ σὲ ἀνατέταλκεν.

ἰδοὺ σκότοσ καλύψει γῆν ὡσ γνόφοσ ἐπ̓ ἔθνη. ἐπὶ δὲ σὲ φανήσεται Κύριοσ, καὶ ἡ δόξα αὐτοῦ ἐπὶ σὲ ὀφθήσεται. καὶ πορεύσονται βασιλεῖσ τῷ φωτί σου καὶ ἔθνη τῇ λαμπρότητί σου. ἆρον κύκλῳ τοὺσ ὀφθαλμούσ σου καὶ ἰδὲ συνηγμένα τὰ τέκνα σου. ἰδοὺ ἥκασι πάντεσ οἱ υἱοί σου μακρόθεν, καὶ αἱ θυγατέρεσ σου ἐπ̓ ὤμων ἀρθήσονται. τότε ὄψῃ καὶ φοβηθήσῃ καὶ ἐκστήσῃ τῇ καρδίᾳ, ὅτι μεταβαλεῖ εἰσ σὲ πλοῦτοσ θαλάσσησ καὶ ἐθνῶν καὶ λαῶν. καὶ ἥξουσί σοι ἀγέλαι καμήλων, καὶ καλύψουσί σε κάμηλοι Μαδιὰμ καὶ Γαιφά. πάντεσ ἐκ Σαβὰ ἥξουσι φέροντεσ χρυσίον καὶ λίβανον οἴσουσι καὶ λίθον τίμιον καὶ τὸ σωτήριον Κυρίου εὐαγγελιοῦνται. καὶ πάντα τὰ πρόβατα Κηδὰρ συναχθήσονταί σοι καὶ κριοὶ Ναβαιὼθ ἥξουσί σοι, καὶ ἀνενεχθήσεται δεκτὰ ἐπὶ τὸ θυσιαστήριόν μου, καὶ ὁ οἶκοσ τῆσ προσευχῆσ μου δοξασθήσεται. τίνεσ οἵδε ὡσ νεφέλαι πέτανται καὶ ὡσεὶ περιστεραὶ σὺν νεοσσοῖσ̣ ἐμὲ αἱ νῆσοι ὑπέμειναν καὶ πλοῖα Θαρσὶσ ἐν πρώτοισ, ἀγαγεῖν τὰ τέκνα σου μακρόθεν καὶ τὸν ἄργυρον καὶ τὸ χρυσὸν αὐτῶν μετ̓ αὐτῶν διὰ τὸ ὄνομα Κυρίου τὸ ἅγιον καὶ διὰ τὸ τὸν ἅγιον τοῦ Ἰσραὴλ ἔνδοξον εἶναι. καὶ οἰκοδομήσουσιν ἀλλογενεῖσ τὰ τείχη σου, καὶ οἱ βασιλεῖσ αὐτῶν παραστήσονταί σοι. διὰ γὰρ ὀργήν μου ἐπάταξά σε καὶ διὰ ἔλεον ἠγάπησά σε. καὶ ἀνοιχθήσονται αἱ πύλαι σου διαπαντόσ, ἡμέρασ καὶ νυκτὸσ οὐ κλεισθήσονται, εἰσαγαγεῖν πρὸσ σὲ δύναμιν ἐθνῶν καὶ βασιλεῖσ αὐτῶν ἀγομένουσ. τὰ γὰρ ἔθνη καὶ οἱ βασιλεῖσ, οἵτινεσ οὐ δουλεύσουσί σοι, ἀπολοῦνται καὶ τὰ ἔθνη ἐρημίᾳ ἐρημωθήσεται. καὶ ἡ δόξα τοῦ Λιβάνου πρὸσ σὲ ἥξει ἐν κυπαρίσσῳ καὶ πεύκῃ καὶ κέδρῳ ἅμα, δοξάσαι τὸν τόπον τὸν ἅγιόν μου καὶ τὸν τόπον τῶν ποδῶν μου δοξάσω. καὶ πορεύσονται πρόσ σε δεδοικότεσ υἱοὶ τῶν ταπεινωσάντων σε καὶ παροξυνάντων σε, καὶ κληθήσῃ Πόλισ Κυρίου Σιὼν ἁγίου Ἰσραήλ. διὰ τὸ γεγενῆσθαί σε ἐγκαταλελειμμένην καὶ μεμισημένην, καὶ οὐκ ἦν ὁ βοηθῶν, καὶ θήσω σε ἀγαλλίαμα αἰώνιον, εὐφροσύνην γενεῶν γενεαῖσ. καὶ θηλάσεισ γάλα ἐθνῶν καὶ πλοῦτον βασιλέων φάγεσαι. καὶ γνώσῃ, ὅτι ἐγὼ Κύριοσ ὁ σῴζων σε καὶ ἐξαιρούμενόσ σε ὁ Θεὸσ Ἰσραήλ. καὶ ἀντὶ χαλκοῦ οἴσω σοι χρυσίον, ἀντὶ δὲ σιδήρου οἴσω σοι ἀργύριον, ἀντὶ δὲ ξύλων οἴσω σοι χαλκόν, ἀντὶ δὲ λίθων σίδηρον. καὶ δώσω τοὺσ ἄρχοντάσ σου ἐν εἰρήνῃ καὶ τοὺσ ἐπισκόπουσ σου ἐν δικαιοσύνῃ. καὶ οὐκ ἀκουσθήσεται ἔτι ἀδικία ἐν τῇ γῇ σου, οὐδὲ σύντριμμα οὐδὲ ταλαιπωρία ἐν τοῖσ ὁρίοισ σου, ἀλλὰ κληθήσεται Σωτήριον τὰ τείχη σου, καὶ αἱ πύλαι σου Γλύμμα. καὶ οὐκ ἔσται σοι ἔτι ὁ ἥλιοσ εἰσ φῶσ ἡμέρασ, οὐδὲ ἀνατολὴ σελήνησ φωτιεῖ σου τὴν νύκτα, ἀλλ̓ ἔσται σοι Κύριοσ φῶσ αἰώνιον καὶ ὁ Θεὸσ δόξα σου. οὐ γὰρ δύσεται ὁ ἥλιόσ σοι, καὶ ἡ σελήνη σοι οὐκ ἐκλείψει. ἔσται γάρ σοι Κύριοσ φῶσ αἰώνιον, καὶ ἀναπληρωθήσονται αἱ ἡμέραι τοῦ πένθουσ σου. καὶ ὁ λαόσ σου πᾶσ δίκαιοσ, δἰ αἰῶνοσ κληρονομήσουσι τὴν γῆν, φυλάσσων τὸ φύτευμα, ἔργα χειρῶν αὐτοῦ εἰσ δόξαν. ὁ ὀλιγοστὸσ ἔσται εἰσ χιλιάδασ καὶ ὁ ἐλάχιστοσ εἰσ ἔθνοσ μέγα. ἐγὼ Κύριοσ κατὰ καιρὸν συνάξω αὐτούσ. ΠΝΕΥΜΑ Κυρίου ἐπ̓ ἐμέ, οὗ εἵνεκεν ἔχρισέ με. εὐαγγελίσασθαι πτωχοῖσ ἀπέσταλκέ με, ἰάσασθαι τοὺσ συντετριμένουσ τὴν καρδίαν, κηρύξαι αἰχμαλώτοισ ἄφεσιν καὶ τυφλοῖσ ἀνάβλεψιν,

καλέσαι ἐνιαυτὸν Κυρίου δεκτὸν καὶ ἡμέραν ἀνταποδόσεωσ τῷ Θεῷ ἡμῶν, παρακαλέσαι πάντασ τοὺσ πενθοῦντασ, δοθῆναι τοῖσ πενθοῦσι Σιὼν δόξαν ἀντὶ σποδοῦ, ἄλειμμα εὐφροσύνησ τοῖσ πενθοῦσι, καταστολὴν δόξησ ἀντὶ πνεύματοσ ἀκηδίασ. καὶ κληθήσονται γενεαὶ δικαιοσύνησ, φύτευμα Κυρίου εἰσ δόξαν. καὶ οἰκοδομήσουσιν ἐρήμουσ αἰωνίασ, ἐξηρημωμένασ πρότερον ἐξαναστήσουσι. καὶ καινιοῦσι πόλεισ ἐρήμουσ ἐξηρωμένασ εἰσ γενεάσ. καὶ ἥξουσι ἀλλογενεῖσ ποιμαίνοντεσ τὰ πρόβατά σου, καὶ ἀλλόφυλοι ἀροτῆρεσ καὶ ἀμπελουργοί. ὑμεῖσ δὲ ἱερεῖσ Κυρίου κληθήσεσθε, λειτουργοὶ Θεοῦ. ἰσχὺν ἐθνῶν κατέδεσθε καὶ ἐν τῷ πλούτῳ αὐτῶν θαυμασθήσεσθε. [ἀντὶ τῆσ αἰσχύνησ ὑμῶν τῆσ διπλῆσ καὶ ἀντὶ τῆσ ἐντροπῆσ ἀγαλλιάσεται ἡ μερὶσ αὐτῶν]. οὕτωσ ἐκ δευτέρασ κληρονομήσουσι τὴν γῆν, καὶ εὐφροσύνη αἰώνιοσ ὑπὲρ κεφαλῆσ αὐτῶν. ἐγὼ γάρ εἰμι Κύριοσ ὁ ἀγαπῶν δικαιοσύνην καὶ μισῶν ἁρπάγματα ἐξ ἀδικίασ. καὶ δώσω τὸν μόχθον αὐτῶν δικαίοισ καὶ διαθήκην αἰώνιον διαθήσομαι αὐτοῖσ. καὶ γνωσθήσεται ἐν τοῖσ ἔθνεσι τὸ σπέρμα αὐτῶν καὶ τὰ ἔκγονα αὐτῶν ἐν μέσῳ τῶν λαῶν. πᾶσ ὁ ὁρῶν αὐτοὺσ ἐπιγνώσεται αὐτούσ, ὅτι οὗτοί εἰσι σπέρμα ηὐλογημένον ὑπὸ Θεοῦ καὶ εὐφροσύνῃ εὐφρανθήσονται ἐπὶ Κύριον. ‐̓Αγαλλιάσθω ἡ ψυχή μου ἐπὶ τῷ Κυρίῳ. ἐνέδυσε γάρ με ἱμάτιον σωτηρίου καὶ χιτῶνα εὐφροσύνησ, ὡσ νυμφίῳ περιέθηκέ μοι μίτραν καὶ ὡσ νύμφην κατεκόσμησέ με κόσμῳ. καὶ ὡσ γῆ αὔξουσα τὸ ἄνθοσ αὐτῆσ καὶ ὡσ κῆποσ τὰ σπέρματα αὐτοῦ, οὕτωσ ἀνατελεῖ Κύριοσ δικαιοσύνην καὶ ἀγαλλίαμα ἐναντίον πάντων τῶν ἐθνῶν. ΔΙΑ Σιὼν οὐ σιωπήσομαι καὶ διὰ Ἱερουσαλὴμ οὐκ ἀνήσω, ἕωσ ἂν ἐξέλθῃ ὡσ φῶσ ἡ δικαιοσύνη μου, τὸ δὲ σωτήριόν μου ὡσ λαμπὰσ καυθήσεται.

καὶ ὄψονται ἔθνη τὴν δικαιοσύνην σου καὶ βασιλεῖσ τὴν δόξαν σου, καὶ καλέσει σε τὸ ὄνομά σου τὸ καινόν, ὃ ὁ Κύριοσ ὀνομάσει αὐτό. καὶ ἔσῃ στέφανοσ κάλλουσ ἐν χειρὶ Κυρίου καὶ διάδημα βασιλείασ ἐν χειρὶ Θεοῦ σου. καὶ οὐκέτι κληθήσῃ Καταλελυμμένη, καὶ ἡ γῆ σου οὐ κληθήσεται ἔτι Ἔρημοσ. σὺ γὰρ κληθήσεται Θέλημα ἐμόν, καὶ τῇ γῇ σου Οἰκουμένη, ὅτι εὐδόκησε Κύριοσ ἐν σοὶ καὶ ἡ γῆ σου συνοικισθήσεται. καὶ ὡσ συνοικῶν νεανίσκοσ παρθένῳ, οὕτω κατοικήσουσιν οἱ υἱοί σου. καὶ ἔσται ὃν τρόπον εὐφρανθήσεται νυμφίοσ ἐπὶ νύμφῃ, οὕτωσ εὐφρανθήσεται Κύριοσ ἐπὶ σοί. καὶ ἐπὶ τῶν τειχῶν σου, Ἱερουσαλήμ, κατέστησα φύλακασ ὅλην τὴν ἡμέραν καὶ ὅλην τὴν νύκτα, οἵ διὰ τέλουσ οὐ σιωπήσονται μιμνησκόμενοι Κυρίου. οὐκ ἔστι γὰρ ὑμῖν ὅμοιοσ, ἐὰν διορθώσῃ καὶ ποιήσῃ Ἱερουσαλὴμ γαυρίαμα ἐπὶ τῆσ γῆσ. ὤμοσε Κύριοσ κατὰ τῆσ δεξιᾶσ αὐτοῦ καὶ κατὰ τῆσ ἰσχύοσ τοῦ βραχίονοσ αὐτοῦ. εἰ ἔτι δώσω τὸν σῖτόν σου καὶ τὰ βρώματά σου τοῖσ ἐχθροῖσ σου, καὶ εἰ ἔτι πίονται υἱοὶ ἀλλότριοι τὸν οἶνόν σου, ἐφ ᾧ ἐμόχθησασ. ἀλλ̓ ἢ οἱ συνάγοντεσ φάγονται αὐτὰ καὶ αἰνέσουσι Κύριον, καὶ οἱ συνάγοντεσ πίονται αὐτὰ ἐν ταῖσ ἐπαύλεσι ταῖσ ἁγίαισ μου. πορεύεσθε διὰ τῶν πυλῶν μου καὶ ὁδοποιήσατε τῷ λαῷ μου καὶ τοὺσ λίθουσ τοὺσ ἐκ τῆσ ὁδοῦ διαρρίψατε. ἐξάρατε σύσσημον εἰσ τὰ ἔθνη. ἰδοὺ γὰρ Κύριοσ ἐποίησεν ἀκουστὸν ἕωσ ἐσχάτου τῆσ γῆσ. εἴπατε τῇ θυγατρὶ Σιών. ἰδοὺ ὁ σωτήρ σοι παραγέγονεν ἔχων τὸν ἑαυτοῦ μισθὸν καὶ τὸ ἔργον πρὸ προσώπου αὐτοῦ. καὶ καλέσει αὐτὸν λαὸν ἅγιον, λελυτρωμένον ὑπὸ Κυρίου. σὺ δὲ κληθήσῃ ἐπιζητουμένη πόλισ καὶ οὐκ ἐγκαταλελειμμένη. ΤΙΣ οὗτοσ ὁ παραγενόμενοσ ἐξ Ἐδώμ, ἐρύθημα ἱματίων ἐκ Βοσόρ, οὕτωσ ὡραῖοσ ἐν στολῇ βίᾳ μετὰ ἰσχύοσ̣ ἐγὼ διαλέγομαι δικαιοσύνην καὶ κρίσιν σωτηρίου.

διατί σου ἐρυθρὰ τὰ ἱμάτια καὶ τὰ ἐνδύματά σου ὡσ ἀπὸ πατητοῦ ληνοῦ̣ πλήρησ καταπεπατημένησ, καὶ τῶν ἐθνῶν οὐκ ἔστιν ἀνὴρ μετ̓ ἐμοῦ, καὶ κατεπάτησα αὐτοὺσ ἐν θυμῷ μου καὶ κατέθλασα αὐτοὺσ ὡσ γῆν καὶ κατήγαγον τὸ αἷμα αὐτῶν εἰσ γῆν. ἡμέρα γὰρ ἀνταποδόσεωσ ἐπῆλθεν αὐτοῖσ, καὶ ἐνιαυτὸσ λυτρώσεωσ πάρεστι. καὶ ἐπέβλεψα, καὶ οὐδεὶσ βοηθόσ. καὶ προσενόησα, καὶ οὐθεὶσ ἀντελαμβάνετο. καὶ ἐρρύσατο αὐτοὺσ ὁ βραχίων μου, καὶ ὁ θυμόσ μου ἐπέστη. καὶ κατεπάτησα αὐτοὺσ τῇ ὀργῇ μου καὶ κατήγαγον τὸ αἷμα αὐτῶν εἰσ γῆν. ‐ Τὸν ἔλεον Κυρίου ἐμνήσθην, τὰσ ἀρετὰσ Κυρίου ἐν πᾶσιν, οἷσ ἡμῖν ἀνταποδίδωσι. Κύριοσ κριτὴσ ἀγαθὸσ τῷ οἴκῳ Ἰσραήλ, ἐπάγει ἡμῖν κατὰ τὸ ἔλεοσ αὐτοῦ καὶ κατὰ τὸ πλῆθοσ τῆσ δικαιοσύνησ αὐτοῦ. καὶ εἶπεν. οὐχ ὁ λαόσ μου τέκνα οὐ μὴ ἀθετήσωσι̣ καὶ ἐγένετο αὐτοῖσ εἰσ σωτηρίαν ἐκ πάσησ θλίψεωσ αὐτῶν. οὐ πρέσβυσ οὐδὲ ἄγγελοσ, ἀλλ̓ αὐτὸσ Κύριοσ ἔσωσεν αὐτοὺσ διὰ τὸ ἀγαπᾶν αὐτοὺσ καὶ φείδεσθαι αὐτῶν. αὐτὸσ ἐλυτρώσατο αὐτοὺσ καὶ ἀνέλαβεν αὐτοὺσ καὶ ὕψωσεν αὐτοὺσ πάσασ τὰσ ἡμέρασ τοῦ αἰῶνοσ. αὐτοὶ δὲ ἠπείθησαν καὶ παρώξυναν τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον αὐτοῦ. καὶ ἐστράφη αὐτοῖσ εἰσ ἔχθραν, καὶ αὐτὸσ ἐπολέμησεν αὐτούσ. καὶ ἐμνήσθη ἡμερῶν αἰωνίων ὁ ἀναβιβάσασ ἐκ τῆσ γῆσ τὸν ποιμένα τῶν προβάτων. ποῦ ἔστιν ὁ θεὶσ ἐν αὐτοῖσ τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον̣ ὁ ἀγαγὼν τῇ δεξιᾷ Μωυσῆν, ὁ βραχίων τῆσ δόξησ αὐτοῦ̣ κατίσχυσεν ὕδωρ ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ ποιῆσαι ἑαυτῷ ὄνομα αἰώνιον. ἤγαγεν αὐτοὺσ διὰ τῆσ ἀβύσσου ὡσ ἵππον δἰ ἐρήμου, καὶ οὐκ ἐκοπίασαν. καὶ ὡσ κτήνη διὰ πεδίου, κατέβη πνεῦμα παρὰ Κυρίου καὶ ὡδήγησεν αὐτούσ. οὕτωσ ἥγαγεσ τὸν λαόν σου ποιῆσαι σεαυτῷ ὄνομα δόξησ. ‐ Ἐπίστρεψον ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἰδὲ ἐκ τοῦ οἴκου τοῦ ἁγίου σου καὶ δόξησ. ποῦ ἐστιν ὁ ζῆλόσ σου καὶ ἡ ἰσχύσ σου̣ ποῦ ἐστι τὸ πλῆθοσ τοῦ ἐλέουσ σου καὶ τῶν οἰκτιρμῶν σου, ὅτι ἀνέσχου ἡμῶν̣ σὺ γὰρ εἶ πατὴρ ἡμῶν, ὅτι Ἁβραὰμ οὐκ ἔγνω ἡμᾶσ, καὶ Ἰσραὴλ οὐκ ἐπέγνω ἡμᾶσ, ἀλλὰ σύ, Κύριε, πατὴρ ἡμῶν. ρῦσαι ἡμᾶσ, ἀπ̓ ἀρχῆσ τὸ ὄνομά σου ἐφ̓ ἡμᾶσ ἐστι. τί ἐπλάνησασ ἡμᾶσ, Κύριε, ἀπὸ τῆσ ὁδοῦ σου̣ ἐσκλήρυνα τὰσ καρδίασ ἡμῶν τοῦ μὴ φοβεῖσθαί σε̣ ἐπίστρεψον διὰ τοὺσ δούλουσ σου, διὰ τὰσ φυλὰσ τῆσ κληρονομίασ σου, ἵνα μικρὸν κληρονομήσωμεν τοῦ ὄρουσ τοῦ ἁγίου σου, οἱ ὑπεναντίοι ἡμῶν κατεπάτησαν τὸ ἁγίασμά σου. ἐγενόμεθα ὡσ τὸ ἀπ̓ ἀρχῆσ, ὅτε οὐκ ἦρξασ ἡμῶν οὐδὲ ἐπεκλήθη τὸ ὄνομά σου ἐφ̓ ἡμᾶσ. ΕΑΝ ἀνοίξῃσ τὸν οὐρανόν, τρόμοσ λήψεται ἀπὸ σοῦ ὄρη, καὶ τακήσονται,

ὡσ κηρὸσ ἀπὸ προσώπου πυρὸσ τήκεται, καὶ κατακαύσει πῦρ τοὺσ ὑπεναντίουσ, καὶ φανερὸν ἔσται τὸ ὄνομα Κυρίου ἐν τοῖσ ὑπεναντίοισ. ἀπὸ προσώπου σου ἔθνη ταραχθήσονται. ὅταν ποιῇσ τὰ ἔνδοξα, τρόμοσ λήψεται ἀπὸ σοῦ ὄρη. ἀπὸ τοῦ αἰῶνοσ οὐκ ἠκούσαμεν, οὐδὲ οἱ ὀφθαλμοὶ ἡμῶν εἶδον Θεὸν πλὴν σοῦ καὶ τὰ ἔργα σου, ἃ ποιήσεισ τοῖσ ὑπομένουσιν ἔλεον. συναντήσεται γὰρ τοῖσ ποιοῦσι τὸ δίκαιον, καὶ τῶν ὁδῶν σου μνησθήσονται. ἰδοὺ σὺ ὠργίσθησ, καὶ ἡμεῖσ ἡμάρτομεν. διὰ τοῦτο ἐπλανήθημεν. καὶ ἐγενήθημεν ὡσ ἀκάθαρτοι πάντεσ ἡμεῖσ, ὡσ ράκοσ ἀποκαθημένησ πᾶσα ἡ δικαιοσύνη ἡμῶν. καὶ ἐξερρύημεν ὡσ φύλλα διὰ τὰσ ἀνομίασ ἡμῶν, οὕτωσ ἄνεμοσ οἴσει ἡμᾶσ. καὶ οὐκ ἔστιν ὁ ἐπικαλούμενοσ τὸ ὄνομά σου καὶ ὁ μνησθεὶσ ἀντιλαβέσθαι σου. ὅτι ἀπέστρεψασ τὸ πρόσωπόν σου ἀφ̓ ἡμῶν καὶ παρέδωκασ ἡμᾶσ διὰ τὰσ ἁμαρτίασ ἡμῶν. καὶ νῦν, Κύριε, πατὴρ ἡμῶν σύ, ἡμεῖσ δὲ πηλόσ, ἔργα τῶν χειρῶν σου πάντεσ. μὴ ὀργίζου ὑμῖν σφόδρα καὶ μὴ ἐν καιρῷ μνησθῇσ ἁμαρτιῶν ἡμῶν. καὶ νῦν ἐπίβλεψον, ὅτι λαόσ σου πάντεσ ἡμεῖσ. πόλισ τοῦ ἁγίου σου ἐγενήθη ἔρημοσ, Σιὼν ὡσ ἔρημοσ ἐγενήθη, Ἱερουσαλὴμ εἰσ κατάραν. ὁ οἶκοσ, τὸ ἅγιον ἡμῶν, καὶ ἡ δόξα, ἣν εὐλόγησαν οἱ πατέρεσ ἡμῶν, ἐγενήθη πυρίκαυστοσ, καὶ πάντα ἔνδοξα ἡμῶν συνέπεσε. καὶ ἐπὶ πᾶσι τούτοισ ἀνέσχου, Κύριε, καὶ ἐσιώπησασ καὶ ἐταπείνωσασ ἡμᾶσ σφόδρα. ΕΜΦΑΝΗΣ ἐγενήθην τοῖσ ἐμὲ μὴ ἐπερωτῶσιν, εὑρέθην τοῖσ ἐμὲ μὴ ζητοῦσιν. εἶπα. ἰδού εἰμι τῷ ἔθνει, οἳ οὐκ ἐκάλεσάν μου τὸ ὄνομα.

ἐξεπέτασα τὰσ χεῖράσ μου ὅλην τὴν ἡμέραν πρὸσ λαὸν ἀπειθοῦντα καὶ ἀντιλέγοντα, οἳ οὐκ ἐπορεύθησαν ὁδῷ ἀληθινῇ, ἀλλ̓ ὀπίσω τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν. ὁ λαὸσ οὗτοσ ὁ παροξύνων με ἐναντίον ἐμοῦ διαπαντόσ, αὐτοὶ θυσιάζουσιν ἐν τοῖσ κήποισ καὶ θυμιῶσιν ἐπὶ ταῖσ πλίνθοισ τοῖσ δαιμονίοισ, ἃ οὐκ ἔστιν. ἐν τοῖσ μνήμασι καὶ ἐν τοῖσ σπηλαίοισ κοιμῶνται δἰ ἐνύπνια, οἱ ἔσθοντεσ κρέα ὕεια καὶ ζωμὸν θυσιῶν, μεμολυμμένα πάντα τὰ σκεύη αὐτῶν. οἱ λέγοντεσ. πόρρω ἀπ̓ ἐμοῦ, μὴ ἐγγίσῃσ μοι, ὅτι καθαρόσ εἰμι. οὗτοσ καπνὸσ τοῦ θυμοῦ μου, πῦρ καίεται ἐν αὐτῷ πάσασ τὰσ ἡμέρασ. ἰδοὺ γέγραπται ἐνώπιόν μου. οὐ σιωπήσω ἕωσ ἂν ἀποδώσω εἰσ τὸν κόλπον αὐτῶν. τὰσ ἁμαρτίασ αὐτῶν καὶ τῶν πατέρων αὐτῶν, λέγει Κύριοσ, οἳ ἐθυμίασαν ἐπὶ τῶν ὀρέων καὶ ἐπὶ τῶν βουνῶν ὠνείδισάν με, ἀποδώσω τὰ ἔργα αὐτῶν εἰσ τὸν κόλπον αὐτῶν. Οὕτωσ λέγει Κύριοσ. ὃν τρόπον εὑρεθήσεται ὁ ρὼξ ἐν τῷ βότρυϊ καὶ ἐροῦσι. μὴ λυμήνῃ αὐτόν, ὅτι εὐλογία ἐστὶν ἐν αὐτῷ, οὕτωσ ποιήσω ἕνεκεν τοῦ δουλεύοντόσ μοι, τούτου ἕνεκεν οὐ μὴ ἀπολέσω πάντασ. καὶ ἐξάξω τὸ ἐξ Ἰακὼβ σπέρμα καὶ τὸ ἐξ Ἰούδα, καὶ κληρονομήσει τὸ ὄροσ τὸ ἅγιόν μου, καὶ κληρονομήσουσιν οἱ ἐκλεκτοί μου καὶ οἱ δοῦλοί μου καὶ κατοικήσουσιν ἐκεῖ. καὶ ἔσονται ἐν τῷ δρυμῷ ἐπαύλεισ ποιμνίων καὶ φάραγξ Ἀχὼρ εἰσ ἀνάπαυσιν βουκολίων τῷ λαῷ μου, οἳ ἐζήτησάν με. ὑμεῖσ δὲ οἱ ἐγκαταλιπόντεσ με καὶ ἐπιλανθανόμενοι τὸ ὄροσ τὸ ἅγιόν μου καὶ ἑτοιμάζοντεσ τῷ δαιμονίῳ τράπεζαν καὶ πληροῦντεσ τῇ τύχῃ κέρασμα, ἐγὼ παραδώσω ὑμᾶσ εἰσ μάχαιραν, πάντεσ ἐν σφαγῇ πεσεῖσθε. ὅτι ἐλάλησα ὑμᾶσ, καὶ οὐχ ὑπηκούσατε, ἐλάλησα καὶ παρηκούσατε καὶ ἐποιήσατε τὸ πονηρὸν ἐναντίον ἐμοῦ καὶ ἃ οὐκ ἐβουλόμην, ἐξελέξασθε. ‐ Διὰ τοῦτο τάδε λέγει Κύριοσ. ἰδοὺ οἱ δουλεύσαντέσ μοι φάγονται, ὑμεῖσ δὲ πεινάσετε. ἰδοὺ οἱ δουλεύοντέσ μοι πίονται, ὑμεῖσ δὲ διψήσετε. ἰδοὺ οἱ δουλεύοντέσ μοι εὐφρανθήσονται, ὑμεῖσ δὲ αἰσχυνθήσεσθε. ἰδοὺ οἱ δουλεύοντέσ μοι ἀγαλλιάσονται ἐν εὐφροσύνῃ, ὑμεῖσ δὲ κεκράξεσθε διὰ τὸν πόνον τῆσ καρδίασ ὑμῶν καὶ ἀπὸ συντριβῆσ πνεύματοσ ὑμῶν ὀλολύξετε. καταλείψετε γὰρ τὸ ὄνομα ὑμῶν εἰσ πλησμονὴν τοῖσ ἐκλεκτοῖσ μου, ὑμᾶσ δὲ ἀνελεῖ Κύριοσ. τοῖσ δὲ δουλεύουσί μοι κληθήσεται ὄνομα καινόν, ὃ εὐλογηθήσεται ἐπὶ τῆσ γῆσ. εὐλογήσουσι γὰρ τὸν Θεὸν τὸν ἀληθινόν, καὶ οἱ ὀμνύοντεσ ἐπὶ τῆσ γῆσ ὁμοῦνται τὸν Θεὸν τὸν ἀληθινόν. ἐπιλήσονται γὰρ τὴν θλῖψιν αὐτῶν τὴν πρώτην, καὶ οὐκ ἀναβήσεται αὐτῶν ἐπὶ τὴν καρδίαν. ἔσται γὰρ ὁ οὐρανὸσ καινὸσ καὶ ἡ γῆ καινή, καὶ οὐ μὴ μνησθῶσι τῶν προτέρων, οὐδ̓ οὐ μὴ ἐπέλθῃ αὐτῶν ἐπὶ τὴν καρδίαν, ἀλλ̓ εὐφροσύνην καὶ ἀγαλλίαμα εὑρήσουσιν ἐν αὐτῇ. ὅτι ἰδοὺ ἐγὼ ποιῶ ἀγαλλίαμα Ἱερουσαλὴμ καὶ τὸν λαόν μου εὐφροσύνην. ἀγαλλιάσομαι ἐπὶ Ἱερουσαλὴμ καὶ εὐφρανθήσομαι ἐπὶ τῷ λαῷ μου καὶ οὐκέτι μὴ ἀκουσθῇ ἐν αὐτῇ φωνὴ κλαυθμοῦ οὐδὲ φωνὴ κραυγῆσ. καὶ οὐ μὴ γένηται ἔτι ἐκεῖ ἄωροσ καὶ πρεσβύτησ, ὃσ οὐκ ἐμπλήσει τὸν χρόνον αὐτοῦ. ἔσται γὰρ ὁ νέοσ ἑκατὸν ἐτῶν, ὁ δὲ ἀποθνήσκων ἁμαρτωλὸσ ἑκατὸν ἐτῶν καὶ ἐπικατάρατοσ ἔσται. καὶ οἰκοδομήσουσιν οἰκίασ καὶ αὐτοὶ ἐνοικήσουσι, καὶ καταφυτεύσουσι ἀμπελῶνασ καὶ αὐτοὶ φάγονται τὰ γεννήματα αὐτῶν. καὶ οὐ μὴ οἰκοδομήσουσι καὶ ἄλλοι ἐνοικήσουσι, καὶ οὐ μὴ φυτεύσουσι καὶ ἄλλοι φάγονται. κατὰ γὰρ τὰσ ἡμέρασ τοῦ ξύλου τῆσ ζωῆσ ἔσονται αἱ ἡμέραι τοῦ λαοῦ μου. τὰ γὰρ ἔργα τῶν πόνων αὐτῶν παλαιώσουσιν. οἱ δὲ ἐκλεκτοί μου οὐ κοπιάσουσιν εἰσ κενὸν οὐδὲ τεκνοποιήσουσιν εἰσ κατάραν, ὅτι σπέρμα εὐλογημένον ὑπὸ Θεοῦ ἐστι, καὶ τὰ ἔκγονα αὐτῶν μετ̓ αὐτῶν ἔσονται. καὶ ἔσται πρὶν ἢ κεκράξαι αὐτούσ, ἐγὼ ὑπακούσομαι αὐτῶν, ἔτι λαλούντων αὐτῶν ἐρῶ. τί ἐστι̣ τότε λύκοι καὶ ἄρνεσ βοσκηθήσονται ἅμα, καὶ λέων ὡσ βοῦσ φάγεται ἄχυρα, ὄφισ δὲ γῆν ὡσ ἄρτον. οὐκ ἀδικήσουσιν οὐδὲ μὴ λυμανοῦνται ἐπὶ τῷ ὄρει τῷ ἁγίῳ μου, λέγει Κύριοσ. ΟΥΤΩΣ λέγει Κύριοσ. ὁ οὐρανόσ μοι θρόνοσ, ἡ δὲ γῆ ὑποπόδιον τῶν ποδῶν μου. ποῖον οἶκον οἰκοδομήσετέ μοι̣ καὶ ποῖοσ τόποσ τῆσ καταπαύσεώσ μου̣

πάντα γὰρ ταῦτα ἐποίησεν ἡ χείρ μου, καὶ ἔστιν ἐμὰ πάντα ταῦτα, λέγει Κύριοσ. καὶ ἐπὶ τίνα ἐπιβλέψω, ἀλλ̓ ἢ ἐπὶ τὸν ταπεινὸν καὶ ἡσύχιον καὶ τρέμοντα τοὺσ λόγουσ μου̣ ὁ δὲ ἄνομοσ ὁ θύων μοι μόσχον ὡσ ὁ ἀποκτένων κύνα, ὁ δὲ ἀναφέρων σεμίδαλιν ὡσ αἷμα ὕειον, ὁ διδοὺσ λίβανον εἰσ μνημόσυνον ὡσ βλάσφημοσ. καὶ αὐτοὶ ἐξελέξαντο τὰσ ὁδοὺσ αὐτῶν καὶ τὰ βδελύγματα αὐτῶν, ἃ ἡ ψυχὴ αὐτῶν ἠθέλησε, κἀγὼ ἐκλέξομαι τὰ ἐμπαίγματα αὐτῶν καὶ τὰσ ἁμαρτίασ ἀνταποδώσω αὐτοῖσ. ὅτι ἐκάλεσα αὐτοὺσ οὐχ ὑπήκουσάν μου, ἐλάλησα καὶ οὐκ ἤκουσαν, καὶ ἐποίησαν τὸ πονηρὸν ἐναντίον ἐμοῦ καὶ ἃ οὐκ ἠβουλόμην ἐξελέξαντο. ‐ Ἀκούσατε ρήματα Κυρίου οἱ τρέμοντεσ τὸν λόγον αὐτοῦ. εἴπατε, ἀδελφοὶ ἡμῶν, τοῖσ μισοῦσιν ὑμᾶσ καὶ βδελυσσομένοισ, ἵνα τὸ ὄνομα Κυρίου δοξασθῇ καὶ ὀφθῇ ἐν τῇ εὐφροσύνῃ αὐτῶν, κἀκεῖνοι αἰσχυνθήσονται. φωνὴ κραυγῆσ ἐκ πόλεωσ, φωνὴ ἐκ ναοῦ, φωνὴ Κυρίου ἀνταποδιδόντοσ ἀνταπόδοσιν τοῖσ ἀντικειμένοισ. πρὶν ἢ τὴν ὠδίνουσαν τεκεῖν, πρὶν ἐλθεῖν τὸν πόνον τῶν ὠδίνων, ἐξέφυγε καὶ ἔτεκεν ἄρσεν. τίσ ἤκουσε τοιοῦτο, καὶ τίσ ἑώρακεν οὕτωσ̣ ἦ ὤδινε γῆ ἐν ἡμέρᾳ μιᾷ, ἢ καὶ ἐτέχθη ἔθνοσ εἰσ ἅπαξ̣ ὅτι ὤδινε καὶ ἔτεκε Σιὼν τὰ παιδία αὐτῆσ. ἐγὼ δὲ ἔδωκα τὴν προσδοκίαν ταύτην, καὶ οὐκ ἐμνήσθησ μου, εἶπε Κύριοσ. οὐκ ἰδοὺ ἐγὼ γεννῶσαν καὶ στεῖραν ἐποίησα̣ εἶπεν ὁ Θεόσ σου. εὐφράνθητι, Ἱερουσαλήμ, καὶ πανηγυρίσατε ἐν αὐτῇ, πάντεσ οἱ ἀγαπῶντεσ αὐτήν, χάρητε ἅμα αὐτῇ χαρᾷ, πάντεσ ὅσοι πενθεῖτε ἐπ̓ αὐτῇ, ἵνα θηλάσητε καὶ ἐμπλησθῆτε ἀπὸ μαστοῦ παρακλήσεωσ αὐτῆσ, ἵνα ἐκθηλάσαντεσ τρυφήσητε ἀπὸ εἰσόδου δόξησ αὐτῆσ. ὅτι τάδε λέγει Κύριοσ. ἰδοὺ ἐγὼ ἐκκλίνω εἰσ αὐτοὺσ ὡσ ποταμὸσ εἰρήνησ καὶ ὡσ χειμάρρουσ ἐπικλύζων δόξαν ἐθνῶν. τὰ παιδία αὐτῶν ἐπ̓ ὤμων ἀρθήσονται καὶ ἐπὶ γονάτων παρακληθήσονται. ὡσ εἴ τινα μήτηρ παρακαλέσει, οὕτωσ κἀγὼ παρακαλέσω ὑμᾶσ, καὶ ἐν Ἱερουσαλὴμ παρακληθήσεσθε. καὶ ὄψεσθε, καὶ χαρήσεται ἡ καρδία ὑμῶν, καὶ τὰ ὀστᾶ ὑμῶν ὡσ βοτάνη ἀνατελεῖ. καὶ γνωσθήσεται ἡ χεὶρ Κυρίου τοῖσ φοβουμένοισ αὐτόν, καὶ ἀπειλήσει τοῖσ ἀπειθοῦσιν. ‐ Ἰδοὺ γὰρ Κύριοσ ὡσ πῦρ ἥξει καὶ ὡσ καταιγὶσ τὰ ἅρματα αὐτοῦ ἀποδοῦναι ἐν θυμῷ ἐκδίκησιν αὐτοῦ καὶ ἀποσκορακισμὸν αὐτοῦ ἐν φλογὶ πυρόσ. ἐν γὰρ τῷ πυρὶ Κυρίου κριθήσεται πᾶσα ἡ γῆ καὶ ἐν τῇ ρομφαίᾳ αὐτοῦ πᾶσα σάρξ. πολλοὶ τραυματίαι ἔσονται ὑπὸ Κυρίου. οἱ ἁγνιζόμενοι καὶ καθαριζόμενοι εἰσ τοὺσ κήπουσ καὶ ἐν τοῖσ προθύροισ ἔσθοντεσ κρέασ ὕειον καὶ τὰ βδελύγματα καὶ τὸν μῦν ἐπὶ τὸ αὐτὸ ἀναλωθήσονται, εἶπε Κύριοσ, κἀγὼ τὰ ἔργα αὐτῶν καὶ τὸν λογισμὸν αὐτῶν ἐπίσταμαι. ἔρχομαι συναγαγεῖν πάντα τὰ ἔθνη καὶ τὰσ γλώσσασ, καὶ ἥξουσι καὶ ὄψονται τὴν δόξαν μου. καὶ καταλείψω ἐπ̓ αὐτῶν σημεῖα καὶ ἐξαποστελῶ ἐξ αὐτῶν σεσωσμένουσ εἰσ τὰ ἔθνη, εἰσ Θαρσὶσ καὶ Φοὺδ καὶ Λοὺδ καὶ Μοσὸχ καὶ εἰσ Θοβὲλ καὶ εἰσ τὴν Ἑλλάδα καὶ εἰσ τὰσ νήσουσ τὰσ πόρρω, οἳ οὐκ ἀκηκόασί μου τὸ ὄνομα οὐδὲ ἑωράκασί μου τὴν δόξαν, καὶ ἀναγγελοῦσι τὴν δόξαν μου ἐν τοῖσ ἔθνεσι. καὶ ἄξουσιν τοὺσ ἀδελφοὺσ ὑμῶν ἐκ πάντων τῶν ἐθνῶν δῶρον Κυρίῳ μεθ̓ ἵππων καὶ ἁρμάτων ἐν λαμπήναισ ἡμιόνων μετὰ σκιαδίων εἰσ τὴν ἁγίαν πόλιν Ἱερουσαλήμ, εἶπε Κύριοσ, ὡσ ἂν ἐνέγκαισαν οἱ υἱοὶ Ἰσραὴλ τὰσ θυσίασ αὐτῶν ἐμοὶ μετὰ ψαλμῶν εἰσ τὸν οἶκον Κυρίου. καὶ ἀπ̓ αὐτῶν λήψομαι ἐμοὶ ἱερεῖσ καὶ Λευίτασ, εἶπε Κύριοσ. ὃν τρόπον γὰρ ὁ οὐρανὸσ καινὸσ καὶ ἡ γῆ καινή, ἃ ἐγὼ ποιῶ, μένει ἐνώπιον ἐμοῦ, λέγει Κύριοσ, οὕτω στήσεται τὸ σπέρμα ὑμῶν καὶ τὸ ὄνομα ὑμῶν. καὶ ἔσται μῆνα ἐκ μηνὸσ καὶ σάββατον ἐκ σαββάτου ἥξει πᾶσα σάρξ τοῦ προσκυνῆσαι ἐνώπιον ἐμοῦ ἐν Ἱερουσαλήμ, εἶπε Κύριοσ. καὶ ἐξελεύσονται καὶ ὄψονται τὰ κῶλα τῶν ἀνθρώπων τῶν παραβεβηκότων ἐν ἐμοί. ὁ γὰρ σκώληξ αὐτῶν οὐ τελευτήσει, καὶ τὸ πῦρ αὐτῶν οὐ σβεσθήσεται, καὶ ἔσονται εἰσ ὅρασιν πάσῃ σαρκί.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Septuagint, Liber Isaiae

(70인역 성경, 이사야서)

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION