헬라어 문장 검색 - Σεπτύ036́

(70인역 성경, 요나서)

ΚΑΙ ἐγένετο λόγοσ Κυρίου πρὸσ Ἰωνᾶν τὸν τοῦ Ἀμαθὶ λέγων. ἀνάστηθι καὶ πορεύθητι εἰσ Νινευὴ τὴν πόλιν τὴν μεγάλην καὶ κήρυξον ἐν αὐτῇ, ὅτι ἀνέβη ἡ κραυγὴ τῆσ κακίασ αὐτῆσ πρόσ με. καὶ ἀνέστη Ἰωνᾶσ τοῦ φυγεῖν εἰσ Θαρσὶσ ἐκ προσώπου Κυρίου καὶ κατέβη εἰσ Ἰόππην καὶ εὗρε πλοῖον βαδίζον εἰσ Θαρσὶσ καὶ ἔδωκε τὸν ναῦλον αὐτοῦ καὶ ἐνέβη εἰσ αὐτὸ τοῦ πλεῦσαι μετ̓ αὐτῶν εἰσ Θαρσὶσ ἐκ προσώπου Κυρίου. καὶ Κύριοσ ἐξήγειρε πνεῦμα μέγα εἰσ τὴν θάλασσαν, καὶ ἐγένετο κλύδων μέγασ ἐν τῇ θαλάσσῃ, καὶ τὸ πλοῖον ἐκινδύνευε τοῦ συντριβῆναι. καὶ ἐφοβήθησαν οἱ ναυτικοὶ καὶ ἀνεβόησαν ἕκαστοσ πρὸσ τὸ θεὸν αὐτοῦ καὶ ἐκβολὴν ἐποιήσαντο τῶν σκευῶν τῶν ἐν τῷ πλοίῳ εἰσ τὴν θάλασσαν τοῦ κουφισθῆναι ἀπ̓ αὐτῶν. Ἰωνᾶσ δὲ κατέβη εἰσ τὴν κοίλην τοῦ πλοίου καὶ ἐκάθευδε καὶ ἔρρεγχε. καὶ προσῆλθε πρὸσ αὐτὸν ὁ πρωρεὺσ καὶ εἶπεν αὐτῷ. τί σὺ ρέγχεισ̣ ἀνάστα καὶ ἐπικαλοῦ τὸν Θεόν σου, ὅπωσ διασώσῃ ὁ Θεὸσ ἡμᾶσ καὶ οὐ μὴ ἀπολώμεθα. καὶ εἶπεν ἕκαστοσ πρὸσ τὸν πλησίον αὐτοῦ. δεῦτε βάλωμεν κλήρουσ καὶ ἐπιγνῶμεν τίνοσ ἕνεκεν ἡ κακία αὕτη ἐστὶν ἐν ἡμῖν̣ καὶ ἔβαλον κλήρουσ, καὶ ἔπεσεν ὁ κλῆροσ ἐπὶ Ἰωνᾶν. καὶ εἶπον πρὸσ αὐτόν. ἀπάγγειλον ἡμῖν τίνοσ ἕνεκεν ἡ κακία αὕτη ἐστὶν ἐν ἡμῖν̣ τίσ σου ἡ ἐργασία ἐστί̣ καὶ πόθεν ἔρχῃ, καὶ τοῦ πορεύῃ, καὶ ἐκ ποίασ χώρασ καὶ ἐκ ποίου λαοῦ εἶ σύ̣ καὶ εἶπε πρὸσ αὐτούσ. δοῦλοσ Κυρίου εἰμὶ ἐγὼ καὶ τὸν Κύριον Θεὸν τοῦ οὐρανοῦ ἐγὼ σέβομαι, ὃσ ἐποίησε τὴν θάλασσαν καὶ τὴν ξηράν. καὶ ἐφοβήθησαν οἱ ἄνδρεσ φόβον μέγαν καὶ εἶπον πρὸσ αὐτόν. τί τοῦτο ἐποίησασ̣ διότι ἔγνωσαν οἱ ἄνδρεσ, ὅτι ἐκ προσώπου Κυρίου ἦν φεύγων, ὅτι ἀπήγγειλεν αὐτοῖσ. καὶ εἶπον πρὸσ αὐτόν. τί ποιήσομέν σοι καὶ κοπάσει ἡ θάλασσα ἀφ̓ ἡμῶν̣ ὅτι ἡ θάλασσα ἐπορεύετο καὶ ἐξήγειρε μᾶλλον κλύδωνα. καὶ εἶπεν Ἰωνᾶσ πρὸσ αὐτούσ. ἄρατέ με καὶ ἐμβάλετέ με εἰσ τὴν θάλασσαν, καὶ κοπάσει ἡ θάλασσα ἀφ̓ ὑμῶν. διότι ἔγνωκα ἐγὼ ὅτι δἰ ἐμὲ ὁ κλύδων ὁ μέγασ οὗτοσ ἐφ̓ ὑμᾶσ ἐστι. καὶ παρεβιάζοντο οἱ ἄνδρεσ τοῦ ἐπιστρέψαι πρὸσ τὴν γῆν καὶ οὐκ ἠδύναντο, ὅτι ἡ θάλασσα ἐπορεύετο καὶ ἐξηγείρετο μᾶλλον ἐπ̓ αὐτούσ. καὶ ἀνεβόησαν πρὸσ Κύριον καὶ εἶπαν. μηδαμῶσ, Κύριε, μὴ ἀπολώμεθα ἕνεκεν τῆσ ψυχῆσ τοῦ ἀνθρώπου τούτου, καὶ μὴ δῷσ ἐφ̓ ἡμᾶσ αἷμα δίκαιον, διότι σύ, Κύριε, ὃν τρόπον ἐβούλου, πεποίηκασ. καὶ ἔλαβον τὸν Ἰωνᾶν καὶ ἐξέβαλον αὐτὸν εἰσ τὴν θάλασσαν, καὶ ἔστη ἡ θάλασσα ἐκ τοῦ σάλου αὐτῆσ. καὶ ἐφοβήθησαν οἱ ἄνδρεσ φόβῳ μεγάλῳ τὸν Κύριον καὶ ἔθησαν θυσίαν τῷ Κυρίῳ καὶ ηὔξαντο τὰσ εὐχάσ. ΚΑΙ προσέταξε Κύριοσ κήτει μεγάλῳ καταπιεῖν τὸν Ἰωνᾶν. καὶ ἦν Ἰωνᾶσ ἐν τῇ κοιλίᾳ τοῦ κήτουσ τρεῖσ ἡμέρασ καὶ τρεῖσ νύκτασ.

καὶ προσηύξατο Ἰωνᾶσ πρὸσ Κύριον τὸν Θεὸν αὐτοῦ ἐκ τῆσ κοιλίασ τοῦ κήτους καὶ εἶπεν. ̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν Ἐβόησα ἐν θλίψει μου πρὸσ Κύριον τὸν Θεόν μου, καὶ εἰσήκουσέ μου. ἐκ κοιλίασ ᾅδου κραυγῆσ μου ἤκουσασ φωνῆσ μου. ἀπέρριψάσ με εἰσ βάθη καρδίασ θαλάσσησ, καὶ ποταμοὶ ἐκύκλωσάν με. πάντεσ οἱ μετεωρισμοί σου καὶ τὰ κύματά σου ἐπ̓ ἐμὲ διῆλθον. καὶ ἐγὼ εἶπα. ἀπῶσμαι ἐξ ὀφθαλμῶν σου. ἆρα προσθήσω τοῦ ἐπιβλέψαι με πρὸσ ναὸν τὸν ἅγιόν σου̣ περιεχύθη μοι ὕδωρ ἕωσ ψυχῆσ, ἄβυσσοσ ἐκύκλωσέ με ἐσχάτη, ἔδυ ἡ κεφαλή μου εἰσ σχισμὰσ ὀρέων. κατέβην εἰσ γῆν, ἧσ οἱ μοχλοὶ αὐτῆσ κάτοχοι αἰώνιοι, καὶ ἀναβήτω ἐκ φθορᾶσ ἡ ζωή μου, πρὸσ σὲ Κύριε ὁ Θεόσ μου. ἐν τῷ ἐκλείπειν ἀπ̓ ἐμοῦ τὴν ψυχήν μου τοῦ Κυρίου ἐμνήσθην, καὶ ἔλθοι πρὸσ σὲ ἡ προσευχή μου εἰσ ναὸν τὸ ἅγιόν σου. φυλασσόμενοι μάταια καὶ ψευδῆ ἔλεον αὐτῶν ἐγκατέλιπον. ἐγὼ δὲ μετὰ φωνῆσ αἰνέσεωσ καὶ ἐξομολογήσεωσ θύσω σοι, ὅσα ηὐξάμην ἀποδώσω σοι εἰσ σωτηρίαν μου τῷ Κυρίῳ. Καὶ προσέταξε Κύριοσ τῷ κήτει, καὶ ἐξέβαλε τὸν Ἰωνᾶν ἐπὶ τὴν ξηράν. ΚΑΙ ἐγένετο λόγοσ Κυρίου πρὸσ Ἰωνᾶν ἐκ δευτέρου λέγων.

ἀνάστηθι καὶ πορεύθητι εἰσ Νινευὴ τὴν πόλιν τὴν μεγάλην καὶ κήρυξον ἐν αὐτῇ κατὰ τὸ κήρυγμα τὸ ἔμπροσθεν, ὃ ἐγὼ ἐλάλησα πρόσ σε. καὶ ἀνέστη Ἰωνᾶσ καὶ ἐπορεύθη εἰσ Νινευή, καθὰ ἐλάλησε Κύριοσ. ἡ δὲ Νινευὴ ἦν πόλισ μεγάλη τῷ Θεῷ ὡσεὶ πορείασ ὁδοῦ τριῶν ἡμερῶν. καὶ ἤρξατο Ἰωνᾶσ τοῦ εἰσελθεῖν εἰσ τὴν πόλιν ὡσεὶ πορείαν ἡμέρασ μιᾶσ καὶ ἐκήρυξε καὶ εἶπεν. ἔτι τρεῖσ ἡμέραι καὶ Νινευὴ καταστραφήσεται. καὶ ἐπίστευσαν οἱ ἄνδρεσ Νινευὴ τῷ Θεῷ καὶ ἐκήρυξαν νηστείαν καὶ ἐνεδύσαντο σάκκουσ ἀπὸ μεγάλου αὐτῶν ἕωσ μικροῦ αὐτῶν. καὶ ἤγγισεν ὁ λόγοσ πρὸσ τὸν βασιλέα τῆσ Νινευή, καὶ ἐξανέστη ἀπὸ τοῦ θρόνου αὐτοῦ καὶ περιείλετο τὴν στολὴν αὐτοῦ ἀφ̓ ἑαυτοῦ καὶ περιεβάλετο σάκκον καὶ ἐκάθισεν ἐπὶ σποδοῦ. καὶ ἐκηρύχθη καὶ ἐρρέθη ἐν τῇ Νινευὴ παρὰ τοῦ βασιλέωσ καὶ παρὰ τῶν μεγιστάνων αὐτοῦ λέγων. οἱ ἄνθρωποι καὶ τὰ κτήνη καὶ οἱ βόεσ καὶ τὰ πρόβατα μὴ γευσάσθωσαν μηδὲ νεμέσθωσαν μηδὲ ὕδωρ πιέτωσαν. καὶ περιεβάλλοντο σάκκουσ οἱ ἄνθρωποι καὶ τὰ κτήνη, καὶ ἀνεβόησαν πρὸσ τὸν Θεὸν ἐκτενῶσ. καὶ ἀπέστρεψαν ἕκαστοσ ἀπὸ τῆσ ὁδοῦ αὐτῶν τῆσ πονηρᾶσ καὶ ἀπὸ τῆσ ἀδικίασ τῆσ ἐν χερσὶν αὐτῶν λέγοντεσ. τίσ οἶδεν εἰ μετανοήσει ὁ Θεὸσ καὶ ἀποστρέψει ἐξ ὀργῆσ θυμοῦ αὐτοῦ καὶ οὐ μὴ ἀπολώμεθα̣ καὶ εἶδεν ὁ Θεὸσ τὰ ἔργα αὐτῶν, ὅτι ἀπέστρεψαν ἀπὸ τῶν ὁδῶν αὐτῶν τῶν πονηρῶν, καὶ μετενόησεν ὁ Θεὸσ ἐπὶ τῇ κακίᾳ, ᾗ ἐλάλησε τοῦ ποιῆσαι αὐτοῖσ, καὶ οὐκ ἐποίησε. ΚΑΙ ἐλυπήθη Ἰωνᾶσ λύπην μεγάλην καὶ συνεχύθη,

καὶ προσηύξατο πρὸσ Κύριον καὶ εἶπεν. Ὦ Κύριε, οὐχ οὗτοι οἱ λόγοι μου ἔτι ὄντοσ μου ἐν τῇ γῇ μου̣ διὰ τοῦτο προέφθασα τοῦ φυγεῖν εἰσ Θαρσίσ, διότι ἔγνων ὅτι σὺ ἐλεήμων καὶ οἰκτίρμων, μακρόθυμοσ καὶ πολυέλεοσ καὶ μετανοῶν ἐπὶ ταῖσ κακίαισ. καὶ νῦν, δέσποτα Κύριε, λάβε τὴν ψυχήν μου ἀπ̓ ἐμοῦ, ὅτι καλὸν τὸ ἀποθανεῖν με μᾶλλον, ἢ ζῆν με. καὶ εἶπε Κύριοσ πρὸσ Ἰωνᾶν. εἰ σφόδρα λελύπησαι σύ̣ καὶ ἐξῆλθεν Ἰωνᾶσ ἐκ τῆσ πόλεωσ καὶ ἐκάθισεν ἀπέναντι τῆσ πόλεωσ. καὶ ἐποίησεν ἑαυτῷ ἐκεῖ σκηνὴν καὶ ἐκάθητο ὑποκάτω αὐτῆσ, ἕωσ οὗ ἀπίδῃ τί ἔσται τῇ πόλει. καὶ προσέταξε Κύριοσ ὁ Θεὸσ κολοκύνθῃ, καὶ ἀνέβη ὑπὲρ κεφαλῆσ τοῦ Ἰωνᾶ τοῦ εἶναι σκιὰν ὑπεράνω τῆσ κεφαλῆσ αὐτοῦ τοῦ σκιάζειν αὐτῷ ἀπὸ τῶν κακῶν αὐτοῦ. καὶ ἐχάρη Ἰωνᾶσ ἐπὶ τῇ κολοκύνθῃ χαρὰν μεγάλην. καὶ προσέταξεν ὁ Θεὸσ σκώληκι ἑωθινῇ τῇ ἐπαύριον, καὶ ἐπάταξε τὴν κολοκύνθαν, καὶ ἀπεξηράνθη. καὶ ἐγένετο ἅμα τῷ ἀνατεῖλαι τὸν ἥλιον καὶ προσέταξεν ὁ Θεὸσ πνεύματι καύσωνι συγκαίοντι, καὶ ἐπάταξεν ὁ ἥλιοσ ἐπὶ τὴν κεφαλὴν τοῦ Ἰωνᾶ. καὶ ὠλιγοψύχησε καὶ ἐπελέγετο τὴν ψυχὴν αὐτοῦ καὶ εἶπε. καλόν μοι ἀποθανεῖν με ἢ ζῆν. καὶ εἶπεν ὁ Θεὸσ πρὸσ Ἰωνᾶν. εἰ σφόδρα λελύπησαι σὺ ἐπὶ τῇ κολοκύνθῃ̣ καὶ εἶπε. σφόδρα λελύπημαι ἐγὼ ἕωσ θανάτου. καὶ εἶπε Κύριοσ. σὺ ἐφείσω ὑπὲρ τῆσ κολοκύνθησ, ὑπὲρ ἧσ οὐκ ἐκακοπάθησασ ἐπ̓ αὐτὴν οὐδὲ ἐξέθρεψασ αὐτήν, ἣ ἐγενήθη ὑπὸ νύκτα καὶ ὑπὸ νύκτα ἀπώλετο. ἐγὼ δὲ οὐ φείσομαι ὑπὲρ Νινευὴ τῆσ πόλεωσ τῆσ μεγάλησ, ἐν ᾗ κατοικοῦσι πλείουσ ἢ δώδεκα μυριάδεσ ἀνθρώπων, οἵτινεσ οὐκ ἔγνωσαν δεξιὰν αὐτῶν ἢ ἀριστερὰν αὐτῶν, καὶ κτήνη πολλά

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

Ancient Greek Text

Septuagint, Prophetia Ionae

(70인역 성경, 요나서)

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION