Septuagint, Canticum Canticorum 6:

ΠΟΥ ἀπῆλθεν ὁ ἀδελφιδόσ σου, ἡ καλὴ ἐν γυναιξί̣ ποῦ ἀπέβλεψεν ὁ ἀδελφιδόσ σου̣ καὶ ζητήσομεν αὐτὸν μετὰ σοῦ. Ἀδελφιδόσ μου κατέβη εἰσ κῆπον αὐτοῦ εἰσ φιάλασ τοῦ ἀρώματοσ ποιμαίνειν ἐν κήποισ καὶ συλλέγειν κρίνα. ἐγὼ τῷ ἀδελφιδῷ μου, καὶ ἀδελφιδόσ μου ἐμοί, ὁ ποιμαίνων ἐν τοῖσ κρίνοισ. Καλὴ εἶ, ἡ πλησίον μου, ὡσ εὐδοκία, ὡραία ὡσ Ἱερουσαλήμ, θάμβοσ ὡσ τεταγμέναι. ἀπόστρεψον ὀφθαλμούσ σου ἀπεναντίον μου, ὅτι αὐτοὶ ἀνεπτέρωσάν με. τρίχωμά σου ὡσ ἀγέλαι τῶν αἰγῶν, αἳ ἀνεφάνησαν ἀπὸ τοῦ Γαλαάδ. ὀδόντεσ σου ὡσ ἀγέλαι τῶν κεκαρμένων, αἳ ἀνέβησαν ἀπὸ τοῦ λουτροῦ, αἱ πᾶσαι διδυμεύουσαι, καὶ ἀτεκνοῦσα οὐκ ἔστιν ἐν αὐταῖσ. ὡσ σπαρτίον τὸ κόκκινον χείλη σου καὶ ἡ λαλιά σου ὡραία, ὡσ λέπυρον τῆσ ροᾶσ μῆλόν σου ἐκτὸσ τῆσ σιωπήσεώσ σου. ἑξήκοντά εἰσι βασίλισσαι, καὶ ὀγδοήκοντα παλλακαί, καὶ νεάνιδεσ ὧν οὐκ ἔστιν ἀριθμόσ. μία ἐστὶ περιστερά μου, τελεία μου, μία ἐστὶ τῇ μητρὶ αὐτῆσ, ἐκλεκτή ἐστι τῇ τεκούσῃ αὐτήν. εἴδοσαν αὐτὴν θυγατέρεσ καὶ μακαριοῦσιν αὐτήν, βασίλισσαι καί γε παλλακαὶ καὶ αἰνέσουσιν αὐτήν. τίσ αὕτη ἡ ἐκκύπτουσα ὡσεὶ ὄρθροσ, καλὴ ὡσ σελήνη, ἐκλεκτὴ ὡσ ὁ ἥλιοσ, θάμβοσ ὡσ τεταγμέναι̣ Εἰσ κῆπον καρύασ κατέβην ἰδεῖν ἐν γεννήμασι τοῦ χειμάρρου, ἰδεῖν εἰ ἤνθισεν ἡ ἄμπελοσ, ἐξήνθησαν αἱ ροαί. ἐκεῖ δώσω τοὺσ μαστούσ μου σοί. οὐκ ἔγνω ἡ ψυχή μου. ἔθετό με ἅρματα Ἀμιναδάβ.