Septuagint, Canticum Canticorum 5:

ΕΙΣΗΛΘΟΝ εἰσ κῆπόν μου, ἀδελφή μου νύμφη, ἐτρύγησα σμύρναν μου μετὰ ἀρωμάτων μου, ἔφαγον ἄρτον μου μετὰ μέλιτόσ μου, ἔπιον οἶνόν μου μετὰ γάλακτόσ μου. φάγετε, πλησίοι, καὶ πίετε καὶ μεθύσθητε, ἀδελφοί. Ἐγὼ καθεύδω καὶ ἡ καρδία μου ἀγρυπνεῖ. φωνὴ ἀδελφιδοῦ μου κρούει ἐπὶ τὴν θύραν. ̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν Ἄνοιξόν μοι, ἀδελφή μου, ἡ πλησίον μου, περιστερά μου, τελεία μου, ὅτι ἡ κεφαλή μου ἐπλήσθη δρόσου καὶ οἱ βόστρυχοί μου ψεκάδων νυκτόσ. Ἐξεδυσάμην τὸν χιτῶνά μου, πῶσ ἐνδύσομαι αὐτόν̣ ἐνιψάμην τοὺσ πόδασ μου, πῶσ μολυνῶ αὐτούσ̣ ἀδελφιδόσ μου ἀπέστειλε χεῖρα αὐτοῦ ἀπὸ τῆσ ὀπῆσ, καὶ ἡ κοιλία μου ἐθροήθη ἐπ̓ αὐτόν. ἀνέστην ἐγὼ ἀνοῖξαι τῷ ἀδελφιδῷ μου, χεῖρέσ μου ἔσταξαν σμύρναν, δάκτυλοί μου σμύρναν πλήρη ἐπὶ χεῖρασ τοῦ κλείθρου. ἤνοιξα ἐγὼ τῷ ἀδελφιδῷ μου. ἀδελφιδόσ μου παρῆλθε. ψυχή μου ἐξῆλθεν ἐν λόγῳ αὐτοῦ. ἐζήτησα αὐτὸν καὶ οὐχ εὗρον αὐτόν, ἐκάλεσα αὐτὸν καὶ οὐχ ὑπήκουσέ μου. εὕροσάν με οἱ φύλακεσ οἱ κυκλοῦντεσ ἐν τῇ πόλει, ἐπάταξάν με, ἐτραυμάτισάν με. ἦραν τὸ θέριστρόν μου ἀπ̓ ἐμοῦ φύλακεσ τῶν τειχέων. ὥρκισα ὑμᾶσ, θυγατέρεσ Ἱερουσαλήμ, ἐν ταῖσ δυνάμεσι καὶ ἐν ταῖσ ἰσχύσεσι τοῦ ἀγροῦ. ἐὰν εὕρητε τὸν ἀδελφιδόν μου, τί ἀπαγγείλητε αὐτῷ̣ ὅτι τετρωμένη ἀγάπησ ἐγώ εἰμι. Τί ἀδελφιδόσ σου ἀπὸ ἀδελφιδοῦ, ἡ καλὴ ἐν γυναιξί̣ τί ἀδελφιδόσ σου ἀπὸ ἀδελφιδοῦ, ὅτι οὕτωσ ὥρκισασ ἡμᾶσ̣ Ἀδελφιδόσ μου, λευκὸσ καὶ πυρρόσ, ἐκλελοχισμένοσ ἀπὸ μυριάδων. κεφαλὴ αὐτοῦ χρυσίον καιφάζ, βόστρυχοι αὐτοῦ ἐλάται, μέλανεσ ὡσ κόραξ. ὀφθαλμοὶ αὐτοῦ ὡσ περιστεραὶ ἐπὶ πληρώματα ὑδάτων λελουσμέναι ἐν γάλακτι, καθήμεναι ἐπὶ πληρώματα. σιαγόνεσ αὐτοῦ ὡσ φιάλαι τοῦ ἀρώματοσ φύουσαι μυρεψικά. χείλη αὐτοῦ κρίνα στάζοντα σμύρναν πλήρη. χεῖρεσ αὐτοῦ τορευταὶ χρυσαῖ πεπληρωμέναι Θαρσίσ. κοιλία αὐτοῦ πυξίον ἐλεφάντινον ἐπὶ λίθου σαπφείρου. κνῆμαι αὐτοῦ στῦλοι μαρμάρινοι τεθεμελιωμένοι ἐπὶ βάσεισ χρυσᾶσ. εἶδοσ αὐτοῦ ὡσ Λίβανοσ, ἐκλεκτὸσ ὡσ κέδροι. φάρυγξ αὐτοῦ γλυκασμοὶ καὶ ὅλοσ ἐπιθυμία. οὗτοσ ἀδελφιδόσ μου καὶ οὗτοσ πλησίον μου, θυγατέρεσ Ἱερουσαλήμ.