Septuagint, Liber Ecclesiastes 2:

(70인역 성경, 코헬렛 2:)

ΕΙΠΟΝ ἐγὼ ἐν καρδίᾳ μου. δεῦρο δὴ πειράσω σε ἐν εὐφροσύνῃ, καὶ ἰδὲ ἐν ἀγαθῷ. καὶ ἰδοὺ καί γε τοῦτο ματαιότησ. τῷ γέλωτι εἶπα περιφοράν, καὶ τῇ εὐφροσύνῃ. τί τοῦτο ποιεῖσ̣ καὶ κατεσκεψάμην εἰ ἡ καρδία μου ἑλκύσει ὡσ οἶνον τὴν σάρκα μου ‐καὶ καρδία μου ὡδήγησεν ἐν σοφίᾳ‐ καὶ τοῦ κρατῆσαι ἐπ̓ εὐφροσύνην, ἕωσ οὗ ἴδω ποῖον τὸ ἀγαθὸν τοῖσ υἱοῖσ τῶν ἀνθρώπων, ὃ ποιήσουσιν ὑπὸ τὸν ἥλιον, ἀριθμὸν ἡμερῶν ζωῆσ αὐτῶν. ἐμεγάλυνα ποίημά μου, ᾠκοδόμησά μοι οἴκουσ. ἐφύτευσά μοι ἀμπελῶνασ, ἐποίησά μοι κήπουσ καὶ παραδείσουσ καὶ ἐφύτευσα ἐν αὐτοῖσ ξύλον πᾶν καρποῦ. ἐποίησά μοι κολυμβήθρασ ὑδάτων τοῦ ποτίσαι ἀπ̓ αὐτῶν δρυμὸν βλαστῶντα ξύλα. ἐκτησάμην δούλουσ καὶ παιδίσκασ, καὶ οἰκογενεῖσ ἐγένοντό μοι, καί γε κτῆσισ βουκολίου καὶ ποιμνίου πολλὴ ἐγένετό μοι ὑπὲρ πάντασ τοὺσ γενομένουσ ἔμπροσθέν μου ἐν Ἱερουσαλήμ. συνήγαγόν μοι καί γε ἀργύριον καὶ χρυσίον καὶ περιουσιασμοὺσ βασιλέων καὶ τῶν χωρῶν. ἐποίησά μοι ᾄδοντασ καὶ ἆδούσασ καὶ ἐντρυφήματα υἱῶν ἀνθρώπων, οἰνοχόον καὶ οἰνοχόασ. καὶ ἐμεγαλύνθην καὶ προσέθηκα παρὰ πάντασ τοὺσ γενομένουσ ἔμπροσθέν μου ἐν Ἱερουσαλήμ. καί γε σοφία μου ἐστάθη μοι. καὶ πᾶν, ὃ ᾔτησαν οἱ ὀφθαλμοί μου, οὐκ ἀφεῖλον ἀπ̓ αὐτῶν, οὐκ ἀπεκώλυσα τὴν καρδίαν μου ἀπὸ πάσησ εὐφροσύνησ, ὅτι καρδία μου εὐφράνθη ἐν παντὶ μόχθῳ μου, καὶ τοῦτο ἐγένετο μερίσ μου ἀπὸ παντὸσ μόχθου. καὶ ἐπέβλεψα ἐγὼ ἐν πᾶσι ποιήμασί μου, οἷσ ἐποίησαν αἱ χεῖρέσ μου, καὶ ἐν μόχθῳ, ᾧ ἐμόχθησα τοῦ ποιεῖν, καὶ ἰδοὺ τὰ πάντα ματαιότησ καὶ προαίρεσισ πνεύματοσ, καὶ οὐκ ἔστι περισσεία ὑπὸ τὸν ἥλιον. καὶ ἐπέβλεψα ἐγὼ τοῦ ἰδεῖν σοφίαν καὶ περιφορὰν καί ἀφροσύνην. ὅτι τίσ ἄνθρωποσ, ὃσ ἐπελεύσεται ὀπίσω τῆσ βουλῆσ τὰ ὅσα ἐποίησεν αὐτήν̣ καὶ εἶδον ἐγὼ ὅτι ἐστὶ περισσεία τῇ σοφίᾳ ὑπὲρ τὴν ἀφροσύνην, ὡσ περισσεία τοῦ φωτὸσ ὑπὲρ τὸ σκότοσ. τοῦ σοφοῦ οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτοῦ ἐν κεφαλῇ αὐτοῦ, καὶ ὁ ἄφρων ἐν σκότει πορεύεται. καὶ ἔγνων καί γε ἐγὼ ὅτι συνάντημα ἓν συναντήσεται τοῖσ πᾶσιν αὐτοῖσ. καὶ εἶπα ἐγὼ ἐν καρδίᾳ μου. ὡσ συνάντημα τοῦ ἄφρονοσ καί γε ἐμοὶ συναντήσεταί μοι, καὶ ἱνατί ἐσοφισάμην ἐγώ̣ τότε περισσὸν ἐλάλησα ἐν καρδίᾳ μου, διότι ὁ ἄφρων ἐκ περισσεύματοσ λαλεῖ, ὅτι καί γε τοῦτο ματαιότησ. ὅτι οὐκ ἔστιν ἡ μνήμη τοῦ σοφοῦ μετὰ τοῦ ἄφρονοσ εἰσ τὸν αἰῶνα, καθότι ἤδη αἱ ἡμέραι ἐρχόμεναι τὰ πάντα ἐπελήσθη. καὶ πῶσ ἀποθανεῖται ὁ σοφὸσ μετὰ τοῦ ἄφρονοσ̣ καὶ ἐμίσησα σὺν τὴν ζωήν, ὅτι πονηρὸν ἐπ̓ ἐμὲ τὸ ποίημα τὸ πεποιημένον ὑπὸ τὸν ἥλιον, ὅτι πάντα ματαιότησ καὶ προαίρεσισ πνεύματοσ. καὶ ἐμίσησα ἐγὼ σὺν πάντα μόχθον μου, ὃν ἐγὼ κοπιῶ ὑπὸ τὸν ἥλιον, ὅτι ἀφίω αὐτὸν τῷ ἀνθρώπῳ τῷ γινομένῳ μετ̓ ἐμέ. καὶ τίσ οἶδεν εἰ σοφὸσ ἔσται ἢ ἄφρων̣ καὶ εἰ ἐξουσιάζεται ἐν παντὶ μόχθῳ μου, ᾧ ἐμόχθησα καὶ ᾧ ἐσοφισάμην ὑπὸ τὸν ἥλιον̣ καί γε τοῦτο ματαιότησ. καὶ ἐπέστρεψα ἐγὼ τοῦ ἀποτάξασθαι τὴν καρδίαν μου ἐν παντὶ μόχθῳ μου, ᾧ ἐμόχθησα ὑπὸ τὸν ἥλιον, ὅτι ἐστὶν ἄνθρωποσ, ὅτι μόχθοσ αὐτοῦ ἐν σοφίᾳ καὶ ἐν γνώσει καὶ ἐν ἀνδρείᾳ, καὶ ἄνθρωποσ, ὃσ οὐκ ἐμόχθησεν ἐν αὐτῷ, δώσει αὐτῷ μερίδα αὐτοῦ. καί γε τοῦτο ματαιότησ καὶ πονηρία μεγάλη. ὅτι γίνεται τῷ ἀνθρώπῳ ἐν παντὶ μόχθῳ αὐτοῦ καὶ ἐν προαιρέσει καρδίασ αὐτοῦ, ᾧ αὐτὸσ μοχθεῖ ὑπὸ τὸν ἥλιον. ὅτι πᾶσαι αἱ ἡμέραι αὐτοῦ ἀλγημάτων καὶ θυμοῦ περισπασμὸσ αὐτοῦ, καί γε ἐν νυκτὶ οὐ κοιμᾶται ἡ καρδία αὐτοῦ. καί γε τοῦτο ματαιότησ ἐστίν. οὐκ ἔστιν ἀγαθὸν ἀνθρώπῳ, ὃ φάγεται καὶ ὃ πίεται καὶ ὃ δείξει τῇ ψυχῇ αὐτοῦ ἀγαθὸν ἐν μόχθῳ αὐτοῦ. καί γε τοῦτο εἶδον ἐγὼ ὅτι ἀπὸ χειρὸσ τοῦ Θεοῦ ἐστιν. ὅτι τίσ φάγεται καὶ τίσ πίεται πάρεξ αὐτοῦ̣ ὅτι τῷ ἀνθρώπῳ τῷ ἀγαθῷ πρὸ προσώπου αὐτοῦ ἔδωκε σοφίαν καὶ γνῶσιν καὶ εὐφροσύνην. καί τῷ ἁμαρτάνοντι ἔδωκε περισπασμὸν τοῦ προσθεῖναι καὶ τοῦ συναγαγεῖν, τοῦ δοῦναι τῷ ἀγαθῷ πρὸ προσώπου τοῦ Θεοῦ. ὅτι καί γε τοῦτο ματαιότησ καὶ προαίρεσισ πνεύματοσ.

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION