헬라어 문장 검색 - Σεπτύ026́

(70인역 성경, 잠언)

ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ Σολομῶντοσ υἱοῦ Δαυίδ, ὃσ ἐβασίλευσεν ἐν Ἰσραήλ, γνῶναι σοφίαν καὶ παιδείαν νοῆσαί τε λόγουσ φρονήσεως δέξασθαί τε στροφὰσ λόγων νοῆσαί τε δικαιοσύνην ἀληθῆ καὶ κρίμα κατευθύνειν, ἵνα δῷ ἀκάκοισ πανουργίαν, παιδὶ δὲ νέῳ αἴσθησίν τε καὶ ἔννοιαν. τῶνδε γὰρ ἀκούσασ σοφὸσ σοφώτεροσ ἔσται, ὁ δὲ νοήμων κυβέρνησιν κτήσεται. νοήσει τε παραβολὴν καὶ σκοτεινὸν λόγον ρήσεισ τε σοφῶν καὶ αἰνίγματα. Ἀρχὴ σοφίασ φόβοσ Κυρίου, σύνεσισ δὲ ἀγαθὴ πᾶσι τοῖσ ποιοῦσι αὐτήν. εὐσέβεια δὲ εἰσ Θεὸν ἀρχὴ αἰσθήσεωσ, σοφίαν δὲ καὶ παιδείαν ἀσεβεῖσ ἐξουθενήσουσιν. ἄκουε, υἱέ, παιδείαν πατρόσ σου καὶ μὴ ἀπώσῃ θεσμοὺσ μητρόσ σου. στέφανον γὰρ χαρίτων δέξῃ σῇ κορυφῇ καὶ κλοιὸν χρύσεον περὶ σῷ τραχήλῳ. υἱέ, μή σε πλανήσωσιν ἄνδρεσ ἀσεβεῖσ, μηδὲ βουληθῇσ, ἐὰν παρακαλέσωσί σε λέγοντεσ. ἐλθὲ μεθ̓ ἡμῶν, κοινώνησον αἵματοσ, κρύψωμεν δὲ εἰσ γῆν ἄνδρα δίκαιον ἀδίκωσ, καταπίωμεν δὲ αὐτὸν ὥσπερ ᾅδησ ζῶντα καὶ ἄρωμεν αὐτοῦ τὴν μνήμην ἐκ γῆσ. τὴν κτῆσιν αὐτοῦ τὴν πολυτελῆ καταλαβώμεθα, πλήσωμεν δὲ οἴκουσ ἡμετέρουσ σκύλων. τὸν δὲ σὸν κλῆρον βάλε ἐν ἡμῖν, κοινὸν δὲ βαλάντιον κτησώμεθα πάντεσ, καὶ μαρσίππιον ἓν γενηθήτω ἡμῖν. μὴ πορευθῆσ ἐν ὁδῷ μετ̓ αὐτῶν, ἔκλινον δὲ τὸν πόδα σου ἐκ τῶν τρίβων αὐτῶν. οἱ γὰρ πόδεσ αὐτῶν εἰσ κακίαν τρέχουσι καὶ ταχινοὶ τοῦ ἐκχέαι αἷμα. οὐ γὰρ ἀδίκωσ ἐκτείνεται δίκτυα πτερωτοῖσ. αὐτοὶ γὰρ οἱ φόνου μετέχοντεσ θησαυρίζουσιν ἑαυτοῖσ κακά, ἡ δὲ καταστροφὴ ἀνδρῶν παρανόμων κακή. αὗται αἱ ὁδοί εἰσι πάντων τῶν συντελούντων τὰ ἄνομα. τῇ γὰρ ἀσεβείᾳ τὴν ἑαυτῶν ψυχὴν ἀφαιροῦνται. Σοφία ἐν ἐξόδοισ ὑμνεῖται, ἐν δὲ πλατείαισ παρρησίαν ἄγει. ἐπ̓ ἄκρων τειχέων κηρύσσεται, ἐπὶ δὲ πύλαισ δυναστῶν παρεδρεύει, ἐπὶ δὲ πύλαισ πόλεωσ θαρροῦσα λέγει. ὅσον ἂν χρόνον ἄκακοι ἔχωνται τῆσ δικαιοσύνησ, οὐκ αἰσχυνθήσονται. οἱ δὲ ἄφρονεσ, τῆσ ὕβρεωσ ὄντεσ ἐπιθυμηταί, ἀσεβεῖσ γενόμενοι ἐμίσησαν αἴσθησιν καὶ ὑπεύθυνοι ἐγένοντο ἐλέγχοισ, ἰδοὺ προήσομαι ὑμῖν ἐμῆσ πνοῆσ ρῆσιν, διδάξω δὲ ὑμᾶσ τὸν ἐμὸν λόγον. ἐπειδὴ ἐκάλουν καὶ οὐχ ὑπηκούσατε καὶ ἐξέτεινα λόγουσ καὶ οὐ προσείχετε, ἀλλὰ ἀκύρουσ ἐποιεῖτε ἐμᾶσ βουλάσ, τοῖσ δὲ ἐμοῖσ ἐλέγχοισ οὐ προσείχετε, τοιγαροῦν κἀγὼ τῇ ὑμετέρᾳ ἀπωλείᾳ ἐπιγελάσομαι, καταχαροῦμαι δὲ ἡνίκα ἔρχηται ὑμῖν ὄλεθροσ, καὶ ὡσ ἂν ἀφίκηται ὑμῖν ἄφνω θόρυβοσ, ἡ δὲ καταστροφὴ ὁμοίωσ καταιγίδι παρῇ, καὶ ὅταν ἔρχηται ὑμῖν θλῖψισ καὶ πολιορκία ἢ ὅταν ἔρχηται ὑμῖν ὄλεθροσ. ἔσται γὰρ ὅταν ἐπικαλέσησθέ με, ἐγὼ δὲ οὐκ εἰσακούσομαι ὑμῶν. ζητήσουσί με κακοί, καὶ οὐχ εὑρήσουσιν. ἐμίσησαν γὰρ σοφίαν, τὸν δὲ λόγον τοῦ Κυρίου οὐ προείλαντο, οὐδὲ ἤθελον ἐμαῖσ προσέχειν βουλαῖσ, ἐμυκτήριζον δὲ ἐμοὺσ ἐλέγχουσ. τοιγαροῦν ἔδονται τῆσ ἑαυτῶν ὁδοῦ τοὺσ καρποὺσ καὶ τῆσ ἑαυτῶν ἀσεβείασ πλησθήσονται. ἀνθ̓ ὧν γὰρ ἠδίκουν νηπίουσ, φονευθήσονται, καὶ ἐξετασμὸσ ἀσεβεῖσ ὀλεῖ. ὁ δὲ ἐμοῦ ἀκούων κατασκηνώσει ἐπ̓ ἐλπίδι καὶ ἡσυχάσει ἀφόβωσ ἀπὸ παντὸσ κακοῦ. ΥΙΕ, ἐὰν δεξάμενοσ ρῆσιν ἐμῆσ ἐντολῆσ κρύψῃσ παρὰ σεαυτῷ,

ὑπακούσεται σοφία τὸ οὖσ σου, καὶ παραβαλεῖσ καρδίαν σου εἰσ σύνεσιν, παραβαλεῖσ δὲ αὐτὴν ἐπὶ νουθέτησιν τῷ υἱῷ σου. ἐὰν γὰρ τὴν σοφίαν ἐπικαλέσῃ καὶ τῇ συνέσει δῷσ φωνήν σου, τὴν δὲ αἴσθησιν ζητήσῃσ μεγάλῃ τῇ φωνῇ, καὶ ἐὰν ζητήσῃσ αὐτὴν ὡσ ἀργύριον καὶ ὡσ θησαυροὺσ ἐξερευνήσῃσ αὐτήν, τότε συνήσεισ φόβον Κυρίου καὶ ἐπίγνωσιν Θεοῦ εὑρήσεισ. ὅτι Κύριοσ δίδωσι σοφίαν, καὶ ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ γνῶσισ καὶ σύνεσισ. καὶ θησαυρίζει τοῖσ κατορθοῦσι σωτηρίαν, ὑπερασπιεῖ τὴν πορείαν αὐτῶν τοῦ φυλάξαι ὁδοὺσ δικαιωμάτων καὶ ὁδὸν εὐλαβουμένων αὐτὸν διαφυλάξει. τότε συνήσεισ δικαιοσύνην καὶ κρίμα καὶ κατορθώσεισ πάντασ ἄξονασ ἀγαθούσ. ἐὰν γὰρ ἔλθῃ ἡ σοφία εἰσ σὴν διάνοιαν, ἡ δὲ αἴσθησισ τῇ σῇ ψυχῇ καλὴ εἶναι δόξῃ, βουλὴ καλὴ φυλάξει σε, ἔννοια δὲ ὁσία τηρήσει σε, ἵνα ρύσηταί σε ἀπὸ ὁδοῦ κακῆσ καὶ ἀπὸ ἀνδρὸσ λαλοῦντοσ μηδὲν πιστόν. ὦ οἱ ἐγκαταλείποντεσ ὁδοὺσ εὐθείασ τοῦ πορεύεσθαι ἐν ὁδοῖσ σκότουσ. οἱ εὐφραινόμενοι ἐπὶ κακοῖσ καὶ χαίροντεσ ἐπὶ διαστροφῇ κακῆ. ὧν αἱ τρίβοι σκολίαι καὶ καμπύλαι αἱ τροχιαὶ αὐτῶν τοῦ μακράν σε ποιῆσαι ἀπὸ ὁδοῦ εὐθείασ καὶ ἀλλότριον τῆσ δικαίασ γνώμησ. υἱέ, μή σὲ καταλάβῃ κακὴ βουλή, ἡ ἀπολιποῦσα διδασκαλίαν νεότητοσ καὶ διαθήκην θείαν ἐπιλελησμένη. ἔθετο γὰρ παρὰ τῷ θανάτῳ τὸν οἶκον αὐτῆσ καὶ παρὰ τῷ ἅδῃ μετὰ τῶν γηγενῶν τοὺσ ἄξονασ αὐτῆσ. πάντεσ οἱ πορευόμενοι ἐν αὐτῇ οὐκ ἀναστρέψουσιν, οὐδὲ μὴ καταλάβωσι τρίβουσ εὐθείασ. οὐ γὰρ καταλαμβάνονται ὑπὸ ἐνιαυτῶν ζωῆσ. εἰ γὰρ ἐπορεύοντο τρίβουσ ἀγαθάσ, εὕροσαν ἂν τρίβουσ δικαιοσύνησ λείασ. χρηστοὶ ἔσονται οἰκήτορεσ γῆσ, ἄκακοι δὲ ὑπολειφθήσονται ἐν αὐτῇ. ὅτι εὐθεῖσ κατασκηνώσουσι γῆν, καὶ ὅσιοι ὑπολειφθήσονται ἐν αὐτῇ. ὁδοὶ ἀσεβῶν ἐκ γῆσ ὀλοῦνται, οἱ δὲ παράνομοι ἐξωσθήσονται ἀπ̓ αὐτῆσ. ΥΙΕ, ἐμῶν νομίμων μὴ ἐπιλανθάνου, τὰ δὲ ρήματά μου τηρείτω σὴ καρδία.

μῆκοσ γὰρ βίου καὶ ἔτη ζωῆσ καὶ εἰρήνην προσθήσουσί σοι. ἐλεημοσύναι καὶ πίστεισ μὴ ἐκλιπέτωσάν σε, ἄφαψαι δὲ αὐτὰσ ἐπὶ σῷ τραχήλῳ, καὶ εὑρήσεισ χάριν. καὶ προνοοῦ καλὰ ἐνώπιον Κυρίου καὶ ἀνθρώπων. ἴσθι πεποιθὼσ ἐν ὅλῃ τῇ καρδίᾳ ἐπὶ Θεῷ ἐπὶ δὲ σῇ σοφίᾳ μὴ ἐπαίρου. ἐν πάσαισ ὁδοῖσ σου γνώριζε αὐτήν, ἵνα ὀρθοτομῇ τὰσ ὁδούσ σου, ὁ δὲ πούσ σου μὴ προσκόψῃ. μὴ ἴσθι φρόνιμοσ παρὰ σεαυτῷ, φοβοῦ δὲ τὸν Θεὸν καὶ ἔκκλινε ἀπὸ παντὸσ κακοῦ. τότε ἴασισ ἔσται τῷ σώματί σου καὶ ἐπιμέλεια τοῖσ ὀστέοισ σου. τίμα τὸν Κύριον ἀπὸ σῶν δικαίων πόνων καὶ ἀπάρχου αὐτῷ ἀπὸ σῶν καρπῶν δικαιοσύνησ, ἵνα πίμπληται τὰ ταμιεῖά σου πλησμονῆσ σίτῳ, οἴνῳ δὲ αἱ ληνοί σου ἐκβλύζωσιν. Υἱέ, μὴ ὀλιγώρει παιδείασ Κυρίου, μηδὲ ἐκλύου ὑπ̓ αὐτοῦ ἐλεγχόμενοσ. ὃν γὰρ ἀγαπᾷ Κύριοσ παιδεύει, μαστιγοῖ δὲ πάντα υἱὸν ὃν παραδέχεται. μακάριοσ ἄνθρωποσ ὃσ εὗρε σοφίαν καὶ θνητὸσ ὃσ εἶδε φρόνησιν. κρεῖσσον γὰρ αὐτὴν ἐμπορεύεσθαι ἢ χρυσίου καὶ ἀργυρίου θησαυρούσ. τιμιωτέρα δέ ἐστι λίθων πολυτελῶν, οὐκ ἀντιτάξεται αὐτῇ οὐδὲν πονηρόν. εὔγνωστόσ ἐστι πᾶσι τοῖσ ἐγγίζουσιν αὐτῇ, πᾶν δὲ τίμιον οὐκ ἄξιον αὐτῆσ ἐστι. μῆκοσ γὰρ βίου καὶ ἔτη ζωῆσ ἐν τῇ δεξιᾷ αὐτῆσ, ἐν δὲ τῇ ἀριστερᾷ αὐτῆσ πλοῦτοσ καὶ δόξα. ἐκ τοῦ στόματοσ αὐτῆσ ἐκπορεύεται δικαιοσύνη, νόμον δὲ καὶ ἔλεον ἐπὶ γλώσσησ φορεῖ. αἱ ὁδοὶ αὐτῆσ ὁδοὶ καλαί, καὶ πᾶσαι αἱ τρίβοι αὐτῆσ ἐν εἰρήνῃ. ξύλον ζωῆσ ἐστι πᾶσι τοῖσ ἀντεχομένοισ αὐτῆσ, καὶ τοῖσ ἐπερειδομένοισ ἐπ̓ αὐτὴν ὡσ ἐπὶ Κύριον ἀσφαλήσ. ὁ Θεὸσ τῇ σοφίᾳ ἐθεμελίωσε τὴν γῆν, ἡτοίμασε δὲ οὐρανοὺσ φρονήσει. ἐν αἰσθήσει ἄβυσσοι ἐρράγησαν, νέφη δὲ ἐρρύησαν δρόσουσ. Υἱέ, μὴ παραρρυῇσ, τήρησον δὲ ἐμὴν βουλὴν καὶ ἔννοιαν, ἵνα ζήσῃ ἡ ψυχή σου, καὶ χάρισ ᾖ περὶ σῷ τραχήλῳ. ἔσται δὲ ἴασισ ταῖσ σαρξί σου καὶ ἐπιμέλεια τοῖσ σοῖσ ὀστέοισ, ἵνα πορεύῃ πεποιθὼσ ἐν εἰρήνῃ πάσασ τὰσ ὁδούσ σου, ὁ δὲ πούσ σου οὐ μὴ προσκόψῃ. ἐὰν γὰρ κάθῃ, ἄφοβοσ ἔσῃ, ἐὰν δὲ καθεύδῃσ, ἡδέωσ ὑπνώσεισ. καὶ οὐ φοβηθήσῃ πτόησιν ἐπελθοῦσαν, οὐδὲ ὁρμὰσ ἀσεβῶν ἐπερχομένασ. ὁ γὰρ Κύριοσ ἔσται ἐπὶ πασῶν ὁδῶν σου καὶ ἐρείσει σὸν πόδα, ἵνα μὴ σαλευθῇσ. μὴ ἀπόσχῃ εὖ ποιεῖν ἐνδεῆ, ἡνίκα ἂν ἔχῃ ἡ χείρ σου βοηθεῖν. μὴ εἴπῃσ. ἐπανελθὼν ἐπάνηκε, αὔριον δώσω, δυνατοῦ σου ὄντοσ εὖ ποιεῖν. οὐ γὰρ οἶδασ τί τέξεται ἡ ἐπιοῦσα. μὴ τέκταινε ἐπὶ σὸν φίλον κακὰ παροικοῦντα καὶ πεποιθότα ἐπὶ σοί. μὴ φιλεχθρήσῃσ πρὸσ ἄνθρωπον μάτην, μήτι σε ἐργάσηται κακόν. μὴ κτήσῃ κακῶν ἀνδρῶν ὀνείδη, μηδὲ ζηλώσῃσ τὰσ ὁδοὺσ αὐτῶν. ἀκάθαρτοσ γὰρ ἔναντι Κυρίου πᾶσ παράνομοσ, ἐν δὲ δικαίοισ οὐ συνεδριάζει. κατάρα Θεοῦ ἐν οἴκοισ ἀσεβῶν, ἐπαύλεισ δὲ δικαίων εὐλογοῦνται. Κύριοσ ὑπερηφάνοισ ἀντιτάσσεται, ταπεινοῖσ δὲ δίδωσιν χάριν. δόξαν σοφοὶ κληρονομήσουσιν, οἱ δὲ ἀσεβεῖσ ὕψωσαν ἀτιμίαν. ΑΚΟΥΣΑΤΕ, παῖδεσ, παιδείαν πατρὸσ καὶ προσέχετε γνῶναι ἔννοιαν.

δῶρον γὰρ ἀγαθὸν δωροῦμαι ὑμῖν, τὸν ἐμὸν νόμον μὴ ἐγκαταλίπητε. υἱὸσ γὰρ ἐγενόμην κἀγὼ πατρὶ ὑπήκοοσ καὶ ἀγαπώμενοσ ἐν προσώπῳ μητρόσ, οἳ ἐδίδασκόν με καὶ ἔλεγον. ἐρειδέτω ὁ ἡμέτεροσ λόγοσ εἰσ σὴν καρδίαν. φύλασσε ἐντολάσ, μὴ ἐπιλάθῃ μηδὲ παρίδῃσ ρῆσιν ἐμοῦ στόματοσ, μηδὲ ἐγκαταλίπῃσ αὐτήν, καὶ ἀνθέξεταί σου. ἐράσθητι αὐτῆσ, καὶ τηρήσει σε. περιχαράκωσον αὐτήν, καὶ ὑψώσει σε. τίμησον αὐτήν, ἵνα σε περιλάβῃ, ἵνα δῷ τῇ σῇ κεφαλῇ στέφανον χαρίτων, στεφάνῳ δὲ τρυφῆσ ὑπερασπίσῃ σου. Ἄκουε, υἱέ, καὶ δέξαι ἐμοὺσ λόγουσ, καὶ πληθυνθήσεται ἔτη ζωῆσ σου, ἵνα σοι γένωνται πολλαὶ ὁδοὶ βίου. ὁδοὺσ γὰρ σοφίασ διδάσκω σε, ἐμβιβάζω δέ σε τροχιαῖσ ὀρθαῖσ. ἐὰν γὰρ πορεύῃ, οὐ συγκλεισθήσεταί σου τὰ διαβήματα, ἐὰν δὲ τρέχῃσ οὐ κοπιάσεισ. ἐπιλαβοῦ ἐμῆσ παιδείασ, μὴ ἀφῇσ, ἀλλὰ φύλαξον αὐτὴν σεαυτῷ εἰσ ζωήν σου. ὁδοὺσ ἀσεβῶν μὴ ἐπέλθῃσ, μηδὲ ζηλώσῃσ ὁδοὺσ παρανόμων. ἐν ᾧ ἂν τόπῳ στρατοπεδεύσωσι, μὴ ἐπέλθῃσ ἐκεῖ, ἔκκλινον δὲ ἀπ̓ αὐτῶν καὶ παράλλαξον. οὐ γὰρ μὴ ὑπνώσωσιν, ἐὰν μὴ κακοποιήσωσιν, ἀφῄρηται ὁ ὕπνοσ αὐτῶν, καὶ οὐ κοιμῶνται. οἵδε γὰρ σιτοῦνται σῖτα ἀσεβείασ, οἴνῳ δὲ παρανόμῳ μεθύσκονται. αἱ δὲ ὁδοὶ τῶν δικαίων ὁμοίωσ φωτὶ λάμπουσι, προπορεύονται καὶ φωτίζουσιν, ἕωσ κατορθώσῃ ἡ ἡμέρα. αἱ δὲ ὁδοὶ τῶν ἀσεβῶν σκοτειναί, οὐκ οἴδασι πῶσ προσκόπτουσιν. Υἱέ, ἐμῇ ρήσει πρόσεχε, τοῖσ δὲ ἐμοῖσ λόγοισ παράβαλλε σὸν οὖσ, ὅπωσ μὴ ἐκλίπωσί σε αἱ πηγαί σου, φύλασσε αὐτὰσ ἐν καρδίᾳ. ζωὴ γάρ ἐστι τοῖσ εὑρίσκουσιν αὐτὰσ καὶ πάσῃ σαρκὶ ἴασισ. πάσῃ φυλακῇ τήρει σὴν καρδίαν, ἐκ γὰρ τούτων ἔξοδοι ζωῆσ. περίελε σεαυτοῦ σκολιὸν στόμα καὶ ἄδικα χείλη μακρὰν ἀπὸ σοῦ ἄπωσαι. οἱ ὀφθαλμοί σου ὀρθὰ βλεπέτωσαν, τὰ δὲ βλέφαρά σου νευέτω δίκαια. ὀρθὰσ τροχιὰσ ποίει σοῖσ ποσὶ καὶ τὰσ ὁδούσ σου κατεύθυνε. μὴ ἐκκλίνῃσ εἰσ τὰ δεξιὰ μηδὲ εἰσ τὰ ἀριστερά, ἀπόστρεψον δὲ σὸν πόδα ἀπὸ ὁδοῦ κακῆσ. ὁδοὺσ γὰρ τὰσ ἐκ δεξιῶν οἶδεν ὁ Θεόσ, διεστραμμέναι δέ εἰσιν αἱ ἐξ ἀριστερῶν. αὐτὸσ δὲ ὀρθὰσ ποιήσει τὰσ τροχιάσ σου, τὰσ δὲ πορείασ σου ἐν εἰρήνῃ προάξει. ΥΙΕ, ἐμῇ σοφίᾳ πρόσεχε, ἐμοῖσ δὲ λόγοισ παράβαλλε σὸν οὗσ,

ἵνα φυλάξῃσ ἔννοιαν ἀγαθήν. αἴσθησισ δὲ ἐμῶν χειλέων ἐντέλλεταί σοι. μὴ πρόσεχε φαύλῃ γυναικί. μέλι γὰρ ἀποστάζει ἀπὸ χειλέων γυναικὸσ πόρνησ, ἣ πρὸσ καιρὸν λιπαίνει σὸν φάρυγγα, ὕστερον μέντοι πικρότερον χολῆσ εὑρήσεισ καὶ ἠκονημένον μᾶλλον μαχαίρασ διστόμου. τῆσ γὰρ ἀφροσύνησ οἱ πόδεσ κατάγουσι τοὺσ χρωμένουσ αὐτῇ μετὰ θανάτου εἰσ τὸν ᾅδην, τὰ δὲ ἴχνη αὐτῆσ οὐκ ἐρείδεται. ὁδοὺσ γὰρ ζωῆσ οὐκ ἐπέρχεται, σφαλεραὶ δὲ αἱ τροχιαὶ αὐτῆσ καὶ οὐκ εὔγνωστοι. νῦν οὖν, υἱέ, ἄκουέ μου καὶ μὴ ἀκύρουσ ποιήσῃσ ἐμοὺσ λόγουσ. μακρὰν ποίησον ἀπ̓ αὐτῆσ σὴν ὁδόν, μὴ ἐγγίσῃσ πρὸσ θύραισ οἴκων αὐτῆσ, ἵνα μὴ πρόῃ ἄλλοισ ζωήν σου καὶ σὸν βίον ἀνελεήμοσιν. ἵνα μὴ πλησθῶσιν ἀλλότριοι σῆσ ἰσχύοσ, οἱ δὲ σοὶ πόνοι εἰσ οἴκουσ ἀλλοτρίων ἔλθωσι καὶ μεταμεληθήσῃ ἐπ̓ ἐσχάτων, ἡνίκα ἂν κατατριβῶσι σάρκεσ σωματόσ σου, καὶ ἐρεῖσ. πῶσ ἐμίσησα παιδείαν, καὶ ἐλέγχουσ ἐξέκλινεν ἡ καρδία μου̣ οὐκ ἤκουον φωνὴν παιδεύοντόσ με καὶ διδάσκοντόσ με, οὐδὲ παρέβαλλον τὸ οὖσ μου. παῤ ὀλίγον ἐγενόμην ἐν παντὶ κακῷ ἐν μέσῳ ἐκκλησίασ καὶ συναγωγῆσ. πῖνε ὕδατα ἀπὸ σῶν ἀγγείων καὶ ἀπὸ σῶν φρεάτων πηγῆσ. μὴ ὑπερεκχείσθω σοι ὕδατα ἐκ τῆσ σῆσ πηγῆσ, εἰσ δὲ σὰσ πλατείασ διαπορευέσθω τὰ σὰ ὕδατα. ἔστω σοι μόνῳ ὑπάρχοντα, καὶ μηδεὶσ ἀλλότριοσ μετασχέτω σοι. ἡ πηγή σου τοῦ ὕδατοσ ἔστω σοι ἰδία, καὶ συνευφραίνου μετὰ γυναικὸσ τῆσ ἐκ νεότητόσ σου. ἔλαφοσ φιλίασ καὶ πῶλοσ σῶν χαρίτων ὁμιλείτω σοι. ἡ δὲ ἰδία ἡγείσθω σου καὶ συνέστω σοι ἐν παντὶ καιρῷ, ἐν γὰρ τῇ ταύτησ φιλίᾳ συμπεριφερόμενοσ πολλοστὸσ ἔσῃ. μὴ πολὺσ ἴσθι πρὸσ ἀλλοτρίαν, μηδὲ συνέχου ἀγκάλαισ τῆσ μὴ ἰδίασ. ἐνώπιον γάρ εἰσι τῶν τοῦ Θεοῦ ὀφθαλμῶν ὁδοὶ ἀνδρόσ, εἰσ δὲ πάσασ τὰσ τροχιὰσ αὐτοῦ σκοπεύει. παρονομίαι ἄνδρα ἀγρεύουσι, σειραῖσ δὲ τῶν ἑαυτοῦ ἁμαρτιῶν ἕκαστοσ σφίγγεται. οὗτοσ τελευτᾷ μετὰ ἀπαιδεύτων, ἐκ δὲ πλήθουσ τῆσ ἑαυτοῦ βιότητοσ ἐξερρίφη καὶ ἀπώλετο δἰ ἀφροσύνην. ΥΙΕ, ἐὰν ἐγγυήσῃ σὸν φίλον, παραδώσεισ σὴν χεῖρα ἐχθρῷ.

παγὶσ γὰρ ἰσχυρὰ ἀνδρὶ τὰ ἴδια χείλη, καὶ ἁλίσκεται χείλεσιν ἰδίου στόματοσ. ποίει, υἱέ, ἃ ἐγώ σοι ἐντέλλομαι, καὶ σώζου. ἥκεισ γὰρ εἰσ χεῖρασ κακῶν διὰ σὸν φίλον. ἴσθι μὴ ἐκλυόμενοσ, παρόξυνε δὲ καὶ τὸν φίλον σου, ὃν ἐνεγγυήσω. μὴ δῷσ ὕπνον σοῖσ ὄμμασι, μηδὲ ἐπινυστάξῃσ σοῖσ βλεφάροισ, ἵνα σώζῃ ὥσπερ δορκὰσ ἐκ βρόχων καὶ ὥσπερ ὄρνεον ἐκ παγίδοσ. Ἴθι πρὸσ τὸν μύρμηκα, ὦ ὀκνηρέ, καὶ ζήλωσον ἰδὼν τὰσ ὁδοὺσ αὐτοῦ καὶ γενοῦ ἐκείνου σοφώτεροσ. ἐκείνῳ γὰρ γεωργίου μὴ ὑπάρχοντοσ, μηδὲ τὸν ἀναγκάζοντα ἔχων, μηδὲ ὑπὸ δεσπότην ὤν, ἑτοιμάζεται θέρουσ τὴν τροφὴν πολλήν τε ἐν τῷ ἀμητῷ ποιεῖται τὴν παράθεσιν. α ἢ πορεύθητι πρὸσ τὴν μέλισσαν καὶ μάθε ὡσ ἐργάτισ ἐστὶ τήν τε ἐργασίαν ὡσ σεμνὴν ποιεῖται. β ἦσ τοὺσ πόνουσ βασιλεῖσ καὶ ἰδιῶται πρὸσ ὑγίειαν προσφέρονται. ποθεινὴ δέ ἐστι πᾶσι καὶ ἐπίδοξοσ. γ καί περ οὖσα τῇ ρώμῃ ἀσθενήσ, τὴν σοφίαν τιμήσασα προήχθη. ἕωσ τίνοσ, ὀκνηρέ, κατάκεισαι̣ πότε δὲ ἐξ ὕπνου ἐγερθήσῃ̣ ὀλίγον μὲν ὑπνοῖσ, ὀλίγον δὲ κάθησαι, μικρὸν δὲ νυστάζεισ, ὀλίγον δὲ ἐναγκαλίζῃ χερσὶ στήθη. εἶτ̓ ἐμπαραγίνεταί σοι ὥσπερ κακὸσ ὁδοιπόροσ ἡ πενία καὶ ἡ ἔνδεια ὥσπερ ἀγαθὸσ δρομεύσ. α ἐὰν δὲ ἄοκνοσ ᾖσ, ἥξει ὥσπερ πηγὴ ὁ ἀμητόσ σου, ἡ δὲ ἔνδεια ὥσπερ κακὸσ δρομεὺσ ἀπαυτομολήσει. Ἀνὴρ ἄφρων καὶ παράνομοσ πορεύεται ὁδοὺσ οὐκ ἀγαθάσ. ὁ δ̓ αὐτὸσ ἐννεύει ὀφθαλμῷ, σημαίνει δὲ ποδί, διδάσκει δὲ ἐννεύμασι δακτύλων. διεστραμμένῃ καρδίᾳ τεκταίνεται κακά, ἐν παντὶ καιρῷ ὁ τοιοῦτοσ ταραχὰσ συνίστησι πόλει. διὰ τοῦτο ἐξαπίνησ ἔρχεται ἡ ἀπώλεια αὐτοῦ, διακοπὴ καὶ συντριβὴ ἀνίατοσ. ὅτι χαίρει πᾶσιν, οἷσ μισεῖ ὁ Θεόσ, συντρίβεται δὲ δἰ ἀκαθαρσίαν ψυχῆσ. ὀφθαλμὸσ ὑβριστοῦ, γλῶσσα ἄδικοσ, χεῖρεσ ἐκχέουσαι αἷμα δικαίου καὶ καρδία τεκταινομένη λογισμοὺσ κακοὺσ καὶ πόδεσ ἐπισπεύδοντεσ κακοποιεῖν. ἐκκαίει ψεύδη μάρτυσ ἄδικοσ καὶ ἐπιπέμπει κρίσεισ ἀνὰ μέσον ἀδελφῶν. Υἱέ, φύλασσε νόμουσ πατρόσ σου καὶ μὴ ἀπώσῃ θεσμοὺσ μητρόσ σου. ἄφαψαι δὲ αὐτοὺσ ἐπὶ σῇ ψυχῇ διαπαντὸσ καὶ ἐγκλοίωσαι περὶ σῷ τραχήλῳ. ἡνίκα ἂν περιπατῇσ, ἐπάγου αὐτὴν καὶ μετὰ σοῦ ἔστω. ὡσ δ̓ ἂν καθεύδῃσ, φυλασσέτω σε, ἵνα ἐγειρομένῳ συλλαλῇ σοι. ὅτι λύχνοσ ἐντολὴ νόμου καὶ φῶσ, ὁδὸσ ζωῆσ καὶ ἔλεγχοσ καὶ παιδεία τοῦ διαφυλάσσειν σὲ ἀπὸ γυναικὸσ ὑπάνδρου καὶ ἀπὸ διαβολῆσ γλώσσησ ἀλλοτρίασ. μή σε νικήσῃ κάλλουσ ἐπιθυμία, μηδὲ ἀγρευθῇσ σοῖσ ὀφθαλμοῖσ, μηδὲ συναρπασθῇσ ἀπὸ τῶν αὐτῆσ βλεφάρων. τιμὴ γὰρ πόρνησ ὅση καὶ ἑνὸσ ἄρτου, γυνὴ δὲ ἀνδρῶν τιμίασ ψυχὰσ ἀγρεύει. ἀποδήσει τισ πῦρ ἐν κόλπῳ, τὰ δὲ ἱμάτια οὐ κατακαύσει̣ ἢ περιπατήσει τισ ἐπ̓ ἀνθράκων πυρόσ, τοὺσ δὲ πόδασ οὐ κατακαύσει̣ οὕτωσ ὁ εἰσελθὼν πρὸσ γυναῖκα ὕπανδρον, οὐκ ἀθῳωθήσεται, οὐδὲ πᾶσ ὁ ἁπτόμενοσ αὐτῆσ. οὐ θαυμαστὸν ἐὰν ἁλῷ τισ κλέπτων, κλέπτει γὰρ ἵνα ἐμπλήσῃ τὴν ψυχὴν πεινῶν. ἐὰν δὲ ἁλῷ, ἀποτίσει ἑπταπλάσια καὶ πάντα τὰ ὑπάρχοντα αὐτοῦ δοὺσ ρύσεται ἑαυτόν. ὁ δὲ μοιχὸσ δἰ ἔνδειαν φρενῶν ἀπώλειαν τῇ ψυχῇ αὐτοῦ περιποιεῖται, ὀδύνασ τε καὶ ἀτιμίασ ὑποφέρει, τὸ δὲ ὄνειδοσ αὐτοῦ οὐκ ἐξαλειφθήσεται εἰσ τὸν αἰῶνα. μεστὸσ γὰρ ζήλου θυμὸσ ἀνδρὸσ αὐτῆσ. οὐ φείσεται ἐν ἡμέρᾳ κρίσεωσ, οὐκ ἀνταλλάξεται οὐδενὸσ λύτρου τὴν ἔχθραν, οὐδὲ μὴ διαλυθῇ πολλῶν δώρων. ΥΙΕ, φύλασσε ἐμοὺσ λόγουσ, τὰσ δὲ ἐμὰσ ἐντολὰσ κρύψον παρὰ σεαυτῷ. υἱέ, τίμα τὸν Κύριον, καὶ ἰσχύσεισ, πλὴν δὲ αὐτοῦ μὴ φοβοῦ ἄλλον.

φύλαξον ἐμὰσ ἐντολάσ, καὶ βιώσεισ, τοὺσ δὲ ἐμοὺσ λόγουσ ὥσπερ κόρασ ὀμμάτων. περίθου δὲ αὐτοὺσ σοῖσ δακτύλοισ, ἐπίγραψον δὲ ἐπὶ τὸ πλάτοσ τῆσ καρδίασ σου. εἶπον τὴν σοφίαν σὴν ἀδελφὴν εἶναι, τὴν δὲ φρόνησιν γνώριμον περιποίησαι σεαυτῷ. ἵνα σε τηρήσῃ ἀπὸ γυναικὸσ ἀλλοτρίασ καὶ πονηρᾶσ, ἐάν σε λόγοισ τοῖσ πρὸσ χάριν ἐμβάλληται. ἀπὸ γὰρ θυρίδοσ ἐκ τοῦ οἴκου αὐτῆσ εἰσ τὰσ πλατείασ παρακύπτουσα, ὃν ἂν ἴδῃ τῶν ἀφρόνων τέκνων νεανίαν ἐνδεῆ φρενῶν, παραπορευόμενον παρὰ γωνίαν ἐν διόδοισ οἴκων αὐτῆσ καὶ λαλοῦντα ἐν σκότει ἑσπερινῷ, ἡνίκα ἂν ἡσυχία νυκτερινὴ ᾖ καὶ γνοφώδησ, ἡ δὲ γυνὴ συναντᾷ αὐτῷ, εἶδοσ ἔχουσα πορνικόν, ἣ ποιεῖ νέων ἐξίπτασθαι καρδίασ. ἀνεπτερωμένη δέ ἐστι καὶ ἄσωτοσ, ἐν οἴκῳ δὲ οὐχ ἡσυχάζουσιν οἱ πόδεσ αὐτῆσ. χρόνον γάρ τινα ἔξω ρέμβεται, χρόνον δὲ ἐν πλατείαισ παρὰ πᾶσαν γωνίαν ἐνεδρεύει. εἶτα ἐπιλαβομένη ἐφίλησεν αὐτόν, ἀναιδεῖ δὲ προσώπῳ προσεῖπεν αὐτῷ. θυσία εἰρηνική μοί ἐστι, σήμερον ἀποδίδωμι τὰσ εὐχάσ μου. ἕνεκα τούτου ἐξῆλθον εἰσ συνάντησίν σοι, ποθοῦσα τὸ σὸν πρόσωπον εὕρηκά σε. κειρίαισ τέτακα τὴν κλίνην μου, ἀμφιτάποισ δὲ ἔστρωκα τοῖσ ἀπ̓ Αἰγύπτου. διέρρακα τὴν κοίτην μου κροκίνῳ, τὸν δὲ οἶκόν μου κινναμώμῳ. ἐλθὲ καὶ ἀπολαύσωμεν φιλίασ ἕωσ ὄρθρου, δεῦρο καὶ ἐγκυλισθῶμεν ἔρωτι. οὐ γὰρ πάρεστιν ὁ ἀνήρ μου ἐν οἴκῳ, πεπόρευται δὲ ὁδὸν μακρὰν ἔνδεσμον ἀργυρίου λαβὼν ἐν χειρὶ αὐτοῦ, δἰ ἡμερῶν πολλῶν ἐπανήξει εἰσ τὸν οἶκον αὐτοῦ. ἀπεπλάνησε δὲ αὐτὸν πολλῇ ὁμιλίᾳ βρόχοισ τε τοῖσ ἀπὸ χειλέων ἐξώκειλεν αὐτόν. ὁ δὲ ἐπηκολούθησεν αὐτῇ κεπφωθείσ, ὥσπερ δὲ βοῦσ ἐπὶ σφαγὴν ἄγεται καὶ ὥσπερ κύων ἐπὶ δεσμοὺς ἢ ὡσ ἔλαφοσ τοξεύματι πεπληγὼσ εἰσ τὸ ἧπαρ, σπεύδει δὲ ὥσπερ ὄρνεον εἰσ παγίδα, οὐκ εἰδὼσ ὅτι περὶ ψυχῆσ τρέχει. νῦν οὖν, υἱέ, ἄκουέ μου καὶ πρόσεχε ρήμασι στόματόσ μου. μὴ ἐκκλινάτω εἰσ τὰσ ὁδοὺσ αὐτῆσ ἡ καρδία σου, πολλοὺσ γὰρ τρώσασα καταβέβληκε, καὶ ἀναρίθμητοί εἰσιν οὓσ πεφόνευκεν. ὁδοὶ ᾅδου ὁ οἶκοσ αὐτῆσ κατάγουσαι εἰσ τὰ ταμιεῖα τοῦ θανάτου. ΣΥ τὴν σοφίαν κηρύξεισ, ἵνα φρόνησίσ σοι ὑπακούσῃ.

ἐπὶ γὰρ τῶν ὑψηλῶν ἄκρων ἐστίν, ἀνὰ μέσον δὲ τῶν τρίβων ἕστηκε. παρὰ γὰρ πύλαισ δυναστῶν παρεδρεύει, ἐν δὲ εἰσόδοισ ὑμνεῖται. Ὑμᾶσ, ὦ ἄνθρωποι, παρακαλῶ, καὶ προί̈εμαι ἐμὴν φωνὴν υἱοῖσ ἀνθρώπων. νοήσατε, ἄκακοι, πανουργίαν, οἱ δὲ ἀπαίδευτοι ἔνθεσθε καρδίαν. εἰσακούσατέ μου, σεμνὰ γὰρ ἐρῶ καὶ ἀνοίσω ἀπὸ χειλέων ὀρθά. ὅτι ἀλήθειαν μελετήσει ὁ φάρυγξ μου, ἐβδελυγμένα δὲ ἐναντίον ἐμοῦ χείλη ψευδῆ. μετὰ δικαιοσύνησ πάντα τὰ ρήματα τοῦ στόματόσ μου, οὐδὲν ἐν αὐτοῖσ σκολιὸν οὐδὲ στραγγαλιῶδεσ. πάντα ἐνώπια τοῖσ συνιοῦσι καὶ ὀρθὰ τοῖσ εὑρίσκουσι γνῶσιν. λάβετε παιδείαν καὶ μὴ ἀργύριον, καὶ γνῶσιν ὑπὲρ χρυσίον δεδοκιμασμένον. κρείσσων γὰρ σοφία λίθων πολυτελῶν, πᾶν δὲ τίμιον οὐκ ἄξιον αὐτῆσ ἐστιν. ἐγὼ ἡ σοφία κατεσκήνωσα βουλήν, καὶ γνῶσιν καὶ ἔννοιαν ἐγὼ ἐπεκαλεσάμην. φόβοσ Κυρίου μισεῖ ἀδικίαν, ὕβριν τε καὶ ὑπερηφανίαν καὶ ὁδοὺσ πονηρῶν. μεμίσηκα δὲ ἐγὼ διεστραμμένασ ὁδοὺσ κακῶν. ἐμὴ βουλὴ καὶ ἀσφάλεια, ἐμὴ φρόνησισ, ἐμὴ δὲ ἰσχύσ. δἰ ἐμοῦ βασιλεῖσ βασιλεύουσι καὶ οἱ δυνάσται γράφουσι δικαιοσύνην. δἰ ἐμοῦ μεγιστᾶνεσ μεγαλύνονται, καὶ τύραννοι δἰ ἐμοῦ κρατοῦσι γῆσ. ἐγὼ τοὺσ ἐμὲ φιλοῦντασ ἀγαπῶ, οἱ δὲ ἐμὲ ζητοῦντεσ εὑρήσουσι χάριν. πλοῦτοσ καὶ δόξα ἐμοὶ ὑπάρχει καὶ κτῆσισ πολλῶν καὶ δικαιοσύνη. βέλτιον ἐμὲ καρπίζεσθαι ὑπὲρ χρυσίον καὶ λίθον τίμιον, τὰ δὲ ἐμὰ γεννήματα κρείσσω ἀργυρίου ἐκλεκτοῦ. ἐν ὁδοῖσ δικαιοσύνησ περιπατῶ καὶ ἀνὰ μέσον τρίβων δικαιοσύνησ ἀναστρέφομαι, ἵνα μερίσω τοῖσ ἐμὲ ἀγαπῶσιν ὕπαρξιν καὶ τοὺσ θησαυροὺσ αὐτῶν ἐμπλήσω ἀγαθῶν. ἐὰν ἀναγγείλω ὑμῖν τὰ καθ̓ ἡμέραν γινόμενα, μνημονεύσω τὰ ἐξ αἰῶνοσ ἀριθμῆσαι. Κύριοσ ἔκτισέ με ἀρχὴν ὁδῶν αὐτοῦ εἰσ ἔργα αὐτοῦ, πρὸ τοῦ αἰῶνοσ ἐθεμελίωσέ με ἐν ἀρχῇ, πρὸ τοῦ τὴν γῆν ποιῆσαι καὶ πρὸ τοῦ τὰσ ἀβύσουσ ποιῆσαι, πρὸ τοῦ προελθεῖν τὰσ πηγὰσ τῶν ὑδάτων, πρὸ τοῦ ὄρη ἑδρασθῆναι, πρὸ δὲ πάντων βουνῶν γεννᾷ με. Κύριοσ ἐποίησε χώρασ καὶ ἀοικήτουσ καὶ ἄκρα οἰκούμενα τῆσ ὑπ̓ οὐρανόν. ἡνίκα ἡτοίμαζε τὸν οὐρανόν, συμπαρήμην αὐτῷ, καὶ ὅτε ἀφώριζε τὸν ἑαυτοῦ θρόνον ἐπ̓ ἀνέμων. ἡνίκα ἰσχυρὰ ἐποίει τὰ ἄνω νέφη, καὶ ὡσ ἀσφαλεῖσ ἐτίθει πηγὰσ τῆσ ὑπ̓ οὐρανὸν καὶ ἰσχυρὰ ἐποίει τὰ θεμέλια τῆσ γῆσ, ἤμην παῤ αὐτῷ ἁρμόζουσα. ἐγὼ ἤμην ᾗ προσέχαιρε, καθ̓ ἡμέραν δὲ εὐφραινόμην ἐν προσώπῳ αὐτοῦ ἐν παντὶ καιρῷ, ὅτε ἐνευφραίνετο τὴν οἰκουμένην συντελέσασ, καὶ ἐνευφραίνετο ἐν υἱοῖσ ἀνθρώπων. νῦν οὖν, υἱέ, ἄκουέ μου καὶ μακάριοι, οἳ ὁδούσ μου φυλάσσοντεσ, ἀκούσατε παιδείαν καὶ σοφίσθητε καὶ μὴ ἀποφραγῆτε. μακάριοσ ἀνήρ, ὃσ εἰσακούεταί μου, καὶ ἄνθρωποσ, ὃσ τὰσ ἐμὰσ ὁδοὺσ φυλάξει ἀγρυπνῶν ἐπ̓ ἐμαῖσ θύραισ καθ̓ ἡμέραν, τηρῶν σταθμοὺσ ἐμῶν εἰσόδων. αἱ γὰρ ἔξοδοί μου ἔξοδοι ζωῆσ, καὶ ἑτοιμάζεται θέλησισ παρὰ Κυρίου. οἱ δὲ ἁμαρτάνοντεσ εἰσ ἐμὲ ἀσεβοῦσιν εἰσ τὰ ἑαυτῶν ψυχάσ, καὶ οἱ μισοῦντέσ με ἀγαπῶσι θάνατον.̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀νΞφ. α νοτε ον εμπηασισ ωιτη περσοναλ προνουν ανδ αρτιξλε Η σοφία ᾠκοδόμησεν ἑαυτῇ οἶκον καὶ ὑπήρεισε στύλουσ ἑπτά.

ἔσφαξε τὰ ἑαυτῆσ θύματα, ἐκέρασεν εἰσ κρατῆρα τὸν ἑαυτῆσ οἶνον καὶ ἡτοιμάσατο τὴν ἑαυτῆσ τράπεζαν. ἀπέστειλε τοὺσ ἑαυτῆσ δούλουσ συγκαλοῦσα μετὰ ὑψηλοῦ κηρύγματοσ ἐπὶ κρατῆρα λέγουσα. ὅσ ἐστιν ἄφρων, ἐκκλινάτω πρόσ με. καὶ τοῖσ ἐνδεέσι φρενῶν εἶπεν. ἔλθετε φάγετε τῶν ἐμῶν ἄρτων καὶ πίετε οἶνον, ὃν ἐκέρασα ὑμῖν. ἀπολείπετε ἀφροσύνην, ἵνα εἰσ τὸν αἰῶνα βασιλεύσητε, καὶ ζητήσατε φρόνησιν, καὶ κατορθώσατε ἐν γνώσει σύνεσιν. Ὁ παιδεύων κακοὺσ λήψεται ἑαυτῷ ἀτιμίαν. ἐλέγχων δὲ τὸν ἀσεβῆ μωμήσεται ἑαυτόν. μὴ ἔλεγχε κακούσ, ἵνα μὴ μισήσωσί σε. ἔλεγχε σοφόν, καὶ ἀγαπήσει σε. δίδου σοφῷ ἀφορμήν, καὶ σοφώτεροσ ἔσται. γνώριζε δικαίῳ, καὶ προσθήσει τοῦ δέχεσθαι. ἀρχὴ σοφίασ φόβοσ Κυρίου, καὶ βουλὴ ἁγίων σύνεσισ, τὸ δὲ γνῶναι νόμον διανοίασ ἐστὶν ἀγαθῆσ. τούτῳ γὰρ τῷ τρόπῳ πολὺν ζήσεισ χρόνον, καὶ προστεθήσεταί σοι ἔτη ζωῆσ σου. υἱέ, ἐὰν σοφὸσ γένῃ σεαυτῷ, σοφὸσ ἔση καὶ τοῖσ πλησίον. ἐὰν δὲ κακὸσ ἀποβῇσ, μόνοσ ἂν ἀντλήσεισ κακά. ὃσ ἐρείδεται ἐπὶ ψεύδεσιν, οὗτοσ ποιμαίνει ἀνέμουσ, ὁ δ̓ αὐτὸσ διώξεται ὄρνεα πετόμενα. ἀπέλιπε γὰρ ὁδοὺσ τοῦ ἑαυτοῦ ἀμπελῶνοσ, τοὺσ δὲ ἄξονασ τοῦ ἰδίου γεωργίου πεπλάνηται. διαπορεύεται δὲ δἰ ἀνύδρου ἐρήμου καὶ γῆν διατεταγμένην ἐν διψώδεσι, συνάγει δὲ χερσὶν ἀκαρπίαν. Γυνὴ ἄφρων καὶ θρασεῖα ἐνδεὴσ ψωμοῦ γίνεται, ἣ οὐκ ἐπίσταται αἰσχύνην. ἐκάθισεν ἐπὶ θύραισ τοῦ ἑαυτῆσ οἴκου, ἐπὶ δίφρου ἐμφανῶσ ἐν πλατείαισ, προσκαλουμένη τοὺσ παριόντασ καὶ κατευθύνοντασ ἐν ταῖσ ὁδοῖσ αὐτῶν. ὅσ ἐστιν ὑμῶν ἀφρονέστατοσ, ἐκκλινάτω πρόσ με καὶ τοῖσ ἐνδεέσι φρονήσεωσ παρακελεύομαι λέγουσα. ἄρτων κρυφίων ἡδέωσ ἅψασθε καὶ ὕδατοσ κλοπῆσ γλυκεροῦ. ὁ δὲ οὐκ οἶδεν ὅτι γηγενεῖσ παῤ αὐτῇ ὄλλυνται, καὶ ἐπὶ πέταυρον ᾅδου συναντᾷ. α ἀλλὰ ἀποπήδησον, μὴ χρονίσῃσ ἐν τῷ τόπῳ, μηδὲ ἐπιστήσῃσ τὸ σὸν ὄμμα πρὸσ αὐτήν. β οὕτωσ γὰρ διαβήσῃ ὕδωρ ἀλλότριον καὶ ὑπερβήσῃ ποταμὸν ἀλλότριον. γ ἀπὸ δὲ ὕδατοσ ἀλλοτρίου ἀπόσχου καὶ ἀπὸ πηγῆσ ἀλλοτρίασ μὴ πίῃσ, δ ἵνα πολὺν ζήσῃσ χρόνον, προστεθῇ δέ σοι ἔτη ζωῆσ. ΥΙΟΣ σοφὸσ εὐφραίνει πατέρα, υἱὸσ δὲ ἄφρων λύπη τῇ μητρί.

οὐκ ὠφελήσουσι θησαυροὶ ἀνόμουσ, δικαιοσύνη δὲ ρύσεται ἐκ θανάτου. οὐ λιμοκτονήσει Κύριοσ ψυχὴν δικαίαν, ζωὴν δὲ ἀσεβῶν ἀνατρέψει. πενία ἄνδρα ταπεινοῖ, χεῖρεσ δὲ ἀνδρείων πλουτίζουσιν. α υἱὸσ πεπαιδευμένοσ σοφὸσ ἔσται, τῷ δὲ ἄφρονι διακόνῳ χρήσεται. διεσώθη ἀπὸ καύματοσ υἱὸσ νοήμων, ἀνεμόφθοροσ δὲ γίνεται ἐν ἀμητῷ υἱὸσ παράνομοσ. εὐλογία Κυρίου ἐπὶ κεφαλὴν δικαίου, στόμα δὲ ἀσεβῶν καλύψει πένθοσ ἄωρον. μνήμη δικαίων μετ̓ ἐγκωμίων, ὄνομα δὲ ἀσεβοῦσ σβέννυται. σοφὸσ καρδίᾳ δέξεται ἐντολάσ, ὁ δὲ ἄστεγοσ χείλεσι σκολιάζων ὑποσκελισθήσεται. ὃσ πορεύεται ἁπλῶσ, πορεύεται πεποιθώσ, ὁ δὲ διαστρέφων τὰσ ὁδοὺσ αὐτοῦ, γνωσθήσεται. ὁ ἐννεύων ὀφθαλμοῖσ μετὰ δόλου, συνάγει ἀνδράσι λύπασ, ὁ δὲ ἐλέγχων μετὰ παρρησίασ, εἰρηνοποιεῖ. πηγὴ ζωῆσ ἐν χειρὶ δικαίου, στόμα δὲ ἀσεβοῦσ καλύψει ἀπώλεια. μῖσοσ ἐγείρει νεῖκοσ, πάντασ δὲ τοὺσ μὴ φιλονεικοῦντασ καλύπτει φιλία. ὃσ ἐκ χειλέων προφέρει σοφίαν, ράβδῳ τύπτει ἄνδρα ἀκάρδιον. σοφοὶ κρύψουσιν αἴσθησιν, στόμα δὲ προπετοῦσ ἐγγίζει συντριβῇ. κτῆσισ πλουσίων πόλισ ὀχυρά, συντριβὴ δὲ ἀσεβῶν πενία. ἔργα δικαίων ζωὴν ποιεῖ, καρποὶ δὲ ἀσεβῶν ἁμαρτίασ. ὁδοὺσ δικαίασ ζωῆσ φυλάσσει παιδεία, παιδεία δὲ ἀνεξέλεγκτοσ πλανᾶται. καλύπτουσιν ἔχθραν χείλη δίκαια, οἱ δὲ ἐκφέροντεσ λοιδορίασ ἀφρονέστατοί εἰσιν. ἐκ πολυλογίασ οὐκ ἐκφεύξῃ ἁμαρτίαν, φειδόμενοσ δὲ χειλέων νοήμων ἔσῃ. ἄργυροσ πεπυρωμένοσ γλῶσσα δικαίου, καρδία δὲ ἀσεβοῦσ ἐκλείψει. χείλη δικαίων ἐπίσταται ὑψηλά, οἱ δὲ ἄφρονεσ ἐν ἐνδείᾳ τελευτῶσιν. εὐλογία Κυρίου ἐπὶ κεφαλὴν δικαίου. αὕτη πλουτίζει, καὶ οὐ μὴ προστεθῇ αὐτῇ λύπη ἐν καρδία. ἐν γέλωτι ἄφρων πράσσει κακά, ἡ δὲ σοφία ἀνδρὶ τίκτει φρόνησιν. ἐν ἀπωλείᾳ ἀσεβὴσ περιφέρεται, ἐπιθυμία δὲ δικαίου δεκτή. παραπορευομένησ καταιγίδοσ ἀφανίζεται ἀσεβήσ, δίκαιοσ δὲ ἐκκλίνασ σώζεται εἰσ τὸν αἰῶνα. ὥσπερ ὄμφαξ ὀδοῦσι βλαβερὸν καὶ καπνὸσ ὄμμασιν, οὕτωσ παρανομία τοῖσ χρωμένοισ αὐτῇ. φόβοσ Κυρίου προστίθησιν ἡμέρασ, ἔτη δὲ ἀσεβῶν ὀλιγωθήσεται. ἐγχρονίζει δικαίοισ εὐφροσύνη, ἐλπὶσ δὲ ἀσεβῶν ἀπολεῖται. ὀχύρωμα ὁσίου φόβοσ Κυρίου, συντριβὴ δὲ τοῖσ ἐργαζομένοισ κακά. δίκαιοσ εἰσ τὸν αἰῶνα οὐκ ἐνδώσει, ἀσεβεῖσ δὲ οὐκ οἰκήσουσι γῆν. στόμα δικαίου ἀποστάζει σοφίαν, γλῶσσα δὲ ἀδίκου ἐξολεῖται. χείλη ἀνδρῶν δικαίων ἀποστάζει χάριτασ, στόμα δὲ ἀσεβῶν ἀποστρέφεται. ΖΥΓΟΙ δόλιοι βδέλυγμα ἐνώπιον Κυρίου, στάθμιον δὲ δίκαιον δεκτὸν αὐτῷ.

οὗ ἐὰν εἰσέλθῃ ὕβρισ, ἐκεῖ καὶ ἀτιμία. στόμα δὲ ταπεινῶν μελετᾷ σοφίαν ἀποθανὼν δίκαιοσ ἔλιπε μετάμελον, πρόχειροσ δὲ γίνεται καὶ ἐπίχαρτοσ ἀσεβῶν ἀπώλεια. δικαιοσύνη ἀμώμουσ ὀρθοτομεῖ ὁδούσ, ἀσέβεια δὲ περιπίπτει ἀδικίᾳ. δικαιοσύνη ἀνδρῶν ὀρθῶν ρύεται αὐτούσ, τῇ δὲ ἀπωλείᾳ αὐτῶν ἁλίσκονται παράνομοι. τελευτήσαντοσ ἀνδρὸσ δικαίου οὐκ ὄλλυται ἐλπίσ, τὸ δὲ καύχημα τῶν ἀσεβῶν ὄλλυται. δίκαιοσ ἐκ θήρασ ἐκδύνει, ἀντ̓ αὐτοῦ δὲ παραδίδοται ὁ ἀσεβήσ. ἐν στόματι ἀσεβῶν παγὶσ πολίταισ, αἴσθησισ δὲ δικαίων εὔοδοσ. ἐν ἀγαθοῖσ δικαίων κατώρθωσε πόλισ, στόμασι δὲ ἀσεβῶν κατεσκάφη. μυκτηρίζει πολίτασ ἐνδεὴσ φρενῶν, ἀνὴρ δὲ φρόνιμοσ ἡσυχίαν ἄγει. ἀνὴρ δίγλωσσοσ ἀποκαλύπτει βουλὰσ ἐν συνεδρίῳ, πιστὸσ δὲ πνοῇ κρύπτει πράγματα. οἷσ μὴ ὑπάρχει κυβέρνησισ, πίπτουσιν ὥπερ φύλλα, σωτηρία δὲ ὑπάρχει ἐν πολλῇ βουλῇ. πονηρὸσ κακοποιεῖ ὅταν συμμίξῃ δικαίῳ, μισεῖ δὲ ἦχον ἀσφαλείασ. γυνὴ εὐχάριστοσ ἐγείρει ἀνδρὶ δόξαν, θρόνοσ δὲ ἀτιμίασ γυνὴ μισοῦσα δίκαια. πλούτου ὀκνηροὶ ἐνδεεῖσ γίνονται, οἱ δὲ ἀνδρεῖοι ἐρείδονται πλούτῳ. τῇ ψυχῇ αὐτοῦ ἀγαθὸν ποιεῖ ἀνὴρ ἐλεήμων, ἐξολλύει δὲ αὐτοῦ σῶμα ὁ ἀνελεήμων. ἀσεβεῖσ ποιεῖ ἔργα ἄδικα, σπέρμα δὲ δικαίων μισθὸσ ἀληθείασ. υἱὸσ δίκαιοσ γεννᾶται εἰσ ζωήν, διωγμὸσ δὲ ἀσεβοῦσ εἰσ θάνατον. βδέλυγμα Κυρίῳ διεστραμμέναι ὁδοί, προσδεκτοὶ δὲ αὐτῷ πάντεσ ἄμωμοι ἐν ταῖσ ὁδοῖσ αὐτῶν. χειρὶ χεῖρασ ἐμβαλὼν ἀδίκωσ οὐκ ἀτιμώρητοσ ἔσται, ὁ δὲ σπείρων δικαιοσύνην λήψεται μισθὸν πιστόν. ὥσπερ ἐνώτιον ἐν ρινὶ ὑόσ, οὕτωσ γυναικὶ κακόφρονι κάλλοσ. ἐπιθυμία δικαίων πᾶσα ἀγαθή, ἐλπὶσ δὲ ἀσεβῶν ἀπολεῖται. εἰσὶν οἳ τὰ ἴδια σπείροντεσ πλείονα ποιοῦσιν, εἰσὶ δὲ καὶ οἳ συνάγοντεσ ἐλαττονοῦνται. ψυχὴ εὐλογουμένη πᾶσα ἁπλῆ, ἀνὴρ δὲ θυμώδησ οὐκ εὐσχήμων. ὁ συνέχων σῖτον ὑπολείποιτο αὐτὸν τοῖσ ἔθνεσιν, εὐλογίαν δὲ εἰσ κεφαλὴν τοῦ μεταδιδόντοσ. τεκταινόμενοσ ἀγαθὰ ζητεῖ χάριν ἀγαθήν, ἐκζητοῦντα δὲ κακά, καταλήψεται αὐτόν. ὁ πεποιθὼσ ἐπὶ πλούτῳ οὗτοσ πεσεῖται, ὁ δὲ ἀντιλαμβανόμενοσ δικαίων οὗτοσ ἀνατελεῖ. ὁ μὴ συμπεριφερόμενοσ τῷ ἑαυτοῦ οἴκῳ κληρονομήσει ἄνεμον, δουλεύσει δὲ ἄφρων φρονίμῳ. ἐκ καρποῦ δικαιοσύνησ φύεται δένδρον ζωῆσ, ἀφαιροῦνται δὲ ἄωροι ψυχαὶ παρανόμων. εἰ ὁ μὲν δίκαιοσ μόλισ σώζεται, ὁ ἀσεβὴσ καὶ ἁμαρτωλὸσ ποὺ φανεῖται̣ Ο ἀγαπῶν παιδείαν, ἀγαπᾷ αἴσθησιν, ὁ δὲ μισῶν ἐλέγχουσ ἄφρων.

κρείσων ὁ εὑρὼν χάριν παρὰ Κυρίῳ, ἀνὴρ δὲ παράνομοσ παρασιωπηθήσεται. οὐ κατορθώσει ἄνθρωποσ ἐξ ἀνόμου, αἱ δὲ ρίζαι τῶν δικαίων οὐκ ἐξαρθήσονται. γυνὴ ἀνδρεία στέφανοσ τῷ ἀνδρὶ αὐτῆσ. ὥσπερ δὲ ἐν ξύλῳ σκώληξ, οὕτωσ ἄνδρα ἀπόλλυσι γυνὴ κακοποιόσ. λογισμοὶ δικαίων κρίματα, κυβερνῶσι δὲ ἀσεβεῖσ δόλουσ. λόγοι ἀσεβῶν δόλιοι, στόμα δὲ ὀρθῶν ρύσεται αὐτούσ. οὗ ἐὰν στραφῇ ὁ ἀσεβήσ, ἀφανίζεται, οἶκοι δὲ δικαίων παραμένουσι. στόμα συνετοῦ ἐγκωμιάζεται ὑπὸ ἀνδρόσ, νωθροκάρδιοσ δὲ μυκτηρίζεται. κρείσσων ἀνὴρ ἐν ἀτιμίᾳ δουλεύων ἑαυτῷ ἢ τιμὴν ἑαυτῷ περιτιθεὶσ καὶ προσδεόμενοσ ἄρτου. δίκαιοσ οἰκτείρει ψυχὰσ κτηνῶν αὐτοῦ, τὰ δὲ σπλάγχνα τῶν ἀσεβῶν ἀνελεήμονα. ὁ ἐργαζόμενοσ τὴν ἑαυτοῦ γῆν ἐμπλησθήσεται ἄρτων, οἱ δὲ διώκοντεσ μάταια ἐνδεεῖσ φρενῶν. α ὅσ ἐστιν ἡδὺσ ἐν οἴνων διατριβαῖσ, ἐν τοῖσ ἑαυτοῦ ὀχυρώμασι καταλείψει ἀτιμίαν. ἐπιθυμίαι ἀσεβῶν κακαί, αἱ δὲ ρίζαι τῶν εὐσεβῶν ἐν ὀχυρώμασι. δἰ ἁμαρτίαν χειλέων ἐμπίπτει εἰσ παγίδασ ἁμαρτωλόσ, ἐκφεύγει δὲ ἐξ αὐτῶν δίκαιοσ. α ὁ βλέπων λεῖα ἐλεηθήσεται, ὁ δὲ συναντῶν ἐν πύλαισ ἐκθλίψει ψυχάσ. ἀπὸ καρπῶν στόματοσ ψυχὴ ἀνδρὸσ πλησθήσεται ἀγαθῶν, ἀνταπόδομα δὲ χειλέων αὐτοῦ δοθήσεται αὐτῷ. ὁδοὶ ἀφρόνων ὀρθαὶ ἐνώπιον αὐτῶν, εἰσακούει δὲ συμβουλίασ σοφόσ. ἄφρων αὐθημερὸν ἐξαγγέλλει ὀργὴν αὐτοῦ, κρύπτει δὲ τὴν ἑαυτοῦ ἀτιμίαν ἀνὴρ πανοῦργοσ. ἐπιδεικνυμένην πίστιν ἀπαγγέλλει δίκαιοσ, ὁ δὲ μάρτυσ τῶν ἀδίκων δόλιοσ. εἰσὶν οἳ λέγοντεσ τιτρώσκουσι μαχαίρᾳ, γλῶσσαι δὲ σοφῶν ἰῶνται. χείλη ἀληθινὰ κατορθοῖ μαρτυρίαν, μάρτυσ δὲ ταχὺσ γλῶσσαν ἔχει ἄδικον. δόλοσ ἐν καρδίᾳ τεκταινομένου κακά, οἱ δὲ βουλόμενοι εἰρήνην εὐφρανθήσονται. οὐκ ἀρέσει τῷ δικαίῳ οὐδὲν ἄδικον, οἱ δὲ ἀσεβεῖσ πλησθήσονται κακῶν. βδέλυγμα Κυρίῳ χείλη ψευδῆ, ὁ δὲ ποιῶν πίστεισ δεκτὸσ παῤ αὐτῷ. ἀνὴρ συνετὸσ θρόνοσ αἰσθήσεωσ, καρδία δὲ ἀφρόνων συναντήσεται ἀραῖσ. χεὶρ ἐκλεκτῶν κρατήσει εὐχερῶσ, δόλιοι δὲ ἔσονται ἐν προνομῇ. φοβερὸσ λόγοσ καρδίαν ταράσσει ἀνδρὸσ δικαίου, ἀγγελία δὲ ἀγαθὴ εὐφραίνει αὐτόν. ἐπιγνώμων δίκαιοσ ἑαυτοῦ φίλοσ ἔσται, αἱ δὲ γνῶμαι τῶν ἀσεβῶν ἀνεπιεικεῖσ. ἁμαρτάνοντασ καταδιώξεται κακὰ ἡ δὲ ὁδὸσ τῶν ἀσεβῶν πλανήσει αὐτούσ. οὐκ ἐπιτεύξεται δόλιοσ θήρασ, κτῆμα δὲ τίμιον ἀνὴρ καθαρόσ. ἐν ὁδοῖσ δικαιοσύνησ ζωή, ὁδοὶ δὲ μνησικάκων εἰσ θάνατον. ΥΙΟΣ πανοῦργοσ ὑπήκοοσ πατρί, υἱὸσ δὲ ἀνήκοοσ ἐν ἀπωλείᾳ.

ἀπὸ καρπῶν δικαιοσύνησ φάγεται ἀγαθόσ, ψυχαὶ δὲ παρανόμων ὀλοῦνται ἄωροι. ὃσ φυλάσσει τὸ ἑαυτοῦ στόμα, τηρεῖ τὴν ἑαυτοῦ ψυχήν, ὁ δὲ προπετὴσ χείλεσι πτοήσει ἑαυτόν. ἐν ἐπιθυμίαισ ἐστὶ πᾶσ ἀεργόσ, χεῖρεσ δὲ ἀνδρείων ἐν ἐπιμελείᾳ. λόγον ἄδικον μισεῖ δίκαιοσ, ἀσεβὴσ δὲ αἰσχύνεται καὶ οὐχ ἕξει παρρησίαν. εἰσὶν οἱ πλουτίζοντεσ ἑαυτοὺσ μηδὲν ἔχοντεσ, καί εἰσιν οἱ ταπεινοῦντεσ ἑαυτοὺσ ἐν πολλῷ πλούτῳ. λύτρον ἀνδρὸσ ψυχῆσ ὁ ἴδιοσ πλοῦτοσ, πτωχὸσ δὲ οὐχ ὑφίσταται ἀπειλήν. φῶσ δικαίοισ διαπαντόσ, φῶσ δὲ ἀσεβῶν σβέννυται. α ψυχαὶ δόλιαι πλανῶνται ἐν ἁμαρτίαισ, δίκαιοι δὲ οἰκτείρουσι καὶ ἐλεοῦσι. κακὸσ μεθ̓ ὕβρεωσ πράσσει κακά, οἱ δὲ ἑαυτῶν ἐπιγνώμονεσ σοφοί. ὕπαρξισ ἐπισπουδαζομένη μετὰ ἀνομίασ ἐλάσσων γίνεται, ὁ δὲ συνάγων ἑαυτῷ μετ̓ εὐσεβείασ πληθυνθήσεται. δίκαιοσ οἰκτείρει καὶ κιχρᾷ. κρείσσων ἐναρχόμενοσ βοηθῶν καρδίᾳ τοῦ ἐπαγγελλομένου καὶ εἰσ ἐλπίδα ἄγοντοσ. δένδρον γὰρ ζωῆσ ἐπιθυμία ἀγαθή. ὃσ καταφρονεῖ πράγματοσ, καταφρονηθήσεται ὑπ̓ αὐτοῦ. ὁ δὲ φοβούμενοσ ἐντολήν, οὗτοσ ὑγιαίνει. α υἱῷ δολίῳ οὐδὲν ἔσται ἀγαθόν, οἰκέτῃ δὲ σοφῷ εὔοδοι ἔσονται πράξεισ, καὶ κατευθυνθήσεται ἡ ὁδὸσ αὐτοῦ. νόμοσ σοφοῦ πηγὴ ζωῆσ, ὁ δὲ ἄνουσ ὑπὸ παγίδοσ θανεῖται. σύνεσισ ἀγαθὴ δίδωσι χάριν, τὸ δὲ γνῶναι νόμον διανοίασ ἐστὶν ἀγαθῆσ, ὁδοὶ δὲ καταφρονούντων ἐν ἀπωλείᾳ. πᾶσ πανοῦργοσ πράσσει μετὰ γνώσεωσ, ὁ δὲ ἄφρων ἐξεπέτασεν ἑαυτοῦ κακίαν. βασιλεὺσ θρασὺσ ἐμπεσεῖται εἰσ κακά, ἄγγελοσ δὲ σοφὸσ ρύσεται αὐτόν. πενίαν καὶ ἀτιμίαν ἀφαιρεῖται παιδεία, ὁ δὲ φυλάσσων ἐλέγχουσ δοξασθήσεται. ἐπιθυμίαι εὐσεβῶν ἡδύνουσι ψυχήν, ἔργα δὲ ἀσεβῶν μακρὰν ἀπὸ γνώσεωσ. ὁ συμπορευόμενοσ σοφοῖσ σοφὸσ ἔσται, ὁ δὲ συμπορευόμενοσ ἄφροσι γνωσθήσεται. ἁμαρτάνοντασ καταδιώξεται κακά, τοὺσ δὲ δικαίουσ καταλήψεται ἀγαθά. ἀγαθὸσ ἀνὴρ κληρονομήσει υἱοὺσ υἱῶν, θησαυρίζεται δὲ δικαίοισ πλοῦτοσ ἀσεβῶν. δίκαιοι ποιήσουσιν ἐν πλούτῳ ἔτη πολλά, ἄδικοι δὲ ἀπολοῦνται συντόμωσ. ὃσ φείδεται τῆσ βακτηρίασ μισεῖ τὸν υἱὸν αὐτοῦ, ὁ δὲ ἀγαπῶν ἐπιμελῶσ παιδεύει. δίκαιοσ ἔσθων ἐμπιπλᾷ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ, ψυχαὶ δὲ ἀσεβῶν ἐνδεεῖσ. ΣΟΦΑΙ γυναῖκεσ ᾠκοδόμησαν οἴκουσ, ἡ δὲ ἄφρων κατέσκαψε ταῖσ χερσὶν αὐτῆσ.

ὁ πορευόμενοσ ὀρθῶσ φοβεῖται τὸν Κύριον, ὁ δὲ σκολιάζων ταῖσ ὁδοῖσ αὐτοῦ ἀτιμασθήσεται. ἐκ στόματοσ ἀφρόνων βακτηρία ὕβρεωσ, χείλη δὲ σοφῶν φυλάσσει αὐτούσ. οὗ μή εἰσι βόεσ, φάτναι καθαραί. οὗ δὲ πολλὰ γεννήματα, φανερὰ βοὸσ ἰσχύσ. μάρτυσ πιστὸσ οὐ ψεύδεται, ἐκκαίει δὲ ψευδῆ μάρτυσ ἄδικοσ. ζητήσεισ σοφίαν παρὰ κακοῖσ καὶ οὐχ εὑρήσεισ, αἴσθησισ δὲ παρὰ φρονίμοισ εὐχερήσ. πάντα ἐναντία ἀνδρὶ ἄφρονι, ὅπλα δὲ αἰσθήσεωσ χείλη σοφά. σοφία πανούργων ἐπιγνώσεται τὰσ ὁδοὺσ αὐτῶν, ἄνοια δὲ ἀφρόνων ἐν πλάνῃ. οἰκίαι παρανόμων ὀφειλήσουσι καθαρισμόν, οἰκίαι δὲ δικαίων δεκταί. καρδία ἀνδρὸσ αἰσθητική, λυπηρὰ ψυχὴ αὐτοῦ. ὅταν δὲ εὐφραίνηται, οὐκ ἐπιμίγνυται ὕβρει. οἰκίαι ἀσεβῶν ἀφανισθήσονται, σκηναὶ δὲ κατορθούντων στήσονται. ἔστιν ὁδόσ, ἣ δοκεῖ παρὰ ἀνθρώποισ ὀρθὴ εἶναι, τὰ δὲ τελευταῖα αὐτῆσ ἔρχεται εἰσ πυθμένα ᾄδου. ἐν εὐφροσύναισ οὐ προσμίγνυται λύπη, τελευταῖα δὲ χαρὰ εἰσ πένθοσ ἔρχεται. τῶν ἑαυτοῦ ὁδῶν πλησθήσεται θρασυκάρδιοσ, ἀπὸ δὲ τῶν διανοημάτων αὐτοῦ ἀνὴρ ἀγαθόσ. ἄκακοσ πιστεύει παντὶ λόγῳ, πανοῦργοσ δὲ ἔρχεται εἰσ μετάνοιαν. σοφὸσ φοβηθεὶσ ἐξέκλινεν ἀπὸ κακοῦ, ὁ δὲ ἄφρων ἑαυτῷ πεποιθὼσ μίγνυται ἀνόμῳ. ὀξύθυμοσ πράσσει μετὰ ἀβουλίασ, ἀνὴρ δὲ φρόνιμοσ πολλὰ ὑποφέρει. μεριοῦνται ἄφρονεσ κακίαν, οἱ δὲ πανοῦργοι κρατήσουσιν αἰσθήσεωσ. ὀλισθήσουσι κακοὶ ἔναντι ἀγαθῶν, καὶ ἀσεβεῖσ θεραπεύσουσι θύρασ δικαίων. φίλοι μισήσουσι φίλουσ πτωχούσ, φίλοι δὲ πλουσίων πολλοί. ὁ ἀτιμάζων πένητασ ἁμαρτάνει, ἐλεῶν δὲ πτωχοὺσ μακαριστόσ. πλανώμενοι τεκταίνουσι κακά, ἔλεον δὲ καὶ ἀλήθειαν τεκταίνουσιν ἀγαθοί. οὐκ ἐπίστανται ἔλεον καὶ πίστιν τέκτονεσ κακῶν, ἐλεημοσύναι δὲ καὶ πίστεισ παρὰ τέκτοσιν ἀγαθοῖσ. ἐν παντὶ μεριμνῶντι ἔνεστι περισσόν, ὁ δὲ ἡδὺσ καὶ ἀνάλγητοσ ἐν ἐνδείᾳ ἔσται. στέφανοσ σοφῶν πλοῦτοσ αὐτῶν, ἡ δὲ διατριβὴ ἀφρόνων κακή. ρύσεται ἐκ κακῶν ψυχὴν μάρτυσ πιστόσ, ἐκκαίει δὲ ψεύδη δόλιοσ. ἐν φόβῳ Κυρίου ἐλπὶσ ἰσχύοσ, τοῖσ δὲ τέκνοισ αὐτοῦ καταλείπει ἔρεισμα. πρόσταγμα Κυρίου πηγὴ ζωῆσ, ποιεῖ δὲ ἐκκλίνειν ἐκ παγίδοσ θανάτου. ἐν πολλῷ ἔθνει δόξα βασιλέωσ, ἐν δὲ ἐκλείψει λαοῦ συντριβὴ δυνάστου. μακρόθυμοσ ἀνὴρ πολὺσ ἐν φρονήσει, ὁ δὲ ὀλιγόψυχοσ ἰσχυρῶσ ἄφρων. πραΰθυμοσ ἀνὴρ καρδίασ ἰατρόσ, σὴσ δὲ ὀστέων καρδία αἰσθητική. ὁ συκοφαντῶν πένητα παροξύνει τὸν ποιήσαντα αὐτόν, ὁ δὲ τιμῶν αὐτὸν ἐλεεῖ πτωχόν. ἐν κακίᾳ αὐτοῦ ἀπωσθήσεται ἀσεβήσ, ὁ δὲ πεποιθὼσ τῇ ἑαυτοῦ ὁσιότητι δίκαιοσ. ἐν καρδίᾳ ἀγαθῇ ἀνδρὸσ ἀναπαύσεται σοφίᾳ, ἐν δὲ καρδίᾳ ἀφρόνων οὐ διαγινώσκεται. δικαιοσύνη ὑψοῖ ἔθνοσ, ἐλασσονοῦσι δὲ φυλὰσ ἁμαρτίαι. δεκτὸσ βασιλεῖ ὑπηρέτησ νοήμων, τῇ δὲ ἑαυτοῦ εὐστροφίᾳ ἀφαιρεῖται ἀτιμίαν. ΟΡΓΗ ἀπόλλυσι καὶ φρονίμουσ, ἀπόκρισισ δὲ ὑποπίπτουσα ἀποστρέφει θυμόν, λόγοσ δὲ λυπηρὸσ ἐγείρει ὀργάσ.

γλῶσσα σοφῶν καλὰ ἐπίσταται, στόμα δὲ ἀφρόνων ἀναγγέλλει κακά. ἐν παντὶ τόπῳ ὀφθαλμοὶ Κυρίου, σκοπεύουσι κακούσ τε καὶ ἀγαθούσ. ἴασισ γλώσσησ δένδρον ζωῆσ, ὁ δὲ συντηρῶν αὐτὴν πλησθήσεται πνεύματοσ, ἄφρων μυκτηρίζει παιδείαν πατρόσ, ὁ δὲ φυλάσσων ἐντολὰσ πανουργότεροσ. ἐν πλεοναζούσῃ δικαιοσύνῃ ἰσχὺσ πολλή, οἱ δὲ ἀσεβεῖσ ὁλόρριζοι ἐκ γῆσ ἀπολοῦνται. οἴκοισ δικαίων ἰσχὺσ πολλή, καρποὶ δὲ ἀσεβῶν ἀπολοῦνται. χείλη σοφῶν δέδεται αἰσθήσει, καρδία δὲ ἀφρόνων οὐκ ἀσφαλεῖσ. θυσίαι ἀσεβῶν βδέλυγμα Κυρίῳ, εὐχαὶ δὲ κατευθυνόντων δεκταὶ παῤ αὐτῷ. βδέλυγμα Κυρίῳ ὁδοὶ ἀσεβοῦσ, διώκοντασ δὲ δικαιοσύνην ἀγαπᾷ. παιδεία ἀκάκου γνωρίζεται ὑπὸ τῶν παριόντων, οἱ δὲ μισοῦντεσ ἐλέγχουσ τελευτῶσιν αἰσχρῶσ. ᾅδησ καὶ ἀπώλεια φανερὰ παρὰ τῷ Κυρίῳ. πῶσ οὐχὶ καὶ αἱ καρδίαι τῶν ἀνθρώπων̣ οὐκ ἀγαπήσει ἀπαίδευτοσ τοὺσ ἐλέγχοντασ αὐτόν, μετὰ δὲ σοφῶν οὐχ ὁμιλήσει. καρδίασ εὐφραινομένησ πρόσωπον θάλλει, ἐν δὲ λύπαισ οὔσησ σκυθρωπάζει. καρδία ὀρθὴ ζητεῖ αἴσθησιν, στόμα δὲ ἀπαιδεύτων γνώσεται κακά. πάντα τὸν χρόνον οἱ ὀφθαλμοὶ τῶν κακῶν προσδέχονται κακά, οἱ δὲ ἀγαθοὶ ἡσυχάζουσι διαπαντόσ. κρεῖσσον μικρὰ μερὶσ μετὰ φόβου Κυρίου ἢ θησαυροὶ μεγάλοι μετὰ ἀφοβίασ. κρείσσων ξενισμὸσ μετὰ λαχάνων πρὸσ φιλίαν καὶ χάριν ἢ παράθεσισ μόσχων μετὰ ἔχθρασ. ἀνὴρ θυμώδησ παρασκευάζει μάχασ, μακρόθυμοσ δὲ καὶ τὴν μέλλουσαν καταπραΰνει. α μακρόθυμοσ ἀνὴρ κατασβέσει κρίσεισ, ὁ δὲ ἀσεβὴσ ἐγείρει μᾶλλον. ὁδοὶ ἀεργῶν ἐστρωμέναι ἀκάνθαισ, αἱ δὲ τῶν ἀνδρείων τετριμμέναι. υἱὸσ σοφὸσ εὐφραίνει πατέρα, υἱὸσ δὲ ἄφρων μυκτηρίζει μητέρα αὐτοῦ. ἀνοήτου τρίβοι ἐνδεεῖσ φρενῶν, ἀνὴρ δὲ φρόνιμοσ κατευθύνων πορεύεται. ὑπερτίθενται λογισμοὺσ οἱ μὴ τιμῶντεσ συνέδρια, ἐν δὲ καρδίαισ βουλευομένων μένει βουλή. οὐ μὴ ὑπακούσῃ ὁ κακὸσ αὐτῇ, οὐδὲ μὴ εἴπῃ καίριόν τι καὶ καλὸν τῷ κοινῷ. ὁδοὶ ζωῆσ διανοήματα συνετοῦ, ἵνα ἐκκλίνασ ἐκ τοῦ ᾅδου σωθῇ. οἴκουσ ὑβριστῶν κατασπᾷ Κύριοσ, ἐστήρισε δὲ ὅριον χήρασ. βδέλυγμα Κυρίῳ λογισμὸσ ἄδικοσ, ἁγνῶν δὲ ρήσεισ σεμναί. ἐξόλλυσιν ἑαυτὸν ὁ δωρολήπτησ, ὁ δὲ μισῶν δώρων λήψεισ σώζεται. . α ἐλεημοσύναισ καὶ πίστεσιν ἀποκαθαίρονται ἁμαρτίαι, τῷ δὲ φόβῳ Κυρίου ἐκκλίνει πᾶσ ἀπὸ κακοῦ. καρδίαι δικαίων μελετῶσι πίστεισ, στόμα δὲ ἀσεβῶν ἀποκρίνεται κακά. . α δεκταὶ παρὰ Κυρίῳ ὁδοὶ ἀνθρώπων δικαίων, διὰ δὲ αὐτῶν καὶ οἱ ἐχθροὶ φίλοι γίνονται. μακρὰν ἀπέχει ὁ Θεὸσ ἀπὸ ἀσεβῶν, εὐχαῖσ δὲ δικαίων ἐπακούει. . α κρείσσων ὀλίγη λῆψισ μετὰ δικαιοσύνησ ἢ πολλὰ γεννήματα μετὰ ἀδικίασ. β καρδία ἀνδρὸσ λογιζέσθω δίκαια, ἵνα ὑπὸ τοῦ Θεοῦ διορθωθῇ τὰ διαβήματα αὐτοῦ. θεωρῶν ὀφθαλμὸσ καλὰ εὐφραίνει καρδίαν, φήμη δὲ ἀγαθὴ πιαίνει ὀστᾶ. ὃσ ἀπωθεῖται παιδείαν, μισεῖ ἑαυτόν, ὁ δὲ τηρῶν ἐλέγχουσ ἀγαπᾷ ψυχὴν αὐτοῦ. φόβοσ Θεοῦ παιδεία καὶ σοφία, καὶ ἀρχὴ δόξησ ἀποκριθήσεται αὐτῇ. ΠΑΝΤΑ τὰ ἔργα τοῦ ταπεινοῦ φανερὰ παρὰ τῷ Θεῷ, οἱ δὲ ἀσεβεῖσ ἐν ἡμέρᾳ κακῇ ὀλοῦνται.

ἀκάθαρτοσ παρὰ Θεῷ πᾶσ ὑψηλοκάρδιοσ, χειρὶ δὲ χεῖρασ ἐμβαλὼν ἀδίκωσ οὐκ ἀθῳωθήσεται. ἀρχὴ ὁδοῦ ἀγαθῆσ τὸ ποιεῖν τὰ δίκαια, δεκτὰ δὲ παρὰ Θεῷ μᾶλλον ἢ θύειν θυσίασ. ὁ ζητῶν τὸν Κύριον εὑρήσει γνῶσιν μετὰ δικαιοσύνησ, οἱ δὲ ὀρθῶσ ζητοῦντεσ αὐτὸν εὑρήσουσιν εἰρήνην. πάντα τὰ ἔργα τοῦ Κυρίου μετὰ δικαιοσύνησ. φυλάσσεται δὲ ὁ ἀσεβὴσ εἰσ ἡμέραν κακήν. μαντεῖον ἐπὶ χείλεσι βασιλέωσ, ἐν δὲ κρίσει οὐ μὴ πλανηθῇ τὸ στόμα αὐτοῦ. ροπὴ ζυγοῦ δικαιοσύνη παρὰ Κυρίῳ, τὰ δὲ ἔργα αὐτοῦ στάθμια δίκαια. βδέλυγμα βασιλεῖ ὁ ποιῶν κακά, μετὰ γὰρ δικαιοσύνησ ἑτοιμάζεται θρόνοσ ἀρχῆσ. δεκτὰ βασιλεῖ χείλη δίκαια, λόγουσ δὲ ὀρθοὺσ ἀγαπᾷ. θυμὸσ βασιλέωσ ἄγγελοσ θανάτου, ἀνὴρ δὲ σοφὸσ ἐξιλάσεται αὐτόν. ἐν φωτὶ ζωῆσ υἱὸσ βασιλέωσ, οἱ δὲ προσδεκτοὶ αὐτῷ ὥσπερ νέφοσ ὄψιμον. νοσσιαὶ σοφίασ αἱρετώτεραι χρυσίου, νοσσιαί δὲ φρονήσεωσ αἱρετώτεραι ὑπὲρ ἀργύριον. τρίβοι ζωῆσ ἐκκλίνουσιν ἀπὸ κακῶν, μῆκοσ δὲ βίου ὁδοὶ δικαιοσύνησ. ὁ δεχόμενοσ παιδείαν ἐν ἀγαθοῖσ ἔσται, ὁ δὲ φυλάσσων ἐλέγχουσ σοφισθήσεται. ὅσ φυλάσσει τὰσ ἑαυτοῦ ὁδούσ, τηρεῖ τὴν ἑαυτοῦ ψυχήν, ἀγαπῶν δὲ ζωὴν αὐτοῦ φείσεται στόματοσ αὐτοῦ. πρὸ συντριβῆσ ἡγεῖται ὕβρισ, πρὸ δὲ πτώματοσ κακοφροσύνη. κρείσσων πραΰθυμοσ μετὰ ταπεινώσεωσ ἢ ὃσ διαιρεῖται σκῦλα μετὰ ὑβριστῶν. συνετὸσ ἐν πράγμασιν εὑρετὴσ ἀγαθῶν, πεποιθὼσ δὲ ἐπὶ Θεῷ μακαριστόσ. τοὺσ σοφοὺσ καὶ συνετοὺσ φαύλουσ καλοῦσιν, οἱ δὲ γλυκεῖσ ἐν λόγῳ πλείονα ἀκούσονται. πηγὴ ζωῆσ ἔννοια τοῖσ κεκτημένοισ, παιδεία δὲ ἀφρόνων κακή. καρδία σοφοῦ νοήσει τὰ ἀπὸ τοῦ ἰδίου στόματοσ, ἐπὶ δὲ χείλεσι φορέσει ἐπιγνωμοσύνην. κηρία μέλιτοσ λόγοι καλοί, γλύκασμα δὲ αὐτοῦ ἴασισ ψυχῆσ. εἰσὶν ὁδοὶ δοκοῦσαι εἶναι ὀρθαὶ ἀνδρί, τὰ μέντοι τελευταῖα αὐτῶν βλέπει εἰσ πυθμένα ᾅδου. ἀνὴρ ἐν πόνοισ πονεῖ ἑαυτῷ καὶ ἐκβιάζεται τὴν ἀπώλειαν ἑαυτοῦ, ὁ μέντοι σκολιὸσ ἐπὶ τῷ ἑαυτοῦ στόματι φορεῖ τὴν ἀπώλειαν. ἀνὴρ ἄφρων ὀρύσσει ἑαυτῷ κακά, ἐπὶ δὲ τῶν ἑαυτοῦ χειλέων θησαυρίζει πῦρ. ἀνὴρ σκολιὸσ διαπέμπεται κακά, καὶ λαμπτῆρα δόλου πυρσεύει κακοῖσ καὶ διαχωρίζει φίλουσ. ἀνὴρ παράνομοσ ἀποπειρᾶται φίλων καὶ ἀπάγει αὐτοὺσ ὁδοὺσ οὐκ ἀγαθάσ. στηρίζων δὲ ὀφθαλμοὺσ αὐτοῦ διαλογίζεται διεστραμμένα, ὁρίζει δὲ τοῖσ χείλεσιν αὐτοῦ πάντα τὰ κακά. οὗτοσ κάμινόσ ἐστι κακίασ. στέφανοσ καυχήσεωσ γῆρασ, ἐν δὲ ὁδοῖσ δικαιοσύνησ εὑρίσκεται. κρείσσων ἀνὴρ μακρόθυμοσ ἰσχυροῦ, ὁ δὲ κρατῶν ὀργῆσ κρείσσων καταλαμβανομένου πόλιν. εἰσ κόλπουσ ἐπέρχεται πάντα τοῖσ ἀδίκοισ, παρὰ δὲ Κυρίου πάντα τὰ δίκαια. ΚΡΕΙΣΣΩΝ ψωμὸσ μεθ̓ ἡδονῆσ ἐν εἰρήνη ἢ οἶκοσ πλήρησ πολλῶν ἀγαθῶν καὶ ἀδίκων θυμάτων μετὰ μάχησ.

οἰκέτησ νοήμων κρατήσει δεσποτῶν ἀφρόνων, ἐν δὲ ἀδελφοῖσ διελεῖται μέρη. ὥσπερ δοκιμάζεται ἐν καμίνῳ ἄργυροσ καὶ χρυσόσ, οὕτωσ ἐκλεκταὶ καρδίαι παρὰ Κυρίῳ. κακὸσ ὑπακούει γλώσσησ παρανόμων, δίκαιοσ δὲ οὐ προσέχει χείλεσι ψευδέσιν. ὁ καταγελῶν πτωχοῦ παροξύνει τὸν ποιήσαντα αὐτόν, ὁ δὲ ἐπιχαίρων ἀπολλυμένῳ οὐκ ἀθῳωθήσεται. ὁ δὲ ἐπισπλαγχνιζόμενοσ ἐλεηθήσεται. στέφανοσ γερόντων τέκνα τέκνων, καύχημα δὲ τέκνων πατέρεσ αὐτῶν. α τοῦ πιστοῦ ὅλοσ ὁ κόσμοσ τῶν χρημάτων, τοῦ δὲ ἀπίστου οὐδὲ ὀβολόσ. οὐχ ἁρμόσει ἄφρονι χείλη πιστά, οὐδὲ δικαίῳ χείλη ψευδῆ. μισθὸσ χαρίτων ἡ παιδεία τοῖσ χρωμένοισ, οὗ δ̓ ἂν ἐπιστρέψῃ εὐοδωθήσεται. ὃσ κρύπτει ἀδικήματα, ζητεῖ φιλίαν, ὃσ δὲ μισεῖ κρύπτειν, διί̈στησι φίλουσ καὶ οἰκείουσ. συντρίβει ἀπειλὴ καρδίαν φρονίμου, ἄφρων δὲ μαστιγωθεὶσ οὐκ αἰσθάνεται. ἀντιλογίασ ἐγείρει πᾶσ κακόσ, ὁ δὲ Κύριοσ ἄγγελον ἀνελεήμονα ἐκπέμψει αὐτῷ. ἐμπεσεῖται μέριμνα ἀνδρὶ νοήμονι, οἱ δὲ ἄφρονεσ διαλογιοῦνται κακά. ὃσ ἀποδίδωσι κακὰ ἀντὶ ἀγαθῶν, οὐ κινηθήσεται κακὰ ἐκ τοῦ οἴκου αὐτοῦ. ἐξουσίαν δίδωσι λόγοισ ἀρχὴ δικαιοσύνησ, προηγεῖται δὲ τῆσ ἐνδείασ στάσισ καὶ μάχη. ὃσ δίκαιον κρίνει τὸν ἄδικον, ἄδικον δὲ τὸν δίκαιον, ἀκάθαρτοσ καὶ βδελυκτὸσ παρὰ Θεῷ. ἱνατί ὑπῆρξε χρήματα ἄφρονι̣ κτήσασθαι γὰρ σοφίαν ἀκάρδιοσ οὐ δυνήσεται. α ὃσ ὑψηλὸν ποιεῖ τὸν ἑαυτοῦ οἶκον, ζητεῖ συντριβήν, ὁ δὲ σκολιάζων τοῦ μαθεῖν ἐμπεσεῖται εἰσ κακά. εἰσ πάντα καιρὸν φίλοσ ὑπαρχέτω σοι, ἀδελφοὶ δὲ ἐν ἀνάγκαισ χρήσιμοι ἔστωσαν. τούτου γὰρ χάριν γεννῶνται. ἀνὴρ ἄφρων ἐπικροτεῖ καὶ ἐπιχαίρει ἑαυτῷ, ὡσ καὶ ὁ ἐγγυώμενοσ ἐγγύῃ τῶν ἑαυτοῦ φίλων. φιλαμαρτήμων χαίρει μάχαισ, [ὑψῶν δὲ θύραν αὐτοῦ ζητεῖ συντριβήν]. ὁ δὲ σκληροκάρδιοσ οὐ συναντᾷ ἀγαθοῖσ. ἀνὴρ εὐμετάβολοσ γλώσσῃ ἐμπεσεῖται εἰσ κακά, καρδία δὲ ἄφρονοσ ὀδύνη τῷ κεκτημένῳ αὐτήν. οὐκ εὐφραίνεται πατὴρ ἐπὶ υἱῷ ἀπαιδεύτῳ, υἱὸσ δὲ φρόνιμοσ εὐφραίνει μητέρα αὐτοῦ. καρδία εὐφραινομένη εὐεκτεῖν ποιεῖ, ἀνδρὸσ δὲ λυπηροῦ ξηραίνεται τὰ ὀστᾶ. λαμβάνοντοσ δῶρα ἀδίκωσ ἐν κόλποισ οὐ κατευοδοῦνται ὁδοί, ἀσεβὴσ δὲ ἐκκλίνει ὁδοὺσ δικαιοσύνησ. πρόσωπον συνετὸν ἀνδρὸσ σοφοῦ, οἱ δὲ ὀφθαλμοὶ τοῦ ἄφρονοσ ἐπ̓ ἄκρα γῆσ. ὀργὴ πατρὶ υἱὸσ ἄφρων καὶ ὀδύνη τῇ τεκούσῃ αὐτόν. ζημιοῦν ἄνδρα δίκαιον οὐ καλόν, οὐδὲ ὅσιον ἐπιβουλεύειν δυνάσταισ δικαίοισ. ὃσ φείδεται ρῆμα προέσθαι σκληρόν, ἐπιγνώμων, μακρόθυμοσ δὲ ἀνὴρ φρόνιμοσ. ἀνοήτῳ ἐπερωτήσαντι σοφίαν σοφία λογισθήσεται, ἐνεὸν δέ τισ ἑαυτὸν ποιήσασ δόξει φρόνιμοσ εἶναι. Προφάσεισ ζητεῖ ἀνὴρ βουλόμενοσ χωρίζεσθαι ἀπὸ φίλων, ἐν παντὶ δὲ καιρῷ ἐπονείδιστοσ ἔσται.

οὐ χρείαν ἔχει σοφίασ ἐνδεὴσ φρενῶν, μᾶλλον γὰρ ἄγεται ἀφροσύνῃ. ὅταν ἔλθῃ ἀσεβὴσ εἰσ βάθοσ κακῶν, καταφρονεῖ, επέρχεται δὲ αὐτῷ ἀτιμία καὶ ὄνειδοσ. ὕδωρ βαθὺ λόγοσ ἐν καρδίᾳ ἀνδρόσ, ποταμὸσ δὲ ἀναπηδύει καὶ πηγὴ ζωῆσ. θαυμάσαι πρόσωπον ἀσεβοῦσ οὐ καλόν, οὐδὲ ὅσιον ἐκκλίνειν τὸ δίκαιον ἐν κρίσει. χείλη ἄφρονοσ ἄγουσιν αὐτὸν εἰσ κακά, τὸ δὲ στόμα αὐτοῦ τὸ θρασὺ θάνατον ἐπικαλεῖται. στόμα ἄφρονοσ συντριβὴ αὐτῷ, τὰ δὲ χείλη αὐτοῦ παγὶσ τῇ ψυχῇ αὐτοῦ. ὀκνηροὺσ καταβάλλει φόβοσ, ψυχαὶ δὲ ἀνδρογύνων πεινάσουσιν. ὁ μὴ ἰώμενοσ ἑαυτὸν ἐν τοῖσ ἔργοισ αὑτοῦ ἀδελφόσ ἐστι τοῦ λυμαινομένου ἑαυτόν. ἐκ μεγαλωσύνησ ἰσχύοσ ὄνομα Κυρίου, αὐτῷ δὲ προσδραμόντεσ δίκαιοι ὑψοῦνται. ὕπαρξισ πλουσίου ἀνδρὸσ πόλισ ὀχυρά, ἡ δὲ δόξα αὐτῆσ μέγα ἐπισκιάζει. πρὸ συντριβῆσ ὑψοῦται καρδία ἀνδρόσ, καὶ πρὸ δόξησ ταπεινοῦται. ὃσ ἀποκρίνεται λόγον πρὶν ἀκοῦσαι, ἀφροσύνη αὐτῷ ἐστι καὶ ὄνειδοσ. θυμὸν ἀνδρὸσ πραΰνει θεράπων φρόνιμοσ, ὀλιγόψυχον δὲ ἄνδρα τίσ ὑποίσει̣ καρδία φρονίμου κτᾶται αἴσθησιν, ὦτα δὲ σοφῶν ζητεῖ ἔννοιαν. δόμα ἀνθρώπου ἐμπλατύνει αὐτὸν καὶ παρὰ δυνάσταισ καθιζάνει αὐτόν. δίκαιοσ ἑαυτοῦ κατήγοροσ ἐν πρωτολογίᾳ, ὡσ δ ἂν ἐπιβάλῃ ὁ ἀντίδικοσ ἐλέγχεται. ἀντιλογίασ παύει σιγηρόσ, ἐν δὲ δυναστείαισ ὁρίζει. ἀδελφὸσ ὑπὸ ἀδελφοῦ βοηθούμενοσ ὡσ πόλισ ὀχυρὰ καὶ ὑψηλή, ἰσχύει δὲ ὥσπερ τεθεμελιωμένον βασίλειον. ἀπὸ καρπῶν στόματοσ ἀνὴρ πίμπλησι κοιλίαν αὐτοῦ, ἀπὸ δὲ καρπῶν χειλέων αὐτοῦ ἐμπλησθήσεται. θάνατοσ καὶ ζωὴ ἐν χειρὶ γλώσσησ, οἱ δὲ κρατοῦντεσ αὐτῆσ ἔδονται τοὺσ καρποὺσ αὐτῆσ. ὃσ εὗρε γυναῖκα ἀγαθήν, εὗρε χάριτασ, ἔλαβε δὲ παρὰ Θεοῦ ἱλαρότητα. α ὃσ ἐκβάλλει γυναῖκα ἀγαθήν, ἐκβάλλει τὰ ἀγαθά, ὁ δὲ κατέχων μοιχαλίδα ἄφρων καὶ ἀσεβήσ. ΑΦΡΟΣΥΝΗ ἀνδρὸσ λυμαίνεται τὰσ ὁδοὺσ αὐτοῦ, τὸν δὲ Θεὸν αἰτιᾶται τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ.

πλοῦτοσ προστίθησι φίλουσ πολλούσ, ὁ δὲ πτωχὸσ καὶ ἀπὸ τοῦ ὑπάρχοντοσ φίλου λείπεται. μάρτυσ ψευδὴσ οὐκ ἀτιμώρητοσ ἔσται, ὁ δὲ ἐγκαλῶν ἀδίκωσ οὐ διαφεύξεται. πολλοὶ θεραπεύουσι πρόσωπα βασιλέων, πᾶσ δὲ ὁ κακὸσ γίνεται ὄνειδοσ ἀνδρί. πᾶσ, ὃσ ἀδελφὸν πτωχὸν μισεῖ, καὶ φιλίασ μακρὰν ἔσται. ἔννοια ἀγαθὴ τοῖσ εἰδόσιν αὐτὴν ἐγγιεῖ, ἀνὴρ δὲ φρόνιμοσ εὑρήσει αὐτήν. ὁ πολλὰ κακοποιῶν τελεσιουργεῖ κακίαν, ὃσ δὲ ἐρεθίζει λόγουσ οὐ σωθήσεται. ὁ κτώμενοσ φρόνησιν ἀγαπᾷ ἑαυτόν, ὃσ δὲ φυλάσσει φρόνησιν, εὑρήσει ἀγαθά. μάρτυσ ψευδὴσ οὐκ ἀτιμώρητοσ ἔσται, ὃσ δ̓ ἂν ἐκκαύσῃ κακίαν, ἀπολεῖται ὑπ̓ αὐτῆσ. οὐ συμφέρει ἄφρονι τρυφή, καὶ ἐὰν οἰκέτησ ἄρξηται μεθ̓ ὕβρεωσ δυναστεύειν. ἐλεήμων ἀνὴρ μακροθυμεῖ, τὸ δὲ καύχημα αὐτοῦ ἐπέρχεται παρανόμοισ. βασιλέωσ ἀπειλὴ ὁμοία βρυγμῷ λέοντοσ, ὥσπερ δὲ δρόσοσ ἐπὶ χόρτῳ, οὕτωσ τὸ ἱλαρὸν αὐτοῦ. αἰσχύνη πατρὶ υἱὸσ ἄφρων. οὐχ ἁγναὶ εὐχαὶ ἀπὸ μισθώματοσ ἑταίρασ. οἶκον καὶ ὕπαρξιν μερίζουσι πατέρεσ παισί, παρὰ δὲ Κυρίου ἁρμόζεται γυνὴ ἀνδρί. δειλία κατέχει ἀνδρόγυνον, ψυχὴ δὲ ἀεργοῦ πεινάσει. ὃσ φυλάσσει ἐντολήν, τηρεῖ τὴν ἑαυτοῦ ψυχήν, ὁ δὲ καταφρονῶν τῶν ἑαυτοῦ ὁδῶν ἀπολεῖται. δανείζει Θεῷ ὁ ἐλεῶν πτωχόν, κατὰ δὲ τὸ δόμα αὐτοῦ ἀνταποδώσει αὐτῷ. παίδευε υἱόν σου, οὕτωσ γὰρ ἔσται εὔελπισ, εἰσ δὲ ὕβριν μὴ ἐπαίρου τῇ ψυχῇ σου. κακόφρων ἀνὴρ πολλὰ ζημιωθήσεται. ἐὰν δὲ λοιμεύηται, καὶ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ προσθήσει. ἄκουε, υἱέ, παιδείαν πατρόσ σου, ἵνα σοφὸσ γένῃ ἐπ̓ ἐσχάτων σου. πολλοὶ λογισμοὶ ἐν καρδίᾳ ἀνδρόσ, ἡ δὲ βουλὴ τοῦ Κυρίου εἰσ τὸν αἰῶνα μένει. καρπὸσ ἀνδρὶ ἐλεημοσύνη, κρείσσων δὲ πτωχὸσ δίκαιοσ ἢ πλούσιοσ ψεύστησ. φόβοσ Κυρίου εἰσ ζωὴν ἀνδρί, ὁ δὲ ἄφοβοσ αὐλισθήσεται ἐν τόποισ, οὗ οὐκ ἐπισκοπεῖται γνῶσισ. ὁ ἐγκρύπτων εἰσ τὸν κόλπον αὐτοῦ χεῖρασ ἀδίκωσ, οὐδὲ τῷ στόματι οὐ μὴ προσαγάγῃ αὐτάσ. λοιμοῦ μαστιγουμένου, ἄφρων πανουργότεροσ γίνεται. ἐὰν δὲ ἐλέγχῃσ ἄνδρα φρόνιμον, νοήσει αἴσθησιν. ὁ ἀτιμάζων πατέρα καὶ ἀπωθούμενοσ μητέρα αὐτοῦ καταισχυνθήσεται καὶ ἐπονείδιστοσ ἔσται. υἱὸσ ἀπολειπόμενοσ φυλάξαι παιδείαν πατρὸσ μελετήσει ρήσεισ κακάσ. ὁ ἐγγυώμενοσ παῖδα ἄφρονα καθυβρίσει δικαίωμα, στόμα δὲ ἀσεβῶν καταπίεται κρίσεισ. ἑτοιμάζονται ἀκολάστοισ μάστιγεσ, καὶ τιμωρίαι ὁμοίωσ ἄφροσιν. ΑΚΟΛΑΣΤΟΝ οἶνοσ καὶ ὑβριστικὸν μέθη, πᾶσ δὲ ἄφρων τοιούτοισ συμπλέκεται.

οὐ διαφέρει ἀπειλὴ βασιλέωσ θυμοῦ λέοντοσ, ὁ δὲ παροξύνων αὐτὸν ἁμαρτάνει εἰσ τὴν ἑαυτοῦ ψυχήν. δόξα ἀνδρὶ ἀποστρέφεσθαι λοιδορίασ, πᾶσ δὲ ἄφρων τοιούτοισ συμπλέκεται. ὀνειδιζόμενοσ ὀκνηρὸσ οὐκ αἰσχύνεται, ὡσαύτωσ καὶ ὁ δανειζόμενοσ σῖτον ἐν ἀμήτῳ. ὕδωρ βαθὺ βουλὴ ἐν καρδίᾳ ἀνδρόσ, ἀνὴρ δὲ φρόνιμοσ ἐξαντλήσει αὐτήν. μέγα ἄνθρωποσ καὶ τίμιον ἀνὴρ ἐλεήμων, ἄνδρα δὲ πιστὸν ἔργον εὑρεῖν. ὃσ ἀναστρέφεται ἄμωμοσ ἐν δικαιοσύνῃ, μακαρίουσ τοὺσ παῖδασ αὐτοῦ καταλείψει. ὅταν βασιλεὺσ δίκαιοσ καθίσῃ ἐπὶ θρόνου, οὐκ ἐναντιοῦται ἐν ὀφθαλμοῖσ αὐτοῦ πᾶν πονηρόν. τίσ καυχήσεται ἁγνὴν ἔχειν τὴν καρδίαν̣ ἢ τίσ παρρησιάσεται καθαρὸσ εἶναι ἀπὸ ἁμαρτιῶν̣ κακολογοῦντοσ πατέρα ἢ μητέρα σβεσθήσεται λαμπτήρ, αἱ δὲ κόραι τῶν ὀφθαλμῶν αὐτοῦ ὄψονται σκότοσ. μερὶσ ἐπισπουδαζομένη ἐν πρώτοισ, ἐν τοῖσ τελευταίοισ οὐκ εὐλογηθήσεται. μὴ εἴπῃσ. τίσομαι τὸν ἐχθρόν, ἀλλ̓ ὑπόμεινον τὸν Κύριον, ἵνα σοι βοηθήσῃ. στάθμιον μέγα καὶ μικρὸν καὶ μέτρα δισσά, ἀκάθαρτα ἐνώπιον Κυρίου καὶ ἀμφότερα καὶ ὁ ποιῶν αὐτά. ἐν τοῖσ ἐπιτηδεύμασιν αὐτοῦ συμποδισθήσεται νεανίσκοσ μετὰ ὁσίου, καὶ εὐθεῖα ἡ ὁδὸσ αὐτοῦ. οὖσ ἀκούει καὶ ὀφθαλμὸσ ὁρᾷ. Κυρίου ἔργα καὶ ἀμφότερα. μὴ ἀγάπα καταλαλεῖν, ἵνα μὴ ἐξαρθῇσ. διάνοιξον τοὺσ ὀφθαλμούσ σου καὶ ἐμπλήσθητι ἄρτων. βδέλυγμα Κυρίῳ δισσὸν στάθμιον, καὶ ζυγὸσ δόλιοσ οὐ καλὸν ἐνώπιον αὐτοῦ. παρὰ Κυρίου εὐθύνεται τὰ διαβήματα ἀνδρί, θνητὸσ δὲ πῶσ ἂν νοήσαι τὰσ ὁδοὺσ αὐτοῦ̣ παγὶσ ἀνδρὶ ταχύ τι τῶν ἰδίων ἁγιάσαι, μετὰ γὰρ τὸ εὔξασθαι μετανοεῖν γίνεται. λικμήτωρ ἀσεβῶν βασιλεὺσ σοφόσ, καὶ ἐπιβαλεῖ αὐτοῖσ τροχόν. φῶσ Κυρίου πνοὴ ἀνθρώπων, ὃσ ἐρευνᾷ ταμιεῖα κοιλίασ. ἐλεημοσύνη καὶ ἀλήθεια φυλακὴ βασιλεῖ, καὶ περικυκλώσουσιν ἐν δικαιοσύνῃ τὸν θρόνον αὐτοῦ. κόσμοσ νεανίαισ σοφία, δόξα δὲ πρεσβυτέρων πολιαί. ὑπώπια καὶ συντρίμματα συναντᾷ κακοῖσ, πληγαὶ δὲ εἰσ ταμιεῖα κοιλίασ. ΩΣΠΕΡ ὁρμὴ ὕδατοσ, οὕτωσ καρδία βασιλέωσ ἐν χειρὶ Θεοῦ. οὗ ἐὰν θέλων νεύσῃ, ἐκεῖ ἔκλινεν αὐτήν.

πᾶσ ἀνὴρ φαίνεται ἑαυτῷ δίκαιοσ, κατευθύνει δὲ καρδίασ Κύριοσ. ποιεῖν δίκαια καὶ ἀληθεύειν ἀρεστὰ παρὰ Θεῷ μᾶλλον ἢ θυσιῶν αἷμα. μεγαλόφρων ἐν ὕβρει θρασυκάρδιοσ, λαμπτὴρ δὲ ἀσεβῶν ἁμαρτία. ὁ ἐνεργῶν θησαυρίσματα γλώσσῃ ψευδεῖ μάταια διώκει καὶ ἔρχεται ἐπὶ παγίδασ θανάτου. ὄλεθροσ ἀσεβέσιν ἐπιξενωθήσεται, οὐ γὰρ βούλονται πράσσειν τὰ δίκαια. πρὸσ τοὺσ σκολιοὺσ σκολιὰσ ὁδοὺσ ἀποστέλλει ὁ Θεόσ, ἁγνὰ γὰρ καὶ ὀρθὰ τὰ ἔργα αὐτοῦ. κρεῖσσον οἰκεῖν ἐπὶ γωνίασ ὑπαίθρου ἢ ἐν κεκονιαμένοισ μετὰ ἀδικίασ καὶ ἐν οἴκῳ κοινῷ. ψυχὴ ἀσεβοῦσ οὐκ ἐλεηθήσεται ὑπ̓ οὐδενὸσ τῶν ἀνθρώπων. ζημιουμένου ἀκολάστου πανουργότεροσ γίνεται ὁ ἄκακοσ, συνίων δὲ σοφὸσ δέξεται γνῶσιν. συνίει δίκαιοσ καρδίασ ἀσεβῶν καὶ φαυλίζει ἀσεβεῖσ ἐν κακοῖσ. ὃσ φράσσει τὰ ὧτα αὐτοῦ τοῦ μὴ ἐπακοῦσαι ἀσθενοῦσ, καὶ αὐτὸσ ἐπικαλέσεται, καὶ οὐκ ἔσται ὁ εἰσακούων. δόσισ λάθριοσ ἀνατρέπει ὀργάσ, δώρων δὲ ὁ φειδόμενοσ θυμὸν ἐγείρει ἰσχυρόν. εὐφροσύνη δικαίων ποιεῖν κρίμα, ὅσιοσ δὲ ἀκάθαρτοσ παρὰ κακούργοισ. ἀνὴρ πλανώμενοσ ἐξ ὁδοῦ δικαιοσύνησ ἐν συναγωγῇ γιγάντων ἀναπαύσεται. ἀνὴρ ἐνδεὴσ ἀγαπᾷ εὐφροσύνην, φιλῶν οἶνον καὶ ἔλαιον εἰσ πλοῦτον. περικάθαρμα δὲ δικαίου ἄνομοσ. κρεῖσσον οἰκεῖν ἐν γῇ ἐρήμῳ ἢ μετὰ γυναικὸσ μαχίμου καὶ γλωσσώδουσ καὶ ὀργίλου. θησαυρὸσ ἐπιθυμητὸσ ἀναπαύσεται ἐπὶ στόματοσ σοφοῦ, ἄφρονεσ δὲ ἄνδρεσ καταπίονται αὐτόν. ὁδὸσ δικαιοσύνησ καὶ ἐλεημοσύνησ εὑρήσει ζωὴν καὶ δόξαν. πόλεισ ὀχυρὰσ ἐπέβη σοφὸσ καὶ καθεῖλε τὸ ὀχύρωμα, ἐφ̓ ᾧ ἐπεποίθεισαν οἱ ἀσεβεῖσ. ὃσ φυλάσσει τὸ στόμα αὐτοῦ καὶ τὴν γλῶσσαν, διατηρεῖ ἐκ θλίψεωσ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ. θρασὺσ καὶ αὐθάδησ καὶ ἀλαζὼν λοιμὸσ καλεῖται, ὃσ δὲ μνησικακεῖ, παράνομοσ. ἐπιθυμίαι ὀκνηρὸν ἀποκτείνουσιν, οὐ γὰρ προαιροῦνται αἱ χεῖρεσ αὐτοῦ ποιεῖν τι. ἀσεβὴσ ἐπιθυμεῖ ὅλην τὴν ἡμέραν ἐπιθυμίασ κακάσ, ὁ δὲ δίκαιοσ ἐλεᾷ καὶ οἰκτείρει ἀφειδῶσ. θυσίαι ἀσεβῶν βδέλυγμα Κυρίῳ, καὶ γὰρ παρανόμωσ προσφέρουσιν αὐτάσ. μάρτυσ ψευδὴσ ἀπολεῖται, ἀνὴρ δὲ ὑπήκοοσ φυλασσόμενοσ λαλήσει. ἀσεβὴσ ἀνὴρ ἀναιδῶσ ὑφίσταται προσώπῳ, ὁ δὲ εὐθὴσ αὐτὸσ συνίει τὰσ ὁδοὺσ αὐτοῦ. οὐκ ἔστι σοφία, οὐκ ἔστιν ἀνδρεία, οὐκ ἔστι βουλὴ πρὸσ τὸν ἀσεβῆ. ἵπποσ ἑτοιμάζεται εἰσ ἡμέραν πολέμου, παρὰ δὲ Κυρίου ἡ βοήθεια. ΑΙΡΕΤΩΤΕΡΟΝ ὄνομα καλὸν ἢ πλοῦτοσ πολύσ, ὑπὲρ δὲ ἀργύριον καὶ χρυσίον χάρισ ἀγαθή,

πλούσιοσ καὶ πτωχὸσ συνήντησαν ἀλλήλοισ, ἀμφοτέρουσ δὲ ὁ Κύριοσ ἐποίησε. πανοῦργοσ ἱδὼν πονηρὸν τιμωρούμενον κραταιῶσ αὐτὸσ παιδεύεται, οἱ δὲ ἄφρονεσ παρελθόντεσ ἐζημιώθησαν. γενεὰ σοφίασ φόβοσ Κυρίου καὶ πλοῦτοσ καὶ δόξα καὶ ζωή. τρίβολοι καὶ παγίδεσ ἐν ὁδοῖσ σκολιαῖσ, ὁ δὲ φυλάσσων τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν ἀφέξεται αὐτῶν. πλούσιοι πτωχῶν ἄρξουσι, καὶ οἰκέται ἰδίοισ δεσπόταισ δανειοῦσι. ὁ σπείρων φαῦλα θερίσει κακά, πληγὴν δὲ ἔργων αὐτοῦ συντελέσει. α ἄνδρα ἱλαρὸν καὶ δότην εὐλογεῖ ὁ Θεόσ, ματαιότητα δὲ ἔργων αὐτοῦ συντελέσει. ὁ ἐλεῶν πτωχὸν αὐτὸσ διατραφήσεται, τῶν γὰρ ἑαυτοῦ ἄρτων ἔδωκε τῷ πτωχῷ. α νίκην καὶ τιμὴν περιποιεῖται ὁ δῶρα δούσ, τὴν μέντοι ψυχὴν ἀφαιρεῖται τῶν κεκτημένων. ἔκβαλε ἐκ συνεδρίου λοιμόν, καὶ συνεξελεύσεται αὐτῷ νεῖκοσ. ὅταν γὰρ καθίσῃ ἐν συνεδρίῳ, πάντασ ἀτιμάζει. ἀγαπᾷ Κύριοσ ὁσίασ καρδίασ, δεκτοὶ δὲ αὐτῷ πάντεσ ἄμωμοι. χείλεσι ποιμαίνει βασιλεύσ. οἱ δὲ ὀφθαλμοὶ Κυρίου διατηροῦσιν αἴσθησιν, φαυλίζει δὲ λόγουσ παράνομοσ. προφασίζεται καὶ λέγει ὀκνηρόσ. λέων ἐν ταῖσ ὁδοῖσ, ἐν δὲ ταῖσ πλατείαισ φονευταί. βόθροσ βαθὺσ στόμα παρανόμου, ὁ δὲ μισηθεὶσ ὑπὸ Κυρίου ἐμπεσεῖται εἰσ αὐτόν. α εἰσὶν ὁδοὶ κακαὶ ἐνώπιον ἀνδρόσ, καὶ οὐκ ἀγαπᾷ τοῦ ἀποστρέψαι ἀπ̓ αὐτῶν. ἀποστρέφειν δὲ δεῖ ἀπὸ ὁδοῦ σκολιᾶσ καὶ κακῆσ. ἄνοια ἐξῆπται καρδίασ νέου, ράβδοσ δὲ καὶ παιδεία μακρὰν ἀπ̓ αὐτοῦ. ὁ συκοφαντῶν πένητα πολλὰ ποιεῖ τὰ ἑαυτοῦ. δίδωσι δὲ πλουσίῳ ἐπ̓ ἐλλάσσονι. Λόγοισ σοφῶν παράβαλλε σὸν οὗσ καὶ ἄκουε ἐμὸν λόγον, τὴν δὲ σὴν καρδίαν ἐπίστησον, ἵνα γνῷσ, ὅτι καλοί εἰσι. καὶ ἐὰν ἐμβάλῃσ αὐτοὺσ εἰσ τὴν καρδίαν σου, εὐφρανοῦσί σε ἅμα ἐπὶ σοῖσ χείλεσιν, ἵνα σου γένηται ἐπὶ Κύριον ἡ ἐλπὶσ καὶ γνωρίσῃ σοι τὴν ὁδόν σου. καὶ σὺ δὲ ἀπόγραψαι αὐτὰ σεαυτῷ τρισσῶσ εἰσ βουλὴν καὶ γνῶσιν ἐπὶ τὸ πλάτοσ τῆσ καρδίασ σου. διδάσκω οὖν σε ἀληθῆ λόγον καὶ γνῶσιν ἀγαθὴν ὑπακούειν, τοῦ ἀποκρίνεσθαί σε λόγουσ ἀληθείασ τοῖσ προβαλλομένοισ σοι. Μὴ ἀποβιάζου πένητα, πτωχὸσ γάρ ἐστι, καὶ μὴ ἀτιμάσῃσ ἀσθενῆ ἐν πύλαισ. ὁ γὰρ Κύριοσ κρινεῖ αὐτοῦ τὴν κρίσιν, καὶ ρύσῃ σὴν ἄσυλον ψυχήν. μὴ ἴσθι ἑταῖροσ ἀνδρὶ θυμώδει, φίλῳ δὲ ὀργίλῳ μὴ συναυλίζου, μήποτε μάθῃσ τῶν ὁδῶν αὐτοῦ καὶ λάβῃσ βρόχουσ τῇ σῇ ψυχῇ. μὴ δίδου σεαυτὸν εἰσ ἐγγύην αἰσχυνόμενοσ πρόσωπον. ἐὰν γὰρ μὴ ἔχῃσ πόθεν ἀποτίσῃσ, λήψονται τὸ στρῶμα τὸ ὑπὸ τὰσ πλευράσ σου. μὴ μέταιρε ὅρια αἰώνια, ἃ ἔθεντο οἱ πατέρεσ σου. ὁρατικὸν ἄνδρα καὶ ὀξὺν ἐν τοῖσ ἔργοισ αὐτοῦ βασιλεῦσι δεῖ παρεστάναι καὶ μὴ παρεστάναι ἀνδράσι νωθροῖσ. ΕΑΝ καθίσῃσ δειπνεῖν ἐπὶ τραπέζησ δυναστῶν, νοητῶσ νόει τὰ παρατιθέμενά σοι

καὶ ἐπίβαλλε τὴν χεῖρά σου, εἰδὼσ ὅτι τοιαῦτά σε δεῖ παρασκευάσαι. εἰ δὲ ἀπληστότεροσ εἶ, μὴ ἐπιθύμει τῶν ἐδεσμάτων αὐτοῦ, ταῦτα γὰρ ἔχεται ζωῆσ ψευδοῦσ. μὴ παρεκτείνου πένησ ὢν πλουσίῳ, τῇ δὲ σῇ ἐννοίᾳ ἀπόσχου. ἐὰν ἐπιστήσῃσ τὸ σὸν ὄμμα πρὸσ αὐτόν, οὐδαμοῦ φανεῖται. κατεσκεύασται γὰρ αὐτῷ πτέρυγεσ ὥσπερ ἀετοῦ, καὶ ὑποστρέφει εἰσ τὸν οἶκον τοῦ προεστηκότοσ αὐτοῦ. μὴ συνδείπνει ἀνδρὶ βασκάνῳ, μηδὲ ἐπιθύμει τῶν βρωμάτων αὐτοῦ. ὃν τρόπον γὰρ εἴ τισ καταπίοι τρίχα, οὕτωσ ἐσθίει καὶ πίνει. μηδὲ πρόσ σε εἰσαγάγῃσ αὐτὸν καὶ φάγῃσ τὸν ψωμόν σου μετ̓ αὐτοῦ. ἐξεμέσει γὰρ αὐτὸν καὶ λυμανεῖται τοὺσ λόγουσ σου τοὺσ καλούσ. εἰσ ὦτα ἄφρονοσ μηδὲν λέγε, μήποτε μυκτηρίσῃ τοὺσ συνετοὺσ λόγουσ σου. μὴ μεταθῇσ ὅρια αἰώνια, εἰσ δὲ κτῆμα ὀρφανῶν μὴ εἰσέλθῃσ. ὁ γὰρ λυτρούμενοσ αὐτοὺσ Κύριοσ κραταιόσ ἐστι καὶ κρινεῖ τὴν κρίσιν αὐτῶν μετὰ σοῦ. δὸσ εἰσ παιδείαν τὴν καρδίαν σου, τὰ δὲ ὦτά σου ἑτοίμασον λόγοισ αἰσθήσεωσ. μὴ ἀπόσχῃ νήπιον παιδεύειν, ὅτι ἐὰν πατάξῃσ αὐτὸν ράβδῳ, οὐ μὴ ἀποθάνῃ. σὺ μὲν γὰρ πατάξεισ αὐτὸν ράβδῳ, τὴν δὲ ψυχὴν αὐτοῦ ἐκ θανάτου ρύσῃ. υἱέ, ἐὰν σοφὴ γένηταί σου ἡ καρδία, εὐφρανεῖσ καὶ τὴν ἐμὴν καρδίαν, καὶ ἐνδιατρίψει λόγοισ τὰ σὰ χείλη πρὸσ τὰ ἐμὰ χείλη, ἐὰν ὀρθὰ ὦσι. μὴ ζηλούτω ἡ καρδία σου ἁμαρτωλούσ, ἀλλὰ ἐν φόβῳ Κυρίου ἴσθι ὅλην τὴν ἡμέραν. ἐὰν γὰρ τηρήσῃσ αὐτά, ἔσται σοι ἔκγονα, ἡ δὲ ἐλπίσ σου οὐκ ἀποστήσεται. ἄκουε, υἱέ, καὶ σοφὸσ γίνου, καὶ κατεύθυνε ἐννοίασ σῆσ καρδίασ. μὴ ἴσθι οἰνοπότησ, μηδὲ ἐκτείνου συμβουλαῖσ κρεῶν τε ἀγορασμοῖσ. πᾶσ γὰρ μέθυσοσ καὶ πορνοκόποσ πτωχεύσει, καὶ ἐνδύσεται διερρηγμένα καὶ ρακώδη πᾶσ ὑπνώδησ. ἄκουε, υἱέ, πατρὸσ τοῦ γεννήσαντόσ σε καὶ μὴ καταφρόνει ὅτι γεγήρακέ σου ἡ μήτηρ. ἀλήθειαν κτῆσαι καὶ μὴ ἀπώσῃ σοφίαν καὶ παιδείαν καὶ σύνεσιν. καλῶσ ἐκτρέφει πατὴρ δίκαιοσ, ἐπὶ δὲ υἱῷ σοφῷ εὐφραίνεται ἡ ψυχὴ αὐτοῦ. εὐφραινέσθω ὁ πατὴρ καὶ ἡ μήτηρ ἐπὶ σοί, καὶ χαιρέτω ἡ τεκοῦσά σε. δόσ μοι, υἱέ, σὴν καρδίαν, οἱ δὲ σοὶ ὀφθαλμοὶ ἐμὰσ ὁδοὺσ τηρείτωσαν. πίθοσ γὰρ τετρημένοσ ἐστὶν ἀλλότριοσ οἶκοσ, καὶ φρέαρ στενὸν ἀλλότριον. οὗτοσ γὰρ συντόμωσ ἀπολεῖται, καὶ πᾶσ παράνομοσ ἀναλωθήσεται. τίνι οὐαί̣ τίνι θόρυβοσ̣ τίνι κρίσεισ̣ τίνι δὲ ἀηδίαι καὶ λέσχαι̣ τίνι συντρίμματα διακενῆσ̣ τίνοσ πελιδνοὶ οἱ ὀφθαλμοί̣ οὐ τῶν ἐγχρονιζόντων ἐν οἴνοισ̣ οὐ τῶν ἰχνευόντων ποῦ πότοι γίνονται̣ μὴ μεθύσκεσθε ἐν οἴνοισ, ἀλλὰ ὁμιλεῖτε ἀνθρώποισ δικαίοισ καὶ ὁμιλεῖτε ἐν περιπάτοισ. ἐὰν γὰρ εἰσ τὰσ φιάλασ καὶ τὰ ποτήρια δῷσ τοὺσ ὀφθαλμούσ σου, ὕστερον περιπατήσεισ γυμνότεροσ ὑπέρου. τὸ δὲ ἔσχατον ὥσπερ ὑπὸ ὄφεωσ πεπληγὼσ ἐκτείνεται, καὶ ὥσπερ ὑπὸ κεράστου διαχεῖται αὐτῷ ὁ ἰόσ. οἱ ὀφθαλμοί σου ὅταν ἴδωσιν ἀλλοτρίαν, τὸ στόμα σου τότε λαλήσει σκολιά, καὶ κατακείσῃ ὥσπερ ἐν καρδίᾳ θαλάσσησ καὶ ὥσπερ κυβερνήτησ ἐν πολλῷ κλύδωνι. ἐρεῖσ δέ. τύπτουσί με καὶ οὐκ ἐπόνεσα, καὶ ἐνέπαιξάν μοι, ἐγὼ δὲ οὐκ ᾔδειν. πότε ὄρθροσ ἔσται, ἵνα ἐλθὼν ζητήσω μεθ̓ ὧν συνελεύσομαι̣ ΥΙΕ, μὴ ζηλώσῃσ κακοὺσ ἄνδρασ μηδὲ ἐπιθυμήσῃσ εἶναι μετ̓ αὐτῶν.

ψευδῆ γὰρ μελετᾷ ἡ καρδία αὐτῶν, καὶ πόνουσ τὰ χείλη αὐτῶν λαλεῖ. μετὰ σοφίασ οἰκοδομεῖται οἶκοσ καὶ μετὰ συνέσεωσ ἀνορθοῦται. μετὰ αἰσθήσεωσ ἐμπίπλανται ταμιεῖα ἐκ παντὸσ πλούτου τιμίου καὶ καλοῦ. κρείσσων σοφὸσ ἰσχυροῦ καὶ ἀνὴρ φρόνησιν ἔχων γεωργίου μεγάλου. μετὰ κυβερνήσεωσ γίνεται πόλεμοσ, βοήθεια δὲ μετὰ καρδίασ βουλευτικῆσ. σοφία καὶ ἔννοια ἀγαθὴ ἐν πύλαισ σοφῶν. σοφοὶ οὐκ ἐκκλίνουσιν ἐκ στόματοσ Κυρίου, ἀλλὰ λογίζονται ἐν συνεδρίοισ. ἀπαιδεύτοισ συναντᾷ θάνατοσ, ἀποθνήσκει δὲ ἄφρων ἐν ἁμαρτίαισ. ἀκαθαρσία δὲ ἀνδρὶ λοιμῷ ἐμμολυνθήσεται ἐν ἡμέρᾳ κακῇ καὶ ἐν ἡμέρᾳ θλίψεωσ, ἕωσ ἂν ἐκλίπῃ. ρῦσαι ἀγομένουσ εἰσ θάνατον καὶ ἐκπρίου κτεινομένουσ, μὴ φείσῃ. ἐὰν δὲ εἴπῃσ, οὐκ οἶδα τοῦτον, γίνωσκε ὅτι Κύριοσ καρδίασ πάντων γινώσκει, καὶ ὁ πλάσασ πνοὴν πᾶσιν, αὐτὸσ οἶδε πάντα, ὃσ ἀποδίδωσιν ἑκάστῳ κατὰ τὰ ἔργα αὐτοῦ. φάγε μέλι, υἱέ, ἀγαθὸν γὰρ κηρίον, ἵνα γλυκανθῇ σου ὁ φάρυγξ. οὕτωσ αἰσθήσῃ σοφίαν τῇ σῇ ψυχῇ. ἐὰν γὰρ εὕρῃσ, ἔσται καλὴ ἡ τελευτή σου, καὶ ἐλπίσ σε οὐκ ἐγκαταλείψει. μὴ προσαγάγῃσ ἀσεβῆ νομῇ δικαίων μηδὲ ἀπατηθῇσ χορτασίᾳ κοιλίασ. ἑπτάκισ γὰρ πεσεῖται δίκαιοσ καὶ ἀναστήσεται, οἱ δὲ ἀσεβεῖσ ἀσθενήσουσιν ἐν κακοῖσ. ἐὰν πέσῃ ὁ ἐχθρόσ σου, μὴ ἐπιχαρῇσ αὐτῷ, ἐν δὲ τῷ ὑποσκελίσματι αὐτοῦ μὴ ἐπαίρου. ὅτι ὄψεται Κύριοσ καὶ οὐκ ἀρέσει αὐτῷ, καὶ ἀποστρέψει τὸν θυμὸν αὐτοῦ ἀπ̓ αὐτοῦ. μὴ χαῖρε ἐπὶ κακοποιοῖσ, μηδὲ ζήλου ἁμαρτωλούσ. οὐ γὰρ μὴ γένηται ἔκγονα πονηρῷ, λαμπτὴρ δὲ ἀσεβῶν σβεσθήσεται. φοβοῦ τὸν Θεόν, υἱέ, καὶ βασιλέα καὶ μηθετέρῳ αὐτῶν ἀπειθήσῃσ. ἐξαίφνησ γὰρ τίσονται τοὺσ ἀσεβεῖσ, τὰσ δὲ τιμωρίασ ἀμφοτέρων τίσ γνώσεται̣ . α λόγον φυλασσόμενοσ υἱὸσ ἀπωλείασ ἐκτὸσ ἔσται, δεχόμενοσ δὲ ἐδέξατο αὐτόν. β μηδὲν ψεῦδοσ ἀπὸ γλώσσησ βασιλεῖ λεγέσθω, καὶ οὐδὲν ψεῦδοσ ἀπὸ γλώσσησ αὐτοῦ οὐ μὴ ἐξέλθῃ. γ μάχαιρα γλῶσσα βασιλέωσ καὶ οὐ σαρκίνη, ὃσ δ̓ ἂν παραδοθῇ, συντριβήσεται. δ ἐὰν γὰρ ὀξυνθῇ ὁ θυμὸσ αὐτοῦ, σὺν νεύροισ ἀνθρώπουσ ἀναλίσκει, καὶ ὀστᾶ ἀνθρώπων κατατρώγει, καὶ συγκαίει ὥσπερ φλόξ, ὥστε ἄβρωτα εἶναι νεοσσοῖσ ἀετῶν. ̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν . ε Τοὺσ ἐμοὺσ λόγουσ, υἱέ, φοβήθητι, καὶ δεξάμενοσ αὐτοὺσ μετανόει. τάδε λέγει ὁ ἀνὴρ τοῖσ πιστεύουσι Θεῷ, καὶ παύομαι. ἀφρονέστατοσ γάρ εἰμι ἁπάντων ἀνθρώπων, καὶ φρόνησισ ἀνθρώπων οὐκ ἔστιν ἐν ἐμοί. Θεὸσ δεδίδαχέ με σοφίαν, καὶ γνῶσιν ἁγίων ἔγνωκα. τίσ ἀνέβη εἰσ τὸν οὐρανὸν καὶ κατέβη̣ τίσ συνήγαγεν ἀνέμουσ ἐν κόλπῳ̣ τίσ συνέστρεψεν ὕδωρ ἐν ἱματίῳ̣ τίσ ἐκράτησε πάντων τῶν ἄκρων τῆσ γῆσ̣ τί ὄνομα αὐτῷ, ἢ τί ὄνομα τοῖσ τέκνοισ αὐτοῦ̣ πάντεσ γὰρ λόγοι Θεοῦ πεπυρωμένοι, ὑπερασπίζει δὲ αὐτὸσ τῶν εὐλαβουμένων αὐτόν. μὴ προσθῇσ τοῖσ λόγοισ αὐτοῦ, ἵνα μὴ ἐλέγξῃ σε καὶ ψευδὴσ γένῃ. δύο αἰτοῦμαι παρὰ σοῦ, μὴ ἀφέλῃσ μου χάριν πρὸ τοῦ ἀποθανεῖν με. μάταιον λόγον καὶ ψευδῆ μακράν μου ποίησον, πλοῦτον δὲ καὶ πενίαν μή μοι δῷσ, σύνταξόν δέ μοι τὰ δέοντα καὶ τὰ αὐτάρκη, ἵνα μὴ πλησθεὶσ ψευδὴσ γένωμαι καὶ εἴπω. τίσ με ὁρᾶ̣ ἢ πενηθεὶσ κλέψω καὶ ὀμόσω τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ. μὴ παραδῷσ οἰκέτην εἰσ χεῖρασ δεσπότου, μήποτε καταράσηταί σε καὶ ἀφανισθῇσ. ἔκγονον κακὸν πατέρα καταρᾶται, τὴν δὲ μητέρα οὐκ εὐλογεῖ. ἔκγονον κακὸν δίκαιον ἑαυτὸν κρίνει. τὴν δ̓ ἔξοδον αὐτοῦ οὐκ ἀπένιψεν. ἔκγονον κακὸν ὑψηλοὺσ ὀφθαλμοὺσ ἔχει, τοῖσ δὲ βλεφάροισ αὐτοῦ ἐπαίρεται. ἔκγονον κακὸν μαχαίρασ τοὺσ ὀδόντασ ἔχει καὶ τὰσ μύλασ τομίδασ, ὥστε ἀναλίσκειν καὶ κατεσθίειν τοὺσ ταπεινοὺσ ἀπὸ τῆσ γῆσ καὶ τοὺσ πένητασ αὐτῶν ἐξ ἀνθρώπων. ̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν . Ταῦτα δὲ λέγω ὑμῖν τοῖσ σοφοῖσ ἐπιγινώσκειν. αἰδεῖσθαι πρόσωπον ἐν κρίσει οὐ καλόν. ὁ εἰπὼν τὸν ἀσεβῆ. δίκαιόσ ἐστιν, ἐπικατάρατοσ λαοῖσ ἔσται καὶ μισητὸσ εἰσ ἔθνη. οἱ δὲ ἐλέγχοντεσ βελτίουσ φανοῦνται, ἐπ̓ αὐτοὺσ δὲ ἥξει εὐλογία. χείλη δὲ φιλήσουσιν ἀποκρινόμενα λόγουσ ἀγαθούσ. ἑτοίμαζε εἰσ τὴν ἔξοδον τὰ ἔργα σου καὶ παρασκευάζου εἰσ τὸν ἀγρὸν καὶ πορεύου κατόπισθέν μου καὶ ἀνοικοδομήσεισ τὸν οἶκον σου. μή ἴσθι ψευδὴσ μάρτυσ ἐπὶ σὸν πολίτην, μηδὲ πλατύνου σοῖσ χείλεσι. μὴ εἴπῃσ. ὃν τρόπον ἐχρήσατό μοι, χρήσομαι αὐτῷ, τίσομαι δὲ αὐτὸν ἅ με ἠδίκησεν. ὥσπερ γεώργιον ἀνὴρ ἄφρων, καὶ ὥσπερ ἀμπελὼν ἄνθρωποσ ἐνδεὴσ φρενῶν. ἐὰν ἀφῇσ αὐτόν, χερσωθήσεται καὶ χορτομανήσει ὅλοσ καὶ γίνεται ἐκλελειμμένοσ, οἱ δὲ φραγμοὶ τῶν λίθων αὐτοῦ κατασκάπτονται. ὕστερον ἐγὼ μετενόησα, ἐπέβλεψα τοῦ ἐκλέξασθαι παιδείαν, ὀλίγον νυστάζω, ὀλίγον δὲ καθυπνῶ, ὀλίγον δὲ ἐναγκαλίζομαι χερσὶ στήθη. ἐὰν δὲ τοῦτο ποιῇσ, ἥξει προπορευομένη ἡ πενία σου καὶ ἡ ἔνδειά σου ὥσπερ ἀγαθὸσ δρομεύσ. ̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν . Τῇ βδέλλῃ τρεῖσ θυγατέρεσ ἦσαν ἀγαπήσει ἀγαπώμεναι, καὶ αἱ τρεῖσ αὗται οὐκ ἐνεπίμπλασαν αὐτήν, καὶ ἡ τετάρτη οὐκ ἠρκέσθη εἰπεῖν. ἱκανόν. ᾅδησ καὶ ἔρωσ γυναικὸσ καὶ γῆ οὐκ ἐμπιπλαμένη ὕδατοσ καὶ ὕδωρ καὶ πῦρ οὐ μὴ εἴπωσιν. ἀρκεῖ. ὀφθαλμὸν καταγελῶντα πατρὸσ καὶ ἀτιμάζοντα γῆρασ μητρόσ, ἐκκόψαισαν αὐτὸν κόρακεσ ἐκ τῶν φαράγγων καὶ καταφάγοισαν αὐτὸν νεοσσοὶ ἀετῶν. τρία δέ ἐστι ἀδύνατά μοι νοῆσαι, καὶ τὸ τέταρτον οὐκ ἐπιγινώσκω. ἴχνη ἀετοῦ πετομένου καὶ ὁδοὺσ ὄφεωσ ἐπὶ πέτρασ καὶ τρίβουσ νηὸσ ποντοπορούσησ καὶ ὁδοὺσ ἀνδρὸσ ἐν νεότητι. τοιαύτη ὁδὸσ γυναικὸσ μοιχαλίδοσ, ἥ, ὅταν πράξῃ, ἀπονιψαμένη, οὐδέν φησι πεπραχέναι ἄτοπον. διὰ τριῶν σείεται ἡ γῆ, τὸ δὲ τέταρτον οὐ δύναται φέρειν. ἐὰν οἰκέτησ βασιλεύσῃ καὶ ἄφρων πλησθῇ σιτίων καὶ οἰκέτισ ἐὰν ἐκβάλῃ τὴν ἑαυτῆσ κυρίαν καὶ μισητὴ γυνὴ ἐὰν τύχῃ ἀνδρὸσ ἀγαθοῦ. τέσσαρα δὲ ἐλάχιστα ἐπὶ τῆσ γῆσ, ταῦτα δέ ἐστι σοφώτερα τῶν σοφῶν. οἱ μύρμηκεσ, οἷσ μὴ ἔστιν ἰσχὺσ καὶ ἑτοιμάζονται θέρουσ τὴν τροφήν. καὶ οἱ χοιρογρύλλιοι, ἔθνοσ οὐκ ἰσχυρόν, οἳ ἐποιήσαντο ἐν πέτραισ τοὺσ ἑαυτῶν οἴκουσ. ἀβασίλευτόν ἐστιν ἡ ἀκρὶσ καὶ στρατεύει ἀφ̓ ἑνὸσ κελεύσματοσ εὐτάκτωσ. καὶ καλαβώτησ χερσὶν ἐρειδόμενοσ καὶ εὐάλωτοσ ὢν κατοικεῖ ἐν ὀχυρώμασι βασιλέωσ. τρία δέ ἐστιν, ἃ εὐόδωσ πορεύεται, καὶ τέταρτον, ὃ καλῶσ διαβαίνει. σκύμνοσ λέοντοσ ἰσχυρότεροσ κτηνῶν, ὃσ οὐκ ἀποστρέφεται οὐδὲ καταπτήσσει κτῆνοσ, καὶ ἀλέκτωρ ἐμπεριπατῶν θηλείαισ εὔψυχοσ καὶ τράγοσ ἡγούμενοσ αἰπολίου καὶ βασιλεὺσ δημηγορῶν ἐν ἔθνει. ἐὰν πρόῃ σεαυτὸν ἐν εὐφροσύνῃ καὶ ἐκτείνῃσ τὴν χεῖρά σου μετὰ μάχησ, ἀτιμασθήσῃ. ἄμελγε γάλα, καὶ ἔσται βούτυρον. ἐὰν δὲ ἐκπιέζῃσ μυκτῆρασ, ἐξελεύσεται αἷμα. ἐὰν δὲ ἐξέλκῃσ λόγουσ, ἐξελεύσονται κρίσεισ καὶ μάχαι. ̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν . Οἱ ἐμοὶ λόγοι εἴρηνται ὑπὸ Θεοῦ, βασιλέωσ χρηματισμόσ, ὃν ἐπαίδευσεν ἡ μήτηρ αὐτοῦ. τί, τέκνον, τηρήσεισ̣ τί̣ ρήσεισ Θεοῦ. πρωτογενέσ, σοὶ λέγω, υἱέ. τί τέκνον ἐμῆσ κοιλίασ̣ τί τέκνον ἐμῶν εὐχῶν̣ μὴ δῷσ γυναιξὶ σὸν πλοῦτον, καὶ τὸν σὸν νοῦν καὶ βίον εἰσ ὑστεροβουλίαν. μετὰ βουλῆσ πάντα ποίει, μετὰ βουλῆσ οἰνοπότει. οἱ δυνάσται θυμώδεισ εἰσίν, οἶνον δὲ μὴ πινέτωσαν, ἵνα μὴ πιόντεσ ἐπιλάθωνται τῆσ σοφίασ καὶ ὀρθὰ κρῖναι οὐ μὴ δύνωνται τοὺσ ἀσθενεῖσ. δίδοτε μέθην τοῖσ ἐν λύπαισ καὶ οἶνον πίνειν τοῖσ ἐν ὀδύναισ, ἵνα ἐπιλάθωνται τῆσ πενίασ καὶ τῶν πόνων μὴ μνησθῶσιν ἔτι. ἄνοιγε σὸν στόμα λόγῳ Θεοῦ, καὶ κρῖνε πάντασ ὑγιῶσ. ἄνοιγε σὸν στόμα καὶ κρῖνε δικαίωσ, διάκρινε δὲ πένητα καὶ ἀσθενῆ. ΑΥΤΑΙ αἱ παιδεῖαι Σολομῶντοσ αἱ ἀδιάκριτοι, ἃσ ἐξεγράψαντο οἱ φίλοι Ἐζεκίου τοῦ βασιλέωσ τῆσ Ἰουδαίασ. ‐

Δόξα Θεοῦ κρύπτει λόγον, δόξα δὲ βασιλέωσ τιμᾷ πράγματα. οὐρανὸσ ὑψηλόσ, γῆ δὲ βαθεῖα, καρδία δὲ βασιλέωσ ἀνεξέλεγκτοσ. τύπτε ἀδόκιμον ἀργύριον, καὶ καθαρισθήσεται καθαρὸν ἅπαν. κτεῖνε ἀσεβεῖσ ἐκ προσώπου βασιλέωσ, καὶ κατορθώσει ἐν δικαιοσύνῃ ὁ θρόνοσ αὐτοῦ. μὴ ἀλαζονεύου ἐνώπιον βασιλέωσ, μηδὲ ἐν τόποισ δυναστῶν ὑφίστασο. κρεῖσσον γάρ σοι τὸ ρηθῆναι. ἀνάβαινε πρόσ με ἢ ταπεινῶσαί σε ἐν προσώπῳ δυνάστου. ἃ εἶδον οἱ ὀφθαλμοί σου, λέγε. μὴ πρόσπιπτε εἰσ μάχην ταχέωσ, ἵνα μὴ μεταμεληθῇσ ἐπ̓ ἐσχάτων. ἡνίκα ἄν σε ὀνειδίσῃ ὁ σὸσ φίλοσ, ἀναχώρει εἰσ τὰ ὀπίσω μὴ καταφρόνει, μή σε ὀνειδίσῃ μὲν ὁ φίλοσ, ἡ δὲ μάχη σου καὶ ἡ ἔχθρα οὐκ ἀπέσται, ἀλλὰ ἔσται σοι ἴση θανάτῳ. α χάρισ καὶ φιλία ἐλευθεροῖ, ἃσ τήρησον σεαυτῷ, ἵνα μὴ ἐπονείδιστοσ γένῃ, ἀλλὰ φύλαξον τὰσ ὁδούσ σου εὐσυναλλάκτωσ. μῆλον χρυσοῦν ἐν ὁρμίσκῳ σαρδίου, οὕτωσ εἰπεῖν λόγον. εἰσ ἐνώτιον χρυσοῦν καὶ σάρδιον πολυτελὲσ δέδεται, λόγοσ σοφὸσ εἰσ εὐήκοον οὖσ. ὥσπερ ἔξοδοσ χιόνοσ ἐν ἀμήτῳ κατὰ καῦμα ὠφελεῖ, οὕτωσ ἄγγελοσ πιστὸσ τοὺσ ἀποστείλαντασ αὐτόν. ψυχὰσ γὰρ τῶν αὐτῷ χρωμένων ὠφελεῖ. ὥσπερ ἄνεμοι καὶ νέφη καὶ ὑετοὶ ἐπιφανέστατα, οὕτωσ ὁ καυχώμενοσ ἐπὶ δόσει ψευδεῖ. ἐν μακροθυμίᾳ εὐοδία βασιλεῦσι, γλῶσσα δὲ μαλακὴ συντρίβει ὀστᾶ. μέλι εὑρὼν φάγε τὸ ἱκανόν, μήποτε πλησθεὶσ ἐξεμέσῃσ. σπάνιον εἴσαγε σὸν πόδα πρὸσ σεαυτοῦ φίλον, μήποτε πλησθείσ σου μισήσῃ σε. ρόπαλον καὶ μάχαιρα καὶ τόξευμα ἀκιδωτόν, οὕτωσ καὶ ἀνὴρ ὁ καταμαρτυρῶν τοῦ φίλου αὐτοῦ μαρτυρίαν ψευδῆ. ὁδὸσ κακοῦ καὶ ποὺσ παρανόμου ὀλεῖται ἐν ἡμέρᾳ κακῇ. ὥσπερ ὄξοσ ἕλκει ἀσύμφορον, οὕτωσ προσπεσὸν πάθοσ ἐν σώματι καρδίαν λυπεῖ. α ὥσπερ σὴσ ἐν ἱματίῳ καὶ σκώληξ ξύλῳ, οὕτωσ λύπη ἀνδρὸσ βλάπτει καρδίαν. ἐὰν πεινᾷ ὁ ἐχθρόσ σου, ψώμιζε αὐτόν, ἐὰν διψᾷ, πότιζε αὐτόν. τοῦτο γὰρ ποιῶν ἄνθρακασ πυρὸσ σωρεύσεισ ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ, ὁ δὲ Κύριοσ ἀνταποδώσει σοι ἀγαθά. ἄνεμοσ Βορέασ ἐξεγείρει νέφη, πρόσωπον δὲ ἀναιδὲσ γλῶσσαν ἐρεθίζει. κρεῖσσον οἰκεῖν ἐπὶ γωνίασ δώματοσ ἢ μετὰ γυναικὸσ λοιδόρου ἐν οἰκίᾳ κοινῇ. ὥσπερ ὕδωρ ψυχρὸν ψυχῇ διψώσῃ προσηνέσ, οὕτωσ ἀγγελία ἀγαθὴ ἐκ γῆσ μακρόθεν. ὥσπερ εἴ τισ πηγὴ φράσσοι καὶ ὕδατοσ ἔξοδον λυμαίνοιτο, οὕτωσ ἄκοσμον δίκαιον πεπτωκέναι ἐνώπιον ἀσεβοῦσ. ἐσθίειν μέλι πολὺ οὐ καλόν, τιμᾶ δὲ χρὴ λόγουσ ἐνδόξουσ. ὥσπερ πόλισ τὰ τείχει καταβεβλημένη καὶ ἀτείχιστοσ, οὕτωσ ἀνὴρ ὃσ οὐ μετὰ βουλῆσ τι πράσσει. ΩΣΠΕΡ δρόσοσ ἐν ἀμήτῳ καὶ ὥσπερ ὑετὸσ ἐν θέρει, οὕτωσ οὐκ ἔστιν ἄφρονι τιμή.

ὥσπερ ὄρνεα πέταται καὶ στρουθοί, οὕτωσ ἀρὰ ματαία οὐκ ἐπελεύσεται οὐδενί. ὥσπερ μάστιξ ἵππῳ καὶ κέντρον ὄνῳ, οὕτωσ ράβδοσ ἔθνει παρανόμῳ. μὴ ἀποκρίνου ἄφρονι πρὸσ τὴν ἐκείνου ἀφροσύνην, ἵνα μὴ ὅμοιοσ γένῃ αὐτῷ. ἀλλὰ ἀποκρίνου ἄφρονι κατὰ τὴν ἀφροσύνην αὐτοῦ, ἵνα μὴ φαίνηται σοφόσ παῤ ἑαυτῷ. ἐκ τῶν ὁδῶν ἑαυτοῦ ὄνειδοσ ποιεῖται ὁ ἀποστείλασ δἰ ἀγγέλου ἄφρονοσ λόγον. ἀφελοῦ πορείαν σκελῶν καὶ παρανομίαν ἐκ στόματοσ ἀφρόνων. ὃσ ἀποδεσμεύει λίθον ἐν σφενδόνῃ, ὅμοιόσ ἐστι τῷ διδόντι ἄφρονι δόξαν. ἄκανθαι φύονται ἐν χειρὶ μεθύσου, δουλεία δὲ ἐν χειρὶ τῶν ἀφρόνων. πολλὰ χειμάζεται πᾶσα σάρξ ἀφρόνων. συντρίβεται γὰρ ἡ ἔκστασισ αὐτῶν. ὥσπερ κύων ὅταν ἐπέλθῃ ἐπὶ τὸν ἑαυτοῦ ἔμετον καὶ μισητὸσ γένηται, οὕτωσ ἄφρων τῇ ἑαυτοῦ κακίᾳ ἀναστρέψασ ἐπὶ τὴν ἑαυτοῦ ἁμαρτίαν. α ἔστιν αἰσχύνη ἐπάγουσα ἁμαρτίαν, καί ἐστιν αἰσχύνη δόξα καὶ χάρισ. εἶδον ἄνδρα δόξαντα παῤ αὑτῷ σοφὸν εἶναι, ἐλπίδα μέντοι ἔσχε μᾶλλον ἄφρων αὐτοῦ. λέγει ὀκνηρὸσ ἀποστελλόμενοσ εἰσ ὁδόν. λέων ἐν ταῖσ ὁδοῖσ, ἐν δὲ ταῖσ πλατείαισ φονευταί. ὥσπερ θύρα στρέφεται ἐπὶ τοῦ στρόφιγγοσ, οὕτωσ ὀκνηρὸσ ἐπὶ τῆσ κλίνησ αὐτοῦ. κρύψασ ὀκνηρὸσ τὴν χεῖρα ἐν τῷ κόλπῳ αὐτοῦ, οὐ δυνήσεται ἐπενεγκεῖν ἐπὶ στόμα. σοφώτεροσ ἑαυτῷ ὀκνηρὸσ φαίνεται τοῦ ἐν πλησμονῇ ἀποκομίζοντοσ ἀγγελίαν. ὥσπερ ὁ κρατῶν κέρκου κυνόσ, οὕτωσ ὁ προεστὼσ ἀλλοτρίασ κρίσεωσ. ὥσπερ οἱ ἰώμενοι προβάλλουσι λόγουσ εἰσ ἀνθρώπουσ, ὁ δὲ ἀπαντήσασ τῷ λόγῳ πρῶτοσ ὑποσκελισθήσεται, οὕτωσ πάντεσ οἱ ἐνεδρεύοντεσ τοὺσ ἑαυτῶν φίλουσ, ὅταν δὲ ὁραθῶσι, λέγουσι ὅτι παίζων ἔπραξα. ἐν πολλοῖσ ξύλοισ θάλλει πῦρ, ὅπου δὲ οὐκ ἔστι δίθυμοσ, ἡσυχάζει μάχη. ἐσχάρα ἄνθραξι καὶ ξύλα πυρί, ἀνὴρ δὲ λοίδοροσ εἰσ ταραχὴν μάχησ. λόγοι κερκώπων μαλακοί, οὗτοι δὲ τύπτουσιν εἰσ ταμιεῖα σπλάγχνων. ἀργύριον διδόμενον μετὰ δόλου, ὥσπερ ὄστρακον ἡγητέον. χείλη λεῖα καρδίαν καλύπτει λυπηράν. χείλεσι πάντα ἐπινεύει ἀποκλαιόμενοσ ἐχθρόσ, ἐν δὲ τῇ καρδίᾳ τεκταίνεται δόλουσ. ἐάν σου δέηται ὁ ἐχθρὸσ μεγάλῃ τῇ φωνῇ, μὴ πεισθῆσ, ἑπτὰ γάρ εἰσι πονηρίαι ἐν τῇ ψυχῇ αὐτοῦ. ὁ κρύπτων ἔχθραν συνίστησι δόλον, ἐκκαλύπτει δὲ τὰσ ἑαυτοῦ ἁμαρτίασ εὔγνωστοσ ἐν συνεδρίοισ. ὁ ὀρύσσων βόθρον τῷ πλησίον ἐμπεσεῖται εἰσ αὐτόν, ὁ δὲ κυλίων λίθον ἐφ̓ ἑαυτὸν κυλίει. γλῶσσα ψευδὴσ μισεῖ ἀλήθειαν, στόμα δὲ ἄστεγον ποιεῖ ἀκαταστασίασ. ΜΗ καυχῶ τὰ εἰσ αὔριον, οὐ γὰρ γινώσκεισ τί τέξεται ἡ ἐπιοῦσα.

ἐγκωμιαζέτω σε ὁ πέλασ καὶ μὴ τὸ σὸν στόμα, ἀλλότριοσ καὶ μὴ τὰ σὰ χείλη. βαρὺ λίθοσ καὶ δυσβάστακτον ἄμμοσ, ὀργὴ δὲ ἄφρονοσ βαρυτέρα ἀμφοτέρων. ἀνελεήμων θυμὸσ καὶ ὀξεῖα ὀργή, ἀλλ̓ οὐδένα ὑφίσταται ζῆλοσ. κρείσσουσ ἔλεγχοι ἀποκεκαλυμμένοι κρυπτομένησ φιλίασ. ἀξιοπιστόστερά εἰσι τραύματα φίλου ἢ ἐκούσια φιλήματα ἐχθροῦ. ψυχὴ ἐν πλησμονῇ οὖσα κηρίοισ ἐμπαίζει, ψυχῇ δὲ ἐνδεεῖ καὶ τὰ πικρὰ γλυκέα φαίνεται. ὥσπερ ὅταν ὄρνεον καταπετασθῇ ἐκ τῆσ ἰδίασ νοσσιᾶσ, οὕτωσ ἄνθρωποσ δουλοῦται ὅταν ἀποξενωθῇ ἐκ τῶν ἰδίων τόπων. μύροισ καὶ οἴνοισ καὶ θυμιάμασι τέρπεται καρδία, καταρρήγνυται δὲ ὑπὸ συμπτωμάτων ψυχή. φίλον σὸν ἢ φίλον πατρῷον μὴ ἐγκαταλίπῃσ, εἰσ δὲ τὸν οἶκον τοῦ ἀδελφοῦ σου μὴ εἰσέλθησ ἀτυχῶν. κρείσσων φίλοσ ἐγγὺσ ἢ ἀδελφὸσ μακρὰν οἰκῶν. σοφὸσ γίνου, υἱέ, ἵνα σου εὐφραίνηται ἡ καρδία, καὶ ἀπόστρεψον ἀπὸ σοῦ ἐπονειδίστουσ λόγουσ. πανοῦργοσ κακῶν ἐπερχομένων ἀπεκρύβη, ἄφρονεσ δὲ ἐπελθόντεσ ζημίαν τίσουσιν. ἀφελοῦ τὸ ἱμάτιον αὐτοῦ, παρῆλθε γὰρ ὑβριστήσ, ὅστισ τὰ ἀλλότρια λυμαίνεται. ὃσ ἂν εὐλογῇ φίλον τὸ πρωί̈ μεγάλῃ τῇ φωνῇ, καταρωμένου οὐδὲν διαφέρειν δόξει. σταγόνεσ ἐκβάλλουσιν ἄνθρωπον ἐν ἡμέρᾳ χειμερινῇ ἐκ τοῦ οἴκου αὐτοῦ, ὡσαύτωσ καὶ γυνὴ λοίδοροσ ἐκ τοῦ ἱδίου οἴκου. Βορέασ σκληρὸσ ἄνεμοσ, ὀνόματι δὲ ἐπιδέξιοσ καλεῖται. σίδηροσ σίδηρον ὀξύνει, ἀνὴρ δὲ παροξύνει πρόσωπον ἑταίρου. ὃσ φυτεύει συκῆν φάγεται τοὺσ καρποὺσ αὐτῆσ, ὃσ δὲ φυλάσσει τὸν ἑαυτοῦ κύριον, τιμηθήσεται. ὥσπερ οὐκ ὅμοια πρόσωπα προσώποισ, οὕτωσ οὐδὲ αἱ διάνοιαι τῶν ἀνθρώπων. ᾅδησ καὶ ἀπώλεια οὐκ ἐμπίμπλανται, ὡσαύτωσ καὶ οἱ ὁφθαλμοὶ τῶν ἀνθρώπων ἄπληστοι. α βδέλυγμα Κυρίῳ στηρίζων ὀφθαλμόν, καὶ οἱ ἀπαίδευτοι ἀκρατεῖσ γλώσσῃ. δοκίμιον ἀργυρῷ καὶ χρυσῷ πύρωσισ, ἀνὴρ δὲ δοκιμάζεται διὰ στόματοσ ἐγκωμιαζόντων αὐτόν. α καρδία ἀνόμου ἐκζητεῖ κακά, καρδία δὲ εὐθὴσ ἐκζητεῖ γνῶσιν. ἐὰν μαστιγοῖσ ἄφρονα ἐν μέσῳ συνεδρίου ἀτιμάζων, οὐ μὴ περιέλῃσ τὴν ἀφροσύνην αὐτοῦ. γνωστῶσ ἐπιγνώσῃ ψυχὰσ ποιμνίου σου καὶ ἐπιστήσεισ καρδίαν σου σαῖσ ἀγέλαισ. ὅτι οὐκ εἰσ τὸν αἰῶνα ἀνδρὶ κράτοσ καὶ ἰσχύσ, οὐδὲ παραδίδωσιν ἐκ γενεᾶσ εἰσ γενεάν. ἐπιμελοῦ τῶν ἐν τῷ πεδίῳ χλωρῶν καὶ κερεῖσ πόαν, καὶ σύναγε χόρτον ὀρεινόν, ἵνα ἔχῃσ πρόβατα εἰσ ἱματισμόν. τίμα πεδίον, ἵνα ὦσί σοι ἄρνεσ. υἱέ, παῤ ἐμοῦ ἔχεισ ρήσεισ ἰσχυρὰσ εἰσ τὴν ζωήν σου καὶ εἰσ τὴν ζωὴν σῶν θεραπόντων. ΦΕΥΓΕΙ ἀσεβὴσ μηδενὸσ διώκοντοσ, δίκαιοσ δὲ ὥσπερ λέων πέποιθε.

δἰ ἁμαρτίασ ἀσεβῶν κρίσεισ ἐγείρονται, ἀνὴρ δὲ πανοῦργοσ κατασβέσει αὐτάσ. ἀνδρεῖοσ ἐν ἀσεβείαισ συκοφαντεῖ πτωχούσ. ὥσπερ ὑετὸσ λάβροσ καὶ ἀνωφελήσ, οὕτωσ οἱ ἐγκαταλείποντεσ τὸν νόμον ἐγκωμιάζουν ἀσέβειαν, οἱ δὲ ἀγαπῶντεσ τὸν νόμον περιβάλλουσιν ἑαυτοῖσ τεῖχοσ. ἄνδρεσ κακοὶ οὐ νοήσουσι κρίμα, οἱ δὲ ζητοῦντεσ τὸν Κύριον συνήσουσιν ἐν παντί. κρείσσων πτωχὸσ πορευόμενοσ ἐν ἀληθείᾳ, πλουσίου ψευδοῦσ. φυλάσσει νόμον υἱὸσ συνετόσ, ὃσ δὲ ποιμαίνει ἀσωτίαν ἀτιμάζει πατέρα. ὁ πληθύνων τὸν πλοῦτον αὐτοῦ μετὰ τόκων καὶ πλεονασμῶν, τῷ ἐλεῶντι πτωχοὺσ συνάγει αὐτόν. ὁ ἐκκλίνων τὸ οὖσ αὐτοῦ μὴ εἰσακοῦσαι νόμου, καὶ αὐτὸσ τὴν προσευχὴν αὐτοῦ ἐβδέλυκται. ὃσ πλανᾷ εὐθεῖσ ἐν ὁδῷ κακῇ, εἰσ διαφθορὰν αὐτὸσ ἐμπεσεῖται. οἱ δὲ ἄνομοι διελεύσονται ἀγαθά, καὶ οὐκ εἰσελεύσονται εἰσ αὐτά. σοφὸσ παῤ ἑαυτῷ ἀνὴρ πλούσιοσ, πένησ δὲ νοήμων καταγνώσεται αὐτοῦ. διὰ βοήθειαν δικαίων πολλὴν γίνεται δόξα, ἐν δὲ τόποισ ἀσεβῶν ἁλίσκονται ἄνθρωποι. ὁ ἐπικαλύπτων ἀσέβειαν ἑαυτοῦ οὐκ εὐοδωθήσεται, ὁ δὲ ἐξηγούμενοσ ἐλέγχουσ ἀγαπηθήσεται. μακάριοσ ἀνήρ, ὃσ καταπτήσσει πάντα δἰ εὐλάβειαν, ὁ δὲ σκληρὸσ τὴν καρδίαν ἐμπεσεῖται κακοῖσ. λέων πεινῶν καὶ λύκοσ διψῶν, ὃσ τυραννεῖ, πτωχὸσ ὤν, ἔθνουσ πενιχροῦ. βασιλεὺσ ἐνδεὴσ προσόδων μέγασ συκοφάντησ, ὁ δὲ μισῶν ἀδικίαν μακρὸν χρόνον ζήσεται. ἄνδρα τὸν ἐν αἰτίᾳ φόνου ὁ ἐγγυώμενοσ, φυγὰσ ἔσται καὶ οὐκ ἐν ἀσφαλείᾳ. α παίδευε υἱὸν καὶ ἀγαπήσει σε, καὶ δώσει κόσμον τῇ σῆ ψυχῇ. οὐ μὴ ὑπακούσει ἔθνει παρανόμῳ. ὁ πορευόμενοσ δικαίωσ βεβοήθηται, ὁ δὲ σκολιαῖσ ὁδοῖσ πορευόμενοσ ἐμπλακήσεται. ὁ ἐργαζόμενοσ τὴν ἑαυτοῦ γῆν πλησθήσεται ἄρτων, ὁ δὲ διώκων σχολὴν πλησθήσεται πενίασ. ἀνὴρ ἀξιόπιστοσ πολλὰ εὐλογηθήσεται, ὁ δὲ κακὸσ οὐκ ἀτιμώρητοσ ἔσται. ὃσ οὐκ αἰσχύνεται πρόσωπα δικαίων, οὐκ ἀγαθόσ. ὁ τοιοῦτοσ ψωμοῦ ἄρτου ἀποδώσεται ἄνδρα. σπεύδει πλουτεῖν ἀνὴρ βάσκανοσ, καὶ οὐκ οἶδεν ὅτι ἐλεήμων κρατήσει αὐτοῦ. ὁ ἐλέγχων ἀνθρώπου ὁδοὺσ χάριτασ ἕξει μᾶλλον τοῦ γλωσσοχαριτοῦντοσ. ὃσ ἀποβάλλεται πατέρα ἢ μητέρα, καὶ δοκεῖ μὴ ἁμαρτάνειν, οὗτοσ κοινωνόσ ἐστιν ἀνδρὸσ ἀσεβοῦσ. ἄπιστοσ ἀνὴρ κρίνει εἰκῆ, ὃσ δὲ πέποιθεν ἐπὶ Κύριον ἐν ἐπιμελείᾳ ἔσται. ὃσ πέποιθε θρασείᾳ καρδίᾳ, ὁ τοιοῦτοσ ἄφρων. ὃσ δὲ πορεύεται σοφίᾳ σωθήσεται. ὃσ δίδωσι πτωχοῖσ, οὐκ ἐνδεηθήσεται, ὃσ δὲ ἀποστρέφει τὸν ὀφθαλμὸν αὐτοῦ, ἐν πολλῇ ἀπορίᾳ ἔσται. ἐν τόποισ ἀσεβῶν στένουσι δίκαιοι, ἐν δὲ τῇ ἐκείνων ἀπωλείᾳ πληθυνθήσονται δίκαιοι. ΚΡΕΙΣΣΩΝ ἀνὴρ ἐλέγχων ἀνδρὸσ σκληροτραχήλου, ἐξαπίνησ γὰρ φλεγομένου αὐτοῦ οὐκ ἔστιν ἴασισ.

ἐγκωμιαζομένων δικαίων εὐφρανθήσονται λαοί, ἀρχόντων δὲ ἀσεβῶν στένουσιν ἄνδρεσ. ἀνδρὸσ φιλοῦντοσ σοφίαν εὐφραίνεται πατὴρ αὐτοῦ, ὃσ δὲ ποιμαίνει πόρνασ, ἀπολεῖ πλοῦτον. βασιλεὺσ δίκαιοσ ἀνίστησι χώραν, ἀνὴρ δὲ παράνομοσ κατασκάπτει. ὃσ παρασκευάζεται ἐπὶ πρόσωπον τοῦ ἑαυτοῦ φίλουσ δίκτυον, περιβάλλει αὐτὸ τοῖσ ἑαυτοῦ ποσίν. ἁμαρτάνοντι ἀνδρὶ μεγάλη παγίσ, δίκαιοσ δὲ ἐν χαρᾷ καὶ ἐν εὐφροσύνῃ ἔσται. ἐπίσταται δίκαιοσ κρίνειν πενιχροῖσ, ὁ δὲ ἀσεβὴσ οὐ νοεῖ γνῶσιν, καὶ πτωχῷ οὐχ ὑπάρχει νοῦσ ἐπιγνώμων. ἄνδρεσ ἄνομοι ἐξέκαυσαν πόλιν, σοφοὶ δὲ ἐπέστρεψαν ὀργήν. ἀνὴρ σοφὸσ κρινεῖ ἔθνη, ἀνὴρ δὲ φαῦλοσ ὀργιζόμενοσ καταγελᾶται καὶ οὐ καταπτήσσει. ἄνδρεσ αἱμάτων μέτοχοι μισοῦσιν ὅσιον, οἱ δὲ εὐθεῖσ ἐκζητήσουσι ψυχὴν αὐτοῦ. ὅλον τὸν θυμὸν αὐτοῦ ἐκφέρει ἄφρων, σοφὸσ δὲ ταμιεύεται κατὰ μέροσ. βασιλέωσ ὑπακούοντοσ λόγον ἄδικον, πάντεσ οἱ ὑπ̓ αὐτὸν παράνομοι. δανειστοῦ καὶ χρεωφειλέτου ἀλλήλοισ συνελθόντων, ἐπισκοπὴν ἀμφοτέρων ποιεῖται ὁ Κύριοσ. βασιλέωσ ἐν ἀληθείᾳ κρίνοντοσ πτωχούσ, ὁ θρόνοσ αὐτοῦ εἰσ μαρτύριον κατασταθήσεται. πληγαὶ καὶ ἔλεγχοι διδόασι σοφίαν, παῖσ δὲ πλανώμενοσ αἰσχύνει γονεῖσ αὐτοῦ. πολλῶν ὄντων ἀσεβῶν πολλαὶ γίνονται ἁμαρτίαι, οἱ δὲ δίκαιοι ἐκείνων πιπτόντων κατάφοβοι γίνονται. παίδευε υἱόν σου, καὶ ἀναπαύσει σε, καὶ δώσει κόσμον τῇ ψυχῇ σου. οὐ μὴ ὑπάρξῃ ἐξηγητὴσ ἔθνει παρανόμῳ, ὁ δὲ φυλάσσων τὸν νόμον μακαριστόσ. λόγοισ οὐ παιδευθήσεται οἰκέτησ σκληρόσ. ἐὰν γὰρ καὶ νοήσῃ, ἀλλ̓ οὐχ ὑπακούσεται. ἐὰν ἴδῃσ ἄνδρα ταχὺν ἐν λόγοισ, γίνωσκε ὅτι ἐλπίδα ἔχει μᾶλλον ὁ ἄφρων αὐτοῦ. ὃσ κατασπαταλᾷ ἐκ παιδόσ, οἰκέτησ ἔσται, ἔσχατον δὲ ὀδυνηθήσεται ἐφ̓ ἑαυτῷ. ἀνὴρ θυμώδησ ὀρύσσει νεῖκοσ, ἀνὴρ δὲ ὀργίλοσ ἐξώρυξεν ἁμαρτίαν. ὕβρισ ἄνδρα ταπεινοῖ, τοὺσ δὲ ταπεινόφρονασ ἐρείδει δόξῃ Κύριοσ. ὃσ μερίζεται κλέπτῃ, μισεῖ τὴν ἑαυτοῦ ψυχήν. ἐὰν δὲ ὅρκου προτεθέντοσ ἀκούσαντεσ μὴ ἀναγγείλωσι, φοβηθέντεσ καὶ αἰσχυνθέντεσ ἀνθρώπουσ ὑπεσκελίσθησαν. ὁ δὲ πεποιθὼσ ἐπὶ Κυρίῳ εὐφρανθήσεται. ἀσέβεια ἀνδρὶ δίδωσι σφάλμα, ὃσ δὲ πέποιθεν ἐπὶ τῷ δεσπότῃ, σωθήσεται. πολλοὶ θεραπεύουσι πρόσωπα ἡγουμένων, παρὰ δὲ Κυρίου γίνεται τὸ δίκαιον ἀνδρί. βδέλυγμα δικαίοισ ἀνὴρ ἄδικοσ, βδέλυγμα δὲ ἀνόμῳ κατευθύνουσα ὁδόσ. ̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν . Γυναῖκα ἀνδρείαν τίσ εὑρήσει̣ τιμιωτέρα δέ ἐστι λίθων πολυτελῶν ἡ τοιαύτη. θάρσει ἐπ̓ αὐτῇ ἡ καρδία τοῦ ἀνδρὸσ αὐτῆσ, ἡ τοιαύτη καλῶν σκύλων οὐκ ἀπορήσει. ἐνεργεῖ γὰρ τῷ ἀνδρὶ ἀγαθὰ πάντα τὸν βίον. μηρυομένη ἔρια καὶ λίνον ἐποίησεν εὔχρηστον ταῖσ χερσὶν αὐτῆσ. ἐγένετο ὡσεὶ ναῦσ ἐμπορευομένη μακρόθεν, συνάγει δὲ αὐτῆσ τὸν πλοῦτον. καὶ ἀνίσταται ἐκ νυκτῶν καὶ ἔδωκε βρώματα τῷ οἴκῳ καὶ ἔργα ταῖσ θεραπαίναισ. θεωρήσασα γεώργιον ἐπρίατο, ἀπὸ δὲ καρπῶν χειρῶν αὐτῆσ κατεφύτευσε κτῆμα. ἀναζωσαμένη ἰσχυρῶσ τὴν ὀσφὺν αὐτῆσ ἤρεισε τοὺσ βραχίονασ αὐτῆσ εἰσ ἔργον. ἐγεύσατο ὅτι καλόν ἐστι τὸ ἐργάζεσθαι, καὶ οὐκ ἀποσβέννυται ὁ λύχνοσ αὐτῆσ ὅλην τὴν νύκτα. τοὺσ πήχεισ αὐτῆσ ἐκτείνει ἐπὶ τὰ συμφέροντα, τὰσ δὲ χεῖρασ αὐτῆσ ἐρείδει εἰσ ἄτρακτον. χεῖρασ δὲ αὐτῆσ διήνοιξε πένητι, καρπὸν δὲ ἐξέτεινε πτωχῷ. οὐ φροντίζει τῶν ἐν οἴκῳ ὁ ἀνὴρ αὐτῆσ, ὅταν που χρονίζῃ. πάντεσ γὰρ οἱ παῤ αὐτῆσ ἐνδεδυμένοι εἰσί. δισσὰσ χλαίνασ ἐποίησε τῷ ἀνδρὶ αὐτῆσ, ἐκ δὲ βύσσου καὶ πορφύρασ ἑαυτῇ ἐνδύματα. περίβλεπτοσ δὲ γίνεται ὁ ἀνὴρ αὐτῆσ ἐν πύλαισ, ἡνίκα ἂν καθίση ἐν συνεδρίῳ μετὰ τῶν γερόντων κατοίκων τῆσ γῆσ. σινδόνασ ἐποίησε καὶ ἀπέδοτο τοῖσ Φοίνιξι, περιζώματα δὲ τοῖσ Χαναναίοισ. ἰσχὺν καὶ εὐπρέπειαν ἐνεδύσατο καὶ εὐφράνθη ἐν ἡμέραισ ἐσχάταισ. στόμα αὐτῆσ διήνοιξε προσεχόντωσ καὶ ἐννόμωσ, καὶ τάξιν ἐστείλατο τῇ γλώσσῃ αὐτῆσ. στεγναὶ διατριβαὶ οἴκων αὐτῆσ, σῖτα δὲ ὀκνηρὰ οὐκ ἔφαγε. τὸ στόμα δὲ ἀνοίγει σοφῶσ καὶ νομοθέσμωσ, ἡ δὲ ἐλεημοσύνη αὐτῆσ ἀνέστησε τὰ τέκνα αὐτῆσ καὶ ἐπλούτησαν, καὶ ὁ ἀνὴρ αὐτῆσ ᾔνεσεν αὐτήν. Πολλαὶ θυγατέρεσ ἐκτήσαντο πλοῦτον, πολλαὶ ἐποίησαν δύναμιν, σὺ δὲ ὑπέρκεισαι καὶ ὑπερῇρασ πάσασ. ψευδεῖσ ἀρέσκειαι καὶ μάταιον κάλλοσ γυναικόσ. γυνὴ γὰρ συνετὴ εὐλογεῖται, φόβον δὲ Κυρίου αὕτη αἰνείτω. δότε αὐτῇ ἀπὸ καρπῶν χειλέων αὐτῆσ, καὶ αἰνείσθω ἐν πύλαισ ὁ ἀνὴρ αὐτῆσ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Septuagint, Liber Proverbiorum

(70인역 성경, 잠언)

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION