Septuagint, Liber Iob 26:

ΥΠΟΛΑΒΩΝ δὲ Ἰὼβ λέγει. τίνι πρόσκεισαι ἢ τίνι μέλλεισ βοηθεῖν̣ πότερον, οὐχ ᾧ πολλὴ ἰσχὺσ καὶ ᾧ βραχίων κραταιόσ ἐστι̣ τίνι συμβεβούλευσαι̣ οὐχ ᾧ πᾶσα σοφία̣ τίνι ἐπακολουθήσεισ̣ οὐχ ᾧ μεγίστη δύναμισ̣ τίνι ἀνήγγειλασ ρήματα̣ πνοὴ δὲ τίνοσ ἐστὶν ἡ ἐλθοῦσα ἐκ σοῦ̣ μὴ γίγαντεσ μαιωθήσονται ὑποκάτωθεν ὕδατοσ καὶ τῶν γειτόνων αὐτοῦ̣ γυμνὸσ ὁ ᾅδησ ἐνώπιον αὐτοῦ, καὶ οὐκ ἔστι περιβόλαιον τῇ ἀπωλείᾳ. ἐκτείνων βορέαν ἐπ̓ οὐδέν, κρεμάζων γῆν ἐπὶ οὐδενόσ. δεσμεύων ὕδωρ ἐν νεφέλαισ αὐτοῦ, καὶ οὐκ ἐρράγη νέφοσ ὑποκάτω αὐτοῦ. ὁ κρατῶν πρόσωπον θρόνου, ἐκπετάζων ἐπ̓ αὐτὸν νέφοσ αὐτοῦ. πρόσταγμα ἐγύρωσεν ἐπὶ πρόσωπον ὕδατοσ μέχρι συντελείασ φωτὸσ μετὰ σκότουσ. στῦλοι οὐρανοῦ ἐπετάσθησαν καὶ ἐξέστησαν ἀπὸ τῆσ ἐπιτιμήσεωσ αὐτοῦ. ἰσχύϊ κατέπαυσε τὴν θάλασσαν, ἐπιστήμῃ δὲ ἔστρωσε τὸ κῆτοσ. κλεῖθρα δὲ οὐρανοῦ δεδοίκασιν αὐτόν, προστάγματι δὲ ἐθανάτωσε δράκοντα ἀποστάτην. ἰδοὺ ταῦτα μέρη ὁδοῦ αὐτοῦ, καὶ ἐπὶ ἰκμάδα λόγου ἀκουσόμεθα ἐν αὐτῷ. σθένοσ δὲ βροντῆσ αὐτοῦ τίσ οἶδεν ὁπότε ποιήσει̣