Septuagint, Liber Iob 23:

ΥΠΟΛΑΒΩΝ δὲ Ἰὼβ λέγει. καὶ δὴ οἶδα ὅτι ἐκ χειρόσ μου ἡ ἔλεγξίσ ἐστι, καὶ ἡ χεὶρ αὐτοῦ βαρεῖα γέγονεν ἐπ̓ ἐμῷ στεναγμῷ. τίσ δ̓ ἄρα γνοίη ὅτι εὕροιμι αὐτὸν καὶ ἔλθοιμι εἰσ τέλοσ̣ εἴποιμι δὲ ἐμαυτοῦ κρίμα, τὸ δὲ στόμα μου ἐμπλήσαι ἐλέγχων. γνοίην δὲ ἰάματα, ἅ μοι ἐρεῖ, αἰσθοίμην δέ τίνα μοι ἀπαγγελεῖ. καὶ ἐν πολλῇ ἰσχύϊ ἐπελεύσεταί μοι, εἶτα ἐν ἀπειλῇ μοι οὐ χρήσεται. ἀλήθεια γὰρ καὶ ἔλεγχοσ παῤ αὐτοῦ, ἐξαγάγοι δὲ εἰσ τέλοσ τὸ κρίμα μου. εἰσ γὰρ πρῶτα πορεύσομαι καὶ οὐκέτι εἰμί. τὰ δὲ ἐπ̓ ἐσχάτοισ τί οἶδα̣ ἀριστερὰ ποιήσαντοσ αὐτοῦ καὶ οὐ κατέσχον. περιβαλεῖ δεξιά, καὶ οὐκ ὄψεται. εἶδε γὰρ ἤδη ὁδόν μου, διέκρινε δέ με ὥσπερ τὸ χρυσίον. ἐξελεύσομαι δὲ ἐν ἐντάλμασιν αὐτοῦ, ὁδοὺσ γὰρ αὐτοῦ ἐφύλαξα καὶ οὐ μὴ ἐκκλίνω ἀπὸ ἐνταλμάτων αὐτοῦ καὶ οὐ μὴ παρέλθω, ἐν δὲ κόλπῳ μου ἔκρυψα ρήματα αὐτοῦ. εἰ δὲ καὶ αὐτὸσ ἔκρινεν οὕτωσ, τίσ ἐστιν ὁ ἀντειπὼν αὐτῷ̣ ὃ γὰρ αὐτὸσ ἠθέλησε, καὶ ἐποίησε. διὰ τοῦτο ἐπ̓ αὐτῷ ἐσπούδακα, νουθετούμενοσ δὲ ἐφρόντισα αὐτοῦ. ἐπὶ τούτῳ ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ κατασπουδασθῶ. κατανοήσω καὶ πτοηθήσομαι ἐξ αὐτοῦ. Κύριοσ δὲ ἐμαλάκυνε τὴν καρδίαν μου, ὁ δὲ Παντοκράτωρ ἐσπούδασέ με. οὐ γὰρ ᾔδειν ὅτι ἐπελεύσεταί μοι σκότοσ, πρὸ προσώπου δέ μου ἐκάλυψε γνόφοσ.