헬라어 문장 검색 - Σεπτύ024́

(70인역 성경, 시편)

ΜΑΚΑΡΙΟΣ ἀνήρ, ὃσ οὐκ ἐπορεύθη ἐν βουλῇ ἀσεβῶν καὶ ἐν ὁδῷ ἁμαρτωλῶν οὐκ ἔστη καὶ ἐπὶ καθέδρᾳ λοιμῶν οὐκ ἐκάθισεν. ἀλλ̓ ἤ ἐν τῷ νόμῳ Κυρίου τὸ θέλημα αὐτοῦ, καὶ ἐν τῷ νόμῳ αὐτοῦ μελετήσει ἡμέρασ καὶ νυκτόσ. καὶ ἔσται ὡσ τὸ ξύλον τὸ πεφυτευμένον παρὰ τὰσ διεξόδουσ τῶν ὑδάτων, ὃ τὸν καρπὸν αὐτοῦ δώσει ἐν καιρῷ αὐτοῦ, καὶ τὸ φύλλον αὐτοῦ οὐκ ἀποῤῥυήσεται. καὶ πάντα, ὅσα ἂν ποιῇ, κατευοδωθήσεται. οὐχ οὕτωσ οἱ ἀσεβεῖσ, οὐχ οὕτωσ, ἀλλ̓ ἢ ὡσεὶ χνοῦσ, ὃν ἐκρίπτει ὁ ἄνεμοσ ἀπὸ προσώπου τῆσ γῆσ. διὰ τοῦτο οὐκ ἀναστήσονται ἀσεβεῖσ ἐν κρίσει, οὐδὲ ἁμαρτωλοὶ ἐν βουλῇ δικαίων. ὅτι γινώσκει Κύριοσ ὁδὸν δικαίων, καὶ ὁδὸσ ἀσεβῶν ἀπολεῖται. ΙΝΑΤΙ ἐφρύαξαν ἔθνη, καὶ λαοὶ ἐμελέτησαν κενά̣

παρέστησαν οἱ βασιλεῖσ τῆσ γῆσ, καὶ οἱ ἄρχοντεσ συνήχθησαν ἐπὶ τὸ αὐτὸ κατὰ τοῦ Κυρίου καὶ κατὰ τοῦ χριστοῦ αὐτοῦ. . Διαῤῥήξωμεν τοὺσ δεσμοὺσ αὐτῶν καὶ ἀποῤῥίψωμεν ἀφ̓ ἡμῶν τὸν ζυγὸν αὐτῶν. ὁ κατοικῶν ἐν οὐρανοῖσ ἐκγελάσεται αὐτούσ, καὶ ὁ Κύριοσ ἐκμυκτηριεῖ αὐτούσ. τότε λαλήσει πρὸσ αὐτοὺσ ἐν ὀργῇ αὐτοῦ καὶ ἐν τῷ θυμῷ αὐτοῦ ταράξει αὐτούσ. Ἐγὼ δὲ κατεστάθην βασιλεὺσ ὑπ̓ αὐτοῦ ἐπὶ Σιὼν ὄροσ τὸ ἅγιον αὐτοῦ διαγγέλλων τὸ πρόσταγμα Κυρίου. Κύριοσ εἶπε πρόσ με. υἱόσ μου εἶ σύ, ἐγὼ σήμερον γεγέννηκά σε. αἴτησαι παῤ ἐμοῦ, καὶ δώσω σοι ἔθνη τὴν κληρονομίαν σου καὶ τὴν κατάσχεσίν σου τὰ πέρατα τῆσ γῆσ. ποιμανεῖσ αὐτοὺσ ἐν ῥάβδῳ σιδηρᾷ, ὡσ σκεύη κεραμέωσ συντρίψεισ αὐτούσ. καὶ νῦν, βασιλεῖσ, σύνετε, παιδεύθητε, πάντεσ οἱ κρίνοντεσ τὴν γῆν. δουλεύσατε τῷ Κυρίῳ ἐν φόβῳ καὶ ἀγαλλιᾶσθε αὐτῷ ἐν τρόμῳ. δράξασθε παιδείασ, μήποτε ὀργισθῇ Κύριοσ καὶ ἀπολεῖσθε ἐξ ὁδοῦ δικαίασ. ὅταν ἐκκαυθῇ ἐν τάχει ὁ θυμὸσ αὐτοῦ, μακάριοι πάντεσ οἱ πεποιθότεσ ἐπ̓ αὐτῷ. Ψαλμὸσ τῷ Δαυί̈δ, ὁπότε ἀπεδίδρασκεν ἀπὸ προσώπου Ἀβεσσαλὼμ τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ ‐

ΚΥΡΙΕ, τί ἐπληθύνθησαν οἱ θλίβοντέσ με̣ πολλοὶ ἐπανίστανται ἐπ̓ ἐμέ. πολλοὶ λέγουσι τῇ ψυχῇ μου. οὐκ ἔστι σωτηρία αὐτῷ ἐν τῷ Θεῷ αὐτοῦ. . σὺ δέ, Κύριε, ἀντιλήπτωρ μου εἶ, δόξα μου καὶ ὑψῶν τὴν κεφαλήν μου. φωνῇ μου πρὸσ Κύριον ἐκέκραξα, καὶ ἐπήκουσέ μου ἐξ ὄρουσ ἁγίου αὐτοῦ. . ἐγὼ ἐκοιμήθην καὶ ὕπνωσα. ἐξηγέρθην, ὅτι Κύριοσ ἀντιλήψεταί μου. οὐ φοβηθήσομαι ἀπὸ μυριάδων λαοῦ τῶν κύκλῳ συνεπιτιθεμένων μοι. ἀνάστα, Κύριε, σῶσόν με, ὁ Θεόσ μου, ὅτι σὺ ἐπάταξασ πάντασ τοὺσ ἐχθραίνοντάσ μοι ματαίωσ, ὀδόντασ ἁμαρτωλῶν συνέτριψασ. τοῦ Κυρίου ἡ σωτηρία, καὶ ἐπὶ τὸν λαόν σου ἡ εὐλογία σου. Εἰσ τὸ τέλοσ, ἐν ψαλμοῖσ. ᾠδὴ τῷ Δαυί̈δ. ‐

ΕΝ τῷ ἐπικαλεῖσθαί με εἰσήκουσάσ μου, ὁ Θεὸσ τῆσ δικαιοσύνησ μου. ἐν θλίψει ἐπλάτυνάσ με. οἰκτείρησόν με καὶ εἰσάκουσον τῆσ προσευχῆσ μου. υἱοὶ ἀνθρώπων, ἕωσ πότε βαρυκάρδιοι̣ ἱνατί ἀγαπᾶτε ματαιότητα καὶ ζητεῖτε ψεῦδοσ̣ . καὶ γνῶτε ὅτι ἐθαυμάστωσε Κύριοσ τὸν ὅσιον αὐτοῦ. Κύριοσ εἰσακούσεταί μου ἐν τῷ κεκραγέναι με πρὸσ αὐτόν. ὀργίζεσθε, καὶ μὴ ἁμαρτάνετε. ἃ λέγετε ἐν ταῖσ καρδίαισ ὑμῶν, ἐπὶ ταῖσ κοίταισ ὑμῶν κατανύγητε. . θύσατε θυσίαν δικαιοσύνησ καὶ ἐλπίσατε ἐπὶ Κύριον. πολλοὶ λέγουσι. τίσ δείξει ἡμῖν τὰ ἀγαθά̣ Ἐσημειώθη ἐφ̓ ἡμᾶσ τὸ φῶσ τοῦ προσώπου σου, Κύριε. ἔδωκασ εὐφροσύνην εἰσ τὴν καρδίαν μου. ἀπὸ καρποῦ σίτου, οἴνου καὶ ἐλαίου αὐτῶν ἐπληθύνθησαν. ἐν εἰρήνῃ ἐπὶ τὸ αὐτὸ κοιμηθήσομαι καὶ ὑπνώσω, ὅτι σύ, Κύριε, κατὰ μόνασ ἐπ̓ ἐλπίδι κατῴκισάσ με. Εἰσ τὸ τέλοσ, ὑπὲρ τῆσ κληρονομούσησ. ψαλμὸσ τῷ Δαυί̈δ. ‐

ΤΑ ρήματά μου ἐνώτισαι, Κύριε, σύνεσ τῆσ κραυγῆσ μου. πρόσχεσ τῇ φωνῇ τῆσ δεήσεώσ μου, ὁ βασιλεύσ μου καὶ ὁ Θεόσ μου. ὅτι πρὸσ σὲ προσεύξομαι, Κύριε. τὸ πρωί̈ εἰσακούσῃ τῆσ φωνῆσ μου, τὸ πρωί̈ παραστήσομαί σοι καὶ ἐπόψει με, ὅτι οὐχὶ Θεὸσ θέλων ἀνομίαν σὺ εἶ. οὐ παροικήσει σοι πονηρευόμενοσ, οὐδὲ διαμενοῦσι παράνομοι κατέναντι τῶν ὀφθαλμῶν σου. ἐμίσησασ πάντασ τοὺσ ἐργαζομένουσ τὴν ἀνομίαν. ἀπολεῖσ πάντασ τοὺσ λαλοῦντασ τὸ ψεῦδοσ. ἄνδρα αἱμάτων καὶ δόλιον βδελύσσεται Κύριοσ. ἐγὼ δὲ ἐν τῷ πλήθει τοῦ ἐλέουσ σου εἰσελεύσομαι εἰσ τὸν οἶκόν σου, προσκυνήσω πρὸσ ναὸν ἅγιόν σου ἐν φόβῳ σου. Κύριε, ὁδήγησόν με ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου ἕνεκα τῶν ἐχθρῶν μου, κατεύθυνον ἐνώπιόν σου τὴν ὁδόν μου. ὅτι οὐκ ἔστιν ἐν τῷ στόματι αὐτῶν ἀλήθεια, ἡ καρδία αὐτῶν ματαία. τάφοσ ἀνεῳγμένοσ ὁ λάρυγξ αὐτῶν, ταῖσ γλώσσαισ αὐτῶν ἐδολιοῦσαν. κρῖνον αὐτούσ, ὁ Θεόσ. ἀποπεσάτωσαν ἀπὸ τῶν διαβουλιῶν αὐτῶν. κατὰ τὸ πλῆθοσ τῶν ἀσεβειῶν αὐτῶν ἔξωσον αὐτούσ, ὅτι παρεπίκρανάν σε, Κύριε. καὶ εὐφρανθείησαν πάντεσ οἱ ἐλπίζοντεσ ἐπὶ σέ. εἰσ αἰῶνα ἀγαλλιάσονται, καὶ κατασκηνώσεισ ἐν αὐτοῖσ, καὶ καυχήσονται ἐν σοὶ πάντεσ οἱ ἀγαπῶντεσ τὸ ὄνομά σου. ὅτι σὺ εὐλογήσεισ δίκαιον. Κύριε, ὡσ ὅπλῳ εὐδοκίασ ἐστεφάνωσασ ἡμᾶσ. Εἰσ τὸ τέλοσ, ἐν ὕμνοισ, ὑπὲρ τῆσ ὀγδόησ. ψαλμὸσ τῷ Δαυί̈δ. ‐

ΚΥΡΙΕ, μὴ τῷ θυμῷ σου ἐλέγξῃσ με, μηδὲ τῇ ὀργῇ σου παιδεύσῃσ με. ἐλέησόν με, Κύριε, ὅτι ἀσθενήσ εἰμι. ἴασαί με, Κύριε, ὅτι ἐταράχθη τὰ ὀστᾶ μου, καὶ ἡ ψυχή μου ἐταράχθη σφόδρα. καὶ σύ, Κύριε, ἕωσ πότε̣ ἐπίστρεψον, Κύριε, ρῦσαι τὴν ψυχήν μου, σῶσόν με ἕνεκεν τοῦ ἐλέουσ σου. ὅτι οὐκ ἔστιν ἐν τῷ θανάτῳ ὁ μνημονεύων σου. ἐν δὲ τῷ ᾍδῃ τίσ ἐξομολογήσεταί σοι̣ ἐκοπίασα ἐν τῷ στεναγμῷ μου, λούσω καθ̓ ἑκάστην νύκτα τὴν κλίνην μου, ἐν δάκρυσί μου τὴν στρωμνήν μου βρέξω. ἐταράχθη ἀπὸ θυμοῦ ὁ ὀφθαλμόσ μου, ἐπαλαιώθην ἐν πᾶσι τοῖσ ἐχθροῖσ μου. ἀπόστητε ἀπ̓ ἐμοῦ πάντεσ οἱ ἐργαζόμενοι τὴν ἀνομίαν, ὅτι εἰσήκουσε Κύριοσ τῆσ φωνῆσ τοῦ κλαυθμοῦ μου. ἤκουσε Κύριοσ τῆσ δεήσεώσ μου, Κύριοσ τὴν προσευχήν μου προσεδέξατο. αἰσχυνθείησαν καὶ ταραχθείησαν σφόδρα πάντεσ οἱ ἐχθροί μου, ἀποστραφείησαν καὶ καταισχυνθείησαν σφόδρα διὰ τάχουσ. Ψαλμὸσ τῷ Δαυί̈δ, ὃν ᾖσε τῷ Κυρίῳ ὑπὲρ τῶν λόγων Χουσὶ υἱοῦ Ἰεμενεί. ‐

ΚΥΡΙΕ ὁ Θεόσ μου, ἐπὶ σοὶ ἤλπισα. σῶσόν με ἐκ πάντων τῶν διωκόντων με καὶ ῥῦσαί με, μήποτε ἁρπάσῃ ὡσ λέων τὴν ψυχήν μου, μὴ ὄντοσ λυτρουμένου μηδὲ σῴζοντοσ. Κύριε ὁ Θεόσ μου, εἰ ἐποίησα τοῦτο, εἰ ἔστιν ἀδικία ἐν χερσί μου, εἰ ἀνταπέδωκα τοῖσ ἀνταποδιδοῦσί μοι κακά, ἀποπέσοιμι ἄρα ἀπὸ τῶν ἐχθρῶν μου κενόσ. καταδιώξαι ἄρα ὁ ἐχθρὸσ τὴν ψυχήν μου καὶ καταλάβοι καὶ καταπατήσαι εἰσ γῆν τὴν ζωήν μου καὶ τὴν δόξαν μου εἰσ χοῦν κατασκηνώσαι. . ἀνάστηθι, Κύριε, ἐν ὀργῇ σου, ὑψώθητι ἐν τοῖσ πέρασι τῶν ἐχθρῶν σου. ἐξεγέρθητι, Κύριε ὁ Θεόσ μου, ἐν προστάγματι, ᾧ ἐνετείλω, καὶ συναγωγὴ λαῶν κυκλώσει σε, καὶ ὑπὲρ ταύτησ εἰσ ὕψοσ ἐπίστρεψον. Κύριοσ κρινεῖ λαούσ. κρῖνόν με, Κύριε, κατὰ τὴν δικαιοσύνην μου καὶ κατὰ τὴν ἀκακίαν μου ἐπ̓ ἐμοί. συντελεσθήτω δὴ πονηρία ἁμαρτωλῶν καὶ κατευθυνεῖσ δίκαιον, ἐτάζων καρδίασ καὶ νεφροὺσ ὁ Θεόσ. δικαία ἡ βοήθειά μου παρὰ τοῦ Θεοῦ τοῦ σῴζοντοσ τοὺσ εὐθεῖσ τῇ καρδίᾳ. ὁ Θεὸσ κριτὴσ δίκαιοσ καὶ ἰσχυρὸσ καὶ μακρόθυμοσ καὶ μὴ ὀργὴν ἐπάγων καθ̓ ἑκάστην ἡμέραν. ἐὰν μὴ ἐπιστραφῆτε, τὴν ρομφαίαν αὐτοῦ στιλβώσει, τὸ τόξον αὐτοῦ ἐνέτεινε καὶ ἡτοίμασεν αὐτό. καὶ ἐν αὐτῷ ἡτοίμασε σκεύη θανάτου, τὰ βέλη αὐτοῦ τοῖσ καιομένοισ ἐξειργάσατο. ἰδοὺ ὠδίνησεν ἀδικίαν, συνέλαβε πόνον καὶ ἔτεκεν ἀνομίαν. λάκκον ὤρυξε καὶ ἀνέσκαψεν αὐτόν, καὶ ἐμπεσεῖται εἰσ βόθρον, ὃν εἰργάσατο. ἐπιστρέψει ὁ πόνοσ αὐτοῦ εἰσ κεφαλὴν αὐτοῦ, καὶ ἐπὶ κορυφὴν αὐτοῦ ἡ ἀδικία αὐτοῦ καταβήσεται. ἐξομολογήσομαι τῷ Κυρίῳ κατὰ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ καὶ ψαλῶ τῷ ὀνόματι Κυρίου τοῦ Ὑψίστου. Εἰσ τὸ τέλοσ, ὑπὲρ τῶν ληνῶν. ψαλμὸσ τῷ Δαυί̈δ. ‐

ΚΥΡΙΕ ὁ Κύριοσ ἡμῶν, ὡσ θαυμαστὸν τὸ ὄνομά σου ἐν πάσῃ τῇ γῇ. ὅτι ἐπήρθη ἡ μεγαλοπρέπειά σου ὑπεράνω τῶν οὐρανῶν. ἐκ στόματοσ νηπίων καὶ θηλαζόντων κατηρτίσω αἶνον ἕνεκα τῶν ἐχθρῶν σου τοῦ καταλῦσαι ἐχθρὸν καὶ ἐκδικητήν. ὅτι ὄψομαι τοὺσ οὐρανούσ, ἔργα τῶν δακτύλων σου, σελήνην καὶ ἀστέρασ, ἃ σὺ ἐθεμελίωσασ. τί ἐστιν ἄνθρωποσ, ὅτι μιμνῄσκῃ αὐτοῦ̣ ἢ υἱὸσ ἀνθρώπου, ὅτι ἐπισκέπτῃ αὐτόν̣ ἠλάττωσασ αὐτὸν βραχύ τι παῤ ἀγγέλουσ, δόξῃ καὶ τιμῇ ἐστεφάνωσασ αὐτόν, καὶ κατέστησασ αὐτὸν ἐπὶ τὰ ἔργα τῶν χειρῶν σου. πάντα ὑπέταξασ ὑποκάτω τῶν ποδῶν αὐτοῦ, πρόβατα, καὶ βόασ ἁπάσασ, ἔτι δὲ καὶ τὰ κτήνη τοῦ πεδίου, τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ καὶ τοὺσ ἰχθύασ τῆσ θαλάσσησ, τὰ διαπορευόμενα τρίβουσ θαλασσῶν. Κύριε ὁ Κύριοσ ἡμῶν, ὡσ θαυμαστὸν τὸ ὄνομά σου ἐν πάσῃ τῇ γῇ! Εἰσ τὸ τέλοσ, ὑπὲρ τῶν κρυφίων τοῦ υἱοῦ. ψαλμὸσ τῷ Δαυί̈δ. ‐

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΜΑΙ σοι, Κύριε, ἐν ὅλῃ καρδίᾳ μου, διηγήσομαι πάντα τὰ θαυμάσιά σου. εὐφρανθήσομαι καὶ ἀγαλλιάσομαι ἐν σοί, ψαλῶ τῷ ὀνόματί σου, Ὕψιστε. ἐν τῷ ἀποστραφῆναι τὸν ἐχθρόν μου εἰσ τὰ ὀπίσω, ἀσθενήσουσι καὶ ἀπολοῦνται ἀπὸ προσώπου σου, ὅτι ἐποίησασ τὴν κρίσιν μου καὶ τὴν δίκην μου, ἐκάθισασ ἐπὶ θρόνου ὁ κρίνων δικαιοσύνην. ἐπετίμησασ ἔθνεσι, καὶ ἀπώλετο ὁ ἀσεβήσ. τὸ ὄνομα αὐτοῦ ἐξήλειψασ εἰσ τὸν αἰῶνα καὶ εἰσ τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνοσ. τοῦ ἐχθροῦ ἐξέλιπον αἱ ῥομφαῖαι εἰσ τέλοσ, καὶ πόλεισ καθεῖλεσ. ἀπώλετο τὸ μνημόσυνον αὐτοῦ μετ̓ ἤχου, καὶ ὁ Κύριοσ εἰσ τὸν αἰῶνα μένει. ἡτοίμασεν ἐν κρίσει τὸν θρόνον αὐτοῦ, καὶ αὐτὸσ κρινεῖ τὴν οἰκουμένην ἐν δικαιοσύνῃ, κρινεῖ λαοὺσ ἐν εὐθύτητι. καὶ ἐγένετο Κύριοσ καταφυγὴ τῷ πένητι, βοηθὸσ ἐν εὐκαιρίαισ ἐν θλίψεσι. καὶ ἐλπισάτωσαν ἐπὶ σοὶ οἱ γινώσκοντεσ τὸ ὄνομά σου, ὅτι οὐκ ἐγκατέλιπεσ τοὺσ ἐκζητοῦντάσ σε, Κύριε. ψάλατε τῷ Κυρίῳ, τῷ κατοικοῦντι ἐν Σιών, ἀναγγείλατε ἐν τοῖσ ἔθνεσι τὰ ἐπιτηδεύματα αὐτοῦ, ὅτι ἐκζητῶν τὰ αἵματα αὐτῶν ἐμνήσθη, οὐκ ἐπελάθετο τῆσ κραυγῆσ τῶν πενήτων. ἐλέησόν με, Κύριε, ἴδε τὴν ταπείνωσίν μου ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, ὁ ὑψῶν με ἐκ τῶν πυλῶν τοῦ θανάτου, ὅπωσ ἂν ἐξαγγείλω πάσασ τὰσ αἰνέσεισ σου ἐν ταῖσ πύλαισ τῆσ θυγατρὸσ Σιών. ἀγαλλιάσομαι ἐπὶ τῷ σωτηρίῳ σου. ἐνεπάγησαν ἔθνη ἐν διαφθορᾷ, ᾗ ἐποίησαν, ἐν παγίδι ταύτῃ, ᾗ ἔκρυψαν, συνελήφθη ὁ ποὺσ αὐτῶν. γινώσκεται Κύριοσ κρίματα ποιῶν, ἐν τοῖσ ἔργοισ τῶν χειρῶν αὐτοῦ συνελήφθη ὁ ἁμαρτωλόσ. . ἀποστραφήτωσαν οἱ ἁμαρτωλοὶ εἰσ τὸν ᾅδην, πάντα τὰ ἔθνη τὰ ἐπιλανθανόμενα τοῦ Θεοῦ, ὅτι οὐκ εἰσ τέλοσ ἐπιλησθήσεται ὁ πτωχόσ, ἡ ὑπομονὴ τῶν πενήτων οὐκ ἀπολεῖται εἰσ τέλοσ. ἀνάστηθι, Κύριε, μὴ κραταιούσθω ἄνθρωποσ, κριθήτωσαν ἔθνη ἐνώπιόν σου. κατάστησον, Κύριε, νομοθέτην ἐπ̓ αὐτούσ, γνώτωσαν ἔθνη ὅτι ἄνθρωποί εἰσιν. . . Ἱνατί, Κύριε, ἀφέστηκασ μακρόθεν, ὑπερορᾷσ ἐν εὐκαιρίαισ ἐν θλίψεσιν̣ ἐν τῷ ὑπερηφανεύεσθαι τὸν ἀσεβῆ ἐμπυρίζεται ὁ πτωχόσ, συλλαμβάνονται ἐν διαβουλίοισ, οἷσ διαλογίζονται. ὅτι ἐπαινεῖται ὁ ἁμαρτωλὸσ ἐν ταῖσ ἐπιθυμίαισ τῆσ ψυχῆσ αὐτοῦ, καὶ ὁ ἀδικῶν ἐνευλογεῖται. παρώξυνε τὸν Κύριον ὁ ἁμαρτωλόσ. κατὰ τὸ πλῆθοσ τῆσ ὀργῆσ αὐτοῦ οὐκ ἐκζητήσει. οὐκ ἔστιν ὁ Θεὸσ ἐνώπιον αὐτοῦ. βεβηλοῦνται αἱ ὁδοὶ αὐτοῦ ἐν παντὶ καιρῷ, ἀνταναιρεῖται τὰ κρίματά σου ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ, πάντων τῶν ἐχθρῶν αὐτοῦ κατακυριεύσει. εἶπε γὰρ ἐν καρδίᾳ αὐτοῦ. οὐ μὴ σαλευθῶ, ἀπὸ γενεᾶσ εἰσ γενεὰν ἄνευ κακοῦ. οὗ ἀρᾶσ τὸ στόμα αὐτοῦ γέμει καὶ πικρίασ καὶ δόλου, ὑπὸ τὴν γλῶσσαν αὐτοῦ κόποσ καὶ πόνοσ. ἐγκάθηται ἐνέδρᾳ μετὰ πλουσίων, ἐν ἀποκρύφοισ τοῦ ἀποκτεῖναι ἀθῷον. οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτοῦ εἰσ τὸν πένητα ἀποβλέπουσιν. ἐνεδρεύει ἐν ἀποκρύφῳ ὡσ λέων ἐν τῇ μάνδρᾳ αὐτοῦ, ἐνεδρεύει τοῦ ἁρπάσαι πτωχόν, ἁρπάσαι πτωχὸν ἐν τῷ ἑλκύσαι αὐτόν. ἐν τῇ παγίδι αὐτοῦ ταπεινώσει αὐτόν, κύψει καὶ πεσεῖται ἐν τῷ αὐτὸν κατακυριεῦσαι τῶν πενήτων. εἶπε γὰρ ἐν καρδίᾳ αὐτοῦ. ἐπιλέλησται ὁ Θεόσ, ἀπέστρεψε τὸ πρόσωπον αὐτοῦ τοῦ μὴ βλέπειν εἰσ τέλοσ. ἀνάστηθι, Κύριε ὁ Θεόσ μου, ὑψωθήτω ἡ χείρ σου, μὴ ἐπιλάθῃ τῶν πενήτων. ἕνεκεν τίνοσ παρώργισεν ὁ ἀσεβὴσ τὸν Θεόν̣ εἶπε γὰρ ἐν καρδίᾳ αὐτοῦ. οὐκ ἐκζητήσει. βλέπεισ, ὅτι σὺ πόνον καὶ θυμὸν κατανοεῖσ τοῦ παραδοῦναι αὐτοὺσ εἰσ χεῖράσ σου. σοὶ ἐγκαταλέλειπται ὁ πτωχόσ, ὀρφανῷ σὺ ᾖσθα βοηθόσ. σύντριψον τὸν βραχίονα τοῦ ἁμαρτωλοῦ καὶ πονηροῦ, ζητηθήσεται ἡ ἁμαρτία αὐτοῦ, καὶ οὐ μὴ εὑρεθῇ. βασιλεύσει Κύριοσ εἰσ τὸν αἰῶνα καὶ εἰσ τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνοσ, ἀπολεῖσθε ἔθνη ἐκ τῆσ γῆσ αὐτοῦ. τὴν ἐπιθυμίαν τῶν πενήτων εἰσήκουσε Κύριοσ, τὴν ἑτοιμασίαν τῆσ καρδίασ αὐτῶν προσέσχε τὸ οὖσ σου κρῖναι ὀρφανῷ καὶ ταπεινῷ, ἵνα μὴ προσθῇ ἔτι μεγαλαυχεῖν ἄνθρωποσ ἐπὶ τῆσ γῆσ. Εἰσ τὸ τέλοσ. ψαλμὸσ τῷ Δαυί̈δ. ‐ ̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν ΕΠΙ τῷ Κυρίῳ πέποιθα. πῶσ ἐρεῖτε τῇ ψυχῇ μου. μεταναστεύου ἐπὶ τὰ ὄρη ὡσ στρουθίον̣

ὅτι ἰδοὺ οἱ ἁμαρτωλοὶ ἐνέτειναν τόξον, ἡτοίμασαν βέλη εἰσ φαρέτραν τοῦ κατατοξεῦσαι ἐν σκοτομήνῃ τοὺσ εὐθεῖσ τῇ καρδίᾳ. ὅτι ἃ σὺ κατηρτίσω, αὐτοὶ καθεῖλον. ὁ δὲ δίκαιοσ τί ἐποίησε̣ Κύριοσ ἐν ναῷ ἁγίῳ αὐτοῦ. Κύριοσ ἐν οὐρανῷ ὁ θρόνοσ αὐτοῦ. οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτοῦ εἰσ τὸν πένητα ἀποβλέπουσι, τὰ βλέφαρα αὐτοῦ ἐξετάζει τοὺσ υἱοὺσ τῶν ἀνθρώπων. Κύριοσ ἐξετάζει τὸν δίκαιον καὶ τὸν ἀσεβῆ, ὁ δὲ ἀγαπῶν τὴν ἀδικίαν μισεῖ τὴν ἑαυτοῦ ψυχήν. ἐπιβρέξει ἐπὶ ἁμαρτωλοὺσ παγίδασ, πῦρ καὶ θεῖον καὶ πνεῦμα καταιγίδοσ ἡ μερὶσ τοῦ ποτηρίου αὐτῶν. ὅτι δίκαιοσ Κύριοσ, καὶ δικαιοσύνασ ἠγάπησεν, εὐθύτητασ εἶδε τὸ πρόσωπον αὐτοῦ. Εἰσ τὸ τέλοσ, ὑπὲρ τῆσ ὀγδόησ. ψαλμὸσ τῷ Δαυί̈δ. ‐

ΣΩΣΟΝ με, Κύριε, ὅτι ἐκλέλοιπεν ὅσιοσ, ὅτι ὠλιγώθησαν αἱ ἀλήθειαι ἀπὸ τῶν υἱῶν τῶν ἀνθρώπων. μάταια ἐλάλησεν ἕκαστοσ πρὸσ τὸν πλησίον αὐτοῦ, χείλη δόλια ἐν καρδίᾳ, καὶ ἐν καρδίᾳ ἐλάλησε κακά. ἐξολοθρεύσαι Κύριοσ πάντα τὰ χείλη τὰ δόλια καὶ γλῶσσαν μεγαλοῤῥήμονα. τοὺσ εἰπόντασ. τὴν γλῶσσαν ἡμῶν μεγαλυνοῦμεν, τὰ χείλη ἡμῶν παῤ ἡμῖν ἐστι. τίσ ἡμῶν Κύριόσ ἐστιν̣ ἀπὸ τῆσ ταλαιπωρίασ τῶν πτωχῶν καὶ ἀπὸ τοῦ στεναγμοῦ τῶν πενήτων, νῦν ἀναστήσομαι, λέγει Κύριοσ. θήσομαι ἐν σωτηρίῳ, παῤῥησιάσομαι ἐν αὐτῷ. τὰ λόγια Κυρίου λόγια ἁγνά, ἀργύριον πεπυρωμένον, δοκίμιον τῇ γῇ κεκαθαρισμένον ἑπταπλασίωσ. σύ, Κύριε, φυλάξαισ ἡμᾶσ καὶ διατηρήσαισ ἡμᾶσ ἀπὸ τῆσ γενεᾶσ ταύτησ καὶ εἰσ τὸν αἰῶνα. κύκλῳ οἱ ἀσεβεῖσ περιπατοῦσι. κατὰ τὸ ὕψοσ σου ἐπολυώρησασ τοὺσ υἱοὺσ τῶν ἀνθρώπων. Εἰσ τὸ τέλοσ. ψαλμὸσ τῷ Δαυί̈δ. ‐

ΕΩΣ πότε, Κύριε, ἐπιλήσῃ μου εἰσ τέλοσ̣ ἕωσ πότε ἀποστρέψεισ τὸ πρόσωπόν σου ἀπ̓ ἐμοῦ̣ ἕωσ τίνοσ θήσομαι βουλὰσ ἐν ψυχῇ μου, ὀδύνασ ἐν καρδίᾳ μου ἡμέρασ καὶ νυκτόσ̣ ἕωσ πότε ὑψωθήσεται ὁ ἐχθρόσ μου ἐπ̓ ἐμέ̣ ἐπίβλεψον, εἰσάκουσόν μου, Κύριε ὁ Θεόσ μου. φώτισον τοὺσ ὀφθαλμούσ μου, μήποτε ὑπνώσω εἰσ θάνατον, μήποτε εἴπῃ ὁ ἐχθρόσ μου. ἴσχυσα πρὸσ αὐτόν. οἱ θλίβοντέσ με ἀγαλλιάσονται, ἐὰν σαλευθῶ. ἐγὼ δὲ ἐπὶ τῷ ἐλέει σου ἤλπισα, ἀγαλλιάσεται ἡ καρδία μου ἐπὶ τῷ σωτηρίῳ σου. ᾄσω τῷ Κυρίῳ τῷ εὐεργετήσαντί με καὶ ψαλῶ τῷ ὀνόματι Κυρίου τοῦ Ὑψίστου. Εἰσ τὸ τέλοσ. ψαλμὸσ τῷ Δαυί̈δ. ‐ ̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν ΕΙΠΕΝ ἄφρων ἐν καρδίᾳ αὐτοῦ. οὐκ ἔστι Θεόσ. διεφθάρησαν καὶ ἐβδελύχθησαν ἐν ἐπιτηδεύμασιν, οὐκ ἔστι ποιῶν χρηστότητα, οὐκ ἔστιν ἕωσ ἑνόσ.

Κύριοσ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ διέκυψεν ἐπὶ τοὺσ υἱοὺσ τῶν ἀνθρώπων τοῦ ἰδεῖν εἰ ἔστι συνιὼν ἢ ἐκζητῶν τὸν Θεόν. πάντεσ ἐξέκλιναν, ἅμα ἠχρειώθησαν, οὐκ ἔστι ποιῶν χρηστότητα, οὐκ ἔστιν ἕωσ ἑνόσ. οὐχὶ γνώσονται πάντεσ οἱ ἐργαζόμενοι τὴν ἀνομίαν̣ οἱ ἐσθίοντεσ τὸν λαόν μου βρώσει ἄρτου τὸν Κύριον οὐκ ἐπεκαλέσαντο. ἐκεῖ ἐδειλίασαν φόβῳ, οὗ οὐκ ἦν φόβοσ, ὅτι ὁ Θεὸσ ἐν γενεᾷ δικαίᾳ. βουλὴν πτωχοῦ κατῃσχύνατε, ὁ δὲ Κύριοσ ἐλπὶσ αὐτοῦ ἐστι. τίσ δώσει ἐκ Σιὼν τὸ σωτήριον τοῦ Ἰσραήλ̣ ἐν τῷ ἐπιστρέψαι Κύριον τὴν αἰχμαλωσίαν τοῦ λαοῦ αὐτοῦ ἀγαλλιάσεται Ἰακὼβ καὶ εὐφρανθήσεται Ἰσραήλ. ̀ρ̀ντάφοσ ἀνεῳγμένοσ ὁ λάρυγξ αὐτῶν, ταῖσ γλώσσαισ αὑτῶν ἐδολιοῦσαν. ἰὸσ ἀσπίδων ὑπὸ τὰ χείλη αὐτῶν, ὧν τὸ στόμα ἀρᾶσ καὶ πικρίασ γέμει, ὀξεῖσ οἱ πόδεσ αὐτῶν ἐκχέαι αἷμα, σύντριμμα καὶ ταλαιπωρία ἐν ταῖσ ὁδοῖσ αὐτῶν, καὶ ὁδὸν εἰρήνησ οὐκ ἔγνωσαν. οὐκ ἔστι φόβοσ Θεοῦ ἀπέναντι τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν. Ψαλμὸσ τῷ Δαυί̈δ. ‐ ̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν ΚΥΡΙΕ, τίσ παροικήσει ἐν τῷ σκηνώματί σου̣ ἢ τίσ κατασκηνώσει ἐν ὄρει ἁγίῳ σου̣

πορευόμενοσ ἄμωμοσ καὶ ἐργαζόμενοσ δικαιοσύνην, λαλῶν ἀλήθειαν ἐν καρδίᾳ αὐτοῦ, ὃσ οὐκ ἐδόλωσεν ἐν γλώσσῃ αὐτοῦ, οὐδὲ ἐποίησε τῷ πλησίον αὐτοῦ κακὸν καὶ ὀνειδισμὸν οὐκ ἔλαβεν ἐπὶ τοῖσ ἔγγιστα αὐτοῦ. ἐξουδένωται ἐνώπιον αὐτοῦ πονηρευόμενοσ, τοὺσ δὲ φοβουμένουσ τὸν Κύριον δοξάζει. ὁ ὀμνύων τῷ πλησίον αὐτοῦ καὶ οὐκ ἀθετῶν. τὸ ἀργύριον αὐτοῦ οὐκ ἔδωκεν ἐπὶ τόκῳ καὶ δῶρα ἐπ̓ ἀθῴοισ οὐκ ἔλαβεν. ὁ ποιῶν ταῦτα, οὐ σαλευθήσεται εἰσ τὸν αἰῶνα. Στηλογραφία τῷ Δαυί̈δ. ‐ ̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν ΦΥΛΑΞΟΝ με, Κύριε, ὅτι ἐπὶ σοὶ ἤλπισα.

εἶπα τῷ Κυρίῳ. Κύριόσ μου εἶ σύ, ὅτι τῶν ἀγαθῶν μου οὐ χρείαν ἔχεισ. τοῖσ ἁγίοισ τοῖσ ἐν τῇ γῇ αὐτοῦ ἐθαυμάστωσεν ὁ Κύριοσ, πάντα τὰ θελήματα αὐτοῦ ἐν αὐτοῖσ. ἐπληθύνθησαν αἱ ἀσθένειαι αὐτῶν, μετὰ ταῦτα ἐτάχυναν. οὐ μὴ συναγάγω τὰσ συναγωγὰσ αὐτῶν ἐξ αἱμάτων, οὐδ̓ οὐ μὴ μνησθῶ τῶν ὀνομάτων αὐτῶν διὰ χειλέων μου. Κύριοσ μερὶσ τῆσ κληρονομίασ μου καὶ τοῦ ποτηρίου μου. σὺ εἶ ὁ ἀποκαθιστῶν τὴν κληρονομίαν μου ἐμοί. σχοινία ἐπέπεσέ μοι ἐν τοῖσ κρατίστοισ. καὶ γὰρ ἡ κληρονομία μου κρατίστη μοί ἐστιν. εὐλογήσω τὸν Κύριον τὸν συνετίσαντά με. ἔτι δὲ καὶ ἕωσ νυκτὸσ ἐπαίδευσάν με οἱ νεφροί μου. προωρώμην τὸν Κύριον ἐνώπιόν μου διαπαντόσ, ὅτι ἐκ δεξιῶν μού ἐστιν, ἵνα μὴ σαλευθῶ. διὰ τοῦτο ηὐφράνθη ἡ καρδία μου, καὶ ἠγαλλιάσατο ἡ γλῶσσά μου, ἔτι δὲ καὶ ἡ σάρξ μου κατασκηνώσει ἐπ̓ ἐλπίδι, ὅτι οὐκ ἐγκαταλείψεισ τὴν ψυχήν μου εἰσ ᾅδην, οὐδὲ δώσεισ τὸν ὅσιόν σου ἰδεῖν διαφθοράν. ἐγνώρισάσ μοι ὁδοὺσ ζωῆσ. πληρώσεισ με εὐφροσύνησ μετὰ τοῦ προσώπου σου, τερπνότητεσ ἐν τῇ δεξιᾷ σου εἰσ τέλοσ. Προσευχὴ τοῦ Δαυί̈δ. ‐ ̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν ΕΙΣΑΚΟΥΣΟΝ, Κύριε, τῆσ δικαιοσύνησ μου, πρόσχεσ τῇ δεήσει μου, ἐνώτισαι τὴν προσευχήν μου οὐκ ἐν χείλεσι δολίοισ.

ἐκ προσώπου σου τὸ κρῖμά μου ἐξέλθοι, οἱ ὀφθαλμοί μου ἰδέτωσαν εὐθύτητασ. ἐδοκίμασασ τὴν καρδίαν μου, ἐπεσκέψω νυκτόσ. ἐπύρωσάσ με, καὶ οὐχ εὑρέθη ἐν ἐμοὶ ἀδικία. ὅπωσ ἂν μὴ λαλήσῃ τὸ στόμα μου τὰ ἔργα τῶν ἀνθρώπων, διὰ τοὺσ λόγουσ τῶν χειλέων σου ἐγὼ ἐφύλαξα ὁδοὺσ σκληράσ. κατάρτισαι τὰ διαβήματά μου ἐν ταῖσ τρίβοισ σου, ἵνα μὴ σαλευθῶσι τὰ διαβήματά μου. ἐγὼ ἐκέκραξα, ὅτι ἐπήκουσάσ μου, ὁ Θεόσ. κλῖνον τὸ οὖσ σου ἐμοὶ καὶ εἰσάκουσον τῶν ῥημάτων μου. θαυμάστωσον τὰ ἐλέη σου, ὁ σῴζων τοὺσ ἐλπίζοντασ ἐπὶ σὲ ἐκ τῶν ἀνθεστηκότων τῇ δεξιᾷ σου. φύλαξόν με ὡσ κόρην ὀφθαλμοῦ. ἐν σκέπῃ τῶν πτερύγων σου σκεπάσεισ με ἀπὸ προσώπου ἀσεβῶν τῶν ταλαιπωρησάντων με. οἱ ἐχθροί μου τὴν ψυχήν μου περιέσχον. τὸ στέαρ αὐτῶν συνέκλεισαν, τὸ στόμα αὐτῶν ἐλάλησεν ὑπερηφανίαν. ἐκβαλόντεσ με νυνὶ περιεκύκλωσάν με, τοὺσ ὀφθαλμοὺσ αὐτῶν ἔθεντο ἐκκλῖναι ἐν τῇ γῇ. ὑπέλαβόν με ὡσεὶ λέων ἕτοιμοσ εἰσ θήραν καὶ ὡσεὶ σκύμνοσ οἰκῶν ἐν ἀποκρύφοισ. ἀνάστηθι, Κύριε, πρόφθασον αὐτοὺσ καὶ ὑποσκέλισον αὐτούσ, ρῦσαι τὴν ψυχήν μου ἀπὸ ἀσεβοῦσ, ρομφαίαν σου ἀπὸ ἐχθρῶν τῆσ χειρόσ σου. Κύριε, ἀπὸ ὀλίγων ἀπὸ γῆσ διαμέρισον αὐτοὺσ ἐν τῇ ζωῇ αὐτῶν, καὶ τῶν κεκρυμμένων σου ἐπλήσθη ἡ γαστὴρ αὐτῶν, ἐχορτάσθησαν υἱῶν, καὶ ἀφῆκαν τὰ κατάλοιπα τοῖσ νηπίοισ αὐτῶν. ἐγὼ δὲ ἐν δικαιοσύνῃ ὀφθήσομαι τῷ προσώπῳ σου, χορτασθήσομαι ἐν τῷ ὀφθῆναί μοι τὴν δόξαν σου. ̀ρ̀νἌλλη γραφή. ὑείων. Εἰσ τὸ τέλοσ. τῷ παιδὶ Κυρίου τῷ Δαυί̈δ, ἃ ἐλάλησεν τῷ Κυρίῳ τοὺσ λόγουσ τῆσ ᾠδῆσ ταύτησ ἐν ἡμέρᾳ, ᾗ ἐῤῥύσατο αὐτὸν ὁ Κύριοσ ἐκ χειρὸσ πάντων τῶν ἐχθρῶν αὐτοῦ καὶ ἐκ χειρὸσ Σαούλ,

καὶ εἶπεν. ‐ ̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν ΑΓΑΠΗΣΩ σε, Κύριε, ἡ ἰσχύσ μου. Κύριοσ στερέωμά μου καὶ καταφυγή μου καὶ ρύστησ μου. Ὁ Θεόσ μου βοηθόσ μου, ἐλπιῶ ἐπ̓ αὐτόν, ὑπερασπιστήσ μου καὶ κέρασ σωτηρίασ μου καὶ ἀντιλήπτωρ μου. αἰνῶν ἐπικαλέσομαι τὸν Κύριον καὶ ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου σωθήσομαι. περιέσχον με ὠδῖνεσ θανάτου, καὶ χείμαρροι ἀνομίασ ἐξετάραξάν με. ὠδῖνεσ ᾅδου περιεκύκλωσάν με, προέφθασάν με παγίδεσ θανάτου. καὶ ἐν τῷ θλίβεσθαί με ἐπεκαλεσάμην τὸν Κύριον καὶ πρὸσ τὸν Θεόν μου ἐκέκραξα. ἤκουσεν ἐκ ναοῦ ἁγίου αὐτοῦ φωνῆσ μου, καὶ ἡ κραυγή μου ἐνώπιον αὐτοῦ εἰσελεύσεται εἰσ τὰ ὦτα αὐτοῦ. καὶ ἐσαλεύθη καὶ ἔντρομοσ ἐγενήθη ἡ γῆ, καὶ τὰ θεμέλια τῶν ὀρέων ἐταράχθησαν καὶ ἐσαλεύθησαν, ὅτι ὠργίσθη αὐτοῖσ ὁ Θεόσ. ἀνέβη καπνὸσ ἐν ὀργῇ αὐτοῦ καὶ πῦρ ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ καταφλεγήσεται, ἄνθρακεσ ἀνήφθησαν ἀπ̓ αὐτοῦ. καὶ ἔκλινεν οὐρανοὺσ καὶ κατέβη, καὶ γνόφοσ ὑπὸ τοὺσ πόδασ αὐτοῦ. καὶ ἐπέβη ἐπὶ Χερουβὶμ καὶ ἐπετάσθη, ἐπετάσθη ἐπὶ πτερύγων ἀνέμων. καὶ ἔθετο σκότοσ ἀποκρυφὴν αὐτοῦ. κύκλῳ αὐτοῦ ἡ σκηνὴ αὐτοῦ, σκοτεινὸν ὕδωρ ἐν νεφέλαισ ἀέρων. ἀπὸ τῆσ τηλαυγήσεωσ ἐνώπιον αὐτοῦ αἱ νεφέλαι διῆλθον, χάλαζα καὶ ἄνθρακεσ πυρόσ. καὶ ἐβρόντησεν ἐξ οὐρανοῦ Κύριοσ, καὶ ὁ Ὕψιστοσ ἔδωκε φωνὴν αὐτοῦ. ἐξαπέστειλε βέλη καὶ ἐσκόρπισεν αὐτοὺσ καὶ ἀστραπὰσ ἐπλήθυνε καὶ συνετάραξεν αὐτούσ. καὶ ὤφθησαν αἱ πηγαὶ τῶν ὑδάτων, καὶ ἀνεκαλύφθη τὰ θεμέλια τῆσ οἰκουμένησ ἀπὸ ἐπιτιμήσεώσ σου, Κύριε, ἀπὸ ἐμπνεύσεωσ πνεύματοσ ὀργῆσ σου. ἐξαπέστειλεν ἐξ ὕψουσ καὶ ἔλαβέ με, προσελάβετό με ἐξ ὑδάτων πολλῶν. ρύσεταί με ἐξ ἐχθρῶν μου δυνατῶν, καὶ ἐκ τῶν μισούντων με, ὅτι ἐστερεώθησαν ὑπὲρ ἐμέ. προέφθασάν με ἐν ἡμέρᾳ κακώσεώσ μου, καὶ ἐγένετο Κύριοσ ἀντιστήριγμά μου καὶ ἐξήγαγέ με εἰσ πλατυσμόν, ρύσεταί με, ὅτι ἠθέλησέ με. καὶ ἀνταποδώσει μοι Κύριοσ κατὰ τὴν δικαιοσύνην μου καὶ κατὰ τὴν καθαριότητα τῶν χειρῶν μου ἀνταποδώσει μοι, ὅτι ἐφύλαξα τὰσ ὁδοὺσ Κυρίου καὶ οὐκ ἠσέβησα ἀπὸ τοῦ Θεοῦ μου, ὅτι πάντα τὰ κρίματα αὐτοῦ ἐνώπιόν μου, καὶ τὰ δικαιώματα αὐτοῦ οὐκ ἀπέστησαν ἀπ̓ ἐμοῦ. καὶ ἔσομαι ἄμωμοσ μετ̓ αὐτοῦ καὶ φυλάξομαι ἀπὸ τῆσ ἀνομίασ μου. καὶ ἀνταποδώσει μοι Κύριοσ κατὰ τὴν δικαιοσύνην μου καὶ κατὰ τὴν καθαριότητα τῶν χειρῶν μου ἐνώπιον τῶν ὀφθαλμῶν αὐτοῦ. μετὰ ὁσίου ὅσιοσ ἔσῃ, καὶ μετὰ ἀνδρὸσ ἀθῴου ἀθῷοσ ἔσῃ, καὶ μετὰ ἐκλεκτοῦ ἐκλεκτὸσ ἔσῃ καὶ μετὰ στρεβλοῦ διαστρέψεισ. ὅτι σὺ λαὸν ταπεινὸν σώσεισ καὶ ὀφθαλμοὺσ ὑπερηφάνων ταπεινώσεισ. ὅτι σὺ φωτιεῖσ λύχνον μου, Κύριε ὁ Θεόσ μου, φωτιεῖσ τὸ σκότοσ μου. ὅτι ἐν σοὶ ῥυσθήσομαι ἀπὸ πειρατηρίου καὶ ἐν τῷ Θεῷ μου ὑπερβήσομαι τεῖχοσ. ὁ Θεόσ μου, ἄμωμοσ ἡ ὁδὸσ αὐτοῦ, τὰ λόγια Κυρίου πεπυρωμένα, ὑπερασπιστήσ ἐστι πάντων τῶν ἐλπιζόντων ἐπ̓ αὐτόν. ὅτι τίσ Θεὸσ πλὴν τοῦ Κυρίου, καὶ τίσ Θεὸσ πλὴν τοῦ Θεοῦ ἡμῶν̣ ὁ Θεὸσ ὁ περιζωννύων με δύναμιν καὶ ἔθετο ἄμωμον τὴν ὁδόν μου. καταρτιζόμενοσ τοὺσ πόδασ μου ὡσεὶ ἐλάφου καὶ ἐπὶ τὰ ὑψηλὰ ἱστῶν με. διδάσκων χεῖράσ μου εἰσ πόλεμον καὶ ἔθου τόξον χαλκοῦν τοὺσ βραχίονάσ μου. καὶ ἔδωκάσ μοι ὑπερασπισμὸν σωτηρίασ, καὶ ἡ δεξιά σου ἀντελάβετό μου, καὶ ἡ παιδεία σου ἀνώρθωσέ με εἰσ τέλοσ, καὶ ἡ παιδεία σου αὐτή με διδάξει. ἐπλάτυνασ τὰ διαβήματά μου ὑποκάτω μου, καὶ οὐκ ἠσθένησαν τὰ ἴχνη μου. καταδιώξω τοὺσ ἐχθρούσ μου καὶ καταλήψομαι αὐτοὺσ καὶ οὐκ ἀποστραφήσομαι, ἕωσ ἂν ἐκλίπωσιν. ἐκθλίψω αὐτούσ, καὶ οὐ μὴ δύνωνται στῆναι, πεσοῦνται ὑπὸ τοὺσ πόδασ μου. καὶ περιέζωσάσ με δύναμιν εἰσ πόλεμον, συνεπόδισασ πάντασ τοὺσ ἐπανισταμένουσ ἐπ̓ ἐμὲ ὑποκάτω μου. καὶ τοὺσ ἐχθρούσ μου ἔδωκάσ μοι νῶτον καὶ τοὺσ μισοῦντάσ με ἐξωλόθρευσασ. ἐκέκραξαν, καὶ οὐκ ἦν ὁ σῴζων, πρὸσ Κύριον, καὶ οὐκ εἰσήκουσεν αὐτῶν. καὶ λεπτυνῶ αὐτοὺσ ὡσεὶ χνοῦν κατὰ πρόσωπον ἀνέμου, ὡσ πηλὸν πλατειῶν λεανῶ αὐτούσ. ρύσῃ με ἐξ ἀντιλογίασ λαοῦ, καταστήσεισ με εἰσ κεφαλὴν ἐθνῶν. λαόσ, ὃν οὐκ ἔγνων, ἐδούλευσέ μοι, εἰσ ἀκοὴν ὠτίου ὑπήκουσέ μου. υἱοὶ ἀλλότριοι ἐψεύσαντό μοι, υἱοὶ ἀλλότριοι ἐπαλαιώθησαν καὶ ἐχώλαναν ἀπὸ τῶν τρίβων αὐτῶν. ζῇ Κύριοσ, καὶ εὐλογητὸσ ὁ Θεόσ μου καὶ ὑψωθήτω ὁ Θεὸσ τῆσ σωτηρίασ μου, ὁ Θεὸσ ὁ διδοὺσ ἐκδικήσεισ ἐμοί, καὶ ὑποτάξασ λαοὺσ ὑπ̓ ἐμέ, ὁ ῥύστησ μου ἐξ ἐχθρῶν μου ὀργίλων, ἀπὸ τῶν ἐπανισταμένων ἐπ̓ ἐμὲ ὑψώσεισ με, ἀπὸ ἀνδρὸσ ἀδίκου ρῦσαί με. διὰ τοῦτο ἐξομολογήσομαί σοι ἐν ἔθνεσι, Κύριε, καὶ τῷ ὀνόματί σου ψαλῶ, μεγαλύνων τὰσ σωτηρίασ τοῦ βασιλέωσ αὐτοῦ, καὶ ποιῶν ἔλεοσ τῷ χριστῷ αὐτοῦ, τῷ Δαυί̈δ καὶ τῷ σπέρματι αὐτοῦ ἕωσ αἰῶνοσ. Εἰσ τὸ τέλοσ. ψαλμὸσ τῷ Δαυί̈δ. ‐

ΟΙ ΟΥΡΑΝΟΙ διηγοῦνται δόξαν Θεοῦ, ποίησιν δὲ χειρῶν αὐτοῦ ἀναγγέλλει τὸ στερέωμα. ἡμέρα τῇ ἡμέρᾳ ἐρεύγεται ῥῆμα, καὶ νὺξ νυκτὶ ἀναγγέλλει γνῶσιν. οὐκ εἰσὶ λαλιαὶ οὐδὲ λόγοι, ὧν οὐχὶ ἀκούονται αἱ φωναὶ αὐτῶν. εἰσ πᾶσαν τὴν γῆν ἐξῆλθεν ὁ φθόγγοσ αὐτῶν καὶ εἰσ τὰ πέρατα τῆσ οἰκουμένησ τὰ ῥήματα αὐτῶν. ἐν τῷ ἡλίῳ ἔθετο τὸ σκήνωμα αὐτοῦ. καὶ αὐτὸσ ὡσ νυμφίοσ ἐκπορευόμενοσ ἐκ παστοῦ αὐτοῦ, ἀγαλλιάσεται ὡσ γίγασ δραμεῖν ὁδὸν αὐτοῦ. ἀπ̓ ἄκρου τοῦ οὐρανοῦ ἡ ἔξοδοσ αὐτοῦ, καὶ τὸ κατάντημα αὐτοῦ ἕωσ ἄκρου τοῦ οὐρανοῦ, καὶ οὐκ ἔστιν ὃσ ἀποκρυβήσεται τῆσ θέρμησ αὐτοῦ. ὁ νόμοσ τοῦ Κυρίου ἄμωμοσ, ἐπιστρέφων ψυχάσ. ἡ μαρτυρία Κυρίου πιστή, σοφίζουσα νήπια. τὰ δικαιώματα Κυρίου εὐθέα, εὐφραίνοντα καρδίαν. ἡ ἐντολὴ Κυρίου τηλαυγήσ, φωτίζουσα ὀφθαλμούσ. ὁ φόβοσ Κυρίου ἁγνόσ, διαμένων εἰσ αἰῶνα αἰῶνοσ. τὰ κρίματα Κυρίου ἀληθινά, δεδικαιωμένα ἐπὶ τὸ αὐτό, ἐπιθυμητὰ ὑπὲρ χρυσίον καὶ λίθον τίμιον πολὺν καὶ γλυκύτερα ὑπὲρ μέλι καὶ κηρίον. καὶ γὰρ ὁ δοῦλόσ σου φυλάσσει αὐτά. ἐν τῷ φυλάσσειν αὐτὰ ἀνταπόδοσισ πολλή. παραπτώματα τίσ συνήσει̣ ἐκ τῶν κρυφίων μου καθάρισόν με. καὶ ἀπὸ ἀλλοτρίων φεῖσαι τοῦ δούλου σου. ἐὰν μή μου κατακυριεύσωσι, τότε ἄμωμοσ ἔσομαι καὶ καθαρισθήσομαι ἀπὸ ἁμαρτίασ μεγάλησ. καὶ ἔσονται εἰσ εὐδοκίαν τὰ λόγια τοῦ στόματόσ μου καὶ ἡ μελέτη τῆσ καρδίασ μου ἐνώπιόν σου διὰ παντόσ, Κύριε, βοηθέ μου καὶ λυτρωτά μου. Εἰσ τὸ τέλοσ. ψαλμὸσ τῷ Δαυί̈δ. ‐

ΕΠΑΚΟΥΣΑΙ σου Κύριοσ ἐν ἡμέρᾳ θλίψεωσ, ὑπερασπίσαι σου τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ Ἰακώβ. ἐξαποστείλαι σοι βοήθειαν ἐξ ἁγίου καὶ ἐκ Σιὼν ἀντιλάβοιτό σου. μνησθείη πάσησ θυσίασ σου καὶ τὸ ὁλοκαύτωμά σου πιανάτω. . δῴη σοι Κύριοσ κατὰ τὴν καρδίαν σου καὶ πᾶσαν τὴν βουλήν σου πληρώσαι. ἀγαλλιασόμεθα ἐν τῷ σωτηρίῳ σου καὶ ἐν ὀνόματι Κυρίου Θεοῦ ἡμῶν μεγαλυνθησόμεθα. πληρώσαι Κύριοσ πάντα τὰ αἰτήματά σου. νῦν ἔγνων ὅτι ἔσωσε Κύριοσ τὸν χριστὸν αὐτοῦ. ἐπακούσεται αὐτοῦ ἐξ οὐρανοῦ ἁγίου αὐτοῦ. ἐν δυναστείαισ ἡ σωτηρία τῆσ δεξιᾶσ αὐτοῦ. οὗτοι ἐν ἅρμασι καὶ οὗτοι ἐν ἵπποισ, ἡμεῖσ δὲ ἐν ὀνόματι Κυρίου Θεοῦ ἡμῶν μεγαλυνθησόμεθα. αὐτοὶ συνεποδίσθησαν καὶ ἔπεσαν, ἡμεῖσ δὲ ἀνέστημεν καὶ ἀνωρθώθημεν. Κύριε, σῶσον τὸν βασιλέα, καὶ ἐπάκουσον ἡμῶν, ἐν ᾗ ἂν ἡμέρᾳ ἐπικαλεσώμεθά σε. Εἰσ τὸ τέλοσ. ψαλμὸσ τῷ Δαυί̈δ. ‐

ΚΥΡΙΕ, ἐν τῇ δυνάμει σου εὐφρανθήσεται ὁ βασιλεὺσ καὶ ἐπὶ τῷ σωτηρίῳ σου ἀγαλλιάσεται σφόδρα. τὴν ἐπιθυμίαν τῆσ καρδίασ αὐτοῦ ἔδωκασ αὐτῷ καὶ τὴν θέλησιν τῶν χειλέων αὐτοῦ οὐκ ἐστέρησασ αὐτόν. . ὅτι προέφθασασ αὐτὸν ἐν εὐλογίαισ χρηστότητοσ, ἔθηκασ ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ στέφανον ἐκ λίθου τιμίου. ζωὴν ᾐτήσατό σε, καὶ ἔδωκασ αὐτῷ, μακρότητα ἡμερῶν εἰσ αἰῶνα αἰῶνοσ. μεγάλη ἡ δόξα αὐτοῦ ἐν τῷ σωτηρίῳ σου, δόξαν καὶ μεγαλοπρέπειαν ἐπιθήσεισ ἐπ̓ αὐτόν. ὅτι δώσεισ αὐτῷ εὐλογίαν εἰσ αἰῶνα αἰῶνοσ, εὐφρανεῖσ αὐτὸν ἐν χαρᾷ μετὰ τοῦ προσώπου σου. ὅτι ὁ βασιλεὺσ ἐλπίζει ἐπὶ Κύριον καὶ ἐν τῷ ἐλέει τοῦ Ὑψίστου οὐ μὴ σαλευθῇ. εὑρεθείη ἡ χείρ σου πᾶσι τοῖσ ἐχθροῖσ σου, ἡ δεξιά σου εὕροι πάντασ τοὺσ μισοῦντάσ σε. θήσεισ αὐτοὺσ εἰσ κλίβανον πυρὸσ εἰσ καιρὸν τοῦ προσώπου σου. Κύριοσ ἐν ὀργῇ αὐτοῦ συνταράξει αὐτούσ, καὶ καταφάγεται αὐτοὺσ πῦρ. τὸν καρπὸν αὐτῶν ἀπὸ τῆσ γῆσ ἀπολεῖσ καὶ τὸ σπέρμα αὐτῶν ἀπὸ υἱῶν ἀνθρώπων, ὅτι ἔκλιναν εἰσ σὲ κακά, διελογίσαντο βουλάσ, αἷσ οὐ μὴ δύνωνται στῆναι. ὅτι θήσεισ αὐτοὺσ νῶτον. ἐν τοῖσ περιλοίποισ σου ἑτοιμάσεισ τὸ πρόσωπον αὐτῶν. ὑψώθητι, Κύριε, ἐν τῇ δυνάμει σου. ᾄσομεν καὶ ψαλοῦμεν τὰσ δυναστείασ σου. Εἰσ τὸ τέλοσ, ὑπὲρ τῆσ ἀντιλήψεωσ τῆσ ἑωθινῆσ. ψαλμὸσ τῷ Δαυί̈δ. ‐

Ο ΘΕΟΣ, ὁ Θεόσ μου, πρόσχεσ μοι. ἵνα τί ἐγκατέλιπέσ με̣ μακρὰν ἀπὸ τῆσ σωτηρίασ μου οἱ λόγοι τῶν παραπτωμάτων μου. ὁ Θεόσ μου, κεκράξομαι ἡμέρασ, καὶ οὐκ εἰσακούσῃ, καὶ νυκτόσ, καὶ οὐκ εἰσ ἄνοιαν ἐμοί. σὺ δὲ ἐν ἁγίῳ κατοικεῖσ, ὁ ἔπαινοσ τοῦ Ἰσραήλ. ἐπὶ σοὶ ἤλπισαν οἱ πατέρεσ ἡμῶν, ἤλπισαν, καὶ ἐῤῥύσω αὐτούσ. πρὸσ σὲ ἐκέκραξαν καὶ ἐσώθησαν, ἐπὶ σοὶ ἤλπισαν καὶ οὐ κατῃσχύνθησαν. ἐγὼ δέ εἰμι σκώληξ καὶ οὐκ ἄνθρωποσ, ὄνειδοσ ἀνθρώπων καὶ ἐξουθένημα λαοῦ. πάντεσ οἱ θεωροῦντέσ με ἐξεμυκτήρισάν με, ἐλάλησαν ἐν χείλεσιν, ἐκίνησαν κεφαλήν. ἤλπισεν ἐπὶ Κύριον, ῥυσάσθω αὐτόν. σωσάτω αὐτόν, ὅτι θέλει αὐτόν. ὅτι σὺ εἶ ὁ ἐκσπάσασ με ἐκ γαστρόσ, ἡ ἐλπίσ μου ἀπὸ μαστῶν τῆσ μητρόσ μου. ἐπὶ σὲ ἐπεῤῥίφην ἐκ μήτρασ, ἐκ κοιλίασ μητρόσ μου Θεόσ μου εἶ σύ. μὴ ἀποστῇσ ἀπ̓ ἐμοῦ, ὅτι θλῖψισ ἐγγύσ, ὅτι οὐκ ἔστιν ὁ βοηθῶν. περιεκύκλωσάν με μόσχοι πολλοί, ταῦροι πίονεσ περιέσχον με. ἤνοιξαν ἐπ̓ ἐμὲ τὸ στόμα αὐτῶν ὡσ λέων ἁρπάζων καὶ ὠρυόμενοσ. ὡσεὶ ὕδωρ ἐξεχύθην, καὶ διεσκορπίσθη πάντα τὰ ὀστᾶ μου, ἐγενήθη ἡ καρδία μου ὡσεὶ κηρὸσ τηκόμενοσ ἐν μέσῳ τῆσ κοιλίασ μου. ἐξηράνθη ὡσεὶ ὄστρακον ἡ ἰσχύσ μου, καὶ ἡ γλῶσσά μου κεκόλληται τῷ λάρυγγί μου, καὶ εἰσ χοῦν θανάτου κατήγαγέσ με. ὅτι ἐκύκλωσάν με κύνεσ πολλοί, συναγωγὴ πονηρευομένων περιέσχον με, ὤρυξαν χεῖράσ μου καὶ πόδασ. ἐξηρίθμησαν πάντα τὰ ὀστᾶ μου, αὐτοὶ δὲ κατενόησαν καὶ ἐπεῖδόν με. διεμερίσαντο τὰ ἱμάτιά μου ἑαυτοῖσ καὶ ἐπὶ τὸν ἱματισμόν μου ἔβαλον κλῆρον. σὺ δέ, Κύριε, μὴ μακρύνῃσ τὴν βοήθειάν μου ἀπ̓ ἐμοῦ, εἰσ τὴν ἀντίληψίν μου πρόσχεσ. ρῦσαι ἀπὸ ῥομφαίασ τὴν ψυχήν μου, καὶ ἐκ χειρὸσ κυνὸσ τὴν μονογενῆ μου. σῶσόν με ἐκ στόματοσ λέοντοσ καὶ ἀπὸ κεράτων μονοκερώτων τὴν ταπείνωσίν μου. διηγήσομαι τὸ ὄνομά σου τοῖσ ἀδελφοῖσ μου, ἐν μέσῳ ἐκκλησίασ ὑμνήσω σε. οἱ φοβούμενοι τὸν Κύριον, αἰνέσατε αὐτόν, ἅπαν τὸ σπέρμα Ἰακώβ, δοξάσατε αὐτόν, φοβηθήτωσαν αὐτὸν ἅπαν τὸ σπέρμα Ἰσραήλ, ὅτι οὐκ ἐξουδένωσεν οὐδὲ προσώχθισε τῇ δεήσει τοῦ πτωχοῦ, οὐδὲ ἀπέστρεψε τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ἀπ̓ ἐμοῦ καὶ ἐν τῷ κεκραγέναι με πρὸσ αὐτὸν εἰσήκουσέ μου. παρὰ σοῦ ὁ ἔπαινόσ μου ἐν ἐκκλησίᾳ μεγάλῃ, τὰσ εὐχάσ μου ἀποδώσω ἐνώπιον τῶν φοβουμένων αὐτόν. φάγονται πένητεσ καὶ ἐμπλησθήσονται, καὶ αἰνέσουσι Κύριον οἱ ἐκζητοῦντεσ αὐτόν. ζήσονται αἱ καρδίαι αὐτῶν εἰσ αἰῶνα αἰῶνοσ. μνησθήσονται καὶ ἐπιστραφήσονται πρὸσ Κύριον πάντα τὰ πέρατα τῆσ γῆσ καὶ προσκυνήσουσιν ἐνώπιον αὐτοῦ πᾶσαι αἱ πατριαὶ τῶν ἐθνῶν, ὅτι τοῦ Κυρίου ἡ βασιλεία, καὶ αὐτὸσ δεσπόζει τῶν ἐθνῶν. ἔφαγον καὶ προσεκύνησαν πάντεσ οἱ πίονεσ τῆσ γῆσ, ἐνώπιον αὐτοῦ προπεσοῦνται πάντεσ οἱ καταβαίνοντεσ εἰσ γῆν. καὶ ἡ ψυχή μου αὐτῷ ζῇ, καὶ τὸ σπέρμα μου δουλεύσει αὐτῷ. ἀναγγελήσεται τῷ Κυρίῳ γενεὰ ἡ ἐρχομένη, καὶ ἀναγγελοῦσι τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ λαῷ τῷ τεχθησομένῳ, ὃν ἐποίησεν ὁ Κύριοσ. Ψαλμὸσ τῷ Δαυί̈δ. ‐ ̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν ΚΥΡΙΟΣ ποιμαίνει με καὶ οὐδέν με ὑστερήσει.

εἰσ τόπον χλόησ, ἐκεῖ με κατεσκήνωσεν, ἐπὶ ὕδατοσ ἀναπαύσεωσ ἐξέθρεψέ με, τὴν ψυχήν μου ἐπέστρεψεν. ὡδήγησέ με ἐπὶ τρίβουσ δικαιοσύνησ ἕνεκεν τοῦ ὀνόματοσ αὐτοῦ. ἐὰν γὰρ καὶ πορευθῶ ἐν μέσῳ σκιᾶσ θανάτου, οὐ φοβηθήσομαι κακά, ὅτι σὺ μετ̓ ἐμοῦ εἶ. ἡ ράβδοσ σου καὶ ἡ βακτηρία σου, αὗταί με παρεκάλεσαν. ἡτοίμασασ ἐνώπιόν μου τράπεζαν, ἐξεναντίασ τῶν θλιβόντων με. ἐλίπανασ ἐν ἐλαίῳ τὴν κεφαλήν μου, καὶ τὸ ποτήριόν σου μεθύσκον με ὡσεὶ κράτιστον. καὶ τὸ ἔλεόσ σου καταδιώξει με πάσασ τὰσ ἡμέρασ τῆσ ζωῆσ μου, καὶ τὸ κατοικεῖν με ἐν οἴκῳ Κυρίου εἰσ μακρότητα ἡμερῶν. Ψαλμὸσ τῷ Δαυί̈δ. τῆσ μιᾶσ Σαββάτων. ‐ ̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν ΤΟΥ Κυρίου ἡ γῆ καὶ τὸ πλήρωμα αὐτῆσ, ἡ οἰκουμένη καὶ πάντεσ οἱ κατοικοῦντεσ ἐν αὐτῇ.

αὐτὸσ ἐπὶ θαλασσῶν ἐθεμελίωσεν αὐτὴν καὶ ἐπὶ ποταμῶν ἡτοίμασεν αὐτήν. τίσ ἀναβήσεται εἰσ τὸ ὄροσ τοῦ Κυρίου καὶ τίσ στήσεται ἐν τόπῳ ἁγίῳ αὐτοῦ̣ ἀθῷοσ χερσὶ καὶ καθαρὸσ τῇ καρδίᾳ, ὃσ οὐκ ἔλαβεν ἐπὶ ματαίῳ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ καὶ οὐκ ὤμοσεν ἐπὶ δόλῳ τῷ πλησίον αὐτοῦ. οὗτοσ λήψεται εὐλογίαν παρὰ Κυρίου καὶ ἐλεημοσύνην παρὰ Θεοῦ σωτῆροσ αὐτοῦ. αὕτη ἡ γενεὰ ζητούντων τὸν Κύριον, ζητούντων τὸ πρόσωπον τοῦ Θεοῦ Ἰακώβ. . ἄρατε πύλασ, οἱ ἄρχοντεσ ὑμῶν, καὶ ἐπάρθητε, πύλαι αἰώνιοι, καὶ εἰσελεύσεται ὁ βασιλεὺσ τῆσ δόξησ. τίσ ἐστιν οὗτοσ ὁ βασιλεὺσ τῆσ δόξησ̣ Κύριοσ κραταιὸσ καὶ δυνατόσ, Κύριοσ δυνατὸσ ἐν πολέμῳ. ἄρατε πύλασ, οἱ ἄρχοντεσ ὑμῶν, καὶ ἐπάρθητε, πύλαι αἰώνιοι, καὶ εἰσελεύσεται ὁ βασιλεὺσ τῆσ δόξησ. τίσ ἐστιν οὗτοσ ὁ βασιλεὺσ τῆσ δόξησ̣ Κύριοσ τῶν δυνάμεων αὐτόσ ἐστιν ὁ βασιλεὺσ τῆσ δόξησ. Ψαλμὸσ τῷ Δαυί̈δ. ‐ ̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν ΠΡΟΣ σέ, Κύριε, ἦρα τὴν ψυχήν μου, ὁ Θεόσ μου.

ἐπὶ σοὶ πέποιθα. μὴ καταισχυνθείην, μηδὲ καταγελασάτωσάν με οἱ ἐχθροί μου. καὶ γὰρ πάντεσ οἱ ὑπομένοντέσ σε οὐ μὴ καταισχυνθῶσιν. αἰσχυνθήτωσαν οἱ ἀνομοῦντεσ διακενῆσ. τὰσ ὁδούσ σου, Κύριε, γνώρισόν μοι, καὶ τὰσ τρίβουσ σου δίδαξόν με. ὁδήγησόν με ἐπὶ τὴν ἀλήθειάν σου καὶ δίδαξόν με, ὅτι σὺ εἶ ὁ Θεὸσ ὁ σωτήρ μου, καὶ σὲ ὑπέμεινα ὅλην τὴν ἡμέραν. μνήσθητι τῶν οἰκτιρμῶν σου, Κύριε, καὶ τὰ ἐλέη σου, ὅτι ἀπὸ τοῦ αἰῶνόσ εἰσιν. ἁμαρτίασ νεότητόσ μου καὶ ἀγνοίασ μου μὴ μνησθῇσ. κατὰ τὸ ἔλεόσ σου μνήσθητί μου, σύ, ἕνεκεν χρηστότητόσ σου, Κύριε. χρηστὸσ καὶ εὐθὴσ ὁ Κύριοσ. διὰ τοῦτο νομοθετήσει ἁμαρτάνοντασ ἐν ὁδῷ. ὁδηγήσει πραεῖσ ἐν κρίσει, διδάξει πραεῖσ ὁδοὺσ αὐτοῦ. πᾶσαι αἱ ὁδοὶ Κυρίου ἔλεοσ καὶ ἀλήθεια τοῖσ ἐκζητοῦσι τὴν διαθήκην αὐτοῦ καὶ τὰ μαρτύρια αὐτοῦ. ἕνεκεν τοῦ ὀνόματόσ σου, Κύριε, καὶ ἱλάσῃ τῇ ἁμαρτίᾳ μου, πολλὴ γάρ ἐστι. τίσ ἐστιν ἄνθρωποσ ὁ φοβούμενοσ τὸν Κύριον̣ νομοθετήσει αὐτῷ ἐν ὁδῷ, ᾗ ᾑρετίσατο. ἡ ψυχὴ αὐτοῦ ἐν ἀγαθοῖσ αὐλισθήσεται, καὶ τὸ σπέρμα αὐτοῦ κληρονομήσει γῆν. κραταίωμα Κύριοσ τῶν φοβουμένων αὐτόν, καὶ ἡ διαθήκη αὐτοῦ δηλώσει αὐτοῖσ. οἱ ὀφθαλμοί μου διὰ παντὸσ πρὸσ τὸν Κύριον, ὅτι αὐτὸσ ἐκσπάσει ἐκ παγίδοσ τοὺσ πόδασ μου. ἐπίβλεψον ἐπ̓ ἐμὲ καὶ ἐλέησόν με, ὅτι μονογενὴσ καὶ πτωχόσ εἰμι ἐγώ. αἱ θλίψεισ τῆσ καρδίασ μου ἐπληθύνθησαν. ἐκ τῶν ἀναγκῶν μου ἐξάγαγέ με. ἴδε τὴν ταπείνωσίν μου καὶ τὸν κόπον μου καὶ ἄφεσ πάσασ τὰσ ἁμαρτίασ μου. ἴδε τοὺσ ἐχθρούσ μου, ὅτι ἐπληθύνθησαν καὶ μῖσοσ ἄδικον ἐμίσησάν με. φύλαξον τὴν ψυχήν μου καὶ ῥῦσαί με. μὴ καταισχυνθείην, ὅτι ἤλπισα ἐπὶ σέ. ἄκακοι καὶ εὐθεῖσ ἐκολλῶντό μοι, ὅτι ὑπέμεινά σε, Κύριε. λύτρωσαι, ὁ Θεόσ, τὸν Ἰσραὴλ ἐκ πασῶν τῶν θλίψεων αὐτοῦ. Τοῦ Δαυί̈δ. ‐ ̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν ΚΡΙΝΟΝ με, Κύριε, ὅτι ἐγὼ ἐν ἀκακίᾳ μου ἐπορεύθην καὶ ἐπὶ τῷ Κυρίῳ ἐλπίζων, οὐ μὴ ἀσθενήσω.

δοκίμασόν με, Κύριε, καὶ πείρασόν με, πύρωσον τοὺσ νεφρούσ μου καὶ τὴν καρδίαν μου. ὅτι τὸ ἔλεόσ σου κατέναντι τῶν ὀφθαλμῶν μού ἐστι, καὶ εὐηρέστησα ἐν τῇ ἀληθείᾳ σου. οὐκ ἐκάθισα μετὰ συνεδρίου ματαιότητοσ καὶ μετὰ παρανομούντων οὐ μὴ εἰσέλθω. ἐμίσησα ἐκκλησίαν πονηρευομένων καὶ μετὰ ἀσεβῶν οὐ μὴ καθίσω. νίψομαι ἐν ἀθῴοισ τὰσ χεῖράσ μου καὶ κυκλώσω τὸ θυσιαστήριόν σου, Κύριε, τοῦ ἀκοῦσαί με φωνῆσ αἰνέσεώσ σου καὶ διηγήσασθαι πάντα τὰ θαυμάσιά σου. Κύριε, ἠγάπησα εὐπρέπειαν οἴκου σου καὶ τόπον σκηνώματοσ δόξησ σου. μὴ συναπολέσῃσ μετὰ ἀσεβῶν τὴν ψυχήν μου καὶ μετὰ ἀνδρῶν αἱμάτων τὴν ζωήν μου, ὧν ἐν χερσὶν ἀνομίαι, ἡ δεξιὰ αὐτῶν ἐπλήσθη δώρων. ἐγὼ δὲ ἐν ἀκακίᾳ μου ἐπορεύθην. λύτρωσαί με καὶ ἐλέησόν με. ὁ πούσ μου ἔστη ἐν εὐθύτητι. ἐν ἐκκλησίαισ εὐλογήσω σε, Κύριε. Τοῦ Δαυί̈δ. πρὸ τοῦ χρισθῆναι. ‐ ̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν ΚΥΡΙΟΣ φωτισμόσ μου καὶ σωτήρ μου. τίνα φοβηθήσομαι̣ Κύριοσ ὑπερασπιστὴσ τῆσ ζωῆσ μου. ἀπὸ τίνοσ δειλιάσω̣

ἐν τῷ ἐγγίζειν ἐπ̓ ἐμὲ κακοῦντασ τοῦ φαγεῖν τὰσ σάρκασ μου, οἱ θλίβοντέσ με καὶ οἱ ἐχθροί μου, αὐτοὶ ἠσθένησαν καὶ ἔπεσαν. ἐὰν παρατάξηται ἐπ̓ ἐμὲ παρεμβολή, οὐ φοβηθήσεται ἡ καρδία μου. ἐὰν ἐπαναστῇ ἐπ̓ ἐμὲ πόλεμοσ, ἐν ταύτῃ ἐγὼ ἐλπίζω. μίαν ᾐτησάμην παρὰ Κυρίου, ταύτην ἐκζητήσω. τοῦ κατοικεῖν με ἐν οἴκῳ Κυρίου πάσασ τὰσ ἡμέρασ τῆσ ζωῆσ μου, τοῦ θεωρεῖν με τὴν τερπνότητα Κυρίου καὶ ἐπισκέπτεσθαι τὸν ναὸν τὸν ἅγιον αὐτοῦ. ὅτι ἔκρυψέ με ἐν σκηνῇ αὐτοῦ ἐν ἡμέρᾳ κακῶν μου, ἐσκέπασέ με ἐν ἀποκρύφῳ τῆσ σκηνῆσ αὑτοῦ, ἐν πέτρᾳ ὕψωσέ με. καὶ νῦν ἰδοὺ ὕψωσε κεφαλήν μου ἐπ̓ ἐχθρούσ μου. ἐκύκλωσα καὶ ἔθυσα ἐν τῇ σκηνῇ αὐτοῦ θυσίαν ἀλαλαγμοῦ, ᾄσομαι καὶ ψαλῶ τῷ Κυρίῳ. εἰσάκουσον, Κύριε, τῆσ φωνῆσ μου, ἧσ ἐκέκραξα. ἐλέησόν με καὶ εἰσάκουσόν μου. σοὶ εἶπεν ἡ καρδία μου. ἐξεζήτησέ σε τὸ πρόσωπόν μου. τὸ πρόσωπόν σου, Κύριε, ζητήσω. μὴ ἀποστρέψῃσ τὸ πρόσωπόν σου ἀπ̓ ἐμοῦ καὶ μὴ ἐκκλίνῃσ ἐν ὀργῇ ἀπὸ τοῦ δούλου σου. βοηθόσ μου γενοῦ, μὴ ἀποσκορακίσῃσ με καὶ μὴ ἐγκαταλίπῃσ με, ὁ Θεόσ, ὁ σωτήρ μου. ὅτι ὁ πατήρ μου καὶ ἡ μήτηρ μου ἐγκατέλιπόν με, ὁ δὲ Κύριοσ προσελάβετό με. νομοθέτησόν με, Κύριε, ἐν τῇ ὁδῷ σου καὶ ὁδήγησόν με ἐν τρίβῳ εὐθείᾳ ἕνεκα τῶν ἐχθρῶν μου. μὴ παραδῷσ με εἰσ ψυχὰσ θλιβόντων με, ὅτι ἐπανέστησάν μοι μάρτυρεσ ἄδικοι, καὶ ἐψεύσατο ἡ ἀδικία ἑαυτῇ. πιστεύω τοῦ ἰδεῖν τὰ ἀγαθὰ Κυρίου ἐν γῇ ζώντων. ὑπόμεινον τὸν Κύριον. ἀνδρίζου, καὶ κραταιούσθω ἡ καρδία σου, καὶ ὑπόμεινον τὸν Κύριον. Τοῦ Δαυί̈δ. ‐ ̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν ΠΡΟΣ σέ, Κύριε, ἐκέκραξα, ὁ Θεόσ μου, μὴ παρασιωπήσῃσ ἀπ̓ ἐμοῦ, μήποτε παρασιωπήσῃσ ἀπ̓ ἐμοῦ καὶ ὁμοιωθήσομαι τοῖσ καταβαίνουσιν εἰσ λάκκον.

εἰσάκουσον τῆσ φωνῆσ τῆσ δεήσεώσ μου ἐν τῷ δέεσθαί με πρὸσ σέ, ἐν τῷ αἴρειν με χεῖράσ μου πρὸσ ναὸν ἅγιόν σου. μὴ συνελκύσῃσ μετὰ ἁμαρτωλῶν τὴν ψυχήν μου καὶ μετὰ ἐργαζομένων ἀδικίαν μὴ συναπολέσῃσ με τῶν λαλούντων εἰρήνην μετὰ τῶν πλησίον αὐτῶν, κακὰ δὲ ἐν ταῖσ καρδίαισ αὐτῶν. δὸσ αὐτοῖσ, Κύριε, κατὰ τὰ ἔργα αὐτῶν καὶ κατὰ τὴν πονηρίαν τῶν ἐπιτηδευμάτων αὐτῶν. κατὰ τὰ ἔργα τῶν χειρῶν αὐτῶν δὸσ αὐτοῖσ, ἀπόδοσ τὸ ἀνταπόδομα αὐτῶν αὐτοῖσ. ὅτι οὐ συνῆκαν εἰσ τὰ ἔργα Κυρίου καὶ εἰσ τὰ ἔργα τῶν χειρῶν αὐτοῦ. καθελεῖσ αὐτοὺσ καὶ οὐ μὴ οἰκοδομήσεισ αὐτούσ. εὐλογητὸσ Κύριοσ, ὅτι εἰσήκουσε τῆσ φωνῆσ τῆσ δεήσεώσ μου. Κύριοσ βοηθόσ μου καὶ ὑπερασπιστήσ μου. ἐπ̓ αὐτῷ ἤλπισεν ἡ καρδία μου, καὶ ἐβοηθήθην, καὶ ἀνέθαλεν ἡ σάρξ μου. καὶ ἐκ θελήματόσ μου ἐξομολογήσομαι αὐτῷ. Κύριοσ κραταίωμα τοῦ λαοῦ αὐτοῦ καὶ ὑπερασπιστὴσ τῶν σωτηρίων τοῦ χριστοῦ αὐτοῦ ἐστι. σῶσον τὸν λαόν σου καὶ εὐλόγησον τὴν κληρονομίαν σου καὶ ποίμανον αὐτοὺσ καὶ ἔπαρον αὐτοὺσ ἕωσ τοῦ αἰῶνοσ. Ψαλμὸσ τῷ Δαυί̈δ. ἐξοδίου σκηνῆσ. ‐ ̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν ΕΝΕΓΚΑΤΕ τῷ Κυρίῳ, υἱοὶ Θεοῦ, ἐνέγκατε τῷ Κυρίῳ υἱοὺσ κριῶν, ἐνέγκατε τῷ Κυρίῳ δόξαν καὶ τιμήν,

ἐνέγκατε τῷ Κυρίῳ δόξαν ὀνόματι αὐτοῦ, προσκυνήσατε τῷ Κυρίῳ ἐν αὐλῇ ἁγίᾳ αὐτοῦ. φωνὴ Κυρίου ἐπὶ τῶν ὑδάτων, ὁ Θεὸσ τῆσ δόξησ ἐβρόντησε, Κύριοσ ἐπὶ ὑδάτων πολλῶν. φωνὴ Κυρίου ἐν ἰσχύϊ, φωνὴ Κυρίου ἐν μεγαλοπρεπείᾳ. φωνὴ Κυρίου συντρίβοντοσ κέδρουσ, καὶ συντρίψει Κύριοσ τὰσ κέδρουσ τοῦ Λιβάνου καὶ λεπτυνεῖ αὐτὰσ ὡσ τὸν μόσχον τὸν Λίβανον, καὶ ὁ ἠγαπημένοσ ὡσ υἱὸσ μονοκερώτων. φωνὴ Κυρίου διακόπτοντοσ φλόγα πυρόσ, φωνὴ Κυρίου συσσείοντοσ ἔρημον καὶ συσσείσει Κύριοσ τὴν ἔρημον Κάδησ. φωνὴ Κυρίου καταρτιζομένη ἐλάφουσ, καὶ ἀποκαλύψει δρυμούσ. καὶ ἐν τῷ ναῷ αὐτοῦ πᾶσ τισ λέγει δόξαν. Κύριοσ τὸν κατακλυσμὸν κατοικιεῖ, καὶ καθιεῖται Κύριοσ βασιλεὺσ εἰσ τὸν αἰῶνα. Κύριοσ ἰσχὺν τῷ λαῷ αὐτοῦ δώσει, Κύριοσ εὐλογήσει τὸν λαὸν αὐτοῦ ἐν εἰρήνῃ. Εἰσ τὸ τέλοσ. ψαλμὸσ ᾠδῆσ τοῦ ἐγκαινισμοῦ τοῦ οἴκου. Δαυί̈δ. ‐

ΥΨΩΣΩ σε, Κύριε, ὅτι ὑπέλαβέσ με καὶ οὐκ εὔφρανασ τοὺσ ἐχθρούσ μου ἐπ̓ ἐμέ. Κύριε ὁ Θεόσ μου, ἐκέκραξα πρὸσ σέ, καὶ ἰάσω με. Κύριε, ἀνήγαγεσ ἐξ ᾅδου τὴν ψυχήν μου, ἔσωσάσ με ἀπὸ τῶν καταβαινόντων εἰσ λάκκον. ψάλατε τῷ Κυρίῳ, οἱ ὅσιοι αὐτοῦ, καὶ ἐξομολογεῖσθε τῇ μνήμῃ τῆσ ἁγιωσύνησ αὐτοῦ. ὅτι ὀργὴ ἐν τῷ θυμῷ αὐτοῦ, καὶ ζωὴ ἐν τῷ θελήματι αὐτοῦ. τὸ ἑσπέρασ αὐλισθήσεται κλαυθμὸσ καὶ εἰσ τὸ πρωί̈ ἀγαλλίασισ. ἐγὼ δὲ εἶπα ἐν τῇ εὐθηνίᾳ μου. οὐ μὴ σαλευθῶ εἰσ τὸν αἰῶνα. Κύριε, ἐν τῷ θελήματί σου παρέσχου τῷ κάλλει μου δύναμιν. ἀπέστρεψασ δὲ τὸ πρόσωπόν σου καὶ ἐγενήθην τεταραγμένοσ. πρὸσ σέ, Κύριε, κεκράξομαι, καὶ πρὸσ τὸν Θεόν μου δεηθήσομαι. τίσ ὠφέλεια ἐν τῷ αἵματί μου ἐν τῷ καταβαίνειν με εἰσ διαφθοράν̣ μὴ ἐξομολογήσεταί σοι χοῦσ ἢ ἀναγγελεῖ τὴν ἀλήθειάν σου̣ ἤκουσε Κύριοσ, καὶ ἠλέησέ με, Κύριοσ ἐγενήθη βοηθόσ μου. ἔστρεψασ τὸν κοπετόν μου εἰσ χαρὰν ἐμοί, διέῤῥηξασ τὸν σάκκον μου καὶ περιέζωσάσ με εὐφροσύνην, ὅπωσ ἂν ψάλῃ σοι ἡ δόξα μου καὶ οὐ μὴ κατανυγῶ. Κύριε ὁ Θεόσ μου, εἰσ τὸν αἰῶνα ἐξομολογήσομαί σοι. Εἰσ τὸ τέλοσ. ψαλμὸσ τῷ Δαυί̈δ. ἐκστάσεωσ.

ΕΠΙ σοί, Κύριε, ἤλπισα, μὴ καταισχυνθείην εἰσ τὸν αἰῶνα. ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου ῥῦσαί με καὶ ἐξελοῦ με. κλῖνον πρόσ με τὸ οὖσ σου, τάχυνον τοῦ ἐξελέσθαι με. γενοῦ μοι εἰσ Θεὸν ὑπερασπιστὴν καὶ εἰσ οἶκον καταφυγῆσ τοῦ σῶσαί με. ὅτι κραταίωμά μου καὶ καταφυγή μου εἶ σὺ καὶ ἕνεκεν τοῦ ὀνόματόσ σου ὁδηγήσεισ με καὶ διαθρέψεισ με. ἐξάξεισ με ἐκ παγίδοσ ταύτησ, ἧσ ἔκρυψάν μοι, ὅτι σὺ εἶ ὁ ὑπερασπιστήσ μου, Κύριε. εἰσ χεῖράσ σου παραθήσομαι τὸ πνεῦμά μου. ἐλυτρώσω με, Κύριε ὁ Θεὸσ τῆσ ἀληθείασ. ἐμίσησασ τοὺσ διαφυλάσσοντασ ματαιότητασ διακενῆσ. ἐγὼ δὲ ἐπὶ τῷ Κυρίῳ ἤλπισα. ἀγαλλιάσομαι καὶ εὐφρανθήσομαι ἐπὶ τῷ ἐλέει σου, ὅτι ἐπεῖδεσ τὴν ταπείνωσίν μου, ἔσωσασ ἐκ τῶν ἀναγκῶν τὴν ψυχήν μου καὶ οὐ συνέκλεισάσ με εἰσ χεῖρασ ἐχθρῶν, ἔστησασ ἐν εὐρυχώρῳ τοὺσ πόδασ μου. ἐλέησόν με, Κύριε, ὅτι θλίβομαι. ἐταράχθη ἐν θυμῷ ὁ ὀφθαλμόσ μου, ἡ ψυχή μου καὶ ἡ γαστήρ μου. ὅτι ἐξέλιπεν ἐν ὀδύνῃ ἡ ζωή μου καὶ τὰ ἔτη μου ἐν στεναγμοῖσ. ἠσθένησεν ἐν πτωχείᾳ ἡ ἰσχύσ μου, καὶ τὰ ὀστᾶ μου ἐταράχθησαν. παρὰ πάντασ τοὺσ ἐχθρούσ μου ἐγενήθην ὄνειδοσ καὶ τοῖσ γείτοσί μου σφόδρα, καὶ φόβοσ τοῖσ γνωστοῖσ μου. οἱ θεωροῦντεσ με ἔξω ἔφυγον ἀπ̓ ἐμοῦ. ἐπελήσθην ὡσεὶ νεκρὸσ ἀπὸ καρδίασ, ἐγενήθην ὡσεὶ σκεῦοσ ἀπολωλόσ. ὅτι ἤκουσα ψόγον πολλῶν παροικούντων κυκλόθεν. ἐν τῷ ἐπισυναχθῆναι αὐτοὺσ ἅμα ἐπ̓ ἐμὲ τοῦ λαβεῖν τὴν ψυχήν μου ἐβουλεύσαντο. ἐγὼ δὲ ἐπὶ σοὶ ἤλπισα, Κύριε, εἶπα. σὺ εἶ ὁ Θεόσ μου. ἐν ταῖσ χερσί σου οἱ κλῆροί μου. ρῦσαί με ἐκ χειρὸσ ἐχθρῶν μου καὶ ἐκ τῶν καταδιωκόντων με. ἐπίφανον τὸ πρόσωπόν σου ἐπὶ τὸν δοῦλόν σου, σῶσόν με ἐν τῷ ἐλέει σου. Κύριε, μὴ καταισχυνθείην, ὅτι ἐπεκαλεσάμην σε. αἰσχυνθείησαν οἱ ἀσεβεῖσ καὶ καταχθείησαν εἰσ ᾅδου. ἄλαλα γενηθήτω τὰ χείλη τὰ δόλια τὰ λαλοῦντα κατὰ τοῦ δικαίου ἀνομίαν ἐν ὑπερηφανίᾳ καὶ ἐξουδενώσει. ὡσ πολὺ τὸ πλῆθοσ τῆσ χρηστότητόσ σου, Κύριε, ἧσ ἔκρυψασ τοῖσ φοβουμένοισ σε, ἐξειργάσω τοῖσ ἐλπίζουσιν ἐπὶ σὲ ἐναντίον τῶν υἱῶν τῶν ἀνθρώπων. κατακρύψεισ αὐτοὺσ ἐν ἀποκρύφῳ τοῦ προσώπου σου ἀπὸ ταραχῆσ ἀνθρώπων, σκεπάσεισ αὐτοὺσ ἐν σκηνῇ ἀπὸ ἀντιλογίασ γλωσσῶν. εὐλογητὸσ Κύριοσ, ὅτι ἐθαυμάστωσε τὸ ἔλεοσ αὐτοῦ ἐν πόλει περιοχῆσ. ἐγὼ δὲ εἶπα ἐν τῇ ἐκστάσει μου. ἀπέῤῥιμμαι ἀπὸ προσώπου τῶν ὀφθαλμῶν σου. διὰ τοῦτο εἰσήκουσασ τῆσ φωνῆσ τῆσ δεήσεώσ μου ἐν τῷ κεκραγέναι με πρὸσ σέ. ἀγαπήσατε τὸν Κύριον πάντεσ οἱ ὅσιοι αὐτοῦ, ὅτι ἀληθείασ ἐκζητεῖ Κύριοσ καὶ ἀνταποδίδωσι τοῖσ περισσῶσ ποιοῦσιν ὑπερηφανίαν. ἀνδρίζεσθε, καὶ κραταιούσθω ἡ καρδία ὑμῶν, πάντεσ οἱ ἐλπίζοντεσ ἐπὶ Κύριον. ̀ρ̀νἌλλη γραφή. οἱ καιροί μου. ‐ Τῷ Δαυί̈δ. συνέσεωσ. ‐ ̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν ΜΑΚΑΡΙΟΙ ὧν ἀφέθησαν αἱ ἀνομίαι καὶ ὧν ἐπεκαλύφθησαν αἱ ἁμαρτίαι.

μακάριοσ ἀνήρ, ᾧ οὐ μὴ λογίσηται Κύριοσ ἁμαρτίαν, οὐδέ ἐστιν ἐν τῷ στόματι αὐτοῦ δόλοσ. ὅτι ἐσίγησα, ἐπαλαιώθη τὰ ὀστᾶ μου ἀπὸ τοῦ κράζειν με ὅλην τὴν ἡμέραν. ὅτι ἡμέρασ καὶ νυκτὸσ ἐβαρύνθη ἐπ̓ ἐμὲ ἡ χείρ σου, ἐστράφην εἰσ ταλαιπωρίαν ἐν τῷ ἐμπαγῆναί μοι ἄκανθαν. . τὴν ἁμαρτίαν μου ἐγνώρισα καὶ τὴν ἀνομίαν μου οὐκ ἐκάλυψα. εἶπα. ἐξαγορεύσω κατ̓ ἐμοῦ τὴν ἀνομίαν μου τῷ Κυρίῳ. καὶ σὺ ἀφῆκασ τὴν ἀσέβειαν τῆσ καρδίασ μου. . ὑπὲρ ταύτησ προσεύξεται πρὸσ σὲ πᾶσ ὅσιοσ ἐν καιρῷ εὐθέτῳ. πλὴν ἐν κατακλυσμῷ ὑδάτων πολλῶν πρὸσ αὐτὸν οὐκ ἐγγιοῦσι. σύ μου εἶ καταφυγὴ ἀπὸ θλίψεωσ τῆσ περιεχούσησ με. τὸ ἀγαλλίαμά μου, λύτρωσαί με ἀπὸ τῶν κυκλωσάντων με. . συνετιῶ σε καὶ συμβιβῶ σε ἐν ὁδῷ ταύτῃ, ᾗ πορεύσῃ, ἐπιστηριῶ ἐπὶ σὲ τοὺσ ὀφθαλμούσ μου. μὴ γίνεσθε ὡσ ἵπποσ καὶ ἡμίονοσ, οἷσ οὐκ ἔστι σύνεσισ, ἐν κημῷ καὶ χαλινῷ τὰσ σιαγόνασ αὐτῶν ἄγξαισ τῶν μὴ ἐγγιζόντων πρὸσ σέ. πολλαὶ αἱ μάστιγεσ τοῦ ἁμαρτωλοῦ, τὸν δὲ ἐλπίζοντα ἐπὶ Κύριον ἔλεοσ κυκλώσει. εὐφράνθητε ἐπὶ Κύριον καὶ ἀγαλλιᾶσθε, δίκαιοι, καὶ καυχᾶσθε, πάντεσ οἱ εὐθεῖσ τῇ καρδίᾳ. Τῷ Δαυί̈δ. ‐ ̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν ΑΓΑΛΛΙΑΣΘΕ, δίκαιοι, ἐν Κυρίῳ. τοῖσ εὐθέσι πρέπει αἴνεσισ.

ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ ἐν κιθάρᾳ, ἐν ψαλτηρίῳ δεκαχόρδῳ ψάλατε αὐτῷ. ᾄσατε αὐτῷ ᾆσμα καινόν, καλῶσ ψάλατε αὐτῷ ἐν ἀλαλαγμῷ. ὅτι εὐθὴσ ὁ λόγοσ τοῦ Κυρίου, καὶ πάντα τὰ ἔργα αὐτοῦ ἐν πίστει. ἀγαπᾷ ἐλεημοσύνην καὶ κρίσιν, τοῦ ἐλέουσ Κυρίου πλήρησ ἡ γῆ. τῷ λόγῳ τοῦ Κυρίου οἱ οὐρανοὶ ἐστερεώθησαν καὶ τῷ πνεύματι τοῦ στόματοσ αὐτοῦ πᾶσα ἡ δύναμισ αὐτῶν. συνάγων ὡσεὶ ἀσκὸν ὕδατα θαλάσσησ, τιθεὶσ ἐν θησαυροῖσ ἀβύσσουσ. φοβηθήτω τὸν Κύριον πᾶσα ἡ γῆ, ἀπ̓ αὐτοῦ δὲ σαλευθήτωσαν πάντεσ οἱ κατοικοῦντεσ τὴν οἰκουμένην. ὅτι αὐτὸσ εἶπε καὶ ἐγενήθησαν, αὐτὸσ ἐνετείλατο καὶ ἐκτίσθησαν. Κύριοσ διασκεδάζει βουλὰσ ἐθνῶν, ἀθετεῖ δὲ λογισμοὺσ λαῶν καὶ ἀθετεῖ βουλὰσ ἀρχόντων. ἡ δὲ βουλὴ τοῦ Κυρίου εἰσ τὸν αἰῶνα μένει, λογισμοὶ τῆσ καρδίασ αὐτοῦ εἰσ γενεὰν καὶ γενεάν. μακάριον τὸ ἔθνοσ, οὗ ἐστι Κύριοσ ὁ Θεὸσ αὐτοῦ, λαόσ, ὃν ἐξελέξατο εἰσ κληρονομίαν ἑαυτῷ. ἐξ οὐρανοῦ ἐπέβλεψεν ὁ Κύριοσ, εἶδε πάντασ τοὺσ υἱοὺσ τῶν ἀνθρώπων. ἐξ ἑτοίμου κατοικητηρίου αὐτοῦ ἐπέβλεψεν ἐπὶ πάντασ τοὺσ κατοικοῦντασ τὴν γῆν, ὁ πλάσασ κατὰ μόνασ τὰσ καρδίασ αὐτῶν, ὁ συνιεὶσ πάντα τὰ ἔργα αὐτῶν. οὐ σῴζεται βασιλεὺσ διὰ πολλὴν δύναμιν, καὶ γίγασ οὐ σωθήσεται ἐν πλήθει ἰσχύοσ αὐτοῦ. ψευδὴσ ἵπποσ εἰσ σωτηρίαν, ἐν δὲ πλήθει δυνάμεωσ αὐτοῦ οὐ σωθήσεται. ἰδοὺ οἱ ὀφθαλμοὶ Κυρίου ἐπὶ τοὺσ φοβουμένουσ αὐτὸν τοὺσ ἐλπίζοντασ ἐπὶ τὸ ἔλεοσ αὐτοῦ, ρύσασθαι ἐκ θανάτου τὰσ ψυχὰσ αὐτῶν καὶ διαθρέψαι αὐτοὺσ ἐν λιμῷ. ἡ ψυχὴ ἡμῶν ὑπομενεῖ τῷ Κυρίῳ, ὅτι βοηθὸσ καὶ ὑπερασπιστὴσ ἡμῶν ἐστιν. ὅτι ἐν αὐτῷ εὐφρανθήσεται ἡ καρδία ἡμῶν, καὶ ἐν τῷ ὀνόματι τῷ ἁγίῳ αὐτοῦ ἠλπίσαμεν. γένοιτο, Κύριε, τὸ ἔλεόσ σου ἐφ̓ ἡμᾶσ, καθάπερ ἠλπίσαμεν ἐπὶ σέ. Ἀβιμέλεχ, καὶ ἀπέλυσεν αὐτόν, καὶ ἀπῆλθεν. ‐

ΕΥΛΟΓΗΣΩ τὸν Κύριον ἐν παντὶ καιρῷ, διὰ παντὸσ ἡ αἴνεσισ αὐτοῦ ἐν τῷ στόματί μου. ἐν τῷ Κυρίῳ ἐπαινεθήσεται ἡ ψυχή μου. ἀκουσάτωσαν πρᾳεῖσ, καὶ εὐφρανθήτωσαν. μεγαλύνατε τὸν Κύριον σὺν ἐμοί, καὶ ὑψώσωμεν τὸ ὄνομα αὐτοῦ ἐπὶ τὸ αὐτό. ἐξεζήτησα τὸν Κύριον, καὶ ἐπήκουσέ μου καὶ ἐκ πασῶν τῶν θλίψεών μου ἐῤῥύσατό με. προσέλθετε πρὸσ αὐτὸν καὶ φωτίσθητε, καὶ τὰ πρόσωπα ὑμῶν οὐ μὴ καταισχυνθῇ. οὗτοσ ὁ πτωχὸσ ἐκέκραξε καὶ ὁ Κύριοσ εἰσήκουσεν αὐτοῦ καὶ ἐκ πασῶν τῶν θλίψεων αὐτοῦ ἔσωσεν αὐτόν. παρεμβαλεῖ ἄγγελοσ Κυρίου κύκλῳ τῶν φοβουμένων αὐτὸν καὶ ῥύσεται αὐτούσ. γεύσασθε καὶ ἴδετε ὅτι χρηστὸσ ὁ Κύριοσ. μακάριοσ ἀνήρ, ὃσ ἐλπίζει ἐπ̓ αὐτόν. φοβήθητε τὸν Κύριον πάντεσ οἱ ἅγιοι αὐτοῦ, ὅτι οὐκ ἔστιν ὑστέρημα τοῖσ φοβουμένοισ αὐτόν. πλούσιοι ἐπτώχευσαν καὶ ἐπείνασαν, οἱ δὲ ἐκζητοῦντεσ τὸν Κύριον οὐκ ἐλαττωθήσονται παντὸσ ἀγαθοῦ. . δεῦτε, τέκνα, ἀκούσατέ μου. φόβον Κυρίου διδάξω ὑμᾶσ. τίσ ἐστιν ἄνθρωποσ ὁ θέλων ζωήν, ἀγαπῶν ἡμέρασ ἰδεῖν ἀγαθάσ̣ παῦσον τὴν γλῶσσάν σου ἀπὸ κακοῦ καὶ χείλη σου τοῦ μὴ λαλῆσαι δόλον. ἔκκλινον ἀπὸ κακοῦ καὶ ποίησον ἀγαθόν, ζήτησον εἰρήνην καὶ δίωξον αὐτήν. ὀφθαλμοὶ Κυρίου ἐπὶ δικαίουσ, καὶ ὦτα αὐτοῦ εἰσ δέησιν αὐτῶν. πρόσωπον δὲ Κυρίου ἐπὶ ποιοῦντασ κακὰ τοῦ ἐξολοθρεῦσαι ἐκ γῆσ τὸ μνημόσυνον αὐτῶν. ἐκέκραξαν οἱ δίκαιοι, καὶ ὁ Κύριοσ εἰσήκουσεν αὐτῶν, καὶ ἐκ πασῶν τῶν θλίψεων αὐτῶν ἐῤῥύσατο αὐτούσ. ἐγγὺσ Κύριοσ τοῖσ συντετριμμένοισ τὴν καρδίαν καὶ τοὺσ ταπεινοὺσ τῷ πνεύματι σώσει. πολλαὶ αἱ θλίψεισ τῶν δικαίων, καὶ ἐκ πασῶν αὐτῶν ῥύσεται αὐτοὺσ ὁ Κύριοσ. φυλάσσει Κύριοσ πάντα τὰ ὀστᾶ αὐτῶν, ἓν ἐξ αὐτῶν οὐ συντριβήσεται. θάνατοσ ἁμαρτωλῶν πονηρόσ, καὶ οἱ μισοῦντεσ τὸν δίκαιον πλημμελήσουσι. λυτρώσεται Κύριοσ ψυχὰσ δούλων αὐτοῦ, καὶ οὐ μὴ πλημμελήσουσι πάντεσ οἱ ἐλπίζοντεσ ἐπ̓ αὐτόν. Τῷ Δαυί̈δ. ‐ ̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν ΔΙΚΑΣΟΝ, Κύριε, τοὺσ ἀδικοῦντάσ με, πολέμησον τοὺσ πολεμοῦντάσ με.

ἐπιλαβοῦ ὅπλου καὶ θυρεοῦ καὶ ἀνάστηθι εἰσ τὴν βοήθειάν μου, ἔκχεον ῥομφαίαν καὶ σύγκλεισον ἐξ ἐναντίασ τῶν καταδιωκόντων με. εἶπον τῇ ψυχῇ μου. Σωτηρία σού εἰμι ἐγώ. αἰσχυνθήτωσαν καὶ ἐντραπήτωσαν οἱ ζητοῦντεσ τὴν ψυχήν μου, ἀποστραφήτωσαν εἰσ τὰ ὀπίσω καὶ καταισχυνθήτωσαν οἱ λογιζόμενοί μοι κακά. γενηθήτωσαν ὡσεὶ χνοῦσ κατὰ πρόσωπον ἀνέμου, καὶ ἄγγελοσ Κυρίου ἐκθλίβων αὐτούσ. γενηθήτω ἡ ὁδὸσ αὐτῶν σκότοσ καὶ ὀλίσθημα, καὶ ἄγγελοσ Κυρίου καταδιώκων αὐτούσ. ὅτι δωρεὰν ἔκρυψάν μοι διαφθορὰν παγίδοσ αὐτῶν, μάτην ὠνείδισαν τὴν ψυχήν μου. ἐλθέτω αὐτῷ παγίσ, ἣν οὐ γινώσκει, καὶ ἡ θήρα, ἣν ἔκρυψε, συλλαβέτω αὐτόν, καὶ ἐν τῇ παγίδι πεσεῖται ἐν αὐτῇ. ἡ δὲ ψυχή μου ἀγαλλιάσεται ἐπὶ τῷ Κυρίῳ, τερφθήσεται ἐπὶ τῷ σωτηρίῳ αὐτοῦ. πάντα τὰ ὀστᾶ μου ἐροῦσι. Κύριε, τίσ ὅμοιόσ σοι̣ ρυόμενοσ πτωχὸν ἐκ χειρὸσ στερεωτέρων αὐτοῦ καὶ πτωχὸν καὶ πένητα ἀπὸ τῶν διαρπαζόντων αὐτόν. ἀναστάντεσ μοι μάρτυρεσ ἄδικοι, ἃ οὐκ ἐγίνωσκον, ἐπηρώτων με. ἀνταπεδίδοσάν μοι πονηρὰ ἀντὶ ἀγαθῶν καὶ ἀτεκνίαν τῇ ψυχῇ μου. ἐγὼ δὲ ἐν τῷ αὐτοὺσ παρενοχλεῖν μοι ἐνεδυόμην σάκκον καὶ ἐταπείνουν ἐν νηστείᾳ τὴν ψυχήν μου, καὶ ἡ προσευχή μου εἰσ κόλπον μου ἀποστραφήσεται. ὡσ πλησίον, ὡσ ἀδελφῷ ἡμετέρῳ οὕτωσ εὐηρέστουν. ὡσ πενθῶν καὶ σκυθρωπάζων, οὕτωσ ἐταπεινούμην. καὶ κατ̓ ἐμοῦ εὐφράνθησαν καὶ συνήχθησαν, συνήχθησαν ἐπ̓ ἐμὲ μάστιγεσ, καὶ οὐκ ἔγνων, διεσχίσθησαν καὶ οὐ κατενύγησαν. ἐπείρασάν με, ἐξεμυκτήρισάν με μυκτηρισμῷ, ἔβρυξαν ἐπ ἐμὲ τοὺσ ὀδόντασ αὐτῶν. Κύριε, πότε ἐπόψῃ̣ ἀποκατάστησον τὴν ψυχήν μου ἀπὸ τῆσ κακουργίασ αὐτῶν, ἀπὸ λεόντων τὴν μονογενῆ μου. ἐξομολογήσομαί σοι ἐν ἐκκλησίᾳ πολλῇ, ἐν λαῷ βαρεῖ αἰνέσω σε. μὴ ἐπιχαρείησάν μοι οἱ ἐχθραίνοντέσ μοι ἀδίκωσ, οἱ μισοῦντεσ με δωρεὰν καὶ διανεύοντεσ ὀφθαλμοῖσ. ὅτι ἐμοὶ μὲν εἰρηνικὰ ἐλάλουν καὶ ἐπ̓ ὀργὴν δόλουσ διελογίζοντο. καὶ ἐπλάτυναν ἐπ̓ ἐμὲ τὸ στόμα αὐτῶν, εἶπαν. εὖγε, εὖγε, εἶδον οἱ ὀφθαλμοὶ ἡμῶν. εἶδεσ, Κύριε, μὴ παρασιωπήσῃσ, Κύριε, μὴ ἀποστῇσ ἀπ̓ ἐμοῦ. ἐξεγέρθητι, Κύριε, καὶ πρόσχεσ τῇ κρίσει μου, ὁ Θεόσ μου καὶ ὁ Κύριόσ μου, εἰσ τὴν δίκην μου. κρῖνόν με, Κύριε, κατὰ τὴν δικαιοσύνην σου, Κύριε ὁ Θεόσ μου, καὶ μὴ ἐπιχαρείησάν μοι. μὴ εἴποισαν ἐν καρδίαισ αὐτῶν. εὖγε, εὖγε τῇ ψυχῇ ἡμῶν. μηδὲ εἴποιεν. Κατεπίομεν αὐτόν. αἰσχυνθείησαν καὶ ἐντραπείησαν ἅμα οἱ ἐπιχαίροντεσ τοῖσ κακοῖσ μου, ἐνδυσάσθωσαν αἰσχύνην καὶ ἐντροπὴν οἱ μεγαλοῤῥημονοῦντεσ ἐπ̓ ἐμέ. ἀγαλλιάσθωσαν καὶ εὐφρανθήτωσαν οἱ θέλοντεσ τὴν δικαιοσύνην μου καὶ εἰπάτωσαν διαπαντόσ. μεγαλυνθήτω ὁ Κύριοσ, οἱ θέλοντεσ τὴν εἰρήνην τοῦ δούλου αὐτοῦ. καὶ ἡ γλῶσσά μου μελετήσει τὴν δικαιοσύνην σου, ὅλην τὴν ἡμέραν τὸν ἔπαινόν σου. Εἰσ τὸ τέλοσ. τῷ δούλῳ Κυρίου τῷ Δαυί̈δ. ‐

ΦΗΣΙΝ ὁ παράνομοσ τοῦ ἁμαρτάνειν ἐν ἑαυτῷ, οὐκ ἔστι φόβοσ Θεοῦ ἀπέναντι τῶν ὀφθαλμῶν αὐτοῦ. ὅτι ἐδόλωσεν ἐνώπιον αὐτοῦ τοῦ εὑρεῖν τὴν ἀνομίαν αὐτοῦ καὶ μισῆσαι. τὰ ῥήματα τοῦ στόματοσ αὐτοῦ ἀνομία καὶ δόλοσ, οὐκ ἠβουλήθη συνιέναι τοῦ ἀγαθῦναι. ἀνομίαν διελογίσατο ἐπὶ τῆσ κοίτησ αὐτοῦ, παρέστη πάσῃ ὁδῷ οὐκ ἀγαθῇ, κακίᾳ δὲ οὐ προσώχθισε. Κύριε, ἐν τῷ οὐρανῷ τὸ ἔλεόσ σου, καὶ ἡ ἀλήθειά σου ἕωσ τῶν νεφελῶν. ἡ δικαιοσύνη σου ὡσ ὄρη Θεοῦ, τὰ κρίματά σου ὡσεὶ ἄβυσσοσ πολλή. ἀνθρώπουσ καὶ κτήνη σώσεισ, Κύριε. ὡσ ἐπλήθυνασ τὸ ἔλεόσ σου, ὁ Θεόσ. οἱ δὲ υἱοὶ τῶν ἀνθρώπων ἐν σκέπῃ τῶν πτερύγων σου ἐλπιοῦσι. μεθυσθήσονται ἀπὸ πιότητοσ οἴκου σου, καὶ τὸν χειμάῤῥουν τῆσ τρυφῆσ σου ποτιεῖσ αὐτούσ. ὅτι παρὰ σοὶ πηγὴ ζωῆσ, ἐν τῷ φωτί σου ὀψόμεθα φῶσ. παράτεινον τὸ ἔλεόσ σου τοῖσ γινώσκουσί σε καὶ τὴν δικαιοσύνην σου τοῖσ εὐθέσι τῇ καρδίᾳ. μὴ ἐλθέτω μοι ποὺσ ὑπερηφανίασ, καὶ χεὶρ ἁμαρτωλοῦ μὴ σαλεύσαι με. ἐκεῖ ἔπεσον πάντεσ οἱ ἐργαζόμενοι τὴν ἀνομίαν, ἐξώσθησαν καὶ οὐ μὴ δύνωνται στῆναι. Τῷ Δαυί̈δ. ‐ ̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν ΜΗ ΠΑΡΑΖΗΛΟΥ ἐν πονηρευομένοισ μηδὲ ζήλου τοὺσ ποιοῦντασ τὴν ἀνομίαν.

ὅτι ὡσεὶ χόρτοσ ταχὺ ἀποξηρανθήσονται καὶ ὡσεὶ λάχανα χλόησ ταχὺ ἀποπεσοῦνται. ἔλπισον ἐπὶ Κύριον καὶ ποίει χρηστότητα καὶ κατασκήνου τὴν γῆν, καὶ ποιμανθήσῃ ἐπὶ τῷ πλούτῳ αὐτῆσ. κατατρύφησον τοῦ Κυρίου, καὶ δώσει σοι τὰ αἰτήματα τῆσ καρδίασ σου. ἀποκάλυψον πρὸσ Κύριον τὴν ὁδόν σου καὶ ἔλπισον ἐπ̓ αὐτόν, καὶ αὐτὸσ ποιήσει καὶ ἐξοίσει ὡσ φῶσ τὴν δικαιοσύνην σου καὶ τὸ κρῖμά σου ὡσ μεσημβρίαν. ὑποτάγηθι τῷ Κυρίῳ καὶ ἱκέτευσον αὐτόν. μὴ παραζήλου ἐν τῷ κατευοδουμένῳ ἐν τῇ ὁδῷ αὐτοῦ ἐν ἀνθρώπῳ ποιοῦντι παρανομίαν. παῦσαι ἀπὸ ὀργῆσ καὶ ἐγκατάλιπε θυμόν, μὴ παραζήλου ὥστε πονηρεύεσθαι. ὅτι οἱ πονηρευόμενοι ἐξολοθρευθήσονται, οἱ δὲ ὑπομένοντεσ τὸν Κύριον αὐτοὶ κληρονομήσουσι γῆν. καὶ ἔτι ὀλίγον καὶ οὐ μὴ ὑπάρξῃ ὁ ἁμαρτωλόσ, καὶ ζητήσεισ τὸν τόπον αὐτοῦ, καὶ οὐ μὴ εὕρῃσ. οἱ δὲ πραεῖσ κληρονομήσουσι γῆν καὶ κατατρυφήσουσιν ἐπὶ πλήθει εἰρήνησ. παρατηρήσεται ὁ ἁμαρτωλὸσ τὸν δίκαιον καὶ βρύξει ἐπ̓ αὐτὸν τοὺσ ὀδόντασ αὐτοῦ. ὁ δὲ Κύριοσ ἐκγελάσεται αὐτόν, ὅτι προβλέπει ὅτι ἥξει ἡ ἡμέρα αὐτοῦ. ρομφαίαν ἐσπάσαντο οἱ ἁμαρτωλοί, ἐνέτειναν τόξον αὐτῶν τοῦ καταβαλεῖν πτωχὸν καὶ πένητα, τοῦ σφάξαι τοὺσ εὐθεῖσ τῇ καρδίᾳ. ἡ ρομφαία αὐτῶν εἰσέλθοι εἰσ τὰσ καρδίασ αὐτῶν καὶ τὰ τόξα αὐτῶν συντριβείη. κρεῖσσον ὀλίγον τῷ δικαίῳ ὑπὲρ πλοῦτον ἁμαρτωλῶν πολύν. ὅτι βραχίονεσ ἁμαρτωλῶν συντριβήσονται, ὑποστηρίζει δὲ δικαίουσ ὁ Κύριοσ. γινώσκει Κύριοσ τὰσ ὁδοὺσ τῶν ἀμώμων, καὶ ἡ κληρονομία αὐτῶν εἰσ τὸν αἰῶνα ἔσται. οὐ καταισχυνθήσονται ἐν καιρῷ πονηρῷ καὶ ἐν ἡμέραισ λιμοῦ χορτασθήσονται. ὅτι οἱ ἁμαρτωλοὶ ἀπολοῦνται, οἱ δὲ ἐχθροὶ τοῦ Κυρίου ἅμα τῷ δοξασθῆναι αὐτοὺσ καὶ ὑψωθῆναι ἐκλείποντεσ ὡσεὶ καπνὸσ ἐξέλιπον. δανείζεται ὁ ἁμαρτωλὸσ καὶ οὐκ ἀποτίσει, ὁ δὲ δίκαιοσ οἰκτείρει καὶ δίδωσιν. ὅτι οἱ εὐλογοῦντεσ αὐτὸν κληρονομήσουσι γῆν, οἱ δὲ καταρώμενοι αὐτὸν ἐξολοθρευθήσονται. παρὰ Κυρίου τὰ διαβήματα ἀνθρώπου κατευθύνεται, καὶ τὴν ὁδὸν αὐτοῦ θελήσει σφόδρα. ὅταν πέσῃ, οὐ καταῤῥαχθήσεται, ὅτι Κύριοσ ἀντιστηρίζει χεῖρα αὐτοῦ. νεώτεροσ ἐγενόμην καὶ γὰρ ἐγήρασα καὶ οὐκ εἶδον δίκαιον ἐγκαταλελειμμένον, οὐδὲ τὸ σπέρμα αὐτοῦ ζητοῦν ἄρτουσ. ὅλην τὴν ἡμέραν ἐλεεῖ καὶ δανείζει ὁ δίκαιοσ, καὶ τὸ σπέρμα αὐτοῦ εἰσ εὐλογίαν ἔσται. ἔκκλινον ἀπὸ κακοῦ καὶ ποίησον ἀγαθὸν καὶ κατασκήνου εἰσ αἰῶνα αἰῶνοσ. ὅτι Κύριοσ ἀγαπᾷ κρίσιν καὶ οὐκ ἐγκαταλείψει τοὺσ ὁσίουσ αὐτοῦ, εἰσ τὸν αἰῶνα φυλαχθήσονται. ἄνομοι δὲ ἐκδιωχθήσονται, καὶ σπέρμα ἀσεβῶν ἐξολοθρευθήσεται. δίκαιοι δὲ κληρονομήσουσι γῆν καὶ κατασκηνώσουσιν εἰσ αἰῶνα αἰῶνοσ ἐπ̓ αὐτῆσ. στόμα δικαίου μελετήσει σοφίαν, καὶ ἡ γλῶσσα αὐτοῦ λαλήσει κρίσιν. ὁ νόμοσ τοῦ Θεοῦ αὐτοῦ ἐν καρδίᾳ αὐτοῦ, καὶ οὐχ ὑποσκελισθήσεται τὰ διαβήματα αὐτοῦ. κατανοεῖ ὁ ἁμαρτωλὸσ τὸν δίκαιον καὶ ζητεῖ τοῦ θανατῶσαι αὐτόν, ὁ δὲ Κύριοσ οὐ μὴ ἐγκαταλίπῃ αὐτὸν εἰσ τὰσ χεῖρασ αὐτοῦ, οὐδὲ μὴ καταδικάσηται αὐτόν, ὅταν κρίνηται αὐτῷ. ὑπόμεινον τὸν Κύριον καὶ φύλαξον τὴν ὁδὸν αὐτοῦ, καὶ ὑψώσει σε τοῦ κατακληρονομῆσαι γῆν. ἐν τῷ ἐξολοθρεύεσθαι ἁμαρτωλοὺσ ὄψει. εἶδον τὸν ἀσεβῆ ὑπερυψούμενον καὶ ἐπαιρόμενον ὡσ τὰσ κέδρουσ τοῦ Λιβάνου. καὶ παρῆλθον, καὶ ἰδοὺ οὐκ ἦν, καὶ ἐζήτησα αὐτόν, καὶ οὐχ εὑρέθη ὁ τόποσ αὐτοῦ. φύλασσε ἀκακίαν καὶ ἴδε εὐθύτητα, ὅτι ἐστὶν ἐγκατάλειμμα ἀνθρώπῳ εἰρηνικῷ. οἱ δὲ παράνομοι ἐξολοθρευθήσονται ἐπὶ τὸ αὐτό, τὰ ἐγκαταλείμματα τῶν ἀσεβῶν ἐξολοθρευθήσονται. σωτηρία δὲ τῶν δικαίων παρὰ Κυρίου, καὶ ὑπερασπιστὴσ αὐτῶν ἐστιν ἐν καιρῷ θλίψεωσ, καὶ βοηθήσει αὐτοῖσ Κύριοσ καὶ ῥύσεται αὐτοὺσ καὶ ἐξελεῖται αὐτοὺσ ἐξ ἁμαρτωλῶν καὶ σώσει αὐτούσ, ὅτι ἤλπισαν ἐπ̓ αὐτόν. Ψαλμὸσ τῷ Δαυί̈δ. εἰσ ἀνάμνησιν περὶ τοῦ σαββάτου. ‐

ΚΥΡΙΕ, μὴ τῷ θυμῷ σου ἐλέγξῃσ με, μηδὲ τῇ ὀργῇ σου παιδεύσῃσ με. ὅτι τὰ βέλη σου ἐνεπάγησάν μοι, καὶ ἐπεστήριξασ ἐπ̓ ἐμὲ τὴν χεῖρά σου. οὐκ ἔστιν ἴασισ ἐν τῇ σαρκί μου ἀπὸ προσώπου τῆσ ὀργῆσ σου, οὐκ ἔστιν εἰρήνη ἐν τοῖσ ὀστέοισ μου ἀπὸ προσώπου τῶν ἁμαρτιῶν μου. ὅτι αἱ ἀνομίαι μου ὑπερῇραν τὴν κεφαλήν μου, ὡσεὶ φορτίον βαρὺ ἐβαρύνθησαν ἐπ̓ ἐμέ. προσώζεσαν καὶ ἐσάπησαν οἱ μώλωπέσ μου ἀπὸ προσώπου τῆσ ἀφροσύνησ μου. ἐταλαιπώρησα καὶ κατεκάμφθην ἕωσ τέλουσ, ὅλην τὴν ἡμέραν σκυθρωπάζων ἐπορευόμην. ὅτι αἱ ψόαι μου ἐπλήσθησαν ἐμπαιγμάτων, καὶ οὐκ ἔστιν ἴασισ ἐν τῇ σαρκί μου. ἐκακώθην καὶ ἐταπεινώθην ἕωσ σφόδρα, ὠρυόμην ἀπὸ στεναγμοῦ τῆσ καρδίασ μου. Κύριε, ἐναντίον σου πᾶσα ἡ ἐπιθυμία μου, καὶ ὁ στεναγμόσ μου ἀπὸ σοῦ οὐκ ἀπεκρύβη. ἡ καρδία μου ἐταράχθη, ἐγκατέλιπέ με ἡ ἰσχύσ μου, καὶ τὸ φῶσ τῶν ὀφθαλμῶν μου, καὶ αὐτὸ οὐκ ἔστι μετ̓ ἐμοῦ. οἱ φίλοι μου καὶ οἱ πλησίον μου ἐξ ἐναντίασ μου ἤγγισαν καὶ ἔστησαν, καὶ οἱ ἔγγιστά μου ἀπὸ μακρόθεν ἔστησαν. καὶ ἐξεβιάζοντο οἱ ζητοῦντεσ τὴν ψυχήν μου, καὶ οἱ ζητοῦντεσ τὰ κακά μοι ἐλάλησαν ματαιότητασ, καὶ δολιότητασ ὅλην τὴν ἡμέραν ἐμελέτησαν. ἐγὼ δὲ ὡσεὶ κωφὸσ οὐκ ἤκουον καὶ ὡσεὶ ἄλαλοσ οὐκ ἀνοίγων τὸ στόμα αὐτοῦ. καὶ ἐγενόμην ὡσεὶ ἄνθρωποσ οὐκ ἀκούων καὶ οὐκ ἔχων ἐν τῷ στόματι αὐτοῦ ἐλεγμούσ. ὅτι ἐπὶ σοί, Κύριε, ἤλπισα. σὺ εἰκακούσῃ, Κύριε ὁ Θεόσ μου. ὅτι εἶπα. μήποτε ἐπιχαρῶσί μοι οἱ ἐχθροί μου. καὶ ἐν τῷ σαλευθῆναι πόδασ μου ἐπ̓ ἐμὲ ἐμεγαλοῤῥημόνησαν. ὅτι ἐγὼ εἰσ μάστιγασ ἕτοιμοσ, καὶ ἡ ἀλγηδών μου ἐνώπιόν μού ἐστι διαπαντόσ. ὅτι τὴν ἀνομίαν μου ἐγὼ ἀναγγελῶ καὶ μεριμνήσω ὑπὲρ τῆσ ἁμαρτίασ μου. οἱ δὲ ἐχθροί μου ζῶσι καὶ κεκραταίωνται ὑπὲρ ἐμέ, καὶ ἐπληθύνθησαν οἱ μισοῦντέσ με ἀδίκωσ. οἱ ἀνταποδιδόντεσ μοι κακὰ ἀντὶ ἀγαθῶν ἐνδιέβαλλόν με, ἐπεὶ κατεδίωκον ἀγαθωσύνην. μὴ ἐγκαταλίπῃσ με, Κύριε. ὁ Θεόσ μου, μὴ ἀποστῇσ ἀπ̓ ἐμοῦ. πρόσχεσ εἰσ τὴν βοήθειάν μου, Κύριε τῆσ σωτηρίασ μου. Εἰσ τὸ τέλοσ, τῷ Ἰδιθούν. ᾠδὴ τῷ Δαυί̈δ. ‐

ΕΙΠΑ. φυλάξω τὰσ ὁδούσ μου τοῦ μὴ ἁμαρτάνειν με ἐν γλώσσῃ μου. ἐθέμην τῷ στόματί μου φυλακὴν ἐν τῷ συστῆναι τὸν ἁμαρτωλὸν ἐναντίον μου. ἐκωφώθην καὶ ἐταπεινώθην καὶ ἐσίγησα ἐξ ἀγαθῶν, καὶ τὸ ἄλγημά μου ἀνεκαινίσθη. ἐθερμάνθη ἡ καρδία μου ἐντόσ μου, καὶ ἐν τῇ μελέτῃ μου ἐκκαυθήσεται πῦρ. ἐλάλησα ἐν γλώσσῃ μου. γνώρισόν μοι, Κύριε, τὸ πέρασ μου καὶ τὸν ἀριθμὸν τῶν ἡμερῶν μου, τίσ ἐστιν, ἵνα γνῶ τί ὑστερῶ ἐγώ. ἰδοὺ παλαιστὰσ ἔθου τὰσ ἡμέρασ μου, καὶ ἡ ὑπόστασίσ μου ὡσεὶ οὐθὲν ἐνώπιόν σου. πλὴν τὰ σύμπαντα ματαιότησ, πᾶσ ἄνθρωποσ ζῶν. . μέντοιγε ἐν εἰκόνι διαπορεύεται ἄνθρωποσ, πλὴν μάτην ταράσσεται. θησαυρίζει καὶ οὐ γινώσκει τίνι συνάξει αὐτά. καὶ νῦν τίσ ἡ ὑπομονή μου̣ οὐχὶ ὁ Κύριοσ̣ καὶ ἡ ὑπόστασίσ μου παρὰ σοί ἐστιν. ἀπὸ πασῶν τῶν ἀνομιῶν μου ῥῦσαί με, ὄνειδοσ ἄφρονι ἔδωκάσ με. ἐκωφώθην καὶ οὐκ ἤνοιξα τὸ στόμα μου, ὅτι σὺ ἐποίησασ. ἀπόστησον ἀπ̓ ἐμοῦ τὰσ μάστιγάσ σου. ἀπὸ γὰρ τῆσ ἰσχύοσ τῆσ χειρόσ σου ἐγὼ ἐξέλιπον. ἐν ἐλεγμοῖσ ὑπὲρ ἀνομίασ ἐπαίδευσασ ἄνθρωπον καὶ ἐξέτηξασ ὡσ ἀράχνην τὴν ψυχὴν αὐτοῦ. πλὴν μάτην ταράσσεται πᾶσ ἄνθρωποσ. . εἰσάκουσον τῆσ προσευχῆσ μου, Κύριε, καὶ τῆσ δεήσεώσ μου, ἐνώτισαι τῶν δακρύων μου. μὴ παρασιωπήσῃσ, ὅτι πάροικοσ ἐγώ εἰμι παρὰ σοὶ καὶ παρεπίδημοσ καθὼσ πάντεσ οἱ πατέρεσ μου. ἄνεσ μοι, ἵνα ἀναψύξω πρὸ τοῦ με ἀπελθεῖν καὶ οὐκέτι μὴ ὑπάρξω. Εἰσ τὸ τέλοσ. ψαλμὸσ τῷ Δαυί̈δ. ‐

ΥΠΟΜΕΝΩΝ ὑπέμεινα τὸν Κύριον, καὶ προσέσχε μοι καὶ εἰσήκουσε τῆσ δεήσεώσ μου καὶ ἀνήγαγέ με ἐκ λάκκου ταλαιπωρίασ καὶ ἀπὸ πηλοῦ ἰλύοσ καὶ ἔστησεν ἐπὶ πέτραν τοὺσ πόδασ μου καὶ κατηύθυνε τὰ διαβήματά μου καὶ ἐνέβαλεν εἰσ τὸ στόμα μου ᾆσμα καινόν, ὕμνον τῷ Θεῷ ἡμῶν. ὄψονται πολλοὶ καὶ φοβηθήσονται καὶ ἐλπιοῦσιν ἐπὶ Κύριον. μακάριοσ ἀνήρ, οὗ ἐστι τὸ ὄνομα Κυρίου ἐλπὶσ αὐτοῦ, καὶ οὐκ ἐπέβλεψεν εἰσ ματαιότητασ καὶ μανίασ ψευδεῖσ. πολλὰ ἐποίησασ σύ, Κύριε ὁ Θεόσ μου, τὰ θαυμάσιά σου, καὶ τοῖσ διαλογισμοῖσ σου οὐκ ἔστι τίσ ὁμοιωθήσεταί σοι. ἀπήγγειλα καὶ ἐλάλησα, ἐπληθύνθησαν ὑπὲρ ἀριθμόν. θυσίαν καὶ προσφορὰν οὐκ ἠθέλησασ, σῶμα δὲ κατηρτίσω μοι. ὁλοκαυτώματα καὶ περὶ ἁμαρτίασ οὐκ ἐζήτησασ. τότε εἶπον. ἰδοὺ ἥκω, ἐν κεφαλίδι βιβλίου γέγραπται περὶ ἐμοῦ. τοῦ ποιῆσαι τὸ θέλημά σου, ὁ Θεόσ μου, ἐβουλήθην καὶ τὸν νόμον σου ἐν μέσῳ τῆσ κοιλίασ μου. εὐηγγελισάμην δικαιοσύνην ἐν ἐκκλησίᾳ μεγάλῃ. ἰδοὺ τὰ χείλη μου οὐ μὴ κωλύσω. Κύριε, σὺ ἔγνωσ. τὴν δικαιοσύνην σου οὐκ ἔκρυψα ἐν τῇ καρδίᾳ μου, τὴν ἀλήθειάν σου καὶ τὸ σωτήριόν σου εἶπα, οὐκ ἔκρυψα τὸ ἔλεόσ σου καὶ τὴν ἀλήθειάν σου ἀπὸ συναγωγῆσ πολλῆσ. σὺ δέ, Κύριε, μὴ μακρύνῃσ τοὺσ οἰκτιρμούσ σου ἀπ̓ ἐμοῦ. τὸ ἔλεόσ σου καὶ ἡ ἀλήθειά σου διαπαντὸσ ἀντιλάβοιντό μου. ὅτι περιέσχον με κακά, ὧν οὐκ ἔστιν ἀριθμόσ, κατέλαβόν με αἱ ἀνομίαι μου, καὶ οὐκ ἠδυνήθην τοῦ βλέπειν. ἐπληθύνθησαν ὑπὲρ τὰσ τρίχασ τῆσ κεφαλῆσ μου, καὶ ἡ καρδία μου ἐγκατέλιπέ με. εὐδόκησον, Κύριε, τοῦ ρύσασθαί με. Κύριε, εἰσ τὸ βοηθῆσαί μοι πρόσχεσ. καταισχυνθείησαν καὶ ἐντραπείησαν ἅμα οἱ ζητοῦντεσ τὴν ψυχήν μου τοῦ ἐξᾶραι αὐτήν. ἀποστραφείησαν εἰσ τὰ ὀπίσω καὶ καταισχυνθείησαν οἱ θέλοντέσ μοι κακά. κομισάσθωσαν παραχρῆμα αἰσχύνην αὐτῶν οἱ λέγοντέσ μοι. εὖγε, εὖγε. ἀγαλλιάσθωσαν καὶ εὐφρανθήτωσαν ἐπὶ σοὶ πάντεσ οἱ ζητοῦντέσ σε, Κύριε, καὶ εἰπάτωσαν διαπαντόσ. μεγαλυνθήτω ὁ Κύριοσ, οἱ ἀγαπῶντεσ τὸ σωτήριόν σου. ἐγὼ δὲ πτωχόσ εἰμι καὶ πένησ, Κύριοσ φροντιεῖ μου. βοηθόσ μου καὶ ὑπερασπιστήσ μου εἶ σύ. ὁ Θεόσ μου, μὴ χρονίσῃσ. Εἰσ τὸ τέλοσ. ψαλμὸσ τῷ Δαυί̈δ. ‐

ΜΑΚΑΡΙΟΣ ὁ συνιῶν ἐπὶ πτωχὸν καὶ πένητα. ἐν ἡμέρᾳ πονηρᾷ ρύσεται αὐτὸν ὁ Κύριοσ. Κύριοσ διαφυλάξαι αὐτὸν καὶ ζήσαι αὐτὸν καὶ μακαρίσαι αὐτὸν ἐν τῇ γῇ καὶ μὴ παραδῷ αὐτὸν εἰσ χεῖρασ ἐχθρῶν αὐτοῦ. Κύριοσ βοηθήσαι αὐτῷ ἐπὶ κλίνησ ὀδύνησ αὐτοῦ. ὅλην τὴν κοίτην αὐτοῦ ἔστρεψασ ἐν τῇ ἀῤῥωστίᾳ αὐτοῦ. ἐγὼ εἶπα. Κύριε, ἐλέησόν με, ἴασαι τὴν ψυχήν μου, ὅτι ἥμαρτόν σοι. οἱ ἐχθροί μου εἶπαν κακά μοι. πότε ἀποθανεῖται, καὶ ἀπολεῖται τὸ ὄνομα αὐτοῦ̣ καὶ εἰσεπορεύετο τοῦ ἰδεῖν, μάτην ἐλάλει. ἡ καρδία αὐτοῦ συνήγαγεν ἀνομίαν ἑαυτῷ, ἐξεπορεύετο ἔξω καὶ ἐλάλει ἐπὶ τὸ αὐτό. κατ̓ ἐμοῦ ἐψιθύριζον πάντεσ οἱ ἐχθροί μου, κατ̓ ἐμοῦ ἐλογίζοντο κακά μοι. λόγον παράνομον κατέθεντο κατ̓ ἐμοῦ. μὴ ὁ κοιμώμενοσ οὐχὶ προσθήσει τοῦ ἀναστῆναι̣ καὶ γὰρ ὁ ἄνθρωποσ τῆσ εἰρήνησ μου, ἐφ̓ ὃν ἤλπισα, ὁ ἐσθίων ἄρτουσ μου, ἐμεγάλυνεν ἐπ̓ ἐμὲ πτερνισμόν. σὺ δέ, Κύριε, ἐλέησόν με καὶ ἀνάστησόν με, καὶ ἀνταποδώσω αὐτοῖσ. ἐν τούτῳ ἔγνων ὅτι τεθέληκάσ με, ὅτι οὐ μὴ ἐπιχαρῇ ὁ ἐχθρόσ μου ἐπ̓ ἐμέ. ἐμοῦ δὲ διὰ τὴν ἀκακίαν ἀντελάβου, καὶ ἐβεβαίωσάσ με ἐνώπιόν σου εἰσ τὸν αἰῶνα. εὐλογητὸσ Κύριοσ ὁ Θεὸσ Ἰσραὴλ ἀπὸ τοῦ αἰῶνοσ καὶ εἰσ τὸν αἰῶνα. γένοιτο, γένοιτο. Εἰσ τὸ τέλοσ. εἰσ σύνεσιν τοῖσ υἱοῖσ Κορέ. ‐

ΟΝ ΤΡΟΠΟΝ ἐπιποθεῖ ἡ ἔλαφοσ ἐπὶ τὰσ πηγὰσ τῶν ὑδάτων, οὕτωσ ἐπιποθεῖ ἡ ψυχή μου πρόσ σέ, ὁ Θεόσ. ἐδίψησεν ἡ ψυχή μου πρὸσ τὸν Θεὸν τὸν ζῶντα. πότε ἥξω καὶ ὀφθήσομαι τῷ προσώπῳ τοῦ Θεοῦ̣ ἐγενήθη τὰ δάκρυά μου ἐμοὶ ἄρτοσ ἡμέρασ καὶ νυκτὸσ ἐν τῷ λέγεσθαί μοι καθ̓ ἑκάστην ἡμέραν. ποῦ ἐστιν ὁ Θεόσ σου̣ ταῦτα ἐμνήσθην καὶ ἐξέχεα ἐπ̓ ἐμὲ τὴν ψυχήν μου, ὅτι διελεύσομαι ἐν τόπῳ σκηνῆσ θαυμαστῆσ ἕωσ τοῦ οἴκου τοῦ Θεοῦ ἐν φωνῇ ἀγαλλιάσεωσ καὶ ἐξομολογήσεωσ ἤχου ἑορτάζοντοσ. ἱνατί περίλυποσ εἶ, ἡ ψυχή μου, καὶ ἱνατί συνταράσσεισ με̣ ἔλπισον ἐπὶ τὸν Θεόν, ὅτι ἐξομολογήσομαι αὐτῷ. σωτήριον τοῦ προσώπου μου καὶ ὁ Θεόσ μου. πρὸσ ἐμαυτὸν ἡ ψυχή μου ἐταράχθη. διὰ τοῦτο μνησθήσομαί σου ἐκ γῆσ Ἰορδάνου καὶ Ἐρμωνιείμ, ἀπὸ ὄρουσ μικροῦ. ἄβυσσοσ ἄβυσσον ἐπικαλεῖται εἰσ φωνὴν τῶν καταῤῥακτῶν σου, πάντεσ οἱ μετεωρισμοί σου καὶ τὰ κύματά σου ἐπ̓ ἐμὲ διῆλθον. ἡμέρασ ἐντελεῖται Κύριοσ τὸ ἔλεοσ αὐτοῦ, καὶ νυκτὸσ ᾠδὴ αὐτῷ παῤ ἐμοί, προσευχὴ τῷ Θεῷ τῆσ ζωῆσ μου. ἐρῶ τῷ Θεῷ. ἀντιλήπτωρ μου εἶ. διατί μου ἐπελάθου̣ καὶ ἱνατί σκυθρωπάζων πορεύομαι ἐν τῷ ἐκθλίβειν τὸν ἐχθρόν μου̣ ἐν τῷ καταθλᾶσθαι τὰ ὀστᾶ μου ὠνείδιζόν με οἱ ἐχθροί μου, ἐν τῷ λέγειν αὐτούσ μοι καθ̓ ἑκάστην ἡμέραν. Ποῦ ἐστιν ὁ Θεόσ σου̣ ἱνατί περίλυποσ εἶ, ἡ ψυχή μου̣ καὶ ἱνατί συνταράσσεισ με̣ ἔλπισον ἐπὶ τὸν Θεόν, ὅτι ἐξομολογήσομαι αὐτῷ. σωτήριον τοῦ προσώπου μου καὶ ὁ Θεόσ μου. Ψαλμὸσ τῷ Δαυί̈δ. ‐ ̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀νΚΡΙΝΟΝ με, ὁ Θεόσ, καὶ δίκασον τὴν δίκην μου ἐξ ἔθνουσ οὐχ ὁσίου. ἀπὸ ἀνθρώπου ἀδίκου καὶ δολίου ῥῦσαί με.

ὅτι σὺ εἶ ὁ Θεὸσ κραταίωμά μου. ἱνατί ἀπώσω με̣ καὶ ἱνατί σκυθρωπάζων πορεύομαι ἐν τῷ ἐκθλίβειν τὸν ἐχθρόν μου̣ ἐξαπόστειλον τὸ φῶσ σου καὶ τὴν ἀλήθειάν σου. αὐτά με ὡδήγησαν καὶ ἤγαγόν με εἰσ ὄροσ ἅγιόν σου καὶ εἰσ τὰ σκηνώματά σου. καὶ εἰσελεύσομαι πρὸσ τὸ θυσιαστήριον τοῦ Θεοῦ, πρὸσ τὸν Θεὸν τὸν εὐφραίνοντα τὴν νεότητά μου. ἐξομολογήσομαί σοι ἐν κιθάρᾳ, ὁ Θεόσ, ὁ Θεόσ μου. ἱνατί περίλυποσ εἶ, ἡ ψυχή μου̣ καὶ ἱνατί συνταράσσεισ με̣ ἔλπισον ἐπὶ τὸν Θεόν, ὅτι ἐξομολογήσομαι αὐτῷ. σωτήριον τοῦ προσώπου μου καὶ ὁ Θεόσ μου. Εἰσ τὸ τέλοσ. τοῖσ υἱοῖσ Κορὲ εἰσ σύνεσιν ψαλμόσ. ‐

Ο ΘΕΟΣ, ἐν τοῖσ ὠσὶν ἡμῶν ἠκούσαμεν, καὶ οἱ πατέρεσ ἡμῶν ἀνήγγειλαν ἡμῖν ἔργον, ὃ εἰργάσω ἐν ταῖσ ἡμέραισ αὐτῶν, ἐν ἡμέραισ ἀρχαίαισ. ἡ χείρ σου ἔθνη ἐξωλόθρευσε, καὶ κατεφύτευσασ αὐτούσ, ἐκάκωσασ λαοὺσ καὶ ἐξέβαλεσ αὐτούσ. οὐ γὰρ ἐν τῇ ῥομφαίᾳ αὐτῶν ἐκληρονόμησαν γῆν, καὶ ὁ βραχίων αὐτῶν οὐκ ἔσωσεν αὐτούσ, ἀλλ̓ ἡ δεξιά σου καὶ ὁ βραχίων σου καὶ ὁ φωτισμὸσ τοῦ προσώπου σου, ὅτι ηὐδόκησασ ἐν αὐτοῖσ. σὺ εἶ αὐτὸσ ὁ Βασιλεύσ μου καὶ ὁ Θεόσ μου ὁ ἐντελλόμενοσ τὰσ σωτηρίασ Ἰακώβ. ἐν σοὶ τοὺσ ἐχθροὺσ ἡμῶν κερατιοῦμεν καὶ ἐν τῷ ὀνόματί σου ἐξουδενώσομεν τοὺσ ἐπανισταμένουσ ἡμῖν. οὐ γὰρ ἐπὶ τῷ τόξῳ μου ἐλπιῶ, καὶ ἡ ρομφαία μου οὐ σώσει με. ἔσωσασ γὰρ ἡμᾶσ ἐκ τῶν θλιβόντων ἡμᾶσ καὶ τοὺσ μισοῦντασ ἡμᾶσ κατῄσχυνασ. ἐν τῷ Θεῷ ἐπαινεθησόμεθα ὅλην τὴν ἡμέραν καὶ ἐν τῷ ὀνόματί σου ἐξομολογηθησόμεθα εἰσ τὸν αἰῶνα. . νυνὶ δὲ ἀπώσω καὶ κατῄσχυνασ ἡμᾶσ καὶ οὐκ ἐξελεύσῃ, ὁ Θεόσ, ἐν ταῖσ δυνάμεσιν ἡμῶν. ἀπέστρεψασ ἡμᾶσ εἰσ τὰ ὀπίσω παρὰ τοὺσ ἐχθροὺσ ἡμῶν, καὶ οἱ μισοῦντεσ ἡμᾶσ διήρπαζον ἑαυτοῖσ. ἔδωκασ ἡμᾶσ ὡσ πρόβατα βρώσεωσ καὶ ἐν τοῖσ ἔθνεσι διέσπειρασ ἡμᾶσ. ἀπέδου τὸν λαόν σου ἄνευ τιμῆσ, καὶ οὐκ ἦν πλῆθοσ ἐν τοῖσ ἀλαλάγμασιν αὐτῶν. ἔθου ἡμᾶσ ὄνειδοσ τοῖσ γείτοσιν ἡμῶν, μυκτηρισμὸν καὶ χλευασμὸν τοῖσ κύκλῳ ἡμῶν. ἔθου ἡμᾶσ εἰσ παραβολὴν ἐν τοῖσ ἔθνεσιν, κίνησιν κεφαλῆσ ἐν τοῖσ λαοῖσ. ὅλην τὴν ἡμέραν ἡ ἐντροπή μου κατεναντίον μού ἐστι, καὶ ἡ αἰσχύνη τοῦ προσώπου μου ἐκάλυψέ με ἀπὸ φωνῆσ ὀνειδίζοντοσ καὶ καταλαλοῦντοσ, ἀπὸ προσώπου ἐχθροῦ καὶ ἐκδιώκοντοσ. ταῦτα πάντα ἦλθεν ἐφ̓ ἡμᾶσ καὶ οὐκ ἐπελαθόμεθά σου καὶ οὐκ ἠδικήσαμεν ἐν τῇ διαθήκῃ σου, καὶ οὐκ ἀπέστη εἰσ τὰ ὀπίσω ἡ καρδία ἡμῶν καὶ ἐξέκλινασ τὰσ τρίβουσ ἡμῶν ἀπὸ τῆσ ὁδοῦ σου. ὅτι ἐταπείνωσασ ἡμᾶσ ἐν τόπῳ κακώσεωσ, καὶ ἐπεκάλυψεν ἡμᾶσ σκιὰ θανάτου. εἰ ἐπελαθόμεθα τοῦ ὀνόματοσ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν καὶ εἰ διεπετάσαμεν χεῖρασ ἡμῶν πρὸσ Θεὸν ἀλλότριον, οὐχὶ ὁ Θεὸσ ἐκζητήσει ταῦτα̣ αὐτὸσ γὰρ γινώσκει τὰ κρύφια τῆσ καρδίασ. ὅτι ἕνεκά σου θανατούμεθα ὅλην τὴν ἡμέραν, ἐλογίσθημεν ὡσ πρόβατα σφαγῆσ. ἐξεγέρθητι. ἱνατί ὑπνοῖσ, Κύριε̣ ἀνάστηθι καὶ μὴ ἀπώσῃ εἰσ τέλοσ. ἱνατί τὸ πρόσωπόν σου ἀποστρέφεισ̣ ἐπιλανθάνῃ τῆσ πτωχείασ ἡμῶν καὶ τῆσ θλίψεωσ ἡμῶν̣ ὅτι ἐταπεινώθη εἰσ χοῦν ἡ ψυχὴ ἡμῶν, ἐκολλήθη εἰσ γῆν ἡ γαστὴρ ἡμῶν. ἀνάστα, Κύριε, βοήθησον ἡμῖν καὶ λύτρωσαι ἡμᾶσ ἕνεκεν τοῦ ὀνόματόσ σου. Εἰσ τὸ τέλοσ, ὑπὲρ τῶν ἀλλοιωθησομένων. τοῖσ υἱοῖσ Κορὲ εἰσ σύνεσιν. ᾠδὴ ὑπὲρ τοῦ ἀγαπητοῦ. ‐

ΕΞΗΡΕΥΞΑΤΟ ἡ καρδία μου λόγον ἀγαθόν, λέγω ἐγὼ τὰ ἔργα μου τῷ βασιλεῖ, ἡ γλῶσσά μου κάλαμοσ γραμματέωσ ὀξυγράφου. ὡραῖοσ κάλλει παρὰ τοὺσ υἱοὺσ τῶν ἀνθρώπων, ἐξεχύθη χάρισ ἐν χείλεσί σου. διὰ τοῦτο εὐλόγησέ σε ὁ Θεὸσ εἰσ τὸν αἰῶνα. περίζωσαι τὴν ρομφαίαν σου ἐπὶ τὸν μηρόν σου, δυνατέ, τῇ ὡραιότητί σου καὶ τῷ κάλλει σου καὶ ἔντεινον καὶ κατευοδοῦ καὶ βασίλευε ἕνεκεν ἀληθείασ καὶ πρᾳότητοσ καὶ δικαιοσύνησ, καὶ ὁδηγήσει σε θαυμαστῶσ ἡ δεξιά σου. τὰ βέλη σου ἠκονημένα, δυνατέ λαοὶ ὑποκάτω σου πεσοῦνται ἐν καρδίᾳ τῶν ἐχθρῶν τοῦ βασιλέωσ. ὁ θρόνοσ σου, ὁ Θεόσ, εἰσ τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνοσ, ράβδοσ εὐθύτητοσ ἡ ῥάβδοσ τῆσ βασιλείασ σου. ἠγάπησασ δικαιοσύνην καὶ ἐμίσησασ ἀνομίαν. διὰ τοῦτο ἔχρισέ σε ὁ Θεὸσ ὁ Θεόσ σου ἔλαιον ἀγαλλιάσεωσ παρὰ τοὺσ μετόχουσ σου. σμύρνα καὶ στακτὴ καὶ κασσία ἀπὸ τῶν ἱματίων σου ἀπὸ βάρεων ἐλεφαντίνων, ἐξ ὧν εὔφρανάν σε. θυγατέρασ βασιλέων ἐν τῇ τιμῇ σου. παρέστη ἡ βασίλισσα ἐκ δεξιῶν σου ἐν ἱματισμῷ διαχρύσῳ περιβεβλημένη, πεποικιλμένη. ἄκουσον, θύγατερ, καὶ ἴδε καὶ κλῖνον τὸ οὖσ σου καὶ ἐπιλάθου τοῦ λαοῦ σου καὶ τοῦ οἴκου τοῦ πατρόσ σου. καὶ ἐπιθυμήσει ὁ βασιλεὺσ τοῦ κάλλουσ σου, ὅτι αὐτόσ ἐστι Κύριόσ σου, καὶ προσκυνήσεισ αὐτῷ. καὶ θυγάτηρ Τύρου ἐν δώροισ. τὸ πρόσωπόν σου λιτανεύσουσιν οἱ πλούσιοι τοῦ λαοῦ. πᾶσα ἡ δόξα τῆσ θυγατρὸσ τοῦ βασιλέωσ ἔσωθεν, ἐν κροσσωτοῖσ χρυσοῖσ περιβεβλημένη, πεποικιλμένη. ἀπενεχθήσονται τῷ βασιλεῖ παρθένοι ὀπίσω αὐτῆσ, αἱ πλησίον αὐτῆσ ἀπενεχθήσονταί σοι. ἀπενεχθήσονται ἐν εὐφροσύνῃ καὶ ἀγαλλιάσει, ἀχθήσονται εἰσ ναὸν βασιλέωσ. ἀντὶ τῶν πατέρων σου ἐγενήθησαν υἱοί σου. καταστήσεισ αὐτοὺσ ἄρχοντασ ἐπὶ πᾶσαν τὴν γῆν. μνησθήσομαι τοῦ ὀνόματόσ σου ἐν πάσῃ γενεᾷ καὶ γενεᾷ. διὰ τοῦτο λαοὶ ἐξομολογήσονταί σοι εἰσ τὸν αἰῶνα καὶ εἰσ τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνοσ. Εἰσ τὸ τέλοσ. ὑπὲρ τῶν υἱῶν Κορέ, ὑπὲρ τῶν κρυφίων ψαλμόσ. ‐

Ο ΘΕΟΣ ἡμῶν καταφυγὴ καὶ δύναμισ, βοηθὸσ ἐν θλίψεσι ταῖσ εὑρούσαισ ἡμᾶσ σφόδρα. διὰ τοῦτο οὐ φοβηθησόμεθα ἐν τῷ ταράσσεσθαι τὴν γῆν καὶ μετατίθεσθαι ὄρη ἐν καρδίαισ θαλασσῶν. ἤχησαν καὶ ἐταράχθησαν τὰ ὕδατα αὐτῶν, ἐταράχθησαν τὰ ὄρη ἐν τῇ κραταιότητι αὐτοῦ. . τοῦ ποταμοῦ τὰ ὁρμήματα εὐφραίνουσι τὴν πόλιν τοῦ Θεοῦ. ἡγίασε τὸ σκήνωμα αὐτοῦ ὁ Ὕψιστοσ. ὁ Θεὸσ ἐν μέσῳ αὐτῆσ καὶ οὐ σαλευθήσεται. βοηθήσει αὐτῇ ὁ Θεὸσ τὸ πρὸσ πρωί̈ πρωί̈. ἐταράχθησαν ἔθνη, ἔκλιναν βασιλεῖαι. ἔδωκε φωνὴν αὐτοῦ, ἐσαλεύθη ἡ γῆ. Κύριοσ τῶν δυνάμεων μεθ̓ ἡμῶν, ἀντιλήπτωρ ἡμῶν ὁ Θεὸσ Ἰακώβ. . δεῦτε καὶ ἴδετε τὰ ἔργα τοῦ Θεοῦ, ἃ ἔθετο τέρατα ἐπὶ τῆσ γῆσ. ἀνταναιρῶν πολέμουσ μέχρι τῶν περάτων τῆσ γῆσ τόξον συντρίψει καὶ συνθλάσει ὅπλον καὶ θυρεοὺσ κατακαύσει ἐν πυρί. σχολάσατε καὶ γνῶτε ὅτι ἐγώ εἰμι ὁ Θεόσ. ὑψωθήσομαι ἐν τοῖσ ἔθνεσιν, ὑψωθήσομαι ἐν τῇ γῇ. Κύριοσ τῶν δυνάμεων μεθ̓ ἡμῶν, ἀντιλήπτωρ ἡμῶν ὁ Θεὸσ Ἰακώβ. Εἰσ τὸ τέλοσ. ὑπὲρ τῶν υἱῶν Κορὲ ψαλμόσ. ‐

ΠΑΝΤΑ τὰ ἔθνη κροτήσατε χεῖρασ, ἀλαλάξατε τῷ Θεῷ ἐν φωνῇ ἀγαλλιάσεωσ. ὅτι Κύριοσ ὕψιστοσ, φοβερόσ, βασιλεὺσ μέγασ ἐπὶ πᾶσαν τὴν γῆν. ὑπέταξε λαοὺσ ἡμῖν καὶ ἔθνη ὑπὸ τοὺσ πόδασ ἡμῶν. ἐξελέξατο ἡμῖν τὴν κληρονομίαν αὐτοῦ, τὴν καλλονὴν Ἰακώβ, ἣν ἠγάπησεν. . ἀνέβη ὁ Θεὸσ ἐν ἀλαλαγμῷ, Κύριοσ ἐν φωνῇ σάλπιγγοσ. ψάλατε τῷ Θεῷ ἡμῶν, ψάλατε, ψάλατε τῷ βασιλεῖ ἡμῶν, ψάλατε, ὅτι βασιλεὺσ πάσησ τῆσ γῆσ ὁ Θεόσ, ψάλατε συνετῶσ. ἐβασίλευσεν ὁ Θεὸσ ἐπὶ τὰ ἔθνη, ὁ Θεὸσ κάθηται ἐπὶ θρόνου ἁγίου αὐτοῦ. ἄρχοντεσ λαῶν συνήχθησαν μετὰ τοῦ Θεοῦ Ἁβραάμ, ὅτι τοῦ Θεοῦ οἱ κραταιοὶ τῆσ γῆσ σφόδρα ἐπήρθησαν. Ψαλμὸσ ᾠδῆσ τοῖσ υἱοῖσ Κορέ. δευτέρα σαββάτου. ‐

ΜΕΓΑΣ Κύριοσ καὶ αἰνετὸσ σφόδρα ἐν πόλει τοῦ Θεοῦ ἡμῶν, ἐν ὄρει ἁγίῳ αὐτοῦ, εὐρίζῳ ἀγαλλιάματι πάσησ τῆσ γῆσ. ὄρη Σιών, τὰ πλευρὰ τοῦ Βορρᾶ, ἡ πόλισ τοῦ βασιλέωσ τοῦ μεγάλου. ὁ Θεὸσ ἐν τοῖσ βάρεσιν αὐτῆσ γινώσκεται, ὅταν ἀντιλαμβάνηται αὐτῆσ. ὅτι ἰδοὺ οἱ βασιλεῖσ τῆσ γῆσ συνήχθησαν, ἤλθοσαν ἐπὶ τὸ αὐτό. αὐτοὶ ἰδόντεσ οὕτωσ ἐθαύμασαν, ἐταράχθησαν, ἐσαλεύθησαν, τρόμοσ ἐπελάβετο αὐτῶν, ἐκεῖ ὠδῖνεσ ὡσ τικτούσησ. ἐν πνεύματι βιαίῳ συντρίψεισ πλοῖα Θαρσίσ. καθάπερ ἠκούσαμεν, οὕτω καὶ εἴδομεν ἐν πόλει Κυρίου τῶν δυνάμεων, ἐν πόλει τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. ὁ Θεὸσ ἐθεμελίωσεν αὐτὴν εἰσ τὸν αἰῶνα. . ὑπελάβομεν, ὁ Θεόσ, τὸ ἔλεόσ σου ἐν μέσῳ τοῦ λαοῦ σου. κατὰ τὸ ὄνομά σου, ὁ Θεόσ, οὕτω καὶ ἡ αἴνεσίσ σου ἐπὶ τὰ πέρατα τῆσ γῆσ. δικαιοσύνησ πλήρησ ἡ δεξιά σου. εὐφρανθήτω τὸ ὄροσ Σιών, ἀγαλλιάσθωσαν αἱ θυγατέρεσ τῆσ Ἰουδαίασ ἕνεκεν κριμάτων σου, Κύριε. κυκλώσατε Σιὼν καὶ περιλάβετε αὐτήν, διηγήσασθε ἐν τοῖσ πύργοισ αὐτῆσ, θέσθε τὰσ καρδίασ ὑμῶν εἰσ τὴν δύναμιν αὐτῆσ καὶ καταδιέλεσθε τὰσ βάρεισ αὐτῆσ, ὅπωσ ἂν διηγήσησθε εἰσ γενεὰν ἑτέραν. ὅτι οὗτόσ ἐστιν ὁ Θεὸσ ἡμῶν εἰσ τὸν αἰῶνα καὶ εἰσ τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνοσ. αὐτὸσ ποιμανεῖ ἡμᾶσ εἰσ τοὺσ αἰῶνασ. Εἰσ τὸ τέλοσ. τοῖσ υἱοῖσ Κορὲ ψαλμόσ. ‐

ΑΚΟΥΣΑΤΕ ταῦτα, πάντα τὰ ἔθνη, ἐνωτίσασθε πάντεσ οἱ κατοικοῦντεσ τὴν οἰκουμένην, οἵ τε γηγενεῖσ καὶ οἱ υἱοὶ τῶν ἀνθρώπων, ἐπὶ τὸ αὐτὸ πλούσιοσ καὶ πένησ. τὸ στόμα μου λαλήσει σοφίαν καὶ ἡ μελέτη τῆσ καρδίασ μου σύνεσιν. κλινῶ εἰσ παραβολὴν τὸ οὖσ μου, ἀνοίξω ἐν ψαλτηρίῳ τὸ πρόβλημά μου. ἱνατί φοβοῦμαι ἐν ἡμέρᾳ πονηρᾷ̣ ἡ ἀνομία τῆσ πτέρνησ μου κυκλώσει με. οἱ πεποιθότεσ ἐπὶ τῇ δυνάμει αὐτῶν καὶ ἐπὶ τῷ πλήθει τοῦ πλούτου αὐτῶν καυχώμενοι, ἀδελφὸσ οὐ λυτροῦται, λυτρώσεται ἄνθρωποσ̣ οὐ δώσει τῷ Θεῷ ἐξίλασμα ἑαυτοῦ καὶ τὴν τιμὴν τῆσ λυτρώσεωσ τῆσ ψυχῆσ αὐτοῦ. καὶ ἐκοπίασεν εἰσ τὸν αἰῶνα καὶ ζήσεται εἰσ τέλοσ. οὐκ ὄψεται καταφθοράν, ὅταν ἴδῃ σοφοὺσ ἀποθνήσκοντασ. ἐπὶ τὸ αὐτὸ ἄφρων καὶ ἄνουσ ἀπολοῦνται καὶ καταλείψουσιν ἀλλοτρίοισ τὸν πλοῦτον αὐτῶν, καὶ οἱ τάφοι αὐτῶν οἰκίαι αὐτῶν εἰσ τὸν αἰῶνα, σκηνώματα αὐτῶν εἰσ γενεὰν καὶ γενεάν. ἐπεκαλέσαντο τὰ ὀνόματα αὐτῶν ἐπὶ τῶν γαιῶν αὐτῶν. καὶ ἄνθρωποσ ἐν τιμῇ ὢν οὐ συνῆκε, παρασυνεβλήθη τοῖσ κτήνεσι τοῖσ ἀνοήτοισ καὶ ὡμοιώθη αὐτοῖσ. αὕτη ἡ ὁδὸσ αὐτῶν σκάνδαλον αὐτοῖσ, καὶ μετὰ ταῦτα ἐν τῷ στόματι αὐτῶν εὐδοκήσουσι. . ὡσ πρόβατα ἐν ᾅδῃ ἔθεντο, θάνατοσ ποιμανεῖ αὐτούσ. καὶ κατακυριεύσουσιν αὐτῶν οἱ εὐθεῖσ τὸ πρωί̈, καὶ ἡ βοήθεια αὐτῶν παλαιωθήσεται ἐν τῷ ᾅδῃ, ἐκ τῆσ δόξησ αὐτῶν ἐξώσθησαν. πλὴν ὁ Θεὸσ λυτρώσεται τὴν ψυχήν μου ἐκ χειρὸσ ᾅδου, ὅταν λαμβάνῃ με. . μὴ φοβοῦ, ὅταν πλουτήσῃ ἄνθρωποσ καὶ ὅταν πληθυνθῇ ἡ δόξα τοῦ οἴκου αὐτοῦ. ὅτι οὐκ ἐν τῷ ἀποθνήσκειν αὐτὸν λήψεται τὰ πάντα, οὐδὲ συγκαταβήσεται αὐτῷ ἡ δόξα αὐτοῦ. ὅτι ἡ ψυχὴ αὐτοῦ ἐν τῇ ζωῇ αὐτοῦ εὐλογηθήσεται. ἐξομολογήσεταί σοι, ὅταν ἀγαθύνῃσ αὐτῷ. εἰσελεύσεται ἕωσ γενεᾶσ πατέρων αὐτοῦ, ἕωσ αἰῶνοσ οὐκ ὄψεται φῶσ. καὶ ἄνθρωποσ ἐν τιμῇ ὢν οὐ συνῆκε, παρασυνεβλήθη τοῖσ κτήνεσι τοῖσ ἀνοήτοισ καὶ ὡμοιώθη αὐτοῖσ. Ψαλμὸσ τῷ Ἀσάφ. ‐ ̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν ΘΕΟΣ θεῶν Κύριοσ ἐλάλησε καὶ ἐκάλεσε τὴν γῆν ἀπὸ ἀνατολῶν ἡλίου μέχρι δυσμῶν.

ἐκ Σιὼν ἡ εὐπρέπεια τῆσ ὡραιότητοσ αὐτοῦ, ὁ Θεὸσ ἐμφανῶσ ἥξει, ὁ Θεὸσ ἡμῶν, καὶ οὐ παρασιωπήσεται. πῦρ ἐνώπιον αὐτοῦ καυθήσεται, καὶ κύκλῳ αὐτοῦ καταιγὶσ σφόδρα. προσκαλέσεται τὸν οὐρανὸν ἄνω καὶ τὴν γῆν τοῦ διακρῖναι τὸν λαὸν αὐτοῦ. συναγάγετε αὐτῷ τοὺσ ὁσίουσ αὐτοῦ, τοὺσ διατιθεμένουσ τὴν διαθήκην αὐτοῦ ἐπὶ θυσίαισ, καὶ ἀναγγελοῦσιν οἱ οὐρανοὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, ὅτι ὁ Θεὸσ κριτήσ ἐστι. . ἄκουσον, λαόσ μου, καὶ λαλήσω σοι, Ἰσραήλ, καὶ διαμαρτύρομαί σοι. ὁ Θεὸσ ὁ Θεόσ σού εἰμι ἐγώ. οὐκ ἐπὶ ταῖσ θυσίαισ σου ἐλέγξω σε, τὰ δὲ ὁλοκαυτώματά σου ἐνώπιόν μου ἐστὶ διαπαντόσ. οὐ δέξομαι ἐκ τοῦ οἴκου σου μόσχουσ οὐδὲ ἐκ τῶν ποιμνίων σου χιμάρουσ. ὅτι ἐμά ἐστι πάντα τὰ θηρία τοῦ δρυμοῦ, κτήνη ἐν τοῖσ ὄρεσι καὶ βόεσ. ἔγνωκα πάντα τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ, καὶ ὡραιότησ ἀγροῦ μετ̓ ἐμοῦ ἐστιν. ἐὰν πεινάσω, οὐ μή σοι εἴπω. ἐμὴ γάρ ἐστιν ἡ οἰκουμένη καὶ τὸ πλήρωμα αὐτῆσ. μὴ φάγομαι κρέα ταύρων, ἢ αἷμα τράγων πίομαι̣ θῦσον τῷ Θεῷ θυσίαν αἰνέσεωσ καὶ ἀπόδοσ τῷ Ὑψίστῳ τὰσ εὐχάσ σου. καὶ ἐπικάλεσαί με ἐν ἡμέρᾳ θλίψεώσ σου, καὶ ἐξελοῦμαί σε, καὶ δοξάσεισ με. . τῷ δὲ ἁμαρτωλῷ εἶπεν ὁ Θεόσ. ἱνατί σὺ διηγῇ τὰ δικαιώματά μου καὶ ἀναλαμβάνεισ τὴν διαθήκην μου διὰ στόματόσ σου̣ σὺ δὲ ἐμίσησασ παιδείαν καὶ ἐξέβαλεσ τοὺσ λόγουσ μου εἰσ τὰ ὀπίσω. εἰ ἐθεώρεισ κλέπτην, συνέτρεχεσ αὐτῷ, καὶ μετὰ μοιχοῦ τὴν μερίδα σου ἐτίθεισ. τὸ στόμα σου ἐπλεόνασε κακίαν, καὶ ἡ γλῶσσά σου περιέπλεκε δολιότητα. καθήμενοσ κατὰ τοῦ ἀδελφοῦ σου κατελάλεισ καὶ κατὰ τοῦ υἱοῦ τῆσ μητρόσ σου ἐτίθεισ σκάνδαλον. ταῦτα ἐποίησασ, καὶ ἐσίγησα. ὑπέλαβεσ ἀνομίαν, ὅτι ἔσομαί σοι ὅμοιοσ. ἐλέγξω σε καὶ παραστήσω κατὰ πρόσωπόν σου τὰσ ἁμαρτίασ σου. σύνετε δὴ ταῦτα, οἱ ἐπιλανθανόμενοι τοῦ Θεοῦ, μήποτε ἁρπάσῃ, καὶ οὐ μὴ ᾖ ὁ ρυόμενοσ. θυσία αἰνέσεωσ δοξάσει με, καὶ ἐκεῖ ὁδόσ, ᾗ δείξω αὐτῷ τὸ σωτήριόν μου. Εἰσ τὸ τέλοσ. ψαλμὸσ τῷ Δαυί̈δ

ἐν τῷ ἐλθεῖν πρὸσ αὐτὸν Νάθαν τὸν προφήτην, ἡνίκα εἰσῆλθε πρὸσ Βηρσαβεέ. ‐ ΕΛΕΗΣΟΝ με, ὁ Θεόσ, κατὰ τὸ μέγα ἔλεόσ σου καὶ κατὰ τὸ πλῆθοσ τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου. ἐπὶ πλεῖον πλῦνόν με ἀπὸ τῆσ ἀνομίασ μου καὶ ἀπὸ τῆσ ἁμαρτίασ μου καθάρισόν με. ὅτι τὴν ἀνομίαν μου ἐγὼ γινώσκω, καὶ ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μού ἐστι διαπαντόσ. σοὶ μόνῳ ἥμαρτον καὶ τὸ πονηρὸν ἐνώπιόν σου ἐποίησα, ὅπωσ ἂν δικαιωθῇσ ἐν τοῖσ λόγοισ σου, καὶ νικήσῃσ ἐν τῷ κρίνεσθαί σε. ἰδοὺ γὰρ ἐν ἀνομίαισ συνελήφθην, καὶ ἐν ἁμαρτίαισ ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου. ἰδοὺ γὰρ ἀλήθειαν ἠγάπησασ, τὰ ἄδηλα καὶ τὰ κρύφια τῆσ σοφίασ σου ἐδήλωσάσ μοι. ραντιεῖσ με ὑσσώπῳ, καὶ καθαρισθήσομαι, πλυνεῖσ με, καὶ ὑπὲρ χιόνα λευκανθήσομαι. ἀκουτιεῖσ μοι ἀγαλλίασιν καὶ εὐφροσύνην, ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. ἀπόστρεψον τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου καὶ πάσασ τὰσ ἀνομίασ μου ἐξάλειψον. καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ Θεόσ, καὶ πνεῦμα εὐθὲσ ἐγκαίνισον ἐν τοῖσ ἐγκάτοισ μου. μὴ ἀποῤῥίψῃσ με ἀπὸ τοῦ προσώπου σου καὶ τὸ πνεῦμά σου τὸ ἅγιον μὴ ἀντανέλῃσ ἀπ̓ ἐμοῦ. ἀπόδοσ μοι τὴν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου σου καὶ πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με. διδάξω ἀνόμουσ τὰσ ὁδούσ σου, καὶ ἀσεβεῖσ ἐπὶ σὲ ἐπιστρέψουσι. ρῦσαί με ἐξ αἱμάτων, ὁ Θεὸσ ὁ Θεὸσ τῆσ σωτηρίασ μου. ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσά μου τὴν δικαιοσύνην σου. Κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεισ, καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν σου. ὅτι εἰ ἠθέλησασ θυσίαν, ἔδωκα ἄν. ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεισ. θυσία τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καὶ τεταπεινωμένην ὁ Θεὸσ οὐκ ἐξουδενώσει. ἀγάθυνον, Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ σου τὴν Σιών, καὶ οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη Ἱερουσαλήμ. τότε εὐδοκήσεισ θυσίαν δικαιοσύνησ, ἀναφορὰν καὶ ὁλοκαυτώματα. τότε ἀνοίσουσιν ἐπὶ τὸ θυσιαστήριόν σου μόσχουσ. Εἰσ τὸ τέλοσ. συνέσεωσ τῷ Δαυί̈δ.

ἐν τῷ ἐλθεῖν Δωὴκ τὸν Ἰδουμαῖον καὶ ἀναγγεῖλαι τῷ Σαοὺλ καὶ εἰπεῖν αὐτῷ. ἦλθε Δαυί̈δ εἰσ τὸν οἶκον Ἀβιμέλεχ. ‐ ΤΙ ΕΓΚΑΥΧᾼ ἐν κακίᾳ, ὁ δυνατόσ, ἀνομίαν ὅλην τὴν ἡμέραν̣ ἀδικίαν ἐλογίσατο ἡ γλῶσσά σου. ὡσεὶ ξυρὸν ἠκονημένον ἐποίησασ δόλον. ἠγάπησασ κακίαν ὑπὲρ ἀγαθωσύνην, ἀδικίαν ὑπὲρ τὸ λαλῆσαι δικαιοσύνην. . ἠγάπησασ πάντα τὰ ρήματα καταποντισμοῦ, γλῶσσαν δολίαν. διὰ τοῦτο ὁ Θεὸσ καθέλοι σε εἰσ τέλοσ. ἐκτίλαι σε καὶ μεταναστεύσαι σε ἀπὸ σκηνώματόσ σου καὶ τὸ ρίζωμά σου ἐκ γῆσ ζώντων. . ὄψονται δίκαιοι καὶ φοβηθήσονται καὶ ἐπ̓ αὐτὸν γελάσονται καὶ ἐροῦσιν. ἰδοὺ ἄνθρωποσ, ὃσ οὐκ ἔθετο τὸν Θεὸν βοηθὸν αὐτοῦ, ἀλλ̓ ἐπήλπισεν ἐπὶ τὸ πλῆθοσ τοῦ πλούτου αὐτοῦ καὶ ἐνεδυναμώθη ἐπὶ τῇ ματαιότητι αὐτοῦ. ἐγὼ δὲ ὡσεὶ ἐλαία κατάκαρποσ ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ Θεοῦ. ἤλπισα ἐπὶ τὸ ἔλεοσ τοῦ Θεοῦ εἰσ τὸν αἰῶνα καὶ εἰσ τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνοσ. ἐξομολογήσομαί σοι εἰσ τὸν αἰῶνα, ὅτι ἐποίησασ, καὶ ὑπομενῶ τὸ ὄνομά σου, ὅτι χρηστὸν ἐναντίον τῶν ὁσίων σου. Εἰσ τὸ τέλοσ, ὑπὲρ μαελέθ. συνέσεωσ τῷ Δαυί̈δ. ‐

ΕΙΠΕΝ ἄφρων ἐν καρδίᾳ αὐτοῦ. Οὐκ ἔστι Θεόσ. διεφθάρησαν καὶ ἐβδελύχθησαν ἐν ἀνομίαισ, οὐκ ἔστι ποιῶν ἀγαθόν. ὁ Θεὸσ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ διέκυψεν ἐπὶ τοὺσ υἱοὺσ τῶν ἀνθρώπων τοῦ ἰδεῖν εἰ ἔστι συνιὼν ἢ ἐκζητῶν τὸν Θεόν. πάντεσ ἐξέκλιναν, ἅμα ἠχρειώθησαν, οὐκ ἔστι ποιῶν ἀγαθόν, οὐκ ἔστιν ἕωσ ἑνόσ. οὐχί γνώσονται πάντεσ οἱ ἐργαζόμενοι τὴν ἀνομίαν̣ οἱ κατεσθίοντεσ τὸν λαόν μου ἐν βρώσει ἄρτου τὸν Κύριον οὐκ ἐπεκαλέσαντο. ἐκεῖ ἐφοβήθησαν φόβον, οὗ οὐκ ἦν φόβοσ, ὅτι ὁ Θεὸσ διεσπόρπισεν ὀστᾶ ἀνθρωπαρέσκων. κατῃσχύνθησαν, ὅτι ὁ Θεὸσ ἐξουδένωσεν αὐτούσ. τίσ δώσει ἐκ Σιὼν τὸ σωτήριον τοῦ Ἰσραήλ̣ ἐν τῷ ἀποστρέψαι τὸν Θεὸν τὴν αἰχμαλωσίαν τοῦ λαοῦ αὐτοῦ ἀγαλλιάσεται Ἰακὼβ καὶ εὐφρανθήσεται Ἰσραήλ. Εἰσ τὸ τέλοσ, ἐν ὕμνοισ. συνέσεωσ τῷ Δαυί̈δ

ἐν τῷ ἐλθεῖν τοὺσ Ζιφαίουσ καὶ εἰπεῖν τῷ Σαούλ. οὐκ ἰδοὺ Δαυί̈δ κέκρυπται παῤ ἡμῖν̣ ‐ Ο ΘΕΟΣ, ἐν τῷ ὀνόματί σου σῶσόν με καὶ ἐν τῇ δυνάμει σου κρῖνόν με. ὁ Θεόσ, εἰσάκουσον τῆσ προσευχῆσ μου, ἐνώτισαι τὰ ρήματα τοῦ στόματόσ μου. ὅτι ἀλλότριοι ἐπανέστησαν ἐπ̓ ἐμὲ καὶ κραταιοὶ ἐζήτησαν τὴν ψυχήν μου καὶ οὐ προέθεντο τὸν Θεὸν ἐνώπιον αὐτῶν. . ἰδοὺ γὰρ ὁ Θεὸσ βοηθεῖ μοι, καὶ ὁ Κύριοσ ἀντιλήπτωρ τῆσ ψυχῆσ μου. ἀποστρέψει τὰ κακὰ τοῖσ ἐχθροῖσ μου. ἐν τῇ ἀληθείᾳ σου ἐξολόθρευσον αὐτούσ. ἑκουσίωσ θύσω σοι, ἐξομολογήσομαι τῷ ὀνόματί σου, Κύριε, ὅτι ἀγαθόν. ὅτι ἐκ πάσησ θλίψεωσ ἐρρύσω με, καὶ ἐν τοῖσ ἐχθροῖσ μου ἐπεῖδεν ὁ ὀφθαλμόσ μου. Εἰσ τὸ τέλοσ, ἐν ὕμνοισ. συνέσεωσ τῷ Δαυί̈δ. ‐

ΕΝΩΤΙΣΑΙ, ὁ Θεόσ, τὴν προσευχήν μου καὶ μὴ ὑπερίδῃσ τὴν δέησίν μου, πρόσχεσ μοι καὶ εἰσάκουσόν μου. ἐλυπήθην ἐν τῇ ἀδολεσχίᾳ μου καὶ ἐταράχθην ἀπὸ φωνῆσ ἐχθροῦ καὶ ἀπὸ θλίψεωσ ἁμαρτωλοῦ, ὅτι ἐξέκλιναν ἐπ̓ ἐμὲ ἀνομίαν καὶ ἐν ὀργῇ ἐνεκότουν μοι. ἡ καρδία μου ἐταράχθη ἐν ἐμοί, καὶ δειλία θανάτου ἐπέπεσεν ἐπ̓ ἐμέ. φόβοσ καὶ τρόμοσ ἦλθεν ἐπ̓ ἐμέ, καὶ ἐκάλυψέ με σκότοσ. καὶ εἶπα. τίσ δώσει μοι πτέρυγασ ὡσεὶ περιστερᾶσ καὶ πετασθήσομαι καὶ καταπαύσω̣ ἰδοὺ ἐμάκρυνα φυγαδεύων καὶ ηὐλίσθην ἐν τῇ ἐρήμῳ. . προσεδεχόμην τὸν σῴζοντά με, ἀπὸ ὀλιγοψυχίασ καὶ ἀπὸ καταιγίδοσ. καταπόντισον, Κύριε, καὶ καταδίελε τὰσ γλώσσασ αὐτῶν, ὅτι εἶδον ἀνομίαν καὶ ἀντιλογίαν ἐν τῇ πόλει. ἡμέρασ καὶ νυκτὸσ κυκλώσει αὐτὴν ἐπὶ τὰ τείχη αὐτῆσ, καὶ ἀνομία καὶ κόποσ ἐν μέσῳ αὐτῆς καὶ ἀδικία, καὶ οὐκ ἐξέλιπεν ἐκ τῶν πλατειῶν αὐτῆσ τόκοσ καὶ δόλοσ. ὅτι εἰ ἐχθρὸσ ὠνείδισέ με, ὑπήνεγκα ἄν, καὶ εἰ ὁ μισῶν ἐπ̓ ἐμὲ ἐμεγαλορρημόνησεν, ἐκρύβην ἂν ἀπ̓ αὐτοῦ. σὺ δέ, ἄνθρωπε ἰσόψυχε, ἡγεμών μου καὶ γνωστέ μου, ὃσ ἐπὶ τὸ αὐτὸ ἐγλύκανάσ μοι ἐδέσματα, ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ Θεοῦ ἐπορεύθην ἐν ὁμονοίᾳ. ἐλθέτω δὴ θάνατοσ ἐπ̓ αὐτούσ, καὶ καταβήτωσαν εἰσ ᾅδου ζῶντεσ. ὅτι πονηρία ἐν ταῖσ παροικίαισ αὐτῶν ἐν μέσῳ αὐτῶν. ἐγὼ πρὸσ τὸν Θεὸν ἐκέκραξα, καὶ ὁ Κύριοσ εἰσήκουσέ μου. ἑσπέρασ καὶ πρωί̈ καὶ μεσημβρίασ διηγήσομαι καὶ ἀπαγγελῶ, καὶ εἰσακούσεται τῆσ φωνῆσ μου. λυτρώσεται ἐν εἰρήνῃ τὴν ψυχήν μου ἀπὸ τῶν ἐγγιζόντων μοι, ὅτι ἐν πολλοῖσ ἦσαν σὺν ἐμοί. εἰσακούσεται ὁ Θεὸσ καὶ ταπεινώσει αὐτοὺσ ὁ ὑπάρχων πρὸ τῶν αἰώνων. . οὐ γάρ ἐστιν αὐτοῖσ ἀντάλλαγμα, ὅτι οὐκ ἐφοβήθησαν τὸν Θεόν. ἐξέτεινε τὴν χεῖρα αὐτοῦ ἐν τῷ ἀποδιδόναι. ἐβεβήλωσαν τὴν διαθήκην αὐτοῦ. διεμερίσθησαν ἀπὸ ὀργῆσ τοῦ προσώπου αὐτοῦ, καὶ ἤγγισαν αἱ καρδίαι αὐτῶν. ἡπαλύνθησαν οἱ λόγοι αὐτοῦ ὑπὲρ ἔλαιον, καὶ αὐτοί εἰσι βολίδεσ. ἐπίρριψον ἐπὶ Κύριον τὴν μέριμνάν σου, καὶ αὐτόσ σε διαθρέψει. οὐ δώσει εἰσ τὸν αἰῶνα σάλον τῷ δικαίῳ. σὺ δέ, ὁ Θεόσ, κατάξεισ αὐτοὺσ εἰσ φρέαρ διαφθορᾶσ. ἄνδρεσ αἱμάτων καὶ δολιότητοσ οὐ μὴ ἡμισεύσωσι τὰσ ἡμέρασ αὐτῶν, ἐγὼ δέ, Κύριε, ἐλπιῶ ἐπὶ σέ. Εἰσ τὸ τέλοσ, ὑπὲρ τοῦ λαοῦ τοῦ ἀπὸ τῶν ἁγίων μεμακρυμμένου. τῷ Δαυί̈δ εἰσ στηλογραφίαν, ὁπότε ἐκράτησαν αὐτὸν οἱ ἀλλόφυλοι ἐν Γέθ. ‐

ΕΛΕΗΣΟΝ με, ὁ Θεόσ, ὅτι κατεπάτησέ με ἄνθρωποσ, ὅλην τὴν ἡμέραν πολεμῶν ἔθλιψέ με. κατεπάτησάν με οἱ ἐχθροί μου ὅλην τὴν ἡμέραν, ὅτι πολλοὶ οἱ πολεμοῦντεσ με ἀπὸ ὕψουσ. ἡμέρασ οὐ φοβηθήσομαι, ἐγὼ δὲ ἐλπιῶ ἐπὶ σέ. ἐν τῷ Θεῷ ἐπαινέσω τοὺσ λόγουσ μου, ἐπὶ τῷ Θεῷ ἤλπισα, οὐ φοβηθήσομαι τί ποιήσει μοι σάρξ. ὅλην τὴν ἡμέραν τοὺσ λόγουσ μου ἐβδελύσσοντο, κατ̓ ἐμοῦ πάντεσ οἱ διαλογισμοὶ αὐτῶν εἰσ κακόν. παροικήσουσι καὶ κατακρύψουσιν. αὐτοὶ τὴν πτέρναν μου φυλάξουσι, καθάπερ ὑπέμειναν τῇ ψυχῇ μου. ὑπὲρ τοῦ μηθενὸσ σώσεισ αὐτούσ, ἐν ὀργῇ λαοὺσ κατάξεισ. ὁ Θεόσ, τὴν ζωήν μου ἐξήγγειλά σοι, ἔθου τὰ δάκρυά μου ἐνώπιόν σου ὡσ καὶ ἐν τῇ ἐπαγγελίᾳ σου. ἐπιστρέψουσιν οἱ ἐχθροί μου εἰσ τὰ ὀπίσω, ἐν ᾗ ἂν ἡμέρᾳ ἐπικαλέσωμαί σε. ἰδοὺ ἔγνων ὅτι Θεόσ μου εἶ σύ. ἐπὶ τῷ Θεῷ αἰνέσω ρῆμα, ἐπὶ τῷ Κυρίῳ αἰνέσω λόγον. ἐπὶ τῷ Θεῷ ἤλπισα, οὐ φοβηθήσομαι τί ποιήσει μοι ἄνθρωποσ. ἐν ἐμοί, ὁ Θεόσ, εὐχαί, ἃσ ἀποδώσω αἰνέσεώσ σου, ὅτι ἐρρύσω τὴν ψυχήν μου ἐκ θανάτου καὶ τοὺσ πόδασ μου ἐξ ὀλισθήματοσ. εὐαρεστήσω ἐνώπιον Κυρίου ἐν φωτὶ ζώντων. Εἰσ τὸ τέλοσ. μὴ διαφθείρῃσ. τῷ Δαυί̈δ εἰσ στηλογραφίαν ἐν τῷ αὐτὸν ἀποδιδράσκειν ἀπὸ προσώπου Σαοὺλ εἰσ τὸ σπήλαιον. ‐

ΕΛΕΗΣΟΝ με, ὁ Θεόσ, ἐλέησόν με, ὅτι ἐπὶ σοὶ πέποιθεν ἡ ψυχή μου καὶ ἐν τῇ σκιᾷ τῶν πτερύγων σου ἐλπιῶ, ἕωσ οὗ παρέλθῃ ἡ ἀνομία. κεκράξομαι πρὸσ τὸν Θεὸν τὸν Ὕψιστον, τὸν Θεὸν τὸν εὐεργετήσαντά με. ἐξαπέστειλεν ἐξ οὐρανοῦ καὶ ἔσωσέ με, ἔδωκεν εἰσ ὄνειδοσ τοὺσ καταπατοῦντάσ με. . ἐξαπέστειλεν ὁ Θεὸσ τὸ ἔλεοσ αὐτοῦ καὶ τὴν ἀλήθειαν αὐτοῦ καὶ ἐρρύσατο τὴν ψυχήν μου ἐκ μέσου σκύμνων. ἐκοιμήθην τεταραγμένοσ. υἱοὶ ἀνθρώπων, οἱ ὀδόντεσ αὐτῶν ὅπλα καὶ βέλη, καὶ ἡ γλῶσσα αὐτῶν μάχαιρα ὀξεῖα. ὑψώθητι ἐπὶ τοὺσ οὐρανούσ, ὁ Θεόσ, καὶ ἐπὶ πᾶσαν τὴν γῆν ἡ δόξα σου. παγίδα ἡτοίμασαν τοῖσ ποσί μου καὶ κατέκαμψαν τὴν ψυχήν μου. ὤρυξαν πρὸ προσώπου μου βόθρον καὶ ἐνέπεσαν εἰσ αὐτόν. . ἑτοίμη ἡ καρδία μου, ὁ Θεόσ, ἑτοίμη ἡ καρδία μου, ᾄσομαι καὶ ψαλῶ ἐν τῇ δόξῃ μου. ἐξεγέρθητι, ἡ δόξα μου. ἐξεγέρθητι, ψαλτήριον καὶ κιθάρα. ἐξεγερθήσομαι ὄρθρου. ἐξομολογήσομαί σοι ἐν λαοῖσ, Κύριε, ψαλῶ σοι ἐν ἔθνεσι, ὅτι ἐμεγαλύνθη ἕωσ τῶν οὐρανῶν τὸ ἔλεόσ σου καὶ ἕωσ τῶν νεφελῶν ἡ ἀλήθειά σου. ὑψώθητι ἐπὶ τοὺσ οὐρανούσ, ὁ Θεόσ, καὶ ἐπὶ πᾶσαν τὴν γῆν ἡ δόξα σου. Εἰσ τὸ τέλοσ. μὴ διαφθείρῃσ. τῷ Δαυί̈δ εἰσ στηλογραφίαν. ‐

ΕΙ ΑΛΗΘΩΣ ἄρα δικαιοσύνην λαλεῖτε̣ εὐθείασ κρίνετε οἱ υἱοὶ τῶν ἀνθρώπων̣ καὶ γὰρ ἐν καρδίᾳ ἀνομίαν ἐργάζεσθε ἐν τῇ γῇ, ἀδικίαν αἱ χεῖρεσ ὑμῶν συμπλέκουσιν. ἀπηλλοτριώθησαν οἱ ἁμαρτωλοὶ ἀπὸ μήτρασ, ἐπλανήθησαν ἀπὸ γαστρόσ, ἐλάλησαν ψευδῆ. θυμὸσ αὐτοῖσ κατὰ τὴν ὁμοίωσιν τοῦ ὄφεωσ, ὡσεὶ ἀσπίδοσ κωφῆσ καὶ βυούσησ τὰ ὦτα αὐτῆσ, ἥτισ οὐκ εἰσακούσεται φωνῆσ ἐπᾳδόντων, φαρμάκου τε φαρμακευομένου παρὰ σοφοῦ. ὁ Θεὸσ συντρίψει τοὺσ ὀδόντασ αὐτῶν ἐν τῷ στόματι αὐτῶν, τὰσ μύλασ τῶν λεόντων συνέθλασεν ὁ Κύριοσ. ἐξουδενωθήσονται ὡσεὶ ὕδωρ διαπορευόμενον. ἐκτενεῖ τὸ τόξον αὐτοῦ ἕωσ οὗ ἀσθενήσουσιν. ὡσεὶ κηρὸσ τακεὶσ ἀνταναιρεθήσονται. ἔπεσε πῦρ ἐπ̓ αὐτούσ, καὶ οὐκ εἶδον τὸν ἥλιον. πρὸ τοῦ συνιέναι τὰσ ἀκάνθασ αὐτῶν τὴν ράμνον, ὡσεὶ ζῶντασ, ὡσεὶ ἐν ὀργῇ καταπίεται αὐτούσ. εὐφρανθήσεται δίκαιοσ, ὅταν ἴδῃ ἐκδίκησιν. τὰσ χεῖρασ αὐτοῦ νίψεται ἐν τῷ αἵματι τοῦ ἁμαρτωλοῦ. καὶ ἐρεῖ ἄνθρωποσ. εἰ ἄρα ἐστὶ καρπὸσ τῷ δικαίῳ, ἄρα ἐστὶν ὁ Θεὸσ κρίνων αὐτοὺσ ἐν τῇ γῇ. Εἰσ τὸ τέλοσ. μὴ διαφθείρῃσ. τῷ Δαυί̈δ εἰσ στηλογραφίαν, ὁπότε ἀπέστειλε Σαοὺλ καὶ ἐφύλαξε τὸν οἶκον αὐτοῦ τοῦ θανατῶσαι αὐτόν. ‐

ΕΞΕΛΟΥ με ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, ὁ Θεόσ, καὶ ἐκ τῶν ἐπανισταμένων ἐπ̓ ἐμὲ λύτρωσαί με. ρῦσαί με ἐκ τῶν ἐργαζομένων τὴν ἀνομίαν καὶ ἐξ ἀνδρῶν αἱμάτων σῶσόν με. ὅτι ἰδοὺ ἐθήρευσαν τὴν ψυχήν μου, ἐπέθεντο ἐπ̓ ἐμὲ κραταιοί. οὔτε ἡ ἀνομία μου οὔτε ἡ ἁμαρτία μου, Κύριε. ἄνευ ἀνομίασ ἔδραμον καὶ κατεύθυνα. ἐξεγέρθητι εἰσ συνάντησίν μου καὶ ἴδε. καὶ σύ, Κύριε, ὁ Θεὸσ τῶν δυνάμεων, ὁ Θεὸσ τοῦ Ἰσραήλ, πρόσχεσ τοῦ ἐπισκέψασθαι πάντα τὰ ἔθνη, μὴ οἰκτειρήσῃσ πάντασ τοὺσ ἐργαζομένουσ τὴν ἀνομίαν. . ἐπιστρέψουσιν εἰσ ἑσπέραν καὶ λιμώξουσιν ὡσ κύων καὶ κυκλώσουσι πόλιν. ἰδοὺ ἀποφθέγξονται ἐν τῷ στόματι αὐτῶν, καὶ ρομφαία ἐν τοῖσ χείλεσιν αὐτῶν, ὅτι τίσ ἤκουσε̣ καὶ σύ, Κύριε, ἐκγελάσῃ αὐτούσ, ἐξουδενώσεισ πάντα τὰ ἔθνη. τὸ κράτοσ μου, πρὸσ σὲ φυλάξω, ὅτι σύ, ὁ Θεόσ, ἀντιλήπτωρ μου εἶ. ὁ Θεόσ μου, τὸ ἔλεοσ αὐτοῦ προφθάσει με. ὁ Θεόσ μου δείξει μοι ἐν τοῖσ ἐχθροῖσ μου. μὴ ἀποκτείνῃσ αὐτούσ, μήποτε ἐπιλάθωνται τοῦ νόμου σου. διασκόρπισον αὐτοὺσ ἐν τῇ δυνάμει σου καὶ κατάγαγε αὐτούσ, ὁ ὑπερασπιστήσ μου, Κύριε. ἁμαρτία στόματοσ αὐτῶν, λόγοσ χειλέων αὐτῶν, καὶ συλληφθήτωσαν ἐν τῇ ὑπερηφανίᾳ αὐτῶν. καὶ ἐξ ἀρᾶσ καὶ ψεύδουσ διαγγελήσονται ἐν συντελείᾳ, ἐν ὀργῇ συντελείασ, καὶ οὐ μὴ ὑπάρξουσι. καὶ γνώσονται, ὅτι Θεὸσ δεσπόζει τοῦ Ἰακὼβ τῶν περάτων τῆσ γῆσ. . ἐπιστρέψουσιν εἰσ ἑσπέραν, καὶ λιμώξουσιν ὡσ κύων καὶ κυκλώσουσι πόλιν. αὐτοὶ διασκορπισθήσονται τοῦ φαγεῖν. ἐὰν δὲ μὴ χορτασθῶσι, καὶ γογγύσουσιν. ἐγὼ δὲ ᾄσομαι τῇ δυνάμει σου καὶ ἀγαλλιάσομαι τὸ πρωί̈ τὸ ἔλεόσ σου, ὅτι ἐγενήθησ ἀντιλήπτωρ μου καὶ καταφυγή μου ἐν ἡμέρᾳ θλίψεώσ μου. βοηθόσ μου εἶ, σοὶ ψαλῶ, ὅτι σύ, ὁ Θεόσ, ἀντιλήπτωρ μου εἶ, ὁ Θεόσ μου, τὸ ἔλεόσ μου. Εἰσ τὸ τέλοσ. τοῖσ ἀλλοιωθησομένοισ ἔτι, εἰσ στηλογραφίαν τῷ Δαυί̈δ, εἰσ διδαχήν,

ὁπότε ἐνεπύρισε τὴν Μεσοποταμίαν Συρίασ καὶ τὴν Συρίαν Σοβά, καὶ ἐπέστρεψεν Ἰωάβ, καὶ ἐπάταξε τὴν φάραγγα τῶν ἁλῶν, δώδεκα χιλιάδασ. ‐ Ο ΘΕΟΣ, ἀπώσω ἡμᾶσ καὶ καθεῖλεσ ἡμᾶσ, ὠργίσθησ καὶ οἰκτείρησασ ἡμᾶσ. συνέσεισασ τὴν γῆν καὶ συνετάραξασ αὐτήν. ἴασαι τὰ συντρίμματα αὐτῆσ ὅτι ἐσαλεύθη. ἔδειξασ τῷ λαῷ σου σκληρά, ἐπότισασ ἡμᾶσ οἶνον κατανύξεωσ. ἔδωκασ τοῖσ φοβουμένοισ σε σημείωσιν τοῦ φυγεῖν ἀπὸ προσώπου τόξου. . ὅπωσ ἂν ῥυσθῶσιν οἱ ἀγαπητοί σου, σῶσον τῇ δεξιᾷ σου καὶ ἐπάκουσόν μου. ὁ Θεὸσ ἐλάλησεν ἐν τῷ ἁγίῳ αὐτοῦ. ἀγαλλιάσομαι καὶ διαμεριῶ Σίκιμα καὶ τὴν κοιλάδα τῶν σκηνῶν διαμετρήσω. ἐμόσ ἐστι Γαλαάδ, καὶ ἐμόσ ἐστι Μανασσῆ, καὶ Ἐφραὶμ κραταίωσισ τῆσ κεφαλῆσ μου, Ἰούδασ βασιλεύσ μου. Μωὰβ λέβησ τῆσ ἐλπίδοσ μου, ἐπὶ τὴν Ἰδουμαίαν ἐκτενῶ τὸ ὑπόδημά μου, ἐμοὶ ἀλλόφυλοι ὑπετάγησαν. τίσ ἀπάξει με εἰσ πόλιν περιοχῆσ̣ ἢ τίσ ὁδηγήσει με ἕωσ τῆσ Ἰδουμαίασ̣ οὐχὶ σύ, ὁ Θεόσ, ὁ ἀπωσάμενοσ ἡμᾶσ̣ καὶ οὐκ ἐξελεύσῃ, ὁ Θεόσ, ἐν ταῖσ δυνάμεσιν ἡμῶν̣ δὸσ ἡμῖν βοήθειαν ἐκ θλίψεωσ, καὶ ματαία σωτηρία ἀνθρώπου. ἐν τῷ Θεῷ ποιήσωμεν δύναμιν, καὶ αὐτὸσ ἐξουδενώσει τοὺσ θλίβοντασ ἡμᾶσ. Εἰσ τὸ τέλοσ, ἐν ὕμνοισ. τῷ Δαυί̈δ. ‐

ΕΙΣΑΚΟΥΣΟΝ, ὁ Θεόσ, τῆσ δεήσεώσ μου, πρόσχεσ τῇ προσευχῇ μου. ἀπὸ τῶν περάτων τῆσ γῆσ πρὸσ σὲ ἐκέκραξα ἐν τῷ ἀκηδιάσαι τὴν καρδίαν μου. ἐν πέτρᾳ ὕψωσάσ με, ὡδήγησάσ με, ὅτι ἐγενήθησ ἐλπίσ μου, πύργοσ ἰσχύοσ ἀπὸ προσώπου ἐχθροῦ. παροικήσω ἐν τῷ σκηνώματί σου εἰσ τοὺσ αἰῶνασ, σκεπασθήσομαι ἐν σκέπει τῶν πτερύγων σου. . ὅτι σύ, ὁ Θεόσ, εἰσήκουσασ τῶν εὐχῶν μου, ἔδωκασ κληρονομίαν τοῖσ φοβουμένοισ τὸ ὄνομά σου. ἡμέρασ ἐφ̓ ἡμέρασ τοῦ βασιλέωσ προσθήσεισ, τὰ ἔτη αὐτοῦ ἕωσ ἡμέρασ γενεᾶσ καὶ γενεᾶσ. διαμενεῖ εἰσ τὸν αἰῶνα ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. ἔλεοσ καὶ ἀλήθειαν αὐτοῦ τίσ ἐκζητήσει̣ οὕτωσ ψαλῶ τῷ ὀνόματί σου εἰσ τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνοσ τοῦ ἀποδοῦναί με τὰσ εὐχάσ μου ἡμέραν ἐξ ἡμέρασ. Εἰσ τὸ τέλοσ, ὑπὲρ Ἰδιθούν. ψαλμὸσ τῷ Δαυί̈δ. ‐

ΟΥΧΙ τῷ Θεῷ ὑποταγήσεται ἡ ψυχή μου̣ παῤ αὐτῷ γὰρ τὸ σωτήριόν μου. καὶ γὰρ αὐτὸσ Θεόσ μου καὶ σωτήρ μου, καὶ ἀντιλήπτωρ μου, οὐ μὴ σαλευθῶ ἐπὶ πλεῖον. ἕωσ πότε ἐπιτίθεσθε ἐπ̓ ἄνθρωπον̣ φονεύετε πάντεσ ὡσ τοίχῳ κεκλιμένῳ καὶ φραγμῷ ὠσμένῳ. πλὴν τὴν τιμήν μου ἐβουλεύσαντο ἀπώσασθαι, ἔδραμον ἐν δίψει, τῷ στόματι αὐτῶν εὐλόγουν καὶ τῇ καρδίᾳ αὐτῶν κατηρῶντο. . πλὴν τῷ Θεῷ ὑποτάγηθι, ἡ ψυχή μου, ὅτι παῤ αὐτῷ ἡ ὑπομονή μου. ὅτι αὐτὸσ Θεόσ μου καὶ σωτήρ μου, ἀντιλήπτωρ μου, οὐ μὴ μεταναστεύσω. ἐπὶ τῷ Θεῷ τὸ σωτήριόν μου καὶ ἡ δόξα μου. ὁ Θεὸσ τῆσ βοηθείασ μου, καὶ ἡ ἐλπίσ μου ἐπὶ τῷ Θεῷ. ἐλπίσατε ἐπ̓ αὐτὸν πᾶσα συναγωγὴ λαοῦ. ἐκχέετε ἐνώπιον αὐτοῦ τὰσ καρδίασ ὑμῶν, ὅτι ὁ Θεὸσ βοηθὸσ ἡμῶν. . πλὴν μάταιοι οἱ υἱοὶ τῶν ἀνθρώπων, ψευδεῖσ οἱ υἱοὶ τῶν ἀνθρώπων ἐν ζυγοῖσ τοῦ ἀδικῆσαι αὐτοὶ ἐκ ματαιότητοσ ἐπὶ τὸ αὐτό. μὴ ἐλπίζετε ἐπ̓ ἀδικίαν καὶ ἐπὶ ἁρπάγματα μὴ ἐπιποθεῖτε. πλοῦτοσ ἐὰν ρέῃ, μὴ προστίθεσθε καρδίαν. ἅπαξ ἐλάλησεν ὁ Θεόσ, δύο ταῦτα ἤκουσα, ὅτι τὸ κράτοσ τοῦ Θεοῦ, καὶ σοῦ, Κύριε, τὸ ἔλεοσ, ὅτι σὺ ἀποδώσεισ ἑκάστῳ κατὰ τὰ ἔργα αὐτοῦ. Ψαλμὸσ τῷ Δαυί̈δ ἐν τῷ εἶναι αὐτὸν ἐν τῇ ἐρήμῳ τῆσ Ἰουδαίασ. ‐

Ο ΘΕΟΣ ὁ Θεόσ μου, πρὸσ σὲ ὀρθρίζω. ἐδίψησέ σε ἡ ψυχή μου, ποσαπλῶσ σοι ἡ σάρξ μου ἐν γῇ ἐρήμῳ καὶ ἀβάτῳ καὶ ἀνύδρῳ. οὕτωσ ἐν τῷ ἁγίῳ ὤφθην σοι τοῦ ἰδεῖν τὴν δύναμίν σου καὶ τὴν δόξαν σου. ὅτι κρεῖσσον τὸ ἔλεόσ σου ὑπὲρ ζωάσ. τὰ χείλη μου ἐπαινέσουσί σε. οὕτωσ εὐλογήσω σε ἐν τῇ ζωῇ μου καὶ ἐν τῷ ὀνόματί σου ἀρῶ τὰσ χεῖράσ μου. ὡσ ἐκ στέατοσ καὶ πιότητοσ ἐμπλησθείη ἡ ψυχή μου, καὶ χείλη ἀγαλλιάσεωσ αἰνέσει τὸ στόμα μου. εἰ ἐμνημόνευόν σου ἐπὶ τῆσ στρωμνῆσ μου, ἐν τοῖσ ὄρθροισ ἐμελέτων εἰσ σέ. ὅτι ἐγενήθησ βοηθόσ μου, καὶ ἐν τῇ σκέπῃ τῶν πτερύγων σου ἀγαλλιάσομαι. ἐκολλήθη ἡ ψυχή μου ὀπίσω σου, ἐμοῦ δὲ ἀντελάβετο ἡ δεξιά σου. αὐτοὶ δὲ εἰσ μάτην ἐζήτησαν τὴν ψυχήν μου, εἰσελεύσονται εἰσ τὰ κατώτατα τῆσ γῆσ. παραδοθήσονται εἰσ χεῖρασ ρομφαίασ, μερίδεσ ἀλωπέκων ἔσονται. ὁ δὲ βασιλεὺσ εὐφρανθήσεται ἐπὶ τῷ Θεῷ, ἐπαινεθήσεται πᾶσ ὁ ὀμνύων ἐν αὐτῷ, ὅτι ἐνεφράγη στόμα λαλούντων ἄδικα. Εἰσ τὸ τέλοσ. ψαλμὸσ τῷ Δαυί̈δ. ‐

ΕΙΣΑΚΟΥΣΟΝ, ὁ Θεόσ, τῆσ φωνῆσ μου, ἐν τῷ δέεσθαί με πρὸσ σέ, ἀπὸ φόβου ἐχθροῦ ἐξελοῦ τὴν ψυχήν μου. ἐσκέπασάσ με ἀπὸ συστροφῆσ πονηρευομένων, ἀπὸ πλήθουσ ἐργαζομένων ἀδικίαν, οἵτινεσ ἠκόνησαν ὡσ ρομφαίαν τὰσ γλώσσασ αὐτῶν, ἐνέτειναν τόξον αὐτῶν πρᾶγμα πικρὸν τοῦ κατατοξεῦσαι ἐν ἀποκρύφοισ ἄμωμον, ἐξάπινα κατατοξεύσουσιν αὐτὸν καὶ οὐ φοβηθήσονται. ἐκραταίωσαν ἑαυτοῖσ λόγον πονηρόν, διηγήσαντο τοῦ κρύψαι παγίδασ, εἶπαν. τίσ ὄψεται αὐτούσ̣ ἐξηρεύνησαν ἀνομίαν, ἐξέλιπον ἐξερευνῶντεσ ἐξερευνήσεισ. προσελεύσεται ἄνθρωποσ, καὶ καρδία βαθεῖα, καὶ ὑψωθήσεται, ὁ Θεόσ. βέλοσ νηπίων ἐγενήθησαν αἱ πληγαὶ αὐτῶν, καὶ ἐξησθένησαν ἐπ̓ αὐτοὺσ αἱ γλῶσσαι αὐτῶν. ἐταράχθησαν πάντεσ οἱ θεωροῦντεσ αὐτούσ, καὶ ἐφοβήθη πᾶσ ἄνθρωποσ. καὶ ἀνήγγειλαν τὰ ἔργα τοῦ Θεοῦ καὶ τὰ ποιήματα αὐτοῦ συνῆκαν. εὐφρανθήσεται δίκαιοσ ἐν τῷ Κυρίῳ καὶ ἐλπιεῖ ἐπ̓ αὐτόν, καὶ ἐπαινεθήσονται πάντεσ οἱ εὐθεῖσ τῇ καρδίᾳ. Εἰσ τὸ τέλοσ. ψαλμὸσ τῷ Δαυί̈δ, ᾠδή. Ἱερεμίου καὶ Ἰεζεκιήλ ἐκ τοῦ λαοῦ τῆσ παροικίασ, ὅτε ἔμελλον ἐκπορεύεσθαι. ‐

ΣΟΙ ΠΡΕΠΕΙ ὕμνοσ, ὁ Θεόσ, ἐν Σιών, καὶ σοὶ ἀποδοθήσεται εὐχὴ ἐν Ἱερουσαλήμ. εἰσάκουσον προσευχῆσ μου. πρὸσ σὲ πᾶσα σὰρξ ἥξει. λόγοι ἀνόμων ὑπερεδυνάμωσαν ἡμᾶσ, καὶ ταῖσ ἀσεβείαισ ἡμῶν σὺ ἱλάσῃ. μακάριοσ ὃν ἐξελέξω καὶ προσελάβου. κατασκηνώσει ἐν ταῖσ αὐλαῖσ σου. πλησθησόμεθα ἐν τοῖσ ἀγαθοῖσ τοῦ οἴκου σου. ἅγιοσ ὁ ναόσ σου, θαυμαστὸσ ἐν δικαιοσύνῃ. ἐπάκουσον ἡμῶν, ὁ Θεόσ, ὁ σωτὴρ ἡμῶν, ἡ ἐλπὶσ πάντων τῶν περάτων τῆσ γῆσ καὶ τῶν ἐν θαλάσσῃ μακράν, ἑτοιμάζων ὄρη ἐν τῇ ἰσχύϊ αὐτοῦ, περιεζωσμένοσ ἐν δυναστείᾳ, ὁ συνταράσσων τὸ κῦτοσ τῆσ θαλάσσησ, ἤχουσ κυμάτων αὐτῆσ. ταραχθήσονται τὰ ἔθνη, καὶ φοβηθήσονται οἱ κατοικοῦντεσ τὰ πέρατα ἀπὸ τῶν σημείων σου. ἐξόδουσ πρωί̈ασ καὶ ἑσπέρασ τέρψεισ. ἐπεσκέψω τὴν γῆν καὶ ἐμέθυσασ αὐτήν, ἐπλήθυνασ τοῦ πλουτίσαι αὐτήν. ὁ ποταμὸσ τοῦ Θεοῦ ἐπληρώθη ὑδάτων. ἡτοίμασασ τὴν τροφὴν αὐτῶν, ὅτι οὕτωσ ἡ ἑτοιμασία. τοὺσ αὔλακασ αὐτῆσ μέθυσον, πλήθυνον τὰ γεννήματα αὐτῆσ, ἐν ταῖσ σταγόσιν αὐτῆσ εὐφρανθήσεται ἀνατέλλουσα. εὐλογήσεισ τὸν στέφανον τοῦ ἐνιαυτοῦ τῆσ χρηστότητόσ σου, καὶ τὰ πεδία σου πλησθήσονται πιότητοσ. πιανθήσεται τὰ ὄρη τῆσ ἐρήμου, καὶ ἀγαλλίασιν οἱ βουνοὶ περιζώσονται. ἐνεδύσαντο οἱ κριοὶ τῶν προβάτων, καὶ αἱ κοιλάδεσ πληθυνοῦσι σῖτον. κεκράξονται, καὶ γὰρ ὑμνήσουσι. Εἰσ τὸ τέλοσ. ᾠδὴ ψαλμοῦ. ἀναστάσεωσ. ‐ ̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν ΑΛΑΛΑΞΑΤΕ τῷ Κυρίῳ πᾶσα ἡ γῆ,

ψάλατε δὴ τῷ ὀνόματι αὐτοῦ. δότε δόξαν αἰνέσει αὐτοῦ. εἴπατε τῷ Θεῷ. ὡσ φοβερὰ τὰ ἔργα σου. ἐν τῷ πλήθει τῆσ δυνάμεώσ σου ψεύσονταί σε οἱ ἐχθροί σου. πᾶσα ἡ γῆ προσκυνησάτωσάν σοι καὶ ψαλάτωσάν σοι, ψαλάτωσαν τῷ ὀνόματί σου. . δεῦτε καὶ ἴδετε τὰ ἔργα τοῦ Θεοῦ. φοβερὸσ ἐν βουλαῖσ ὑπὲρ τοὺσ υἱοὺσ τῶν ἀνθρώπων, ὁ μεταστρέφων τὴν θάλασσαν εἰσ ξηράν, ἐν ποταμῷ διελεύσονται ποδί. ἐκεῖ εὐφρανθησόμεθα ἐπ̓ αὐτῷ, τῷ δεσπόζοντι ἐν τῇ δυναστείᾳ αὐτοῦ τοῦ αἰῶνοσ. οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτοῦ ἐπὶ τὰ ἔθνη ἐπιβλέπουσιν, οἱ παραπικραίνοντεσ μὴ ὑψούσθωσαν ἐν ἑαυτοῖσ. . εὐλογεῖτε, ἔθνη, τὸν Θεὸν ἡμῶν καὶ ἀκουτίσασθε τὴν φωνὴν τῆσ αἰνέσεωσ αὐτοῦ, τοῦ θεμένου τὴν ψυχήν μου εἰσ ζωήν, καὶ μὴ δόντοσ εἰσ σάλον τοὺσ πόδασ μου. ὅτι ἐδοκίμασασ ἡμᾶσ, ὁ Θεόσ, ἐπύρωσασ ἡμᾶσ, ὡσ πυροῦται τὸ ἀργύριον. εἰσήγαγεσ ἡμᾶσ εἰσ τὴν παγίδα, ἔθου θλίψεισ ἐπὶ τὸν νῶτον ἡμῶν. ἐπεβίβασασ ἀνθρώπουσ ἐπὶ τὰσ κεφαλὰσ ἡμῶν, διήλθομεν διὰ πυρὸσ καὶ ὕδατοσ, καὶ ἐξήγαγεσ ἡμᾶσ εἰσ ἀναψυχήν. εἰσελεύσομαι εἰσ τὸν οἶκόν σου ἐν ὁλοκαυτώμασιν, ἀποδώσω σοι τὰσ εὐχάσ μου, ἃσ διέστειλε τὰ χείλη μου καὶ ἐλάλησε τὸ στόμα μου ἐν τῇ θλίψει μου. ὁλοκαυτώματα μεμυελωμένα ἀνοίσω σοι μετὰ θυμιάματοσ καὶ κριῶν, ἀνοίσω σοι βόασ μετὰ χιμάρων. . δεῦτε ἀκούσατε, καὶ διηγήσομαι, πάντεσ οἱ φοβούμενοι τὸν Θεόν, ὅσα ἐποίησε τῇ ψυχῇ μου. πρὸσ αὐτὸν τῷ στόματί μου ἐκέκραξα καὶ ὕψωσα ὑπὸ τὴν γλῶσσάν μου. ἀδικίαν εἰ ἐθεώρουν ἐν καρδίᾳ μου, μὴ εἰσακουσάτω μου Κύριοσ. διὰ τοῦτο εἰσήκουσέ μου ὁ Θεόσ, προσέσχε τῇ φωνῇ τῆσ δεήσεώσ μου. εὐλογητὸσ ὁ Θεόσ, ὃσ οὐκ ἀπέστησε τὴν προσευχήν μου καὶ τὸ ἔλεοσ αὐτοῦ ἀπ̓ ἐμοῦ. Εἰσ τὸ τέλοσ, ἐν ὕμνοισ. ψαλμὸσ ᾠδῆσ τῷ Δαυί̈δ. ‐

Ο ΘΕΟΣ οἰκτειρήσαι ἡμᾶσ καὶ εὐλογήσαι ἡμᾶσ, ἐπιφάναι τὸ πρόσωπον αὑτοῦ ἐφ̓ ἡμᾶσ. . τοῦ γνῶναι ἐν τῇ γῇ τὴν ὁδόν σου, ἐν πᾶσιν ἔθνεσι τὸ σωτήριόν σου. ἐξομολογησάσθωσάν σοι λαοί, ὁ Θεόσ, ἐξομολογησάσθωσάν σοι λαοὶ πάντεσ. εὐφρανθήτωσαν καὶ ἀγαλλιάσθωσαν ἔθνη, ὅτι κρινεῖσ λαοὺσ ἐν εὐθύτητι καὶ ἔθνη ἐν τῇ γῇ ὁδηγήσεισ. . ἐξομολογησάσθωσάν σοι λαοί, ὁ Θεόσ, ἐξομολογησάσθωσάν σοι λαοὶ πάντεσ. γῆ ἔδωκε τὸν καρπὸν αὐτῆσ. εὐλογήσαι ἡμᾶσ ὁ Θεόσ, ὁ Θεὸσ ἡμῶν. εὐλογήσαι ἡμᾶσ ὁ Θεόσ, καὶ φοβηθήτωσαν αὐτὸν πάντα τὰ πέρατα τῆσ γῆσ. Εἰσ τὸ τέλοσ. ᾠδῆσ ψαλμὸσ τῷ Δαυί̈δ. ‐

ΑΝΑΣΤΗΤΩ ὁ Θεόσ, καὶ διασκορπισθήτωσαν οἱ ἐχθροὶ αὐτοῦ, καὶ φυγέτωσαν ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ οἱ μισοῦντεσ αὐτόν. ὡσ ἐκλείπει καπνόσ, ἐκλιπέτωσαν. ὡσ τήκεται κηρὸσ ἀπὸ προσώπου πυρόσ, οὕτωσ ἀπολοῦνται οἱ ἁμαρτωλοὶ ἀπὸ προσώπου τοῦ Θεοῦ. καὶ οἱ δίκαιοι εὐφρανθήτωσαν, ἀγαλλιάσθωσαν ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, τερφθήτωσαν ἐν εὐφροσύνῃ. ᾄσατε τῷ Θεῷ, ψάλατε τῷ ὀνόματι αὐτοῦ. ὁδοποιήσατε τῷ ἐπιβεβηκότι ἐπὶ δυσμῶν, Κύριοσ ὄνομα αὐτῷ, καὶ ἀγαλλιᾶσθε ἐνώπιον αὐτοῦ. ταραχθήσονται ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ, τοῦ πατρὸσ τῶν ὀρφανῶν καὶ κριτοῦ τῶν χηρῶν. ὁ Θεὸσ ἐν τόπῳ ἁγίῳ αὐτοῦ. ὁ Θεὸσ κατοικίζει μονοτρόπουσ ἐν οἴκῳ ἐξάγων πεπεδημένουσ ἐν ἀνδρείᾳ, ὁμοίωσ τοὺσ παραπικραίνοντασ, τοὺσ κατοικοῦντασ ἐν τάφοισ. ὁ Θεόσ, ἐν τῷ ἐκπορεύεσθαί σε ἐνώπιον τοῦ λαοῦ σου, ἐν τῷ διαβαίνειν σε ἐν τῇ ἐρήμῳ. . γῆ ἐσείσθη, καὶ γὰρ οἱ οὐρανοὶ ἔσταξαν ἀπὸ προσώπου τοῦ Θεοῦ τοῦ Σινᾶ, ἀπὸ προσώπου τοῦ Θεοῦ Ἰσραήλ. βροχὴν ἑκούσιον ἀφοριεῖσ, ὁ Θεόσ, τῇ κληρονομίᾳ σου, καὶ ἠσθένησε, σὺ δὲ κατηρτίσω αὐτήν. τὰ ζῷά σου κατοικοῦσιν ἐν αὐτῇ. ἡτοίμασασ ἐν τῇ χρηστότητί σου τῷ πτωχῷ, ὁ Θεόσ. Κύριοσ δώσει ρῆμα τοῖσ εὐαγγελιζομένοισ δυνάμει πολλῇ, ὁ βασιλεὺσ τῶν δυνάμεων τοῦ ἀγαπητοῦ, τῇ ὡραιότητι τοῦ οἴκου διελέσθαι σκῦλα. ἐὰν κοιμηθῆτε ἀνὰ μέσον τῶν κλήρων, πτέρυγεσ περιστερᾶσ περιηργυρωμέναι, καὶ τὰ μετάφρενα αὐτῆσ ἐν χλωρότητι χρυσίου. ἐν τῷ διαστέλλειν τὸν ἐπουράνιον βασιλεῖσ ἐπ̓ αὐτῆσ, χιονωθήσονται ἐν Σελμών. ὄροσ τοῦ Θεοῦ, ὄροσ πῖον, ὄροσ τετυρωμένον, ὄροσ πῖον. ἱνατί ὑπολαμβάνετε, ὄρη τετυρωμένα, τὸ ὄροσ, ὃ εὐδόκησεν ὁ Θεὸσ κατοικεῖν ἐν αὐτῷ̣ καὶ γὰρ ὁ Κύριοσ κατασκηνώσει εἰσ τέλοσ. τὸ ἅρμα τοῦ Θεοῦ μυριοπλάσιον, χιλιάδεσ εὐθηνούντων. Κύριοσ ἐν αὐτοῖσ ἐν Σινᾷ ἦν, ἐν τῷ ἁγίῳ. ἀνέβησ εἰσ ὕψοσ, ᾐχμαλώτευσασ αἰχμαλωσίαν, ἔλαβεσ δόματα ἐν ἀνθρώποισ, καὶ γὰρ ἀπειθοῦντασ τοῦ κατασκηνῶσαι. Κύριοσ ὁ Θεὸσ εὐλογητόσ, εὐλογητὸσ Κύριοσ ἡμέραν καθ̓ ἡμέραν. κατευοδώσαι ἡμῖν ὁ Θεὸσ τῶν σωτηρίων ἡμῶν. . ὁ Θεὸσ ἡμῶν, ὁ Θεὸσ τοῦ σῴζειν, καὶ τοῦ Κυρίου Κυρίου αἱ διέξοδοι τοῦ θανάτου. πλὴν ὁ Θεὸσ συνθλάσει κεφαλὰσ ἐχθρῶν αὐτοῦ, κορυφὴν τριχὸσ διαπορευομένων ἐν πλημμελείαισ αὐτῶν. εἶπε Κύριοσ. ἐκ Βασὰν ἐπιστρέψω, ἐπιστρέψω ἐν βυθοῖσ θαλάσσησ. ὅπωσ ἂν βαφῇ ὁ πούσ σου ἐν αἵματι, ἡ γλῶσσα τῶν κυνῶν σου ἐξ ἐχθρῶν παῤ αὐτοῦ. ἐθεωρήθησαν αἱ πορεῖαί σου, ὁ Θεόσ, αἱ πορεῖαι τοῦ Θεοῦ μου τοῦ βασιλέωσ τοῦ ἐν τῷ ἁγίῳ. προέφθασαν ἄρχοντεσ ἐχόμενοι ψαλλόντων ἐν μέσῳ νεανίδων τυμπανιστριῶν. ἐν ἐκκλησίαισ εὐλογεῖτε τὸν Θεόν, Κύριον ἐκ πηγῶν Ἰσραήλ. ἐκεῖ Βενιαμὶν νεώτεροσ ἐν ἐκστάσει, ἄρχοντεσ Ἰούδα ἡγεμόνεσ αὐτῶν, ἄρχοντεσ Ζαβουλών, ἄρχοντεσ Νεφθαλείμ. ἔντειλαι, ὁ Θεόσ, τῇ δυνάμει σου, δυνάμωσον, ὁ Θεόσ, τοῦτο, ὃ κατειργάσω ἐν ἡμῖν. ἀπὸ τοῦ ναοῦ σου ἐπὶ Ἱερουσαλὴμ σοὶ οἴσουσι βασιλεῖσ δῶρα. ἐπιτίμησον τοῖσ θηρίοισ τοῦ καλάμου. ἡ συναγωγὴ τῶν ταύρων ἐν ταῖσ δαμάλεσι τῶν λαῶν τοῦ ἐγκλεισθῆναι τοὺσ δεδοκιμασμένουσ τῷ ἀργυρίῳ. διασκόρπισον ἔθνη τὰ τοὺσ πολέμουσ θέλοντα. ἥξουσι πρέσβεισ ἐξ Αἰγύπτου, Αἰθιοπία προφθάσει χεῖρα αὐτῆσ τῷ Θεῷ. αἱ βασιλεῖαι τῆσ γῆσ, ᾄσατε τῷ Θεῷ, ψάλατε τῷ Κυρίῳ. . ψάλατε τῷ Θεῷ τῷ ἐπιβεβηκότι ἐπὶ τὸν οὐρανὸν τοῦ οὐρανοῦ κατὰ ἀνατολάσ. ἰδοὺ δώσει τῇ φωνῇ αὐτοῦ φωνὴν δυνάμεωσ. δότε δόξαν τῷ Θεῷ. ἐπὶ τὸν Ἰσραὴλ ἡ μεγαλοπρέπεια αὐτοῦ, καὶ ἡ δύναμισ αὐτοῦ ἐν ταῖσ νεφέλαισ. θαυμαστὸσ ὁ Θεὸσ ἐν τοῖσ ἁγίοισ αὐτοῦ. ὁ Θεὸσ Ἰσραήλ, αὐτὸσ δώσει δύναμιν καὶ κραταίωσιν τῷ λαῷ αὐτοῦ. εὐλογητὸσ ὁ Θεόσ. Εἰσ τὸ τέλοσ. ὑπὲρ τῶν ἀλλοιωθησομένων. τῷ Δαυί̈δ. ‐

ΣΩΣΟΝ με, ὁ Θεόσ, ὅτι εἰσήλθοσαν ὕδατα ἕωσ ψυχῆσ μου. ἐνεπάγην εἰσ ἰλὺν βυθοῦ, καὶ οὐκ ἔστιν ὑπόστασισ. ἦλθον εἰσ τὰ βάθη τῆσ θαλάσσησ καὶ καταιγὶσ κατεπόντισέ με. ἐκοπίασα κράζων, ἐβραγχίασεν ὁ λάρυγξ μου, ἐξέλιπον οἱ ὀφθαλμοί μου ἀπὸ τοῦ ἐλπίζειν με ἐπὶ τὸν Θεόν μου. ἐπληθύνθησαν ὑπὲρ τὰσ τρίχασ τῆσ κεφαλῆσ μου οἱ μισοῦντέσ με δωρεάν, ἐκραταιώθησαν οἱ ἐχθροί μου οἱ ἐκδιώκοντέσ με ἀδίκωσ. ἃ οὐχ ἥρπαζον, τότε ἀπετίννυον. ὁ Θεόσ, σὺ ἔγνωσ τὴν ἀφροσύνην μου καὶ αἱ πλημμέλειαί μου ἀπὸ σοῦ οὐκ ἀπεκρύβησαν. μὴ αἰσχυνθείησαν ἐπ̓ ἐμὲ οἱ ὑπομένοντέσ σε, Κύριε, Κύριε τῶν δυνάμεων, μὴ ἐντραπείησαν ἐπ̓ ἐμὲ οἱ ζητοῦντέσ σε, ὁ Θεὸσ τοῦ Ἰσραήλ, ὅτι ἕνεκά σου ὑπήνεγκα ὀνειδισμόν, ἐκάλυψεν ἐντροπὴ τὸ πρόσωπόν μου. ἀπηλλοτριωμένοσ ἐγενήθην τοῖσ ἀδελφοῖσ μου καὶ ξένοσ τοῖσ υἱοῖσ τῆσ μητρόσ μου, ὅτι ὁ ζῆλοσ τοῦ οἴκου σου κατέφαγέ με, καὶ οἱ ὀνειδισμοὶ τῶν ὀνειδιζόντων σε ἐπέπεσον ἐπ̓ ἐμέ. καὶ συνεκάλυψα ἐν νηστείᾳ τὴν ψυχήν μου, καὶ ἐγενήθη εἰσ ὀνειδισμοὺσ ἐμοί. καὶ ἐθέμην τὸ ἔνδυμά μου σάκκον, καὶ ἐγενόμην αὐτοῖσ εἰσ παραβολήν. κατ̓ ἐμοῦ ἠδολέσχουν οἱ καθήμενοι ἐν πύλαισ, καὶ εἰσ ἐμὲ ἔψαλλον οἱ πίνοντεσ οἶνον. ἐγὼ δὲ τῇ προσευχῇ μου πρὸσ σέ, Κύριε. καιρὸσ εὐδοκίασ, ὁ Θεόσ, ἐν τῷ πλήθει τοῦ ἐλέουσ σου. ἐπάκουσόν μου, ἐν ἀληθείᾳ τῆσ σωτηρίασ σου. σῶσόν με ἀπὸ πηλοῦ, ἵνα μὴ ἐμπαγῶ. ῥυσθείην ἐκ τῶν μισούντων με καὶ ἐκ τῶν βαθέων τῶν ὑδάτων. μή με καταποντισάτω καταιγὶσ ὕδατοσ, μηδὲ καταπιέτω με βυθόσ, μηδὲ συσχέτω ἐπ̓ ἐμὲ φρέαρ τὸ στόμα αὐτοῦ. εἰσάκουσόν μου, Κύριε, ὅτι χρηστὸν τὸ ἔλεόσ σου. κατὰ τὸ πλῆθοσ τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐπίβλεψον ἐπ̓ ἐμέ. μὴ ἀποστρέψῃσ τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ τοῦ παιδόσ σου, ὅτι θλίβομαι, ταχὺ ἐπάκουσόν μου. πρόσχεσ τῇ ψυχῇ μου καὶ λύτρωσαι αὐτήν, ἕνεκα τῶν ἐχθρῶν μου ρῦσαί με. σὺ γὰρ γινώσκεισ τὸν ὀνειδισμόν μου καὶ τὴν αἰσχύνην μου καὶ τὴν ἐντροπήν μου. ἐναντίον σου πάντεσ οἱ θλίβοντέσ με. ὀνειδισμὸν προσεδόκησεν ἡ ψυχή μου καὶ ταλαιπωρίαν, καὶ ὑπέμεινα συλλυπούμενον, καὶ οὐχ ὑπῆρξε, καὶ παρακαλοῦντασ, καὶ οὐχ εὗρον. καὶ ἔδωκαν εἰσ τὸ βρῶμά μου χολὴν καὶ εἰσ τὴν δίψαν μου ἐπότισάν με ὄξοσ. γενηθήτω ἡ τράπεζα αὐτῶν ἐνώπιον αὐτῶν εἰσ παγίδα καὶ εἰσ ἀνταπόδοσιν καὶ εἰσ σκάνδαλον. σκοτισθήτωσαν οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτῶν τοῦ μὴ βλέπειν, καὶ τὸν νῶτον αὐτῶν διαπαντὸσ σύγκαμψον. ἔκχεον ἐπ̓ αὐτοὺσ τὴν ὀργήν σου, καὶ ὁ θυμὸσ τῆσ ὀργῆσ σου καταλάβοι αὐτούσ. γενηθήτω ἡ ἔπαυλισ αὐτῶν ἠρημωμένη, καὶ ἐν τοῖσ σκηνώμασιν αὐτῶν μὴ ἔστω ὁ κατοικῶν. ὅτι ὃν σὺ ἐπάταξασ, αὐτοὶ κατεδίωξαν, καὶ ἐπὶ τὸ ἄλγοσ τῶν τραυμάτων μου προσέθηκαν. πρόσθεσ ἀνομίαν ἐπὶ τῇ ἀνομίᾳ αὐτῶν, καὶ μὴ εἰσελθέτωσαν ἐν δικαιοσύνῃ σου. ἐξαλειφθήτωσαν ἐκ βίβλου ζώντων καὶ μετὰ δικαίων μὴ γραφήτωσαν. πτωχὸσ καὶ ἀλγῶν εἰμι ἐγώ. ἡ σωτηρία σου, ὁ Θεόσ, ἀντιλάβοιτό μου. αἰνέσω τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ μου μετ̓ ᾠδῆσ, μεγαλυνῶ αὐτὸν ἐν αἰνέσει, καὶ ἀρέσει τῷ Θεῷ ὑπὲρ μόσχον νέον κέρατα ἐκφέροντα καὶ ὁπλάσ. ἰδέτωσαν πτωχοὶ καὶ εὐφρανθήτωσαν. ἐκζητήσατε τὸν Θεόν, καὶ ζήσεται ἡ ψυχὴ ὑμῶν, ὅτι εἰσήκουσε τῶν πενήτων ὁ Κύριοσ καὶ τοὺσ πεπεδημένουσ αὐτοῦ οὐκ ἐξουδένωσεν. αἰνεσάτωσαν αὐτὸν οἱ οὐρανοὶ καὶ ἡ γῆ, θάλασσα καὶ πάντα τὰ ἕρποντα ἐν αὐτῇ. ὅτι ὁ Θεὸσ σώσει τὴν Σιών, καὶ οἰκοδομηθήσονται αἱ πόλεισ τῆσ Ἰουδαίασ, καὶ κατοικήσουσιν ἐκεῖ καὶ κληρονομήσουσιν αὐτήν. καὶ τὸ σπέρμα τῶν δούλων αὐτοῦ καθέξουσιν αὐτήν, καὶ οἱ ἀγαπῶντεσ τὸ ὄνομά σου κατασκηνώσουσιν ἐν αὐτῇ. Εἰσ τὸ τέλοσ. τῷ Δαυί̈δ εἰσ ἀνάμνησιν, εἰσ τὸ σῶσαί με Κύριον. ‐

Ο ΘΕΟΣ, εἰσ τὴν βοήθειάν μου πρόσχεσ. Κύριε, εἰσ τὸ βοηθῆσαί μοι σπεῦσον. αἰσχυνθήτωσαν καὶ ἐντραπήτωσαν οἱ ζητοῦντεσ τὴν ψυχήν μου. ἀποστραφήτωσαν εἰσ τὰ ὀπίσω καὶ καταισχυνθήτωσαν οἱ βουλόμενοί μου κακά. ἀποστραφήτωσαν παραυτίκα αἰσχυνόμενοι οἱ λέγοντέσ μοι. εὖγε εὖγε. ἀγαλλιάσθωσαν καὶ εὐφρανθήτωσαν ἐπὶ σοὶ πάντεσ οἱ ζητοῦντέσ σε, ὁ Θεόσ, καὶ λεγέτωσαν διαπαντόσ. μεγαλυνθήτω ὁ Κύριοσ, οἱ ἀγαπῶντεσ τὸ σωτήριόν σου. ἐγὼ δὲ πτωχόσ εἰμι καὶ πένησ. ὁ Θεόσ, βοήθησόν μοι. βοηθόσ μου καὶ ρύστησ μου εἶ σύ. Κύριε, μὴ χρονίσῃσ. Τῷ Δαυί̈δ. υἱῶν Ἰωναδὰβ καὶ τῶν πρώτων αἰχμαλωτισθέντων. ‐ ̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀νΕΠΙ ΣΟΙ, Κύριε, ἤλπισα, μὴ καταισχυνθείην εἰσ τὸν αἰῶνα.

ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου ῥῦσαί με καὶ ἐξελοῦ με, κλῖνον πρόσ με τὸ οὖσ σου καὶ σῶσόν με. γενοῦ μοι εἰσ Θεὸν ὑπερασπιστὴν καὶ εἰσ τόπον ὀχυρὸν τοῦ σῶσαί με, ὅτι στερέωμά μου καὶ καταφυγή μου εἶ σύ. ὁ Θεόσ μου, ρῦσαί με ἐκ χειρὸσ ἁμαρτωλοῦ, ἐκ χειρὸσ παρανομοῦντοσ καὶ ἀδικοῦντοσ. ὅτι σὺ εἶ ἡ ὑπομονή μου, Κύριε. Κύριε, ἡ ἐλπίσ μου ἐκ νεότητόσ μου, ἐπὶ σὲ ἐπεστηρίχθην ἀπὸ γαστρόσ, ἐκ κοιλίασ μητρόσ μου σύ μου εἶ σκεπαστήσ. ἐν σοὶ ἡ ὕμνησίσ μου διαπαντόσ. ὡσεὶ τέρασ ἐγενήθην τοῖσ πολλοῖσ, καὶ σὺ βοηθὸσ κραταιόσ. πληρωθήτω τὸ στόμα μου αἰνέσεωσ, ὅπωσ ὑμνήσω τὴν δόξαν σου, ὅλην τὴν ἡμέραν τὴν μεγαλοπρέπειάν σου. μὴ ἀπορρίψῃσ με εἰσ καιρὸν γήρωσ, ἐν τῷ ἐκλείπειν τὴν ἰσχύν μου μὴ ἐγκαταλίπῃσ με. ὅτι εἶπαν οἱ ἐχθροί μου ἐμοὶ καὶ οἱ φυλάσσοντεσ τὴν ψυχήν μου ἐβουλεύσαντο ἐπὶ τὸ αὐτό λέγοντεσ. ὁ Θεὸσ ἐγκατέλιπεν αὐτόν. καταδιώξατε καὶ καταλάβετε αὐτόν, ὅτι οὐκ ἔστιν ὁ ρυόμενοσ. ὁ Θεόσ μου, μὴ μακρύνῃσ ἀπ̓ ἐμοῦ. ὁ Θεόσ μου, εἰσ τὴν βοήθειάν μου πρόσχεσ. αἰσχυνθήτωσαν καὶ ἐκλιπέτωσαν οἱ ἐνδιαβάλλοντεσ τὴν ψυχήν μου, περιβαλλέσθωσαν αἰσχύνην καὶ ἐντροπὴν οἱ ζητοῦντεσ τὰ κακά μοι. ἐγὼ δὲ διαπαντὸσ ἐλπιῶ ἐπὶ σὲ καὶ προσθήσω ἐπὶ πᾶσαν τὴν αἴνεσίν σου. τὸ στόμα μου ἐξαγγελεῖ τὴν δικαιοσύνην σου, ὅλην τὴν ἡμέραν τὴν σωτηρίαν σου, ὅτι οὐκ ἔγνων γραμματείασ. εἰσελεύσομαι ἐν δυναστείᾳ Κυρίου. Κύριε, μνησθήσομαι τῆσ δικαιοσύνησ σοῦ μόνου. ὁ Θεόσ, ἃ ἐδίδαξάσ με ἐκ νεότητόσ μου, καὶ μέχρι τοῦ νῦν ἀπαγγελῶ τὰ θαυμάσιά σου. καὶ ἕωσ γήρωσ καὶ πρεσβείου, ὁ Θεόσ, μὴ ἐγκαταλίπῃσ με, ἕωσ ἂν ἀπαγγελῶ τὸν βραχίονά σου τῇ γενεᾷ πάσῃ τῇ ἐπερχομένῃ, τὴν δυναστείαν σου καὶ τὴν δικαιοσύνην σου. ὁ Θεόσ, ἕωσ ὑψίστων ἃ ἐποίησασ μεγαλεῖα. ὁ Θεόσ, τίσ ὅμοιόσ σοι̣ ὅσασ ἔδειξάσ μοι θλίψεισ πολλὰσ καὶ κακάσ, καὶ ἐπιστρέψασ ἐζωοποίησάσ με, καὶ ἐκ τῶν ἀβύσσων τῆσ γῆσ πάλιν ἀνήγαγέσ με. ἐπλεόνασασ ἐπ̓ ἐμὲ τὴν μεγαλωσύνην σου καὶ ἐπιστρέψασ παρεκάλεσάσ με καὶ ἐκ τῶν ἀβύσσων τῆσ γῆσ πάλιν ἀνήγαγέσ με. καὶ γὰρ ἐγὼ ἐξομολογήσομαί σοι ἐν σκεύει ψαλμοῦ τὴν ἀλήθειάν σου, ὁ Θεόσ. ψαλῶ σοι ἐν κιθάρᾳ, ὁ ἅγιοσ τοῦ Ἰσραήλ. ἀγαλλιάσονται τὰ χείλη μου, ὅταν ψάλω σοι, καὶ ἡ ψυχή μου, ἣν ἐλυτρώσω. ἔτι δὲ καὶ ἡ γλῶσσά μου ὅλην τὴν ἡμέραν μελετήσει τὴν δικαιοσύνην σου, ὅταν αἰσχυνθῶσι καὶ ἐντραπῶσιν οἱ ζητοῦντεσ τὰ κακά μοι. Εἰσ Σαλωμών. ‐ ̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν Ο ΘΕΟΣ, τὸ κρίμα σου τῷ βασιλεῖ δὸσ καὶ τὴν δικαιοσύνην σου τῷ υἱῷ τοῦ βασιλέως

κρίνειν τὸν λαόν σου ἐν δικαιοσύνῃ καὶ τοὺσ πτωχούσ σου ἐν κρίσει. ἀναλαβέτω τὰ ὄρη εἰρήνην τῷ λαῷ σου καὶ οἱ βουνοὶ δικαιοσύνην. κρινεῖ τοὺσ πτωχοὺσ τοῦ λαοῦ καὶ σώσει τοὺσ υἱοὺσ τῶν πενήτων καὶ ταπεινώσει συκοφάντην καὶ συμπαραμενεῖ τῷ ἡλίῳ καὶ πρὸ τῆσ σελήνησ γενεὰσ γενεῶν. καταβήσεται ὡσ ὑετὸσ ἐπὶ πόκον καὶ ὡσεὶ σταγὼν ἡ στάζουσα ἐπὶ τὴν γῆν. ἀνατελεῖ ἐν ταῖσ ἡμέραισ αὐτοῦ δικαιοσύνη καὶ πλῆθοσ εἰρήνησ, ἕωσ οὗ ἀνταναιρεθῇ ἡ σελήνη. καὶ κατακυριεύσει ἀπὸ θαλάσσησ ἕωσ θαλάσσησ καὶ ἀπὸ ποταμῶν ἕωσ περάτων τῆσ οἰκουμένησ. ἐνώπιον αὐτοῦ προπεσοῦνται Αἰθίοπεσ, καὶ οἱ ἐχθροὶ αὐτοῦ χοῦν λείξουσι. βασιλεῖσ Θαρσὶσ καὶ νῆσοι δῶρα προσοίσουσι, βασιλεῖσ Ἀράβων καὶ Σαβᾶ δῶρα προσάξουσι. καὶ προσκυνήσουσιν αὐτῷ πάντεσ οἱ βασιλεῖσ τῆσ γῆσ, πάντα τὰ ἔθνη δουλεύσουσιν αὐτῷ. ὅτι ἐρρύσατο πτωχὸν ἐκ δυνάστου καὶ πένητα, ᾧ οὐχ ὑπῆρχε βοηθόσ. φείσεται πτωχοῦ καὶ πένητοσ καὶ ψυχὰσ πενήτων σώσει. ἐκ τόκου καὶ ἐξ ἀδικίασ λυτρώσεται τὰσ ψυχὰσ αὐτῶν, καὶ ἔντιμον τὸ ὄνομα αὐτοῦ ἐνώπιον αὐτῶν. καὶ ζήσεται, καὶ δοθήσεται αὐτῷ ἐκ τοῦ χρυσίου τῆσ Ἀραβίασ, καὶ προσεύξονται περὶ αὐτοῦ διαπαντόσ, ὅλην τὴν ἡμέραν εὐλογήσουσιν αὐτόν. ἔσται στήριγμα ἐν τῇ γῇ ἐπ̓ ἄκρων τῶν ὀρέων. ὑπεραρθήσεται ὑπὲρ τὸν Λίβανον ὁ καρπὸσ αὐτοῦ, καὶ ἐξανθήσουσιν ἐκ πόλεωσ ὡσεὶ χόρτοσ τῆσ γῆσ. ἔσται τὸ ὄνομα αὐτοῦ εὐλογημένον εἰσ τοὺσ αἰῶνασ, πρὸ τοῦ ἡλίου διαμένει τὸ ὄνομα αὐτοῦ. καὶ ἐνευλογηθήσονται ἐν αὐτῷ πᾶσαι αἱ φυλαὶ τῆσ γῆσ, πάντα τὰ ἔθνη μακαριοῦσιν αὐτόν. εὐλογητὸσ Κύριοσ, ὁ Θεὸσ τοῦ Ἰσραήλ, ὁ ποιῶν θαυμάσια μόνοσ, καὶ εὐλογητὸν τὸ ὄνομα τῆσ δόξησ αὐτοῦ εἰσ τὸν αἰῶνα καὶ εἰσ τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνοσ, καὶ πληρωθήσεται τῆσ δόξησ αὐτοῦ πᾶσα ἡ γῆ. γένοιτο, γένοιτο. ̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν̓Εξέλιπον οἱ ὕμνοι Δαυί̈δ τοῦ υἱοῦ Ἰεσσαί. Ψαλμὸσ τῷ Ἀσάφ. ‐ ̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν ΩΣ ΑΓΑΘΟΣ ὁ Θεὸσ τῷ Ἰσραήλ, τοῖσ εὐθέσι τῇ καρδίᾳ.

ἐμοῦ δὲ παραμικρὸν ἐσαλεύθησαν οἱ πόδεσ, παῤ ὀλίγον ἐξεχύθη τὰ διαβήματά μου. ὅτι ἐζήλωσα ἐπὶ τοῖσ ἀνόμοισ εἰρήνην ἁμαρτωλῶν θεωρῶν, ὅτι οὐκ ἔστιν ἀνάνευσισ ἐν τῷ θανάτῳ αὐτῶν καὶ στερέωμα ἐν τῇ μάστιγι αὐτῶν. ἐν κόποισ ἀνθρώπων οὐκ εἰσὶ καὶ μετὰ ἀνθρώπων οὐ μαστιγωθήσονται. διὰ τοῦτο ἐκράτησεν αὐτοὺσ ἡ ὑπερηφανία, περιεβάλοντο ἀδικίαν καὶ ἀσέβειαν ἑαυτῶν. ἐξελεύσεται ὡσ ἐκ στέατοσ ἡ ἀδικία αὐτῶν, διῆλθον εἰσ διάθεσιν καρδίασ. διενοήθησαν καὶ ἐλάλησαν ἐν πονηρίᾳ, ἀδικίαν εἰσ τὸ ὕψοσ ἐλάλησαν. ἔθεντο εἰσ οὐρανὸν τὸ στόμα αὐτῶν, καὶ ἡ γλῶσσα αὐτῶν διῆλθεν ἐπὶ τῆσ γῆσ. διὰ τοῦτο ἐπιστρέψει ὁ λαόσ μου ἐνταῦθα, καὶ ἡμέραι πλήρεισ εὑρεθήσονται ἐν αὐτοῖσ. καὶ εἶπαν. πῶσ ἔγνω ὁ Θεόσ̣ καὶ εἰ ἔστι γνῶσισ ἐν τῷ Ὑψίστῳ̣ ἰδοὺ οὗτοι οἱ ἁμαρτωλοὶ καὶ εὐθηνοῦντεσ. εἰσ τὸν αἰῶνα κατέσχον πλούτου. καὶ εἶπα. ἄρα ματαίωσ ἐδικαίωσα τὴν καρδίαν μου καὶ ἐνιψάμην ἐν ἀθῴοισ τὰσ χεῖράσ μου. καὶ ἐγενόμην μεμαστιγωμένοσ ὅλην τὴν ἡμέραν, καὶ ὁ ἔλεγχόσ μου εἰσ τὰσ πρωί̈ασ. εἰ ἔλεγον. διηγήσομαι οὕτωσ, ἰδοὺ τῇ γενεᾷ τῶν υἱῶν σου ἠσυνθέτηκα. καὶ ὑπέλαβον τοῦ γνῶναι τοῦτο. κόποσ ἐστὶν ἐνώπιόν μου, ἕωσ εἰσέλθω εἰσ τὸ ἁγιαστήριον τοῦ Θεοῦ καὶ συνῶ εἰσ τὰ ἔσχατα αὐτῶν. πλὴν διὰ τὰσ δολιότητασ αὐτῶν ἔθου αὐτοῖσ κακά, κατέβαλεσ αὐτοὺσ ἐν τῷ ἐπαρθῆναι. πῶσ ἐγένοντο εἰσ ἐρήμωσιν ἐξάπινα. ἐξέλιπον, ἀπώλοντο διὰ τὴν ἀνομίαν αὐτῶν. ὡσεὶ ἐνύπνιον ἐξεγειρομένου, Κύριε, ἐν τῇ πόλει σου τὴν εἰκόνα αὐτῶν ἐξουδενώσεισ. ὅτι ἐξεκαύθη ἡ καρδία μου, καὶ οἱ νεφροί μου ἠλλοιώθησαν, κἀγὼ ἐξουδενωμένοσ καὶ οὐκ ἔγνων, κτηνώδησ ἐγενόμην παρά σοι. κἀγὼ διαπαντὸσ μετὰ σοῦ, ἐκράτησασ τῆσ χειρὸσ τῆσ δεξιᾶσ μου καὶ ἐν τῇ βουλῇ σου ὡδήγησάσ με καὶ μετὰ δόξησ προσελάβου με. τί γάρ μοι ὑπάρχει ἐν τῷ οὐρανῷ, καὶ παρὰ σοῦ τί ἠθέλησα ἐπὶ τῆσ γῆσ̣ ἐξέλιπεν ἡ καρδία μου καὶ ἡ σάρξ μου, ὁ Θεὸσ τῆσ καρδίασ μου καὶ ἡ μερίσ μου ὁ Θεὸσ εἰσ τὸν αἰῶνα. ὅτι ἰδοὺ οἱ μακρύνοντεσ ἑαυτοὺσ ἀπὸ σοῦ ἀπολοῦνται, ἐξωλόθρευσασ πάντα τὸν πορνεύοντα ἀπὸ σοῦ. ἐμοὶ δὲ τὸ προσκολλᾶσθαι τῷ Θεῷ ἀγαθόν ἐστι, τίθεσθαι ἐν τῷ Κυρίῳ τὴν ἐλπίδα μου τοῦ ἐξαγγεῖλαί με πάσασ τὰσ αἰνέσεισ σου ἐν ταῖσ πύλαισ τῆσ θυγατρὸσ Σιών. Συνέσεωσ τῷ Ἀσάφ. ‐ ΙΝΑΤΙ ἀπώσω, ὁ Θεόσ, εἰσ τέλοσ̣ ὠργίσθη ὁ θυμόσ σου ἐπὶ πρόβατα νομῆσ σου̣

μνήσθητι τῆσ συναγωγῆσ σου, ἧσ ἐκτήσω ἀπ̓ ἀρχῆσ. ἐλυτρώσω ράβδον κληρονομίασ σου, ὄροσ Σιὼν τοῦτο, ὃ κατεσκήνωσασ ἐν αὐτῷ. ἔπαρον τὰσ χεῖράσ σου ἐπὶ τὰσ ὑπερηφανίασ αὐτῶν εἰσ τέλοσ, ὅσα ἐπονηρεύσατο ὁ ἐχθρὸσ ἐν τοῖσ ἁγίοισ σου. καὶ ἐνεκαυχήσαντο οἱ μισοῦντέσ σε ἐν μέσῳ τῆσ ἑορτῆσ σου, ἔθεντο τὰ σημεῖα αὐτῶν σημεῖα καὶ οὐκ ἔγνωσαν. ὡσ εἰσ τὴν ἔξοδον ὑπεράνω, ὡσ ἐν δρυμῷ ξύλων ἀξίναισ ἐξέκοψαν τὰσ θύρασ αὐτῆσ ἐπὶ τὸ αὐτὸ ἐν πελέκει καὶ λαξευτηρίῳ κατέρραξαν αὐτήν. ἐνεπύρισαν ἐν πυρὶ τὸ ἁγιαστήριόν σου, εἰσ τὴν γῆν ἐβεβήλωσαν τὸ σκήνωμα τοῦ ὀνόματόσ σου. εἶπαν ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτῶν αἱ συγγένειαι αὐτῶν ἐπὶ τὸ αὐτό. δεῦτε καὶ καταπαύσωμεν πάσασ τὰσ ἑορτὰσ τοῦ Θεοῦ ἀπὸ τῆσ γῆσ. τὰ σημεῖα αὐτῶν οὐκ εἴδομεν, οὐκ ἔστιν ἔτι προφήτησ, καὶ ἡμᾶσ οὐ γνώσεται ἔτι. ἕωσ πότε, ὁ Θεόσ, ὀνειδιεῖ ὁ ἐχθρόσ, παροξυνεῖ ὁ ὑπεναντίοσ τὸ ὄνομά σου εἰσ τέλοσ̣ ἱνατί ἀποστρέφεισ τὴν χεῖρά σου καὶ τὴν δεξιάν σου ἐκ μέσου τοῦ κόλπου σου εἰσ τέλοσ̣ ὁ δὲ Θεὸσ βασιλεὺσ ἡμῶν πρὸ αἰώνων, εἰργάσατο σωτηρίαν ἐν μέσῳ τῆσ γῆσ. σὺ ἐκραταίωσασ ἐν τῇ δυνάμει σου τὴν θάλασσαν, σὺ συνέτριψασ τὰσ κεφαλὰσ τῶν δρακόντων ἐπὶ τοῦ ὕδατοσ. σὺ συνέθλασασ τὴν κεφαλὴν τοῦ δράκοντοσ, ἔδωκασ αὐτὸν βρῶμα λαοῖσ τοῖσ Αἰθίοψι. σὺ διέρρηξασ πηγὰσ καὶ χειμάρρουσ, σὺ ἐξήρανασ ποταμοὺσ Ἠθάμ. σή ἐστιν ἡ ἡμέρα, καὶ σή ἐστιν ἡ νύξ, σὺ κατηρτίσω φαῦσιν καὶ ἥλιον. σὺ ἐποίησασ πάντα τὰ ὡραῖα τῆσ γῆσ. θέροσ καὶ ἔαρ, σὺ ἔπλασασ αὐτά. μνήσθητι ταύτησ. ἐχθρὸσ ὠνείδισε τὸν Κύριον, καὶ λαὸσ ἄφρων παρώξυνε τὸ ὄνομά σου. μὴ παραδῷσ τοῖσ θηρίοισ ψυχὴν ἐξομολογουμένην σοι, τῶν ψυχῶν τῶν πενήτων σου μὴ ἐπιλάθῃ εἰσ τέλοσ. ἐπίβλεψον εἰσ τὴν διαθήκην σου, ὅτι ἐπληρώθησαν οἱ ἐσκοτισμένοι τῆσ γῆσ οἴκων ἀνομιῶν. μὴ ἀποστραφήτω τεταπεινωμένοσ καὶ κατῃσχυμένοσ. πτωχὸσ καὶ πένησ αἰνέσουσι τὸ ὄνομά σου. ἀνάστα, ὁ Θεόσ, δίκασον τὴν δίκην σου. μνήσθητι τοῦ ὀνειδισμοῦ σου τοῦ ὑπὸ ἄφρονοσ ὅλην τὴν ἡμέραν. μὴ ἐπιλάθῃ τῆσ φωνῆσ τῶν ἱκετῶν σου. ἡ ὑπερηφανία τῶν μισούντων σε ἀνέβη διὰ παντόσ. Εἰσ τὸ τέλοσ. μὴ διαφθείρῃσ. ψαλμὸσ ᾠδῆσ τῷ Ἀσάφ. ‐

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΜΕΘΑ σοι, ὁ Θεόσ, ἐξομολογησόμεθά σοι καὶ ἐπικαλεσόμεθα τὸ ὄνομά σου. διηγήσομαι πάντα τὰ θαυμάσιά σου, ὅταν λάβω καιρόν. ἐγὼ εὐθύτητασ κρινῶ. ἐτάκη ἡ γῆ καὶ πάντεσ οἱ κατοικοῦντεσ ἐν αὐτῇ, ἐγὼ ἐστερέωσα τοὺσ στύλουσ αὐτῆσ. . εἶπα τοῖσ παρανομοῦσι. μὴ παρανομεῖτε, καὶ τοῖσ ἁμαρτάνουσι. μὴ ὑψοῦτε κέρασ, μὴ ἐπαίρετε εἰσ ὕψοσ τὸ κέρασ ὑμῶν καὶ μὴ λαλεῖτε κατὰ τοῦ Θεοῦ ἀδικίαν. ὅτι οὔτε ἐξ ἐξόδων οὔτε ἀπὸ δυσμῶν οὔτε ἀπὸ ἐρήμων ὀρέων, ὅτι ὁ Θεὸσ κριτήσ ἐστι, τοῦτον ταπεινοῖ καὶ τοῦτον ὑψοῖ. ὅτι ποτήριον ἐν χειρὶ Κυρίου οἴνου ἀκράτου πλῆρεσ κεράσματοσ. καὶ ἔκλινεν ἐκ τούτου εἰσ τοῦτο, πλὴν ὁ τρυγίασ αὐτοῦ οὐκ ἐξεκενώθη, πίονται πάντεσ οἱ ἁμαρτωλοὶ τῆσ γῆσ. ἐγὼ δὲ ἀγαλλιάσομαι εἰσ τὸν αἰῶνα, ψαλῶ τῷ Θεῷ Ἰακώβ. καὶ πάντα τὰ κέρατα τῶν ἁμαρτωλῶν συνθλάσω, καὶ ὑψωθήσεται τὰ κέρατα τοῦ δικαίου. Εἰσ τὸ τέλοσ, ἐν ὕμνοισ. ψαλμὸσ τῷ Ἀσάφ, ᾠδὴ πρὸσ τὸν Ἀσσύριον. ‐

ΓΝΩΣΤΟΣ ἐν τῇ Ἰουδαίᾳ ὁ Θεόσ, ἐν τῷ Ἰσραὴλ μέγα τὸ ὄνομα αὐτοῦ. καὶ ἐγενήθη ἐν εἰρήνῃ ὁ τόποσ αὐτοῦ, καὶ τὸ κατοικητήριον αὐτοῦ ἐν Σιών. ἐκεῖ συνέτριψε τὰ κράτη τῶν τόξων, ὅπλον καὶ ρομφαίαν καὶ πόλεμον. . φωτίζεισ σὺ θαυμαστῶσ ἀπὸ ὀρέων αἰωνίων. ἐταράχθησαν πάντεσ οἱ ἀσύνετοι τῇ καρδίᾳ, ὕπνωσαν ὕπνον αὐτῶν καὶ οὐχ εὗρον οὐδὲν πάντεσ οἱ ἄνδρεσ τοῦ πλούτου ταῖσ χερσὶν αὐτῶν. ἀπὸ ἐπιτιμήσεώσ σου, ὁ Θεὸσ Ἰακώβ, ἐνύσταξαν οἱ ἐπιβεβηκότεσ τοῖσ ἵπποισ. σὺ φοβερὸσ εἶ, καὶ τίσ ἀντιστήσεταί σοι̣ ἀπὸ τότε ἡ ὀργή σου. ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἠκούτισασ κρίσιν, γῆ ἐφοβήθη καὶ ἡσύχασεν ἐν τῷ ἀναστῆναι εἰσ κρίσιν τὸν Θεὸν τοῦ σῶσαι πάντασ τοὺσ πραεῖσ τῆσ γῆσ. . ὅτι ἐνθύμιον ἀνθρώπου ἐξομολογήσεταί σοι, καὶ ἐγκατάλειμμα ἐνθυμίου ἑορτάσει σοι. εὔξασθε καὶ ἀπόδοτε Κυρίῳ τῷ Θεῷ ἡμῶν. πάντεσ οἱ κύκλῳ αὐτοῦ οἴσουσι δῶρα τῷ φοβερῷ καὶ ἀφαιρουμένῳ πνεύματα ἀρχόντων, φοβερῷ παρὰ τοῖσ βασιλεῦσι τῆσ γῆσ. Εἰσ τὸ τέλοσ, ὑπὲρ Ἰδιθούν. ψαλμὸσ τῷ Ἀσάφ. ‐

ΦΩΝῌ μου πρὸσ Κύριον ἐκέκραξα, φωνῇ μου πρὸσ τὸν Θεόν, καὶ προσέσχε μοι. ἐν ἡμέρᾳ θλίψεώσ μου τὸν Θεὸν ἐξεζήτησα, ταῖσ χερσί μου νυκτὸσ ἐναντίον αὐτοῦ, καὶ οὐκ ἠπατήθην. ἀπηνήνατο παρακληθῆναι ἡ ψυχή μου. ἐμνήσθην τοῦ Θεοῦ καὶ εὐφράνθην. ἠδολέσχησα, καὶ ὠλιγοψύχησε τὸ πνεῦμά μου. . προκατελάβοντο φυλακὰσ οἱ ὀφθαλμοί μου, ἐταράχθην καὶ οὐκ ἐλάλησα. διελογισάμην ἡμέρασ ἀρχαίασ, καὶ ἔτη αἰώνια ἐμνήσθην καὶ ἐμελέτησα. νυκτὸσ μετὰ τῆσ καρδίασ μου ἠδολέσχουν, καὶ ἔσκαλλε τὸ πνεῦμά μου. μὴ εἰσ τοὺσ αἰῶνασ ἀπώσεται Κύριοσ καὶ οὐ προσθήσει τοῦ εὐδοκῆσαι ἔτι̣ ἢ εἰσ τέλοσ τὸ ἔλεοσ αὐτοῦ ἀποκόψει̣ συνετέλεσε ρῆμα ἀπὸ γενεᾶσ εἰσ γενεάν̣ μὴ ἐπιλήσεται τοῦ οἰκτειρῆσαι ὁ Θεόσ̣ ἢ συνέξει ἐν τῇ ὀργῇ αὐτοῦ τοὺσ οἰκτιρμοὺσ αὐτοῦ̣ . καὶ εἶπα. νῦν ἠρξάμην, αὕτη ἡ ἀλλοίωσισ τῆσ δεξιᾶσ τοῦ Ὑψίστου. ἐμνήσθην τῶν ἔργων Κυρίου, ὅτι μνησθήσομαι ἀπὸ τῆσ ἀρχῆσ τῶν θαυμασίων σου καὶ μελετήσω ἐν πᾶσι τοῖσ ἔργοισ σου καὶ ἐν τοῖσ ἐπιτηδεύμασί σου ἀδολεσχήσω. ὁ Θεόσ, ἐν τῷ ἁγίῳ ἡ ὁδόσ σου. τίσ Θεὸσ μέγασ ὡσ ὁ Θεὸσ ἡμῶν̣ σὺ εἶ ὁ Θεὸσ ὁ ποιῶν θαυμάσια, ἐγνώρισασ ἐν τοῖσ λαοῖσ τὴν δύναμίν σου. ἐλυτρώσω ἐν τῷ βραχίονί σου τὸν λαόν σου, τοὺσ υἱοὺσ Ἰακὼβ καὶ Ἰωσήφ. . εἴδοσάν σε ὕδατα, ὁ Θεόσ, εἴδοσάν σε ὕδατα καὶ ἐφοβήθησαν, ἐταράχθησαν ἄβυσσοι, πλῆθοσ ἤχουσ ὑδάτων, φωνὴν ἔδωκαν αἱ νεφέλαι, καὶ γὰρ τὰ βέλη σου διαπορεύονται. φωνὴ τῆσ βροντῆσ σου ἐν τῷ τροχῷ, ἔφαναν αἱ ἀστραπαί σου τῇ οἰκουμένῃ, ἐσαλεύθη καὶ ἔντρομοσ ἐγενήθη ἡ γῆ. ἐν τῇ θαλάσσῃ αἱ ὁδοί σου, καὶ αἱ τρίβοι σου ἐν ὕδασι πολλοῖσ, καὶ τὰ ἴχνη σου οὐ γνωσθήσονται. ὡδήγησασ ὡσ πρόβατα τὸν λαόν σου ἐν χειρὶ Μωϋσῆ καὶ Ἀαρών. Συνέσεωσ τῷ Ἀσάφ. ‐ ̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν ΠΡΟΣΕΧΕΤΕ, λαόσ μου, τῷ νόμῳ μου, κλίνατε τὸ οὖσ ὑμῶν εἰσ τὰ ῥήματα τοῦ στόματόσ μου.

ἀνοίξω ἐν παραβολαῖσ τὸ στόμα μου, φθέγξομαι προβλήματα ἀπ̓ ἀρχῆσ. ὅσα ἠκούσαμεν καὶ ἔγνωμεν αὐτὰ καὶ οἱ πατέρεσ ἡμῶν διηγήσαντο ἡμῖν, οὐκ ἐκρύβη ἀπὸ τῶν τέκνων αὐτῶν εἰσ γενεὰν ἑτέραν, ἀπαγγέλλοντεσ τὰσ αἰνέσεισ Κυρίου καὶ τὰσ δυναστείασ αὐτοῦ καὶ τὰ θαυμάσια αὐτοῦ, ἃ ἐποίησε. καὶ ἀνέστησε μαρτύριον ἐν Ἰακὼβ καὶ νόμον ἔθετο ἐν Ἰσραήλ, ὅσα ἐνετείλατο τοῖσ πατράσιν ἡμῶν τοῦ γνωρίσαι αὐτὰ τοῖσ υἱοῖσ αὐτῶν, ὅπωσ ἂν γνῷ γενεὰ ἑτέρα, υἱοὶ οἱ τεχθησόμενοι, καὶ ἀναστήσονται καὶ ἀπαγγελοῦσιν αὐτὰ τοῖσ υἱοῖσ αὐτῶν. ἵνα θῶνται ἐπὶ τὸν Θεὸν τὴν ἐλπίδα αὐτῶν καὶ μὴ ἐπιλάθωνται τῶν ἔργων τοῦ Θεοῦ καὶ τὰσ ἐντολὰσ αὐτοῦ ἐκζητήσωσιν. ἵνα μὴ γένωνται ὡσ οἱ πατέρεσ αὐτῶν, γενεὰ σκολιὰ καὶ παραπικραίνουσα, γενεά, ἥτισ οὐ κατηύθυνε τὴν καρδίαν ἑαυτῆσ καὶ οὐκ ἐπιστώθη μετὰ τοῦ Θεοῦ τὸ πνεῦμα αὐτῆσ. υἱοὶ Ἐφραὶμ ἐντείνοντεσ καὶ βάλλοντεσ τόξοισ ἐστράφησαν ἐν ἡμέρᾳ πολέμου. οὐκ ἐφύλαξαν τὴν διαθήκην τοῦ Θεοῦ καὶ ἐν τῷ νόμῳ αὐτοῦ οὐκ ἠβουλήθησαν πορεύεσθαι. καὶ ἐπελάθοντο τῶν εὐεργεσιῶν αὐτοῦ καὶ τῶν θαυμασίων αὐτοῦ, ὧν ἔδειξεν αὐτοῖσ, ἐναντίον τῶν πατέρων αὐτῶν ἃ ἐποίησε θαυμάσια ἐν γῇ Αἰγύπτῳ, ἐν πεδίῳ Τάνεωσ. διέρρηξε θάλασσαν καὶ διήγαγεν αὐτούσ, παρέστησεν ὕδατα ὡσεὶ ἀσκὸν καὶ ὡδήγησεν αὐτοὺσ ἐν νεφέλῃ ἡμέρασ καὶ ὅλην τὴν νύκτα ἐν φωτισμῷ πυρόσ. διέρρηξε πέτραν ἐν ἐρήμῳ καὶ ἐπότισεν αὐτοὺσ ὡσ ἐν ἀβύσσῳ πολλῇ καὶ ἐξήγαγεν ὕδωρ ἐκ πέτρασ καὶ κατήγαγεν ὡσ ποταμοὺσ ὕδατα. καὶ προσέθεντο ἔτι τοῦ ἁμαρτάνειν αὐτῷ, παρεπίκραναν τὸν Ὕψιστον ἐν ἀνύδρῳ καὶ ἐξεπείρασαν τὸν Θεὸν ἐν ταῖσ καρδίαισ αὐτῶν, τοῦ αἰτῆσαι βρώματα ταῖσ ψυχαῖσ αὐτῶν καὶ κατελάλησαν τοῦ Θεοῦ καὶ εἶπαν. μὴ δυνήσεται ὁ Θεὸσ ἑτοιμάσαι τράπεζαν ἐν ἐρήμῳ̣ ἐπεὶ ἐπάταξε πέτραν καὶ ἐρρύησαν ὕδατα καὶ χείμαρροι κατεκλύσθησαν, μὴ καὶ ἄρτον δύναται δοῦναι ἢ ἑτοιμάσαι τράπεζαν τῷ λαῷ αὐτοῦ̣ διὰ τοῦτο ἤκουσε Κύριοσ καὶ ἀνεβάλετο, καὶ πῦρ ἀνήφθη ἐν Ἰακώβ, καὶ ὀργὴ ἀνέβη ἐπὶ τὸν Ἰσραήλ, ὅτι οὐκ ἐπίστευσαν ἐν τῷ Θεῷ οὐδὲ ἤλπισαν ἐπὶ τὸ σωτήριον αὐτοῦ. καὶ ἐνετείλατο νεφέλαισ ὑπεράνωθεν καὶ θύρασ οὐρανοῦ ἀνέῳξε καὶ ἔβρεξεν αὐτοῖσ μάννα φαγεῖν καὶ ἄρτον οὐρανοῦ ἔδωκεν αὐτοῖσ. ἄρτον ἀγγέλων ἔφαγεν ἄνθρωποσ, ἐπισιτισμὸν ἀπέστειλεν αὐτοῖσ εἰσ πλησμονήν. ἀπῇρε Νότον ἐξ οὐρανοῦ καὶ ἐπήγαγεν ἐν τῇ δυνάμει αὐτοῦ Λίβα καὶ ἔβρεξεν ἐπ̓ αὐτοὺσ ὡσεὶ χοῦν σάρκασ καὶ ὡσεὶ ἄμμον θαλασσῶν πετεινὰ πτερωτά, καὶ ἐπέπεσον ἐν μέσῳ παρεμβολῆσ αὐτῶν κύκλῳ τῶν σκηνωμάτων αὐτῶν, καὶ ἔφαγον καὶ ἐνεπλήσθησαν σφόδρα, καὶ τὴν ἐπιθυμίαν αὐτῶν ἤνεγκεν αὐτοῖσ, οὐκ ἐστερήθησαν ἀπὸ τῆσ ἐπιθυμίασ αὐτῶν. ἔτι τῆσ βρώσεωσ οὔσησ ἐν τῷ στόματι αὐτῶν, καὶ ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ ἀνέβη ἐπ̓ αὐτούσ, καὶ ἀπέκτεινεν ἐν τοῖσ πλείοσιν αὐτῶν, καὶ τοὺσ ἐκλεκτοὺσ τοῦ Ἰσραὴλ συνεπόδισεν. ἐν πᾶσι τούτοισ ἥμαρτον ἔτι καὶ οὐκ ἐπίστευσαν ἐν τοῖσ θαυμασίοισ αὐτοῦ, καὶ ἐξέλιπον ἐν ματαιότητι αἱ ἡμέραι αὐτῶν καὶ τὰ ἔτη αὐτῶν μετὰ σπουδῆσ. ὅταν ἀπέκτειναν αὐτούσ, τότε ἐξεζήτουν αὐτὸν καὶ ἐπέστρεφον καὶ ὤρθριζον πρὸσ τὸν Θεὸν καὶ ἐμνήσθησαν ὅτι ὁ Θεὸσ βοηθὸσ αὐτῶν ἐστι καὶ ὁ Θεὸσ ὁ Ὕψιστοσ λυτρωτὴσ αὐτῶν ἐστι. καὶ ἠγάπησαν αὐτὸν ἐν τῷ στόματι αὐτῶν καὶ τῇ γλώσσῃ αὐτῶν ἐψεύσαντο αὐτῷ, ἡ δὲ καρδία αὐτῶν οὐκ εὐθεῖα μετ̓ αὐτοῦ, οὐδὲ ἐπιστώθησαν ἐν τῇ διαθήκῃ αὐτοῦ. αὐτὸσ δέ ἐστιν οἰκτίρμων καὶ ἱλάσκεται ταῖσ ἁμαρτίαισ αὐτῶν καὶ οὐ διαφθερεῖ καὶ πληθυνεῖ τοῦ ἀποστρέψαι τὸν θυμὸν αὐτοῦ καὶ οὐχὶ ἐκκαύσει πᾶσαν τὴν ὀργὴν αὐτοῦ. καὶ ἐμνήσθη ὅτι σάρξ εἰσι, πνεῦμα πορευόμενον καὶ οὐκ ἐπιστρέφον. ποσάκισ παρεπίκραναν αὐτὸν ἐν τῇ ἐρήμῳ, παρώργισαν αὐτὸν ἐν γῇ ἀνύδρῳ̣ καὶ ἐπέστρεψαν καὶ ἐπείρασαν τὸν Θεὸν καὶ τὸν ἅγιον τοῦ Ἰσραὴλ παρώξυναν. καὶ οὐκ ἐμνήσθησαν τῆσ χειρὸσ αὐτοῦ, ἡμέρασ, ἧσ ἐλυτρώσατο αὐτοὺσ ἐκ χειρὸσ θλίβοντοσ, ὡσ ἔθετο ἐν Αἰγύπτῳ τὰ σημεῖα αὐτοῦ καὶ τὰ τέρατα αὐτοῦ ἐν πεδίῳ Τάνεωσ. καὶ μετέστρεψεν εἰσ αἷμα τοὺσ ποταμοὺσ αὐτῶν καὶ τὰ ὀμβρήματα αὐτῶν, ὅπωσ μὴ πίωσιν. ἐξαπέστειλεν εἰσ αὐτοὺσ κυνόμυιαν, καὶ κατέφαγεν αὐτούσ, καὶ βάτραχον, καὶ διέφθειρεν αὐτούσ. καὶ ἔδωκε τῇ ἐρυσίβῃ τοὺσ καρποὺσ αὐτῶν καὶ τοὺσ πόνουσ αὐτῶν τῇ ἀκρίδι. ἀπέκτεινεν ἐν χαλάζῃ τὴν ἄμπελον αὐτῶν καὶ τὰσ συκαμίνουσ αὐτῶν ἐν τῇ πάχνῃ. καὶ παρέδωκεν εἰσ χάλαζαν τὰ κτήνη αὐτῶν καὶ τὴν ὕπαρξιν αὐτῶν τῷ πυρί. ἐξαπέστειλεν εἰσ αὐτοὺσ ὀργὴν θυμοῦ αὐτοῦ, θυμὸν καὶ ὀργὴν καὶ θλῖψιν, ἀποστολὴν δἰ ἀγγέλων πονηρῶν. ὡδοποίησε τρίβον τῇ ὀργῇ αὐτοῦ καὶ οὐκ ἐφείσατο ἀπὸ θανάτου τῶν ψυχῶν αὐτῶν καὶ τὰ κτήνη αὐτῶν εἰσ θάνατον συνέκλεισε καὶ ἐπάταξε πᾶν πρωτότοκον ἐν γῇ Αἰγύπτῳ, ἀπαρχὴν παντὸσ πόνου αὐτῶν ἐν τοῖσ σκηνώμασι Χάμ, καὶ ἀπῇρεν ὡσ πρόβατα τὸν λαὸν αὐτοῦ καὶ ἀνήγαγεν αὐτοὺσ ὡσεὶ ποίμνιον ἐν ἐρήμῳ καὶ ὡδήγησεν αὐτοὺσ ἐπ̓ ἐλπίδι, καὶ οὐκ ἐδειλίασαν, καὶ τοὺσ ἐχθροὺσ αὐτῶν ἐκάλυψε θάλασσα. καὶ εἰσήγαγεν αὐτοὺσ εἰσ ὄροσ ἁγιάσματοσ αὐτοῦ, ὄροσ τοῦτο, ὃ ἐκτήσατο ἡ δεξιὰ αὐτοῦ, καὶ ἐξέβαλεν ἀπὸ προσώπου αὐτῶν ἔθνη καὶ ἐκληροδότησεν αὐτοὺσ ἐν σχοινίῳ κληροδοσίασ καὶ κατεσκήνωσεν ἐν τοῖσ σκηνώμασιν αὐτῶν τὰσ φυλὰσ τοῦ Ἰσραήλ. καὶ ἐπείρασαν καὶ παρεπίκραναν τὸν Θεὸν τὸν Ὕψιστον καὶ τὰ μαρτύρια αὐτοῦ οὐκ ἐφυλάξαντο καὶ ἀπέστρεψαν καὶ ἠθέτησαν, καθὼσ καὶ οἱ πατέρεσ αὐτῶν, μετεστράφησαν εἰσ τόξον στρεβλὸν καὶ παρώργισαν αὐτὸν ἐν τοῖσ βουνοῖσ αὐτῶν, καὶ ἐν τοῖσ γλυπτοῖσ αὐτῶν παρεζήλωσαν αὐτόν. ἤκουσεν ὁ Θεὸσ καὶ ὑπερεῖδε καὶ ἐξουδένωσε σφόδρα τὸν Ἰσραήλ. καὶ ἀπώσατο τὴν σκηνὴν Σιλώμ, σκήνωμα, ὃ κατεσκήνωσεν ἐν ἀνθρώποισ. καὶ παρέδωκεν εἰσ αἰχμαλωσίαν τὴν ἰσχὺν αὐτῶν καὶ τὴν καλλονὴν αὐτῶν εἰσ χεῖρα ἐχθρῶν καὶ συνέκλεισεν ἐν ρομφαίᾳ τὸν λαὸν αὐτοῦ καὶ τὴν κληρονομίαν αὐτοῦ ὑπερεῖδε. τοὺσ νεανίσκουσ αὐτῶν κατέφαγε πῦρ, καὶ αἱ παρθένοι αὐτῶν οὐκ ἐπενθήθησαν. οἱ ἱερεῖσ αὐτῶν ἐν ρομφαίᾳ ἔπεσον, καὶ αἱ χῆραι αὐτῶν οὐ κλαυθήσονται. καὶ ἐξηγέρθη ὡσ ὁ ὑπνῶν Κύριοσ, ὡσ δυνατὸσ κεκραιπαληκὼσ ἐξ οἴνου, καὶ ἐπάταξε τοὺσ ἐχθροὺσ αὐτοῦ εἰσ τὰ ὀπίσω, ὄνειδοσ αἰώνιον ἔδωκεν αὐτοῖσ. καὶ ἀπώσατο τὸ σκήνωμα Ἰωσὴφ καὶ τὴν φυλὴν Ἐφραὶμ οὐκ ἐξελέξατο. καὶ ἐξελέξατο τὴν φυλὴν Ἰούδα, τὸ ὄροσ τὸ Σιών, ὃ ἠγάπησε, καὶ ᾠκοδόμησεν ὡσ μονοκέρωτοσ τὸ ἁγίασμα αὐτοῦ, ἐν τῇ γῇ ἐθεμελίωσεν αὐτὴν εἰσ τὸν αἰῶνα. καὶ ἐξελέξατο Δαυί̈δ τὸν δοῦλον αὐτοῦ καὶ ἀνέλαβεν αὐτὸν ἐκ τῶν ποιμνίων τῶν προβάτων, ἐξόπισθεν τῶν λοχευομένων ἔλαβεν αὐτόν ποιμαίνειν Ἰακὼβ τὸν δοῦλον αὐτοῦ καὶ Ἰσραὴλ τὴν κληρονομίαν αὐτοῦ καὶ ἐποίμανεν αὐτοὺσ ἐν τῇ ἀκακίᾳ τῆσ καρδίασ αὐτοῦ, καὶ ἐν τῇ συνέσει τῶν χειρῶν αὐτοῦ ὡδήγησεν αὐτούσ. Ψαλμὸσ τῷ Ἀσάφ. ‐ ̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν Ο ΘΕΟΣ, ἤλθοσαν ἔθνη εἰσ τὴν κληρονομίαν σου, ἐμίαναν τὸν ναὸν τὸν ἅγιόν σου, ἔθεντο Ἱερουσαλὴμ ὡσ ὀπωροφυλάκιον.

ἔθεντο τὰ θνησιμαῖα τῶν δούλων σου βρώματα τοῖσ πετεινοῖσ τοῦ οὐρανοῦ, τὰσ σάρκασ τῶν ὁσίων σου τοῖσ θηρίοισ τῆσ γῆσ. ἐξέχεαν τὸ αἷμα αὐτῶν ὡσεὶ ὕδωρ κύκλῳ Ἱερουσαλήμ, καὶ οὐκ ἦν ὁ θάπτων. ἐγενήθημεν ὄνειδοσ τοῖσ γείτοσιν ἡμῶν, μυκτηρισμὸσ καὶ χλευασμὸσ τοῖσ κύκλῳ ἡμῶν. ἕωσ πότε, Κύριε, ὀργισθήσῃ εἰσ τέλοσ, ἐκκαυθήσεται ὡσ πῦρ ὁ ζῆλόσ σου̣ ἔκχεον τὴν ὀργήν σου ἐπὶ τὰ ἔθνη τὰ μὴ γινώσκοντά σε καὶ ἐπὶ βασιλείασ, αἳ τὸ ὄνομά σου οὐκ ἐπεκαλέσαντο, ὅτι κατέφαγον τὸν Ἰακώβ, καὶ τὸν τόπον αὐτοῦ ἠρήμωσαν. μὴ μνησθῇσ ἡμῶν ἀνομιῶν ἀρχαίων. ταχὺ προκαταλαβέτωσαν ἡμᾶσ οἱ οἰκτιρμοί σου, Κύριε, ὅτι ἐπτωχεύσαμεν σφόδρα. βοήθησον ἡμῖν, ὁ Θεόσ, ὁ σωτὴρ ἡμῶν. ἕνεκεν τῆσ δόξησ τοῦ ὀνόματόσ σου, Κύριε, ρῦσαι ἡμᾶσ καὶ ἱλάσθητι ταῖσ ἁμαρτίαισ ἡμῶν ἕνεκα τοῦ ὀνόματόσ σου, μή ποτε εἴπωσι τὰ ἔθνη. ποῦ ἔστιν ὁ Θεὸσ αὐτῶν̣ καὶ γνωσθήτω ἐν τοῖσ ἔθνεσιν ἐνώπιον τῶν ὀφθαλμῶν ἡμῶν ἡ ἐκδίκησισ τοῦ αἵματοσ τῶν δούλων σου τοῦ ἐκκεχυμένου. εἰσελθέτω ἐνώπιόν σου ὁ στεναγμὸσ τῶν πεπεδημένων, κατὰ τὴν μεγαλωσύνην τοῦ βραχίονόσ σου περιποίησαι τοὺσ υἱοὺσ τῶν τεθανατωμένων. ἀπόδοσ τοῖσ γείτοσιν ἡμῶν ἑπταπλασίονα εἰσ τὸν κόλπον αὐτῶν τὸν ὀνειδισμὸν αὐτῶν, ὃν ὠνείδισάν σε, Κύριε. ἡμεῖσ δὲ λαόσ σου καὶ πρόβατα νομῆσ σου ἀνθομολογησόμεθά σοι εἰσ τὸν αἰῶνα, εἰσ γενεὰν καὶ γενεὰν ἐξαγγελοῦμεν τὴν αἴνεσίν σου. Εἰσ τὸ τέλοσ, ὑπὲρ τῶν ἀλλοιωθησομένων. μαρτύριον τῷ Ἀσάφ, ψαλμὸσ ὑπὲρ τοῦ Ἀσσυρίου. ‐

Ο ΠΟΙΜΑΙΝΩΝ τὸν Ἰσραήλ, πρόσχεσ, ὁ ὁδηγῶν ὡσεὶ πρόβατα τὸν Ἰωσήφ. ὁ καθήμενοσ ἐπὶ τῶν Χερουβίμ, ἐμφάνηθι. ἐναντίον Ἐφραὶμ καὶ Βενιαμὶν καὶ Μανασσῆ ἐξέγειρον τὴν δυναστείαν σου καὶ ἐλθὲ εἰσ τὸ σῶσαι ἡμᾶσ. ὁ Θεόσ, ἐπίστρεψον ἡμᾶσ καὶ ἐπίφανον τὸ πρόσωπόν σου καὶ σωθησόμεθα. Κύριε ὁ Θεὸσ τῶν δυνάμεων, ἕωσ πότε ὀργίζῃ ἐπὶ τὴν προσευχὴν τῶν δούλων σου̣ ψωμιεῖσ ἡμᾶσ ἄρτον δακρύων̣ καὶ ποτιεῖσ ἡμᾶσ ἐν δάκρυσιν ἐν μέτρῳ̣ ἔθου ἡμᾶσ εἰσ ἀντιλογίαν τοῖσ γείτοσιν ἡμῶν, καὶ οἱ ἐχθροὶ ἡμῶν ἐμυκτήρισαν ἡμᾶσ. Κύριε ὁ Θεὸσ τῶν δυνάμεων, ἐπίστρεψον ἡμᾶσ καὶ ἐπίφανον τὸ πρόσωπόν σου, καὶ σωθησόμεθα. . ἄμπελον ἐξ Αἰγύπτου μετῇρασ, ἐξέβαλεσ ἔθνη καὶ κατεφύτευσασ αὐτήν. ὡδοποίησασ ἔμπροσθεν αὐτῆσ καὶ κατεφύτευσασ τὰσ ρίζασ αὐτῆσ, καὶ ἐπλήρωσε τὴν γῆν. ἐκάλυψεν ὄρη ἡ σκιὰ αὐτῆσ καὶ αἱ ἀναδενδράδεσ αὐτῆσ τὰσ κέδρουσ τοῦ Θεοῦ. ἐξέτεινε τὰ κλήματα αὐτῆσ ἕωσ θαλάσσησ καὶ ἕωσ ποταμῶν τὰσ παραφυάδασ αὐτῆσ. ἱνατί καθεῖλεσ τὸν φραγμὸν αὐτῆσ καὶ τρυγῶσιν αὐτὴν πάντεσ οἱ παραπορευόμενοι τὴν ὁδόν̣ ἐλυμήνατο αὐτὴν ὗσ ἐκ δρυμοῦ, καὶ μονιὸσ ἄγριοσ κατενεμήσατο αὐτήν. ὁ Θεὸσ τῶν δυνάμεων, ἐπίστρεψον δή, καὶ ἐπίβλεψον ἐξ οὐρανοῦ καὶ ἴδε καὶ ἐπίσκεψαι τὴν ἄμπελον ταύτην καὶ κατάρτισαι αὐτήν, ἣν ἐφύτευσεν ἡ δεξιά σου, καὶ ἐπὶ υἱὸν ἀνθρώπου, ὃν ἐκραταίωσασ σεαυτῷ. ἐμπεπυρισμένη πυρὶ καὶ ἀνεσκαμμένη. ἀπὸ ἐπιτιμήσεωσ τοῦ προσώπου σου ἀπολοῦνται. γενηθήτω ἡ χείρ σου ἐπ̓ ἄνδρα δεξιᾶσ σου καὶ ἐπὶ υἱὸν ἀνθρώπου, ὃν ἐκραταίωσασ σεαυτῷ. καὶ οὐ μὴ ἀποστῶμεν ἀπὸ σοῦ, ζωώσεισ ἡμᾶσ, καὶ τὸ ὄνομά σου ἐπικαλεσόμεθα. Κύριε, ὁ Θεὸσ τῶν δυνάμεων, ἐπίστρεψον ἡμᾶσ καὶ ἐπίφανον τὸ πρόσωπόν σου, καὶ σωθησόμεθα. Εἰσ τὸ τέλοσ, ὑπὲρ τῶν ληνῶν. ψαλμὸσ τῷ Ἀσάφ. ‐

ΑΓΑΛΛΙΑΣΘΕ τῷ Θεῷ τῷ βοηθῷ ἡμῶν, ἀλαλάξατε τῷ Θεῷ Ἰακώβ. λάβετε ψαλμὸν καὶ δότε τύμπανον, ψαλτήριον τερπνὸν μετὰ κιθάρασ. σαλπίσατε ἐν νεομηνίᾳ σάλπιγγι, ἐν εὐσήμῳ ἡμέρᾳ ἑορτῆσ ὑμῶν. ὅτι πρόσταγμα τῷ Ἰσραήλ ἐστι καὶ κρῖμα τῷ Θεῷ Ἰακώβ. μαρτύριον ἐν τῷ Ἰωσὴφ ἔθετο αὐτὸν ἐν τῷ ἐξελθεῖν αὐτὸν ἐκ γῆσ Αἰγύπτου. γλῶσσαν, ἣν οὐκ ἔγνω, ἤκουσεν. ἀπέστησεν ἀπὸ ἄρσεων τὸν νῶτον αὐτοῦ, αἱ χεῖρεσ αὐτοῦ ἐν τῷ κοφίνῳ ἐδούλευσαν. ἐν θλίψει ἐπεκαλέσω με, καὶ ἐρρυσάμην σε. ἐπήκουσά σου ἐν ἀποκρύφῳ καταιγίδοσ, ἐδοκίμασά σε ἐπὶ ὕδατοσ ἀντιλογίασ. . ἄκουσον, λαόσ μου, καὶ διαμαρτύρομαί σοι, Ἰσραήλ, ἐὰν ἀκούσῃσ μου, οὐκ ἔσται ἐν σοὶ Θεὸσ πρόσφατοσ, οὐδὲ προσκυνήσεισ Θεῷ ἀλλοτρίῳ. ἐγὼ γάρ εἰμι Κύριοσ ὁ Θεόσ σου ὁ ἀναγαγών σε ἐκ γῆσ Αἰγύπτου. πλάτυνον τὸ στόμα σου, καὶ πληρώσω αὐτό. καὶ οὐκ ἤκουσεν ὁ λαόσ μου τῆσ φωνῆσ μου, καὶ Ἰσραὴλ οὐ προσέσχε μοι. καὶ ἐξαπέστειλα αὐτοὺσ κατὰ τὰ ἐπιτηδεύματα τῶν καρδιῶν αὐτῶν, πορεύσονται ἐν τοῖσ ἐπιτηδεύμασιν αὐτῶν. εἰ ὁ λαόσ μου ἤκουσέ μου, Ἰσραὴλ ταῖσ ὁδοῖσ μου εἰ ἐπορεύθη, ἐν τῷ μηδενὶ ἂν τοὺσ ἐχθροὺσ αὐτῶν ἐταπείνωσα καὶ ἐπὶ τοὺσ θλίβοντασ αὐτοὺσ ἐπέβαλον ἂν τὴν χεῖρά μου. οἱ ἐχθροὶ Κυρίου ἐψεύσαντο αὐτῷ, καὶ ἔσται ὁ καιρὸσ αὐτῶν εἰσ τὸν αἰῶνα. καὶ ἐψώμισεν αὐτοὺσ ἐκ στέατοσ πυροῦ καὶ ἐκ πέτρασ μέλι ἐχόρτασεν αὐτούσ. Ψαλμὸσ τῷ Ἀσάφ. ‐ ̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν Ο ΘΕΟΣ ἔστη ἐν συναγωγῇ θεῶν, ἐν μέσῳ δὲ θεοὺσ διακρινεῖ.

ἕωσ πότε κρίνετε ἀδικίαν καὶ πρόσωπα ἁμαρτωλῶν λαμβάνετε̣ . κρίνατε ὀρφανῷ καὶ πτωχῷ, ταπεινὸν καὶ πένητα δικαιώσατε. ἐξέλεσθε πένητα καὶ πτωχόν, ἐκ χειρὸσ ἁμαρτωλοῦ ρύσασθε αὐτόν. οὐκ ἔγνωσαν οὐδὲ συνῆκαν, ἐν σκότει διαπορεύονται. σαλευθήσονται πάντα τὰ θεμέλια τῆσ γῆσ. ἐγὼ εἶπα. θεοί ἐστε καὶ υἱοὶ Ὑψίστου πάντεσ. ὑμεῖσ δὲ ὡσ ἄνθρωποι ἀποθνήσκετε καὶ ὡσ εἷσ τῶν ἀρχόντων πίπτετε. ἀνάστα, ὁ Θεόσ, κρίνων τὴν γῆν, ὅτι σὺ κατακληρονομήσεισ ἐν πᾶσι τοῖσ ἔθνεσι. ᾨδὴ ψαλμοῦ τῷ Ἀσάφ. ‐

Ο ΘΕΟΣ, τίσ ὁμοιωθήσεταί σοι̣ μὴ σιγήσῃσ μηδὲ καταπραΰνῃσ, ὁ Θεόσ. ὅτι ἰδοὺ οἱ ἐχθροί σου ἤχησαν, καὶ οἱ μισοῦντέσ σε ᾖραν κεφαλήν, ἐπὶ τὸν λαόν σου κατεπανουργεύσαντο γνώμην καὶ ἐβουλεύσαντο κατὰ τῶν ἁγίων σου. εἶπαν. δεῦτε καὶ ἐξολοθρεύσωμεν αὐτοὺσ ἐξ ἔθνουσ, καὶ οὐ μὴ μνησθῇ τὸ ὄνομα Ἰσραὴλ ἔτι. ὅτι ἐβουλεύσαντο ἐν ὁμονοίᾳ ἐπὶ τὸ αὐτό, κατὰ σοῦ διαθήκην διέθεντο τὰ σκηνώματα τῶν Ἰδουμαίων καὶ οἱ Ἰσμαηλῖται, Μωὰβ καὶ οἱ Ἀγαρηνοί, Γεβὰλ καὶ Ἀμμὼν καὶ Ἀμαλὴκ καὶ ἀλλόφυλοι μετὰ τῶν κατοικούντων Τύρον. καὶ γὰρ καὶ Ἀσσοὺρ συμπαρεγένετο μετ̓ αὐτῶν, ἐγενήθησαν εἰσ ἀντίληψιν τοῖσ υἱοῖσ Λώτ. . ποίησον αὐτοῖσ ὡσ τῇ Μαδιὰμ καὶ τῷ Σισάρᾳ, ὡσ τῷ Ἰαβεὶμ ἐν τῷ χειμάρρῳ Κεισών. ἐξωλοθρεύθησαν ἐν Ἀενδώρ, ἐγενήθησαν ὡσεὶ κόπροσ τῇ γῇ. θοῦ τοὺσ ἄρχοντασ αὐτῶν ὡσ τὸν Ὠρὴβ καὶ Ζὴβ καὶ Ζεβεὲ καὶ Σαλμανὰ πάντασ τοὺσ ἄρχοντασ αὐτῶν, οἵτινεσ εἶπαν. Κληρονομήσωμεν ἑαυτοῖσ τὸ ἁγιαστήριον τοῦ Θεοῦ. ὁ Θεόσ μου, θοῦ αὐτοὺσ ὡσ τροχόν, ὡσ καλάμην κατὰ πρόσωπον ἀνέμου. ὡσεὶ πῦρ, ὃ διαφλέξει δρυμόν, ὡσεὶ φλόξ, ἣ κατακαύσει ὄρη, οὕτωσ καταδιώξεισ αὐτοὺσ ἐν τῇ καταιγίδι σου, καὶ ἐν τῇ ὀργῇ σου συνταράξεισ αὐτούσ. πλήρωσον τὰ πρόσωπα αὐτῶν ἀτιμίασ, καὶ ζητήσουσι τὸ ὄνομά σου, Κύριε. αἰσχυνθήτωσαν καὶ ταραχθήτωσαν εἰσ τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνοσ καὶ ἐντραπήτωσαν καὶ ἀπολέσθωσαν καὶ γνώτωσαν ὅτι ὄνομά σοι Κύριοσ. σὺ μόνοσ Ὕψιστοσ ἐπὶ πᾶσαν τὴν γῆν. Εἰσ τὸ τέλοσ, ὑπὲρ τῶν ληνῶν. τοῖσ υἱοῖσ Κορὲ ψαλμόσ. ‐

ΩΣ ΑΓΑΠΗΤΑ τὰ σκηνώματά σου, Κύριε τῶν δυνάμεων. ἐπιποθεῖ καὶ ἐκλείπει ἡ ψυχή μου εἰσ τὰσ αὐλὰσ τοῦ Κυρίου, ἡ καρδία μου καὶ ἡ σάρξ μου ἠγαλλιάσαντο ἐπὶ Θεὸν ζῶντα. καὶ γὰρ στρουθίον εὗρεν ἑαυτῷ οἰκίαν καὶ τρυγὼν νοσσιὰν ἑαυτῇ, οὗ θήσει τὰ νοσσία ἑαυτῆσ, τὰ θυσιαστήριά σου, Κύριε τῶν δυνάμεων, ὁ Βασιλεύσ μου καὶ ὁ Θεόσ μου. μακάριοι οἱ κατοικοῦντεσ ἐν τῷ οἴκῳ σου, εἰσ τοὺσ αἰῶνασ τῶν αἰώνων αἰνέσουσί σε. . μακάριοσ ἀνήρ, ᾧ ἐστιν ἡ ἀντίληψισ αὐτοῦ παρὰ σοί. ἀναβάσεισ ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ διέθετο εἰσ τὴν κοιλάδα τοῦ κλαυθμῶνοσ, εἰσ τὸν τόπον, ὃν ἔθετο. καὶ γὰρ εὐλογίασ δώσει ὁ νομοθετῶν. πορεύσονται ἐκ δυνάμεωσ εἰσ δύναμιν, ὀφθήσεται ὁ Θεὸσ τῶν θεῶν ἐν Σιών. Κύριε ὁ Θεὸσ τῶν δυνάμεων, εἰσάκουσον τῆσ προσευχῆσ μου, ἐνώτισαι, ὁ Θεὸσ Ἰακώβ. . ὑπερασπιστὰ ἡμῶν, ἴδε, ὁ Θεόσ, καὶ ἐπίβλεψον εἰσ τὸ πρόσωπον τοῦ χριστοῦ σου. ὅτι κρείσσων ἡμέρα μία ἐν ταῖσ αὐλαῖσ σου ὑπὲρ χιλιάδασ. ἐξελεξάμην παραρριπτεῖσθαι ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ Θεοῦ μου μᾶλλον ἢ οἰκεῖν με ἐν σκηνώμασιν ἁμαρτωλῶν. ὅτι ἔλεοσ καὶ ἀλήθειαν ἀγαπᾷ Κύριοσ ὁ Θεόσ, χάριν καὶ δόξαν δώσει. Κύριοσ οὐ στερήσει τὰ ἀγαθὰ τοῖσ πορευομένοισ ἐν ἀκακίᾳ. Κύριε, ὁ Θεὸσ τῶν δυνάμεων, μακάριοσ ἄνθρωποσ ὁ ἐλπίζων ἐπὶ σέ. Εἰσ τὸ τέλοσ. τοῖσ υἱοῖσ Κορὲ ψαλμόσ. ‐

ΕΥΔΟΚΗΣΑΣ, Κύριε, τὴν γῆν σου, ἀπέστρεψασ τὴν αἰχμαλωσίαν Ἰακώβ. ἀφῆκασ τὰσ ἀνομίασ τῷ λαῷ σου, ἐκάλυψασ πάσασ τὰσ ἁμαρτίασ αὐτῶν. . κατέπαυσασ πᾶσαν τὴν ὀργήν σου, ἀπέστρεψασ ἀπὸ ὀργῆσ θυμοῦ σου. ἐπίστρεψον ἡμᾶσ, ὁ Θεὸσ τῶν σωτηρίων ἡμῶν, καὶ ἀπόστρεψον τὸν θυμόν σου ἀφ̓ ἡμῶν. μὴ εἰσ τοὺσ αἰῶνασ ὀργισθῇσ ἡμῖν̣ ἢ διατενεῖσ τὴν ὀργήν σου ἀπὸ γενεᾶσ εἰσ γενεάν̣ ὁ Θεόσ, σὺ ἐπιστρέψασ ζωώσεισ ἡμᾶσ, καὶ ὁ λαόσ σου εὐφρανθήσεται ἐπὶ σοί. δεῖξον ἡμῖν, Κύριε, τὸ ἔλεόσ σου καὶ τὸ σωτήριόν σου δῴησ ἡμῖν. ἀκούσομαι τί λαλήσει ἐν ἐμοὶ Κύριοσ ὁ Θεόσ, ὅτι λαλήσει εἰρήνην ἐπὶ τὸν λαὸν αὐτοῦ καὶ ἐπὶ τοὺσ ὁσίουσ αὐτοῦ καὶ ἐπὶ τοὺσ ἐπιστρέφοντασ καρδίαν ἐπ̓ αὐτόν. πλὴν ἐγγὺσ τῶν φοβουμένων αὐτὸν τὸ σωτήριον αὐτοῦ τοῦ κατασκηνῶσαι δόξαν ἐν τῇ γῇ ἡμῶν. ἔλεοσ καὶ ἀλήθεια συνήντησαν, δικαιοσύνη καὶ εἰρήνη κατεφίλησαν. ἀλήθεια ἐκ τῆσ γῆσ ἀνέτειλε, καὶ δικαιοσύνη ἐκ τοῦ οὐρανοῦ διέκυψε. καὶ γὰρ ὁ Κύριοσ δώσει χρηστότητα, καὶ ἡ γῆ ἡμῶν δώσει τὸν καρπὸν αὐτῆσ. δικαιοσύνη ἐναντίον αὐτοῦ προπορεύσεται καὶ θήσει εἰσ ὁδὸν τὰ διαβήματα αὐτοῦ. Προσευχὴ τῷ Δαυί̈δ. ‐ ̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν ΚΛΙΝΟΝ, Κύριε, τὸ οὖσ σου καὶ ἐπάκουσόν μου, ὅτι πτωχὸσ καὶ πένησ εἰμὶ ἐγώ.

φύλαξον τὴν ψυχήν μου, ὅτι ὅσιόσ εἰμι. σῶσον τὸν δοῦλόν σου, ὁ Θεόσ μου, τὸν ἐλπίζοντα ἐπὶ σέ. ἐλέησόν με, Κύριε, ὅτι πρὸσ σὲ κεκράξομαι ὅλην τὴν ἡμέραν. εὔφρανον τὴν ψυχὴν τοῦ δούλου σου, ὅτι πρὸσ σέ, Κύριε, ἦρα τὴν ψυχήν μου. ὅτι σύ, Κύριε, χρηστὸσ καὶ ἐπιεικὴσ καὶ πολυέλεοσ πᾶσι τοῖσ ἐπικαλουμένοισ σε. ἐνώτισαι, Κύριε, τὴν προσευχήν μου καὶ πρόσχεσ τῇ φωνῇ τῆσ δεήσεώσ μου. ἐν ἡμέρᾳ θλίψεώσ μου ἐκέκραξα πρὸσ σέ, ὅτι ἐπήκουσάσ μου. οὐκ ἔστιν ὅμοιόσ σοι ἐν θεοῖσ, Κύριε, καὶ οὐκ ἔστι κατὰ τὰ ἔργα σου. πάντα τὰ ἔθνη, ὅσα ἐποίησασ, ἥξουσι καὶ προσκυνήσουσιν ἐνώπιόν σου, Κύριε, καὶ δοξάσουσι τὸ ὄνομά σου. ὅτι μέγασ εἶ σὺ καὶ ποιῶν θαυμάσια, σὺ εἶ Θεὸσ μόνοσ. ὁδήγησόν με, Κύριε, ἐν τῇ ὁδῷ σου, καὶ πορεύσομαι ἐν τῇ ἀληθείᾳ σου. εὐφρανθήτω ἡ καρδία μου τοῦ φοβεῖσθαι τὸ ὄνομά σου. ἐξομολογήσομαί σοι, Κύριε ὁ Θεόσ μου, ἐν ὅλῃ καρδίᾳ μου, καὶ δοξάσω τὸ ὄνομά σου εἰσ τὸν αἰῶνα. ὅτι τὸ ἔλεόσ σου μέγα ἐπ̓ ἐμὲ καὶ ἐρρύσω τὴν ψυχήν μου ἐξ ᾅδου κατωτάτου. ὁ Θεόσ, παράνομοι ἐπανέστησαν ἐπ̓ ἐμέ, καὶ συναγωγὴ κραταιῶν ἐζήτησαν τὴν ψυχήν μου καὶ οὐ προέθεντό σε ἐνώπιον αὐτῶν. καὶ σύ, Κύριε ὁ Θεόσ μου, οἰκτίρμων καὶ ἐλεήμων, μακρόθυμοσ καὶ πολυέλεοσ καὶ ἀληθινόσ. ἐπίβλεψον ἐπ̓ ἐμὲ καὶ ἐλέησόν με, δὸσ τὸ κράτοσ σου τῷ παιδί σου καὶ σῶσον τὸν υἱὸν τῆσ παιδίσκησ σου. ποίησον μετ̓ ἐμοῦ σημεῖον εἰσ ἀγαθόν, καὶ ἰδέτωσαν οἱ μισοῦντέσ με καὶ αἰσχυνθήτωσαν, ὅτι σύ, Κύριε, ἐβοήθησάσ μοι καὶ παρεκάλεσάσ με. Τοῖσ υἱοῖσ Κορὲ ψαλμὸσ ᾠδῆσ. ‐ ̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν ΟΙ ΘΕΜΕΛΙΟΙ αὐτοῦ ἐν τοῖσ ὄρεσι τοῖσ ἁγίοισ.

ἀγαπᾷ Κύριοσ τὰσ πύλασ Σιὼν ὑπὲρ πάντα τὰ σκηνώματα Ἰακώβ. δεδοξασμένα ἐλαλήθη περὶ σοῦ ἡ πόλισ τοῦ Θεοῦ. . μνησθήσομαι Ραὰβ καὶ Βαβυλῶνοσ τοῖσ γινώσκουσί με. καὶ ἰδοὺ ἀλλόφυλοι καὶ Τύροσ καὶ λαὸσ τῶν Αἰθιόπων, οὗτοι ἐγενήθησαν ἐκεῖ. μήτηρ Σιών, ἐρεῖ ἄνθρωποσ, καὶ ἄνθρωποσ ἐγενήθη ἐν αὐτῇ, καὶ αὐτὸσ ἐθεμελίωσεν αὐτὴν ὁ Ὕψιστοσ. Κύριοσ διηγήσεται ἐν γραφῇ λαῶν καὶ ἀρχόντων τούτων τῶν γεγενημένων ἐν αὐτῇ. . ὡσ εὐφραινομένων πάντων ἡ κατοικία ἐν σοί. ᾨδὴ ψαλμοῦ τοῖσ υἱοῖσ Κορέ. εἰσ τὸ τέλοσ, ὑπὲρ μαελὲθ τοῦ ἀποκριθῆναι. συνέσεωσ Αἰμὰν τῷ Ἰσραηλίτῃ. ‐

ΚΥΡΙΕ ὁ Θεὸσ τῆσ σωτηρίασ μου, ἡμέρασ ἐκέκραξα καὶ ἐν νυκτὶ ἐναντίον σου. εἰσελθέτω ἐνώπιόν σου ἡ προσευχή μου, κλῖνον τὸ οὖσ σου εἰσ τὴν δέησίν μου. ὅτι ἐπλήσθη κακῶν ἡ ψυχή μου, καὶ ἡ ζωή μου τῷ ᾅδῃ ἤγγισε. προσελογίσθην μετὰ τῶν καταβαινόντων εἰσ λάκκον, ἐγενήθην ὡσεὶ ἄνθρωποσ ἀβοήθητοσ ἐν νεκροῖσ ἐλεύθεροσ, ὡσεὶ τραυματίαι καθεύδοντεσ ἐν τάφῳ, ὧν οὐκ ἐμνήσθησ ἔτι καὶ αὐτοὶ ἐκ τῆσ χειρόσ σου ἀπώσθησαν. ἔθεντό με ἐν λάκκῳ κατωτάτῳ, ἐν σκοτεινοῖσ καὶ ἐν σκιᾷ θανάτου. ἐπ̓ ἐμὲ ἐπεστηρίχθη ὁ θυμόσ σου, καὶ πάντασ τοὺσ μετεωρισμούσ σου ἐπήγαγεσ ἐπ̓ ἐμέ. . ἐμάκρυνασ τοὺσ γνωστούσ μου ἀπ̓ ἐμοῦ, ἔθεντό με βδέλυγμα ἑαυτοῖσ, παρεδόθην καὶ οὐκ ἐξεπορευόμην. οἱ ὀφθαλμοί μου ἠσθένησαν ἀπὸ πτωχείασ. ἐκέκραξα πρὸσ σέ, Κύριε, ὅλην τὴν ἡμέραν, διεπέτασα πρὸσ σὲ τὰσ χεῖράσ μου. μὴ τοῖσ νεκροῖσ ποιήσεισ θαυμάσια̣ ἢ ἰατροὶ ἀναστήσουσι, καὶ ἐξομολογήσονταί σοι̣ μὴ διηγήσεταί τισ ἐν τῷ τάφῳ τὸ ἔλεόσ σου καὶ τὴν ἀλήθειάν σου ἐν τῇ ἀπωλείᾳ̣ μὴ γνωσθήσεται ἐν τῷ σκότει τὰ θαυμάσιά σου καὶ ἡ δικαιοσύνη σου ἐν γῇ ἐπιλελησμένῃ̣ κἀγὼ πρὸσ σέ, Κύριε, ἐκέκραξα, καὶ τὸ πρωί̈ ἡ προσευχή μου προφθάσει σε. ἱνατί, Κύριε, ἀπωθῇ τὴν ψυχήν μου, ἀποστρέφεισ τὸ πρόσωπόν σου ἀπ̓ ἐμοῦ̣ πτωχόσ εἰμι ἐγὼ καὶ ἐν κόποισ ἐκ νεότητόσ μου, ὑψωθεὶσ δὲ ἐταπεινώθην καὶ ἐξηπορήθην. ἐπ̓ ἐμὲ διῆλθον αἱ ὀργαί σου, οἱ φοβερισμοί σου ἐξετάραξάν με, ἐκύκλωσάν με ὡσεὶ ὕδωρ ὅλην τὴν ἡμέραν, περιέσχον με ἅμα. ἐμάκρυνασ ἀπ̓ ἐμοῦ φίλον καὶ πλησίον καὶ τοὺσ γνωστούσ μου ἀπὸ ταλαιπωρίασ. Συνέσεωσ Αἰθὰμ τῷ Ἰσραηλίτῃ. ‐

ΤΑ ΕΛΕΗ σου, Κύριε, εἰσ τὸν αἰῶνα ᾄσομαι, εἰσ γενεὰν καὶ γενεὰν ἀπαγγελῶ τὴν ἀλήθειάν σου ἐν τῷ στόματί μου, ὅτι εἶπασ. εἰσ τὸν αἰῶνα ἔλεοσ οἰκοδομηθήσεται. ἐν τοῖσ οὐρανοῖσ ἑτοιμασθήσεται ἡ ἀλήθειά σου. διεθέμην διαθήκην τοῖσ ἐκλεκτοῖσ μου, ὤμοσα Δαυί̈δ τῷ δούλῳ μου. ἕωσ τοῦ αἰῶνοσ ἑτοιμάσω τὸ σπέρμα σου καὶ οἰκοδομήσω εἰσ γενεὰν καὶ γενεὰν τὸν θρόνον σου. . ἐξομολογήσονται οἱ οὐρανοὶ τὰ θαυμάσιά σου, Κύριε, καὶ τὴν ἀλήθειάν σου ἐν ἐκκλησίᾳ ἁγίων. ὅτι τίσ ἐν νεφέλαισ ἰσωθήσεται τῷ Κυρίῳ̣ καὶ τίσ ὁμοιωθήσεται τῷ Κυρίῳ ἐν υἱοῖσ Θεοῦ̣ ὁ Θεὸσ ἐνδοξαζόμενοσ ἐν βουλῇ ἁγίων, μέγασ καὶ φοβερὸσ ἐπὶ πάντασ τοὺσ περικύκλῳ αὐτοῦ. Κύριε ὁ Θεὸσ τῶν δυνάμεων, τίσ ὅμοιόσ σοι̣ δυνατὸσ εἶ, Κύριε, καὶ ἡ ἀλήθειά σου κύκλῳ σου. σὺ δεσπόζεισ τοῦ κράτουσ τῆσ θαλάσσησ, τὸν δὲ σάλον τῶν κυμάτων αὐτῆσ σὺ καταπραΰνεισ. σὺ ἐταπείνωσασ ὡσ τραυματίαν ὑπερήφανον, ἐν τῷ βραχίονι τῆσ δυνάμεώσ σου διεσκόρπισασ τοὺσ ἐχθρούσ σου. σοί εἰσιν οἱ οὐρανοί, καὶ σή ἐστιν ἡ γῆ. τὴν οἰκουμένην καὶ τὸ πλήρωμα αὐτῆσ σὺ ἐθεμελίωσασ. τὸν βορρᾶν καὶ τὴν θάλασσαν σὺ ἔκτισασ, Θαβὼρ καὶ Ἑρμὼν ἐν τῷ ὀνόματί σου ἀγαλλιάσονται. σὸσ ὁ βραχίων μετὰ δυναστείασ. κραταιωθήτω ἡ χείρ σου, ὑψωθήτω ἡ δεξιά σου. δικαιοσύνη καὶ κρίμα ἑτοιμασία τοῦ θρόνου σου, ἔλεοσ καὶ ἀλήθεια προπορεύσονται πρὸ προσώπου σου. μακάριοσ ὁ λαὸσ ὁ γινώσκων ἀλαλαγμόν. Κύριε, ἐν τῷ φωτὶ τοῦ προσώπου σου πορεύσονται καὶ ἐν τῷ ὀνόματί σου ἀγαλλιάσονται ὅλην τὴν ἡμέραν καὶ ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου ὑψωθήσονται. ὅτι καύχημα τῆσ δυνάμεωσ αὐτῶν σὺ εἶ, καὶ ἐν τῇ εὐδοκίᾳ σου ὑψωθήσεται τὸ κέρασ ἡμῶν. ὅτι τοῦ Κυρίου ἡ ἀντίληψισ καὶ τοῦ ἁγίου Ἰσραὴλ βασιλέωσ ἡμῶν. τότε ἐλάλησασ ἐν ὁράσει τοῖσ υἱοῖσ σου καὶ εἶπασ. ἐθέμην βοήθειαν ἐπὶ δυνατόν, ὕψωσα ἐκλεκτὸν ἐκ τοῦ λαοῦ μου. εὗρον Δαυί̈δ τὸν δοῦλόν μου, ἐν ἐλέει ἁγίῳ μου ἔχρισα αὐτόν. ἡ γὰρ χείρ μου συναντιλήψεται αὐτῷ καὶ ὁ βραχίων μου κατισχύσει αὐτόν. οὐκ ὠφελήσει ἐχθρὸσ ἐν αὐτῷ, καὶ υἱὸσ ἀνομίασ οὐ προσθήσει τοῦ κακῶσαι αὐτόν. καὶ συγκόψω ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ τοὺσ ἐχθροὺσ αὐτοῦ καὶ τοὺσ μισοῦντασ αὐτὸν τροπώσομαι. καὶ ἡ ἀλήθειά μου καὶ τὸ ἔλεόσ μου μετ̓ αὐτοῦ, καὶ ἐν τῷ ὀνόματί μου ὑψωθήσεται τὸ κέρασ αὐτοῦ. καὶ θήσομαι ἐν θαλάσσῃ χεῖρα αὐτοῦ καὶ ἐν ποταμοῖσ δεξιὰν αὐτοῦ. αὐτὸσ ἐπικαλέσεταί με. πατήρ μου εἶ σύ, Θεόσ μου καὶ ἀντιλήπτωρ τῆσ σωτηρίασ μου. κἀγὼ πρωτότοκον θήσομαι αὐτόν, ὑψηλὸν παρὰ τοῖσ βασιλεῦσι τῆσ γῆσ. εἰσ τὸν αἰῶνα φυλάξω αὐτῷ τὸ ἔλεόσ μου, καὶ ἡ διαθήκη μου πιστὴ αὐτῷ. καὶ θήσομαι εἰσ τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνοσ τὸ σπέρμα αὐτοῦ καὶ τὸν θρόνον αὐτοῦ ὡσ τὰσ ἡμέρασ τοῦ οὐρανοῦ. ἐὰν ἐγκαταλίπωσιν οἱ υἱοὶ αὐτοῦ τὸν νόμον μου καὶ τοῖσ κρίμασί μου μὴ πορευθῶσιν, ἐὰν τὰ δικαιώματά μου βεβηλώσωσι καὶ τὰσ ἐντολάσ μου μὴ φυλάξωσιν, ἐπισκέψομαι ἐν ῥάβδῳ τὰσ ἀνομίασ αὐτῶν καὶ ἐν μάστιξι τὰσ ἀδικίασ αὐτῶν. τὸ δὲ ἔλεόσ μου οὐ μὴ διασκεδάσω ἀπ̓ αὐτῶν, οὐδ̓ οὐ μὴ ἀδικήσω ἐν τῇ ἀληθείᾳ μου, οὐδ̓ οὐ μὴ βεβηλώσω τὴν διαθήκην μου καὶ τὰ ἐκπορευόμενα διὰ τῶν χειλέων μου οὐ μὴ ἀθετήσω. ἅπαξ ὤμοσα ἐν τῷ ἁγίῳ μου, εἰ τῷ Δαυί̈δ ψεύσομαι. τὸ σπέρμα αὐτοῦ εἰσ τὸν αἰῶνα μενεῖ καὶ ὁ θρόνοσ αὐτοῦ ὡσ ὁ ἥλιοσ ἐναντίον μου καὶ ὡσ ἡ σελήνη κατηρτισμένη εἰσ τὸν αἰῶνα. καὶ ὁ μάρτυσ ἐν οὐρανῷ πιστόσ. . σὺ δὲ ἀπώσω καὶ ἐξουδένωσασ, ἀνεβάλου τὸν χριστόν σου. κατέστρεψασ τὴν διαθήκην τοῦ δούλου σου, ἐβεβήλωσασ εἰσ τὴν γῆν τὸ ἁγίασμα αὐτοῦ. καθεῖλεσ πάντασ τοὺσ φραγμοὺσ αὐτοῦ, ἔθου τὰ ὀχυρώματα αὐτοῦ δειλίαν. διήρπασαν αὐτὸν πάντεσ οἱ διοδεύοντεσ ὁδόν, ἐγενήθη ὄνειδοσ τοῖσ γείτοσιν αὐτοῦ. ὕψωσασ τὴν δεξιὰν τῶν θλιβόντων αὐτόν, εὔφρανασ πάντασ τοὺσ ἐχθροὺσ αὐτοῦ. ἀπέστρεψασ τὴν βοήθειαν τῆσ ῥομφαίασ αὐτοῦ καὶ οὐκ ἀντελάβου αὐτοῦ ἐν τῷ πολέμῳ. κατέλυσασ ἀπὸ καθαρισμοῦ αὐτοῦ, τὸν θρόνον αὐτοῦ εἰσ τὴν γῆν κατέρραξασ. ἐσμίκρυνασ τὰσ ἡμέρασ τοῦ χρόνου αὐτοῦ, κατέχεασ αὐτοῦ αἰσχύνην. . ἕωσ πότε, Κύριε, ἀποστρέφῃ εἰσ τέλοσ, ἐκκαυθήσεται ὡσ πῦρ ἡ ὀργή σου̣ μνήσθητι τίσ μου ἡ ὑπόστασισ. μὴ γὰρ ματαίωσ ἔκτισασ πάντασ τοὺσ υἱοὺσ τῶν ἀνθρώπων̣ τίσ ἐστιν ἄνθρωποσ, ὃσ ζήσεται, καὶ οὐκ ὄψεται θάνατον̣ ῥύσεται τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἐκ χειρὸσ ᾅδου̣ . ποῦ ἐστι τὰ ἐλέη σου τὰ ἀρχαῖα, Κύριε, ἃ ὤμοσασ τῷ Δαυί̈δ ἐν τῇ ἀληθείᾳ σου̣ μνήσθητι, Κύριε, τοῦ ὀνειδισμοῦ τῶν δούλων σου, οὗ ὑπέσχον ἐν τῷ κόλπῳ πολλῶν ἐθνῶν, οὗ ὠνείδισαν οἱ ἐχθροί σου, Κύριε, οὗ ὠνείδισαν τὸ ἀντάλλαγμα τοῦ χριστοῦ σου. εὐλογητὸσ Κύριοσ εἰσ τὸν αἰῶνα. γένοιτο γένοιτο. Προσευχὴ τοῦ Μωυσῆ ἀνθρώπου τοῦ Θεοῦ. ‐ ̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν ΚΥΡΙΕ, καταφυγὴ ἐγενήθησ ἡμῖν ἐν γενεᾷ καὶ γενεᾷ.

πρὸ τοῦ ὄρη γενηθῆναι καὶ πλασθῆναι τὴν γῆν καὶ τὴν οἰκουμένην, καὶ ἀπὸ τοῦ αἰῶνοσ καὶ ἕωσ τοῦ αἰῶνοσ σὺ εἶ. μὴ ἀποστρέψῃσ ἄνθρωπον εἰσ ταπείνωσιν. καὶ εἶπασ. ἐπιστρέψατε υἱοὶ τῶν ἀνθρώπων. ὅτι χίλια ἔτη ἐν ὀφθαλμοῖσ σου ὡσ ἡμέρα ἡ ἐχθέσ, ἥτισ διῆλθε, καὶ φυλακὴ ἐν νυκτί. τὰ ἐξουδενώματα αὐτῶν ἔτη ἔσονται. τὸ πρωί̈ ὡσεὶ χλόη παρέλθοι, τὸ πρωί̈ ἀνθήσαι καὶ παρέλθοι, τὸ ἑσπέρασ ἀποπέσοι, σκληρυνθείη καὶ ξηρανθείη. ὅτι ἐξελίπομεν ἐν τῇ ὀργῇ σου καὶ ἐν τῷ θυμῷ σου ἐταράχθημεν. ἔθου τὰσ ἀνομίασ ἡμῶν ἐναντίον σου. αἰὼν ἡμῶν εἰσ φωτισμὸν τοῦ προσώπου σου. ὅτι πᾶσαι αἱ ἡμέραι ἡμῶν ἐξέλιπον, καὶ ἐν τῇ ὀργῇ σου ἐξελίπομεν. τὰ ἔτη ἡμῶν ὡσεὶ ἀράχνη ἐμελέτων. αἱ ἡμέραι τῶν ἐτῶν ἡμῶν ἐν αὐτοῖσ ἑβδομήκοντα ἔτη, ἐὰν δὲ ἐν δυναστείαισ, ὀγδοήκοντα ἔτη, καὶ τὸ πλεῖον αὐτῶν κόποσ καὶ πόνοσ. ὅτι ἐπῆλθε πρᾳότησ ἐφ̓ ἡμᾶσ, καὶ παιδευθησόμεθα. τίσ γινώσκει τὸ κράτοσ τῆσ ὀργῆσ σου καὶ ἀπὸ τοῦ φόβου σου τὸν θυμόν σου ἐξαριθμήσασθαι̣ τὴν δεξιάν σου οὕτω γνώρισόν μοι καὶ τοὺσ πεπαιδευμένουσ τῇ καρδίᾳ ἐν σοφίᾳ. ἐπίστρεψον, Κύριε. ἕωσ πότε̣ καὶ παρακλήθητι ἐπὶ τοῖσ δούλοισ σου. ἐνεπλήσθημεν τὸ πρωί̈ τοῦ ἐλέουσ σου, Κύριε, καὶ ἠγαλλιασάμεθα καὶ εὐφράνθημεν ἐν πάσαισ ταῖσ ἡμέραισ ἡμῶν. εὐφρανθείημεν ἀνθ̓ ὧν ἡμερῶν ἐταπείνωσασ ἡμᾶσ, ἐτῶν, ὧν εἴδομεν κακά. καὶ ἴδε ἐπὶ τοὺσ δούλουσ σου καὶ ἐπὶ τὰ ἔργα σου καὶ ὁδήγησον τοὺσ υἱοὺσ αὐτῶν, καὶ ἔστω ἡ λαμπρότησ Κυρίου τοῦ Θεοῦ ἡμῶν ἐφ̓ ἡμᾶσ, καὶ τὰ ἔργα τῶν χειρῶν ἡμῶν κατεύθυνον ἐφ̓ ἡμᾶσ καὶ τὸ ἔργον τῶν χειρῶν ἡμῶν κατεύθυνον. Αἶνοσ ᾠδῆσ τῷ Δαυί̈δ. ‐ ̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν Ο ΚΑΤΟΙΚΩΝ ἐν βοηθείᾳ τοῦ Ὑψίστου, ἐν σκέπῃ τοῦ Θεοῦ τοῦ οὐρανοῦ αὐλισθήσεται.

ἐρεῖ τῷ Κυρίῳ. ἀντιλήπτωρ μου εἶ καὶ καταφυγή μου, ὁ Θεόσ μου, καὶ ἐλπιῶ ἐπ̓ αὐτόν, ὅτι αὐτὸσ ρύσεταί σε ἐκ παγίδοσ θηρευτῶν καὶ ἀπὸ λόγου ταραχώδουσ. ἐν τοῖσ μεταφρένοισ αὐτοῦ ἐπισκιάσει σοι, καὶ ὑπὸ τὰσ πτέρυγασ αὐτοῦ ἐλπιεῖσ. ὅπλῳ κυκλώσει σε ἡ ἀλήθεια αὐτοῦ. οὐ φοβηθήσῃ ἀπὸ φόβου νυκτερινοῦ, ἀπὸ βέλουσ πετομένου ἡμέρασ, ἀπὸ πράγματοσ ἐν σκότει διαπορευομένου, ἀπὸ συμπτώματοσ καὶ δαιμονίου μεσημβρινοῦ. πεσεῖται ἐκ τοῦ κλίτουσ σου χιλιὰσ καὶ μυριὰσ ἐκ δεξιῶν σου, πρὸσ σὲ δὲ οὐκ ἐγγιεῖ. πλὴν τοῖσ ὀφθαλμοῖσ σου κατανοήσεισ καὶ ἀνταπόδοσιν ἁμαρτωλῶν ὄψει. ὅτι σύ, Κύριε, ἡ ἐλπίσ μου. τὸν Ὕψιστον ἔθου καταφυγήν σου. οὐ προσελεύσεται πρὸσ σὲ κακά, καὶ μάστιξ οὐκ ἐγγιεῖ ἐν τῷ σκηνώματί σου. ὅτι τοῖσ ἀγγέλοισ αὐτοῦ ἐντελεῖται περὶ σοῦ τοῦ διαφυλάξαι σε ἐν πάσαισ ταῖσ ὁδοῖσ σου. ἐπὶ χειρῶν ἀροῦσί σε, μήποτε προσκόψῃσ πρὸσ λίθον τὸν πόδα σου. ἐπὶ ἀσπίδα καὶ βασιλίσκον ἐπιβήσῃ καὶ καταπατήσεισ λέοντα καὶ δράκοντα. ὅτι ἐπ̓ ἐμὲ ἤλπισε, καὶ ρύσομαι αὐτόν. σκεπάσω αὐτόν, ὅτι ἔγνω τὸ ὄνομά μου. κεκράξεται πρόσ με, καὶ ἐπακούσομαι αὐτοῦ, μετ̓ αὐτοῦ εἰμι ἐν θλίψει. ἐξελοῦμαι αὐτόν, καὶ δοξάσω αὐτόν. μακρότητα ἡμερῶν ἐμπλήσω αὐτὸν καὶ δείξω αὐτῷ τὸ σωτήριόν μου. Ψαλμὸσ ᾠδῆσ, εἰσ τὴν ἡμέραν τοῦ σαββάτου. ‐

ΑΓΑΘΟΝ τὸ ἐξομολογεῖσθαι τῷ Κυρίῳ καὶ ψάλλειν τῷ ὀνόματί σου, Ὕψιστε, τοῦ ἀναγγέλλειν τῷ πρωί̈ τὸ ἔλεόσ σου καὶ τὴν ἀλήθειάν σου κατὰ νύκτα ἐν δεκαχόρδῳ ψαλτηρίῳ μετ̓ ᾠδῆσ ἐν κιθάρᾳ. ὅτι εὔφρανάσ με, Κύριε, ἐν τοῖσ ποιήμασί σου, καὶ ἐν τοῖσ ἔργοισ τῶν χειρῶν σου ἀγαλλιάσομαι. ὡσ ἐμεγαλύνθη τὰ ἔργα σου Κύριε. σφόδρα ἐβαθύνθησαν οἱ διαλογισμοί σου. ἀνὴρ ἄφρων οὐ γνώσεται, καὶ ἀσύνετοσ οὐ συνήσει ταῦτα. ἐν τῷ ἀνατεῖλαι ἁμαρτωλοὺσ ὡσεὶ χόρτον καὶ διέκυψαν πάντεσ οἱ ἐργαζόμενοι τὴν ἀνομίαν, ὅπωσ ἂν ἐξολοθρευθῶσιν εἰσ τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνοσ. σὺ δὲ Ὕψιστοσ εἰσ τὸν αἰῶνα, Κύριε. ὅτι ἰδοὺ οἱ ἐχθροί σου, Κύριε, ἰδοὺ οἱ ἐχθροί σου ἀπολοῦνται, καὶ διασκορπισθήσονται πάντεσ οἱ ἐργαζόμενοι τὴν ἀνομίαν, καὶ ὑψωθήσεται ὡσ μονοκέρωτοσ τὸ κέρασ μου καὶ τὸ γῆράσ μου ἐν ἐλαίῳ πίονι. καὶ ἐπεῖδεν ὁ ὀφθαλμόσ μου ἐν τοῖσ ἐχθροῖσ μου, καὶ ἐν τοῖσ ἐπανισταμένοισ ἐπ̓ ἐμὲ πονηρευομένοισ ἀκούσατε τὸ οὖσ μου. δίκαιοσ ὡσ φοῖνιξ ἀνθήσει, ὡσεὶ ἡ κέδροσ ἡ ἐν τῷ Λιβάνῳ πληθυνθήσεται. πεφυτευμένοι ἐν τῷ οἴκῳ Κυρίου, ἐν ταῖσ αὐλαῖσ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν ἐξανθήσουσιν. ἔτι πληθυνθήσονται ἐν γήρει πίονι καὶ εὐπαθοῦντεσ ἔσονται τοῦ ἀναγγεῖλαι ὅτι εὐθὴσ Κύριοσ ὁ Θεὸσ ἡμῶν καὶ οὐκ ἔστιν ἀδικία ἐν αὐτῷ. Εἰσ τὴν ἡμέραν τοῦ προσαββάτου, ὅτε κατῴκισται ἡ γῆ. αἶνοσ ᾠδῆσ τῷ Δαυί̈δ. ‐ ̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀νΟ Κύριοσ ἐβασίλευσεν, εὐπρέπειαν ἐνεδύσατο, ἐνεδύσατο Κύριοσ δύναμιν καὶ περιεζώσατο. καὶ γὰρ ἐστερέωσε τὴν οἰκουμένην, ἥτισ οὐ σαλευθήσεται.

ἕτοιμοσ ὁ θρόνοσ σου ἀπὸ τότε, ἀπὸ τοῦ αἰῶνοσ σὺ εἶ. ἐπῆραν οἱ ποταμοί, Κύριε, ἐπῆραν οἱ ποταμοὶ φωνὰσ αὐτῶν. ἀροῦσιν οἱ ποταμοὶ ἐπιτρίψεισ αὐτῶν. ἀπὸ φωνῶν ὑδάτων πολλῶν θαυμαστοὶ οἱ μετεωρισμοὶ τῆσ θαλάσσησ, θαυμαστὸσ ἐν ὑψηλοῖσ ὁ Κύριοσ. τὰ μαρτύριά σου ἐπιστώθησαν σφόδρα. τῷ οἴκῳ σου πρέπει ἁγίασμα, Κύριε, εἰσ μακρότητα ἡμερῶν. Ψαλμὸσ τῷ Δαυί̈δ, τετράδι σαββάτου. ‐ ̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν ΘΕΟΣ ἐκδικήσεων Κύριοσ, Θεὸσ ἐκδικήσεων ἐπαρρησιάσατο.

ὑψώθητι ὁ κρίνων τὴν γῆν, ἀπόδοσ ἀνταπόδοσιν τοῖσ ὑπερηφάνοισ. ἕωσ πότε ἁμαρτωλοί, Κύριε, ἕωσ πότε ἁμαρτωλοὶ καυχήσονται, φθέγξονται καὶ λαλήσουσιν ἀδικίαν, λαλήσουσι πάντεσ οἱ ἐργαζόμενοι τὴν ἀνομίαν̣ τὸν λαόν σου, Κύριε, ἐταπείνωσαν καὶ τὴν κληρονομίαν σου ἐκάκωσαν, χήραν καὶ ὀρφανὸν ἀπέκτειναν, καὶ προσήλυτον ἐφόνευσαν καὶ εἶπαν. οὐκ ὄψεται Κύριοσ, οὐδὲ συνήσει ὁ Θεὸσ τοῦ Ἰακώβ. σύνετε δή, ἄφρονεσ ἐν τῷ λαῷ. καί, μωροί, ποτὲ φρονήσατε. ὁ φυτεύσασ τὸ οὖσ οὐχὶ ἀκούει̣ ἢ ὁ πλάσασ τὸν ὀφθαλμὸν οὐχὶ κατανοεῖ̣ ὁ παιδεύων ἔθνη οὐχὶ ἐλέγξει̣ ὁ διδάσκων ἄνθρωπον γνῶσιν̣ Κύριοσ γινώσκει τοὺσ διαλογισμοὺσ τῶν ἀνθρώπων ὅτι εἰσὶ μάταιοι. μακάριοσ ὁ ἄνθρωποσ, ὃν ἂν παιδεύσῃσ, Κύριε, καὶ ἐκ τοῦ νόμου σου διδάξῃσ αὐτὸν τοῦ πραΰναι αὐτὸν ἀφ̓ ἡμερῶν πονηρῶν, ἕωσ οὗ ὀρυγῇ τῷ ἁμαρτωλῷ βόθροσ. ὅτι οὐκ ἀπώσεται Κύριοσ τὸν λαὸν αὐτοῦ καὶ τὴν κληρονομίαν αὐτοῦ οὐκ ἐγκαταλείψει, ἕωσ οὗ δικαιοσύνη ἐπιστρέψῃ εἰσ κρίσιν καὶ ἐχόμενοι αὐτῆσ πάντεσ οἱ εὐθεῖσ τῇ καρδίᾳ. . τίσ ἀναστήσεταί μοι ἐπὶ πονηρευομένοισ̣ ἢ τίσ συμπαραστήσεταί μοι ἐπὶ τοὺσ ἐργαζομένουσ τὴν ἀνομίαν̣ εἰ μὴ ὅτι Κύριοσ ἐβοήθησέ μοι, παρὰ βραχὺ παρῴκησε τῷ ᾅδῃ ἡ ψυχή μου. εἰ ἔλεγον. σεσάλευται ὁ πούσ μου, τὸ ἔλεόσ σου, Κύριε, ἐβοήθει μοι. Κύριε, κατὰ τὸ πλῆθοσ τῶν ὀδυνῶν μου ἐν τῇ καρδίᾳ μου αἱ παρακλήσεισ σου εὔφραναν τὴν ψυχήν μου. μὴ συμπροσέστω σοι θρόνοσ ἀνομίασ, ὁ πλάσσων κόπον ἐπὶ πρόσταγμα. θηρεύσουσιν ἐπὶ ψυχὴν δικαίου καὶ αἷμα ἀθῷον καταδικάσονται. καὶ ἐγένετό μοι Κύριοσ εἰσ καταφυγὴν καὶ ὁ Θεόσ μου εἰσ βοηθὸν ἐλπίδοσ μου. καὶ ἀποδώσει αὐτοῖσ Κύριοσ τὴν ἀνομίαν αὐτῶν, καὶ κατὰ τὴν πονηρίαν αὐτῶν ἀφανιεῖ αὐτοὺσ Κύριοσ ὁ Θεόσ. Αἶνοσ ᾠδῆσ τῷ Δαυί̈δ. ‐ ΔΕΥΤΕ ἀγαλλιασώμεθα τῷ Κυρίῳ, ἀλαλάξωμεν τῷ Θεῷ τῷ Σωτῆρι ἡμῶν.

προφθάσωμεν τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ἐν ἐξομολογήσει καὶ ἐν ψαλμοῖσ ἀλαλάξωμεν αὐτῷ. ὅτι Θεὸσ μέγασ Κύριοσ καὶ Βασιλεὺσ μέγασ ἐπὶ πᾶσαν τὴν γῆν. ὅτι ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ τὰ πέρατα τῆσ γῆσ, καὶ τὰ ὕψη τῶν ὀρέων αὐτοῦ εἰσιν. ὅτι αὐτοῦ ἐστιν ἡ θάλασσα, καὶ αὐτὸσ ἐποίησεν αὐτήν, καὶ τὴν ξηρὰν αἱ χεῖρεσ αὐτοῦ ἔπλασαν. δεῦτε προσκυνήσωμεν καὶ προσπέσωμεν αὐτῷ καὶ κλαύσωμεν ἐναντίον Κυρίου, τοῦ ποιήσαντοσ ἡμᾶσ. ὅτι αὐτόσ ἐστιν ὁ Θεὸσ ἡμῶν, καὶ ἡμεῖσ λαὸσ νομῆσ αὐτοῦ καὶ πρόβατα χειρὸσ αὐτοῦ. σήμερον, ἐὰν τῆσ φωνῆσ αὐτοῦ ἀκούσητε, μὴ σκληρύνητε τὰσ καρδίασ ὑμῶν, ὡσ ἐν τῷ παραπικρασμῷ κατὰ τὴν ἡμέραν τοῦ πειρασμοῦ ἐν τῇ ἐρήμῳ, οὗ ἐπείρασάν με οἱ πατέρεσ ὑμῶν, ἐδοκίμασάν με καὶ εἶδον τὰ ἔργα μου. τεσσαράκοντα ἔτη προσώχθισα τῇ γενεᾷ ἐκείνῃ καὶ εἶπα. ἀεὶ πλανῶνται τῇ καρδίᾳ, αὐτοὶ δὲ οὐκ ἔγνωσαν τὰσ ὁδούσ μου, ὡσ ὤμοσα ἐν τῇ ὀργῇ μου. εἰ εἰσελεύσονται εἰσ τὴν κατάπαυσίν μου. Ὅτε ὁ οἶκοσ ᾠκοδομεῖτο μετὰ τὴν αἰχμαλωσίαν. ᾠδὴ τῷ Δαυί̈δ. ‐ ΑΣΑΤΕ τῷ Κυρίῳ ᾆσμα καινόν, ᾄσατε τῷ Κυρίῳ πᾶσα ἡ γῆ.

ᾄσατε τῷ Κυρίῳ. εὐλογήσατε τὸ ὄνομα αὐτοῦ, εὐαγγελίζεσθε ἡμέραν ἐξ ἡμέρασ τὸ σωτήριον αὐτοῦ. ἀναγγείλατε ἐν τοῖσ ἔθνεσι τὴν δόξαν αὐτοῦ, ἐν πᾶσι τοῖσ λαοῖσ τὰ θαυμάσια αὐτοῦ. ὅτι μέγασ Κύριοσ καὶ αἰνετὸσ σφόδρα, φοβερόσ ἐστιν ὑπὲρ πάντασ τοὺσ θεούσ. ὅτι πάντεσ οἱ θεοὶ τῶν ἐθνῶν δαιμόνια, ὁ δὲ Κύριοσ τοὺσ οὐρανοὺσ ἐποίησεν. ἐξομολόγησισ καὶ ὡραιότησ ἐνώπιον αὐτοῦ. ἁγιωσύνη καὶ μεγαλοπρέπεια ἐν τῷ ἁγιάσματι αὐτοῦ. ἐνέγκατε τῷ Κυρίῳ, αἱ πατριαὶ τῶν ἐθνῶν, ἐνέγκατε τῷ Κυρίῳ δόξαν καὶ τιμήν. ἐνέγκατε τῷ Κυρίῳ δόξαν ὀνόματι αὐτοῦ, ἄρατε θυσίασ καὶ εἰσπορεύεσθε εἰσ τὰσ αὐλὰσ αὐτοῦ. προσκυνήσατε τῷ Κυρίῳ ἐν αὐλῇ ἁγίᾳ αὐτοῦ, σαλευθήτω ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ πᾶσα ἡ γῆ. εἴπατε ἐν τοῖσ ἔθνεσιν. ὁ Κύριοσ ἐβασίλευσε, καὶ γὰρ κατώρθωσε τὴν οἰκουμένην, ἥτισ οὐ σαλευθήσεται, κρινεῖ λαοὺσ ἐν εὐθύτητι. εὐφραινέσθωσαν οἱ οὐρανοὶ καὶ ἀγαλλιάσθω ἡ γῆ, σαλευθήτω ἡ θάλασσα καὶ τὸ πλήρωμα αὐτῆσ. χαρήσεται τὰ πεδία καὶ πάντα τὰ ἐν αὐτοῖσ. τότε ἀγαλλιάσονται πάντα τὰ ξύλα τοῦ δρυμοῦ πρὸ προσώπου τοῦ Κυρίου, ὅτι ἔρχεται, ὅτι ἔρχεται κρῖναι τὴν γῆν. κρινεῖ τὴν οἰκουμένην ἐν δικαιοσύνῃ καὶ λαοὺσ ἐν τῇ ἀληθείᾳ αὐτοῦ. Τῷ Δαυί̈δ, ὅτε ἡ γῆ αὐτοῦ καθίσταται. ‐ Ο ΚΥΡΙΟΣ ἐβασίλευσεν, ἀγαλλιάσθω ἡ γῆ, εὐφρανθήτωσαν νῆσοι πολλαί.

νέφη καὶ γνόφοσ κύκλῳ αὐτοῦ, δικαιοσύνη καὶ κρίμα κατόρθωσισ τοῦ θρόνου αὐτοῦ. πῦρ ἐναντίον αὐτοῦ προπορεύσεται καὶ φλογιεῖ κύκλῳ τοὺσ ἐχθροὺσ αὐτοῦ. ἔφαναν αἱ ἀστραπαὶ αὐτοῦ τῇ οἰκουμένῃ, εἶδε καὶ ἐσαλεύθη ἡ γῆ. τὰ ὄρη ὡσεὶ κηρὸσ ἐτάκησαν ἀπὸ προσώπου Κυρίου, ἀπὸ προσώπου Κυρίου πάσησ τῆσ γῆσ. ἀνήγγειλαν οἱ οὐρανοὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καὶ εἴδοσαν πάντεσ οἱ λαοὶ τὴν δόξαν αὐτοῦ. αἰσχυνθήτωσαν πάντεσ οἱ προσκυνοῦντεσ τοῖσ γλυπτοῖσ, οἱ ἐγκαυχώμενοι ἐν τοῖσ εἰδώλοισ αὐτῶν. προσκυνήσατε αὐτῷ, πάντεσ οἱ ἄγγελοι αὐτοῦ. ἤκουσε καὶ εὐφράνθη ἡ Σιών, καὶ ἠγαλλιάσαντο αἱ θυγατέρεσ τῆσ Ἰουδαίασ ἕνεκεν τῶν κριμάτων σου, Κύριε. ὅτι σὺ εἶ Κύριοσ ὕψιστοσ ἐπὶ πᾶσαν τὴν γῆν, σφόδρα ὑπερυψώθησ ὑπὲρ πάντασ τοὺσ θεούσ. οἱ ἀγαπῶντεσ τὸν Κύριον, μισεῖτε πονηρά. φυλάσσει Κύριοσ τὰσ ψυχὰσ τῶν ὁσίων αὐτοῦ, ἐκ χειρὸσ ἁμαρτωλῶν ρύσεται αὐτούσ. φῶσ ἀνέτειλε τῷ δικαίῳ καὶ τοῖσ εὐθέσι τῇ καρδίᾳ εὐφροσύνη. εὐφράνθητε, δίκαιοι, ἐν τῷ Κυρίῳ, καὶ ἐξομολογεῖσθε τῇ μνήμῃ τῆσ ἁγιωσύνησ αὐτοῦ. Ψαλμὸσ τῷ Δαυί̈δ. ‐ ̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν ΑΣΑΤΕ τῷ Κυρίῳ ᾆσμα καινόν, ὅτι θαυμαστὰ ἐποίησεν ὁ Κύριοσ. ἔσωσεν αὐτὸν ἡ δεξιὰ αὐτοῦ καὶ ὁ βραχίων ὁ ἅγιοσ αὐτοῦ.

ἐγνώρισε Κύριοσ τὸ σωτήριον αὐτοῦ, ἐναντίον τῶν ἐθνῶν ἀπεκάλυψε τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ. ἐμνήσθη τοῦ ἐλέουσ αὐτοῦ τῷ Ἰακὼβ καὶ τῆσ ἀληθείασ αὐτοῦ τῷ οἴκῳ Ἰσραήλ. εἴδοσαν πάντα τὰ πέρατα τῆσ γῆσ τὸ σωτήριον τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. ἀλαλάξατε τῷ Θεῷ, πᾶσα ἡ γῆ, ᾄσατε καὶ ἀγαλλιᾶσθε καὶ ψάλατε. ψάλατε τῷ Κυρίῳ ἐν κιθάρᾳ, ἐν κιθάρᾳ καὶ φωνῇ ψαλμοῦ. ἐν σάλπιγξιν ἐλαταῖσ καὶ φωνῇ σάλπιγγοσ κερατίνησ ἀλαλάξατε ἐνώπιον τοῦ Βασιλέωσ Κυρίου. σαλευθήτω ἡ θάλασσα καὶ τὸ πλήρωμα αὐτῆσ, ἡ οἰκουμένη καὶ πάντεσ οἱ κατοικοῦντεσ ἐν αὐτῇ. ποταμοὶ κροτήσουσι χειρὶ ἐπὶ τὸ αὐτό, τὰ ὄρη ἀγαλλιάσονται, ὅτι ἥκει κρῖναι τὴν γῆν. κρινεῖ τὴν οἰκουμένην ἐν δικαιοσύνῃ καὶ λαοὺσ ἐν εὐθύτητι. Ψαλμὸσ τῷ Δαυί̈δ. ‐ ̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν Ο ΚΥΡΙΟΣ ἐβασίλευσεν, ὀργιζέσθωσαν λαοί. ὁ καθήμενοσ ἐπὶ τῶν Χερουβίμ, σαλευθήτω ἡ γῆ.

Κύριοσ ἐν Σιὼν μέγασ καὶ ὑψηλόσ ἐστιν ἐπὶ πάντασ τοὺσ λαούσ. ἐξομολογησάσθωσαν τῷ ὀνόματί σου τῷ μεγάλῳ, ὅτι φοβερὸν καὶ ἅγιόν ἐστι. καὶ τιμὴ βασιλέωσ κρίσιν ἀγαπᾷ. σὺ ἡτοίμασασ εὐθύτητασ, κρίσιν καὶ δικαιοσύνην ἐν Ἰακὼβ σὺ ἐποίησασ. ὑψοῦτε Κύριον τὸν Θεὸν ἡμῶν καὶ προσκυνεῖτε τῷ ὑποποδίῳ τῶν ποδῶν αὐτοῦ, ὅτι ἅγιόσ ἐστι. Μωυσῆσ καὶ Ἀαρὼν ἐν τοῖσ ἱερεῦσιν αὐτοῦ, καὶ Σαμουὴλ ἐν τοῖσ ἐπικαλουμένοισ τὸ ὄνομα αὐτοῦ. ἐπεκαλοῦντο τὸν Κύριον, καὶ αὐτὸσ εἰσήκουσεν αὐτῶν, ἐν στύλῳ νεφέλησ ἐλάλει πρὸσ αὐτούσ. ὅτι ἐφύλασσον τὰ μαρτύρια αὐτοῦ καὶ τὰ προστάγματα αὐτοῦ, ἃ ἔδωκεν αὐτοῖσ. Κύριε ὁ Θεὸσ ἡμῶν, σὺ ἐπήκουσε αὐτῶν. ὁ Θεόσ, σὺ εὐίλατοσ ἐγίνου αὐτοῖσ καὶ ἐκδικῶν ἐπὶ πάντα τὰ ἐπιτηδεύματα αὐτῶν. ὑψοῦτε Κύριον τὸν Θεὸν ἡμῶν καὶ προσκυνεῖτε εἰσ ὄροσ ἅγιον αὐτοῦ, ὅτι ἅγιοσ Κύριοσ ὁ Θεὸσ ἡμῶν. Ψαλμὸσ εἰσ ἐξομολόγησιν. ‐ ΑΛΑΛΑΞΑΤΕ τῷ Κυρίῳ, πᾶσα ἡ γῆ,

δουλεύσατε τῷ Κυρίῳ ἐν εὐφροσύνῃ, εἰσέλθετε ἐνώπιον αὐτοῦ ἐν ἀγαλλιάσει. γνῶτε ὅτι Κύριοσ, αὐτόσ ἐστιν ὁ Θεὸσ ἡμῶν, αὐτὸσ ἐποίησεν ἡμᾶσ καὶ οὐχ ἡμεῖσ. ἡμεῖσ δὲ λαὸσ αὐτοῦ καὶ πρόβατα τῆσ νομῆσ αὐτοῦ. εἰσέλθετε εἰσ τὰσ πύλασ αὐτοῦ ἐν ἐξομολογήσει, εἰσ τὰσ αὐλὰσ αὐτοῦ ἐν ὕμνοισ. ἐξομολογεῖσθε αὐτῷ, αἰνεῖτε τὸ ὄνομα αὐτοῦ, ὅτι χρηστὸσ Κύριοσ, εἰσ τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεοσ αὐτοῦ, καὶ ἕωσ γενεᾶσ καὶ γενεᾶσ ἡ ἀλήθεια αὐτοῦ. Ψαλμὸσ τῷ Δαυί̈δ. ‐ ΕΛΕΟΣ καὶ κρίσιν ᾄσομαί σοι, Κύριε.

ψαλῶ καὶ συνήσω ἐν ὁδῷ ἀμώμῳ. πότε ἥξεισ πρόσ με̣ διεπορευόμην ἐν ἀκακίᾳ καρδίασ μου ἐν μέσῳ τοῦ οἴκου μου. οὐ προεθέμην πρὸ ὀφθαλμῶν μου πρᾶγμα παράνομον, ποιοῦντασ παραβάσεισ ἐμίσησα. οὐκ ἐκολλήθη μοι καρδία σκαμβή. ἐκκλίνοντοσ ἀπ̓ ἐμοῦ τοῦ πονηροῦ οὐκ ἐγίνωσκον. τὸν καταλαλοῦντα λάθρᾳ τὸν πλησίον αὐτοῦ, τοῦτον ἐξεδίωκον. ὑπερηφάνῳ ὀφθαλμῷ καὶ ἀπλήστῳ καρδίᾳ, τούτῳ οὐ συνήσθιον. οἱ ὀφθαλμοί μου ἐπὶ τοὺσ πιστοὺσ τῆσ γῆσ τοῦ συγκαθῆσθαι αὐτοὺσ μετ̓ ἐμοῦ. πορευόμενοσ ἐν ὁδῷ ἀμώμῳ, οὗτόσ μοι ἐλειτούργει. οὐ κατῴκει ἐν μέσῳ τῆσ οἰκίασ μου ποιῶν ὑπερηφανίαν, λαλῶν ἄδικα οὐ κατεύθυνεν ἐνώπιον τῶν ὀφθαλμῶν μου. εἰσ τὰσ πρωίασ ἀπέκτεινον πάντασ τοὺσ ἁμαρτωλοὺσ τῆσ γῆσ τοῦ ἐξολοθρεῦσαι ἐκ πόλεωσ Κυρίου πάντασ τοὺσ ἐργαζομένουσ τὴν ἀνομίαν. Προσευχὴ τῷ πτωχῷ, ὅταν ἀκηδιάσῃ καὶ ἐναντίον Κυρίου ἐκχέῃ τὴν δέησιν αὐτοῦ. ‐

ΚΥΡΙΕ, εἰσάκουσον τῆσ προσευχῆσ μου, καὶ ἡ κραυγή μου πρὸσ σὲ ἐλθέτω. μὴ ἀποστρέψῃσ τὸ πρόσωπόν σου ἀπ̓ ἐμοῦ. ἐν ᾗ ἂν ἡμέρᾳ θλίβωμαι, κλῖνον πρόσ με τὸ οὖσ σου. ἐν ᾗ ἂν ἡμέρᾳ ἐπικαλέσωμαί σε, ταχὺ ἐπάκουσόν μου, ὅτι ἐξέλιπον ὡσεὶ καπνὸσ αἱ ἡμέραι μου, καὶ τὰ ὀστᾶ μου ὡσεὶ φρύγιον συνεφρύγησαν. ἐπλήγην ὡσεὶ χόρτοσ καὶ ἐξηράνθη ἡ καρδία μου, ὅτι ἐπελαθόμην τοῦ φαγεῖν τὸν ἄρτον μου. ἀπὸ φωνῆσ τοῦ στεναγμοῦ μου ἐκολλήθη τὸ ὀστοῦν μου τῇ σαρκί μου. ὡμοιώθην πελεκᾶνι ἐρημικῷ, ἐγενήθην ὡσεὶ νυκτικόραξ ἐν οἰκοπέδῳ, ἠγρύπνησα καὶ ἐγενόμην ὡσ στρουθίον μονάζον ἐπὶ δώματοσ. ὅλην τὴν ἡμέραν ὠνείδιζόν με οἱ ἐχθροί μου, καὶ οἱ ἐπαινοῦντέσ με κατ̓ ἐμοῦ ὤμνυον. ὅτι σποδὸν ὡσεὶ ἄρτον ἔφαγον καὶ τὸ πόμα μου μετὰ κλαυθμοῦ ἐκίρνων ἀπὸ προσώπου τῆσ ὀργῆσ σου καὶ τοῦ θυμοῦ σου, ὅτι ἐπάρασ κατέῤῥαξάσ με. αἱ ἡμέραι μου ὡσεὶ σκιὰ ἐκλίθησαν, κἀγὼ ὡσεὶ χόρτοσ ἐξηράνθην. σὺ δέ, Κύριε, εἰσ τὸν αἰῶνα μένεισ, καὶ τὸ μνημόσυνόν σου εἰσ γενεὰν καὶ γενεάν. σὺ ἀναστὰσ οἰκτειρήσεισ τὴν Σιών, ὅτι καιρὸσ τοῦ οἰκτειρῆσαι αὐτήν, ὅτι ἥκει καιρόσ. ὅτι εὐδόκησαν οἱ δοῦλοί σου τοὺσ λίθουσ αὐτῆσ, καὶ τὸν χοῦν αὐτῆσ οἰκτειρήσουσι. καὶ φοβηθήσονται τὰ ἔθνη τὸ ὄνομά σου, Κύριε, καὶ πάντεσ οἱ βασιλεῖσ τῆσ γῆσ τὴν δόξαν σου, ὅτι οἰκοδομήσει Κύριοσ τὴν Σιὼν καὶ ὀφθήσεται ἐν τῇ δόξῃ αὐτοῦ. ἐπέβλεψεν ἐπὶ τὴν προσευχὴν τῶν ταπεινῶν καὶ οὐκ ἐξουδένωσε τὴν δέησιν αὐτῶν. γραφήτω αὕτη εἰσ γενεὰν ἑτέραν, καὶ λαὸσ ὁ κτιζόμενοσ αἰνέσει τὸν Κύριον. ὅτι ἐξέκυψεν ἐξ ὕψουσ ἁγίου αὐτοῦ, Κύριοσ ἐξ οὐρανοῦ ἐπὶ τὴν γῆν ἐπέβλεψε τοῦ ἀκοῦσαι τοῦ στεναγμοῦ τῶν πεπεδημένων, τοῦ λῦσαι τοὺσ υἱοὺσ τῶν τεθανατωμένων, τοῦ ἀναγγεῖλαι ἐν Σιὼν τὸ ὄνομα Κυρίου καὶ τὴν αἴνεσιν αὐτοῦ ἐν Ἱερουσαλὴμ ἐν τῷ συναχθῆναι λαοὺσ ἐπὶ τὸ αὐτὸ καὶ βασιλεῖσ τοῦ δουλεύειν τῷ Κυρίῳ. ἀπεκρίθη αὐτῷ ἐν ὁδῷ ἰσχύοσ αὐτοῦ. τὴν ὀλιγότητα τῶν ἡμερῶν μου ἀνάγγειλόν μοι. μὴ ἀναγάγῃσ με ἐν ἡμίσει ἡμερῶν μου. ἐν γενεᾷ γενεῶν τὰ ἔτη σου. κατ̓ ἀρχὰσ σύ, Κύριε, τὴν γῆν ἐθεμελίωσασ, καὶ ἔργα τῶν χειρῶν σού εἰσιν οἱ οὐρανοί. αὐτοὶ ἀπολοῦνται, σὺ δὲ διαμένεισ, καὶ πάντεσ ὡσ ἱμάτιον παλαιωθήσονται, καὶ ὡσεὶ περιβόλαιον ἑλίξεισ αὐτοὺσ καὶ ἀλλαγήσονται. σὺ δὲ ὁ αὐτὸσ εἶ, καὶ τὰ ἔτη σου οὐκ ἐκλείψουσιν. οἱ υἱοὶ τῶν δούλων σου κατασκηνώσουσι, καὶ τὸ σπέρμα αὐτῶν εἰσ τὸν αἰῶνα κατευθυνθήσεται. Τῷ Δαυί̈δ. ‐ ΕΥΛΟΓΕΙ, ἡ ψυχή μου, τὸν Κύριον καί, πάντα τὰ ἐντόσ μου, τὸ ὄνομα τὸ ἅγιον αὐτοῦ.

εὐλόγει, ἡ ψυχή μου, τὸν Κύριον καὶ μὴ ἐπιλανθάνου πάσασ τὰσ ἀνταποδόσεισ αὐτοῦ. τὸν εὐιλατεύοντα πάσασ τὰσ ἀνομίασ σου, τὸν ἰώμενον πάσασ τὰσ νόσουσ σου. τὸν λυτρούμενον ἐκ φθορᾶσ τὴν ζωήν σου, τὸν στεφανοῦντά σε ἐν ἐλέει καὶ οἰκτιρμοῖσ. τὸν ἐμπιπλῶντα ἐν ἀγαθοῖσ τὴν ἐπιθυμίαν σου, ἀνακαινισθήσεται ὡσ ἀετοῦ ἡ νεότησ σου. ποιῶν ἐλεημοσύνασ ὁ Κύριοσ καὶ κρῖμα πᾶσι τοῖσ ἀδικουμένοισ. ἐγνώρισε τὰσ ὁδοὺσ αὐτοῦ τῷ Μωυσῇ, τοῖσ υἱοῖσ Ἰσραὴλ τὰ θελήματα αὐτοῦ. οἰκτίρμων καὶ ἐλεήμων ὁ Κύριοσ, μακρόθυμοσ καὶ πολυέλεοσ. οὐκ εἰσ τέλοσ ὀργισθήσεται, οὐδὲ εἰσ τὸν αἰῶνα μηνιεῖ. οὐ κατὰ τὰσ ἀνομίασ ἡμῶν ἐποίησεν ἡμῖν, οὐδὲ κατὰ τὰσ ἁμαρτίασ ἡμῶν ἀνταπέδωκεν ἡμῖν, ὅτι κατὰ τὸ ὕψοσ τοῦ οὐρανοῦ ἀπὸ τῆσ γῆσ ἐκραταίωσε Κύριοσ τὸ ἔλεοσ αὐτοῦ ἐπὶ τοὺσ φοβουμένουσ αὐτόν. καθόσον ἀπέχουσιν ἀνατολαὶ ἀπὸ δυσμῶν, ἐμάκρυνεν ἀφ̓ ἡμῶν τὰσ ἀνομίασ ἡμῶν. καθὼσ οἰκτείρει πατὴρ υἱούσ, ᾠκτείρησε Κύριοσ τοὺσ φοβουμένουσ αὐτόν, ὅτι αὐτὸσ ἔγνω τὸ πλάσμα ἡμῶν, ἐμνήσθη ὅτι χοῦσ ἐσμεν. ἄνθρωποσ, ὡσεὶ χόρτοσ αἱ ἡμέραι αὐτοῦ. ὡσεὶ ἄνθοσ τοῦ ἀγροῦ, οὕτωσ ἐξανθήσει. ὅτι πνεῦμα διῆλθεν ἐν αὐτῷ, καὶ οὐχ ὑπάρξει καὶ οὐκ ἐπιγνώσεται ἔτι τὸν τόπον αὐτοῦ. τὸ δὲ ἔλεοσ τοῦ Κυρίου ἀπὸ τοῦ αἰῶνοσ καὶ ἕωσ τοῦ αἰῶνοσ ἐπὶ τοὺσ φοβουμένουσ αὐτόν, καὶ ἡ δικαιοσύνη αὐτοῦ ἐπὶ υἱοῖσ υἱῶν τοῖσ φυλάσσουσι τὴν διαθήκην αὐτοῦ καὶ μεμνημένοισ τῶν ἐντολῶν αὐτοῦ τοῦ ποιῆσαι αὐτάσ. Κύριοσ ἐν τῷ οὐρανῷ ἡτοίμασε τὸν θρόνον αὐτοῦ, καὶ ἡ βασιλεία αὐτοῦ πάντων δεσπόζει. εὐλογεῖτε τὸν Κύριον, πάντεσ οἱ ἄγγελοι αὐτοῦ, δυνατοὶ ἰσχύϊ ποιοῦντεσ τὸν λόγον αὐτοῦ τοῦ ἀκοῦσαι τῆσ φωνῆσ τῶν λόγων αὐτοῦ. εὐλογεῖτε τὸν Κύριον, πᾶσαι αἱ δυνάμεισ αὐτοῦ, λειτουργοὶ αὐτοῦ ποιοῦντεσ τὸ θέλημα αὐτοῦ. εὐλογεῖτε τὸν Κύριον, πάντα τὰ ἔργα αὐτοῦ, ἐν παντὶ τόπῳ τῆσ δεσποτείασ αὐτοῦ. εὐλόγει, ἡ ψυχή μου, τὸν Κύριον. Τῷ Δαυί̈δ. ‐ ΕΥΛΟΓΕΙ, ἡ ψυχή μου, τὸν Κύριον. Κύριε ὁ Θεόσ μου, ἐμεγαλύνθησ σφόδρα, ἐξομολόγησιν καὶ μεγαλοπρέπειαν ἐνεδύσω

ἀναβαλλόμενοσ φῶσ ὡσ ἱμάτιον, ἐκτείνων τὸν οὐρανὸν ὡσεὶ δέρριν. ὁ στεγάζων ἐν ὕδασι τὰ ὑπερῷα αὐτοῦ, ὁ τιθεὶσ νέφη τὴν ἐπίβασιν αὐτοῦ, ὁ περιπατῶν ἐπὶ πτερύγων ἀνέμων. ὁ ποιῶν τοὺσ ἀγγέλουσ αὐτοῦ πνεύματα καὶ τοὺσ λειτουργοὺσ αὐτοῦ πυρὸσ φλόγα. ὁ θεμελιῶν τὴν γῆν ἐπὶ τὴν ἀσφάλειαν αὐτῆσ, οὐ κλιθήσεται εἰσ τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνοσ. ἄβυσσοσ ὡσ ἱμάτιον τὸ περιβόλαιον αὐτοῦ, ἐπὶ τῶν ὀρέων στήσονται ὕδατα. ἀπὸ ἐπιτιμήσεώσ σου φεύξονται, ἀπὸ φωνῆσ βροντῆσ σου δειλιάσουσιν. ἀναβαίνουσιν ὄρη καὶ καταβαίνουσι πεδία εἰσ τὸν τόπον ὃν ἐθεμελίωσασ αὐτά. ὅριον ἔθου, ὃ οὐ παρελεύσονται, οὐδὲ ἐπιστρέψουσι καλύψαι τὴν γῆν. ὁ ἐξαποστέλλων πηγὰσ ἐν φάραγξιν, ἀνὰ μέσον τῶν ὀρέων διελεύσονται ὕδατα. ποτιοῦσι πάντα τὰ θηρία τοῦ ἀγροῦ, προσδέξονται ὄναγροι εἰσ δίψαν αὐτῶν. ἐπ̓ αὐτὰ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ κατασκηνώσει, ἐκ μέσου τῶν πετρῶν δώσουσι φωνήν. ποτίζων ὄρη ἐκ τῶν ὑπερῴων αὐτοῦ, ἀπὸ καρποῦ τῶν ἔργων σου χορτασθήσεται ἡ γῆ. ὁ ἐξανατέλλων χόρτον τοῖσ κτήνεσι καὶ χλόην τῇ δουλείᾳ τῶν ἀνθρώπων τοῦ ἐξαγαγεῖν ἄρτον ἐκ τῆσ γῆσ. καὶ οἶνοσ εὐφραίνει καρδίαν ἀνθρώπου τοῦ ἱλαρῦναι πρόσωπον ἐν ἐλαίῳ, καὶ ἄρτοσ καρδίαν ἀνθρώπου στηρίζει. χορτασθήσονται τὰ ξύλα τοῦ πεδίου, αἱ κέδροι τοῦ Λιβάνου, ἃσ ἐφύτευσασ. ἐκεῖ στρουθία ἐννοσσεύσουσι, τοῦ ἐρωδιοῦ ἡ οἰκία ἡγεῖται αὐτῶν. ὄρη τὰ ὑψηλὰ ταῖσ ἐλάφοισ, πέτρα καταφυγὴ τοῖσ λαγωοῖσ. ἐποίησε σελήνην εἰσ καιρούσ, ὁ ἥλιοσ ἔγνω τὴν δύσιν αὐτοῦ. ἔθου σκότοσ, καὶ ἐγένετο νύξ. ἐν αὐτῇ διελεύσονται πάντα τὰ θηρία τοῦ δρυμοῦ. σκύμνοι ὠρυόμενοι τοῦ ἁρπάσαι καὶ ζητῆσαι παρὰ τῷ Θεῷ βρῶσιν αὐτοῖσ. ἀνέτειλεν ὁ ἥλιοσ, καὶ συνήχθησαν καὶ εἰσ τὰσ μάνδρασ αὐτῶν κοιτασθήσονται. ἐξελεύσεται ἄνθρωποσ ἐπὶ τὸ ἔργον αὐτοῦ καὶ ἐπὶ τὴν ἐργασίαν αὐτοῦ ἕωσ ἑσπέρασ. ὡσ ἐμεγαλύνθη τὰ ἔργα σου, Κύριε. πάντα ἐν σοφίᾳ ἐποίησασ, ἐπληρώθη ἡ γῆ τῆσ κτίσεώσ σου. αὕτη ἡ θάλασσα ἡ μεγάλη καὶ εὐρύχωροσ, ἐκεῖ ἑρπετά, ὧν οὐκ ἔστιν ἀριθμόσ, ζῷα μικρὰ μετὰ μεγάλων. ἐκεῖ πλοῖα διαπορεύονται, δράκων οὗτοσ, ὃν ἔπλασασ ἐμπαίζειν αὐτῇ. πάντα πρὸσ σὲ προσδοκῶσι, δοῦναι τὴν τροφὴν αὐτῶν εἰσ εὔκαιρον. δόντοσ σου αὐτοῖσ συλλέξουσιν, ἀνοίξαντόσ σου τὴν χεῖρα, τὰ σύμπαντα πλησθήσονται χρηστότητοσ. ἀποστρέψαντοσ δέ σου τὸ πρόσωπον ταραχθήσονται. ἀντανελεῖσ τὸ πνεῦμα αὐτῶν, καὶ ἐκλείψουσι καὶ εἰσ τὸν χοῦν αὐτῶν ἐπιστρέψουσιν. ἐξαποστελεῖσ τὸ πνεῦμά σου, καὶ κτισθήσονται, καὶ ἀνακαινιεῖσ τὸ πρόσωπον τῆσ γῆσ. ἤτω ἡ δόξα Κυρίου εἰσ τοὺσ αἰῶνασ, εὐφρανθήσεται Κύριοσ ἐπὶ τοῖσ ἔργοισ αὐτοῦ. ὁ ἐπιβλέπων ἐπὶ τὴν γῆν καὶ ποιῶν αὐτὴν τρέμειν, ὁ ἁπτόμενοσ τῶν ὀρέων καὶ καπνίζονται. ᾄσω τῷ Κυρίῳ ἐν τῇ ζωῇ μου, ψαλῶ τῷ Θεῷ μου ἕωσ ὑπάρχω. ἡδυνθείη αὐτῷ ἡ διαλογή μου, ἐγὼ δὲ εὐφρανθήσομαι ἐπὶ τῷ Κυρίῳ. ἐκλείποιεν ἁμαρτωλοὶ ἀπὸ τῆσ γῆσ καὶ ἄνομοι, ὥστε μὴ ὑπάρχειν αὐτούσ. εὐλόγει, ἡ ψυχή μου, τὸν Κύριον. Ἀλληλούϊα. ‐ ΕΞΟΜΟΛΟΓΕΙΣΘΕ τῷ Κυρίῳ καὶ ἐπικαλεῖσθε τὸ ὄνομα αὐτοῦ, ἀπαγγείλατε ἐν τοῖσ ἔθνεσι τὰ ἔργα αὐτοῦ.

ᾄσατε αὐτῷ καὶ ψάλατε αὐτῷ, διηγήσασθε πάντα τὰ θαυμάσια αὐτοῦ. ἐπαινεῖσθε ἐν τῷ ὀνόματι τῷ ἁγίῳ αὐτοῦ. εὐφρανθήτω καρδία ζητούντων τὸν Κύριον. ζητήσατε τὸν Κύριον καὶ κραταιώθητε, ζητήσατε τὸ πρόσωπον αὐτοῦ διαπαντόσ. μνήσθητε τῶν θαυμασίων αὐτοῦ, ὧν ἐποίησε, τὰ τέρατα αὐτοῦ καὶ τὰ κρίματα τοῦ στόματοσ αὐτοῦ, σπέρμα Ἁβραὰμ δοῦλοι αὐτοῦ, υἱοὶ Ἰακὼβ ἐκλεκτοὶ αὐτοῦ. αὐτὸσ Κύριοσ ὁ Θεὸσ ἡμῶν, ἐν πάσῃ τῇ γῇ τὰ κρίματα αὐτοῦ. ἐμνήσθη εἰσ τὸν αἰῶνα διαθήκησ αὐτοῦ, λόγου, οὗ ἐνετείλατο εἰσ χιλίασ γενεάσ, ὃν διέθετο τῷ Ἁβραάμ, καὶ τοῦ ὅρκου αὐτοῦ τῷ Ἰσαὰκ καὶ ἔστησεν αὐτὸν τῷ Ἰακὼβ εἰσ πρόσταγμα καὶ τῷ Ἰσραὴλ εἰσ διαθήκην αἰώνιον λέγων. σοὶ δώσω τὴν γῆν Χαναὰν σχοίνισμα κληρονομίασ ὑμῶν. ἐν τῷ εἶναι αὐτοὺσ ἀριθμῷ βραχεῖσ, ὀλιγοστοὺσ καὶ παροίκουσ ἐν αὐτῇ καὶ διῆλθον ἐξ ἔθνουσ εἰσ ἔθνοσ, καὶ ἐκ βασιλείασ εἰσ λαὸν ἕτερον. οὐκ ἀφῆκεν ἄνθρωπον ἀδικῆσαι αὐτοὺσ καὶ ἤλεγξεν ὑπὲρ αὐτῶν βασιλεῖσ. μὴ ἅπτεσθε τῶν χριστῶν μου καὶ ἐν τοῖσ προφήταισ μου μὴ πονηρεύεσθε. καὶ ἐκάλεσε λιμὸν ἐπὶ τὴν γῆν, πᾶν στήριγμα ἄρτου συνέτριψεν. ἀπέστειλεν ἔμπροσθεν αὐτῶν ἄνθρωπον, εἰσ δοῦλον ἐπράθη Ἰωσήφ. ἐταπείνωσαν ἐν πέδαισ τοὺσ πόδασ αὐτοῦ, σίδηρον διῆλθεν ἡ ψυχὴ αὐτοῦ μέχρι τοῦ ἐλθεῖν τὸν λόγον αὐτοῦ, τὸ λόγιον τοῦ Κυρίου ἐπύρωσεν αὐτόν. ἀπέστειλε βασιλεὺσ καὶ ἔλυσεν αὐτόν, ἄρχων λαοῦ, καὶ ἀφῆκεν αὐτόν. κατέστησεν αὐτὸν κύριον τοῦ οἴκου αὐτοῦ καὶ ἄρχοντα πάσησ τῆσ κτήσεωσ αὐτοῦ τοῦ παιδεῦσαι τοὺσ ἄρχοντασ αὐτοῦ ὡσ ἑαυτὸν καὶ τοὺσ πρεσβυτέρουσ αὐτοῦ σοφίσαι. καὶ εἰσῆλθεν Ἰσραὴλ εἰσ Αἴγυπτον, καὶ Ἰακὼβ παρῴκησεν ἐν γῇ Χάμ. καὶ ηὔξησε τὸν λαὸν αὐτοῦ σφόδρα καὶ ἐκραταίωσεν αὐτὸν ὑπὲρ τοὺσ ἐχθροὺσ αὐτοῦ. μετέστρεψε τὴν καρδίαν αὐτοῦ τοῦ μισῆσαι τὸν λαὸν αὐτοῦ, τοῦ δολιοῦσθαι ἐν τοῖσ δούλοισ αὐτοῦ. ἐξαπέστειλε Μωϋσῆν τὸν δοῦλον αὐτοῦ, Ἀαρών, ὃν ἐξελέξατο ἑαυτῷ. ἔθετο ἐν αὐτοῖσ τοὺσ λόγουσ τῶν σημείων αὐτοῦ καὶ τῶν τεράτων αὐτοῦ ἐν γῇ Χάμ. ἐξαπέστειλε σκότοσ καὶ ἐσκότασεν, ὅτι παρεπίκραναν τοὺσ λόγουσ αὐτοῦ. μετέστρεψε τὰ ὕδατα αὐτῶν εἰσ αἷμα, καὶ ἀπέκτεινε τοὺσ ἰχθύασ αὐτῶν. ἐξῆρψεν ἡ γῆ αὐτῶν βατράχουσ ἐν τοῖσ ταμιείοισ τῶν βασιλέων αὐτῶν. εἶπε, καὶ ἦλθε κυνόμυια καὶ σκνῖπεσ ἐν πᾶσι τοῖσ ὁρίοισ αὐτῶν. ἔθετο τὰσ βροχὰσ αὐτῶν χάλαζαν, πῦρ καταφλέγον ἐν τῇ γῇ αὐτῶν, καὶ ἐπάταξε τὰσ ἀμπέλουσ αὐτῶν καὶ τὰσ συκᾶσ αὐτῶν καὶ συνέτριψε πᾶν ξύλον ὁρίου αὐτῶν. εἶπε καὶ ἦλθεν ἀκρίσ, καὶ βροῦχοσ, οὗ οὐκ ἦν ἀριθμόσ, καὶ κατέφαγε πάντα τὸν χόρτον ἐν τῇ γῇ αὐτῶν, καὶ κατέφαγε τὸν καρπὸν τῆσ γῆσ αὐτῶν. καὶ ἐπάταξε πᾶν πρωτότοκον ἐν τῇ γῇ αὐτῶν, ἀπαρχὴν παντὸσ πόνου αὐτῶν. καὶ ἐξήγαγεν αὐτοὺσ ἐν ἀργυρίῳ καὶ χρυσίῳ, καὶ οὐκ ἦν ἐν ταῖσ φυλαῖσ αὐτῶν ὁ ἀσθενῶν. εὐφράνθη Αἴγυπτοσ ἐν τῇ ἐξόδῳ αὐτῶν, ὅτι ἐπέπεσεν ὁ φόβοσ αὐτῶν ἐπ̓ αὐτούσ. διεπέτασε νεφέλην εἰσ σκέπην αὐτοῖσ καὶ πῦρ τοῦ φωτίσαι αὐτοῖσ τὴν νύκτα. ᾔτησαν, καὶ ἦλθεν ὀρτυγομήτρα, καὶ ἄρτον οὐρανοῦ ἐνέπλησεν αὐτούσ. διέρρηξε πέτραν, καὶ ἐρρύησαν ὕδατα, ἐπορεύθησαν ἐν ἀνύδροισ ποταμοί. ὅτι ἐμνήσθη τοῦ λόγου τοῦ ἁγίου αὐτοῦ τοῦ πρὸσ Ἁβραὰμ τὸν δοῦλον αὐτοῦ καὶ ἐξήγαγε τὸν λαὸν αὐτοῦ ἐν ἀγαλλιάσει καὶ τοὺσ ἐκλεκτοὺσ αὐτοῦ ἐν εὐφροσύνῃ. καὶ ἔδωκεν αὐτοῖσ χώρασ ἐθνῶν, καὶ πόνουσ λαῶν κατεκληρονόμησαν, ὅπωσ ἂν φυλάξωσι τὰ δικαιώματα αὐτοῦ, καὶ τὸν νόμον αὐτοῦ ἐκζητήσωσιν. Ἀλληλούϊα. ‐ ΕΞΟΜΟΛΟΓΕΙΣΘΕ τῷ Κυρίῳ, ὅτι χρηστόσ, ὅτι εἰσ τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεοσ αὐτοῦ.

τίσ λαλήσει τὰσ δυναστείασ τοῦ Κυρίου, ἀκουστὰσ ποιήσει πάσασ τὰσ αἰνέσεισ αὐτοῦ̣ μακάριοι οἱ φυλάσσοντεσ κρίσιν καὶ ποιοῦντεσ δικαιοσύνην ἐν παντὶ καιρῷ. μνήσθητι ἡμῶν, Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ τοῦ λαοῦ σου, ἐπίσκεψαι ἡμᾶσ ἐν τῷ σωτηρίῳ σου τοῦ ἰδεῖν ἐν τῇ χρηστότητι τῶν ἐκλεκτῶν σου, τοῦ εὐφρανθῆναι ἐν τῇ εὐφροσύνῃ τοῦ ἔθνουσ σου, τοῦ ἐπαινεῖσθαι μετὰ τῆσ κληρονομίασ σου. ἡμάρτομεν μετὰ τῶν πατέρων ἡμῶν, ἠνομήσαμεν, ἠδικήσαμεν. οἱ πατέρεσ ἡμῶν ἐν Αἰγύπτῳ οὐ συνῆκαν τὰ θαυμάσιά σου καὶ οὐκ ἐμνήσθησαν τοῦ πλήθουσ τοῦ ἐλέουσ σου καὶ παρεπίκραναν ἀναβαίνοντεσ ἐν τῇ ἐρυθρᾷ θαλάσσῃ. καὶ ἔσωσεν αὐτοὺσ ἕνεκεν τοῦ ὀνόματοσ αὐτοῦ τοῦ γνωρίσαι τὴν δυναστείαν αὐτοῦ. καὶ ἐπετίμησε τῇ ἐρυθρᾷ θαλάσσῃ, καὶ ἐξηράνθη, καὶ ὡδήγησεν αὐτοὺσ ἐν ἀβύσσῳ ὡσ ἐν ἐρήμῳ. καὶ ἔσωσεν αὐτοὺσ ἐκ χειρὸσ μισοῦντοσ καὶ ἐλυτρώσατο αὐτοὺσ ἐκ χειρὸσ ἐχθρῶν. ἐκάλυψεν ὕδωρ τοὺσ θλίβοντασ αὐτούσ, εἷσ ἐξ αὐτῶν οὐχ ὑπελείφθη. καὶ ἐπίστευσαν τοῖσ λόγοισ αὐτοῦ καὶ ᾖσαν τὴν αἴνεσιν αὐτοῦ. ἐτάχυναν, ἐπελάθοντο τῶν ἔργων αὐτοῦ, οὐχ ὑπέμειναν τὴν βουλὴν αὐτοῦ. καὶ ἐπεθύμησαν ἐπιθυμίαν ἐν τῇ ἐρήμῳ καὶ ἐπείρασαν τὸν Θεὸν ἐν ἀνύδρῳ. καὶ ἔδωκεν αὐτοῖσ τὸ αἴτημα αὐτῶν, καὶ ἐξαπέστειλε πλησμονὴν εἰσ τὰσ ψυχὰσ αὐτῶν. καὶ παρώργισαν Μωυσῆν ἐν τῇ παρεμβολῇ, τὸν Ἀαρὼν τὸν ἅγιον Κυρίου. ἠνοίχθη ἡ γῆ καὶ κατέπιε Δαθὰν καὶ ἐκάλυψεν ἐπὶ τὴν συναγωγὴν Ἀβειρών. καὶ ἐξεκαύθη πῦρ ἐν τῇ συναγωγῇ αὐτῶν, φλὸξ κατέφλεξεν ἁμαρτωλούσ. καὶ ἐποίησαν μόσχον ἐν Χωρὴβ καὶ προσεκύνησαν τῷ γλυπτῷ. καὶ ἠλλάξαντο τὴν δόξαν αὐτῶν ἐν ὁμοιώματι μόσχου ἐσθίοντοσ χόρτον. καὶ ἐπελάθοντο τοῦ Θεοῦ τοῦ σῴζοντοσ αὐτούσ, τοῦ ποιήσαντοσ μεγάλα ἐν Αἰγύπτῳ, θαυμαστὰ ἐν γῇ Χάμ, φοβερὰ ἐπὶ θαλάσσησ ἐρυθρᾶσ. καὶ εἶπε τοῦ ἐξολοθρεῦσαι αὐτούσ, εἰ μὴ Μωυσῆσ ὁ ἐκλεκτὸσ αὐτοῦ ἔστη ἐν τῇ θραύσει ἐνώπιον αὐτοῦ τοῦ ἀποστρέψαι τὸν θυμὸν αὐτοῦ τοῦ μὴ ἐξολοθρεῦσαι αὐτούσ. καὶ ἐξουδένωσαν γῆν ἐπιθυμητήν, οὐκ ἐπίστευσαν τῷ λόγῳ αὐτοῦ. καὶ ἐγόγγυσαν ἐν τοῖσ σκηνώμασιν αὐτῶν, οὐκ εἰσήκουσαν τῆσ φωνῆσ Κυρίου. καὶ ἐπῆρε τὴν χεῖρα αὐτοῦ ἐπ̓ αὐτοὺσ τοῦ καταβαλεῖν αὐτοὺσ ἐν τῇ ἐρήμῳ καὶ τοῦ καταβαλεῖν τὸ σπέρμα αὐτῶν ἐν τοῖσ ἔθνεσι καὶ διασκορπίσαι αὐτοὺσ ἐν ταῖσ χώραισ. καὶ ἐτελέσθησαν τῷ Βεελφεγὼρ καὶ ἔφαγον θυσίασ νεκρῶν. καὶ παρώξυναν αὐτὸν ἐν τοῖσ ἐπιτηδεύμασιν αὐτῶν, καὶ ἐπληθύνθη ἐν αὐτοῖσ ἡ πτῶσισ. καὶ ἔστη Φινεὲσ καὶ ἐξιλάσατο, καὶ ἐκόπασεν ἡ θραῦσισ. καὶ ἐλογίσθη αὐτῷ εἰσ δικαιοσύνην εἰσ γενεὰν καὶ γενεὰν ἕωσ τοῦ αἰῶνοσ. καὶ παρώργισαν αὐτὸν ἐπὶ ὕδατοσ ἀντιλογίασ καὶ ἐκακώθη Μωυσῆσ δἰ αὐτούσ, ὅτι παρεπίκραναν τὸ πνεῦμα αὐτοῦ, καὶ διέστειλεν ἐν τοῖσ χείλεσιν αὐτοῦ. οὐκ ἐξωλόθρευσαν τὰ ἔθνη, ἃ εἶπε Κύριοσ αὐτοῖσ, καὶ ἐμίγησαν ἐν τοῖσ ἔθνεσι καὶ ἔμαθον τὰ ἔργα αὐτῶν. καὶ ἐδούλευσαν τοῖσ γλυπτοῖσ αὐτῶν, καὶ ἐγενήθη αὐτοῖσ εἰσ σκάνδαλον. καὶ ἔθυσαν τοὺσ υἱοὺσ αὐτῶν καὶ τὰσ θυγατέρασ αὐτῶν τοῖσ δαιμονίοις καὶ ἐξέχεαν αἷμα ἀθῷον, αἷμα υἱῶν αὐτῶν καὶ θυγατέρων, ὧν ἔθυσαν τοῖσ γλυπτοῖσ Χαναὰν καὶ ἐφονοκτονήθη ἡ γῆ ἐν τοῖσ αἵμασι καὶ ἐμιάνθη ἐν τοῖσ ἔργοισ αὐτῶν, καὶ ἐπόρνευσαν ἐν τοῖσ ἐπιτηδεύμασιν αὐτῶν. καὶ ὠργίσθη θυμῷ Κύριοσ ἐπὶ τὸν λαὸν αὐτοῦ καὶ ἐβδελύξατο τὴν κληρονομίαν αὐτοῦ. καὶ παρέδωκεν αὐτοὺσ εἰσ χεῖρασ ἐχθρῶν, καὶ ἐκυρίευσαν αὐτῶν οἱ μισοῦντεσ αὐτούσ. καὶ ἔθλιψαν αὐτοὺσ οἱ ἐχθροὶ αὐτῶν, καὶ ἐταπεινώθησαν ὑπὸ τὰσ χεῖρασ αὐτῶν. πλεονάκισ ἐρρύσατο αὐτούσ, αὐτοὶ δὲ παρεπίκραναν αὐτὸν ἐν τῇ βουλῇ αὐτῶν καὶ ἐταπεινώθησαν ἐν ταῖσ ἀνομίαισ αὐτῶν. καὶ εἶδε Κύριοσ ἐν τῷ θλίβεσθαι αὐτούσ, ἐν τῷ αὐτὸν εἰσακοῦσαι τῆσ δεήσεωσ αὐτῶν. καὶ ἐμνήσθη τῆσ διαθήκησ αὐτοῦ καὶ μετεμελήθη κατὰ τὸ πλῆθοσ τοῦ ἐλέουσ αὐτοῦ καὶ ἔδωκεν αὐτοὺσ εἰσ οἰκτιρμοὺσ ἐναντίον πάντων τῶν αἰχμαλωτευσάντων αὐτούσ. σῶσον ἡμᾶσ, Κύριε ὁ Θεὸσ ἡμῶν, καὶ ἐπισυνάγαγε ἡμᾶσ ἐκ τῶν ἐθνῶν τοῦ ἐξομολογήσασθαι τῷ ὀνόματί σου τῷ ἁγίῳ, τοῦ ἐγκαυχᾶσθαι ἐν τῇ αἰνέσει σου. εὐλογητὸσ Κύριοσ ὁ Θεὸσ Ἰσραὴλ ἀπὸ τοῦ αἰῶνοσ καὶ ἕωσ τοῦ αἰῶνοσ. καὶ ἐρεῖ πᾶσ ὁ λαόσ. γένοιτο γένοιτο. Ἀλληλούϊα. ‐ ΕΞΟΜΟΛΟΓΕΙΣΘΕ τῷ Κυρίῳ, ὅτι χρηστόσ, ὅτι εἰσ τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεοσ αὐτοῦ.

εἰπάτωσαν οἱ λελυτρωμένοι ὑπὸ Κυρίου, οὓσ ἐλυτρώσατο ἐκ χειρὸσ ἐχθροῦ. ἐκ τῶν χωρῶν συνήγαγεν αὐτούσ, ἀπὸ ἀνατολῶν καὶ δυσμῶν καὶ βοῤῥᾶ καὶ θαλάσσησ. ἐπλανήθησαν ἐν τῇ ἐρήμῳ ἐν γῇ ἀνύδρῳ, ὁδὸν πόλεωσ κατοικητηρίου οὐχ εὗρον, πεινῶντεσ καὶ διψῶντεσ, ἡ ψυχὴ αὐτῶν ἐν αὐτοῖσ ἐξέλιπε. καὶ ἐκέκραξαν πρὸσ Κύριον ἐν τῷ θλίβεσθαι αὐτούσ, καὶ ἐκ τῶν ἀναγκῶν αὐτῶν ἐῤῥύσατο αὐτοὺς καὶ ὡδήγησεν αὐτοὺσ εἰσ ὁδὸν εὐθεῖαν τοῦ πορευθῆναι εἰσ πόλιν κατοικητηρίου. ἐξομολογησάσθωσαν τῷ Κυρίῳ τὰ ἐλέη αὐτοῦ καὶ τὰ θαυμάσια αὐτοῦ τοῖσ υἱοῖσ τῶν ἀνθρώπων, ὅτι ἐχόρτασε ψυχὴν κενὴν καὶ πεινῶσαν ἐνέπλησεν ἀγαθῶν. καθημένουσ ἐν σκότει καὶ σκιᾷ θανάτου, πεπεδημένουσ ἐν πτωχείᾳ καὶ σιδήρῳ, ὅτι παρεπίκραναν τὰ λόγια τοῦ Θεοῦ, καὶ τὴν βουλὴν τοῦ Ὑψίστου παρώξυναν, καὶ ἐταπεινώθη ἐν κόποισ ἡ καρδία αὐτῶν, ἠσθένησαν, καὶ οὐκ ἦν ὁ βοηθῶν. καὶ ἐκέκραξαν πρὸσ Κύριον ἐν τῷ θλίβεσθαι αὐτούσ, καὶ ἐκ τῶν ἀναγκῶν αὐτῶν ἔσωσεν αὐτοὺς καὶ ἐξήγαγεν αὐτοὺσ ἐκ σκότουσ καὶ σκιᾶσ θανάτου καὶ τοὺσ δεσμοὺσ αὐτῶν διέρρηξεν. ἐξομολογησάσθωσαν τῷ Κυρίῳ τὰ ἐλέη αὐτοῦ καὶ τὰ θαυμάσια αὐτοῦ τοῖσ υἱοῖσ τῶν ἀνθρώπων, ὅτι συνέτριψε πύλασ χαλκᾶσ καὶ μοχλοὺσ σιδηροῦσ συνέθλασεν. ἀντελάβετο αὐτῶν ἐξ ὁδοῦ ἀνομίασ αὐτῶν, διὰ γὰρ τὰσ ἀνομίασ αὐτῶν ἐταπεινώθησαν. πᾶν βρῶμα ἐβδελύξατο ἡ ψυχὴ αὐτῶν, καὶ ἤγγισαν ἕωσ τῶν πυλῶν τοῦ θανάτου. καὶ ἐκέκραξαν πρὸσ Κύριον ἐν τῷ θλίβεσθαι αὐτούσ, καὶ ἐκ τῶν ἀναγκῶν αὐτῶν ἔσωσεν αὐτούσ, ἀπέστειλε τὸν λόγον αὐτοῦ καὶ ἰάσατο αὐτοὺσ καὶ ἐρρύσατο αὐτοὺσ ἐκ τῶν διαφθορῶν αὐτῶν. ἐξομολογησάσθωσαν τῷ Κυρίῳ τὰ ἐλέη αὐτοῦ καὶ τὰ θαυμάσια αὐτοῦ τοῖσ υἱοῖσ τῶν ἀνθρώπων καὶ θυσάτωσαν αὐτῷ θυσίαν αἰνέσεωσ καὶ ἐξαγγειλάτωσαν τὰ ἔργα αὐτοῦ ἐν ἀγαλλιάσει. οἱ καταβαίνοντεσ εἰσ θάλασσαν ἐν πλοίοισ, ποιοῦντεσ ἐργασίαν ἐν ὕδασι πολλοῖσ, αὐτοὶ εἶδον τὰ ἔργα Κυρίου καὶ τὰ θαυμάσια αὐτοῦ ἐν τῷ βυθῷ. εἶπε, καὶ ἔστη πνεῦμα καταιγίδοσ, καὶ ὑψώθη τὰ κύματα αὐτῆσ. ἀναβαίνουσιν ἕωσ τῶν οὐρανῶν καὶ καταβαίνουσιν ἕωσ τῶν ἀβύσσων, ἡ ψυχὴ αὐτῶν ἐν κακοῖσ ἐτήκετο. ἐταράχθησαν, ἐσαλεύθησαν ὡσ ὁ μεθύων, καὶ πᾶσα ἡ σοφία αὐτῶν κατεπόθη. καὶ ἐκέκραξαν πρὸσ Κύριον ἐν τῷ θλίβεσθαι αὐτούσ, καὶ ἐκ τῶν ἀναγκῶν αὐτῶν ἐξήγαγεν αὐτοὺς καὶ ἐπέταξε τῇ καταιγίδι, καὶ ἔστη εἰσ αὔραν, καὶ ἐσίγησαν τὰ κύματα αὐτῆσ. καὶ εὐφράνθησαν, ὅτι ἡσύχασαν, καὶ ὡδήγησεν αὐτοὺσ ἐπὶ λιμένα θελήματοσ αὐτοῦ. ἐξομολογησάσθωσαν τῷ Κυρίῳ τὰ ἐλέη αὐτοῦ καὶ τὰ θαυμάσια αὐτοῦ τοῖσ υἱοῖσ τῶν ἀνθρώπων. ὑψωσάτωσαν αὐτὸν ἐν ἐκκλησίᾳ λαοῦ καὶ ἐν καθέδρᾳ πρεσβυτέρων αἰνεσάτωσαν αὐτόν. ἔθετο ποταμοὺσ εἰσ ἔρημον καὶ διεξόδουσ ὑδάτων εἰσ δίψαν, γῆν καρποφόρον εἰσ ἅλμην ἀπὸ κακίασ τῶν κατοικούντων ἐν αὐτῇ. ἔθετο ἔρημον εἰσ λίμνασ ὑδάτων καὶ γῆν ἄνυδρον εἰσ διεξόδουσ ὑδάτων. καὶ κατῴκισεν ἐκεῖ πεινῶντασ, καὶ συνεστήσαντο πόλεισ κατοικεσίας καὶ ἔσπειραν ἀγροὺσ καὶ ἐφύτευσαν ἀμπελῶνασ καὶ ἐποίησαν καρπὸν γεννήματοσ, καὶ εὐλόγησεν αὐτούσ, καὶ ἐπληθύνθησαν σφόδρα, καὶ τὰ κτήνη αὐτῶν οὐκ ἐσμίκρυνε. καὶ ὠλιγώθησαν καὶ ἐκακώθησαν ἀπὸ θλίψεωσ κακῶν καὶ ὀδύνησ. ἐξεχύθη ἐξουδένωσισ ἐπ̓ ἄρχοντασ αὐτῶν, καὶ ἐπλάνησεν αὐτοὺσ ἐν ἀβάτῳ καὶ οὐχ ὁδῷ. καὶ ἐβοήθησε πένητι ἐκ πτωχείασ καὶ ἔθετο ὡσ πρόβατα πατριάσ. ὄψονται εὐθεῖσ καὶ εὐφρανθήσονται, καὶ πᾶσα ἀνομία ἐμφράξει τὸ στόμα αὐτῆσ. τίσ σοφὸσ καὶ φυλάξει ταῦτα καὶ συνήσει τὰ ἐλέη τοῦ Κυρίου̣ ᾨδὴ ψαλμοῦ τῷ Δαυί̈δ. ‐

ΕΤΟΙΜΗ ἡ καρδία μου, ὁ Θεόσ, ἑτοίμη ἡ καρδία μου, ᾄσομαι καὶ ψαλῶ ἐν τῇ δόξῃ μου. ἐξεγέρθητι, ψαλτήριον καὶ κιθάρα. ἐξεγερθήσομαι ὄρθρου. ἐξομολογήσομαί σοι ἐν λαοῖσ, Κύριε, ψαλῶ σοι ἐν ἔθνεσιν, ὅτι μέγα ἐπάνω τῶν οὐρανῶν τὸ ἔλεόσ σου καὶ ἕωσ τῶν νεφελῶν ἡ ἀλήθειά σου. ὑψώθητι ἐπὶ τοὺσ οὐρανούσ, ὁ Θεόσ, καὶ ἐπὶ πᾶσαν τὴν γῆν ἡ δόξα σου. ὅπωσ ἂν ρυσθῶσιν οἱ ἀγαπητοί σου, σῶσον τῇ δεξιᾷ σου καὶ ἐπάκουσόν μου. ὁ Θεὸσ ἐλάλησεν ἐν τῷ ἁγίῳ αὐτοῦ. ὑψωθήσομαι καὶ διαμεριῶ Σίκιμα, καὶ τὴν κοιλάδα τῶν σκηνῶν διαμετρήσω. ἐμόσ ἐστι Γαλαάδ, καὶ ἐμόσ ἐστι Μανασσῆσ, καὶ Ἐφραὶμ ἀντίληψισ τῆσ κεφαλῆσ μου, Ἰούδασ βασιλεύσ μου, Μωὰβ λέβησ τῆσ ἐλπίδοσ μου, ἐπὶ τὴν Ἰδουμαίαν ἐπιβαλῶ τὸ ὑπόδημά μου, ἐμοὶ ἀλλόφυλοι ὑπετάγησαν. τίσ ἀπάξει με εἰσ πόλιν περιοχῆσ̣ ἢ τίσ ὁδηγήσει με ἕωσ τῆσ Ἰδουμαίασ̣ οὐχὶ σύ, ὁ Θεόσ, ὁ ἀπωσάμενοσ ἡμᾶσ̣ καὶ οὐκ ἐξελεύσῃ, ὁ Θεόσ, ἐν ταῖσ δυνάμεσιν ἡμῶν̣ δὸσ ἡμῖν βοήθειαν ἐκ θλίψεωσ, καὶ ματαία σωτηρία ἀνθρώπου. ἐν τῷ Θεῷ ποιήσωμεν δύναμιν, καὶ αὐτὸσ ἐξουδενώσει τοὺσ ἐχθροὺσ ἡμῶν. Εἰσ τὸ τέλοσ. ψαλμὸσ τῷ Δαυί̈δ. ‐ Ο Θεόσ, τὴν αἴνεσίν μου μὴ παρασιωπήσῃσ,

ὅτι στόμα ἁμαρτωλοῦ καὶ στόμα δολίου ἐπ̓ ἐμὲ ἠνοίχθη, ἐλάλησαν κατ̓ ἐμοῦ γλώσσῃ δολίᾳ καὶ λόγοισ μίσουσ ἐκύκλωσάν με καὶ ἐπολέμησάν με δωρεάν. ἀντὶ τοῦ ἀγαπᾶν με ἐνδιέβαλλόν με, ἐγὼ δὲ προσηυχόμην. καὶ ἔθεντο κατ̓ ἐμοῦ κακὰ ἀντὶ ἀγαθῶν καὶ μῖσοσ ἀντὶ τῆσ ἀγαπήσεώσ μου. κατάστησον ἐπ̓ αὐτὸν ἁμαρτωλόν, καὶ διάβολοσ στήτω ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ. ἐν τῷ κρίνεσθαι αὐτὸν ἐξέλθοι καταδεδικασμένοσ, καὶ ἡ προσευχὴ αὐτοῦ γενέσθω εἰσ ἁμαρτίαν. γενηθήτωσαν αἱ ἡμέραι αὐτοῦ ὀλίγαι, καὶ τὴν ἐπισκοπὴν αὐτοῦ λάβοι ἕτεροσ. γενηθήτωσαν οἱ υἱοὶ αὐτοῦ ὀρφανοὶ καὶ ἡ γυνὴ αὐτοῦ χήρα. σαλευόμενοι μεταναστήτωσαν οἱ υἱοὶ αὐτοῦ καὶ ἐπαιτησάτωσαν, ἐκβληθήτωσαν ἐκ τῶν οἰκοπέδων αὐτῶν. ἐξερευνησάτω δανειστὴσ πάντα, ὅσα ὑπάρχει αὐτῷ, καὶ διαρπασάτωσαν ἀλλότριοι τοὺσ πόνουσ αὐτοῦ. μὴ ὑπαρξάτω αὐτῷ ἀντιλήπτωρ, μηδὲ γενηθήτω οἰκτίρμων τοῖσ ὀρφανοῖσ αὐτοῦ. γενηθήτω τὰ τέκνα αὐτοῦ εἰσ ἐξολόθρευσιν, ἐν γενεᾷ μιᾷ ἐξαλειφθείη τὸ ὄνομα αὐτοῦ. ἀναμνησθείη ἡ ἀνομία τῶν πατέρων αὐτοῦ ἔναντι Κυρίου, καὶ ἡ ἁμαρτία τῆσ μητρὸσ αὐτοῦ μὴ ἐξαλειφθείη. γενηθήτωσαν ἐναντίον Κυρίου διαπαντόσ, καὶ ἐξολοθρευθείη ἐκ γῆσ τὸ μνημόσυνον αὐτῶν, ἀνθ̓ ὧν οὐκ ἐμνήσθη ποιῆσαι ἔλεοσ καὶ κατεδίωξεν ἄνθρωπον πένητα καὶ πτωχὸν καὶ κατανενυγμένον τῇ καρδίᾳ τοῦ θανατῶσαι. καὶ ἠγάπησε κατάραν, καὶ ἥξει αὐτῷ. καὶ οὐκ ἠθέλησεν εὐλογίαν, καὶ μακρυνθήσεται ἀπ̓ αὐτοῦ. καὶ ἐνεδύσατο κατάραν ὡσ ἱμάτιον, καὶ εἰσῆλθεν ὡσεὶ ὕδωρ εἰσ τὰ ἔγκατα αὐτοῦ καὶ ὡσεὶ ἔλαιον ἐν τοῖσ ὀστέοισ αὐτοῦ. γενηθήτω αὐτῷ ὡσ ἱμάτιον, ὃ περιβάλλεται, καὶ ὡσεὶ ζώνη, ἣν διαπαντὸσ περιζώννυται. τοῦτο τὸ ἔργον τῶν ἐνδιαβαλλόντων με παρὰ Κυρίου καὶ τῶν λαλούντων πονηρὰ κατὰ τῆσ ψυχῆσ μου. καὶ σύ, Κύριε Κύριε, ποίησον μετ̓ ἐμοῦ ἕνεκεν τοῦ ὀνόματόσ σου, ὅτι χρηστὸν τὸ ἔλεόσ σου. ρῦσαί με, ὅτι πτωχὸσ καὶ πένησ εἰμὶ ἐγώ, καὶ ἡ καρδία μου τετάρακται ἐντόσ μου. ὡσεὶ σκιὰ ἐν τῷ ἐκκλῖναι αὐτὴν ἀντανῃρέθην, ἐξετινάχθην ὡσεὶ ἀκρίδεσ. τὰ γόνατά μου ἠσθένησαν ἀπὸ νηστείασ, καὶ ἡ σάρξ μου ἠλλοιώθη δἰ ἔλαιον. κἀγὼ ἐγενήθην ὄνειδοσ αὐτοῖσ. εἴδοσάν με, ἐσάλευσαν κεφαλὰσ αὐτῶν. βοήθησόν μοι, Κύριε ὁ Θεόσ μου, καὶ σῶσόν με κατὰ τὸ ἔλεόσ σου. καὶ γνώτωσαν ὅτι ἡ χείρ σου αὕτη καὶ σύ, Κύριε, ἐποίησασ αὐτήν. καταράσονται αὐτοί, καὶ σὺ εὐλογήσεισ. οἱ ἐπανιστάμενοί μοι αἰσχυνθήτωσαν, ὁ δὲ δοῦλόσ σου εὐφρανθήσεται. ἐνδυσάσθωσαν οἱ ἐνδιαβάλλοντέσ με ἐντροπὴν καὶ περιβαλέσθωσαν ὡσ διπλοί̈δα αἰσχύνην αὐτῶν. ἐξομολογήσομαι τῷ Κυρίῳ σφόδρα ἐν τῷ στόματί μου καὶ ἐν μέσῳ πολλῶν αἰνέσω αὐτόν, ὅτι παρέστη ἐκ δεξιῶν πένητοσ τοῦ σῶσαι ἐκ τῶν καταδιωκόντων τὴν ψυχήν μου. Ψαλμὸσ τῷ Δαυί̈δ. ‐ ΕΙΠΕΝ ὁ Κύριοσ τῷ Κυρίῳ μου. κάθου ἐκ δεξιῶν μου, ἕωσ ἂν θῶ τοὺσ ἐχθρούσ σου ὑποπόδιον τῶν ποδῶν σου.

ράβδον δυνάμεωσ ἐξαποστελεῖ σοι Κύριοσ ἐκ Σιών, καὶ κατακυρίευε ἐν μέσῳ τῶν ἐχθρῶν σου. μετὰ σοῦ ἡ ἀρχὴ ἐν ἡμέρᾳ τῆσ δυνάμεώσ σου ἐν ταῖσ λαμπρότησι τῶν ἁγίων σου. ἐκ γαστρὸσ πρὸ ἑωσφόρου ἐγέννησά σε. ὤμοσε Κύριοσ καὶ οὐ μεταμεληθήσεται. σὺ ἱερεὺσ εἰσ τὸν αἰῶνα κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδέκ. Κύριοσ ἐκ δεξιῶν σου συνέθλασεν ἐν ἡμέρᾳ ὀργῆσ αὐτοῦ βασιλεῖσ. κρινεῖ ἐν τοῖσ ἔθνεσι, πληρώσει πτώματα, συνθλάσει κεφαλὰσ ἐπὶ γῆσ πολλῶν. ἐκ χειμάρρου ἐν ὁδῷ πίεται. διὰ τοῦτο ὑψώσει κεφαλήν. Ἀλληλούϊα. ‐ ̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΜΑΙ σοι, Κύριε, ἐν ὅλῃ καρδίᾳ μου ἐν βουλῇ εὐθέων καὶ συναγωγῇ.

μεγάλα τὰ ἔργα Κυρίου, ἐξεζητημένα εἰσ πάντα τὰ θελήματα αὐτοῦ. ἐξομολόγησισ καὶ μεγαλοπρέπεια τὸ ἔργον αὐτοῦ, καὶ ἡ δικαιοσύνη αὐτοῦ μένει εἰσ τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνοσ. μνείαν ἐποιήσατο τῶν θαυμασίων αὐτοῦ, ἐλεήμων καὶ οἰκτίρμων ὁ Κύριοσ. τροφὴν ἔδωκε τοῖσ φοβουμένοισ αὐτόν, μνησθήσεται εἰσ τὸν αἰῶνα διαθήκησ αὐτοῦ. ἰσχὺν ἔργων αὐτοῦ ἀνήγγειλε τῷ λαῷ αὐτοῦ τοῦ δοῦναι αὐτοῖσ κληρονομίαν ἐθνῶν. ἔργα χειρῶν αὐτοῦ ἀλήθεια καὶ κρίσισ. πισταὶ πᾶσαι αἱ ἐντολαὶ αὐτοῦ, ἐστηριγμέναι εἰσ τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνοσ, πεποιημέναι ἐν ἀληθείᾳ καὶ εὐθύτητι. λύτρωσιν ἀπέστειλε τῷ λαῷ αὐτοῦ, ἐνετείλατο εἰσ τὸν αἰῶνα διαθήκην αὐτοῦ. ἅγιον καὶ φοβερὸν τὸ ὄνομα αὐτοῦ. ἀρχὴ σοφίασ φόβοσ Κυρίου, σύνεσισ δὲ ἀγαθὴ πᾶσι τοῖσ ποιοῦσιν αὐτήν. ἡ αἴνεσισ αὐτοῦ μένει εἰσ τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνοσ. Ἀλληλούϊα. ‐ ΜΑΚΑΡΙΟΣ ἀνὴρ ὁ φοβούμενοσ τὸν Κύριον, ἐν ταῖσ ἐντολαῖσ αὐτοῦ θελήσει σφόδρα.

δυνατὸν ἐν τῇ γῇ ἔσται τὸ σπέρμα αὐτοῦ, γενεὰ εὐθέων εὐλογηθήσεται. δόξα καὶ πλοῦτοσ ἐν τῷ οἴκῳ αὐτοῦ, καὶ ἡ δικαιοσύνη αὐτοῦ μένει εἰσ τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνοσ. ἐξανέτειλεν ἐν σκότει φῶσ τοῖσ εὐθέσιν ἐλεήμων καὶ οἰκτίρμων καὶ δίκαιοσ. χρηστὸσ ἀνὴρ ὁ οἰκτείρων καὶ κιχρῶν. οἰκονομήσει τοὺσ λόγουσ αὐτοῦ ἐν κρίσει, ὅτι εἰσ τὸν αἰῶνα οὐ σαλευθήσεται, εἰσ μνημόσυνον αἰώνιον ἔσται δίκαιοσ. ἀπὸ ἀκοῆσ πονηρᾶσ οὐ φοβηθήσεται. ἑτοίμη ἡ καρδία αὐτοῦ ἐλπίζειν ἐπὶ Κύριον. ἐστήρικται ἡ καρδία αὐτοῦ, οὐ μὴ φοβηθῇ, ἕωσ οὗ ἐπίδῃ ἐπὶ τοὺσ ἐχθροὺσ αὐτοῦ. ἐσκόρπισεν, ἔδωκε τοῖσ πένησιν. ἡ δικαιοσύνη αὐτοῦ μένει εἰσ τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνοσ, τὸ κέρασ αὐτοῦ ὑψωθήσεται ἐν δόξῃ. ἁμαρτωλὸσ ὄψεται καὶ ὀργισθήσεται, τοὺσ ὀδόντασ αὐτοῦ βρύξει καὶ τακήσεται. ἐπιθυμία ἁμαρτωλοῦ ἀπολεῖται. Ἀλληλούϊα. ‐ ΑΙΝΕΙΤΕ, παῖδεσ, Κύριον, αἰνεῖτε τὸ ὄνομα Κυρίου.

εἴη τὸ ὄνομα Κυρίου εὐλογημένον ἀπὸ τοῦ νῦν καὶ ἕωσ τοῦ αἰῶνοσ. ἀπὸ ἀνατολῶν ἡλίου μέχρι δυσμῶν αἰνετὸν τὸ ὄνομα Κυρίου. ὑψηλὸσ ἐπὶ πάντα τὰ ἔθνη ὁ Κύριοσ, ἐπὶ τοὺσ οὐρανοὺσ ἡ δόξα αὐτοῦ. τίσ ὡσ Κύριοσ ὁ Θεὸσ ἡμῶν̣ ὁ ἐν ὑψηλοῖσ κατοικῶν καὶ τὰ ταπεινὰ ἐφορῶν ἐν τῷ οὐρανῷ καὶ ἐν τῇ γῇ, ὁ ἐγείρων ἀπὸ γῆσ πτωχὸν καὶ ἀπὸ κοπρίασ ἀνυψῶν πένητα τοῦ καθίσαι αὐτὸν μετὰ ἀρχόντων, μετὰ ἀρχόντων λαοῦ αὐτοῦ. ὁ κατοικίζων στεῖραν ἐν οἴκῳ, μητέρα ἐπὶ τέκνοισ εὐφραινομένην. Ἀλληλούϊα. ‐ ΕΝ ΕΞΟΔῼ Ἰσραὴλ ἐξ Αἰγύπτου, οἴκου Ἰακὼβ ἐκ λαοῦ βαρβάρου,

ἐγενήθη Ἰουδαία ἁγίασμα αὐτοῦ, Ἰσραὴλ ἐξουσία αὐτοῦ. ἡ θάλασσα εἶδε καὶ ἔφυγεν, ὁ Ἰορδάνησ ἐστράφη εἰσ τὰ ὀπίσω. τὰ ὄρη ἐσκίρτησαν ὡσεὶ κριοὶ καὶ οἱ βουνοὶ ὡσ ἀρνία προβάτων. τί σοί ἐστι, θάλασσα, ὅτι ἔφυγεσ, καὶ σύ, Ἰορδάνη, ὅτι ἐστράφησ εἰσ τὰ ὀπίσω̣ τὰ ὄρη, ὅτι ἐσκιρτήσατε ὡσεὶ κριοί, καὶ οἱ βουνοὶ ὡσ ἀρνία προβάτων̣ ἀπὸ προσώπου Κυρίου ἐσαλεύθη ἡ γῆ, ἀπὸ προσώπου τοῦ Θεοῦ Ἰακὼβ τοῦ στρέψαντοσ τὴν πέτραν εἰσ λίμνασ ὑδάτων καὶ τὴν ἀκρότομον εἰσ πηγὰσ ὑδάτων. μὴ ἡμῖν, Κύριε, μὴ ἡμῖν, ἀλλ̓ ἢ τῷ ὀνόματί σου δὸσ δόξαν, ἐπὶ τῷ ἐλέει σου καὶ τῇ ἀληθείᾳ σου, μήποτε εἴπωσι τὰ ἔθνη. ποῦ ἐστιν ὁ Θεὸσ αὐτῶν̣ ὁ δὲ Θεὸσ ἡμῶν ἐν τῷ οὐρανῷ καὶ ἐν τῇ γῇ πάντα, ὅσα ἠθέλησεν, ἐποίησε. τὰ εἴδωλα τῶν ἐθνῶν, ἀργύριον καὶ χρυσίον, ἔργα χειρῶν ἀνθρώπων. στόμα ἔχουσι, καὶ οὐ λαλήσουσιν, ὀφθαλμοὺσ ἔχουσι, καὶ οὐκ ὄψονται, ὦτα ἔχουσι, καὶ οὐκ ἀκούσονται, ρῖνασ ἔχουσι, καὶ οὐκ ὀσφρανθήσονται, χεῖρασ ἔχουσι, καὶ οὐ ψηλαφήσουσι, πόδασ ἔχουσι καὶ οὐ περιπατήσουσιν, οὐ φωνήσουσιν ἐν τῷ λάρυγγι αὐτῶν. ὅμοιοι αὐτοῖσ γένοιντο οἱ ποιοῦντεσ αὐτὰ καὶ πάντεσ οἱ πεποιθότεσ ἐπ̓ αὐτοῖσ. οἶκοσ Ἰσραὴλ ἤλπισεν ἐπὶ Κύριον. βοηθὸσ καὶ ὑπερασπιστὴσ αὐτῶν ἐστιν. οἶκοσ Ἀαρὼν ἤλπισεν ἐπὶ Κύριον. βοηθὸσ καὶ ὑπερασπιστὴσ αὐτῶν ἐστιν. οἱ φοβούμενοι τὸν Κύριον ἤλπισαν ἐπὶ Κύριον. βοηθὸσ καὶ ὑπερασπιστὴσ αὐτῶν ἐστιν. Κύριοσ μνησθεὶσ ἡμῶν εὐλόγησεν ἡμᾶσ, εὐλόγησε τὸν οἶκον Ἰσραήλ, εὐλόγησε τὸν οἶκον Ἀαρών, εὐλόγησε τοὺσ φοβουμένουσ τὸν Κύριον, τοὺσ μικροὺσ μετὰ τῶν μεγάλων. προσθείη Κύριοσ ἐφ̓ ὑμᾶσ, ἐφ̓ ὑμᾶσ καὶ ἐπὶ τοὺσ υἱοὺσ ὑμῶν. εὐλογημένοι ὑμεῖσ τῷ Κυρίῳ τῷ ποιήσαντι τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν. ὁ οὐρανὸσ τοῦ οὐρανοῦ τῷ Κυρίῳ, τὴν δὲ γῆν ἔδωκε τοῖσ υἱοῖσ τῶν ἀνθρώπων. οὐχ οἱ νεκροὶ αἰνέσουσί σε, Κύριε, οὐδὲ πάντεσ οἱ καταβαίνοντεσ εἰσ ᾅδου, ἀλλ̓ ἡμεῖσ οἱ ζῶντεσ εὐλογήσομεν τὸν Κύριον, ἀπὸ τοῦ νῦν, καὶ ἕωσ τοῦ αἰῶνοσ. Ἀλληλούϊα. ‐ ΗΓΑΠΗΣΑ, ὅτι εἰσακούσεται Κύριοσ τῆσ φωνῆσ τῆσ δεήσεώσ μου,

ὅτι ἔκλινε τὸ οὖσ αὐτοῦ ἐμοί, καὶ ἐν ταῖσ ἡμέραισ μου ἐπικαλέσομαι. περιέσχον με ὠδῖνεσ θανάτου, κίνδυνοι ᾅδου εὕροσάν με. θλῖψιν καὶ ὀδύνην εὗρον, καὶ τὸ ὄνομα Κυρίου ἐπεκαλεσάμην. ὦ Κύριε, ρῦσαι τὴν ψυχήν μου. ἐλεήμων ὁ Κύριοσ καὶ δίκαιοσ, καὶ ὁ Θεὸσ ἡμῶν ἐλεεῖ. φυλάσσων τὰ νήπια ὁ Κύριοσ. ἐταπεινώθην, καὶ ἔσωσέ με. ἐπίστρεψον, ψυχή μου, εἰσ τὴν ἀνάπαυσίν σου, ὅτι Κύριοσ εὐηργέτησέ σε, ὅτι ἐξείλετο τὴν ψυχήν μου ἐκ θανάτου, τοὺσ ὀφθαλμούσ μου ἀπὸ δακρύων καὶ τοὺσ πόδασ μου ἀπὸ ὀλισθήματοσ. εὐαρεστήσω ἐνώπιον Κυρίου, ἐν χώρᾳ ζώντων. Ἀλληλούϊα. ‐ ΕΠΙΣΤΕΥΣΑ, διὸ ἐλάλησα. ἐγὼ δὲ ἐταπεινώθην σφόδρα.

ἐγὼ δὲ εἶπα ἐν τῇ ἐκστάσει μου. πᾶσ ἄνθρωποσ ψεύστησ. τί ἀνταποδώσω τῷ Κυρίῳ περὶ πάντων, ὧν ἀνταπέδωκέ μοι̣ ποτήριον σωτηρίου λήψομαι καὶ τὸ ὄνομα Κυρίου ἐπικαλέσομαι. τὰσ εὐχάσ μου τῷ Κυρίῳ ἀποδώσω ἐναντίον παντὸσ τοῦ λαοῦ αὐτοῦ. τίμιοσ ἐναντίον Κυρίου ὁ θάνατοσ τῶν ὁσίων αὐτοῦ. ὦ Κύριε, ἐγὼ δοῦλοσ σόσ, ἐγὼ δοῦλοσ σὸσ καὶ υἱὸσ τῆσ παιδίσκησ σου. διέρρηξασ τοὺσ δεσμούσ μου, σοὶ θύσω θυσίαν αἰνέσεωσ καὶ ἐν ὀνόματι Κυρίου ἐπικαλέσομαι. τὰσ εὐχάσ μου τῷ Κυρίῳ ἀποδώσω ἐναντίον παντὸσ τοῦ λαοῦ αὐτοῦ, ἐν αὐλαῖσ οἴκου Κυρίου ἐν μέσῳ σου, Ἱερουσαλήμ. Ἀλληλούϊα. ‐ ΑΙΝΕΙΤΕ τὸν Κύριον, πάντα τὰ ἔθνη, ἐπαινέσατε αὐτόν, πάντεσ οἱ λαοί,

ὅτι ἐκραταιώθη τὸ ἔλεοσ αὐτοῦ ἐφ̓ ἡμᾶσ, καὶ ἡ ἀλήθεια τοῦ Κυρίου μένει εἰσ τὸν αἰῶνα. Ἀλληλούϊα. ‐ ΕΞΟΜΟΛΟΓΕΙΣΘΕ τῷ Κυρίῳ, ὅτι ἀγαθόσ, ὅτι εἰσ τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεοσ αὐτοῦ.

εἰπάτω δὴ οἶκοσ Ἰσραὴλ ὅτι ἀγαθόσ, ὅτι εἰσ τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεοσ αὐτοῦ. εἰπάτω δὴ οἶκοσ Ἀαρὼν ὅτι ἀγαθόσ, ὅτι εἰσ τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεοσ αὐτοῦ. εἰπάτωσαν δὴ πάντεσ οἱ φοβούμενοι τὸν Κύριον ὅτι ἀγαθόσ, ὅτι εἰσ τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεοσ αὐτοῦ. ἐκ θλίψεωσ ἐπεκαλεσάμην τὸν Κύριον, καὶ ἐπήκουσέ μου εἰσ πλατυσμόν. Κύριοσ ἐμοὶ βοηθόσ, καὶ οὐ φοβηθήσομαι τί ποιήσει μοι ἄνθρωποσ. Κύριοσ ἐμοὶ βοηθόσ, κἀγὼ ἐπόψομαι τοὺσ ἐχθρούσ μου. ἀγαθὸν πεποιθέναι ἐπὶ Κύριον ἢ πεποιθέναι ἐπ̓ ἄνθρωπον. ἀγαθὸν ἐλπίζειν ἐπὶ Κύριον ἢ ἐλπίζειν ἐπ̓ ἄρχουσι. πάντα τὰ ἔθνη ἐκύκλωσάν με, καὶ τῷ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούσ. κυκλώσαντεσ ἐκύκλωσάν με, καὶ τῷ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούσ. ἐκύκλωσάν με ὡσεὶ μέλισσαι κηρίον καὶ ἐξεκαύθησαν ὡσ πῦρ ἐν ἀκάνθαισ, καὶ τῷ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούσ. ὠσθεὶσ ἀνετράπην τοῦ πεσεῖν, καὶ ὁ Κύριοσ ἀντελάβετό μου. ἰσχύσ μου καὶ ὕμνησίσ μου ὁ Κύριοσ καὶ ἐγένετό μοι εἰσ σωτηρίαν. φωνὴ ἀγαλλιάσεωσ καὶ σωτηρίασ ἐν σκηναῖσ δικαίων. δεξιὰ Κυρίου ἐποίησε δύναμιν, δεξιὰ Κυρίου ὕψωσέ με, δεξιὰ Κυρίου ἐποίησε δύναμιν. οὐκ ἀποθανοῦμαι, ἀλλὰ ζήσομαι καὶ διηγήσομαι τὰ ἔργα Κυρίου. παιδεύων ἐπαίδευσέ με ὁ Κύριοσ καὶ τῷ θανάτῳ οὐ παρέδωκέ με. ἀνοίξατέ μοι πύλασ δικαιοσύνησ. εἰσελθὼν ἐν αὐταῖσ ἐξομολογήσομαι τῷ Κυρίῳ. αὕτη ἡ πύλη τοῦ Κυρίου, δίκαιοι εἰσελεύσονται ἐν αὐτῇ. ἐξομολογήσομαί σοι, ὅτι ἐπήκουσάσ μου καὶ ἐγένου μοι εἰσ σωτηρίαν. λίθον, ὃν ἀπεδοκίμασαν οἱ οἰκοδομοῦντεσ, οὗτοσ ἐγενήθη εἰσ κεφαλὴν γωνίασ. παρὰ Κυρίου ἐγένετο αὕτη καὶ ἔστι θαυμαστὴ ἐν ὀφθαλμοῖσ ἡμῶν. αὕτη ἡ ἡμέρα, ἣν ἐποίησεν ὁ Κύριοσ. ἀγαλλιασώμεθα καὶ εὐφρανθῶμεν ἐν αὐτῇ. ὦ Κύριε, σῶσον δή, ὦ Κύριε, εὐόδωσον δή. εὐλογημένοσ ὁ ἐρχόμενοσ ἐν ὀνόματι Κυρίου. εὐλογήκαμεν ὑμᾶσ ἐξ οἴκου Κυρίου. Θεὸσ Κύριοσ καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν. συστήσασθε ἑορτὴν ἐν τοῖσ πυκάζουσιν ἕωσ τῶν κεράτων τοῦ θυσιαστηρίου. Θεόσ μου εἶ σύ, καὶ ἐξομολογήσομαί σοι. Θεόσ μου εἶ σύ, καὶ ὑψώσω σε. ἐξομολογήσομαί σοι, ὅτι ἐπήκουσάσ μου καὶ ἐγένου μοι εἰσ σωτηρίαν. ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, ὅτι ἀγαθόσ, ὅτι εἰσ τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεοσ αὐτοῦ. Ἀλληλούϊα. ‐ ΜΑΚΑΡΙΟΙ οἱ ἄμωμοι ἐν ὁδῷ οἱ πορευόμενοι ἐν νόμῳ Κυρίου.

μακάριοι οἱ ἐξερευνῶντεσ τὰ μαρτύρια αὐτοῦ. ἐν ὅλῃ καρδίᾳ ἐκζητήσουσιν αὐτόν. οὐ γὰρ οἱ ἐργαζόμενοι τὴν ἀνομίαν ἐν ταῖσ ὁδοῖσ αὐτοῦ ἐπορεύθησαν. σὺ ἐνετείλω τὰσ ἐντολάσ σου τοῦ φυλάξασθαι σφόδρα. ὄφελον κατευθυνθείησαν αἱ ὁδοί μου τοῦ φυλάξασθαι τὰ δικαιώματά σου. τότε οὐ μὴ αἰσχυνθῶ ἐν τῷ με ἐπιβλέπειν ἐπὶ πάσασ τὰσ ἐντολάσ σου. ἐξομολογήσομαί σοι ἐν εὐθύτητι καρδίασ ἐν τῷ μεμαθηκέναι με τὰ κρίματα τῆσ δικαιοσύνησ σου. τὰ δικαιώματά σου φυλάξω. μή με ἐγκαταλίπῃσ ἕωσ σφόδρα. ‐ Ἐν τίνι κατορθώσει νεώτεροσ τὴν ὁδὸν αὐτοῦ̣ ἐν τῷ φυλάξασθαι τοὺσ λόγουσ σου. ἐν ὅλῃ καρδίᾳ μου ἐξεζήτησά σε. μὴ ἀπώσῃ με ἀπὸ τῶν ἐντολῶν σου. ἐν τῇ καρδίᾳ μου ἔκρυψα τὰ λόγιά σου, ὅπωσ ἂν μὴ ἁμάρτω σοι. εὐλογητὸσ εἶ, Κύριε. δίδαξόν με τὰ δικαιώματά σου. ἐν τοῖσ χείλεσί μου ἐξήγγειλα πάντα τὰ κρίματα τοῦ στόματόσ σου. ἐν τῇ ὁδῷ τῶν μαρτυρίων σου ἐτέρφθην ὡσ ἐπὶ παντὶ πλούτῳ. ἐν ταῖσ ἐντολαῖσ σου ἀδολεσχήσω καὶ κατανοήσω τὰσ ὁδούσ σου. ἐν τοῖσ δικαιώμασί σου μελετήσω, οὐκ ἐπιλήσομαι τῶν λόγων σου. ‐ Ἀνταπόδοσ τῷ δούλῳ σου. ζήσομαι καὶ φυλάξω τοὺσ λόγουσ σου. ἀποκάλυψον τοὺσ ὀφθαλμούσ μου, καὶ κατανοήσω τὰ θαυμάσια ἐκ τοῦ νόμου σου. πάροικοσ ἐγώ εἰμι ἐν τῇ γῇ. μὴ ἀποκρύψῃσ ἀπ̓ ἐμοῦ τὰσ ἐντολάσ σου. ἐπεπόθησεν ἡ ψυχή μου τοῦ ἐπιθυμῆσαι τὰ κρίματά σου ἐν παντὶ καιρῷ. ἐπετίμησασ ὑπερηφάνοισ. ἐπικατάρατοι οἱ ἐκκλίνοντεσ ἀπὸ τῶν ἐντολῶν σου. περίελε ἀπ̓ ἐμοῦ ὄνειδοσ καὶ ἐξουδένωσιν, ὅτι τὰ μαρτύριά σου ἐξεζήτησα. καὶ γὰρ ἐκάθισαν ἄρχοντεσ καὶ κατ̓ ἐμοῦ κατελάλουν, ὁ δὲ δοῦλόσ σου ἠδολέσχει ἐν τοῖσ δικαιώμασί σου. καὶ γὰρ τὰ μαρτύριά σου μελέτη μού ἐστι, καὶ αἱ συμβουλίαι μου τὰ δικαιώματά σου. ‐ Ἐκολλήθη τῷ ἐδάφει ἡ ψυχή μου. ζῆσόν με κατὰ τὸν λόγον σου. τὰσ ὁδούσ μου ἐξήγγειλα, καὶ ἐπήκουσάσ μου. δίδαξόν με τὰ δικαιώματά σου. ὁδὸν δικαιωμάτων σου συνέτισόν με, καὶ ἀδολεσχήσω ἐν τοῖσ θαυμασίοισ σου. ἐνύσταξεν ἡ ψυχή μου ἀπὸ ἀκηδίασ. βεβαίωσόν με ἐν τοῖσ λόγοισ σου. ὁδὸν ἀδικίασ ἀπόστησον ἀπ̓ ἐμοῦ καὶ τῷ νόμῳ σου ἐλέησόν με. ὁδὸν ἀληθείασ ᾑρετισάμην καὶ τὰ κρίματά σου οὐκ ἐπελαθόμην. ἐκολλήθην τοῖσ μαρτυρίοισ σου, Κύριε. μή με καταισχύνῃσ. ὁδὸν ἐντολῶν σου ἔδραμον, ὅταν ἐπλάτυνασ τὴν καρδίαν μου. ‐ Νομοθέτησόν με, Κύριε, τὴν ὁδὸν τῶν δικαιωμάτων σου, καὶ ἐκζητήσω αὐτὴν διαπαντόσ. συνέτισόν με, καὶ ἐξερευνήσω τὸν νόμον σου καὶ φυλάξω αὐτὸν ἐν ὅλῃ καρδίᾳ μου. ὁδήγησόν με ἐν τῇ τρίβῳ τῶν ἐντολῶν σου, ὅτι αὐτὴν ἠθέλησα. κλῖνον τὴν καρδίαν μου εἰσ τὰ μαρτύριά σου καὶ μὴ εἰσ πλεονεξίαν. ἀπόστρεψον τοὺσ ὀφθαλμούσ μου τοῦ μὴ ἰδεῖν ματαιότητα, ἐν τῇ ὁδῷ σου ζῆσόν με. στῆσον τῷ δούλῳ σου τὸ λόγιόν σου εἰσ τὸν φόβον σου. περίελε τὸν ὀνειδισμόν μου, ὃν ὑπώπτευσα. ὅτι τὰ κρίματά σου χρηστά. ἰδοὺ ἐπεθύμησα τὰσ ἐντολάσ σου. ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου ζῆσόν με. ‐ Καὶ ἔλθοι ἐπ̓ ἐμὲ τὸ ἔλεόσ σου, Κύριε, τὸ σωτήριόν σου κατὰ τὸν λόγον σου. καὶ ἀποκριθήσομαι τοῖσ ὀνειδίζουσί μοι λόγον, ὅτι ἤλπισα ἐπὶ τοῖσ λόγοισ σου. καὶ μὴ περιέλῃσ ἐκ τοῦ στόματόσ μου λόγον ἀληθείασ ἕωσ σφόδρα, ὅτι ἐπὶ τοῖσ κρίμασί σου ἐπήλπισα. καὶ φυλάξω τὸν νόμον σου διαπαντόσ, εἰσ τὸν αἰῶνα καὶ εἰσ τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνοσ. καὶ ἐπορευόμην ἐν πλατυσμῷ, ὅτι τὰσ ἐντολάσ σου ἐξεζήτησα. καὶ ἐλάλουν ἐν τοῖσ μαρτυρίοισ σου ἐναντίον βασιλέων καὶ οὐκ ᾐσχυνόμην. καὶ ἐμελέτων ἐν ταῖσ ἐντολαῖσ σου, ἃσ ἠγάπησα σφόδρα. καὶ ἦρα τὰσ χεῖράσ μου πρὸσ τὰσ ἐντολάσ σου ἃσ ἠγάπησα, καὶ ἠδολέσχουν ἐν τοῖσ δικαιώμασί σου. ‐ Μνήσθητι τῶν λόγων σου τῷ δούλῳ σου, ὧν ἐπήλπισάσ με. αὕτη με παρεκάλεσεν ἐν τῇ ταπεινώσει μου, ὅτι τὸ λόγιόν σου ἔζησέ με. ὑπερήφανοι παρηνόμουν ἕωσ σφόδρα, ἀπὸ δὲ τοῦ νόμου σου οὐκ ἐξέκλινα. ἐμνήσθην τῶν κριμάτων σου ἀπ̓ αἰῶνοσ, Κύριε, καὶ παρεκλήθην. ἀθυμία κατέσχε με ἀπὸ ἁμαρτωλῶν τῶν ἐγκαταλιμπανόντων τὸν νόμον σου. ψαλτὰ ἦσάν μοι τὰ δικαιώματά σου ἐν τόπῳ παροικίασ μου. ἐμνήσθην ἐν νυκτὶ τοῦ ὀνόματόσ σου, Κύριε, καὶ ἐφύλαξα τὸν νόμον σου. αὕτη ἐγενήθη μοι, ὅτι τὰ δικαιώματά σου ἐξεζήτησα. ‐ Μερίσ μου εἶ, Κύριε, εἶπα τοῦ φυλάξασθαι τὸν νόμον σου. ἐδεήθην τοῦ προσώπου σου ἐν ὅλῃ καρδίᾳ μου. ἐλέησόν με κατὰ τὸ λόγιόν σου. διελογισάμην τὰσ ὁδούσ σου καὶ ἐπέστρεψα τοὺσ πόδασ μου εἰσ τὰ μαρτύριά σου. ἡτοιμάσθην καὶ οὐκ ἐταράχθην τοῦ φυλάξασθαι τὰσ ἐντολάσ σου. σχοινία ἁμαρτωλῶν περιεπλάκησάν μοι, καὶ τοῦ νόμου σου οὐκ ἐπελαθόμην. μεσονύκτιον ἐξηγειρόμην τοῦ ἐξομολογεῖσθαί σοι ἐπὶ τὰ κρίματα τῆσ δικαιοσύνησ σου. μέτοχοσ ἐγώ εἰμι πάντων τῶν φοβουμένων σε καὶ τῶν φυλασσόντων τὰσ ἐντολάσ σου. τοῦ ἐλέουσ σου, Κύριε, πλήρησ ἡ γῆ. τὰ δικαιώματά σου δίδαξόν με. ‐ Χρηστότητα ἐποίησασ μετὰ τοῦ δούλου σου, Κύριε, κατὰ τὸν λόγον σου. χρηστότητα καὶ παιδείαν καὶ γνῶσιν δίδαξόν με, ὅτι ταῖσ ἐντολαῖσ σου ἐπίστευσα. πρὸ τοῦ με ταπεινωθῆναι ἐγὼ ἐπλημμέλησα, διὰ τοῦτο τὸ λόγιόν σου ἐφύλαξα. χρηστὸσ εἶ σύ, Κύριε, καὶ ἐν τῇ χρηστότητί σου δίδαξόν με τὰ δικαιώματά σου. ἐπληθύνθη ἐπ̓ ἐμὲ ἀδικία ὑπερηφάνων, ἐγὼ δὲ ἐν ὅλῃ καρδίᾳ μου ἐξερευνήσω τὰσ ἐντολάσ σου. ἐτυρώθη ὡσ γάλα ἡ καρδία αὐτῶν, ἐγὼ δὲ τὸν νόμον σου ἐμελέτησα. ἀγαθόν μοι ὅτι ἐταπείνωσάσ με, ὅπωσ ἂν μάθω τὰ δικαιώματά σου. ἀγαθόσ μοι ὁ νόμοσ τοῦ στόματόσ σου ὑπὲρ χιλιάδασ χρυσίου καὶ ἀργυρίου. ‐ Αἱ χεῖρέσ σου ἐποίησάν με καὶ ἔπλασάν με. συνέτισόν με καὶ μαθήσομαι τὰσ ἐντολάσ σου. οἱ φοβούμενοί σε ὄψονταί με καὶ εὐφρανθήσονται, ὅτι εἰσ τοὺσ λόγουσ σου ἐπήλπισα. ἔγνων, Κύριε, ὅτι δικαιοσύνη τὰ κρίματά σου, καὶ ἀληθείᾳ ἐταπείνωσάσ με. γενηθήτω δὴ τὸ ἔλεόσ σου τοῦ παρακαλέσαι με κατὰ τὸ λόγιόν σου τῷ δούλῳ σου. ἐλθέτωσάν μοι οἱ οἰκτιρμοί σου, καὶ ζήσομαι, ὅτι ὁ νόμοσ σου μελέτη μού ἐστιν. αἰσχυνθήτωσαν ὑπερήφανοι, ὅτι ἀδίκωσ ἠνόμησαν εἰσ ἐμέ. ἐγὼ δὲ ἀδολεσχήσω ἐν ταῖσ ἐντολαῖσ σου. ἐπιστρεψάτωσάν με οἱ φοβούμενοί σε καὶ οἱ γινώσκοντεσ τὰ μαρτύριά σου. γενηθήτω ἡ καρδία μου ἄμωμοσ ἐν τοῖσ δικαιώμασί σου, ὅπωσ ἂν μὴ αἰσχυνθῶ. ‐ Ἐκλείπει εἰσ τὸ σωτήριόν σου ἡ ψυχή μου, εἰσ τοὺσ λόγουσ σου ἐπήλπισα. ἐξέλιπον οἱ ὀφθαλμοί μου εἰσ τὸ λόγιόν σου λέγοντεσ. πότε παρακαλέσεισ με̣ ὅτι ἐγενήθην ὡσ ἀσκὸσ ἐν πάχνῃ. τὰ δικαιώματά σου οὐκ ἐπελαθόμην. πόσαι εἰσὶν αἱ ἡμέραι τοῦ δούλου σου̣ πότε ποιήσεισ μοι ἐκ τῶν καταδιωκόντων με κρίσιν̣ διηγήσαντό μοι παράνομοι ἀδολεσχίασ, ἀλλ̓ οὐχ ὡσ ὁ νόμοσ σου, Κύριε. πᾶσαι αἱ ἐντολαί σου ἀλήθεια. ἀδίκωσ κατεδίωξάν με, βοήθησόν μοι. παρὰ βραχὺ συνετέλεσάν με ἐν τῇ γῇ, ἐγὼ δὲ οὐκ ἐγκατέλιπον τὰσ ἐντολάσ σου. κατὰ τὸ ἔλεόσ σου ζῆσόν με, καὶ φυλάξω τὰ μαρτύρια τοῦ στόματόσ σου. ‐ Εἰσ τὸν αἰῶνα, Κύριε, ὁ λόγοσ σου διαμένει ἐν τῷ οὐρανῷ. εἰσ γενεὰν καὶ γενεὰν ἡ ἀλήθειά σου. ἐθεμελίωσασ τὴν γῆν καὶ διαμένει. τῇ διατάξει σου διαμένει ἡμέρα, ὅτι τὰ σύμπαντα δοῦλα σά. εἰ μὴ ὅτι ὁ νόμοσ σου μελέτη μού ἐστι, τότε ἂν ἀπωλόμην ἐν τῇ ταπεινώσει μου. εἰσ τὸν αἰῶνα οὐ μὴ ἐπιλάθωμαι τῶν δικαιωμάτων σου, ὅτι ἐν αὐτοῖσ ἔζησάσ με. σόσ εἰμι ἐγώ, σῶσόν με, ὅτι τὰ δικαιώματά σου ἐξεζήτησα. ἐμὲ ὑπέμειναν ἁμαρτωλοὶ τοῦ ἀπολέσαι με. τὰ μαρτύριά σου συνῆκα. πάσησ συντελείασ εἶδον πέρασ. πλατεῖα ἡ ἐντολή σου σφόδρα. ‐ Ὡσ ἠγάπησα τὸν νόμον σου, Κύριε. ὅλην τὴν ἡμέραν μελέτη μού ἐστιν. ὑπὲρ τοὺσ ἐχθρούσ μου ἐσόφισάσ με τὴν ἐντολήν σου, ὅτι εἰσ τὸν αἰῶνα ἐμή ἐστιν. ὑπὲρ πάντασ τοὺσ διδάσκοντάσ με συνῆκα, ὅτι τὰ μαρτύριά σου μελέτη μού ἐστιν. ὑπὲρ πρεσβυτέρουσ συνῆκα, ὅτι τὰσ ἐντολάσ σου ἐξεζήτησα. ἐκ πάσησ ὁδοῦ πονηρᾶσ ἐκώλυσα τοὺσ πόδασ μου, ὅπωσ ἂν φυλάξω τοὺσ λόγουσ σου. ἀπὸ τῶν κριμάτων σου οὐκ ἐξέκλινα, ὅτι σὺ ἐνομοθέτησάσ με. ὡσ γλυκέα τῷ λάρυγγί μου τὰ λόγιά σου, ὑπὲρ μέλι τῷ στόματί μου. ἀπὸ τῶν ἐντολῶν σου συνῆκα. διὰ τοῦτο ἐμίσησα πᾶσαν ὁδὸν ἀδικίασ. ‐ Λύχνοσ τοῖσ ποσί μου ὁ νόμοσ σου καὶ φῶσ ταῖσ τρίβοισ μου. ὤμοσα καὶ ἔστησα τοῦ φυλάξασθαι τὰ κρίματα τῆσ δικαιοσύνησ σου. ἐταπεινώθην ἕωσ σφόδρα. Κύριε, ζῆσόν με κατὰ τὸν λόγον σου. τὰ ἑκούσια τοῦ στόματόσ μου εὐδόκησον δή, Κύριε, καὶ τὰ κρίματά σου δίδαξόν με. ἡ ψυχή μου ἐν ταῖσ χερσί σου διαπαντόσ, καὶ τοῦ νόμου σου οὐκ ἐπελαθόμην. ἔθεντο ἁμαρτωλοὶ παγίδα μοι, καὶ ἐκ τῶν ἐντολῶν σου οὐκ ἐπλανήθην. ἐκληρονόμησα τὰ μαρτύριά σου εἰσ τὸν αἰῶνα, ὅτι ἀγαλλίαμα τῆσ καρδίασ μού εἰσιν. ἔκλινα τὴν καρδίαν μου τοῦ ποιῆσαι τὰ δικαιώματά σου εἰσ τὸν αἰῶνα δἰ ἀντάμειψιν. ‐ Παρανόμουσ ἐμίσησα, τὸν δὲ νόμον σου ἠγάπησα. βοηθόσ μου, καὶ ἀντιλήπτωρ μου εἶ σύ. εἰσ τοὺσ λόγουσ σου ἐπήλπισα. ἐκκλίνατε ἀπ̓ ἐμοῦ, πονηρευόμενοι, καὶ ἐξερευνήσω τὰσ ἐντολὰσ τοῦ Θεοῦ μου. ἀντιλαβοῦ μου κατὰ τὸ λόγιόν σου, καὶ ζῆσόν με, καὶ μὴ καταισχύνῃσ με ἀπὸ τῆσ προσδοκίασ μου. βοήθησόν μοι, καὶ σωθήσομαι καὶ μελετήσω ἐν τοῖσ δικαιώμασί σου διαπαντόσ. ἐξουδένωσασ πάντασ τοὺσ ἀποστατοῦντασ ἀπὸ τῶν δικαιωμάτων σου, ὅτι ἄδικον τὸ ἐνθύμημα αὐτῶν. παραβαίνοντασ ἐλογισάμην πάντασ τοὺσ ἁμαρτωλοὺσ τῆσ γῆσ. διὰ τοῦτο ἠγάπησα τὰ μαρτύριά σου. καθήλωσον ἐκ τοῦ φόβου σου τὰσ σάρκασ μου. ἀπὸ γὰρ τῶν κριμάτων σου ἐφοβήθην. ‐ Ἐποίησα κρῖμα καὶ δικαιοσύνην. μὴ παραδῷσ με τοῖσ ἀδικοῦσί με. ἔκδεξαι τὸν δοῦλόν σου εἰσ ἀγαθόν. μὴ συκοφαντησάτωσάν με ὑπερήφανοι. οἱ ὀφθαλμοί μου ἐξέλιπον εἰσ τὸ σωτήριόν σου καὶ εἰσ τὸ λόγιον τῆσ δικαιοσύνησ σου. ποίησον μετὰ τοῦ δούλου σου κατὰ τὸ ἔλεόσ σου καὶ τὰ δικαιώματά σου δίδαξόν με. δοῦλόσ σού εἰμι ἐγώ. συνέτισόν με, καὶ γνώσομαι τὰ μαρτύριά σου. καιρὸσ τοῦ ποιῆσαι τῷ Κυρίῳ. διεσκέδασαν τὸν νόμον σου. διὰ τοῦτο ἠγάπησα τὰσ ἐντολάσ σου ὑπὲρ χρυσίον καὶ τοπάζιον. διὰ τοῦτο πρὸσ πάσασ τὰσ ἐντολάσ σου κατωρθούμην, πᾶσαν ὁδὸν ἄδικον ἐμίσησα. ‐ Θαυμαστὰ τὰ μαρτύριά σου. διὰ τοῦτο ἐξηρεύνησεν αὐτὰ ἡ ψυχή μου. ἡ δήλωσισ τῶν λόγων σου φωτιεῖ καὶ συνετιεῖ νηπίουσ. τὸ στόμα μου ἤνοιξα καὶ εἵλκυσα πνεῦμα, ὅτι τὰσ ἐντολάσ σου ἐπεπόθουν. Ἐπίβλεψον ἐπ̓ ἐμὲ καὶ ἐλέησόν με κατὰ τὸ κρίμα τῶν ἀγαπώντων τὸ ὄνομά σου. τὰ διαβήματά μου κατεύθυνον κατὰ τὸ λόγιόν σου, καὶ μὴ κατακυριευσάτω μου πᾶσα ἀνομία. λύτρωσαί με ἀπὸ συκοφαντίασ ἀνθρώπων, καὶ φυλάξω τὰσ ἐντολάσ σου. τὸ πρόσωπόν σου ἐπίφανον ἐπὶ τὸν δοῦλόν σου καὶ δίδαξόν με τὰ δικαιώματά σου. διεξόδουσ ὑδάτων κατέδυσαν οἱ ὀφθαλμοί μου, ἐπεὶ οὐκ ἐφύλαξα τὸν νόμον σου. ‐ Δίκαιοσ εἶ, Κύριε, καὶ εὐθεῖαι αἱ κρίσεισ σου. ἐνετείλω δικαιοσύνην τὰ μαρτύριά σου καὶ ἀλήθειαν σφόδρα. ἐξέτηξέ με ὁ ζῆλόσ σου, ὅτι ἐπελάθοντο τῶν λόγων σου οἱ ἐχθροί μου. πεπυρωμένον τὸ λόγιόν σου σφόδρα, καὶ ὁ δοῦλόσ σου ἠγάπησεν αὐτό. νεώτεροσ ἐγώ εἰμι καὶ ἐξουδενωμένοσ. τὰ δικαιώματά σου οὐκ ἐπελαθόμην. ἡ δικαιοσύνη σου δικαιοσύνη εἰσ τὸν αἰῶνα, καὶ ὁ νόμοσ σου ἀλήθεια. θλίψεισ καὶ ἀνάγκαι εὕροσάν με. αἱ ἐντολαί σου μελέτη μου. δικαιοσύνη τὰ μαρτύριά σου εἰσ τὸν αἰῶνα. συνέτισόν με, καὶ ζήσομαι ‐ Ἐκέκραξα ἐν ὅλῃ καρδίᾳ μου. ἐπάκουσόν μου, Κύριε, τὰ δικαιώματά σου ἐκζητήσω. ἐκέκραξά σοι. σῶσόν με, καὶ φυλάξω τὰ μαρτύριά σου. προέφθασα ἐν ἀωρίᾳ καὶ ἐκέκραξα, εἰσ τοὺσ λόγουσ σου ἐπήλπισα. προέφθασαν οἱ ὀφθαλμοί μου πρὸσ ὄρθρον τοῦ μελετᾶν τὰ λόγιά σου. τῆσ φωνῆσ μου ἄκουσον, Κύριε, κατὰ τὸ ἔλεόσ σου, κατὰ τὸ κρῖμά σου ζῆσόν με. προσήγγισαν οἱ καταδιώκοντέσ με ἀνομίᾳ, ἀπὸ δὲ τοῦ νόμου σου ἐμακρύνθησαν. ἐγγὺσ εἶ, Κύριε, καὶ πᾶσαι αἱ ὁδοί σου ἀλήθεια. κατ̓ ἀρχὰσ ἔγνων ἐκ τῶν μαρτυρίων σου, ὅτι εἰσ τὸν αἰῶνα ἐθεμελίωσασ αὐτά. ‐ Ἴδε τὴν ταπείνωσίν μου καὶ ἐξελοῦ με, ὅτι τοῦ νόμου σου οὐκ ἐπελαθόμην. κρῖνον τὴν κρίσιν μου καὶ λύτρωσαί με. διὰ τὸν λόγον σου ζῆσόν με. μακρὰν ἀπὸ ἁμαρτωλῶν σωτηρία, ὅτι τὰ δικαιώματά σου οὐκ ἐξεζήτησαν. οἱ οἰκτιρμοί σου πολλοί, Κύριε. κατὰ τὸ κρῖμά σου ζῆσόν με. πολλοὶ οἱ ἐκδιώκοντέσ με καὶ θλίβοντέσ με. ἐκ τῶν μαρτυρίων σου οὐκ ἐξέκλινα. εἶδον ἀσυνετοῦντασ καὶ ἐξετηκόμην, ὅτι τὰ λόγιά σου οὐκ ἐφυλάξαντο. ἴδε, ὅτι τὰσ ἐντολάσ σου ἠγάπησα. Κύριε, ἐν τῷ ἐλέει σου ζῆσόν με. ἀρχὴ τῶν λόγων σου ἀλήθεια, καὶ εἰσ τὸν αἰῶνα πάντα τὰ κρίματα τῆσ δικαιοσύνησ σου. ‐ Ἄρχοντεσ κατεδίωξάν με δωρεάν, καὶ ἀπὸ τῶν λόγων σου ἐδειλίασεν ἡ καρδία μου. ἀγαλλιάσομαι ἐγὼ ἐπὶ τὰ λόγιά σου ὡσ ὁ εὑρίσκων σκῦλα πολλά. ἀδικίαν ἐμίσησα καὶ ἐβδελυξάμην, τὸν δὲ νόμον σου ἠγάπησα. ἑπτάκισ τῆσ ἡμέρασ ᾔνεσά σε ἐπὶ τὰ κρίματα τῆσ δικαιοσύνησ σου. εἰρήνη πολλὴ τοῖσ ἀγαπῶσι τὸν νόμον σου, καὶ οὐκ ἔστιν αὐτοῖσ σκάνδαλον. προσεδόκων τὸ σωτήριόν σου, Κύριε, καὶ τὰσ ἐντολάσ σου ἠγάπησα. ἐφύλαξεν ἡ ψυχή μου τὰ μαρτύριά σου καὶ ἠγάπησεν αὐτὰ σφόδρα. ἐφύλαξα τὰσ ἐντολάσ σου καὶ τὰ μαρτύριά σου, ὅτι πᾶσαι αἱ ὁδοί μου ἐναντίον σου, Κύριε. ‐ Ἐγγισάτω ἡ δέησίσ μου ἐνώπιόν σου, Κύριε. κατὰ τὸ λόγιόν σου συνέτισόν με. εἰσέλθοι τὸ ἀξίωμά μου ἐνώπιόν σου, Κύριε. κατὰ τὸ λόγιόν σου ῥῦσαί με. ἐξερεύξαιντο τὰ χείλη μου ὕμνον, ὅταν διδάξῃσ με τὰ δικαιώματά σου. φθέγξαιτο ἡ γλῶσσά μου τὰ λόγιά σου, ὅτι πᾶσαι αἱ ἐντολαί σου δικαιοσύνη. γενέσθω ἡ χείρ σου τοῦ σῶσαί με, ὅτι τὰσ ἐντολάσ σου ᾑρετισάμην. ἐπεπόθησα τὸ σωτήριόν σου, Κύριε, καὶ ὁ νόμοσ σου μελέτη μού ἐστι. ζήσεται ἡ ψυχή μου καὶ αἰνέσει σε, καὶ τὰ κρίματά σου βοηθήσει μοι. ἐπλανήθην ὡσ πρόβατον ἀπολωλόσ. ζήτησον τὸν δοῦλόν σου, ὅτι τὰσ ἐντολάσ σου οὐκ ἐπελαθόμην. ᾨδὴ τῶν ἀναβαθμῶν. ‐ ΠΡΟΣ Κύριον ἐν τῷ θλίβεσθαί με ἐκέκραξα, καὶ εἰσήκουσέ μου.

Κύριε, ρῦσαι τὴν ψυχήν μου ἀπὸ χειλέων ἀδίκων καὶ ἀπὸ γλώσσησ δολίασ. τί δοθείη σοι καὶ τί προστεθείη σοι πρὸσ γλῶσσαν δολίαν̣ τὰ βέλη τοῦ δυνατοῦ ἠκονημένα, σὺν τοῖσ ἄνθραξι τοῖσ ἐρημικοῖσ. οἴμοι! ὅτι ἡ παροικία μου ἐμακρύνθη, κατεσκήνωσα μετὰ τῶν σκηνωμάτων Κηδάρ. πολλὰ παρῴκησεν ἡ ψυχή μου. μετὰ τῶν μισούντων τὴν εἰρήνην ἤμην εἰρηνικόσ. ὅταν ἐλάλουν αὐτοῖσ, ἐπολέμουν με δωρεάν. ᾨδὴ τῶν ἀναβαθμῶν. ‐ ΗΡΑ τοὺσ ὀφθαλμούσ μου εἰσ τὰ ὄρη, ὅθεν ἥξει ἡ βοήθειά μου.

ἡ βοήθειά μου παρὰ Κυρίου τοῦ ποιήσαντοσ τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν. μὴ δῴησ εἰσ σάλον τὸν πόδα σου, μηδὲ νυστάξῃ ὁ φυλάσσων σε. ἰδοὺ οὐ νυστάξει οὐδὲ ὑπνώσει ὁ φυλάσσων τὸν Ἰσραήλ. Κύριοσ φυλάξει σε, Κύριοσ σκέπη σοι ἐπὶ χεῖρα δεξιάν σου. ἡμέρασ ὁ ἥλιοσ οὐ συγκαύσει σε, οὐδὲ ἡ σελήνη τὴν νύκτα. Κύριοσ φυλάξει σε ἀπὸ παντὸσ κακοῦ, φυλάξει τὴν ψυχήν σου ὁ Κύριοσ. Κύριοσ φυλάξει τὴν εἴσοδόν σου καὶ τὴν ἔξοδόν σου ἀπὸ τοῦ νῦν καὶ ἕωσ τοῦ αἰῶνοσ. ᾨδὴ τῶν ἀναβαθμῶν. ‐ ΕΥΦΡΑΝΘΗΝ ἐπὶ τοῖσ εἰρηκόσι μοι. εἰσ οἶκον Κυρίου πορευσόμεθα.

ἑστῶτεσ ἦσαν οἱ πόδεσ ἡμῶν ἐν ταῖσ αὐλαῖσ σου, Ἱερουσαλήμ. Ἱερουσαλὴμ οἰκοδομουμένη ὡσ πόλισ, ἧσ ἡ μετοχὴ αὐτῆσ ἐπὶ τὸ αὐτό. ἐκεῖ γὰρ ἀνέβησαν αἱ φυλαί, φυλαὶ Κυρίου, μαρτύριον τῷ Ἰσραήλ, τοῦ ἐξομολογήσασθαι τῷ ὀνόματι Κυρίου. ὅτι ἐκεῖ ἐκάθισαν θρόνοι εἰσ κρίσιν, θρόνοι ἐπὶ οἶκον Δαυί̈δ. ἐρωτήσατε δὴ τὰ εἰσ εἰρήνην τὴν Ἱερουσαλήμ, καὶ εὐθηνία τοῖσ ἀγαπῶσί σε. γενέσθω δὴ εἰρήνη ἐν τῇ δυνάμει σου καὶ εὐθηνία ἐν ταῖσ πυργοβάρεσί σου. ἕνεκα τῶν ἀδελφῶν μου καὶ τῶν πλησίον μου, ἐλάλουν δὴ εἰρήνην περὶ σοῦ. ἕνεκα τοῦ οἴκου Κυρίου τοῦ Θεοῦ ἡμῶν, ἐξεζήτησα ἀγαθά σοι. ᾨδὴ τῶν ἀναβαθμῶν. ‐ ΠΡΟΣ σὲ ἦρα τοὺσ ὀφθαλμούσ μου τὸν κατοικοῦντα ἐν τῷ οὐρανῷ.

ἰδοὺ ὡσ ὀφθαλμοὶ δούλων εἰσ χεῖρασ τῶν κυρίων αὐτῶν, ὡσ ὀφθαλμοὶ παιδίσκησ εἰσ χεῖρασ τῆσ κυρίασ αὐτῆσ, οὕτωσ οἱ ὀφθαλμοὶ ἡμῶν πρὸσ Κύριον τὸν Θεὸν ἡμῶν, ἕωσ οὗ οἰκτειρῆσαι ἡμᾶσ. ἐλέησον ἡμᾶσ, Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶσ, ὅτι ἐπὶ πολὺ ἐπλήσθημεν ἐξουδενώσεωσ, ἐπὶ πλεῖον ἐπλήσθη ἡ ψυχὴ ἡμῶν. Τὸ ὄνειδοσ τοῖσ εὐθηνοῦσι, καὶ ἡ ἐξουδένωσισ τοῖσ ὑπερηφάνοισ. ᾨδὴ τῶν ἀναβαθμῶν. ‐ ΕΙ ΜΗ ὅτι Κύριοσ ἦν ἐν ἡμῖν, εἰπάτω δὴ Ἰσραήλ.

εἰ μὴ ὅτι Κύριοσ ἦν ἐν ἡμῖν ἐν τῷ ἐπαναστῆναι ἀνθρώπουσ ἐφ̓ ἡμᾶσ, ἄρα ζῶντασ ἂν κατέπιον ἡμᾶσ ἐν τῷ ὀργισθῆναι τὸν θυμὸν αὐτῶν ἐφ̓ ἡμᾶσ. ἄρα τὸ ὕδωρ ἂν κατεπόντισεν ἡμᾶσ, χείμαρρον διῆλθεν ἡ ψυχὴ ἡμῶν. ἄρα διῆλθεν ἡ ψυχὴ ἡμῶν τὸ ὕδωρ τὸ ἀνυπόστατον. εὐλογητὸσ Κύριοσ, ὃσ οὐκ ἔδωκεν ἡμᾶσ εἰσ θήραν τοῖσ ὀδοῦσιν αὐτῶν. ἡ ψυχὴ ἡμῶν ὡσ στρουθίον ἐρρύσθη ἐκ τῆσ παγίδοσ τῶν θηρευόντων. ἡ παγὶσ συνετρίβη, καὶ ἡμεῖσ ἐρρύσθημεν. ἡ βοήθεια ἡμῶν ἐν ὀνόματι Κυρίου τοῦ ποιήσαντοσ τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν. ᾨδὴ τῶν ἀναβαθμῶν. ‐ ΟΙ ΠΕΠΟΙΘΟΤΕΣ ἐπὶ Κύριον ὡσ ὄροσ Σιών. οὐ σαλευθήσεται εἰσ τὸν αἰῶνα ὁ κατοικῶν Ἱερουσαλήμ.

ὄρη κύκλῳ αὐτῆσ, καὶ ὁ Κύριοσ κύκλῳ τοῦ λαοῦ αὐτοῦ ἀπὸ τοῦ νῦν καὶ ἕωσ τοῦ αἰῶνοσ. ὅτι οὐκ ἀφήσει Κύριοσ τὴν ράβδον τῶν ἁμαρτωλῶν ἐπὶ τὸν κλῆρον τῶν δικαίων, ὅπωσ ἂν μὴ ἐκτείνωσιν οἱ δίκαιοι ἐν ἀνομίαισ χεῖρασ αὐτῶν. ἀγάθυνον, Κύριε, τοῖσ ἀγαθοῖσ καὶ τοῖσ εὐθέσι τῇ καρδίᾳ. τοὺσ δὲ ἐκκλίνοντασ εἰσ τὰσ στραγγαλιὰσ ἀπάξει Κύριοσ μετὰ τῶν ἐργαζομένων τὴν ἀνομίαν εἰρήνη ἐπὶ τὸν Ἰσραήλ. ᾨδὴ τῶν ἀναβαθμῶν. ‐ ΕΝ Τῼ ἐπιστρέψαι Κύριον τὴν αἰχμαλωσίαν Σιὼν ἐγενήθημεν ὡσεὶ παρακεκλημένοι.

τότε ἐπλήσθη χαρᾶσ τὸ στόμα ἡμῶν καὶ ἡ γλῶσσα ἡμῶν ἀγαλλιάσεωσ. τότε ἐροῦσιν ἐν τοῖσ ἔθνεσιν. ἐμεγάλυνε Κύριοσ τοῦ ποιῆσαι μετ̓ αὐτῶν. ἐμεγάλυνε Κύριοσ τοῦ ποιῆσαι μεθ̓ ἡμῶν, ἐγενήθημεν εὐφραινόμενοι. ἐπίστρεψον, Κύριε, τὴν αἰχμαλωσίαν ἡμῶν ὡσ χειμάρρουσ ἐν τῷ νότῳ. οἱ σπείροντεσ ἐν δάκρυσιν ἐν ἀγαλλιάσει θεριοῦσι. πορευόμενοι ἐπορεύοντο καὶ ἔκλαιον βάλλοντεσ τὰ σπέρματα αὐτῶν. ἐρχόμενοι δὲ ἥξουσιν ἐν ἀγαλλιάσει αἴροντεσ τὰ δράγματα αὐτῶν. ᾨδὴ τῶν ἀναβαθμῶν. ‐ ΕΑΝ μὴ Κύριοσ οἰκοδομήσῃ οἶκον, εἰσ μάτην ἐκοπίασαν οἱ οἰκοδομοῦντεσ. ἐὰν μὴ Κύριοσ φυλάξῃ πόλιν, εἰσ μάτην ἠγρύπνησεν ὁ φυλάσσων.

εἰσ μάτην ὑμῖν ἐστι τὸ ὀρθρίζειν, ἐγείρεσθαι μετὰ τὸ καθῆσθαι, οἱ ἐσθίοντεσ ἄρτον ὀδύνησ, ὅταν δῷ τοῖσ ἀγαπητοῖσ αὐτοῦ ὕπνον. ἰδοὺ ἡ κληρονομία Κυρίου υἱοί, ὁ μισθὸσ τοῦ καρποῦ τῆσ γαστρόσ. ὡσεὶ βέλη ἐν χειρὶ δυνατοῦ, οὕτωσ οἱ υἱοὶ τῶν ἐκτετιναγμένων. μακάριοσ ὃσ πληρώσει τὴν ἐπιθυμίαν αὐτοῦ ἐξ αὐτῶν. οὐ καταισχυνθήσονται, ὅταν λαλῶσι τοῖσ ἐχθροῖσ αὐτῶν ἐν πύλαισ. ᾨδὴ τῶν ἀναβαθμῶν. ‐ ΜΑΚΑΡΙΟΙ πάντεσ οἱ φοβούμενοι τὸν Κύριον, οἱ πορευόμενοι ἐν ταῖσ ὁδοῖσ αὐτοῦ.

τοὺσ πόνουσ τῶν καρπῶν σου φάγεσαι. μακάριοσ εἶ, καὶ καλῶσ σοι ἔσται. ἡ γυνή σου ὡσ ἄμπελοσ εὐθηνοῦσα ἐν τοῖσ κλίτεσι τῆσ οἰκίασ σου. οἱ υἱοί σου ὡσ νεόφυτα ἐλαιῶν κύκλῳ τῆσ τραπέζησ σου. ἰδοὺ οὕτωσ εὐλογηθήσεται ἄνθρωποσ ὁ φοβούμενοσ τὸν Κύριον. εὐλογήσαι σε Κύριοσ ἐκ Σιών, καὶ ἴδοισ τὰ ἀγαθὰ Ἱερουσαλὴμ πάσασ τὰσ ἡμέρασ τῆσ ζωῆσ σου. καὶ ἴδοισ υἱοὺσ τῶν υἱῶν σου. εἰρήνη ἐπὶ τὸν Ἰσραήλ. ᾨδὴ τῶν ἀναβαθμῶν. ‐ ΠΛΕΟΝΑΚΙΣ ἐπολέμησάν με ἐκ νεότητόσ μου, εἰπάτω δὴ Ἰσραήλ.

πλεονάκισ ἐπολέμησάν με ἐκ νεότητόσ μου, καὶ γὰρ οὐκ ἠδυνήθησάν μοι. ἐπὶ τὸν νῶτόν μου ἐτέκταινον οἱ ἁμαρτωλοί, ἐμάκρυναν τὴν ἀνομίαν αὐτῶν. Κύριοσ δίκαιοσ συνέκοψεν αὐχένασ ἁμαρτωλῶν. αἰσχυνθήτωσαν καὶ ἀποστραφήτωσαν εἰσ τὰ ὀπίσω πάντεσ οἱ μισοῦντεσ Σιών. γενηθήτωσαν ὡσεὶ χόρτοσ δωμάτων, ὃσ πρὸ τοῦ ἐκσπασθῆναι ἐξηράνθη. οὗ οὐκ ἐπλήρωσε τὴν χεῖρα αὐτοῦ ὁ θερίζων καὶ τὸν κόλπον αὐτοῦ ὁ τὰ δράγματα συλλέγων, καὶ οὐκ εἶπαν οἱ παράγοντεσ. εὐλογία Κυρίου ἐφ̓ ὑμᾶσ, εὐλογήκαμεν ὑμᾶσ ἐν ὀνόματι Κυρίου. ᾨδὴ τῶν ἀναβαθμῶν. ‐ ΕΚ ΒΑΘΕΩΝ ἐκέκραξά σοι, Κύριε.

Κύριε, εἰσάκουσον τῆσ φωνῆσ μου. γενηθήτω τὰ ὦτά σου προσέχοντα εἰσ τὴν φωνὴν τῆσ δεήσεώσ μου. ἐὰν ἀνομίασ παρατηρήσῃσ, Κύριε Κύριε, τίσ ὑποστήσεται̣ ὅτι παρὰ σοὶ ὁ ἱλασμόσ ἐστιν. ἕνεκεν τοῦ ὀνόματόσ σου ὑπέμεινά σε, Κύριε, ὑπέμεινεν ἡ ψυχή μου εἰσ τὸν λόγον σου. ἤλπισεν ἡ ψυχή μου ἐπὶ τὸν Κύριον απὸ φυλακῆσ πρωί̈ασ μέχρι νυκτόσ. ἀπὸ φυλακῆσ πρωί̈ασ ἐλπισάτω Ἰσραὴλ ἐπὶ τὸν Κύριον. ὅτι παρὰ τῷ Κυρίῳ τὸ ἔλεοσ καὶ πολλὴ παῤ αὐτῷ λύτρωσισ, καὶ αὐτὸσ λυτρώσεται τὸν Ἰσραὴλ ἐκ πασῶν τῶν ἀνομιῶν αὐτοῦ. ᾨδὴ τῶν ἀναβαθμῶν. ‐ ΚΥΡΙΕ, οὐχ ὑψώθη ἡ καρδία μου, οὐδὲ ἐμετεωρίσθησαν οἱ ὀφθαλμοί μου, οὐδὲ ἐπορεύθην ἐν μεγάλοισ, οὐδὲ ἐν θαυμασίοισ ὑπὲρ ἐμέ.

εἰ μὴ ἐταπεινοφρόνουν, ἀλλὰ ὕψωσα τὴν ψυχήν μου ὡσ τὸ ἀπογεγαλακτισμένον ἐπὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ, ὡσ ἀνταποδώσεισ ἐπὶ τὴν ψυχήν μου. ἐλπισάτω Ἰσραὴλ ἐπὶ τὸν Κύριον, ἀπὸ τοῦ νῦν καὶ ἕωσ τοῦ αἰῶνοσ. ᾨδὴ τῶν ἀναβαθμῶν. ‐ ΜΝΗΣΘΗΤΙ, Κύριε, τοῦ Δαυί̈δ καὶ πάσησ τῆσ πρᾳότητοσ αὐτοῦ,

ὡσ ὤμοσε τῷ Κυρίῳ, ηὔξατο τῷ Θεῷ Ἰακώβ. εἰ εἰσελεύσομαι εἰσ σκήνωμα οἴκου μου, εἰ ἀναβήσομαι ἐπὶ κλίνησ στρωμνῆσ μου, εἰ δώσω ὕπνον τοῖσ ὀφθαλμοῖσ μου καὶ τοῖσ βλεφάροισ μου νυσταγμὸν καὶ ἀνάπαυσιν τοῖσ κροτάφοισ μου, ἕωσ οὗ εὕρω τόπον τῷ Κυρίῳ, σκήνωμα τῷ Θεῷ Ἰακώβ. ἰδοὺ ἠκούσαμεν αὐτὴν ἐν Ἐφραθᾷ, εὕρομεν αὐτὴν ἐν τοῖσ πεδίοισ τοῦ δρυμοῦ. εἰσελευσόμεθα εἰσ τὰ σκηνώματα αὐτοῦ, προσκυνήσομεν εἰσ τὸν τόπον, οὗ ἔστησαν οἱ πόδεσ αὐτοῦ. ἀνάστηθι, Κύριε, εἰσ τὴν ἀνάπαυσίν σου, σὺ καὶ ἡ κιβωτὸσ τοῦ ἁγιάσματόσ σου. οἱ ἱερεῖσ σου ἐνδύσονται δικαιοσύνην, καὶ οἱ ὅσιοί σου ἀγαλλιάσονται. ἕνεκεν Δαυί̈δ τοῦ δούλου σου μὴ ἀποστρέψῃσ τὸ πρόσωπον τοῦ χριστοῦ σου. ὤμοσε Κύριοσ τῷ Δαυί̈δ ἀλήθειαν καὶ οὐ μὴ ἀθετήσει αὐτήν. ἐκ καρποῦ τῆσ κοιλίασ σου θήσομαι ἐπὶ τοῦ θρόνου σου. ἐὰν φυλάξωνται οἱ υἱοί σου τὴν διαθήκην μου καὶ τὰ μαρτύριά μου ταῦτα, ἃ διδάξω αὐτούσ, καὶ οἱ υἱοὶ αὐτῶν ἕωσ τοῦ αἰῶνοσ καθιοῦνται ἐπὶ τοῦ θρόνου σου. ὅτι ἐξελέξατο Κύριοσ τὴν Σιών, ᾑρετίσατο αὐτὴν εἰσ κατοικίαν ἑαυτῷ. αὕτη ἡ κατάπαυσίσ μου εἰσ αἰῶνα αἰῶνοσ, ᾧδε κατοικήσω, ὅτι ᾑρετισάμην αὐτήν. τὴν θύραν αὐτῆσ εὐλογῶν εὐλογήσω, τοὺσ πτωχοὺσ αὐτῆσ χορτάσω ἄρτων, τοὺσ ἱερεῖσ αὐτῆσ ἐνδύσω σωτηρίαν, καὶ οἱ ὅσιοι αὐτῆσ ἀγαλλιάσει ἀγαλλιάσονται. ἐκεῖ ἐξανατελῶ κέρασ τῷ Δαυί̈δ, ἡτοίμασα λύχνον τῷ χριστῷ μου. τοὺσ ἐχθροὺσ αὐτοῦ ἐνδύσω αἰσχύνην, ἐπὶ δὲ αὐτὸν ἐξανθήσει τὸ ἁγίασμά μου. ᾨδὴ τῶν ἀναβαθμῶν. ‐ ΙΔΟΥ δὴ τί καλὸν ἢ τί τερπνόν, ἀλλ̓ ἢ τὸ κατοικεῖν ἀδελφοὺσ ἐπὶ τὸ αὐτό̣

ὡσ μύρον ἐπὶ κεφαλῆσ τὸ καταβαῖνον ἐπὶ πώγωνα, τὸν πώγωνα τοῦ Ἀαρών, τὸ καταβαῖνον ἐπὶ τὴν ᾤαν τοῦ ἐνδύματοσ αὐτοῦ. ὡσ δρόσοσ Ἀερμὼν ἡ καταβαίνουσα ἐπὶ τὰ ὄρη Σιών. ὅτι ἐκεῖ ἐνετείλατο Κύριοσ τὴν εὐλογίαν, ζωὴν ἕωσ τοῦ αἰῶνοσ. ᾨδὴ τῶν ἀναβαθμῶν. ‐ ΙΔΟΥ δὴ εὐλογεῖτε τὸν Κύριον, πάντεσ οἱ δοῦλοι Κυρίου οἱ ἑστῶτεσ ἐν οἴκῳ Κυρίου, ἐν αὐλαῖσ οἴκου Θεοῦ ἡμῶν.

ἐν ταῖσ νυξὶν ἐπάρατε τὰσ χεῖρασ ὑμῶν εἰσ τὰ ἅγια καὶ εὐλογεῖτε τὸν Κύριον. εὐλογήσαι σε Κύριοσ ἐκ Σιὼν ὁ ποιήσασ τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν. Ἀλληλούί̈α. ‐ ΑΙΝΕΙΤΕ τὸ ὄνομα Κυρίου, αἰνεῖτε, δοῦλοι, Κύριον,

οἱ ἑστῶτεσ ἐν οἴκῳ Κυρίου, ἐν αὐλαῖσ οἴκου Θεοῦ ἡμῶν. αἰνεῖτε τὸν Κύριον, ὅτι ἀγαθὸσ Κύριοσ. ψάλατε τῷ ὀνόματι αὐτοῦ, ὅτι καλόν. ὅτι τὸν Ἰακὼβ ἐξελέξατο ἑαυτῷ ὁ Κύριοσ, Ἰσραὴλ εἰσ περιουσιασμὸν ἑαυτῷ. ὅτι ἐγὼ ἔγνωκα ὅτι μέγασ ὁ Κύριοσ, καὶ ὁ Κύριοσ ἡμῶν παρὰ πάντασ τοὺσ θεούσ. πάντα, ὅσα ἠθέλησεν ὁ Κύριοσ ἐποίησεν ἐν τῷ οὐρανῷ καὶ ἐν τῇ γῇ, ἐν ταῖσ θαλάσσαισ καὶ ἐν πάσαισ ταῖσ ἀβύσσοισ. ἀνάγων νεφέλασ ἐξ ἐσχάτου τῆσ γῆσ, ἀστραπὰσ εἰσ ὑετὸν ἐποίησεν. ὁ ἐξάγων ἀνέμουσ ἐκ θησαυρῶν αὐτοῦ, ὃσ ἐπάταξε τὰ πρωτότοκα Αἰγύπτου ἀπὸ ἀνθρώπου ἕωσ κτήνουσ. ἐξαπέστειλε σημεῖα καὶ τέρατα ἐν μέσῳ σου, Αἴγυπτε, ἐν Φαραὼ καὶ ἐν πᾶσι τοῖσ δούλοισ αὐτοῦ. ὃσ ἐπάταξεν ἔθνη πολλὰ καὶ ἀπέκτεινε βασιλεῖσ κραταιούσ. τὸν Σηὼν βασιλέα τῶν Ἀμορραίων καὶ τὸν Ὢγ βασιλέα τῆσ Βασὰν καὶ πάσασ τὰσ βασιλείασ Χαναάν, καὶ ἔδωκε τὴν γῆν αὐτῶν κληρονομίαν, κληρονομίαν Ἰσραὴλ λαῷ αὐτοῦ. Κύριε, τὸ ὄνομά σου εἰσ τὸν αἰῶνα καὶ τὸ μνημόσυνόν σου εἰσ γενεὰν καὶ γενεάν. ὅτι κρινεῖ Κύριοσ τὸν λαὸν αὐτοῦ καὶ ἐπὶ τοῖσ δούλοισ αὐτοῦ παρακληθήσεται. τὰ εἴδωλα τῶν ἐθνῶν ἀργύριον καὶ χρυσίον, ἔργα χειρῶν ἀνθρώπων. στόμα ἔχουσι καὶ οὐ λαλήσουσιν, ὀφθαλμοὺσ ἔχουσι καὶ οὐκ ὄψονται, ὦτα ἔχουσι καὶ οὐκ ἐνωτισθήσονται, οὐδὲ γάρ ἐστι πνεῦμα ἐν τῷ στόματι αὐτῶν. ὅμοιοι αὐτοῖσ γένοιντο οἱ ποιοῦντεσ αὐτὰ καὶ πάντεσ οἱ πεποιθότεσ ἐπ̓ αὐτοῖσ. οἶκοσ Ἰσραήλ, εὐλογήσατε τὸν Κύριον. οἶκοσ Ἀαρών, εὐλογήσατε τὸν Κύριον. οἶκοσ Λευί̈, εὐλογήσατε τὸν Κύριον. οἱ φοβούμενοι τὸν Κύριον, εὐλογήσατε τὸν Κύριον, εὐλογητὸσ Κύριοσ ἐκ Σιών, ὁ κατοικῶν Ἱερουσαλήμ. Ἀλληλούί̈α. ‐ ΕΞΟΜΟΛΟΓΕΙΣΘΕ τῷ Κυρίῳ, ὅτι ἀγαθόσ, ὅτι εἰσ τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεοσ αὐτοῦ.

ἐξομολογεῖσθε τῷ Θεῷ τῶν θεῶν, ὅτι εἰσ τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεοσ αὐτοῦ. ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ τῶν κυρίων, ὅτι εἰσ τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεοσ αὐτοῦ. τῷ ποιήσαντι θαυμάσια μεγάλα μόνῳ, ὅτι εἰσ τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεοσ αὐτοῦ. τῷ ποιήσαντι τοὺσ οὐρανοὺσ ἐν συνέσει, ὅτι εἰσ τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεοσ αὐτοῦ. τῷ στερεώσαντι τὴν γῆν ἐπὶ τῶν ὑδάτων, ὅτι εἰσ τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεοσ αὐτοῦ. τῷ ποιήσαντι φῶτα μεγάλα μόνῳ, ὅτι εἰσ τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεοσ αὐτοῦ. τὸν ἥλιον εἰσ ἐξουσίαν τῆσ ἡμέρασ, ὅτι εἰσ τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεοσ αὐτοῦ. τὴν σελήνην καὶ τοὺσ ἀστέρασ εἰσ ἐξουσίαν τῆσ νυκτόσ, ὅτι εἰσ τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεοσ αὐτοῦ. τῷ πατάξαντι Αἴγυπτον σὺν τοῖσ πρωτοτόκοισ αὐτῶν, ὅτι εἰσ τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεοσ αὐτοῦ, καὶ ἐξαγαγόντι τὸν Ἰσραὴλ ἐκ μέσου αὐτῶν, ὅτι εἰσ τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεοσ αὐτοῦ, ἐν χειρὶ κραταιᾷ καὶ ἐν βραχίονι ὑψηλῷ, ὅτι εἰσ τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεοσ αὐτοῦ. τῷ καταδιελόντι τὴν Ἐρυθρὰν θάλασσαν εἰσ διαιρέσεισ, ὅτι εἰσ τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεοσ αὐτοῦ. καὶ διαγαγόντι τὸν Ἰσραὴλ διὰ μέσου αὐτῆσ, ὅτι εἰσ τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεοσ αὐτοῦ, καὶ ἐκτινάξαντι Φαραὼ καὶ τὴν δύναμιν αὐτοῦ εἰσ θάλασσαν Ἐρυθράν, ὅτι εἰσ τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεοσ αὐτοῦ. τῷ διαγαγόντι τὸν λαὸν αὐτοῦ ἐν τῇ ἐρήμῳ, ὅτι εἰσ τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεοσ αὐτοῦ. τῷ πατάξαντι βασιλεῖσ μεγάλουσ, ὅτι εἰσ τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεοσ αὐτοῦ, καὶ ἀποκτείναντι βασιλεῖσ κραταιούσ, ὅτι εἰσ τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεοσ αὐτοῦ, τὸν Σηὼν βασιλέα τῶν Ἀμορραίων, ὅτι εἰσ τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεοσ αὐτοῦ, καὶ τὸν Ὢγ βασιλέα τῆσ Βασάν, ὅτι εἰσ τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεοσ αὐτοῦ, καὶ δόντι τὴν γῆν αὐτῶν κληρονομίαν, ὅτι εἰσ τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεοσ αὐτοῦ, κληρονομίαν Ἰσραὴλ δούλῳ αὐτοῦ, ὅτι εἰσ τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεοσ αὐτοῦ. ὅτι ἐν τῇ ταπεινώσει ἡμῶν ἐμνήσθη ἡμῶν ὁ Κύριοσ, ὅτι εἰσ τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεοσ αὐτοῦ, καὶ ἐλυτρώσατο ἡμᾶσ ἐκ τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν, ὅτι εἰσ τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεοσ αὐτοῦ. ὁ διδοὺσ τροφὴν πάσῃ σαρκί, ὅτι εἰσ τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεοσ αὐτοῦ. ἐξομολογεῖσθε τῷ Θεῷ τοῦ οὐρανοῦ, ὅτι εἰσ τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεοσ αὐτοῦ. Τῷ Δαυί̈δ Ἱερεμίου. ‐ ΕΠΙ τῶν ποταμῶν Βαβυλῶνοσ ἐκεῖ ἐκαθίσαμεν καὶ ἐκλαύσαμεν ἐν τῷ μνησθῆναι ἡμᾶσ τῆσ Σιών.

ἐπὶ ταῖσ ἰτέαισ ἐν μέσῳ αὐτῆσ ἐκρεμάσαμεν τὰ ὄργανα ἡμῶν. ὅτι ἐκεῖ ἐπηρώτησαν ἡμᾶσ οἱ αἰχμαλωτεύσαντεσ ἡμᾶσ λόγουσ ᾠδῶν καὶ οἱ ἀπαγαγόντεσ ἡμᾶσ ὕμνον. ᾄσατε ἡμῖν ἐκ τῶν ᾠδῶν Σιών. πῶσ ᾄσωμεν τὴν ᾠδὴν Κυρίου ἐπὶ γῆσ ἀλλοτρίασ̣ ἐὰν ἐπιλάθωμαί σου, Ἱερουσαλήμ, ἐπιλησθείη ἡ δεξιά μου. κολληθείη ἡ γλῶσσά μου τῷ λάρυγγί μου, ἐὰν μή σου μνησθῶ, ἐὰν μὴ προανατάξωμαι τὴν Ἱερουσαλὴμ ὡσ ἐν ἀρχῇ τῆσ εὐφροσύνησ μου. μνήσθητι, Κύριε, τῶν υἱῶν Ἐδὼμ τὴν ἡμέραν Ἱερουσαλὴμ τῶν λεγόντων. ἐκκενοῦτε, ἐκκενοῦτε, ἕωσ τῶν θεμελίων αὐτῆσ. θυγάτηρ Βαβυλῶνοσ ἡ ταλαίπωροσ, μακάριοσ ὃσ ἀνταποδώσει σοι τὸ ἀνταπόδομά σου, ὃ ἀνταπέδωκασ ἡμῖν. μακάριοσ ὃσ κρατήσει καὶ ἐδαφιεῖ τὰ νήπιά σου πρὸσ τὴν πέτραν. Ψαλμὸσ τῷ Δαυί̈δ, Ἀγγαίου καὶ Ζαχαρίου. ‐ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΜΑΙ σοι, Κύριε, ἐν ὅλῃ καρδίᾳ μου, καὶ ἐναντίον ἀγγέλων ψαλῶ σοι, ὅτι ἤκουσασ πάντα τὰ ῥήματα τοῦ στόματόσ μου.

προσκυνήσω πρὸσ ναὸν ἅγιόν σου καὶ ἐξομολογήσομαι τῷ ὀνόματί σου ἐπὶ τῷ ἐλέει σου καὶ τῇ ἀληθείᾳ σου, ὅτι ἐμεγάλυνασ ἐπὶ πᾶν τὸ ὄνομα τὸ ἅγιόν σου. ἐν ᾗ ἂν ἡμέρᾳ ἐπικαλέσωμαί σε, ταχὺ ἐπάκουσόν μου. πολυωρήσεισ με ἐν ψυχῇ μου δυνάμει σου. ἐξομολογησάσθωσάν σοι, Κύριε, πάντεσ οἱ βασιλεῖσ τῆσ γῆσ, ὅτι ἤκουσαν πάντα τὰ ρήματα τοῦ στόματόσ σου. καὶ ἆσάτωσαν ἐν ταῖσ ᾠδαῖσ Κυρίου, ὅτι μεγάλη ἡ δόξα Κυρίου, ὅτι ὑψηλὸσ Κύριοσ καὶ τὰ ταπεινὰ ἐφορᾷ καὶ τὰ ὑψηλὰ ἀπὸ μακρόθεν γινώσκει. ἐὰν πορευθῶ ἐν μέσῳ θλίψεωσ, ζήσεισ με. ἐπ̓ ὀργὴν ἐχθρῶν μου ἐξέτεινασ χεῖράσ σου, καὶ ἔσωσέ με ἡ δεξιά σου. Κύριοσ ἀνταποδώσει ὑπὲρ ἐμοῦ. Κύριε, τὸ ἔλεόσ σου εἰσ τὸν αἰῶνα, τὰ ἔργα τῶν χειρῶν σου μὴ παρίδῃσ. Εἰσ τὸ τέλοσ. ψαλμὸσ τῷ Δαυί̈δ. ‐ ΚΥΡΙΕ, ἐδοκίμασάσ με, καὶ ἔγνωσ με.

σὺ ἔγνωσ τὴν καθέδραν μου καὶ τὴν ἔγερσίν μου, σὺ συνῆκασ τοὺσ διαλογισμούσ μου ἀπὸ μακρόθεν. τὴν τρίβον μου καὶ τὴν σχοῖνόν μου ἐξιχνίασασ καὶ πάσασ τὰσ ὁδούσ μου προεῖδεσ, ὅτι οὐκ ἔστι δόλοσ ἐν γλώσσῃ μου. ἰδού, Κύριε, σὺ ἔγνωσ πάντα, τὰ ἔσχατα καὶ τὰ ἀρχαῖα. σὺ ἔπλασάσ με καὶ ἔθηκασ ἐπ̓ ἐμὲ τὴν χεῖρά σου. ἐθαυμαστώθη ἡ γνῶσίσ σου ἐξ ἐμοῦ. ἐκραταιώθη, οὐ μὴ δύνωμαι πρὸσ αὐτήν. ποῦ πορευθῶ ἀπὸ τοῦ πνεύματόσ σου καὶ ἀπὸ τοῦ προσώπου σου ποῦ φύγω̣ ἐὰν ἀναβῶ εἰσ τὸν οὐρανόν, σὺ ἐκεῖ εἶ, ἐὰν καταβῶ εἰσ τὸν ᾅδην, πάρει. ἐὰν ἀναλάβοιμι τὰσ πτέρυγάσ μου κατ̓ ὄρθρον καὶ κατασκηνώσω εἰσ τὰ ἔσχατα τῆσ θαλάσσησ, καὶ γὰρ ἐκεῖ ἡ χείρ σου ὁδηγήσει με, καὶ καθέξει με ἡ δεξιά σου. καὶ εἶπα. ἄρα σκότοσ καταπατήσει με, καὶ νὺξ φωτισμὸσ ἐν τῇ τρυφῇ μου. ὅτι σκότοσ οὐ σκοτισθήσεται ἀπὸ σοῦ, καὶ νὺξ ὡσ ἡμέρα φωτισθήσεται. ὡσ τὸ σκότοσ αὐτῆσ, οὕτωσ καὶ τὸ φῶσ αὐτῆσ. ὅτι σὺ ἐκτήσω τοὺσ νεφρούσ μου, Κύριε, ἀντελάβου μου ἐκ γαστρὸσ μητρόσ μου. ἐξομολογήσομαί σοι, ὅτι φοβερῶσ ἐθαυμαστώθησ. θαυμάσια τὰ ἔργα σου, καὶ ἡ ψυχή μου γινώσκει σφόδρα. οὐκ ἐκρύβη τὸ ὀστοῦν μου ἀπὸ σοῦ, ὃ ἐποίησασ ἐν κρυφῇ, καὶ ἡ ὑπόστασίσ μου ἐν τοῖσ κατωτάτοισ τῆσ γῆσ. τὸ ἀκατέργαστόν μου εἶδον οἱ ὀφθαλμοί σου, καὶ ἐπὶ τὸ βιβλίον σου πάντεσ γραφήσονται. ἡμέρασ πλασθήσονται καὶ οὐθεὶσ ἐν αὐτοῖσ. ἐμοὶ δὲ λίαν ἐτιμήθησαν οἱ φίλοι σου, ὁ Θεόσ, λίαν ἐκραταιώθησαν αἱ ἀρχαὶ αὐτῶν. ἐξαριθμήσομαι αὐτούσ, καὶ ὑπὲρ ἄμμον πληθυνθήσονται. ἐξηγέρθην καὶ ἔτι εἰμὶ μετὰ σοῦ. ἐὰν ἀποκτείνῃσ ἁμαρτωλούσ, ὁ Θεόσ, ἄνδρεσ αἱμάτων, ἐκκλίνατε ἀπ̓ ἐμοῦ, ὅτι ἐρισταί ἐστε εἰσ διαλογισμούσ. λήψονται εἰσ ματαιότητα τὰσ πόλεισ σου. οὐχὶ τοὺσ μισοῦντάσ σε, Κύριε, ἐμίσησα καὶ ἐπὶ τοὺσ ἐχθρούσ σου ἐξετηκόμην̣ τέλειον μῖσοσ ἐμίσουν αὐτούσ, εἰσ ἐχθροὺσ ἐγένοντό μοι. δοκίμασόν με, ὁ Θεόσ, καὶ γνῶθι τὴν καρδίαν μου, ἔτασόν με καὶ γνῶθι τὰσ τρίβουσ μου. καὶ ἴδε εἰ ὁδὸσ ἀνομίασ ἐν ἐμοί, καὶ ὁδήγησόν με ἐν ὁδῷ αἰωνίᾳ. Εἰσ τὸ τέλοσ. ψαλμὸσ τῷ Δαυί̈δ. ‐

ΕΞΕΛΟΥ με, Κύριε, ἐξ ἀνθρώπου πονηροῦ, ἀπὸ ἀνδρὸσ ἀδίκου ρῦσαί με, οἵτινεσ ἐλογίσαντο ἀδικίαν ἐν καρδίᾳ, ὅλην τὴν ἡμέραν παρετάσσοντο πολέμουσ. ἠκόνησαν γλῶσσαν αὐτῶν ὡσεὶ ὄφεωσ, ἰὸσ ἀσπίδων ὑπὸ τὰ χείλη αὐτῶν. . φύλαξόν με, Κύριε, ἐκ χειρὸσ ἁμαρτωλοῦ, ἀπὸ ἀνθρώπων ἀδίκων ἐξελοῦ με, οἵτινεσ διελογίσαντο τοῦ ὑποσκελίσαι τὰ διαβήματά μου. ἔκρυψαν ὑπερήφανοι παγίδα μοι καὶ σχοινία διέτειναν, παγίδα τοῖσ ποσί μου, ἐχόμενα τρίβουσ σκάνδαλα ἔθεντό μοι. . εἶπα τῷ Κυρίῳ. Θεόσ μου εἶ σύ, ἐνώτισαι, Κύριε, τὴν φωνὴν τῆσ δεήσεώσ μου. Κύριε, Κύριε, δύναμισ τῆσ σωτηρίασ μου, ἐπεσκίασασ ἐπὶ τὴν κεφαλήν μου ἐν ἡμέρᾳ πολέμου. μὴ παραδῷσ με, Κύριε, ἀπὸ τῆσ ἐπιθυμίασ μου ἁμαρτωλῷ. διελογίσαντο κατ̓ ἐμοῦ, μὴ ἐγκαταλίπῃσ με, μήποτε ὑψωθῶσιν. . ἡ κεφαλὴ τοῦ κυκλώματοσ αὐτῶν, κόποσ τῶν χειλέων αὐτῶν καλύψει αὐτούσ. πεσοῦνται ἐπ̓ αὐτοὺσ ἄνθρακεσ, ἐν πυρὶ καταβαλεῖσ αὐτούσ, ἐν ταλαιπωρίαισ οὐ μὴ ὑποστῶσιν. ἀνὴρ γλωσσώδησ οὐ κατευθυνθήσεται ἐπὶ τῆσ γῆσ, ἄνδρα ἄδικον κακὰ θηρεύσει εἰσ διαφθοράν. ἔγνων ὅτι ποιήσει Κύριοσ τὴν κρίσιν τῶν πτωχῶν καὶ τὴν δίκην τῶν πενήτων. πλὴν δίκαιοι ἐξομολογήσονται τῷ ὀνόματί σου, κατοικήσουσιν εὐθεῖσ σὺν τῷ προσώπῳ σου. Ψαλμὸσ τῷ Δαυί̈δ. ‐ ΚΥΡΙΕ, ἐκέκραξα πρὸσ σέ, εἰσάκουσόν μου. πρόσχεσ τῇ φωνῇ τῆσ δεήσεώσ μου ἐν τῷ κεκραγέναι με πρὸσ σέ.

κατευθυνθήτω ἡ προσευχή μου ὡσ θυμίαμα ἐνώπιόν σου, ἔπαρσισ τῶν χειρῶν μου θυσία ἑσπερινή. θοῦ, Κύριε, φυλακὴν τῷ στόματί μου καὶ θύραν περιοχῆσ περὶ τὰ χείλη μου. μὴ ἐκκλίνῃσ τὴν καρδίαν μου εἰσ λόγουσ πονηρίασ τοῦ προφασίζεσθαι προφάσεισ ἐν ἁμαρτίαισ σὺν ἀνθρώποισ ἐργαζομένοισ τὴν ἀνομίαν, καὶ οὐ μὴ συνδυάσω μετὰ τῶν ἐκλεκτῶν αὐτῶν. παιδεύσει με δίκαιοσ ἐν ἐλέει καὶ ἐλέγξει με, ἔλαιον δὲ ἁμαρτωλοῦ μὴ λιπανάτω τὴν κεφαλήν μου. ὅτι ἔτι καὶ ἡ προσευχή μου ἐν ταῖσ εὐδοκίαισ αὐτῶν. κατεπόθησαν ἐχόμενα πέτρασ οἱ κριταὶ αὐτῶν. ἀκούσονται τὰ ρήματά μου ὅτι ἡδύνθησαν. ὡσεὶ πάχοσ γῆσ ἐρράγη ἐπὶ τῆσ γῆσ, διεσκορπίσθη τὰ ὀστᾶ αὐτῶν παρὰ τὸν ᾅδην. ὅτι πρὸσ σέ, Κύριε, Κύριε, οἱ ὀφθαλμοί μου. ἐπὶ σοὶ ἤλπισα, μὴ ἀντανέλῃσ τὴν ψυχήν μου. φύλαξόν με ἀπὸ παγίδοσ, ἧσ συνεστήσαντό μοι, καὶ ἀπὸ σκανδάλων τῶν ἐργαζομένων τὴν ἀνομίαν. πεσοῦνται ἐν ἀμφιβλήστρῳ αὐτῶν οἱ ἁμαρτωλοί. κατὰ μόνασ εἰμὶ ἐγὼ ἕωσ ἂν παρέλθω. Συνέσεωσ τῷ Δαυί̈δ, ἐν τῷ εἶναι αὐτὸν ἐν τῷ σπηλαίῳ. προσευχή. ‐

ΦΩΝῌ μου πρὸσ Κύριον ἐκέκραξα, φωνῇ μου πρὸσ Κύριον ἐδεήθην. ἐκχεῶ ἐνώπιον αὐτοῦ τὴν δέησίν μου, τὴν θλῖψίν μου ἐνώπιον αὐτοῦ ἀπαγγελῶ. ἐν τῷ ἐκλείπειν ἐξ ἐμοῦ τὸ πνεῦμά μου, καὶ σὺ ἔγνωσ τὰσ τρίβουσ μου. ἐν ὁδῷ ταύτῃ, ᾗ ἐπορευόμην, ἔκρυψαν παγίδα μοι. κατενόουν εἰσ τὰ δεξιὰ καὶ ἐπέβλεπον, καὶ οὐκ ἦν ὁ ἐπιγινώσκων με. ἀπώλετο φυγὴ ἀπ̓ ἐμοῦ, καὶ οὐκ ἔστιν ὁ ἐκζητῶν τὴν ψυχήν μου. ἐκέκραξα πρὸσ σέ, Κύριε, εἶπα. σὺ εἶ ἡ ἐλπίσ μου, μερίσ μου εἶ ἐν γῇ ζώντων. πρόσχεσ πρὸσ τὴν δέησίν μου, ὅτι ἐταπεινώθην σφόδρα. ρῦσαί με ἐκ τῶν καταδιωκόντων με, ὅτι ἐκραταιώθησαν ὑπὲρ ἐμέ. ἐξάγαγε ἐκ φυλακῆσ τὴν ψυχήν μου τοῦ ἐξομολογήσασθαι τῷ ὀνόματί σου. ἐμὲ ὑπομενοῦσι δίκαιοι, ἕωσ οὗ ἀνταποδῷσ μοι. Ψαλμὸσ τῷ Δαυί̈δ, ὅτε αὐτὸν ὁ υἱὸσ καταδιώκει. ‐ ΚΥΡΙΕ, εἰσάκουσον τῆσ προσευχῆσ μου, ἐνώτισαι τὴν δέησίν μου ἐν τῇ ἀληθείᾳ σου, εἰσάκουσόν μου ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου.

καὶ μὴ εἰσέλθῃσ εἰσ κρίσιν μετὰ τοῦ δούλου σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιόν σου πᾶσ ζῶν. ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρὸσ τὴν ψυχήν μου, ἐταπείνωσεν εἰσ γῆν τὴν ζωήν μου, ἐκάθισέ με ἐν σκοτεινοῖσ ὡσ νεκροὺσ αἰῶνοσ. καὶ ἠκηδίασεν ἐπ̓ ἐμὲ τὸ πνεῦμά μου, ἐν ἐμοὶ ἐταράχθη ἡ καρδία μου. ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πᾶσι τοῖσ ἔργοισ σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν σου ἐμελέτων. διεπέτασα πρὸσ σὲ τὰσ χεῖράσ μου, ἡ ψυχή μου ὡσ γῆ ἄνυδρόσ σοι. . ταχὺ εἰσάκουσόν μου, Κύριε, ἐξέλιπε τὸ πνεῦμά μου. μὴ ἀποστρέψῃσ τὸ πρόσωπόν σου ἀπ̓ ἐμοῦ, καὶ ὁμοιωθήσομαι τοῖσ καταβαίνουσιν εἰσ λάκκον. ἀκουστὸν ποίησόν μοι τὸ πρωί̈ τὸ ἔλεόσ σου, ὅτι ἐπὶ σοὶ ἤλπισα. γνώρισόν μοι, Κύριε, ὁδόν, ἐν ᾗ πορεύσομαι, ὅτι πρὸσ σὲ ἦρα τὴν ψυχήν μου. ἐξελοῦ με ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε, ὅτι πρὸσ σὲ κατέφυγον. δίδαξόν με τοῦ ποιεῖν τὸ θέλημά σου, ὅτι σὺ εἶ ὁ Θεόσ μου. τὸ πνεῦμά σου τὸ ἀγαθὸν ὁδηγήσει με ἐν γῇ εὐθείᾳ. ἕνεκεν τοῦ ὀνόματόσ σου, Κύριε, ζήσεισ με, ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου ἐξάξεισ ἐκ θλίψεωσ τὴν ψυχήν μου. καὶ ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεισ τοὺσ ἐχθρούσ μου καὶ ἀπολεῖσ πάντασ τοὺσ θλίβοντασ τὴν ψυχήν μου, ὅτι ἐγὼ δοῦλόσ σού εἰμι. Τῷ Δαυί̈δ, πρὸσ τὸν Γολιάδ. ‐ ΕΥΛΟΓΗΤΟΣ Κύριοσ ὁ Θεόσ μου ὁ διδάσκων τὰσ χεῖράσ μου εἰσ παράταξιν, τοὺσ δακτύλουσ μου εἰσ πόλεμον.

ἔλεόσ μου καὶ καταφυγή μου, ἀντιλήπτωρ μου καὶ ρύστησ μου, ὑπερασπιστήσ μου, καὶ ἐπ̓ αὐτῷ ἤλπισα, ὁ ὑποτάσσων τὸν λαόν μου ὑπ̓ ἐμέ. Κύριε, τί ἐστιν ἄνθρωποσ ὅτι ἐγνώσθησ αὐτῷ, ἢ υἱὸσ ἀνθρώπου ὅτι λογίζῃ αὐτῷ̣ ἄνθρωποσ ματαιότητι ὡμοιώθη, αἱ ἡμέραι αὐτοῦ ὡσεὶ σκιὰ παράγουσι. Κύριε, κλῖνον οὐρανοὺσ καὶ κατάβηθι, ἅψαι τῶν ὀρέων, καὶ καπνισθήσονται. ἄστραψον ἀστραπὴν καὶ σκορπιεῖσ αὐτούσ, ἐξαπόστειλον τὰ βέλη σου καὶ συνταράξεισ αὐτούσ. ἐξαπόστειλον τὴν χεῖρά σου ἐξ ὕψουσ, ἐξελοῦ με καὶ ρῦσαί με ἐξ ὑδάτων πολλῶν, ἐκ χειρὸσ υἱῶν ἀλλοτρίων, ὧν τὸ στόμα ἐλάλησε ματαιότητα, καὶ ἡ δεξιὰ αὐτῶν δεξιὰ ἀδικίασ. ὁ Θεόσ, ᾠδὴν καινὴν ᾄσομαί σοι, ἐν ψαλτηρίῳ δεκαχόρδῳ ψαλῶ σοι τῷ διδόντι τὴν σωτηρίαν τοῖσ βασιλεῦσι, τῷ λυτρουμένῳ Δαυί̈δ τὸν δοῦλον αὐτοῦ ἐκ ρομφαίασ πονηρᾶσ. ρῦσαί με καὶ ἐξελοῦ με ἐκ χειρὸσ υἱῶν ἀλλοτρίων, ὧν τὸ στόμα ἐλάλησε ματαιότητα καὶ ἡ δεξιὰ αὐτῶν δεξιὰ ἀδικίασ. ὧν οἱ υἱοὶ ὡσ νεόφυτα ἱδρυμένα ἐν τῇ νεότητι αὐτῶν, αἱ θυγατέρεσ αὐτῶν κεκαλλωπισμέναι, περικεκοσμημέναι ὡσ ὁμοίωμα ναοῦ, τὰ ταμιεῖα αὐτῶν πλήρη, ἐξερευγόμενα ἐκ τούτου εἰσ τοῦτο, τὰ πρόβατα αὐτῶν πολύτοκα, πληθύνοντα ἐν ταῖσ ἐξόδοισ αὐτῶν, οἱ βόεσ αὐτῶν παχεῖσ, οὐκ ἔστι κατάπτωμα φραγμοῦ, οὐδὲ διέξοδοσ, οὐδὲ κραυγὴ ἐν ταῖσ πλατείαισ αὐτῶν, ἐμακάρισαν τὸν λαόν, ᾧ ταῦτά ἐστι. μακάριοσ ὁ λαόσ, οὗ Κύριοσ ὁ Θεὸσ αὐτοῦ. Αἴνεσισ τοῦ Δαυί̈δ. ‐ ΥΨΩΣΩ σε, ὁ Θεόσ μου ὁ βασιλεύσ μου, καὶ εὐλογήσω τὸ ὄνομά σου εἰσ τὸν αἰῶνα καὶ εἰσ τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνοσ.

καθ̓ ἑκάστην ἡμέραν εὐλογήσω σε καὶ αἰνέσω τὸ ὄνομά σου εἰσ τὸν αἰῶνα καὶ εἰσ τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνοσ. μέγασ Κύριοσ καὶ αἰνετὸσ σφόδρα, καὶ τῆσ μεγαλωσύνησ αὐτοῦ οὐκ ἔστι πέρασ. γενεὰ καὶ γενεὰ ἐπαινέσει τὰ ἔργα σου καὶ τὴν δύναμίν σου ἀπαγγελοῦσι. τὴν μεγαλοπρέπειαν τῆσ δόξησ τῆσ ἁγιωσύνησ σου λαλήσουσι καὶ τὰ θαυμάσιά σου διηγήσονται. καὶ τὴν δύναμιν τῶν φοβερῶν σου ἐροῦσι καὶ τὴν μεγαλωσύνην σου διηγήσονται. μνήμην τοῦ πλήθουσ τῆσ χρηστότητόσ σου ἐξερεύξονται καὶ τῇ δικαιοσύνῃ σου ἀγαλλιάσονται. οἰκτίρμων καὶ ἐλεήμων ὁ Κύριοσ, μακρόθυμοσ καὶ πολυέλεοσ. χρηστὸσ Κύριοσ τοῖσ σύμπασι, καὶ οἱ οἰκτιρμοὶ αὐτοῦ ἐπὶ πάντα τὰ ἔργα αὐτοῦ. ἐξομολογησάσθωσάν σοι, Κύριε, πάντα τὰ ἔργα σου, καὶ οἱ ὅσιοί σου εὐλογησάτωσάν σε. δόξαν τῆσ βασιλείασ σου ἐροῦσι καὶ τὴν δυναστείαν σου λαλήσουσι τοῦ γνωρίσαι τοῖσ υἱοῖσ τῶν ἀνθρώπων τὴν δυναστείαν σου καὶ τὴν δόξαν τῆσ μεγαλοπρεπείασ τῆσ βασιλείασ σου. ἡ βασιλεία σου βασιλεία πάντων τῶν αἰώνων, καὶ ἡ δεσποτεία σου ἐν πάσῃ γενεᾷ καὶ γενεᾷ. α πιστὸσ Κύριοσ ἐν πᾶσι τοῖσ λόγοισ αὐτοῦ καὶ ὅσιοσ ἐν πᾶσι τοῖσ ἔργοισ αὐτοῦ. ὑποστηρίζει Κύριοσ πάντασ τοὺσ καταπίπτοντασ καὶ ἀνορθοῖ πάντασ τοὺσ κατερραγμένουσ. οἱ ὀφθαλμοὶ πάντων εἰσ σὲ ἐλπίζουσι, καὶ σὺ δίδωσ τὴν τροφὴν αὐτῶν ἐν εὐκαιρίᾳ. ἀνοίγεισ σὺ τὰσ χεῖράσ σου καὶ ἐμπιπλᾷσ πᾶν ζῷον εὐδοκίασ. δίκαιοσ Κύριοσ ἐν πάσαισ ταῖσ ὁδοῖσ αὐτοῦ καὶ ὅσιοσ ἐν πᾶσι τοῖσ ἔργοισ αὐτοῦ. ἐγγὺσ Κύριοσ πᾶσι τοῖσ ἐπικαλουμένοισ αὐτόν, πᾶσι τοῖσ ἐπικαλουμένοισ αὐτὸν ἐν ἀληθείᾳ. θέλημα τῶν φοβουμένων αὐτὸν ποιήσει καὶ τῆσ δεήσεωσ αὐτῶν εἰσακούσεται καὶ σώσει αὐτούσ. φυλάσσει Κύριοσ πάντασ τοὺσ ἀγαπῶντασ αὐτὸν καὶ πάντασ τοὺσ ἁμαρτωλοὺσ ἐξολοθρεύσει. αἴνεσιν Κυρίου λαλήσει τὸ στόμα μου. καὶ εὐλογείτω πᾶσα σὰρξ τὸ ὄνομα τὸ ἅγιον αὐτοῦ εἰσ τὸν αἰῶνα καὶ εἰσ τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνοσ. Ἀλληλούϊα. Ἀγγαίου καὶ Ζαχαρίου. ‐ ΑΙΝΕΙ, ἡ ψυχή μου, τὸν Κύριον.

αἰνέσω Κύριον ἐν τῇ ζωῇ μου, ψαλῶ τῷ Θεῷ μου ἕωσ ὑπάρχω. μὴ πεποίθατε ἐπ̓ ἄρχοντασ, ἐπὶ υἱοὺσ ἀνθρώπων, οἷσ οὐκ ἔστι σωτηρία. ἐξελεύσεται τὸ πνεῦμα αὐτοῦ. καὶ ἐπιστρέψει εἰσ τὴν γῆν αὐτοῦ. ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ ἀπολοῦνται πάντεσ οἱ διαλογισμοὶ αὐτοῦ. μακάριοσ οὗ ὁ Θεὸσ Ἰακὼβ βοηθὸσ αὐτοῦ, ἡ ἐλπὶσ αὐτοῦ ἐπὶ Κύριον τὸν Θεὸν αὐτοῦ τὸν ποιήσαντα τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν, τὴν θάλασσαν καὶ πάντα τὰ ἐν αὐτοῖσ. τὸν φυλάσσοντα ἀλήθειαν εἰσ τὸν αἰῶνα, ποιοῦντα κρῖμα τοῖσ ἀδικουμένοισ, διδόντα τροφὴν τοῖσ πεινῶσι. Κύριοσ λύει πεπεδημένουσ, Κύριοσ σοφοῖ τυφλούσ, Κύριοσ ἀνορθοῖ κατερραγμένουσ, Κύριοσ ἀγαπᾷ δικαίουσ, Κύριοσ φυλάσσει τοὺσ προσηλύτουσ. ὀρφανὸν καὶ χήραν ἀναλήψεται καὶ ὁδὸν ἁμαρτωλῶν ἀφανιεῖ. βασιλεύσει Κύριοσ εἰσ τὸν αἰῶνα, ὁ Θεόσ σου, Σιών, εἰσ γενεὰν καὶ γενεάν. Ἀλληλούϊα. Ἀγγαίου καὶ Ζαχαρίου. ‐ ΑΙΝΕΙΤΕ τὸν Κύριον, ὅτι ἀγαθὸν ψαλμόσ. τῷ Θεῷ ἡμῶν ἡδυνθείη αἴνεσισ.

οἰκοδομῶν Ἱερουσαλὴμ ὁ Κύριοσ, καὶ τὰσ διασπορὰσ τοῦ Ἰσραὴλ ἐπισυνάξει, ὁ ἰώμενοσ τοὺσ συντετριμμένουσ τὴν καρδίαν καὶ δεσμεύων τὰ συντρίμματα αὐτῶν, ὁ ἀριθμῶν πλήθη ἄστρων, καὶ πᾶσιν αὐτοῖσ ὀνόματα καλῶν. μέγασ ὁ Κύριοσ ἡμῶν, καὶ μεγάλη ἡ ἰσχὺσ αὐτοῦ, καὶ τῆσ συνέσεωσ αὐτοῦ οὐκ ἔστιν ἀριθμόσ. ἀναλαμβάνων πρᾳεῖσ ὁ Κύριοσ, ταπεινῶν δὲ ἁμαρτωλοὺσ ἕωσ τῆσ γῆσ. ἐξάρξατε τῷ Κυρίῳ ἐν ἐξομολογήσει, ψάλατε τῷ Θεῷ ἡμῶν ἐν κιθάρᾳ τῷ περιβάλλοντι τὸν οὐρανὸν ἐν νεφέλαισ, τῷ ἑτοιμάζοντι τῇ γῇ ὑετόν, τῷ ἐξανατέλλοντι ἐν ὄρεσι χόρτον καὶ χλόην τῇ δουλείᾳ τῶν ἀνθρώπων, διδόντι τοῖσ κτήνεσι τροφὴν αὐτῶν καὶ τοῖσ νεοσσοῖσ τῶν κοράκων τοῖσ ἐπικαλουμένοισ αὐτόν. οὐκ ἐν τῇ δυναστείᾳ τοῦ ἵππου θελήσει, οὐδὲ ἐν ταῖσ κνήμαισ τοῦ ἀνδρὸσ εὐδοκεῖ. εὐδοκεῖ Κύριοσ ἐν τοῖσ φοβουμένοισ αὐτὸν καὶ ἐν πᾶσι τοῖσ ἐλπίζουσιν ἐπὶ τὸ ἔλεοσ αὐτοῦ. Ἀλληλούϊα. Ἀγγαίου καὶ Ζαχαρίου. ‐ ΕΠΑΙΝΕΙ, Ἱερουσαλήμ, τὸν Κύριον, αἴνει τὸν Θεόν σου, Σιών,

ὅτι ἐνίσχυσε τοὺσ μοχλοὺσ τῶν πυλῶν σου, εὐλόγησε τοὺσ υἱούσ σου ἐν σοί. ὁ τιθεὶσ τὰ ὅριά σου εἰρήνην καὶ στέαρ πυροῦ ἐμπιπλῶν σε. ὁ ἀποστέλλων τὸ λόγιον αὐτοῦ τῇ γῇ, ἕωσ τάχουσ δραμεῖται ὁ λόγοσ αὐτοῦ. διδόντοσ χιόνα αὐτοῦ ὡσεὶ ἔριον, ὁμίχλην ὡσεὶ σποδὸν πάσσοντοσ. βάλλοντοσ κρύσταλλον αὐτοῦ ὡσεὶ ψωμούσ, κατὰ πρόσωπον ψύχουσ αὐτοῦ τίσ ὑποστήσεται̣ ἐξαποστελεῖ τὸν λόγον αὐτοῦ καὶ τήξει αὐτά. πνεύσει τὸ πνεῦμα αὐτοῦ καὶ ρυήσεται ὕδατα. ὁ ἀπαγγέλλων τὸν λόγον αὐτοῦ τῷ Ἰακώβ, δικαιώματα καὶ κρίματα αὐτοῦ τῷ Ἰσραήλ. οὐκ ἐποίησεν οὕτωσ παντὶ ἔθνει καὶ τὰ κρίματα αὐτοῦ οὐκ ἐδήλωσεν αὐτοῖσ. Ἀλληλούϊα. Ἀγγαίου καὶ Ζαχαρίου. ‐ ΑΙΝΕΙΤΕ τὸν Κύριον ἐκ τῶν οὐρανῶν. αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν τοῖσ ὑψίστοισ.

αἰνεῖτε αὐτόν, πάντεσ οἱ ἄγγελοι αὐτοῦ. αἰνεῖτε αὐτόν, πᾶσαι αἱ δυνάμεισ αὐτοῦ. αἰνεῖτε αὐτὸν ἥλιοσ καὶ σελήνη, αἰνεῖτε αὐτὸν πάντα τὰ ἄστρα καὶ τὸ φῶσ. αἰνεῖτε αὐτὸν οἱ οὐρανοὶ τῶν οὐρανῶν καὶ τὸ ὕδωρ τὸ ὑπεράνω τῶν οὐρανῶν. αἰνεσάτωσαν τὸ ὄνομα Κυρίου, ὅτι αὐτὸσ εἶπε, καὶ ἐγενήθησαν, αὐτὸσ ἐνετείλατο, καὶ ἐκτίσθησαν. ἔστησεν αὐτὰ εἰσ τὸν αἰῶνα καὶ εἰσ τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνοσ. πρόσταγμα ἔθετο, καὶ οὐ παρελεύσεται. αἰνεῖτε τὸν Κύριον ἐκ τῆσ γῆσ, δράκοντεσ καὶ πᾶσαι ἄβυσσοι. πῦρ, χάλαζα, χιών, κρύσταλλοσ, πνεῦμα καταιγίδοσ, τὰ ποιοῦντα τὸν λόγον αὐτοῦ. τὰ ὄρη καὶ πάντεσ οἱ βουνοί, ξύλα καρποφόρα καὶ πᾶσαι κέδροι. τὰ θηρία καὶ πάντα τὰ κτήνη, ἑρπετὰ καὶ πετεινὰ πτερωτά. βασιλεῖσ τῆσ γῆσ καὶ πάντεσ λαοί, ἄρχοντεσ καὶ πάντεσ κριταὶ γῆσ. νεανίσκοι καὶ παρθένοι, πρεσβύτεροι μετὰ νεωτέρων. αἰνεσάτωσαν τὸ ὄνομα Κυρίου, ὅτι ὑψώθη τὸ ὄνομα αὐτοῦ μόνου. ἡ ἐξομολόγησισ αὐτοῦ ἐπὶ γῆσ καὶ οὐρανοῦ. καὶ ὑψώσει κέρασ λαοῦ αὐτοῦ. ὕμνοσ πᾶσι τοῖσ ὁσίοισ αὐτοῦ, τοῖσ υἱοῖσ Ἰσραήλ, λαῷ ἐγγίζοντι αὐτῷ. Ἀλληλούϊα. ‐ ΑΣΑΤΕ τῷ Κυρίῳ ᾆσμα καινόν, ἡ αἴνεσισ αὐτοῦ ἐν ἐκκλησίᾳ ὁσίων.

εὐφρανθήτω Ἰσραὴλ ἐπὶ τῷ ποιήσαντι αὐτόν, καὶ οἱ υἱοὶ Σιὼν ἀγαλλιάσθωσαν ἐπὶ τῷ βασιλεῖ αὐτῶν. αἰνεσάτωσαν τὸ ὄνομα αὐτοῦ ἐν χορῷ, ἐν τυμπάνῳ καὶ ψαλτηρίῳ ψαλάτωσαν αὐτῷ, ὅτι εὐδοκεῖ Κύριοσ ἐν τῷ λαῷ αὐτοῦ καὶ ὑψώσει πραεῖσ ἐν σωτηρίᾳ. καυχήσονται ὅσιοι ἐν δόξῃ καὶ ἀγαλλιάσονται ἐπὶ τῶν κοιτῶν αὐτῶν. αἱ ὑψώσεισ τοῦ Θεοῦ ἐν τῷ λάρυγγι αὐτῶν, καὶ ῥομφαῖαι δίστομοι ἐν ταῖσ χερσὶν αὐτῶν τοῦ ποιῆσαι ἐκδίκησιν ἐν τοῖσ ἔθνεσιν, ἐλεγμοὺσ ἐν τοῖσ λαοῖσ, τοῦ δῆσαι τοὺσ βασιλεῖσ αὐτῶν ἐν πέδαισ καὶ τοὺσ ἐνδόξουσ αὐτῶν ἐν χειροπέδαισ σιδηραῖσ, τοῦ ποιῆσαι ἐν αὐτοῖσ κρῖμα ἔγγραπτον. δόξα αὕτη ἔσται πᾶσι τοῖσ ὁσίοισ αὐτοῦ. Ἀλληλούϊα. ‐ ΑΙΝΕΙΤΕ τὸν Θεὸν ἐν τοῖσ ἁγίοισ αὐτοῦ, αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν στερεώματι τῆσ δυνάμεωσ αὐτοῦ.

αἰνεῖτε αὐτὸν ἐπὶ ταῖσ δυναστείαισ αὐτοῦ, αἰνεῖτε αὐτὸν κατὰ τὸ πλῆθοσ τῆσ μεγαλωσύνησ αὐτοῦ. αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν ἤχῳ σάλπιγγοσ, αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν ψαλτηρίῳ καὶ κιθάρᾳ. αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν τυμπάνῳ καὶ χορῷ, αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν χορδαῖσ καὶ ὀργάνῳ. αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν κυμβάλοισ εὐήχοισ, αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν κυμβάλοισ ἀλαλαγμοῦ. πᾶσα πνοὴ αἰνεσάτω τὸν Κύριον. ἀλληλούϊα. ̀ρ̀ν̀ρ̀ν ————— ̀ρ̀ν̀ρ̀ν Οὗτοσ ὁ ψαλμὸσ ἰδιόγραφοσ εἰσ Δαυί̈δ καὶ ἔξωθεν τοῦ ἀριθμοῦ. ὅτε ἐμονομάχησε τῷ Γολιάθ. ‐ ΜΙΚΡΟΣ ἤμην ἐν τοῖσ ἀδελφοῖσ μου καὶ νεώτεροσ ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ πατρόσ μου. ἐποίμαινον τὰ πρόβατα τοῦ πατρόσ μου. αἱ χεῖρέσ μου ἐποίησαν ὄργανον, καὶ οἱ δάκτυλοί μου ἥρμοσαν ψαλτήριον. καὶ τίσ ἀναγγελεῖ τῷ Κυρίῳ μου̣ αὐτὸσ Κύριοσ, αὐτὸσ εἰσακούσει. αὐτὸσ ἐξαπέστειλε τὸν ἄγγελον αὐτοῦ καὶ ἦρέ με ἐκ τῶν προβάτων τοῦ πατρόσ μου καὶ ἔχρισέ με ἐν τῷ ἐλαίῳ τῆσ χρίσεωσ αὑτοῦ. οἱ ἀδελφοί μου καλοὶ καὶ μεγάλοι, καὶ οὐκ εὐδόκησεν ἐν αὐτοῖσ ὁ Κύριοσ. ἐξῆλθον εἰσ συνάντησιν τῷ ἀλλοφύλῳ, καὶ ἐπικατηράσατό με ἐν τοῖσ εἰδώλοισ αὐτοῦ. ἐγὼ δέ, σπασάμενοσ τὴν παῤ αὐτοῦ μάχαιραν, ἀπεκεφάλισα αὐτὸν καὶ ἦρα ὄνειδοσ ἐξ υἱῶν Ἰσραήλ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

Ancient Greek Text

Septuagint, Liber Psalmorum

(70인역 성경, 시편)

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION