Septuagint, Liber Psalmorum 139:

Εἰσ τὸ τέλοσ. ψαλμὸσ τῷ Δαυί̈δ. ‐ ΕΞΕΛΟΥ με, Κύριε, ἐξ ἀνθρώπου πονηροῦ, ἀπὸ ἀνδρὸσ ἀδίκου ρῦσαί με, οἵτινεσ ἐλογίσαντο ἀδικίαν ἐν καρδίᾳ, ὅλην τὴν ἡμέραν παρετάσσοντο πολέμουσ. ἠκόνησαν γλῶσσαν αὐτῶν ὡσεὶ ὄφεωσ, ἰὸσ ἀσπίδων ὑπὸ τὰ χείλη αὐτῶν. . φύλαξόν με, Κύριε, ἐκ χειρὸσ ἁμαρτωλοῦ, ἀπὸ ἀνθρώπων ἀδίκων ἐξελοῦ με, οἵτινεσ διελογίσαντο τοῦ ὑποσκελίσαι τὰ διαβήματά μου. ἔκρυψαν ὑπερήφανοι παγίδα μοι καὶ σχοινία διέτειναν, παγίδα τοῖσ ποσί μου, ἐχόμενα τρίβουσ σκάνδαλα ἔθεντό μοι. . εἶπα τῷ Κυρίῳ. Θεόσ μου εἶ σύ, ἐνώτισαι, Κύριε, τὴν φωνὴν τῆσ δεήσεώσ μου. Κύριε, Κύριε, δύναμισ τῆσ σωτηρίασ μου, ἐπεσκίασασ ἐπὶ τὴν κεφαλήν μου ἐν ἡμέρᾳ πολέμου. μὴ παραδῷσ με, Κύριε, ἀπὸ τῆσ ἐπιθυμίασ μου ἁμαρτωλῷ. διελογίσαντο κατ̓ ἐμοῦ, μὴ ἐγκαταλίπῃσ με, μήποτε ὑψωθῶσιν. . ἡ κεφαλὴ τοῦ κυκλώματοσ αὐτῶν, κόποσ τῶν χειλέων αὐτῶν καλύψει αὐτούσ. πεσοῦνται ἐπ̓ αὐτοὺσ ἄνθρακεσ, ἐν πυρὶ καταβαλεῖσ αὐτούσ, ἐν ταλαιπωρίαισ οὐ μὴ ὑποστῶσιν. ἀνὴρ γλωσσώδησ οὐ κατευθυνθήσεται ἐπὶ τῆσ γῆσ, ἄνδρα ἄδικον κακὰ θηρεύσει εἰσ διαφθοράν. ἔγνων ὅτι ποιήσει Κύριοσ τὴν κρίσιν τῶν πτωχῶν καὶ τὴν δίκην τῶν πενήτων. πλὴν δίκαιοι ἐξομολογήσονται τῷ ὀνόματί σου, κατοικήσουσιν εὐθεῖσ σὺν τῷ προσώπῳ σου.