Septuagint, Liber Psalmorum 137:

Ψαλμὸσ τῷ Δαυί̈δ, Ἀγγαίου καὶ Ζαχαρίου. ‐ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΜΑΙ σοι, Κύριε, ἐν ὅλῃ καρδίᾳ μου, καὶ ἐναντίον ἀγγέλων ψαλῶ σοι, ὅτι ἤκουσασ πάντα τὰ ῥήματα τοῦ στόματόσ μου. προσκυνήσω πρὸσ ναὸν ἅγιόν σου καὶ ἐξομολογήσομαι τῷ ὀνόματί σου ἐπὶ τῷ ἐλέει σου καὶ τῇ ἀληθείᾳ σου, ὅτι ἐμεγάλυνασ ἐπὶ πᾶν τὸ ὄνομα τὸ ἅγιόν σου. ἐν ᾗ ἂν ἡμέρᾳ ἐπικαλέσωμαί σε, ταχὺ ἐπάκουσόν μου. πολυωρήσεισ με ἐν ψυχῇ μου δυνάμει σου. ἐξομολογησάσθωσάν σοι, Κύριε, πάντεσ οἱ βασιλεῖσ τῆσ γῆσ, ὅτι ἤκουσαν πάντα τὰ ρήματα τοῦ στόματόσ σου. καὶ ἆσάτωσαν ἐν ταῖσ ᾠδαῖσ Κυρίου, ὅτι μεγάλη ἡ δόξα Κυρίου, ὅτι ὑψηλὸσ Κύριοσ καὶ τὰ ταπεινὰ ἐφορᾷ καὶ τὰ ὑψηλὰ ἀπὸ μακρόθεν γινώσκει. ἐὰν πορευθῶ ἐν μέσῳ θλίψεωσ, ζήσεισ με. ἐπ̓ ὀργὴν ἐχθρῶν μου ἐξέτεινασ χεῖράσ σου, καὶ ἔσωσέ με ἡ δεξιά σου. Κύριοσ ἀνταποδώσει ὑπὲρ ἐμοῦ. Κύριε, τὸ ἔλεόσ σου εἰσ τὸν αἰῶνα, τὰ ἔργα τῶν χειρῶν σου μὴ παρίδῃσ.