Septuagint, Liber Psalmorum 131:

ᾨδὴ τῶν ἀναβαθμῶν. ‐ ΜΝΗΣΘΗΤΙ, Κύριε, τοῦ Δαυί̈δ καὶ πάσησ τῆσ πρᾳότητοσ αὐτοῦ, ὡσ ὤμοσε τῷ Κυρίῳ, ηὔξατο τῷ Θεῷ Ἰακώβ. εἰ εἰσελεύσομαι εἰσ σκήνωμα οἴκου μου, εἰ ἀναβήσομαι ἐπὶ κλίνησ στρωμνῆσ μου, εἰ δώσω ὕπνον τοῖσ ὀφθαλμοῖσ μου καὶ τοῖσ βλεφάροισ μου νυσταγμὸν καὶ ἀνάπαυσιν τοῖσ κροτάφοισ μου, ἕωσ οὗ εὕρω τόπον τῷ Κυρίῳ, σκήνωμα τῷ Θεῷ Ἰακώβ. ἰδοὺ ἠκούσαμεν αὐτὴν ἐν Ἐφραθᾷ, εὕρομεν αὐτὴν ἐν τοῖσ πεδίοισ τοῦ δρυμοῦ. εἰσελευσόμεθα εἰσ τὰ σκηνώματα αὐτοῦ, προσκυνήσομεν εἰσ τὸν τόπον, οὗ ἔστησαν οἱ πόδεσ αὐτοῦ. ἀνάστηθι, Κύριε, εἰσ τὴν ἀνάπαυσίν σου, σὺ καὶ ἡ κιβωτὸσ τοῦ ἁγιάσματόσ σου. οἱ ἱερεῖσ σου ἐνδύσονται δικαιοσύνην, καὶ οἱ ὅσιοί σου ἀγαλλιάσονται. ἕνεκεν Δαυί̈δ τοῦ δούλου σου μὴ ἀποστρέψῃσ τὸ πρόσωπον τοῦ χριστοῦ σου. ὤμοσε Κύριοσ τῷ Δαυί̈δ ἀλήθειαν καὶ οὐ μὴ ἀθετήσει αὐτήν. ἐκ καρποῦ τῆσ κοιλίασ σου θήσομαι ἐπὶ τοῦ θρόνου σου. ἐὰν φυλάξωνται οἱ υἱοί σου τὴν διαθήκην μου καὶ τὰ μαρτύριά μου ταῦτα, ἃ διδάξω αὐτούσ, καὶ οἱ υἱοὶ αὐτῶν ἕωσ τοῦ αἰῶνοσ καθιοῦνται ἐπὶ τοῦ θρόνου σου. ὅτι ἐξελέξατο Κύριοσ τὴν Σιών, ᾑρετίσατο αὐτὴν εἰσ κατοικίαν ἑαυτῷ. αὕτη ἡ κατάπαυσίσ μου εἰσ αἰῶνα αἰῶνοσ, ᾧδε κατοικήσω, ὅτι ᾑρετισάμην αὐτήν. τὴν θύραν αὐτῆσ εὐλογῶν εὐλογήσω, τοὺσ πτωχοὺσ αὐτῆσ χορτάσω ἄρτων, τοὺσ ἱερεῖσ αὐτῆσ ἐνδύσω σωτηρίαν, καὶ οἱ ὅσιοι αὐτῆσ ἀγαλλιάσει ἀγαλλιάσονται. ἐκεῖ ἐξανατελῶ κέρασ τῷ Δαυί̈δ, ἡτοίμασα λύχνον τῷ χριστῷ μου. τοὺσ ἐχθροὺσ αὐτοῦ ἐνδύσω αἰσχύνην, ἐπὶ δὲ αὐτὸν ἐξανθήσει τὸ ἁγίασμά μου.