Septuagint, Liber Psalmorum 90:

Αἶνοσ ᾠδῆσ τῷ Δαυί̈δ. ‐ ̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν Ο ΚΑΤΟΙΚΩΝ ἐν βοηθείᾳ τοῦ Ὑψίστου, ἐν σκέπῃ τοῦ Θεοῦ τοῦ οὐρανοῦ αὐλισθήσεται. ἐρεῖ τῷ Κυρίῳ. ἀντιλήπτωρ μου εἶ καὶ καταφυγή μου, ὁ Θεόσ μου, καὶ ἐλπιῶ ἐπ̓ αὐτόν, ὅτι αὐτὸσ ρύσεταί σε ἐκ παγίδοσ θηρευτῶν καὶ ἀπὸ λόγου ταραχώδουσ. ἐν τοῖσ μεταφρένοισ αὐτοῦ ἐπισκιάσει σοι, καὶ ὑπὸ τὰσ πτέρυγασ αὐτοῦ ἐλπιεῖσ. ὅπλῳ κυκλώσει σε ἡ ἀλήθεια αὐτοῦ. οὐ φοβηθήσῃ ἀπὸ φόβου νυκτερινοῦ, ἀπὸ βέλουσ πετομένου ἡμέρασ, ἀπὸ πράγματοσ ἐν σκότει διαπορευομένου, ἀπὸ συμπτώματοσ καὶ δαιμονίου μεσημβρινοῦ. πεσεῖται ἐκ τοῦ κλίτουσ σου χιλιὰσ καὶ μυριὰσ ἐκ δεξιῶν σου, πρὸσ σὲ δὲ οὐκ ἐγγιεῖ. πλὴν τοῖσ ὀφθαλμοῖσ σου κατανοήσεισ καὶ ἀνταπόδοσιν ἁμαρτωλῶν ὄψει. ὅτι σύ, Κύριε, ἡ ἐλπίσ μου. τὸν Ὕψιστον ἔθου καταφυγήν σου. οὐ προσελεύσεται πρὸσ σὲ κακά, καὶ μάστιξ οὐκ ἐγγιεῖ ἐν τῷ σκηνώματί σου. ὅτι τοῖσ ἀγγέλοισ αὐτοῦ ἐντελεῖται περὶ σοῦ τοῦ διαφυλάξαι σε ἐν πάσαισ ταῖσ ὁδοῖσ σου. ἐπὶ χειρῶν ἀροῦσί σε, μήποτε προσκόψῃσ πρὸσ λίθον τὸν πόδα σου. ἐπὶ ἀσπίδα καὶ βασιλίσκον ἐπιβήσῃ καὶ καταπατήσεισ λέοντα καὶ δράκοντα. ὅτι ἐπ̓ ἐμὲ ἤλπισε, καὶ ρύσομαι αὐτόν. σκεπάσω αὐτόν, ὅτι ἔγνω τὸ ὄνομά μου. κεκράξεται πρόσ με, καὶ ἐπακούσομαι αὐτοῦ, μετ̓ αὐτοῦ εἰμι ἐν θλίψει. ἐξελοῦμαι αὐτόν, καὶ δοξάσω αὐτόν. μακρότητα ἡμερῶν ἐμπλήσω αὐτὸν καὶ δείξω αὐτῷ τὸ σωτήριόν μου.