Septuagint, Liber Psalmorum 41:

Εἰσ τὸ τέλοσ. εἰσ σύνεσιν τοῖσ υἱοῖσ Κορέ. ‐ ΟΝ ΤΡΟΠΟΝ ἐπιποθεῖ ἡ ἔλαφοσ ἐπὶ τὰσ πηγὰσ τῶν ὑδάτων, οὕτωσ ἐπιποθεῖ ἡ ψυχή μου πρόσ σέ, ὁ Θεόσ. ἐδίψησεν ἡ ψυχή μου πρὸσ τὸν Θεὸν τὸν ζῶντα. πότε ἥξω καὶ ὀφθήσομαι τῷ προσώπῳ τοῦ Θεοῦ̣ ἐγενήθη τὰ δάκρυά μου ἐμοὶ ἄρτοσ ἡμέρασ καὶ νυκτὸσ ἐν τῷ λέγεσθαί μοι καθ̓ ἑκάστην ἡμέραν. ποῦ ἐστιν ὁ Θεόσ σου̣ ταῦτα ἐμνήσθην καὶ ἐξέχεα ἐπ̓ ἐμὲ τὴν ψυχήν μου, ὅτι διελεύσομαι ἐν τόπῳ σκηνῆσ θαυμαστῆσ ἕωσ τοῦ οἴκου τοῦ Θεοῦ ἐν φωνῇ ἀγαλλιάσεωσ καὶ ἐξομολογήσεωσ ἤχου ἑορτάζοντοσ. ἱνατί περίλυποσ εἶ, ἡ ψυχή μου, καὶ ἱνατί συνταράσσεισ με̣ ἔλπισον ἐπὶ τὸν Θεόν, ὅτι ἐξομολογήσομαι αὐτῷ. σωτήριον τοῦ προσώπου μου καὶ ὁ Θεόσ μου. πρὸσ ἐμαυτὸν ἡ ψυχή μου ἐταράχθη. διὰ τοῦτο μνησθήσομαί σου ἐκ γῆσ Ἰορδάνου καὶ Ἐρμωνιείμ, ἀπὸ ὄρουσ μικροῦ. ἄβυσσοσ ἄβυσσον ἐπικαλεῖται εἰσ φωνὴν τῶν καταῤῥακτῶν σου, πάντεσ οἱ μετεωρισμοί σου καὶ τὰ κύματά σου ἐπ̓ ἐμὲ διῆλθον. ἡμέρασ ἐντελεῖται Κύριοσ τὸ ἔλεοσ αὐτοῦ, καὶ νυκτὸσ ᾠδὴ αὐτῷ παῤ ἐμοί, προσευχὴ τῷ Θεῷ τῆσ ζωῆσ μου. ἐρῶ τῷ Θεῷ. ἀντιλήπτωρ μου εἶ. διατί μου ἐπελάθου̣ καὶ ἱνατί σκυθρωπάζων πορεύομαι ἐν τῷ ἐκθλίβειν τὸν ἐχθρόν μου̣ ἐν τῷ καταθλᾶσθαι τὰ ὀστᾶ μου ὠνείδιζόν με οἱ ἐχθροί μου, ἐν τῷ λέγειν αὐτούσ μοι καθ̓ ἑκάστην ἡμέραν. Ποῦ ἐστιν ὁ Θεόσ σου̣ ἱνατί περίλυποσ εἶ, ἡ ψυχή μου̣ καὶ ἱνατί συνταράσσεισ με̣ ἔλπισον ἐπὶ τὸν Θεόν, ὅτι ἐξομολογήσομαι αὐτῷ. σωτήριον τοῦ προσώπου μου καὶ ὁ Θεόσ μου.