Septuagint, Liber Psalmorum 40:

Εἰσ τὸ τέλοσ. ψαλμὸσ τῷ Δαυί̈δ. ‐ ΜΑΚΑΡΙΟΣ ὁ συνιῶν ἐπὶ πτωχὸν καὶ πένητα. ἐν ἡμέρᾳ πονηρᾷ ρύσεται αὐτὸν ὁ Κύριοσ. Κύριοσ διαφυλάξαι αὐτὸν καὶ ζήσαι αὐτὸν καὶ μακαρίσαι αὐτὸν ἐν τῇ γῇ καὶ μὴ παραδῷ αὐτὸν εἰσ χεῖρασ ἐχθρῶν αὐτοῦ. Κύριοσ βοηθήσαι αὐτῷ ἐπὶ κλίνησ ὀδύνησ αὐτοῦ. ὅλην τὴν κοίτην αὐτοῦ ἔστρεψασ ἐν τῇ ἀῤῥωστίᾳ αὐτοῦ. ἐγὼ εἶπα. Κύριε, ἐλέησόν με, ἴασαι τὴν ψυχήν μου, ὅτι ἥμαρτόν σοι. οἱ ἐχθροί μου εἶπαν κακά μοι. πότε ἀποθανεῖται, καὶ ἀπολεῖται τὸ ὄνομα αὐτοῦ̣ καὶ εἰσεπορεύετο τοῦ ἰδεῖν, μάτην ἐλάλει. ἡ καρδία αὐτοῦ συνήγαγεν ἀνομίαν ἑαυτῷ, ἐξεπορεύετο ἔξω καὶ ἐλάλει ἐπὶ τὸ αὐτό. κατ̓ ἐμοῦ ἐψιθύριζον πάντεσ οἱ ἐχθροί μου, κατ̓ ἐμοῦ ἐλογίζοντο κακά μοι. λόγον παράνομον κατέθεντο κατ̓ ἐμοῦ. μὴ ὁ κοιμώμενοσ οὐχὶ προσθήσει τοῦ ἀναστῆναι̣ καὶ γὰρ ὁ ἄνθρωποσ τῆσ εἰρήνησ μου, ἐφ̓ ὃν ἤλπισα, ὁ ἐσθίων ἄρτουσ μου, ἐμεγάλυνεν ἐπ̓ ἐμὲ πτερνισμόν. σὺ δέ, Κύριε, ἐλέησόν με καὶ ἀνάστησόν με, καὶ ἀνταποδώσω αὐτοῖσ. ἐν τούτῳ ἔγνων ὅτι τεθέληκάσ με, ὅτι οὐ μὴ ἐπιχαρῇ ὁ ἐχθρόσ μου ἐπ̓ ἐμέ. ἐμοῦ δὲ διὰ τὴν ἀκακίαν ἀντελάβου, καὶ ἐβεβαίωσάσ με ἐνώπιόν σου εἰσ τὸν αἰῶνα. εὐλογητὸσ Κύριοσ ὁ Θεὸσ Ἰσραὴλ ἀπὸ τοῦ αἰῶνοσ καὶ εἰσ τὸν αἰῶνα. γένοιτο, γένοιτο.