Septuagint, Liber Psalmorum 35:

Εἰσ τὸ τέλοσ. τῷ δούλῳ Κυρίου τῷ Δαυί̈δ. ‐ ΦΗΣΙΝ ὁ παράνομοσ τοῦ ἁμαρτάνειν ἐν ἑαυτῷ, οὐκ ἔστι φόβοσ Θεοῦ ἀπέναντι τῶν ὀφθαλμῶν αὐτοῦ. ὅτι ἐδόλωσεν ἐνώπιον αὐτοῦ τοῦ εὑρεῖν τὴν ἀνομίαν αὐτοῦ καὶ μισῆσαι. τὰ ῥήματα τοῦ στόματοσ αὐτοῦ ἀνομία καὶ δόλοσ, οὐκ ἠβουλήθη συνιέναι τοῦ ἀγαθῦναι. ἀνομίαν διελογίσατο ἐπὶ τῆσ κοίτησ αὐτοῦ, παρέστη πάσῃ ὁδῷ οὐκ ἀγαθῇ, κακίᾳ δὲ οὐ προσώχθισε. Κύριε, ἐν τῷ οὐρανῷ τὸ ἔλεόσ σου, καὶ ἡ ἀλήθειά σου ἕωσ τῶν νεφελῶν. ἡ δικαιοσύνη σου ὡσ ὄρη Θεοῦ, τὰ κρίματά σου ὡσεὶ ἄβυσσοσ πολλή. ἀνθρώπουσ καὶ κτήνη σώσεισ, Κύριε. ὡσ ἐπλήθυνασ τὸ ἔλεόσ σου, ὁ Θεόσ. οἱ δὲ υἱοὶ τῶν ἀνθρώπων ἐν σκέπῃ τῶν πτερύγων σου ἐλπιοῦσι. μεθυσθήσονται ἀπὸ πιότητοσ οἴκου σου, καὶ τὸν χειμάῤῥουν τῆσ τρυφῆσ σου ποτιεῖσ αὐτούσ. ὅτι παρὰ σοὶ πηγὴ ζωῆσ, ἐν τῷ φωτί σου ὀψόμεθα φῶσ. παράτεινον τὸ ἔλεόσ σου τοῖσ γινώσκουσί σε καὶ τὴν δικαιοσύνην σου τοῖσ εὐθέσι τῇ καρδίᾳ. μὴ ἐλθέτω μοι ποὺσ ὑπερηφανίασ, καὶ χεὶρ ἁμαρτωλοῦ μὴ σαλεύσαι με. ἐκεῖ ἔπεσον πάντεσ οἱ ἐργαζόμενοι τὴν ἀνομίαν, ἐξώσθησαν καὶ οὐ μὴ δύνωνται στῆναι.