Septuagint, Liber Psalmorum 20:

Εἰσ τὸ τέλοσ. ψαλμὸσ τῷ Δαυί̈δ. ‐ ΚΥΡΙΕ, ἐν τῇ δυνάμει σου εὐφρανθήσεται ὁ βασιλεὺσ καὶ ἐπὶ τῷ σωτηρίῳ σου ἀγαλλιάσεται σφόδρα. τὴν ἐπιθυμίαν τῆσ καρδίασ αὐτοῦ ἔδωκασ αὐτῷ καὶ τὴν θέλησιν τῶν χειλέων αὐτοῦ οὐκ ἐστέρησασ αὐτόν. . ὅτι προέφθασασ αὐτὸν ἐν εὐλογίαισ χρηστότητοσ, ἔθηκασ ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ στέφανον ἐκ λίθου τιμίου. ζωὴν ᾐτήσατό σε, καὶ ἔδωκασ αὐτῷ, μακρότητα ἡμερῶν εἰσ αἰῶνα αἰῶνοσ. μεγάλη ἡ δόξα αὐτοῦ ἐν τῷ σωτηρίῳ σου, δόξαν καὶ μεγαλοπρέπειαν ἐπιθήσεισ ἐπ̓ αὐτόν. ὅτι δώσεισ αὐτῷ εὐλογίαν εἰσ αἰῶνα αἰῶνοσ, εὐφρανεῖσ αὐτὸν ἐν χαρᾷ μετὰ τοῦ προσώπου σου. ὅτι ὁ βασιλεὺσ ἐλπίζει ἐπὶ Κύριον καὶ ἐν τῷ ἐλέει τοῦ Ὑψίστου οὐ μὴ σαλευθῇ. εὑρεθείη ἡ χείρ σου πᾶσι τοῖσ ἐχθροῖσ σου, ἡ δεξιά σου εὕροι πάντασ τοὺσ μισοῦντάσ σε. θήσεισ αὐτοὺσ εἰσ κλίβανον πυρὸσ εἰσ καιρὸν τοῦ προσώπου σου. Κύριοσ ἐν ὀργῇ αὐτοῦ συνταράξει αὐτούσ, καὶ καταφάγεται αὐτοὺσ πῦρ. τὸν καρπὸν αὐτῶν ἀπὸ τῆσ γῆσ ἀπολεῖσ καὶ τὸ σπέρμα αὐτῶν ἀπὸ υἱῶν ἀνθρώπων, ὅτι ἔκλιναν εἰσ σὲ κακά, διελογίσαντο βουλάσ, αἷσ οὐ μὴ δύνωνται στῆναι. ὅτι θήσεισ αὐτοὺσ νῶτον. ἐν τοῖσ περιλοίποισ σου ἑτοιμάσεισ τὸ πρόσωπον αὐτῶν. ὑψώθητι, Κύριε, ἐν τῇ δυνάμει σου. ᾄσομεν καὶ ψαλοῦμεν τὰσ δυναστείασ σου.