Septuagint, Liber Psalmorum 6:

Εἰσ τὸ τέλοσ, ἐν ὕμνοισ, ὑπὲρ τῆσ ὀγδόησ. ψαλμὸσ τῷ Δαυί̈δ. ‐ ΚΥΡΙΕ, μὴ τῷ θυμῷ σου ἐλέγξῃσ με, μηδὲ τῇ ὀργῇ σου παιδεύσῃσ με. ἐλέησόν με, Κύριε, ὅτι ἀσθενήσ εἰμι. ἴασαί με, Κύριε, ὅτι ἐταράχθη τὰ ὀστᾶ μου, καὶ ἡ ψυχή μου ἐταράχθη σφόδρα. καὶ σύ, Κύριε, ἕωσ πότε̣ ἐπίστρεψον, Κύριε, ρῦσαι τὴν ψυχήν μου, σῶσόν με ἕνεκεν τοῦ ἐλέουσ σου. ὅτι οὐκ ἔστιν ἐν τῷ θανάτῳ ὁ μνημονεύων σου. ἐν δὲ τῷ ᾍδῃ τίσ ἐξομολογήσεταί σοι̣ ἐκοπίασα ἐν τῷ στεναγμῷ μου, λούσω καθ̓ ἑκάστην νύκτα τὴν κλίνην μου, ἐν δάκρυσί μου τὴν στρωμνήν μου βρέξω. ἐταράχθη ἀπὸ θυμοῦ ὁ ὀφθαλμόσ μου, ἐπαλαιώθην ἐν πᾶσι τοῖσ ἐχθροῖσ μου. ἀπόστητε ἀπ̓ ἐμοῦ πάντεσ οἱ ἐργαζόμενοι τὴν ἀνομίαν, ὅτι εἰσήκουσε Κύριοσ τῆσ φωνῆσ τοῦ κλαυθμοῦ μου. ἤκουσε Κύριοσ τῆσ δεήσεώσ μου, Κύριοσ τὴν προσευχήν μου προσεδέξατο. αἰσχυνθείησαν καὶ ταραχθείησαν σφόδρα πάντεσ οἱ ἐχθροί μου, ἀποστραφείησαν καὶ καταισχυνθείησαν σφόδρα διὰ τάχουσ.