Septuagint, Liber Psalmorum 5:

Εἰσ τὸ τέλοσ, ὑπὲρ τῆσ κληρονομούσησ. ψαλμὸσ τῷ Δαυί̈δ. ‐ ΤΑ ρήματά μου ἐνώτισαι, Κύριε, σύνεσ τῆσ κραυγῆσ μου. πρόσχεσ τῇ φωνῇ τῆσ δεήσεώσ μου, ὁ βασιλεύσ μου καὶ ὁ Θεόσ μου. ὅτι πρὸσ σὲ προσεύξομαι, Κύριε. τὸ πρωί̈ εἰσακούσῃ τῆσ φωνῆσ μου, τὸ πρωί̈ παραστήσομαί σοι καὶ ἐπόψει με, ὅτι οὐχὶ Θεὸσ θέλων ἀνομίαν σὺ εἶ. οὐ παροικήσει σοι πονηρευόμενοσ, οὐδὲ διαμενοῦσι παράνομοι κατέναντι τῶν ὀφθαλμῶν σου. ἐμίσησασ πάντασ τοὺσ ἐργαζομένουσ τὴν ἀνομίαν. ἀπολεῖσ πάντασ τοὺσ λαλοῦντασ τὸ ψεῦδοσ. ἄνδρα αἱμάτων καὶ δόλιον βδελύσσεται Κύριοσ. ἐγὼ δὲ ἐν τῷ πλήθει τοῦ ἐλέουσ σου εἰσελεύσομαι εἰσ τὸν οἶκόν σου, προσκυνήσω πρὸσ ναὸν ἅγιόν σου ἐν φόβῳ σου. Κύριε, ὁδήγησόν με ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου ἕνεκα τῶν ἐχθρῶν μου, κατεύθυνον ἐνώπιόν σου τὴν ὁδόν μου. ὅτι οὐκ ἔστιν ἐν τῷ στόματι αὐτῶν ἀλήθεια, ἡ καρδία αὐτῶν ματαία. τάφοσ ἀνεῳγμένοσ ὁ λάρυγξ αὐτῶν, ταῖσ γλώσσαισ αὐτῶν ἐδολιοῦσαν. κρῖνον αὐτούσ, ὁ Θεόσ. ἀποπεσάτωσαν ἀπὸ τῶν διαβουλιῶν αὐτῶν. κατὰ τὸ πλῆθοσ τῶν ἀσεβειῶν αὐτῶν ἔξωσον αὐτούσ, ὅτι παρεπίκρανάν σε, Κύριε. καὶ εὐφρανθείησαν πάντεσ οἱ ἐλπίζοντεσ ἐπὶ σέ. εἰσ αἰῶνα ἀγαλλιάσονται, καὶ κατασκηνώσεισ ἐν αὐτοῖσ, καὶ καυχήσονται ἐν σοὶ πάντεσ οἱ ἀγαπῶντεσ τὸ ὄνομά σου. ὅτι σὺ εὐλογήσεισ δίκαιον. Κύριε, ὡσ ὅπλῳ εὐδοκίασ ἐστεφάνωσασ ἡμᾶσ.