Septuagint, Liber Maccabees III 1:

(70인역 성경, Liber Maccabees III 1:)

Ο δὲ Φιλοπάτωρ μαθὼν παρὰ τῶν ἀνακομισθέντων τὴν γενομένην τῶν ὑπ’ αὐτοῦ κρατουμένων τόπων ἀφαίρεσιν ὑπὸ Ἀντιόχου παραγγείλασ ταῖσ πάσαισ δυνάμεσι πεζικαῖσ τε καὶ ἱππικαῖσ αὐτοῦ καὶ τὴν ἀδελφὴν Ἀρσινόην συμπαραλαβών, ἐξώρμησε μέχρι τῶν κατὰ Ραφίαν τόπων, ὅπου παρεμβεβλήκεισαν οἱ περὶ Ἀντίοχον. Θεόδοτοσ δέ τισ ἐκπληρῶσαι τὴν ἐπιβουλὴν διανοηθείσ, παραλαβὼν τῶν προϋποτεταγμένων αὐτῷ ὅπλων Πτολεμαϊκῶν τὰ κράτιστα, διεκομίσθη νύκτωρ ἐπὶ τὴν τοῦ Πτολεμαίου σκηνὴν ὡσ μόνοσ κτεῖναι αὐτὸν καὶ ἐν τούτῳ διαλῦσαι τὸν πόλεμον. τοῦτον δὲ διαγαγὼν Δοσίθεοσ ὁ Δριμύλου λεγόμενοσ, τὸ γένοσ Ἰουδαῖοσ, ὕστερον δὲ μεταβαλὼν τὰ νόμιμα καὶ τῶν πατρίων δογμάτων ἀπηλλοτριωμένοσ, ἄσημόν τινα κατέκλινεν ἐν τῇ σκηνῇ, ὃν συνέβη κομίσασθαι τὴν ἐκείνου κόλασιν. γενομένησ δὲ καρτερᾶσ μάχησ καὶ τῶν πραγμάτων μᾶλλον ἐρρωμένων τῷ Ἀντιόχῳ, ἱκανῶσ ἡ Ἀρσινόη ἐπιπορευσαμένη τὰσ δυνάμεισ παρεκάλει, μετὰ οἴκτου καὶ δακρύων τοὺσ πλοκάμουσ λελυμένη, βοηθεῖν ἑαυτοῖσ τε καὶ τοῖσ τέκνοισ καὶ γυναιξὶ θαρραλέωσ, ἐπαγγελλομένη δώσειν νικήσασιν ἑκάστῳ δύο μνᾶσ χρυσίου. καὶ οὕτω συνέβη τοὺσ ἀντιπάλουσ ἐν χειρονομίαισ διαφθαρῆναι, πολλοὺσ δὲ καὶ δορυαλώτουσ συλληφθῆναι. κατακρατήσασ δὲ τῆσ ἐπιβουλῆσ ἔκρινε τὰσ πλησίον πόλεισ ἐπελθὼν παρακαλέσαι. ποιήσασ δὲ τοῦτο καὶ τοῖσ τεμένεσι δωρεὰσ ἀπονείμασ, εὐθαρσεῖσ τοὺσ ὑποτεταγμένουσ κατέστησε. Τῶν δὲ Ἰουδαίων διαπεμψαμένων πρὸσ αὐτὸν ἀπὸ τῆσ γερουσίασ καὶ τῶν πρεσβυτέρων τοὺσ ἀσπασομένουσ αὐτὸν καὶ ξένια κομιοῦντασ καὶ ἐπὶ τοῖσ συμβεβηκόσι συγχαρησομένουσ, συνέβη μᾶλλον αὐτὸν προθυμηθῆναι ὡσ τάχιστα πρὸσ αὐτοὺσ παραγενέσθαι. διακομισθεὶσ δὲ εἰσ Ἱεροσόλυμα καὶ θύσασ τῷ μεγίστῳ Θεῷ καὶ χάριτασ ἀποδιδοὺσ καὶ τῶν ἑξῆσ τι τῷ τόπῳ ποιήσασ καὶ δὴ παραγενόμενοσ εἰσ τὸν τόπον καὶ τῇ σπουδαιότητι καὶ εὐπρεπείᾳ καταπλαγείσ, θαυμάσασ δὲ καὶ τὴν τοῦ ἱεροῦ εὐταξίαν, ἐνεθυμήθη βουλεύσασθαι εἰσελθεῖν εἰσ τὸν ναόν. τῶν δὲ εἰπόντων μὴ καθήκειν γίνεσθαι τοῦτο, διὰ τὸ μηδὲ τοῖσ ἐκ τοῦ ἔθνουσ ἐξεῖναι εἰσιέναι, μηδὲ πᾶσι τοῖσ ἱερεῦσιν, ἀλλ’ ἢ μόνῳ τῷ προηγουμένῳ πάντων ἀρχιερεῖ, καὶ τούτῳ ἅπαξ κατ’ ἐνιαυτόν, οὐδαμῶσ ἠβούλετο πείθεσθαι. τοῦ τε νόμου παραναγνωσθέντοσ, οὐδαμῶσ ἀπέλιπε προφερόμενοσ ἑαυτὸν δεῖν εἰσελθεῖν λέγων. καὶ εἰ ἐκεῖνοι ἐστέρηνται ταύτησ τῆσ τιμῆσ, ἐμὲ οὐ δεῖ. καὶ ἐπυνθάνετο διὰ τίνα αἰτίαν εἰσερχόμενον αὐτὸν εἰσ πᾶν τέμενοσ οὐθεὶσ ἐκώλυσε τῶν παρόντων. καί τισ ἀπρονοήτωσ ἔφη κακῶσ αὐτὸ τοῦτο τερατεύεσθαι. γενομένου δέ, φησι, τούτου διά τινα αἰτίαν, οὐχὶ πάντωσ εἰσελεύσεσθαι καὶ θελόντων αὐτῶν καὶ μή̣ τῶν δὲ ἱερέων ἐν ταῖσ ἁγίαισ ἐσθήσεσι προπεσόντων καὶ δεομένων τοῦ μεγίστου Θεοῦ βοηθεῖν τῇ ἐνεστώσῃ ἀνάγκῃ καὶ τὴν ὁρμὴν τοῦ κακῶσ ἐπιβαλλομένου μεταθεῖναι κραυγῆσ τε μετὰ δακρύων τὸ ἱερὸν ἐμπλησάντων, οἱ κατὰ τὴν πόλιν ἀπολιπόμενοι ταραχθέντεσ ἐξεπήδησαν, ἄδηλον τιθέμενοι τὸ γινόμενον. αἵ τε κατάκλειστοι παρθένοι ἐν θαλάμοισ σὺν ταῖσ τεκούσαισ ἐξώρμησαν καὶ σποδῷ καὶ κόνει τὰσ κεφαλὰσ πασάμεναι, γόων τε καὶ στεναγμῶν τὰσ πλατείασ ἐνεπίμπλων. αἱ δὲ καὶ προσαρτίωσ ἐσταλμέναι τοὺσ πρὸσ ἀπάντησιν διατεταγμένουσ παστοὺσ καὶ τὴν ἁρμόζουσαν αἰδὼ παραλείπουσαι, δρόμον ἄτακτον ἐν τῇ πόλει συνίσταντο. τὰ δὲ νεογνὰ τῶν τέκνων, αἵ τε πρὸσ τούτοισ μητέρεσ καὶ τιθηνοὶ παραλιποῦσαι ἄλλωσ καὶ ἄλλωσ, αἱ μὲν κατ’ οἴκουσ, αἱ δὲ κατὰ τὰσ ἀγυιάσ, ἀνεπιστρέπτωσ εἰσ τὸ πανυπέρτατον ἱερὸν ἠθροίζοντο. ποικίλη δὲ ἦν τῶν εἰσ τοῦτο συλλεγομένων ἡ δέησισ ἐπὶ τοῖσ ἀνοσίωσ ὑπ’ ἐκείνου κατεγχειρουμένοισ. σύν τε τούτοισ οἱ τῶν πολιτῶν θρασυνθέντεσ οὐκ ἠνείχοντο τέλεον αὐτοῦ ἐπικειμένου καὶ τὸ τῆσ προθέσεωσ αὐτοῦ ἐκπληροῦν διανοουμένου. φωνήσαντεσ δὲ τὴν ὁρμὴν ἐπὶ τὰ ὅπλα ποιήσασθαι καὶ θαρραλέωσ ὑπὲρ τοῦ πατρῴου νόμου τελευτᾶν, ἱκανὴν ἐποίησαν ἐν τῷ τόπῳ τραχύτητα, μόλισ δὲ ὑπό τε τῶν γεραιῶν καὶ τῶν πρεσβυτέρων ἀποτραπέντεσ ἐπὶ τὴν αὐτὴν τῆσ δεήσεωσ ἔστησαν στάσιν. καὶ τὸ μὲν πλῆθοσ ὡσ ἔμπροσθεν ἐν τούτοισ ἀνεστρέφετο δεόμενον. οἱ δὲ περὶ τὸν βασιλέα πρεσβύτεροι πολλαχῶσ ἐπειρῶντο τὸν ἀγέρωχον αὐτοῦ νοῦν ἐξιστάνειν τῆσ ἐντεθυμημένησ βουλῆσ. θρασυνθεὶσ δὲ καὶ πάντα παραπέμψασ ἤδη καὶ πρόσβασιν ἐποιεῖτο, τέλοσ ἐπιθήσειν δοκῶν τῷ προειρημένῳ. ταῦτα οὖν καὶ οἱ περὶ αὐτὸν ὄντεσ θεωροῦντεσ ἐτράπησαν εἰσ τὸ σὺν τοῖσ ἡμετέροισ ἐπικαλεῖσθαι τὸν πᾶν κράτοσ ἔχοντα τοῖσ παροῦσιν ἐπαμῦναι, μὴ παριδόντα τὴν ἄνομον καὶ ὑπερήφανον πρᾶξιν. ἐκ δὲ τῆσ πυκνοτάτησ τε καὶ ἐμπόνου τῶν ὄχλων συναγομένησ κραυγῆσ ἀνείκαστόσ τισ ἦν βοή. δοκεῖν γὰρ ἦν μὴ μόνον τοὺσ ἀνθρώπουσ, ἀλλὰ καὶ τὰ τείχη καὶ τὸ πᾶν ἔδαφοσ ἠχεῖν, ἅτε δὴ τῶν πάντων τότε θάνατον ἀλλασσομένων ἀντὶ τῆσ τοῦ τόπου βεβηλώσεωσ.

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION