헬라어 문장 검색 - Σεπτύ023́

(70인역 성경, Liber Maccabees III)

Ο δὲ Φιλοπάτωρ μαθὼν παρὰ τῶν ἀνακομισθέντων τὴν γενομένην τῶν ὑπ’ αὐτοῦ κρατουμένων τόπων ἀφαίρεσιν ὑπὸ Ἀντιόχου παραγγείλασ ταῖσ πάσαισ δυνάμεσι πεζικαῖσ τε καὶ ἱππικαῖσ αὐτοῦ καὶ τὴν ἀδελφὴν Ἀρσινόην συμπαραλαβών, ἐξώρμησε μέχρι τῶν κατὰ Ραφίαν τόπων, ὅπου παρεμβεβλήκεισαν οἱ περὶ Ἀντίοχον. Θεόδοτοσ δέ τισ ἐκπληρῶσαι τὴν ἐπιβουλὴν διανοηθείσ, παραλαβὼν τῶν προϋποτεταγμένων αὐτῷ ὅπλων Πτολεμαϊκῶν τὰ κράτιστα, διεκομίσθη νύκτωρ ἐπὶ τὴν τοῦ Πτολεμαίου σκηνὴν ὡσ μόνοσ κτεῖναι αὐτὸν καὶ ἐν τούτῳ διαλῦσαι τὸν πόλεμον. τοῦτον δὲ διαγαγὼν Δοσίθεοσ ὁ Δριμύλου λεγόμενοσ, τὸ γένοσ Ἰουδαῖοσ, ὕστερον δὲ μεταβαλὼν τὰ νόμιμα καὶ τῶν πατρίων δογμάτων ἀπηλλοτριωμένοσ, ἄσημόν τινα κατέκλινεν ἐν τῇ σκηνῇ, ὃν συνέβη κομίσασθαι τὴν ἐκείνου κόλασιν. γενομένησ δὲ καρτερᾶσ μάχησ καὶ τῶν πραγμάτων μᾶλλον ἐρρωμένων τῷ Ἀντιόχῳ, ἱκανῶσ ἡ Ἀρσινόη ἐπιπορευσαμένη τὰσ δυνάμεισ παρεκάλει, μετὰ οἴκτου καὶ δακρύων τοὺσ πλοκάμουσ λελυμένη, βοηθεῖν ἑαυτοῖσ τε καὶ τοῖσ τέκνοισ καὶ γυναιξὶ θαρραλέωσ, ἐπαγγελλομένη δώσειν νικήσασιν ἑκάστῳ δύο μνᾶσ χρυσίου. καὶ οὕτω συνέβη τοὺσ ἀντιπάλουσ ἐν χειρονομίαισ διαφθαρῆναι, πολλοὺσ δὲ καὶ δορυαλώτουσ συλληφθῆναι. κατακρατήσασ δὲ τῆσ ἐπιβουλῆσ ἔκρινε τὰσ πλησίον πόλεισ ἐπελθὼν παρακαλέσαι. ποιήσασ δὲ τοῦτο καὶ τοῖσ τεμένεσι δωρεὰσ ἀπονείμασ, εὐθαρσεῖσ τοὺσ ὑποτεταγμένουσ κατέστησε. Τῶν δὲ Ἰουδαίων διαπεμψαμένων πρὸσ αὐτὸν ἀπὸ τῆσ γερουσίασ καὶ τῶν πρεσβυτέρων τοὺσ ἀσπασομένουσ αὐτὸν καὶ ξένια κομιοῦντασ καὶ ἐπὶ τοῖσ συμβεβηκόσι συγχαρησομένουσ, συνέβη μᾶλλον αὐτὸν προθυμηθῆναι ὡσ τάχιστα πρὸσ αὐτοὺσ παραγενέσθαι. διακομισθεὶσ δὲ εἰσ Ἱεροσόλυμα καὶ θύσασ τῷ μεγίστῳ Θεῷ καὶ χάριτασ ἀποδιδοὺσ καὶ τῶν ἑξῆσ τι τῷ τόπῳ ποιήσασ καὶ δὴ παραγενόμενοσ εἰσ τὸν τόπον καὶ τῇ σπουδαιότητι καὶ εὐπρεπείᾳ καταπλαγείσ, θαυμάσασ δὲ καὶ τὴν τοῦ ἱεροῦ εὐταξίαν, ἐνεθυμήθη βουλεύσασθαι εἰσελθεῖν εἰσ τὸν ναόν. τῶν δὲ εἰπόντων μὴ καθήκειν γίνεσθαι τοῦτο, διὰ τὸ μηδὲ τοῖσ ἐκ τοῦ ἔθνουσ ἐξεῖναι εἰσιέναι, μηδὲ πᾶσι τοῖσ ἱερεῦσιν, ἀλλ’ ἢ μόνῳ τῷ προηγουμένῳ πάντων ἀρχιερεῖ, καὶ τούτῳ ἅπαξ κατ’ ἐνιαυτόν, οὐδαμῶσ ἠβούλετο πείθεσθαι. τοῦ τε νόμου παραναγνωσθέντοσ, οὐδαμῶσ ἀπέλιπε προφερόμενοσ ἑαυτὸν δεῖν εἰσελθεῖν λέγων. καὶ εἰ ἐκεῖνοι ἐστέρηνται ταύτησ τῆσ τιμῆσ, ἐμὲ οὐ δεῖ. καὶ ἐπυνθάνετο διὰ τίνα αἰτίαν εἰσερχόμενον αὐτὸν εἰσ πᾶν τέμενοσ οὐθεὶσ ἐκώλυσε τῶν παρόντων. καί τισ ἀπρονοήτωσ ἔφη κακῶσ αὐτὸ τοῦτο τερατεύεσθαι. γενομένου δέ, φησι, τούτου διά τινα αἰτίαν, οὐχὶ πάντωσ εἰσελεύσεσθαι καὶ θελόντων αὐτῶν καὶ μή̣ τῶν δὲ ἱερέων ἐν ταῖσ ἁγίαισ ἐσθήσεσι προπεσόντων καὶ δεομένων τοῦ μεγίστου Θεοῦ βοηθεῖν τῇ ἐνεστώσῃ ἀνάγκῃ καὶ τὴν ὁρμὴν τοῦ κακῶσ ἐπιβαλλομένου μεταθεῖναι κραυγῆσ τε μετὰ δακρύων τὸ ἱερὸν ἐμπλησάντων, οἱ κατὰ τὴν πόλιν ἀπολιπόμενοι ταραχθέντεσ ἐξεπήδησαν, ἄδηλον τιθέμενοι τὸ γινόμενον. αἵ τε κατάκλειστοι παρθένοι ἐν θαλάμοισ σὺν ταῖσ τεκούσαισ ἐξώρμησαν καὶ σποδῷ καὶ κόνει τὰσ κεφαλὰσ πασάμεναι, γόων τε καὶ στεναγμῶν τὰσ πλατείασ ἐνεπίμπλων. αἱ δὲ καὶ προσαρτίωσ ἐσταλμέναι τοὺσ πρὸσ ἀπάντησιν διατεταγμένουσ παστοὺσ καὶ τὴν ἁρμόζουσαν αἰδὼ παραλείπουσαι, δρόμον ἄτακτον ἐν τῇ πόλει συνίσταντο. τὰ δὲ νεογνὰ τῶν τέκνων, αἵ τε πρὸσ τούτοισ μητέρεσ καὶ τιθηνοὶ παραλιποῦσαι ἄλλωσ καὶ ἄλλωσ, αἱ μὲν κατ’ οἴκουσ, αἱ δὲ κατὰ τὰσ ἀγυιάσ, ἀνεπιστρέπτωσ εἰσ τὸ πανυπέρτατον ἱερὸν ἠθροίζοντο. ποικίλη δὲ ἦν τῶν εἰσ τοῦτο συλλεγομένων ἡ δέησισ ἐπὶ τοῖσ ἀνοσίωσ ὑπ’ ἐκείνου κατεγχειρουμένοισ. σύν τε τούτοισ οἱ τῶν πολιτῶν θρασυνθέντεσ οὐκ ἠνείχοντο τέλεον αὐτοῦ ἐπικειμένου καὶ τὸ τῆσ προθέσεωσ αὐτοῦ ἐκπληροῦν διανοουμένου. φωνήσαντεσ δὲ τὴν ὁρμὴν ἐπὶ τὰ ὅπλα ποιήσασθαι καὶ θαρραλέωσ ὑπὲρ τοῦ πατρῴου νόμου τελευτᾶν, ἱκανὴν ἐποίησαν ἐν τῷ τόπῳ τραχύτητα, μόλισ δὲ ὑπό τε τῶν γεραιῶν καὶ τῶν πρεσβυτέρων ἀποτραπέντεσ ἐπὶ τὴν αὐτὴν τῆσ δεήσεωσ ἔστησαν στάσιν. καὶ τὸ μὲν πλῆθοσ ὡσ ἔμπροσθεν ἐν τούτοισ ἀνεστρέφετο δεόμενον. οἱ δὲ περὶ τὸν βασιλέα πρεσβύτεροι πολλαχῶσ ἐπειρῶντο τὸν ἀγέρωχον αὐτοῦ νοῦν ἐξιστάνειν τῆσ ἐντεθυμημένησ βουλῆσ. θρασυνθεὶσ δὲ καὶ πάντα παραπέμψασ ἤδη καὶ πρόσβασιν ἐποιεῖτο, τέλοσ ἐπιθήσειν δοκῶν τῷ προειρημένῳ. ταῦτα οὖν καὶ οἱ περὶ αὐτὸν ὄντεσ θεωροῦντεσ ἐτράπησαν εἰσ τὸ σὺν τοῖσ ἡμετέροισ ἐπικαλεῖσθαι τὸν πᾶν κράτοσ ἔχοντα τοῖσ παροῦσιν ἐπαμῦναι, μὴ παριδόντα τὴν ἄνομον καὶ ὑπερήφανον πρᾶξιν. ἐκ δὲ τῆσ πυκνοτάτησ τε καὶ ἐμπόνου τῶν ὄχλων συναγομένησ κραυγῆσ ἀνείκαστόσ τισ ἦν βοή. δοκεῖν γὰρ ἦν μὴ μόνον τοὺσ ἀνθρώπουσ, ἀλλὰ καὶ τὰ τείχη καὶ τὸ πᾶν ἔδαφοσ ἠχεῖν, ἅτε δὴ τῶν πάντων τότε θάνατον ἀλλασσομένων ἀντὶ τῆσ τοῦ τόπου βεβηλώσεωσ. Ο μὲν οὖν ἀρχιερεὺσ Σίμων ἐξεναντίασ τοῦ ναοῦ κάμψασ τὰ γόνατα καὶ τὰσ χεῖρασ προτείνασ εὐτάκτωσ, ἐποιήσατο τὴν δέησιν τοιαύτην.

Κύριε Κύριε, βασιλεῦ τῶν οὐρανῶν καὶ δέσποτα πάσησ κτίσεωσ, ἅγιε ἐν ἁγίοισ, μόναρχε, παντοκράτωρ, πρόσχεσ ἡμῖν καταπονουμένοισ ὑπὸ ἀνοσίου καὶ βεβήλου θράσει καὶ σθένει πεφρυαγμένου. σὺ γὰρ ὁ κτίσασ τὰ πάντα καὶ τῶν ὅλων ἐπικρατῶν δυνάστησ δίκαιοσ εἶ καὶ τοὺσ ὕβρει καὶ ἀγερωχίᾳ πράσσοντάσ τι κρίνεισ. σὺ τοὺσ ἔμπροσθεν ἀδικίαν ποιήσαντασ, ἐν οἷσ καὶ γίγαντεσ ἦσαν ρώμῃ καὶ θράσει πεποιθότεσ, διέφθειρασ ἐπαγαγὼν αὐτοῖσ ἀμέτρητον ὕδωρ. σὺ τοὺσ ὑπερηφανίαν ἐργαζομένουσ Σοδομίτασ, διαδήλουσ ταῖσ κακίαισ γενομένουσ, πυρὶ καὶ θείῳ κατέφλεξασ, παράδειγμα τοῖσ ἐπιγινομένοισ καταστήσασ. σὺ τὸν θρασὺν Φαραὼ καταδουλωσάμενον τὸν λαόν σου τὸν ἅγιον Ἰσραήλ, ποικίλαισ καὶ πολλαῖσ δοκιμάσασ τιμωρίαισ, ἐγνώρισασ τὴν σὴν δυναστείαν, ἐφ’ αἷσ ἐγνώρισασ τὸ μέγα σου κράτοσ. καὶ ἐπιδιώξαντα αὐτὸν σὺν ἅρμασι καὶ ὄχλων πλήθει ἐπέκλυσασ βάθει θαλάσσησ, τοὺσ δὲ ἐμπιστεύσαντασ ἐπὶ σοὶ τῷ τῆσ ἁπάσησ κτίσεωσ δυναστεύοντι σώουσ διεκόμισασ, οἳ καὶ συνιδόντεσ ἔργα σῆσ χειρὸσ ᾔνεσάν σε τὸν παντοκράτορα. σύ, βασιλεῦ, κτίσασ τὴν ἀπέραντον καὶ ἀμέτρητον γῆν, ἐξελέξω τὴν πόλιν ταύτην καὶ ἁγιάσασ τὸν τόπον τοῦτον εἰσ ὄνομά σοι τῷ τῶν ἁπάντων ἀπροσδεεῖ καὶ παρεδόξασασ ἐν ἐπιφανείᾳ μεγαλοπρεπεῖ, σύστασιν ποιησάμενοσ αὐτοῦ πρὸσ δόξαν τοῦ μεγάλου καὶ ἐντίμου ὀνόματόσ σου. καὶ ἀγαπῶν τὸν οἶκον τοῦ Ἰσραὴλ ἐπηγγείλω δὴ ὅτι ἐὰν γένηται ἡμῶν ἀποστροφὴ καὶ καταλάβῃ ἡμᾶσ στενοχωρία καὶ ἐλθόντεσ εἰσ τὸν τόπον τοῦτον δεηθῶμεν, εἰσακούσῃ τῆσ δεήσεωσ ἡμῶν. καὶ δὴ πιστὸσ εἶ καὶ ἀληθινόσ. ἐπεὶ δὲ πλεονάκισ θλιβέντων τῶν πατέρων ἡμῶν ἐβοήθησασ αὐτοῖσ ἐν τῇ ταπεινώσει καὶ ἐρρύσω αὐτοὺσ ἐκ μεγάλων κινδύνων, ἰδοὺ δὲ νῦν, ἅγιε βασιλεῦ, διὰ τὰσ πολλὰσ καὶ μεγάλασ ἡμῶν ἁμαρτίασ καταπονούμεθα καὶ ὑπετάγημεν τοῖσ ἐχθροῖσ ἡμῶν καὶ παρείμεθα ἐν ἀδυναμίαισ. ἐν δὲ τῇ ἡμετέρᾳ καταπτώσει ὁ θρασὺσ καὶ βέβηλοσ οὗτοσ ἐπιτηδεύει καθυβρίσαι τὸν ἐπὶ τῆσ γῆσ ἀναδεδειγμένον τῷ ὀνόματι τῆσ δόξησ σου ἅγιον τόπον. τὸ μὲν γὰρ οἰκητήριόν σου οὐρανὸσ τοῦ οὐρανοῦ ἀνέφικτοσ ἀνθρώποισ ἐστίν. ἀλλ’ ἐπεὶ εὐδοκήσασ τὴν δόξαν σου ἐν τῷ λαῷ σου Ἰσραὴλ ἡγίασασ τὸν τόπον τοῦτον, μὴ ἐκδικήσῃσ ἡμᾶσ ἐν τῇ τούτων ἀκαθαρσίᾳ, μηδὲ εὐθύνῃσ ἡμᾶσ ἐν βεβηλώσει, ἵνα μὴ καυχήσωνται οἱ παράνομοι ἐν θυμῷ αὐτῶν, μηδὲ ἀγαλλιάσωνται ἐν ὑπερηφανίᾳ γλώσσησ αὐτῶν λέγοντεσ. ἡμεῖσ κατεπατήσαμεν τὸν οἶκον τοῦ ἁγιασμοῦ, ὡσ καταπατοῦνται οἱ οἶκοι τῶν προσοχθισμάτων. ἀπάλειψον τὰσ ἁμαρτίασ ἡμῶν καὶ διασκέδασον τὰσ ἀμπλακίασ ἡμῶν καὶ ἐπίφανον τὸ ἔλεόσ σου κατὰ τὴν ὥραν ταύτην. ταχὺ προκαταλαβέτωσαν ἡμᾶσ οἱ οἰκτιρμοί σου, καὶ δὸσ αἰνέσεισ ἐν στόματι τῶν καταπεπτωκότων καὶ συντετριμμένων τὰσ ψυχὰσ ποιήσασ ἡμῖν εἰρήνην. Ἐνταῦθα ὁ πάντων ἐπόπτησ Θεὸσ καὶ πρὸ πάντων ἅγιοσ ἐν ἁγίοισ εἰσακούσασ τῆσ ἐνθέσμου λιτανείασ, τὸν ὕβρει καὶ θράσει μεγάλωσ ἐπῃρμένον ἐμάστιξεν αὐτόν, ἔνθεν καὶ ἔνθεν κραδάνασ αὐτὸν ὡσ κάλαμον ὑπὸ ἀνέμου, ὥστε κατ’ ἐδάφουσ ἄπρακτον, ἔτι καὶ τοῖσ μέλεσι παραλελυμένον μηδὲ φωνῆσαι δύνασθαι δικαίᾳ περιπεπλεγμένον κρίσει. ὅθεν οἵ τε φίλοι καὶ οἱ σωματοφύλακεσ αὐτοῦ ταχεῖαν καὶ ὀξεῖαν ἰδόντεσ τὴν καταλαβοῦσαν αὐτὸν εὔθυναν, φοβούμενοι μὴ καὶ τὸ ζῆν ἐκλείπῃ, ταχέωσ αὐτὸν ἐξείλκυσαν ὑπερβάλλοντι καταπεπληγμένοι φόβῳ. ἐν χρόνῳ δὲ ὕστερον ἀναλεξάμενοσ ἑαυτὸν οὐδαμῶσ εἰσ μετάμελον ἦλθεν ἐπιτιμηθείσ, μετ’ ἀπειλῆσ δὲ πικρᾶσ ἀνέλυσε. Διακομισθεὶσ δὲ εἰσ τὴν Αἴγυπτον καὶ τὰ τῆσ κακίασ ἐπαύξων, διὰ δὲ τῶν προαποδεδειγμένων συμποτῶν καὶ ἑταίρων τοῦ παντὸσ δικαίου κεχωρισμένων, οὐ μόνον ταῖσ ἀναριθμήτοισ ἀσελγείαισ διηρκέσθη, ἀλλὰ καὶ ἐπὶ τοσοῦτον θράσουσ προῆλθεν, ὥστε δισφυμίασ ἐν τοῖσ τόποισ συνίστασθαι καὶ πολλοὺσ τῶν φίλων ἀτενίζοντασ εἰσ τὴν τοῦ βασιλέωσ πρόθεσιν καὶ αὐτοὺσ ἕπεσθαι τῇ ἐκείνου θελήσει. προέθετο δὲ δημοσίᾳ κατὰ τοῦ ἔθνουσ διαδοῦναι ψόγον. καὶ ἐπὶ τοῦ κατὰ τὴν αὐλὴν πύργου στήλην ἀναστήσασ ἐξεκόλαψε γραφήν, μηδένα τῶν μὴ θυόντων εἰσ τὰ ἱερὰ αὐτῶν εἰσιέναι, πάντασ δὲ τοὺσ Ἰουδαίουσ εἰσ λαογραφίαν καὶ οἰκετικὴν διάθεσιν ἀχθῆναι, τοὺσ δὲ ἀντιλέγοντασ βίᾳ φερομένουσ τοῦ ζῆν μεταστῆσαι, τούσ τε ἀπογραφομένουσ χαράσσεσθαι καὶ διὰ πυρὸσ εἰσ τὸ σῶμα παρασήμῳ Διονύσου κισσοφύλλῳ, οὓσ καὶ καταχωρίσαι εἰσ τὴν προσυνεσταλμένην αὐθεντίαν. ἵνα δὲ μὴ τοῖσ πᾶσιν ἀπεχθόμενοσ φαίνηται, ὑπέγραψεν. ἐὰν δέ τινεσ ἐξ αὐτῶν προαιρῶνται ἐν τοῖσ κατὰ τὰσ τελετὰσ μεμυημένοισ ἀναστρέφεσθαι, τούτουσ ἰσοπολίτασ Ἀλεξανδρεῦσιν εἶναι. Ἔνιοι μὲν οὖν ἐπὶ πόλεωσ τὰσ τῆσ πόλεωσ εὐσεβείασ ἐπιβάθρασ στυγοῦντεσ εὐχερῶσ ἑαυτοὺσ ἐδίδοσαν ὡσ μεγάλησ τινὸσ κοινωνήσοντεσ εὐκλείασ ἀπὸ τῆσ ἐσομένησ τῷ βασιλεῖ συναναστροφῆσ. οἱ δὲ πλεῖστοι γενναίᾳ ψυχῇ ἐνίσχυσαν καὶ οὐ διέστησαν τῆσ εὐσεβείασ, τά τε χρήματα περὶ τοῦ ζῆν ἀντικαταλλασσόμενοι ἀδεῶσ ἐπειρῶντο ἑαυτοὺσ ρύσασθαι ἐκ τῶν ἀπογραφῶν. εὐέλπιδεσ δὲ καθειστήκεισαν ἀντιλήψεωσ τεύξεσθαι. καὶ τοὺσ ἀποχωροῦντασ ἐξ αὐτῶν ἐβδελύσσοντο καὶ ὡσ πολεμίουσ τοῦ ἔθνουσ ἔκρινον καὶ τῆσ κοινῆσ συναναστροφῆσ καὶ εὐχρηστίασ ἐστέρουν. Α καὶ μεταλαμβάνων ὁ δυσσεβὴσ ἐπὶ τοσοῦτον ἐχόλησεν, ὥστε οὐ μόνον τοῖσ κατ’ Ἀλεξάνδρειαν διοργίζεσθαι, ἀλλὰ καὶ τοῖσ ἐν τῇ χώρᾳ βαρυτέρωσ ἐναντιωθῆναι καὶ προστάξαι σπεύσαντασ συναγαγεῖν πάντασ ἐπὶ τὸ αὐτὸ καὶ χειρίστῳ μόρῳ τοῦ ζῆν μεταστῆσαι.

τούτων δὲ οἰκονομουμένων φήμη δυσμενὴσ ἐξηχεῖτο κατὰ τοῦ γένουσ ἀνθρώποισ συμφρονοῦσιν εἰσ κακοποίησιν, ἀφορμῆσ διδομένησ εἰσ διάθεσιν, ὡσ ἂν ἀπὸ τῶν νομίμων αὐτοὺσ κωλυόντων. οἱ δὲ Ἰουδαῖοι τὴν μὲν πρὸσ τοὺσ βασιλεῖσ εὔνοιαν καὶ πίστιν ἀδιάστροφον ἦσαν διαφυλάσσοντεσ, σεβόμενοι δὲ τὸν Θεὸν καὶ τῷ τούτου νόμῳ πολιτευόμενοι χωρισμὸν ἐποίουν ἐπὶ τῷ κατὰ τὰσ τροφάσ, δι’ ἣν αἰτίαν ἐνίοισ ἀπεχθεῖσ ἐφαίνοντο. τῇ δὲ τῶν δικαίων εὐπραξίᾳ κοσμοῦντεσ τὴν συναναστροφὴν ἅπασιν ἀνθρώποισ εὐδόκιμοι καθειστήκεισαν. τὴν μὲν οὖν περὶ τοῦ γένουσ ἐν πᾶσι θρυλουμένην εὐπραξίαν οἱ ἀλλόφυλοι οὐδαμῶσ διηριθμήσαντο, τὴν δὲ περὶ τῶν προσκυνήσεων καὶ τροφῶν διάστασιν ἐθρύλουν, φάσκοντεσ μήτε τῷ βασιλεῖ μήτε ταῖσ δυνάμεσιν ὁμοσπόνδουσ τοὺσ ἀνθρώπουσ γενέσθαι, δυσμενεῖσ δὲ εἶναι καὶ μέγα τι τοῖσ πράγμασιν ἐναντιουμένουσ. καὶ οὐ τῷ τυχόντι περιῆψαν ψόγῳ. οἱ δὲ κατὰ τὴν πόλιν Ἕλληνεσ οὐδὲν ἠδικημένοι, ταραχὴν ἀπροσδόκητον περὶ τοὺσ ἀνθρώπουσ θεωροῦντεσ καὶ συνδρομὰσ ἀπροσκόπτουσ γινομένασ, βοηθεῖν μὲν οὐκ ἔσθενον, τυραννικὴ γὰρ ἦν ἡ διάθεσισ, παρεκάλουν δὲ καὶ δυσφόρωσ εἶχον καὶ μεταπεσεῖσθαι ταῦτα ὑπελάμβανον. μὴ γὰρ οὕτωσ παροραθήσεσθαι τηλικοῦτο σύστεμα μηδὲν ἠγνοηκόσ. ἤδη δὲ καί τινεσ γείτονέσ τε καὶ φίλοι καὶ συμπραγματευόμενοι μυστικῶσ τινασ ἐπισπώμενοι, πίστεισ ἐδίδουν συνασπιεῖν καὶ πᾶν ἐκτενὲσ προσοίσεσθαι πρὸσ ἀντίληψιν. Ἐκεῖνοσ μὲν οὖν τῇ κατὰ τὸ παρὸν εὐημερίᾳ γεγαυρωμένοσ καὶ οὐ καθορῶν τὸ τοῦ μεγίστου Θεοῦ κράτοσ, ὑπολαμβάνων δὲ διηνεκῶσ ἐν τῇ αὐτῇ διαμένειν βουλῇ, ἔγραψε κατ’ αὐτῶν ἐπιστολὴν τήνδε. «Βασιλεὺσ Πτολεμαῖοσ Φιλοπάτωρ τοῖσ κατ’ Αἴγυπτον καὶ κατὰ τόπον στρατηγοῖσ καὶ στρατιώταισ χαίρειν καὶ ἐρρῶσθαι. ἔρρωμαι δὲ καὶ ἐγὼ αὐτὸσ καὶ τὰ πράγματα ἡμῶν. τῆσ εἰσ τὴν Ἀσίαν γενομένησ ἡμῖν ἐπιστρατείασ, ἧσ ἴστε καὶ αὐτοί, τῇ τῶν θεῶν πρὸσ ἡμᾶσ ἀπροπτώτῳ συμμαχίᾳ καὶ τῇ ἡμετέρᾳ δὲ ρώμῃ κατὰ λόγον ἐπ’ ἄριστον τέλοσ ἀχθείσησ, ἡγησάμεθα μὴ βίᾳ δόρατοσ, ἐπιεικείᾳ δὲ καὶ πολλῇ φιλανθρωπίᾳ τιθηνήσασθαι τὰ κατοικοῦντα Κοίλην Συρίαν καὶ Φοινίκην ἔθνη εὐ ποιῆσαί τε ἀσμένωσ. καὶ τοῖσ κατὰ πόλεσιν ἱεροῖσ ἀπονείμαντεσ προσόδουσ πλείστασ, προήχθημεν καὶ εἰσ τὰ Ἱεροσόλυμα ἀναβάντεσ τιμῆσαι τὸ ἱερὸν τῶν ἀλιτηρίων καὶ μηδέποτε ληγόντων τῆσ ἀνοίασ. οἱ δὲ λόγῳ μὲν τὴν ἡμετέραν ἀποδεξάμενοι παρουσίαν, τῷ δὲ πράγματι νόθωσ, προθυμηθέντων ἡμῶν εἰσελθεῖν εἰσ τὸν ναὸν αὐτῶν καὶ τοῖσ ἐκπρεπέσι καὶ καλλίστοισ ἀναθήμασι τιμῆσαι, τύφοισ φερόμενοι παλαιοτέροισ, εἶρξαν ἡμᾶσ τῆσ εἰσόδου, ἀπολειπόμενοι τῆσ ἡμετέρασ ἀλκῆσ δι’ ἣν ἔχομεν πρὸσ ἅπαντασ ἀνθρώπουσ φιλανθρωπίαν. τὴν δὲ αὐτῶν εἰσ ἡμᾶσ δυσμένειαν ἔκδηλον καθιστάντεσ, ὡσ μονώτατοι τῶν ἐθνῶν βασιλεῦσι καὶ τοῖσ ἑαυτῶν εὐεργέταισ ὑψαυχενοῦντεσ, οὐδὲν γνήσιον βούλονται φέρειν. ἡμεῖσ δὲ τῇ τούτων ἀνοίᾳ συμπεριενεχθέντεσ καὶ μετὰ νίκησ διακομισθέντεσ καὶ εἰσ τὴν Αἴγυπτον τοῖσ πᾶσιν ἔθνεσι φιλανθρώπωσ ἀπαντήσαντεσ καθὼσ ἔπρεπεν ἐποιήσαμεν. ἐν δὲ τούτοισ πρὸσ τοὺσ ὁμοφύλουσ αὐτῶν ἀμνησικακίαν ἅπασι γνωρίζοντεσ, διά τε τὴν συμμαχίαν καὶ τὰ πεπιστευμένα μετὰ ἁπλότητοσ αὐτοῖσ ἀρχῆθεν μύρια πράγματα τολμήσαντεσ ἐξαλλοιῶσαι, ἐβουλήθημεν καὶ πολιτείασ αὐτοὺσ Ἀλεξανδρέων καταξιῶσαι καὶ μετόχουσ τῶν ἀεὶ ἱερέων καταστῆσαι. οἱ δὲ τοὐναντίον ἐκδεχόμενοι καὶ τῇ συμφύτῳ κακοηθείᾳ τὸ καλὸν ἀπωσάμενοι, διηνεκῶσ δὲ εἰσ τὸ φαῦλον ἐκνεύοντεσ, οὐ μόνον ἀπεστρέψαντο τὴν ἀτίμητον πολιτείαν, ἀλλὰ καὶ βδελύσσονται λόγῳ τε καὶ σιγῇ τοὺσ ἐν αὐτοῖσ ὀλίγουσ πρὸσ ἡμᾶσ γνησίωσ διακειμένουσ, παρέκαστα ὑφορώμενοι διὰ τῆσ δυσκλεεστάτησ ἐμβιώσεωσ διὰ τάχουσ ἡμᾶσ καταστρέψαι τὰ κατορθώματα. διὸ καὶ τεκμηρίοισ καλῶσ πεπεισμένοι, τούτουσ κατὰ πάντα δυσνοεῖν ἡμῖν τρόπον καὶ προνοούμενοι μήποτε αἰφνιδίου μετέπειτα ταραχῆσ ἐνστάσησ ἡμῖν τοὺσ δυσσεβεῖσ τούτουσ κατὰ νώτου προδότασ καὶ βαρβάρουσ ἔχωμεν πολεμίους προστετάχαμεν ἅμα τῷ προσπεσεῖν τὴν ἐπιστολὴν τήνδε αὐθωρεὶ τοὺσ ἐννεμομένουσ σὺν γυναιξὶ καὶ τέκνοισ μετὰ ὕβρεων καὶ σκυλμῶν ἀποστεῖλαι πρὸσ ἡμᾶσ ἐν δεσμοῖσ σιδηροῖσ πάντοθεν κατακεκλεισμένουσ, εἰσ ἀνήκεστον καὶ δυσκλεῆ πρέποντα δυσμενέσι φόνον. τούτων γὰρ ὁμοῦ κολασθέντων, διειλήφαμεν εἰσ τὸν ἐπίλοιπον χρόνον τελείωσ ἡμῖν τὰ πράγματα ἐν εὐσταθείᾳ καὶ βελτίστῃ διαθέσει κατασταθήσεσθαι. ὃσ δι’ ἂν σκεπάσῃ τινὰ τῶν Ἰουδαίων ἀπὸ γηραιοῦ μέχρι νηπίου μέχρι τῶν ὑπομαστιδίων, αἰσχίσταισ βασάνοισ ἀποτυμπανισθήσεται πανοικί. μηνύειν δὲ τὸν βουλόμενον, ἐφ’ ᾧ τὴν οὐσίαν τοῦ ἐμπίπτοντοσ ὑπὸ τὴν εὔθυναν λήψεται καὶ ἐκ τοῦ βασιλικοῦ ἀργυρίου δραχμὰσ δισχιλίασ καὶ τῆσ ἐλευθερίασ τεύξεται καὶ στεφανωθήσεται. πᾶσ δὲ τόποσ, οὗ ἐὰν φωραθῇ τὸ σύνολον σκεπαζόμενοσ Ἰουδαῖοσ, ἄβατοσ καὶ πυριφλεγὴσ γινέσθω καὶ πάσῃ θνητῇ φύσει κατὰ πάντα ἄχρηστοσ φανήσεται εἰσ τὸν ἀεὶ χρόνον». Καὶ ὁ μὲν τῆσ ἐπιστολῆσ τύποσ οὕτωσ ἐγέγραπτο. ΠΑΝΤΗ δέ, ὅπου προσέπιπτε τοῦτο τὸ πρόσταγμα, δημοτελὴσ συνίστατο τοῖσ ἔθνεσιν εὐωχία μετὰ ἀλαλαγμῶν καὶ χαρᾶσ, ὡσ ἂν τῆσ προκατεσκιρρωμένησ αὐτοῖσ πάλαι κατὰ διάνοιαν μετὰ παρρησίασ συνεκφαινομένησ ἀπεχθείασ.

τοῖσ δὲ Ἰουδαίοισ ἀνήκεστον πένθοσ ἦν καὶ πανόδυρτοσ μετὰ δακρύων βοή, στεναγμοῖσ πεπυρωμένησ τῆσ αὐτῶν πάντοθεν καρδίασ, ὀλοφυρομένων τὴν ἀπροσδόκητον ἐξαίφνησ ἐπικριθεῖσαν αὐτοῖσ ὀλεθρίαν. τίσ νομὸσ ἢ πόλισ ἢ τίσ τὸ σύνολον οἰκητὸσ τόποσ ἢ τίνεσ ἀγυιαὶ κοπετοῦ καὶ γόων ἐπ’ αὐτοῖσ οὐκ ἐνεπιπλῶντο̣ οὕτω γὰρ μετὰ πικρίασ ἀνοίκτου ψυχῆσ ὑπὸ τῶν κατὰ πόλιν στρατηγῶν ὁμοθυμαδὸν ἐξαπεστέλλοντο, ὥστε ἐπὶ ταῖσ ἐξάλλοισ τιμωρίαισ καί τινασ τῶν ἐχθρῶν λαμβάνοντασ πρὸ τῶν ὀφθαλμῶν τὸν κοινὸν ἔλεον καὶ λογιζομένουσ τὴν ἄδηλον τοῦ βίου καταστροφήν, δακρύειν αὐτῶν τὴν τρισάθλιον ἐξαποστολήν. ἤγετο γὰρ γεραιῶν πλῆθοσ πολιᾷ πεπυκασμένων, τὴν ἐκ τοῦ γήρωσ νωθρότητα ποδῶν ἐπίκυφον ἀνατροπῆσ ὁρμῇ βιαίασ ἁπάσησ αἰδοῦσ ἄνευ πρὸσ ὀξεῖαν καταχρωμένων πορείαν. αἱ δὲ ἄρτι πρὸσ βίου κοινωνίαν γαμικὸν ὑπεληλυθυῖαι παστὸν νεάνιδεσ, ἀντὶ τέρψεωσ μεταλαβοῦσαι γόουσ καὶ κόνει τὴν μυροβραχῆ πεφυρμέναι κόμην, ἀκαλύπτωσ δὲ ἀγόμεναι, θρῆνον ἀνθ’ ὑμεναίων ὁμοθυμαδὸν ἐξῆρχον ὡσ ἐσπαραγμέναι σκυλμοῖσ ἀλλοεθνέσι. δέσμιαι δὲ δημόσιαι μέχρι τῆσ εἰσ τὸ πλοῖον ἐμβολῆσ εἵλκοντο μετὰ βίασ. οἵ τε τούτων συζυγεῖσ βρόχοισ ἀντὶ στεφέων τοὺσ αὐχένασ περιπεπλεγμένοι μετὰ ἀκμαίασ καὶ νεανικῆσ ἡλικίασ, ἀντὶ εὐωχίασ καὶ νεωτερικῆσ ραθυμίασ τὰσ ἐπιλοίπουσ τῶν γάμων ἡμέρασ ἐν θρήνοισ διῆγον, παρὰ πόδασ ἤδη τὸν ᾅδην ὁρῶντεσ κείμενον. κατήχθησαν δέ θηρίων τρόπον ἀγόμενοι σιδηροδέσμοισ ἀνάγκαισ, οἱ μὲν τοῖσ ζυγοῖσ τῶν πλοίων προσηλωμένοι τοὺσ τραχήλουσ, οἱ δὲ τοὺσ πόδασ ἀρρήκτοισ κατησφαλισμένοι πέδαισ, ἔτι καὶ τῷ καθύπερθε πυκνῷ σανιδώματι διακειμένῳ, ὅπωσ πάντοθεν ἐσκοτισμένοι τοὺσ ὀφθαλμοὺσ ἀγωγὴν ἐπιβούλων ἐν παντὶ τῷ κατάπλῳ λαμβάνωσι. Τούτων δὲ ἐπὶ τὴν λεγομένην Σχεδίαν ἀχθέντων καὶ τοῦ παράπλου περανθέντοσ, καθὼσ ἦν δεδογματισμένον τῷ βασιλεῖ, προσέταξεν αὐτοὺσ ἐν τῷ πρὸ τῆσ πόλεωσ ἱπποδρόμῳ παρεμβαλεῖν ἀπλέτῳ καθεστῶτι περιμέτρῳ καὶ πρὸσ παραδειγματισμὸν ἄγαν εὐκαιροτάτῳ καθεστῶτι πᾶσι τοῖσ καταπορευομένοισ εἰσ τὴν πόλιν καὶ τοῖσ ἐκ τούτων εἰσ τὴν χώραν στελλομένοισ πρὸσ ἐκδημίαν πρὸσ τὸ μηδὲ ταῖσ δυνάμεσιν αὐτοῦ κοινωνεῖν, μηδὲ τὸ σύνολον καταξιῶσαι περιβόλων. ὡσ δὲ τοῦτο ἐγενήθη, ἀκούσασ τοὺσ ἐκ τῆσ πόλεωσ ὁμοεθνεῖσ κρυβῇ ἐκπορευομένουσ πυκνότερον ἀποδύρεσθαι τὴν ἀκλεᾶ τῶν ἀδελφῶν ταλαιπωρίαν, διοργισθεὶσ προσέταξε καὶ τούτοισ ὁμοῦ τὸν αὐτὸν τρόπον ἐπιμελῶσ ὡσ ἐκείνοισ ποιῆσαι μὴ λειπομένοισ κατὰ μηδένα τρόπον τῆσ ἐκείνων τιμωρίασ, ἀπογραφῆναι δὲ πᾶν τὸ φῦλον ἐξ ὀνόματοσ, οὐκ εἰσ τὴν ἔμπροσθε βραχεῖ προδεδηλωμένην τῶν ἔργων κατάπονον λατρείαν, στρεβλωθέντασ δὲ ταῖσ παρηγγελμέναισ αἰκίαισ τὸ τέλοσ ἀφανίσαι μιᾶσ ὑπὸ καιρὸν ἡμέρασ. ἐγίνετο μὲν οὖν ἡ τούτων ἀπογραφὴ μετὰ πικρᾶσ σπουδῆσ καὶ φιλοτίμου προσεδρείασ ἀπὸ ἀνατολῶν ἡλίου μέχρι δυσμῶν, ἀνήνυτον λαμβάνουσα τὸ τέλοσ ἐπὶ ἡμέρασ τεσσαράκοντα. ‐ Μεγάλωσ δὲ καὶ διηνεκῶσ ὁ βασιλεὺσ χαρᾷ πεπληρωμένοσ, συμπόσια ἐπὶ πάντων τῶν εἰδώλων συνιστάμενοσ, πεπλανημένῃ πόρρω τῆσ ἀληθείασ φρενὶ καὶ βεβήλῳ στόματι, τὰ μέν κωφὰ καὶ μὴ δυνάμενα αὐτοῖσ λαλεῖν ἢ ἀρήγειν ἐπαινῶν, εἰσ δὲ τὸν μέγιστον Θεὸν τὰ μὴ καθήκοντα λαλῶν. μετὰ δὲ τὸ προειρημένον τοῦ χρόνου διάστημα προσηνέγκαντο οἱ γραμματεῖσ τῷ βασιλεῖ μηκέτι ἰσχύειν τὴν τῶν Ἰουδαίων ἀπογραφὴν ποιεῖσθαι διὰ τὴν ἀμέτρητον αὐτῶν πληθύν, καίπερ ὄντων κατὰ τὴν χώραν ἔτι τῶν πλειόνων, τῶν μὲν κατὰ τὰσ οἰκίασ ἔτι συνεστηκότων, τῶν δὲ καὶ κατὰ τόπον, ὡσ ἀδυνάτου καθεστῶτοσ πᾶσι τοῖσ ἐπ’ Αἴγυπτον στρατηγοῖσ. ἀπειλήσαντοσ δὲ αὐτοῖσ σκληρότερον ὡσ δεδωροκοπημένοισ εἰσ μηχανὴν τῆσ ἐκφυγῆσ, συνέβη σαφῶσ αὐτὸν περὶ τούτου πεισθῆναι, λεγόντων μετὰ ἀποδείξεωσ καὶ τὴν χαρτηρίαν ἤδη καὶ τοὺσ γραφικοὺσ καλάμουσ, ἐν οἷσ ἐχρῶντο, ἐκλελοιπέναι. τοῦτο δὲ ἦν ἐνέργεια τῆσ τοῦ βοηθοῦντοσ τοῖσ Ἰουδαίοισ ἐξ οὐρανοῦ προνοίασ ἀνικήτου. ΤΟΤΕ προσκαλεσάμενοσ Ἕρμωνα τὸν πρὸσ τῇ τῶν ἐλεφάντων ἐπιμελείᾳ, βαρείᾳ μεμεστωμένοσ ὀργῇ καὶ χόλῳ κατὰ πᾶν ἀμετάθετος

ἐκέλευσεν ὑπὸ τὴν ἐπερχομένην ἡμέραν δαψιλέσι δράκεσι λιβανωτοῦ καὶ οἴνῳ πλείονι ἀκράτῳ ἅπαντασ τοὺσ ἐλέφαντασ ποτίσαι, ὄντασ τὸν ἀριθμὸν πεντακοσίουσ, καὶ ἀγριωθέντασ τῇ τοῦ πόματοσ ἀφθόνῳ χορηγίᾳ εἰσαγαγεῖν πρὸσ συνάντησιν τοῦ μόρου τῶν Ἰουδαίων. ὁ μὲν τάδε προστάσσων ἐτρέπετο πρὸσ τὴν εὐωχίαν, συναγαγὼν τοὺσ μάλιστα τῶν φίλων καὶ τῆσ στρατιᾶσ ἀπεχθῶσ ἔχοντασ πρὸσ τοὺσ Ἰουδαίουσ. ὁ δὲ ἐλεφαντάρχησ τὸ προσταγὲν ἀραρότωσ Ἕρμων συνετέλει. οἵ τε πρὸσ τούτοισ λειτουργοὶ κατὰ τὴν ἑσπέραν ἀξιόντεσ τὰσ τῶν ταλαιπώρων ἐδέσμευον χεῖρασ τήν τε λοιπὴν ἐμηχανῶντο περὶ αὐτοὺσ ἀσφάλειαν, ἔννυχον δόξαντεσ ὁμοῦ λήψεσθαι τὸ φῦλον πέρασ τῆσ ὀλεθρίασ. οἱ δὲ πάσησ σκέπησ ἔρημοι δοκοῦντεσ εἶναι τοῖσ ἔθνεσιν Ἰουδαῖοι διὰ τὴν πάντοθεν περιέχουσαν αὐτοὺσ μετὰ δεσμῶν ἀνάγκην, τὸν παντοκράτορα Κύριον καὶ πάσησ δυνάμεωσ δυναστεύοντα, ἐλεήμονα Θεὸν αὐτῶν καὶ πατέρα, δυσκαταπαύστῳ βοῇ πάντεσ μετὰ δακρύων ἐπεκαλέσαντο, δεόμενοι τὴν κατ̓ αὐτῶν μεταστρέψαι βουλὴν ἀνοσίαν καὶ ρύσασθαι αὐτοὺσ μετὰ μεγαλομεροῦσ ἐπιφανείασ ἐκ τοῦ παρὰ πόδασ ἐν ἑτοίμῳ μόρου. τούτων μὲν οὖν ἐκτενῶσ ἡ λιτανεία ἀνέβαινεν εἰσ οὐρανόν.— Ὁ δὲ Ἕρμων τοὺσ ἀνηλεεῖσ ἐλέφαντασ ποτίσασ πεπληρωμένουσ τῆσ τοῦ οἴνου πολλῆσ χορηγίασ καὶ τοῦ λιβάνου μεμεστωμένουσ, ὄρθροισ ἐπὶ τὴν αὐλὴν παρῆν περὶ τούτων προσαγγεῖλαι τῷ βασιλεῖ. τὸ δὲ ἀπ̓ αἰῶνοσ χρόνου κτίσμα καλὸν ἐν νυκτὶ καὶ ἡμέρᾳ ἐπιβαλλόμενον ὑπὸ τοῦ χαριζομένου πᾶσιν, οἷσ ἂν αὐτὸσ θελήσῃ, ὕπνου μέροσ ἀπέστειλε πρὸσ τὸν βασιλέα, καὶ ἡδίστῳ καὶ βαθεῖ κατεσχέθη τῇ ἐνεργείᾳ τοῦ Δεσπότου, τῆσ ἀθέσμου μὲν προθέσεωσ πολὺ διεσφαλμένοσ, τοῦ δὲ ἀμεταθέτου λογισμοῦ μεγάλωσ διεψευσμένοσ. οἱ δὲ Ἰουδαῖοι τὴν προσημανθεῖσαν ὥραν διαφυγόντεσ, τὸν ἅγιον ᾔνουν Θεὸν αὐτῶν καὶ πάλιν ἠξίουν τὸν εὐκατάλλακτον δεῖξαι τῆσ μεγαλοσθενοῦσ αὐτοῦ χειρὸσ κράτοσ ἔθνεσιν ὑπερηφάνοισ. μεσούσησ δὲ ἤδη τῆσ δεκάτησ ὥρασ σχεδόν, ὁ πρὸσ ταῖσ κλήσεσι τεταγμένοσ, ἀθρόουσ τοὺσ κλητοὺσ ἰδών, ἔνυξε προσελθὼν τὸν βασιλέα. καὶ μόλισ διεγείρασ ὑπέδειξε τὸν τῆσ συμποσίασ καιρὸν ἤδη παρατρέχοντα, τὸν περὶ τούτων λόγον ποιούμενοσ. ὃν ὁ βασιλεὺσ λογισάμενοσ καὶ τραπεὶσ εἰσ τὸν πότον, ἐκέλευσε τοὺσ παραγεγονότασ εἰσ τὴν συμποσίαν ἄντικρυσ ἀνακλιθῆναι αὐτοῦ. οὗ καὶ γενομένου, παρῄνει εἰσ εὐωχίαν δόντασ ἑαυτούσ, τὸ παρὸν τῆσ συμποσίασ ἐπιπολὺ γεραιρομένουσ εἰσ εὐφροσύνην καταθέσθαι μέροσ. ἐπὶ πλεῖον δὲ προβαινούσησ τῆσ ὁμιλίασ, τὸν Ἕρμωνα μεταπεμψάμενοσ ὁ βασιλεύσ, μετὰ πικρᾶσ ἀπειλῆσ ἐπυνθάνετο, τίνοσ ἕνεκεν αἰτίασ εἰάθησαν οἱ Ἰουδαῖοι τὴν παροῦσαν ἡμέραν περιβεβιωκότεσ̣ τοῦ δὲ ὑποδείξαντοσ ἐκ νυκτὸσ τὸ προσταγὲν ἐπὶ τέλοσ ἀγηοχέναι καὶ τῶν φίλων αὐτῷ προσμαρτυρησάντων, τὴν ὠμότητα χείρονα Φαλάριδοσ ἐσχηκὼσ ἔφη τῷ τῆσ σήμερον ὕπνῳ χάριν ἔχειν αὐτούσ. ἀνυπερθέτωσ δὲ εἰσ τὴν ἐπιτέλλουσαν ἡμέραν κατὰ τὸ ὅμοιον ἑτοίμασον τοὺσ ἐλέφαντασ ἐπὶ τὸν τῶν ἀθεμίτων Ἰουδαίων ἀφανισμόν. εἰπόντοσ δὲ τοῦ βασιλέωσ, ἀσμένωσ πάντεσ μετὰ χαρᾶσ οἱ παρόντεσ ὁμοῦ συναινέσαντεσ, εἰσ τὸν ἴδιον οἶκον ἕκαστοσ ἀνέλυσε. καὶ οὐχ οὕτωσ εἰσ ὕπνον κατεχρήσαντο τὸν χρόνον τῆσ νυκτόσ, ὡσ εἰσ τὸ παντοίουσ μηχανᾶσθαι τοῖσ ταλαιπώροισ δοκοῦσιν ἐμπαιγμούσ.— Ἄρτι δὲ ἀλεκτρυὼν ἐκεκράγει ὄρθριοσ, καὶ τὰ θηρία καθωπλικὼσ ὁ Ἕρμων ἐν τῷ μεγάλῳ περιστύλῳ διεκίνει. τὰ δὲ κατὰ τὴν πόλιν πλήθη συνήθροιστο πρὸσ τὴν οἰκτροτάτην θεωρίαν, προσδοκῶντα τὴν πρωί̈αν μετὰ σπουδῆσ. οἱ δὲ Ἰουδαῖοι κατὰ τὸν ἀμερῆ ψυχουλκούμενοι χρόνον, πολυδάκρυον ἱκετείαν ἐν μέλεσι γοεροῖσ τείνοντεσ τὰσ χεῖρασ εἰσ τὸν οὐρανὸν ἐδέοντο τοῦ μεγίστου Θεοῦ πάλιν αὐτοῖσ βοηθῆσαι συντόμωσ. οὔπω δὲ ἡλίου βολαὶ κατεσπείροντο, καὶ τοῦ βασιλέωσ τοὺσ φίλουσ ἐκδεχομένου, ὁ Ἕρμων παραστὰσ ἐκάλει πρὸσ τὴν ἔξοδον, ὑποδεικνύων τὸ πρόθυμον τοῦ βασιλέωσ ἐν ἑτοίμῳ κεῖσθαι. τοῦ δὲ ἀποδεξαμένου καὶ καταπλαγέντοσ ἐπὶ τῇ παρανόμῳ ἐξόδῳ, κατὰ πᾶν ἀγνωσίᾳ κεκρατημένοσ ἐπυνθάνετο, τί τὸ πρᾶγμα, ἀφ̓ οὗ τοῦτο αὐτῷ μετὰ σπουδῆσ τετέλεσται. τοῦτο δὲ ἦν ἡ ἐνέργεια τοῦ πάντα δεσποτεύοντοσ Θεοῦ, τῶν πρὶν αὐτῷ μεμηχανημένων λήθην κατὰ διάνοιαν ἐντεθεικότοσ. ὁ δὲ Ἕρμων ὑπεδείκνυε καὶ πάντεσ οἱ φίλοι τὰ θηρία καὶ τὰσ δυνάμεισ ἡτοιμάσθαι, βασιλεῦ, κατὰ τὴν σὴν ἐκτενῆ πρόθεσιν. ὁ δὲ ἐπὶ τοῖσ ρηθεῖσι πληρωθεὶσ βαθεῖ χόλῳ διὰ τὸ περὶ τούτων προνοίᾳ Θεοῦ διασκεδάσθαι πᾶν αὐτοῦ τὸ νόημα, ἐνατενίσασ μετὰ ἀπειλῆσ εἶπεν. εἴ σοι γονεῖσ παρῆσαν ἢ παίδων γοναί, τήνδε θηρσὶν ἀγρίοισ ἐσκεύασα ἂν δαψιλῆ θοῖναν ἀντὶ τῶν ἀνεγκλήτων ἐμοὶ καὶ προγόνοισ ἐμοῖσ ἀποδεδειγμένων ὁλοσχερῆ βεβαίαν πίστιν ἐξόχωσ Ἰουδαίων. καίπερ εἰ μὴ διὰ τὴν τῆσ συντροφίασ στοργὴν καὶ τῆσ χρείασ, τὸ ζῆν ἀντὶ τούτων ἐστερήθησ. οὕτωσ ὁ Ἕρμων ἀπροσδόκητον καὶ ἐπικίνδυνον ὑπήνεγκεν ἀπειλὴν καὶ τῇ ὁράσει καὶ τῷ προσώπῳ συνεστάλη. ὁ καθεὶσ δὲ τῶν φίλων σκυθρωπῶσ ὑπεκρέων, τοὺσ συνηθροισμένουσ ἀπέλυσαν ἕκαστον ἐπὶ τὴν ἰδίαν ἀσχολίαν. οἵ τε Ἰουδαῖοι τὰ παρὰ τοῦ βασιλέωσ ἀκούσαντεσ, τὸν ἐπιφανῆ Θεὸν καὶ βασιλέα τῶν βασιλέων ᾔνουν καὶ τῆσδε τῆσ βοηθείασ αὐτοῦ τετευχότεσ.— Κατὰ δὲ τοὺσ αὐτοὺσ νόμουσ ὁ βασιλεὺσ συστησάμενοσ πάλιν τὸ συμπόσιον εἰσ εὐφροσύνην τραπῆναι παρεκάλει. τὸν δὲ Ἕρμωνα προσκαλεσάμενοσ μετὰ ἀπειλῆσ εἶπε. ποσάκισ σοι δεῖ περὶ τούτων αὐτῶν προστάττειν, ἀθλιώτατε̣ τοὺσ ἐλέφαντασ ἔτι καὶ νῦν καθόπλισον εἰσ τὴν αὔριον ἐπὶ τὸν τῶν Ἰουδαίων ἀφανισμόν. οἱ δὲ συνανακείμενοι συγγενεῖσ τὴν ἄστατον διάνοιαν αὐτοῦ θαυμάζοντεσ, προεφέροντο τάδε. βασιλεῦ, μέχρι τίνοσ ὡσ ἀλόγουσ ἡμᾶσ διαπειράζεισ, προστάσσων ἤδη τρίτον αὐτοὺσ ἀφανίσαι καὶ πάλιν ἐπὶ τῶν πραγμάτων ἐκ μεταβολῆσ ἀναλύων τὰ σοὶ δεδογμένα̣ ὧν χάριν ἡ πόλισ διὰ τὴν προσδοκίαν ὀχλεῖ καὶ πληθύουσα συστροφαῖσ, ἤδη καὶ κινδυνεύει πολλάκισ διαρπασθῆναι. ὅθεν ὁ κατὰ πάντα Φάλαρισ βασιλεὺσ ἐμπληθυνθεὶσ ἀλογιστίασ καὶ τὰσ γινομένασ πρὸσ ἐπισκοπὴν τῶν Ἰουδαίων ἐν αὐτῷ μεταβολὰσ τῆσ ψυχῆσ παῤ οὐδὲν ἡγούμενοσ, ἀτελέστατον ἐβεβαίωσεν ὅρκον, ὁρισάμενοσ τούτουσ μὲν ἀνυπερθέτωσ πέμψειν εἰσ ᾅδην ἐν γόνασι καὶ ποσὶ θηρίων ᾐκισμένουσ, ἐπιστρατεύσαντα δὲ ἐπὶ τὴν Ἰουδαίαν ἰσόπεδον πυρὶ καὶ δόρατι θήσεσθαι διὰ τάχουσ καὶ τὸν ἄβατον αὐτῶν ἡμῖν ναὸν πυρὶ πρηνέα ἐν τάχει τῶν συντελούντων ἐκεῖ θυσίασ ἔρημον εἰσ τὸν ἅπαντα χρόνον καταστήσειν. τότε περιχαρεῖσ ἀναλύσαντεσ οἱ φίλοι καὶ συγγενεῖσ μετὰ πίστεωσ διέτασσον τὰσ δυνάμεισ ἐπὶ τοὺσ εὐκαιροτάτουσ τόπουσ τῆσ πόλεωσ πρὸσ τήρησιν. ὁ δὲ ἐλεφαντάρχησ τὰ θηρία σχεδὸν εἰπεῖν εἰσ κατάστημα μανιῶδεσ ἀγηοχώσ, εὐωδεστάτοισ πόμασιν οἴνου λελιβανωμένου φοβεραῖσ κατεσκευασμένα σκευαῖσ, περὶ τὴν ἕω, τῆσ πόλεωσ ἤδη πλήθεσιν ἀναριθμήτοισ κατὰ τοῦ ἱπποδρόμου καταμεμεστωμένησ, εἰσελθὼν εἰσ τὴν αὐλὴν ἐπὶ τὸ προκείμενον ὤτρυνε τὸν βασιλέα. ὁ δὲ ὀργῇ βαρείᾳ γεμίσασ δυσσεβῆ φρένα παντὶ τῷ βάρει σὺν τοῖσ θηρίοισ ἐξώρμησε, βουλόμενοσ ἀτρώτῳ καρδίᾳ καὶ κόραισ ὀφθαλμῶν θεάσασθαι τὴν ἐπίπονον καὶ ταλαίπωρον τῶν προσεσημαμμένων καταστροφήν. ὡσ δὲ τῶν ἐλεφάντων ἐξιόντων περὶ πύλην καὶ τῆσ συνεπομένησ ἐνόπλου δυνάμεωσ τῆσ τε τοῦ πλήθουσ πορείασ κονιορτὸν ἰδόντεσ, καὶ βαρυηχῆ θόρυβον ἀκούσαντεσ οἱ Ἰουδαῖοι, ὑστάτην βίου ροπὴν αὐτοῖσ ἐκείνην δόξαντεσ εἶναι τὸ τέλοσ τῆσ ἀθλιωτάτησ προσδοκίασ, εἰσ οἶκτον καὶ γόουσ τραπέντεσ κατεφίλουν ἀλλήλουσ περιπλεκόμενοι τοῖσ συγγενέσιν ἐπὶ τοὺσ τραχήλουσ ἐπιπίπτοντεσ, γονεῖσ παισὶ καὶ μητέρεσ νεάνισιν, ἕτεραι δὲ νεογνὰ πρὸσ μαστοὺσ ἔχουσαι βρέφη τελευταῖον ἕλκοντα γάλα. οὐ μὴν δὲ ἀλλὰ καὶ τὰσ ἔμπροσθεν αὐτῶν γεγενημένασ ἀντιλήψεισ ἐξ οὐρανοῦ συνιδόντεσ, πρηνεῖσ ὁμοθυμαδὸν ρίψαντεσ ἑαυτοὺσ καὶ τὰ νήπια χωρίσαντεσ τῶν μαστῶν, ἀνεβόησαν φωνῇ μεγάλῃ σφόδρα, τὸν τῆσ ἁπάσησ δυνάμεωσ δυνάστην ἱκετεύοντεσ, οἰκτεῖραι μετ̓ ἐπιφανείασ αὐτοὺσ ἤδη πρὸσ πύλαισ ᾅδου καθεστῶτασ. ΕΛΕΑΖΑΡΟΣ δέ τισ ἀνὴρ ἐπίσημοσ τῶν ἀπὸ τῆσ χώρασ ἱερέων, ἐν πρεσβείῳ τὴν ἡλικίαν ἤδη λελογχὼσ καὶ πάσῃ τῇ κατὰ τὸν βίον ἀρετῇ κεκοσμημένοσ, τοὺσ περὶ αὐτὸν καταστείλασ πρεσβυτέρουσ ἐπικαλεῖσθαι τὸν ἅγιον Θεὸν προσηύξατο τάδε.

βασιλεῦ μεγαλοκράτωρ, ὕψιστε, παντοκράτωρ Θεὲ τὴν πᾶσαν διακυβερνῶν ἐν οἰκτιρμοῖσ κτίσιν, ἔπιδε ἐπὶ Ἁβραὰμ σπέρμα, ἐπὶ ἡγιασμένου τέκνα Ἰακώβ, μερίδοσ ἡγιασμένησ σου λαὸν ἐν ξένῃ γῇ ξένον ἀδίκωσ ἀπολλύμενον, πάτερ. σὺ Φαραὼ πληθύνοντα ἅρμασι, τὸν πρὶν Αἰγύπτου ταύτησ δυνάστην, ἐπαρθέντα ἀνόμῳ θράσει καὶ γλώσσῃ μεγαλορρήμονι, σὺν τῇ ὑπερηφάνῳ στρατιᾷ ποντοβρόχουσ ἀπώλεσασ, φέγγοσ ἐπιφάνασ ἐλέουσ Ἰσραὴλ γένει. σὺ τὸν ἀναριθμήτοισ δυνάμεσι γαυρωθέντα Σενναχηρείμ, βαρὺν Ἀσσυρίων βασιλέα, δόρατι τὴν πᾶσαν ὑποχείριον ἤδη λαβόντα γῆν καὶ μετεωρισθέντα ἐπὶ τὴν ἁγίαν σου πόλιν, βαρέα λαλοῦντα κόμπῳ καὶ θράσει σύ, Δέσποτα, ἔθραυσασ, ἔκδηλον δεικνὺσ ἔθνεσι πολλοῖσ τὸ σὸν κράτοσ. σὺ τοὺσ κατὰ τὴν Βαβυλωνίαν τρεῖσ ἑταίρουσ, πυρὶ τὴν ψυχὴν αὐθαιρέτωσ δεδωκότασ εἰσ τὸ μὴ λατρεῦσαι τοῖσ κενοῖσ, διάπυρον δροσίσασ κάμινον ἐρρύσω μέχρι τριχὸσ ἀπημάντουσ, φλόγα πᾶσιν ἐπιπέμψασ τοῖσ ὑπεναντίοισ. σὺ τὸν διαβολαῖσ φθόνου λέουσι κατὰ γῆσ ριφέντα θηρσὶ βορὰν Δανιὴλ εἰσ φῶσ ἀνήγαγεσ ἀσινῆ, τόν τε βυθοτρεφοῦσ ἐν γαστρὶ κήτουσ Ἰωνᾶν τηκόμενον ἀφειδῶσ ἀπήμαντον πᾶσιν οἰκείοισ ἀνέδειξασ, πάτερ. καὶ νῦν μίσυβρι, πολυέλεε, τῶν ὅλων σκεπαστά, τὸ τάχοσ ἐπιφάνηθι τοῖσ ἀπὸ Ἰσραὴλ γένουσ, ὑπὸ δὲ ἐβδελυγμένων ἀνόμων ἐθνῶν ὑβριζομένοισ. εἰ δὲ ἀσεβείαισ κατὰ τὴν ἀποικίαν ὁ βίοσ ἡμῶν ἐνέσχηται, ρυσάμενοσ ἡμᾶσ ἀπὸ ἐχθρῶν χειρόσ, ὡσ προαιρῇ, Δέσποτα, ἀπόλεσον ἡμᾶσ μόρῳ. μὴ τοῖσ ματαίοισ οἱ ματαιόφρονεσ εὐλογησάτωσαν ἐπὶ τῇ τῶν ἠγαπημένων σου ἀπωλείᾳ λέγοντεσ. οὐδὲ ὁ Θεὸσ αὐτῶν ἐρρύσατο αὐτούσ. σὺ δὲ ὁ πᾶσαν ἀλκὴν καὶ δυναστείαν ἔχων ἅπασαν, αἰώνιε, νῦν ἔπιδε. ἐλέησον ἡμᾶσ τοὺσ καθ̓ ὕβριν ἀνόμων ἀλόγιστον ἐκ τοῦ ζῆν μεθιστανομένουσ ἐν ἐπιβούλων τρόπῳ. πτηξάτω δὲ ἔθνη σὴν δύναμιν ἀνίκητον σήμερον, ἔντιμε, δύναμιν ἔχων ἐπί σωτηρίᾳ Ἰακὼβ γένουσ. ἱκετεύει σε τὸ πᾶν πλῆθοσ τῶν νηπίων καὶ οἱ τούτων γονεῖσ μετὰ δακρύων. δειχθήτω πᾶσιν ἔθνεσιν, ὅτι μεθ̓ ἡμῶν εἶ, Κύριε, καὶ οὐκ ἀπέστρεψασ τὸ πρόσωπόν σου ἀφ̓ ἡμῶν, ἀλλὰ καθὼσ εἶπασ ὅτι οὐδ̓ ἐν τῇ γῇ τῶν ἐχθρῶν αὐτῶν ὄντων ὑπερεῖδεσ αὐτούσ, οὕτωσ ἐπιτέλεσον, Κύριε. Τοῦ δὲ Ἐλεαζάρου λήγοντοσ ἄρτι τῆσ προσευχῆσ, ὁ βασιλεὺσ σὺν τοῖσ θηρίοισ καὶ παντὶ τῷ τῆσ δυνάμεωσ φρυάγματι κατὰ τὸν ἱππόδρομον παρῆγε. καὶ θεωρήσαντεσ οἱ Ἰουδαῖοι μέγα εἰσ οὐρανὸν ἀνέκραξαν, ὥστε καὶ τοὺσ παρακειμένουσ αὐλῶνασ συνηχήσαντασ ἀκατάσχετον οἰμωγὴν ποιῆσαι παντὶ τῷ στρατοπέδῳ. τότε ὀ μεγαλόδοξοσ παντοκράτωρ καὶ ἀληθινὸσ Θεόσ, ἐπιφάνασ τὸ ἅγιον αὐτοῦ πρόσωπον, ἠνέῳξε τὰσ οὐρανίουσ πύλασ, ἐξ ὧν δεδοξασμένοι δύο φοβεροειδεῖσ ἄγγελοι κατέβησαν φανεροὶ πᾶσι, πλὴν τοῖσ Ἰουδαίοισ, καὶ ἀντέστησαν καὶ τὴν δύναμιν τῶν ὑπεναντίων ἐπλήρωσαν ταραχῆσ καὶ δειλίασ καὶ ἀκινήτοισ ἔδησαν πέδαισ. καὶ ὑπόφρικον καὶ τὸ τοῦ βασιλέωσ σῶμα ἐγενήθη καὶ λήθη τὸ θράσοσ αὐτοῦ τὸ βαρύθυμον ἔλαβε. καὶ ἀπέστρεψαν τὰ θηρία ἐπὶ τὰσ συνεπομένασ ἐνόπλουσ δυνάμεισ καὶ κατεπάτουν αὐτὰσ καὶ ὠλόθρευον. καὶ μετεστράφη τοῦ βασιλέωσ ἡ ὀργὴ εἰσ οἶκτον καὶ δάκρυα ὑπὲρ τῶν ἔμπροσθεν αὐτῷ μεμηχανευμένων. ἀκούσασ γὰρ τῆσ κραυγῆσ καὶ συνιδῶν πρηνεῖσ ἅπαντασ εἰσ τὴν ἀπώλειαν, δακρύσασ μετὰ ὀργῆσ τοῖσ φίλοισ διηπειλεῖτο λέγων. παραβασιλεύετε καὶ τυράννουσ ὑπερβεβήκατε ὠμότητι καὶ ἐμὲ αὐτὸν τὸν ὑμῶν εὐεργέτην ἐπιχειρεῖτε τῆσ ἀρχῆσ ἤδη καὶ τοῦ πνεύματοσ μεθιστᾶν, λάθρα μηχανώμενοι τὰ μὴ συμφεροντα τῇ βασιλείᾳ. τίσ τοὺσ κρατήσαντασ ἡμῶν ἐν πίστει τὰ τῆσ χώρασ ὀχυρώματα, τῆσ οἰκίασ ἀποστήσασ ἕκαστον ἀλόγωσ ἤθροισεν ἐνθάδε̣ τίσ τοὺσ ἐξ ἀρχῆσ εὐνοίᾳ πρὸσ ἡμᾶσ κατὰ πάντα διαφέροντασ πάντων ἐθνῶν καὶ τοὺσ χειρίστουσ πλεονάκισ ἀνθρώπων ἐπιδεδεγμένουσ κινδύνουσ, οὕτωσ ἀθέσμοισ περιέβαλεν αἰκίαισ̣ λύσατε, ἐκλύσατε ἄδικα δεσμά. εἰσ τὰ ἴδια μετ̓ εἰρήνησ ἐξαποστείλατε, τὰ προπεπραγμένα παραιτησάμενοι. ἀπολύσατε τοὺσ υἱοὺσ τοῦ παντοκράτοροσ ἐπουρανίου Θεοῦ ζῶντοσ, ὃσ ἀφ̓ ἡμετέρων μέχρι τοῦ νῦν προγόνων ἀπαραπόδιστον μετὰ δόξησ εὐστάθειαν παρέχει τοῖσ ἡμετέροισ πράγμασιν. ὁ μὲν οὖν ταῦτα ἔλεξεν. οἱ δὲ ἐν ἀμερεῖ χρόνῳ λυθέντεσ τὸν ἅγιον σωτῆρα Θεὸν αὐτῶν εὐλόγουν, ἄρτι τὸν θάνατον ἐκπεφευγότεσ. Εἶτα ὁ βασιλεὺσ εἰσ τὴν πόλιν ἀπαλλαγείσ, τὸν ἐπὶ τῶν προσόδων προσκαλεσάμενοσ, ἐκέλευσεν οἴνουσ τε καὶ τὰ λοιπὰ πρὸσ εὐωχίαν ἐπιτήδεια τοῖσ Ἰουδαίοισ χορηγεῖν ἐπὶ ἡμέρασ ἑπτά, κρίνασ αὐτοὺσ ἐν ᾧ τόπῳ ἔδοξαν τὸν ὄλεθρον ἀναλαμβάνειν, ἐν τούτῳ ἐν εὐφροσύνῃ πάσῃ σωτήρια ἄγειν. τότε οἱ πρὶν ἐπονείδιστοι καὶ πλησίον τοῦ ᾅδου, μᾶλλον δ̓ ἐπ̓ αὐτῷ βεβηκότεσ, ἀντὶ πικροῦ καὶ δυσαιάκτου μόρου, κώθωνα σωτήριον συστησάμενοι, τὸν εἰσ πτῶσιν αὐτοῖσ καὶ τάφον ἡτοιμασμένον τόπον κλισίαισ κατεμέρισαν πλήρεισ χαρμονῆσ. καταλήξαντεσ δὲ θρήνου πανόδυρτον μέλοσ ἀνέλαβον ᾠδὴν πάτριον, τὸν σωτῆρα καὶ τερατοποιὸν αἰνοῦντεσ Θεόν. οἰμωγήν τε πᾶσαν καὶ κωκυτὸν ἀπωσάμενοι χοροὺσ συνίσταντο εὐφροσύνησ εἰρηνικῆσ σημεῖον. ὡσαύτωσ δὲ καὶ ὁ βασιλεὺσ περὶ τούτων συμπόσιον βαρὺ συναγαγών, ἀδιαλείπτωσ εἰσ οὐρανὸν ἀνθωμολογεῖτο μεγαλοπρεπῶσ ἐπὶ τῇ παραδόξῳ γενηθείσῃ αὐτῷ σωτηρίᾳ. οἵ τε πρὶν εἰσ ὄλεθρον καὶ οἰωνοβρώτουσ αὐτοὺσ ἔσεσθαι τιθέμενοι, μετὰ χαρᾶσ ἀπογραψάμενοι κατεστέναξαν, αἰσχύνην ἐφ̓ ἑαυτοῖσ περιβαλλόμενοι καὶ τὴν πυρίπνουν τόλμαν ἀκλεῶσ ἐσβεσμένοι. οἵ τε Ἰουδαῖοι, καθὼσ προειρήκαμεν, συστησάμενοι τὸν προειρημένον χορόν, μετ̓ εὐωχίασ ἐν ἐξομολογήσεσιν ἱλαραῖσ καὶ ψαλμοῖσ διῆγον, καὶ κοινὸν ὁρισάμενοι περὶ τούτων θεσμὸν ἐπὶ πᾶσαν τὴν παροικίαν αὐτῶν εἰσ γενεάσ, τὰσ προειρημένασ ἡμέρασ ἄγειν ἔστησαν εὐφροσύνουσ, οὐ πότου χάριν καὶ λιχνείασ, σωτηρίασ δὲ τῆσ διὰ Θεὸν γενομένησ αὐτοῖσ. ἐνέτυχον δὲ τῷ βασιλεῖ τὴν ἀπόλυσιν αὐτῶν εἰσ τὰ ἴδια αἰτούμενοι. ἀπογράφονται δὲ αὐτοὺσ ἀπὸ πέμπτησ καὶ εἰκάδοσ τοῦ Παχὼν ἕωσ τῆσ τετάρτησ τοῦ Ἐπιφί, ἐπὶ ἡμέρασ τεσσαράκοντα, συνίστανται δὲ αὐτῶν τὴν ἀπώλειαν ἀπὸ πέμπτησ τοῦ Ἐπιφὶ ἕωσ ἑβδόμησ, ἡμέραισ τρισίν, ἐν αἷσ καὶ μεγαλοδόξωσ ἐπιφάνασ τὸ ἔλεοσ αὐτοῦ ὁ τῶν ὅλων δυνάστησ ἀπταίστουσ αὐτοὺσ ἐρρύσατο ὁμοθυμαδόν. εὐωχοῦντο δὲ πάνθ̓ ὑπὸ τοῦ βασιλέωσ χορηγούμενοι μέχρι τῆσ τεσσαρεσκαιδεκάτησ, ἐν ᾗ καὶ τὴν ἐντυχίαν ἐποιήσαντο περὶ τῆσ ἀπολύσεωσ αὐτῶν. συναινέσασ τε αὐτοῖσ ὁ βασιλεὺσ ἔγραψεν αὐτοῖσ τὴν ὑπογεγραμμένην ἐπιστολὴν πρὸσ τοὺσ κατὰ πόλιν στρατηγοὺσ μεγαλοψύχωσ τὴν ἐκτενίαν ἔχουσαν. «ΒΑΣΙΛΕΥΣ Πτολεμαῖοσ ὁ Φιλοπάτωρ τοῖσ κατ̓ Αἴγυπτον στρατηγοῖσ καὶ πᾶσι τοῖσ τεταγμένοισ ἐπὶ πραγμάτων χαίρειν καὶ ἐρρῶσθαι.

ἐρρώμεθα δὲ καὶ αὐτοὶ καὶ τὰ τέκνα ἡμῶν, κατευθύναντοσ ἡμῖν τοῦ μεγάλου Θεοῦ τὰ πράγματα καθὼσ προαιρούμεθα. τῶν φίλων τινέσ, κακοηθείᾳ πυκνότερον ἡμῖν παρακείμενοι, συνέπεισαν ἡμᾶσ εἰσ τὸ τοὺσ ὑπὸ τὴν βασιλείαν Ἰουδαίουσ συναθροίσαντασ σύστημα κολάσασθαι ξενιζούσαισ ἀποστατῶν τιμωρίαισ, προσφερόμενοι μήποτε εὐσταθήσειν τὰ πράγματα ἡμῶν, δἰ ἣν ἔχουσιν οὗτοι πρὸσ πάντα τὰ ἔθνη δυσμένειαν, μέχρισ ἂν συντελεσθῇ τοῦτο. οἳ καὶ δεσμίουσ καταγαγόντεσ αὐτοὺσ μετὰ σκυλμῶν ὡσ ἀνδράποδα, μᾶλλον δὲ ὡσ ἐπιβούλουσ, ἄνευ πάσησ ἀνακρίσεωσ καὶ ἐξετάσεωσ ἐπεχείρησαν ἀνελεῖν, νόμου Σκυθῶν ἀγριωτέραν ἐμπεπορπημένοι ὠμότητα. ἡμεῖσ δὲ ἐπὶ τούτοισ σκληρότερον διαπειλησάμενοι, καθ̓ ἣν ἔχομεν πρὸσ ἅπαντασ ἀνθρώπουσ ἐπιείκειαν, μόγισ τὸ ζῆν αὐτοῖσ χαρισάμενοι καὶ τὸν ἐπουράνιον Θεὸν ἐγνωκότεσ ἀσφαλῶσ ὑπερησπικότα τῶν Ἰουδαίων, ὡσ πατέρα ὑπὲρ υἱῶν διαπαντὸσ ὑπερμαχοῦντα, τήν τε τοῦ φίλου ἣν ἔχουσι πρὸσ ἡμᾶσ βεβαίαν καὶ τοὺσ προγόνουσ ἡμῶν εὔνοιαν ἀναλογισάμενοι, δικαίωσ ἀπολελύκαμεν πάσησ καθ̓ ὁντινοῦν αἰτίασ τρόπον καὶ προστετάχαμεν ἑκάστῳ πάντασ εἰσ τὰ ἴδια ἐπιστρέφειν, ἐν παντὶ τόπῳ μηθενὸσ αὐτοὺσ τὸ σύνολον καταβλάπτοντοσ, μήτε ὀνειδίζειν περὶ τῶν γεγενημένων παρὰ λόγον. γινώσκετε γὰρ ὅτι κατὰ τούτων, ἐάν τι κακοτεχνήσωμεν πονηρὸν ἢ ἐπιλυπήσωμεν αὐτοὺσ τὸ σύνολον, οὐκ ἄνθρωπον, ἀλλὰ τὸν πάσησ δεσπόζοντα δυνάμεωσ Θεὸν ὕψιστον ἀντικείμενον ἡμῖν ἐπ̓ ἐκδικήσει τῶν πραγμάτων κατὰ πᾶν ἀφεύκτωσ διὰ παντὸσ ἕξομεν. ἔρρωσθε». Λαβόντεσ δὲ τὴν ἐπιστολὴν ταύτην οὐκ ἐσπούδασαν εὐθέωσ γενέσθαι περὶ τὴν ἄφοδον, ἀλλὰ τὸν βασιλέα προσηξίωσαν τοὺσ ἐκ τοῦ γένουσ τῶν Ἰουδαίων τὸν ἅγιον Θεὸν αὐθαιρέτωσ παραβεβηκότασ καὶ τοῦ Θεοῦ τὸν νόμον τυχεῖν δἰ αὐτῶν τῆσ ὀφειλομένησ κολάσεωσ, προφερόμενοι τοὺσ γαστρὸσ ἕνεκεν τὰ θεῖα παραβεβηκότασ προστάγματα μηδέποτε εὐνοήσειν μηδὲ τοῖσ τοῦ βασιλέωσ πράγμασιν. ὁ δὲ τἀληθὲσ αὐτοὺσ λέγειν παραδεξάμενοσ καὶ συναινέσασ ἔδωκεν αὐτοῖσ ἄδειαν πάντων, ὅπωσ τοὺσ παραβεβηκότασ τοῦ Θεοῦ τὸν νόμον ἐξολοθρεύσωσι κατὰ πάντα τὸν ὑπὸ τὴν βασιλείαν αὐτοῦ τόπον μετὰ παρρησίασ ἄνευ πάσησ βασιλικῆσ ἐξουσίασ καὶ ἐπισκέψεωσ. τότε κατευφημήσαντεσ αὐτόν, ὡσ πρέπον ἦν, οἱ τούτων ἱερεῖσ καὶ πᾶν τὸ πλῆθοσ ἐπιφωνήσαντεσ τὸ ἀλληλούϊα, μετὰ χαρᾶσ ἀνέλυσαν. τότε τὸν ἐμπεσόντα τῶν μεμιασμένων ὁμοεθνῆ κατὰ τὴν ὁδὸν ἐκολάζοντο καὶ μετὰ παραδειγματισμῶν ἀνῄρουν. ἐκείνῃ δὲ τῇ ἡμέρᾳ ἀνεῖλον ὑπὲρ τοὺσ τριακοσίουσ ἄνδρασ καὶ ἤγαγον εὐφροσύνην μετὰ χαρᾶσ τοὺσ βεβήλουσ χειρωσάμενοι. αὐτοὶ δὲ οἱ μέχρι θανάτου τὸν Θεὸν ἐσχηκότεσ, παντελῆ σωτηρίασ ἀπόλαυσιν εἰληφότεσ, ἀνέζευξαν ἐκ τῆσ πόλεωσ παντοίοισ εὐωδεστάτοισ ἄνθεσι κατεστεμμένοι μετ̓ εὐφροσύνησ καὶ βοῆσ, ἐν αἴνοισ καὶ παμμελέσιν ὕμνοισ εὐχαριστοῦντεσ τῷ Θεῷ τῶν πατέρων αὐτῶν αἰωνίῳ σωτῆρι τοῦ Ἰσραήλ. Παραγενηθέντεσ δὲ εἰσ Πτολεμαί̈δα τὴν ὀνομαζομένην διὰ τὴν τοῦ τόπου ἰδιότητα ροδοφόρον, ἐν ᾗ προσέμεινεν αὐτούσ ὁ στόλοσ κατὰ κοινὴν αὐτῶν βουλὴν ἡμέρασ ἑπτά, ἐκεῖ ἐποίησαν πότον σωτήριον, τοῦ βασιλέωσ χορηγήσαντοσ αὐτοῖσ εὐψύχωσ τὰ πρὸσ τὴν ἄφιξιν πάντα ἑκάστῳ ἕωσ εἰσ τὴν ἰδίαν οἰκίαν. καταχθέντεσ δὲ μετ̓ εἰρήνησ ἐν ταῖσ πρεπούσαισ ἐξομολογήσεσιν, ὡσαύτωσ κἀκεῖ ἔστησαν καὶ ταύτασ ἄγειν τὰσ ἡμέρασ ἐπὶ τὸν τῆσ παροικίασ αὐτῶν χρόνον εὐφροσύνουσ. ἃσ καὶ ἀνιερώσαντεσ ἐν στήλῃ κατὰ τὸν συμποσίασ τόπον προσευχῆσ καθιδρύσαντεσ, ἀνέλυσαν ἀσινεῖσ, ἐλεύθεροι, ὑπερχαρεῖσ, διά τε γῆσ καὶ θαλάσσησ καὶ ποταμοῦ ἀνασωζόμενοι τῇ τοῦ βασιλέωσ ἐπιταγῇ, ἕκαστοσ εἰσ τὴν ἰδίαν καὶ πλείστην ἢ ἔμπροσθεν ἐν τοῖσ ἐχθροῖσ ἐξουσίαν ἐσχηκότεσ μετὰ δόξησ καὶ φόβου, τὸ σύνολον ὑπὸ μηδενὸσ διασεισθέντεσ τῶν ὑπαρχόντων. καὶ πάντα τὰ ἑαυτῶν πάντεσ ἐκομίσαντο ἐξ ἀπογραφῆσ, ὥστε τούσ ἔχοντάσ τι μετὰ φόβου μεγίστου ἀποδοῦναι αὐτοῖσ, τὰ μεγαλεῖα τοῦ μεγίστου Θεοῦ ποιήσαντοσ τελείωσ ἐπὶ σωτηρίᾳ αὐτῶν. εὐλογητὸσ ὁ ρύστησ Ἰσραὴλ εἰσ τοὺσ ἀεὶ χρόνουσ. Ἀμήν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Septuagint, Liber Maccabees III

(70인역 성경, Liber Maccabees III)

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION