헬라어 문장 검색 - Σεπτύ022́

(70인역 성경, Liber Maccabees II)

ΤΟΙΣ ἀδελφοῖσ τοῖσ κατ̓ Αἴγυπτον Ἰουδαίοισ χαίρειν. οἱ ἀδελφοὶ οἱ ἐν Ἱεροσολύμοισ Ἰουδαῖοι καὶ οἱ ἐν τῇ χώρᾳ τῆσ Ἰουδαίασ εἰρήνην ἀγαθήν. καὶ ἀγαθοποιήσαι ὑμῖν ὁ Θεὸσ καὶ μνησθείη τῆσ διαθήκησ αὐτοῦ τῆσ πρὸσ Ἁβραὰμ καὶ Ἰσαὰκ καὶ Ἰακὼβ τῶν δούλων αὐτοῦ τῶν πιστῶν. καὶ δῴη ὑμῖν καρδίαν πᾶσιν εἰσ τὸ σέβεσθαι αὐτὸν καὶ ποιεῖν αὐτοῦ τὰ θελήματα καρδίᾳ μεγάλῃ καὶ ψυχῇ βουλομένῃ. καὶ διανοίξαι τὴν καρδίαν ὑμῶν ἐν τῷ νόμῳ αὐτοῦ καὶ ἐν τοῖσ προστάγμασι καὶ εἰρήνην ποιήσαι καὶ ἐπακούσαι ὑμῶν τῶν δεήσεων καὶ καταλλαγείη ὑμῖν καὶ μὴ ὑμᾶσ ἐγκαταλίποι ἐν καιρῷ πονηρῷ. καὶ νῦν ὧδέ ἐσμεν προσευχόμενοι περὶ ὑμῶν. βασιλεύοντοσ Δημητρίου ἔτουσ ἑκατοστοῦ ἑξηκοστοῦ ἐνάτου, ἡμεῖσ οἱ Ἰουδαῖοι γεγράφαμεν ὑμῖν ἐν τῇ θλίψει καὶ ἐν τῇ ἀκμῇ τῇ ἐπελθούσῃ ἡμῖν ἐν τοῖσ ἔτεσι τούτοισ, ἀφ̓ οὗ ἀπέστη Ἰάσων καὶ οἱ μετ̓ αὐτοῦ ἀπὸ τῆσ ἁγίασ γῆσ καὶ τῆσ βασιλείας καὶ ἐνεπύρισαν τὸν πυλῶνα καὶ ἐξέχεαν αἷμα ἀθῷον. καὶ ἐδεήθημεν τοῦ Κυρίου καὶ εἰσηκούσθημεν καὶ προσηνέγκαμεν θυσίαν καὶ σεμίδαλιν καὶ ἐξήψαμεν τοὺσ λύχνουσ καὶ προεθήκαμεν τοὺσ ἄρτουσ. καὶ νῦν ἵνα ἄγητε τὰσ ἡμέρασ τῆσ σκηνοπηγίασ τοῦ Χασελεῦ μηνόσ. ἔτουσ ἑκατοστοῦ ὀγδοηκοστοῦ καὶ ὀγδόου». «Οἱ ἐν Ἱεροσολύμοισ καὶ οἱ ἐν τῇ Ἰουδαίᾳ καὶ ἡ γερουσία καὶ Ἰούδασ Ἀριστοβούλῳ διδασκάλῳ Πτολεμαίου τοῦ βασιλέωσ, ὄντι δὲ ἀπὸ τοῦ τῶν χριστῶν ἱερέων γένουσ, καὶ τοῖσ ἐν Αἰγύπτῳ Ἰουδαίοισ χαίρειν καὶ ὑγιαίνειν. ἐκ μεγάλων κινδύνων ὑπὸ τοῦ Θεοῦ σεσωσμένοι μεγάλωσ εὐχαριστοῦμεν αὐτῷ, ὡσ ἂν πρὸσ βασιλέα παρατασσόμενοι. αὐτὸσ γὰρ ἐξέβρασε τοὺσ παραταξαμένουσ ἐν τῇ ἁγίᾳ πόλει. εἰσ γὰρ τὴν Περσίδα γενόμενοσ ὁ ἡγεμὼν καὶ ὁ περὶ αὐτὸν ἀνυπόστατοσ δοκοῦσα εἶναι δύναμισ, κατεκόπησαν ἐν τῷ τῆσ Ναναίᾳσ ἱερῷ, παραλογισμῷ χρησαμένων τῶν περὶ τὴν Ναναίαν ἱερέων. ὡσ γὰρ συνοικήσων αὐτῇ παρεγένετο εἰσ τὸν τόπον ὅ τε Ἀντίοχοσ καὶ οἱ σὺν αὐτῷ φίλοι χάριν τοῦ λαβεῖν τὰ χρήματα εἰσ φερνῆσ λόγον. καὶ προθέντων αὐτὰ τῶν ἱερέων τῆσ Ναναίασ κἀκείνου προσελθόντοσ μετ̓ ὀλίγων εἰσ τὸν περίβολον τοῦ τεμένουσ, συγκλείσαντεσ, τὸ ἱερόν, ὡσ εἰσῆλθεν Ἀντίοχοσ, ἀνοίξαντεσ τὴν τοῦ φατνώματοσ κρυπτὴν θύραν, βάλοντεσ πέτρουσ συνεκεραύνωσαν τὸν ἡγεμόνα καὶ μέλη ποιήσαντεσ καὶ τὰσ κεφαλὰσ ἀφελόντεσ τοῖσ ἔξω παρέρριψαν. κατὰ πάντα εὐλογητὸσ ἡμῶν ὁ Θεόσ, ὃσ παρέδωκε τοὺσ ἀσεβήσαντασ. μέλλοντεσ οὖν ἄγειν ἐν τῷ Χασελεῦ πέμπτη καὶ εἰκάδι τὸν καθαρισμὸν τοῦ ἱεροῦ, δέον ἡγησάμεθα διασαφῆσαι ὑμῖν, ἵνα καὶ αὐτοὶ ἄγητε τῆσ σκηνοπηγίασ καὶ τοῦ πυρόσ, ὅτε Νεεμίασ οἰκοδομήσασ τό τε ἱερὸν καὶ τὸ θυσιαστήριον ἀνήνεγκε θυσίαν. καὶ γὰρ ὅτε εἰσ τὴν Περσικὴν ἤγοντο οἱ πατέρεσ ἡμῶν, οἱ τότε εὐσεβεῖσ ἱερεῖσ λαβόντεσ ἀπὸ τοῦ πυρὸσ τοῦ θυσιαστηρίου λαθραίωσ, κατέκρυψαν ἐν κοιλώματι φρέατοσ τάξιν ἔχοντοσ ἀνύδρου, ἐν ᾧ κατησφαλίσαντο ὥστε πᾶσιν ἄγνωστον εἶναι τὸν τόπον. διελθόντων δὲ ἐτῶν ἱκανῶν, ὅτε ἔδοξε τῷ Θεῷ, ἀποσταλεὶσ Νεεμίασ ὑπὸ τοῦ βασιλέωσ τῆσ Περσίδοσ τοὺσ ἐκγόνουσ τῶν ἱερέων τῶν ἀποκρυψάντων ἔπεμψεν ἐπὶ τὸ πῦρ. ὡσ δὲ διεσάφησαν ἡμῖν μὴ εὑρηκέναι πῦρ, ἀλλὰ ὕδωρ παχύ, ἐκέλευσεν αὐτοὺσ ἀποβάψαντασ φέρειν. ὡσ δὲ ἀνηνέχθη τὰ τῶν θυσιῶν, ἐκέλευσε τοὺσ ἱερεῖσ Νεεμίασ ἐπιρρᾶναι τῷ ὕδατι τά τε ξύλα καὶ τὰ ἐπικείμενα. ὡσ δὲ ἐγένετο τοῦτο καὶ χρόνοσ διῆλθεν ὅ τε ἥλιοσ ἀνέλαμψε, πρότερον ἐπινεφὴσ ὤν, ἀνήφθη πυρὰ μεγάλη ὥστε θαυμάσαι πάντασ. προσευχὴν δὲ ἐποιήσαντο οἱ ἱερεῖσ δαπανωμένησ τῆσ θυσίασ, οἵ τε ἱερεῖσ καὶ πάντεσ, καταρχομένου Ἰωνάθου, τῶν δὲ λοιπῶν ἐπιφωνούντων ὡσ Νεεμίου. ἦν δὲ ἡ προσευχὴ τὸν τρόπον ἔχουσα τοῦτον. Κύριε Κύριε ὁ Θεὸσ ὁ πάντων κτίστησ, ὁ φοβερὸσ καὶ ἰσχυρὸσ καὶ δίκαιοσ καὶ ἐλεήμων, ὁ μόνοσ βασιλεὺσ καὶ χρηστόσ, ὁ μόνοσ χορηγόσ, ὁ μόνοσ δίκαιοσ καὶ παντοκράτωρ καὶ αἰώνιοσ, ὁ διασώζων τὸν Ἰσραὴλ ἐκ παντὸσ κακοῦ, ὁ ποιήσασ τοὺσ πατέρασ ἐκλεκτοὺσ καὶ ἁγιάσασ αὐτούσ, πρόσδεξαι τὴν θυσίαν ὑπὲρ παντὸσ τοῦ λαοῦ σου Ἰσραὴλ καὶ διαφύλαξον τὴν μερίδα σου καὶ καθαγίασον. ἐπισυνάγαγε τὴν διασπορὰν ἡμῶν, ἐλευθέρωσον τοὺσ δουλεύοντασ ἐν τοῖσ ἔθνεσι, τοὺσ ἐξουθενημένουσ καὶ βδελυκτοὺσ ἔπιδε, καὶ γνώτωσαν τὰ ἔθνη, ὅτι σὺ εἶ ὁ Θεὸσ ἡμῶν. βασάνισον τοὺσ καταδυναστεύοντασ καὶ ἐξυβρίζοντασ ἐν ὑπερηφανίᾳ. καταφύτευσον τὸν λαόν σου εἰσ τὸν τόπον τὸν ἅγιόν σου, καθὼσ εἶπε Μωυσῆσ. οἱ δὲ ἱερεῖσ ἐπέψαλλον τοὺσ ὕμνουσ. καθὼσ δὲ ἀνηλώθη τὰ τῆσ θυσίασ καὶ τὸ περιλειπόμενον ὕδωρ, ὁ Νεεμίασ ἐκέλευσε λίθουσ μείζονασ κατασχεῖν. ὡσ δὲ τοῦτο ἐγενήθη, φλὸξ ἀνήφθη. τοῦ δὲ ἀπὸ τοῦ θυσιαστηρίου ἀντιλάμψαντοσ φωτὸσ ἐδαπανήθη. ὡσ δὲ φανερὸν ἐγενήθη τὸ πρᾶγμα, καὶ διηγγέλη τῷ βασιλεῖ τῶν Περσῶν ὅτι εἰσ τὸν τόπον, οὗ τὸ πῦρ ἀπέκρυψαν οἱ μεταχθέντεσ ἱερεῖσ τὸ ὕδωρ ἐφάνη, ἀφ̓ οὗ καὶ οἱ περὶ τὸν Νεεμίαν ἥγνισαν τὰ τῆσ θυσίασ, περιφράξασ δὲ ὁ βασιλεὺσ ἱερὸν ἐποίησε, δοκιμάσασ τὸ πρᾶγμα. καὶ οἷσ ἐχαρίζετο ὁ βασιλεὺσ πολλὰ διάφορα ἐλάμβανε καὶ μετεδίδου. προσηγόρευσαν δὲ οἱ περὶ τὸν Νεεμίαν τοῦτο νέφθαρ, ὃ διερμηνεύεται Καθαρισμόσ. καλεῖται δὲ παρὰ τοῖσ πολλοῖσ Νεφθαεί. ΕΥΡΙΣΚΕΤΑΙ δὲ ἐν ταῖσ ἀπογραφαῖσ Ἱερεμίασ ὁ προφήτησ ὅτι ἐκέλευσε τοῦ πυρὸσ λαβεῖν τοὺσ μεταγινομένουσ, ὡσ σεσήμανται,

καὶ ὡσ ἐνετείλατο τοῖσ μεταγενομένοισ ὁ προφήτησ, δοὺσ αὐτοῖσ τὸν νόμον, ἵνα μὴ ἐπιλάθωνται τῶν προσταγμάτων τοῦ Κυρίου καὶ ἵνα μὴ ἀποπλανηθῶσι ταῖσ διανοίαισ βλέποντεσ ἀγάλματα χρυσᾶ καὶ ἀργυρᾶ καὶ τὸν περὶ αὐτὰ κόσμον. καὶ ἕτερα τοιαῦτα λέγων παρεκάλει μὴ ἀποστῆναι τὸν νόμον ἀπὸ τῆσ καρδίασ αὐτῶν. ἦν δὲν ἐν τῇ γραφῇ ὡσ τὴν σκηνὴν καὶ τὴν κιβωτὸν ἐκέλευσεν ὁ προφήτησ χρηματισμοῦ γενηθέντοσ αὐτῷ συνακολουθεῖν. ὡσ δὲ ἐξῆλθεν εἰσ τὸ ὄροσ, οὗ ὁ Μωυσῆσ ἀναβὰσ ἐθεάσατο τὴν τοῦ Θεοῦ κληρονομίαν. καὶ ἐλθὼν ὁ Ἱερεμίασ εὗρεν οἶκον ἀντρώδη καὶ τὴν σκηνὴν καὶ τὴν κιβωτὸν καὶ τὸ θυσιαστήριον τοῦ θυμιάματοσ εἰσήνεγκεν ἐκεῖ καὶ τὴν θύραν ἐνέφραξε. καὶ προσελθόντεσ τινὲσ τῶν συνακολουθούντων ὥστε ἐπισημήνασθαι τὴν ὁδὸν καὶ οὐκ ἠδυνήθησαν εὑρεῖν. ὡσ δὲ ὁ Ἱερεμίασ ἔγνω, μεμψάμενοσ αὐτοῖσ εἶπεν ὅτι καὶ ἄγνωστοσ ὁ τόποσ ἔσται, ἕωσ ἂν συναγάγῃ ὁ Θεὸσ ἐπισυναγωγὴν τοῦ λαοῦ καὶ ἵλεωσ γένηται. καὶ τότε ὁ Κύριοσ ἀναδείξει ταῦτα, καὶ ὀφθήσεται ἡ δόξα τοῦ Κυρίου καὶ ἡ νεφέλη, ὡσ καὶ ἐπὶ Μωυσῇ ἐδηλοῦτο, ὡσ καὶ ὁ Σαλωμὼν ἠξίωσεν ἵνα ὁ τόποσ καθαγιασθῇ μεγάλωσ. διεσαφεῖτο δὲ καὶ ὡσ σοφίαν ἔχων ἀνήνεγκε θυσίαν ἐγκαινισμοῦ καὶ τῆσ τελειώσεωσ τοῦ ἱεροῦ. καθὼσ καὶ Μωυσῆσ προσηύξατο πρὸσ Κύριον, καὶ κατέβη πῦρ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καὶ τὰ τῆσ θυσίασ ἐδαπάνησεν, οὕτωσ καὶ Σαλαμὼν προσηύξατο, καὶ καταβὰν τὸ πῦρ ἀνήλωσε τὰ ὁλοκαυτώματα. καὶ εἶπε Μωυσῆσ. διὰ τὸ μὴ βεβρῶσθαι τὸ περὶ τῆσ ἁμαρτίασ, ἀνηλώθη. ὡσαύτωσ καὶ ὁ Σαλωμὼν τὰσ ὀκτὼ ἡμέρασ ἤγαγεν. ἐξηγοῦντο δὲ καὶ ἐν ταῖσ ἀναγραφαῖσ καὶ ἐν τοῖσ ὑπομνηματισμοῖσ τοῖσ κατὰ τὸν Νεεμίαν τὰ αὐτὰ καὶ ὡσ καταβαλλόμενοσ βιβλιοθήκην ἐπισυνήγαγε τὰ περὶ τῶν βασιλέων καὶ προφητῶν καὶ τὰ τοῦ Δαυὶδ καὶ ἐπιστολὰσ βασιλέων περὶ ἀναθεμάτων. ὡσαύτωσ δὲ καὶ Ἰούδασ τὰ διαπεπτωκότα διὰ τὸν πόλεμον τὸν γεγονότα ἡμῖν ἐπισυνήγαγε πάντα, καὶ ἔστι παῤ ἡμῖν. ὧν οὖν ἐὰν χρείαν ἔχητε τοὺσ ἀποκομιοῦντασ ὑμῖν ἀποστέλλετε. Μέλλοντεσ οὖν ἄγειν τὸν καθαρισμὸν ἐγράψαμεν ὑμῖν. καλῶσ οὖν ποιήσετε ἄγοντεσ τὰσ ἡμέρασ. ὁ δὲ Θεὸσ ὁ σώσασ τὸν πάντα λαὸν αὐτοῦ καὶ ἀποδοὺσ τὴν κληρονομίαν πᾶσι καὶ τὸ βασίλειον καὶ τὸ ἱεράτευμα καὶ τὸν ἁγιασμόν, καθὼσ ἐπηγγείλατο διὰ τοῦ νόμου. ἐλπίζομεν γὰρ ἐπὶ τῷ Θεῷ ὅτι ταχέωσ ἡμᾶσ ἐλεήσει καὶ ἐπισυνάξει ἐκ τῆσ ὑπὸ τὸν οὐρανὸν εἰσ τὸν ἅγιον τόπον. ἐξείλετο γὰρ ἡμᾶσ ἐκ μεγάλων κακῶν καὶ τὸν τόπον ἐκαθάρισε. Τὰ δὲ κατὰ τὸν Ἰούδαν τὸν Μακκαβαῖον καὶ τοὺσ τούτου ἀδελφοὺσ καὶ τὸν τοῦ ἱεροῦ τοῦ μεγάλου καθαρισμὸν καὶ τὸν τοῦ βωμοῦ ἐγκαινισμόν, ἔτι τε τοὺσ πρὸσ Ἀντίοχον τὸν Ἐπιφανῆ καὶ τὸν τούτου υἱὸν Εὐπάτορα πολέμους καὶ τὰσ ἐξ οὐρανοῦ γενομένασ ἐπιφανείασ τοῖσ ὑπὲρ τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ φιλοτίμωσ ἀνδραγαθήσασιν, ὥστε τὴν ὅλην χώραν ὀλίγουσ ὄντασ λεηλατεῖν καὶ τὰ βάρβαρα πλήθη διώκειν, καὶ τὸ περιβόητον καθ̓ ὅλην τὴν οἰκουμένην ἱερὸν ἀνακομίσασθαι καὶ τὴν πόλιν ἐλευθερῶσαι καὶ τοὺσ μέλλοντασ καταλύεσθαι νόμουσ ἐπανορθῶσαι, τοῦ Κυρίου μετὰ πάσησ ἐπιεικείασ ἱλέω γενομένου αὐτοῖσ, τὰ ὑπὸ Ἰάσωνοσ τοῦ Κυρηναίου δεδηλωμένα δὲ πέντε βιβλίων πειρασόμεθα δἰ ἑνὸσ συντάγματοσ ἐπιτεμεῖν. συνορῶντεσ γὰρ τὸ χῦμα τῶν ἀριθμῶν καὶ τὴν οὖσαν δυσχέρειαν τοῖσ θέλουσιν εἰσκυκλεῖσθαι τοῖσ τῆσ ἱστορίασ διηγήμασι διὰ τὸ πλῆθοσ τῆσ ὕλησ, ἐφροντίσαμεν τοῖσ μὲν βουλομένοισ ἀναγινώσκειν ψυχαγωγίαν, τοῖσ δὲ φιλοφρονοῦσιν εἰσ τὸ διὰ μνήμησ ἀναλαβεῖν εὐκοπίαν, πᾶσι δὲ τοῖσ ἐντυγχάνουσιν ὠφέλειαν. καὶ ἡμῖν μὲν τοῖσ τὴν κακοπάθειαν ἐπιδεδεγμένοισ τῆσ ἐπιτομῆσ οὐ ρᾴδιον, ἱδρῶτοσ δὲ καὶ ἀγρυπνίασ τὸ πρᾶγμα, καθάπερ τῷ παρασκευάζοντι συμπόσιον καὶ ζητοῦντι τὴν ἑτέρων λυσιτέλειαν οὐκ εὐχερὲσ μέν, ὅμωσ διὰ τὴν τῶν πολλῶν εὐχαριστίαν ἡδέωσ τὴν κακοπάθειαν ὑποίσομεν, τὸ μὲ διακριβοῦν περὶ ἑκάστων τῷ συγγραφεῖ παραχωρήσαντεσ, τὸ δὲ ἐπιπορεύεσθαι τοῖσ ὑπογραμμοῖσ τῆσ ἐπιτομῆσ διαπονοῦντεσ. καθάπερ γὰρ τῆσ καινῆσ οἰκίασ ἀρχιτέκτονι τῆσ ὅλησ καταβολῆσ φροντιστέον, τῷ δὲ ἐγκαίειν καὶ ζωγραφεῖν ἐπιχειροῦντι τὰ ἐπιτήδεια πρὸσ διακόσμησιν ἐξεταστέον, οὕτω δοκῶ καὶ ἐπὶ ἡμῶν. τὸ μὲν ἐμβατεύειν καὶ περίπατον ποιεῖσθαι λόγον καὶ πολυπραγμονεῖν ἐν τοῖσ κατὰ μέροσ τῷ τῆσ ἱστορίασ ἀρχηγέτῃ καθήκει. τὸ δὲ σύντομον τῆσ λέξεωσ μεταδιώκειν καὶ τὸ ἐξεργαστικὸν τῆσ πραγματείασ παραιτεῖσθαι τῷ τὴν μετάφρασιν ποιουμένῳ συγχωρητέον. ἐντεῦθεν οὖν ἀρξώμεθα τῆσ διηγήσεωσ, τοῖσ προειρημένοισ τοσοῦτον ἐπιζεύξαντεσ. εὔηθεσ γὰρ τὸ μὲν πρὸ τῆσ ἱστορίασ πλεονάζειν, τὴν δὲ ἱστορίαν ἐπιτεμεῖν. ΤΗΣ ἁγίασ τοίνυν πόλεωσ κατοικουμένησ μετὰ πάσησ εἰρήνησ καὶ τῶν νόμων ἔτι κάλλιστα συντηρουμένων διὰ τὴν Ὀνίου τοῦ ἀρχιερέωσ εὐσέβειάν τε καὶ μισοπονηρίαν,

συνέβαινε καὶ αὐτοὺσ τοὺσ βασιλεῖσ τιμᾶν τὸν τόπον, καὶ τὸ ἱερὸν ἀποστολαῖσ ταῖσ κρατίσταισ δοξάζειν, ὥστε καὶ Σέλευκον τὸν τῆσ Ἀσίασ βασιλέα χορηγεῖν ἐκ τῶν ἰδίων προσόδων πάντα τὰ πρὸσ τὰσ λειτουργίασ τῶν θυσιῶν ἐπιβάλλοντα δαπανήματα. Σίμων δέ τισ ἐκ τῆσ Βενιαμὶν φυλῆσ προστάτησ τοῦ ἱεροῦ καθεσταμένοσ διηνέχθη τῷ ἀρχιερεῖ περὶ τῆσ κατὰ τὴν πόλιν ἀγορανομίασ. καὶ νικῆσαι τὸν Ὀνίαν μὴ δυνάμενοσ, ἦλθε πρὸσ Ἀπολλώνιον Θρασαίου τὸν κατ̓ ἐκεῖνον τὸ καιρὸν Κοίλησ Συρίασ καὶ Φοινίκησ στρατηγὸν καὶ προσήγγειλε περὶ τοῦ χρημάτων ἀμυθήτων γέμειν τὸ ἐν Ἱεροσολύμοισ γαζοφυλάκιον, ὥστε τὸ πλῆθοσ τῶν διαφόρων ἐναρίθμητον εἶναι, καὶ μὴ προσήκειν αὐτὰ πρὸσ τὸν τῶν θυσιῶν λόγον, εἶναι δὲ δυνατὸν ὑπὸ τὴν τοῦ βασιλέωσ ἐξουσίαν πεσεῖν ἅπαντα ταῦτα. συμμείξασ δὲ ὁ Ἀπολλώνιοσ τῷ βασιλεῖ περὶ τῶν μηνυθέντων αὐτῷ χρημάτων ἐνεφάνισεν. ὁ δὲ προχειρισάμενοσ Ἡλιόδωρον τὸν ἐπὶ τῶν πραγμάτων ἀπέστειλε δοὺσ ἐντολὰσ τὴν τῶν προειρημένων χρημάτων ἐκκομιδὴν ποιήσασθαι. εὐθέωσ δὲ ὁ Ἡλιόδωροσ ἐποιεῖτο τὴν πορείαν, τῇ μὲν ἐμφάσει ὡσ τὰσ κατὰ Κοίλην Συρίαν καὶ Φοινίκην πόλεισ ἐφοδεύσων, τῷ πράγματι δὲ τὴν τοῦ βασιλέωσ πρόθεσιν ἐπιτελέσων. παραγενηθεὶσ δὲ εἰσ Ἱεροσόλυμα καὶ φιλοφρόνωσ ὑπὸ τοῦ ἀρχιερέωσ τῆσ πόλεωσ ἀποδεχθείσ, ἀνέθετο περὶ τοῦ γεγονότοσ ἐμφανισμοῦ, καὶ τίνοσ ἕνεκεν πάρεστι διεσάφησεν. ἐπυνθάνετο δέ, εἰ ταῖσ ἀληθείασ ταῦτα οὕτωσ ἔχοντα τυγχάνει. τοῦ δὲ ἀρχιερέωσ ὑποδείξαντοσ παραθήκασ εἶναι χηρῶν τε καὶ ὀρφανῶν, τινὰ δὲ καὶ Ὑρκανοῦ τοῦ Τωβίου σφόδρα ἀνδρὸσ ἐν ὑπεροχῇ κειμένου οὐχ ὥσπερ ἦν διαβάλλων ὁ δυσεβὴσ Σίμων τὰ δὲ πάντα ἀργυρίου τετρακόσια τάλαντα, χρυσίου δὲ διακόσια. ἀδικηθῆναι δὲ τοὺσ πεπιστευκότασ τῇ τοῦ τόπου ἁγιωσύνῃ καὶ τῇ τοῦ τετιμημένου κατὰ τὸν σύμπαντα κόσμον ἱεροῦ σεμνότητι καὶ ἀσυλίᾳ παντελῶσ ἀμήχανον εἶναι. ὁ δὲ Ἡλιόδωροσ, δἰ ἃσ εἶχε βασιλικὰσ ἐντολάσ, πάντωσ ἔλεγεν εἰσ τὸ βασιλικὸν ἀναληπτέα ταῦτα εἶναι. ταξάμενοσ δὲ ἡμέραν εἰσήει τὴν περὶ τούτων ἐπίσκεψιν οἰκονομήσων. ἦν δὲ οὐ μικρὰ καθ̓ ὅλην τὴν πόλιν ἀγωνία. οἱ δὲ ἱερεῖσ πρὸ τοῦ θυσιαστηρίου ἐν ταῖσ ἱερατικαῖσ στολαῖσ ρίψαντεσ ἑαυτούσ, ἐπεκαλοῦντο εἰσ οὐρανὸν τὸν περὶ παραθήκησ νομοθετήσαντα τοῖσ παρακαταθεμένοισ ταῦτα σῷα διαφυλάξαι. ἦν δὲ ὁρῶντα τὴν τοῦ ἀρχιερέωσ ἰδέαν τιτρώσκεσθαι τὴν διάνοιαν. ἡ γὰρ ὄψισ καὶ τὸ τῆσ χρόασ παρηλλαγμένον ἐνέφαινε τὴν κατὰ ψυχὴν ἀγωνίαν. περιεκέχυτο γὰρ περὶ τὸν ἄνδρα δέοσ τι καὶ φρικασμὸσ σώματοσ, δἰ ὧν πρόδηλον ἐγίνετο τοῖσ θεωροῦσι τὸ κατὰ καρδίαν ἐνεστὸσ ἄλγοσ. οἱ δὲ ἐκ τῶν οἰκιῶν ἀγεληδὸν ἐξεπήδων ἐπὶ πάνδημον ἱκετείαν, διὰ τὸ μέλλειν εἰσ καταφρόνησιν ἔρχεσθαι τὸν τόπον. ὑπεζωσμέναι δὲ ὑπὸ τοὺσ μαστοὺσ αἱ γυναῖκεσ σάκκουσ κατὰ τὰσ ὁδοὺσ ἐπλήθυον. αἱ δὲ κατάκλειστοι τῶν παρθένων, αἱ μὲν συνέτρεχον ἐπὶ τοὺσ πυλῶνασ, αἱ δὲ ἐπὶ τὰ τείχη, τινὲσ δὲ διὰ τῶν θυρίδων διεξέκυπτον. πᾶσαι δὲ προτείνουσαι τὰσ χεῖρασ εἰσ τὸν οὐρανὸν ἐποιοῦντο τὴν λιτανείαν. ἐλεεῖν δ̓ ἦν τὴν τοῦ πλήθουσ παμμιγῆ πρόπτωσιν τήν τε τοῦ μεγάλου διαγωνιῶντοσ ἀρχιερέωσ προσδοκίαν. οἱ μὲν οὖν ἐπεκαλοῦντο τὸν παντοκράτορα Θεὸν τὰ πεπιστευμένα τοῖσ πεπιστευκόσι σῶα διαφυλάσσειν μετὰ πάσησ ἀσφαλείασ, ὁ δὲ Ἡλιόδωροσ τὸ διεγνωσμένον ἐπετέλει. αὐτόθι δὲ αὐτοῦ σὺν τοῖσ δορυφόροισ κατὰ τὸ γαζοφυλάκιον ἤδη παρόντοσ, ὁ τῶν πατέρων Κύριοσ καὶ πάσησ ἐξουσίασ δυνάστησ ἐπιφάνειαν μεγάλην ἐποίησεν, ὥστε πάντασ τοὺσ κατοτολμήσαντασ συνελθεῖν, καταπλαγέντασ τὴν τοῦ Θεοῦ δύναμιν, εἰσ ἔκλυσιν καὶ δειλίαν τραπῆναι. ὤφθη γάρ τισ ἵπποσ αὐτοῖσ φοβερὸν ἔχων τὸν ἐπιβάτην καὶ καλλίστῃ σαγῇ διακεκοσμημένοσ, φερόμενοσ δὲ ρύδην ἐνέσεισε τῷ Ἡλιοδώρῳ τὰσ ἐμπροσθίουσ ὁπλάσ. ὁ δὲ ἐπικαθήμενοσ ἐφαίνετο χρυσῆν πανοπλίαν ἔχων. ἕτεροι δὲ δύο προεφάνησαν αὐτῷ νεανίαι τῇ ρώμῃ μὲν ἐκπρεπεῖσ, κάλλιστοι δὲ τῇ δόξῃ, διαπρεπεῖσ δὲ τὴν περιβολήν, οἳ καὶ παραστάντεσ ἐξ ἑκατέρου μέρουσ ἐμαστίγουν αὐτὸν ἀδιαλείπτωσ, πολλὰσ ἐπιρριπτοῦντεσ αὐτῷ πληγάσ. ἄφνω δὲ πεσόντα πρὸσ τὴν γῆν καὶ πολλῷ σκότει περιχυθέντα συναρπάσαντεσ καὶ εἰσ φορεῖον ἐνθέντες τὸν ἄρτι μετὰ πολλῆσ παραδρομῆσ καὶ πάσησ δορυφορίασ εἰσ τὸ προειρημένον εἰσελθόντα γαζοφυλάκιον ἔφερον ἀβοήθητον ἑαυτῷ καθεστῶτα, φανερῶσ τὴν τοῦ Θεοῦ δυναστείαν ἐπεγνωκότεσ. καὶ ὁ μὲν διὰ τὴν θείαν ἐνέργειαν ἄφωνοσ καὶ πάσησ ἐστερημένοσ ἐλπίδοσ καὶ σωτηρίασ ἔρριπτο, οἱ δὲ τὸν Κύριον εὐλόγουν τὸν παραδοξάζοντα τὸν ἑαυτοῦ τόπον, καὶ τὸ μικρῷ πρότερον δέουσ καὶ ταραχῆσ γέμον ἱερὸν τοῦ παντοκράτοροσ ἐπιφανέντοσ Κυρίου χαρᾶσ καὶ εὐφροσύνησ ἐπεπλήρωτο. ταχὺ δέ τινεσ τῶν τοῦ Ἡλιοδώρου συνήθων ἠξίουν τὸν Ὀνίαν ἐπικαλέσασθαι τὸν Ὕψιστον καὶ τὸ ζῆν χαρίσασθαι τῷ παντελῶσ ἐν ἐσχάτῃ πνοῇ κειμένῳ. ὕποπτοσ δὲ γενόμενοσ ὁ ἀρχιερεύσ, μήποτε διάληψιν ὁ βασιλεὺσ σχῇ κακουργίαν τινὰ περὶ τὸν Ἡλιόδωρον ὑπὸ τῶν Ἰουδαίων συντετελέσθαι, προσήγαγε θυσίαν ὑπὲρ τῆσ τοῦ ἀνδρὸσ σωτηρίασ. ποιουμένου δὲ τοῦ ἀρχιερέωσ τὸν ἱλασμόν, οἱ αὐτοὶ νεανίαι πάλιν ἐνεφάνησαν τῷ Ἡλιοδώρῳ ἐν ταῖσ αὐταῖσ ἐσθήσεσιν ἐστολισμένοι καὶ στάντεσ εἶπον. πολλὰσ τῷ Ὀνίᾳ τῷ ἀρχιερεῖ χάριτασ ἔχε, διὰ γὰρ αὐτόν σοι κεχάρισται τὸ ζῆν ὁ Κύριοσ. σὺ δὲ ὑπ̓ αὐτοῦ μεμαστιγωμένοσ διάγγελλε πᾶσι τὸ μεγαλεῖον τοῦ Θεοῦ κράτοσ. ταῦτα δὲ εἰπόντεσ ἀφανεῖσ ἐγένοντο. ὁ δὲ Ἡλιόδωροσ θυσίαν ἀνενέγκασ τῷ Κυρίῳ καὶ εὐχὰσ μεγίστασ εὐξάμενοσ τῷ τὸ ζῆν περιποιήσαντι καὶ τὸν Ὀνίαν ἀποδεξάμενοσ, ἀνεστρατοπέδευσε πρὸσ τὸν βασιλέα. ἐξεμαρτύρει δὲ πᾶσιν ἅπερ ἦν ὑπ̓ ὄψιν τεθεαμένοσ ἔργα τοῦ μεγίστου Θεοῦ. τοῦ δὲ βασιλέωσ ἐπερωτήσαντοσ τὸν Ἡλιόδωρον ποῖόσ τισ εἴη ἐπιτήδειοσ ἔτι ἅπαξ διαπεμφθῆναι εἰσ Ἱεροσόλυμα, ἔφησεν. εἴ τινα ἔχεισ πολέμιον ἢ πραγμάτων ἐπίβουλον, πέμψον αὐτὸν ἐκεῖ, καὶ μεμαστιγωμένον αὐτὸν προσδέξῃ, ἐάν περ καὶ διασωθείη, διὰ τὸ περὶ τὸν τόπον ἀληθῶσ εἶναί τινα Θεοῦ δύναμιν. αὐτὸσ γὰρ ὁ τὴν κατοικίαν ἐπουράνιον ἔχων, ἐπόπτησ ἐστὶ καὶ βοηθὸσ ἐκείνου τοῦ τόπου καὶ τοὺσ παραγινομένουσ ἐπὶ κακώσει τύπτων ἀπόλλυσι. καὶ τὰ μὲν κατὰ Ἡλιόδωρον καὶ τὴν τοῦ γαζοφυλακίου τήρησιν οὕτωσ ἐχώρησεν. Ο δὲ προειρημένοσ Σίμων, ὁ τῶν χρημάτων καὶ τῆσ πατρίδοσ ἐνδείκτησ γεγονώσ, ἐκακολόγει τὸν Ὀνίαν, ὡσ αὐτόσ τε εἴη τὸν Ἡλιόδωρον ἐπισεσεικὼσ καὶ τῶν κακῶν δημιουργὸσ καθεστηκώσ,

καὶ τὸν εὐεργέτην τῆσ πόλεωσ καὶ τὸν κηδεμόνα τῶν ὁμοεθνῶν καὶ ζηλωτὴν τῶν νόμων ἐπίβουλον τῶν πραγμάτων ἐτόλμα λέγειν. τῆσ δὲ ἔχθρασ ἐπὶ τοσοῦτον προβαινούσησ, ὥστε καὶ διά τινοσ τῶν ὑπὸ τοῦ Σίμωνοσ δεδοκιμασμένων φόνουσ συντελεῖσθαι, συνορῶν ὁ Ὀνίασ τὸ χαλεπὸν τῆσ φιλονεικίασ καὶ Ἀπολλώνιον τὸν Μενεσθέωσ τὸν Κοίλησ Συρίασ καὶ Φοινίκησ στρατηγὸν συναύξοντα τὴν κακίαν τοῦ Σίμωνοσ, πρὸσ τὸν βασιλέα διεκομίσθη οὐ γινόμενοσ τῶν πολιτῶν κατήγοροσ, τὸ δὲ συμφέρον κοινῇ καὶ κατ̓ ἰδίαν παντὶ τῷ πλήθει σκοπῶν. ἑώρα γὰρ ἄνευ βασιλικῆσ προνοίασ ἀδύνατον εἶναι τυχεῖν εἰρήνησ ἔτι τὰ πράγματα καὶ τὸν Σίμωνα παῦλαν οὐ ληψόμενον τῆσ ἀνοίασ. Μεταλλάξαντοσ δὲ τὸν βίον Σελεύκου καὶ παραλαβόντοσ τὴν βασιλείαν Ἀντιόχου τοῦ προσαγορευθέντοσ Ἐπιφανοῦσ, ὑπενόθευσεν Ἰάσων ὁ ἀδελφὸσ Ὀνίου τὴν ἀρχιερωσύνην, ἐπαγγειλάμενοσ τῷ βασιλεῖ δἰ ἐντεύξεωσ ἀργυρίου τάλαντα ἑξήκοντα πρὸσ τοῖσ τριακοσίοισ καὶ προσόδου τινὸσ ἄλλησ τάλαντα ὀγδοήκοντα. πρὸσ δὲ τούτοισ ὑπισχνεῖτο καὶ ἕτερα διαγράψαι πεντήκοντα πρὸσ τοῖσ ἑκατόν, ἐὰν συγχωρηθῇ διὰ τῆσ ἐξουσίασ αὐτοῦ γυμνάσιον καὶ ἐφηβεῖον αὐτῷ συστήσασθαι καὶ τοὺσ ἐν Ἱεροσολύμοισ Ἀντιοχεῖσ ἀναγράψαι. ἐπινεύσαντοσ δὲ τοῦ βασιλέωσ καὶ τῆσ ἀρχῆσ κρατήσασ, εὐθέωσ ἐπὶ τὸν Ἑλληνικὸν χαρακτῆρα τοὺσ ὁμοφύλουσ μετῆγε καὶ τὰ κείμενα τοῖσ Ἰουδαίοισ φιλάνθρωπα βασιλικὰ διὰ Ἰωάννου τοῦ πατρὸσ Εὐπολέμου, τοῦ ποιησαμένου τὴν πρεσβείαν ὑπὲρ φιλίασ καὶ συμμαχίασ πρὸσ τοὺσ Ρωμαίουσ, παρώσατο. καὶ τὰσ μὲν νομίμουσ καταλύων πολιτείασ, παρανόμουσ ἐθισμοὺσ ἐκαίνιζεν. ἀσμένωσ γὰρ ὑπ̓ αὐτὴν τὴν ἀκρόπολιν γυμνάσιον καθίδρυσε καὶ τοὺσ κρατίστουσ τῶν ἐφήβων ὑποτάσσων ὑπὸ πέτασον ἦγεν. ἦν δ̓ οὕτωσ ἀκμή τισ Ἑλληνισμοῦ καὶ πρόσβασισ ἀλλοφυλισμοῦ διὰ τὴν τοῦ ἀσεβοῦσ καὶ οὐκ ἀρχιερέωσ Ἰάσωνοσ ὑπερβάλλουσαν ἀναγνείαν, ὥστε μηκέτι περὶ τὰσ τοῦ θυσιαστηρίου λειτουργίασ προθύμουσ εἶναι τοὺσ ἱερεῖσ, ἀλλὰ τοῦ μὲν ναοῦ καταφρονοῦντεσ καὶ τῶν θυσιῶν ἀμελοῦντεσ ἔσπευδον μετέχειν τῆσ ἐν παλαίστρᾳ παρανόμου χορηγίασ μετὰ τὴν τοῦ δίσκου πρόκλησιν, καὶ τὰσ μὲν πατρῴουσ τιμὰσ ἐν οὐδενὶ τιθέμενοι, τὰσ δὲ Ἑλληνικὰσ δόξασ καλλίστασ ἡγούμενοι. ὧν χάριν περιέσχεν αὐτοὺσ χαλεπὴ περίστασισ, καὶ ὧν ἐζήλουν τὰσ ἀγωγὰσ καὶ καθάπαν ἤθελον ἐξομοιοῦσθαι, τούτουσ πολεμίουσ καὶ τιμωρητὰσ ἔσχον. ἀσεβεῖν γὰρ εἰσ τοὺσ θείουσ νόμουσ οὐ ρᾴδιον, ἀλλὰ ταῦτα ὁ ἀκόλουθοσ καιρὸσ δηλώσει. ἀγομένου δὲ πενταετηρικοῦ ἀγῶνοσ ἐν Τύρῳ καὶ τοῦ βασιλέωσ παρόντοσ, ἀπέστειλεν Ἰάσων ὁ μιαρὸσ θεωροὺσ ἀπὸ Ἱεροσολύμων Ἀντιοχεῖσ ὄντασ παρακομίζοντασ ἀργυρίου δραχμὰσ τριακοσίασ εἰσ τὴν τοῦ Ἡρακλέουσ θυσίαν, ἃσ καὶ ἠξίωσαν οἱ παρακομίσαντεσ μὴ χρῆσθαι πρὸσ θυσίαν διὰ τὸ μὴ καθήκειν, εἰσ ἑτέραν δὲ καταθέσθαι δαπάνην. ἔπεσεν οὖν ταῦτα διὰ μὲν τὸν ἀποστείλαντα εἰσ τὴν τοῦ Ἡρακλέουσ θυσίαν, ἕνεκεν δὲ τῶν παρακομιζόντων εἰσ τὰσ τῶν τριήρων κατασκευάσ. ἀποσταλέντοσ δὲ εἰσ Αἴγυπτον Ἀπολλωνίου τοῦ Μενεσθέωσ διὰ τὰ πρωτοκλίσια Πτολεμαίου τοῦ Φιλομήτοροσ Βασιλέωσ, μεταλαβὼν Ἀντίοχοσ ἀλλότριον αὐτὸν τῶν αὐτῶν γεγονέναι πραγμάτων, τῆσ καθ̓ αὑτὸν ἀσφαλείασ ἐφρόντιζεν. ὅθεν εἰσ Ἰόππην παραγενόμενοσ κατήντησεν εἰσ Ἱεροσόλυμα. μεγαλοπρεπῶσ δὲ ὑπὸ τοῦ Ἰάσωνοσ καὶ τῆσ πόλεωσ παραδεχθείσ, μετὰ δᾳδουχίασ καὶ βοῶν εἰσπεπόρευται, εἶθ̓ οὕτωσ εἰσ τὴν Φοινίκην κατεστρατοπέδευσε. μετὰ δὲ τριετῆ χρόνον ἀπέστειλεν Ἰάσων Μενέλαον, τὸν τοῦ προσημαινομένου Σίμωνοσ ἀδελφόν, παρακομίζοντα τὰ χρήματα τῷ βασιλεῖ καὶ περὶ πραγμάτων ἀναγκαίων ὑπομνηματισμοὺσ τελέσοντα. ὁ δὲ συσταθεὶσ τῷ βασιλεῖ καὶ δοξάσασ αὐτὸν τῷ προσώπῳ τῆσ ἐξουσίασ, εἰσ ἑαυτὸν κατήντησε τὴν ἀρχιερωσύνην, ὑπερβαλὼν τὸν Ἰάσωνα τάλαντα ἀργυρίου τριακόσια. λαβὼν δὲ τὰσ βασιλικὰσ ἐντολὰσ παρεγένετο, τῆσ μὲν ἀρχιερωσύνησ οὐδὲν ἄξιον φέρων, θυμοὺσ δὲ ὠμοῦ τυράννου καὶ θηρὸσ βαρβάρου ὀργὰσ ἔχων. καὶ ὁ μὲν Ἰάσων ὁ τὸν ἴδιον ἀδελφὸν ὑπονοθεύσασ, ὑπονοθευθεὶσ ὑφ̓ ἑτέρου, φυγὰσ εἰσ τὴν Ἀμμανῖτιν χώραν συνήλαστο. ὁ δὲ Μενέλαοσ τῆσ μὲν ἀρχῆσ ἐκράτει, τῶν δὲ ἐπηγγελμένων τῷ βασιλεῖ χρημάτων οὐδὲν εὐτάκνει. ποιουμένου δὲ τὴν ἀπαίτησιν Σωστράτου τοῦ τῆσ ἀκροπόλεωσ ἐπάρχου, πρὸσ τοῦτον γὰρ ἦν ἡ τῶν φόρων πρᾶξισ, δἰ ἣν αἰτίαν οἱ δύο ὑπὸ τοῦ βασιλέωσ προσεκλήθησαν, καὶ ὁ μὲν Μενέλαοσ ἀπέλιπε τῆσ ἀρχιερωσύνησ διάδοχον Λυσίμαχον τὸν ἑαυτοῦ ἀδελφόν, Σώστρατοσ δὲ Κράτητα τὸν ἐπὶ τῶν Κυπρίων. τοιούτων δὲ συνεστηκότων, συνέβη Ταρσεῖσ καὶ Μαλλώτασ στασιάζειν διὰ τὸ Ἀντιοχίδι τῇ παλλακῇ τοῦ βασιλέωσ ἐν δωρεᾷ δεδόσθαι. θᾶττον οὖν ὁ βασιλεὺσ ἧκε καταστεῖλε τὰ πράγματα, καταλιπὼν τὸν διαδεχόμενον Ἀνδρόνικον τῶν ἐν ἀξιώματι κειμένων. νομίσασ δὲ ὁ Μενέλαοσ εἰληφέναι καιρὸν εὐφυῆ, χρυσώματά τινα τῶν τοῦ ἱεροῦ νοσφισάμενοσ ἐχαρίσατο τῷ Ἀνδρονίκῳ καὶ ἕτερα ἐτύγχανε πεπρακὼσ εἴσ τε Τύρον καὶ τὰσ κύκλῳ πόλεισ. ἃ καὶ σαφῶσ ἐπεγνωκὼσ ὁ Ὀνίασ, παρήλεγχεν ἀποκεχωρηκὼσ εἰσ ἄσυλον τόπον ἐπὶ Δάφνησ τῆσ πρὸσ Ἀντιόχειαν κειμένησ. ὅθεν ὁ Μενέλαοσ λαβὼν ἰδίᾳ τὸν Ἀνδρόνικον, παρεκάλει χειρώσασθαι τὸν Ὀνίαν. ὁ δὲ παραγενόμενοσ ἐπὶ τὸν Ὀνίαν καὶ πεισθεὶσ ἐπὶ δόλῳ καὶ δεξιὰσ μεθ̓ ὅρκων δούσ, καίπερ ἐν ὑποψίᾳ κείμενοσ, ἔπεισεν ἐκ τοῦ ἀσύλου προελθεῖν, ὃν καὶ παραχρῆμα παρέκλεισεν οὐκ αἰδεσθεὶσ τὸ δίκαιον. δἰ ἣν αἰτίαν οὐ μόνον Ἰουδαῖοι, πολλοὶ δὲ καὶ τῶν ἄλλων ἐθνῶν ἐδείναζον καὶ ἐδυσφόρουν ἐπὶ τῷ τοῦ ἀνδρὸσ ἀδίκῳ φόνῳ. τοῦ δὲ βασιλέωσ ἐπανελθόντοσ ἀπὸ τῶν κατὰ Κιλικίαν τόπων, ἐνετύγχανον οἱ κατὰ πόλιν Ἰουδαῖοι, συμμισοπονηρούντων καὶ τῶν Ἑλλήνων ὑπὲρ τοῦ παρὰ λόγον τὸν Ὀνίαν ἀπεκτάνθαι. ψυχικῶσ οὖν ὁ Ἀντίοχοσ ἐπιλυπηθεὶσ καὶ τραπεὶσ εἰσ ἔλεον καὶ δακρύσασ διὰ τὴν τοῦ μετηλλαχότοσ σωφροσύνην καὶ πολλὴν εὐταξίαν καὶ πυρωθεὶσ τοῖσ θυμοῖσ, παραχρῆμα τὴν τοῦ Ἀνδρονίκου πορφύραν περιελόμενοσ καὶ τοὺσ χιτῶνασ περιρρήξασ, περιαγαγὼν καθ̓ ὅλην τὴν πόλιν, ἐπ̓ αὐτὸ τὸν τόπον, οὗπερ εἰσ τὸν Ὀνίαν ἠσέβησεν, ἐκεῖ τὸν μιαιφόνον ἀπεκόσμησε, τοῦ Κυρίου τὴν ἀξία αὐτῷ κόλασιν ἀποδόντοσ. γενομένων δὲ πολλῶν ἱεροσυλυμάτων κατὰ τὴν πόλιν ὑπὸ τοῦ Λυσιμάχου μετὰ τῆσ Μενελάου γνώμησ καὶ διαδοθείσησ ἔξω τῆσ φήμησ, ἐπισυνήχθη τὸ πλῆθοσ ἐπὶ τὸν Λυσίμαχον, χρυσωμάτων ἤδη πολλῶν διενηνεγμένων. ἐπεγειρομένων δὲ τῶν ὄχλων καὶ ταῖσ ὀργαῖσ διεμπιπλαμένων, καθοπλίσασ ὁ Λυσίμαχοσ πρὸσ τρισχιλίουσ, κατήρξατο χειρῶν ἀδίκων, προηγησαμένου τινὸσ τυράννου προβεβηκότοσ τὴν ἡλικίαν, οὐδὲν δὲ ἧττον καὶ τὴν ἄνοιαν. συνιδόντεσ δὲ καὶ τὴν ἐπίθεσιν τοῦ Λυσιμάχου, συναρπάσαντεσ οἱ μὲν πέτρουσ, οἱ δὲ ξύλων πάχη, τινὲσ δὲ ἐκ τῆσ παρακειμένησ σποδοῦ δρασσόμενοι, φύρδην ἐνετίνασσον εἰσ τοὺσ περὶ τὸν Λυσίμαχον. δἰ ἣν αἰτίαν πολλοὺσ μὲν αὐτῶν τραυματίασ ἐποίησαν, τινὰσ δὲ καὶ κατέβαλον, πάντασ δὲ εἰσ φυγὴν συνήλασαν, αὐτὸν δὲ τὸν ἱερόσυλον παρὰ τὸ γαζοφυλάκιον ἐχειρώσαντο. περὶ δὲ τούτων ἐνέστη κρίσισ πρὸσ τὸν Μενέλαον. καταντήσαντοσ δὲ τοῦ βασιλέωσ εἰσ Τύρον, ἐπ̓ αὐτοῦ τὴν δικαιολογίαν ἐποιήσαντο οἱ πεμφθέντεσ ἄνδρεσ τρεῖσ ὑπὸ τῆσ γερουσίασ. ἤδη δὲ λελειμμένοσ ὁ Μενέλαοσ ἐπηγγείλατο χρήματα ἱκανὰ τῷ Πτολεμαίῳ τῷ Δορυμένουσ πρὸσ τὸ πεῖσαι τὸν βασιλέα. ὅθεν ἀπολαβὼν ὁ Πτολεμαῖοσ εἴσ τι περίστυλον ὡσ ἀναψύξοντα τὸν βασιλέα μετέθηκε, καὶ τὸν μὲν τῆσ ὅλησ κακίασ Μενέλαον ἀπέλυσε τῶν κατηγορημάτων, τοῖσ δὲ ταλαιπώροισ, οἵτινεσ, εἰ καὶ ἐπὶ Σκυθῶν ἔλεγον, ἀπελύθησαν ἂν ἀκατάγνωστοι, τούτοισ θάνατον ἐπέκρινε. ταχέωσ οὖν τὴν ἄδικον ζημίαν ὑπέσχον οἱ ὑπὲρ πόλεωσ καὶ δήμων καὶ τῶν ἱερῶν σκευῶν προαγορεύσαντεσ. δἰ ἣν αἰτίαν καὶ Τύριοι μισοπονηρήσαντεσ τὰ πρὸσ τὴν κηδείαν αὐτῶν μεγαλοπρεπῶσ ἐχορήγησαν. ὁ δὲ Μενέλαοσ διὰ τὰσ τῶν κρατούντων πλεονεξίασ ἔμενεν ἐπὶ τῆσ ἀρχῆσ ἐπιφυόμενοσ τῇ κακίᾳ, μέγασ τῶν πολιτῶν ἐπίβουλοσ καθεστώσ. Περὶ δὲ τὸν καιρὸν τοῦτον τὴν δευτέραν ἔφοδον ὁ Ἀντίοχοσ εἰσ Αἴγυπτον ἐστείλατο.

συνέβη δὲ καθ̓ ὅλην τὴν πόλιν σχεδὸν ἐφ̓ ἡμέρασ τεσσαράκοντα φαίνεσθαι διὰ τοῦ ἀέροσ τρέχοντασ ἱππεῖσ διαχρύσουσ στολὰσ ἔχοντασ καὶ λόγχασ σπειρηδὸν ἐξωπλισμένους καὶ ἴλασ ἵππων διατεταγμένασ καὶ προσβολὰσ γινομένασ καὶ καταδρομὰσ ἑκατέρων καὶ ἀσπίδων κινήσεισ καὶ καμάκων πλήθη καὶ μαχαιρῶν σπασμοὺσ καὶ βελῶν βολὰσ καὶ χρυσῶν κόσμων ἐκλάμψεισ καὶ παντοίουσ θωρακισμούσ. διὸ πάντεσ ἠξίουν ἐπ̓ ἀγαθῷ τὴν ἐπιφάνειαν γενέσθαι. γενομένησ δὲ λαλιᾶσ ψευδοῦσ ὡσ μετηλλαχότοσ τὸν βίον Ἀντιόχου παραλαβὼν ὁ Ἰάσων οὐκ ἐλάττουσ τῶν χιλίων, αἰφνιδίωσ ἐπὶ τὴν πόλιν συνετελέσατο ἐπίθεσιν. τῶν δὲ ἐπὶ τῷ τείχει συνελασθέντων καὶ τέλοσ ἤδη καταλαμβανομένησ τῆσ πόλεωσ, ὁ Μενέλαοσ εἰσ τὴν ἀκρόπολιν ἐφυγάδευσεν. ὁ δὲ Ἰάσων ἐποιεῖτο σφαγὰσ τῶν πολιτῶν τῶν ἰδίων ἀφειδῶσ, οὐ συννοῶν τὴν εἰσ τοὺσ συγγενεῖσ εὐημερίαν δυσημερίαν εἶναι τὴν μεγίστην. δοκῶν δὲ πολεμίων καὶ οὐχ ὁμοεθνῶν τρόπαια καταβάλλεσθαι, τῆσ μὲν ἀρχῆσ οὐκ ἐκράτησε, τὸ δὲ τέλοσ τῆσ ἐπιβουλῆσ αἰσχύνην λαβών, φυγὰσ πάλιν εἰσ τὴν Ἀμμανῖτιν ἀπῆλθε. πέρασ οὖν κακῆσ ἀναστροφῆσ ἔτυχεν ἐγκλεισθεὶσ πρὸσ Ἀρέταν τὸν τῶν Ἀράβων τύρρανον, πόλιν ἐκ πόλεωσ φεύγων, διωκόμενοσ ὑπὸ πάντων καὶ στυγούμενοσ ὡσ τῶν νόμων ἀποστάτησ καὶ βδελυσσόμενοσ ὡσ πατρίδοσ καὶ πολιτῶν δήμιοσ, εἰσ Αἴγυπτον ἐξεβράσθη. καὶ ὁ συχνοὺσ τῆσ πατρίδοσ ἀποξενώσασ ἐπὶ ξένησ ἀπώλετο πρὸσ Λακεδαιμονίουσ ἀναχθεὶσ ὡσ διὰ τὴν συγγένειαν τευξόμενοσ σκέπησ. καὶ ὁ πλῆθοσ ἀτάφων ἐκρίψασ ἀπένθητοσ ἐγενήθη καὶ κηδείασ οὐδ̓ ἡστινοσοῦν οὔτε πατρῴου τάφου μετέσχε. Προσπεσόντων δὲ τῷ βασιλεῖ περὶ τῶν γεγονότων διέλαβεν ἀποστατεῖν τὴν Ἰουδαίαν. ὅθεν ἀναζεύξασ ἐξ Αἰγύπτου τεθηριωμένοσ τῇ ψυχῇ, ἔλαβε τὴν μὲν πόλιν δορυάλωτον, καὶ ἐκέλευσε τοῖσ στρατιώταισ κόπτειν ἀφειδῶσ τοὺσ ἐμπίπτοντασ καὶ τοὺσ εἰσ τὰσ οἰκίασ ἀναβαίνοντασ κατασφάζειν. ἐγίνοντο δὲ νέων καὶ πρεσβυτέρων ἀναιρέσεισ, ἀνδρῶν τε καὶ γυναικῶν καὶ τέκνων ἀφανισμόσ, παρθένων τε καὶ νηπίων σφαγαί. ὀκτὼ δὲ μυριάδεσ ἐν ταῖσ πάσαισ ἡμέραισ τρισὶ κατεφθάρησαν. τέσσαρεσ μὲν ἐκ χειρῶν νομαῖσ, οὐχ ἧττον δὲ τῶν ἐσφαγμένων ἐπράθησαν. καὶ οὐκ ἀρκεσθεὶσ δὲ τούτοισ κατετόλμησεν εἰσ τὸ πάσησ τῆσ γῆσ ἁγιώτατον ἱερὸν εἰσελθεῖν, ὁδηγὸν ἔχων τὸν Μενέλαον, τὸν καὶ τῶν νόμων καὶ τῆσ πατρίδοσ προδότην γεγονότα καὶ ταῖσ μιαραῖσ χερσὶ τὰ ἱερὰ σκεύη λαμβάνων καὶ τὰ ὑπ̓ ἄλλων βασιλέων ἀνατεθέντα πρὸσ αὔξησιν καὶ δόξαν τοῦ τόπου καὶ τιμὴν ταῖσ βεβήλοισ χερσὶ συσσύρων ἐπεδίδου. καὶ ἐμετεωρίζετο τὴν διάνοιαν ὁ Ἀντίοχοσ, οὐ συνορῶν ὅτι διὰ τὰσ ἁμαρτίασ τῶν τὴν πόλιν οἰκούντων ἀπώργισται βραχέωσ ὁ Δεσπότησ, διὸ γέγονε περὶ τὸν τόπον παρόρασισ. εἰ δὲ μὴ συνέβαινε προσενέχεσθαι πολλοῖσ ἁμαρτήμασι, καθάπερ ὁ Ἡλιόδωροσ ὁ πεμφθεὶσ ὑπὸ Σελεύκου τοῦ βασιλέωσ ἐπὶ τὴν ἐπίσκεψιν τοῦ γαζοφυλακίου, οὗτοσ προαχθεὶσ παραχρῆμα μαστιγωθεὶσ ἀνετράπη τοῦ θράσουσ. ἀλλ̓ οὐ διὰ τὸν τόπον τὸ ἔθνοσ, ἀλλὰ διὰ τὸ ἔθνοσ τὸν τόπον ὁ Κύριοσ ἐξελέξατο. διόπερ καὶ αὐτὸσ ὁ τόποσ συμμετασχὼν τῶν τοῦ ἔθνουσ δυσπετημάτων γενομένων, ὕστερον εὐεργετημάτων ὑπὸ τοῦ Κυρίου ἐκοινώνησε, καὶ ὁ καταληφθεὶσ ἐν τῇ τοῦ Παντοκράτοροσ ὀργῇ πάλιν ἐν τῇ τοῦ μεγάλου Δεσπότου καταλλαγῇ μετὰ πάσησ δόξησ ἐπανωρθώθη. ὁ γοῦν Ἀντίοχοσ ὀκτακόσια πρὸσ τοῖσ χιλίοισ ἀπενεγκάμενοσ ἐκ τοῦ ἱεροῦ τάλαντα θᾶττον εἰσ Ἀντιόχειαν ἐχωρίσθη, οἰόμενοσ ἀπὸ τῆσ ὑπερηφανίασ τὴν μὲν γῆν πλωτὴν καὶ τὸ πέλαγοσ πορευτὸν θέσθαι διὰ τὸν μετεωρισμὸν τῆσ καρδίασ. κατέλιπε δὲ καὶ ἐπιστάτασ τοῦ κακοῦν τὸ γένοσ, ἐν μὲν Ἱεροσολύμοισ Φίλιππον τὸ μὲν γένοσ Φρύγα, τὸν δὲ τρόπον βαρβαρώτερον ἔχοντα τοῦ καταστήσαντοσ, ἐν δὲ Γαριζὶν Ἀνδρόνικον, πρὸσ δὲ τούτοισ Μενέλαον, ὃσ χείριστα τῶν ἄλλων ὑπερῄρετο τοῖσ πολίταισ, ἀπεχθῆ δὲ πρὸσ τοὺσ πολίτασ Ἰουδαίουσ ἔχων διάθεσιν. ἔπεμψε δὲ τὸν μυσάρχην Ἀπολλώνιον μετὰ στρατεύματοσ δισμυρίων πρὸσ τοῖσ δισχιλίοισ, προστάξασ τοὺσ ἐν ἡλικίᾳ πάντασ κατασφάξαι, τὰσ δὲ γυναῖκασ καὶ νεωτέρουσ πωλεῖν. οὗτοσ δὲ παραγενόμενοσ εἰσ Ἱεροσόλυμα καὶ τὸν εἰρηνικὸν ὑποκριθείσ, ἐπέσχεν ἕωσ τῆσ ἁγίασ ἡμέρασ τοῦ σαββάτου καὶ λαβὼν ἀργοῦντασ τοὺσ Ἰουδαίουσ τοῖσ ὑφ̓ ἑαυτὸν ἐξοπλησίαν παρήγγειλε καὶ τοὺσ ἐξελθόντασ πάντασ ἐπὶ τὴν θεωρίαν συνεξεκέντησε καὶ εἰσ τὴν πόλιν σὺν τοῖσ ὅπλοισ εἰσδραμὼν ἱκανὰ κατέστρωσε πλήθη. Ἰούδασ δὲ ὁ Μακκαβαῖοσ δέκατόσ που γενηθεὶσ καὶ ἀναχωρήσασ εἰσ τὴν ἔρημον, θηρίων τρόπον ἐν τοῖσ ὄρεσι διέζη σὺν τοῖσ μετ̓ αὐτοῦ, καὶ τὴν χορτώδη τροφὴν σιτούμενοι διετέλουν πρὸσ τὸ μὴ μετασχεῖν τοῦ μολυσμοῦ. ΜΕΤ̓ οὐ πολὺν δὲ χρόνον ἐξαπέστειλεν ὁ βασιλεὺσ γέροντα Ἀθηναῖον ἀναγκάζειν τοὺσ Ἰουδαίουσ μεταβαίνειν ἐκ τῶν πατρώων νόμων καὶ τοῖσ τοῦ Θεοῦ νόμοισ μὴ πολιτεύεσθαι,

μολῦναι δὲ καὶ τὸν ἐν Ἱεροσολύμοισ νεὼν καὶ προσονομάσαι Διὸσ Ὀλυμπίου καὶ τὸν ἐν Γαριζίν, καθὼσ ἐτύγχανον οἱ τὸν τόπον οἰκοῦντεσ, Διὸσ Ξενίου. χαλεπὴ δὲ καὶ τοῖσ ὅλοισ ἦν καὶ δυσχερὴσ ἡ ἐπίτασισ τῆσ κακίασ. τὸ μὲν γὰρ ἱερὸν ἀσωτίασ καὶ κώμων ἐπεπλήρωτο ὑπὸ τῶν ἐθνῶν ραθυμούντων μεθ̓ ἑταιρῶν καὶ ἐν τοῖσ ἱεροῖσ περιβόλοισ γυναιξὶ πλησιαζόντων, ἔτι δὲ τὰ μὴ καθήκοντα ἔνδον φερόντων. τὸ δὲ θυσιαστήριον τοῖσ ἀποδιεσταλμένοισ ἀπὸ τῶν νόμων ἀθεμίτοισ ἐπεπλήρωτο. ἦν δ̓ οὔτε σαββατίζειν οὔτε πατρῴουσ ἑορτὰσ διαφυλάττειν οὔτε ἁπλῶσ Ἰουδαῖον ὁμολογεῖν εἶναι. ἤγοντο δὲ μετὰ πικρᾶσ ἀνάγκησ εἰσ τὴν κατὰ μῆνα τοῦ βασιλέωσ γενέθλιον ἡμέραν ἐπὶ σπλαγχνισμόν. γενομένησ δὲ Διονυσίων ἑορτῆσ ἠναγκάζοντο οἱ Ἰουδαῖοι κισσοὺσ ἔχοντεσ πομπεύειν τῷ Διονύσῳ. ψήφισμα δὲ ἐξέπεσεν εἰσ τὰσ ἀστυγείτονασ πόλεισ Ἑλληνίδασ Πτολεμαίου ὑποτιθεμένου τὴν αὐτὴν ἀγωγὴν κατὰ τῶν Ἰουδαίων ἄγειν καὶ σπλαγνίζειν, τοὺσ δὲ μὴ προαιρουμένουσ μεταβαίνειν ἐπὶ τὰ Ἑλληνικὰ κατασφάζειν. παρῆν οὖν ὁρᾶν τὴν ἐνεστῶσαν ταλαιπωρίαν. δύο γὰρ γυναῖκεσ ἀνηνέχθησαν περιτετμηκυῖαι τὰ τέκνα αὐτῶν. τούτων δὲ ἐκ τῶν μαστῶν κρεμάσαντεσ τὰ βρέφη καὶ δημοσίᾳ περιαγαγόντεσ αὐτὰσ τὴν πόλιν κατὰ τοῦ τείχουσ ἐκρήμνισαν. ἕτεροι δὲ πλησίον συνδραμόντεσ εἰσ τὰ σπήλαια λεληθότωσ ἄγειν τὴν ἑβδομάδα, μηνυθέντεσ τῷ Φιλίππῳ συνεφλογίσθησαν διὰ τὸ εὐλαβῶσ ἔχειν βοηθῆσαι ἑαυτοῖσ κατὰ τὴν δόξαν τῆσ σεμνοτάτησ ἡμέρασ. Παρακαλῶ οὖν τοὺσ ἐντυγχάνοντασ τῇδε τῇ βίβλῳ, μὴ συστέλλεσθαι διὰ τὰσ συμφοράσ, λογίζεσθαι δὲ τὰσ τιμωρίασ μὴ πρὸσ ὄλεθρον, ἀλλὰ πρὸσ παιδείαν τοῦ γένουσ ἡμῶν εἶναι. καὶ γὰρ τὸ μὴ πολὺν χρόνον ἐᾶσθαι τοὺσ δυσσεβοῦντασ, ἀλλ̓ εὐθέωσ περιπίπτειν ἐπιτιμίοισ, μεγάλησ εὐεργεσίασ σημεῖόν ἐστιν. οὐ γὰρ καθάπερ καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων ἐθνῶν ἀναμένει μακροθυμῶν ὁ δεσπότησ μέχρι τοῦ καταντήσαντασ αὐτοὺσ πρὸσ ἐκπλήρωσιν ἁμαρτιῶν κολάσαι, οὕτω καὶ ἐφ̓ ἡμῶν ἔκρινεν εἶναι, ἵνα μὴ πρὸσ τέλοσ ἀφικομένων ἡμῶν τῶν ἁμαρτιῶν ὕστερον ἡμᾶσ ἐκδικᾷ. διόπερ οὐδέποτε μὲν τὸν ἔλεον αὐτοῦ ἀφ̓ ἡμῶν ἀφίστησι, παιδεύων δὲ μετὰ συμφορᾶσ οὐκ ἐγκαταλείπει τὸν ἑαυτοῦ λαόν. πλὴν ἕωσ ὑπομνήσεωσ ταῦθ̓ ἡμῖν εἰρήσθω. δἰ ὀλίγων δ̓ ἐλευστέον ἐπὶ τὴν διήγησιν. Ἐλεάζαρόσ τισ τῶν πρωτευόντων γραμματέων, ἀνὴρ ἤδη προβεβηκὼσ τὴν ἡλικίαν καὶ τὴν πρόσοψιν τοῦ προσώπου κάλλιστοσ τυγχάνων, ἀναχανὼν ἠναγκάζετο φαγεῖν ὕειον κρέασ. ὁ δὲ τὸν μετ̓ εὐκλείασ θάνατον μᾶλλον ἢ τὸν μετὰ μύσουσ βίον ἀναδεξάμενοσ, αὐθαιρέτωσ ἐπὶ τὸ τύμπανον προσῆγε, προπτύσασ δὲ καθ̓ ὃν ἔδει τρόπον προσέρχεσθαι τοὺσ ὑπομένοντασ ἀμύνεσθαι, ὧν οὐ θέμισ γεύσασθαι διὰ τὴν πρὸσ τὸν ζῆν φιλοστοργίαν. οἱ δὲ πρὸσ τῷ παρανόμῳ σπλαγνισμῷ τεταγμένοι διὰ τὴν ἐκ τῶν παλαιῶν χρόνων πρὸσ τὸν ἄνδρα γνῶσιν ἀπολαβόντεσ αὐτὸν κατ̓ ἰδίαν παρεκάλουν ἐνέγκατα κρέα, οἷσ καθῆκον αὐτῷ χρήσασθαι, δἰ αὐτοῦ παρασκευασθέντα, ὑποκριθῆναι δὲ ὡσ ἐσθίοντα τὰ ὑπὸ τοῦ βασιλέωσ προστεταγμένα τῶν ἀπὸ τῆσ θυσίασ κρεῶν, ἵνα τοῦτο πράξασ ἀπολυθῇ τοῦ θανάτου καὶ διὰ τὴν ἀρχαίαν πρὸσ αὐτοὺσ φιλίαν τύχῃ φιλανθρωπίασ. ὁ δὲ λογισμὸν ἀστεῖον ἀναλαβὼν καὶ ἄξιον τῆσ ἡλικίασ καὶ τῆσ τοῦ γήρωσ ὑπεροχῆσ καὶ τῆσ ἐπικτήτου καὶ ἐπιφανοῦσ πολιᾶσ καὶ τῆσ ἐκ παιδὸσ καλλίστησ ἀναστροφῆσ, μᾶλλον δὲ τῆσ ἁγίασ καὶ θεοκτίστου νομοθεσίασ ἀκολούθωσ ἀπεφῄνατο, ταχέωσ λέγων προπέμπειν εἰσ τὸν ᾅδην. οὐ γὰρ τῆσ ἡμετέρασ ἡλικίασ ἄξιόν ἐστιν ὑποκριθῆναι, ἵνα πολλοὶ τῶν νέων ὑπολαβόντεσ Ἐλεάζαρον τὸν ἐνενηκονταετῆ μεταβεβηκέναι εἰσ ἀλλοφυλισμὸν καὶ αὐτοὶ διὰ τὴν ἐμὴν ὑπόκρισιν καὶ διὰ τὸν μικρὸν καὶ ἀκαριαῖον ζῆν πλανηθῶσι δἰ ἐμέ, καὶ μύσοσ καὶ κηλῖδα τοῦ γήρωσ κατακτήσομαι. εἰ γὰρ καὶ ἐπὶ τοῦ παρόντοσ ἐξελοῦμαι τὴν ἐξ ἀνθρώπων τιμωρίαν, ἀλλὰ τὰσ τοῦ Παντοκράτοροσ χεῖρασ οὔτε ζῶν οὔτε ἀποθανὼν ἐκφεύξομαι. διόπερ ἀνδρείωσ μὲν νῦν διαλλάξασ τὸν βίον τοῦ μὲν γήρωσ ἄξιοσ φανήσομαι, τοῖσ δὲ νέοισ ὑπόδειγμα γενναῖον καταλελοιπὼσ εἰσ τὸ προθύμωσ καὶ γενναίωσ ὑπὲρ τῶν σεμνῶν καὶ ἁγίων νόμων ἀπευθανατίζειν. τοσαῦτα δὲ εἰπὼν ἐπὶ τὸ τύμπανον εὐθέωσ ἦλθε. τῶν δὲ ἀγόντων τὴν μικρῷ πρότερον εὐμένειαν πρὸσ αὐτὸν εἰσ δυσμένειαν μεταβαλόντων διὰ τὸ τοὺσ προειρημένουσ λόγουσ, ὡσ αὐτοὶ διελάμβανον, ἀπόνοιαν εἶναι, μέλλων δὲ ταῖσ πληγαῖσ τελευτᾶν, ἀναστενάξασ εἶπε. τῷ Κυρίῳ τῷ τὴν ἁγίαν γνῶσιν ἔχοντι φανερόν ἐστιν ὅτι δυνάμενοσ ἀπολυθῆναι τοῦ θανάτου, σκληρὰσ ὑποφέρω κατὰ τὸ σῶμα ἀλγηδόνασ μαστιγούμενοσ, κατὰ ψυχὴν δὲ ἡδέωσ διὰ τὸν αὐτοῦ φόβον ταῦτα πάσχω. καὶ οὗτοσ οὖν τοῦτον τὸν τρόπον μετήλλαξεν, οὐ μόνον τοῖσ νέοισ, ἀλλὰ καὶ τοῖσ πλείστοισ τοῦ ἔθνουσ τὸν ἑαυτοῦ θάνατον ὑπόδειγμα γεναιότητοσ καὶ μνημόσυνον ἀρετῆσ καταλιπών. ΣΥΝΕΒΗ δὲ καὶ ἑπτὰ ἀδελφοὺσ μετὰ τῆσ μητρὸσ συλληφθέντασ ἀναγκάζεσθαι ὑπὸ τοῦ βασιλέωσ ἀπὸ τῶν ἀθεμίτων ὑείων κρεῶν ἐφάπτεσθαι μάστιξι καὶ νευραῖσ αἰκιζομένουσ.

εἶσ δὲ αὐτῶν γενόμενοσ προήγοροσ οὕτωσ ἔφη. τί μέλλεισ ἐρωτᾶν καὶ μανθάνειν παῤ ἡμῶν̣ ἕτοιμοι γὰρ ἀποθνῄσκειν ἐσμὲν ἢ παραβαίνειν τοὺσ πατρίουσ νόμουσ. ἔκθυμοσ δὲ γενόμενοσ ὁ βασιλεὺσ προσέταξε τήγανα καὶ λέβητασ ἐκπυροῦν. τῶν δὲ παραχρῆμα ἐκπυρωθέντων, παραχρῆμα τὸν γενόμενον αὐτῶν προήγορον προσέταξε γλωσσοτομεῖν καὶ περισκυθίσαντεσ ἀκρωτηριάζειν, τῶν λοιπῶν ἀδελφῶν καὶ τῆσ μητρὸσ συνορώντων. ἄχρηστον δὲ αὐτὸν τοῖσ ὅλοισ γενόμενον ἐκέλευσε τῇ πυρᾷ προσάγειν ἔμπνουν καὶ τηγανίζειν. τῆσ δὲ ἀτμίδοσ ἐφ̓ ἱκανὸν διαδιδούσησ τοῦ τηγάνου, ἀλλήλουσ παρεκάλουν σὺν τῇ μητρὶ γενναίωσ τελευτᾶν λέγοντεσ οὕτωσ. ὁ Κύριοσ ὁ Θεὸσ ἐφορᾷ καὶ ταῖσ ἀληθείαισ ἐφ ἡμῖν παρακαλεῖται, καθάπερ διὰ τῆσ κατὰ πρόσωπον ἀντιμαρτυρούσησ ᾠδῆσ διεσάφησε Μωυσῆσ λέγων. καὶ ἐπὶ τοῖσ δούλοισ αὐτοῦ παρακληθήσεται. μεταλλάξαντοσ δὲ τοῦ πρώτου τὸν τρόπον τοῦτον, τὸν δεύτερον ἦγον ἐπὶ τὸν ἐμπαιγμὸν καὶ τὸ τῆσ κεφαλῆσ δέρμα σὺν ταῖσ θριξὶ περισύραντεσ ἐπηρώτων. εἰ φάγεσαι πρὸ τοῦ τιμωρηθῆναι τὸ σῶμα κατὰ μέλοσ̣ ὁ δὲ ἀποκριθεὶσ τῇ πατρίῳ φωνῇ εἶπεν. οὐχί. διόπερ καὶ οὗτοσ τὴν ἑξῆσ ἔλαβε βάσανον ὡσ ὁ πρῶτοσ. ἐν ἐσχάτῃ δὲ πνοῇ γενόμενοσ εἶπε. σὺ μὲν ἀλάστωρ ἐκ τοῦ παρόντοσ ἡμᾶσ ζῆν ἀπολύεισ, ὁ δὲ τοῦ κόσμου βασιλεὺσ ἀποθανόντασ ἡμᾶσ ὑπὲρ τῶν αὐτοῦ νόμων εἰσ αἰώνιον ἀναβίωσιν ζωῆσ ἡμᾶσ ἀναστήσει. μετὰ δὲ τοῦτον ὁ τρίτοσ ἐνεπαίζετο καὶ τὴν γλῶσσαν αἰτηθεὶσ ταχέωσ προέβαλε καὶ τὰσ χεῖρασ εὐθαρσῶσ προέτεινε καὶ γενναίωσ εἶπεν. ἐξ οὐρανοῦ ταῦτα κέκτημαι καὶ διὰ τοὺσ αὐτοῦ νόμουσ ὑπερορῶ ταῦτα καὶ παῤ αὐτοῦ ταῦτα πάλιν ἐλπίζω κομίσασθαι. ὥστε αὐτὸν τὸν βασιλέα καὶ τοὺσ σὺν αὐτῷ ἐκπλήσσεσθαι τὴν τοῦ νεανίσκου ψυχήν, ὡσ ἐν οὐδενὶ τὰσ ἀλγηδόνασ ἐτίθετο. καὶ τούτου δὲ μεταλλάξαντοσ, τὸν τέταρτον ὡσαύτωσ ἐβασάνιζον αἰκιζόμενοι. καὶ γενόμενοσ πρὸσ τὸ τελευτᾶν οὕτωσ ἔφη. αἱρετὸν μεταλλάσσοντα ὑπ̓ ἀνθρώπων τὰσ ὑπὸ τοῦ Θεοῦ προσδοκᾶν ἐλπίδασ πάλιν ἀναστήσεσθαι ὑπ̓ αὐτοῦ. σοὶ μὲν γὰρ ἀνάστασισ εἰσ ζωὴν οὐκ ἔσται. ἐχομένωσ δὲ τὸν πέμπτον προσάγοντεσ ᾐκίζοντο. ὁ δὲ πρὸσ αὐτὸν ἰδὼν εἶπεν. ἐξουσίαν ἐν ἀνθρώποισ ἔχων φθαρτὸσ ὤν, ὃ θέλεισ ποιεῖσ. μὴ δόκει δὲ τὸ γένοσ ἡμῶν ὑπὸ τοῦ Θεοῦ καταλελεῖφθαι. σὺ δὲ καρτέρει καὶ θεώρει τὸ μεγαλεῖον αὐτοῦ κράτοσ, ὡσ σὲ καὶ τὸ σπέρμα σου βασανίσει. μετὰ δὲ τοῦτον ἦγον τὸν ἕκτον, καὶ μέλλων ἀποθνήσκειν ἔφη. μὴ πλανῶ μάτην, ἡμεῖσ γὰρ δἰ ἑαυτοὺσ ταῦτα πάσχομεν ἁμαρτάνοντεσ εἰσ τὸν ἑαυτῶν Θεόν, διὸ ἄξια θαυμασμοῦ γέγονε. σὺ δὲ μὴ νομίσῃσ ἀθῷοσ ἔσεσθαι θεομαχεῖν ἐπιχειρήσασ. ὑπεραγόντωσ δὲ ἡ μήτηρ θαυμαστὴ καὶ μνήμησ ἀγαθῆσ ἀξία, ἥτισ ἀπολλυμένουσ υἱοὺσ ἑπτὰ συνορῶσα μιᾶσ ὑπὸ καιρὸν ἡμέρασ εὐψύχωσ ἔφερε διὰ τὰσ ἐπὶ Κύριον ἐλπίδασ. ἕκαστον δὲ αὐτῶν παρεκάλει τῇ πατρίῳ φωνῇ γενναίῳ πεπληρωμένη φρονήματι καὶ τὸν θῆλυν λογισμὸν ἄρσενι θυμῷ διεγείρασα, λέγουσα πρὸσ αὐτούσ. οὐκ οἶδ̓ ὅπωσ εἰσ τὴν ἐμὴν ἐφάνητε κοιλίαν, οὐδὲ ἐγὼ τὸ πνεῦμα καὶ τὴν ζωὴν ὑμῖν ἐχαρισάμην, καὶ τὴν ἑκάστου στοιχείωσιν οὐκ ἐγὼ διερρύθμισα. τοιγαροῦν ὁ τοῦ κόσμου κτίστησ, ὁ πλάσασ ἀνθρώπου γένεσιν καὶ πάντων ἐξευρὼν γένεσιν καὶ τὸ πνεῦμα καὶ τὴν ζωὴν ὑμῖν πάλιν ἀποδώσει μετ̓ ἐλέουσ, ὡσ νῦν ὑπερορᾶται ἑαυτοὺσ διὰ τοὺσ αὐτοῦ νόμουσ. ὁ δὲ Ἀντίοχοσ οἰόμενοσ καταφρονεῖσθαι καὶ τὴν ὀνειδίζουσαν ὑφορώμενοσ φωνήν, ἔτι τοῦ νεωτέρου περιόντοσ, οὐ μόνον διὰ λόγων ἐποιεῖτο τὴν παράκλησιν, ἀλλὰ καὶ δἰ ὅρκων ἐπίστου ἅμα πλουτιεῖν καὶ μακαριστὸν ποιήσειν μεταθέμενον ἀπὸ τῶν πατρίων νόμων καὶ φίλον ἕξειν καὶ χρείασ ἐμπιστεύσειν. τοῦ δὲ νεανίου μηδαμῶσ προσέρχοντοσ, προσκαλεσάμενοσ ὁ βασιλεὺσ τὴν μητέρα παρῄνει τοῦ μειρακίου γενέσθαι σύμβουλον ἐπὶ σωτηρίᾳ. πολλὰ δὲ αὐτοῦ παραινέσαντοσ ἐπεδέξατο πείσειν τὸν υἱόν. προσκύψασα δὲ αὐτῷ, χλευάσασα τὸν ὠμὸν τύραννον οὕτωσ ἔφησε τῇ πατρῴᾳ φωνῇ. υἱέ, ἐλέησόν με τὴν ἐν γαστρὶ περιενέγκασάν σε μῆνασ ἐννέα καὶ θηλάσασάν σε ἔτη τρία καὶ ἐκθρέψασάν σε καὶ ἀγαγοῦσαν εἰσ τὴν ἡλικίαν ταύτην καὶ τροφοφορήσασαν. ἀξιῶσε, τέκνον, ἀναβλέψαντα εἰσ τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν καὶ τὰ ἐν αὐτοῖσ πάντα ἰδόντα, γνῶναι ὅτι ἐξ οὐκ ὄντων ἐποίησεν αὐτὰ ὁ Θεὸσ καὶ τὸ τῶν ἀνθρώπων γένοσ οὕτωσ γεγένηται. μὴ φοβηθῇσ τὸν δήμιον τοῦτον, ἀλλὰ τῶν ἀδελφῶν ἄξιοσ γενόμενοσ, ἐπίδεξαι τὸν θάνατον, ἵνα ἐν τῷ ἐλέει σὺν τοῖσ ἀδελφοῖσ σου κομίσωμαί σε. ἔτι δὲ ταύτησ καταλεγούσησ ὁ νεανίασ εἶπε. τίνα μένετε̣ οὐχ ὑπακούω τοῦ προστάγματοσ τοῦ βασιλέωσ, τοῦ δὲ προστάγματοσ ἀκούω τοῦ νόμου τοῦ δοθέντοσ τοῖσ πατράσιν ἡμῶν διὰ Μωυσέωσ. σὺ δὲ πάσησ κακίασ εὑρετὴσ γενόμενοσ εἰσ τοὺσ Ἑβραίουσ, οὐ μὴ διαφύγῃσ τὰσ χεῖρασ τοῦ Θεοῦ. ἡμεῖσ γὰρ διὰ τὰσ ἑαυτῶν ἁμαρτίασ πάσχομεν. εἰ δὲ χάριν ἐπιπλήξεωσ καὶ παιδείασ ὁ ζῶν Κύριοσ ἡμῶν βραχέωσ ἐπώργισται, καὶ πάλιν καταλλαγήσεται τοῖσ ἑαυτοῦ δούλοισ. σὺ δέ, ὦ ἀνόσιε καὶ πάντων ἀνθρώπων μιαρώτατε, μὴ μάτην μετεωρίζου φρυαττόμενοσ ἀδήλοισ ἐλπίσιν, ἐπὶ τοὺσ δούλουσ αὐτοῦ ἐπαιρόμενοσ χεῖρα. οὕπω γὰρ τὴν τοῦ Παντοκράτοροσ ἐπόπτου Θεοῦ, κρίσιν ἐκπέφευγασ. οἱ μὲν γὰρ νῦν ἡμέτεροι ἀδελφοὶ βραχὺν ὑπενέγκαντεσ πόνον ἀεννάου ζωῆσ ὑπὸ διαθήκην Θεοῦ πεπτώκασι. σὺ δὲ τῇ τοῦ Θεοῦ κρίσει δίκαια τὰ πρόστιμα τῆσ ὑπερηφανίασ ἀποίσῃ. ἐγὼ δὲ καθάπερ οἱ ἀδελφοί μου καὶ σῶμα καὶ ψυχὴν προδίδωμι περὶ τῶν πατρίων νόμων, ἐπικαλούμενοσ τὸν Θεὸν ἵλεων ταχὺ τῷ ἔθνει γενέσθαι καὶ σὲ μετὰ ἐτασμῶν καὶ μαστίγων ἐξομολογήσασθαι, διότι μόνοσ αὐτὸσ Θεόσ ἐστιν, ἐν ἐμοὶ δὲ καὶ τοῖσ ἀδελφοῖσ μου στῆναι τὴν τοῦ Παντοκράτοροσ ὀργὴν τὴν ἐπὶ τὸ σύμπαν ἡμῶν γένοσ δικαίωσ ἐπηγμένην. ἔκθυμοσ δὲ γενόμενοσ ὁ βασιλεύσ, τούτῳ παρὰ τοὺσ ἄλλουσ χειρίστωσ ἀπήντησε πικρῶσ φέρων ἐπὶ τῷ μυκτηρισμῷ. καὶ οὗτοσ οὖν καθαρὸσ τὸν βίον μετήλλαξε παντελῶσ ἐπὶ τῷ Κυρίῳ πεποιθώσ. ἐσχάτη δὲ τῶν υἱῶν ἡ μήτηρ ἐτελεύτησε. τὰ μὲν οὖν περὶ τοὺσ σπλαγνισμούσ καὶ τὰσ ὑπερβαλλούσασ αἰκίασ ἐπὶ τοσοῦτον δεδηλώσθω. ΙΟΥΔΑΣ δὲ ὁ Μακκαβαῖοσ καὶ οἱ σὺν αὐτῷ παρεισπορευόμενοι λεληθότωσ εἰσ τὰσ κώμασ προσεκαλοῦντο τοὺσ συγγενεῖσ καὶ τοὺσ μεμενηκότασ ἐν τῷ Ἰουδαϊσμῷ προσλαβόμενοι συνήγαγον εἰσ ἑξακισχιλίουσ.

καὶ ἐπεκαλοῦντο τὸν Κύριον ἐπιδεῖν ἐπὶ τὸν ὑπὸ πάντων καταπατούμενον λαόν, οἰκτεῖραι δὲ καὶ τὸν ναὸν τὸν ὑπὸ τῶν ἀσεβῶν ἀνθρώπων βεβηλωθέντα, ἐλεῆσαι δὲ καὶ τὴν καταφθειρομένην πόλιν καὶ μέλλουσαν ἰσόπεδον γίνεσθαι καὶ τῶν καταβοώντων πρὸσ αὐτὸν αἱμάτων εἰσακοῦσαι, μνησθῆναι δὲ καὶ τῆσ τῶν ἀναμαρτήτων νηπίων παρανόμου ἀπωλείασ καὶ περὶ τῶν γενομένων εἰσ τὸ ὄνομα αὐτοῦ βλασφημιῶν καὶ μισοπονηρῆσαι. γενόμενοσ δὲ ἐν συστήματι ὁ Μακκαβαῖοσ ἀνυπόστατοσ ἤδη τοῖσ ἔθνεσιν ἐγίνετο, τῆσ ὀργῆσ τοῦ Κυρίου εἰσ ἔλεον τραπείσησ. πόλεισ δὲ καὶ κώμασ ἀπροσδοκήτωσ ἐρχόμενοσ ἐνεπίμπρα καὶ τοὺσ ἐπικαίρουσ τόπουσ ἀπολαμβάνων οὐκ ὀλίγουσ τῶν πολεμίων ἐνίκα τροπούμενος μάλιστα τὰσ νύκτασ πρὸσ τὰσ τοιαύτασ ἐπιβουλὰσ συνεργοὺσ ἐλάμβανε. καὶ λαλιά τισ τῆσ εὐανδρίασ αὐτοῦ διεχεῖτο πανταχῆ. Συνορῶν δὲ ὁ Φίλιπποσ κατὰ μικρὸν εἰσ προκοπὴν ἐρχόμενον τὸν ἄνδρα, πυκνότερον δὲ ἐν ταῖσ εὐημερίαισ προβαίνοντα, πρὸσ Πτολεμαῖον τὸν Κοίλησ Συρίασ καὶ Φοινίκησ στρατηγὸν ἔγραψεν ἐπιβοηθεῖν τοῖσ τοῦ βασιλέωσ πράγμασιν. ὁ δὲ ταχέωσ προχειρισάμενοσ Νικάνορα τὸν τοῦ Πατρόκλου τῶν πρώτων φίλων ἀπέστειλεν ὑποτάξασ παμφύλων ἔθνη οὐκ ἐλάττουσ τῶν δισμυρίων τὸ σύμπαν τῶν Ἰουδαίων ἐξᾶραι γένοσ. συνέστησε δὲ αὐτῷ καὶ Γοργίαν ἄνδρα στρατηγὸν καὶ ἐν πολεμικαῖσ χρείαισ πεῖραν ἔχοντα. διεστήσατο δὲ ὁ Νικάνωρ τὸν φόρον τῷ βασιλεῖ τοῖσ Ρωμαίοισ ὄντα ταλάντων δισχιλίων ἐκ τῆσ τῶν Ἰουδαίων αἰχμαλωσίασ ἐκπληρώσειν. εὐθέωσ δὲ εἰσ τὰσ παραθαλασσίουσ πόλεισ ἀπέστειλε προσκαλούμενοσ ἐπ̓ ἀγορασμὸν Ἰουδαϊκῶν σωμάτων, ὑπισχνούμενοσ ἐνενήκοντα σώματα ταλάντου παραχωρήσειν, οὐ προσδεχόμενοσ τὴν παρὰ τοῦ Παντοκράτοροσ μέλλουσαν παρακολουθήσειν ἐπ̓ αὐτῷ δίκην. τῷ δὲ Ἰούδᾳ προσέπεσε περὶ τῆσ τοῦ Νικάνοροσ ἐφόδου. καὶ μεταδόντοσ αὐτοῦ τοῖσ σὺν αὐτῷ τὴν παρουσίαν τοῦ στρατοπέδου, οἱ δειλανδροῦντεσ καὶ ἀπιστοῦντεσ τὴν τοῦ Θεοῦ δίκην διεδίδρασκον καὶ ἐξετόπιζον ἑαυτούσ. οἱ δὲ τὰ περιλελειμμένα πάντα ἐπώλουν, ὁμοῦ δὲ τὸν Κύριον ἠξίουν ρύσασθαι τοὺσ ὑπὸ τοῦ δυσσεβοῦσ Νικάνοροσ πρὶν συντυχεῖν πεπραμένουσ. καὶ εἰ μὴ δἰ αὐτούσ, ἀλλὰ διὰ τὰσ πρὸσ τοὺσ πατέρασ αὐτῶν διαθήκασ καὶ ἕνεκεν τῆσ ἐπ̓ αὐτοὺσ ἐπικλήσεωσ τοῦ σεμνοῦ καὶ μεγαλοπρεποῦσ ὀνόματοσ αὐτοῦ. συναγαγὼν δὲ ὁ Μακκαβαῖοσ τοὺσ περὶ αὐτὸν ὄντασ τὸν ἀριθμὸν ἐξακισχιλίουσ παρεκάλει μὴ καταπλαγῆναι τοὺσ πολεμίουσ, μηδὲ εὐλαβεῖσθαι τὴν τῶν ἀδίκωσ παραγινομένων ἐπ̓ αὐτοὺσ ἐθνῶν πολυπληθίαν, ἀγωνίσασθαι δὲ γενναίως πρὸ ὀφθαλμῶν λαβόντασ τὴν ἀνόμωσ εἰσ τὸν ἅγιον τόπον συντελεσμένην ὑπ̓ αὐτῶν ὕβριν καὶ τὸν τῆσ ἐμπεπαιγμένησ πόλεωσ αἰκισμόν, ἔτι δὲ τὴν τῆσ προγονικῆσ πολιτείασ κατάλυσιν. οἱ μὲν γὰρ ὅπλοισ πεποίθασιν ἅμα καὶ τόλμαισ, ἔφησεν, ἡμεῖσ δὲ ἐπὶ τῷ παντοκράτορι Θεῷ, δυναμένῳ καὶ τοὺσ ἐρχομένουσ ἐφ̓ ἡμᾶσ καὶ τὸν ὅλον κόσμον ἐν ἑνὶ νεύματι καταβαλεῖν, πεποίθαμεν. προσαναλεξάμενοσ δὲ αὐτοῖσ καὶ τὰσ ἐπὶ τῶν προγόνων γενομένασ ἀντιλήψεισ καὶ τὴν ἐπὶ Σενναχηρείμ, ἑκατὸν ὀγδοήκοντα πέντε χιλιάδεσ ὡσ ἀπώλοντο, καὶ τὴν ἐν τῇ Βαβυλωνίᾳ τὴν πρὸσ αὐτοὺσ Γαλάτασ παράταξιν γενομένην, ὡσ οἱ πάντεσ ἐπὶ τὴν χρείαν ἦλθον ὀκτακισχίλιοι σὺν Μακεδόσι τετρασχιλίοισ, τῶν Μακεδόνων ἀπορουμένων, οἱ ὀκτακισχίλιοι τὰσ δώδεκα μυριάδασ ἀπώλεσαν διὰ τὴν γενομένην αὐτοῖσ ἀπ̓ οὐρανοῦ βοήθειαν καὶ ὠφέλειαν πολλὴν ἔλαβον. ἐφ̓ οἷσ εὐθαρσεῖσ αὐτοὺσ παραστήσασ καὶ ἑτοίμουσ ὑπὲρ τῶν νόμων καὶ τῆσ πατρίδοσ ἀποθνήσκειν, τετραμερέσ τι τὸ στράτευμα ἐποίησε. τάξασ καὶ τοὺσ ἀδελφοὺσ αὐτοῦ προηγουμένουσ ἑκατέρασ τάξεωσ, Σίμωνα καὶ Ἰώσηφον καὶ Ἰωνάθαν, ὑποτάξασ ἑκάστῳ χιλίουσ πρὸσ τοῖσ πεντακοσίοισ, ἔτι δὲ καὶ Ἐλεάζαρον, παραγνοὺσ τὴν ἱερὰν βίβλον καὶ δοὺσ σύνθημα Θεοῦ βοηθείασ τῆσ πρώτησ σπείρασ αὐτὸσ προηγούμενοσ, συνέβαλε τῷ Νικάνορι. γενομένου δὲ αὐτοῖσ τοῦ Παντοκράτοροσ συμμάχου, κατέσφαξαν τῶν πολεμίων ὑπὲρ τοὺσ ἐνακισχιλίουσ, τραυματίασ δὲ καὶ τοῖσ μέλεσιν ἀναπήρουσ τὸ πλεῖστον μέροσ τῆσ τοῦ Νικάνοροσ στρατιᾶσ ἐποίησαν, πάντασ δὲ φυγεῖν ἠνάγκασαν. τὰ δὲ χρήματα τῶν παραγεγονότων ἐπὶ τὸν ἀγορασμὸν αὐτῶν ἔλαβον. συνδιώξαντεσ δὲ αὐτοὺσ ἐφ̓ ἱκανὸν ἀνέλυσαν ὑπὸ τῆσ ὥρασ συγκλειόμενοι. ἦν γὰρ ἡ πρὸ τοῦ σαββάτου, δἰ ἣν αἰτίαν οὐκ ἐμακροθύμησαν κατατρέχοντεσ αὐτούσ. ὁπλολογήσαντεσ δὲ αὐτοὺσ καὶ τὰ σκῦλα ἐκδύσαντεσ τῶν πολεμίων περὶ τὸ σάββατον ἐγίνοντο, περισσῶσ εὐλογοῦντεσ καὶ ἐξομολογούμενοι τῷ Κυρίῳ τῷ διασώσαντι αὐτοὺσ εἰσ τὴν ἡμέραν ταύτην, ἀρχὴν ἐλέουσ τάξαντοσ αὐτοῖσ. μετὰ δὲ τὸ σάββατον τοῖσ ᾐκισμένοισ καὶ ταῖσ χήραισ καὶ ὀρφανοῖσ μερίσαντεσ ἀπὸ τῶν σκύλων, τὰ λοιπὰ αὐτοὶ καὶ τὰ παιδία ἐμερίσαντο. ταῦτα δὲ διαπραξάμενοι καὶ κοινὴν ἱκετίαν ποιησάμενοι, τὸν ἐλεήμονα Κύριον ἠξίουν εἰσ τέλοσ καταλλαγῆναι τοῖσ αὐτοῦ δούλοισ. καὶ τοῖσ περὶ Τιμόθεον καὶ Βακχίδην συνερίσαντεσ ὑπὲρ τοὺσ δισμυρίουσ αὐτῶν ἀνεῖλον καὶ ὀχυρωμάτων ὑψηλῶν εὖ μάλα ἐγκρατεῖσ ἐγένοντο καὶ λάφυρα πλεῖστα ἐμερίσαντο ἰσομοίρουσ ἑαυτοὺσ καὶ τοῖσ ᾐκισμένοισ καὶ ὀρφανοῖσ καὶ χήραισ, ἔτι δὲ καὶ πρεσβυτέροισ ποιήσαντεσ. ὁπλολογήσαντεσ δὲ αὐτοὺσ ἐπιμελῶσ πάντα συνέθηκαν εἰσ τοὺσ ἐπικαίρουσ τόπουσ, τὰ δὲ λοιπὰ τῶν σκύλων ἤνεγκαν εἰσ Ἱεροσόλυμα. τὸν δὲ φυλάρχην τῶν περὶ Τιμόθεον ἀνεῖλον, ἀνοσιώτατον ἄνδρα καὶ πολλὰ τοὺσ Ἰουδαίουσ ἐπιλελυπηκότα. ἐπινίκια δὲ ἄγοντεσ ἐν τῇ πατρίδι τοὺσ ἐμπρήσαντασ τοὺσ ἱεροὺσ πυλῶνασ. Καλλισθένην καί τινασ ἄλλουσ, ὑφῆψαν εἰσ ἓν οἰκίδιον πεφευγότασ, οἵτινεσ ἄξιον τῆσ δυσσεβείασ ἐκομίσαντο μισθόν. ὁ δὲ τρισαλιτήριοσ Νικάνωρ, ὁ τοὺσ χιλίουσ ἐμπόρουσ ἐπὶ τὴν πράσιν τῶν Ἰουδαίων ἀγαγών, ταπεινωθεὶσ ὑπὸ τῶν κατ̓ αὐτὸν νομιζομένων ἐλαχίστων εἶναι, τῇ τοῦ Κυρίου βοηθείᾳ τὴν δοξικὴν ἀποθέμενοσ ἐσθῆτα, διὰ τῆσ μεσογείου, δραπέτου τρόπον, ἔρημον ἑαυτὸν ποιήσασ, ἧκεν εἰσ Ἀντιόχειαν ὑπεράγαν δυσημερήσασ ἐπὶ τῇ τοῦ στρατοῦ διαφθορᾷ. καὶ ὁ τοῖσ Ρωμαίοισ ἀναδεξάμενοσ φόρον ἀπὸ τῆσ τῶν ἐν Ἱεροσολύμοισ αἰχμαλωσίασ κατορθώσασθαι, κατήγγελλεν ὑπέρμαχον ἔχειν τὸν Θεὸν τοὺσ Ἰουδαίουσ καὶ διὰ τὸν τρόπον τοῦτο ἀτρώτουσ εἶναι τοὺσ Ἰουδαίουσ, διὰ τὸ ἀκολουθεῖν τοῖσ ὑπ̓ αὐτοῦ προστεταγμένοισ νόμοισ. ΠΕΡΙ δὲ τὸν καιρὸν ἐκεῖνον ἐτύγχανεν Ἀντίοχοσ ἀναλελυκὼσ ἀκόσμωσ ἐκ τῶν κατὰ τὴν Περσίδα τόπων.

εἰσεληλύθει γὰρ εἰσ τὴν λεγομένην Περσέπολιν καὶ ἐπεχείρησεν ἱεροσυλεῖν καὶ τὴν πόλιν συνέχειν. διὸ δὴ τῶν πληθῶν ὁρμησάντων ἐπὶ τὴν τῶν ὅπλων βοήθειαν ἐτράπησαν, καὶ συνέβη τροπωθέντα τὸν Ἀντίοχον ὑπὸ τῶν ἐγχωρίων ἀσχήμονα τὴν ἀναζυγὴν ποιήσασθαι. ὄντι δὲ αὐτῷ κατ̓ Ἐκβάτανα προσέπεσε τὰ κατὰ Νικάνορα καὶ τοὺσ περὶ Τιμόθεον γεγονότα. ἐπαρθεὶσ δὲ τῷ θυμῷ ᾤετο καὶ τὴν τῶν πεφυγαδευκότων αὐτὸν κακίαν εἰσ τοὺσ Ἰουδαίουσ ἐναπερείσασθαι, διὸ συνέταξε τὸν ἁρματηλάτην ἀδιαλείπτωσ ἐλαύνοντα κατανύειν τὴν πορείαν, τῆσ ἐξ οὐρανοῦ δὴ κρίσεωσ συνούσησ αὐτῷ. οὕτω γὰρ ὑπερηφάνωσ εἶπε. πολυάνδριον Ἰουδαίων Ἱεροσόλυμα ποιήσω παραγενόμενοσ ἐκεῖ. ὁ δὲ πανεπόπτησ Κύριοσ ὁ Θεὸσ τοῦ Ἰσραὴλ ἐπάταξεν αὐτὸν ἀνιάτῳ καὶ ἀοράτῳ πληγῇ. ἄρτι δὲ αὐτοῦ καταλήξαντοσ τὸν λόγον, ἔλαβεν αὐτὸν ἀνήκεστοσ τῶν σπλάγχνων ἀλγηδὼν καὶ πικραὶ τῶν ἔνδον βάσανοι, πάνυ δικαίωσ τὸν πολλαῖσ καὶ ξενιζούσαισ συμφοραῖσ ἑτέρων σπλάγχνα βασανίσαντα. ὁ δ̓ οὐδαμῶσ τῆσ ἀγερωχίασ ἔληγεν. ἔτι δὲ καὶ τῆσ ὑπερηφανίασ ἐπεπλήρωτο, πῦρ πνέων τοῖσ θυμοῖσ ἐπὶ τοὺσ Ἰουδαίουσ καὶ κελεύων ἐποξύνειν τὴν πορείαν. συνέβη δὲ καὶ πεσεῖν αὐτὸν ἀπὸ τοῦ ἅρματοσ φερομένου ροίζῳ καὶ δυσχερεῖ πτώματι περιπεσόντα πάντα τὰ μέλη τοῦ σώματοσ ἀποστρεβλοῦσθαι. ὁ δ̓ ἄρτι δοκῶν τοῖσ τῆσ θαλάσσησ κύμασιν ἐπιτάσσειν διὰ τὴν ὑπὲρ ἄνθρωπον ἀλαζονείαν καὶ πλάστιγγι τὰ τῶν ὀρέων οἰόμενοσ ὕψη στήσειν, κατὰ γῆν γενόμενοσ ἐν φορείῳ παρεκομίζετο, φανερὰν τοῦ Θεοῦ πᾶσι τὴν δύναμιν ἐνδεικνύμενοσ, ὥστε καὶ ἐκ τοῦ σώματοσ τοῦ δυσσεβοῦσ σκώληκασ ἀναζεῖν, καὶ ζῶντοσ ἐν ὀδύναισ καὶ ἀλγηδόσι τὰσ σάρκασ αὐτοῦ διαπίπτειν, ὑπὸ δὲ τῆσ ὀσμῆσ αὐτοῦ πᾶν τὸ στρατόπεδον βαρύνεσθαι τῇ σαπρίᾳ. καὶ τὸν μικρῷ πρότερον τῶν οὐρανίων ἄστρων ἅπτεσθαι δοκοῦντα παρακομίζειν οὐδεὶσ ἐδύνατο διὰ τὸ τῆσ ὀσμῆσ ἀφόρητον βάροσ. ἐνταῦθα οὖν ἤρξατο τὸ πολὺ τῆσ ὑπερηφανίασ λήγειν ὑποτεθραυσμένοσ καὶ εἰσ ἐπίγνωσιν ἔρχεσθαι θείᾳ μάστιγι κατὰ στιγμὴν ἐπιτεινόμενοσ ταῖσ ἀλγηδόσι. καὶ μηδὲ τῆσ ὀσμῆσ αὐτοῦ δυνάμενοσ ἀνέχεσθαι ταῦτ̓ ἔφη. δίκαιον ὑποτάσσεσθαι τῷ Θεῷ καὶ μὴ θνητὸν ὄντα ἰσόθεα φρονεῖν ὑπερηφάνωσ. ηὔχετο δὲ ὁ μιαρὸσ πρὸσ τὸν οὐκέτι αὐτὸν ἐλεήσοντα Δεσπότην, οὕτω λέγων τὴν μὲν ἁγίαν πόλιν, ἣν σπεύδων παρεγίνετο ἰσόπεδον ποιῆσαι καὶ πολυάνδριον οἰκοδομῆσαι, ἐλευθέραν ἀναδεῖξαι. τοὺσ δὲ Ἰουδαίουσ, οὓσ διεγνώκει μηδὲ ταφῆσ ἀξιῶσαι οἰωνοβρώτουσ δὲ σὺν τοῖσ νηπίοισ ἐκρίψειν θηρίοισ, πάντασ αὐτοὺσ ἴσουσ Ἀθηναίουσ ποιήσειν. ὃν δὲν πρότερον ἐσκύλευσεν ἅγιον νεὼν καλλίστοισ ἀναθήμασι κοσμήσειν καὶ τὰ ἱερὰ σκεύη πολυπλάσια πάντα ἀποδώσειν, τὰσ δὲ ἐπιβαλλούσασ πρὸσ τὰσ θυσίασ συντάξεισ ἐκ τῶν ἰδίων προσόδων χορηγήσειν. πρὸσ δὲ τούτοισ καὶ Ἰουδαῖον ἔσεσθαι καὶ πάντα τόπον οἰκητὸν ἐπελεύσεσθαι καταγγέλλοντα τὸ τοῦ Θεοῦ κράτοσ. οὐδαμῶσ δὲ ληγόντων τῶν πόνων, ἐπεληλύθει γὰρ ἐπ̓ αὐτὸν δικαία ἡ τοῦ Θεοῦ κρίσισ, τὰ κατ̓ αὐτὸν ἀπελπίσασ, ἔγραψε πρὸσ τοὺσ Ἰουδαίουσ τὴν ὑπογεγραμμένην ἐπιστολήν, ἱκετηρίασ τάξιν ἔχουσαν, περιέχουσαν δὲ οὕτωσ. «Τοῖσ χρηστοῖσ Ἰουδαίοισ τοῖσ πολίταισ πολλὰ χαίρειν καὶ ὑγιαίνειν καὶ εὖ πράττειν βασιλεὺσ καὶ στρατηγὸσ Ἀντίοχοσ. εἰ ἔρρωσθε καὶ τὰ τέκνα καὶ τὰ ἴδια κατὰ γνώμην ἐστὶν ὑμῖν, εὔχομαι μὲν τῷ Θεῷ τὴν μεγίστην χάριν, εἰσ οὐρανὸν τὴν ἐλπίδα ἔχων, κἀγὼ δὲ ἀσθενῶσ διεκείμην, ὑμῶν τὴν τιμὴν καὶ τὴν εὔνοιαν ἂν ἐμνημόνευον φιλοστόργωσ. ἐπανάγων ἐκ τῶν περὶ τὴν Περσίδα τόπων καὶ περιπεσὼν ἀσθενείᾳ δυσχέρειαν ἐχούσῃ, ἀναγκαῖον ἡγησάμην φροντίσαι τῆσ κοινῆσ πάντων ἀσφαλείασ. οὐκ ἀπογινώσκων τὰ κατ̓ ἐμαυτόν, ἀλλὰ ἔχων πολλὴν ἐλπίδα ἐκφεύξεσθαι τὴν ἀσθένειαν, θεωρῶν δὲ ὅτι καὶ ὁ πατήρ, καθ̓ οὓσ καιροὺσ εἰσ τοὺσ ἄνω τόπουσ ἐστρατοπέδευσεν, ἀνέδειξε τὸν διαδεξόμενον, ὅπωσ ἐάν τι παράδοξον ἀποβαίνῃ ἢ καὶ προσαγγελθῇ τι δυσχερέσ, εἰδότεσ οἱ κατὰ τὴν χώραν ᾧ καταλέλειπται τὰ πράγματα, μὴ ἐπιταράσσωνται. πρὸσ δὲ τούτοισ κατανοῶν τοὺσ παρακειμένουσ δυνάστασ καὶ γειτνιῶντασ τῇ βασιλείᾳ τοῖσ καιροῖσ ἐπέχοντασ καὶ προσδεχομένουσ τὸ ἀποβησόμενον, ἀναδέδειχα τὸν υἱόν μου Ἀντίοχον βασιλέα, ὃν πολλάκισ ἀνατρέχων εἰσ τὰσ ἐπάνω σατραπείασ τοῖσ πλείστοισ ὑμῶν παρακατετιθέμην καὶ συνίστων. γέγραφα δὲ πρὸσ αὐτὸν τὰ ὑπογεγραμμένα. παρακαλῶ οὖν ὑμᾶσ καὶ ἀξιῶ, μεμνημένουσ τῶν εὐεργεσιῶν κοινῇ καὶ κατ̓ ἰδίαν, ἕκαστον συντηρεῖν τὴν οὖσαν εὔνοιαν εἰσ ἐμὲ καὶ τὸν υἱόν μου. πέπεισμαι γὰρ αὐτὸν ἐπιεικῶσ καὶ φιλανθρώπωσ παρακολουθοῦντα τῇ ἐμῇ προαιρέσει συμπεριενεχθήσεσθαι ὑμῖν». Ὁ μὲν οὖν ἀνδροφόνοσ καὶ βλάσφημοσ τὰ χείριστα παθών, ὡσ ἑτέρουσ διέθηκεν, ἐπὶ ξένησ ἐν τοῖσ ὄρεσιν οἰκτίστῳ μόρῳ κατέστρεψε τὸν βίον. παρεκομίζετο δὲ τὸ σῶμα Φίλιπποσ ὁ σύντροφοσ αὐτοῦ, ὃσ καὶ διευλαβηθεὶσ τὸν υἱὸν Ἀντιόχου, πρὸσ Πτολεμαῖον τὸν Φιλομήτορα εἰσ Αἴγυπτον διεκομίσθη. ΜΑΚΚΑΒΑΙΟΣ δὲ καὶ οἱ σὺν αὐτῷ, τοῦ Κυρίου προάγοντοσ αὐτούσ, τὸ μὲν ἱερὸν ἐκομίσαντο καὶ τὴν πόλιν,

τοὺσ δὲ κατὰ τὴν ἀγορὰν βωμοὺσ ὑπὸ τῶν ἀλλοφύλων δεδημιουργημένουσ, ἔτι δὲ τεμένη καθεῖλον. καὶ τὸν νεὼν καθαρίσαντεσ ἕτερον θυσιαστήριον ἐποίησαν καὶ πυρώσαντεσ λίθουσ καὶ πῦρ ἐκ τούτων λαβόντεσ, ἀνήνεγκαν θυσίαν μετὰ διετῆ χρόνον καὶ θυμίαμα καὶ λύχνουσ καὶ τῶν ἄρτων τὴν πρόθεσιν ἐποιήσαντο. ταῦτα δὲ ποιήσαντεσ ἠξίωσαν τὸν Κύριον πεσόντεσ ἐπὶ κοιλίαν μηκέτι περιπεσεῖν τοιούτοισ κακοῖσ, ἀλλ̓ ἐάν ποτε καὶ ἁμάρτωσιν, ὑπ̓ αὐτοῦ μετ̓ ἐπιεικείασ παιδεύεσθαι καὶ μὴ βλασφήμοισ καὶ βαρβάροισ ἔθνεσι παραδίδοσθαι. ἐν ᾗ δὲ ἡμέρᾳ ὁ νεὼσ ὑπὸ ἀλλοφύλων ἐβεβηλώθη, συνέβη κατὰ τὴν αὐτὴν ἡμέραν τὸν καθαρισμὸν γενέσθαι τοῦ ναοῦ, τῇ πέμπτῃ καὶ εἰκάδι τοῦ αὐτοῦ μηνόσ, ὅσ ἐστι Χασελεῦ. καὶ μετ̓ εὐφροσύνησ ἦγον ἡμέρασ ὀκτὼ σκηνωμάτων τρόπον, μνημονεύοντεσ ὡσ πρὸ μικροῦ χρόνου τὴν τῶν σκηνῶν ἑορτὴν ἐν τοῖσ ὄρεσι καὶ ἐν τοῖσ σπηλαίοισ θηρίων τρόπον ἦσαν νεμόμενοι. διὸ θύρσουσ καὶ κλάδουσ ὡραίουσ, ἔτι δὲ φοίνικασ ἔχοντεσ ὕμνουσ ἀνέφερον τῷ εὐοδώσαντι καθαρισθῆναι τὸν ἑαυτοῦ τόπον. ἐδογμάτισαν δὲ μετὰ κοινοῦ προστάγματοσ καὶ ψηφίσματοσ παντὶ τῷ τῶν Ἰουδαίων ἔθνει κατ̓ ἐνιαυτὸν ἄγειν τάσδε τὰσ ἡμέρασ. καὶ τὰ μὲν τῆσ Ἀντιόχου τοῦ προσαγορευθέντοσ Ἐπιφανοῦσ τελευτῆσ οὕτωσ εἶχε. Νυνὶ δὲ τὰ κατὰ τὸν Εὐπάτορα Ἀντίοχον, υἱὸν δὲ τοῦ ἀσεβοῦσ γενόμενον δηλώσομεν, αὐτὰ συντέμνοντεσ τὰ τῶν πολέμων κακά. αὐτὸσ γὰρ παραλαβὼν βασιλείαν ἀνέδειξεν ἐπὶ τῶν πραγμάτων Λυσίαν τινά, Κοίλησ δὲ Συρίασ καὶ Φοινίκησ στρατηγὸν πρώταρχον. Πτολεμαῖοσ γὰρ ὁ καλούμενοσ Μάκρων τὸ δίκαιον συντηρεῖν προηγούμενοσ εἰσ τοὺσ Ἰουδαίουσ διὰ τὴν γεγονυῖαν εἰσ αὐτοὺσ ἀδικίαν ἐπειρᾶτο τὰ πρὸσ αὐτοὺσ εἰρηνικῶσ διεξάγειν. ὅθεν κατηγορούμενοσ ὑπὸ τῶν φίλων πρὸσ τὸν Εὐπάτορα καὶ προδότησ παρέκαστα ἀκούων διὰ τὸ τὴν Κύπρον ἐμπιστευθέντα ὑπὸ τοῦ Φιλομήτοροσ ἐκλιπεῖν καὶ πρὸσ Ἀντίοχον τὸν Ἐπιφανῆ ἀναχωρῆσαι μήτ̓ εὐγενῆ τὴν ἐξουσίαν ἔχων, ὑπ̓ ἀθυμίασ φαρμακεύσασ ἑαυτὸν ἐξέλιπε τὸν βίον. Γοργίασ δὲ γενόμενοσ στρατηγὸσ τῶν τόπων ἐξενοτρόφει καὶ παρέκαστα πρὸσ τοὺσ Ἰουδαίουσ ἐπολεμοτρόφει. ὁμοῦ δὲ τούτῳ καὶ οἱ Ἰδουμαῖοι ἐγκρατεῖσ ἐπικαίρων ὀχυρωμάτων ὄντεσ ἐγύμναζον τοὺσ Ἰουδαίουσ, καὶ τοὺσ φυγαδευθέντασ ἀπὸ Ἱεροσολύμων προσλαβόμενοι πολεμοτροφεῖν ἐπεχείρουν. οἱ δὲ περὶ τὸν Μακκαβαῖον ποιησάμενοι λιτανείαν καὶ ἀξιώσαντεσ τὸν Θεὸν σύμμαχον αὐτοῖσ γενέσθαι, ἐπὶ τὰ τῶν Ἰδουμαίων ὀχυρώματα ὥρμησαν, οἷσ καὶ προσβαλόντεσ εὐρώστωσ ἐγκρατεῖσ ἐγένοντο τῶν τόπων πάντασ τε τοὺσ ἐπὶ τῷ τείχει μαχομένουσ ἠμύναντο κατέσφαζόν τε τοὺσ ἐμπίπτοντασ, ἀνεῖλον δὲ οὐχ ἦττον τῶν δισμυρίων. συμφυγόντων δὲ οὐκ ἔλαττον τῶν ἐνακισχιλίων εἰσ δύο πύργουσ ὀχυροὺσ εὖ μάλα καὶ πάντα τὰ πρὸσ πολιορκίαν ἔχοντασ, ὁ Μακκαβαῖοσ εἰσ ἐπείγοντασ τόπουσ ἀπολιπὼν Σίμωνα καὶ Ἰώσηφον, ἔτι δὲ καὶ Ζακχαῖον καὶ τοὺσ σὺν αὐτῷ ἱκανοὺσ πρὸσ τὴν τούτων πολιορκίαν, αὐτὸσ ἐχωρίσθη. οἱ δὲ περὶ τὸν Σίμωνα φιλαργυρήσαντεσ ὑπό τινων τῶν ἐν τοῖσ πύργοισ ἐπείσθησαν ἀργυρίῳ. ἑπτάκισ δὲ μυριάδασ δραχμὰσ λαβόντεσ εἴασάν τινασ διαρρυῆναι. προσαγγελθέντοσ δὲ τῷ Μακκαβαίῳ περὶ τοῦ γεγονότοσ, συναγαγὼν τοὺσ ἡγουμένουσ τοῦ λαοῦ κατηγόρησεν ὡσ ἀργυρίου πεπράκασι τοὺσ ἀδελφούσ, τοὺσ πολεμίουσ κατ̓ αὐτῶν ἀπολύσαντεσ. τούτουσ μὲν οὖν προδότασ γενομένουσ ἀπέκτεινε καὶ παραχρῆμα τοὺσ δύο πύργουσ κατελάβετο. τοῖσ δὲ ὅπλοισ τὰ πάντα ἐν ταῖσ χερσὶν εὐοδούμενοσ ἀπώλεσεν ἐν τοῖσ δυσὶν ὀχυρώμασι πλείουσ τῶν δισμυρίων. Τιμόθεοσ δὲ ὁ πρότερον ἡττηθεὶσ ὑπὸ τῶν Ἰουδαίων συναγαγὼν ξένασ δυνάμεισ παμπληθεῖσ καὶ τοὺσ τῆσ Ἀσίασ γενομένουσ ἵππουσ συναθροίσασ οὐκ ὀλίγουσ, παρῆν ὡσ δορυάλωτον ληψόμενοσ τὴν Ἰουδαίαν. οἱ δὲ περὶ τὸν Μακκαβαῖον συνεγγίζοντοσ αὐτοῦ, πρὸσ ἱκετείαν τοῦ Θεοῦ ἐτράπησαν γῇ τὰσ κεφαλὰσ καταπάσαντεσ καὶ τὰσ ὀσφύασ σάκκοισ ζώσαντεσ, ἐπὶ τὴν ἀπέναντι τοῦ θυσιαστηρίου κρηπῖδα προσπεσόντεσ, ἠξίουν ἵλεων αὐτοῖσ γενόμενν ἐχθρεῦσαι τοῖσ ἐχθροῖσ αὐτῶν καὶ ἀντικεῖσθαι τοῖσ ἀντικειμένοισ, καθὼσ ὁ νόμοσ διασαφεῖ. γενόμενοι δὲ ἀπὸ τῆσ δεήσεωσ, ἀναλαβόντεσ τὰ ὅπλα προῆγον ἀπὸ τῆσ πόλεωσ ἐπὶ πλεῖον. συνεγγίσαντεσ δὲ τοῖσ πολεμίοισ ἐφ̓ ἑαυτῶν ἦσαν. ἄρτι δὲ τῆσ ἀνατολῆσ διαδεχομένησ προσέβαλον ἑκάτεροι, οἱ μὲν ἔγγυον ἔχοντεσ εὐημερίασ καὶ νίκησ μετ̓ ἀρετῆσ τὴν ἐπὶ τὸν Κύριον καταφυγήν, οἱ δὲ καθηγεμόνα τῶν ἀγώνων ταττόμενοι τὸν θυμόν. γενομένησ δὲ καρτερᾶσ μάχησ, ἐφάνησαν τοῖσ ὑπεναντίοισ ἐξ οὐρανοῦ ἐφ̓ ἵππων χρυσοχαλίνων ἄνδρεσ πέντε διαπρεπεῖσ, καὶ ἀφηγούμενοι τῶν Ἰουδαίων, οἳ καὶ τὸν Μακκαβαῖον μέσον λαβόντεσ καὶ σκεπάζοντεσ ταῖσ ἑαυτῶν πανοπλίαισ ἄτρωτον διεφύλαττον, εἰσ δὲ τοὺσ ὑπεναντίουσ τοξεύματα καὶ κεραυνοὺσ ἐξερρίπτουν. διὸ συγχυθέντεσ ἀορασίᾳ κατεκόπτοντο ταραχῆσ πεπληρωμένοι. κατεσφάγησαν δὲ δισμύριοι πρὸσ τοῖσ πεντακοσίοισ, ἱππεῖσ δὲ ἑξακόσιοι. αὐτὸσ δὲ ὁ Τιμόθεοσ συνέφυγεν εἰσ Γάζαρα λεγόμενον ὀχύρωμα, εὖ μάλα φρούριον, στρατηγοῦντοσ ἐκεῖ Χαιρέου. οἱ δὲ περὶ τὸν Μακκαβαῖον ἄσμενοι περιεκάθισαν τὸ φρούριον ἡμέρασ τέσσαρασ. οἱ δὲ ἔνδον τῇ ἐρυμνότητι τοῦ τόπου πεποιθότεσ ὑπεράγαν ἐβλασφήμουν καὶ λόγουσ ἀθεμίτουσ προί̈εντο. ὑποφαινούσησ δὲ τῆσ πέμπτησ ἡμέρασ, εἴκοσι νεανίαι τῶν περὶ τὸν Μακκαβαῖον πυρωθέντεσ τοῖσ θυμοῖσ διὰ τὰσ βλασφημίασ, προσβαλόντεσ τῷ τείχει ἀρρενωδῶσ καὶ θηριώδει θυμῷ τὸν ἐμπίπτοντα ἔκοπτον. ἕτεροι δὲ ὁμοίωσ προσαναβάντεσ ἐν τῷ περισπασμῷ πρὸσ τοὺσ ἔνδον, ἐνεπίμπρων τοὺσ πύργουσ καὶ πυρὰσ ἀνάψαντεσ ζῶντασ τοὺσ βλασφήμουσ κατέκαιον. οἱ δὲ τὰσ πύλασ διέκοπτον, εἰσδεξάμενοι δὲ τὴν λοιπὴν τάξιν προκατελάβοντο τὴν πόλιν. καὶ τὸν Τιμόθεον ἀποκεκρυμμένον ἔν τινι λάκκῳ κατέσφαξαν καὶ τὸν τούτου ἀδελφὸν Χαιρέαν καὶ τὸν Ἀπολλοφάνην. ταῦτα δὲ διαπραξάμενοι μεθ̓ ὕμνων καὶ ἐξομολογήσεων εὐλόγουν τῷ Κυρίῳ τῷ μεγάλωσ εὐεργετοῦντι τὸν Ἰσραὴλ καὶ τὸ νῖκοσ αὐτοῖσ διδόντι. ΜΕΤ̓ ὀλίγον δὲ παντελῶσ χρόνον Λυσίασ ἐπίτροποσ τοῦ βασιλέωσ καὶ συγγενὴσ καὶ ἐπὶ τῶν πραγμάτων λίαν βαρέωσ φέρων ἐπὶ τοῖσ γεγονόσι,

συναθροίσασ περὶ τὰσ ὀκτὼ μυριάδασ καὶ τὴν ἵππον πᾶσαν, παρεγένετο ἐπὶ τοὺσ Ἰουδαίουσ λογιζόμενοσ τὴν μὲν πόλιν Ἕλλησιν οἰκητήριον ποιήσειν, τὸ δὲ ἱερὸν ἀργυρολόγητον, καθὼσ τὰ λοιπὰ τῶν ἐθνῶν τεμένη, πρατὴν δὲ τὴν ἀρχιερωσύνην κατ̓ ἔτοσ ποιήσειν, οὐδαμῶσ ἐπιλογιζόμενοσ τὸ τοῦ Θεοῦ κράτοσ, πεφρενωμένοσ δὲ ταῖσ μυριάσι τῶν πεζῶν καὶ ταῖσ χιλιάσι τῶν ἱππέων καὶ τοῖσ ἐλέφασι τοῖσ ὀγδοήκοντα. εἰσελθὼν δὲ εἰσ τὴν Ἰουδαίαν καὶ συνεγγίσασ Βαιθσούρᾳ, ὄντι μὲν ἐρυμνῷ χωρίῳ, ἀπὸ δὲ Ἱεροσολύμων ἀπέχοντι ὡσεὶ σταδίουσ πέντε, τοῦτο ἔθλιβεν. ὡσ δὲ μετέλαβον οἱ περὶ τὸν Μακκαβαῖον πολιορκοῦντα αὐτὸν τὰ ὀχυρώματα, μετ̓ ὀδυρμῶν καὶ δακρύων ἱκέτευον σὺν τοῖσ ὄχλοισ τὸν Κύριον ἀγαθὸν ἄγγελον ἀποστεῖλαι πρὸσ σωτηρίαν τῷ Ἰσραήλ. αὐτὸσ δὲ πρῶτοσ ὁ Μακκαβαῖοσ ἀναλαβὼν τὰ ὅπλα προετρέψατο τοὺσ ἄλλουσ, ἅμα αὐτῷ διακινδυνεύοντασ ἐπιβοηθεῖν τοῖσ ἀδελφοῖσ αὐτῶν. ὁμοῦ δὲ καὶ προθύμωσ ἐξώρμησαν. αὐτόθι δὲ καὶ πρὸσ τοῖσ Ἱεροσολύμοισ ὄντων, ἐφάνη προηγούμενοσ αὐτῶν ἔφιπποσ ἐν λευκῇ ἐσθῆτι, πανοπλίαν χρυσῆν κραδαίνων. ὁμοῦ δὲ πάντεσ εὐλόγησαν τὸν ἐλεήμονα Θεὸν καὶ ἐπερρώσθησαν ταῖσ ψυχαῖσ, οὐ μόνον ἀνθρώπουσ ἀλλὰ καὶ θῆρασ τοὺσ ἀγριωτάτουσ καὶ σιδηρᾶ τείχη τιτρώσκειν ὄντεσ ἕτοιμοι, προῆγον ἐν διασκευῇ τὸν ἀπ̓ οὐρανοῦ σύμμαχον ἔχοντεσ, ἐλεήσαντοσ αὐτοὺσ τοῦ Κυρίου. λεοντηδὸν δὲ ἐντινάξαντεσ εἰσ τοὺσ πολεμίουσ κατέστρωσαν αὐτοὺσ χιλίουσ πρὸσ τοῖσ μυρίοισ, ἱππεῖσ δὲ ἑξακοσίουσ πρὸσ τοῖσ χιλίοισ. τοὺσ δὲ πάντασ ἠνάγκασαν φυγεῖν. οἱ πλείονεσ δὲ αὐτῶν τραυματίαι γυμνοὶ διεσώθησαν, καὶ αὐτὸσ δὲ ὁ Λυσίασ αἰσχρῶσ φεύγων διεσώθη. οὐκ ἄνουσ δὲ ὑπάρχων, πρὸσ ἑαυτὸν ἀντιβάλλων τὸ γεγονὸσ περὶ ἑαυτὸν ἐλάσσωμα καὶ συννοήσασ ἀνικήτουσ εἶναι τοὺσ Ἑβραίουσ, τοῦ πάντα δυναμένου Θεοῦ συμμαχοῦντοσ αὐτοῖσ, προσαποστείλας ἔπεισε συλλύσεσθαι ἐπὶ πᾶσι τοῖσ δικαίοισ, καὶ διότι καὶ τὸν βασιλέα πείσειν φίλον αὐτοῖσ ἀναγκάζειν γενέσθαι. ἐνέπνευσε δὲ ὁ Μακκαβαῖοσ ἐπὶ πᾶσιν, οἷσ ὁ Λυσίασ παρεκάλει, τοῦ συμφέροντοσ φροντίζων. ὅσα γὰρ ὁ Μακκαβαῖοσ ἐπέδωκε τῷ Λυσίᾳ διὰ γραπτῶν περὶ τῶν Ἰουδαίων, συνεχώρησεν ὁ βασιλεύσ. ἦσαν γὰρ αἱ γεγραμμέναι τοῖσ Ἰουδαίοισ ἐπιστολαί, παρὰ μὲν Λυσίου περιέχουσαι τὸν τρόπον τοῦτον. «Λυσίασ τῷ πλήθει τῶν Ἰουδαίων χαίρειν. Ἰωάννησ καὶ Ἀβεσσαλὼμ οἱ πεμφθέντεσ παῤ ὑμῶν, ἐπιδόντεσ τὸν ὑπογεγραμμένον χρηματισμόν, ἠξίουν περὶ τῶν δἰ αὐτοῦ σημαινομένων. ὅσα μὲν οὖν ἔδει καὶ τῷ βασιλεῖ πρσενεχθῆναι, διεσάφησα. ἃ δὲ ἦν ἐνδεχόμενα, συνεχώρησεν. ἐὰν μὲν οὖν συντηρήσητε τὴν εἰσ τὰ πράγματα εὔνοιαν, καὶ εἰσ τὸ λοιπὸν πειράσομαι παραίτιοσ ὑμῖν ἀγαθῶν γενέσθαι. ὑπὲρ δὲ τῶν κατὰ μέροσ ἐντέταλμαι τούτοισ τε καὶ τοῖσ παῤ ἐμοῦ διαλεχθῆναι ὑμῖν. ἔρρωσθε. ἔτουσ ἑκατοστοῦ τεσσαρακοστοῦ ὀγδόου, Διοσκορινθίου τετράδι καὶ εἰκάδι». Ἡ δὲ τοῦ βασιλέωσ ἐπιστολὴ περιεῖχεν οὕτωσ. «Βασιλεὺσ Ἀντίοχοσ τῷ ἀδελφῷ Λυσίᾳ χαίρειν. τοῦ πατρὸσ ἡμῶν εἰσ θεοὺσ μεταστάντοσ, βουλόμενοι τοὺσ ἐκ τῆσ βασιλείασ ἀταράχουσ ὄντασ γενέσθαι πρὸσ τὴν τῶν ἰδίων ἐπιμέλειαν, ἀκηκοότεσ τοὺσ Ἰουδαίουσ μὴ συνευδοκοῦντασ τῇ τοῦ πατρὸσ ἐπὶ τὰ Ἑλληνικὰ μεταθέσει, ἀλλὰ τὴν ἑαυτῶν ἀγωγὴν αἱρετίζοντασ καὶ διὰ τοῦτο ἀξιοῦντασ συγχωρηθῆναι αὐτοῖσ τὰ νόμιμα αὐτῶν. αἱρούμενοι οὖν καὶ τοῦτο τὸ ἔθνοσ ἐκτὸσ ταραχῆσ εἶναι, κρίνομεν τό τε ἱερὸν αὐτοῖσ ἀποκατασταθῆναι καὶ πολιτεύεσθαι κατὰ τὰ ἐπὶ τῶν προγόνων αὐτῶν ἔθη. εὖ οὖν ποιήσεισ διαπεμψάμενοσ πρὸσ αὐτοὺσ καὶ δοὺσ δεξιάσ, ὅπωσ εἰδότεσ τὴν ἡμετέραν προαίρεσιν εὔθυμοί τε ὦσι καὶ ἡδέωσ διαγίνωνται πρὸσ τὴν τῶν ἰδίων ἀντίληψιν». Πρὸσ δὲ τὸ ἔθνοσ ἡ τοῦ βασιλέωσ ἐπιστολὴ τοιαύτη ἦν. «Βασιλεὺσ Ἀντίοχοσ τῇ γερουσίᾳ τῶν Ἰουδαίων καὶ τοῖσ ἄλλοισ Ἰουδαίοισ χαίρειν. εἰ ἔρρωσθε, εἴη ἂν ὡσ βουλόμεθα. καὶ αὐτοὶ δὲ ὑγιαίνομεν. ἐνεφάνισεν ἡμῖν ὁ Μενέλαοσ βούλεσθαι κατελθόντασ ὑμᾶσ γίνεσθαι πρὸσ τοῖσ ἰδίοισ. τοῖσ οὖν καταπορευομένοισ μέχρι τριακάδοσ Ξανθικοῦ ὑπάρξει δεξιὰ μετὰ τῆσ ἀδείας χρῆσθαι τοὺσ Ἰουδαίουσ τοῖσ ἑαυτῶν δαπανήμασι καὶ νόμοισ, καθὰ καὶ τὸ πρότερον, καὶ οὐδεὶσ αὐτῶν κατ̓ οὐδένα τρόπον παρενοχληθήσεται περὶ τῶν ἠγνοημένων. πέπομφα δὲ καὶ τὸν Μενέλαον παρακαλέσοντα ὑμᾶσ. ἔρρωσθε. ἔτουσ ἑκατοστοῦ τεσσαρακοστοῦ ὀγδόου, Ξανθικοῦ πέμπτῃ καὶ δεκάτῃ». Ἔπεμψαν δὲ καὶ οἱ Ρωμαῖοι πρὸσ αὐτοὺσ ἐπιστολὴν ἔχουσαν οὕτωσ. «Κόϊντοσ Μέμμιοσ, Τίτοσ Μάνλιοσ, πρεσβῦται Ρωμαίων, τῷ δήμῳ τῶν Ἰουδαίων χαίρειν. ὑπὲρ ὧν Λυσίασ ὁ συγγενὴσ τοῦ βασιλέωσ συνεχώρησεν ὑμῖν, καὶ ἡμεῖσ συνευδοκοῦμεν. ἃ δὲ ἔκρινε προσανενεχθῆναι τῷ βασιλεῖ, πέμψατέ τινα παραχρῆμα ἐπισκεψάμενοι περὶ τούτων, ἵνα ἐκθῶμεν ὡσ καθήκει ὑμῖν. ἡμεῖσ γὰρ προσάγομεν πρὸσ Ἀντιόχειαν. διὸ σπεύσατε καὶ πέμψατέ τινασ, ὅπωσ καὶ ἡμεῖσ ἐπιγνῶμεν ὁποίασ ἐστὲ γνώμησ. ὑγιαίνετε. ἔτουσ ἑκατοστοῦ τεσσαρακοστοῦ, Ξανθικοῦ πέμπτῃ καὶ δεκάτῃ». ΓΕΝΟΜΕΝΩΝ τῶν συνθηκῶν τούτων, ὁ μὲν Λυσίασ ἀπῄει πρὸσ τὸν βασιλέα, οἱ δὲ Ἰουδαῖοι περὶ τὴν γεωργίαν ἐγίνοντο.

τῶν δὲ κατὰ τόπον στρατηγῶν Τιμόθεοσ καὶ Ἀπολλώνιοσ ὁ τοῦ Γενναίουσ, ἔτι δὲ Ἱερώνυμοσ καὶ Δημοφῶν, πρὸσ δὲ τούτοισ Νικάνωρ ὁ Κυπριάρχησ οὐκ εἴων αὐτοὺσ εὐσταθεῖσ καὶ τὰ τῆσ ἡσυχίασ ἄγειν. Ἰοππῖται δὲ τηλικοῦτο συνετέλεσαν τὸ δυσσέβημα. παρακαλέσαντεσ τοὺσ σὺν αὐτοῖσ οἰκοῦντασ Ἰουδαίουσ ἐμβῆναι εἰσ τὰ παρασταθέντα ὑπ̓ αὐτῶν σκάφη σὺν γυναιξὶ καὶ τέκνοισ ὡσ μηδεμιᾶσ ἐνεστώσησ πρὸσ αὐτοὺσ δυσμενείασ, κατὰ δὲ τὸ κοινὸν τῆσ πόλεωσ ψήφισμα, καὶ τούτων ἐπιδεξαμένων ὡσ ἂν εἰρηνεύειν θελόντων καὶ μηδὲν ὕποπτον ἐχόντων, ἐπαναχθέντασ αὐτοὺσ ἐβύθισαν ὄντασ οὐκ ἔλαττον τῶν διακοσίων. μεταλαβὼν δὲ Ἰούδασ τὴν γεγονυῖαν εἰσ τοὺσ ὁμοεθνεῖσ ὠμότητα, παραγγείλασ τοῖσ περὶ αὐτὸν ἀνδράσι καὶ ἐπικαλεσάμενοσ τὸν δίκαιον κριτὴν Θεόν, παρεγένετο ἐπὶ τοὺσ μιαιοφόνουσ τῶν ἀδελφῶν. καὶ τὸν μὲν λιμένα νύκτωρ ἐνέπρησε καὶ τὰ σκάφη κατέφλεξε, τοὺσ δὲ ἐκεῖ συμφυγόντασ ἐξεκέντησε. τοῦ δὲ χωρίου συγκλεισθέντοσ, ἀνέλυσεν ὡσ πάλιν ἥξων καὶ τὸ σύμπαν τῶν Ἰοππιτῶν ἐκριζῶσαι πολίτευμα. μεταλαβὼν δὲ καὶ τοὺσ ἐν Ἰαμνείᾳ τὸν αὐτὸν ἐπιτελεῖν βουλομένουσ τρόπον τοῖσ παροικοῦσιν Ἰουδαίοισ, καὶ τοῖσ Ἰαμνίταισ νυκτὸσ ἐπιβαλὼν ὑφῆψε τὸν λιμένα σὺν τῷ στόλῳ, ὥστε φαίνεσθαι τὰσ αὐγὰσ τοῦ φέγγουσ εἰσ τὰ Ἱεροσόλυμα, σταδίων ὄντων διακοσίων τεσσαράκοντα. Ἐκεῖθεν δὲ ἀποσπασθέντων σταδίουσ ἐννέα, ποιουμένων τὴν πορείαν ἐπὶ τὸν Τιμόθεον, προσέβαλον Ἄραβεσ αὐτῷ οὐκ ἐλάττουσ τῶν πεντακισχιλίων, ἱππεῖσ δὲ πεντακόσιοι. γενομένησ δὲ καρτερᾶσ μάχησ καὶ τῶν περὶ τὸν Ἰούδαν διὰ τὴν παρὰ τοῦ Θεοῦ βοήθειαν εὐημερησάντων, ἐλαττωθέντεσ οἱ νομάδεσ Ἄραβεσ ἠξίουν δοῦναι τὸν Ἰούδαν δεξιὰν αὐτοῖσ, ὑπισχνούμενοι καὶ βοσκήματα δώσειν καὶ ἐν τοῖσ λοιποῖσ ὠφελήσειν αὐτούσ. Ἰούδασ δὲ ὑπολαβὼν ὡσ ἀληθῶσ ἐν πολλοῖσ αὐτοὺσ χρησίμουσ, ἐπεχώρησεν εἰρήνην ἄξειν πρὸσ αὐτούσ. καὶ λαβόντεσ δεξιὰσ εἰσ τὰσ σκηνὰσ αὐτῶν ἐχωρίσθησαν. Ἐπέβαλε δὲ καὶ ἐπί τινα πόλιν γεφυροῦν ὀχυρὰν καὶ τείχεσι περιπεφραγμένην καὶ παμμειγέσιν ἔθνεσι κατοικουμένην, ὄνομα δὲ Κάσπιν. οἱ δ̓ ἔνδον πεποιθότεσ τῇ τῶν τειχέων ἐρυμνότητι τῇ τε τῶν βρωμάτων παραθέσει, ἀναγωγότερον ἐχρῶντο τοῖσ περὶ τὸν Ἰούδαν λοιδοροῦντεσ καὶ προσέτι βλασφημοῦντεσ καὶ λαλοῦντεσ ἃ μὴ θέμισ. οἱ δὲ περὶ τὸν Ἰούδαν ἐπικαλεσάμενοι τὸν μέγαν τοῦ κόσμου δυνάστην, τὸν ἄτερ κριῶν καὶ μηχανῶν ὀργανικῶν κατακρημνίσαντα τὴν Ἱεριχὼ κατὰ τοὺσ Ἰησοῦ χρόνουσ, ἐνέσεισαν θηριωδῶσ τῷ τείχει. καταλαβόμενοί τε τὴν πόλιν τῇ τοῦ Θεοῦ θελήσει, ἀμυθήτουσ ἐποιήσαντο σφαγάσ, ὥστε τὴν παρακειμένην λίμνην, τὸ πλάτοσ ἔχουσαν σταδίων δύο, κατάρρυτον αἵματι πεπληρωμένην φαίνεσθαι. Ἐκεῖθεν δὲ ἀποσπάσαντεσ σταδίουσ ἑπτακοσίουσ πεντήκοντα διήνυσαν εἰσ τὸν Χάρακα πρὸσ τοὺσ λεγομένουσ Τουβιήνουσ Ἰουδαίουσ. καὶ Τιμόθεον μὲν ἐπὶ τῶν τόπων οὐ κατέλαβον, ἄπρακτόν τε ἀπὸ τῶν τόπων ἐκλελυκότα, καταλελοιπότα δὲ φρουρὰν ἔν τινι τόπῳ καὶ μάλα ὀχυράν. Δοσίθεοσ δὲ καὶ Σωσίπατροσ τῶν περὶ τὸν Μακκαβαῖον ἡγεμόνων ἐξοδεύσαντεσ ἀπώλεσαν τοὺσ ὑπὸ Τιμοθέου καταλειφθέντασ ἐν τῷ ὀχυρώματι πλείουσ τῶν μυρίων ἀνδρῶν. ὁ δὲ Μακκαβαῖοσ διατάξασ τὴν ἑαυτοῦ στρατιὰν σπειρηδόν, κατέστησεν αὐτοὺσ ἐπὶ τῶν σπειρῶν καὶ ἐπὶ τὸν Τιμόθεον ὥρμησεν ἔχοντα περὶ αὐτὸν μυριάδασ δώδεκα πεζῶν, ἱππεῖσ δὲ χιλίουσ πρὸσ τοῖσ πεντακοσίοισ. τὴν δὲ ἔφοδον μεταλαβὼν Ἰούδα, ὁ Τιμόθεοσ προσεξαπέστειλε τὰσ γυναῖκασ καὶ τὰ τέκνα καὶ τὴν ἄλλην ἀποσκευὴν εἰσ τὸ λεγόμενον Καρνίον. ἦν γὰρ δυσπολιόρκητον καὶ δυσπρόσιτον τὸ χωρίον διὰ τὴν τῶν πάντων τῶν τόπων στενότητα. ἐπιφανείσησ δὲ τῆσ Ἰούδα σπείρασ πρώτησ καὶ γενομένου δέουσ ἐπὶ τοὺσ πολεμίουσ, φόβου τε ἐκ τῆσ τοῦ πάντα ἐφορῶντοσ ἐπιφανείασ γενομένου ἐπ̓ αὐτούσ, εἰσ φυγὴν ὥρμησαν ἄλλοσ ἀλλαχῇ φερόμενοσ, ὥστε πολλάκισ ὑπὸ τῶν ἰδίων βλάπτεσθαι καὶ ταῖσ τῶν ξιφῶν ἀκμαῖσ ἀναπείρεσθαι. ἐποιεῖτο δὲ τὸν διωγμὸν εὐτονώτερον Ἰούδασ συγκεντῶν τοὺσ ἀλιτηρίουσ διέφθειρέ τε εἰσ μυριάδασ τρεῖσ ἀνδρῶν. αὐτὸσ δὲ ὁ Τιμόθεοσ ἐμπεσὼν τοῖσ περὶ τὸν Δοσίθεον καὶ Σωσίπατρον, ἠξίου μετὰ πολλῆσ γοητείασ ἐξαφεῖναι σῷον αὐτὸν διὰ τὸ πλειόνων μὲν γονεῖσ, ὧν δὲ ἀδελφοὺσ ἔχειν καὶ τούτουσ ἀλογηθῆναι συμβήσεται, εἰ ἀποθάνοι. πιστώσαντοσ δὲ αὐτοῦ διὰ πλειόνων τὸν ὁρισμὸν ἀποκαταστήσειν τούτουσ ἀπημάντουσ, ἀπέλυσαν αὐτὸν ἕνεκα τῆσ τῶν ἀδελφῶν σωτηρίασ. Ἐξελθὼν δὲ ἐπὶ τὸ Καρνίον καὶ τὸ Ἀταργατεῖον κατέσφαξε μυριάδασ σωμάτων δύο καὶ πεντακισχιλίουσ. μετὰ δὲ τὴν τούτων τροπὴν καὶ ἀπώλειαν ἐπεστράτευσεν Ἰούδασ καὶ ἐπὶ Ἐφρὼν πόλιν ὀχυράν, ἐν ᾗ κατῴκει Λυσίασ καὶ πάμφυλα πλήθη. νεανίαι δὲ πρὸ τῶν τειχῶν καθεστῶτεσ ρωμαλέοι ἀπεμάχοντο εὐρώστωσ, ἔνθα δὲ ὀργάνων καὶ βελῶν πολλαὶ παραθέσεισ ὑπῆρχον ἐπικαλεσάμενοι δὲ τὸν Δυνάστην τὸν μετὰ κράτουσ συντρίβοντα τὰσ τῶν πολεμίων ἀλκάσ, ἔλαβον τὴν πόλιν ὑποχείριον καὶ κατέστρωσαν τῶν ἔνδον εἰσ μυριάδασ δύο καὶ πεντακισχιλίουσ. ἀναζεύξαντεσ δὲ ἐκεῖθεν ὥρμησαν ἐπὶ Σκυθῶν πόλιν ἀπέχουσαν ἀπὸ Ἱεροσολύμων σταδίουσ ἐξακοσίουσ. ἀπομαρτυρησάντων δὲ τῶν ἐκεῖ κατοικούντων Ἰουδαίων, ἣν οἱ Σκυθοπολῖται ἔσχον πρὸσ αὐτοὺσ εὔνοιαν καὶ ἐν τοῖσ τῆσ ἀτυχίασ καιροῖσ ἥμερον ἀπάντησιν ἐποιοῦντο. εὐχαρηστήσαντεσ αὐτοῖσ καὶ προσπαρακαλέσαντεσ καὶ εἰσ τὰ λοιπὰ πρὸσ τὸ γένοσ εὐμενεῖσ εἶναι, παρεγένοντο εἰσ Ἱεροσόλυμα τῆσ τῶν ἑβδομάδων ἑορτῆσ οὔσησ ὑπογύου. Μετὰ δὲ τὴν λεγομένην Πεντηκοστὴν ὥρμησαν ἐπὶ Γοργίαν τὸν τῆσ Ἰδουμαίασ στρατηγόν. ἐξῆλθε δὲ μετὰ πεζῶν τρισχιλίων, ἱππέων δὲ τετρακοσίων, καὶ παραταξαμένων συνέβη πεσεῖν ὀλίγουσ τῶν Ἰουδαίων. Δοσίθεοσ δέ τισ τῶν τοῦ Βακήνοροσ, ἔφιπποσ ἀνὴρ καὶ καρτερόσ, εἴχετο τοῦ Γοργίου καὶ λαβόμενοσ τῆσ χλαμύδοσ ἦγεν αὐτὸν εὐρώστωσ καὶ βουλόμενοσ τὸν κατάρατον λαβεῖν ζωγρίαν, τῶν ἱππέων Θρακῶν τινοσ ἐπενεχθέντοσ αὐτῷ καὶ τὸν ὦμον καθελόντοσ διέφυγεν ὁ Γοργίασ εἰσ Μαρισά. τῶν δὲ περὶ τὸν Ἔσδριν ἐπὶ πλεῖον μαχομένων καὶ κατακόπων ὄντων, ἐπικαλεσάμενοσ ὁ Ἰούδασ τὸν Κύριον σύμμαχον φανῆναι καὶ προοδηγὸν τοῦ πολέμου, καταρξάμενοσ τῇ πατρίῳ φωνῇ τὴν μεθ̓ ὕμνων κραυγήν, ἀναβοήσασ καὶ ἐνσείσασ ἀπροσδοκήτωσ τοῖσ περὶ τὸν Γοργίαν, τροπὴν αὐτῶν ἐποιήσατο. Ἰούδασ δὲ ἀναλαβὼν τὸ στράτευμα ἦγεν εἰσ Ὀδολλὰμ πόλιν. τῆσ δὲ ἑβδομάδοσ ἐπιβαλλούσησ, κατὰ τὸν ἐθισμὸν ἁγνισθέντεσ αὐτόθι τὸ σάββατον διήγαγον. τῇ δὲ ἐχομένῃ ἦλθον οἱ περὶ τὸν Ἰούδαν καθ̓ ὃν τρόπον τὸ τῆσ χρείασ ἐγεγόνει, τὰ τῶν προπεπτωκότων σώματα ἀνακομίσασθαι καὶ μετὰ τῶν συγγενῶν ἀποκαταστῆσαι εἰσ τοὺσ πατρῴουσ τάφουσ. εὗρον δὲ ἑκάστου τῶν τεθνηκότων ὑπὸ τοὺσ χιτῶνασ ἱερώματα τῶν ἀπὸ Ἰαμνείασ εἰδώλων, ἀφ̓ ὧν ὁ νόμοσ ἀπείργει τοὺσ Ἰουδαίουσ. τοῖσ δὲ πᾶσι σαφὲσ ἐγένετο διὰ τήνδε τὴν αἰτίαν τούσδε πεπτωκέναι. πάντεσ οὖν εὐλογήσαντεσ τὰ τοῦ δικαιοκρίτου Κυρίου τοῦ τὰ κεκρυμμένα φανερὰ ποιοῦντοσ, εἰσ ἱκετείαν ἐτράπησαν ἀξιώσαντεσ τὸ γεγονὸσ ἁμάρτημα τελείωσ ἐξαλειφθῆναι. ὁ δὲ γενναῖοσ Ἰούδασ παρεκάλεσε τὸ πλῆθοσ συντηρεῖν ἑαυτοὺσ ἀναμαρτήτουσ εἶναι, ὑπ̓ ὄψιν ἑωρακότασ τὰ γεγονότα διὰ τὴν τῶν προπεπτωκότων ἁμαρτίαν. ποιησάμενόσ τε κατ̓ ἀνδραλογίαν κατασκευάσματα εἰσ ἀργυρίου δραχμὰσ δισχιλίασ, ἀπέστειλεν εἰσ Ἱεροσόλυμα προσαγαγεῖν περὶ ἁμαρτίασ θυσίαν, πάνυ καλῶσ καὶ ἀστείωσ πράττων ὑπὲρ ἀναστάσεωσ διαλογιζόμενοσ. εἰ γὰρ μὴ τοὺσ προπεπτωκότασ ἀναστῆναι προσεδόκα, περισσὸν ἂν ἦν καὶ ληρῶδεσ ὑπὲρ νεκρῶν προσεύχεσθαι. εἶτ̓ ἐμβλέπων τοῖσ μετ̓ εὐσεβείασ κοιμωμένοισ κάλλιστον ἀποκείμενον χαριστήριον, ὁσία καὶ εὐσεβὴσ ἡ ἐπίνοια. ὅθεν περὶ τῶν τεθνηκότων τὸν ἐξιλασμὸν ἐποιήσαντο τῆσ ἁμαρτίασ ἀπολυθῆναι. Τῼ δὲ ἐνάτῳ καὶ τεσσαρακοστῷ καὶ ἑκατοστῷ ἔτει προσέπεσε τοῖσ περὶ τὸν Ἰούδαν Ἀντίοχον τὸν Εὐπάτορα παραγενέσθαι σὺν πλήθεσιν ἐπὶ τὴν Ἰουδαίαν

καὶ σὺ αὐτῷ Λυσίαν τὸν ἐπίτροπον καὶ ἐπὶ τῶν πραγμάτων, ἕκαστον ἔχοντα δύναμιν Ἑλληνικὴν πεζῶν μυριάδασ ἕνδεκα καὶ ἱππεῖσ πεντακισχιλίουσ τριακοσίουσ καὶ ἐλέφαντασ εἰκοσιδύο, ἅρματα δὲ δρεπανηφόρα τριακόσια. καὶ Μενέλαοσ δὲ συνέμειξεν αὐτοῖσ καὶ παρεκάλει μετὰ πολλῆσ εἰρωνείασ τὸν Ἀντίοχον, οὐκ ἐπὶ σωτηρίᾳ τῆσ πατρίδοσ, οἰόμενοσ δὲ ἐπὶ τῆσ ἀρχῆσ κατασταθήσεσθαι. ὁ δὲ βασιλεὺσ τῶν βασιλέων ἐξήγειρε τὸν θυμὸν τοῦ Ἀντιόχου ἐπὶ τὸν ἀλιτήριον, καὶ Λυσίου ὑποδείξαντοσ τοῦτον αἴτιον εἶναι πάντων τῶν κακῶν, προσέταξεν, ὡσ ἔθοσ ἐστὶν ἐν τῷ τόπῳ, προσαπολέσαι ἀγαγόντασ αὐτὸν εἰσ Βέροιαν. ἔστι δὲ ἐν τῷ τόπῳ πύργοσ πεντήκοντα πηχῶν πλήρησ σποδοῦ, οὗτοσ δὲ ὄργανον εἶχε περιφερὲσ πάντοθεν ἀπόκρημνον εἰσ τὴν σποδόν. ἐνταῦθα τὸν ἱεροσυλίασ ἔνοχον ὄντα ἢ καί τινων ἄλλων κακῶν ὑπεροχὴν πεποιημένον ἅπαντεσ προσωθοῦσιν εἰσ ὄλεθρον. τοιούτῳ μόρῳ τὸν παράνομον συνέβη θανεῖν, μηδὲ τῆσ γῆσ τυχόντα Μενέλαον, πάνυ δικαίωσ. ἐπεὶ γὰρ συνετελέσατο πολλὰ περὶ τὸν βωμὸν ἁμαρτήματα, οὗ τὸ πῦρ ἁγνὸν ἦν καὶ ἡ σποδόσ, ἐν σποδῷ τὸν θάνατον ἐκομίσατο. Τοῖσ δὲ φρονήμασιν ὁ βασιλεὺσ βεβαρβαρωμένοσ ἤρχετο τὰ χείριστα τῶν ἐπὶ τοῦ πατρὸσ αὐτοῦ γεγονότων ἐνδειξόμενοσ τοῖσ Ἰουδαίοισ. μεταλαβὼν δὲ Ἰούδασ ταῦτα παρήγγειλε τῷ πλήθει δἰ ἡμέρασ καὶ νυκτὸσ ἐπικαλεῖσθαι τὸν Κύριον, εἴποτε ἄλλοτε καὶ νῦν ἐπιβοηθεῖν τοῖσ τοῦ νόμου καὶ πατρίδοσ καὶ ἱεροῦ ἁγίου στερεῖσθαι μέλουσι καὶ τὸν ἄρτι βραχέωσ ἀνεψυχότα λαὸν μὴ ἐᾶσαι τοῖσ δυσφήμοισ ἔθνεσι ὑποχειρίουσ γενέσθαι. πάντων δὲ τὸ αὐτὸ ποιησάντων ὁμοῦ καὶ καταξιωσάντων τὸν ἐλεήμονα Κύριον μετὰ κλαυθμοῦ καὶ νηστειῶν καὶ προπτώσεωσ ἐφ̓ ἡμέρασ τρεῖσ ἀδιαλείπτωσ, παρακαλέσασ αὐτοὺσ ὁ Ἰούδασ ἐκέλευσε παραγίνεσθαι. καθ̓ ἑαυτὸν δὲ σὺν τοῖσ πρεσβυτέροισ γενόμενοσ ἐβουλεύσατο, πρὶν εἰσβαλεῖν τοῦ βασιλέωσ τὸ στράτευμα εἰσ τὴν Ἰουδαίαν καὶ γενέσθαι τῆσ πόλεωσ ἐγκρατεῖσ, ἐξελθόντασ κρῖναι τὰ πράγματα τῇ τοῦ Κυρίου βοηθείᾳ. δοὺσ δὲ τὴν ἐπιτροπὴν τῷ κτίστῃ τοῦ κόσμου, παρακαλέσασ τοὺσ σὺν αὐτῶ γενναίωσ ἀγωνίσασθαι μέχρι θανάτου περὶ νόμων, περὶ ἱεροῦ, πόλεωσ, πατρίδοσ, πολιτείασ, ἐποιήσατο περὶ Μωδεί̈ν τὴν στρατοπεδείαν. δοὺσ δὲ τοῖσ περὶ αὐτὸν σύνθεμα «Θεοῦ νίκη», μετὰ νεανίσκων ἀρίστων κεκριμένων ἐπιβαλὼν νύκτωρ ἐπὶ τὴν βασιλικὴν αὐλήν, ἐν τῇ παρεμβολῇ ἀνεῖλεν εἰσ ἄνδρασ τετρακισχιλίουσ καὶ τὸν πρωτεύοντα τῶν ἐλεφάντων σὺν τῶν κατ̓ οἰκίαν ὄχλῳ συνέθηκε καὶ τὸ τέλοσ τὴν παρεμβολὴν δέουσ καὶ ταραχῆσ ἐπλήρωσαν καὶ ἐξέλυσαν εὐημεροῦντεσ. ὑποφαινούσησ δὲ ἤδη τῆσ ἡμέρασ τοῦτο ἐγεγόνει διὰ τὴν ἐπαρήγουσαν αὐτῷ τοῦ Κυρίου σκέπην. Ὁ δὲ βασιλεὺσ εἰληφὼσ γεῦσιν τῆσ τῶν Ἰουδαίων εὐτολμίασ, κατεπείρασε διὰ μεθόδων τοὺσ τόπουσ. καὶ ἐπὶ Βαιθσούρᾳ φρούριον ὀχυρὸν τῶν Ἰουδαίων προσῆγε καὶ ἐτροποῦτο, προσέκρουεν, ἠλαττονοῦτο. τοῖσ δὲ ἔνδον Ἰούδασ τὰ δέοντα εἰσέπεμψε. προσήγγειλε δὲ τὰ μυστήρια τοῖσ πολεμίοισ Ρόδοκοσ ἐκ τῆσ Ἰουδαϊκῆσ τάξεωσ. ἀνεζητήθη δὲ καὶ κατελήφθη καὶ κατεκλείσθη. ἐδευτερολόγησεν ὁ βασιλεὺσ τοῖσ ἐν Βαιθσούρᾳ δεξιὰν ἔδωκεν, ἔλαβεν, ἀπῄει προσέβαλε τοῖσ περὶ τὸν Ἰούδαν, ἥττων ἐγένετο, μετέλαβεν ἀπονενοῆσθαι τὸν Φίλιππον ἐν Ἀντιοχείᾳ τὸν ἀπολελειμμένον ἐπὶ τῶν πραγμάτων, συνεχύθη, τοὺσ Ἰουδαίουσ παρεκάλεσεν, ὑπετάγη καὶ ὤμοσεν ἐπὶ πᾶσι τοῖσ δικαίοισ, συνελύθη καὶ θυσίαν προσήγαγεν, ἐτίμησε τὸν νεὼ καὶ τὸν τόπον ἐφιλανθρώπησε καὶ τὸν Μακκαβαῖον ἀπεδέξατο. κατέλιπε στρατηγὸν ἀπὸ Πτολεμαί̈δοσ ἕωσ τῶν Γερρηνῶν Ἡγεμονίδην. ἦλθεν εἰσ Πτολεμαί̈δα. ἐδυσφόρουν περὶ τῶν συνθηκῶν οἱ Πτολεμαεῖσ, ἐδείναζον γὰρ ὑπὲρ ὧν ἠθέλησαν ἀθετεῖν τὰσ διαστάλσεισ. προσῆλθεν ἐπὶ τὸ βῆμα Λυσίασ, ἐπελογήσατο ἐνδεχομένωσ, συνέπεισε, κατεπράϋνε, εὐμενεῖσ ἐποίησεν, ἀνέζευξεν εἰσ Ἀντιόχειαν. οὕτω τὰ τοῦ βασιλέωσ τῆσ ἐφόδου καὶ τῆσ ἀναζυγῆσ ἐχώρησε. ΜΕΤΑ δὲ τριετῆ χρόνον προσέπεσε τοῖσ περὶ τὸν Ἰούδαν Δημήτριον τὸν τοῦ Σελεύκου διὰ τοῦ κατὰ Τρίπολιν λιμένοσ εἰσπλεύσαντα μετὰ πλήθουσ ἰσχυροῦ καὶ στόλου

κεκρατηκέναι τῆσ χώρασ ἐπανελόμενον Ἀντίοχον καὶ τὸν τούτου ἐπίτροπον Λυσίαν. Ἄλκιμοσ δέ τισ προγενόμενοσ ἀρχιερεύσ, ἑκουσίωσ δὲ μεμολυμμένοσ ἐν τοῖσ τῆσ ἐπιμειξίασ χρόνοισ, συννοήσασ ὅτι καθ̓ ὁντιναοῦν τρόπον οὐκ ἔστιν αὐτῷ σωτηρία, οὐδὲ πρὸσ ἅγιον θυσιαστήριον ἔτι πρόσοδοσ, ἧκε πρὸσ τὸν βασιλέα Δημήτριον πρώτῳ καὶ πεντηκοστῷ καὶ ἑκατοστῷ ἔτει προσάγων αὐτῷ στέφανον χρυσοῦν καὶ φοίνικα, πρὸσ δὲ τούτοισ τῶν νομιζομένων θαλλῶν τοῦ ἱεροῦ, καὶ τὴν ἡμέραν ἐκείνην ἡσυχίαν ἔσχε. καιρὸν δὲ λαβὼν τῆσ ἰδίασ ἀνοίασ συνεργόν, προσκληθεὶσ εἰσ συνέδριον ὑπὸ τοῦ Δημητρίου καὶ ἐπερωτηθεὶσ ἐν τίνι διαθέσει καὶ βουλῇ καθεστήκασιν οἱ Ἰουδαῖοι, πρὸσ ταῦτα ἔφη. οἱ λεγόμενοι τῶν Ἰουδαίων Ἀσιδαῖοι, ὧν ἀφηγεῖται Ἰούδασ ὁ Μακκαβαῖοσ, πολεμοτροφοῦσι καὶ στασιάζουσιν, οὐκ ἐῶντεσ τὴν βασιλείαν εὐσταθείασ τυχεῖν. ὅθεν ἀφελόμενοσ τὴν προγονικὴν δόξαν, λέγω δὴ τὴν ἀρχιερωσύνην, δεῦρο νῦν ἐλήλυθα, πρῶτον μὲν ὑπὲρ τῶν ἀνηκόντων τῷ βασιλεῖ γνησίωσ φρονῶν, δεύτερον δὲ καὶ τῶν ἰδίων πολιτῶν στοχαζόμενοσ. τῇ μὲν γὰρ τῶν προειρημένων ἀλογιστίᾳ τὸ σύμπαν ἡμῶν γένοσ οὐ μικρῶσ ἀκληρεῖ. ἕκαστα δὲ τούτων ἐπεγνωκώσ σύ, βασιλεῦ, καὶ τῆσ χώρασ καὶ τοῦ περιϊσταμένου γένουσ ἡμῶν προνοήθητι, καθ̓ ἣν ἔχεισ πρὸσ ἅπαντασ εὐαπάντητον φιλανθρωπίαν. ἄχρι γὰρ Ἰούδασ περίεστιν, ἀδύνατον εἰρήνησ τυχεῖν τὰ πράγματα. τοιούτων δὲ ρηθέντων ὑπὸ τούτου, θᾶττον οἱ λοιποὶ φίλοι δυσμενῶσ ἔχοντεσ τὰ πρὸσ τὸν Ἰούδαν προσεπύρωσαν τὸν Δημήτριον. προσκαλεσάμενοσ δὲ εὐθέωσ Νικάνορα τὸν γενόμενον ἐλεφαντάρχην, καὶ στρατηγὸν ἀναδείξασ τῆσ Ἰουδαίασ, ἐξαπέστειλε δοὺσ ἐντολὰσ αὐτὸν μὲν τὸν Ἰούδαν ἐπαναλέσθαι, τοὺσ δὲ σὺν αὐτῷ σκορπίσαι, καταστῆσαι δὲ Ἄλκιμον ἀρχιερέα τοῦ μεγίστου ἱεροῦ. οἱ δὲ ἐπὶ τῆσ Ἰουδαίασ πεφυγαδευκότεσ τὸν Ἰούδαν ἔθνη συνέμισγον ἀγεληδὸν τῷ Νικάνορι, τὰσ τῶν Ἰουδαίων ἀτυχίασ καὶ συμφορὰσ ἰδίασ εὐημερίασ δοκοῦντεσ ἔσεσθαι. Ἀκούσαντεσ δὲ τὴν τοῦ Νικάνοροσ ἔφοδον καὶ τὴν ἐπίθεσιν τῶν ἐθνῶν, καταπασάμενοι γῆν ἐλιτάνευον τὸν ἄχρι αἰῶνοσ συστήσαντα τὸν ἑαυτοῦ λαόν, ἀεὶ δὲ μετ̓ ἐπιφανείασ ἀντιλαμβανόμενον τῆσ ἑαυτοῦ μερίδοσ. προτάξαντοσ δὲ τοῦ ἡγουμένου ἐκεῖθεν εὐθέωσ ἀνέζευξαν καὶ συμμίσγουσιν αὐτοῖσ ἐπὶ κώμην Δεσσαού. Σίμων δὲ ὁ ἀδελφὸσ Ἰούδα συμβεβληκὼσ ἦν τῷ Νικάνορι, βραχέωσ δὲ διὰ τὴν αἰφνίδιον τῶν ἀντιπάλων ἀφασίαν ἐπταικώσ. ὅμωσ δὲ ἀκούων ὁ Νικάνωρ ἣν εἶχον οἱ περὶ τὸν Ἰούδαν ἀνδραγαθίαν καὶ ἐν τοῖσ ὑπὲρ τῆσ πατρίδοσ ἀγῶσιν εὐψυχίαν, ὑπευλαβεῖτο τὴν κρίσιν δἰ αἱμάτων ποιήσασθαι. διόπερ ἔπεμψε Ποσιδώνιον καὶ Θεόδοτον καὶ Ματταθίαν δοῦναι καὶ λαβεῖν δεξιάσ. πλείονοσ δὲ γενομένησ περὶ τούτων ἐπισκέψεωσ καὶ τοῦ ἡγεμόνοσ τοῖσ πλήθεσιν ἀνακοινωσαμένου καὶ φανείσησ ὁμοψήφου γνώμησ, ἐπένευσαν ταῖσ συνθήκεσ. ἐτάξαντο δὲ ἡμέραν, ἐν ᾗ κατ̓ ἰδίαν ἥξουσιν εἰσ τὸ αὐτό. καὶ προῆλθε καὶ παῤ ἑκάστου διαφόρουσ ἔθεσαν δίφρουσ. διέταξεν Ἰούδασ ἐνόπλουσ ἑτοίμουσ ἐν τοῖσ ἐπικαίροισ τόποισ, μή ποτε ἐκ τῶν πολεμίων αἰφνιδίωσ κακουργία γένηται. τὴν ἁρμόζουσαν ἐποιήσαντο κοινολογίαν. διέτριβε δὲ ὁ Νικάνωρ ἐν Ἱεροσολύμοισ, καὶ ἔπραττεν οὐθὲν ἄτοπον, τοὺσ δὲ συναχθέντασ ἀγελαίουσ ὄχλουσ ἀπέλυσε. καὶ εἶχε τὸν Ἰούδαν διαπαντὸσ ἐν προσώπῳ, ψυχικῶσ τῷ ἀνδρὶ προσεκέκλιτο. παρακάλεσεν αὐτὸν γῆμαι καὶ παιδοποιήσασθαι. ἐγάμησεν, εὐστάθησεν, ἐκοινώνησε βίου. Ὁ δὲ Ἄλκιμοσ συνιδὼν τὴν πρὸσ ἀλλήλουσ εὔνοιαν καὶ τὰσ γενομένασ συνθήκασ, ἀναλαβὼν ἧκε πρὸσ τὸν Δημήτριον καὶ ἔλεγε τὸν Νικάνορα ἀλλότρια φρονεῖν τῶν πραγμάτων. τὸν γὰρ ἐπίβουλον τῆσ βασιλείασ Ἰούδαν διάδοχον ἀναδέδειχεν ἑαυτοῦ. ὁ δὲ βασιλεὺσ ἔκθυμοσ γενόμενοσ καὶ ταῖσ τοῦ παμπονήρου ἐρεθισθεὶσ διαβολαῖσ, ἔγραψε Νικάνορι φάσκων ὑπὲρ μὲν τῶν συνθηκῶν βαρέωσ φέρειν, κελεύων δὲ τὸν Μακκαβαῖον δέσμιον ἐξαποστέλλειν ταχέωσ εἰσ Ἀντιόχειαν. προσπεσόντων δὲ τούτων τῷ Νικάνορι συνεκέχυτο καὶ δυσφόρωσ ἔφερεν, εἰ τὰ διεσταλμένα ἀθετήσει μηδὲν τ̓ ἀνδρὸσ ἠδικηκότοσ. ἐπεὶ δὲ τῷ βασιλεῖ ἀντιπράττειν οὐκ ἦν, εὔκαιρον ἐτήρει στρατηγήματι τοῦτ̓ ἐπιτελέσαι. ὁ δὲ Μακκαβαῖοσ αὐστηρότερον διεξάγοντα συνιδὼν τὸν Νικάνορα πρὸσ αὐτὸν καὶ τὴν εἰθισμένην ἀπάντησιν ἀγροικότερον ἐσχηκότα, νοήσασ οὐκ ἀπὸ τοῦ βελτίστου τὴν αὐστηρίαν εἶναι, συστρέψασ οὐκ ὀλίγουσ τῶν περὶ ἑαυτόν, συνεκρύπτετο τὸν Νικάνορα. συγγνοὺσ δὲ ὁ ἕτεροσ ὅτι γενναίωσ ὑπὸ τοῦ ἀνδρὸσ ἐστρατήγηται, παραγενόμενοσ ἐπὶ τὸ μέγιστον καὶ ἅγιον ἱερόν, τῶν ἱερέων τὰσ καθηκούσασ θυσίασ προσαγόντων, ἐκέλευσε παραδιδόναι τὸν ἄνδρα. τῶν δὲ μεθ̓ ὅρκων φασκόντων μὴ γινώσκειν ποῦ ποτ̓ ἔστιν ὁ ζητούμενοσ, προτείνασ τὴν δεξιὰν εἰσ τὸν νεὼ ταῦτα ὤμοσε. ἐὰν μὴ δέσμιόν μοι τὸν Ἰούδαν παραδῶτε, τόνδε τοῦ Θεοῦ σηκὸν εἰσ πεδίον ποιήσω καὶ τὸ θυσιαστήριον κατασκάψω καὶ ἱερὸν ἐνταῦθα τῷ Διονύσῳ ἐπιφανὲσ ἀναστήσω. τοσαῦτα δὲ εἰπὼν ἀπῆλθεν. οἱ δὲ ἱερεῖσ προτείναντεσ τὰσ χεῖρασ εἰσ τὸν οὐρανόν, ἐπεκαλοῦντο τὸν διαπαντὸσ ὑπέρμαχον τοῦ ἔθνουσ ἡμῶν ταῦτα λέγοντεσ. σὺ Κύριε, τῶν ὅλων ἀπροσδεὴσ ὑπάρχων, εὐδόκησασ ναὸν τῆσ σῆσ κατασκηνώσεωσ ἐν ἡμῖν γενέσθαι. καὶ νῦν ἅγιε παντὸσ ἁγιασμοῦ Κύριε, διατήρησον εἰσ αἰῶνα ἀμίαντον τόνδε τὸν προσφάτωσ κεκαθαρισμένον οἶκον. Ραζὶσ δέ τισ τῶν ἀπὸ Ἱεροσολύμων πρεσβυτέρων ἐμηνύθη τῷ Νικάνορι, ἀνὴρ φιλοπολίτησ καὶ σφόδρα καλῶσ ἀκούων καὶ κατὰ τὴν εὔνοιαν πατὴρ τῶν Ἰουδαίων προσαγορευόμενοσ. ἦν γὰρ ἐν τοῖσ ἔμπροσθεν χρόνοισ τῆσ ἀμειξίασ κρίσιν εἰσενηνεγμένοσ Ἰουδαϊσμοῦ, καὶ σῶμα καὶ ψυχὴν ὑπὲρ τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ παραβεβλημένοσ μετὰ πάσησ ἐκτενίασ. βουλόμενοσ δὲ Νικάνωρ πρόδηλον ποιῆσαι, ἣν εἶχε πρὸσ τοὺσ Ἰουδαίουσ δυσμένειαν, ἀπέστειλε στρατιώτασ ὑπὲρ τοὺσ πεντακοσίουσ συλλαβεῖν αὐτόν. ἔδοξε γὰρ ἐκεῖνον συλλαβὼν τούτοισ ἐργάσασθαι συμφοράν. τῶν δὲ πληθῶν μελλόντων τὸν πύργον καταλαβέσθαι καὶ τὴν αὐλαίαν θύραν βιαζομένων καὶ κελευόντων πῦρ προσάγειν καὶ τὰσ θύρασ ὑφάπτειν, περικατάληπτοσ γενόμενοσ ὑπέθηκε ἑαυτῷ ξίφοσ, εὐγενῶσ θέλων ἀποθανεῖν ἤπερ τοῖσ ἀλιτηρίοισ ὑποχείριοσ γενέσθαι καὶ τῆσ ἰδίασ εὐγενείασ ἀναξίωσ ὑβρισθῆναι. τῇ δὲ πληγῇ μὴ κατευθικτήσασ διὰ τὴν τοῦ ἀγῶνοσ σπουδὴν καὶ τῶν ὄχλων εἴσω τῶν θυρωμάτων εἰσβαλόντων, ἀναδραμὼν γενναίωσ ἐπὶ τὸ τεῖχοσ, κατεκρήμνισεν ἑαυτὸν ἀνδρείωσ εἰσ τοὺσ ὄχλουσ. τῶν δὲ ταχέωσ ἀναποδισάντων γενομένου διαστήματοσ ἦλθε κατὰ μέσον τὸν κενεῶνα. ἔτι δὲ ἔμπνουσ ὑπάρχων καὶ πεπυρωμένοσ τοῖσ θυμοῖσ, ἐξαναστὰσ φερομένων κρουνηδὸν τῶν αἱμάτων καὶ δυσχερῶν ὄντων τῶν τραυμάτων, δρόμῳ τοὺσ ὄχλουσ διελθὼν καὶ στὰσ ἐπί τινοσ πέτρασ ἀπορρωγάδοσ, παντελῶσ ἔξαιμοσ ἤδη γενόμενοσ, προβαλὼν τὰ ἔντερα καὶ λαβὼν ἑκατέραισ ταῖσ χερσίν, ἐνέσεισε τοῖσ ὄχλοισ καὶ ἐπικαλεσάμενοσ τὸν δεσπόζοντα τῆσ ζωῆσ καὶ τοῦ πνεύματοσ, ταῦτα αὐτῷ πάλιν ἀποδοῦναι, τόνδε τὸν τρόπον μετήλλαξεν. Ο δὲ Νικάνωρ μεταλαβὼν τοὺσ περὶ τὸν Ἰούδαν ὄντασ ἐν τοῖσ κατὰ Σαμάρειαν τόποισ, ἐβουλεύσατο τῇ τῆσ καταπαύσεωσ ἡμέρᾳ μετὰ πάσησ ἀσφαλείασ αὐτοῖσ ἐπιβαλεῖν.

τῶν δὲ κατ̓ ἀνάγκην συνεπομένων αὐτῷ Ἰουδαίων λεγόντων. μηδαμῶσ οὕτωσ ἀγρίωσ καὶ βαρβάρωσ ἀπολέσῃσ, δόξαν δὲ ἀπομέρισον τῇ προτετιμημένῃ ὑπὸ τοῦ πάντα ἐφορῶντοσ μεθ̓ ἁγιότητοσ ἡμέρᾳ. ὁ δὲ τρισαλιτήριοσ ἐπηρώτησεν. εἰ ἔστιν ἐν οὐρανῷ δυνάστησ ὁ προστεταχὼσ ἄγειν τὴν τῶν σαββάτων ἡμέραν̣ τῶν δὲ ἀποφηναμένων. ἔστιν ὁ Κύριοσ ζῶν αὐτὸσ ἐν οὐρανῷ δυνάστησ ὁ κελεύσασ ἀσκεῖν τὴν ἑβδομάδα. ὁ δὲ ἕτεροσ. κἀγώ, φησί, δυνάστησ ἐπὶ τῆσ γῆσ ὁ προστάσσων αἴρειν τὰ ὅπλα καὶ τὰσ βασιλικὰσ χρείασ ἐπιτελεῖν. ὅμωσ οὐ κατέσχεν ἐπιτελέσαι τὸ σχέτλιον αὐτοῦ βούλημα. καὶ ὁ μὲν Νικάνωρ μετὰ πάσησ ἀλαζονείασ ὑψαυχενῶν, διεγνώκει κοινὸν τῶν περὶ τὸν Ἰούδαν συστήσασθαι τρόπαιον. ὁ δὲ Μακκαβαῖοσ ἦν ἀδιαλείπτωσ πεποιθὼσ μετὰ πάσησ ἐλπίδοσ ἀντιλήψεωσ τεύξασθαι παρὰ τοῦ Κυρίου καὶ παρεκάλει τοὺσ σὺν αὐτῷ μὴ δειλιᾶν τὴν τῶν ἐθνῶν ἔφοδον, ἔχοντασ δὲ κατὰ νοῦν τὰ προγεγονότα αὐτοῖσ ἀπ̓ οὐρανοῦ βοηθήματα καὶ τανῦν προσδοκᾶν τὴν παρὰ τοῦ Παντοκράτοροσ ἐσομένην αὐτοῖσ νίκην καὶ βοήθειαν. καὶ παραμυθούμενοσ αὐτοὺσ ἐκ τοῦ νόμου καὶ τῶν προφητῶν, προσυπομνήσασ δὲ αὐτοὺσ καὶ τοὺσ ἀγῶνασ, οὓσ ἦσαν ἐκτετελεκότεσ, προθυμοτέρουσ αὐτοὺσ κατέστησε. καὶ τοῖσ θυμοῖσ διεγείρασ αὐτοὺσ παρήγγειλεν ἅμα παρεπιδεικνὺσ τὴν τῶν ἐθνῶν ἀθεσίαν καὶ τὴν τῶν ὅρκων παράβασιν. ἕκαστον δὲ αὐτῶν καθοπλίσασ οὐ τὴν ἀσπίδων καὶ λογχῶν ἀσφάλειαν, ὡσ τὴν ἐν τοῖσ ἀγαθοῖσ λόγοισ παράκλησιν, καὶ προσεξηγησάμενοσ ὄνειρον ἀξιόπιστον ὕπερ τι πάντασ εὔφρανεν. ἦν δὲ ἡ τούτου θεωρία τοιάδε. Ὀνίαν τὸν γενόμενον ἀρχιερέα ἄνδρα καλὸν καὶ ἀγαθόν, αἰδήμονα μὲν τὴν ἀπάντησιν, πρᾷον δὲ τὸν τρόπον καὶ λαλιὰν προϊέμενον πρεπόντωσ καὶ ἐκ παιδὸσ ἐκμεμελητηκότα πάντα τὰ τῆσ ἀρετῆσ οἰκεῖα, τοῦτον τὰσ χεῖρασ προτείναντα κατεύχεσθαι τῷ παντὶ τῶν Ἰουδαίων συστήματι. εἶθ̓ οὕτωσ ἐπιφανῆναι ἄνδρα πολιᾷ καὶ δόξῃ διαφέροντα, θαυμαστὴν δέ τινα καὶ μεγαλοπρεπεστάτην εἶναι τὴν περὶ αὐτὸν ὑπεροχήν. ἀποκριθέντα δὲ τὸν Ὀνίαν εἰπεῖν. ὁ φιλάδελφοσ οὗτόσ ἐστιν ὁ πολλὰ προσευχόμενοσ περὶ τοῦ λαοῦ καὶ τῆσ ἁγίασ πόλεωσ Ἱερεμίασ ὁ τοῦ Θεοῦ προφήτησ. προτείναντα δὲ τὸν Ἱερεμίαν τὴν δεξιὰν παραδοῦναι τῷ Ἰούδᾳ ρομφαίαν χρυσῆν, διδόντα δὲ προσφωνῆσαι τάδε. λάβε τὴν ἁγίαν ρομφαίαν δῶρον παρὰ τοῦ Θεοῦ, δἰ ἧσ θραύσεισ τοὺσ ὑπεναντίουσ. παρακληθέντεσ δὲ τοῖσ Ἰούδα λόγοισ πάνυ καλοῖσ καὶ δυναμένοισ ἐπ̓ ἀρετὴν παρορμῆσαι καὶ ψυχὰσ νέων ἐπανορθῶσαι, διέγνωσαν μὴ στρατοπεδεύεσθαι, γενναίωσ δὲ ἐμφέρεσθαι καὶ μετὰ πάσησ εὐανδρίασ ἐμπλακέντεσ κρῖναι τὰ πράγματα, διὰ τὸ καὶ τὴν πόλιν καὶ τὰ ἅγια καὶ τὸ ἱερὸν κινδυνεύειν. ἦν γὰρ ὁ περὶ γυναικῶν καὶ τέκνων, ἔτι δὲ ἀδελφῶν καὶ συγγενῶν ἐν ἥττονι μέρει κείμενοσ αὐτοῖσ ἀγών, μέγιστοσ δὲ καὶ πρῶτοσ ὁ περὶ τοῦ καθηγιασμένου ναοῦ φόβοσ. ἦν δὲ καὶ τοῖσ ἐν τῇ πόλει κατειλημμένοισ οὐ πάρεργοσ ἀγωνία ταρασσομένοισ τῆσ ἐν ὑπαίθρῳ προσβολῆσ. καὶ πάντων ἤδη προσδοκώντων τὴν ἐσομένην κρίσιν καὶ ἤδη συμμειξάντων τῶν πολεμίων καὶ τῆσ στρατιᾶσ ἐκταγείσησ καὶ τῶν θηρίων ἐπὶ μέροσ εὔκαιρον ἀποκατασταθέντων τῆσ τε ἵππου κατὰ κέρασ τεταγμένησ, συνιδὼν ὁ Μακκαβαῖοσ τὴν τῶν πληθῶν παρουσίαν καὶ τῶν ὅπλων τὴν ποικίλην παρασκευὴν τήν τε τῶν θηρίων ἀγριότητα, προτείνασ τὰσ χεῖρασ εἰσ τὸν οὐρανὸν ἐπεκαλέσατο τὸν τερατοποιὸν Κύριον, τὸν κατόπτην, γινώσκων ὅτι οὐκ ἔστι δἰ ὅπλων ἡ νίκη, καθὼσ δὲ ἂν αὐτῷ κριθείη, τοῖσ ἀξίοισ περιποιεῖται τὴν νίκην. ἔλεγε δὲ ἐπικαλούμενοσ τόνδε τὸν τρόπον. σὺ Δέσποτα, ἀπέστειλασ τὸν ἄγγελόν σου ἐπὶ Ἐζεκίου τοῦ βασιλέωσ τῆσ Ἰουδαίασ καὶ ἀνεῖλεν ἐκ τῆσ παρεμβολῆσ Σενναχηρεὶμ εἰσ ἑκατὸν ὀγδοηκονταπέντε χιλιάδασ. καὶ νῦν, δυνάστα τῶν οὐρανῶν, ἀπόστειλον ἄγγελον ἀγαθὸν ἔμπροσθεν ἡμῶν εἰσ δέοσ καὶ τρόμον. μεγέθει βραχίονόσ σου καταπλαγείησαν οἱ μετὰ βλασφημίασ παραγενόμενοι ἐπὶ τὸν ἅγιόν σου λαόν. καὶ οὗτοσ μὲν ἐν τούτοισ ἔληξεν. οἱ δὲ περὶ τὸν Νικάνορα μετὰ σαλπίγγων καὶ παιάνων προσῆγον. οἱ δὲ περὶ τὸν Ἰούδαν μετ̓ ἐπικλήσεωσ καὶ εὐχῶν συνέμειξαν τοῖσ πολεμίοις καὶ ταῖσ μὲν χερσὶν ἀγωνιζόμενοι, ταῖσ δὲ καρδίαισ πρὸσ τὸν Θεὸν εὐχόμενοι κατέστρωσαν οὐδὲν ἧττον μυριάδων τριῶν καὶ πεντακισχιλίων, τῇ τοῦ Θεοῦ μεγάλωσ εὐφρανθέντεσ ἐπιφανείᾳ. γενόμενοι δὲ ἀπὸ τῆσ χρείασ καὶ μετὰ χαρᾶσ ἀναλύοντεσ, ἐπέγνωσαν προπεπτωκότα Νικάνορα σὺν τῇ πανοπλίᾳ. γενομένησ δὲ κραυγῆσ καὶ ταραχῆσ, εὐλόγουν τὸν Δυνάστην τῇ πατρίῳ φωνῇ. καὶ προσέταξεν ὁ καθ̓ ἅπαν σώματι καὶ ψυχῇ πρωταγωνιστὴσ ὑπὲρ τῶν πολιτῶν, ὁ τὴν τῆσ ἡλικίασ εὔνοιαν εἰσ ὁμοεθνεῖσ διαφυλάξασ, τὴν τοῦ Νικάνοροσ κεφαλὴν ἀποτεμόντασ καὶ τὴν χεῖρα σὺν τῷ ὤμῳ φέρειν εἰσ Ἱεροσόλυμα. παραγενόμενοσ δὲ ἐκεῖ καὶ συγκαλέσασ τοὺσ ὁμοεθνεῖσ καὶ τοὺσ ἱερεῖσ πρὸ τοῦ θυσιαστηρίου στήσασ, μετεπέμψατο τοὺσ ἐκ τῆσ ἄκρασ. καὶ ἐπιδειξάμενοσ τὴν τοῦ μιαροῦ Νικάνοροσ κεφαλὴν καὶ τὴν χεῖρα τοῦ δυσφήμου, ἣν ἐκτείνασ ἐπὶ τὸν ἅγιον τοῦ Παντοκράτοροσ οἶκον ἐμεγαλαύχησε, καὶ τὴν γλῶσσαν τοῦ δυσσεβοῦσ Νικάνοροσ ἐκτεμὼν ἔφη κατὰ μέροσ δώσειν τοῖσ ὀρνέοισ, τὰ δὲ ἐπίχειρα τῆσ ἀνοίασ κατέναντι τοῦ ναοῦ κρεμάσαι. οἱ δὲ πάντεσ εἰσ τὸν οὐρανὸν εὐλόγησαν τὸν ἐπιφανῆ Κύριον λέγοντεσ. εὐλογητὸσ ὁ διατηρήσασ τὸν ἑαυτοῦ τόπον ἀμίαντον. ἐξέδησε δὲ τὴν τοῦ Νικάνοροσ κεφαλὴν ἐκ τῆσ ἄκρασ ἐπίδηλον πᾶσι καὶ φανερὸν τῆσ τοῦ Κυρίου βοηθείασ σημεῖον. καὶ ἐδογμάτισαν πάντεσ μετὰ κοινοῦ ψηφίσματοσ μηδαμῶσ ἐᾶσαι ἀπαρασήμαντον τήνδε τὴν ἡμέραν, ἔχειν δὲ ἐπίσημον τὴν τρισκαιδεκάτην τοῦ δωδεκάτου μηνὸσ Ἄδαρ λέγεται τῇ Συριακῇ φωνῇ πρὸ μιᾶσ ἡμέρασ τῆσ Μαρδοχαϊκῆσ ἡμέρασ. Τῶν οὖν κατὰ Νικάνορα χωρησάντων οὕτω καὶ ἀπ̓ ἐκείνων τῶν καιρῶν κρατηθείσησ τῆσ πόλεωσ ὑπὸ τῶν Ἑβραίων, καὶ αὐτὸσ αὐτόθι καταπαύσω τὸν λόγον. καὶ εἰ μὲν καλῶσ καὶ εὐθίκτωσ τῇ συντάξει, τοῦτο καὶ αὐτὸσ ἤθελον. εἰ δὲ εὐτελῶσ καὶ μετρίωσ, τοῦτο ἐφικτὸν ἦν μοι. καθάπερ γὰρ οἶνον καταμόνασ πίνειν, ὡσαύτωσ δὲ καὶ ὕδωρ πάλιν πολέμιον. ὃν δὲ τρόπον οἶνοσ ὕδατι συγκερασθεὶσ ἡδὺσ καὶ ἐπιτερπῆ τὴν χάριν ἀποτελεῖ, οὕτω καὶ τὸ τῆσ κατασκευῆσ τοῦ λόγου τέρπει τὰσ ἀκοὰσ τῶν ἐντυγχανόντων τῇ συντάξει. ἐνταῦθα δὲ ἔσται ἡ τελευτή.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

Ancient Greek Text

Septuagint, Liber Maccabees II

(70인역 성경, Liber Maccabees II)

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION