Septuagint, Liber Maccabees II 14:

(70인역 성경, Liber Maccabees II 14:)

ΜΕΤΑ δὲ τριετῆ χρόνον προσέπεσε τοῖσ περὶ τὸν Ἰούδαν Δημήτριον τὸν τοῦ Σελεύκου διὰ τοῦ κατὰ Τρίπολιν λιμένοσ εἰσπλεύσαντα μετὰ πλήθουσ ἰσχυροῦ καὶ στόλου κεκρατηκέναι τῆσ χώρασ ἐπανελόμενον Ἀντίοχον καὶ τὸν τούτου ἐπίτροπον Λυσίαν. Ἄλκιμοσ δέ τισ προγενόμενοσ ἀρχιερεύσ, ἑκουσίωσ δὲ μεμολυμμένοσ ἐν τοῖσ τῆσ ἐπιμειξίασ χρόνοισ, συννοήσασ ὅτι καθ̓ ὁντιναοῦν τρόπον οὐκ ἔστιν αὐτῷ σωτηρία, οὐδὲ πρὸσ ἅγιον θυσιαστήριον ἔτι πρόσοδοσ, ἧκε πρὸσ τὸν βασιλέα Δημήτριον πρώτῳ καὶ πεντηκοστῷ καὶ ἑκατοστῷ ἔτει προσάγων αὐτῷ στέφανον χρυσοῦν καὶ φοίνικα, πρὸσ δὲ τούτοισ τῶν νομιζομένων θαλλῶν τοῦ ἱεροῦ, καὶ τὴν ἡμέραν ἐκείνην ἡσυχίαν ἔσχε. καιρὸν δὲ λαβὼν τῆσ ἰδίασ ἀνοίασ συνεργόν, προσκληθεὶσ εἰσ συνέδριον ὑπὸ τοῦ Δημητρίου καὶ ἐπερωτηθεὶσ ἐν τίνι διαθέσει καὶ βουλῇ καθεστήκασιν οἱ Ἰουδαῖοι, πρὸσ ταῦτα ἔφη. οἱ λεγόμενοι τῶν Ἰουδαίων Ἀσιδαῖοι, ὧν ἀφηγεῖται Ἰούδασ ὁ Μακκαβαῖοσ, πολεμοτροφοῦσι καὶ στασιάζουσιν, οὐκ ἐῶντεσ τὴν βασιλείαν εὐσταθείασ τυχεῖν. ὅθεν ἀφελόμενοσ τὴν προγονικὴν δόξαν, λέγω δὴ τὴν ἀρχιερωσύνην, δεῦρο νῦν ἐλήλυθα, πρῶτον μὲν ὑπὲρ τῶν ἀνηκόντων τῷ βασιλεῖ γνησίωσ φρονῶν, δεύτερον δὲ καὶ τῶν ἰδίων πολιτῶν στοχαζόμενοσ. τῇ μὲν γὰρ τῶν προειρημένων ἀλογιστίᾳ τὸ σύμπαν ἡμῶν γένοσ οὐ μικρῶσ ἀκληρεῖ. ἕκαστα δὲ τούτων ἐπεγνωκώσ σύ, βασιλεῦ, καὶ τῆσ χώρασ καὶ τοῦ περιϊσταμένου γένουσ ἡμῶν προνοήθητι, καθ̓ ἣν ἔχεισ πρὸσ ἅπαντασ εὐαπάντητον φιλανθρωπίαν. ἄχρι γὰρ Ἰούδασ περίεστιν, ἀδύνατον εἰρήνησ τυχεῖν τὰ πράγματα. τοιούτων δὲ ρηθέντων ὑπὸ τούτου, θᾶττον οἱ λοιποὶ φίλοι δυσμενῶσ ἔχοντεσ τὰ πρὸσ τὸν Ἰούδαν προσεπύρωσαν τὸν Δημήτριον. προσκαλεσάμενοσ δὲ εὐθέωσ Νικάνορα τὸν γενόμενον ἐλεφαντάρχην, καὶ στρατηγὸν ἀναδείξασ τῆσ Ἰουδαίασ, ἐξαπέστειλε δοὺσ ἐντολὰσ αὐτὸν μὲν τὸν Ἰούδαν ἐπαναλέσθαι, τοὺσ δὲ σὺν αὐτῷ σκορπίσαι, καταστῆσαι δὲ Ἄλκιμον ἀρχιερέα τοῦ μεγίστου ἱεροῦ. οἱ δὲ ἐπὶ τῆσ Ἰουδαίασ πεφυγαδευκότεσ τὸν Ἰούδαν ἔθνη συνέμισγον ἀγεληδὸν τῷ Νικάνορι, τὰσ τῶν Ἰουδαίων ἀτυχίασ καὶ συμφορὰσ ἰδίασ εὐημερίασ δοκοῦντεσ ἔσεσθαι. Ἀκούσαντεσ δὲ τὴν τοῦ Νικάνοροσ ἔφοδον καὶ τὴν ἐπίθεσιν τῶν ἐθνῶν, καταπασάμενοι γῆν ἐλιτάνευον τὸν ἄχρι αἰῶνοσ συστήσαντα τὸν ἑαυτοῦ λαόν, ἀεὶ δὲ μετ̓ ἐπιφανείασ ἀντιλαμβανόμενον τῆσ ἑαυτοῦ μερίδοσ. προτάξαντοσ δὲ τοῦ ἡγουμένου ἐκεῖθεν εὐθέωσ ἀνέζευξαν καὶ συμμίσγουσιν αὐτοῖσ ἐπὶ κώμην Δεσσαού. Σίμων δὲ ὁ ἀδελφὸσ Ἰούδα συμβεβληκὼσ ἦν τῷ Νικάνορι, βραχέωσ δὲ διὰ τὴν αἰφνίδιον τῶν ἀντιπάλων ἀφασίαν ἐπταικώσ. ὅμωσ δὲ ἀκούων ὁ Νικάνωρ ἣν εἶχον οἱ περὶ τὸν Ἰούδαν ἀνδραγαθίαν καὶ ἐν τοῖσ ὑπὲρ τῆσ πατρίδοσ ἀγῶσιν εὐψυχίαν, ὑπευλαβεῖτο τὴν κρίσιν δἰ αἱμάτων ποιήσασθαι. διόπερ ἔπεμψε Ποσιδώνιον καὶ Θεόδοτον καὶ Ματταθίαν δοῦναι καὶ λαβεῖν δεξιάσ. πλείονοσ δὲ γενομένησ περὶ τούτων ἐπισκέψεωσ καὶ τοῦ ἡγεμόνοσ τοῖσ πλήθεσιν ἀνακοινωσαμένου καὶ φανείσησ ὁμοψήφου γνώμησ, ἐπένευσαν ταῖσ συνθήκεσ. ἐτάξαντο δὲ ἡμέραν, ἐν ᾗ κατ̓ ἰδίαν ἥξουσιν εἰσ τὸ αὐτό. καὶ προῆλθε καὶ παῤ ἑκάστου διαφόρουσ ἔθεσαν δίφρουσ. διέταξεν Ἰούδασ ἐνόπλουσ ἑτοίμουσ ἐν τοῖσ ἐπικαίροισ τόποισ, μή ποτε ἐκ τῶν πολεμίων αἰφνιδίωσ κακουργία γένηται. τὴν ἁρμόζουσαν ἐποιήσαντο κοινολογίαν. διέτριβε δὲ ὁ Νικάνωρ ἐν Ἱεροσολύμοισ, καὶ ἔπραττεν οὐθὲν ἄτοπον, τοὺσ δὲ συναχθέντασ ἀγελαίουσ ὄχλουσ ἀπέλυσε. καὶ εἶχε τὸν Ἰούδαν διαπαντὸσ ἐν προσώπῳ, ψυχικῶσ τῷ ἀνδρὶ προσεκέκλιτο. παρακάλεσεν αὐτὸν γῆμαι καὶ παιδοποιήσασθαι. ἐγάμησεν, εὐστάθησεν, ἐκοινώνησε βίου. Ὁ δὲ Ἄλκιμοσ συνιδὼν τὴν πρὸσ ἀλλήλουσ εὔνοιαν καὶ τὰσ γενομένασ συνθήκασ, ἀναλαβὼν ἧκε πρὸσ τὸν Δημήτριον καὶ ἔλεγε τὸν Νικάνορα ἀλλότρια φρονεῖν τῶν πραγμάτων. τὸν γὰρ ἐπίβουλον τῆσ βασιλείασ Ἰούδαν διάδοχον ἀναδέδειχεν ἑαυτοῦ. ὁ δὲ βασιλεὺσ ἔκθυμοσ γενόμενοσ καὶ ταῖσ τοῦ παμπονήρου ἐρεθισθεὶσ διαβολαῖσ, ἔγραψε Νικάνορι φάσκων ὑπὲρ μὲν τῶν συνθηκῶν βαρέωσ φέρειν, κελεύων δὲ τὸν Μακκαβαῖον δέσμιον ἐξαποστέλλειν ταχέωσ εἰσ Ἀντιόχειαν. προσπεσόντων δὲ τούτων τῷ Νικάνορι συνεκέχυτο καὶ δυσφόρωσ ἔφερεν, εἰ τὰ διεσταλμένα ἀθετήσει μηδὲν τ̓ ἀνδρὸσ ἠδικηκότοσ. ἐπεὶ δὲ τῷ βασιλεῖ ἀντιπράττειν οὐκ ἦν, εὔκαιρον ἐτήρει στρατηγήματι τοῦτ̓ ἐπιτελέσαι. ὁ δὲ Μακκαβαῖοσ αὐστηρότερον διεξάγοντα συνιδὼν τὸν Νικάνορα πρὸσ αὐτὸν καὶ τὴν εἰθισμένην ἀπάντησιν ἀγροικότερον ἐσχηκότα, νοήσασ οὐκ ἀπὸ τοῦ βελτίστου τὴν αὐστηρίαν εἶναι, συστρέψασ οὐκ ὀλίγουσ τῶν περὶ ἑαυτόν, συνεκρύπτετο τὸν Νικάνορα. συγγνοὺσ δὲ ὁ ἕτεροσ ὅτι γενναίωσ ὑπὸ τοῦ ἀνδρὸσ ἐστρατήγηται, παραγενόμενοσ ἐπὶ τὸ μέγιστον καὶ ἅγιον ἱερόν, τῶν ἱερέων τὰσ καθηκούσασ θυσίασ προσαγόντων, ἐκέλευσε παραδιδόναι τὸν ἄνδρα. τῶν δὲ μεθ̓ ὅρκων φασκόντων μὴ γινώσκειν ποῦ ποτ̓ ἔστιν ὁ ζητούμενοσ, προτείνασ τὴν δεξιὰν εἰσ τὸν νεὼ ταῦτα ὤμοσε. ἐὰν μὴ δέσμιόν μοι τὸν Ἰούδαν παραδῶτε, τόνδε τοῦ Θεοῦ σηκὸν εἰσ πεδίον ποιήσω καὶ τὸ θυσιαστήριον κατασκάψω καὶ ἱερὸν ἐνταῦθα τῷ Διονύσῳ ἐπιφανὲσ ἀναστήσω. τοσαῦτα δὲ εἰπὼν ἀπῆλθεν. οἱ δὲ ἱερεῖσ προτείναντεσ τὰσ χεῖρασ εἰσ τὸν οὐρανόν, ἐπεκαλοῦντο τὸν διαπαντὸσ ὑπέρμαχον τοῦ ἔθνουσ ἡμῶν ταῦτα λέγοντεσ. σὺ Κύριε, τῶν ὅλων ἀπροσδεὴσ ὑπάρχων, εὐδόκησασ ναὸν τῆσ σῆσ κατασκηνώσεωσ ἐν ἡμῖν γενέσθαι. καὶ νῦν ἅγιε παντὸσ ἁγιασμοῦ Κύριε, διατήρησον εἰσ αἰῶνα ἀμίαντον τόνδε τὸν προσφάτωσ κεκαθαρισμένον οἶκον. Ραζὶσ δέ τισ τῶν ἀπὸ Ἱεροσολύμων πρεσβυτέρων ἐμηνύθη τῷ Νικάνορι, ἀνὴρ φιλοπολίτησ καὶ σφόδρα καλῶσ ἀκούων καὶ κατὰ τὴν εὔνοιαν πατὴρ τῶν Ἰουδαίων προσαγορευόμενοσ. ἦν γὰρ ἐν τοῖσ ἔμπροσθεν χρόνοισ τῆσ ἀμειξίασ κρίσιν εἰσενηνεγμένοσ Ἰουδαϊσμοῦ, καὶ σῶμα καὶ ψυχὴν ὑπὲρ τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ παραβεβλημένοσ μετὰ πάσησ ἐκτενίασ. βουλόμενοσ δὲ Νικάνωρ πρόδηλον ποιῆσαι, ἣν εἶχε πρὸσ τοὺσ Ἰουδαίουσ δυσμένειαν, ἀπέστειλε στρατιώτασ ὑπὲρ τοὺσ πεντακοσίουσ συλλαβεῖν αὐτόν. ἔδοξε γὰρ ἐκεῖνον συλλαβὼν τούτοισ ἐργάσασθαι συμφοράν. τῶν δὲ πληθῶν μελλόντων τὸν πύργον καταλαβέσθαι καὶ τὴν αὐλαίαν θύραν βιαζομένων καὶ κελευόντων πῦρ προσάγειν καὶ τὰσ θύρασ ὑφάπτειν, περικατάληπτοσ γενόμενοσ ὑπέθηκε ἑαυτῷ ξίφοσ, εὐγενῶσ θέλων ἀποθανεῖν ἤπερ τοῖσ ἀλιτηρίοισ ὑποχείριοσ γενέσθαι καὶ τῆσ ἰδίασ εὐγενείασ ἀναξίωσ ὑβρισθῆναι. τῇ δὲ πληγῇ μὴ κατευθικτήσασ διὰ τὴν τοῦ ἀγῶνοσ σπουδὴν καὶ τῶν ὄχλων εἴσω τῶν θυρωμάτων εἰσβαλόντων, ἀναδραμὼν γενναίωσ ἐπὶ τὸ τεῖχοσ, κατεκρήμνισεν ἑαυτὸν ἀνδρείωσ εἰσ τοὺσ ὄχλουσ. τῶν δὲ ταχέωσ ἀναποδισάντων γενομένου διαστήματοσ ἦλθε κατὰ μέσον τὸν κενεῶνα. ἔτι δὲ ἔμπνουσ ὑπάρχων καὶ πεπυρωμένοσ τοῖσ θυμοῖσ, ἐξαναστὰσ φερομένων κρουνηδὸν τῶν αἱμάτων καὶ δυσχερῶν ὄντων τῶν τραυμάτων, δρόμῳ τοὺσ ὄχλουσ διελθὼν καὶ στὰσ ἐπί τινοσ πέτρασ ἀπορρωγάδοσ, παντελῶσ ἔξαιμοσ ἤδη γενόμενοσ, προβαλὼν τὰ ἔντερα καὶ λαβὼν ἑκατέραισ ταῖσ χερσίν, ἐνέσεισε τοῖσ ὄχλοισ καὶ ἐπικαλεσάμενοσ τὸν δεσπόζοντα τῆσ ζωῆσ καὶ τοῦ πνεύματοσ, ταῦτα αὐτῷ πάλιν ἀποδοῦναι, τόνδε τὸν τρόπον μετήλλαξεν.

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION