Septuagint, Liber Maccabees II 6:

(70인역 성경, Liber Maccabees II 6:)

ΜΕΤ̓ οὐ πολὺν δὲ χρόνον ἐξαπέστειλεν ὁ βασιλεὺσ γέροντα Ἀθηναῖον ἀναγκάζειν τοὺσ Ἰουδαίουσ μεταβαίνειν ἐκ τῶν πατρώων νόμων καὶ τοῖσ τοῦ Θεοῦ νόμοισ μὴ πολιτεύεσθαι, μολῦναι δὲ καὶ τὸν ἐν Ἱεροσολύμοισ νεὼν καὶ προσονομάσαι Διὸσ Ὀλυμπίου καὶ τὸν ἐν Γαριζίν, καθὼσ ἐτύγχανον οἱ τὸν τόπον οἰκοῦντεσ, Διὸσ Ξενίου. χαλεπὴ δὲ καὶ τοῖσ ὅλοισ ἦν καὶ δυσχερὴσ ἡ ἐπίτασισ τῆσ κακίασ. τὸ μὲν γὰρ ἱερὸν ἀσωτίασ καὶ κώμων ἐπεπλήρωτο ὑπὸ τῶν ἐθνῶν ραθυμούντων μεθ̓ ἑταιρῶν καὶ ἐν τοῖσ ἱεροῖσ περιβόλοισ γυναιξὶ πλησιαζόντων, ἔτι δὲ τὰ μὴ καθήκοντα ἔνδον φερόντων. τὸ δὲ θυσιαστήριον τοῖσ ἀποδιεσταλμένοισ ἀπὸ τῶν νόμων ἀθεμίτοισ ἐπεπλήρωτο. ἦν δ̓ οὔτε σαββατίζειν οὔτε πατρῴουσ ἑορτὰσ διαφυλάττειν οὔτε ἁπλῶσ Ἰουδαῖον ὁμολογεῖν εἶναι. ἤγοντο δὲ μετὰ πικρᾶσ ἀνάγκησ εἰσ τὴν κατὰ μῆνα τοῦ βασιλέωσ γενέθλιον ἡμέραν ἐπὶ σπλαγχνισμόν. γενομένησ δὲ Διονυσίων ἑορτῆσ ἠναγκάζοντο οἱ Ἰουδαῖοι κισσοὺσ ἔχοντεσ πομπεύειν τῷ Διονύσῳ. ψήφισμα δὲ ἐξέπεσεν εἰσ τὰσ ἀστυγείτονασ πόλεισ Ἑλληνίδασ Πτολεμαίου ὑποτιθεμένου τὴν αὐτὴν ἀγωγὴν κατὰ τῶν Ἰουδαίων ἄγειν καὶ σπλαγνίζειν, τοὺσ δὲ μὴ προαιρουμένουσ μεταβαίνειν ἐπὶ τὰ Ἑλληνικὰ κατασφάζειν. παρῆν οὖν ὁρᾶν τὴν ἐνεστῶσαν ταλαιπωρίαν. δύο γὰρ γυναῖκεσ ἀνηνέχθησαν περιτετμηκυῖαι τὰ τέκνα αὐτῶν. τούτων δὲ ἐκ τῶν μαστῶν κρεμάσαντεσ τὰ βρέφη καὶ δημοσίᾳ περιαγαγόντεσ αὐτὰσ τὴν πόλιν κατὰ τοῦ τείχουσ ἐκρήμνισαν. ἕτεροι δὲ πλησίον συνδραμόντεσ εἰσ τὰ σπήλαια λεληθότωσ ἄγειν τὴν ἑβδομάδα, μηνυθέντεσ τῷ Φιλίππῳ συνεφλογίσθησαν διὰ τὸ εὐλαβῶσ ἔχειν βοηθῆσαι ἑαυτοῖσ κατὰ τὴν δόξαν τῆσ σεμνοτάτησ ἡμέρασ. Παρακαλῶ οὖν τοὺσ ἐντυγχάνοντασ τῇδε τῇ βίβλῳ, μὴ συστέλλεσθαι διὰ τὰσ συμφοράσ, λογίζεσθαι δὲ τὰσ τιμωρίασ μὴ πρὸσ ὄλεθρον, ἀλλὰ πρὸσ παιδείαν τοῦ γένουσ ἡμῶν εἶναι. καὶ γὰρ τὸ μὴ πολὺν χρόνον ἐᾶσθαι τοὺσ δυσσεβοῦντασ, ἀλλ̓ εὐθέωσ περιπίπτειν ἐπιτιμίοισ, μεγάλησ εὐεργεσίασ σημεῖόν ἐστιν. οὐ γὰρ καθάπερ καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων ἐθνῶν ἀναμένει μακροθυμῶν ὁ δεσπότησ μέχρι τοῦ καταντήσαντασ αὐτοὺσ πρὸσ ἐκπλήρωσιν ἁμαρτιῶν κολάσαι, οὕτω καὶ ἐφ̓ ἡμῶν ἔκρινεν εἶναι, ἵνα μὴ πρὸσ τέλοσ ἀφικομένων ἡμῶν τῶν ἁμαρτιῶν ὕστερον ἡμᾶσ ἐκδικᾷ. διόπερ οὐδέποτε μὲν τὸν ἔλεον αὐτοῦ ἀφ̓ ἡμῶν ἀφίστησι, παιδεύων δὲ μετὰ συμφορᾶσ οὐκ ἐγκαταλείπει τὸν ἑαυτοῦ λαόν. πλὴν ἕωσ ὑπομνήσεωσ ταῦθ̓ ἡμῖν εἰρήσθω. δἰ ὀλίγων δ̓ ἐλευστέον ἐπὶ τὴν διήγησιν. Ἐλεάζαρόσ τισ τῶν πρωτευόντων γραμματέων, ἀνὴρ ἤδη προβεβηκὼσ τὴν ἡλικίαν καὶ τὴν πρόσοψιν τοῦ προσώπου κάλλιστοσ τυγχάνων, ἀναχανὼν ἠναγκάζετο φαγεῖν ὕειον κρέασ. ὁ δὲ τὸν μετ̓ εὐκλείασ θάνατον μᾶλλον ἢ τὸν μετὰ μύσουσ βίον ἀναδεξάμενοσ, αὐθαιρέτωσ ἐπὶ τὸ τύμπανον προσῆγε, προπτύσασ δὲ καθ̓ ὃν ἔδει τρόπον προσέρχεσθαι τοὺσ ὑπομένοντασ ἀμύνεσθαι, ὧν οὐ θέμισ γεύσασθαι διὰ τὴν πρὸσ τὸν ζῆν φιλοστοργίαν. οἱ δὲ πρὸσ τῷ παρανόμῳ σπλαγνισμῷ τεταγμένοι διὰ τὴν ἐκ τῶν παλαιῶν χρόνων πρὸσ τὸν ἄνδρα γνῶσιν ἀπολαβόντεσ αὐτὸν κατ̓ ἰδίαν παρεκάλουν ἐνέγκατα κρέα, οἷσ καθῆκον αὐτῷ χρήσασθαι, δἰ αὐτοῦ παρασκευασθέντα, ὑποκριθῆναι δὲ ὡσ ἐσθίοντα τὰ ὑπὸ τοῦ βασιλέωσ προστεταγμένα τῶν ἀπὸ τῆσ θυσίασ κρεῶν, ἵνα τοῦτο πράξασ ἀπολυθῇ τοῦ θανάτου καὶ διὰ τὴν ἀρχαίαν πρὸσ αὐτοὺσ φιλίαν τύχῃ φιλανθρωπίασ. ὁ δὲ λογισμὸν ἀστεῖον ἀναλαβὼν καὶ ἄξιον τῆσ ἡλικίασ καὶ τῆσ τοῦ γήρωσ ὑπεροχῆσ καὶ τῆσ ἐπικτήτου καὶ ἐπιφανοῦσ πολιᾶσ καὶ τῆσ ἐκ παιδὸσ καλλίστησ ἀναστροφῆσ, μᾶλλον δὲ τῆσ ἁγίασ καὶ θεοκτίστου νομοθεσίασ ἀκολούθωσ ἀπεφῄνατο, ταχέωσ λέγων προπέμπειν εἰσ τὸν ᾅδην. οὐ γὰρ τῆσ ἡμετέρασ ἡλικίασ ἄξιόν ἐστιν ὑποκριθῆναι, ἵνα πολλοὶ τῶν νέων ὑπολαβόντεσ Ἐλεάζαρον τὸν ἐνενηκονταετῆ μεταβεβηκέναι εἰσ ἀλλοφυλισμὸν καὶ αὐτοὶ διὰ τὴν ἐμὴν ὑπόκρισιν καὶ διὰ τὸν μικρὸν καὶ ἀκαριαῖον ζῆν πλανηθῶσι δἰ ἐμέ, καὶ μύσοσ καὶ κηλῖδα τοῦ γήρωσ κατακτήσομαι. εἰ γὰρ καὶ ἐπὶ τοῦ παρόντοσ ἐξελοῦμαι τὴν ἐξ ἀνθρώπων τιμωρίαν, ἀλλὰ τὰσ τοῦ Παντοκράτοροσ χεῖρασ οὔτε ζῶν οὔτε ἀποθανὼν ἐκφεύξομαι. διόπερ ἀνδρείωσ μὲν νῦν διαλλάξασ τὸν βίον τοῦ μὲν γήρωσ ἄξιοσ φανήσομαι, τοῖσ δὲ νέοισ ὑπόδειγμα γενναῖον καταλελοιπὼσ εἰσ τὸ προθύμωσ καὶ γενναίωσ ὑπὲρ τῶν σεμνῶν καὶ ἁγίων νόμων ἀπευθανατίζειν. τοσαῦτα δὲ εἰπὼν ἐπὶ τὸ τύμπανον εὐθέωσ ἦλθε. τῶν δὲ ἀγόντων τὴν μικρῷ πρότερον εὐμένειαν πρὸσ αὐτὸν εἰσ δυσμένειαν μεταβαλόντων διὰ τὸ τοὺσ προειρημένουσ λόγουσ, ὡσ αὐτοὶ διελάμβανον, ἀπόνοιαν εἶναι, μέλλων δὲ ταῖσ πληγαῖσ τελευτᾶν, ἀναστενάξασ εἶπε. τῷ Κυρίῳ τῷ τὴν ἁγίαν γνῶσιν ἔχοντι φανερόν ἐστιν ὅτι δυνάμενοσ ἀπολυθῆναι τοῦ θανάτου, σκληρὰσ ὑποφέρω κατὰ τὸ σῶμα ἀλγηδόνασ μαστιγούμενοσ, κατὰ ψυχὴν δὲ ἡδέωσ διὰ τὸν αὐτοῦ φόβον ταῦτα πάσχω. καὶ οὗτοσ οὖν τοῦτον τὸν τρόπον μετήλλαξεν, οὐ μόνον τοῖσ νέοισ, ἀλλὰ καὶ τοῖσ πλείστοισ τοῦ ἔθνουσ τὸν ἑαυτοῦ θάνατον ὑπόδειγμα γεναιότητοσ καὶ μνημόσυνον ἀρετῆσ καταλιπών.

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION