헬라어 문장 검색 - Σεπτύ020́

(70인역 성경, 에스테르기)

ΕΤΟΥΣ δευτέρου βασιλεύοντοσ Ἀρταξέρξου τοῦ μεγάλου βασιλέωσ τῇ μιᾷ τοῦ Νισάν, ἐνύπνιον εἶδε Μαρδοχαῖοσ ὁ τοῦ Ἰαί̈ρου, τοῦ Σεμεί̈ου, τοῦ Κισσαίου, ἐκ φυλῆσ Βενιαμίν, β ἄνθρωποσ Ἰουδαῖοσ οἰκῶν ἐν Σούσοισ τῇ πόλει, ἄνθρωποσ μέγασ, θεραπεύων ἐν τῇ αὐλῇ τοῦ βασιλέωσ. γ ἦν δὲ ἐκ τῆσ αἰχμαλωσίασ, ἧσ ᾐχμαλώτευσε Ναβουχοδονόσορ βασιλεὺσ Βαβυλῶνοσ ἐξ Ἱερουσαλὴμ μετὰ Ἰεχονίου τοῦ βασιλέωσ τῆσ Ἰουδαίασ. δ καὶ τοῦτο αὐτοῦ τὸ ἐνύπνιον. καὶ ἰδοὺ φωναὶ καὶ θόρυβοσ, βρονταὶ καὶ σεισμόσ, τάραχοσ ἐπὶ τῆσ γῆσ. ε καὶ ἰδοὺ δύο δράκοντεσ μεγάλοι ἕτοιμοι προῆλθον ἀμφότεροι παλαίειν, καὶ ἐγένετο αὐτῶν φωνὴ μεγάλη. ζ καὶ τῇ φωνῇ αὐτῶν ἡτοιμάσθη πᾶν ἔθνοσ εἰσ πόλεμον, ὥστε πολεμῆσαι δικαίων ἔθνοσ. η καὶ ἰδοὺ ἡμέρα σκότοσ καὶ γνόφου, θλῖψισ καὶ στενοχωρία, κάκωσισ καὶ τάραχοσ μέγασ ἐπὶ τῆσ γῆσ. θ καὶ ἐταράχθη πᾶν ἔθνοσ δίκαιον φοβούμενοι τὰ ἑαυτῶν κακὰ καὶ ἡτοιμάσθησαν ἀπολέσθαι καὶ ἐβόησαν πρὸσ τὸν Θεόν. ι ἀπὸ δὲ τῆσ βοῆσ αὐτῶν ἐγένετο ὡσανεὶ ἀπὸ μικρᾶσ πηγῆσ ποταμὸσ μέγασ, ὕδωρ πολύ. κ καὶ φῶσ καὶ ἥλιοσ ἀνέτειλε, καὶ οἱ ταπεινοὶ ὑψώθησαν καὶ κατέφαγον τοὺσ ἐνδόξουσ. λ καὶ διεγερθεὶσ Μαρδοχαῖοσ ὁ ἑωρακὼσ τὸ ἐνύπνιον τοῦτο καὶ τί ὁ Θεὸσ βεβούλευται ποιῆσαι, εἶχεν αὐτὸ ἐν τῇ καρδίᾳ καὶ ἐν παντὶ λόγῳ ἤθελεν ἐπιγνῶναι αὐτὸ ἕωσ τῆσ νυκτόσ. μ καὶ ἡσύχασε Μαρδοχαῖοσ ἐν τῇ αὐλῇ μετὰ Γαβαθὰ καὶ Θάρα τῶν δύο εὐνούχων τοῦ βασιλέωσ τῶν φυλασσόντων τὴν αὐλὴν ν ἤκουσέ τε αὐτῶν τοὺσ λογισμοὺσ καὶ τὰσ μερίμνασ αὐτῶν ἐξηρεύνησε καὶ ἔμαθεν, ὅτι ἑτοιμάζουσι τὰσ χεῖρασ ἐπιβαλεῖν Ἀρταξέρξῃ τῷ βασιλεῖ, καὶ ὑπέδειξε τῷ βασιλεῖ περὶ αὐτῶν. ξ καὶ ἐξήτασεν ὁ βασιλεὺσ τοὺσ δύο εὐνούχουσ, καὶ ὁμολογήσαντεσ ἀπήχθησαν. ο καὶ ἔγραψεν ὁ βασιλεὺσ τοὺσ λόγουσ τούτουσ εἰσ μνημόσυνον, καὶ Μαρδοχαῖοσ ἔγραψεν περὶ τῶν λόγων τούτων. π καὶ ἐπέταξεν ὁ βασιλεὺσ Μαρδοχαίῳ θεραπεύειν ἐν τῇ αὐλῇ καὶ ἔδωκεν αὐτῷ δόματα περὶ τούτων. ρ καὶ ἦν Ἀμὰν Ἀμαδάθου Βουγαῖοσ ἔνδοξοσ ἐνώπιον τοῦ βασιλέωσ. καὶ ἐζήτησε κακοποιῆσαι τὸν Μαρδοχαῖον καὶ τὸν λαὸν αὐτοῦ ὑπὲρ τῶν δύο εὐνούχων τοῦ βασιλέωσ. Καὶ ἐγένετο μετὰ τοὺσ λόγουσ τούτουσ ἐν ταῖσ ἡμέραισ Ἀρταξέρξου —οὗτοσ ὁ Ἀρταξέρξησ ἀπὸ τῆσ Ἰνδικῆσ ἑκατὸν εἰκοσιεπτὰ χωρῶν ἐκράτησεν— ἐν αὐταῖσ ταῖσ ἡμέραισ ὅτε ἐθρονίσθη βασιλεὺσ Ἀρταξέρξησ ἐν Σούσοισ τῇ πόλει, ἐν τῷ τρίτῳ ἔτει βασιλεύοντοσ αὐτοῦ, δοχὴν ἐποίησε τοῖσ φίλοισ καὶ τοῖσ λοιποῖσ ἔθνεσι καὶ τοῖσ Περσῶν καὶ Μήδων ἐνδόξοισ καὶ τοῖσ ἄρχουσι τῶν σατραπῶν. καὶ μετὰ ταῦτα μετὰ τὸ δεῖξαι αὐτοῖσ τὸν πλοῦτον τῆσ βασιλείασ αὐτοῦ καὶ τὴν δόξαν τῆσ εὐφροσύνησ τοῦ πλούτου αὐτοῦ ἐν ἡμέραισ ἑκατὸν ὀγδοήκοντα, ὅτε δὲ ἀνεπληρώθησαν αἱ ἡμέραι τοῦ γάμου, ἐποίησεν ὁ βασιλεὺσ πότον τοῖσ ἔθνεσι τοῖσ εὑρεθεῖσιν εἰσ τὴν πόλιν ἐπὶ ἡμέρασ ἓξ ἐν αὐλῇ οἴκου τοῦ βασιλέως κεκοσμημένῃ βυσσίνοισ καὶ καρπασίνοισ τεταμένοισ ἐπὶ σχοινίοισ βυσσίνοισ καὶ πορφυροῖσ, ἐπὶ κύβοισ χρυσοῖσ καὶ ἀργυροῖσ, ἐπὶ στύλοισ παρίνοισ καὶ λιθίνοισ. κλῖναι χρυσαῖ καὶ ἀργυραῖ ἐπὶ λιθοστρώτου σμαραγδίτου λίθου καὶ πιννίνου καὶ παρίνου λίθου καὶ στρώμναι διαφανεῖσ ποικίλωσ διηνθισμέναι, κύκλῳ ρόδα πεπασμένα. ποτήρια χρυσᾶ καὶ ἀργυρᾶ καὶ ἀνθράκινον κυλίκιον προκείμενον ἀπὸ ταλάντων τρισμυρίων. οἶνοσ πολὺσ καὶ ἡδύσ, ὃν αὐτὸσ ὁ βασιλεὺσ ἔπινεν. ὁ δὲ πότοσ οὗτοσ οὐ κατὰ προκείμενον νόμον ἐγένετο, οὕτωσ δὲ ἠθέλησεν ὁ βασιλεὺσ καὶ ἐπέταξε τοῖσ οἰκονόμοισ ποιῆσαι τὸ θέλημα αὐτοῦ καὶ τῶν ἀνθρώπων. καὶ Ἀστὶν ἡ βασίλισσα ἐποίησε πότον ταῖσ γυναιξὶν ἐν τοῖσ βασιλείοισ, ὅπου ὁ βασιλεὺσ Ἀρταξέρξησ, ἐν δὲ τῇ ἡμέρᾳ τῇ ἑβδόμῃ ἡδέωσ γενόμενοσ ὁ βασιλεὺσ εἶπε τῷ Ἀμὰν καὶ Βαζὰν καὶ Θάρᾳ καὶ Βαραζὶ καὶ Ζαθολθὰ καὶ Ἀβαταζὰ καὶ Θαραβά, τοῖσ ἑπτὰ εὐνούχοισ τοῖσ διακόνοισ τοῦ βασιλέωσ Ἀρταξέρξου, εἰσαγαγεῖν τὴν βασίλισσαν πρὸσ αὐτόν, βασιλεύειν αὐτὴν καὶ περιθεῖναι αὐτῇ τὸ διάδημα καὶ δεῖξαι τοῖσ ἄρχουσι καὶ τοῖσ ἔθνεσι τὸ κάλλοσ αὐτῆσ, ὅτι καλὴ ἦν. καὶ οὐκ εἰσήκουσεν αὐτοῦ Ἀστὶν ἡ βασίλισσα ἐλθεῖν μετὰ τῶν εὐνούχων. καὶ ἐλυπήθη ὁ βασιλεὺσ καὶ ὠργίσθη καὶ εἶπε τοῖσ φίλοισ αὐτοῦ. κατὰ ταῦτα ἐλάλησεν Ἀστίν, ποιήσατε οὖν περὶ τούτου νόμον καὶ κρίσιν. καὶ προσῆλθεν αὐτῷ Ἀρκεσαῖοσ καὶ Σαρσαθαῖοσ καὶ Μαλησεὰρ οἱ ἄρχοντεσ Περσῶν καὶ Μήδων, οἱ ἐγγὺσ τοῦ βασιλέωσ, οἱ πρῶτοι παρακαθήμενοι τῷ βασιλεῖ, καὶ ἀπήγγειλαν αὐτῷ κατὰ τοὺσ νόμουσ, ὡσ δεῖ ποιῆσαι Ἀστὶν τῇ βασιλίσσῃ, ὅτι οὐκ ἐποίησε τὰ ὑπὸ τοῦ βασιλέωσ προσταχθέντα διὰ τῶν εὐνούχων. καὶ εἶπεν ὁ Μουχαῖοσ πρὸσ τὸν βασιλέα καὶ τοὺσ ἄρχοντασ. οὐ τὸν βασιλέα μόνον ἠδίκησεν Ἀστὶν ἡ βασίλισσα, ἀλλὰ καὶ πάντασ τοὺσ ἄρχοντασ καὶ τοὺσ ἡγουμένουσ τοῦ βασιλέωσ . ὡσ οὖν ἀντεῖπε τῷ βασιλεῖ Ἀρταξέρξῃ, οὕτω σήμερον αἱ τυραννίδεσ αἱ λοιπαὶ τῶν ἀρχόντων Περσῶν καὶ Μήδων ἀκούσασαι τὰ τῷ βασιλεῖ λεχθέντα ὑπ̓ αὐτῆσ, τολμήσουσιν ὁμοίωσ ἀτιμάσαι τοὺσ ἄνδρασ αὐτῶν. εἰ οὖν δοκεῖ τῷ βασιλεῖ, προσταξάτω βασιλικόν, καὶ γραφήτω κατὰ τοὺσ νόμουσ Μήδων καὶ Περσῶν. καὶ μὴ ἄλλωσ χρησάσθω, μηδὲ εἰσελθέτω ἔτι ἡ βασίλισσα πρὸσ αὐτόν, καὶ τὴν βασιλείαν αὐτῆσ δότω ὁ βασιλεὺσ γυναικὶ κρείττονι αὐτῆσ. καὶ ἀκουσθήτω ὁ νόμοσ ὁ ὑπὸ τοῦ βασιλέωσ, ὃν ἐὰν ποιῇ ἐν τῇ βασιλείᾳ αὐτοῦ, καὶ οὕτω πᾶσαι αἱ γυναῖκεσ περιθήσουσι τιμὴν τοῖσ ἀνδράσιν ἑαυτῶν, ἀπὸ πτωχοῦ ἕωσ πλουσίου. καὶ ἤρεσεν ὁ λόγοσ τῷ βασιλεῖ καὶ τοῖσ ἄρχουσι, καὶ ἐποίησεν ὁ βασιλεὺσ καθὰ ἐλάλησεν ὁ Μουχαῖοσ. καὶ ἀπέστειλεν εἰσ πᾶσαν τὴν βασιλείαν κατὰ χώραν, κατὰ τὴν λέξιν αὐτῶν, ὥστε εἶναι φόβον αὐτοῖσ ἐν ταῖσ οἰκίαισ αὐτῶν. ΚΑΙ μετὰ τοὺσ λόγουσ τούτουσ ἐκόπασεν ὁ βασιλεὺσ τοῦ θυμοῦ καὶ οὐκέτι ἐμνήσθη τῆσ Ἀστίν, μνημονεύων οἷα ἐλάλησε καὶ ὡσ κατέκρινεν αὐτήν.

καὶ εἶπαν οἱ διάκονοι τοῦ βασιλέωσ. ζητηθήτω τῷ βασιλεῖ κοράσια ἄφθορα καλὰ τῷ εἴδει. καὶ καταστήσει ὁ βασιλεὺσ κωμάρχασ ἐν πάσαισ ταῖσ χώραισ τῆσ βασιλείασ αὐτοῦ, καὶ ἐπιλεξάτωσαν κοράσια παρθενικὰ καλὰ τῷ εἴδει εἰσ Σοῦσαν τὴν πόλιν εἰσ τὸν γυναικῶνα. καὶ παραδοθήτωσαν τῷ εὐνούχῳ τοῦ βασιλέωσ τῷ φύλακι τῶν γυναικῶν, καὶ δοθήτω σμῆγμα καὶ ἡ λοιπὴ ἐπιμέλεια. καὶ ἡ γυνή, ἣ ἂν ἀρέσῃ τῷ βασιλεῖ, βασιλεύσει ἀντὶ Ἀστίν. καὶ ἤρεσε τῷ βασιλεῖ τὸ πρᾶγμα, καὶ ἐποίησεν οὕτωσ. καὶ ἄνθρωποσ ἦν Ἰουδαῖοσ ἐν Σούσοισ τῇ πόλει, καὶ ὄνομα αὐτοῦ Μαρδοχαῖοσ ὁ τοῦ Ἰαί̈ρου, τοῦ Σεμεί̈ου, τοῦ Κισσαίου, ἐκ φυλῆσ Βενιαμίν, ὃσ ἦν αἰχμάλωτοσ ἐξ Ἱερουσαλήμ, ἣν ᾐχμαλώτευσε Ναβουχοδονόσορ βασιλεὺσ Βαβυλῶνοσ. καὶ ἦν τούτῳ παῖσ θρεπτή, θυγάτηρ Ἀμιναδὰβ ἀδελφοῦ πατρὸσ αὐτοῦ, καὶ ὄνομα αὐτῇ Ἐσθήρ. ἐν δὲ τῷ μεταλλάξαι αὐτῆσ τοὺσ γονεῖσ ἐπαίδευσεν αὐτὴν ἑαυτῷ εἰσ γυναῖκα. καὶ ἦν τὸ κοράσιον καλὸν τῷ εἴδει. καὶ ὅτε ἠκούσθη τὸ τοῦ βασιλέωσ πρόσταγμα, συνήχθησαν πολλὰ κοράσια εἰσ Σοῦσαν τὴν πόλιν ὑπὸ χεῖρα Γαί̈, καὶ ἤχθη Ἐσθὴρ πρὸσ Γαί̈ τὸν φύλακα τῶν γυναικῶν. καὶ ἤρεσεν αὐτῷ τὸ κοράσιον καὶ εὗρε χάριν ἐνώπιον αὐτοῦ. καὶ ἔσπευσε δοῦναι αὐτῇ τὸ σμῆγμα καὶ τὴν μερίδα καὶ τὰ ἑπτὰ κοράσια τὰ ὑποδεδειγμένα αὐτῇ ἐκ βασιλικοῦ καὶ ἐχρήσατο αὐτῇ καλῶσ καὶ ταῖσ ἅβραισ αὐτῆσ ἐν τῷ γυναικῶνι. καὶ οὐχ ὑπέδειξε Ἐσθὴρ τὸ γένοσ αὐτῆσ οὐδὲ τὴν πατρίδα. ὁ γὰρ Μαρδοχαῖοσ ἐνετείλατο αὐτῇ μὴ ἀπαγγεῖλαι. καθ ἑκάστην δὲ ἡμέραν περιεπάτει ὁ Μαρδοχαῖοσ κατὰ τὴν αὐλὴν τὴν γυναικείαν ἐπισκοπῶν τί Ἐσθὴρ συμβήσεται. οὗτοσ δὲ ἦν καιρὸσ κορασίου εἰσελθεῖν πρὸσ τὸν βασιλέα, ὅταν ἀναπληρώσῃ μῆνασ δεκαδύο. οὕτωσ γὰρ αναπληροῦνται αἱ ἡμέραι τῆσ θεραπείασ, μῆνασ ἓξ ἀλειφόμεναι ἐν σμυρνίνῳ ἐλαίῳ καὶ μῆνασ ἓξ ἐν τοῖσ ἀρώμασι καὶ ἐν τοῖσ σμήγμασι τῶν γυναικῶν, καὶ τότε εἰσπορεύεται πρὸσ τὸν βασιλέα. καὶ ᾧ ἐὰν εἴπῃ, παραδώσει αὐτὴν συνεισέρχεσθαι αὐτῷ ἀπὸ τοῦ γυναικῶνοσ ἕωσ τῶν βασιλείων. δείλησ εἰσπορεύεται καὶ πρὸσ ἡμέραν ἀποτρέχει εἰσ τὸν γυναικῶνα τὸν δεύτερον, οὗ Γαί̈ ὁ εὐνοῦχοσ τοῦ βασιλέωσ ὁ φύλαξ τῶν γυναικῶν, καὶ οὐκέτι εἰσπορεύεται πρὸσ τὸν βασιλέα, ἐὰν μὴ κληθῇ ὀνόματι. ἐν δὲ τῷ ἀναπληροῦσθαι τὸν χρόνον Ἐσθὴρ τῆσ θυγατρὸσ Ἀμιναδὰβ ἀδελφοῦ πατρὸσ Μαρδοχαίου εἰσελθεῖν πρὸσ τὸν βασιλέα οὐδὲν ἠθέτησεν, ὧν ἐνετείλατο ὁ εὐνοῦχοσ ὁ φύλαξ τῶν γυναικῶν. ἦν γὰρ Ἐσθὴρ εὑρίσκουσα χάριν παρὰ πάντων τῶν βλεπόντων αὐτήν. καὶ εἰσῆλθεν Ἐσθὴρ πρὸσ Ἀρταξέρξην τὸν βασιλέα τῷ δωδεκάτῳ μηνί, ὅσ ἐστιν Ἀδάρ, τῷ ἑβδόμῳ ἔτει τῆσ βασιλείασ αὐτοῦ. καὶ ἠράσθη ὁ βασιλεὺσ Ἐσθήρ, καὶ εὗρε χάριν παρὰ πάσασ τὰσ παρθένουσ, καὶ ἐπέθηκεν αὐτῇ τὸ διάδημα τὸ γυναικεῖον. καὶ ἐποίησεν ὁ βασιλεὺσ πότον πᾶσι τοῖσ φίλοισ αὐτοῦ καὶ ταῖσ δυνάμεσιν ἐπὶ ἡμέρασ ἑπτὰ καὶ ὕψωσε τοὺσ γάμουσ Ἐσθὴρ καὶ ἄφεσιν ἐποίησε τοῖσ ὑπὸ τὴν βασιλείαν αὐτοῦ. ὁ δὲ Μαρδοχαῖοσ ἐθεράπευεν ἐν τῇ αὐλῇ. ἡ δὲ Ἐσθὴρ οὐχ ὑπέδειξε τὴν πατρίδα αὐτῆσ. οὕτωσ γὰρ ἐνετείλατο αὐτῇ Μαρδοχαῖοσ, φοβεῖσθαι τὸν Θεὸν καὶ ποιεῖν τὰ προστάγματα αὐτοῦ, καθὼσ ἦν μετ̓ αὐτοῦ καὶ Ἐσθὴρ οὐ μετήλλαξε τὴν ἀγωγὴν αὐτῆσ. Καὶ ἐλυπήθησαν οἱ δύο εὐνοῦχοι τοῦ βασιλέωσ, οἱ ἀρχισωματοφύλακεσ, ὅτι προήχθη Μαρδοχαῖοσ, καὶ ἐζήτουν ἀποκτεῖναι Ἀρταξέρξην τὸν βασιλέα. καὶ ἐδηλώθη Μαρδοχαίῳ ὁ λόγοσ, καὶ ἐσήμανεν Ἐσθήρ, καὶ αὐτὴ ἐνεφάνισε τῷ βασιλεῖ τὰ τῆσ ἐπιβουλῆς ὁ δὲ βασιλεὺσ ἤτασε τοὺσ δύο εὐνούχουσ καὶ ἐκρέμασεν αὐτούσ. καὶ προσέταξεν ὁ βασιλεὺσ καταχωρίσαι εἰσ μνημόσυνον ἐν τῇ βασιλικῇ βιβλιοθήκῃ ὑπὲρ τῆσ εὐνοίασ Μαρδοχαίου ἐν ἐγκωμίῳ. ΜΕΤΑ δὲ ταῦτα ἐδόξασεν ὁ βασιλεὺσ Ἀρταξέρξησ Ἀμὰν Ἀμαδάθου Βουγαῖον καὶ ὕψωσεν αὐτόν, καὶ ἐπρωτοβάθρει πάντων τῶν φίλων αὐτοῦ.

καὶ πάντεσ οἱ ἐν τῇ αὐλῇ προσεκύνουν αὐτῷ, οὕτωσ γὰρ προσέταξεν ὁ βασιλεὺσ ποιῆσαι. ὁ δὲ Μαρδοχαῖοσ οὐ προσεκύνει αὐτῷ. καὶ ἐλάλησαν οἱ ἐν τῇ αὐλῇ τοῦ βασιλέωσ τῷ Μαρδοχαίῳ. Μαρδοχαῖε, τί παρακούεισ τὰ ὑπὸ τοῦ βασιλέωσ λεγόμενα̣ καθ̓ ἑκάστην ἡμέραν ἐλάλουν αὐτῷ, καὶ οὐχ ὑπήκουεν αὐτῶν. καὶ ὑπέδειξαν τῷ Ἀμὰν Μαρδοχαῖον τοῖσ τοῦ βασιλέωσ λόγοισ ἀντιτασσόμενον. καὶ ὑπέδειξεν αὐτοῖσ ὁ Μαρδοχαῖοσ ὅτι Ἰουδαῖόσ ἐστι. καὶ ἐπιγνοὺσ Ἀμὰν ὅτι οὐ προσκυνεῖ αὐτῷ Μαρδοχαῖοσ, ἐθυμώθη σφόδρα καὶ ἐβουλεύσατο ἀφανίσαι πάντασ τοὺσ ὑπὸ τὴν Ἀρταξέρξου βασιλείαν Ἰουδαίουσ. καὶ ἐποίησε ψήφισμα ἐν ἔτει δωδεκάτῳ τῆσ βασιλείασ Ἀρταξέρξου καὶ ἔβαλε κλήρουσ ἡμέραν ἐξ ἡμέρασ καὶ μῆνα ἐκ μηνόσ, ὥστε ἀπολέσαι ἐν μιᾷ ἡμέρᾳ τὸ γένοσ Μαρδοχαίου, καὶ ἔπεσεν ὁ κλῆροσ εἰσ τὴν τεσσαρεσκαιδεκάτην τοῦ μηνόσ, ὅσ ἐστιν Ἀδάρ. καὶ ἐλάλησε πρὸσ τὸν βασιλέα Ἀρταξέρξησ λέγων. ὑπάρχει ἔθνοσ διεσπαρμένον ἐν τοῖσ ἔθνεσιν ἐν πάσῃ τῇ βασιλείᾳ σου, οἱ δὲ νόμοι αὐτῶν ἔξαλλοι παρὰ πάντα τὰ ἔθνη, τῶν δὲ νόμων τοῦ βασιλέωσ παρακούουσι, καὶ οὐ συμφέρει τῷ βασιλεῖ ἐᾶσαι αὐτούσ. εἰ δοκεῖ τῷ βασιλεῖ, δογματισάτω ἀπολέσαι αὐτούσ, κἀγὼ διαγράψω εἰσ τὸ γαζοφυλάκιον τοῦ βασιλέωσ ἀργυρίου τάλαντα μύρια. καὶ περιελόμενοσ ὁ βασιλεὺσ τὸ δακτύλιον ἔδωκεν εἰσ χεῖρασ τῷ Ἀμὰν σφραγίσαι κατὰ τῶν γεγραμμένων κατὰ τῶν Ἰουδαίων. καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺσ τῷ Ἀμάν. τὸ μὲν ἀργύριον ἔχε, τῷ δὲ ἔθνει χρῶ ὡσ βούλει. καὶ ἐκλήθησαν οἱ γραμματεῖσ τοῦ βασιλέωσ μηνὶ πρώτῳ τῇ τρισκαιδεκάτῃ καὶ ἔγραψαν, ὡσ ἐπέταξεν Ἀμάν, τοῖσ στρατηγοῖσ, καὶ τοῖσ ἄρχουσι κατὰ πᾶσαν χώραν ἀπὸ Ἰνδικῆσ ἕωσ τῆσ Αἰθιοπίασ, ταῖσ ἑκατὸν εἰκοσιεπτὰ χώραισ, τοῖσ τε ἄρχουσι τῶν ἐθνῶν κατὰ τὴν αὐτῶν λέξιν δἰ Ἀρταξέρξου τοῦ βασιλέωσ. καὶ ἀπεστάλη διὰ βιβλιοφόρων εἰσ τὴν Ἀρταξέρξου βασιλείαν ἀφανίσαι τὸ γένοσ τῶν Ἰουδαίων ἐν ἡμέρᾳ μιᾶ μηνὸσ δωδεκάτου, ὅσ ἐστιν Ἀδάρ, καὶ διαρπάσαι τὰ ὑπάρχοντα αὐτῶν. α Τῆσ δὲ ἐπιστολῆσ ἐστι τὸ ἀντίγραφον τόδε. «Βασιλεὺσ μέγασ Ἀρταξέρξησ τοῖσ ἀπὸ τῆσ Ἰνδικῆσ ἕωσ τῆσ Αἰθιοπίασ ἑκατὸν εἰκοσιεπτὰ χωρῶν ἄρχουσι καὶ τοπάρχαισ ὑποτεταγμένοισ τάδε γράφει. β πολλῶν ἐπάρξασ ἐθνῶν καὶ πάσησ ἐπικρατήσασ οἰκουμένησ, ἐβουλήθην μὴ τῷ θράσει τῆσ ἐξουσίασ ἐπαιρόμενοσ, ἐπιεικέστερον δὲ καὶ μετὰ ἠπιότητοσ ἀεὶ διεξάγων, τοὺσ τῶν ὑποτεταγμένων ἀκυμάντουσ διαπαντὸσ καταστῆσαι βίουσ, τήν τε βασιλείαν ἥμερον καὶ πορευτὴν μέχρι περάτων παρεξόμενοσ ἀνανεώσασθαί τε τὴν ποθουμένην τοῖσ πᾶσιν ἀνθρώποισ εἰρήνην. ̔͂ γ πυθομένου δέ μου τῶν συμβούλων, πῶσ ἂν ἀχθείη τοῦτο ἐπὶ πέρασ, ὁ σωφροσύνῃ παῤ ἡμῖν διενέγκασ καὶ ἐν τῇ εὐνοίᾳ ἀπαραλλάκτωσ καὶ βεβαίᾳ πίστει ἀποδεδειγμένοσ καὶ δεύτερον τῶν βασιλειῶν γέρασ ἀπενηνεγμένοσ Ἀμὰν δ ἐπέδειξεν ἡμῖν ἐν πάσαισ ταῖσ κατὰ τὴν οἰκουμένην φυλαῖσ ἀναμεμεῖχθαι δυσμενῆ λαόν τινα τοῖσ νόμοισ ἀντίθετον πρὸσ πᾶν ἔθνοσ τά τε τῶν βασιλέων παραπέμποντασ διηνεκῶσ διατάγματα, πρὸσ τὸ μὴ κατατίθεσθαι τὴν ὑφ̓ ἡμῶν κατευθυνομένην ἀμέμπτωσ συναρχίαν. ε διειληφότεσ οὖν τόδε τὸ ἔθνοσ μονώτατον ἐν ἀντιπαραγωγῇ παντὶ διαπαντὸσ ἀνθρώπῳ κείμενον, διαγωγὴν νόμων ξενίζουσαν παραλλάσσον καὶ δυσνοοῦν τοῖσ ἡμετέροισ πράγμασι τὰ χείριστα συντελοῦν κακὰ καὶ πρὸσ τὸ μὴ τὴν βασιλείαν εὐσταθείασ τυγχάνειν. ζ προστετάχαμεν οὖν τοὺσ σημαινομένουσ ὑμῖν ἐν τοῖσ γεγραμμένοισ ὑπὸ Ἀμὰν τοῦ τεταγμένου ἐπὶ τῶν πραγμάτων καὶ δευτέρου πατρὸσ ἡμῶν πάντασ σὺν συναιξὶ καὶ τέκνοισ ἀπολέσαι ὁλορριζεὶ ταῖσ τῶν ἐχθρῶν μαχαίραισ ἄνευ παντὸσ οἴκτου καὶ φειδοῦσ, τῇ τεσσαρεσκαιδεκάτῃ τοῦ δωδεκάτου μηνὸσ Ἀδάρ, τοῦ ἐνεστῶτοσ ἔτουσ, η ὅπωσ οἱ πάλαι καὶ νῦν δυσμενεῖσ ἐν ἡμέρᾳ μιᾷ βιαίωσ εἰσ τὸν ᾅδην κατελθόντεσ, εἰσ τὸν μετέπειτα χρόνον εὐσταθῆ καὶ ἀτάραχα παρέχωσιν ἡμῖν διὰ τέλουσ τὰ πράγματα». Τὰ δὲ ἀντίγραφα τῶν ἐπιστολῶν ἐξετίθετο κατὰ χώραν, καὶ προσετάγη πᾶσι τοῖσ ἔθνεσιν ἑτοίμουσ εἶναι εἰσ τὴν ἡμέραν ταύτην. ἐσπεύδετο δὲ τὸ πρᾶγμα καὶ εἰσ Σοῦσαν. ὁ δὲ βασιλεὺσ καὶ Ἀμὰν ἐκωθωνίζοντο, ἐταράσσετο δὲ ἡ πόλισ. Ο δὲ Μαρδοχαῖοσ ἐπιγνοὺσ τὸ συντελούμενον διέρρηξεν τὰ ἱμάτια ἑαυτοῦ καὶ ἐνεδύσατο σάκκον καὶ κατεπάσατο σποδὸν καὶ ἐκπηδήσασ διὰ τῆσ πλατείασ τῆσ πόλεωσ ἐβόα φωνῇ μεγάλῃ. αἴρεται ἔθνοσ μηδὲν ἠδικηκόσ.

καὶ ἦλθεν ἕωσ τῆσ πύλησ τοῦ βασιλέωσ καὶ ἔστη. οὐ γὰρ ἦν αὐτῷ ἐξὸν εἰσελθεῖν εἰσ τὴν αὐλὴν σάκκον ἔχοντι καὶ σποδόν. καὶ ἐν πάσῃ χώρᾳ, οὗ ἐξετίθετο τὰ γράμματα, κραυγὴ καὶ κοπετὸσ καὶ πένθοσ μέγα τοῖσ Ἰουδαίοισ, σάκκον καὶ σποδὸν ἔστρωσαν ἑαυτοῖσ. καὶ εἰσῆλθον αἱ ἅβραι καὶ οἱ εὐνοῦχοι τῆσ βασιλίσσησ καὶ ἀνήγγειλαν αὐτῇ, καὶ ἐταράχθη ἀκούσασα τὸ γεγονὸσ καὶ ἀπέστειλε στολίσαι τὸν Μαρδαχαῖον καὶ ἀφελέσθαι αὐτοῦ τὸν σάκκον. ὁ δὲ οὐκ ἐπείσθη. ἡ δὲ Ἐσθὴρ προσεκαλέσατο Ἀχραθαῖον τὸν εὐνοῦχον αὐτῆσ, ὃσ παρειστήκει αὐτῇ, καὶ ἀπέστειλε μαθεῖν αὕτη παρὰ τοῦ Μαρδοχαίου τὸ ἀκριβέσ. ὁ δὲ Μαρδοχαῖοσ ὑπέδειξεν αὐτῷ τὸ γεγονὸσ καὶ τὴν ἐπαγγελίαν, ἣν ἐπηγγείλατο Ἀμὰν τῷ βασιλεῖ εἰσ τὴν γάζαν ταλάντων μυρίων, ἵνα ἀπολέσῃ τοὺσ Ἰουδαίουσ. καὶ τὸ ἀντίγραφον τὸ ἐν Σούσοισ ἐκτεθὲν ὑπὲρ τοῦ ἀπολέσθαι αὐτοὺσ ἔδωκεν αὐτῷ δεῖξαι τῇ Ἐσθήρ. καὶ εἶπεν αὐτῷ, ἐντείλασθαι αὐτῇ εἰσελθούσῃ παραιτήσασθαι τὸν βασιλέα καὶ ἀξιῶσαι αὐτὸν περὶ τοῦ λαοῦ μνησθεῖσα ἡμερῶν ταπεινώσεώσ σου, ὡσ ἐτράφησ ἐν χειρί μου, διότι Ἀμὰν ὁ δευτερεύων τῷ βασιλεῖ ἐλάλησε καθ̓ ἡμῶν εἰσ θάνατον. ἐπικάλεσαι τὸν Κύριον καὶ λάλησον τῷ βασιλεῖ περὶ ἡμῶν ρῦσαι ἡμᾶσ ἐκ θανάτου. εἰσελθὼν δὲ ὁ Ἀχραθαῖοσ ἐλάλησεν αὐτῇ πάντασ τοὺσ λόγουσ τούτουσ. εἶπε δὲ Ἐσθὴρ πρὸσ Ἀχραθαῖον. πορεύθητι πρὸσ Μαρδοχαῖον καὶ εἰπόν, ὅτι τὰ ἔθνη πάντα τῆσ βασιλείασ γινώσκει, ὅτι πᾶσ ἄνθρωποσ ἢ γυνή, ὃσ εἰσελεύσεται πρὸσ τὸν βασιλέα εἰσ τὴν αὐλὴν τὴν ἐσωτέραν ἄκλητοσ, οὐκ ἔστιν αὐτῷ σωτηρία. πλὴν ᾧ ἐκτείνῃ ὁ βασιλεὺσ τὴν χρυσῆν ράβδον, οὗτοσ σωθήσεται. κἀγὼ οὐ κέκλημαι εἰσελθεῖν πρὸσ τὸν βασιλέα, εἰσὶν αὗται ἡμέραι τριάκοντα. καὶ ἀπήγγειλεν Ἀχραθαῖοσ Μαρδοχαίῳ πάντασ τοὺσ λόγουσ Ἐσθήρ, καὶ εἶπε Μαρδοχαῖοσ πρὸσ Ἀχραθαῖον. πορεύθητι καὶ εἶπον αὐτῇ. Ἐσθήρ, μὴ εἴπῃσ σεαυτῇ, ὅτι σωθήσῃ μόνη ἐν τῇ βασιλείᾳ παρὰ πάντασ τοὺσ Ἰουδαίουσ. ὡσ ὅτι ἐὰν παρακούσῃσ ἐν τούτῳ τῷ καιρῷ, ἄλλοθεν βοήθεια καὶ σκέπη ἔσται τοῖσ Ἰουδαίοισ, σὺ δὲ καὶ ὁ οἶκοσ τοῦ πατρόσ σου ἀπολεῖσθε. καὶ τίσ οἶδεν, εἰ εἰσ τὸν καιρὸν τοῦτον ἐβασίλευσασ̣ καὶ ἐξαπέστειλεν Ἐσθὴρ τὸν ἥκοντα πρὸσ αὐτήν, πρὸσ Μαρδοχαῖον λέγουσα. βαδίσασ ἐκκλησίασον τοὺσ Ἰουδαίουσ τοὺσ ἐν Σούσοισ καὶ νηστεύσατε ἐπ̓ ἐμοὶ καὶ μὴ φάγητε μηδὲ πίητε ἐπὶ ἡμέρασ τρεῖσ νύκτα καὶ ἡμέραν, κἀγὼ δὲ καὶ αἱ ἅβραι μου ἀσιτήσομεν, καὶ τότε εἰσελεύσομαι πρὸσ τὸν βασιλέα παρὰ τὸν νόμον, ἐὰν καὶ ἀπολέσθαι με δέῃ. Καὶ βαδίσασ Μαρδοχαῖοσ ἐποίησεν ὅσα ἐνετείλατο αὐτῷ Ἐσθήρ. α καὶ ἐδεήθη Κυρίου μνημονεύων πάντα τὰ ἔργα Κυρίου καὶ εἶπε. β Κύριε Κύριε, βασιλεῦ πάντων κρατῶν, ὅτι ἐν ἐξουσίᾳ σου τὸ πᾶν ἐστι, καὶ οὐκ ἔστιν ὁ ἀντιδοξῶν σοι ἐν τῷ θέλειν σε σῶσαι τὸν Ἰσραήλ. γ ὅτι σὺ ἐποίησασ τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν καὶ πᾶν θαυμαζόμενον ἐν τῇ ὑπ̓ οὐρανὸν καὶ Κύριοσ εἶ πάντων, καὶ οὐκ ἔστιν ὃσ ἀντιτάξεταί σοι τῷ Κυρίῳ. δ σὺ πάντα γινώσκεισ. σὺ οἶδασ, Κύριε, ὅτι οὐκ ἐν ὕβρει οὐδὲ ἐν ὑπερηφανίᾳ οὐδὲ ἐν φιλοδοξίᾳ ἐποίησα τοῦτο, τὸ μὴ προσκυνεῖν τὸν ὑπερήφανον Ἀμάν, ὅτι ηὐδόκουν φιλεῖν πέλματα ποδῶν αὐτοῦ πρὸσ σωτηρίαν Ἰσραήλ. ε ἀλλ̓ ἐποίησα τοῦτο, ἵνα μὴ θῶ δόξαν ἀνθρώπου ὑπεράνω δόξησ Θεοῦ, καὶ οὐ προσκυνήσω οὐδένα, πλὴν σοῦ τοῦ Κυρίου μου καὶ οὐ ποιήσω αὐτὰ ἐν ὑπερηφανίᾳ. ζ καὶ νῦν, Κύριε ὁ Θεόσ, ὁ βασιλεύσ, ὁ Θεὸσ Ἁβραάμ, φεῖσαι τοῦ λαοῦ σου, ὅτι ἐπιβλέπουσιν ἡμῖν εἰσ καταφθορὰν καὶ ἐπεθύμησαν ἀπολέσαι τὴν ἐξ ἀρχῆσ κληρονομίαν σου. η μὴ ὑπερίδῃσ τὴν μερίδα σου, ἣν σεαυτῷ ἐλυτρώσω ἐκ γῆσ Αἰγύπτου. θ ἐπάκουσον τῆσ δεήσεώσ μου καὶ ἱλάσθητι τῷ κλήρῳ σου καὶ στρέψον τὸ πένθοσ ἡμῶν εἰσ εὐωχίαν, ἵνα ζῶντεσ ὑμνῶμέν σου τὸ ὄνομα, Κύριε, καὶ μὴ ἀφανίσῃσ στόμα αἰνούντων σε, Κύριε. ι καὶ πᾶσ Ἰσραὴλ ἐκέκραξεν ἐξ ἰσχύοσ αὐτῶν, ὅτι θάνατοσ αὐτῶν ἐν ὀφθαλμοῖσ αὐτῶν. κ Καὶ Ἐσθὴρ ἡ βασίλισσα κατέφυγεν ἐπὶ τὸν Κύριον ἐν ἀγῶνι θανάτου κατειλημμένη, καὶ ἀφελομένη τὰ ἱμάτια τῆσ δόξησ αὐτῆσ ἐνεδύσατο ἱμάτια στενοχωρίασ καὶ πένθουσ, καὶ ἀντὶ τῶν ὑπερηφάνων ἡδυσμάτων, σποδοῦ καὶ κοπριῶν ἐνέπλησε τὴν κεφαλὴν αὐτῆσ καὶ τὸ σῶμα αὐτῆσ ἐταπείνωσε σφόδρα καὶ πάντα τόπον κόσμου ἀγαλλιάματοσ αὐτῆσ ἔπλησε στρεπτῶν τριχῶν αὐτῆσ καὶ ἐδεῖτο Κυρίου Θεοῦ Ἰσραήλ, καὶ εἶπε. λ Κύριέ μου, βασιλεὺσ ἡμῶν σὺ εἶ μόνοσ. βοήθησόν μοι τῇ μόνῃ καὶ μὴ ἐχούσῃ βοηθὸν εἰ μὴ σέ, ὅτι κίνδυνόσ μου ἐν χειρί μου. μ ἐγὼ ἤκουον ἐκ γενετῆσ μου ἐν φυλῇ πατριᾶσ μου ὅτι σύ, Κύριε, ἔλαβεσ τὸν Ἰσραὴλ ἐκ πάντων τῶν ἐθνῶν καὶ τοὺσ πατέρασ ἡμῶν ἐκ πάντων τῶν προγόνων αὐτῶν εἰσ κληρονομίαν αἰώνιον καὶ ἐποίησασ αὐτοῖσ ὅσα ἐλάλησασ. ν καὶ νῦν ἡμάρτομεν ἐνώπιόν σου, καὶ παρέδωκασ ἡμᾶσ εἰσ χεῖρασ τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν, ἀνθ̓ ὧν ἐδοξάσαμεν τοὺσ θεοὺσ αὐτῶν. δίκαιοσ εἶ, Κύριε. ξ καὶ νῦν οὐκ ἱκανώθησαν ἐν πικρασμῷ δουλείασ ἡμῶν, ἀλλ̓ ἔθηκαν τὰσ χεῖρασ αὐτῶν ἐπὶ τὰσ χεῖρασ τῶν εἰδώλων αὐτῶν ἐξάραι ὁρισμὸν στόματόσ σου καὶ ἀφανίσαι κληρονομίαν σου καὶ ἐμφράξαι στόμα αἰνούντων σοι καὶ σβέσαι δόξαν οἴκου σου καὶ θυσιαστηρίου σου, ο καὶ ἀνοῖξαι στόμα ἐθνῶν εἰσ ἀρετὰσ ματαίων καὶ θαυμασθῆναι βασιλέα σάρκινον εἰσ αἰῶνα. π μὴ παραδῷσ, Κύριε, τὸ σκῆπτρόν σου τοῖσ μὴ οὖσι, καὶ μὴ καταγελασάτωσαν ἐν τῇ πτώσει ἡμῶν, ἀλλὰ στρέψον τὴν βουλὴν αὐτῶν ἐπ̓ αὐτούσ, τὸν δὲ ἀρξάμενον ἐφ̓ ἡμᾶσ παραδειγμάτισον. ρ μνήσθητι, Κύριε, γνώσθητι ἐν καιρῷ θλίψεωσ ἡμῶν καὶ ἐμὲ θάρσυνον, βασιλεῦ τῶν θεῶν καὶ πάσησ ἀρχῆσ ἐπικρατῶν. σ δὸσ λόγον εὔρυθμον εἰσ τὸ στόμα μου ἐνώπιον τοῦ λέοντοσ καὶ μετάθεσ τὴν καρδίαν αὐτοῦ εἰσ μῖσοσ τοῦ πολεμοῦντοσ ἡμᾶσ εἰσ συντέλειαν αὐτοῦ καὶ τῶν ὁμονούντων αὐτῶ. τ ἡμᾶσ δὲ ρῦσαι ἐν χειρί σου καὶ βοήθησόν μοι τῇ μόνῃ καὶ μὴ ἐχούσῃ εἰσ μὴ σέ, Κύριε. υ πάντων γνῶσιν ἔχεισ καὶ οἶδασ ὅτι ἐμίσησα δόξαν ἀνόμων καὶ βδελύσσομαι κοίτην ἀπεριτμήτων καὶ παντὸσ ἀλλοτρίου. φ σὺ οἶδασ τὴν ἀνάγκην μου, ὅτι βδελύσσομαι τὸ σημεῖον τῆσ ὑπερηφανίασ μου, ὅ ἐστιν ἐπὶ τῆσ κεφαλῆσ μου ἐν ἡμέραισ ὀπτασίασ μου. βδελύσσομαι αὐτὸ ὡσ ράκοσ καταμηνίων καὶ οὐ φορῶ αὐτὸ ἐν ἡμέραισ ἡσυχίασ μου. χ καὶ οὐκ ἔφαγεν ἡ δούλη σου τράπεζαν Ἀμὰν καὶ οὐκ ἐδόξασα συμπόσιον βασιλέωσ, οὐδὲ ἔπιον οἶνον σπονδῶν. ψ καὶ οὐκ ηὐφράνθη ἡ δούλη σου ἀφ̓ ἡμέρασ μεταβολῆσ μου μέχρι νῦν, πλὴν ἐπὶ σοί, Κύριε, ὁ Θεὸσ Ἁβραάμ. ω ὁ Θεὸσ ὁ ἰσχύων ἐπὶ πάντασ, εἰσάκουσον φωνὴν ἀπηλπισμένων καὶ ρῦσαι ἡμᾶσ ἐκ χειρὸσ τῶν πονηρευομένων, καὶ ρῦσαί με ἐκ τοῦ φόβου μου. ΚΑΙ ἐγενήθη ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῇ τρίτῃ, ὡσ ἐπαύσατο προσευχομένη, ἐξεδύσατο τὰ ἱμάτια τῆσ θεραπείασ καὶ περιεβάλετο τὴν δόξαν αὐτῆσ.

α καὶ γενηθεῖσα ἐπιφανήσ, ἐπικαλεσαμένη τῶν πάντων ἐπόπτην Θεὸν καὶ σωτῆρα, παρέλαβε τὰσ δύο ἅβρασ. καὶ τῇ μὲν μιᾷ ἐπηρείδετο ὡσ τρυφερευομένη, ἡ δὲ ἑτέρα ἐπηκολούθει κουφίζουσα τὴν ἔνδυσιν αὐτῆσ, β καὶ αὐτὴ ἐρυθριῶσα ἀκμῇ κάλλουσ αὐτῆσ, καὶ τὸ πρόσωπον αὐτῆσ ἱλαρὸν ὡσ προσφιλέσ, ἡ δὲ καρδία αὐτῆσ ἀπεστενωμένη ἀπὸ τοῦ φόβου. γ καὶ εἰσελθοῦσα πάσασ τὰσ θύρασ κατέστη ἐνώπιον τοῦ βασιλέωσ, καὶ αὐτὸσ ἐκάθητο ἐπὶ τοῦ θρόνου τῆσ βασιλείασ αὐτοῦ καὶ πᾶσαν στολὴν τῆσ ἐπιφανείασ αὐτοῦ ἐνδεδύκει, ὅλοσ διὰ χρυσοῦ καὶ λίθων πολυτελῶν, καὶ ἦν φοβερὸσ σφόδρα. δ καὶ ἄρασ τὸ πρόσωπον αὐτοῦ πεπυρωμένον δόξῃ ἐν ἀκμῇ θυμοῦ ἔβλεψε, καὶ ἔπεσεν ἡ βασίλισσα καὶ μετέβαλε τὸ χρῶμα αὐτῆσ ἐν ἐκλύσει καὶ κατεπέκυψεν ἐπὶ τὴν κεφαλὴν τῆσ ἅβρασ τῆσ προπορευομένησ. ε καὶ μετέβαλεν ὁ Θεὸσ τὸ πνεῦμα τοῦ βασιλέωσ εἰσ πραΰτητα, καὶ ἀγωνιάσασ ἀνεπήδησεν ἀπὸ τοῦ θρόνου αὐτοῦ καὶ ἀνέλαβεν αὐτὴν ἐπὶ τὰσ ἀγκάλασ αὐτοῦ, μέχρισ οὗ κατέστη, καὶ παρεκάλει αὐτὴν λόγοισ εἰρηνικοῖσ καὶ εἶπεν αὐτῇ. ζ τί ἐστιν Ἐσθήρ̣ ἐγὼ ὁ ἀδελφόσ σου, θάρσει, οὐ μὴ ἀποθάνῃσ ὅτι κοινὸν τὸ πρόσταγμα ἡμῶν ἐστι. πρόσελθε. καὶ ἄρασ τὴν χρυσῆν ράβδον ἐπέθηκεν ἐπὶ τὸν τράχηλον αὐτῆσ καὶ ἠσπάσατο αὐτὴν καὶ εἶπε. λάλησόν μοι. α καὶ εἶπεν αὐτῷ. εἶδόν σε, κύριε, ὡσ ἄγγελον Θεοῦ, καὶ ἐταράχθη ἡ καρδία μου ἀπὸ φόβου τῆσ δόξησ σου, ὅτι θαυμαστὸσ εἶ, κύριε, καὶ τὸ πρόσωπόν σου χαρίτων μεστόν. β ἐν δὲ τῷ διαλέγεσθαι αὐτὴν ἔπεσεν ἀπὸ ἐκλύσεωσ αὐτῆσ καὶ ὁ βασιλεὺσ ἐταράσσετο, καὶ πᾶσα ἡ θεραπεία αὐτοῦ παρεκάλει αὐτήν. καὶ εἶπεν ὁ βασιλεύσ. τί θέλεισ, Ἐσθήρ̣ καὶ τί σού ἐστι τὸ ἀξίωμα̣ ἕωσ τοῦ ἡμίσουσ τῆσ βασιλείασ μου, καὶ ἔσται σοι. εἶπε δὲ Ἐσθήρ. ἡμέρα μου ἐπίσημοσ σήμερόν ἐστι. εἰ οὖν δοκεῖ τῷ βασιλεῖ, ἐλθάτω καὶ αὐτὸσ καὶ Ἀμὰν εἰσ τὴν δοχήν, ἣν ποιήσω σήμερον. καὶ εἶπεν ὁ βασιλεύσ. κατασπεύσατε Ἀμάν, ὅπωσ ποιήσωμεν τὸν λόγον Ἐσθήρ. καὶ παραγίνονται ἀμφότεροι εἰσ τὴν δοχήν, ἣν εἶπεν Ἐσθήρ. ἐν δὲ τῷ πότῳ εἶπεν ὁ βασιλεὺσ πρὸσ Ἐσθήρ. τί ἐστι βασίλισσα Ἐσθήρ̣ καὶ ἔσται ὅσα ἀξιοῖσ. καὶ εἶπε. τὸ αἴτημά μου καὶ τὸ ἀξίωμα. εἰ εὗρον χάριν ἐνώπιον τοῦ βασιλέωσ, ἐλθάτω ὁ βασιλεὺσ καὶ Ἀμὰν ἔτι τὴν αὔριον εἰσ τὴν δοχήν, ἣν ποιήσω αὐτοῖσ, καὶ αὔριον ποιήσω τὰ αὐτά. Καὶ ἐξῆλθεν ὁ Ἀμὰν ἀπὸ τοῦ βασιλέωσ ὑπερχαρὴσ εὐφραινόμενοσ. ἐν δὲ τῷ ἰδεῖν Ἀμὰν Μαρδοχαῖον τὸν Ἰουδαῖον ἐν τῇ αὐλῇ ἐθυμώθη σφόδρα καὶ εἰσελθὼν εἰσ τὰ ἴδια ἐκάλεσε τοὺσ φίλουσ καὶ Ζωσάραν τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, καὶ ὑπέδειξεν αὐτοῖσ τὸν πλοῦτον αὐτοῦ καὶ τὴν δόξαν, ἣν ὁ βασιλεὺσ αὐτῷ περιέθηκε, καὶ ὡσ ἐποίησεν αὐτὸν πρωτεύειν καὶ ἡγεῖσθαι τῆσ βασιλείασ. καὶ εἶπεν Ἀμάν. οὐ κέκληκεν ἡ βασίλισσα μετὰ τοῦ βασιλέωσ οὐδένα εἰσ τὴν δοχὴν ἀλλ̓ ἢ ἐμέ, καὶ εἰσ τὴν αὔριον κέκλημαι. καὶ ταῦτά μοι οὐκ ἀρέσκει, ὅταν ἴδω Μαρδοχαῖον τὸν Ἰουδαῖον ἐν τῇ αὐλῇ. καὶ εἶπε πρὸσ αὐτὸν Ζωσάρα ἡ γυνὴ αὐτοῦ καὶ οἱ φίλοι. κοπήτω σοι ξύλον πηχῶν πεντήκοντα, ὄρθρου δὲ εἰπὸν τῷ βασιλεῖ καὶ κρεμασθήτω Μαρδοχαῖοσ ἐπὶ τοῦ ξύλου. σὺ δὲ εἴσελθε εἰσ τὴ δοχὴν σὺν τῷ βασιλεῖ καὶ εὐφραίνου. καὶ ἤρεσε τὸ ρῆμα τῷ Ἀμάν, καὶ ἡτοιμάσθη τὸ ξύλον. Ο δὲ Κύριοσ ἀπέστησε τὸν ὕπνον ἀπὸ τοῦ βασιλέωσ τὴν νύκτα ἐκείνην, καὶ εἶπε τῷ διακόνῳ αὐτοῦ εἰσφέρειν γράμματα μνημόσυνα τῶν ἡμερῶν ἀναγινώσκειν αὐτῷ.

εὗρε δὲ τὰ γράμματα τὰ γραφέντα περὶ Μαρδοχαίου, ὡσ ἀπήγγειλε τῷ βασιλεῖ περὶ τῶν δύο εὐνούχων τοῦ βασιλέωσ ἐν τῷ φυλάσσειν αὐτοὺσ καὶ ζητῆσαι ἐπιβαλεῖν τὰσ χεῖρασ Ἀρταξέρξῃ. εἶπε δὲ ὁ βασιλεύσ. τίνα δόξαν ἢ χάριν ἐποιήσαμεν τῷ Μαρδοχαίῳ̣ καὶ εἶπαν οἱ διάκονοι τοῦ βασιλέωσ. οὐκ ἐποίησασ αὐτῷ οὐδέν. ἐν δὲ τῷ πυνθάνεσθαι τὸν βασιλέα περὶ τῆσ εὐνοίασ Μαρδοχαίου, ἰδοὺ Ἀμὰν ἐν τῇ αὐλῇ. εἶπε δὲ ὁ βασιλεύσ. τίσ ἐν τῇ αὐλῇ̣ ὁ δὲ Ἀμὰν εἰσῆλθεν εἰπεῖν τῷ βασιλεῖ κρεμάσαι τὸν Μαρδοχαῖον ἐπὶ τῷ ξύλῳ, ᾧ ἡτοίμασε. καὶ εἶπαν οἱ διάκονοι τοῦ βασιλέωσ. ἰδοὺ Ἀμὰν ἕστηκεν ἐν τῇ αὐλῇ. καὶ εἶπεν ὁ βασιλεύσ. καλέσατε αὐτόν. εἶπε δὲ ὁ βασιλεὺσ τῷ Ἀμάν. τί ποιήσω τῷ ἀνθρώπῳ, ὃν ἐγὼ θέλω δοξάσαι̣ εἶπε δὲ ἐν ἑαυτῷ Ἀμάν. τίνα θέλει ὁ βασιλεὺσ δοξάσαι εἰ μὴ ἐμέ̣ εἶπε δὲ πρὸσ τὸν βασιλέα. ἄνθρωπον, ὃν ὁ βασιλεὺσ θέλει δοξάσαι, ἐνεγκάτωσαν οἱ παῖδεσ τοῦ βασιλέωσ στολὴν βυσσίνην, ἣν ὁ βασιλεὺσ περιβάλλεται, καὶ ἵππον ἐφ̓ ὃν ὁ βασιλεὺσ ἐπιβαίνει, καὶ δότω ἑνὶ τῶν φίλων τοῦ βασιλέωσ τῶν ἐνδόξων καὶ στολισάτω τὸν ἄνθρωπον, ὃν ὁ βασιλεὺσ ἀγαπᾷ, καὶ ἀναβιβασάτω αὐτὸν ἐπὶ τὸν ἵππον καὶ κηρυσσέτω διὰ τῆσ πλατείασ τῆσ πόλεωσ λέγων. οὕτωσ ἔσται παντὶ ἀνθρώπῳ, ὃν ὁ βασιλεὺσ δοξάζει. εἶπε δὲ ὁ βασιλεὺσ τῷ Ἀμάν. καλῶσ ἐλάλησασ. οὕτωσ ποίησον τῷ Μαρδοχαίῳ τῷ Ἰουδαίῳ τῷ θεραπεύοντι ἐν τῇ αὐλῇ, καὶ μὴ παραπεσάτω σου λόγοσ, ὧν ἐλάλησασ. ἔλαβε δὲ Ἀμὰν τὴν στολὴν καὶ τὸν ἵππον, καὶ ἐστόλισε τὸν Μαρδοχαῖον, καὶ ἀνεβίβασεν αὐτὸν ἐπὶ τὸν ἵππον καὶ διῆλθε διὰ τῆσ πλατείασ τῆσ πόλεωσ καὶ ἐκήρυσσε λέγων. οὕτωσ ἔσται παντὶ ἀνθρώπῳ, ὃν ὁ βασιλεὺσ θέλει δοξάσαι. ἐπέστρεψε δὲ ὁ Μαρδοχαῖοσ εἰσ τὴν αὐλήν. Ἀμὰν δὲ ὑπέστρεψεν εἰσ τὰ ἴδια λυπούμενοσ κατὰ κεφαλῆσ. καὶ διηγήσατο Ἀμὰν τὰ συμβεβηκότα αὐτῷ Ζωσάρᾳ τῇ γυναικὶ αὐτοῦ καὶ τοῖσ φίλοισ, καὶ εἶπαν πρὸσ αὐτὸν οἱ φίλοι καὶ ἡ γυνή. εἰ ἐκ γένουσ Ἰουδαίων Μαρδοχαῖοσ, ἦρξαι ταπεινοῦσθαι ἐνώπιον αὐτοῦ, πεσὼν πεσῇ καὶ οὐ μὴ δύνῃ αὐτὸν ἀμύνασθαι, ὅτι Θεὸσ ζῶν μετ̓ αὐτοῦ. ἔτι αὐτῶν λαλούντων, παραγίνονται οἱ εὐνοῦχοι ἐπισπεύδοντεσ τὸν Ἀμὰν ἐπὶ τὸν πότον, ὃν ἡτοίμασεν Ἐσθήρ. ΕΙΣΗΛΘΕ δὲ ὁ βασιλεὺσ καὶ Ἀμὰν συμπιεῖν τῇ βασιλίσσῃ.

εἶπε δὲ ὁ βασιλεὺσ Ἐσθὴρ τῇ δευτέρᾳ ἡμέρᾳ ἐν τῷ πότῳ. τί ἐστιν, Ἐσθὴρ βασίλισσα, καὶ τί τὸ αἴτημά σου καὶ τί τὸ ἀξιωμά σου̣ καὶ ἔστω σοι ἕωσ ἡμίσουσ τῆσ βασιλείασ μου. καὶ ἀποκριθεῖσα εἶπεν. εἰ εὗρον χάριν ἐνώπιον τοῦ βασιλέωσ, δοθήτω ἡ ψυχὴ τῷ αἰτήματί μου καὶ ὁ λαόσ μου τῷ ἀξιώματί μου. ἐπράθημεν γὰρ ἐγώ τε καὶ ὁ λαόσ μου εἰσ ἀπώλειαν καὶ διαρπαγὴν καὶ δουλείαν, ἡμεῖσ καὶ τὰ τέκνα ἡμῶν εἰσ παῖδασ καὶ παιδίσκασ, καὶ παρήκουσα. οὐ γὰρ ἄξιοσ ὁ διάβολοσ τῆσ αὐλῆσ τοῦ βασιλέωσ. εἶπε δὲ ὁ βασιλεύσ. τίσ οὗτοσ, ὅστισ ἐτόλμησε ποιῆσαι τὸ πρᾶγμα τοῦτο̣ εἶπε δὲ Ἐσθήρ. ἄνθρωποσ ἐχθρὸσ Ἀμάν, ὁ πονηρὸσ οὗτοσ. Ἀμὰν δὲ ἐταράχθη ἀπὸ τοῦ βασιλέωσ καὶ τῆσ βασιλίσσησ. ὁ δὲ βασιλεὺσ ἐξανέστη ἀπὸ τοῦ συμποσίου εἰσ τὸν κῆπον. ὁ δὲ Ἀμὰν παρῃτεῖτο τὴν βασίλισσαν, ἑώρα γὰρ ἑαυτὸν ἐν κακοῖσ ὄντα. ἐπέστρεψε δὲ ὁ βασιλεὺσ ἐκ τοῦ κήπου, Ἀμάν δὲ ἐπιπεπτώκει ἐπὶ τὴν κλίνην ἀξιῶν τὴν βασίλισσαν. εἶπε δὲ ὁ βασιλεύσ. ὥστε καὶ τὴν γυναῖκα βιάζῃ ἐν τῇ οἰκίᾳ μου̣ Ἀμὰν δὲ ἀκούσασ διετράπη τῷ προσώπῳ. εἶπε δὲ Βουγαθὰν εἷσ τῶν εὐνούχων πρὸσ τὸν βασιλέα. ἰδοὺ καὶ ξύλον ἡτοίμασεν Ἀμὰν Μαρδοχαίῳ τῷ λαλήσαντι περὶ τοῦ βασιλέωσ, καὶ ὤρθωται ἐν τοῖσ Ἀμὰν ξύλον πηχῶν πεντήκοντα. εἶπε δὲ ὁ βασιλεύσ. σταυρωθήτω ἐπ̓ αὐτοῦ. καὶ ἐκρεμάσθη Ἀμὰν ἐπὶ τοῦ ξύλου, ὃ ἡτοιμάσθη Μαρδοχαίῳ. καὶ τότε ὁ βασιλεὺσ ἐκόπασε τοῦ θυμοῦ. ΚΑΙ ἐν αὐτῇ τῇ ἡμέρᾳ ὁ βασιλεὺσ Ἀρταξέρξησ ἐδωρήσατο Ἐσθὴρ ὅσα ὑπῆρχεν Ἀμὰν τῷ διαβόλῳ, καὶ Μαρδοχαῖοσ προσεκλήθη ὑπὸ τοῦ βασιλέωσ. ὑπέδειξε γὰρ Ἐσθήρ, ὅτι ἐνοικείωται αὐτῇ.

ἔλαβε δὲ ὁ βασιλεὺσ τὸν δακτύλιον, ὃν ἀφείλετο Ἀμάν, καὶ ἔδωκεν αὐτὸν Μαρδοχαίῳ, καὶ κατέστησεν Ἐσθὴρ Μαρδοχαῖον ἐπὶ πάντων τῶν Ἀμάν. καὶ προσθεῖσα ἐλάλησε πρὸσ τὸν βασιλέα καὶ προσέπεσε πρὸσ τοὺσ πόδασ αὐτοῦ καὶ ἠξίου ἀφελεῖν τὴν Ἀμὰν κακίαν καὶ ὅσα ἐποίησε τοῖσ Ἰουδαίοισ. ἐξέτεινε δὲ ὁ βασιλεὺσ Ἐσθὴρ τὴν ράβδον τὴν χρυσῆν, ἐξηγέρθη δὲ Ἐσθὴρ παρεστηκέναι τῷ βασιλεῖ, καὶ εἶπεν Ἐσθήρ. εἰ δοκεῖ σοι καὶ εὗρον χάριν, πεμφθήτω ἀποστραφῆναι τὰ γράμματα τὰ ἀπεσταλμένα ὑπὸ Ἀμάν, τὰ γραφέντα ἀπολέσθαι τοὺσ Ἰουδαίουσ, οἵ εἰσιν ἐν τῇ βασιλείᾳ σου. πῶσ γὰρ δυνήσομαι ἰδεῖν τὴν κάκωσιν τοῦ λαοῦ μου καὶ πῶσ δυνήσομαι σωθῆναι ἐν τῇ ἀπωλείᾳ τῆσ πατρίδοσ μου̣ καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺσ πρὸσ Ἐσθήρ. εἰ πάντα τὰ ὑπάρχοντα Ἀμὰν ἔδωκα καὶ ἐχαρισάμην σοι καὶ αὐτὸν ἐκρέμασα ἐπὶ ξύλου, ὅτι τὰσ χεῖρασ ἐπήνεγκε τοῖσ Ἰουδαίοισ, τί ἔτι ἐπιζητεῖσ̣ γράψατε καὶ ὑμεῖσ ἐκ τοῦ ὀνόματόσ μου, ὡσ δοκεῖ ὑμῖν, καὶ σφραγίσατε τῷ δακτυλίῳ μου. ὅσα γὰρ γράφετε τοῦ βασιλέωσ ἐπιτάξαντοσ καὶ σφραγισθῇ τῷ δακτυλίω μου, οὐκ ἔστιν αὐτοῖσ ἀντειπεῖν. ἐκλήθησαν δὲ οἱ γραμματεῖσ ἐν τῷ πρώτῳ μηνί, ὅσ ἐστι Νισάν, τρίτῃ καὶ εἰκάδι τοῦ αὐτοῦ ἔτουσ, καὶ ἐγράφη τοῖσ Ἰουδαίοισ ὅσα ἐνετείλατο τοῖσ οἰκονόμοισ καὶ τοῖσ ἄρχουσι τῶν σατραπῶν, ἀπὸ τῆσ Ἰνδικῆσ ἕωσ τῆσ Αἰθιοπίασ, ἑκατὸν εἰκοσιεπτὰ σατράπαισ κατὰ χώραν καὶ χώραν, κατὰ τὴν ἑαυτῶν λέξιν. ἐγράφη δὲ διὰ τοῦ βασιλέωσ καὶ ἐσφραγίσθη τῷ δακτυλίῳ αὐτοῦ, καὶ ἐξαπέστειλαν τὰ γράμματα διὰ βιβλιοφόρων, ὡσ ἐπέταξε αὐτοῖσ χρῆσθαι τοῖσ νόμοισ αὐτῶν ἐν πάσῃ πόλει βοηθῆσαί τε αὐτοῖσ καὶ χρῆσθαι τοῖσ ἀντιδίκοισ αὐτῶν καὶ τοῖσ ἀντικειμένοισ αὐτῶν, ὡσ βούλονται, ἐν ἡμέρα μιᾷ ἐν πάσῃ τῇ βασιλείᾳ Ἀρταξέρξου, τῇ τρισκαιδεκάτῃ τοῦ δωδεκάτου μηνόσ, ὅσ ἐστιν Ἀδάρ. α Ὧν ἐστιν ἀντίγραφον τῆσ ἐπιστολῆσ τὰ ὑπογεγραμμένα. β «βασιλεὺσ μέγασ Ἀρταξέρξησ τοῖσ ἀπὸ τῆσ Ἰνδικῆσ ἕωσ τῆσ Αἰθιοπίασ ἑκατὸν εἰκοσιεπτὰ σατραπείαισ χωρῶν ἄρχουσι καὶ τοῖσ τὰ ἡμέτερα φρονοῦσι, χαίρειν. γ πολλοὶ τῇ πλείστῃ τῶν εὐεργετούντων χρηστότητι πυκνότερον τιμώμενοι μεῖζον ἐφρόνησαν καὶ οὐ μόνον τοὺσ ὑποτεταγμένουσ ἡμῖν ζητοῦσι κακοποιεῖν, τόν τε κόρον οὐ δυνάμενοι φέρειν καὶ τοῖσ ἑαυτῶν εὐεργέταισ ἐπιχειροῦσιν μηχανᾶσθαι. δ καὶ τὴν εὐχαριστίαν οὐ μόνον ἐκ τῶν ἀνθρώπων ἀνταναιροῦντεσ, ἀλλὰ καὶ τοῖσ τῶν ἀπειραγάθων κόμποισ ἐπαρθέντεσ, τοῦ τὰ πάντα κατοπτεύοντοσ ἀεὶ Θεοῦ μισοπόνηρον ὑπολαμβάνουσιν ἐκφεύξεσθαι δίκην. ε πολλάκισ δὲ καὶ πολλοὺσ τῶν ἐπ̓ ἐξουσίαισ τεταγμένων τῶν πιστευθέντων χειρίζειν φίλων τὰ πράγματα παραμυθία μετόχουσ αἱμάτων ἀθώων καταστήσασα, περιέβαλε συμφοραῖσ ἀνηκέστοισ, ζ τῷ τῆσ κακοηθείασ ψευδεῖ παραλογισμῷ παραλογισαμένων τὴν τῶν ἐπικρατούντων ἀκέραιον εὐγνωμοσύνην. η σκοπεῖν δὲ ἔξεστιν, οὐ τοσοῦτον ἐκ τῶν παλαιοτέρων ὧν παρεδώκαμεν ἱστοριῶν, ὅσα ἐστὶ παρὰ πόδασ ὑμᾶσ ἐκζητοῦντασ ἀνοσίωσ συντετελεσμένα τῇ τῶν ἀνάξια δυναστευόντων λοιμότητι, θ καὶ προσέχειν εἰσ τὰ μετὰ ταῦτα εἰσ τὸ τὴν βασιλείαν ἀτάραχον τοῖσ πᾶσιν ἀνθρώποισ μετ̓ εἰρήνησ παρεξόμεθα, ι χρώμενοι ταῖσ μεταβολαῖσ, τὰ δὲ ὑπὸ τὴν ὄψιν ἐρχόμενα διακρίνοντεσ ἀεὶ μετ̓ ἐπιεικεστέρασ ἀπαντήσεωσ. κ ὡσ γὰρ Ἀμὰν Ἀμαδάθου Μακεδών, ταῖσ ἀληθείασ ἀλλότριοσ τοῦ τῶν Περσῶν αἵματοσ καὶ πολὺ διεστηκὼσ τῆσ ἡμετέρασ χρηστότητοσ, ἐπιξενωθεὶσ ἡμῖν λ ἔτυχεν, ἧσ ἔχομεν πρὸσ πᾶν ἔθνοσ φιλανθρωπίασ ἐπὶ τοσοῦτον, ὥστε ἀναγορεύεσθαι ἡμῶν πατέρα καὶ προσκυνούμενον ὑπὸ πάντων τὸ δεύτερον τοῦ βασιλικοῦ θρόνου πρόσωπον διατελεῖν. μ οὐκ ἐνέγκασ δὲ τὴν ὑπερηφανίαν ἐπετήδευσε τῆσ ἀρχῆσ στερῆσαι ἡμᾶσ καὶ τοῦ πνεύματοσ, ν τόν τε ἡμέτερον σωτῆρα καὶ διαπαντὸσ εὐεργέτην Μαρδοχαῖον καὶ τὴν ἄμεμπτον τῆσ βασιλείασ κοινωνὸν Ἐσθὴρ σὺν παντὶ τῷ τούτων ἔθνει πολυπλόκοισ μεθόδων παραλογισμοῖσ αἰτησάμενοσ εἰσ ἀπώλειαν. ξ διὰ γὰρ τῶν τρόπων τούτων ᾠήθη λαβὼν ἡμᾶσ ἐρήμουσ, τὴν τῶν Περσῶν ἐπικράτησιν εἰσ τοὺσ Μακεδόνασ μετάξαι. ο ἡμεῖσ δὲ τοὺσ ὑπὸ τοῦ τρισαλιτηρίου παραδεδομένουσ εἰσ ἀφανισμὸν Ἰουδαίουσ, εὑρίσκομεν οὐ κακούργουσ ὄντασ, δικαιοτάτοισ δὲ πολιτευομένουσ νόμοισ, π ὄντασ δὲ υἱοὺσ τοῦ Ὑψίστου μεγίστου ζῶντοσ Θεοῦ τοῦ κατευθύνοντοσ ἡμῖν τε καὶ τοῖσ προγόνοισ ἡμῶν τὴν βασιλείαν ἐν τῇ καλλίστῃ διαθέσει. ρ καλῶσ οὗν ποιήσετε μὴ προσχρησάμενοι τοῖσ ὑπὸ Ἀμὰν Ἀμαδάθου ἀποσταλεῖσι γράμμασι διὰ τὸν αὐτὸν τὸν ταῦτα ἐξεργασάμενον πρὸσ ταῖσ Σούσων πύλαισ ἐσταυρῶσθαι σὺν τῇ πανοικίᾳ, τὴν καταξίαν τοῦ τὰ πάντα ἐπικρατοῦντοσ Θεοῦ διὰ τάχουσ ἀποδόντοσ αὐτῷ κρίσιν. σ τὸ δὲ ἀντίγραφον τῆσ ἐπιστολῆσ ταύτησ ἐκθέντεσ ἐν παντὶ τόπῳ μετὰ παρρησίασ, ἐᾶν τοὺσ Ἰουδαίουσ χρῆσθαι τοῖσ ἑαυτῶν νομίμοισ καὶ συνεπισχύειν αὐτοῖσ, ὅπωσ τοὺσ ἐν καιρῷ θλίψεωσ ἐπιθεμένουσ αὐτοῖσ ἀμύνωνται τῇ τρισκαιδεκάτῃ τοῦ δωδεκάτου μηνὸσ Ἀδὰρ τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ. τ ταύτην γὰρ ὁ τὰ πάντα δυναστεύων Θεὸσ ἀντ̓ ὀλεθρίασ τοῦ ἐκλεκτοῦ γένουσ ἐποίησεν αὐτοῖσ εὐφροσύνην. υ καὶ ὑμεῖσ οὖν ἐν ταῖσ ἐπωνύμοισ ὑμῶν ἑορταῖσ ἐπίσημον ἡμέραν μετὰ πάσησ εὐωχίασ ἄγεται, ὅπωσ καὶ νῦν καὶ μετὰ ταῦτα σωτηρία ᾖ ἡμῖν καὶ τοῖσ εὐνοοῦσι Πέρσαισ, τοῖσ δὲ ἡμῖν ἐπιβουλεύουσι μνημόσυνον τῆσ ἀπωλείασ. φ πᾶσα δὲ πόλισ ἢ χώρα τὸ σύνολον, ἥτισ κατὰ ταῦτα μὴ ποιήσῃ, δόρατι καὶ πυρὶ καταναλωθήσεται μετ̓ ὀργῆσ. οὐ μόνον ἀνθρώποισ ἄβατοσ, ἀλλὰ καὶ θηρίοισ καὶ πετεινοῖσ εἰσ τὸν ἅπαντα χρόνον ἔχθιστοσ κατασταθήσεται. τὰ δὲ ἀντίγραφα ἐκτιθέσθωσαν ὀφθαλμοφανῶσ ἐν πάσῃ τῇ βασιλείᾳ, ἑτοίμουσ τε εἶναι πάντασ τοὺσ Ἰουδαίουσ εἰσ ταύτην τὴν ἡμέραν, πολεμῆσαι αὐτῶν τοὺσ ὑπεναντίουσ». Οἱ μὲν οὗν ἱππεῖσ ἐξῆλθον σπεύδοντεσ τὰ ὑπὸ τοῦ βασιλέωσ λεγόμενα ἐπιτελεῖν. ἐξετέθη δὲ τὸ πρόσταγμα καὶ ἐν Σούσοισ. ὁ δὲ Μαρδοχαῖοσ ἐξῆλθεν ἐστολισμένοσ τὴν βασιλικὴν στολὴν καὶ στέφανον ἔχων χρυσοῦν καὶ διάδημα βύσσινον πορφυροῦν. ἰδόντεσ δὲ οἱ ἐν Σούσοισ ἐχάρησαν. τοῖσ δὲ Ἰουδαίοισ ἐγένετο φῶσ καὶ εὐφροσύνη. κατὰ πόλιν καὶ χώραν, οὗ ἂν ἐξετέθη τὸ πρόσταγμα, οὗ ἂν ἐξετέθη τὸ ἔκθεμα, χαρὰ καὶ εὐφροσύνη τοῖσ Ἰουδαίοισ, κώθων καὶ εὐφροσύνη. καὶ πολλοὶ τῶν ἐθνῶν περιετέμνοντο καὶ ἰουδάϊζον διὰ τὸν φόβον τῶν Ἰουδαίων. Εν γὰρ τῷ δωδεκάτῳ μηνί, τῇ τρισκαιδεκάτη τοῦ μηνόσ, ὅσ ἐστιν Ἀδάρ, παρῆν τὰ γράμματα τὰ γραφέντα ὑπὸ τοῦ βασιλέωσ.

ἐν αὐτῇ τῇ ἡμέρᾳ ἀπώλοντο οἱ ἀντικείμενοι τοῖσ Ἰουδαίοισ. οὐδεὶσ γὰρ ἀντέστη, φοβούμενοσ αὐτούσ. οἱ γὰρ ἄρχοντεσ τῶν σατραπῶν καὶ οἱ τύραννοι καὶ οἱ βασιλικοὶ γραμματεῖσ ἐτίμων τοὺσ Ἰουδαίουσ. ὁ γὰρ φόβοσ Μαρδοχαίου ἐνέκειτο αὐτοῖσ. προσέπεσε γὰρ τὸ πρόσταγμα τοῦ βασιλέωσ ὀνομασθῆναι ἐν πάσῃ τῇ βασιλείᾳ καὶ ἐμεγαλύνετο. καὶ ἐπάταξαν οἱ Ἰουδαῖοι πληγὴν ἐν πᾶσι τοῖσ ἐχθροῖσ αὐτῶν πληγὴν μαχαίρασ καὶ ἀναιρέσεωσ καὶ ἀπωλείασ καὶ ἐποίησαν ἐν τοῖσ μισοῦσιν αὐτοὺσ κατὰ τὸ θέλημα αὐτῶν. καὶ ἐν Σούσοισ τῇ πόλει ἀπέκτειναν οἱ Ἰουδαῖοι ἄνδρασ πεντακοσίουσ, τόν τε Φαρσαννὲσ καὶ Δελφὼν καὶ Φασγὰ καὶ Φαραδαθὰ καὶ Βαρέα καὶ Σαρβακὰ καὶ Μαρμασιμὰ καὶ Ρουφαῖον καὶ Ἀρσαῖον καὶ Ζαβουθαῖον, τοὺσ δέκα υἱοὺσ Ἀμὰν Ἀμαδάθου Βουγαίου τοῦ ἐχθροῦ τῶν Ἰουδαίων, καὶ διήρπασαν. ἐν αὐτῇ τῇ ἡμέρᾳ ἐπεδόθη ὁ ἀριθμὸσ τῷ βασιλεῖ τῶν ἀπολωλότων ἐν Σούσοισ. εἶπε δὲ ὁ βασιλεὺσ πρὸσ Ἐσθήρ. ἀπώλεσαν οἱ Ἰουδαῖοι ἐν Σούσοισ τῇ πόλει ἄνδρασ πεντακοσίουσ. ἐν δὲ τῇ περιχώρῳ πῶσ οἴει ἐχρήσαντο̣ τί οὖν ἀξιοῖσ ἔτι, καὶ ἔσται σοι̣ καὶ εἶπεν Ἐσθὴρ τῷ βασιλεῖ. δοθήτω τοῖσ Ἰουδαίοισ χρῆσθαι ὡσαύτωσ τὴν αὔριον, ὥστε τοὺσ δέκα υἱοὺσ Ἀμὰν κρεμάσαι. καὶ ἐπέτρεψεν οὕτωσ γενέσθαι καὶ ἐξέθηκε τοῖσ Ἰουδαίοισ τῆσ πόλεωσ τὰ σώματα τῶν υἱῶν Ἀμὰν κρεμάσαι. καὶ συνήχθησαν οἱ Ἰουδαῖοι ἐν Σούσοισ τῇ τεσσαρεσκαιδεκάτῃ τοῦ Ἀδὰρ καὶ ἀπέκτειναν ἄνδρασ τριακοσίουσ καὶ οὐδὲν διήρπασαν. οἱ δὲ λοιποὶ τῶν Ἰουδαίων οἱ ἐν τῇ βασιλείᾳ συνήχθησαν καὶ ἑαυτοῖσ ἐβοήθουν καὶ ἀνεπαύσαντο ἀπὸ τῶν πολεμίων. ἀπώλεσαν γὰρ αὐτῶν μυρίουσ πεντακισχιλίουσ τῇ τρισκαιδεκάτῃ τοῦ Ἀδὰρ καὶ οὐδὲν διήρπασαν. καὶ ἀνεπαύσαντο τῇ τεσσαρεσκαιδεκάτῃ τοῦ αὐτοῦ μηνὸσ καὶ ἦγον αὐτὴν ἡμέραν ἀναπαύσεωσ μετὰ χαρᾶσ καὶ εὐφροσύνησ. οἱ δὲ Ἰουδαῖοι ἐν Σούσοισ τῇ πόλει συνήχθησαν καὶ τῇ τεσσαρεσκαιδεκάτῃ καὶ ἀνεπαύσαντο. ἦγον δὲ καὶ τὴν πεντεκαιδεκάτην μετὰ χαρᾶσ καὶ εὐφροσύνησ. διὰ τοῦτο οὖν οἱ Ἰουδαῖοι οἱ διεσπαρμένοι ἐν πάσῃ χώρᾳ τῇ ἔξω ἄγουσι τὴν τεσσαρεσκαιδεκάτην τοῦ Ἀδὰρ ἡμέραν ἀγαθὴν μετ̓ εὐφροσύνησ ἀποστέλλοντεσ μερίδασ ἕκαστοσ τῷ πλησίον. Ἔγραψε δὲ Μαρδοχαῖοσ τοὺσ λόγουσ τούτουσ εἰσ βιβλίον καὶ ἐξαπέστειλε τοῖσ Ἰουδαίοισ, ὅσοι ἦσαν ἐν τῇ Ἀρταξέρξου βασιλεία, τοῖσ ἐγγὺσ καὶ τοῖσ μακράν, στῆσαι τὰσ ἡμέρασ ταύτασ ἀγαθὰσ ἄγειν τε τὴν τεσσαρεσκαιδεκάτην καὶ τὴν πεντεκαιδεκάτην τοῦ Ἀδὰρ ἐν γὰρ ταύταισ ταῖσ ἡμέραισ ἀνεπαύσαντο οἱ Ἰουδαῖοι ἀπὸ τῶν ἐχθρῶν αὐτῶν καὶ τὸν μῆνα, ἐν ᾧ ἐστράφη αὐτοῖσ ἀπὸ πένθουσ εἰσ χαρὰν καὶ ἀπὸ ὀδύνησ εἰσ ἀγαθὴν ἡμέραν, ἄγειν ὅλον ἀγαθὰσ ἡμέρασ γάμων καὶ εὐφροσύνησ, ἐξαποστέλλοντασ μερίδασ τοῖσ φίλοισ καὶ τοῖσ πτωχοῖσ. καὶ προσεδέξαντο οἱ Ἰουδαῖοι, καθὼσ ἔγραψεν αὐτοῖσ ὁ Μαρδοχαῖοσ, πῶσ Ἀμὰν Ἀμαδάθου, ὁ Μακεδών, ἐπολέμει αὐτούσ, καθὼσ ἔθετο ψήφισμα καὶ κλῆρον ἀφανίσαι αὐτούσ, καὶ ὡσ εἰσῆλθε πρὸσ τὸν βασιλέα λέγων κρεμάσαι τὸν Μαρδοχαῖον. ὅσα δὲ ἐπεχείρησεν ἐπάξαι ἐπὶ τοὺσ Ἰουδαίουσ κακά, ἐπ̓ αὐτὸν ἐγένοντο, καὶ ἐκρεμάσθη αὐτόσ, καὶ τὰ τέκνα αὐτοῦ. διὰ τοῦτο ἐπεκλήθησαν αἱ ἡμέραι αὗται Φρουραὶ διὰ τοὺσ κλήρουσ, ὅτι τῇ διαλέκτῳ αὐτῶν καλοῦνται Φρουραί, διὰ τοὺσ λόγουσ τῆσ ἐπιστολῆσ ταύτησ καὶ ὅσα πεπόνθασι διὰ ταῦτα καὶ ὅσα αὐτοῖσ ἐγένετο, καὶ ἔστησε. καὶ προσεδέχοντο οἱ Ἰουδαῖοι ἐφ̓ ἑαυτοῖσ καὶ ἐπὶ τῷ σπέρματι αὐτῶν καὶ ἐπὶ τοῖσ προστεθειμένοισ ἐπ̓ αὐτῶν, οὐδὲ μὴν ἄλλων χρήσονται. αἱ δὲ ἡμέραι αὗται μνημόσυνον ἐπιτελούμενον κατὰ γενεὰν καὶ γενεὰν καὶ πόλιν καὶ πατριὰν καὶ χώραν. αἱ δὲ ἡμέραι αὗται τῶν Φρουραὶ ἀχθήσονται εἰσ τὸν ἅπαντα χρόνον, καὶ τὸ μνημόσυνον αὐτῶν οὐ μὴ ἐκλίπῃ ἐκ τῶν γενεῶν. καὶ ἔγραψεν Ἐσθὴρ ἡ βασίλισσα θυγάτηρ Ἀμιναδὰβ καὶ Μαρδοχαῖοσ ὁ Ἰουδαῖοσ ὅσα ἐποίησαν τό τε στερέωμα τῆσ ἐπιστολῆσ τῶν Φρουραί. καὶ Μαρδοχαῖοσ καὶ Ἐσθὴρ ἡ βασίλισσα ἔστησαν ἑαυτοῖσ καθ̓ ἑαυτῶν, καὶ τότε στήσαντεσ κατὰ τῆσ ὑγείασ ἑαυτῶν καὶ τὴν βουλὴν αὐτῶν. καὶ Ἐσθὴρ λόγῳ ἔστησεν εἰσ τὸν αἰῶνα, καὶ ἐγράφη εἰσ μνημόσυνον.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Septuagint, Liber Esther

(70인역 성경, 에스테르기)

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION