Septuagint, Liber Thobis

(70인역 성경, 토빗기)

ΒΙΒΛΟΣ λόγων Τωβίτ, τοῦ Τωβιήλ, τοῦ Ἀνανιήλ, τοῦ Ἀδουήλ, τοῦ Γαβαήλ, ἐκ τοῦ σπέρματοσ Ἀσιήλ, ἐκ τῆσ φυλῆσ Νεφθαλίμ, ὃσ ᾐχμαλωτεύθη ἐν ἡμέραισ Ἐνεμεσσάρου τοῦ βασιλέωσ Ἀσσυρίων ἐκ Θίσβησ, ἥ ἐστιν ἐκ δεξιῶν Κυδίωσ τῆσ Νεφθαλὶ ἐν τῇ Γαλιλαίᾳ ὑπεράνω Ἀσήρ. ‐ ἐγὼ Τωβὶτ ὁδοῖσ ἀληθείασ ἐπορευόμην καὶ δικαιοσύνησ πάσασ τὰσ ἡμέρασ τῆσ ζωῆσ μου καὶ ἐλεημοσύνασ πολλὰσ ἐποίησα τοῖσ ἀδελφοῖσ μου καὶ τῷ ἔθνει, τοῖσ προπορευθεῖσι μετ̓ ἐμοῦ εἰσ χώραν Ἀσσυρίων εἰσ Νινευῆ. καὶ ὅτε ἤμην ἐν τῇ χώρᾳ μου ἐν τῇ γῇ Ἰσραὴλ νεωτέρου μου ὄντοσ, πᾶσα φυλὴ τοῦ Νεφθαλὶμ τοῦ πατρόσ μου ἀπέστη ἀπὸ τοῦ οἴκου Ἱερουσολύμων, τῆσ ἐκλεγείσησ ἀπὸ πασῶν τῶν φυλῶν Ἰσραὴλ εἰσ τὸ θυσιάζειν πάσασ τὰσ φυλάσ. καὶ ἡγιάσθη ὁ ναὸσ τῆσ κατασκηνώσεωσ τοῦ Ὑψίστου καὶ ᾠκοδομήθη εἰσ πάσασ τὰσ γενεὰσ τοῦ αἰῶνοσ. καὶ πᾶσαι αἱ φυλαὶ αἱ συναποστᾶσαι ἔθυον τῇ Βάαλ τῇ δαμάλει καὶ ὁ οἶκοσ Νεφθαλὶμ τοῦ πατρόσ μου. κἀγὼ μόνοσ ἐπορευόμην πλεονάκισ εἰσ Ἱεροσόλυμα ἐν ταῖσ ἑορταῖσ, καθὼσ γέγραπται παντὶ τῷ Ἰσραὴλ ἐν προστάγματι αἰωνίῳ, τὰσ ἀπαρχὰσ καὶ τὰσ δεκάτασ τῶν γεννημάτων καὶ τὰσ πρωτοκουρίασ ἔχων. καὶ ἐδίδουν αὐτὰσ τοῖσ ἱερεῦσι τοῖσ υἱοῖσ Ἀαρὼν πρὸσ τὸ θυσιαστήριον πάντων τῶν γεννημάτων. τὴν δεκάτην ἐδίδουν τοῖσ υἱοῖσ Λευὶ τοῖσ θεραπεύουσιν εἰσ Ἱερουσαλήμ, καὶ τὴν δευτέραν δεκάτην ἀπεπρατιζόμην καὶ ἐπορευόμην καὶ ἐδαπάνων αὐτὰ ἐν Ἱεροσολύμοισ καθ̓ ἕκαστον ἐνιαυτόν. καὶ τὴν τρίτην ἐδίδουν οἷσ καθήκει, καθὼσ ἐνετείλατο Δεββώρα ἡ μήτηρ τοῦ πατρόσ μου, διότι ὀρφανὸσ κατελείφθην ὑπὸ τοῦ πατρόσ μου. καὶ ὅτε ἐγενόμην ἀνήρ, ἔλαβον Ἄνναν γυναῖκα ἐκ τοῦ σπέρματοσ τῆσ πατριᾶσ ἡμῶν καὶ ἐγέννησα ἐξ αὐτῆσ Τωβίαν. καὶ ὅτε ᾐχμαλωτίσθημεν εἰσ Νινευῆ, πάντεσ οἱ ἀδελφοί μου καὶ οἱ ἐκ τοῦ γένουσ μου ἤσθιον ἐκ τῶν ἄρτων τῶν ἐθνῶν. ἐγὼ δὲ συνετήρησα τὴν ψυχήν μου μὴ φαγεῖν, καθότι ἐμεμνήμην τοῦ Θεοῦ ἐν ὅλῃ τῇ ψυχῇ μου. καὶ ἔδωκεν ὁ Ὕψιστοσ χάριν καὶ μορφὴν ἐνώπιον Ἐνεμεσσάρου, καὶ ἤμην αὐτοῦ ἀγοραστήσ. καὶ ἐπορευόμην εἰσ τὴν Μηδίαν καὶ παρεθέμην Γαβαήλῳ τῷ ἀδελφῷ Γαβρία ἐν Ράγοισ τῆσ Μηδίασ ἀργυρίου τάλαντα δέκα. Καὶ ὅτε ἀπέθανεν Ἐνεμεσσάρ, ἐβασίλευσε Σενναχηρὶμ ὁ υἱὸσ αὐτοῦ ἀντ̓ αὐτοῦ, καὶ αἱ ὁδοὶ αὐτοῦ ἠκαταστάθησαν, καὶ οὐκ ἔτι ἠδυνάσθην πορευθῆναι εἰσ τὴν Μηδίαν. καὶ ἐν ταῖσ ἡμέραισ Ἐνεμεσσάρου ἐλεημοσύνασ πολλὰσ ἐποίουν τοῖσ ἀδελφοῖσ μου. τοὺσ ἄρτουσ μου ἐδίδουν τοῖσ πεινῶσι καὶ ἱμάτια τοῖσ γυμνοῖσ, καὶ εἴ τινα ἐκ τοῦ γένουσ μου ἐθεώρουν τεθνηκότα καὶ ἐρριμμένον ὀπίσω τοῦ τείχουσ Νινευῆ, ἔθαπτον αὐτόν. καὶ εἴ τινα ἀπέκτεινε Σενναχηρὶμ ὁ βασιλεύσ, ὅτε ἦλθε φεύγων ἐκ τῆσ Ἰουδαίασ, ἔθαψα αὐτοὺσ κλέπτων. πολλοὺσ γὰρ ἀπέκτεινεν ἐν τῷ θυμῷ αὐτοῦ. καὶ ἐζητήθη ὑπὸ τοῦ βασιλέωσ τὰ σώματα, καὶ οὐχ εὑρέθη. πορευθεὶσ δὲ εἷσ τῶν ἐν Νινευῆ, ὑπέδειξε τῷ βασιλεῖ περὶ ἐμοῦ ὅτι θάπτω αὐτούσ, καὶ ἐκρύβην. ἐπιγνοὺσ δὲ ὅτι ζητοῦμαι ἀποθανεῖν, φοβηθεὶσ ἀνεχώρησα. καὶ διηρπάγη πάντα τὰ ὑπάρχοντά μου, καὶ οὐ κατελείφθη μοι οὐδὲν πλὴν Ἄννασ τῆσ γυναικόσ μου καὶ Τωβίου τοῦ υἱοῦ μου. καὶ οὐ διῆλθον ἡμέρασ πεντήκοντα, ἕωσ οὗ ἀπέκτειναν αὐτὸν οἱ δύο υἱοὶ αὐτοῦ καὶ ἔφυγον εἰσ τὰ ὄρη Ἀραράθ, καὶ ἐβασίλευσε Σαχερδονὸσ υἱὸσ αὐτοῦ ἀντ̓ αὐτοῦ, καὶ ἔταξεν Ἀχιάχαρον τὸν Ἀναὴλ υἱὸν τοῦ ἀδελφοῦ μου ἐπὶ πᾶσαν τὴν ἐκλογιστίαν τῆσ βασιλείασ αὐτοῦ καὶ ἐπὶ πᾶσαν τήν διοίκησιν. καὶ ἠξίωσεν Ἀχιάχαροσ περὶ ἐμοῦ, καὶ ἦλθον εἰσ Νινευῆ. Ἀχιάχαροσ δὲ ἦν ὁ οἰνοχόοσ καὶ ἐπὶ τοῦ δακτυλίου καὶ διοικητὴσ καὶ ἐκλογιστήσ, καὶ κατέστησεν αὐτὸν ὁ Σαχερδονὸσ ἐκ δευτέρασ. ἦν δὲ ἐξάδελφόσ μου. ΟΤΕ δὲ κατῆλθον εἰσ τὸν οἶκόν μου καὶ ἀπεδόθη μοι Ἄννα ἡ γυνή μου, καὶ Τωβίασ ὁ υἱόσ μου, ἐν τῇ πεντηκοστῇ ἑορτῇ, ἥ ἐστιν ἁγία ἑπτὰ ἑβδομάδων, ἐγενήθη ἄριστον καλόν μοι, καὶ ἀνέπεσα τοῦ φαγεῖν.

καὶ ἐθεασάμην ὄψα πολλὰ καὶ εἶπα τῷ υἱῷ μου. βάδισον καὶ ἄγαγε ὃν ἂν εὕρῃσ τῶν ἀδελφῶν ἡμῶν ἐνδεῆ, ὃσ μέμνηται τοῦ Κυρίου, καὶ ἰδοὺ μένω σε. καὶ ἐλθὼν εἶπε. πάτερ, εἷσ ἐκ τοῦ γένουσ ἡμῶν ἐστραγγαλωμένοσ ἔρριπται ἐν τῇ ἀγορᾷ. κἀγὼ πρὶν ἢ γεύσασθαί με, ἀναπηδήσασ ἀνειλόμην αὐτὸν εἴσ τι οἴκημα, ἕωσ οὗ ἔδυ ὁ ἥλιοσ. καὶ ἐπιστρέψασ ἐλουσάμην καὶ ἤσθιον τὸν ἄρτον μου ἐν λύπῃ. καὶ ἐμνήσθην τῆσ προφητείασ Ἀμώσ, καθὼσ εἶπε. στραφήσονται αἱ ἑορταὶ ὑμῶν εἰσ πένθοσ καὶ πᾶσαι αἱ εὐφροσύναι ὑμῶν εἰσ θρῆνον, καὶ ἔκλαυσα. καὶ ὅτε ἔδυ ὁ ἥλιοσ, ᾠχόμην καὶ ὀρύξασ ἔθαψα αὐτόν. καὶ οἱ πλησίον ἐπεγέλων λέγοντεσ. οὐκ ἔτι φοβεῖται φονευθῆναι περὶ τοῦ πράγματοσ τούτου, καὶ ἀπέδρα, καὶ ἰδοὺ πάλιν θάπτει τοὺσ νεκρούσ. καὶ ἐν αὐτῇ τῇ νυκτὶ ἀνέλυσα θάψασ καὶ ἐκοιμήθην μεμιαμμένοσ παρὰ τὸν τοῖχον τῆσ αὐλῆσ, καὶ τὸ πρόσωπόν μου ἀκάλυπτον ἦν. καὶ οὐκ ᾔδειν ὅτι στρουθία ἐν τῷ τοίχῳ ἐστί, καὶ τῶν ὀφθαλμῶν μου ἀνεῳγότων, ἀφώδευσαν τὰ στρουθία θερμὸν εἰσ τοὺσ ὀφθαλμούσ μου, καὶ ἐγενήθη λευκώματα ἐν τοῖσ ὀφθαλμοῖσ μου. καὶ ἐπορεύθην πρὸσ ἰατρούσ, καὶ οὐκ ὠφέλησάν με. Ἀχιάχαροσ δὲ ἔτρεφέ με, ἕωσ οὗ ἐπορεύθην εἰσ τὴν Ἐλυμαί̈δα. καὶ ἡ γυνή μου Ἄννα ἠριθεύετο ἐν τοῖσ γυναικείοισ. καὶ ἀπέστελλε τοῖσ κυρίοισ, καὶ ἀπέδωκαν αὐτῇ καὶ αὐτοὶ τὸν μισθὸν προσδόντεσ καὶ ἔριφον. ὅτε δὲ ἦλθε πρόσ με, ἤρξατο κράζειν. καὶ εἶπα αὐτῇ. πόθεν τὸ ἐρίφιον̣ μὴ κλεψιμαῖόν ἐστιν̣ ἀπόδοσ αὐτὸ τοῖσ κυρίοισ. οὐ γὰρ θεμιτόν ἐστι φαγεῖν κλεψιμαῖον. ἡ δὲ εἶπε. δῶρον δέδοταί μοι ἐπὶ τῷ μισθῷ. καὶ οὐκ ἐπίστευον αὐτῇ καὶ ἔλεγον ἀποδιδόναι αὐτὸ τοῖσ κυρίοισ καί ἠρυθρίων πρὸσ αὐτήν. ἡ δὲ ἀποκριθεῖσα εἶπέ μοι. ποῦ εἰσιν αἱ ἐλεημοσύναι σου καὶ αἱ δικαιοσύναι σου̣ ἰδοὺ γνωστὰ πάντα μετὰ σοῦ. ΚΑΙ λυπηθεὶσ ἔκλαυσα καὶ προσευξάμην μετ̓ ὀδύνησ λέγων.

δίκαιοσ εἶ, Κύριε, καὶ πάντα τὰ ἔργα σου καὶ πᾶσαι αἱ ὁδοί σου ἐλεημοσύναι καὶ ἀλήθεια, καὶ κρίσιν ἀληθινὴν καὶ δικαίαν σὺ κρίνεισ εἰσ τὸν αἰῶνα. μνήσθητί μου καὶ ἐπίβλεψον ἐπ̓ ἐμέ. μή με ἐκδικήσῃσ ταῖσ ἁμαρτίαισ μου καὶ τοῖσ ἀγνοήμασί μου καὶ τῶν πατέρων μου, ἃ ἥμαρτον ἐνώπιόν σου. παρήκουσαν γὰρ τῶν ἐντολῶν σου, καὶ ἔδωκασ ἡμᾶσ εἰσ διαρπαγὴνκαὶ αἰχμαλωσίαν καὶ θάνατον καὶ παραβολὴν ὀνειδισμοῦ πᾶσι τοῖσ ἔθνεσιν, ἐν οἷσ ἐσκορπίσμεθα. καὶ νῦν πολλαὶ αἱ κρίσεισ σού εἰσι καὶ ἀληθιναὶ ἐξ ἐμοῦ ποιῆσαι περὶ τῶν ἁμαρτιῶν μου καὶ τῶν πατέρων μου, ὅτι οὐκ ἐποιήσαμεν τὰσ ἐντολάσ σου. οὐ γὰρ ἐπορεύθημεν ἐν ἀληθείᾳ ἐνώπιόν σου. καὶ νῦν κατὰ τὸ ἀρεστὸν ἐνώπιόν σου ποίησον μετ̓ ἐμοῦ. ἐπίταξον ἀναλαβεῖν τὸ πνεῦμά μου, ὅπωσ ἀπολυθῶ καὶ γένωμαι γῆ. διότι λυσιτελεῖ μοι ἀποθανεῖν ἢ ζῆν, ὅτι ὀνειδισμοὺσ ψευδεῖσ ἤκουσα, καὶ λύπη ἐστὶ πολλὴ ἐν ἐμοί. ἐπίταξον ἀπολυθῆναί με τῆσ ἀνάγκησ ἤδη εἰσ τὸν αἰώνιον τόπον, μὴ ἀποστρέψῃσ τὸ πρόσωπόν σου ἀπ̓ἐμοῦ. Ἐν τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ συνέβη τῇ θυγατρὶ Ραγουὴλ Σάρρᾳ ἐν Ἐκβατάνοισ τῆσ Μηδίασ καὶ ταύτην ὀνειδισθῆναι ὑπὸ παιδισκῶν πατρὸσ αὐτῆσ, ὅτι ἦν δεδομένη ἀνδράσιν ἑπτά, καὶ Ἀσμοδαῖοσ τὸ πονηρὸν δαιμόνιον ἀπέκτεινεν αὐτοὺσ πρὶν ἢ γενέσθαι αὐτοὺσ μετ̓ αὐτῆσ ὡσ ἐν γυναιξί. καὶ εἶπαν αὐτῇ. οὐ συνιεῖσ ἀποπνίγουσά σου τοὺσ ἄνδρασ̣ ἤδη ἑπτὰ ἔσχεσ καὶ ἑνὸσ αὐτῶν οὐκ ὠνομάσθησ. τί ἡμᾶσ μαστιγοῖσ̣ εἰ ἀπέθαναν, βάδιζε μετ̓ αὐτῶν. μὴ ἴδοιμέν σου υἱὸν ἢ θυγατέρα εἰσ τὸν αἰῶνα. ταῦτα ἀκούσασα ἐλυπήθη σφόδρα ὥστε ἀπάγξασθαι. καὶ εἶπε. μία μέν εἰμι τῷ πατρί μου. ἐὰν ποιήσω τοῦτο, ὄνειδοσ αὐτῷ ἔσται, καὶ τὸ γῆρασ αὐτοῦ κατάξω μετ̓ ὀδύνησ εἰσ ᾅδου. καὶ ἐδεήθη πρὸσ τῇ θυρίδι καὶ εἶπεν. εὐλογητὸσ εἶ, Κύριε ὁ Θεόσ μου, καὶ εὐλογητὸν τὸ ὄνομά σου τὸ ἅγιον καὶ ἔντιμον εἰσ τοὺσ αἰῶνασ. εὐλογήσαισάν σε πάντα τὰ ἔργα σου εἰσ τὸν αἰῶνα. καὶ νῦν, Κύριε, τοὺσ ὀφθαλμούσ μου καὶ τὸ πρόσωπόν μου εἰσ σὲ δέδωκα. εἰπὸν ἀπολῦσαί με ἀπὸ τῆσ γῆσ καὶ μὴ ἀκοῦσαί με μηκέτι ὀνειδισμόν. σὺ γινώσκεισ, Κύριε, ὅτι καθαρά εἰμι ἀπὸ πάσησ ἁμαρτίασ ἀνδρὸς καὶ οὐκ ἐμόλυνα τὸ ὄνομά μου οὐδὲ τὸ ὄνομα τοῦ πατρόσ μου ἐν τῇ γῇ τῆσ αἰχμαλωσίασ μου. μονογενήσ εἰμι τῷ πατρί μου, καὶ οὐχ ὑπάρχει αὐτῷ παιδίον, ὃ κληρονομήσει αὐτόν, οὐδὲ ἀδελφὸσ ἐγγὺσ οὐδὲ ὑπάρχων αὐτῷ υἱόσ, ἵνα συντηρήσω ἐμαυτὴν αὐτῷ γυναῖκα. ἤδη ἀπώλοντό μοι ἑπτά. ἵνα τί μοι ζῆν̣ καὶ εἰ μὴ δοκεῖ σοι ἀποκτεῖναί με, ἐπίταξον ἐπιβλέψαι ἐπ̓ ἐμὲ καὶ ἐλεῆσαί με καὶ μηκέτι ἀκοῦσαί με ὀνειδισμόν. Καὶ εἰσηκούσθη προσευχὴ ἀμφοτέρων ἐνώπιον τῆσ δόξησ τοῦ μεγάλου Ραφαήλ, καὶ ἀπεστάλη ἰάσασθαι τοὺσ δύο, τοῦ Τωβὶτ λεπίσαι τὰ λευκώματα καὶ Σάρραν τὴν τοῦ Ραγουὴλ δοῦναι Τωβίᾳ τῷ υἱῷ Τωβὶτ γυναῖκα καὶ δῆσαι Ἀσμοδαῖον τὸ πονηρὸν δαιμόνιον, διότι Τωβίᾳ ἐπιβάλλει κληρονομῆσαι αὐτήν. ἐν αὐτῷ τῷ καιρῷ ἐπιστρέψασ Τωβὶτ εἰσῆλθεν εἰσ τὸν οἶκον αὐτοῦ καὶ Σάρρα ἡ τοῦ Ραγουὴλ κατέβη ἐκ τοῦ ὑπερῴου αὐτῆσ. ΕΝ τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνη ἐμνήσθη Τωβὶτ περὶ τοῦ ἀργυρίου, οὗ παρέθετο Γαβαὴλ ἐν Ράγοισ τῆσ Μηδίασ,

καὶ εἶπεν ἐν ἑαυτῷ. ἐγὼ ᾐτησάμην θάνατον, τί οὐ καλῶ Τωβίαν τὸν υἱόν μου, ἵνα αὐτῷ ὑποδείξω πρὶν ἀποθανεῖν με̣ καὶ καλέσασ αὐτὸν εἶπε. παιδίον, ἐὰν ἀποθάνω, θάψον με, καὶ μὴ ὑπερίδῃσ τὴν μητέρα σου. τίμα αὐτὴν πάσασ τὰσ ἡμέρασ τῆσ ζωῆσ σου καὶ ποίει τὸ ἀρεστὸν αὐτῇ καὶ μὴ λυπήσῃσ αὐτήν. μνήσθητι, παιδίον, ὅτι πολλοὺσ κινδύνουσ ἑώρακεν ἐπὶ σοὶ ἐν τῇ κοιλίᾳ. ὅταν ἀποθάνῃ, θάψον αὐτὴν παῤ ἐμοὶ ἐν ἑνὶ τάφῳ. πάσασ τὰσ ἡμέρασ, παιδίον, Κυρίου τοῦ Θεοῦ ἡμῶν μνημόνευε καὶ μὴ θελήσῃσ ἁμαρτάνειν καὶ παραβῆναι τὰσ ἐντολὰσ αὐτοῦ. δικαιοσύνην ποίει πάσασ τὰσ ἡμέρασ τῆσ ζωῆσ σου καὶ μὴ πορευθῇσ ταῖσ ὁδοῖσ τῆσ ἀδικίασ. διότι ποιοῦντόσ σου τὴν ἀλήθειαν, εὐοδίαι ἔσονται ἐν τοῖσ ἔργοισ σου καὶ πᾶσι τοῖσ ποιοῦσι τὴν δικαιοσύνην. ἐκ τῶν ὑπαρχόντων σοι ποίει ἐλεημοσύνην, καὶ μὴ φθονεσάτω σου ὁ ὀφθαλμὸσ ἐν τῷ ποιεῖν σε ἐλεημοσύνην. μὴ ἀποστρέψῃσ τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ παντὸσ πτωχοῦ, καὶ ἀπὸ σοῦ οὐ μὴ ἀποστραφῇ τὸ πρόσωπον τοῦ Θεοῦ. ὡσ σοὶ ὑπάρχει κατὰ τὸ πλῆθοσ, ποίησον ἐξ αὐτῶν ἐλεημοσύνην. ἐὰν ὀλίγον σοι ὑπάρχῃ, κατὰ τὸ ὀλίγον μὴ φοβοῦ ποιεῖν ἐλεημοσύνην. θέμα γὰρ ἀγαθὸν θησαυρίζεισ σεαυτῷ εἰσ ἡμέραν ἀνάγκησ. διότι ἐλεημοσύνη ἐκ θανάτου ρύεται καὶ οὐκ ἐᾷ εἰσελθεῖν εἰσ τὸ σκότοσ. δῶρον γὰρ ἀγαθόν ἐστιν ἐλεημοσύνη πᾶσι τοῖσ ποιοῦσιν αὐτὴν ἐνώπιον τοῦ Ὑψίστου. πρόσεχε σεαυτῷ, παιδίον, ἀπὸ πάσησ πορνείασ καὶ γυναῖκα πρῶτον λάβε ἀπὸ τοῦ σπέρματοσ τῶν πατέρων σου. μὴ λάβῃσ γυναῖκα ἀλλοτρίαν, ἣ οὐκ ἔστιν ἐκ τῆσ φυλῆσ τοῦ πατρόσ σου, διότι υἱοὶ προφητῶν ἐσμεν. Νῶε, Ἁβραάμ, Ἰσαάκ, Ἰακώβ, οἱ πατέρεσ ἡμῶν ἀπὸ τοῦ αἰῶνοσ. μνήσθητι, παιδίον, ὅτι αὐτοὶ πάντεσ ἔλαβον γυναῖκασ ἐκ τῶν ἀδελφῶν αὐτῶν καὶ εὐλογήθησαν ἐν τοῖσ τέκνοισ αὐτῶν, καὶ τὸ σπέρμα αὐτῶν κληρονομήσει γῆν. καὶ νῦν, παιδίον, ἀγάπα τοὺσ ἀδελφούσ σου καὶ μὴ ὑπερηφανεύου τῇ καρδίᾳ σου ἀπὸ τῶν ἀδελφῶν σου καὶ τῶν υἱῶν καὶ θυγατέρων τοῦ λαοῦ σου λαβεῖν σεαυτῷ ἐξ αὐτῶν γυναῖκα. διότι ἐν τῇ ὑπερηφανίᾳ ἀπώλεια καὶ ἀκαταστασία πολλή, καὶ ἐν τῇ ἀχρειότητι ἐλάττωσισ καὶ ἔνδεια μεγάλη. ἡ γὰρ ἀχρειότησ μήτηρ ἐστὶ τοῦ λιμοῦ. μισθὸσ παντὸσ ἀνθρώπου, ὃσ ἐὰν ἐργάσηται παρὰ σοί, μὴ αὐλισθήτω, ἀλλ̓ ἀπόδοσ αὐτῷ παραυτίκα, καὶ ἐὰν δουλεύσῃσ τῷ Θεῷ, ἀποδοθήσεταί σοι. πρόσεχε σεαυτῷ, παιδίον, ἐν πᾶσι τοῖσ ἔργοισ σου καὶ ἴσθι πεπαιδευμένοσ ἐν πάσῃ ἀναστροφῇ σου. καὶ ὃ μισεῖσ, μηδενὶ ποιήσῃσ. οἶνον εἰσ μέθην μὴ πίῃσ, καὶ μὴ πορευθήτω μετὰ σοῦ μέθη ἐν τῇ ὁδῷ σου. ἐκ τοῦ ἄρτου σου δίδου πεινῶντι καὶ ἐκ τῶν ἱματίων σου τοῖσ γυμνοῖσ. πᾶν, ὃ ἐὰν περισσεύσῃ σοι, ποίει ἐλεημοσύνην, καὶ μὴ φθονεσάτω σου ὁ ὀφθαλμὸσ ἐν τῷ ποιεῖν σε ἐλεημοσύνην. ἔκχεον τοὺσ ἄρτουσ σου ἐπὶ τὸν τάφον τῶν δικαίων καὶ μὴ δῷσ τοῖσ ἁμαρτωλοῖσ. συμβουλίαν παρὰ παντὸσ φρονίμου ζήτησον καὶ μὴ καταφρονήσῃσ ἐπί πάσησ συμβουλίασ χρησίμησ. καὶ ἐν παντὶ καιρῷ εὐλόγει Κύριον τὸν Θεὸν καὶ παῤ αὐτοῦ αἴτησον, ὅπωσ αἱ ὁδοί σου εὐθεῖαι γένωνται, καὶ πᾶσαι αἱ τρίβοι καὶ βουλαί σου εὐοδωθῶσι. διότι πᾶν ἔθνοσ οὐκ ἔχει βουλήν, ἀλλ̓ αὐτὸσ ὁ Κύριοσ δίδωσι πάντα τὰ ἀγαθὰ καὶ ὃν ἐὰν θέλῃ, ταπεινοῖ, καθὼσ βούλεται. καὶ νῦν, παιδίον, μνημόνευε τῶν ἐντολῶν μου, καὶ μὴ ἐξαλειφθήτωσαν ἐκ τῆσ καρδίασ σου. καὶ νῦν ὑποδεικνύω σοι τὰ δέκα τάλαντα τοῦ ἀργυρίου, ἃ παρεθέμην Γαβαήλῳ τῷ τοῦ Γαβρία ἐν Ράγοισ τῆσ Μηδίασ. καὶ μὴ φοβοῦ, παιδίον, ὅτι ἐπτωχεύσαμεν. ὑπάρχει σοι πολλά, ἐὰν φοβηθῇσ τὸν Θεόν, καὶ ἀποστῇσ ἀπὸ πάσησ ἁμαρτίασ καὶ ποιήσῃσ τὸ ἀρεστὸν ἐνώπιον αὐτοῦ. ΚΑΙ ἀποκριθεὶσ Τωβίασ εἶπεν αὐτῷ. πάτερ, ποιήσω πάντα, ὅσα ἐντέταλσαί μοι.

ἀλλὰ πῶσ δυνήσομαι λαβεῖν τὸ ἀργύριον καὶ οὐ γινώσκω αὐτόν̣ καὶ ἔδωκεν αὐτῷ τὸ χειρόγραφον καὶ εἶπεν αὐτῷ. ζήτησον σεαυτῷ ἄνθρωπον, ὃσ συμπορεύσεταί σοι, καὶ δώσω αὐτῷ μισθὸν ἕωσ ζῶ. καὶ λαβὲ πορευθεὶσ τὸ ἀργύριον. καὶ ἐπορεύθη ζητῆσαι ἄνθρωπον καὶ εὗρε τὸν Ραφαήλ, ὃσ ἦν ἄγγελοσ, καὶ οὐκ ᾔδει. καὶ εἶπεν αὐτῷ. εἰ δύναμαι πορευθῆναι μετὰ σοῦ ἐν Ράγοισ τῆσ Μηδίασ, καὶ εἰ ἔμπειροσ εἶ τῶν τόπων̣ καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ ἄγγελοσ. πορεύσομαι μετὰ σοῦ καὶ τῆσ ὁδοῦ ἐμπειρῶ καὶ παρὰ Γαβαὴλ τὸν ἀδελφὸν ἡμῶν ηὐλίσθην. καὶ εἶπεν αὐτῷ Τωβίασ. ὑπόμεινόν με, καὶ ἐρῶ τῷ πατρί. καὶ εἶπεν αὐτῷ. πορεύου καὶ μὴ χρονίσῃσ. καὶ εἰσελθὼν εἶπε τῷ πατρί. ἰδοὺ εὕρηκα ὃσ συμπορεύσεταί μοι. ὁ δὲ εἶπε. φώνησον αὐτὸν πρόσ με, ἵνα ἐπιγνῶ ποίασ φυλῆσ ἐστι καὶ εἰ πιστὸσ τοῦ πορευθῆναι μετὰ σοῦ. καὶ ἐκάλεσεν αὐτόν, καὶ εἰσῆλθε, καὶ ἠσπάσαντο ἀλλήλουσ. καὶ εἶπεν αὐτῷ Τωβίτ. ἀδελφέ, ἐκ ποίασ φυλῆσ καὶ ἐκ ποίασ πατριᾶσ εἶ σύ̣ ὑπόδειξόν μοι. καὶ εἶπεν αὐτῷ. φυλὴν καὶ πατριὰν σὺ ζητεῖσ ἢ μίσθιον, ὃσ συμπορεύσεται μετὰ τοῦ υἱοῦ σου̣ καὶ εἶπεν αὐτῷ Τωβίτ. βούλομαι, ἀδελφέ, ἐπιγνῶναι τὸ γένοσ σου κα’Ι τὸ ὄνομα. ὃσ δὲ εἶπεν. ἐγὼ Ἀζαρίασ Ἀνανίου τοῦ μεγάλου, τῶν ἀδελφῶν σου. καὶ εἶπεν αὐτῷ. ὑγιαίνων ἔλθοισ, ἀδελφέ, καὶ μή μοι ὀργισθῇσ, ὅτι ἐζήτησα τὴν φυλήν σου καὶ τὴν πατριάν σου ἐπιγνῶναι. καὶ σὺ τυγχάνεισ ἀδελφόσ μου ἐκ τῆσ καλῆσ καὶ ἀγαθῆσ γενεᾶσ. ἐπεγίνωσκον γὰρ ἐγὼ Ἀνανίαν καὶ Ἰωνάθαν τοὺσ υἱοὺσ Σεμεί̈ τοῦ μεγάλου, ὡσ ἐπορευόμεθα κοινῶσ εἰσ Ἱεροσόλυμα προσκυνεῖν, ἀναφέροντεσ τὰ πρωτότοκα καὶ τὰσ δεκάτασ τῶν γεννημάτων, καὶ οὐκ ἐπλανήθησαν ἐν τῇ πλάνῃ τῶν ἀδελφῶν ἡμῶν. ἐκ ρίζησ καλῆσ εἶ, ἀδελφέ, ἀλλὰ εἰπόν μοι τίνα σοι ἔσομαι μισθὸν διδόναι. δραχμὴν τῆσ ἡμέρασ καὶ τὰ δέοντά σοι ὡσ καὶ τῷ υἱῷ μου. καὶ ἔτι προσθήσω σοι ἐπὶ τὸν μισθόν, ἐὰν ὑγιαίνοντεσ ἐπιστρέψητε. καὶ εὐδόκησαν οὕτωσ. καὶ εἶπε πρὸσ Τωβίαν. ἕτοιμοσ γίνου πρὸσ τὴν ὁδόν. καὶ εὐοδωθείητε. καὶ ἡτοίμασεν ὁ υἱὸσ αὐτοῦ τὰ πρὸσ τὴν ὁδόν. καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ πατὴρ αὐτοῦ. πορεύου μετὰ τοῦ ἀνθρώπου τούτου, ὁ δὲ ἐν τῷ οὐρανῷ οἰκῶν Θεὸσ εὐοδώσει τὴν ὁδὸν ὑμῶν, καὶ ὁ ἄγγελοσ αὐτοῦ συμπορευθήτω ὑμῖν. καὶ ἐξῆλθαν ἀμφότεροι ἀπελθεῖν καὶ ὁ κύων τοῦ παιδαρίου μετ̓ αὐτῶν. ἔκλαυσε δὲ Ἄννα ἡ μήτηρ αὐτοῦ καὶ εἶπε πρὸσ Τωβίτ. τί ἐξαπέστειλασ τὸ παιδίον ἡμῶν̣ ἢ οὐχὶ ἡ ράβδοσ τῆσ χειρὸσ ἡμῶν ἐστιν ἐν τῷ εἰσπορεύεσθαι αὐτὸν καὶ ἐκπορεύεσθαι ἐνώπιον ἡμῶν̣ ἀργύριον τῷ ἀργυρίῳ μὴ φθάσαι, ἀλλὰ περίψημα τοῦ παιδίου ἡμῶν γένοιτο. ὡσ γὰρ δέδοται ἡμῖν ζῆν παρὰ τοῦ Κυρίου, τοῦτο ἱκανὸν ἡμῖν ὑπάρχει. καὶ εἶπεν αὐτῇ Τωβίτ. μὴ λόγον ἔχε, ἀδελφή. ὑγιαίνων ἐλεύσεται, καὶ οἱ ὀφθαλμοί σου ὄψονται αὐτόν. ἄγγελοσ γὰρ ἀγαθὸσ συμπορεύσεται αὐτῷ, καὶ εὐοδωθήσεται ἡ ὁδὸσ αὐτοῦ, καὶ ὑποστρέψει ὑγιαίνων. καὶ ἐπαύσατο κλαίουσα. ΟΙ δὲ πορευόμενοι τὴν ὁδὸν ἦλθον ἑσπέρασ ἐπὶ τὸν Τίγριν ποταμόν, καὶ ηὐλίζοντο ἐκεῖ.

τὸ δὲ παιδάριον κατέβη περικλύσασθαι, καὶ ἀνεπήδησεν ἰχθὺσ ἀπὸ τοῦ ποταμοῦ καὶ ἐβουλήθη καταπιεῖν τὸ παιδάριον. ὁ δὲ ἄγγελοσ εἶπεν αὐτῷ. ἐπιλαβοῦ τοῦ ἰχθύοσ. καὶ ἐκράτησε τὸν ἰχθὺν τὸ παιδάριον καὶ ἀνέβαλεν αὐτὸν ἐπὶ τὴν γῆν. καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ ἄγγελοσ. ἀνάτεμε τὸν ἰχθὺν καὶ λαβὼν τὴν καρδίαν καὶ τὸ ἧπαρ καὶ τὴν χολὴν θὲσ ἀσφαλῶσ. καὶ ἐποίησε τὸ παιδάριον ὡσ εἶπεν αὐτῷ ὁ ἄγγελοσ, τὸν δὲ ἰχθὺν ὀπτήσαντεσ ἔφαγον. καὶ ὥδευον ἀμφότεροι, ἕωσ οὗ ἤγγισαν ἐν Ἐκβατάνοισ. καὶ εἶπε τὸ παιδάριον τῷ ἀγγέλῳ. Ἀζαρία ἀδελφέ, τί ἐστιν ἡ καρδία καὶ τὸ ἧπαρ καὶ ἡ χολὴ τοῦ ἰχθύοσ̣ καὶ εἶπεν αὐτῷ. ἡ καρδία καὶ τὸ ἧπαρ, ἐάν τινα ὀχλῇ δαιμόνιον ἢ πνεῦμα πονηρόν, ταῦτα δεῖ καπνίσαι ἐνώπιον ἀνθρώπου ἢ γυναικόσ, καὶ οὐκέτι οὐ μὴ ὀχληθῇ. ἡ δὲ χολή, ἐγχρῖσαι ἄνθρωπον, ὃσ ἔχει λευκώματα ἐν τοῖσ ὀφθαλμοῖσ, καὶ ἰαθήσεται. ὡσ δὲ προσήγγισαν τῇ Ράγῃ, εἶπεν ὁ ἄγγελοσ τῷ παιδαρίῳ. ἀδελφέ, σήμερον αὐλισθησόμεθα παρὰ Ραγουήλ, καὶ αὐτὸσ συγγενήσ σού ἐστι, καὶ ἔστιν αὐτῷ θυγάτηρ ὀνόματι Σάρρα. λαλήσω περὶ αὐτῆσ τοῦ δοθῆναί σοι αὐτὴν εἰσ γυναῖκα, ὅτι σοι ἐπιβάλλει ἡ κληρονομία αὐτῆσ, καὶ σὺ μόνοσ εἶ ἐκ τοῦ γένουσ αὐτῆσ, καὶ τὸ κοράσιον καλὸν καὶ φρόνιμόν ἐστι. καὶ νῦν ἄκουσόν μου καὶ λαλήσω τῷ πατρὶ αὐτῆσ, καὶ ὅταν ὑποστρέψωμεν ἐκ Ραγῶν, ποιήσομεν τὸν γάμον. διότι ἐπίσταμαι Ραγουὴλ ὅτι οὐ μὴ δῷ αὐτὴν ἀνδρὶ ἑτέρῳ κατὰ τὸν νόμον Μωυσῆ ἢ ὀφειλήσει θάνατον, ὅτι τὴν κληρονομίαν σοὶ καθήκει λαβεῖν ἢ πάντα ἄνθρωπον. τότε εἶπε τὸ παιδάριον τῷ ἀγγέλῳ. Ἀζαρία ἀδελφέ, ἀκήκοα ἐγὼ τὸ κοράσιον δεδόσθαι ἑπτὰ ἀνδράσι καὶ πάντασ ἐν τῷ νυμφῶνι ἀπολωλότασ. καὶ νῦν ἐγὼ μόνοσ εἰμὶ τῷ πατρὶ καὶ φοβοῦμαι μὴ εἰσελθὼν ἀποθάνω καθὼσ καὶ οἱ πρότεροι, ὅτι δαιμόνιον φιλεῖ αὐτήν, ὃ οὐκ ἀδικεῖ οὐδένα πλὴν τῶν προσαγόντων αὐτῇ. καὶ νῦν ἐγὼ φοβοῦμαι μὴ ἀποθάνω καὶ κατάξω τὴν ζωὴν τοῦ πατρόσ μου καὶ τῆσ μητρόσ μου μετ̓ ὀδύνησ ἐπ̓ ἐμοὶ εἰσ τὸν τάφον αὐτῶν. καὶ υἱὸσ ἕτεροσ οὐχ ὑπάρχει αὐτοῖσ, ὃσ θάψει αὐτούσ. εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ ἄγγελοσ. οὐ μέμνησαι τῶν λόγων, ὧν ἐνετείλατό σοι ὁ πατήρ σου, ὑπὲρ τοῦ λαβεῖν σε γυναῖκα ἐκ τοῦ γένουσ σου̣ καὶ νῦν ἄκουσόν μου, ἀδελφέ, διότι σοὶ ἔσται εἰσ γυναῖκα, καὶ τοῦ δαιμονίου μηδένα λόγον ἔχε, ὅτι τὴν νύκτα ταύτην δοθήσεταί σοι αὕτη εἰσ γυναῖκα. καὶ ἐὰν εἰσέλθῃσ εἰσ τὸν νυμφῶνα, λήψῃ τέφραν θυμιαμάτων καὶ ἐπιθήσεισ ἀπὸ τῆσ καρδίασ καὶ τοῦ ἥπατοσ τοῦ ἰχθύοσ καὶ καπνίσεισ, καὶ ὀσφρανθήσεται τὸ δαιμόνιον καὶ φεύξεται καὶ οὐκ ἐπανελεύσεται εἰσ τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνοσ. ὅταν δὲ προσπορεύῃ αὐτῇ, ἐγέρθητε ἀμφότεροι καὶ βοήσατε πρὸσ τὸν ἐλεήμονα Θεόν, καὶ σώσει ὑμᾶσ καὶ ἐλεήσει. μὴ φοβοῦ, ὅτι σοὶ αὐτὴ ἡτοιμασμένη ἦν ἀπὸ τοῦ αἰῶνοσ, καὶ σὺ αὐτὴν σώσεισ, καὶ πορεύσεται μετὰ σοῦ, καὶ ὑπολαμβάνω ὅτι σοι ἔσται ἐξ αὐτῆσ παιδία. καὶ ὡσ ἤκουσε Τωβίασ ταῦτα, ἐφίλησεν αὐτήν, καὶ ἡ ψυχὴ αὐτοῦ ἐκολλήθη σφόδρα αὐτῇ. ΚΑΙ ἦλθον εἰσ Ἐκβάτανα καὶ παρεγένοντο εἰσ τὴν οἰκίαν Ραγουήλ, Σάρρα δὲ ὑπήντησεν αὐτοῖσ καὶ ἐχαιρέτισεν αὐτοὺσ καὶ αὐτοὶ αὐτήν, καὶ εἰσήγαγεν αὐτοὺσ εἰσ τὴν οἰκίαν.

καὶ εἶπε Ραγουὴλ Ἔδνᾳ τῇ γυναικὶ αὐτοῦ. ὡσ ὅμοιοσ ὁ νεανίσκοσ Τωβὶτ τῷ ἀνεψιῷ μου̣ καὶ ἠρώτησεν αὐτούσ Ραγουήλ. πόθεν ἐστέ, ἀδελφοί̣ καὶ εἶπαν αὐτῷ. ἐκ τῶν υἱῶν Νεφθαλὶμ τῶν αἰχμαλώτων ἐκ Νινευῆ. καὶ εἶπεν αὐτοῖσ. γινώσκετε Τωβὶτ τὸν ἀδελφὸν ἡμῶν̣ οἱ δὲ εἶπον. γινώσκομεν. καὶ εἶπεν αὐτοῖσ. ὑγιαίνει̣ οἱ δὲ εἶπαν. καὶ ζῇ καὶ ὑγιαίνει. καὶ εἶπε Τωβίασ. πατήρ μού ἐστι. καὶ ἀνεπήδησε Ραγουὴλ καὶ κατεφίλησεν αὐτὸν καὶ ἔκλαυσε καὶ εὐλόγησεν αὐτὸν καὶ εἶπεν αὐτῷ. ὁ τοῦ καλοῦ καὶ ἀγαθοῦ ἀνθρώπου υἱόσ. καὶ ἀκούσασ ὅτι Τωβὶτ ἀπώλεσε τοὺσ ὀφθαλμοὺσ ἑαυτοῦ, ἐλυπήθη καὶ ἔκλαυσε. καὶ Ἔδνα ἡ γυνὴ αὐτοῦ καὶ Σάρρα ἡ θυγάτηρ αὐτοῦ ἔκλαυσαν καὶ ὑπεδέξαντο αὐτοὺσ προθύμωσ. καὶ ἔθυσαν κριὸν προβάτων καὶ παρέθηκαν ὄψα πλείονα. εἶπε δὲ Τωβίασ τῷ Ραφαήλ. Ἀζαρία ἀδελφέ, λάλησον ὑπὲρ ὧν ἔλεγεσ ἐν τῇ πορείᾳ, καὶ τελεσθήτω τὸ πρᾶγμα. καὶ μετέδωκε τὸν λόγον τῷ Ραγουήλ. καὶ εἶπε Ραγουὴλ πρὸσ Τωβίαν. φάγε, πίε καὶ ἡδέωσ γίνου, σοὶ γὰρ καθήκει τὸ παιδίον μου λαβεῖν. πλὴν ὑποδείξω σοι τὴν ἀλήθειαν. ἔδωκα τὸ παιδίον μου ἑπτὰ ἀνδράσι, καὶ ὁπότε ἐὰν εἰσεπορεύοντο πρὸσ αὐτήν, ἀπέθνησκον ὑπὸ τὴν νύκτα. ἀλλὰ τὸ νῦν ἔχον, ἡδέωσ γίνου. καὶ εἶπε Τωβίασ. οὐ γεύομαι οὐδὲν ὧδε, ἕωσ ἂν στήσητε καὶ σταθῆτε πρόσ με. καὶ εἶπε Ραγουήλ. κομίζου αὐτὴν ἀπὸ τοῦ νῦν κατὰ τὴν κρίσιν. σὺ δέ ἀδελφὸσ εἶ αὐτῆσ, καὶ αὐτὴ σού ἐστιν. ὁ δὲ ἐλεήμων Θεὸσ εὐοδώσει ὑμῖν τὰ κάλλιστα. καὶ ἐκάλεσε Σάρραν τὴν θυγατέρα αὐτοῦ, καὶ λαβὼν τῆσ χειρὸσ αὐτῆσ παρέδωκεν αὐτὴν Τωβία γυναῖκα καὶ εἶπεν. ἰδοὺ κατὰ τὸν νόμον Μωυσέωσ κομίζου αὐτὴν καὶ ἄπαγε πρὸσ τὸν πατέρα σου. καὶ εὐλόγησεν αὐτούσ. καὶ ἐκάλεσεν Ἔδναν τὴν γυναῖκα αὐτοῦ. καὶ λαβὼν βιβλίον ἔγραψε συγγραφήν, καὶ ἐσφραγίσατο. καὶ ἤρξαντο ἐσθίειν. καὶ ἐκάλεσε Ραγουὴλ Ἔδναν τήν γυναῖκα αὐτοῦ καὶ εἶπε αὐτῇ. ἀδελφή, ἑτοίμασον τὸ ἕτερον ταμιεῖον καὶ εἰσάγαγε αὐτήν. καὶ ἐποίησεν ὡσ εἶπε καὶ εἰσήγαγεν αὐτὴν ἐκεῖ, καὶ ἔκλαυσε. καὶ ἀπεδέξατο τὰ δάκρυα τῆσ θυγατρὸσ αὐτῆσ καὶ εἶπεν αὐτῇ. θάρσει, τέκνον, ὁ Κύριοσ τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆσ γῆσ δῴη σοι χάριν ἀντὶ τῆσ λύπησ σου ταύτησ. θάρσει, θύγατερ. ΟΤΕ δὲ συνετέλεσαν δειπνοῦντεσ, εἰσήγαγον Τωβίαν πρὸσ αὐτήν.

ὁ δὲ πορευόμενοσ ἐμνήσθη τῶν λόγων Ραφαὴλ καὶ ἔλαβε τὴν τέφραν τῶν θυμιαμάτων καὶ ἐπέθηκε τὴν καρδίαν τοῦ ἰχθύοσ καὶ τὸ ἧπαρ καὶ ἐκάπνισεν. ὅτε δὲ ὠσφράνθη τὸ δαιμόνιον τῆσ ὀσμῆσ, ἔφυγεν εἰσ τὰ ἀνώτατα Αἰγύπτου καὶ ἔδησεν αὐτὸ ὁ ἄγγελοσ. ὡσ δὲ συνεκλείσθησαν ἀμφότεροι, ἀνέστη Τωβίασ ἀπὸ τῆσ κλίνησ καὶ εἶπεν. ἀνάστηθι, ἀδελφή, καὶ προσευξώμεθα, ἵνα ἐλεήσῃ ἡμᾶσ ὁ Κύριοσ. καὶ ἤρξατο Τωβίασ λέγειν. εὐλογητὸσ εἶ, ὁ Θεὸσ τῶν πατέρων ἡμῶν, καὶ εὐλογητὸν τὸ ὄνομά σου τὸ ἅγιον καὶ ἔνδοξον εἰσ τοὺσ αἰῶνασ. εὐλογησάτωσάν σε οἱ οὐρανοὶ καὶ πᾶσαι αἱ κτίσεισ σου. σὺ ἐποίησασ Ἀδὰμ καὶ ἔδωκασ αὐτῷ βοηθὸν Εὔαν στήριγμα τὴν γυναῖκα αὐτοῦ. ἐκ τούτων ἐγεννήθη τὸ ἀνθρώπων σπέρμα. σὺ εἶπασ. οὐ καλὸν εἶναι τὸν ἄνθρωπον μόνον, ποιήσωμεν αὐτῷ βοηθὸν ὅμοιον αὐτῷ. καὶ νῦν, Κύριε, οὐ διά πορνείαν ἐγὼ λαμβάνω τὴν ἀδελφήν μου ταύτην, ἀλλὰ ἐπ̓ ἀληθείασ ἐπίταξον ἐλεῆσαί με καὶ αὐτῇ συγκαταγηρᾶσαι. καὶ εἶπε μετ̓ αὐτοῦ. ἀμήν. καὶ ἐκοιμήθησαν ἀμφότεροι τὴν νύκτα. καὶ ἀναστὰσ Ραγουὴλ ἐπορεύθη καὶ ὤρυξε τάφον λέγων. μὴ καὶ οὗτοσ ἀποθάνῃ̣ καὶ ἦλθε Ραγουὴλ εἰσ τὴν οἰκίαν ἑαυτοῦ καὶ εἶπεν Ἔδνᾳ τῇ γυναικὶ αὐτοῦ. ἀπόστειλον μίαν τῶν παιδισκῶν, καὶ ἰδέτωσαν εἰ ζῇ. εἰ δὲ μή, ἵνα θάψωμεν αὐτόν, καὶ μηδεὶσ γνῷ. καὶ εἰσῆλθεν ἡ παιδίσκη ἀνοίξασα τὴν θύραν καὶ εὗρε τοὺσ δύο καθεύδοντασ. καὶ ἐξελθοῦσα ἀπήγγειλεν αὐτοῖσ, ὅτι ζῇ. καὶ εὐλόγησε Ραγουὴλ τὸν Θεὸν λέγων. εὐλογητὸσ εἶ σύ, ὁ Θεόσ, ἐν πάσῃ εὐλογίᾳ καθαρᾷ καὶ ἁγίᾳ, καὶ εὐλογείτωσάν σε οἱ ἅγιοί σου καὶ πᾶσαι αἱ κτίσεισ σου, καὶ πάντεσ οἱ ἄγγελοί σου καὶ οἱ ἐκλεκτοί σου εὐλογείτωσάν σε εἰσ τοὺσ αἰῶνασ. εὐλογητὸσ εἶ ὅτι ηὔφρανάσ με, καὶ οὐκ ἐγένετό μοι καθὼσ ὑπενόουν, ἀλλὰ κατὰ τὸ πολὺ ἔλεόσ σου ἐποίησασ μεθ̓ ἡμῶν. εὐλογητὸσ εἶ ὅτι ἠλέησασ δύο μονογενεῖσ. ποίησον αὐτοῖσ, δέσποτα, ἔλεοσ, συντέλεσον τὴν ζωὴν αὐτῶν ἐν ὑγιείᾳ μετ̓ εὐφροσύνησ καὶ ἐλέουσ. ἐκέλευσε δὲ τοῖσ οἰκέταισ χῶσαι τὸν τάφον. καὶ ἐποίησεν αὐτοῖσ γάμον ἡμερῶν δεκατεσσάρων. καὶ εἶπεν αὐτῷ Ραγουὴλ πρὶν ἢ συντελεσθῆναι τὰσ ἡμέρασ τοῦ γάμου ἐνόρκωσ μὴ ἐξελθεῖν αὐτὸν ἐὰν μὴ πληρωθῶσιν αἱ δεκατέσσαρεσ ἡμέραι τοῦ γάμου. καὶ τότε λαβόντα τὸ ἥμισυ τῶν ὑπαρχόντων αὐτοῦ πορεύεσθαι μεθ̓ ὑγιείασ πρὸσ τὸν πατέρα. καὶ τὰ λοιπά, ὅταν ἀποθάνω καὶ ἡ γυνή μου. ΚΑΙ ἐκάλεσε Τωβίασ τὸν Ραφαὴλ καὶ εἶπεν αὐτῷ.

Ἀζαρία ἀδελφέ, λάβε μετὰ σεαυτοῦ παῖδα καὶ δύο καμήλουσ καὶ πορεύθητι ἐν Ράγοισ τῆσ Μηδίασ παρὰ Γαβαὴλ καὶ κόμισαί μοι τὸ ἀργύριον καὶ αὐτὸν ἄγε μοι εἰσ τὸν γάμον. διότι ὠμόμοκε Ραγουὴλ μὴ ἐξελθεῖν με, καὶ ὁ πατήρ μου ἀριθμεῖ τὰσ ἡμέρασ, καὶ ἐὰν χρονίσω μέγα, ὀδυνηθήσεται λίαν. καὶ ἐπορεύθη Ραφαὴλ καὶ ηὐλίσθη παρὰ Γαβαήλ, καὶ ἔδωκεν αὐτῷ τὸ χειρόγραφον. ὃσ δὲ προήνεγκε τὰ θυλάκια ἐν ταῖσ σφαγῖσι καὶ ἔδωκεν αὐτῷ. καὶ ὤρθρευσαν κοινῶσ καὶ ἦλθον εἰσ τὸν γάμον. καὶ εὐλόγησε Τωβίασ τὴν γυναῖκα αὐτοῦ. ΚΑΙ Τωβὶτ ὁ πατὴρ αὐτοῦ ἐλογίσατο ἑκάστησ ἡμέρασ. καὶ ὡσ ἐπληρώθησαν αἱ ἡμέραι τῆσ πορείασ καὶ οὐκ ἤρχοντο,

εἶπε. μήποτε κατῄσχυνται̣ ἢ μήποτε ἀπέθανε Γαβαὴλ καὶ οὐδεὶσ αὐτῷ δίδωσι τὸ ἀργύριον̣ καὶ ἐλυπεῖτο λίαν. εἶπε δὲ αὐτῷ ἡ γυνή. ἀπώλετο τὸ παιδίον, διότι κεχρόνικε. καὶ ἤρξατο θρηνεῖν αὐτὸν καὶ εἶπεν. οὐ μέλοι μοι, τέκνον, ὅτι ἀφῆκά σε τὸ φῶσ τῶν ὀφθαλμῶν μου̣ καὶ Τωβὶτ λέγει αὐτῇ. σίγα, μὴ λόγον ἔχει, ὑγιαίνει. καὶ εἶπεν αὐτῷ. σίγα, μὴ πλάνα με, ἀπώλετο τὸ παιδίον μου. καὶ ἐπορεύετο καθ̓ ἡμέραν εἰσ τὴν ὁδὸν ἔξω, οἵασ ἀπῆλθεν, ἡμέρασ τε ἄρτον οὐκ ἤσθιε, τὰσ δέ νύκτασ οὐ διελίμπανε θρηνοῦσα Τωβίαν τὸν υἱὸν αὐτῆσ, ἕωσ οὗ συνετελέσθησαν αἱ δεκατέσσαρεσ ἡμέραι τοῦ γάμου, ἃσ ὤμοσε Ραγουὴλ ποιῆσαι αὐτὸν ἐκεῖ. εἶπε δὲ Τωβίασ τῷ Ραγουήλ. ἐξαπόστειλόν με, ὅτι ὁ πατήρ μου καὶ ἡ μήτηρ μου οὐκέτι ἐλπίζουσιν ὄψεσθαί με. εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ πενθερόσ. μεῖνον παῤ ἐμοί, κἀγὼ ἐξαποστελῶ πρὸσ τὸν πατέρα σου καὶ δηλώσουσιν αὐτῷ τὰ κατὰ σέ. καὶ Τωβίασ λέγει. ἐξαπόστειλόν με πρὸσ τὸν πατέρα μου. ἀναστὰσ δὲ Ραγουὴλ ἔδωκεν αὐτῷ Σάρραν τὴν γυναῖκα αὐτοῦ καὶ τὰ ἥμισυ τῶν ὑπαρχόντων, σώματα καὶ κτήνη καὶ ἀργύριον, καὶ εὐλογήσασ αὐτοὺσ ἐξαπέστειλε λέγων. εὐοδώσει ὑμᾶσ, τέκνα, ὁ Θεὸσ τοῦ οὐρανοῦ πρὸ τοῦ με ἀποθανεῖν. καὶ εἶπε τῇ θυγατρὶ αὐτοῦ. τίμα τοὺσ πενθερούσ σου, αὐτοὶ νῦν γονεῖσ σού εἰσιν. ἀκούσαιμί σου ἀκοὴν καλήν, καὶ ἐφίλησεν αὐτήν. καὶ Ἔδνα εἶπε πρὸσ Τωβίαν. ἀδελφὲ ἀγαπητέ, ἀποκαταστήσαι σε ὁ Κύριοσ τοῦ οὐρανοῦ καὶ δῴη μοι ἰδεῖν σου παιδία ἐκ Σάρρασ τῆσ θυγατρόσ μου, ἵνα εὐφρανθῶ ἐνώπιον τοῦ Κυρίου. καὶ ἰδοὺ παρατίθεμαί σοι τὴν θυγατέρα μου ἐν παρακαταθήκῃ, μὴ λυπήσῃσ αὐτήν. μετὰ ταῦτα ἐπορεύετο καὶ Τωβίασ εὐλογῶν τὸν Θεόν, ὅτι εὐώδωσε τὴν ὁδὸν αὐτοῦ, καὶ κατευλόγει Ραγουὴλ καὶ Ἔδναν τὴν γυναῖκα αὐτοῦ. ΚΑΙ ἐπορεύετο μέχρισ οὗ ἐγγίσαι αὐτοὺσ εἰσ Νινευῆ. καὶ εἶπε Ραφαὴλ πρὸσ Τωβίαν. οὐ γινώσκεισ, ἀδελφέ, πῶσ ἀφῆκασ τὸν πατέρα σου̣

προδράμωμεν ἔμπροσθεν τῆσ γυναικόσ σου καὶ ἑτοιμάσωμεν τὴν οἰκίαν. λαβὲ δὲ παρὰ χεῖρα τὴν χολὴν τοῦ ἰχθῦοσ. καὶ ἐπορεύθησαν, καὶ συνῆλθεν ὁ κύων ὄπισθεν αὐτῶν. καὶ Ἄννα ἐκάθητο περιβλεπομένη εἰσ τὴν ὁδὸν τὸν παῖδα αὐτῆσ. καὶ προσενόησεν αὐτὸν ἐρχόμενον καὶ εἶπε τῷ πατρὶ αὐτοῦ. ἰδοὺ ὁ υἱόσ μου ἔρχεται καὶ ὁ ἄνθρωποσ ὁ πορευθεὶσ μετ̓ αὐτοῦ. καὶ Ραφαὴλ εἶπεν. ἐπίσταμαι ἐγὼ ὅτι ἀνοίξει τοὺσ ὀφθαλμοὺσ ὁ πατήρ σου. σὺ ἔγχρισον τὴν χολὴν εἰσ τοὺσ ὀφθαλμοὺσ αὐτοῦ, καὶ δηχθεὶσ διατρίψει καὶ ἀποβαλεῖται τὰ λευκώματα καὶ ὄψεταί σε. καὶ προσδραμοῦσα Ἄννα ἐπέπεσεν ἐπὶ τὸν τράχηλον τοῦ υἱοῦ αὐτῆσ καὶ εἶπεν αὐτῷ. εἶδόν σε, παιδίον, ἀπὸ τοῦ νῦν ἀποθανοῦμαι καὶ ἔκλαυσαν ἀμφότεροι. καὶ Τωβὶτ ἐξήρχετο πρὸσ τὴν θύραν καὶ προσέκοπτεν, ὁ δὲ υἱὸσ αὐτοῦ προσέδραμεν αὐτῷ καὶ ἐπελάβετο τοῦ πατρὸσ αὐτοῦ καὶ προσέπασε τὴν χολὴν ἐπὶ τοὺσ ὀφθαλμοὺσ τοῦ πατρὸσ αὐτοῦ λέγων. θάρσει, πάτερ. ὡσ δὲ συνεδήχθησαν, διέτριψε τοὺσ ὀφθαλμοὺσ αὐτοῦ, καὶ ἐλεπίσθη ἀπὸ τῶν κάνθων τῶν ὀφθαλμῶν αὐτοῦ τὰ λευκώματα. καὶ ἰδὼν τὸν υἱὸν αὐτοῦ ἐπέπεσεν ἐπὶ τὸν τράχηλον αὐτοῦ καὶ ἔκλαυσε καὶ εἶπεν. εὐλογητὸσ εἶ, ὁ Θεόσ, καὶ εὐλογητὸν τὸ ὄνομά σου εἰσ τοὺσ αἰῶνασ, καὶ εὐλογημένοι πάντεσ οἱ ἅγιοί σου ἄγγελοι. ὅτι ἐμαστίγωσασ καὶ ἠλέησάσ με, ἰδοὺ βλέπω Τωβίαν τὸν υἱόν μου. καὶ εἰσῆλθεν ὁ υἱὸσ αὐτοῦ χαίρων καὶ ἀπήγγειλε τῷ πατρὶ αὐτοῦ τὰ μεγαλεῖα τὰ γενόμενα αὐτῷ ἐν τῇ Μηδίᾳ. καὶ ἐξῆλθε Τωβὶτ εἰσ συνάντησιν τῇ νύμφῃ αὐτοῦ χαίρων καὶ εὐλογῶν τὸν Θεὸν πρὸσ τῇ πύλῃ Νινευῆ. καὶ ἐθαύμαζον οἱ θεωροῦντεσ αὐτὸν πορευόμενον, ὅτι ἔβλεψε. καὶ Τωβὶτ ἐξωμολογεῖτο ἐνώπιον αὐτοῦ, ὅτι ἠλέησεν αὐτοὺσ ὁ Θεόσ. καὶ ὡσ ἤγγισε Τωβὶτ Σάρρᾳ τῇ νύμφῃ αὐτοῦ, κατευλόγησεν αὐτὴν λέγων. ἔλθοισ ὑγιαίνουσα, θύγατερ. εὐλογητὸσ ὁ Θεόσ, ὃσ ἤγαγέ σε πρὸσ ἡμᾶσ, καὶ ὁ πατήρ σου καὶ ἡ μήτηρ σου. καὶ ἐγένετο χαρὰ πᾶσι τοῖσ ἐν Νινευῆ ἀδελφοῖσ αὐτοῦ. καὶ παρεγένετο Ἀχιάχαροσ καὶ Νασβὰσ ὁ ἐξάδελφοσ αὐτοῦ, καὶ ἤχθη ὁ γάμοσ Τωβία μετ̓ εὐφροσύνησ ἡμέρασ ἑπτά. ΚΑΙ ἐκάλεσε Τωβὶτ Τωβίαν τὸν υἱὸν αὐτοῦ καὶ εἶπεν αὐτῷ. ὅρα, τέκνον, μισθὸν τῷ ἀνθρώπῳ τῷ συνελθόντι σοι, καὶ προσθεῖναι αὐτῷ δεῖ.

καὶ εἶπε. πάτερ, οὐ βλάπτομαι δοὺσ αὐτῷ τὸ ἥμισυ, ὧν ἐνήνοχα, ὅτι με ἀγήοχέ σοι ὑγιῆ καὶ τὴν γυναῖκα μου ἐθεράπευσε καὶ τὸ ἀργύριόν μου ἤνεγκε καὶ σὲ ὁμοίωσ ἐθεράπευσε. καὶ εἶπεν ὁ πρεσβύτησ. δικαιοῦται αὐτῷ. καὶ ἐκάλεσε τὸν ἄγγελον καὶ εἶπεν αὐτῷ. λάβε τὸ ἥμισυ πάντων, ὧν ἐνηνόχατε, καὶ ὕπαγε ὑγιαίνων. τότε καλέσασ τοὺσ δύο κρυπτῶσ εἶπεν αὐτοῖσ. εὐλογεῖτε τὸν Θεὸν καὶ αὐτῷ ἐξομολογεῖσθε καὶ μεγαλωσύνην δίδοτε αὐτῷ καὶ ἐξολογεῖσθε αὐτῷ ἐνώπιον πάντων τῶν ζώντων, περὶ ὧν ἐποίησε μεθ̓ ὑμῶν. ἀγαθὸν τὸ εὐλογεῖν τὸν Θεὸν καὶ ὑψοῦν τὸ ὄνομα αὐτοῦ, τοὺσ λόγουσ τῶν ἔργων τοῦ Θεοῦ ἐντίμωσ ὑποδεικνύοντεσ, καὶ μὴ ὀκνεῖτε ἐξομολογεῖσθαι αὐτῷ. μυστήριον βασιλέωσ καλὸν κρύψαι, τὰ δὲ ἔργα τοῦ Θεοῦ ἀνακαλύπτειν ἐνδόξωσ. ἀγαθὸν ποιήσατε, καὶ κακὸν οὐχ εὑρήσει ὑμᾶσ. ἀγαθὸν προσευχὴ μετὰ νηστείασ καὶ ἐλεημοσύνησ καὶ δικαιοσύνησ. ἀγαθὸν τὸ ὀλίγον μετὰ δικαιοσύνησ ἢ πολὺ μετὰ ἀδικίασ. καλὸν ποιῆσαι ἐλεημοσύνην ἢ θησαυρίσαι χρυσίον. ἐλεημοσύνη γὰρ ἐκ θανάτου ρύεται, καὶ αὐτὴ ἀποκαθαριεῖ πᾶσαν ἁμαρτίαν. οἱ ποιοῦντεσ ἐλεημοσύνασ καὶ δικαιοσύνασ πλησθήσονται ζωῆσ, οἱ δὲ ἁμαρτάνοντεσ πολέμιοί εἰσι τῆσ ἑαυτῶν ζωῆσ. οὐ μὴ κρύψω ἀφ̓ ὑμῶν πᾶν ρῆμα. εἴρηκα δὴ μυστήριον βασιλέωσ κρύψαι καλόν, τὰ δὲ ἔργα τοῦ Θεοῦ ἀνακαλύπτειν ἐνδόξωσ. καὶ νῦν ὅτι προσηύξω σὺ καὶ ἡ νύμφη σου Σάρρα, ἐγὼ προσήγαγον τὸ μνημόσυνον τῆσ προσευχῆσ ὑμῶν ἐνώπιον τοῦ ἁγίου. καὶ ὅτε ἔθαπτεσ τοὺσ νεκρούσ, ὡσαύτωσ συμπαρήγμην σοι. καὶ ὅτε οὐκ ὤκνησασ ἀναστῆναι καὶ καταλιπεῖν τὸ ἄριστόν σου, ὅπωσ ἀπελθὼν περιστείλῃσ τὸν νεκρόν, οὐκ ἔλαθέσ με ἀγαθοποιῶν, ἀλλὰ σὺν σοὶ ἤμην. καὶ νῦν ἀπέστειλέ με ὁ Θεὸσ ἰάσασθαί σε καὶ τὴν νύμφην σου Σάρραν. ἐγώ εἰμι Ραφαήλ, εἷσ ἐκ τῶν ἑπτὰ ἁγίων ἀγγέλων, οἳ προσαναφέρουσι τὰσ προσευχὰσ τῶν ἁγίων, καὶ εἰσπορεύονται ἐνώπιον τῆσ δόξησ τοῦ ἁγίου. καὶ ἐταράχθησαν οἱ δύο καὶ ἔπεσον ἐπὶ πρόσωπον, ὅτι ἐφοβήθησαν. καὶ εἶπεν αὐτοῖσ. μὴ φοβεῖσθε, εἰρήνη ὑμῖν ἔσται. τὸν δὲ Θεὸν εὐλογεῖτε εἰσ τὸν αἰῶνα, ὅτι οὐ τῇ ἐμαυτοῦ χάριτι, ἀλλὰ τῇ θελήσει τοῦ Θεοῦ ἡμῶν ἦλθον, ὅθεν εὐλογεῖτε αὐτὸν εἰσ τὸν αἰῶνα. πάσασ τὰσ ἡμέρασ ὠπτανόμην ὑμῖν, καὶ οὐκ ἔφαγον οὐδὲ ἔπιον, ἀλλὰ ὅρασιν ὑμεῖσ ἐθεωρεῖτε. καὶ νῦν ἐξομολογεῖσθε τῷ Θεῷ, διότι ἀναβαίνω πρὸσ τὸν ἀποστείλαντά με, καὶ γράψατε πάντα τὰ συντελεσθέντα εἰσ βιβλίον. καὶ ἀνέστησαν, καὶ οὐκ ἔτι εἶδον αὐτόν. καὶ ἐξωμολογοῦντο τὰ ἔργα τὰ μεγάλα καὶ θαυμαστὰ αὐτοῦ καὶ ὡσ ὤφθη αὐτοῖσ ὁ ἄγγελοσ Κυρίου. ΚΑΙ Τωβὶτ ἔγραψε προσευχὴν εἰσ ἀγαλλίασιν καὶ εἶπεν. «Εὐλογητὸσ ὁ Θεὸσ ὁ ζῶν εἰσ τοὺσ αἰῶνασ καὶ ἡ βασιλεία αὐτοῦ,

ὅτι αὐτὸσ μαστιγοῖ καὶ ἐλεεῖ, κατάγει εἰσ ᾅδην καὶ ἀνάγει, καὶ οὐκ ἔστιν ὃσ ἐκφεύξεται τὴν χεῖρα αὐτοῦ. ἐξομολογεῖσθε αὐτῷ οἱ υἱοὶ Ἰσραὴλ ἐνώπιον τῶν ἐθνῶν, ὅτι αὐτὸσ διέσπειρεν ἡμᾶσ ἐν αὐτοῖσ. ἐκεῖ ὑποδείξατε τὴν μεγαλωσύνην αὐτοῦ, ὑψοῦτε αὐτὸν ἐνώπιον παντὸσ ζῶντοσ, καθότι αὐτὸσ Κύριοσ ἡμῶν καὶ Θεόσ, αὐτὸσ πατὴρ ἡμῶν εἰσ πάντασ τοὺσ αἰῶνασ. καὶ μαστιγώσει ἡμᾶσ ἐν ταῖσ ἀδικίαισ ἡμῶν καὶ πάλιν ἐλεήσει καὶ συνάξει ἡμᾶσ ἐκ πάντων τῶν ἐθνῶν, οὗ ἐὰν σκορπισθῆτε ἐν αὐτοῖσ. ἐὰν ἐπιστρέψητε πρὸσ αὐτὸν ἐν ὅλῃ τῇ καρδίᾳ ὑμῶν καὶ ἐν ὅλῃ τῇ ψυχῇ ὑμῶν ποιῆσαι ἐνώπιον αὐτοῦ ἀλήθειαν, τότε ἐπιστρέψει πρὸσ ὑμᾶσ καὶ οὐ μὴ κρύψῃ τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ἀφ̓ ὑμῶν. καὶ θεάσασθε ἃ ποιήσει μεθ̓ ὑμῶν, καὶ ἐξομολογήσασθε αὐτῷ ἐν ὅλῳ τῷ στόματι ὑμῶν. καὶ εὐλογήσατε τὸν Κύριον τῆσ δικαιοσύνησ καὶ ὑψώσατε τὸν βασιλέα τῶν αἰώνων. ἐγὼ ἐν τῇ γῇ τῆσ αἰχμαλωσίασ μου ἐξομολογοῦμαι αὐτῷ καὶ δεικνύω τὴν ἰσχὺν καὶ τὴν μεγαλωσύνην αὐτοῦ ἔθνει ἁμαρτωλῶν. ἐπιστρέψατε, ἁμαρτωλοί, καὶ ποιήσατε δικαιοσύνην ἐνώπιον αὐτοῦ. τίσ γινώσκει εἰ θελήσει ὑμᾶσ καὶ ποιήσει ἐλεημοσύνην ὑμῖν̣ τὸν Θεόν μου ὑψῶ καὶ ἡ ψυχή μου τὸν βασιλέα τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἀγαλλιάσεται τὴν μεγαλωσύνην αὐτοῦ. λεγέτωσαν πάντεσ καὶ ἐξομολογείσθωσαν αὐτῷ ἐν Ἱεροσολύμοισ. Ἱεροσόλυμα πόλισ ἁγία, μαστιγώσει ἐπὶ τὰ ἔργα τῶν υἱῶν σου καὶ πάλιν ἐλεήσει τοὺσ υἱοὺσ τῶν δικαίων. ἐξομολογοῦ τῷ Κυρίῳ ἀγαθῶσ καὶ εὐλόγει τὸν βασιλέα τῶν αἰώνων, ἵνα πάλιν ἡ σκηνὴ αὐτοῦ οἰκοδομηθῇ ἐν σοὶ μετὰ χαρᾶσ, καὶ εὐφράναι ἐν σοὶ τοὺσ αἰχμαλώτουσ καὶ ἀγαπῆσαι ἐν σοὶ τοὺσ ταλαιπώρουσ εἰσ πάσασ τὰσ γενεὰσ τοῦ αἰῶνοσ. ἔθνη πολλὰ μακρόθεν ἥξει πρὸσ τὸ ὄνομα Κυρίου τοῦ Θεοῦ δῶρα ἐν χερσὶν ἔχοντεσ καὶ δῶρα τῷ βασιλεῖ τοῦ οὐρανοῦ, γενεαὶ γενεῶν δώσουσί σοι ἀγαλλίαμα. ἐπικατάρατοι πάντεσ οἱ μισοῦντέσ σε, εὐλογημένοι ἔσονται πάντεσ οἱ ἀγαπῶντέσ σε εἰσ τὸν αἰῶνα. χάρηθι καὶ ἀγαλλίασαι ἐπὶ τοῖσ υἱοῖσ τῶν δικαίων, ὅτι συναχθήσονται καὶ εὐλογήσουσι τὸν Κύριον τῶν δικαίων. ὦ μακάριοι οἱ ἀγαπῶντέσ σε, χαρήσονται ἐπὶ τῇ εἰρήνῃ σου. μακάριοι ὅσοι ἐλυπήθησαν ἐπὶ πάσαισ ταῖσ μάστιξί σου, ὅτι ἐπὶ σοὶ χαρήσονται θεασάμενοι πᾶσαν τὴν δόξαν σου καὶ εὐφρανθήσονται εἰσ τὸν αἰῶνα. ἡ ψυχή μου εὐλογείτω τὸν Θεὸν τὸν βασιλέα τὸν μέγαν, ὅτι οἰκοδομηθήσεται Ἱερουσαλὴμ σαπφείρῳ καὶ σμαράγδῳ καὶ λίθῳ ἐντίμῳ τὰ τείχη σου καὶ οἱ πύργοι καὶ οἱ προμαχῶνεσ ἐν χρυσίῳ καθαρῷ, καὶ αἱ πλατεῖαι Ἱερουσαλὴμ ἐν βηρύλλῳ καὶ ἄνθρακι καὶ λίθῳ ἐκ Σουφεὶρ ψηφολογηθήσονται. καὶ ἐροῦσι πᾶσαι αἱ ρύμαι αὐτῆσ, ἀλληλούϊα καὶ αἰνέσουσι λέγοντεσ. εὐλογητὸσ ὁ Θεόσ, ὃσ ὕψωσε πάντασ τοὺσ αἰῶνασ». ΚΑΙ ἐπαύσατο ἐξομολογούμενοσ Τωβίτ.

καὶ ἦν ἐτῶν πεντηκονταοκτώ, ὅτε ἀπώλεσε τὰσ ὄψεισ, καὶ μετὰ ἔτη ὀκτὼ ἀνέβλεψε. καὶ ἐποίει ἐλεημοσύνασ καὶ προσέθετο φοβεῖσθαι Κύριον τὸν Θεὸν καὶ ἐξωμολογεῖτο αὐτῷ. μεγάλωσ δὲ ἐγήρασε. καὶ ἐκάλεσε τὸν υἱὸν αὐτοῦ καὶ τοὺσ υἱοὺσ αὐτοῦ καὶ εἶπεν αὐτῷ. τέκνον, λάβε τοὺσ υἱούσ σου. ἰδοὺ γεγήρακα καὶ πρὸσ τὸ ἀποτρέχειν ἐκ τοῦ ζῆν εἰμι. ἄπελθε εἰσ τὴν Μηδίαν, τέκνον, ὅτι πέπεισμαι ὅσα ἐλάλησεν Ἰωνᾶσ ὁ προφήτησ περὶ Νινευῆ, ὅτι καταστραφήσεται, ἐν δὲ τῇ Μηδίᾳ ἔσται εἰρήνη μᾶλλον ἕωσ καιροῦ, καὶ ὅτι οἱ ἀδελφοὶ ἡμῶν ἐν τῇ γῇ σκορπισθήσονται ἀπὸ τῆσ ἀγαθῆσ γῆσ, καὶ Ἱεροσόλυμα ἔσται ἔρημοσ, καὶ ὁ οἶκοσ τοῦ Θεοῦ ἐν αὐτῇ κατακαήσεται καὶ ἔρημοσ ἔσται μέχρι χρόνου. καὶ πάλιν ἐλεήσει αὐτοὺσ ὁ Θεὸσ καὶ ἐπιστρέψει αὐτοὺσ εἰσ τὴν γῆν, καὶ οἰκοδομήσουσι τὸν οἶκον, οὐχ οἷοσ ὁ πρότεροσ, ἕωσ πληρωθῶσι καιροὶ τοῦ αἰῶνοσ. καὶ μετὰ ταῦτα ἐπιστρέψουσιν ἐκ τῶν αἰχμαλωσιῶν καί οἰκοδομήσουσιν Ἱερουσαλὴμ ἐντίμωσ, καὶ ὁ οἶκοσ τοῦ Θεοῦ ἐν αὐτῇ οἰκοδομηθήσεται εἰσ πάσασ τὰσ γενεὰσ τοῦ αἰῶνοσ οἰκοδομῇ ἐνδόξῳ, καθὼσ ἐλάλησαν περὶ αὐτῆσ οἱ προφῆται. καὶ πάντα τὰ ἔθνη ἐπιστρέψουσιν ἀληθινῶσ φοβεῖσθαι Κύριον τὸν Θεὸν καὶ κατορύξουσι τὰ εἴδωλα αὐτῶν, καὶ εὐλογήσουσι πάντα τὰ ἔθνη Κύριον. καὶ ὁ λαὸσ αὐτοῦ ἐξομολογήσεται τῷ Θεῷ, καὶ ὑψώσει Κύριοσ τὸν λαὸν αὐτοῦ, καὶ χαρήσονται πάντεσ οἱ ἀγαπῶντεσ Κύριον τὸν Θεὸν ἐν ἀληθείᾳ καὶ δικαιοσύνῃ, ποιοῦντεσ ἔλεοσ τοῖσ ἀδελφοῖσ ἡμῶν. καὶ νῦν, τέκνον, ἄπελθε ἀπὸ Νινευῆ, ὅτι πάντωσ ἔσται ἃ ἐλάλησεν ὁ προφήτησ Ἰωνᾶσ. σὺ δὲ τήρησον τὸν νόμον καὶ τὰ προστάγματα καὶ γενοῦ φιλελεήμων καὶ δίκαιοσ, ἵνα σοι καλῶσ ᾖ. καὶ θάψον με καλῶσ καὶ τὴν μητέρα σου μετ̓ ἐμοῦ, καὶ μηκέτι αὐλισθῆτε εἰσ Νινευῆ. τέκνον, ἰδὲ τί ἐποίησεν Ἀμὰν Ἀχιαχάρῳ τῷ θρέψαντι αὐτόν, ὡσ ἐκ τοῦ φωτὸσ ἤγαγεν αὐτὸν εἰσ τὸ σκότοσ, καὶ ὅσα ἀνταπέδωκεν αὐτῷ. καὶ Ἀχιάχαροσ μὲν ἐσώθη, ἐκείνῳ δὲ τὸ ἀνταπόδομα ἐπεδόθη, καὶ αὐτὸσ κατέβη εἰσ τὸ σκότοσ. Μανασσῆσ ἐποίησεν ἐλεημοσύνην καὶ ἐσώθη ἐκ παγίδοσ θανάτου, ἧσ ἔπηξεν αὐτῷ, Ἀμὰν δὲ ἐνέπεσεν εἰσ τὴν παγίδα καὶ ἀπώλετο. καὶ νῦν, παιδία, ἴδετε τί ἐλεημοσύνη ποιεῖ, καὶ τί δικαιοσύνη ρύεται. καὶ ταῦτα αὐτοῦ λέγοντοσ, ἐξέλιπεν ἡ ψυχὴ αὐτοῦ ἐπὶ τῆσ κλίνησ. ἦν δὲ ἐτῶν ἑκατὸν πεντηκονταοκτώ, καὶ ἔθαψαν αὐτὸν ἐνδόξωσ. καὶ ὅτε ἀπέθανεν Ἄννα, ἔθαψεν αὐτὴν μετὰ τοῦ πατρὸσ αὐτοῦ, ἀπῆλθε δὲ Τωβίασ μετὰ τῆσ γυναικὸσ αὐτοῦ καὶ τῶν υἱῶν αὐτοῦ εἰσ Ἐκβάτανα πρὸσ Ραγουὴλ τὸν πενθερὸν αὐτοῦ, καὶ ἐγήρασεν ἐντίμωσ καὶ ἔθαψε τοὺσ πενθεροὺσ αὐτοῦ ἐνδόξωσ καὶ ἐκληρονόμησε τὴν οὐσίαν αὐτῶν καὶ Τωβὶτ τοῦ πατρὸσ αὐτοῦ. καὶ ἀπέθανεν ἐτῶν ἑκατὸν εἰκοσιεπτὰ ἐν Ἐκβατάνοισ τῆσ Μηδίασ. καὶ ἤκουσε πρὶν ἢ ἀποθανεῖν αὐτὸν τὴν ἀπώλειαν Νινευῆ, ἣν ᾐχμαλώτισε Ναβουχοδονόσορ καὶ Ἀσύηροσ, καὶ ἐχάρη πρὸ τοῦ ἀποθανεῖν ἐπὶ Νινευῆ.

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION