Septuagint, Liber Thobis 3:

(70인역 성경, 토빗기 3:)

ΚΑΙ λυπηθεὶσ ἔκλαυσα καὶ προσευξάμην μετ̓ ὀδύνησ λέγων. δίκαιοσ εἶ, Κύριε, καὶ πάντα τὰ ἔργα σου καὶ πᾶσαι αἱ ὁδοί σου ἐλεημοσύναι καὶ ἀλήθεια, καὶ κρίσιν ἀληθινὴν καὶ δικαίαν σὺ κρίνεισ εἰσ τὸν αἰῶνα. μνήσθητί μου καὶ ἐπίβλεψον ἐπ̓ ἐμέ. μή με ἐκδικήσῃσ ταῖσ ἁμαρτίαισ μου καὶ τοῖσ ἀγνοήμασί μου καὶ τῶν πατέρων μου, ἃ ἥμαρτον ἐνώπιόν σου. παρήκουσαν γὰρ τῶν ἐντολῶν σου, καὶ ἔδωκασ ἡμᾶσ εἰσ διαρπαγὴνκαὶ αἰχμαλωσίαν καὶ θάνατον καὶ παραβολὴν ὀνειδισμοῦ πᾶσι τοῖσ ἔθνεσιν, ἐν οἷσ ἐσκορπίσμεθα. καὶ νῦν πολλαὶ αἱ κρίσεισ σού εἰσι καὶ ἀληθιναὶ ἐξ ἐμοῦ ποιῆσαι περὶ τῶν ἁμαρτιῶν μου καὶ τῶν πατέρων μου, ὅτι οὐκ ἐποιήσαμεν τὰσ ἐντολάσ σου. οὐ γὰρ ἐπορεύθημεν ἐν ἀληθείᾳ ἐνώπιόν σου. καὶ νῦν κατὰ τὸ ἀρεστὸν ἐνώπιόν σου ποίησον μετ̓ ἐμοῦ. ἐπίταξον ἀναλαβεῖν τὸ πνεῦμά μου, ὅπωσ ἀπολυθῶ καὶ γένωμαι γῆ. διότι λυσιτελεῖ μοι ἀποθανεῖν ἢ ζῆν, ὅτι ὀνειδισμοὺσ ψευδεῖσ ἤκουσα, καὶ λύπη ἐστὶ πολλὴ ἐν ἐμοί. ἐπίταξον ἀπολυθῆναί με τῆσ ἀνάγκησ ἤδη εἰσ τὸν αἰώνιον τόπον, μὴ ἀποστρέψῃσ τὸ πρόσωπόν σου ἀπ̓ἐμοῦ. Ἐν τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ συνέβη τῇ θυγατρὶ Ραγουὴλ Σάρρᾳ ἐν Ἐκβατάνοισ τῆσ Μηδίασ καὶ ταύτην ὀνειδισθῆναι ὑπὸ παιδισκῶν πατρὸσ αὐτῆσ, ὅτι ἦν δεδομένη ἀνδράσιν ἑπτά, καὶ Ἀσμοδαῖοσ τὸ πονηρὸν δαιμόνιον ἀπέκτεινεν αὐτοὺσ πρὶν ἢ γενέσθαι αὐτοὺσ μετ̓ αὐτῆσ ὡσ ἐν γυναιξί. καὶ εἶπαν αὐτῇ. οὐ συνιεῖσ ἀποπνίγουσά σου τοὺσ ἄνδρασ̣ ἤδη ἑπτὰ ἔσχεσ καὶ ἑνὸσ αὐτῶν οὐκ ὠνομάσθησ. τί ἡμᾶσ μαστιγοῖσ̣ εἰ ἀπέθαναν, βάδιζε μετ̓ αὐτῶν. μὴ ἴδοιμέν σου υἱὸν ἢ θυγατέρα εἰσ τὸν αἰῶνα. ταῦτα ἀκούσασα ἐλυπήθη σφόδρα ὥστε ἀπάγξασθαι. καὶ εἶπε. μία μέν εἰμι τῷ πατρί μου. ἐὰν ποιήσω τοῦτο, ὄνειδοσ αὐτῷ ἔσται, καὶ τὸ γῆρασ αὐτοῦ κατάξω μετ̓ ὀδύνησ εἰσ ᾅδου. καὶ ἐδεήθη πρὸσ τῇ θυρίδι καὶ εἶπεν. εὐλογητὸσ εἶ, Κύριε ὁ Θεόσ μου, καὶ εὐλογητὸν τὸ ὄνομά σου τὸ ἅγιον καὶ ἔντιμον εἰσ τοὺσ αἰῶνασ. εὐλογήσαισάν σε πάντα τὰ ἔργα σου εἰσ τὸν αἰῶνα. καὶ νῦν, Κύριε, τοὺσ ὀφθαλμούσ μου καὶ τὸ πρόσωπόν μου εἰσ σὲ δέδωκα. εἰπὸν ἀπολῦσαί με ἀπὸ τῆσ γῆσ καὶ μὴ ἀκοῦσαί με μηκέτι ὀνειδισμόν. σὺ γινώσκεισ, Κύριε, ὅτι καθαρά εἰμι ἀπὸ πάσησ ἁμαρτίασ ἀνδρὸς καὶ οὐκ ἐμόλυνα τὸ ὄνομά μου οὐδὲ τὸ ὄνομα τοῦ πατρόσ μου ἐν τῇ γῇ τῆσ αἰχμαλωσίασ μου. μονογενήσ εἰμι τῷ πατρί μου, καὶ οὐχ ὑπάρχει αὐτῷ παιδίον, ὃ κληρονομήσει αὐτόν, οὐδὲ ἀδελφὸσ ἐγγὺσ οὐδὲ ὑπάρχων αὐτῷ υἱόσ, ἵνα συντηρήσω ἐμαυτὴν αὐτῷ γυναῖκα. ἤδη ἀπώλοντό μοι ἑπτά. ἵνα τί μοι ζῆν̣ καὶ εἰ μὴ δοκεῖ σοι ἀποκτεῖναί με, ἐπίταξον ἐπιβλέψαι ἐπ̓ ἐμὲ καὶ ἐλεῆσαί με καὶ μηκέτι ἀκοῦσαί με ὀνειδισμόν. Καὶ εἰσηκούσθη προσευχὴ ἀμφοτέρων ἐνώπιον τῆσ δόξησ τοῦ μεγάλου Ραφαήλ, καὶ ἀπεστάλη ἰάσασθαι τοὺσ δύο, τοῦ Τωβὶτ λεπίσαι τὰ λευκώματα καὶ Σάρραν τὴν τοῦ Ραγουὴλ δοῦναι Τωβίᾳ τῷ υἱῷ Τωβὶτ γυναῖκα καὶ δῆσαι Ἀσμοδαῖον τὸ πονηρὸν δαιμόνιον, διότι Τωβίᾳ ἐπιβάλλει κληρονομῆσαι αὐτήν. ἐν αὐτῷ τῷ καιρῷ ἐπιστρέψασ Τωβὶτ εἰσῆλθεν εἰσ τὸν οἶκον αὐτοῦ καὶ Σάρρα ἡ τοῦ Ραγουὴλ κατέβη ἐκ τοῦ ὑπερῴου αὐτῆσ.

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION