Septuagint, Liber Esdrae I 4:

(70인역 성경, 에즈라기 4:)

ΚΑΙ ἤρξατο ὁ δεύτεροσ λαλεῖν, ὁ εἴπασ περὶ τῆσ ἰσχύοσ τοῦ βασιλέωσ. ὦ ἄνδρεσ, οὐχ ὑπερισχύουσιν οἱ ἄνθρωποι, τὴν γῆν καὶ τὴν θάλασσαν κατακρατοῦντεσ καὶ πάντα τὰ ἐν αὐτοῖσ̣ ὁ δὲ βασιλεὺσ ὑπερισχύει καὶ κυριεύει αὐτῶν καὶ δεσπόζει αὐτῶν, καὶ πᾶν ὃ ἐὰν εἴπῃ αὐτοῖσ, ἐνακούουσιν. ἐὰν εἴπῃ αὐτοῖσ ποιῆσαι πόλεμον ἕτεροσ πρὸσ τὸν ἕτερον, ποιοῦσιν. ἐὰν δὲ ἐξαποστείλῃ αὐτοὺσ πρὸσ τοὺσ πολεμίουσ, βαδίζουσι καὶ κατεργάζονται τὰ ὄρη καὶ τὰ τείχη καὶ τοὺσ πύργουσ, φονεύουσι καὶ φονεύονται, καὶ τὸν λόγον τοῦ βασιλέωσ οὐ παραβαίνουσιν. ἐὰν δὲ νικήσωσι, τῷ βασιλεῖ κομίζουσι πάντα, καὶ ὅσα ἐὰν προνομεύσωσι καὶ τὰ ἄλλα πάντα. καὶ ὅσοι οὐ στρατεύονται οὐδὲ πολεμοῦσιν, ἀλλὰ γεωργοῦσι τὴν γῆν, πάλιν ὅταν σπείρωσι, θερίσαντεσ ἀναφέρουσι τῷ βασιλεῖ. καὶ ἕτεροσ τὸν ἕτερον ἀναγκάζοντεσ ἀναφέρουσι τοὺσ φόρουσ τῷ βασιλεῖ. καὶ αὐτὸσ εἷσ μόνοσ ἐστίν. ἐὰν εἴπῃ ἀποκτεῖναι, ἀποκτέννουσιν. ἐὰν εἴπῃ ἀφεῖναι, ἀφιοῦσιν. εἶπε πατάξαι, τύπτουσιν. εἶπεν ἐρημῶσαι, ἐρημοῦσιν. εἶπεν οἰκοδομῆσαι, οἰκοδομοῦσιν. εἶπεν ἐκκόψαι, ἐκκόπτουσιν. εἶπε φυτεῦσαι, φυτεύουσι. καὶ πᾶσ ὁ λαὸσ αὐτοῦ καὶ αἱ δυνάμεισ αὐτοῦ ἐνακούουσι. πρὸσ δὲ τούτοισ, αὐτὸσ ἀνάκειται, ἐσθίει καὶ πίνει καὶ καθεύδει, αὐτοὶ δὲ τηροῦσι κύκλῳ περὶ αὐτὸν καὶ οὐ δύνανται ἕκαστοσ ἀπελθεῖν καὶ ποιεῖν τὰ ἔργα αὐτοῦ, οὐδὲ παρακούουσιν αὐτοῦ. ὦ ἄνδρεσ, πῶσ οὐχ ὑπερισχύει ὁ βασιλεύσ, ὅτι οὕτωσ ἐπάκουστόσ ἐστι̣ καὶ ἐσίγησεν. Ὁ δὲ τρίτοσ ὁ εἴπασ περὶ τῶν γυναικῶν καὶ τῆσ ἀληθείασ ‐οὗτόσ ἐστι Ζοροβάβελ‐ ἤρξατο λαλεῖν. ἄνδρεσ, οὐ μέγασ ὁ βασιλεὺσ καὶ πολλοὶ οἱ ἄνθρωποι καὶ ὁ οἶνοσ ἰσχύει̣ τίσ οὖν ὁ δεσπόζων αὐτῶν ἢ τίσ ὁ κυριεύων αὐτῶν̣ οὐχ αἱ γυναῖκεσ̣ αἱ γυναῖκεσ ἐγέννησαν τὸν βασιλέα καὶ πάντα τὸν λαόν, ὃσ κυριεύει τῆσ θαλάσσησ καὶ τῆσ γῆσ. καὶ ἐξ αὐτῶν ἐγένοντο, καὶ αὗται ἐξέθρεψαν αὐτοὺσ τοὺσ φυτεύσαντασ τοὺσ ἀμπελῶνασ, ἐξ ὧν ὁ οἶνοσ γίνεται. καὶ αὗται ποιοῦσι τὰσ στολὰσ τῶν ἀνθρώπων, καὶ αὗται ποιοῦσι δόξαν τοῖσ ἀνθρώποισ, καὶ οὐ δύνανται οἱ ἄνθρωποι χωρὶσ τῶν γυναικῶν εἶναι. ἐὰν δὲ συναγάγωσι χρυσίον καὶ ἀργύριον καὶ πᾶν πρᾶγμα ὡραῖον καὶ ἴδωσι γυναῖκα μίαν καλὴν τῷ εἴδει καὶ τῷ κάλλει, ταῦτα πάντα ἀφέντεσ, εἰσ αὐτὴν ἐκκέχηναν καὶ χάσκοντεσ τὸ στόμα θεωροῦσιν αὐτήν, καὶ πάντεσ αὐτὴν αἱρετίζουσι μᾶλλον ἢ τὸ χρυσίον καὶ τὸ ἀργύριον καὶ πᾶν πρᾶγμα ὡραῖον. ἄνθρωποσ τὸν ἑαυτοῦ πατέρα ἐγκαταλείπει, ὃσ ἐξέθρεψεν αὐτόν, καὶ τὴν ἰδίαν χώραν καὶ πρὸσ τὴν ἰδίαν γυναῖκα κολλᾶται καὶ μετὰ τῆσ γυναικὸσ ἀφίησι τὴν ψυχὴν καὶ οὔτε τὸν πατέρα μέμνηται οὔτε τὴν μητέρα οὔτε τὴν χώραν. καὶ ἐντεῦθεν δεῖ ὑμᾶσ γνῶναι ὅτι αἱ γυναῖκεσ κυριεύουσιν ὑμῶν. οὐχὶ πονεῖτε καὶ μοχθεῖτε, καὶ πάντα ταῖσ γυναιξὶ δίδοτε καὶ φέρετε̣ καὶ λαμβάνει ὁ ἄνθρωποσ τὴν ρομφαίαν αὐτοῦ καὶ ἐκπορεύεται ἐξοδεύειν καὶ λῃστεύειν καὶ κλέπτειν καὶ εἰσ τὴν θάλασσαν πλεῖν καὶ ποταμούσ. καὶ τὸν λέοντα θεωρεῖ καὶ ἐν σκότει βαδίζει, καὶ ὅταν κλέψῃ καὶ ἁρπάσῃ καὶ λωποδυτήσῃ, τῇ ἐρωμένῃ ἀποφέρει. καὶ πλεῖον ἀγαπᾷ ἄνθρωποσ τὴν ἰδίαν γυναῖκα μᾶλλον ἢ τὸν πατέρα καὶ τὴν μητέρα. καὶ πολλοὶ ἀπενοήθησαν. ταῖσ ἰδίαισ διανοίαισ διὰ τὰσ γυναῖκασ καὶ δοῦλοι ἐγένοντο δἰ αὐτάσ, καὶ πολλοὶ ἀπώλοντο καὶ ἐσφάλησαν καὶ ἡμάρτοσαν διὰ τὰσ γυναῖκασ. καὶ νῦν οὐ πιστεύετέ μοι̣ οὐχὶ μέγασ ὁ βασιλεὺσ τῇ ἐξουσίᾳ αὐτοῦ̣ οὐχὶ πᾶσαι αἱ χῶραι εὐλαβοῦνται ἅψασθαι αὐτοῦ̣ ἐθεώρουν αὐτὸν καὶ Ἀπάμην τὴν θυγατέρα Βαρτάκου τοῦ θαυμαστοῦ, τὴν παλλακὴν τοῦ βασιλέωσ, καθημένην ἐν δεξιᾷ τοῦ βασιλέως καὶ ἀφαιροῦσαν τὸ διάδημα ἀπὸ τῆσ κεφαλῆσ τοῦ βασιλέωσ καὶ ἐπιτιθοῦσαν ἑαυτῇ καὶ ἐρράπιζε τὸν βασιλέα τῇ ἀριστερᾷ. καὶ πρὸσ τούτοισ ὁ βασιλεὺσ χάσκων τὸ στόμα ἐθεώρει αὐτήν. καὶ ἐὰν προσγελάσῃ αὐτῷ, γελᾷ. ἐὰν δὲ πικρανθῇ ἐπ̓ αὐτόν, κολακεύει αὐτήν, ὅπωσ διαλλαγῇ αὐτῷ. ὦ ἄνδρεσ, πῶσ οὐχὶ ἰσχυραὶ αἱ γυναῖκεσ, ὅτι οὕτωσ πράσσουσι̣ καὶ τότε ὁ βασιλεὺσ καὶ οἱ μεγιστᾶνεσ ἔβλεπον εἷσ τὸν ἕτερον. καὶ ἤρξατο λαλεῖν περὶ τῆσ ἀληθείασ. ἄνδρεσ, οὐχὶ ἰσχυραὶ αἱ γυναῖκεσ̣ μεγάλη ἡ γῆ καὶ ὑψηλὸσ ὁ οὐρανὸσ καὶ ταχὺσ τῷ δρόμῳ ὁ ἥλιοσ, ὅτι στρέφεται ἐν τῷ κύκλῳ τοῦ οὐρανοῦ καὶ πάλιν ἀποτρέχει εἰσ τὸν ἑαυτοῦ τόπον ἐν μιᾷ ἡμέρᾳ. οὐχὶ μέγασ ὃσ ταῦτα ποιεῖ̣ καὶ ἡ ἀλήθεια μεγάλη καὶ ἰσχυροτέρα παρὰ πάντα. πᾶσα ἡ γῆ τὴν ἀλήθειαν καλεῖ, καὶ ὁ οὐρανὸσ αὐτὴν εὐλογεῖ, καὶ πάντα τὰ ἔργα σείεται καὶ τρέμει, καὶ οὐκ ἔστι μετ̓ αὐτῆσ ἄδικον οὐδέν. ἄδικοσ ὁ οἶνοσ, ἄδικοσ ὁ βασιλεύσ, ἄδικοι αἱ γυναῖκεσ, ἄδικοι πάντεσ οἱ υἱοὶ τῶν ἀνθρώπων, καὶ ἄδικα πάντα τὰ ἔργα αὐτῶν τὰ τοιαῦτα. καὶ οὐκ ἔστιν ἐν αὐτοῖσ ἀλήθεια, καὶ ἐν τῇ ἀδικίᾳ αὐτῶν ἀπολοῦνται. ἡ δὲ ἀλήθεια μένει καὶ ἰσχύει εἰσ τὸν αἰῶνα καὶ ζῇ καὶ κρατεῖ εἰσ τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνοσ. καὶ οὐκ ἔστι παῤ αὐτὴν λαμβάνειν πρόσωπα, οὐδὲ διάφορα, ἀλλὰ τὰ δίκαια ποιεῖ ἀπὸ πάντων τῶν ἀδίκων καὶ πονηρῶν. καὶ πάντεσ εὐδοκοῦσι τοῖσ ἔργοισ αὐτῆσ, καὶ οὐκ ἔστιν ἐν τῇ κρίσει αὐτῆσ οὐδὲν ἄδικον. καὶ αὐτῇ ἡ ἰσχὺσ καὶ τὸ βασίλειον καὶ ἡ ἐξουσία καὶ ἡ μεγαλειότησ τῶν πάντων αἰώνων. εὐλογητὸσ ὁ Θεὸσ τῆσ ἀληθείασ. καὶ ἐσιώπησε τοῦ λαλεῖν. καὶ πᾶσ ὁ λαὸσ τότε ἐφώνησε, καὶ τότε εἶπον. μεγάλη ἡ ἀλήθεια καὶ ὑπερισχύει. Τότε ὁ βασιλεὺσ εἶπεν αὐτῷ. αἴτησαι ὃ θέλεισ πλείω τῶν γεγραμμένων, καὶ δώσομέν σοι ὃν τρόπον εὑρέθησ σοφώτεροσ, καὶ ἐχόμενόσ μου καθήσῃ, καὶ συγγενήσ μου κληθήσῃ. τότε εἶπε τῷ βασιλεῖ. μνήσθητι τὴν εὐχήν, ἣν ηὔξω, οἰκοδομῆσαι τὴν Ἱερουσαλὴμ ἐν τῇ ἡμέρᾳ, ᾗ τὸ βασίλειόν σου παρέλαβεσ, καὶ πάντα τὰ σκεύη τὰ ληφθέντα ἐξ Ἱερουσαλὴμ καὶ ἐκπέμψαι, ἃ ἐχώρισε Κῦροσ, ὅτε ηὔξατο ἐκκόψαι Βαβυλῶνα, καὶ ηὔξατο ἐξαποστεῖλαι ἐκεῖ. καὶ σὺ ηὔξω οἰκοδομῆσαι τὸν ναόν, ὃν ἐνεπύρισαν οἱ Ἰδουμαῖοι, ὅτε ἠρημώθη ἡ Ἰουδαία ὑπὸ τῶν Χαλδαίων. καὶ νῦν τοῦτό ἐστιν, ὅ σε ἀξιῶ, κύριε βασιλεῦ, καὶ ὃ αἰτοῦμαί σε, καὶ αὕτη ἐστὶν ἡ μεγαλωσύνη ἡ παρὰ σοῦ. δέομαι οὖν ἵνα ποιήσῃσ τὴν εὐχήν, ἣν ηὔξω τῷ βασιλεῖ τοῦ οὐρανοῦ ποιῆσαι ἐκ στόματόσ σου. τότε ἀναστὰσ Δαρεῖοσ ὁ βασιλεὺσ κατεφίλησεν αὐτὸν καὶ ἔγραψεν αὐτῷ τὰσ ἐπιστολὰσ πρὸσ πάντασ τοὺσ οἰκονόμουσ καὶ τοπάρχασ καὶ στρατηγοὺσ καὶ σατράπασ, ἵνα προπέμψωσιν αὐτὸν καὶ τοὺσ μετ̓ αὐτοῦ πάντασ ἀναβαίνοντασ οἰκοδομῆσαι τὴν Ἱερουσαλήμ. καὶ πᾶσι τοῖσ τοπάρχαισ ἐν κοίλῃ Συρίᾳ καὶ Φοινίκῃ καὶ τοῖσ ἐν τῷ Λιβάνῳ ἔγραψεν ἐπιστολὰσ μεταφέρειν ξύλα κέδρινα ἀπὸ τοῦ Λιβάνου εἰσ Ἱερουσαλὴμ καὶ ὅπωσ οἰκοδομήσωσι μετ̓ αὐτοῦ τὴν πόλιν. καὶ ἔγραψε πᾶσι τοῖσ Ἰουδαίοισ τοῖσ ἀναβαίνουσιν ἀπὸ τῆσ βασιλείασ εἰσ τὴν Ἰουδαίαν ὑπὲρ τῆσ ἐλευθερίασ, πάντα δυνατὸν καὶ τοπάρχην καὶ σατράπην καὶ οἰκονόμον μὴ ἀπελεύσεσθαι ἐπὶ τὰσ θύρασ αὐτῶν, καὶ πᾶσαν τὴν χώραν, ἣν κρατοῦσιν, ἀφορολόγητον αὐτοῖσ ὑπάρχειν, καὶ ἵνα οἱ Ἰδουμαῖοι ἀφίωσι τὰσ κώμασ, ἃσ διακρατοῦσι τῶν Ἰουδαίων, καὶ εἰσ τὴν οἰκοδομὴν τοῦ ἱεροῦ δοθῆναι κατ̓ ἐνιαυτὸν τάλαντα εἴκοσι μέχρι τοῦ οἰκοδομηθῆναι, καὶ ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον ὁλοκαυτώματα καρποῦσθαι καθ̓ ἡμέραν, καθὰ ἔχουσιν ἐντολὴν ἑπτακαίδεκα προσφέρειν, ἄλλα τάλαντα, δέκα κατ̓ ἐνιαυτόν, καὶ πᾶσι τοῖσ προσβαίνουσιν ἀπὸ τῆσ Βαβυλωνίασ κτίσαι τὴν πόλιν, ὑπάρχειν τὴν ἐλευθερίαν, αὐτοῖσ τε καὶ τοῖσ ἐκγόνοισ αὐτῶν, καὶ πᾶσι τοῖσ ἱερεῦσι τοῖσ προσβαίνουσιν. ἔγραψε δὲ καὶ τὴν χορηγίαν καὶ τὴν ἱερατικὴν στολήν, ἐν τίνι λατρεύουσιν ἐν αὐτῇ. καὶ τοῖσ Λευίταισ ἔγραψε δοῦναι τὴν χορηγίαν ἕωσ τῆσ ἡμέρασ, ἧσ ἐπιτελεσθῇ ὁ οἶκοσ καὶ Ἱερουσαλὴμ οἰκοδομηθῆναι, καὶ πᾶσι τοῖσ φρουροῦσι τὴν πόλιν ἔγραψε δοῦναι αὐτοῖσ κλήρουσ καὶ ὀψώνια. καὶ ἐξαπέστειλε πάντα τὰ σκεύη, ἃ ἐχώρισε Κῦροσ ἀπὸ Βαβυλῶνοσ. καὶ πάντα, ὅσα εἶπε Κῦροσ ποιῆσαι, καὶ αὐτὸσ ἐπέταξε ποιῆσαι καὶ ἐξαποστεῖλαι εἰσ Ἱερουσαλήμ. Καὶ ὅτε ἐξῆλθεν ὁ νεανίσκοσ, ἄρασ τὸ πρόσωπον εἰσ τὸν οὐρανὸν ἐναντίον Ἱερουσαλὴμ εὐλόγησε τῷ βασιλεῖ τοῦ οὐρανοῦ λέγων. παρὰ σοῦ νίκη, καὶ παρὰ σοῦ ἡ σοφία, καὶ σὴ ἡ δόξα καὶ ἐγὼ σὸσ οἰκέτησ. εὐλογητὸσ εἶ, ὃσ ἔδωκάσ μοι σοφίαν, καὶ σοὶ ὁμολογῶ, δέσποτα τῶν πατέρων. καὶ ἔλαβε τὰσ ἐπιστολὰσ καὶ ἐξῆλθε καὶ ἦλθεν εἰσ Βαβυλῶνα καὶ ἀπήγγειλε τοῖσ ἀδελφοῖσ αὐτοῦ πᾶσι. καὶ εὐλόγησαν τὸν Θεὸν τῶν πατέρων αὐτῶν, ὅτι ἔδωκεν αὐτοῖσ ἄνεσιν καὶ ἄφεσιν ἀναβῆναι καὶ οἰκοδομῆσαι τὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ τὸ ἱερόν, οὗ ὠνομάσθη τὸ ὄνομα αὐτοῦ ἐπ̓ αὐτῷ. καὶ ἐκωθωνίζοντο μετὰ μουσικῶν καὶ χαρᾶσ ἡμέρασ ἑπτά.

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION