헬라어 문장 검색 - Σεπτύ005́

(70인역 성경, 신명기)

ΟΥΤΟΙ οἱ λόγοι, οὓσ ἐλάλησε Μωυσῆσ παντὶ Ἰσραὴλ πέραν τοῦ Ἰορδάνου ἐν τῇ ἐρήμῳ πρὸσ δυσμαῖσ πλησίον τῆσ ἐρυθρᾶσ θαλάσσησ ἀνὰ μέσον Φαρὰν Τοφὸλ καὶ Λοβὸν καὶ Αὐλὼν καὶ Καταχρύσεα. ἕνδεκα ἡμερῶν ἐκ Χωρὴβ ὁδὸσ ἐπ̓ ὄροσ Σηεὶρ ἕωσ Κάδησ Βαρνή. καὶ ἐγενήθη ἐν τῷ τεσσαρακοστῷ ἔτει ἐν τῷ ἑνδεκάτῳ μηνὶ μιᾷ τοῦ μηνὸσ ἐλάλησε Μωυσῆσ πρὸσ πάντασ υἱοὺσ Ἰσραὴλ κατὰ πάντα, ὅσα ἐνετείλατο Κύριοσ αὐτῷ πρὸσ αὐτούσ. μετὰ τὸ πατάξαι Σηὼν βασιλέα Ἀμορραίων τὸν κατοικήσαντα ἐν Ἐσεβὼν καὶ τὸν Ὢγ βασιλέα τῆσ Βασὰν τὸν κατοικήσαντα ἐν Ἀσταρὼθ καὶ ἐν Ἐδραί̈ν, ἐν τῷ πέραν τοῦ Ἰορδάνου ἐν γῇ Μωάβ, ἤρξατο Μωυσῆσ διασαφῆσαι τὸν νόμον τοῦτον λέγων. Κύριοσ ὁ Θεὸσ ἡμῶν ἐλάλησεν ἡμῖν ἐν Χωρὴβ λέγων. ἱκανούσθω ὑμῖν κατοικεῖν ἐν τῷ ὄρει τούτῳ. ἐπιστράφητε καὶ ἀπάρατε ὑμεῖσ καὶ εἰσπορεύεσθε εἰσ ὄροσ Ἀμορραίων καὶ πρὸσ πάντασ τοὺσ περιοίκουσ Ἄραβα, εἰσ ὄροσ καὶ πεδίον καὶ πρὸσ λίβα καὶ παραλίαν γῆν Χαναναίων καὶ Ἀντιλίβανον ἕωσ τοῦ ποταμοῦ τοῦ μεγάλου Εὐφράτου. ἴδετε, παραδέδωκεν ἐνώπιον ὑμῶν τῆν γῆν. εἰσπορευθέντεσ κληρονομήσατε τὴν γῆν, ἣν ὤμοσα τοῖσ πατράσιν ὑμῶν, τῷ Ἁβραὰμ καὶ Ἰσαὰκ καὶ Ἰακὼβ δοῦναι αὐτοῖσ καὶ τῷ σπέρματι αὐτῶν μετ̓ αὐτούσ. καὶ εἶπα πρὸσ ὑμᾶσ ἐν τῷ καιρῷ ἐκείνῳ λέγων. οὐ δυνήσομαι μόνοσ φέρειν ὑμᾶσ. Κύριοσ ὁ Θεὸσ ὑμῶν ἐπλήθυνεν ὑμᾶσ, καὶ ἰδού ἐστε σήμερον ὡσεὶ τὰ ἄστρα τοῦ οὐρανοῦ τῷ πλήθει. Κύριοσ ὁ Θεὸσ τῶν πατέρων ὑμῶν προσθείη ὑμῖν ὡσ ἐστὲ χιλιοπλασίωσ καὶ εὐλογήσαι ὑμᾶσ, καθότι ἐλάλησεν ὑμῖν. πῶσ δυνήσομαι μόνοσ φέρειν τὸν κόπον ὑμῶν καὶ τὴν ὑπόστασιν ὑμῶν καὶ τὰσ ἀντιλογίασ ὑμῶν̣ δότε ἑαυτοῖσ ἄνδρασ σοφοὺσ καὶ ἐπιστήμονασ καὶ συνετοὺσ εἰσ τὰσ φυλὰσ ὑμῶν, καὶ καταστήσω ἐφ̓ ὑμῶν ἡγουμένουσ ὑμῶν. καὶ ἀπεκρίθητέ μοι καὶ εἴπατε. καλὸν τὸ ρῆμα ὃ ἐλάλησασ ποιῆσαι. καὶ ἔλαβον ἐξ ὑμῶν ἄνδρασ σοφοὺσ καὶ ἐπιστήμονασ καὶ συνετοὺσ καὶ κατέστησα αὐτοὺσ ἡγεῖσθαι ἐφ̓ ὑμῶν χιλιάρχουσ καὶ ἑκατοντάρχουσ καὶ πεντηκοντάρχουσ καὶ δεκάρχουσ καὶ γραμματοεισαγωγεῖσ τοῖσ κριταῖσ ὑμῶν. καὶ ἐνετειλάμην τοῖσ κριταῖσ ὑμῶν ἐν τῷ καιρῷ ἐκείνῳ λέγων. διακούετε ἀνὰ μέσον τῶν ἀδελφῶν ὑμῶν καὶ κρίνατε δικαίωσ ἀνὰ μέσον ἀνδρὸσ καὶ ἀνὰ μέσον ἀδελφοῦ καὶ ἀνὰ μέσον προσηλύτου αὐτοῦ. οὐκ ἐπιγνώσῃ πρόσωπον ἐν κρίσει, κατὰ τὸν μικρὸν καὶ κατὰ τὸν μέγαν κρινεῖσ, οὐ μὴ ὑποστείλῃ πρόσωπον ἀνθρώπου, ὅτι ἡ κρίσισ τοῦ Θεοῦ ἐστι. καὶ τὸ ρῆμα, ὃ ἐὰν σκληρὸν ᾖ ἀφ̓ ὑμῶν, ἀνοίσετε αὐτὸ ἐπ̓ ἐμέ, καὶ ἀκούσομαι αὐτό. καὶ ἐνετειλάμην ὑμῖν ἐν τῷ καιρῷ ἐκείνῳ πάντασ τοὺσ λόγουσ, οὓσ ποιήσετε. καὶ ἀπάραντεσ ἐκ Χωρὴβ ἐπορεύθημεν πᾶσαν τὴν ἔρημον τὴν μεγάλην καὶ τὴν φοβερὰν ἐκείνην, ἣν εἴδετε, ὁδὸν ὄρουσ τοῦ Ἀμορραίου, καθότι ἐνετείλατο Κύριοσ ὁ Θεὸσ ἡμῶν ἡμῖν, καὶ ἤλθομεν ἕωσ Κάδησ Βαρνή. καὶ εἶπα πρὸσ ὑμᾶσ. ἤλθατε ἕωσ τοῦ ὄρουσ τοῦ Ἀμορραίου, ὃ Κύριοσ ὁ Θεὸσ ἡμῶν δίδωσιν ὑμῖν. ἴδετε, παραδέδωκεν ἡμῖν Κύριοσ ὁ Θεὸσ ὑμῶν πρὸ προσώπου ὑμῶν τὴν γῆν. ἀναβάντεσ κληρονομήσατε, ὃν τρόπον εἶπε Κύριοσ ὁ Θεὸσ τῶν πατέρων ὑμῶν ὑμῖν. μὴ φοβεῖσθε μηδὲ δειλιάσητε. καὶ προσήλθατέ μοι πάντεσ καὶ εἴπατε. ἀποστείλωμεν ἄνδρασ προτέρουσ ἡμῶν, καὶ ἐφοδευσάτωσαν ἡμῖν τὴν γῆν καὶ ἀναγγειλάτωσαν ἡμῖν ἀπόκρισιν τὴν ὁδόν, δἰ ἧσ ἀναβησόμεθα ἐν αὐτῇ, καὶ τὰσ πόλεισ εἰσ ἃσ εἰσπορευσόμεθα εἰσ αὐτάσ. καὶ ἤρεσεν ἐναντίον μου τὸ ρῆμα, καὶ ἔλαβον ἐξ ὑμῶν δώδεκα ἄνδρασ, ἄνδρα ἕνα κατὰ φυλήν. καὶ ἐπιστραφέντεσ ἀνέβησαν εἰσ τὸ ὄροσ καὶ ἤλθοσαν ἕωσ Φάραγγοσ βότρυοσ καὶ κατεσκόπευσαν αὐτήν. καὶ ἐλάβοσαν ἐν ταῖσ χερσὶν αὐτῶν ἀπὸ τοῦ καρποῦ τῆσ γῆσ καὶ κατήνεγκαν πρὸσ ὑμᾶσ καὶ ἔλεγον. ἀγαθὴ ἡ γῆ, ἣν Κύριοσ ὁ Θεὸσ ἡμῶν δίδωσιν ἡμῖν. καὶ οὐκ ἠθελήσατε ἀναβῆναι, ἀλλ̓ ἠπειθήσατε τῷ ρήματι Κυρίου τοῦ Θεοῦ ἡμῶν καὶ διεγογγύζετε ἐν ταῖσ σκηναῖσ ὑμῶν καὶ εἴπατε. διὰ τὸ μισεῖν Κύριον ἡμᾶσ, ἐξήγαγεν ἡμᾶσ ἐκ γῆσ Αἰγύπτου παραδοῦναι ἡμᾶσ εἰσ χεῖρασ Ἀμορραίων, ἐξολοθρεῦσαι ἡμᾶσ. ποῦ ἡμεῖσ ἀναβαίνομεν̣ οἱ δὲ ἀδελφοὶ ὑμῶν ἀπέστησαν τὴν καρδίαν ὑμῶν λέγοντεσ. ἔθνοσ μέγα καὶ πολὺ καὶ δυνατώτερον ἡμῶν καὶ πόλεισ μεγάλαι καὶ τετειχισμέναι ἕωσ τοῦ οὐρανοῦ, ἀλλὰ καὶ υἱοὺσ γιγάντων ἑωράκαμεν ἐκεῖ. καὶ εἶπα πρὸσ ὑμᾶσ. μὴ πτήξετε, μηδὲ φοβηθῆτε ἀπ̓ αὐτῶν. Κύριοσ ὁ Θεὸσ ὑμῶν ὁ προπορευόμενοσ πρὸ προσώπου ὑμῶν αὐτὸσ συνεκπολεμήσει αὐτοὺσ μεθ̓ ὑμῶν κατὰ πάντα, ὅσα ἐποίησεν ὑμῖν ἐν γῇ Αἰγύπτῳ καὶ ἐν τῇ ἐρήμῳ ταύτῃ, ἣν εἴδετε, ὁδὸν ὄρουσ τοῦ Ἀμορραίου, ὡσ ἐτροφοφόρησέ σε Κύριοσ ὁ Θεόσ σου, ὡσ εἴ τισ τροφοφορήσαι ἄνθρωποσ τὸν υἱὸν αὐτοῦ, κατὰ πᾶσαν τὴν ὁδὸν εἰσ ἣν ἐπορεύθητε, ἕωσ ἤλθετε εἰσ τὸν τόπον τοῦτον. καὶ ἐν τῷ λόγῳ τούτῳ οὐκ ἐνεπιστεύσατε Κυρίῳ τῷ Θεῷ ἡμῶν, ὃσ προπορεύεται πρότεροσ ὑμῶν ἐν τῇ ὁδῷ ἐκλέγεσθαι ὑμῖν τόπον, ὁδηγῶν ὑμᾶσ ἐν πυρὶ νυκτόσ, δεικνύων ὑμῖν τὴν ὁδὸν καθ̓ ἣν πορεύεσθε ἐπ̓ αὐτῆσ, καὶ ἐν νεφέλῃ ἡμέρασ. καὶ ἤκουσε Κύριοσ τὴν φωνὴν τῶν λόγων ὑμῶν καὶ παροξυνθεὶσ ὤμοσε λέγων. εἰ ὄψεταί τισ τῶν ἀνδρῶν τούτων τὴν γῆν ἀγαθὴν ταύτην, ἣν ὤμοσα τοῖσ πατράσιν αὐτῶν, πλὴν Χάλεβ υἱὸσ Ἰεφοννή, οὗτοσ ὄψεται αὐτήν, καὶ τούτῳ δώσω τὴν γῆν, ἐφ̓ ἣν ἐπέβη, καὶ τοῖσ υἱοῖσ αὐτοῦ διὰ τὸ προσκεῖσθαι αὐτὸν τὰ πρὸσ Κύριον. καὶ ἐμοὶ ἐθυμώθη Κύριοσ δἰ ὑμᾶσ λέγων. οὐδὲ σὺ οὐ μὴ εἰσέλθῃσ ἐκεῖ. Ἰησοῦσ υἱὸσ Ναυὴ ὁ παρεστηκώσ σοι, οὗτοσ εἰσελεύσεται ἐκεῖ. αὐτὸν κατίσχυσον, ὅτι αὐτὸσ κατακληρονομήσει αὐτὴν τῷ Ἰσραήλ. καὶ πᾶν παιδίον νέον, ὅστισ οὐκ οἶδε σήμερον ἀγαθὸν ἢ κακόν, οὗτοι εἰσελεύσονται ἐκεῖ, καὶ τούτοισ δώσω αὐτήν, καὶ αὐτοὶ κληρονομήσουσιν αὐτήν. καὶ ὑμεῖσ ἐπιστραφέντεσ ἐστρατοπεδεύσατε εἰσ τὴν ἔρημον, ὁδὸν τὴν ἐπὶ τῆσ ἐρυθρᾶσ θαλάσσησ. καὶ ἀπεκρίθητε καὶ εἴπατε. ἡμάρτομεν ἔναντι Κυρίου τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. ἡμεῖσ ἀναβάντεσ πολεμήσομεν κατὰ πάντα, ὅσα ἐνετείλατο Κύριοσ ὁ Θεὸσ ἡμῶν ἡμῖν. καὶ ἀναλαβόντεσ ἕκαστοσ τὰ σκεύη τὰ πολεμικὰ αὐτοῦ καὶ συναθροισθέντεσ ἀνεβαίνετε εἰσ τὸ ὄροσ. καὶ εἶπε Κύριοσ πρόσ με. εἰπὸν αὐτοῖσ. οὐκ ἀναβήσεσθε οὐδὲ μὴ πολεμήσετε, οὐ γάρ εἰμι μεθ̓ ὑμῶν. καὶ οὐ μὴ συντριβῆτε ἐνώπιον τῶν ἐχθρῶν ὑμῶν. καὶ ἐλάλησα ὑμῖν, καὶ οὐκ εἰσηκούσατέ μου καὶ παρέβητε τὸ ρῆμα Κυρίου καὶ παραβιασάμενοι ἀνέβητε εἰσ τὸ ὄροσ. καὶ ἐξῆλθεν ὁ Ἀμορραῖοσ ὁ κατοικῶν ἐν τῷ ὄρει ἐκείνῳ εἰσ συνάντησιν ὑμῖν καὶ κατεδίωξαν ὑμᾶσ, ὡσεὶ ποιήσαισαν αἱ μέλισσαι, καὶ ἐτίτρωσκον ὑμᾶσ ἀπὸ Σηεὶρ ἕωσ Ἑρμᾶ. καὶ καθίσαντεσ ἐκλαίετε ἐναντίον Κυρίου τοῦ Θεοῦ ἡμῶν, καὶ οὐκ εἰσήκουσε Κύριοσ τῆσ φωνῆσ ὑμῶν οὐδὲ προσέσχεν ὑμῖν. καὶ ἐνεκάθησθε ἐν Κάδησ ἡμέρασ πολλάσ, ὅσασ ποτὲ ἡμέρασ ἐνεκάθησθε. ΚΑΙ ἐπιστραφέντεσ ἀπῄραμεν εἰσ τὴν ἔρημον, ὁδὸν θάλασσαν ἐρυθράν, ὃν τρόπον ἐλάλησε Κύριοσ πρόσ με, καὶ ἐκυκλώσαμεν τὸ ὄροσ τὸ Σηεὶρ ἡμέρασ πολλάσ.

καὶ εἶπε Κύριοσ πρόσ με. ἱκανούσθω ὑμῖν κυκλοῦν τὸ ὄροσ τοῦτο, ἐπιστράφητε οὖν ἐπὶ βορρᾶν. καὶ τῷ λαῷ ἔντειλαι λέγων. ὑμεῖσ παραπορεύεσθε διὰ τῶν ὁρίων τῶν ἀδελφῶν ὑμῶν υἱῶν Ἡσαῦ, οἳ κατοικοῦσιν ἐν Σηείρ, καὶ φοβηθήσονται ὑμᾶσ καὶ εὐλαβηθήσονται ὑμᾶσ σφόδρα. μὴ συνάψητε πρὸσ αὐτοὺσ πόλεμον. οὐ γὰρ δῶ ὑμῖν ἀπὸ τῆσ γῆσ αὐτῶν οὐδὲ βῆμα ποδόσ, ὅτι ἐν κλήρῳ δέδωκα τοῖσ υἱοῖσ Ἡσαῦ τὸ ὄροσ τὸ Σηείρ. ἀργυρίου βρώματα ἀγοράσατε παῤ αὐτῶν καὶ φάγεσθε καὶ ὕδωρ μέτρῳ λήψεσθε παῤ αὐτῶν ἀργυρίου καὶ πίεσθε. ὁ γὰρ Κύριοσ ὁ Θεὸσ ἡμῶν εὐλόγησέ σε ἐν παντὶ ἔργῳ τῶν χειρῶν σου. διάγνωθι πῶσ διῆλθεσ τὴν ἔρημον τὴν μεγάλην καὶ τὴν φοβερὰν ἐκείνην. ἰδοὺ τεσσαράκοντα ἔτη Κύριοσ ὁ Θεόσ σου μετὰ σοῦ, οὐκ ἐπεδεήθησ ρήματοσ. καὶ παρήλθομεν τοὺσ ἀδελφοὺσ ἡμῶν υἱοὺσ Ἡσαῦ, τοὺσ κατοικοῦντασ ἐν Σηεὶρ παρὰ τὴν ὁδὸν τὴν Ἄραβα ἀπὸ Αἰλὼν καὶ ἀπὸ Γεσιὼν Γάβερκαὶ ἐπιστρέψαντεσ παρήλθομεν ὁδὸν ἔρημον Μωάβ. καὶ εἶπε Κύριοσ πρόσ με. μὴ ἐχθραίνετετοῖσ Μωαβίταισ καὶ μὴ συνάψητε πρὸσ αὐτοὺσ πόλεμον. οὐ γὰρ μὴ δῶ ὑμῖν ἀπὸ τῆσ γῆσ αὐτῶν ἐν κλήρῳ, τοῖσ γὰρ υἱοῖσ Λὼτ δέδωκα τὴν Ἀροὴρ κληρονομεῖν. . νῦν οὖν ἀνάστητε καὶ ἀπάρατε ὑμεῖσ καὶ παραπορεύεσθε τὴν φάραγγα Ζαρέτ. καὶ αἱ ἡμέραι, ἃσ παρεπορεύθημεν ἀπὸ Κάδησ Βαρνὴ ἕωσ οὗ παρήλθομεν τὴν φάραγγα Ζαρέτ, τριάκοντα καὶ ὀκτὼ ἔτη, ἕωσ οὗ διέπεσε πᾶσα γενεὰ ἀνδρῶν πολεμιστῶν ἀποθνήσκοντεσ ἐκ τῆσ παρεμβολῆσ, καθότι ὤμοσε Κύριοσ ὁ Θεὸσ αὐτοῖσ. καὶ ἡ χεὶρ τοῦ Θεοῦ ἦν ἐπ̓ αὐτοῖσ ἐξαναλῶσαι αὐτοὺσ ἐκ μέσου τῆσ παρεμβολῆσ, ἕωσ οὗ διέπεσαν. καὶ ἐγενήθη ἐπειδὴ ἔπεσαν πάντεσ οἱ ἄνδρεσ οἱ πολεμισταὶ ἀποθνήσκοντεσ ἐκ μέσου τοῦ λαοῦ, καὶ ἐλάλησε Κύριοσ πρόσ με λέγων. σὺ παραπορεύσῃ σήμερον τὰ ὅρια Μωὰβ τὴν Σηεὶρ καὶ προσάξετε ἐγγὺσ υἱῶν Ἀμμάν. μὴ ἐχθραίνετε αὐτοῖσ μηδὲ συνάψητε αὐτοῖσ εἰσ πόλεμον. οὐ γὰρ μὴ δῶ ἀπὸ τῆσ γῆσ υἱῶν Ἀμμάν σοι ἐν κλήρῳ, ὅτι τοῖσ υἱοῖσ Λὼτ δέδωκα αὐτὴν ἐν κλήρῳ. . νῦν οὖν ἀνάστητε καὶ ἀπάρατε καὶ παρέλθατε ὑμεῖσ τὴν φάραγγα Ἀρνῶν. ἰδοὺ παραδέδωκα εἰσ τὰσ χεῖράσ σου τὸν Σηὼν βασιλέα Ἐσεβὼν τὸν Ἀμορραῖον καὶ τὴν γῆν αὐτοῦ. ἐνάρχου κληρονομεῖν, σύναπτε πρὸσ αὐτὸν πόλεμον. ἐν τῇ ἡμέρᾳ ταύτῃ ἐνάρχου δοῦναι τὸν τρόμον σου καὶ τὸν φόβον σου ἐπὶ προσώπου πάντων τῶν ἐθνῶν τῶν ὑποκάτω τοῦ οὐρανοῦ, οἵτινεσ ἀκούσαντεσ τὸ ὄνομά σου ταραχθήσονται καὶ ὠδῖνασ ἕξουσιν ἀπὸ προσώπου σου. Καὶ ἀπέστειλα πρέσβεισ ἐκ τῆσ ἐρήμου Κεδαμὼθ πρὸσ Σηὼν βασιλέα Ἐσεβὼν λόγοισ εἰρηνικοῖσ λέγων. παρελεύσομαι διὰ τῆσ γῆσ σου, ἐν τῇ ὁδῷ πορεύσομαι, οὐκ ἐκκλινῶ δεξιὰ οὐδ̓ ἀριστερά. βρώματα ἀργυρίου ἀποδώσῃ μοι, καὶ φάγομαι, καὶ ὕδωρ ἀργυρίου ἀποδώσῃ μοι, καὶ πίομαι. πλὴν ὅτι παρελεύσομαι τοῖσ ποσί, καθὼσ ἐποίησάν μοι οἱ υἱοὶ Ἡσαῦ οἱ κατοικοῦντεσ ἐν Σηεὶρ καὶ οἱ Μωαβῖται οἱ κατοικοῦντεσ ἐν Ἀροήρ, ἕωσ ἂν παρέλθω τὸν Ἰορδάνην εἰσ τὴν γῆν, ἣν Κύριοσ ὁ Θεὸσ ἡμῶν δίδωσιν ἡμῖν. καὶ οὐκ ἠθέλησε Σηὼν βασιλεὺσ Ἐσεβὼν παρελθεῖν ἡμᾶσ δἰ αὐτοῦ, ὅτι ἐσκλήρυνε Κύριοσ ὁ Θεὸσ ἡμῶν τὸ πνεῦμα αὐτοῦ καὶ κατίσχυσε τὴν καρδίαν αὐτοῦ, ἵνα παραδοθῇ εἰσ τὰσ χεῖράσ σου ὡσ ἐν τῇ ἡμέρᾳ ταύτῃ. καὶ εἶπε Κύριοσ πρόσ με. ἰδοὺ ἦργμαι παραδοῦναι πρὸ προσώπου σου τὸν Σηὼν βασιλέα Ἐσεβὼν τὸν Ἀμορραῖον καὶ τὴν γῆν αὐτοῦ. ἔναρξαι κληρονομῆσαι τὴν γῆν αὐτοῦ. καὶ ἐξῆλθε Σηὼν βασιλεὺσ Ἐσεβὼν εἰσ συνάντησιν ἡμῖν, αὐτὸσ καὶ πᾶσ ὁ λαὸσ αὐτοῦ, εἰσ πόλεμον εἰσ Ἰασσά. καὶ παρέδωκεν αὐτὸν Κύριοσ ὁ Θεὸσ ἡμῶν πρὸ προσώπου ἡμῶν, καὶ ἐπατάξαμεν αὐτὸν καὶ τοὺσ υἱοὺσ αὐτοῦ καὶ πάντα τὸν λαὸν αὐτοῦ. καὶ ἐκρατήσαμεν πασῶν τῶν πόλεων αὐτοῦ ἐν τῷ καιρῷ ἐκείνῳ καὶ ἐξωλοθρεύσαμεν πᾶσαν πόλιν ἑξῆσ, καὶ τὰσ γυναῖκασ αὐτῶν καὶ τὰ τέκνα αὐτῶν, οὐ κατελίπομεν ζωγρείαν. πλὴν τὰ κτήνη ἐπρονομεύσαμεν καὶ τὰ σκῦλα τῶν πόλεων ἐλάβομεν. ἐξ Ἀροήρ, ἥ ἐστι παρὰ τὸ χεῖλοσ χειμάρρου Ἀρνῶν, καὶ τὴν πόλιν τὴν οὖσαν ἐν τῇ φάραγγι καὶ ἕωσ ὄρουσ τοῦ Γαλαὰδ οὐκ ἐγενήθη πόλισ, ἥτισ διέφυγεν ἡμᾶσ, τὰσ πάσασ παρέδωκε Κύριοσ ὁ Θεὸσ ἡμῶν εἰσ τὰσ χεῖρασ ἡμῶν. πλὴν ἐγγὺσ υἱῶν Ἀμμὰν οὐ προσήλθομεν, πάντα τὰ συγκυροῦντα χειμάρρου Ἰαβὸκ καὶ τάσ πόλεισ τὰσ ἐν τῇ ὀρεινῇ, καθότι ἐνετείλατο Κύριοσ ὁ Θεὸσ ἡμῶν ἡμῖν. ΚΑΙ ἐπιστραφέντεσ ἀνέβημεν ὁδὸν τὴν εἰσ Βασάν, καὶ ἐξῆλθεν Ὢγ βασιλεὺσ τῆσ Βασὰν εἰσ συνάντησιν ἡμῖν, αὐτὸσ καὶ πᾶσ ὁ λαὸσ αὐτοῦ, εἰσ πόλεμον εἰσ Ἑδραί̈μ.

καὶ εἶπε Κύριοσ πρόσ με. μὴ φοβηθῇσ αὐτόν, ὅτι εἰσ τὰσ χεῖράσ σου παραδέδωκα αὐτὸν καὶ πάντα τὸν λαὸν αὐτοῦ καὶ πᾶσαν τὴν γῆν αὐτοῦ. καὶ ποιήσεισ αὐτῷ ὥσπερ ἐποίησασ Σηὼν βασιλεῖ τῶν Ἀμορραίων, ὃσ κατῴκει ἐν Ἐσεβών. καὶ παρέδωκεν αὐτὸν Κύριοσ ὁ Θεὸσ ἡμῶν εἰσ τὰσ χεῖρασ ἡμῶν, καὶ τὸν Ὢγ βασιλέα τῆσ Βασὰν καὶ πάντα τὸν λαὸν αὐτοῦ, καὶ ἐπατάξαμεν αὐτὸν ἕωσ τοῦ μὴ καταλιπεῖν αὐτοῦ σπέρμα. καὶ ἐκρατήσαμεν πασῶν τῶν πόλεων αὐτοῦ ἐν τῷ καιρῷ ἐκείνῳ. οὐκ ἦν πόλισ, ἣν οὐκ ἐλάβομεν παῤ αὐτῶν, ἑξήκοντα πόλεισ, πάντα τὰ περίχωρα Ἀργὸβ βασιλέωσ Ὢγ ἐν Βασάν, πᾶσαι πόλεισ ὀχυραί, τείχη ὑψηλά, πύλαι καὶ μοχλοί, πλὴν τῶν πόλεων τῶν Φερεζαίων τῶν πολλῶν σφόδρα. ἐξωλοθρεύσαμεν αὐτούσ, ὥσπερ ἐποιήσαμεν τὸν Σηὼν βασιλέα Ἐσεβών, καὶ ἐξωλοθρεύσαμεν πᾶσαν πόλιν ἑξῆσ καὶ τὰσ γυναῖκασ καὶ τὰ παιδία. καὶ πάντα τὰ κτήνη, καὶ τὰ σκῦλα τῶν πόλεων ἐπρονομεύσαμεν ἑαυτοῖσ. Καὶ ἐλάβομεν ἐν τῷ καιρῷ ἐκείνῳ τὴν γῆν ἐκ χειρῶν δύο βασιλέων τῶν Ἀμορραίων, οἳ ἦσαν πέραν τοῦ Ἰορδάνου ἀπὸ τοῦ χειμάρρου Ἀρνῶν καὶ ἕωσ Ἀερμών , πᾶσαι πόλεισ Μισὼρ καὶ πᾶσα Γαλαὰδ καὶ πᾶσα Βασὰν ἕωσ Ἑλχᾶ καὶ Ἑδραί̈μ, πόλεισ βασιλείασ τοῦ Ὢγ ἐν τῇ Βασάν. ὅτι πλὴν Ὢγ βασιλεὺσ Βασὰν κατελείφθη ἀπὸ τῶν Ραφαί̈ν. ἰδοὺ ἡ κλίνη αὐτοῦ κλίνη σιδηρᾶ, ἰδοὺ αὕτη ἐν τῇ ἄκρᾳ τῶν υἱῶν Ἀμμάν, ἐννέα πήχεων τὸ μῆκοσ αὐτῆσ καὶ τεσσάρων πήχεων τὸ εὖροσ αὐτῆσ ἐν πήχει ἀνδρόσ. καὶ τὴν γῆν ἐκείνην ἐκληρονομήσαμεν ἐν τῷ καιρῷ ἐκείνῳ ἀπὸ Ἀροήρ, ἥ ἐστι παρὰ τὸ χεῖλοσ χειμάρρου Ἀρνῶν, καὶ τὸ ἥμισυ τοῦ ὄρουσ Γαλαὰδ καὶ τὰσ πόλεισ αὐτοῦ ἔδωκα τῷ Ρουβὴν καὶ τῷ Γάδ. καὶ τὸ κατάλοιπον τοῦ Γαλαὰδ καὶ πᾶσαν τὴν Βασὰν βασιλείαν Ὢγ ἔδωκα τῷ ἡμίσει φυλῆσ Μανασσῆ καὶ πᾶσαν περίχωρον Ἀργόβ, πᾶσαν Βασὰν ἐκείνην. γῆ Ραφαί̈ν λογισθήσεται. καὶ Ἰαί̈ρ Ραφαί̈ν λογισθήσεται. καὶ Ἰαί̈ρ υἱὸσ Μανασσῆ ἔλαβε πᾶσαν τὴν περίχωρον Ἀργὸβ ἕωσ τῶν ὁρίων Γαργασὶ καὶ Μαχαθί. ἐπωνόμασεν αὐτὰσ ἐπὶ τῷ ὀνόματι αὐτοῦ τὴν Βασὰν Αὐὼθ Ἰαί̈ρ ἕωσ τῆσ ἡμέρασ ταύτησ. καὶ τῷ Μαχὶρ ἔδωκα τὴν Γαλαάδ. καὶ τῷ Ρουβὴν καὶ τῷ Γὰδ δέδωκα ἀπὸ τῆσ Γαλαὰδ ἕωσ χειμάρρου Ἀρνῶν καὶ ἕωσ τοῦ Ἰαβόκ. ὁ χειμάρρουσ ὅριον τοῖσ υἱοῖσ Ἀμμάν. καὶ ἡ Ἄραβα καὶ ὁ Ἰορδάνησ ὅριον Μαχαναρέθ, καὶ ἕωσ θαλάσσησ Ἄραβα, θαλάσσησ ἁλυκῆσ ὑπὸ Ἀσηδὼθ τὴν Φασγὰ ἀνατολῶν καὶ ἐνετειλάμην ὑμῖν ἐν τῷ καιρῷ ἐκείνῳ λέγων. Κύριοσ ὁ Θεὸσ ὑμῶν ἔδωκεν ὑμῖν τὴν γῆν ταύτην ἐν κλήρῳ. ἐνοπλισάμενοι προπορεύεσθε πρὸ προσώπου τῶν ἀδελφῶν ὑμῶν υἱῶν Ἰσραήλ, πᾶσ δυνατόσ. πλὴν αἱ γυναῖκεσ ὑμῶν καὶ τὰ τέκνα ὑμῶν καὶ τὰ κτήνη ὑμῶν, οἶδα ὅτι πολλὰ κτήνη ὑμῖν, κατοικείτωσαν ἐν ταῖσ πόλεσιν ὑμῶν, αἷσ ἔδωκα ὑμῖν, ἕωσ ἂν καταπαύσῃ Κύριοσ ὁ Θεὸσ ὑμῶν τοὺσ ἀδελφοὺσ ὑμῶν, ὥσπερ καὶ ὑμᾶσ, καὶ κατακληρονομήσωσι καὶ οὗτοι τὴν γῆν, ἣν Κύριοσ ὁ Θεὸσ ἡμῶν δίδωσιν αὐτοῖσ ἐν τῷ πέραν τοῦ Ἰορδάνου, καὶ ἐπαναστραφήσεσθε ἕκαστοσ εἰσ τὴν κληρονομίαν αὐτοῦ, ἣν ἔδωκα ὑμῖν. Καὶ τῷ Ἰησοῖ ἐνετειλάμην ἐν τῷ καιρῷ ἐκείνῳ λέγων. οἱ ὀφθαλμοὶ ὑμῶν ἑωράκασι πάντα, ὅσα ἐποίησε Κύριοσ ὁ Θεὸσ ἡμῶν τοῖσ δυσὶ βασιλεῦσι τούτοισ. οὕτωσ ποιήσει Κύριοσ ὁ Θεὸσ ἡμῶν πάσασ τὰσ βασιλείασ, ἐφ̓ ἃσ σὺ διαβαίνεισ ἐκεῖ. οὐ φοβηθήσεσθε ἀπ̓ αὐτῶν, ὅτι Κύριοσ ὁ Θεὸσ ἡμῶν αὐτὸσ πολεμήσει περὶ ὑμῶν. καὶ ἐδεήθην Κυρίου ἐν τῷ καιρῷ ἐκείνῳ λέγων. Κύριε Θεέ, σὺ ἤρξω δεῖξαι τῷ σῷ θεράποντι τὴν ἰσχύν σου καὶ τὴν δύναμίν σου καὶ τὴν χεῖρα τὴν κραταιὰν καὶ τὸν βραχίονα τὸν ὑψηλόν. τίσ γάρ ἐστι Θεὸσ ἐν τῷ οὐρανῷ ἢ ἐπὶ τῆσ γῆσ, ὅστισ ποιήσει καθὰ ἐποίησασ σὺ καὶ κατὰ τὴν ἰσχύν σου̣ διαβὰσ οὖν ὄψομαι τὴν γῆν τὴν ἀγαθὴν ταύτην τὴν οὖσαν πέραν τοῦ Ἰορδάνου, τὸ ὄροσ τοῦτο τὸ ἀγαθὸν καὶ τὸν Ἀντιλίβανον. καὶ ὑπερεῖδε Κύριοσ ἐμὲ ἕνεκεν ὑμῶν καὶ οὐκ εἰσήκουσέ μου, καὶ εἶπε Κύριοσ πρόσ με. ἱκανούσθω σοι, μὴ προσθῇσ ἔτι λαλῆσαι τὸν λόγον τοῦτον. ἀνάβηθι ἐπὶ τὴν κορυφὴν τοῦ Λελαξευμένου καὶ ἀναβλέψασ τοῖσ ὀφθαλμοῖσ σου κατὰ θάλασσαν καὶ βορρᾶν καὶ λίβα καὶ ἀνατολὰσ καὶ ἰδὲ τοῖσ ὀφθαλμοῖσ σου, ὅτι οὐ διαβήσῃ τὸν Ἰορδάνην τοῦτον. καὶ ἔντειλαι Ἰησοῖ καὶ κατίσχυσον αὐτὸν καὶ παρακάλεσον αὐτόν, ὅτι οὗτοσ διαβήσεται πρὸ προσώπου τοῦ λαοῦ τούτου, καὶ οὗτοσ κατακληρονομήσει αὐτοῖσ πᾶσαν τὴν γῆν, ἣν ἑώρακασ. καὶ ἐνεκαθήμεθα ἐν νάπῃ σύνεγγυσ οἴκου Φογώρ. ΚΑΙ νῦν, Ἰσραήλ, ἄκουε τῶν δικαιωμάτων καὶ τῶν κριμάτων, ὅσα ἐγὼ διδάσκω ὑμᾶσ σήμερον ποιεῖν, ἵνα ζῆτε καὶ πολυπλασιασθῆτε καὶ εἰσελθόντεσ κληρονομήσητε τὴν γῆν, ἣν Κύριοσ ὁ Θεὸσ τῶν πατέρων ὑμῶν δίδωσιν ὑμῖν.

οὐ προσθήσετε πρὸσ τὸ ρῆμα ὃ ἐγὼ ἐντέλλομαι ὑμῖν, καὶ οὐκ ἀφελεῖτε ἀπ̓ αὐτοῦ. φυλάσσεσθε τὰσ ἐντολὰσ Κυρίου τοῦ Θεοῦ ὑμῶν, ὅσα ἐγὼ ἐντέλλομαι ὑμῖν σήμερον. οἱ ὀφθαλμοὶ ὑμῶν ἑωράκασι πάντα, ὅσα ἐποίησε Κύριοσ ὁ Θεὸσ ἡμῶν τῷ Βεελφεγώρ, ὅτι πᾶσ ἄνθρωποσ, ὅστισ ἐπορεύθη ὀπίσω Βεελφεγώρ, ἐξέτριψεν αὐτὸν Κύριοσ ὁ Θεὸσ ὑμῶν ἐξ ὑμῶν. ὑμεῖσ δὲ οἱ προσκείμενοι Κυρίῳ τῷ Θεῷ ὑμῶν ζῆτε πάντεσ ἐν τῇ σήμερον. ἴδετε, δέδειχα ὑμῖν δικαιώματα καὶ κρίσεισ, καθὰ ἐνετείλατό μοι Κύριοσ, ποιῆσαι οὕτωσ ἐν τῇ γῇ, εἰσ ἣν ὑμεῖσ εἰσπορεύεσθε ἐκεῖ κληρονομεῖν αὐτήν. καὶ φυλάξεσθε καὶ ποιήσετε, ὅτι αὕτη ἡ σοφία καὶ ἡ σύνεσισ ὑμῶν ἐναντίον πάντων τῶν ἐθνῶν, ὅσοι ἐὰν ἀκούσωσι πάντα τὰ δικαιώματα ταῦτα καὶ ἐροῦσιν. ἰδοὺ λαὸσ σοφὸσ καὶ ἐπιστήμων τὸ ἔθνοσ τὸ μέγα τοῦτο. ὅτι ποῖον ἔθνοσ μέγα, ᾧ ἐστιν αὐτῷ Θεὸσ ἐγγίζων αὐτοῖσ, ὡσ Κύριοσ ὁ Θεὸσ ἡμῶν ἐν πᾶσιν, οἷσ ἐὰν αὐτὸν ἐπικαλεσώμεθα̣ καὶ ποῖον ἔθνοσ μέγα, ᾧ ἐστιν αὐτῷ δικαιώματα καὶ κρίματα δίκαια κατὰ πάντα τὸν νόμον τοῦτον, ὃν ἐγὼ δίδωμι ἐνώπιον ὑμῶν σήμερον̣ πρόσεχε σεαυτῷ καὶ φύλαξον τὴν ψυχήν σου σφόδρα, μὴ ἐπιλάθῃ πάντασ τοὺσ λόγουσ, οὓσ ἑωράκασιν οἱ ὀφθαλμοί σου. καὶ μὴ ἀποστήτωσαν ἀπὸ τῆσ καρδίασ σου πάσασ τὰσ ἡμέρασ τῆσ ζωῆσ σου, καὶ συμβιβάσεισ τοὺσ υἱούσ σου καὶ τοὺσ υἱοὺσ τῶν υἱῶν σου ἡμέραν, ἣν ἔστητε ἐνώπιον Κυρίου τοῦ Θεοῦ ἡμῶν ἐν Χωρὴβ τῇ ἡμέρᾳ τῆσ ἐκκλησίασ, ὅτι εἶπε Κύριοσ πρόσ με. ἐκκλησίασον πρόσ με τὸν λαόν, καὶ ἀκουσάτωσαν τὰ ρήματά μου, ὅπωσ μάθωσι φοβεῖσθαί με πάσασ τὰσ ἡμέρασ, ἃσ αὐτοὶ ζῶσιν ἐπὶ τῆσ γῆσ, καὶ τοὺσ υἱοὺσ αὐτῶν διδάξουσι. καὶ προσήλθετε καὶ ἔστητε ὑπὸ τὸ ὄροσ, καὶ τὸ ὄροσ ἐκαίετο πυρὶ ἕωσ τοῦ οὐρανοῦ, σκότοσ, γνόφοσ, θύελλα, φωνὴ μεγάλη. καὶ ἐλάλησε Κύριοσ πρὸσ ὑμᾶσ ἐκ μέσου τοῦ πυρὸσ φωνὴν ρημάτων, ἣν ὑμεῖσ ἠκούσατε, καὶ ὁμοίωμα οὐκ εἴδετε, ἀλλ̓ ἢ φωνήν. καὶ ἀνήγγειλεν ὑμῖν τὴν διαθήκην αὐτοῦ, ἣν ἐνετείλατο ὑμῖν ποιεῖν, τὰ δέκα ρήματα, καὶ ἔγραψεν αὐτὰ ἐπὶ δύο πλάκασ λιθίνασ. καὶ ἐμοὶ ἐνετείλατο Κύριοσ ἐν τῷ καιρῷ ἐκείνῳ διδάξαι ὑμᾶσ δικαιώματα καὶ κρίσεισ, ποιεῖν ὑμᾶσ αὐτά ἐπὶ τῆσ γῆσ, εἰσ ἣν ὑμεῖσ εἰσπορεύεσθε ἐκεῖ κληρονομῆσαι αὐτήν. καὶ φυλάξεσθε σφόδρα τὰσ ψυχὰσ ὑμῶν, ὅτι οὐκ εἴδετε ὁμοίωμα ἐν τῇ ἡμέρᾳ, ᾗ ἐλάλησε Κύριοσ πρὸσ ὑμᾶσ ἐν Χωρὴβ ἐν τῷ ὄρει ἐκ μέσου τοῦ πυρόσ. μὴ ἀνομήσητε καὶ ποιήσητε ὑμῖν ἑαυτοῖσ γλυπτὸν ὁμοίωμα πᾶσαν εἰκόνα ὁμοίωμα ἀρσενικοῦ ἢ θηλυκοῦ, ὁμοίωμα παντὸσ κτήνουσ τῶν ὄντων ἐπὶ τῆσ γῆσ, ὁμοίωμα παντὸσ ὀρνέου πτερωτοῦ, ὃ πέταται ὑπὸ τὸν οὐρανόν, ὁμοίωμα παντὸσ ἑρπετοῦ, ὃ ἕρπει ἐπὶ τῆσ γῆσ, ὁμοίωμα παντὸσ ἰχθύοσ, ὅσα ἐστὶν ἐν τοῖσ ὕδασιν ὑποκάτω τῆσ γῆσ. καὶ μὴ ἀναβλέψασ εἰσ τὸν οὐρανὸν καὶ ἰδὼν τὸν ἥλιον καὶ τὴν σελήνην καὶ τοὺσ ἀστέρασ καὶ πάντα τὸν κόσμον τοῦ οὐρανοῦ, πλανηθεὶσ προσκυνήσῃσ αὐτοῖσ καὶ λατρεύσῃσ αὐτοῖσ, ἃ ἀπένειμε Κύριοσ ὁ Θεόσ σου αὐτὰ πᾶσι τοῖσ ἔθνεσι τοῖσ ὑποκάτω τοῦ οὐρανοῦ. ὑμᾶσ δὲ ἔλαβεν ὁ Θεὸσ καὶ ἐξήγαγεν ὑμᾶσ ἐκ τῆσ καμίνου τῆσ σιδηρᾶσ, ἐξ Αἰγύπτου, εἶναι αὐτῷ λαὸν ἔγκληρον ὡσ ἐν τῇ ἡμέρᾳ ταύτῃ. καὶ Κύριοσ ὁ Θεὸσ ἐθυμώθη μοι περὶ τῶν λεγομένων ὑφ̓ ὑμῶν καὶ ὤμοσεν ἵνα μὴ διαβῶ τὸν Ἰορδάνην τοῦτον καὶ ἵνα μὴ εἰσέλθω εἰσ τὴν γῆν, ἣν Κύριοσ ὁ Θεόσ σου δίδωσί σοι ἐν κλήρῳ. ἐγὼ γὰρ ἀποθνήσκω ἐν τῇ γῇ ταύτῃ καὶ οὐ διαβαίνω τὸν Ἰορδάνην τοῦτον, ὑμεῖσ δὲ διαβαίνετε καὶ κληρονομήσετε τὴν γῆν τὴν ἀγαθὴν ταύτην. προσέχετε ὑμεῖσ, μὴ ἐπιλάθησθε τὴν διαθήκην Κυρίου τοῦ Θεοῦ ἡμῶν, ἣν διέθετο πρὸσ ὑμᾶσ, καὶ ἀνομήσητε, καὶ ποιήσητε ὑμῖν ἑαυτοῖσ γλυπτὸν ὁμοίωμα πάντων, ὧν συνέταξέ σοι Κύριοσ ὁ Θεόσ σου. ὅτι Κύριοσ ὁ Θεόσ σου πῦρ καταναλίσκον ἐστί, Θεὸσ ζηλωτήσ. Ἐὰν δὲ γεννήσῃσ υἱοὺσ καὶ υἱοὺσ τῶν υἱῶν σου καὶ χρονίσητε ἐπὶ τῆσ γῆσ καὶ ἀνομήσητε καὶ ποιήσητε γλυπτὸν ὁμοίωμα παντὸσ καὶ ποιήσητε τὸ πονηρὸν ἐνώπιον Κυρίου τοῦ Θεοῦ ὑμῶν παροργίσαι αὐτόν, διαμαρτύρομαι ὑμῖν σήμερον τόν τε οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν, ὅτι ἀπωλείᾳ ἀπολεῖσθε ἀπὸ τῆσ γῆσ, εἰσ ἣν ὑμεῖσ διαβαίνετε τὸν Ἰορδάνην ἐκεῖ κληρονομῆσαι αὐτήν. οὐχὶ πολυχρονιεῖτε ἡμέρασ ἐπ̓ αὐτῆσ, ἀλλ̓ ἢ ἐκτριβῇ ἐκτριβήσεσθε. καὶ διασπερεῖ Κύριοσ ὑμᾶσ ἐν πᾶσι τοῖσ ἔθνεσι καὶ καταλειφθήσεσθε ὀλίγοι ἀριθμῷ ἐν πᾶσι τοῖσ ἔθνεσιν, εἰσ οὓσ εἰσάξει Κύριοσ ὑμᾶσ ἐκεῖ. καὶ λατρεύσετε ἐκεῖ θεοῖσ ἑτέροισ, ἔργοισ χειρῶν ἀνθρώπων, ξύλοισ καὶ λίθοισ, οἳ οὐκ ὄψονται οὐδὲ μὴ ἀκούσωσιν οὔτε μὴ φάγωσιν οὔτε μὴ ὀσφρανθῶσι. καὶ ζητήσετε ἐκεῖ Κύριον τὸν Θεὸν ὑμῶν καὶ εὑρήσετε αὐτόν, ὅταν ἐκζητήσητε αὐτὸν ἐξ ὅλησ τῆσ καρδίασ σου καὶ ἐξ ὅλησ τῆσ ψυχῆσ σου ἐν τῇ θλίψει σου. καὶ εὑρήσουσί σε πάντεσ οἱ λόγοι οὗτοι ἐπ̓ ἐσχάτῳ τῶν ἡμερῶν, καὶ ἐπιστραφήσῃ πρὸσ Κύριον τὸν Θεόν σου καὶ εἰσακούσῃ τῆσ φωνῆσ αὐτοῦ. ὅτι Θεὸσ οἰκτίρμων Κύριοσ ὁ Θεόσ σου, οὐκ ἐγκαταλείψει σε οὐδὲ μὴ ἐκτρίψῃ σε, οὐκ ἐπιλήσεται τὴν διαθήκην τῶν πατέρων σου, ἣν ὤμοσεν αὐτοῖσ Κύριοσ. ἐπερωτήσατε ἡμέρασ προτέρασ τὰσ γενομένασ προτέρασ σου ἀπὸ τῆσ ἡμέρασ, ἧσ ἔκτισεν ὁ Θεὸσ ἄνθρωπον ἐπὶ τῆσ γῆσ, καὶ ἐπὶ τὸ ἄκρον τοῦ οὐρανοῦ ἕωσ τοῦ ἄκρου τοῦ οὐρανοῦ, εἰ γέγονε κατὰ τὸ ρῆμα τὸ μέγα τοῦτο, εἰ ἤκουσται τοιοῦτο. εἰ ἀκήκοεν ἔθνοσ φωνὴν Θεοῦ ζῶντοσ λαλοῦντοσ ἐκ μέσου τοῦ πυρόσ, ὃν τρόπον ἀκήκοασ σὺ καὶ ἔζησασ. εἰ ἐπείρασεν ὁ Θεὸσ εἰσελθὼν λαβεῖν ἑαυτῷ ἔθνοσ ἐκ μέσου ἔθνουσ ἐν πειρασμῷ καὶ ἐν σημείοισ καὶ ἐν τέρασι καί ἐν πολέμῳ καὶ ἐν χειρὶ κραταιᾷ καὶ ἐν βραχίονι ὑψηλῷ καὶ ἐν ὁράμασι μεγάλοισ κατὰ πάντα, ὅσα ἐποίησε Κύριοσ ὁ Θεὸσ ἡμῶν ἐν Αἰγύπτῳ ἐνώπιόν σου βλέποντοσ. ὥστε εἰδῆσαί σε ὅτι Κύριοσ ὁ Θεόσ σου, οὗτοσ Θεόσ ἐστι, καὶ οὐκ ἔστιν ἔτι πλὴν αὐτοῦ. ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἀκουστὴ ἐγένετο ἡ φωνὴ αὐτοῦ παιδεῦσαί σε, καὶ ἐπὶ τῆσ γῆσ ἔδειξέ σοι τὸ πῦρ αὐτοῦ τὸ μέγα, καὶ τὰ ρήματα αὐτοῦ ἤκουσασ ἐκ μέσου τοῦ πυρόσ. διὰ τὸ ἀγαπῆσαι αὐτὸν τοὺσ πατέρασ σου καὶ ἐξελέξατο τὸ σπέρμα αὐτῶν μετ̓ αὐτοὺσ ὑμᾶσ καὶ ἐξήγαγέ σε αὐτὸσ ἐν τῇ ἰσχύϊ αὐτοῦ τῇ μεγάλῃ ἐξ Αἰγύπτου ἐξολοθρεῦσαι ἔθνη μεγάλα καὶ ἰσχυρότερά σου πρὸ προσώπου σου, εἰσαγαγεῖν σε δοῦναί σοι τὴν γῆν αὐτῶν κληρονομεῖν, καθὼσ ἔχεισ σήμερον. καὶ γνώσῃ σήμερον καὶ ἐπιστραφήσῃ τῇ διανοίᾳ ὅτι Κύριοσ ὁ Θεόσ σου οὗτοσ Θεὸσ ἐν τῷ οὐρανῷ ἄνω καὶ ἐπὶ τῆσ γῆσ κάτω, καὶ οὐκ ἔστιν ἔτι πλὴν αὐτοῦ. καὶ φυλάξασθε τὰσ ἐντολὰσ αὐτοῦ καὶ τὰ δικαιώματα αὐτοῦ, ὅσα ἐγὼ ἐντέλλομαί σοι σήμερον, ἵνα εὖ σοι γένηται καὶ τοῖσ υἱοῖσ σου μετὰ σέ, ὅπωσ μακροήμεροι γένησθε ἐπὶ τῆσ γῆσ, ἧσ Κύριοσ ὁ Θεόσ σου δίδωσί σοι πάσασ τὰσ ἡμέρασ. Τότε ἀφώρισε Μωυσῆσ τρεῖσ πόλεισ πέραν τοῦ Ἰορδάνου ἀπὸ ἀνατολῶν ἡλίου φυγεῖν ἐκεῖ τὸν φονευτήν, ὃσ ἂν φονεύσῃ τὸν πλησίον οὐκ εἰδώσ, καὶ οὗτοσ οὐ μισῶν αὐτὸν πρὸ τῆσ χθὲσ καὶ τῆσ τρίτησ, καὶ καταφεύξεται εἰσ μίαν τῶν πόλεων τούτων καὶ ζήσεται. τὴν Βοσὸρ ἐν τῇ ἐρήμῳ ἐν τῇ γῇ τῇ πεδινῇ τῷ Ρουβὴν καὶ τὴν Ραμὼθ ἐν Γαλαὰδ τῷ Γαδδὶ καὶ τὴν Γαυλὼν ἐν Βασὰν τῷ Μανασσῇ. Οὗτοσ ὁ νόμοσ, ὃν παρέθετο Μωυσῆσ ἐνώπιον υἱῶν Ἰσραήλ. ταῦτα τὰ μαρτύρια καὶ τὰ δικαιώματα καὶ τὰ κρίματα, ὅσα ἐλάλησε Μωυσῆσ τοῖσ υἱοῖσ Ἰσραήλ, ἐξελθόντων αὐτῶν ἐκ γῆσ Αἰγύπτου ἐν τῷ πέραν τοῦ Ἰορδάνου, ἐν φάραγγι, ἐγγὺσ οἴκου Φογώρ, ἐν γῇ Σηὼν βασιλέωσ τῶν Ἀμορραίων, ὃσ κατῴκει ἐν Ἐσεβών, ὃν ἐπάταξε Μωυσῆσ καὶ οἱ υἱοὶ Ἰσραήλ, ἐξελθόντων αὐτῶν ἐκ γῆσ Αἰγύπτου καὶ ἐκληρονόμησαν τὴν γῆν αὐτοῦ καὶ τὴν γῆν Ὢγ βασιλέωσ τῆσ Βασάν, δύο βασιλέων τῶν Ἀμορραίων, οἳ ἦσαν πέραν τοῦ Ἰορδάνου κατὰ ἀνατολὰσ ἡλίου, ἀπὸ Ἀροήρ, ἥ ἐστιν ἐπὶ τοῦ χείλουσ χειμάρρου Ἀρνῶν, καὶ ἐπὶ τοῦ ὄρουσ τοῦ Σηὼν ὅ ἐστιν Ἀερμών, πᾶσαν τὴν Ἄραβα πέραν τοῦ Ἰορδάνου κατὰ ἀνατολὰσ ἡλίου ὑπὸ Ἀσηδὼθ τὴν λαξευτήν. ΚΑΙ ἐκάλεσε Μωυσῆσ πάντα Ἰσραήλ, καὶ εἶπε πρὸσ αὐτούσ. ἄκουε, Ἰσραήλ, τὰ δικαιώματα καὶ τὰ κρίματα, ὅσα ἐγὼ λαλῶ ἐν τοῖσ ὠσὶν ὑμῶν ἐν τῇ ἡμέρᾳ ταύτῃ, καὶ μαθήσεσθε αὐτὰ καὶ φυλάξεσθε ποιεῖν αὐτά.

Κύριοσ ὁ Θεὸσ ὑμῶν διέθετο πρὸσ ὑμᾶσ διαθήκην ἐν Χωρήβ. οὐχὶ τοῖσ πατράσιν ὑμῶν διέθετο Κύριοσ τὴν διαθήκην ταύτην, ἀλλ̓ ἢ πρὸσ ὑμᾶσ, ὑμεῖσ ὧδε πάντεσ ζῶντεσ σήμερον. πρόσωπον κατὰ πρόσωπον ἐλάλησε Κύριοσ πρὸσ ὑμᾶσ ἐν τῷ ὄρει ἐκ μέσου τοῦ πυρόσ, κἀγὼ εἱστήκειν ἀνὰ μέσον Κυρίου καὶ ὑμῶν ἐν τῷ καιρῷ ἐκείνῳ ἀναγγεῖλαι ὑμῖν τὰ ρήματα Κυρίου, ὅτι ἐφοβήθητε ἀπὸ προσώπου τοῦ πυρὸσ καὶ οὐκ ἀνέβητε εἰσ τὸ ὄροσ, λέγων. ἐγώ εἰμι Κύριοσ ὁ Θεόσ σου ὁ ἐξαγαγών σε ἐκ γῆσ Αἰγύπτου, ἐξ οἴκου δουλείασ. οὐκ ἔσονταί σοι θεοὶ ἕτεροι πρὸ προσώπου μου. οὐ ποιήσεισ σεαυτῷ εἴδωλον οὐδὲ παντὸσ ὁμοίωμα, ὅσα ἐν τῷ οὐρανῷ ἄνω καὶ ὅσα ἐν τῇ γῇ κάτω καὶ ὅσα ἐν τοῖσ ὕδασιν ὑποκάτω τῆσ γῆσ. οὐ προσκυνήσεισ αὐτοῖσ οὐδὲ μὴ λατρεύσῃσ αὐτοῖσ, ὅτι ἐγώ εἰμι Κύριοσ ὁ Θεόσ σου, Θεὸσ ζηλωτήσ, ἀποδιδοὺσ ἁμαρτίασ πατέρων ἐπὶ τέκνα ἐπὶ τρίτην καὶ τετάρτην γενεὰν τοῖσ μισοῦσί με. καὶ ποιῶν ἔλεοσ εἰσ χιλιάδασ τοῖσ ἀγαπῶσί με καὶ τοῖσ φυλάσσουσι τὰ προστάγματά μου. οὐ λήψῃ τὸ ὄνομα Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου ἐπὶ ματαίῳ. οὐ γὰρ μὴ καθαρίσῃ Κύριοσ ὁ Θεόσ σου τὸν λαμβάνοντα τὸ ὄνομα αὐτοῦ ἐπὶ ματαίῳ. φύλαξαι τὴν ἡμέραν τῶν σαββάτων ἁγιάζειν αὐτήν, ὃν τρόπον ἐνετείλατό σοι Κύριοσ ὁ Θεόσ σου. ἓξ ἡμέρασ ἐργᾷ καὶ ποιήσεισ πάντα τὰ ἔργα σου. τῇ δὲ ἡμέρᾳ τῇ ἑβδόμῃ σάββατα Κυρίῳ τῷ Θεῷ σου, οὐ ποιήσεισ ἐν αὐτῇ πᾶν ἔργον, σὺ καὶ ὁ υἱόσ σου καὶ ἡ θυγάτηρ σου, ὁ παῖσ σου καὶ ἡ παιδίσκη σου, ὁ βοῦσ σου καὶ τὸ ὑποζύγιόν σου καὶ πᾶν κτῆνόσ σου καὶ προσήλυτοσ ὁ παροικῶν ἐν σοί, ἵνα ἀναπαύσηται ὁ παῖσ σου καὶ ἡ παιδίσκη σου καὶ τὸ ὑποζύγιόν σου, ὥσπερ καὶ σύ. καὶ μνησθήσῃ ὅτι οἰκέτησ ἦσθα ἐν γῇ Αἰγύπτῳ καὶ ἐξήγαγέ σε Κύριοσ ὁ Θεόσ σου ἐκεῖθεν ἐν χειρὶ κραταιᾷ καὶ ἐν βραχίονι ὑψηλῷ, διὰ τοῦτο συνέταξέ σοι Κύριοσ ὁ Θεόσ σου, ὥστε φυλάσσεσθαι τὴν ἡμέραν τῶν σαββάτων καὶ ἁγιάζειν αὐτήν. τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα σου, ὃν τρόπον ἐνετείλατό σοι Κύριοσ ὁ Θεόσ σου, ἵνα εὖ σοι γένηται καὶ ἵνα μακροχρόνιοσ γένῃ ἐπὶ τῆσ γῆσ, ἧσ Κύριοσ ὁ Θεόσ σου δίδωσί σοι. οὐ φονεύσεισ. οὐ μοιχεύσεισ. οὐ κλέψεισ. οὐ ψευδομαρτυρήσεισ κατὰ τοῦ πλησίον σου μαρτυρίαν ψευδῆ. οὐκ ἐπιθυμήσεισ τὴν γυναῖκα τοῦ πλησίον σου. οὐκ ἐπιθυμήσεισ τὴν οἰκίαν τοῦ πλησίον σου οὔτε τὸν ἀγρὸν αὐτοῦ οὔτε τὸν παῖδα αὐτοῦ οὔτε τὴν παιδίσκην αὐτοῦ οὔτε τοῦ βοὸσ αὐτοῦ οὔτε τοῦ ὑποζυγίου αὐτοῦ οὔτε παντὸσ κτήνουσ αὐτοῦ οὔτε πάντα ὅσα τῷ πλησίον σού ἐστι. Ταῦτα τὰ ρήματα ἐλάλησε Κύριοσ πρὸσ πᾶσαν συναγωγὴν ὑμῶν ἐν τῷ ὄρει ἐκ μέσου τοῦ πυρόσ, σκότοσ, γνόφοσ, θύελλα, φωνὴ μεγάλη, καὶ οὐ προσέθηκε. καὶ ἔγραψεν αὐτὰ ἐπὶ δύο πλάκασ λιθίνασ καὶ ἔδωκέ μοι. καὶ ἐγένετο ὡσ ἠκούσατε τὴν φωνὴν ἐκ μέσου τοῦ πυρὸσ καὶ τὸ ὄροσ ἐκαίετο πυρί, καὶ προσήλθετε πρόσ με πάντεσ οἱ ἡγούμενοι τῶν φυλῶν ὑμῶν καὶ ἡ γερουσία ὑμῶν, καὶ ἐλέγετε. ἰδοὺ ἔδειξεν ἡμῖν Κύριοσ ὁ Θεὸσ ἡμῶν τὴν δόξαν αὐτοῦ, καὶ τὴν φωνὴν αὐτοῦ ἠκούσαμεν ἐκ μέσου τοῦ πυρόσ. ἐν τῇ ἡμέρᾳ ταύτῃ εἴδομεν ὅτι λαλήσει ὁ Θεὸσ πρὸσ ἄνθρωπον, καὶ ζήσεται. καὶ νῦν μὴ ἀποθάνωμεν, ὅτι ἐξαναλώσει ἡμᾶσ τὸ πῦρ τὸ μέγα τοῦτο, ἐὰν προσθώμεθα ἡμεῖσ ἀκοῦσαι τὴν φωνὴν Κυρίου τοῦ Θεοῦ ἡμῶν ἔτι, καὶ ἀποθανούμεθα. τίσ γὰρ σάρξ, ἥτισ ἤκουσε φωνὴν Θεοῦ ζῶντοσ λαλοῦντοσ ἐκ μέσου τοῦ πυρόσ, ὡσ ἡμεῖσ, καὶ ζήσεται̣ πρόσελθε σὺ καὶ ἄκουσον πάντα, ὅσα ἂν εἴπῃ Κύριοσ ὁ Θεὸσ ἡμῶν, καὶ σὺ λαλήσεισ πρὸσ ἡμᾶσ πάντα, ὅσα ἂν λαλήσῃ Κύριοσ ὁ Θεὸσ ἡμῶν πρὸσ σέ, καὶ ἀκουσόμεθα καὶ ποιήσομεν. καὶ ἤκουσε Κύριοσ τὴν φωνὴν τῶν λόγων ὑμῶν λαλούντων πρόσ με, καὶ εἶπε Κύριοσ πρόσ με. ἤκουσα τὴν φωνὴν τῶν λόγων τοῦ λαοῦ τούτου, ὅσα ἐλάλησαν πρόσ σε. ὀρθῶσ πάντα, ὅσα ἐλάλησαν. τίσ δώσει εἶναι οὕτω τὴν καρδίαν αὐτῶν ἐν αὐτοῖσ, ὥστε φοβεῖσθαί με καὶ φυλάσσεσθαι τὰσ ἐντολάσ μου πάσασ τὰσ ἡμέρασ, ἵνα εὖ ᾖ αὐτοῖσ καὶ τοῖσ υἱοῖσ αὐτῶν δἰ αἰῶνοσ̣ βάδισον, εἰπὸν αὐτοῖσ. ἀποστράφητε ὑμεῖσ εἰσ τοὺσ οἴκουσ ὑμῶν. σὺ δὲ αὐτοῦ στῆθι μετ̓ ἐμοῦ, καὶ λαλήσω πρὸσ σὲ τὰσ ἐντολὰσ καὶ τὰ δικαιώματα καὶ τὰ κρίματα, ὅσα διδάξεισ αὐτούσ, καί ποιείτωσαν οὕτωσ ἐν τῇ γῇ, ἣν ἐγὼ δίδωμι αὐτοῖσ ἐν κλήρῳ. καὶ φυλάξεσθε ποιεῖν ὃν τρόπον ἐνετείλατό σοι Κύριοσ ὁ Θεόσ σου. οὐκ ἐκκλινεῖτε εἰσ δεξιὰ οὐδὲ εἰσ ἀριστερά, κατὰ πᾶσαν τὴν ὁδόν, ἣν ἐνετείλατό σοι Κύριοσ ὁ Θεόσ σου πορεύεσθαι ἐν αὐτῇ, ὅπωσ καταπαύσῃ σε καὶ εὖ σοι ᾖ καὶ μακροημερεύσητε ἐπὶ τῆσ γῆσ, ἣν κληρονομήσετε. ΚΑΙ αὗται αἱ ἐντολαὶ καὶ τὰ δικαιώματα καὶ τὰ κρίματα, ὅσα ἐνετείλατο Κύριοσ ὁ Θεὸσ ἡμῶν διδάξαι ὑμᾶσ ποιεῖν οὕτωσ ἐν τῇ γῇ, εἰσ ἣν ὑμεῖσ εἰσπορεύεσθε ἐκεῖ κληρονομῆσαι αὐτήν,

ἵνα φοβῆσθε Κύριον τὸν Θεὸν ὑμῶν, φυλάσσεσθαι πάντα τὰ δικαιώματα αὐτοῦ καὶ τὰσ ἐντολὰσ αὐτοῦ, ὅσασ ἐγὼ ἐντέλλομαί σοι σήμερον, σὺ καὶ οἱ υἱοί σου καὶ οἱ υἱοὶ τῶν υἱῶν σου πάσασ τὰσ ἡμέρασ τῆσ ζωῆσ σου, ἵνα μακροημερεύσητε. καὶ ἄκουσον, Ἰσραήλ, καὶ φύλαξον ποιεῖν, ὅπωσ εὖ σοι ᾖ καὶ ἵνα πληθυνθῆτε σφόδρα, καθάπερ ἐλάλησε Κύριοσ ὁ Θεὸσ τῶν πατέρων σου δοῦναί σοι γῆν ρέουσαν γάλα καὶ μέλι. καὶ ταῦτα τὰ δικαιώματα καὶ τὰ κρίματα, ὅσα ἐνετείλατο Κύριοσ τοῖσ υἱοῖσ Ἰσραὴλ ἐν τῇ ἐρήμῳ, ἐξελθόντων αὐτῶν ἐκ γῆσ Αἰγύπτου. Ἄκουε, Ἰσραήλ. Κύριοσ ὁ Θεὸσ ἡμῶν Κύριοσ εἷσ ἐστι. καὶ ἀγαπήσεισ Κύριον τὸν Θεόν σου ἐξ ὅλησ τῆσ καρδίασ σου καὶ ἐξ ὅλησ τῆσ ψυχῆσ σου καὶ ἐξ ὅλησ τῆσ δυνάμεώσ σου. καὶ ἔσται τὰ ρήματα ταῦτα, ὅσα ἐγὼ ἐντέλλομαί σοι σήμερον, ἐν τῇ καρδίᾳ σου καὶ ἐν ψυχῇ σου. καὶ προβιβάσεισ αὐτὰ τοὺσ υἱούσ σου, καὶ λαλήσεισ ἐν αὐτοῖσ καθήμενοσ ἐν οἴκῳ καὶ πορευόμενοσ ἐν ὁδῷ καὶ κοιταζόμενοσ καὶ διανιστάμενοσ. καὶ ἀφάψεισ αὐτὰ εἰσ σημεῖον ἐπὶ τῆσ χειρόσ σου, καὶ ἔσται ἀσάλευτον πρὸ ὀφθαλμῶν σου. καὶ γράψετε αὐτὰ ἐπὶ τὰσ φλιὰσ τῶν οἰκιῶν ὑμῶν καὶ τῶν πυλῶν ὑμῶν. Καὶ ἔσται ὅταν εἰσαγάγῃ σε Κύριοσ ὁ Θεόσ σου εἰσ τὴν γῆν, ἣν ὤμοσε τοῖσ πατράσι σου, τῷ Ἁβραὰμ καὶ τῷ Ἰσαὰκ καὶ τῷ Ἰακὼβ δοῦναί σοι, πόλεισ μεγάλασ καὶ καλάσ, ἃσ οὐκ ᾠκοδόμησασ, οἰκίασ πλήρεισ πάντων ἀγαθῶν ἃσ οὐκ ἐνέπλησασ, λάκκουσ λελατομημένουσ, οὓσ οὐκ ἐξελατόμησασ, ἀμπελῶνασ καὶ ἐλαιῶνασ, οὓσ οὐ κατεφύτευσασ, καὶ φαγὼν καὶ ἐμπλησθεὶς πρόσεχε σεαυτῷ, μὴ ἐπιλάθῃ Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου τοῦ ἐξαγαγόντοσ σε ἐκ γῆσ Αἰγύπτου, ἐξ οἴκου δουλείασ. Κύριον τὸν Θεόν σου φοβηθήσῃ καὶ αὐτῷ μόνῳ λατρεύσεισ καὶ πρὸσ αὐτὸν κολληθήσῃ καὶ ἐπὶ τῷ ὀνόματι αὐτοῦ ὀμῇ. οὐ πορεύεσθε ὀπίσω θεῶν ἑτέρων ἀπὸ τῶν θεῶν τῶν ἐθνῶν τῶν περικύκλῳ ὑμῶν, ὅτι ὁ Θεὸσ ζηλωτὴσ Κύριοσ ὁ Θεόσ σου ἐν σοί, μὴ ὀργισθεὶσ θυμῷ Κύριοσ ὁ Θεόσ σού σοι ἐξολοθρεύσῃ σε ἀπὸ προσώπου τῆσ γῆσ. οὐκ ἐκπειράσεισ Κύριον τὸν Θεόν σου, ὃν τρόπον ἐξεπειράσατε ἐν τῷ Πειρασμῷ. φυλάσσων φυλάξῃ τὰσ ἐντολὰσ Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου, τὰ μαρτύρια καὶ τὰ δικαιώματα, ὅσα ἐνετείλατό σοι. καὶ ποιήσεισ τὸ ἀρεστὸν καὶ τὸ καλὸν ἔναντι Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου, ἵνα εὖ σοι γένηται καὶ εἰσέλθῃσ καὶ κληρονομήσῃσ τὴν γῆν τὴν ἀγαθήν, ἣν ὤμοσε Κύριοσ τοῖσ πατράσιν ὑμῶν, ἐκδιῶξαι πάντασ τοὺσ ἐχθρούσ σου πρὸ προσώπου σου, καθὰ ἐλάλησε Κύριοσ. Καὶ ἔσται ὅταν ἐρωτήσῃ σε ὁ υἱόσ σου αὔριον λέγων. τί ἐστι τὰ μαρτύρια καὶ τὰ δικαιώματα καὶ τὰ κρίματα, ὅσα ἐνετείλατο Κύριοσ ὁ Θεὸσ ἡμῶν ἡμῖν̣ καὶ ἐρεῖσ τῷ υἱῷ σου. οἰκέται ἦμεν τῷ Φαραὼ ἐν γῇ Αἰγύπτῳ, καὶ ἐξήγαγεν ἡμᾶσ Κύριοσ ἐκεῖθεν ἐν χειρὶ κραταιᾷ καὶ ἐν βραχίονι ὑψηλῷ. καὶ ἔδωκε Κύριοσ σημεῖα καὶ τέρατα μεγάλα καὶ πονηρὰ ἐν Αἰγύπτῳ ἐν Φαραὼ καὶ ἐν τῷ οἴκῳ αὐτοῦ ἐνώπιον ἡμῶν. καὶ ἡμᾶσ ἐξήγαγεν ἐκεῖθεν δοῦναι ἡμῖν τὴν γῆν ταύτην, ἣν ὤμοσε δοῦναι τοῖσ πατράσιν ἡμῶν. καὶ ἐνετείλατο ἡμῖν Κύριοσ ποιεῖν πάντα τὰ δικαιώματα ταῦτα φοβεῖσθαι Κύριον τὸν Θεὸν ἡμῶν, ἵνα εὖ ᾖ ἡμῖν πάσασ τὰσ ἡμέρασ, ἵνα ζῶμεν ὥσπερ καὶ σήμερον. καὶ ἐλεημοσύνη ἔσται ἡμῖν, ἐὰν φυλασσώμεθα ποιεῖν πάσασ τὰσ ἐντολὰσ ταύτασ ἐναντίον Κυρίου τοῦ Θεοῦ ἡμῶν, καθὰ ἐνετείλατο ἡμῖν. ΕΑΝ δὲ εἰσάγῃ σε Κύριοσ ὁ Θεόσ σου εἰσ τὴν γῆν, εἰσ ἣν εἰσπορεύῃ ἐκεῖ κληρονομῆσαι αὐτήν, καὶ ἐξάρῃ ἔθνη μεγάλα ἀπὸ προσώπου σου, τὸν Χετταῖον καὶ Γεργεσσαῖον καὶ Ἀμορραῖον καὶ Χαναναῖον καὶ Φερεζαῖον καὶ Εὐαῖον καὶ Ἰεβουσαῖον, ἑπτὰ ἔθνη πολλὰ καὶ ἰσχυρότερα ὑμῶν,

καὶ παραδώσει αὐτοὺσ Κύριοσ ὁ Θεόσ σου εἰσ τὰσ χεῖράσ σου καὶ πατάξεισ αὐτούσ, ἀφανισμῷ ἀφανιεῖσ αὐτούσ, οὐ διαθήσῃ πρὸσ αὐτοὺσ διαθήκην, οὐδὲ μὴ ἐλεήσητε αὐτούσ, οὐδὲ μὴ γαμβρεύσητε πρὸσ αὐτούσ. τὴν θυγατέρα σου οὐ δώσεισ τῷ υἱῷ αὐτοῦ, καὶ τὴν θυγατέρα αὐτοῦ οὐ λήψῃ τῷ υἱῷ σου. ἀποστήσει γὰρ τὸν υἱόν σου ἀπ̓ ἐμοῦ, καὶ λατρεύσει θεοῖσ ἑτέροισ, καὶ ὀργισθήσεται θυμῷ Κύριοσ εἰσ ὑμᾶσ καὶ ἐξολοθρεύσει σε τὸ τάχοσ. ἀλλ̓ οὕτω ποιήσετε αὐτοῖσ. τοὺσ βωμοὺσ αὐτῶν καθελεῖτε καὶ τὰσ στήλασ αὐτῶν συντρίψετε καὶ τὰ ἄλση αὐτῶν ἐκκόψετε καὶ τὰ γλυπτὰ τῶν θεῶν αὐτῶν κατακαύσετε πυρί. ὅτι λαὸσ ἅγιοσ εἶ Κυρίῳ τῷ Θεῷ σου, καὶ σὲ προείλετο Κύριοσ ὁ Θεόσ σου εἶναι αὐτῷ λαὸν περιούσιον παρὰ πάντα τὰ ἔθνη, ὅσα ἐπὶ προσώπου τῆσ γῆσ. οὐχ ὅτι πολυπληθεῖτε παρὰ πάντα τὰ ἔθνη, προείλετο Κύριοσ ὑμᾶσ καὶ ἐξελέξατο Κύριοσ ὑμᾶσ, ὑμεῖσ γάρ ἐστε ὀλιγοστοὶ παρὰ πάντα τὰ ἔθνη, ἀλλὰ παρὰ τὸ ἀγαπᾶν Κύριον ὑμᾶσ καὶ διατηρῶν τὸν ὅρκον, ὃν ὤμοσε τοῖσ πατράσιν ὑμῶν, ἐξήγαγεν ὑμᾶσ Κύριοσ ἐν χειρὶ κραταιᾷ καὶ βραχίονι ὑψηλῷ καὶ ἐλυτρώσατό σε Κύριοσ ἐξ οἴκου δουλείασ, ἐκ χειρὸσ Φαραὼ βασιλέωσ Αἰγύπτου. καὶ γνώσῃ ὅτι Κύριοσ ὁ Θεόσ σου, οὗτοσ Θεόσ, Θεὸσ πιστόσ, ὁ φυλάσσων διαθήκην καὶ ἔλεοσ τοῖσ ἀγαπῶσιν αὐτὸν καὶ τοῖσ φυλάσσουσι τὰσ ἐντολὰσ αὐτοῦ εἰσ χιλίασ γενεὰς καὶ ἀποδιδοὺσ τοῖσ μισοῦσι κατὰ πρόσωπον ἐξολοθρεῦσαι αὐτούσ. καὶ οὐχὶ βραδυνεῖ τοῖσ μισοῦσι, κατὰ πρόσωπον ἀποδώσει αὐτοῖσ. καὶ φυλάξῃ τὰσ ἐντολὰσ καὶ τὰ δικαιώματα καὶ τὰ κρίματα ταῦτα, ὅσα ἐγὼ ἐντέλλομαί σοι σήμερον ποιεῖν. Καὶ ἔσται ἡνίκα ἂν ἀκούσητε τὰ δικαιώματα ταῦτα καὶ φυλάξητε καὶ ποιήσητε αὐτά, καὶ διαφυλάξει Κύριοσ ὁ Θεόσ σού σοι τὴν διαθήκην καὶ τὸ ἔλεοσ, ὃ ὤμοσε τοῖσ πατράσιν ὑμῶν, καὶ ἀγαπήσει σε καὶ εὐλογήσει σε καὶ πληθυνεῖ σε καὶ εὐλογήσει τὰ ἔκγονα τῆσ κοιλίασ σου καὶ τὸν καρπὸν τῆσ γῆσ σου, τὸν σῖτόν σου καὶ τὸν οἶνόν σου καὶ τὸ ἔλαιόν σου, τὰ βουκόλια τῶν βοῶν σου καὶ τὰ ποίμνια τῶν προβάτων σου ἐπὶ τῆσ γῆσ, ἧσ ὤμοσε Κύριοσ τοῖσ πατράσι σου δοῦναί σοι. εὐλογητόσ ἔσῃ παρὰ πάντα τὰ ἔθνη. οὐκ ἔσται ἐν ὑμῖν ἄγονοσ οὐδὲ στεῖρα καὶ ἐν τοῖσ κτήνεσί σου. καὶ περιελεῖ Κύριοσ ὁ Θεόσ σου ἀπὸ σοῦ πᾶσαν μαλακίαν. καὶ πάσασ νόσουσ Αἰγύπτου τὰσ πονηράσ, ἃσ ἑώρακασ, καὶ ὅσα ἔγνωσ, οὐκ ἐπιθήσει ἐπὶ σὲ καὶ ἐπιθήσει αὐτὰ ἐπὶ πάντασ τοὺσ μισοῦντάσ σε. καὶ φαγῇ πάντα τὰ σκῦλα τῶν ἐθνῶν, ἃ Κύριοσ ὁ Θεόσ σου δίδωσί σοι. οὐ φείσεται ὁ ὀφθαλμόσ σου ἐπ̓ αὐτοῖσ, καὶ οὐ μὴ λατρεύσῃσ τοῖσ θεοῖσ αὐτῶν, ὅτι σκῶλον τοῦτό ἐστί σοι. ἐὰν δὲ λέγῃσ ἐν τῇ διανοίᾳ σου, ὅτι πολὺ τὸ ἔθνοσ τοῦτο ἢ ἐγώ, πῶσ δυνήσομαι ἐξολοθρεῦσαι αὐτούσ̣ οὐ φοβηθήσῃ αὐτούσ. μνείᾳ μνησθήσῃ ὅσα ἐποίησε Κύριοσ ὁ Θεόσ σου τῷ Φαραὼ καὶ πᾶσι τοῖσ Αἰγυπτίοισ, τοὺσ πειρασμοὺσ τοὺσ μεγάλουσ, οὓσ εἴδοσαν οἱ ὀφθαλμοί σου, τὰ σημεῖα καὶ τὰ τέρατα τὰ μεγάλα ἐκεῖνα, τὴν χεῖρα τὴν κραταιὰν καὶ τὸν βραχίονα τὸν ὑψηλόν, ὡσ ἐξήγαγέ σε Κύριοσ ὁ Θεόσ σου, οὕτω ποιήσει Κύριοσ ὁ Θεὸσ ὑμῶν πᾶσι τοῖσ ἔθνεσιν, οὓσ σὺ φοβῇ ἀπὸ προσώπου αὐτῶν. καὶ τὰσ σφηκίασ ἀποστελεῖ Κύριοσ ὁ Θεόσ σου εἰσ αὐτούσ, ἕωσ ἂν ἐκτριβῶσιν οἱ καταλελειμμένοι καὶ οἱ κεκρυμμένοι ἀπὸ σοῦ. οὐ τρωθήσῃ ἀπὸ προσώπου αὐτῶν, ὅτι Κύριοσ ὁ Θεόσ σου ἐν σοί, Θεὸσ μέγασ καὶ κραταιόσ, καὶ καταναλώσει Κύριοσ ὁ Θεόσ σου τὰ ἔθνη ταῦτα ἀπὸ προσώπου σου κατὰ μικρὸν μικρόν. οὐ δυνήσῃ ἐξαναλῶσαι αὐτοὺσ τὸ τάχοσ, ἵνα μὴ γένηται ἡ γῆ ἔρημοσ καὶ πληθυνθῇ ἐπὶ σὲ τὰ θηρία τὰ ἄγρια. καὶ παραδώσει αὐτοὺσ Κύριοσ ὁ Θεόσ σου εἰσ τὰσ χεῖράσ σου καὶ ἀπολεῖσ αὐτοὺσ ἀπωλείᾳ μεγάλῃ, ἕωσ ἂν ἐξολοθρεύσητε αὐτούσ. καὶ παραδώσει τοὺσ βασιλεῖσ αὐτῶν εἰσ τὰσ χεῖρασ ὑμῶν, καὶ ἀπολεῖται τὸ ὄνομα αὐτῶν ἐκ τοῦ τόπου ἐκείνου. οὐκ ἀντιστήσεται οὐδεὶσ κατὰ πρόσωπόν σου, ἕωσ ἂν ἐξολοθρεύσῃσ αὐτούσ. τὰ γλυπτὰ τῶν θεῶν αὐτῶν καύσετε πυρί. οὐκ ἐπιθυμήσεισ ἀργύριον οὐδὲ χρυσίον ἀπ̓ αὐτῶν σὺ λήψῃ σεαυτῷ, μὴ πταίσῃσ δἰ αὐτό, ὅτι βδέλυγμα Κυρίῳ τῷ Θεῷ σού ἐστι. καὶ οὐκ εἰσοίσεισ βδέλυγμα εἰσ τὸν οἶκόν σου καὶ ἀνάθεμα ἔσῃ ὥσπερ τοῦτο. προσοχθίσματι προσοχθιεῖσ καὶ βδελύγματι βδελύξῃ, ὅτι ἀνάθημά ἐστι. ΠΑΣΑΣ τὰσ ἐντολάσ, ἃσ ἐγὼ ἐντέλλομαι ὑμῖν σήμερον, φυλάξεσθε ποιεῖν, ἵνα ζῆτε καὶ πολυπλασιασθῆτε καὶ εἰσέλθητε καὶ κληρονομήσητε τὴν γῆν, ἣν ὤμοσε Κύριοσ ὁ Θεὸσ ὑμῶν τοῖσ πατράσιν ὑμῶν.

καὶ μνησθήσῃ πᾶσαν τὴν ὁδόν, ἣν ἤγαγέ σε Κύριοσ ὁ Θεόσ σου ἐν τῇ ἐρήμῳ, ὅπωσ ἂν κακώσῃ σε καὶ πειράσῃ σε καὶ διαγνωσθῇ τὰ ἐν τῇ καρδίᾳ σου, εἰ φυλάξῃ τὰσ ἐντολὰσ αὐτοῦ ἢ οὔ. καὶ ἐκάκωσέ σε καὶ ἐλιμαγχόνησέ σε καὶ ἐψώμισέ σε τὸ μάννα, ὃ οὐκ ᾔδεισαν οἱ πατέρεσ σου, ἵνα ἀναγγείλῃ σοι, ὅτι οὐκ ἐπ̓ ἄρτῳ μόνῳ ζήσεται ὁ ἄνθρωποσ, ἀλλ̓ ἐπὶ παντὶ ρήματι τῷ ἐκπορευομένῳ διὰ στόματοσ Θεοῦ ζήσεται ὁ ἄνθρωποσ. τὰ ἱμάτιά σου οὐκ ἐπαλαιώθη ἀπὸ σοῦ, τὰ ὑποδήματά σου οὐ κατετρίβη ἀπὸ σοῦ, οἱ πόδεσ σου οὐκ ἐτυλώθησαν, ἰδοὺ τεσσαράκοντα ἔτη. καὶ γνώσῃ τῇ καρδίᾳ σου ὅτι ὡσ εἴ τισ ἄνθρωποσ παιδεύσῃ τὸν υἱὸν αὐτοῦ, οὕτω Κύριοσ ὁ Θεόσ σου παιδεύσει σε, καὶ φυλάξῃ τὰσ ἐντολὰσ Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου πορεύεσθαι ἐν ταῖσ ὁδοῖσ αὐτοῦ καὶ φοβεῖσθαι αὐτόν. ὁ γὰρ Κύριοσ ὁ Θεόσ σου εἰσάξει σε εἰσ γῆν ἀγαθὴν καὶ πολλήν, οὗ χείμαρροι ὑδάτων καὶ πηγαὶ ἀβύσσων ἐκπορευόμεναι διὰ τῶν πεδίων καὶ διὰ τῶν ὀρέων. γῆ πυροῦ καὶ κριθῆσ, ἄμπελοι, συκαῖ, ροαί, γῆ ἐλαίασ ἐλαίου καὶ μέλιτοσ. γῆ, ἐφ̓ ἧσ οὐ μετὰ πτωχείασ φαγῇ τὸν ἄρτον σου καὶ οὐκ ἐνδεηθήσῃ ἐπ̓ αὐτῆσ οὐδέν. γῆ, ἧσ οἱ λίθοι σίδηροσ, καὶ ἐκ τῶν ὀρέων αὐτῆσ μεταλλεύσεισ χαλκόν. καὶ φαγῇ καὶ ἐμπλησθήσῃ καὶ εὐλογήσεισ Κύριον τὸν Θεόν σου ἐπὶ τῆσ γῆσ τῆσ ἀγαθῆσ, ἧσ δέδωκέ σοι. πρόσεχε σεαυτῷ, μὴ ἐπιλάθῃ Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου τοῦ μὴ φυλάξαι τὰσ ἐντολὰσ αὐτοῦ καὶ τὰ κρίματα καὶ τὰ δικαιώματα αὐτοῦ, ὅσα ἐγὼ ἐντέλλομαί σοι σήμερον, μὴ φαγὼν καὶ ἐμπλησθεὶσ καὶ οἰκίασ καλὰσ οἰκοδομήσασ καὶ κατοικήσασ ἐν αὐταῖς καὶ τῶν βοῶν σου καὶ τῶν προβάτων σου πληθυνθέντων σοι, ἀργυρίου καὶ χρυσίου πληθυνθέντοσ σοι καὶ πάντων, ὅσων σοι ἔσται, πληθυνθέντων σοι, ὑψωθῇσ τῇ καρδίᾳ καὶ ἐπιλάθῃ Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου τοῦ ἐξαγαγόντοσ σε ἐκγῆσ Αἰγύπτου, ἐξ οἴκου δουλείασ, τοῦ ἀγαγόντοσ σε διὰ τῆσ ἐρήμου τῆσ μεγάλησ καὶ τῆσ φοβερᾶσ ἐκείνησ, οὗ ὄφισ δάκνων καὶ σκορπίοσ καὶ δίψα, οὗ οὐκ ἦν ὕδωρ, τοῦ ἐξαγαγόντοσ σοι ἐκ πέτρασ ἀκροτόμου πηγὴν ὕδατοσ, τοῦ ψωμίσαντόσ σε τὸ μάννα ἐν τῇ ἐρήμῳ, ὃ οὐκ ᾔδεισ σὺ καὶ οὐκ ᾔδεισαν οἱ πατέρεσ σου, ἵνα κακώσῃ σε καὶ ἐκπειράσῃ σε καὶ εὖ σε ποιήσῃ ἐπ̓ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν σου. μὴ εἴπῃσ ἐν τῇ καρδίᾳ σου. ἡ ἰσχύσ μου καὶ τὸ κράτοσ τῆσ χειρόσ μου ἐποίησέ μοι τὴν δύναμιν τὴν μεγάλην ταύτην. καὶ μνησθήσῃ Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου, ὅτι αὐτόσ σοι δίδωσιν ἰσχὺν τοῦ ποιῆσαι δύναμιν καὶ ἵνα στήσῃ τὴν διαθήκην αὐτοῦ, ἣν ὤμοσε Κύριοσ τοῖσ πατράσι σου, ὡσ σήμερον. καὶ ἔσται ἐὰν λήθῃ ἐπιλάθῃ Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου καὶ πορευθῇσ ὀπίσω θεῶν ἑτέρων καὶ λατρεύσῃσ αὐτοῖσ καὶ προσκυνήσῃσ αὐτοῖσ, διαμαρτύρομαι ὑμῖν σήμερον τόν τε οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν, ὅτι ἀπωλείᾳ ἀπολεῖσθε. καθὰ καὶ τὰ λοιπὰ ἔθνη, ὅσα Κύριοσ ὁ Θεὸσ ἀπολλύει πρὸ προσώπου ὑμῶν, οὕτωσ ἀπολεῖσθε, ἀνθ̓ ὧν οὐκ ἠκούσατε τῆσ φωνῆσ Κυρίου τοῦ Θεοῦ ὑμῶν. ΑΚΟΥΕ, Ἰσραήλ. σὺ διαβαίνεισ σήμερον τὸν Ἰορδάνην εἰσελθεῖν κληρονομῆσαι ἔθνη μεγάλα καὶ ἰσχυρότερα μᾶλλον ἢ ὑμεῖσ, πόλεισ μεγάλασ καὶ τειχήρεισ ἕωσ τοῦ οὐρανοῦ,

λαὸν μέγαν καὶ πολὺν καὶ εὐμήκη, υἱοὺσ Ἐνάκ, οὓσ σὺ οἶσθα καὶ σὺ ἀκήκοασ. τίσ ἀντιστήσεται κατὰ πρόσωπον υἱῶν Ἐνάκ̣ καὶ γνώσῃ σήμερον, ὅτι Κύριοσ ὁ Θεόσ σου, οὗτοσ προπορεύσεται πρὸ προσώπου σου. πῦρ καταναλίσκον ἐστίν. οὗτοσ ἐξολοθρεύσει αὐτούσ, καὶ οὗτοσ ἀποστρέψει αὐτοὺσ ἀπὸ προσώπου σου, καὶ ἀπολεῖ αὐτοὺσ ἐν τάχει, καθάπερ εἶπέ σοι Κύριοσ. μὴ εἴπῃσ ἐν τῇ καρδίᾳ σου ἐν τῷ ἐξαναλῶσαι Κύριον τὸν Θεόν σου τὰ ἔθνη ταῦτα πρὸ προσώπου σου λέγων. διὰ τὰσ δικαιοσύνασ μου εἰσήγαγέ με Κύριοσ κληρονομῆσαι τὴν γῆν τὴν ἀγαθὴν ταύτην. οὐχὶ διὰ τὴν δικαιοσύνην σου, οὐδὲ διὰ τὴν ὁσιότητα τῆσ καρδίασ σου σὺ εἰσπορεύῃ κληρονομῆσαι τὴν γῆν αὐτῶν, ἀλλὰ διὰ τὴν ἀσέβειαν τῶν ἐθνῶν τούτων Κύριοσ ἐξολοθρεύσει αὐτοὺσ ἀπὸ προσώπου σου καὶ ἵνα στήσῃ τὴν διαθήκην αὐτοῦ, ἣν ὤμοσε Κύριοσ τοῖσ πατράσιν ἡμῶν, τῷ Ἁβραὰμ καὶ τῷ Ἰσαὰκ καὶ τῷ Ἰακώβ. καὶ γνώσῃ σήμερον ὅτι οὐχὶ διὰ τὰσ δικαιοσύνασ σου Κύριοσ ὁ Θεόσ σου δίδωσί σοι τὴν γῆν τὴν ἀγαθὴν ταύτην κληρονομῆσαι, ὅτι λαὸσ σκληροτράχηλοσ εἶ. μνήσθητι, μὴ ἐπιλάθῃ ὅσα παρώξυνασ Κύριον τὸν Θεόν σου ἐν τῇ ἐρήμῳ. ἀφ̓ ἧσ ἡμέρασ ἐξήλθετε ἐξ Αἰγύπτου ἕωσ ἤλθετε εἰσ τὸν τόπον τοῦτον, ἀπειθοῦντεσ διετελεῖτε τὰ πρὸσ Κύριον. καὶ ἐν Χωρὴβ παρωξύνατε Κύριον, καὶ ἐθυμώθη Κύριοσ ἐφ̓ ὑμῖν ἐξολοθρεῦσαι ὑμᾶσ, ἀναβαίνοντόσ μου εἰσ τὸ ὄροσ λαβεῖν τὰσ πλάκασ τὰσ λιθίνασ, πλάκασ διαθήκησ, ἃσ διέθετο Κύριοσ πρὸσ ὑμᾶσ. καὶ κατεγινόμην ἐν τῷ ὄρει τεσσαράκοντα ἡμέρασ καὶ τεσσαράκοντα νύκτασ. ἄρτον οὐκ ἔφαγον καὶ ὕδωρ οὐκ ἔπιον. καὶ ἔδωκέ μοι Κύριοσ τὰσ δύο πλάκασ τὰσ λιθίνασ γεγραμμένασ ἐν τῷ δακτύλῳ τοῦ Θεοῦ, καὶ ἐπ̓ αὐταῖσ ἐγέγραπτο πάντεσ οἱ λόγοι, οὓσ ἐλάλησε Κύριοσ πρὸσ ὑμᾶσ ἐν τῷ ὄρει ἡμέρᾳ ἐκκλησίασ. καὶ ἐγένετο διὰ τεσσαράκοντα ἡμερῶν καὶ διὰ τεσσαράκοντα νυκτῶν ἔδωκε Κύριοσ ἐμοὶ τὰσ δύο πλάκασ τὰσ λιθίνασ, πλάκασ διαθήκησ. καὶ εἶπε Κύριοσ πρόσ με. ἀνάστηθι, κατάβηθι τὸ τάχοσ ἐντεῦθεν, ὅτι ἠνόμησεν ὁ λαόσ σου, οὓσ ἐξήγαγεσ ἐκ γῆσ Αἰγύπτου. παρέβησαν ταχὺ ἐκ τῆσ ὁδοῦ, ἧσ ἐνετείλω αὐτοῖσ. καὶ ἐποίησαν ἑαυτοῖσ χώνευμα. καὶ εἶπε Κύριοσ πρόσ με λέγων. λελάληκα πρόσ σε ἅπαξ καὶ δὶσ λέγων. ἑώρακα τὸν λαὸν τοῦτον, καὶ ἰδοὺ λαὸσ σκληροτράχηλόσ ἐστι. καὶ νῦν ἔασόν με ἐξολοθρεῦσαι αὐτούσ, καὶ ἐξαλείψω τὸ ὄνομα αὐτῶν ὑποκάτωθεν τοῦ οὐρανοῦ καὶ ποιήσω σε εἰσ ἔθνοσ μέγα καὶ ἰσχυρὸν καὶ πολὺ μᾶλλον ἢ τοῦτο. καὶ ἐπιστρέψασ κατέβην ἐκ τοῦ ὄρουσ, καὶ τὸ ὄροσ ἐκαίετο πυρὶ ἕωσ τοῦ οὐρανοῦ, καὶ αἱ δύο πλάκεσ τῶν μαρτυρίων ἐπὶ ταῖσ δυσὶ χερσί μου. καὶ ἰδὼν ὅτι ἡμάρτετε ἐναντίον Κυρίου τοῦ Θεοῦ ὑμῶν καὶ ἐποιήσατε ὑμῖν αὐτοῖσ χωνευτὸν καὶ παρέβητε ἀπὸ τῆσ ὁδοῦ, ἧσ ἐνετείλατο Κύριοσ ὑμῖν ποιεῖν, καὶ ἐπιλαβόμενοσ τῶν δύο πλακῶν ἔρριψα αὐτὰσ ἀπὸ τῶν δύο χειρῶν μου, καὶ συνέτριψα ἐναντίον ὑμῶν. καὶ ἐδεήθην ἐναντίον Κυρίου δεύτερον καθάπερ καὶ τὸ πρότερον τεσσαράκοντα ἡμέρασ καὶ τεσσαράκοντα νύκτασ, ἄρτον οὐκ ἔφαγον καὶ ὕδωρ οὐκ ἔπιον, περὶ πασῶν τῶν ἁμαρτιῶν ὑμῶν, ὧν ἡμάρτετε ποιῆσαι τὸ πονηρὸν ἐναντίον Κυρίου τοῦ Θεοῦ παροξῦναι αὐτόν. καὶ ἔκφοβόσ εἰμι διὰ τὸν θυμὸν καὶ τὴν ὀργήν, ὅτι παρωξύνθη Κύριοσ ἐφ̓ ὑμῖν τοῦ ἐξολοθρεῦσαι ὑμᾶσ καὶ εἰσήκουσε Κύριοσ ἐμοῦ καὶ ἐν τῷ καιρῷ τούτῳ. καὶ ἐπὶ Ἀαρὼν ἐθυμώθη ἐξολοθρεῦσαι αὐτόν, καὶ ηὐξάμην καὶ περὶ Ἀαρὼν ἐν τῷ καιρῷ ἐκείνῳ. καὶ τὴν ἁμαρτίαν ὑμῶν, ἣν ἐποιήσατε, τὸν μόσχον, ἔλαβον αὐτὸν καὶ κατέκαυσα αὐτὸν ἐν πυρὶ καὶ συνέκοψα αὐτὸν καταλέσασ σφόδρα, ἕωσ οὗ ἐγένετο λεπτόν. καὶ ἐγένετο ὡσεὶ κονιορτόσ, καὶ ἔρριψα τὸν κονιορτὸν εἰσ τὸν χειμάρρουν τὸν καταβαίνοντα ἐκ τοῦ ὄρουσ. καὶ ἐν τῷ Ἐμπυρισμῷ καὶ ἐν τῷ Πειρασμῷ, καὶ ἐν τοῖσ Μνήμασι τῆσ ἐπιθυμίασ παροξύναντεσ ἦτε Κύριον τὸν Θεὸν ὑμῶν. καὶ ὅτε ἐξαπέστειλεν ὑμᾶσ Κύριοσ ἐκ Κάδησ Βαρνὴ λέγων. ἀνάβητε καὶ κληρονομήσατε τὴν γῆν, ἣν δίδωμι ὑμῖν, καὶ ἠπειθήσατε τῷ ρήματι Κυρίου τοῦ Θεοῦ ὑμῶν καὶ οὐκ ἐπιστεύσατε αὐτῷ καὶ οὐκ εἰσηκούσατε τῆσ φωνῆσ αὐτοῦ. ἀπειθοῦντεσ ἦτε τὰ πρὸσ Κύριον ἀπὸ τῆσ ἡμέρασ, ἧσ ἐγνώσθη ὑμῖν. καὶ ἐδεήθην ἔναντι Κυρίου τεσσαράκοντα ἡμέρασ καὶ τεσσαράκοντα νύκτασ, ὅσασ ἐδεήθην. εἶπε γὰρ Κύριοσ ἐξολοθρεῦσαι ὑμᾶσ. καὶ ηὐξάμην πρὸσ τὸν Θεὸν καὶ εἶπα. Κύριε βασιλεῦ τῶν θεῶν, μὴ ἐξολοθρεύσῃσ τὸν λαόν σου καὶ τὴν μερίδα σου, ἣν ἐλυτρώσω, οὓσ ἐξήγαγεσ ἐκ γῆσ Αἰγύπτου ἐν τῇ ἰσχύϊ σου τῇ μεγάλῃ καὶ ἐν τῇ χειρί σου τῇ κραταιᾷ καὶ ἐν τῷ βραχίονί σου τῷ ὑψηλῷ. μνήσθητι Ἁβραὰμ καὶ Ἰσαὰκ καὶ Ἰακὼβ τῶν θεραπόντων σου, οἷσ ὤμοσασ κατὰ σεαυτοῦ. μὴ ἐπιβλέψῃσ ἐπὶ τὴν σκληρότητα τοῦ λαοῦ τούτου καὶ τὰ ἀσεβήματα, καὶ τὰ ἁμαρτήματα αὐτῶν, μὴ εἴπωσιν οἱ κατοικοῦντεσ τὴν γῆν, ὅθεν ἐξήγαγεσ ἡμᾶσ ἐκεῖθεν, λέγοντεσ. παρὰ τὸ μὴ δύνασθαι Κύριον εἰσαγαγεῖν αὐτοὺσ εἰσ τὴν γῆν, ἣν εἶπεν αὐτοῖσ, καὶ παρὰ τὸ μισῆσαι αὐτοὺσ ἐξήγαγεν αὐτοὺσ ἐν τῇ ἐρήμῳ ἀποκτεῖναι αὐτούσ. καὶ οὗτοι λαόσ σου καὶ κλῆρόσ σου, οὓσ ἐξήγαγεσ ἐκ γῆσ Αἰγύπτου ἐν τῇ ἰσχύϊ σου τῇ μεγάλῃ καὶ ἐν τῇ χειρί σου τῇ κραταιᾷ καὶ ἐν τῷ βραχίονί σου τῷ ὑψηλῷ. ΕΝ ἐκείνῳ τῷ καιρῷ εἶπε Κύριοσ πρόσ με. λάξευσον σεαυτῷ δύο πλάκασ λιθίνασ, ὥσπερ τὰσ πρώτασ, καὶ ἀνάβηθι πρόσ με εἰσ τὸ ὄροσ. καὶ ποιήσεισ σεαυτῷ κιβωτὸν ξυλίνην.

καὶ γράψεισ ἐπὶ τὰσ πλάκασ τὰ ρήματα, ἃ ἦν ἐν ταῖσ πλαξὶ ταῖσ πρώταισ, ἃσ συνέτριψασ, καὶ ἐμβαλεῖσ αὐτὰσ εἰσ τὴν κιβωτόν. καὶ ἐποίησα κιβωτὸν ἐκ ξύλων ἀσήπτων καί ἐλάξευσα τὰσ πλάκασ λιθίνασ, ὡσ αἱ πρῶται. καὶ ἀνέβην εἰσ τὸ ὄροσ καὶ αἱ δύο πλάκεσ ἐπὶ ταῖσ χερσί μου. καὶ ἔγραψεν ἐπὶ τὰσ πλάκασ κατὰ τὴν γραφὴν τὴν πρώτην τοὺσ δέκα λόγουσ, οὓσ ἐλάλησε Κύριοσ πρὸσ ὑμᾶσ ἐν τῷ ὄρει ἐκ μέσου τοῦ πυρόσ, καὶ ἔδωκεν αὐτὰσ Κύριοσ ἐμοί. καὶ ἐπιστρέψασ κατέβην ἐκ τοῦ ὄρουσ καὶ ἐνέβαλον τὰσ πλάκασ εἰσ τὴν κιβωτόν, ἣν ἐποίησα, καὶ ἦσαν ἐκεῖ, καθὰ ἐνετείλατό μοι Κύριοσ. καὶ οἱ υἱοὶ Ἰσραὴλ ἀπῇραν ἐκ Βηρὼθ υἱῶν Ἰακὶμ Μισαδαί̈. ἐκεῖ ἀπέθανεν Ἀαρὼν καὶ ἐτάφη ἐκεῖ, καὶ ἱεράτευσεν Ἐλεάζαρ υἱὸσ αὐτοῦ ἀντ̓ αὐτοῦ. ἐκεῖθεν ἀπῇραν εἰσ Γαδγὰδ καὶ ἀπὸ Γαδγὰδ εἰσ Ἐτεβαθᾶ, γῆ χείμαρροι ὑδάτων. ἐν ἐκείνῳ τῷ καιρῷ διέστειλε Κύριοσ τὴν φυλὴν τὴν Λευὶ αἴρειν τὴν κιβωτὸν τῆσ διαθήκησ Κυρίου, παρεστάναι ἔναντι Κυρίου, λειτουργεῖν καὶ ἐπεύχεσθαι ἐπὶ τῷ ὀνόματι αὐτοῦ ἕωσ τῆσ ἡμέρασ ταύτησ. διὰ τοῦτο οὐκ ἔστι τοῖσ Λευίταισ μερὶσ καὶ κλῆροσ ἐν τοῖσ ἀδελφοῖσ αὐτῶν. Κύριοσ αὐτὸσ κλῆροσ αὐτοῦ, καθότι εἶπεν αὐτῷ. κἀγὼ εἱστήκειν ἐν τῷ ὄρει τεσσαράκοντα ἡμέρασ καὶ τεσσαράκοντα νύκτασ, καὶ εἰσήκουσε Κύριοσ ἐμοῦ καὶ ἐν τῷ καιρῷ τούτῳ, καὶ οὐκ ἠθέλησε Κύριοσ ἐξολοθρεῦσαι ὑμᾶσ. καὶ εἶπε Κύριοσ πρόσ με. βάδιζε, ἄπαρον ἐναντίον τοῦ λαοῦ τούτου, καὶ εἰσπορευέσθωσαν καὶ κληρονομήτωσαν τὴν γῆν, ἣν ὤμοσα τοῖσ πατράσιν αὐτῶν δοῦναι αὐτοῖσ. Καὶ νῦν, Ἰσραήλ, τί Κύριοσ ὁ Θεόσ σου αἰτεῖται παρὰ σοῦ, ἀλλ̓ ἢ φοβεῖσθαι Κύριον τὸν Θεόν σου καὶ πορεύεσθαι ἐν πάσαισ ταῖσ ὁδοῖσ αὐτοῦ καὶ ἀγαπᾶν αὐτὸν καὶ λατρεύειν Κυρίῳ τῷ Θεῷ σου ἐξ ὅλησ τῆσ καρδίασ σου καὶ ἐξ ὅλησ τῆσ ψυχῆσ σου, φυλάσσεσθαι τάσ ἐντολὰσ Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου καὶ τὰ δικαιώματα αὐτοῦ, ὅσα ἐγὼ ἐντέλλομαί σοι σήμερον, ἵνα εὖ σοι ᾖ̣ ἰδοὺ Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου ὁ οὐρανὸσ καὶ ὁ οὐρανὸσ τοῦ οὐρανοῦ, ἡ γῆ καὶ πάντα ὅσα ἐστὶν ἐν αὐτῇ. πλὴν τοὺσ πατέρασ ὑμῶν προείλετο Κύριοσ ἀγαπᾶν αὐτούσ, καὶ ἐξελέξατο τὸ σπέρμα αὐτῶν μετ̓ αὐτοὺσ ὑμᾶσ παρὰ πάντα τὰ ἔθνη κατὰ τὴν ἡμέραν ταύτην. καὶ περιτεμεῖσθε τὴν σκληροκαρδίαν ὑμῶν καὶ τὸν τράχηλον ὑμῶν οὐ σκληρυνεῖτε ἔτι. ὁ γὰρ Κύριοσ ὁ Θεὸσ ὑμῶν οὗτοσ Θεὸσ τῶν θεῶν καὶ Κύριοσ τῶν κυρίων, ὁ Θεὸσ ὁ μέγασ. καὶ ἰσχυρὸσ καὶ φοβερόσ, ὅστισ οὐ θαυμάζει πρόσωπον, οὐδ̓ οὐ μὴ λάβῃ δῶρον, ποιῶν κρίσιν προσηλύτῳ καὶ ὀρφανῷ καὶ χήρᾳ, καὶ ἀγαπᾷ τὸν προσήλυτον δοῦναι αὐτῷ ἄρτον καὶ ἱμάτιον. καὶ ἀγαπήσετε τὸν προσήλυτον. προσήλυτοι γὰρ ἦτε ἐν γῇ Αἰγύπτῳ. Κύριον τὸν Θεόν σου φοβηθήσῃ καὶ αὐτῷ λατρεύσεισ καὶ πρὸσ αὐτὸν κολληθήσῃ καὶ ἐπὶ τῷ ὀνόματι αὐτοῦ ὀμῇ. οὗτοσ καύχημά σου καὶ οὗτοσ Θεόσ σου, ὅστισ ἐποίησεν ἐν σοὶ τὰ μεγάλα καὶ τὰ ἔνδοξα ταῦτα, ἃ εἴδοσαν οἱ ὀφθαλμοί σου. ἐν ἑβδομήκοντα ψυχαῖσ κατέβησαν οἱ πατέρεσ σου εἰσ Αἴγυπτον, νυνὶ δὲ ἐποίησέ σε Κύριοσ ὁ Θεόσ σου ὡσεὶ τὰ ἄστρα τοῦ οὐρανοῦ τῷ πλήθει. ΚΑΙ ἀγαπήσεισ Κύριον τὸν Θεόν σου καὶ φυλάξῃ τὰ φυλάγματα αὐτοῦ καὶ τὰ δικαιώματα αὐτοῦ καὶ τὰσ ἐντολὰσ αὐτοῦ καὶ τὰσ κρίσεισ αὐτοῦ πάσασ τὰσ ἡμέρασ.

καὶ γνώσεσθε σήμερον, ὅτι οὐχὶ τὰ παιδία ὑμῶν, ὅσοι οὐκ οἴδασιν οὐδὲ εἴδοσαν τὴν παιδείαν Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου καὶ τὰ μεγαλεῖα αὐτοῦ καὶ τὴν χεῖρα τὴν κραταιὰν καὶ τὸν βραχίονα τὸν ὑψηλὸν καὶ τὰ σημεῖα αὐτοῦ καὶ τὰ τέρατα αὐτοῦ, ὅσα ἐποίησεν ἐν μέσῳ Αἰγύπτου Φαραὼ βασιλεῖ Αἰγύπτου καὶ πάσῃ τῇ γῇ αὐτοῦ, καὶ ὅσα ἐποίησε τὴν δύναμιν τῶν Αἰγυπτίων, τὰ ἅρματα αὐτῶν καὶ τὴν ἵππον αὐτῶν, καὶ τὴν δύναμιν αὐτῶν, ὡσ ἐπέκλυσε τὸ ὕδωρ τῆσ θαλάσσησ τῆσ ἐρυθρᾶσ ἐπὶ προσώπου αὐτῶν καταδιωκόντων αὐτῶν ἐκ τῶν ὀπίσω ὑμῶν καὶ ἀπώλεσεν αὐτοὺσ Κύριοσ ἕωσ τῆσ σήμερον ἡμέρασ, καὶ ὅσα ἐποίησεν ὑμῖν ἐν τῇ ἐρήμῳ, ἕωσ ἤλθετε εἰσ τὸν τόπον τοῦτον, καὶ ὅσα ἐποίησε τῷ Δαθὰν καὶ Ἀβειρὼν υἱοὺσ Ἑλιὰβ υἱοῦ Ρουβήν, οὓσ ἀνοίξασα ἡ γῆ τὸ στόμα αὐτῆσ κατέπιεν αὐτοὺσ καὶ τοὺσ οἴκουσ αὐτῶν καὶ τὰσ σκηνὰσ αὐτῶν καὶ πᾶσαν αὐτῶν τὴν ὑπόστασιν τὴν μετ̓ αὐτῶν ἐν μέσῳ παντὸσ Ἰσραήλ, ὅτι οἱ ὀφθαλμοὶ ὑμῶν ἑώρακαν πάντα τὰ ἔργα Κυρίου τὰ μεγάλα, ὅσα ἐποίησεν ἐν ὑμῖν σήμερον. καὶ φυλάξεσθε πάσασ τὰσ ἐντολὰσ αὐτοῦ, ὅσασ ἐγὼ ἐντέλλομαί σοι σήμερον, ἵνα ζῆτε καὶ πολυπλασιασθῆτε καὶ εἰσελθόντεσ κληρονομήσετε τὴν γῆν, εἰσ ἣν ὑμεῖσ διαβαίνετε τὸν Ἰορδάνην ἐκεῖ κληρονομῆσαι αὐτήν, ἵνα μακροημερεύσητε ἐπὶ τῆσ γῆσ, ἧσ ὤμοσε Κύριοσ τοῖσ πατράσιν ὑμῶν δοῦναι αὐτοῖσ καὶ τῷ σπέρματι αὐτῶν μετ̓ αὐτούσ, γῆν ρέουσαν γάλα καὶ μέλι. ἔστι γὰρ ἡ γῆ, εἰσ ἣν εἰσπορεύῃ ἐκεῖ κληρονομῆσαι αὐτήν, οὐχ ὥσπερ γῆ Αἰγύπτου ἐστίν, ὅθεν ἐκπεπόρευσθε ἐκεῖθεν, ὅταν σπείρωσι τὸν σπόρον καὶ ποτίζωσι τοῖσ ποσὶν αὐτῶν ὡσεὶ κῆπον λαχανείασ. ἡ δὲ γῆ, εἰσ ἣν εἰσπορεύῃ ἐκεῖ κληρονομῆσαι αὐτήν, γῆ ὀρεινὴ καὶ πεδεινή, ἐκ τοῦ ὑετοῦ τοῦ οὐρανοῦ πίεται ὕδωρ, γῆ, ἣν Κύριοσ ὁ Θεόσ σου ἐπισκοπεῖται αὐτὴν διαπαντόσ, οἱ ὀφθαλμοὶ Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου ἐπ̓ αὐτῆσ ἀπ̓ ἀρχῆσ τοῦ ἐνιαυτοῦ καὶ ἕωσ συντελείασ τοῦ ἐνιαυτοῦ. Ἐὰν δὲ ἀκοῇ ἀκούσητε πάσασ τὰσ ἐντολάσ, ἃσ ἐγὼ ἐντέλλομαί σοι σήμερον, ἀγαπᾶν Κύριον τὸ Θεόν σου καὶ λατρεύειν αὐτῷ ἐξ ὅλησ τῆσ καρδίασ σου καὶ ἐξ ὅλησ τῆσ ψυχῆσ σου, καὶ δώσει τὸν ὑετὸν τῇ γῇ σου καθ̓ ὥραν πρώϊμον καὶ ὄψιμον, καὶ εἰσοίσεισ τὸν σῖτόν σου καὶ τὸν οἶνόν σου καὶ τὸ ἔλαιόν σου. καὶ δώσει χορτάσματα ἐν τοῖσ ἀγροῖσ σου τοῖσ κτήνεσί σου. καὶ φαγὼν καὶ ἐμπλησθεὶσ πρόσεχε σεαυτῷ, μὴ πλατυνθῇ ἡ καρδία σου καὶ παραβῆτε καὶ λατρεύσητε θεοῖσ ἑτέροισ καὶ προσκυνήσητε αὐτοῖσ, καὶ θυμωθεὶσ ὀργῇ Κύριοσ ἐφ̓ ὑμῖν καὶ συσχῇ τὸν οὐρανόν, καὶ οὐκ ἔσται ὑετόσ, καὶ ἡ γῆ οὐ δώσει τὸν καρπὸν αὐτῆσ, καὶ ἀπολεῖσθε ἐν τάχει ἀπό τῆσ γῆσ τῆσ ἀγαθῆσ, ἧσ Κύριοσ ἔδωκεν ὑμῖν. καὶ ἐμβαλεῖτε τὰ ρήματα ταῦτα εἰσ τὴν καρδίαν ὑμῶν καὶ εἰσ τὴν ψυχὴν ὑμῶν. καὶ ἀφάψετε αὐτὰ εἰσ σημεῖον ἐπὶ τῆσ χειρὸσ ὑμῶν, καὶ ἔσται ἀσάλευτον πρὸ ὀφθαλμῶν ὑμῶν. καὶ διδάξετε αὐτὰ τὰ τέκνα ὑμῶν λαλεῖν ἐν αὐτοῖσ καθημένουσ ἐν οἴκῳ καὶ πορευομένουσ ἐν ὁδῷ καὶ καθεύδοντασ καὶ διανισταμένουσ. καὶ γράψετε αὐτὰ ἐπὶ τὰσ φλιὰσ τῶν οἰκιῶν ὑμῶν καὶ τῶν πυλῶν ὑμῶν, ἵνα μακροημερεύσητε καὶ αἱ ἡμέραι τῶν υἱῶν ὑμῶν ἐπὶ τῆσ γῆσ, ἧσ ὤμοσε Κύριοσ τοῖσ πατράσιν ὑμῶν δοῦναι αὐτοῖσ, καθὼσ αἱ ἡμέραι τοῦ οὐρανοῦ ἐπὶ τῆσ γῆσ. καὶ ἔσται ἐὰν ἀκοῇ ἀκούσητε πάσασ τὰσ ἐντολὰσ ταύτασ, ἃσ ἐγὼ ἐντέλλομαί σοι σήμερον ποιεῖν, ἀγαπᾶν Κύριον τὸν Θεὸν ἡμῶν καὶ πορεύεσθαι ἐν πάσαισ ταῖσ ὁδοῖσ αὐτοῦ καὶ προσκολλᾶσθαι αὐτῷ, καὶ ἐκβαλεῖ Κύριοσ πάντα τὰ ἔθνη ταῦτα ἀπὸ προσώπου ὑμῶν, καὶ κληρονομήσετε ἔθνη μεγάλα καὶ ἰσχυρὰ μᾶλλον ἢ ὑμεῖσ. πάντα τὸν τόπον, οὗ ἐὰν πατήσῃ τὸ ἴχνοσ τοῦ ποδὸσ ὑμῶν, ὑμῖν ἔσται. ἀπὸ τῆσ ἐρήμου καὶ Ἀντιλιβάνου καὶ ἀπὸ τοῦ ποταμοῦ τοῦ μεγάλου, ποταμοῦ Εὐφράτου, καὶ ἕωσ τῆσ θαλάσσησ τῆσ ἐπὶ δυσμῶν ἔσται τὰ ὅριά σου. οὐκ ἀντιστήσεται οὐδεὶσ κατὰ πρόσωπον ὑμῶν. τὸν φόβον ὑμῶν καὶ τὸν τρόμον ὑμῶν ἐπιθήσει Κύριοσ ὁ Θεὸσ ὑμῶν ἐπὶ πρόσωπον πάσησ τῆσ γῆσ, ἐφ̓ ἧσ ἂν ἐπιβῆτε ἐπ̓ αὐτῆσ, ὃν τρόπον ἐλάλησε πρὸσ ὑμᾶσ. Ἰδοὺ ἐγὼ δίδωμι ἐνώπιον ὑμῶν σήμερον τὴν εὐλογίαν καὶ τὴν κατάραν. τὴν εὐλογίαν, ἐὰν ἀκούσητε τὰσ ἐντολὰσ Κυρίου τοῦ Θεοῦ ὑμῶν, ὅσασ ἐγὼ ἐντέλλομαι ὑμῖν σήμερον, καὶ τὴν κατάραν, ἐὰν μὴ ἀκούσητε τὰσ ἐντολὰσ Κυρίου τοῦ Θεοῦ ἡμῶν, ὅσα ἐγὼ ἐντέλλομαι ὑμῖν σήμερον, καὶ πλανηθῆτε ἀπὸ τῆσ ὁδοῦ, ἧσ ἐνετειλάμην ὑμῖν, πορευθέντεσ. λατρεύειν θεοῖσ ἑτέροισ, οὓσ οὐκ οἴδατε. καὶ ἔσται ὅταν εἰσαγάγῃ σε Κύριοσ ὁ Θεόσ σου εἰσ τὴν γῆν, εἰσ ἣν διαβαίνεισ ἐκεῖ κληρονομῆσαι αὐτήν, καὶ δώσεισ τὴν εὐλογίαν ἐπ̓ ὄροσ Γαριζὶν καὶ τὴν κατάραν ἐπ̓ ὄροσ Γαιβάλ. ὑμεῖσ γὰρ διαβαίνετε τὸν Ἰορδάνην εἰσελθόντεσ κληρονομῆσαι τὴν γῆν, ἣν Κύριοσ ὁ Θεὸσ ἡμῶν δίδωσιν ὑμῖν ἐν κλήρῳ πάσασ τὰσ ἡμέρασ, καὶ κατοικήσετε ἐν αὐτῇ. καὶ φυλάξεσθε τοῦ ποιεῖν πάντα τὰ προστάγματα αὐτοῦ καὶ τὰσ κρίσεισ ταύτασ, ὅσασ ἐγὼ δίδωμι ἐνώπιον ὑμῶν σήμερον. ΚΑΙ ταῦτα τὰ προστάγματα καὶ αἱ κρίσεισ, ἃσ φυλάξετε τοῦ ποιεῖν ἐν τῇ γῇ, ἣν Κύριοσ ὁ Θεὸσ τῶν πατέρων ὑμῶν δίδωσιν ὑμῖν ἐν κλήρῳ πάσασ τὰσ ἡμέρασ, ἃσ ὑμεῖσ ζῆτε ἐπὶ τῆσ γῆσ.

ἀπωλείᾳ ἀπολεῖτε πάντασ τοὺσ τόπουσ, ἐν οἷσ ἐλάτρευσαν ἐκεῖ τοῖσ θεοῖσ αὐτῶν, οὓσ ὑμεῖσ κληρονομεῖτε αὐτούσ, ἐπὶ τῶν ὀρέων τῶν ὑψηλῶν καὶ ἐπὶ τῶν θινῶν καὶ ὑποκάτω δένδρου δασέοσ. καὶ κατασκάψετε τοὺσ βωμοὺσ αὐτῶν καὶ συντρίψετε τὰσ στήλασ αὐτῶν καὶ τὰ ἄλση αὐτῶν ἐκκόψετε καὶ τὰ γλυπτὰ τῶν θεῶν αὐτῶν κατακαύσετε πυρί, καὶ ἀπολεῖται τὸ ὄνομα αὐτῶν ἐκ τοῦ τόπου ἐκείνου. οὐ ποιήσετε οὕτω Κυρίῳ τῷ Θεῷ ὑμῶν, ἀλλ̓ ἢ εἰσ τὸν τόπον, ὃν ἂν ἐκλέξηται Κύριοσ ὁ Θεόσ σου ἐν μιᾷ τῶν πόλεων ὑμῶν ἐπονομάσαι τὸ ὄνομα αὐτοῦ ἐκεῖ καὶ ἐπικληθῆναι, καὶ ἐκζητήσετε καὶ εἰσελεύσεσθε ἐκεῖ καὶ οἴσετε ἐκεῖ τὰ ὁλοκαυτώματα ὑμῶν καὶ τὰ θυσιάσματα ὑμῶν καὶ τὰσ ἀπαρχὰσ ὑμῶν καὶ τὰσ εὐχὰσ ὑμῶν καὶ τὰ ἑκούσια ὑμῶν καὶ τὰσ ὁμολογίασ ὑμῶν, τὰ πρωτότοκα τῶν βοῶν ὑμῶν καὶ τῶνπροβάτων ὑμῶν καὶ φάγεσθε ἐκεῖ ἐναντίον Κυρίου τοῦ Θεοῦ ὑμῶν καὶ εὐφρανθήσεσθε ἐπὶ πᾶσιν, οὗ ἐὰν ἐπιβάλητε τὴν χεῖρα, ὑμεῖσ καὶ οἱ οἶκοι ὑμῶν, καθότι εὐλόγησέ σε Κύριοσ ὁ Θεόσ σου. οὐ ποιήσετε πάντα ὅσα ἡμεῖσ ποιοῦμεν ὧδε σήμερον, ἕκαστοσ τὸ ἀρεστὸν ἐνώπιον αὐτοῦ. οὐ γὰρ ἥκατε ἕωσ τοῦ νῦν εἰσ τὴν κατάπαυσιν καὶ εἰσ τὴν κληρονομίαν ἣν Κύριοσ ὁ Θεὸσ ἡμῶν δίδωσιν ὑμῖν. καὶ διαβήσεσθε τὸν Ἰορδάνην, καὶ κατοικήσετε ἐπὶ τῆσ γῆσ, ἧσ Κύριοσ ὁ Θεὸσ ἡμῶν κατακληρονομεῖ ὑμῖν, καὶ καταπαύσει ὑμᾶσ ἀπὸ πάντων τῶν ἐχθρῶν ὑμῶν τῶν κύκλῳ, καὶ κατοικήσετε μετὰ ἀσφαλείασ. καὶ ἔσται ὁ τόποσ, ὃν ἂν ἐκλέξηται Κύριοσ ὁ Θεόσ σου ἐπικληθῆναι τὸ ὄνομα αὐτοῦ ἐκεῖ, ἐκεῖ οἴσετε πάντα, ὅσα ἐγὼ ἐντέλλομαι ὑμῖν σήμερον, τὰ ὁλοκαυτώματα ὑμῶν καὶ τὰ θυσιάσματα ὑμῶν καὶ τὰ ἐπιδέκατα ὑμῶν καὶ τὰσ ἀπαρχὰσ τῶν χειρῶν ὑμῶν καὶ πᾶν ἐκλεκτὸν τῶν δώρων ὑμῶν, ὅσα ἂν εὔξησθε Κυρίῳ τῷ Θεῷ ὑμῶν, καὶ εὐφρανθήσεσθε ἐναντίον Κυρίου τοῦ Θεοῦ ὑμῶν, ὑμεῖσ καὶ οἱ υἱοὶ ὑμῶν καὶ αἱ θυγατέρεσ ὑμῶν καὶ οἱ παῖδεσ ὑμῶν καὶ αἱ παιδίσκαι ὑμῶν καὶ ὁ Λευίτησ ὁ ἐπὶ τῶν πυλῶν ὑμῶν, ὅτι οὐκ ἔστιν αὐτῷ μερὶσ οὐδὲ κλῆροσ μεθ̓ ὑμῶν. πρόσεχε σεαυτῷ, μὴ ἀνενέγκῃσ τὰ ὁλοκαυτώματά σου ἐν παντὶ τόπῳ, οὗ ἐὰν ἴδῃσ, ἀλλ̓ ἢ εἰσ τὸν τόπον, ὃν ἂν ἐκλέξηται Κύριοσ ὁ Θεόσ σου αὐτὸν ἐν μιᾷ τῶν φυλῶν σου, ἐκεῖ ἀνοίσετε τὰ ὁλοκαυτώματα ὑμῶν καὶ ἐκεῖ ποιήσεισ πάντα, ὅσα ἐγὼ ἐντέλλομαί σοι σήμερον. ἀλλ̓ ἢ ἐν πάσῃ ἐπιθυμίᾳ σου θύσεισ καὶ φαγῇ κρέα κατὰ τὴν εὐλογίαν Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου, ἣν ἔδωκέ σοι ἐν πάσῃ πόλει. ὁ ἀκάθαρτοσ ἐν σοὶ καὶ ὁ καθαρὸσ ἐπὶ τὸ αὐτὸ φάγεται αὐτό, ὡσ δορκάδα ἢ ἔλαφον. πλὴν τὸ αἷμα οὐ φάγεσθε, ἐπὶ τὴν γῆν ἐκχεεῖτε αὐτὸ ὡσ ὕδωρ οὐ δυνήσῃ φαγεῖν ἐν ταῖσ πόλεσί σου τὸ ἐπιδέκατον τοῦ σίτου σου καὶ τοῦ οἴνου σου καὶ τοῦ ἐλαίου σου, τὰ πρωτότοκα τῶν βοῶν σου καὶ τῶν προβάτων σου καὶ πάσασ τάσ εὐχάσ, ὅσασ ἂν εὔξησθε, καὶ τὰσ ὁμολογίασ ὑμῶν καὶ τὰσ ἀπαρχὰσ τῶν χειρῶν ὑμῶν, ἀλλ̓ ἢ ἐναντίον Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου φαγῇ αὐτὸ ἐν τῷ τόπῳ, ᾧ ἂν ἐκλέξηται Κύριοσ ὁ Θεόσ σου αὐτῷ, σὺ καὶ ὁ υἱόσ σου καὶ ἡ θυγάτηρ σου, ὁ παῖσ σου καὶ ἡ παιδίσκη σου καὶ ὁ προσήλυτοσ ὁ ἐν ταῖσ πόλεσιν ὑμῶν, καὶ εὐφρανθήσῃ ἐναντίον Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου ἐπὶ πάντα, οὗ ἐὰν ἐπιβάλῃσ τὴν χεῖρά σου. πρόσεχε σεαυτῷ, μὴ ἐγκαταλίπῃσ τὸν Λευίτην πάντα τὸν χρόνον, ὅσον ἂν ζῇσ ἐπὶ τῆσ γῆσ. Ἐὰν δὲ ἐμπλατύνῃ Κύριοσ ὁ Θεόσ σου τὰ ὅριά σου, καθάπερ ἐλάλησέ σοι, καὶ ἐρεῖσ. φάγομαι κρέα, ἐὰν ἐπιθυμήσῃ ἡ ψυχή σου ὥστε φαγεῖν κρέα, ἐν πάσῃ ἐπιθυμίᾳ τῆσ ψυχῆσ σου φαγῇ κρέα. ἐὰν δὲ μακρὰν ἀπέχῃ σου ὁ τόποσ, ὃν ἂν ἐκλέξηται Κύριοσ ὁ Θεόσ σου ἐκεῖ ἐπικληθῆναι τὸ ὄνομα αὐτοῦ ἐκεῖ, καὶ θύσεισ ἀπὸ τῶν βοῶν σου καὶ ἀπὸ τῶν προβάτων σου, ὧν ἂν δῷ ὁ Θεόσ σοι, ὃν τρόπον ἐνετειλάμην σοι καὶ φαγῇ ἐν ταῖσ πόλεσί σου κατὰ τὴν ἐπιθυμίαν τῆσ ψυχῆσ σου. ὡσ ἔσθεται ἡ δορκὰσ καὶ ἡ ἔλαφοσ, οὕτω φαγῇ αὐτό, ὁ ἀκάθαρτοσ ἐν σοὶ καὶ ὁ καθαρὸσ ὡσαύτωσ ἔδεται. πρόσεχε ἰσχυρῶσ τοῦ μὴ φαγεῖν αἷμα, ὅτι τὸ αἷμα αὐτοῦ ψυχή. οὐ βρωθήσεται ψυχὴ μετὰ τῶν κρεῶν, οὐ φάγεσθε, ἐπὶ τὴν γῆν ἐκχεεῖτε αὐτὸ ὡσ ὕδωρ. οὐ φαγῇ αὐτό, ἵνα εὖ σοι γένηται καὶ τοῖσ υἱοῖσ σου μετὰ σέ, ἐὰν ποιήσῃσ τὸ καλὸν καὶ τὸ ἀρεστὸν ἐναντίον Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου. πλὴν τὰ ἅγιά σου, ἐὰν γένηταί σοι, καὶ τὰσ εὐχάσ σου λαβὼν ἥξεισ εἰσ τὸν τόπον, ὃν ἂν ἐκλέξηται Κύριοσ ὁ Θεόσ σου ἐπικληθῆναι τὸ ὄνομα αὐτοῦ ἐκεῖ, καὶ ποιήσεισ τὰ ὁλοκαυτώματά σου. τὰ κρέα ἀνοίσεισ ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου, τὸ δὲ αἷμα τῶν θυσιῶν σου προσχεεῖσ πρὸσ τὴν βάσιν τοῦ θυσιαστηρίου Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου, τὰ δὲ κρέα φαγῇ. φυλάσσου καὶ ἄκουε καὶ ποιήσεισ πάντασ τοὺσ λόγουσ, οὓσ ἐγὼ ἐντέλλομαί σοι, ἵνα εὖ σοι γένηται καὶ τοῖσ υἱοῖσ σου δἰ αἰῶνοσ, ἐὰν ποιήσῃσ τὸ ἀρεστὸν καὶ τὸ καλὸν ἐναντίον Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου. Ἐὰν δὲ ἐξολοθρεύσῃ Κύριοσ ὁ Θεόσ σου τὰ ἔθνη, εἰσ οὓσ εἰσπορεύῃ ἐκεῖ κληρονομῆσαι τὴν γῆν αὐτῶν, ἀπὸ προσώπου σου καὶ κατακληρονομήσῃσ αὐτήν, καὶ κατοικήσῃσ ἐν τῇ γῇ αὐτῶν, πρόσεχε σεαυτῷ, μὴ ἐκζητήσῃσ ἐπακολουθῆσαι αὐτοῖσ μετὰ τὸ ἐξολοθρευθῆναι αὐτοὺσ ἀπὸ προσώπου σου λέγων. πῶσ ποιοῦσι τὰ ἔθνη ταῦτα τοῖσ θεοῖσ αὐτῶν, ποιήσω κἀγώ. οὐ ποιήσεισ οὕτω τῷ Θεῷ σου. τὰ γὰρ βδελύγματα Κυρίου, ἃ ἐμίσησεν, ἐποίησαν ἐν τοῖσ θεοῖσ αὐτῶν, ὅτι τοὺσ υἱοὺσ αὐτῶν καὶ τὰσ θυγατέρασ αὐτῶν κατακαίουσιν ἐν πυρὶ τοῖσ θεοῖσ αὐτῶν. ΠΑΝ ρῆμα ὃ ἐγὼ ἐντέλλομαι ὑμῖν σήμερον, τοῦτο φυλάξῃ ποιεῖν. οὐ προσθήσεισ ἐπ̓ αὐτὸ οὐδὲ ἀφελεῖσ ἀπ̓ αὐτοῦ.

ἐὰν δὲ ἀναστῇ ἐν σοὶ προφήτησ ἢ ἐνυπνιαζόμενοσ τὸ ἐνύπνιον καὶ δῷ σοι σημεῖον ἢ τέρας καὶ ἔλθῃ τὸ σημεῖον ἢ τὸ τέρασ, ὃ ἐλάλησε πρόσ σε λέγων. πορευθῶμεν καὶ λατρεύσωμεν θεοῖσ ἑτέροισ, οὓσ οὐκ οἴδατε, οὐκ ἀκούσεσθε τῶν λόγων τοῦ προφήτου ἐκείνου ἢ τοῦ ἐνυπνιαζομένου τὸ ἐνύπνιον ἐκεῖνο, ὅτι πειράζει Κύριοσ ὁ Θεόσ σου ὑμᾶσ εἰδέναι, εἰ ἀγαπᾶτε τὸν Θεὸν ὑμῶν ἐξ ὅλησ τῆσ καρδίασ ὑμῶν καὶ ἐξ ὅλησ τῆσ ψυχῆσ ὑμῶν. ὀπίσω Κυρίου τοῦ Θεοῦ ὑμῶν πορεύσεσθε καὶ τοῦτον φοβηθήσεσθε καὶ τῆσ φωνῆσ αὐτοῦ ἀκούσεσθε καὶ αὐτῷ προστεθήσεσθε. καὶ ὁ προφήτησ ἐκεῖνοσ ἢ ὁ τὸ ἐνύπνιον ἐνυπνιαζόμενοσ ἐκεῖνοσ ἀποθανεῖται. ἐλάλησε γὰρ πλανῆσαί σε ἀπὸ Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου τοῦ ἐξαγαγόντοσ σε ἐκ γῆσ Αἰγύπτου, τοῦ λυτρωσαμένου σε ἐκ τῆσ δουλείασ, ἐξῶσαί σε ἀπὸ τῆσ ὁδοῦ, ἧσ ἐνετείλατό σοι Κύριοσ ὁ Θεόσ σου πορεύεσθαι ἐν αὐτῇ. καὶ ἀφανιεῖσ τὸ πονηρὸν ἐξ ὑμῶν αὐτῶν. Ἐὰν δὲ παρακαλέσῃ σε ὁ ἀδελφόσ σου ἐκ πατρόσ σου ἢ ἐκ μητρόσ σου ἢ ὁ υἱόσ σου ἢ ἡ θυγάτηρ ἢ ἡ γυνή σου ἡ ἐν κόλπῳ σου ἢ φίλοσ ἴσοσ τῇ ψυχῇ σου λάθρα λέγων. βαδίσωμεν καὶ λατρεύσωμεν θεοῖσ ἑτέροισ, οὓσ οὐκ ᾔδεισ σὺ καὶ οἱ πατέρεσ σου, ἀπὸ τῶν θεῶν τῶν ἐθνῶν τῶν περικύκλῳ ὑμῶν, τῶν ἐγγιζόντων σοι ἢ τῶν μακρὰν ἀπὸ σοῦ, ἀπ̓ ἄκρου τῆσ γῆσ ἕωσ ἄκρου τῆσ γῆσ, οὐ συνθελήσεισ αὐτῷ καὶ οὐκ εἰσακούσῃ αὐτοῦ καὶ οὐ φείσεται ὁ ὀφθαλμόσ σου ἐπ̓ αὐτῷ, οὐκ ἐπιποθήσεισ ἐπ̓ αὐτῷ οὐδ̓ οὐ μὴ σκεπάσῃσ αὐτόν. ἀναγγέλων ἀναγγελεῖσ περὶ αὐτοῦ, καὶ αἱ χεῖρέσ σου ἔσονται ἐπ̓ αὐτὸν ἐν πρώτοισ ἀποκτεῖναι αὐτόν, καὶ αἱ χεῖρεσ παντὸσ τοῦ λαοῦ ἐπ̓ ἐσχάτῳ, καὶ λιθοβολήσουσιν αὐτὸν ἐν λίθοισ, καὶ ἀποθανεῖται, ὅτι ἐζήτησεν ἀποστῆσαί σε ἀπὸ Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου τοῦ ἐξαγαγόντοσ σε ἐκ γῆσ Αἰγύπτου, ἐξ οἴκου δουλείασ. καὶ πᾶσ Ἰσραὴλ ἀκούσασ φοβηθήσεται καὶ οὐ προσθήσωσι ποιῆσαι ἔτι κατὰ τὸ ρῆμα τὸ πονηρὸν τοῦτο ἐν ὑμῖν. Ἐὰν δὲ ἀκούσῃσ ἐν μιᾷ τῶν πόλεών σου, ὧν Κύριοσ ὁ Θεόσ σου δίδωσί σοι κατοικεῖν σε ἐκεῖ, λεγόντων. ἐξήλθοσαν ἄνδρεσ παράνομοι ἐξ ὑμῶν καὶ ἀπέστησαν πάντασ τοὺσ κατοικοῦντασ τὴν γῆν αὐτῶν λέγοντεσ. πορευθῶμεν καὶ λατρεύσωμεν θεοῖσ ἑτέροισ, οὓσ οὐκ ᾔδειτε, καὶ ἐτάσεισ καὶ ἐρωτήσεισ καὶ ἐρευνήσεισ σφόδρα, καὶ ἰδοὺ ἀληθὴσ σαφῶσ ὁ λόγοσ, γεγένηται τὸ βδέλυγμα τοῦτο ἐν ὑμῖν, ἀναιρῶν ἀνελεῖσ πάντασ τοὺσ κατοικοῦντασ ἐν τῇ γῇ ἐκείνῃ ἐν φόνῳ μαχαίρασ, ἀναθέματι ἀναθεματιεῖτε αὐτὴν καὶ πάντα τὰ ἐν αὐτῇ καὶ πάντα τὰ σκῦλα αὐτῆσ συνάξεισ εἰσ τὰσ διόδουσ αὐτῆσ καὶ ἐμπρήσεισ τὴν πόλιν ἐν πυρὶ καὶ πάντα τὰ σκῦλα αὐτῆσ πανδημεὶ ἐναντίον Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου, καὶ ἔσται ἀοίκητοσ εἰσ τὸν αἰῶνα, οὐκ ἀνοικοδομηθήσεται ἔτι. καὶ οὐ προσκολληθήσεται οὐδὲν ἀπὸ τοῦ ἀναθέματοσ ἐν τῇ χειρί σου, ἵνα ἀποστραφῇ Κύριοσ ἀπὸ θυμοῦ τῆσ ὀργῆσ αὐτοῦ καὶ δώσῃ σοι ἔλεοσ καὶ ἐλεήσῃ σε καὶ πληθύνῃ σε, ὃν τρόπον ὤμοσε τοῖσ πατράσι σου, ἐὰν ἀκούσῃσ τῆσ φωνῆσ Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου, φυλάσσειν τὰσ ἐντολὰσ αὐτοῦ, ὅσασ ἐγὼ ἐντέλλομαί σοι σήμερον, ποιεῖν τὸ καλὸν καὶ τὸ ἀρεστὸν ἐναντίον Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου. ΥΙΟΙ ἐστε Κυρίου τοῦ Θεοῦ ὑμῶν. οὐκ ἐπιθήσετε φαλάκρωμα ἀνὰ μέσον τῶν ὀφθαλμῶν ὑμῶν ἐπὶ νεκρῷ.

ὅτι λαὸσ ἅγιοσ εἶ Κυρίῳ τῷ Θεῷ σου, καὶ σὲ ἐξελέξατο Κύριοσ ὁ Θεόσ σου γενέσθαι σε λαὸν αὐτῷ περιούσιον ἀπὸ πάντων τῶν ἐθνῶν τῶν ἐπὶ προσώπου τῆσ γῆσ. Οὐ φάγεσθε πᾶν βδέλυγμα. ταῦτα κτήνη, ἃ φάγεσθε, μόσχον ἐκ βοῶν καὶ ἀμνὸν ἐκ προβάτων καὶ χίμαρον ἐξ αἰγῶν, ἔλαφον καὶ δορκάδα καὶ πύγαργον, ὄρυγα καὶ καμηλοπάρδαλιν. πᾶν κτῆνοσ διχηλοῦν ὁπλὴν καὶ ὀνυχιστῆρασ ὀνυχίζον δύο χηλῶν καὶ ἀνάγον μηρυκισμὸν ἐν τοῖσ κτήνεσι, ταῦτα φάγεσθε. καὶ ταῦτα οὐ φάγεσθε ἀπὸ τῶν ἀναγόντων μηρυκισμὸν καὶ ἀπὸ τῶν διχηλούντων τὰσ ὁπλὰσ καὶ ὀνυχιζόντων ὀνυχιστῆρασ. τὸν κάμηλον καὶ δασύποδα καὶ χοιρογρύλλιον, ὅτι ἀνάγουσι μηρυκισμὸν καὶ ὁπλὴν οὐ διχηλοῦσιν, ἀκάθαρτα ταῦτα ὑμῖν ἐστι. καὶ τὸν ὗν, ὅτι διχηλεῖ ὁπλὴν τοῦτο καὶ ὀνυχίζει ὀνυχιστῆρασ ὁπλῆσ, καὶ τοῦτο μηρυκισμὸν οὐ μηρυκᾶται, ἀκάθαρτον τοῦτο ὑμῖν. ἀπὸ τῶν κρεῶν αὐτῶν οὐ φάγεσθε καὶ τῶν θνησιμαίων αὐτῶν οὐχ ἅψεσθε. καὶ ταῦτα φάγεσθε ἀπὸ πάντων τῶν ἐν τῷ ὕδατι. πάντα ὅσα ἐστὶν ἐν αὐτοῖσ πτερύγια καὶ λεπίδεσ, φάγεσθε. καὶ πάντα ὅσα οὐκ ἔστιν αὐτοῖσ πτερύγια καὶ λεπίδεσ, οὐ φάγεσθε, ἀκάθαρτα ὑμῖν ἐστι. πᾶν ὄρνεον καθαρὸν φάγεσθε. καὶ ταῦτα οὐ φάγεσθε ἀπ̓ αὐτῶν. τὸν ἀετὸν καὶ τὸν γρύπα καὶ τὸν ἁλιαίετον καὶ τὸν γύπα καὶ τὸν ἴκτινον καὶ τὰ ὅμοια αὐτῷ καὶ πάντα κόρακα καὶ τὰ ὅμοια αὐτῷ καὶ στρουθὸν καί γλαῦκα καὶ λάρον καὶ ἐρωδιὸν καὶ κύκνον καὶ ἶβιν καὶ καταράκτην καὶ ἱέρακα καὶ τὰ ὅμοια αὐτῷ καὶ ἔποπα καὶ νυκτικόρακα καὶ πελεκᾶνα καὶ χαραδριὸν καὶ τὰ ὅμοια αὐτῷ καὶ πορφυρίωνα καὶ νυκτερίδα. πάντα τὰ ἑρπετὰ τῶν πετεινῶν ἀκάθαρτά ἐστιν ὑμῖν, οὐ φάγεσθε ἀπ̓ αὐτῶν. πᾶν πετεινὸν καθαρὸν φάγεσθε. πᾶν θνησιμαῖον οὐ φάγεσθε. τῷ παροίκῳ τῷ ἐν ταῖσ πόλεσί σου δοθήσεται, καὶ φάγεται, ἢ ἀποδώσῃ τῷ ἀλλοτρίῳ. ὅτι λαὸσ ἅγιοσ εἶ Κυρίῳ τῷ Θεῷ σου. οὐχ ἑψήσεισ ἄρνα ἐν γάλακτι μητρὸσ αὐτοῦ. Δεκάτην ἀποδεκατώσεισ παντὸσ γενήματοσ τοῦ σπέρματόσ σου, τὸ γένημα τοῦ ἀγροῦ σου ἐνιαυτὸν κατ̓ ἐνιαυτόν, καὶ φαγῇ αὐτὸ ἐν τῷ τόπῳ ᾧ ἐὰν ἐκλέξηται Κύριοσ ὁ Θεόσ σου, ἐπικληθῆναι τὸ ὄνομα αὐτοῦ ἐκεῖ. οἴσετε τὰ ἐπιδέκατα τοῦ σίτου σου καὶ τοῦ οἴνου σου καὶ τοῦ ἐλαίου σου, τὰ πρωτότοκα τῶν βοῶν σου καὶ τῶν προβάτων σου, ἵνα μάθῃσ φοβεῖσθαι Κύριον τὸν Θεόν σου πάσασ τὰσ ἡμέρασ. ἐὰν δὲ μακρὰν γένηται ἡ ὁδὸσ ἀπὸ σοῦ καὶ μὴ δύνῃ ἀναφέρειν αὐτά, ὅτι μακρὰν ἀπὸ σοῦ ὁ τόποσ, ὃν ἂν ἐκλέξηται Κύριοσ ὁ Θεόσ σου ἐπικληθῆναι τὸ ὄνομα αὐτοῦ ἐκεῖ, ὅτι εὐλογήσει σε Κύριοσ ὁ Θεόσ σου, καὶ ἀποδώσῃ αὐτὰ ἀργυρίου καὶ λήψῃ τὸ ἀργύριον ἐν ταῖσ χερσί σου καὶ πορεύσῃ εἰσ τὸν τόπον, ὃν ἂν ἐκλέξηται Κύριοσ ὁ Θεόσ σου αὐτόν, καὶ δώσεισ ἀργύριον ἐπὶ παντόσ, οὗ ἂν ἐπιθυμῇ ἡ ψυχή σου, ἐπὶ βουσὶν ἢ ἐπὶ προβάτοισ, ἐπ̓ οἴνῳ ἢ ἐπὶ σίκερα ἢ ἐπὶ παντόσ, οὗ ἂν ἐπιθυμῇ ἡ ψυχή σου, καὶ φαγῇ ἐκεῖ ἐναντίον Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου καὶ εὐφρανθήσῃ σὺ καὶ ὁ οἶκόσ σου καὶ ὁ Λευίτησ ὁ ἐν ταῖσ πόλεσί σου, ὅτι οὐκ ἔστιν αὐτῷ μερὶσ οὐδὲ κλῆροσ μετὰ σοῦ. μετὰ τρία ἔτη ἐξοίσεισ πᾶν τὸ ἐπιδέκατον τῶν γενημάτων σου. ἐν τῷ ἐνιαυτῷ ἐκείνῳ θήσεισ αὐτὸ ἐν ταῖσ πόλεσί σου, καὶ ἐλεύσεται ὁ Λευίτησ, ὅτι οὐκ ἔστιν αὐτῷ μερὶσ οὐδὲ κλῆροσ μετὰ σοῦ, καὶ ὁ προσήλυτοσ καὶ ὁ ὀρφανὸσ καὶ ἡ χήρα ἡ ἐν ταῖσ πόλεσί σου καὶ φάγονται καὶ ἐμπλησθήσονται, ἵνα εὐλογήσῃ σε Κύριοσ ὁ Θεόσ σου ἐν πᾶσι τοῖσ ἔργοισ, οἷσ ἐὰν ποιῇσ. ΔἸ ἑπτὰ ἐτῶν ποιήσεισ ἄφεσιν.

καὶ οὕτω τὸ πρόσταγμα τῆσ ἀφέσεωσ. ἀφήσεισ πᾶν χρέοσ ἴδιον, ὃ ὀφείλει σοι ὁ πλησίον, καὶ τὸν ἀδελφόν σου οὐκ ἀπαιτήσεισ, ἐπικέκληται γὰρ ἄφεσισ Κυρίῳ τῷ Θεῷ σου. τὸν ἀλλότριον ἀπαιτήσεισ ὅσα ἐὰν ᾖ σοι παῤ αὐτῷ, τῷ δὲ ἀδελφῷ σου ἄφεσιν ποιήσεισ τοῦ χρέουσ σου. ὅτι οὐκ ἔσται ἐν σοὶ ἐνδεήσ, ὅτι εὐλογῶν εὐλογήσει σε Κύριοσ ὁ Θεόσ σου ἐν τῇ γῇ, ᾗ Κύριοσ ὁ Θεόσ σου δίδωσί σοι ἐν κλήρῳ κατακληρονομῆσαι αὐτήν. ἐὰν δὲ ἀκοῇ εἰσακούσητε τῆσ φωνῆσ Κυρίου τοῦ Θεοῦ ὑμῶν φυλάσσειν καὶ ποιεῖν πάσασ τὰσ ἐντολὰσ ταύτασ, ὅσασ ἐγὼ ἐντέλλομαί σοι σήμερον, ὅτι Κύριοσ ὁ Θεόσ σου εὐλόγησέ σε, ὃν τρόπον ἐλάλησέ σοι, καὶ δανειεῖσ ἔθνεσι πολλοῖσ, σὺ δὲ οὐ δανειῇ, καὶ ἄρξεισ ἐθνῶν πολλῶν, σοῦ δὲ οὐκ ἄρξουσιν. Ἐὰν δὲ γένηται ἐν σοὶ ἐνδεὴσ ἐκ τῶν ἀδελφῶν σου ἐν μιᾷ τῶν πόλεών σου ἐν τῇ γῇ, ᾗ Κύριοσ ὁ Θεόσ σου δίδωσί σοι, οὐκ ἀποστέρξεισ τὴν καρδίαν σου οὐδ̓ οὐ μὴ συσφίγξῃσ τὴν χεῖρά σου ἀπὸ τοῦ ἀδελφοῦ σου τοῦ ἐπιδεομένου. ἀνοίγων ἀνοίξεισ τὰσ χεῖράσ σου αὐτῷ καὶ δάνειον δανειεῖσ αὐτῷ ὅσον ἐπιδέεται, καθότι ἐνδεεῖται. πρόσεχε σεαυτῷ, μὴ γένηται ρῆμα κρυπτὸν ἐν τῇ καρδίᾳ σου ἀνόμημα λέγων. ἐγγίζει τό ἔτοσ τὸ ἕβδομον, ἔτοσ τῆσ ἀφέσεωσ, καὶ πονηρεύσηται ὁ ὀφθαλμόσ σου τῷ ἀδελφῷ σου τῷ ἐπιδεομένῳ, καὶ οὐ δώσεισ αὐτῷ, καὶ καταβοήσεται κατὰ σοῦ πρὸσ Κύριον, καὶ ἔσται ἐν σοὶ ἁμαρτία μεγάλη. διδοὺσ δώσεισ αὐτῷ καὶ δάνειον δανειεῖσ αὐτῷ ὅσον ἐπιδέεται, καὶ οὐ λυπηθήσῃ τῇ καρδίᾳ σου διδόντοσ σου αὐτῷ, ὅτι διά τὸ ρῆμα τοῦτο εὐλογήσει σε Κύριοσ ὁ Θεόσ σου ἐν πᾶσι τοῖσ ἔργοισ καὶ ἐν πᾶσιν, οὗ ἂν ἐπιβάλῃσ τὴν χεῖρά σου. οὐ γὰρ μὴ ἐκλίπῃ ἐνδεὴσ ἀπὸ τῆσ γῆσ σου. διὰ τοῦτο ἐγώ σοι ἐντέλλομαι ποιεῖν τὸ ρῆμα τοῦτο λέγων. ἀνοίγων ἀνοίξεισ τὰσ χεῖράσ σου τῷ ἀδελφῷ σου τῷ πένητι καὶ τῷ ἐπιδεομένῳ τῷ ἐπὶ τῆσ γῆσ σου. Ἐὰν δὲ πραθῇ σοι ὁ ἀδελφόσ σου ὁ Ἑβραῖοσ ἢ Ἑβραία, δουλεύσει σοι ἓξ ἔτη, καὶ τῷ ἑβδόμῳ ἐξαποστελεῖσ αὐτὸν ἐλεύθερον ἀπὸ σοῦ. ὅταν δὲ ἐξαποστέλλῃσ αὐτὸν ἐλεύθερον ἀπὸ σοῦ, οὐκ ἐξαποστελεῖσ αὐτὸν κενόν. ἐφόδιον ἐφοδιάσεισ αὐτὸν ἀπὸ τῶν προβάτων σου καὶ ἀπὸ τοῦ σίτου σου καὶ ἀπὸ τοῦ οἴνου σου. καθὰ εὐλόγησέ σε Κύριοσ ὁ Θεόσ σου, δώσεισ αὐτῷ. καὶ μνησθήσῃ ὅτι οἰκέτησ ἦσθα ἐν γῇ Αἰγύπτου καὶ ἐλυτρώσατό σε Κύριοσ ὁ Θεόσ σου ἐκεῖθεν. διὰ τοῦτο ἐγώ σοι ἐντέλλομαι ποιεῖν τὸ ρῆμα τοῦτο. ἐὰν δὲ λέγῃ πρόσ σε, οὐκ ἐξελεύσομαι ἀπὸ σοῦ, ὅτι ἠγάπηκέ σε καὶ τὴν οἰκίαν σου, ὅτι εὖ ἐστιν αὐτῷ παρὰ σοί, καὶ λήψῃ τὸ ὀπήτιον, καὶ τρυπήσεισ τὸ ὠτίον αὐτοῦ πρὸσ τὴν θύραν, καὶ ἔσται σοι οἰκέτησ εἰσ τὸν αἰῶνα. καὶ τὴν παιδίσκην σου ὡσαύτωσ ποιήσεισ. οὐ σκληρὸν ἔσται ἐναντίον σου ἐξαποστελλομένων αὐτῶν ἐλευθέρων ἀπὸ σοῦ, ὅτι ἐπέτειον μισθὸν τοῦ μισθωτοῦ ἐδούλευσέ σοι ἓξ ἔτη. καὶ εὐλογήσει σε Κύριοσ ὁ Θεόσ σου ἐν πᾶσιν, οἷσ ἐὰν ποιῇσ. Πᾶν πρωτότοκον, ὃ ἐὰν τεχθῇ ἐν ταῖσ βουσί σου καὶ ἐν τοῖσ προβάτοισ σου, τὰ ἀρσενικά, ἁγιάσεισ Κυρίῳ τῷ Θεῷ σου. οὐκ ἐργᾷ ἐν τῷ πρωτοτόκῳ μόσχῳ σου καὶ οὐ μὴ κείρῃσ τὰ πρωτότοκα τῶν προβάτων σου. ἔναντι Κυρίου φαγῇ αὐτὸ ἐνιαυτὸν ἐξ ἐνιαυτοῦ ἐν τῷ τόπῳ, ᾧ ἐὰν ἐκλέξηται Κύριοσ ὁ Θεόσ σου, σὺ καὶ ὁ οἶκόσ σου. ἐὰν δὲ ᾖ ἐν αὐτῷ μῶμοσ, χωλὸν ἢ τυφλὸν ἢ καὶ πᾶσ μῶμοσ πονηρόσ, οὐ θύσεισ αὐτὸ Κυρίῳ τῷ Θεῷ σου. ἐν ταῖσ πόλεσί σου φαγῇ αὐτό, ὁ ἀκάθαρτοσ ἐν σοὶ καὶ ὁ καθαρὸσ ὡσαύτωσ ἔδεται ὡσ δορκάδα ἢ ἔλαφον. πλὴν αἷμα οὐ φάγεσθε, ἐπὶ τὴν γῆν ἐκχεεῖσ αὐτὸ ὡσ ὕδωρ. ΦΥΛΑΞΑΙ τὸν μῆνα τῶν νέων καὶ ποιήσεισ τὸ πάσχα Κυρίῳ τῷ Θεῷ σου, ὅτι ἐν τῷ μηνὶ τῶν νέων ἐξῆλθεσ ἐξ Αἰγύπτου νυκτόσ.

καὶ θύσεισ τὸ πάσχα Κυρίῳ τῷ Θεῷ σου πρόβατα καὶ βόασ ἐν τῷ τόπῳ, ᾧ ἐὰν ἐκλέξηται Κύριοσ ὁ Θεόσ σου αὐτὸν ἐπικληθῆναι τὸ ὄνομα αὐτοῦ ἐκεῖ. οὐ φαγῇ ἐπ̓ αὐτοῦ ζύμην. ἑπτὰ ἡμέρασ φαγῇ ἐπ̓ αὐτοῦ ἄζυμα, ἄρτον κακώσεωσ, ὅτι ἐν σπουδῇ ἐξήλθετε ἐξ Αἰγύπτου. ἵνα μνησθῆτε τὴν ἡμέραν τῆσ ἐξοδίασ ὑμῶν ἐκ γῆσ Αἰγύπτου πάσασ τὰσ ἡμέρασ τῆσ ζωῆσ ὑμῶν. οὐκ ὀφθήσεταί σοι ζύμη ἐν πᾶσι τοῖσ ὁρίοισ σου ἑπτὰ ἡμέρασ, καὶ οὐ κοιμηθήσεται ἀπὸ τῶν κρεῶν, ὧν ἐὰν θύσῃσ τὸ ἑσπέρασ τῇ ἡμέρᾳ τῇ πρώτῃ εἰσ τὸ πρωί̈. οὐ δυνήσῃ θῦσαι τὸ πάσχα ἐν οὐδεμιᾷ τῶν πόλεών σου, ὧν Κύριοσ ὁ Θεόσ σου δίδωσί σοι, ἀλλ̓ ἢ εἰσ τὸν τόπον, ὃν ἂν ἐκλέξηται Κύριοσ ὁ Θεόσ σου ἐπικληθῆναι τὸ ὄνομα αὐτοῦ ἐκεῖ, θύσεισ τὸ πάσχα ἑσπέρασ πρὸσ δυσμὰσ ἡλίου ἐν τῷ καιρῷ, ᾧ ἐξῆλθεσ ἐξ Αἰγύπτου, καὶ ἑψήσεισ καὶ ὀπτήσεισ καὶ φαγῇ ἐν τῷ τόπῳ, οὗ ἐὰν ἐκλέξηται Κύριοσ ὁ Θεόσ σου αὐτόν, καὶ ἀποστραφήσῃ τὸ πρωί̈ καὶ ἐλεύσῃ εἰσ τοὺσ οἴκουσ σου. ἓξ ἡμέρασ φαγῇ ἄζυμα, καὶ τῇ ἡμέρᾳ τῇ ἑβδόμῃ ἐξόδιον, ἑορτὴ Κυρίῳ τῷ Θεῷ σου. οὐ ποιήσεισ ἐν αὐτῇ πᾶν ἔργον πλὴν ὅσα ποιηθήσεται ψυχῇ. ἑπτά ἑβδομάδασ ἐξαριθμήσεισ σεαυτῷ. ἀρξαμένου σου δρέπανον ἐπ̓ ἀμητόν, ἄρξῃ ἐξαριθμῆσαι ἑπτὰ ἑβδομάδασ. καὶ ποιήσεισ ἑορτὴν ἑβδομάδων Κυρίῳ τῷ Θεῷ σου καθὼσ ἡ χείρ σου ἰσχύει, ὅσα ἂν δῷ Κύριοσ ὁ Θεόσ σου. καὶ εὐφρανθήσῃ ἐναντίον Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου, σὺ καὶ ὁ υἱόσ σου καὶ ἡ θυγάτηρ σου, ὁ παῖσ σου καὶ ἡ παιδίσκη σου καὶ ὁ Λευίτησ καὶ ὁ προσήλυτοσ καὶ ὁ ὀρφανὸσ καὶ ἡ χήρα ἡ οὖσα ἐν ὑμῖν, ἐν τῷ τόπῳ, ᾧ ἐὰν ἐκλέξηται Κύριοσ ὁ Θεόσ σου αὐτὸν ἐπικληθῆναι τὸ ὄνομα αὐτοῦ ἐκεῖ, καὶ μνησθήσῃ ὅτι οἰκέτησ ἐγένου ἐν γῇ Αἰγύπτῳ, καὶ φυλάξῃ καὶ ποιήσεισ τὰσ ἐντολὰσ ταύτασ. ἑορτὴν σκηνῶν ποιήσεισ σεαυτῷ ἑπτὰ ἡμέρασ ἐν τῷ συναγαγεῖν σε ἐκ τῆσ ἅλωνόσ σου καὶ ἀπὸ τῆσ ληνοῦ σου. καὶ εὐφρανθήσῃ ἐν τῇ ἑορτῇ σου, σὺ καὶ ὁ υἱόσ σου καὶ ἡ θυγάτηρ σου, ὁ παῖσ σου καὶ ἡ παιδίσκη σου καὶ ὁ Λευίτησ καὶ ὁ προσήλυτοσ καὶ ὁ ὀρφανὸσ καὶ ἡ χήρα ἡ οὖσα ἐν ταῖσ πόλεσί σου. ἑπτὰ ἡμέρασ ἑορτάσεισ Κυρίῳ τῷ Θεῷ σου ἐν τῷ τόπῳ, ᾧ ἂν ἐκλέξηται Κύριοσ ὁ Θεόσ σου αὐτῷ. ἐὰν δὲ εὐλογήσῃ σε Κύριοσ ὁ Θεόσ σου ἐν πᾶσι τοῖσ γενήμασί σου καὶ ἐν παντὶ ἔργῳ τῶν χειρῶν σου, καὶ ἔσῃ εὐφραινόμενοσ. τρεῖσ καιροὺσ τοῦ ἐνιαυτοῦ ὀφθήσεται πᾶν ἀρσενικόν σου ἐναντίον Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου ἐν τῷ τόπῳ, ᾧ ἐὰν ἐκλέξηται αὐτὸν Κύριοσ, ἐν τῇ ἑορτῇ τῶν ἀζύμων καὶ ἐν τῇ ἑορτῇ τῶν ἑβδομάδων καὶ ἐν τῇ ἑορτῇ τῆσ σκηνοπηγίασ. οὐκ ὀφθήσῃ ἐνώπιον Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου κενόσ. ἕκαστοσ κατὰ δύναμιν τῶν χειρῶν ὑμῶν, κατὰ τὴν εὐλογίαν Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου, ἣν ἔδωκέ σοι. Κριτὰσ καὶ γραμματοεισαγωγεῖσ ποιήσεισ σεαυτῷ ἐν ταῖσ πόλεσί σου, αἷσ Κύριοσ ὁ Θεόσ σου δίδωσί σοι, κατὰ φυλάσ, καὶ κρινοῦσι τὸν λαὸν κρίσιν δικαίαν. οὐκ ἐκκλινοῦσι κρίσιν, οὐδὲ ἐπιγνώσονται πρόσωπον οὐδὲ λήψονται δῶρον. τὰ γὰρ δῶρα ἀποτυφλοῖ ὀφθαλμοὺσ σοφῶν καὶ ἐξαίρει λόγουσ δικαίων. δικαίωσ τὸ δίκαιον διῴξῃ, ἵνα ζῆτε καὶ εἰσελθόντεσ κληρονομήσητε τὴν γῆν, ἣν Κύριοσ ὁ Θεόσ σου δίδωσί σοι. Οὐ φυτεύσεισ σεαυτῷ ἄλσοσ, πᾶν ξύλον, παρὰ τὸ θυσιαστήριον τοῦ Θεοῦ σου οὐ ποιήσεισ σεαυτῷ. οὐ στήσεισ σεαυτῷ στήλην, ἃ ἐμίσησε Κύριοσ ὁ Θεόσ σου. ΟΥ θύσεισ Κυρίῳ τῷ Θεῷ σου μόσχον ἢ πρόβατον, ἐν ᾧ ἐστιν ἐν αὐτῷ μῶμοσ, πᾶν ρῆμα πονηρόν, ὅτι βδέλυγμα Κυρίῳ τῷ Θεῷ σού ἐστιν.

Ἐὰν δὲ εὑρεθῇ ἐν μιᾷ τῶν πόλεών σου, ὧν Κύριοσ ὁ Θεόσ σου δίδωσί σοι, ἀνὴρ ἢ γυνή, ὃσ ποιήσει τὸ πονηρὸν ἐναντίον Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου παρελθͅειν τὴν διαθήκην αὐτοῦ, καὶ ἐλθόντεσ λατρεύσωσι θεοῖσ ἑτέροισ καὶ προσκυνήσωσιν αὐτοῖσ, τῷ ἡλίῳ ἢ τῇ σελήνῃ ἢ παντὶ τῶν ἐκ τοῦ κόσμου τοῦ οὐρανοῦ, ἃ οὐ προσέξατέ σοι, καὶ ἀναγγελῇ σοι, καὶ ἐκζητήσεισ σφόδρα, καὶ ἰδοὺ ἀληθῶσ γέγονε τὸ ρῆμα, γεγένηται τὸ βδέλυγμα τοῦτο ἐν Ἰσραήλ, καὶ ἐξάξεισ τὸν ἄνθρωπον ἐκεῖνον ἢ τὴν γυναῖκα ἐκείνην καὶ λιθοβολήσετε αὐτοὺσ ἐν λίθοισ, καὶ τελευτήσουσιν. ἐπὶ δυσὶ μάρτυσιν ἢ ἐπὶ τρισὶ μάρτυσιν ἀποθανεῖται ὁ ἀποθνήσκων. οὐκ ἀποθανεῖται ἐφ̓ ἑνὶ μάρτυρι. καὶ ἡ χεὶρ τῶν μαρτύρων ἔσται ἐπ̓ αὐτῷ ἐν πρώτοισ θανατῶσαι αὐτόν, καὶ ἡ χεὶρ τοῦ λαοῦ ἐπ̓ ἐσχάτων. καὶ ἐξαρεῖσ τὸν πονηρὸν ἐξ ὑμῶν αὐτῶν. Ἐὰν δὲ ἀδυνατήσῃ ἀπὸ σοῦ ρῆμα ἐν κρίσει ἀναμέσον αἷμα αἵματοσ καὶ ἀναμέσον κρίσισ κρίσεωσ καὶ ἀναμέσον ἁφὴ ἁφῆσ καὶ ἀναμέσον ἀντιλογία ἀντιλογίασ, ρήματα κρίσεωσ ἐν ταῖσ πόλεσιν ὑμῶν, καὶ ἀναστὰσ ἀναβήσῃ εἰσ τὸν τόπον, ὃν ἂν ἐκλέξηται Κύριοσ ὁ Θεόσ σου ἐκεῖ, καὶ ἐλεύσῃ πρὸσ τοὺσ ἱερεῖσ τοὺσ Λευίτασ καὶ πρὸσ τὸν κριτήν, ὃσ ἂν γένηται ἐν ταῖσ ἡμέραισ ἐκείναισ, καὶ ἐκζητήσαντεσ ἀναγγελοῦσί σοι τὴν κρίσιν. καὶ ποιήσεισ κατὰ τὸ πρᾶγμα, ὃ ἂν ἀναγγείλωσί σοι ἐκ τοῦ τόπου, οὗ ἐὰν ἐκλέξηται Κύριοσ ὁ Θεόσ σου, καὶ φυλάξῃ ποιῆσαι πάντα ὅσα ἂν νομοθετηθῇ σοι. κατὰ τὸν νόμον καὶ κατὰ τὴν κρίσιν, ἣν ἂν εἴπωσί σοι, ποιήσεισ, οὐκ ἐκκλινεῖσ ἀπὸ τοῦ ρήματοσ, οὗ ἐὰν ἀναγγείλωσί σοι, δεξιὰ οὐδὲ ἀριστερά. καὶ ὁ ἄνθρωποσ, ὃσ ἐὰν ποιήσῃ ἐν ὑπερηφανίᾳ ὥστε μὴ ὑπακοῦσαι τοῦ ἱερέωσ τοῦ παρεστηκότοσ λειτουργεῖν ἐπὶ τῷ ὀνόματι Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου ἢ τοῦ κριτοῦ, ὃσ ἂν ᾖ ἐν ταῖσ ἡμέραισ ἐκείναισ, καὶ ἀποθανεῖται ὁ ἄνθρωποσ ἐκεῖνοσ, καὶ ἐξαρεῖσ τὸν πονηρὸν ἐξ Ἰσραήλ. καὶ πᾶσ ὁ λαὸσ ἀκούσασ φοβηθήσεται καὶ οὐκ ἀσεβήσει ἔτι. Ἐὰν δὲ εἰσέλθῃσ εἰσ τὴν γῆν, ἣν Κύριοσ ὁ Θεόσ σου δίδωσί σοι, καὶ κληρονομήσῃσ αὐτὴν καὶ κατοικήσῃσ ἐπ̓ αὐτὴν καὶ εἴπῃσ. καταστήσω ἐπ̓ ἐμαυτὸν ἄρχοντα, καθὰ καὶ τὰ λοιπὰ ἔθνη τὰ κύκλῳ μου, καθιστῶν καταστήσεισ ἐπὶ σεαυτὸν ἄρχοντα, ὃν ἂν ἐκλέξηται Κύριοσ ὁ Θεὸσ αὐτόν. ἐκ τῶν ἀδελφῶν σου καταστήσεισ ἐπὶ σεαυτὸν ἄρχοντα. οὐ δυνήσῃ καταστῆσαι ἐπὶ σεαυτὸν ἄνθρωπον ἀλλότριον, ὅτι οὐκ ἀδελφόσ σού ἐστι. διότι οὐ πληθυνεῖ ἑαυτῷ ἵππον οὐδὲ μὴ ἀποστρέψῃ τὸν λαὸν εἰσ Αἴγυπτον, ὅπωσ μὴ πληθύνῃ αὐτῷ ἵππον, ὁ δὲ Κύριοσ εἶπεν. οὐ προσθήσεσθε ἀποστρέψαι τῇ ὁδῷ ταύτῃ ἔτι. καὶ οὐ πληθυνεῖ ἑαυτῷ γυναῖκασ, ἵνα μὴ μεταστῇ αὐτοῦ ἡ καρδία. καὶ ἀργύριον καὶ χρυσίον οὐ πληθυνεῖ ἑαυτῷ σφόδρα. καὶ ὅταν καθίσῃ ἐπὶ τῆσ ἀρχῆσ αὐτοῦ, καὶ γράψει αὐτῷ τὸ δευτερονόμιον τοῦτο εἰσ βιβλίον παρὰ τῶν ἱερέων τῶν Λευιτῶν, καὶ ἔσται μετ̓ αὐτοῦ, καὶ ἀναγνώσεται ἐν αὐτῷ πάσασ τὰσ ἡμέρασ τῆσ ζωῆσ αὐτοῦ, ἵνα μάθῃ φοβεῖσθαι Κύριον τὸν Θεόν σου καὶ φυλάσσεσθαι πάσασ τὰσ ἐντολὰσ ταύτασ καὶ τὰ δικαιώματα ταῦτα ποιεῖν, ἵνα μὴ ὑψωθῇ ἡ καρδία αὐτοῦ ἀπὸ τῶν ἀδελφῶν αὐτοῦ, ἵνα μὴ παραβῇ ἀπὸ τῶν ἐντολῶν δεξιὰ ἢ ἀριστερά, ὅπωσ ἂν μακροχρονίσῃ ἐπὶ τῆσ ἀρχῆσ αὐτοῦ, αὐτὸσ καὶ οἱ υἱοὶ αὐτοῦ ἐν τοῖσ υἱοῖσ Ἰσραήλ. ΟΥΚ ἔσται τοῖσ ἱερεῦσι τοῖσ Λευίταισ, ὅλῃ φυλῇ Λευί, μερὶσ οὐδὲ κλῆροσ μετὰ Ἰσραήλ. καρπώματα Κυρίου ὁ κλῆροσ αὐτῶν, φάγονται αὐτά.

κλῆροσ δὲ οὐκ ἔσται αὐτοῖσ ἐν τοῖσ ἀδελφοῖσ αὐτῶν. Κύριοσ αὐτὸσ κλῆροσ αὐτοῦ, καθότι εἶπεν αὐτῷ. καὶ αὕτη ἡ κρίσισ τῶν ἱερέων, τὰ παρὰ τοῦ λαοῦ, παρὰ τῶν θυόντων τὰ θύματα, ἐάν τε μόσχον ἐάν τε πρόβατον. καὶ δώσεισ τὸν βραχίονα τῷ ἱερεῖ καὶ τά σιαγόνια καὶ τὸ ἔνυστρον. καὶ τὰσ ἀπαρχὰσ τοῦ σίτου σου καὶ τοῦ οἴνου σου καὶ τοῦ ἐλαίου σου καὶ τὴν ἀπαρχὴν τῶν κουρῶν τῶν προβάτων σου δώσεισ αὐτῷ. ὅτι αὐτὸν ἐξελέξατο Κύριοσ ἐκ πασῶν τῶν φυλῶν σου παρεστάναι ἔναντι Κυρίου τοῦ Θεοῦ, λειτουργεῖν καὶ εὐλογεῖν ἐπὶ τῷ ὀνόματι αὐτοῦ, αὐτὸσ καὶ οἱ υἱοὶ αὐτοῦ ἐν τοῖσ υἱοῖσ Ἰσραήλ. ἐὰν δὲ παραγένηται ὁ Λευίτησ ἐκ μιᾶσ τῶν πόλεων ἐκ πάντων τῶν υἱῶν Ἰσρήλ, οὗ αὐτὸσ παροικεῖ, καθ̓ ὅτι ἐπιθυμεῖ ἡ ψυχὴ αὐτοῦ, εἰσ τὸν τόπον ὃν ἂν ἐκλέξηται Κύριοσ. καὶ λειτουργήσει τῷ ὀνόματι Κυρίου τοῦ Θεοῦ αὐτοῦ, ὥσπερ πάντεσ οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ οἱ Λευῖται οἱ παρεστηκότεσ ἐκεῖ ἐναντίον Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου. μερίδα μεμερισμένην φάγεται, πλὴν τῆσ πράσεωσ τῆσ κατὰ πατριάν. Ἐὰν δὲ εἰσέλθῃσ εἰσ τὴν γῆν, ἣν Κύριοσ ὁ Θεόσ σου δίδωσί σοι, οὐ μαθήσῃ ποιεῖν κατὰ τὰ βδελύγματα τῶν ἐθνῶν ἐκείνων. οὐχ εὑρεθήσεται ἐν σοὶ περικαθαίρων τὸν υἱὸν αὐτοῦ ἢ τὴν θυγατέρα αὐτοῦ ἐν πυρί, μαντευόμενοσ μαντείαν, κληδονιζόμενοσ καὶ οἰωνιζόμενοσ, φαρμακὸσ ἐπαείδων ἐπαοιδήν, ἐγγαστρίμυθοσ καὶ τερατοσκόποσ, ἐπερωτῶν τοὺσ νεκρούσ. ἔστι γὰρ βδέλυγμα Κυρίῳ τῷ Θεῷ σου πᾶσ ποιῶν ταῦτα. ἕνεκεν γὰρ τῶν βδελυγμάτων τούτων Κύριοσ ἐξολοθρεύσει αὐτοὺσ ἀπὸ προσώπου σου. τέλειοσ ἔσῃ ἐναντίον Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου. τὰ γὰρ ἔθνη ταῦτα, οὓσ σὺ κατακληρονομεῖσ αὐτούσ, οὗτοι κληδόνων καὶ μαντειῶν ἀκούσονται, σοὶ δὲ οὐχ οὕτωσ ἔδωκε Κύριοσ ὁ Θεόσ σου. προφήτην ἐκ τῶν ἀδελφῶν σου ὡσ ἐμὲ ἀναστήσει σοι Κύριοσ ὁ Θεόσ σου, αὐτοῦ ἀκούσεσθε κατὰ πάντα, ὅσα ἠτήσῳ παρὰ Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου ἐν Χωρὴβ τῇ ἡμέρᾳ τῆσ ἐκκλησίασ λέγοντεσ. οὐ προσθήσομεν ἀκοῦσαι τὴν φωνὴν Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου καὶ τὸ πῦρ τοῦτο τὸ μέγα οὐκ ὀψόμεθα ἔτι, οὐδὲ μὴ ἀποθάνωμεν. καὶ εἶπε Κύριοσ πρόσ με. ὀρθῶσ πάντα ὅσα ἐλάλησαν πρὸσ σέ. προφήτην ἀναστήσω αὐτοῖσ ἐκ τῶν ἀδελφῶν αὐτῶν, ὥσπερ σέ, καὶ δώσω τὰ ρήματα ἐν τῷ στόματι αὐτοῦ, καὶ λαλήσει αὐτοῖσ καθ̓ ὅτι ἂν ἐντείλωμαι αὐτῷ. καὶ ὁ ἄνθρωποσ, ὃσ ἐὰν μὴ ἀκούσῃ ὅσα ἂν λαλήσῃ ὁ προφήτησ ἐκεῖνοσ ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου, ἐγὼ ἐκδικήσω ἐξ αὐτοῦ. πλὴν ὁ προφήτησ, ὃσ ἂν ἀσεβήσῃ λαλῆσαι ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου ρῆμα, ὃ οὐ προσέταξα λαλῆσαι, καὶ ὃσ ἂν λαλήσῃ ἐν ὀνόματι θεῶν ἑτέρων, ἀποθανεῖται ὁ προφήτησ ἐκεῖνοσ. ἐὰν δὲ εἴπῃσ ἐν τῇ καρδίᾳ σου. πῶσ γνωσόμεθα τὸ ρῆμα, ὃ οὐκ ἐλάλησε Κύριοσ̣ ὅσα ἐὰν λαλήσῃ ὁ προφήτησ ἐκεῖνοσ τῷ ὀνόματι Κυρίου, καὶ μὴ γένηται καὶ μὴ συμβῇ, τοῦτο τὸ ρῆμα ὃ οὐκ ἐλάλησε Κύριοσ. ἐν ἀσεβείᾳ ἐλάλησεν ὁ προφήτησ ἐκεῖνοσ, οὐκ ἐφέξεσθε αὐτοῦ. ΕΑΝ δὲ ἀφανίσῃ Κύριοσ ὁ Θεόσ σου τὰ ἔθνη, ἃ ὁ Θεὸσ δίδωσί σοι τὴν γῆν αὐτῶν, καὶ κατακληρονομήσητε αὐτοὺσ καὶ κατοικήσετε ἐν ταῖσ πόλεσιν αὐτῶν καὶ ἐν τοῖσ οἴκοισ αὐτῶν,

τρεῖσ πόλεισ διαστελεῖσ σεαυτῷ ἐν μέσῳ τῆσ γῆσ σου, ἧσ Κύριοσ ὁ Θεόσ σου δίδωσί σοι. στόχασαί σοι τὴν ὁδὸν καὶ τριμεριεῖσ τὰ ὅρια τῆσ γῆσ σου, ἣν καταμερίζει σοι Κύριοσ ὁ Θεόσ σου, καὶ ἔσται ἐκεῖ καταφυγὴ παντὶ φονευτῇ. τοῦτο δὲ ἔσται τὸ πρόσταγμα τοῦ φονευτοῦ, ὃσ ἂν φύγῃ ἐκεῖ καὶ ζήσεται. ὃσ ἂν πατάξῃ τὸν πλησίον αὐτοῦ οὐκ εἰδὼσ καὶ οὗτοσ οὐ μισῶν αὐτὸν πρὸ τῆσ χθὲσ καὶ τρίτησ, καὶ ὃσ ἐὰν εἰσέλθῃ μετὰ τοῦ πλησίον εἰσ τὸν δρυμὸν συναγαγεῖν ξύλα, καὶ ἐκκρουσθῇ ἡ χεὶρ αὐτοῦ τῇ ἀξίνῃ κόπτοντοσ τὸ ξύλον, καὶ ἐκπεσὸν τὸ σιδήριον ἀπὸ τοῦ ξύλου τύχῃ τοῦ πλησίον, καὶ ἀποθάνῃ, οὗτοσ καταφεύξεται εἰσ μίαν τῶν πόλεων τούτων καὶ ζήσεται, ἵνα μὴ διώξασ ὁ ἀγχιστεύων τοῦ αἵματοσ ὀπίσω τοῦ φονεύσαντοσ, ὅτι παρατεθέρμανται τῇ καρδίᾳ, καὶ καταλάβῃ αὐτόν, ἐὰν μακροτέρα ᾖ ἡ ὁδόσ, καὶ πατάξῃ αὐτοῦ ψυχήν, καὶ ἀποθάνῃ, καὶ τούτῳ οὐκ ἔστι κρίσισ θανάτου, ὅτι οὐ μισῶν ἦν αὐτὸν πρὸ τῆσ χθέσ, οὐδὲ πρὸ τῆσ τρίτησ. διὰ τοῦτο ἐγώ σοι ἐντέλλομαι τὸ ρῆμα τοῦτο λέγων. τρεῖσ πόλεισ διαστελεῖσ σεαυτῷ. ἐὰν δὲ ἐμπλατύνῃ Κύριοσ ὁ Θεόσ σου τὰ ὅριά σου, ὃν τρόπον ὤμοσε τοῖσ πατράσι σου, καὶ δῷ σοι Κύριοσ πᾶσαν τὴν γῆν, ἣν εἶπε δοῦναι τοῖσ πατράσι σου, ἐὰν ἀκούσῃσ ποιεῖν πάσασ τὰσ ἐντολὰσ ταύτασ, ἃσ ἐγὼ ἐντέλλομαί σοι σήμερον, ἀγαπᾶν Κύριον τὸν Θεόν σου, πορεύεσθαι ἐν πάσαισ ταῖσ ὁδοῖσ αὐτοῦ πάσασ τὰσ ἡμέρασ, προσθήσεισσεαυτῷ ἔτι τρεῖσ πόλεισ πρὸσ τὰσ τρεῖσ ταύτασ, καὶ οὐκ ἐκχυθήσεται αἷμα ἀναίτιον ἐν τῇ γῇ, ᾗ Κύριοσ ὁ Θεόσ σου δίδωσί σοι ἐν κλήρῳ, καὶ οὐκ ἔσται ἐν σοὶ αἵματι ἔνοχοσ. ἐὰ δὲ γένηται ἐν σοὶ ἄνθρωποσ μισῶν τὸν πλησίον καὶ ἐνεδρεύσῃ αὐτὸν καὶ ἐπαναστῇ ἐπ̓ αὐτὸν καὶ πατάξῃ αὐτοῦ ψυχήν, καὶ ἀποθάνῃ, καὶ φύγῃ εἰσ μίαν τῶν πόλεων τούτων, καὶ ἀποστελοῦσιν ἡ γερουσία τῆσ πόλεωσ αὐτοῦ καὶ λήψονται αὐτὸν ἐκεῖθεν καὶ παραδώσουσιν αὐτὸν εἰσ χεῖρασ τῶν ἀγχιστευόντων τοῦ αἵματοσ, καὶ ἀποθανεῖται. οὐ φείσεται ὁ ὀφθαλμόσ σου ἐπ̓ αὐτῷ καὶ καθαριεῖσ τὸ αἷμα τὸ ἀναίτιον ἐξ Ἰσραήλ, καὶ εὖ σοι ἔσται. Οὐ μετακινήσεισ ὅρια τοῦ πλησίον, ἃ ἔστησαν οἱ πατέρεσ σου ἐν τῇ κληρονομίᾳ, ᾗ κατεκληρονομήθησ ἐν τῇ γῇ, ἣν Κύριοσ ὁ Θεόσ σου δίδωσί σοι ἐν κλήρῳ. Οὐκ ἐμμενεῖ μάρτυσ εἷσ μαρτυρῆσαι κατὰ ἀνθρώπου κατὰ πᾶσαν ἀδικίαν καὶ κατὰ πᾶν ἁμάρτημα καὶ κατὰ πᾶσαν ἁμαρτίαν, ἣν ἐὰν ἁμάρτῃ. ἐπὶ στόματοσ δύο μαρτύρων καὶ ἐπὶ στόματοσ τριῶν μαρτύρων στήσεται πᾶν ρῆμα. ἐὰν δὲ καταστῇ μάρτυσ ἄδικοσ κατὰ ἀνθρώπου καταλέγων αὐτοῦ ἀσέβειαν, καὶ στήσονται οἱ δύο ἄνθρωποι, οἷσ ἐστιν αὐτοῖσ ἡ ἀντιλογία, ἔναντι Κυρίου καὶ ἔναντι τῶν ἱερέων καὶ ἔναντι τῶν κριτῶν, οἳ ἂν ὦσιν ἐν ταῖσ ἡμέραισ ἐκείναισ, καὶ ἐξετάσωσιν οἱ κριταὶ ἀκριβῶσ, καὶ ἰδοὺ μάρτυσ ἄδικοσ ἐμαρτύρησεν ἄδικα, ἀντέστη κατὰ τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ, καὶ ποιήσετε αὐτῷ ὃν τρόπον ἐπονηρεύσατο ποιῆσαι κατὰ τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ, καὶ ἐξαρεῖσ τὸ πονηρὸν ἐξ ὑμῶν αὐτῶν. καὶ οἱ ἐπίλοιποι ἀκούσαντεσ φοβηθήσονται καὶ οὐ προσθήσουσιν ἔτι ποιῆσαι κατὰ τὸ ρῆμα τὸ πονηρὸν τοῦτο ἐν ὑμῖν. οὐ φείσεται ὁ ὀφθαλμόσ σου ἐπ̓ αὐτῷ. ψυχὴν ἀντὶ ψυχῆσ, ὀφθαλμὸν ἀντὶ ὀφθαλμοῦ, ὀδόντα ἀντὶ ὀδόντοσ, χεῖρα ἀντὶ χειρόσ, πόδα ἀντὶ ποδόσ. ΕΑΝ δὲ ἐξέλθῃσ εἰσ πόλεμον ἐπὶ τοὺσ ἐχθρούσ σου καὶ ἴδῃσ ἵππον καὶ ἀναβάτην καὶ λαὸν πλείονά σου, οὐ φοβηθήσῃ ἀπ̓ αὐτῶν, ὅτι Κύριοσ ὁ Θεόσ σου μετὰ σοῦ ὁ ἀναβιβάσασ σε ἐκ γῆσ Αἰγύπτου.

καὶ ἔσται ὅταν ἐγγίσῃσ τῷ πολέμῳ, καὶ προσεγγίσασ ὁ ἱερεὺσ λαλήσει τῷ λαῷ καὶ ἐρεῖ πρὸσ αὐτούσ. ἄκουε, Ἰσραήλ. ὑμεῖσ πορεύεσθε σήμερον εἰσ τὸν πόλεμον ἐπὶ τοὺσ ἐχθροὺσ ὑμῶν, μὴ ἐκλυέσθω ἡ καρδία ὑμῶν, μὴ φοβεῖσθε μηδὲ θραύεσθε μηδὲ ἐκκλίνετε ἀπὸ προσώπου αὐτῶν, ὅτι Κύριοσ ὁ Θεὸσ ὑμῶν ὁ προπορευόμενοσ μεθ̓ ὑμῶν συνεκπολεμῆσαι ὑμῖν τοὺσ ἐχθροὺσ ὑμῶν, διασῶσαι ὑμᾶσ. καὶ λαλήσουσιν οἱ γραμματεῖσ πρὸσ τὸν λαὸν λέγοντεσ. τίσ ὁ ἄνθρωποσ ὁ οἰκοδομήσασ οἰκίαν καινὴν καὶ οὐκ ἐνεκαίνισεν αὐτήν̣ πορευέσθω καὶ ἀποστραφήτω εἰσ τὴν οἰκίαν αὐτοῦ, μὴ ἀποθάνῃ ἐν τῷ πολέμῳ καὶ ἄνθρωποσ ἕτεροσ ἐγκαινιεῖ αὐτήν. καὶ τίσ ὁ ἄνθρωποσ, ὅστισ ἐφύτευσεν ἀμπελῶνα καὶ οὐκ εὐφράνθη ἐξ αὐτοῦ̣ πορευέσθω καὶ ἀποστραφήτω εἰσ τὴν οἰκίαν αὐτοῦ, μὴ ἀποθάνῃ ἐν τῷ πολέμῳ καὶ ἄνθρωποσ ἕτεροσ εὐφρανθήσεται ἐξ αὐτοῦ. καὶ τίσ ὁ ἄνθρωποσ, ὅστισ μεμνήστευται γυναῖκα καὶ οὐκ ἔλαβεν αὐτήν̣ πορευέσθω καὶ ἀποστραφήτω εἰσ τὴν οἰκίαν αὐτοῦ, μὴ ἀποθάνῃ ἐν τῷ πολέμῳ καὶ ἄνθρωποσ ἕτεροσ λήψεται αὐτήν. καὶ προσθήσουσιν οἱ γραμματεῖσ λαλῆσαι πρὸσ τὸν λαὸν καὶ ἐροῦσι. τίσ ὁ ἄνθρωποσ ὁ φοβούμενοσ καὶ δειλὸσ τῇ καρδίᾳ̣ πορευέσθω καὶ ἀποστραφήτω εἰσ τὴν οἰκίαν αὐτοῦ, ἵνα μὴ δειλιάνῃ τὴν καρδίαν τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ ὥσπερ ἡ αὐτοῦ. καὶ ἔσται ὅταν παύσωνται οἱ γραμματεῖσ λαλοῦντεσ πρὸσ τὸν λαόν, καὶ καταστήσουσιν ἄρχοντασ τῆσ στρατιᾶσ προηγουμένουσ τοῦ λαοῦ. Ἐὰν δὲ προσέλθῃσ πρὸσ πόλιν ἐκπολεμῆσαι αὐτούσ, καὶ ἐκκαλέσαι αὐτοὺσ μετ̓ εἰρήνησ. ἐὰν μὲν εἰρηνικὰ ἀποκριθῶσί σοι καὶ ἀνοίξωσί σοι, ἔσται πᾶσ ὁ λαὸσ οἱ εὑρεθέντεσ ἐν αὐτῇ ἔσονταί σοι φορολόγητοι καὶ ὑπήκοοί σου. ἐὰν δὲ μὴ ὑπακούσωσί σοι καὶ ποιῶσι πρὸσ σὲ πόλεμον, περικαθαριεῖσ αὐτήν, ἕωσ ἂν παραδῷ σοι αὐτὴν Κύριοσ ὁ Θεόσ σου εἰσ τὰσ χεῖράσ σου, καὶ πατάξεισ πᾶν ἀρσενικὸν αὐτῆσ ἐν φόνῳ μαχαίρασ, πλὴν τῶν γυναικῶν καὶ τῆσ ἀποσκευῆσ καὶ πάντα τὰ κτήνη καὶ πάντα, ὅσα ἂν ὑπάρχῃ ἐν τῇ πόλει, καὶ πᾶσαν τὴν ἀπαρτίαν προνομεύσεισ σεαυτῷ καὶ φαγῇ πᾶσαν τὴν προνομὴν τῶν ἐχθρῶν σου, ὧν Κύριοσ ὁ Θεόσ σου δίδωσί σοι. οὕτω ποιήσεισ πάσασ τὰσ πόλεισ τὰσ μακρὰν οὔσασ σου σφόδρα, αἱ οὐχὶ ἐκ τῶν πόλεων τῶν ἐθνῶν τούτων, ὧν Κύριοσ ὁ Θεόσ σου δίδωσί σοι κληρονομεῖν τὴν γῆν αὐτῶν. ἰδοὺ δὲ ἀπὸ τῶν πόλεων τῶν ἐθνῶν τούτων, ὧν ὁ Κύριοσ ὁ Θεόσ σου δίδωσί σοι κληρονομεῖν τὴν γῆν αὐτῶν, οὐ ζωγρήσετε ἀπ̓ αὐτῶν πᾶν ἐμπνέον, ἀλλ̓ ἢ ἀναθέματι ἀναθεματιεῖτε αὐτούσ, τὸν Χετταῖον καὶ Ἀμορραῖον καὶ Χαναναῖον καὶ Φερεζαῖον καὶ Εὐαῖον καὶ Ἰεβουσαῖον καὶ Γεργεσαῖον, ὃν τρόπον ἐνετείλατό σοι Κύριοσ ὁ Θεόσ σου, ἵνα μὴ διδάξωσι ποιεῖν ὑμᾶσ πάντα τὰβδελύγματα αὐτῶν, ὅσα ἐποίησαν τοῖσ θεοῖσ αὐτῶν, καὶ ἁμαρτήσεσθε ἐναντίον Κυρίου τοῦ Θεοῦ ὑμῶν. Ἐὰν δὲ περικαθήσῃσ περὶ πόλιν μίαν ἡμέρασ πλείουσ ἐκπολεμῆσαι αὐτὴν εἰσ κατάληψιν αὐτῆσ, οὐκ ἐξολοθρεύσεισ τὰ δένδρα αὐτῆσ ἐπιβαλεῖν ἐπ̓ αὐτὰ σίδηρον, ἀλλ̓ ἢ ἀπ̓ αὐτοῦ φαγῇ, αὐτὸ δὲ οὐκ ἐκκόψεισ. μὴ ἄνθρωποσ τὸ ξύλον τὸ ἐν τῷ ἀγρῷ εἰσελθεῖν ἀπὸ προσώπου σου εἰσ τὸν χάρακα̣ ἀλλὰ ξύλον, ὃ ἐπίστασαι ὅτι οὐ καρπόβρωτόν ἐστι, τοῦτο ὀλοθρεύσεισ καὶ ἐκκόψεισ καὶ οἰκοδομήσεισ χαράκωσιν ἐπὶ τὴν πόλιν, ἥτισ ποιεῖ πρὸσ σὲ τὸν πόλεμον, ἕωσ ἂν παραδοθῇ. ΕΑΝ δὲ εὑρεθῇ τραυματίασ ἐν τῇ γῇ, ᾗ Κύριοσ ὁ Θεόσ σου δίδωσί σοι κληρονομῆσαι, πεπτωκὼσ ἐν τῷ πεδίῳ καὶ οὐκ οἴδασι τὸν πατάξαντα,

ἐξελεύσεται ἡ γερουσία σου καὶ οἱ κριταί σου καὶ ἐκμετρήσουσιν ἐπὶ τὰσ πόλεισ τὰσ κύκλῳ τοῦ τραυματίου, καὶ ἔσται ἡ πόλισ ἡ ἐγγίζουσα τῷ τραυματίᾳ καὶ λήψεται ἡ γερουσία τῆσ πόλεωσ ἐκείνησ δάμαλιν ἐκ βοῶν, ἥτισ οὐκ εἴργασται, καὶ ἥτισ οὐχ εἵλκυσε ζυγόν, καὶ καταβιβάσουσιν ἡ γερουσία τῆσ πόλεωσ ἐκείνησ δάμαλιν εἰσ φάραγγα τραχεῖαν, ἥτισ οὐκ εἴργασται οὐδὲ σπείρεται, καὶ νευροκοπήσουσι τὴν δάμαλιν ἐν τῇ φάραγγι. καὶ προσελεύσονται οἱ ἱερεῖσ οἱ Λευῖται, ὅτι αὐτοὺσ ἐπέλεξε Κύριοσ ὁ Θεὸσ παρεστηκέναι αὐτῷ καὶ εὐλογεῖν ἐπὶ τῷ ὀνόματι αὐτοῦ, καὶ ἐπὶ τῷ στόματι αὐτῶν ἔσται πᾶσα ἀντιλογία καὶ πᾶσα ἁφή. καὶ πᾶσα ἡ γερουσία τῆσ πόλεωσ ἐκείνησ οἱ ἐγγίζοντεσ τῷ τραυματίᾳ νίψονται τὰσ χεῖρασ ἐπὶ τὴν κεφαλὴν τῆσ δαμάλεωσ τῆσ νενευροκοπημένησ ἐν τῇ φάραγγι καὶ ἀποκριθέντεσ ἐροῦσιν. αἱ χεῖρεσ ἡμῶν οὐκ ἐξέχεαν τὸ αἷμα τοῦτο, καὶ οἱ ὀφθαλμοὶ ἡμῶν οὐχ ἑωράκασιν. ἵλεωσ γενοῦ τῷ λαῷ σου Ἰσραήλ, οὓσ ἐλυτρώσω, Κύριε, ἵνα μὴ γένηται αἷμα ἀναίτιον ἐν τῷ λαῷ σου Ἰσραήλ. καὶ ἐξιλασθήσεται αὐτοῖσ τὸ αἷμα. σὺ δὲ ἐξαρεῖσ τὸ αἷμα. τὸ ἀναίτιον ἐξ ὑμῶν αὐτῶν, ἐὰν ποιήσῃσ τὸ καλὸν καὶ τὸ ἀρεστὸν ἔναντι Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου. Ἐὰν δὲ ἐξελθὼν εἰσ πόλεμον ἐπὶ τοὺσ ἐχθρούσ σου καὶ παραδῷ σοι Κύριοσ ὁ Θεόσ σου εἰσ τὰσ χεῖράσ σου καὶ προνομεύσῃσ τὴν προνομὴν αὐτῶν καὶ ἴδῃσ ἐν τῇ προνομῇ γυναῖκα καλὴν τῷ εἴδει καὶ ἐνθυμηθῇσ αὐτῆσ καὶ λάβῃσ αὐτήν σεαυτῷ γυναῖκα καὶ εἰσάξῃσ αὐτὴν ἔνδον εἰσ τὴν οἰκίαν σου, καὶ ξυρήσεισ τὴν κεφαλὴν αὐτῆσ καὶ περιονυχιεῖσ αὐτὴν καὶ περιελεῖσ τὰ ἱμάτια τῆσ αἰχμαλωσίασ ἀπ̓ αὐτῆσ καὶ καθιεῖται ἐν τῇ οἰκίᾳ σου καὶ κλαύσεται τὸν πατέρα καὶ τὴν μητέρα μηνὸσ ἡμέρασ, καὶ μετὰ ταῦτα εἰσελεύσῃ πρὸσ αὐτὴν καὶ συνοικισθήσῃ αὐτῇ, καὶ ἔσται σου γυνή. καὶ ἔσται ἐὰν μὴ θέλῃσ αὐτήν, ἐξαποστελεῖσ αὐτὴν ἐλευθέραν καὶ πράσει οὐ πραθήσεται ἀργυρίου. οὐκ ἀθετήσεισ αὐτήν, διότι ἐταπείνωσασ αὐτήν. Ἐὰν δὲ γένωνται ἀνθρώπῳδύο γυναῖκεσ, μία αὐτῶν ἠγαπημένη καὶ μία αὐτῶν μισουμένη, καὶ τέκωσιν αὐτῷ ἡ ἠγαπημένη καὶ ἡ μισουμένη καὶ γένηται υἱὸσ πρωτότοκοσ τῆσ μισουμένησ, καὶ ἔσται ᾗ ἂν ἡμέρᾳ κατακληρονομῇ τοῖσ υἱοῖσ αὐτοῦ τὰ ὑπάρχοντα αὐτοῦ, οὐ δυνήσεται πρωτοτοκεῦσαι τῷ υἱῷ τῆσ ἠγαπημένησ, ὑπεριδὼν τὸν υἱὸν τῆσ μισουμένησ τὸν πρωτότοκον, ἀλλὰ τὸν πρωτότοκον υἱὸν τῆσ μισουμένησ ἐπιγνώσεται δοῦναι αὐτῷ διπλᾶ ἀπὸ πάντων, ὧν ἂν εὑρεθῇ αὐτῷ, ὅτι οὗτόσ ἐστιν ἀρχὴ τέκνων αὐτοῦ, καὶ τούτῳ καθήκει τὰ πρωτοτοκεῖα. Ἐὰν δέ τινι ᾖ υἱὸσ ἀπειθὴσ καὶ ἐρεθιστήσ, οὐχ ὑπακούων φωνὴν πατρὸσ καὶ φωνὴν μητρόσ, καὶ παιδεύωσιν αὐτὸν καὶ μὴ εἰσακούῃ αὐτῶν, καὶ συλλαβόντεσ αὐτὸν ὁ πατὴρ αὐτοῦ καὶ ἡ μήτηρ αὐτοῦ καὶ ἐξάξουσιν αὐτὸν ἐπὶ τὴν γερουσίαν τῆσ πόλεωσ αὐτοῦ καὶ ἐπὶ τὴν πύλην τοῦ τόπου καὶ ἐροῦσι τοῖσ ἀνδράσι τῆσ πόλεωσ αὐτῶν. ὁ υἱὸσ ἡμῶν οὗτοσ ἀπειθεῖ καὶ ἐρεθίζει, οὐχ ὑπακούει τῆσ φωνῆσ ἡμῶν, συμβολοκοπῶν οἰνοφλυγεῖ. καὶ λιθοβολήσουσιν αὐτὸν οἱ ἄνδρεσ τῆσ πόλεωσ αὐτοῦ ἐν λίθοισ, καὶ ἀποθανεῖται. καὶ ἐξαρεῖσ τὸν πονηρὸν ἐξ ὑμῶν αὐτῶν, καὶ οἱ ἐπίλοιποι ἀκούσαντεσ φοβηθήσονται. Ἐὰν δὲ γένηται ἔν τινι ἁμαρτία κρίμα θανάτου καὶ ἀποθάνῃ καὶ κρεμάσητε αὐτὸν ἐπὶ ξύλου, οὐ κοιμηθήσεται τὸ σῶμα αὐτοῦ ἐπὶ τοῦ ξύλου, ἀλλὰ ταφῇ θάψετε αὐτὸ ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ, ὅτι κεκατηραμένοσ ὑπὸ Θεοῦ πᾶσ κρεμάμενοσ ἐπὶ ξύλου. καὶ οὐ μὴ μιανεῖτε τὴν γῆν, ἣν Κύριοσ ὁ Θεόσ σου δίδωσί σοι ἐν κλήρῳ. ΜΗ ἰδὼν τὸν μόσχον τοῦ ἀδελφοῦ σου ἢ τὸ πρόβατον αὐτοῦ πλανώμενα ἐν τῇ ὁδῷ ὑπερίδῃσ αὐτά. ἀποστροφῇ ἀποστρέψεισ αὐτὰ τῷ ἀδελφῷ σου, καὶ ἀποδώσεισ αὐτῷ.

ἐὰν δὲ μὴ ἐγγίζῃ ὁ ἀδελφόσ σου πρὸσ σὲ μηδὲ ἐπίστῃ αὐτόν, συνάξεισ αὐτὰ ἔνδον εἰσ τὴν οἰκίαν σου, καὶ ἔσται μετά σοῦ, ἕωσ ἂν ζητήσῃ αὐτὰ ὁ ἀδελφόσ σου, καὶ ἀποδώσεισ αὐτῷ. οὕτω ποιήσεισ τὸν ὄνον αὐτοῦ καὶ οὕτω ποιήσεισ τὸ ἱμάτιον αὐτοῦ καὶ οὕτω ποιήσεισ κατὰ πᾶσαν ἀπώλειαν τοῦ ἀδελφοῦ σου, ὅσα ἐὰν ἀπολῆται παῤ αὐτοῦ καὶ εὕρῃσ. οὐ δυνήσῃ ὑπεριδεῖν. οὐκ ὄψῃ τὸν ὄνον τοῦ ἀδελφοῦ σου ἢ τὸν μόσχον αὐτοῦ πεπτωκότασ ἐν τῇ ὁδῷ, μὴ ὑπερίδῃσ αὐτούσ. ἀνιστῶν ἀναστήσεισ μετ̓ αὐτοῦ. Οὐκ ἔσται σκεύη ἀνδρὸσ ἐπὶ γυναικί, οὐδὲ μὴ ἐνδύσηται ἀνὴρ στολὴν γυναικείαν, ὅτι βδέλυγμα Κυρίῳ τῷ Θεῷ σού ἐστι πᾶσ ποιῶν ταῦτα. Ἐὰν δὲ συναντήσῃσ νοσσιᾷ ὀρνέων πρὸ προσώπου σου ἐν τῇ ὁδῷ ἢ ἐπὶ παντὶ δένδρῳ ἢ ἐπὶ τῆσ γῆσ, νεοσσοῖσ ἢ ὠοῖσ, καὶ ἡ μήτηρ θάλπῃ ἐπὶ τῶν νεοσσῶν ἢ ἐπὶ τῶν ὠῶν, οὐ λήψῃ τὴν μητέρα μετὰ τῶν τέκνων. ἀποστολῇ ἀποστελεῖσ τὴν μητέρα, τὰ δὲ παιδία λήψῃ σεαυτῷ, ἵνα εὖ σοι γένηται καὶ πολυήμεροσ γένῃ. Ἐὰν δὲ οἰκοδομήσῃσ οἰκίαν καινήν, καὶ ποιήσεισ στεφάνην τῷ δώματί σου. καὶ οὐ ποιήσεισ φόνον ἐν τῇ οἰκίᾳ σου, ἐὰν πέσῃ ὁ πεσὼν ἀπ̓ αὐτοῦ. Οὐ κατασπερεῖσ τὸν ἀμπελῶνά σου διάφορον, ἵνα μὴ ἁγιασθῇ τὸ γένημα καὶ τὸ σπέρμα, ὃ ἐὰν σπείρῃσ μετὰ τοῦ γενήματοσ τοῦ ἀμπελῶνόσ σου. οὐκ ἀροτριάσεισ ἐν μόσχῳ καὶ ὄνῳ ἐπὶ τὸ αὐτό. οὐκ ἐνδύσῃ κίβδηλον, ἔρια καὶ λίνον, ἐν τῷ αὐτῷ. Στρεπτὰ ποιήσεισ σεαυτῷ ἐπὶ τῶν τεσσάρων κρασπέδων τῶν περιβολαίων σου, ἃ ἐὰν περιβάλῃ ἐν αὐτοῖσ. Ἐὰν δέ τισ λάβῃ γυναῖκα καὶ συνοικήσῃ αὐτῇ καὶ μισήσῃ αὐτὴν καὶἐπιθῇ αὐτῇ προφασιστικοὺσ λόγουσ καὶ κατενέγκῃ αὐτῆσ ὄνομα πονηρὸν καὶ λέγῃ. τὴν γυναῖκα ταύτην εἴληφα καὶ προσελθὼν αὐτῇ οὐκ εὕρηκα αὐτῆσ τὰ παρθένια, καὶ λαβὼν ὁ πατὴρ τῆσ παιδὸσ καὶ ἡ μήτηρ ἐξοίσουσι τὰ παρθένια τῆσ παιδὸσ πρὸσ τὴν γερουσίαν ἐπὶ τὴν πύλην, καὶ ἐρεῖ ὁ πατὴρ τῆσ παιδὸσ τῇ γερουσίᾳ. τὴν θυγατέρα μου ταύτην δέδωκα τῷ ἀνθρώπῳ τούτῳ γυναῖκα, καὶ μισήσασ αὐτὴν νῦν οὗτοσ ἐπιτίθησιν αὐτῇ προφασιστικοὺσ λόγουσ λέγων. οὐχ εὕρηκα τῇ θυγατρί σου παρθένια, καὶ ταῦτα τὰ παρθένια τῆσ θυγατρόσ μου. καὶ ἀναπτύξουσι τὸ ἱμάτιον ἐναντίον τῆσ γερουσίασ τῆσ πόλεωσ. καὶ λήψεται ἡ γερουσία τῆσ πόλεωσ ἐκείνησ τὸν ἄνθρωπον ἐκεῖνον καὶ παιδεύσουσιν αὐτὸν καὶ ζημιώσουσιν αὐτὸν ἑκατὸν σίκλουσ καὶ δώσουσι τῷ πατρὶ τῆσ νεάνιδοσ, ὅτι ἐξήνεγκεν ὄνομα πονηρὸν ἐπὶ παρθένον Ἰσραηλῖτιν. καὶ αὐτοῦ ἔσται γυνή, οὐ δυνήσεται ἐξαποστεῖλαι αὐτὴν τὸν ἅπαντα χρόνον. ἐὰν δὲ ἐπ̓ ἀληθείασ γένηται ὁ λόγοσ οὗτοσ καὶ μὴ εὑρεθῇ παρθένια τῇ νεάνιδι, καὶ ἐξάξουσι τὴν νεᾶνιν ἐπὶ τὰσ θύρασ τοῦ οἴκου τοῦ πατρὸσ αὐτῆσ, καὶ λιθοβολήσουσιν αὐτὴν ἐν λίθοισ, καὶ ἀποθανεῖται, ὅτι ἐποίησεν ἀφροσύνην ἐν υἱοῖσ Ἰσραὴλ ἐκπορνεῦσαι τὸν οἶκον τοῦ πατρὸσ αὐτῆσ. καὶ ἐξαρεῖσ τὸν πονηρὸν ἐξ ὑμῶν αὐτῶν. Ἐὰν δὲ εὑρεθῇ ἄνθρωποσ κοιμώμενοσ μετὰ γυναικὸσ συνῳκισμένησ ἀνδρί, ἀποκτενεῖτε ἀμφοτέρουσ, τὸν ἄνδρα τὸν κοιμώμενον μετὰ τῆσ γυναικὸσ καὶ τὴν γυναῖκα. καὶ ἐξαρεῖσ τὸν πονηρὸν ἐξ Ἰσραήλ. Ἐὰν δὲ γένηται παῖσ παρθένοσ μεμνηστευμένη ἀνδρὶ καὶ εὑρὼν αὐτὴν ἄνθρωποσ ἐν πόλει κοιμηθῇ μετ̓ αὐτῆσ, ἐξάξετε ἀμφοτέρουσ ἐπὶ τὴν πύλην τῆσ πόλεωσ αὐτῶν καὶ λιθοβοληθήσονται ἐν λίθοισ καὶ ἀποθανοῦνται. τὴν νεᾶνιν, ὅτι οὐκ ἐβόησεν ἐν τῇ πόλει, καὶ τὸν ἄνθρωπον, ὅτι ἐταπείνωσε τὴν γυναῖκα τοῦ πλησίον. καὶ ἐξαρεῖσ τὸν πονηρὸν ἐξ ὑμῶν αὐτῶν. ἐὰν δὲ ἐν πεδίῳ εὕρῃ ἄνθρωποσ τὴν παῖδα τὴν μεμνηστευμένην καὶ βιασάμενοσ κοιμηθῇ μετ̓ αὐτῆσ, ἀποκτενεῖτε τὸν κοιμώμεμον μετ̓ αὐτῆσ μόνον καὶ τῇ νεάνιδι οὐ ποιήσετε οὐδέν. οὐκ ἔστιν ἁμάρτημα θανάτου, ὅτι ὡσ εἴ τισ ἐπαναστῇ ἄνθρωποσ ἐπὶ τὸν πλησίον καὶ φονεύσῃ αὐτοῦ ψυχήν, οὕτω τὸ πρᾶγμα τοῦτο, ὅτι ἐν τῷ ἀγρῷ εὗρεν αὐτήν, ἐβόησεν ἡ νεᾶνισ ἡ μεμνηστευμένη, καὶ οὐκ ἦν ὁ βοηθήσων αὐτῇ. Ἐὰν δέ τισ εὕρῃ τὴν παῖδα τὴν παρθένον, ἥτισ οὐ μεμνήστευται, καὶ βιασάμενοσ κοιμηθῇ μετ̓ αὐτῆσ καὶ εὑρεθῇ, δώσει ὁ ἄνθρωποσ ὁ κοιμηθεὶσ μετ̓ αὐτῆσ τῷ πατρὶ τῆσ νεάνιδοσ πεντήκοντα δίδραχμα ἀργυρίου, καὶ αὐτοῦ ἔσται γυνή, ἀνθ̓ ὧν ἐταπείνωσεν αὐτήν. οὐ δυνήσεται ἐξαποστεῖλαι αὐτὴν τὸν ἅπαντα χρόνον. ΟΥ λήψεται ἄνθρωποσ τὴν γυναῖκα τοῦ πατρὸσ αὐτοῦ καὶ οὐκ ἀποκαλύψει συγκάλυμμα τοῦ πατρὸσ αὐτοῦ.

Οὐκ εἰσελεύσεται θλαδίασ οὐδὲ ἀποκεκομμένοσ εἰσ τὴν ἐκκλησίαν Κυρίου. οὐκ εἰσελεύσεται ἐκ πόρνησ εἰσ ἐκκλησίαν Κυρίου. οὐκ εἰσελεύσεται Ἀμμανίτησ καὶ Μωαβίτησ εἰσ ἐκκλησίαν Κυρίου. καὶ ἕωσ δεκάτησ γενεᾶσ οὐκ εἰσελεύσεται εἰσ τὴν ἐκκλησίαν Κυρίου καὶ ἕωσ εἰσ τὸν αἰῶνα, παρὰ τὸ μὴ συναντῆσαι αὐτοὺσ ὑμῖν μετὰ ἄρτων καὶ ὕδατοσ ἐν τῇ ὁδῷ, ἐκπορευομένων ὑμῶν ἐξ Αἰγύπτου, καὶ ὅτι ἐμισθώσαντο ἐπὶ σὲ τὸν Βαλαὰμ υἱὸν Βεὼρ ἐκ τῆσ Μεσοποταμίασ καταρᾶσθαί σε. καὶ οὐκ ἠθέλησε Κύριοσ ὁ Θεόσ σου εἰσακοῦσαι τοῦ Βαλαάμ, καὶ μετέστρεψε Κύριοσ ὁ Θεόσ σου τὰσ κατάρασ εἰσ εὐλογίαν, ὅτι ἠγάπησέ σε Κύριοσ ὁ Θεόσ σου. οὐ προσαγορεύσεισ εἰρηνικὰ αὐτοῖσ καὶ συμφέροντα αὐτοῖσ πάσασ τὰσ ἡμέρασ σου εἰσ τὸν αἰῶνα. οὐ βδελύξῃ Ἰδουμαῖον, ὅτι ἀδελφόσ σού ἐστιν. οὐ βδελύξῃ Αἰγύπτιον, ὅτι πάροικοσ ἐγένου ἐν τῇ γῇ αὐτοῦ. υἱοὶ ἐὰν γεννηθῶσιν αὐτοῖσ, γενεᾷ τρίτῃ εἰσελεύσονται εἰσ ἐκκλησίαν Κυρίου. Ἐὰν δὲ ἐξέλθῃσ παρεμβαλεῖν ἐπὶ τοὺσ ἐχθρούσ σου, καὶ φυλάξῃ ἀπὸ παντὸσ ρήματοσ πονηροῦ. ἐὰν ᾖ ἐν σοὶ ἄνθρωποσ, ὃσ οὐκ ἔσται καθαρὸσ ἐκ ρύσεωσαὐτοῦ νυκτόσ, καὶ ἐξελεύσεται ἔξω τῆσ παρεμβολῆσ καὶ οὐκ εἰσελεύσεται εἰσ τὴν παρεμβολήν. καὶ ἔσται τὸ πρὸσ ἑσπέραν λούσεται τὸ σῶμα αὐτοῦ ὕδατι καὶ δεδυκότοσ ἡλίου εἰσελεύσεται εἰσ τὴν παρεμβολήν. καὶ τόποσ ἔσται σοι ἔξω τῆσ παρεμβολῆσ, καὶ ἐξελεύσῃ ἐκεῖ ἔξω. καὶ πάσσαλοσ ἔσται σοι ἐπὶ τῆσ ζώνησ σου, καὶ ἔσται ὅταν διακαθιζάνῃσ ἔξω, καὶ ὀρύξεισ ἐν αὐτῷ καὶ ἐπαγαγὼν καλύψεισ τὴν ἀσχημοσύνην σου ἐν αὐτῷ. ὅτι Κύριοσ ὁ Θεόσ σου ἐμπεριπατεῖ ἐν τῇ παρεμβολῇ σου ἐξελέσθαι σε καὶ παραδοῦναι τὸν ἐχθρόν σου πρὸ προσώπου σου, καὶ ἔσται ἡ παρεμβολή σου ἁγία, καὶ οὐκ ὀφθήσεται ἐν σοὶ ἀσχημοσύνη πράγματοσ καὶ ἀποστρέψει ἀπὸ σοῦ. Οὐ παραδώσεισ παῖδα τῷ κυρίῳ αὐτοῦ, ὃσ προστέθειταί σοι παρὰ τοῦ κυρίου αὐτοῦ. μετὰ σοῦ κατοικήσει, ἐν ὑμῖν κατοικήσει οὗ ἂν ἀρέσῃ αὐτῷ, οὐ θλίψεισ αὐτόν. Οὐκ ἔσται πόρνη ἀπὸ θυγατέρων Ἰσραήλ, καὶ οὐκ ἔσταιπορνεύων ἀπὸ υἱῶν Ἰσραήλ. οὐκ ἔσται τελεσφόροσ ἀπὸ θυγατέρων Ἰσραήλ, καὶ οὐκ ἔσται τελεισκόμενοσ ἀπὸ υἱῶν Ἰσραήλ. οὐ προσοίσεισ μίσθωμα πόρνησ οὐδὲ ἄλλαγμα κυνὸσ εἰσ τὸν οἶκον Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου πρὸσ πᾶσαν εὐχήν, ὅτι βδέλυγμα Κυρίῳ τῷ Θεῷ σού ἐστι καὶ ἀμφότερα. Οὐκ ἐκτοκιεῖσ τῷ ἀδελφῷ σου τόκον ἀργυρίου καὶ τόκον βρωμάτων καὶ τόκον παντὸσ πράγματοσ, οὗ ἐὰν ἐκδανείσῃσ. τῷ ἀλλοτρίῳ ἐκτοκιεῖσ, τῷ δὲ ἀδελφῷ σου οὐκ ἐκτοκιεῖσ, ἵνα εὐλογήσῃ σε Κύριοσ ὁ Θεόσ σου ἐν πᾶσι τοῖσ ἔργοισ σου ἐπὶ τῆσ γῆσ, εἰσ ἣν εἰσπορεύῃ ἐκεῖ κληρονομῆσαι αὐτήν. Ἐὰν δὲ εὔξῃ εὐχὴν Κυρίῳ τῷ Θεῷ σου, οὐ χρονιεῖσ ἀποδοῦναι αὐτήν, ὅτι ἐκζητῶν ἐκζητήσει Κύριοσ ὁ Θεόσ σου παρὰ σοῦ, καὶ ἔσται ἐν σοὶ ἁμαρτία. ἐὰν δὲ μὴ θέλῃσ εὔξασθαι, οὐκ ἔστιν ἐν σοὶ ἁμαρτία. τὰ ἐκπορευόμενα διὰ τῶν χειλέων σου φυλάξῃ καὶ ποιήσεισ ὃν τρόπον ηὔξω Κυρίῳ τῷ Θεῷ σου δόμα, ὃ ἐλάλησασ τῷ στόματί σου. Ἐὰν δὲ εἰσέλθῃσ εἰσ ἀμητὸν τοῦ πλησίον σου, καὶ συλλέξῃσ ἐν ταῖσ χερσί σου στάχυσ καὶ δρέπανον οὐ μὴ ἐπιβάλῃσ ἐπ̓ ἀμητὸν τοῦ πλησίον σου. ἐὰν δὲ εἰσέλθῃσ εἰσ τὸν ἀμπελῶνα τοῦ πλησίον σου, φαγῇ σταφυλὴν ὅσον ψυχήν σου ἐμπλησθῆναι, εἰσ δὲ ἄγγοσ οὐκ ἐμβαλεῖσ. ΕΑΝ δέ τισ λάβῃ γυναῖκα καὶ συνοικήσῃ αὐτῇ, καὶ ἔσται ἐὰν μὴ εὕρῃ χάριν ἐναντίον αὐτοῦ, ὅτι εὗρεν ἐν αὐτῇ ἄσχημον πρᾶγμα, καὶ γράψει αὐτῇ βιβλίον ἀποστασίου καὶ δώσει εἰσ τὰσ χεῖρασ αὐτῆσ καὶ ἐξαποστελεῖ αὐτὴν ἐκ τῆσ οἰκίασ αὐτοῦ,

καὶ ἀπελθοῦσα γένηται ἀνδρὶ ἑτέρῳ, καὶ μισήσῃ αὐτὴν ὁ ἀνὴρ ὁ ἔσχατοσ καὶ γράψει αὐτῇ βιβλίον ἀποστασίου καὶ δώσει εἰσ τὰσ χεῖρασ αὐτῆσ καὶ ἐξαποστελεῖ αὐτὴν ἐκ τῆσ οἰκίασ αὐτοῦ, ἢ ἀποθάνῃ ὁ ἀνὴρ ὁ ἔσχατοσ, ὃσ ἔλαβεν αὐτὴν ἑαυτῷ γυναῖκα, οὐ δυνήσεται ὁ ἀνὴρ ὁ πρότεροσ ὁ ἐξαποστείλασ αὐτὴν ἐπαναστρέψασ λαβεῖν αὐτὴν ἑαυτῷ γυναῖκα, μετὰ τὸ μιανθῆναι αὐτήν, ὅτι βδέλυγμά ἐστιν ἐναντίον Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου. καὶ οὐ μιανεῖτε τὴν γῆν, ἣν Κύριοσ ὁ Θεόσ σου δίδωσί σοι ἐν κλήρω. Ἐὰν δέ τισ λάβῃ γυναῖκα προσφάτωσ, οὐκ ἐξελεύσεται εἰσ πόλεμον, καὶ οὐκ ἐπιβληθήσεται αὐτῷ οὐδὲν πρᾶγμα. ἀθῷοσ ἔσται ἐν τῇ οἰκίᾳ αὐτοῦ ἐνιαυτὸν ἕνα, εὐφρανεῖ τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, ἣν ἔλαβεν. Οὐκ ἐνεχυράσεισ μύλον, οὐδὲ ἐπιμύλιον, ὅτι ψυχὴν οὗτοσ ἐνεχυράζει. Ἐὰν δὲ ἁλῷ ἄνθρωποσ κλέπτων ψυχὴν ἐκ τῶν ἀδελφῶν αὐτοῦ τῶν υἱῶν Ἰσραὴλ καὶ καταδυναστεύσασ αὐτὸν ἀποδῶται, ἀποθανεῖται ὁ κλέπτησ ἐκεῖνοσ. καὶ ἐξαρεῖσ τὸν πονηρὸν ἐξ ὑμῶν αὐτῶν. Πρόσεχε σαυτῷ ἐν τῇ ἁφῇ τῆσ λέπρασ. φυλάξῃ σφόδρα ποιεῖν κατὰ πάντα τὸν νόμον, ὃν ἂν ἀναγγείλωσιν ὑμῖν οἱ ἱερεῖσ οἱ Λευῖται. ὃν τρόπον ἐνετειλάμην ὑμῖν, φυλάξασθε ποιεῖν. μνήσθητι ὅσα ἐποίησε Κύριοσ ὁ Θεόσ σου τῇ Μαριὰμ ἐν τῇ ὁδῷ, ἐκπορευομένων ὑμῶν ἐξ Αἰγύπτου. Ἐὰν ὀφείλημα ᾖ ἐν τῷ πλησίον σου, ὀφείλημα ὁτιοῦν, οὐκ εἰσελεύσῃ εἰσ τὴν οἰκίαν αὐτοῦ ἐνεχυράσαι τὸ ἐνέχυρον αὐτοῦ. ἔξω στήσῃ, καὶ ὁ ἄνθρωποσ οὗ τὸδάνειόν σού ἐστιν ἐν αὐτῷ, ἐξοίσει σοι τὸ ἐνέχυρον ἔξω. ἐὰν δὲ ὁ ἄνθρωποσ πένηται, οὐ κοιμηθήσῃ ἐν τῷ ἐνεχύρῳ αὐτοῦ. ἀποδόσει ἀποδώσεισ τὸ ἐνέχυρον αὐτοῦ πρὸσ δυσμὰσ ἡλίου, καὶ κοιμηθήσεται ἐν τῷ ἱματίῳ αὐτοῦ καὶ εὐλογήσει σε, καὶ ἔσται σοι ἐλεημοσύνη ἐναντίον Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου. Οὐκ ἀπαδικήσεισ μισθὸν πένητοσ καὶ ἐνδεοῦσ ἐκ τῶν ἀδελφῶν σου ἢ ἐκ τῶν προσηλύτων τῶν ἐν ταῖσ πόλεσί σου. αὐθημερὸν ἀποδώσεισ τὸν μισθὸν αὐτοῦ, οὐκ ἐπιδύσεται ὁ ἥλιοσ ἐπ̓ αὐτῷ, ὅτι πένησ ἐστὶ καὶ ἐν αὐτῷ ἔχει τὴν ἐλπίδα. καὶ καταβοήσεται κατὰ σοῦ πρὸσ Κύριον, καὶ ἔσται ἐν σοὶ ἁμαρτία. Οὐκ ἀποθανοῦνται πατέρεσ ὑπὲρ τέκνων, καὶ οἱ υἱοὶ οὐκ ἀποθανοῦνται ὑπὲρ πατέρων. ἕκαστοσ ἐν τῇ ἑαυτοῦ ἁμαρτίᾳ ἀποθανεῖται. Οὐκ ἐκκλινεῖσ κρίσιν προσηλύτου καὶ ὀρφανοῦ καὶ χήρασ, οὐκ ἐνεχυράσεισ ἱμάτιον χήρασ. καὶ μνησθήσῃ ὅτι οἰκέτησ ἦσθα ἐν γῇ Αἰγύπτῳ καὶ ἐλυτρώσατό σε Κύριοσ ὁ Θεόσ σου ἐκεῖθεν. διὰ τοῦτο ἐγώ σοι ἐντέλλομαι ποιεῖν τὸ ρῆμα τοῦτο. Ἐὰν δὲ ἀμήσῃσ ἀμητὸν ἐν τῷ ἀγρῷ σου καὶ ἐπιλάθῃ δράγμα ἐν τῷ ἀγρῷ σου, οὐκ ἀναστραφήσῃ λαβεῖν αὐτό. τῷ προσηλύτῳ καὶ τῷ ὀρφανῷ καὶ τῇ χήρᾳ ἔσται, ἵνα εὐλογήσῃ σε Κύριοσ ὁ Θεόσ σου ἐν πᾶσι τοῖσ ἔργοισ τῶν χειρῶν σου. ἐὰν δὲ ἐλαιολογῇσ, οὐκ ἐπαναστρέψεισ καλαμήσασθαι τὰ ὀπίσω σου. τῷ προσηλύτῳ καὶ τῷ ὀρφανῷ καὶ τῇ χήρᾳ ἔσται καὶ μνησθήσῃ ὅτι οἰκέτησ ἦσθα ἐν γῇ Αἰγύπτῳ, διὰ τοῦτο ἐγώ σοι ἐντέλλομαι ποιεῖν τὸ ρῆμα τοῦτο. ἐὰν δὲ τρυγήσῃσ τὸν ἀμπελῶνά σου, οὐκ ἐπανατρυγήσεισ αὐτὸν τὰ ὀπίσω σου. τῷ προσηλύτῳ καὶ τῷ ὀρφανῷ καὶ τῇ χήρᾳ ἔσται. καὶ μνησθήσῃ ὅτι οἰκέτησ ἦσθα ἐν γῇ Αἰγύπτῳ, διὰ τοῦτο ἐγώ σοι ἐντέλλομαι ποιεῖν τὸ ρῆμα τοῦτο. ΕΑΝ δὲ γένηται ἀντιλογία ἀνὰ μέσον ἀνθρώπων καὶ προσέλθωσιν εἰσ κρίσιν καὶ κρίνωσι καὶ δικαιώσωσι τὸ δίκαιον καὶ καταγνῶσι τοῦ ἀσεβοῦσ,

καὶ ἔσται ἐὰν ἄξιοσ ᾖ πληγῶν ὁ ἀσεβῶν, καθιεῖσ αὐτὸν ἔναντι τῶν κριτῶν καὶ μαστιγώσουσιν αὐτὸν ἐναντίον αὐτῶν κατὰ τὴν ἀσέβειαν αὐτοῦ. ἀριθμῷ τεσσαράκοντα μαστιγώσουσιν αὐτόν, οὐ προσθήσουσιν. ἐὰν δὲ προσθῇσ μαστιγῶσαι ὑπὲρ ταύτασ τὰσ πληγὰσ πλείουσ, ἀσχημονήσει ὁ ἀδελφόσ σου ἐναντίον σου. Οὐ φιμώσεισ βοῦν ἁλοῶντα. Ἐὰν δὲ κατοικῶσιν ἀδελφοὶ ἐπὶ τὸ αὐτὸ καὶ ἀποθάνῃ εἷσ ἐξ αὐτῶν,σπέρμα δὲ μὴ ᾗ αὐτῷ, οὐκ ἔσται ἡ γυνὴ τοῦ τεθνηκότοσ ἔξω ἀνδρὶ μὴ ἐγγίζοντι. ὁ ἀδελφὸσ τοῦ ἀνδρὸσ αὐτῆσ εἰσελεύσεται πρὸσ αὐτὴν καὶ λήψεται αὐτὴν ἑαυτῷ γυναῖκα καὶ συνοικήσει αὐτῇ. καὶ ἔσται τὸ παιδίον, ὃ ἐὰν τέκῃ, κατασταθήσεται ἐκ τοῦ ὀνόματοσ τοῦ τετελευτηκότοσ, καὶ οὐκ ἐξαλειφθήσεται τὸ ὄνομα αὐτοῦ ἐξ Ἰσραήλ. ἐὰν δὲ μὴ βούληται ὁ ἄνθρωποσ λαβεῖν τὴν γυναῖκα τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ, καὶ ἀναβήσεται ἡ γυνὴ ἐπὶ τὴν πύλην ἐπὶ τὴν γερουσίαν καὶ ἐρεῖ. οὐ θέλει ὁ ἀδελφὸσ τοῦ ἀνδρόσ μου ἀναστῆσαι τὸ ὄνομα τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ ἐν Ἰσραήλ, οὐκ ἠθέλησεν ὁ ἀδελφὸσ τοῦ ἀνδρόσ μου. καὶ καλέσουσιν αὐτὸν ἡ γερουσία τῆσ πόλεωσ αὐτοῦ καὶ ἐροῦσιν αὐτῷ, καὶ στὰσ εἴπῃ. οὐ βούλομαι λαβεῖν αὐτήν. καὶ προσελθοῦσα ἡ γυνὴ τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ ἔναντι τῆσ γερουσίασ καὶ ὑπολύσει τὸ ὑπόδημα αὐτοῦ τὸ ἓν ἀπὸ τοῦ ποδὸσ αὐτοῦ καὶ ἐμπτύσεται κατὰ πρόσωπον αὐτοῦ καὶ ἀποκριθεῖσα ἐρεῖ. οὕτω ποιήσουσι τῷ ἀνθρώπῳ, ὃσ οὐκ οἰκοδομήσει τὸν οἶκον τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ ἐν Ἰσραήλ. καὶ κληθήσεται τὸ ὄνομα αὐτοῦ ἐν Ἰσραὴλ Οἶκοσ τοῦ ὑπολυθέντοσ τὸ ὑπόδημα. Ἐὰν δὲ μάχωνται ἄνθρωποι ἐπὶ τὸ αὐτό, ἄνθρωποσ μετὰ τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ, καὶ προσέλθη ἡ γυνὴ ἑνὸσ αὐτῶν ἐξελέσθαι τὸν ἄνδρα αὐτῆσ ἐκ χειρὸσ τοῦ τύπτοντοσ αὐτὸν καὶ ἐκτείνασα τὴν χεῖρα ἐπιλάβηται τῶν διδύμων αὐτοῦ, ἀποκόψεισ τὴν χεῖρα αὐτῆσ. οὐ φείσεται ὀ ὀφθαλμόσ σου ἐπ̓ αὐτῇ. Οὐκ ἔσται ἐν τῷ μαρσίππῳ σου στάθμιον καὶ στάθμιον, μέγα ἢ μικρόν. οὐκ ἔσται ἐν τῇ οἰκίᾳ σου μέτρον καὶ μέτρον, μέγα ἢ μικρόν. στάθμιον ἀληθινὸν καὶ δίκαιον ἔσται σοι, καὶ μέτρον ἀληθινὸν καὶ δίκαιον ἔσται σοι, ἵνα πολυήμεροσ γένῃ ἐπὶ τῆσ γῆσ, ἧσ Κύριοσ ὁ Θεόσ σου δίδωσί σοι ἐν κλήρῳ. ὅτι βδέλυγμα Κυρίῳ τῷ Θεῷ σου πᾶσ ποιῶν ταῦτα, πᾶσ ποιῶν ἄδικον. Μνήσθητι ὅσα ἐποίησέ σοι Ἀμαλὴκ ἐν τῇ ὁδῷ ἐκπορευομένου σου ἐκ γῆσ Αἰγύπτου, πῶσ ἀντέστη σοι ἐν τῇ ὁδῷ, καὶ ἔκοψέ σου τὴν οὐραγίαν, τοὺσ κοπιῶντασ ὀπίσω σου, σὺ δὲ ἐπείνασ καὶ ἐκοπίασ, καὶ οὐκ ἐφοβήθη τὸν Θεόν. καὶ ἔσται ἡνίκα ἐὰν καταπαύσῃ σε Κύριοσ ὁ Θεόσ σου ἀπὸ πάντων τῶν ἐχθρῶν σου τῶν κύκλῳ σου ἐν τῇ γῇ, ᾗ Κύριοσ ὁ Θεόσ σου δίδωσί σοι κληρονομῆσαι, ἐξαλείψεισ τὸ ὄνομα Ἀμαλὴκ ἐκ τῆσ ὑπὸ τὸν οὐρανὸν καὶ οὐ μὴ ἐπιλάθῃ. ΚΑΙ ἔσται ἐὰν εἰσέλθῃσ εἰσ τὴν γῆν, ἣν Κύριοσ ὁ Θεόσ σου δίδωσί σοι κληρονομῆσαι, καὶ κατακληρονομήσῃσ αὐτὴν καὶ κατοικήσῃσ ἐπ̓ αὐτῆσ,

καὶ λήψῃ ἀπὸ τῆσ ἀπαρχῆσ τῶν καρπῶν τῆσ γῆσ σου, ἧσ Κύριοσ ὁ Θεόσ σου δίδωσί σοι, καὶ ἐμβαλεῖσ εἰσ κάρταλλον καὶ πορεύσῃ εἰσ τὸν τόπον, ὃν ἂν ἐκλέξηται Κύριοσ ὁ Θεόσ σου ἐπικληθῆναι τὸ ὄνομα αὐτοῦ ἐκεῖ, καὶ ἐλεύσῃ πρὸσ τὸν ἱερέα, ὃσ ἔσται ἐν ταῖσ ἡμέραισ ἐκείναισ, καὶ ἐρεῖσ πρὸσ αὐτόν. ἀναγγέλλω σήμερον Κυρίῳ τῷ Θεῷ μου ὅτι εἰσελήλυθα εἰσ τὴν γῆν, ἣν ὤμοσε Κύριοσ τοῖσ πατράσιν ἡμῶν δοῦναι ἡμῖν. καὶ λήψεται ὁ ἱερεὺσ τὸν κάρταλλον ἐκ τῶν χειρῶν σου καὶ θήσει αὐτὸν ἀπέναντι τοῦ θυσιαστηρίου Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου, καὶ ἀποκριθεὶσ ἐρεῖσ ἔναντι Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου. Συρίαν ἀπέβαλεν ὁ πατήρ μου καὶ κατέβη εἰσ Αἴγυπτον καὶ παρῴκησεν ἐκεῖ ἐν ἀριθμῷ βραχεῖ καὶ ἐγένετο ἐκεῖ εἰσ ἔθνοσ μέγα καὶ πλῆθοσ πολύ. καὶ ἐκάκωσαν ἡμᾶσ οἱ Αἰγύπτιοι καὶ ἐταπείνωσαν ἡμᾶσ καὶ ἐπέθηκαν ἡμῖν ἔργα σκληρά. καὶ ἀνεβοήσαμεν πρὸσ Κύριον τὸν Θεὸν ἡμῶν, καὶ εἰσήκουσε Κύριοσ τῆσ φωνῆσ ἡμῶν καὶ εἶδε τὴν ταπείνωσιν ἡμῶν καὶ τὸν μόχθον ἡμῶν καὶ τὸν θλιμμὸν ἡμῶν. καὶ ἐξήγαγεν ἡμᾶσ Κύριοσ ἐξ Αἰγύπτου αὐτὸσ ἐν ἰσχύϊ αὐτοῦ τῇ μεγάλῃ καὶ ἐν χειρὶ κραταιᾷ καὶ βραχίονι ὑψηλῷ καὶ ἐν ὁράμασι μεγάλοισ καὶ ἐν σημείοισ καὶ ἐν τέρασι καὶ εἰσήγαγεν ἡμᾶσ εἰσ τὸν τόπον τοῦτον καί ἔδωκεν ἡμῖν τὴν γῆν ταύτην, γῆν ρέουσαν γάλα καὶ μέλι. καὶ νῦν ἰδοὺ ἐνήνοχα τὴν ἀπαρχὴν τῶν γενημάτων τῆσ γῆσ, ἧσ ἔδωκάσ μοι, Κύριε, γῆν ρέουσαν γάλα καὶ μέλι. καὶ ἀφήσεισ αὐτὰ ἀπέναντι Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου καὶ προσκυνήσεισ ἔναντι Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου. καὶ εὐφρανθήσῃ ἐν πᾶσι τοῖσ ἀγαθοῖσ, οἷσ ἔδωκέ σοι Κύριοσ ὁ Θεόσ σου, καὶ ἡ οἰκία σου καὶ ὁ Λευίτησ καὶ ὁ προσήλυτοσ ὁ ἐν σοί. Ἐὰν δὲ συντελέσῃσ ἀποδεκατῶσαι πᾶν τὸ ἐπιδέκατον τῶν γενημάτων σου ἐν τῷ ἔτει τῷ τρίτῳ, τὸ δεύτερον ἐπιδέκατον δώσεισ τῷ Λευίτῃ καὶ τῷ προσηλύτῳ καὶ τῷ ὀρφανῷ καὶ τῇ χήρᾳ, καὶ φάγονται ἐν ταῖσ πόλεσί σου καὶ εὐφρανθήσονται. καὶ ἐρεῖσ ἔναντι Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου. ἐξεκάθαρα τὰ ἅγια ἐκ τῆσ οἰκίασ μου καὶ ἔδωκα αὐτὰ τῷ Λευίτῃ καὶ τῷ προσηλύτῳ καὶ τῷ ὀρφανῷ καὶ τῇ χήρᾳ κατὰ πάσασ τάσ ἐντολάσ, ἃσ ἐνετείλω μοι, οὐ παρῆλθον τὴν ἐντολήν σου καὶ οὐκ ἐπελαθόμην. καὶ οὐκ ἔφαγον ἐν ὀδύνῃ μου ἀπ̓ αὐτῶν, οὐκ ἐκάρπωσα ἀπ̓ αὐτῶν εἰσ ἀκάθαρτον, οὐκ ἔδωκα ἀπ̓ αὐτῶν τῷ τεθνηκότι. ὑπήκουσα τῆσ φωνῆσ Κυρίου τοῦ Θεοῦ ἡμῶν, ἐποίησα καθὰ ἐνετείλω μοι. κάτιδε ἐκ τοῦ οἴκου τοῦ ἁγίου σου ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καὶ εὐλόγησον τὸν λαόν σου τὸν Ἰσραὴλ καὶ τὴν γῆν, ἣν ἔδωκασ αὐτοῖσ, καθὰ ὤμοσασ τοῖσ πατράσιν ἡμῶν δοῦναι ἡμῖν γῆν ρέουσαν γάλα καὶ μέλι. Ἐν τῇ ἡμέρᾳ ταύτῃ Κύριοσ ὁ Θεόσ σου ἐνετείλατό σοι ποιῆσαι πάντα τὰ δικαιώματα καὶ τὰ κρίματα, καὶ φυλάξεσθε καὶ ποιήσετε αὐτὰ ἐξ ὅλησ τῆσ καρδίασ ὑμῶν καὶ ἐξ ὅλησ τῆσ ψυχῆσ ὑμῶν. τὸν Θεὸν εἵλου σήμερον εἶναί σου Θεὸν καὶ πορεύεσθαι ἐν πάσαισ ταῖσ ὁδοῖσ αὐτοῦ καὶ φυλάσσεσθαι τὰ δικαιώματα καὶ τὰ κρίματα καὶ ὑπακούειν τῆσ φωνῆσ αὐτοῦ. καὶ Κύριοσ εἵλατό σε σήμερον γενέσθαι σε αὐτῷ λαὸν περιούσιον, καθάπερ εἶπέ σοι, φυλάττειν τὰσ ἐντολὰσ αὐτοῦ καὶ εἶναί σε ὑπεράνω πάντων τῶν ἐθνῶν, ὡσ ἐποίησέ σε ὀνομαστὸν καὶ καύχημα καὶ δοξαστόν, εἶναί σε λαὸν ἅγιον Κυρίῳ τῷ Θεῷ σου, καθὼσ ἐλάλησε. ΚΑΙ προσέταξε Μωυσῆσ καὶ ἡ γερουσία Ἰσραὴλ λέγων. φυλάσσεσθε πάσασ τὰσ ἐντολὰσ ταύτασ, ὅσασ ἐγὼ ἐντέλλομαι ὑμῖν σήμερον.

καὶ ἔσται ᾗ ἂν ἡμέρᾳ διαβῆτε τὸν Ἰορδάνην εἰσ τὴν γῆν, ἣν Κύριοσ ὁ Θεόσ σου δίδωσί σοι, καὶ στήσεισ σεαυτῷ λίθουσ μεγάλουσ καὶ κονιάσεισ αὐτοὺσ κονίᾳ καὶ γράψεισ ἐπὶ τῶν λίθων τούτων πάντασ τοὺσ λόγουσ τοῦ νόμου τούτου, ὡσ ἂν διαβῆτε τὸν Ἰορδάνην, ἡνίκα ἂν εἰσέλθητε εἰσ τὴν γῆν, ἣν Κύριοσ ὁ Θεὸσ τῶν πατέρων σου δίδωσί σοι, γῆν ρέουσαν γάλα καὶ μέλι, ὃν τρόπον εἶπε Κύριοσ ὁ Θεὸσ τῶν πατέρων σού σοι. καὶ ἔσται ὡσ ἂν διαβῆτε τὸν Ἰορδάνην, στήσετε τοὺσ λίθουσ τούτουσ, οὓσ ἐγὼ ἐντέλλομαί σοι σήμερον, ἐν ὄρει Γαιβὰλ καὶ κονιάσεισ αὐτοὺσ κονίᾳ. καὶ οἰκοδομήσεισ ἐκεῖ θυσιαστήριον Κυρίῳ τῷ Θεῷ σου, θυσιαστήριον ἐκ λίθων, οὐκ ἐπιβαλεῖσ ἐπ̓ αὐτὸ σίδηρον. λίθουσ ὁλοκλήρουσ οἰκοδομήσεισ θυσιαστήριον Κυρίῳ τῷ Θεῷ σου καὶ ἀνοίσεισ ἐπ̓ αὐτὸ ὁλοκαυτώματα Κυρίῳ τῷ Θεῷ σου καὶ θύσεισ ἐκεῖ θυσίαν σωτηρίου καὶ φαγῇ καὶ ἐμπλησθήσῃ και εὐφρανθήσῃ ἔναντι Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου. καὶ γράψεισ ἐπὶ τῶν λίθων πάντα τὸν νόμον τοῦτον σαφῶσ σφόδρα. Καὶ ἐλάλησε Μωυσῆσ καὶ οἱ ἱερεῖσ οἱ Λευῖται παντὶ Ἰσραὴλ λέγοντεσ. σιώπα καὶ ἄκουε, Ἰσραήλ. ἐν τῇ ἡμέρᾳ ταύτῃ γέγονασ εἰσ λαὸν Κυρίῳ τῷ Θεῷ σου. καὶ εἰσακούσῃτῆσ φωνῆσ Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου καὶ ποιήσεισ πάσασ τὰσ ἐντολὰσ αὐτοῦ καὶ τὰ δικαιώματα αὐτοῦ, ὅσα ἐγὼ ἐντέλλομαί σοι σήμερον. Καὶ ἐνετείλατο Μωυσῆσ τῷ λαῷ ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ λέγων. οὗτοι στήσονται εὐλογεῖν τὸν λαὸν ἐν ὄρει Γαριζὶν διαβάντεσ τὸν Ἰορδάνην. Συμεών, Λευί, Ἰούδασ, Ἰσσάχαρ, Ἰωσὴφ καὶ Βενιαμίν. καὶ οὗτοι στήσονται ἐπὶ τῆσ κατάρασ ἐν ὄρει Γαιβάλ. Ρουβήν, Γὰδ καὶ Ἀσήρ, Ζαβουλών, Δὰν καὶ Νεφθαλί. καὶ ἀποκριθέντεσ ἐροῦσιν οἱ Λευῖται παντὶ Ἰσραὴλ φωνῇ μεγάλῃ. Ἐπικατάρατοσ ἄνθρωποσ, ὅστισ ποιήσει γλυπτὸν καὶ χωνευτόν, βδέλυγμα Κυρίῳ, ἔργον χειρῶν τεχνιτῶν, καὶ θήσει αὐτὸ ἐν ἀποκρύφῳ. καὶ ἀποκριθεὶσ πᾶσ ὁ λαὸσ ἐροῦσι. γένοιτο. ἐπικατάρατοσ ὁ ἀτιμάζων πατέρα αὐτοῦ ἢ μητέρα αὐτοῦ. καὶ ἐροῦσι πᾶσ ὁ λαόσ. γένοιτο. ἐπικατάρατοσ ὁ μετατιθεὶσ ὅρια τοῦ πλησίον. καὶ ἐροῦσι πᾶσ ὁ λαόσ. γένοιτο. ἐπικατάρατοσ ὁ πλανῶν τυφλὸν ἐν ὁδῷ. καὶ ἐροῦσι πᾶσ ὁ λαόσ. γένοιτο. ἐπικατάρατοσ ὃσ ἂν ἐκκλίνῃ κρίσιν προσηλύτου καὶ ὀρφανοῦ καὶ χήρασ. καὶ ἐροῦσι πᾶσ ὁ λαόσ. γένοιτο. ἐπικατάρατοσ ὁ κοιμώμενοσ μετὰ γυναικὸσ τοῦ πατρὸσ αὐτοῦ, ὅτι ἀπεκάλυψε συγκάλυμμα τοῦ πατρὸσ αὐτοῦ. καὶ ἐροῦσι πᾶσ ὁ λαόσ. γένοιτο. ἐπικατάρατοσ ὁ κοιμώμενοσ μετὰ παντὸσ κτήνουσ. καὶ ἐροῦσι πᾶσ ὁ λαόσ. γένοιτο. ἐπικατάρατοσ ὁ κοιμώμενοσ μετὰ ἀδελφῆσ ἐκ πατρὸσ ἢ μητρὸσ αὐτοῦ. καὶ ἐροῦσι πᾶσ ὁ λαόσ. γένοιτο. ἐπικατάρατοσ ὁ κοιμώμενοσ μετὰ πενθερᾶσ αὐτοῦ. καὶ ἐροῦσι πᾶσ ὁ λαόσ. γένοιτο. ἐπικατάρατοσ ὁ κοιμώμενοσ μετὰ τῆσ ἀδελφῆσ τῆσ γυναικὸσ αὐτοῦ. καὶ ἐροῦσι πᾶσ ὁ λαόσ. γένοιτο. ἐπικατάρατοσ ὁ τύπτων τὸν πλησίον δόλῳ. καὶ ἐροῦσι πᾶσ ὁ λαόσ. γένοιτο. ἐπικατάρατοσ ὃσ ἂν λάβῃ δῶρα πατάξαι ψυχὴν αἵματοσ ἀθῴου. καὶ ἐροῦσι πᾶσ ὁ λαόσ. γένοιτο. ἐπικατάρατοσ πᾶσ ἄνθρωποσ ὃσ οὐκ ἐμμενεῖ ἐν πᾶσι τοῖσ λόγοισ τοῦ νόμου τούτου ποιῆσαι αὐτούσ. καὶ ἐροῦσι πᾶσ ὁ λαόσ. γένοιτο. ΚΑΙ ἔσται ὡσ ἂν διαβῆτε τὸν Ἰορδάνην εἰσ τὴν γῆν ἣν Κύριοσ ὁ Θεὸσ ὑμῶν δίδωσιν ὑμῖν, ἐὰν ἀκοῇ ἀκούσῃσ τῆσ φωνῆσ Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου, φυλάσσειν καὶ ποιεῖν πάσασ τὰσ ἐντολὰσ ταύτασ, ἃσ ἐγὼ ἐντέλλομαί σοι σήμερον, καὶ δώσει σε Κύριοσ ὁ Θεόσ σου ὑπεράνω πάντων τῶν ἐθνῶν τῆσ γῆσ,

καὶ ἥξουσιν ἐπὶ σὲ πᾶσαι αἱ εὐλογίαι αὗται καὶ εὑρήσουσί σε, ἐὰν ἀκοῇ ἀκούσῃσ τῆσ φωνῆσ Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου. εὐλογημένοσ σὺ ἐν πόλει καὶ εὐλογημένοσ σὺ ἐν ἀγρῷ. εὐλογημένα τὰ ἔκγονα τῆσ κοιλίασ σου καὶ τὰ γενήματα τῆσ γῆσ σου καὶ τὰ βουκόλια τῶν βοῶν σου καὶ τὰ ποίμνια τῶν προβάτων σου. εὐλογημέναι αἱ ἀποθῆκαί σου καὶ τὰ ἐγκαταλείμματά σου. εὐλογημένοσ σὺ ἐν τῷ εἰσπορεύεσθαί σε, καὶ εὐλογημένοσ σὺ ἐν τῷ ἐκπορεύεσθαί σε. παραδῷ Κύριοσ ὁ Θεόσ σου τοὺσ ἐχθρούσ σου τοὺσ ἀνθεστηκότασ σοι συντετριμμένουσ πρὸ προσώπου σου. ὁδῷ μιᾷ ἐξελεύσονται πρὸσ σὲ καὶ ἐν ἑπτὰ ὁδοῖσ φεύξονται ἀπὸ προσώπου σου. ἀποστείλαι Κύριοσ ἐπὶ σὲ τὴν εὐλογίαν ἐν τοῖσ ταμιείοισ σου καὶ ἐπὶ πάντα, οὗ ἂν ἐπιβάλῃσ τὴν χεῖρά σου, ἐπὶ τῆσ γῆσ, ἧσ Κύριοσ ὁ Θεόσ σου δίδωσί σοι. ἀναστήσαι σε Κύριοσ ἑαυτῷ λαὸν ἅγιον, ὃν τρόπον ὤμοσε τοῖσ πατράσι σου, ἐὰν ἀκούσῃσ τῆσ φωνῆσ Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου καὶ πορευθῇσ ἐν πάσαισ ταῖσ ὁδοῖσ αὐτοῦ. καὶ ὄψονταί σε πάντα τὰ ἔθνη τῆσ γῆσ, ὅτι τὸ ὄνομα Κυρίου ἐπικέκληταί σοι, καὶ φοβηθήσονταί σε. καὶ πληθυνεῖ σε Κύριοσ ὁ Θεόσ σου εἰσ ἀγαθὰ ἐν τοῖσ ἐκγόνοισ τῆσ κοιλίασ σου, καὶ ἐπὶ τοῖσ ἐκγόνοισ τῶν κτηνῶν σου καὶ ἐπὶ τοῖσ γενήμασι τῆσ γῆσ σου, ἐπὶ τῆσ γῆσ σου ἧσ ὤμοσε Κύριοσ τοῖσ πατράσι σου δοῦναί σοι. ἀνοίξαι σοι Κύριοσ τὸν θησαυρὸν αὐτοῦ τὸν ἀγαθόν, τὸν οὐρανόν, δοῦναι τὸν ὑετόν τῇ γῇ σου ἐπὶ καιροῦ αὐτοῦ. εὐλογήσαι πάντα τὰ ἔργα τῶν χειρῶν σου, καὶ δανειεῖσ ἔθνεσι πολλοῖσ, σὺ δὲ οὐ δανειῇ, καὶ ἄρξεισ σὺ ἐθνῶν πολλῶν, σοῦ δὲ οὐκ ἄρξουσι. καταστήσαι σε Κύριοσ ὁ Θεόσ σου εἰσ κεφαλὴν καὶ μὴ εἰσ οὐράν, καὶ ἔσῃ τότε ἐπάνωκαὶ οὐκ ἔσῃ ὑποκάτω, ἐὰν ἀκούσῃσ τῆσ φωνῆσ Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου, ὅσα ἐγὼ ἐντέλλομαί σοι σήμερον φυλάσσειν καὶ ποιεῖν. οὐ παραβήσῃ ἀπὸ πασῶν τῶν ἐντολῶν, ὧν ἐγὼ ἐντέλλομαί σοι σήμερον, δεξιὰ οὐδὲ ἀριστερὰ πορεύεσθαι ὀπίσω θεῶν ἑτέρων λατρεύειν αὐτοῖσ. Καὶ ἔσται ἐὰν μὴ εἰσακούσῃσ τῆσ φωνῆσ Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου, φυλάσσειν καὶ ποιεῖν πάσασ τὰσ ἐντολὰσ αὐτοῦ, ὅσασ ἐγὼ ἐντέλλομαί σοι σήμερον, καὶ ἐλεύσονται ἐπὶ σὲ πᾶσαι αἱ κατάραι αὗται καὶ καταλήψονταί σε. ἐπικατάρατοσ σὺ ἐν πόλει, καὶ ἐπικατάρατοσ σὺ ἐν ἀγρῷ. ἐπικατάρατοι αἱ ἀποθῆκαί σου καὶ τὰ ἐγκαταλείμματά σου. ἐπικατάρατα τὰ ἔκγονα τῆσ κοιλίασ σου καὶ τὰ γενήματα τῆσ γῆσ σου, τὰ βουκόλια τῶν βοῶν σου καὶ τὰ ποίμνια τῶν προβάτων σου. ἐπικατάρατοσ σὺ ἐν τῷ εἰσπορεύεσθαί σε καὶ ἐπικατάρατοσ σὺ ἐν τῷ ἐκπορεύεσθαί σε. ἀποστείλαι Κύριοσ ἐπὶ σὲ τὴν ἔνδειαν καὶ τὴν ἐκλιμίαν καὶ τὴν ἀνάλωσιν ἐπὶ πάντα, οὗ ἐὰν ἐπιβάλῃσ τὴν χεῖρά σου, ἕωσ ἂν ἐξολοθρεύσῃ σε καὶ ἕωσ ἂν ἀπολέσῃ σε ἐν τάχει διὰ τὰ πονηρὰ ἐπιτηδεύματά σου, διότι ἐγκατέλιπέσ με. προσκολλήσαι Κύριοσ εἰσ σὲ τὸν θάνατον, ἕωσ ἂν ἐξαναλώσῃ σε ἐπὶ τῆσ γῆσ, εἰσ ἣν εἰσπορεύῃ ἐκεῖ κληρονομῆσαι αὐτήν. πατάξαι σε Κύριοσ ἐν ἀπορίᾳ καὶ πυρετῷ καὶ ρίγει καὶ ἐρεθισμῷ καὶ ἀνεμοφθορίᾳ καὶ τῇ ὤχρᾳ, καὶ καταδιώξονταί σε, ἕωσ ἂν ἀπολέσωσί σε. καὶ ἔσται σοι ὁ οὐρανὸσ ὁ ὑπὲρ κεφαλῆσ σου χαλκοῦσ, καὶ ἡ γῆ ἡ ὑποκάτω σου σιδηρᾶ. δῴη Κύριοσ ὁ Θεόσ σου τὸν ὑετὸν τῆσ γῆσ σου κονιορτόν, καὶ χοῦσ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβήσεται ἐπὶ σέ, ἕωσ ἂν ἐκτρίψῃ σε καὶ ἕωσ ἂν ἀπολέσῃ σε ἐν τάχει. δῴη σε Κύριοσ ἐπισκοπὴν ἐναντίον τῶν ἐχθρῶν σου. ἐν ὁδῷ μιᾷ ἐξελεύσῃ πρὸσ αὐτούσ, καὶ ἐν ἑπτὰ ὁδοῖσ φεύξῃ ἀπὸ προσώπου αὐτῶν. καὶ ἔσῃ ἐν διασπορᾷ ἐν πάσαισ βασιλείαισ τῆσ γῆσ. καὶ ἔσονται οἱ νεκροὶ ὑμῶν κατάβρωμα τοῖσ πετεινοῖσ τοῦ οὐρανοῦ καὶ τοῖσ θηρίοισ τῆσ γῆσ, καὶ οὐκ ἔσται ὁ ἀποσοβῶν. πατάξαι σε Κύριοσ ἕλκει Αἰγυπτίῳ εἰσ τὴν ἕδραν καὶ ψώρᾳ ἀγρίᾳ καὶ κνήφῃ, ὥστε μὴ δύνασθαί σε ἰαθῆναι. πατάξαι σε Κύριοσ παραπληξίᾳ καὶ ἀορασίᾳ καὶ ἐκστάσει διανοίασ, καὶ ἔσῃ ψηλαφῶν μεσημβρίασ, ὡσεί τισ ψηλαφήσαι τυφλὸσ ἐν τῷ σκότει, καὶ οὐκ εὐοδώσει τὰσ ὁδούσ σου. καὶ ἔσῃ τότε ἀδικούμενοσ καὶ διαρπαζόμενοσ πάσασ τὰσ ἡμέρασ, καὶ οὐκ ἔσται σοι ὁ βοηθῶν. γυναῖκα λήψῃ, καὶ ἀνὴρ ἕτεροσ ἕξει αὐτήν. οἰκίαν οἰκοδομήσεισ, καὶ οὐκ οἰκήσεισ ἐν αὐτῇ. ἀμπελῶνα φυτεύσεισ, καὶ οὐ μὴ τρυγήσῃσ αὐτόν. ὁ μόσχοσ σου ἐσφαγμένοσ ἐναντίον σου, καὶ οὐ φάγῃ ἐξ αὐτοῦ. ὁ ὄνοσ σου ἡρπασμένοσ ἀπὸ σοῦ, καὶ οὐκ ἀποδοθήσεταί σοι. τὰ πρόβατά σου δεδομένα τοῖσ ἐχθροῖσ σου, καὶ οὐκ ἔσται σοι ὁ βοηθῶν. οἱ υἱοί σου καὶ αἱ θυγατέρεσ σου δεδομέναι ἔθνει ἑτέρῳ καὶ οἱ ὀφθαλμοί σου βλέψονται σφακελίζοντεσ εἰσ αὐτά, οὐκ ἰσχύσει ἡ χείρ σου. τὰ ἐκφόρια τῆσ γῆσ σου καὶ πάντασ τοὺσ πόνουσ σου φάγεται ἔθνοσ, ὃ οὐκ ἐπίστασαι, καὶ ἔσῃ ἀδικούμενοσ καὶ τεθραυσμένοσ πάσασ τὰσ ἡμέρασ. καὶ ἔσῃ παράκλητοσ διὰ τὰ ὁράματα τῶν ὀφθαλμῶν σου, ἃ βλέψῃ. πατάξαι σε Κύριοσ ἐν ἕλκει πονηρῷ ἐπὶ τὰ γόνατα καὶ ἐπὶ τὰσ κνήμασ, ὥστε μὴ δύνασθαι ἰαθῆναί σε ἀπὸ ἴχνουσ τῶν ποδῶν σου ἕωσ τῆσ κορυφῆσ σου. ἀπαγάγοι Κύριόσ σε καὶ τοὺσ ἄρχοντάσ σου, οὓσ ἂν καταστήσῃσ ἐπὶ σεαυτόν, ἐπ̓ ἔθνοσ, ὃ οὐκ ἐπίστασαι σὺ καὶ οἱ πατέρεσ σου, καὶ λατρεύσεισ ἐκεῖ θεοῖσ ἑτέροισ, ξύλοισ καὶ λίθοισ. καὶ ἔσῃ ἐκεῖ ἐν αἰνίγματι καὶ παραβολῇ καὶ διηγήματι ἐν πᾶσι τοῖσ ἔθνεσιν, εἰσ οὓσ ἂν ἀπαγάγῃ σε Κύριοσ ἐκεῖ. σπέρμα πολὺ ἐξοίσεισ εἰσ τὸ πεδίον καὶ ὀλίγα εἰσοίσεισ, ὅτι κατέδεται αὐτὰ ἡ ἀκρίσ. ἀμπελῶνα φυτεύσεισ καὶ κατεργᾷ, καὶ οἶνον οὐ πίεσαι, οὐδὲ εὐφρανθήσῃ ἐξ αὐτοῦ, ὅτι καταφάγεται αὐτὰ ὁ σκώληξ. ἐλαῖαι ἔσονταί σοι ἐν πᾶσι τοῖσ ὁρίοισ σου, καὶ ἔλαιον οὐ χρίσῃ, ὅτι ἐκρυήσεται ἡ ἐλαία σου. υἱοὺσ καὶ θυγατέρασ γεννήσεισ καὶ οὐκ ἔσονταί σοι, ἀπελεύσονται γὰρ ἐν αἰχμαλωσίᾳ. πάντα τὰ ξύλινά σου καὶ τὰ γενήματα τῆσ γῆσ σου ἐξαναλώσει ἡ ἐρισύβη. ὁ προσήλυτοσ, ὅσ ἐστιν ἐν σοί, ἀναβήσεται ἐπὶ σὲ ἄνω ἄνω, σὺ δὲ καταβήσῃ κάτω κάτω. οὗτοσ δανειεῖ σοι, σὺ δὲ τούτῳ οὐ δανειεῖσ, σὺ δὲ τούτῳ οὐ δανειεῖσ. οὗτοσ ἔσται κεφαλή, σὺ δὲ ἔσῃ οὐρά. καὶ ἐλεύσονται ἐπί σὲ πᾶσαι αἱ κατάραι αὗται καὶ καταδιώξονταί σε καὶ καταλήψονταί σε, ἕωσ ἂν ἐξολοθρεύσῃ σε καὶ ἓωσ ἂν ἀπολέσῃ σε, ὅτι οὐκ εἰσήκουσασ τῆσ φωνῆσ Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου, φυλάξαι τὰσ ἐντολὰσ αὐτοῦ καὶ τὰ δικαιώματα, ὅσα ἐνετείλατό σοι. καὶ ἔσται ἐν σοὶ σημεῖα καὶ τέρατα ἐν τῷ σπέρματί σου ἕωσ τοῦ αἰῶνοσ, ἀνθ̓ ὧν οὐκ ἐλάτρευσασ Κυρίῳ τῷ Θεῷ σου ἐν εὐφροσύνῃ καὶ ἀγαθῇ διανοίᾳ διὰ τὸ πλῆθοσ πάντων. καὶ λατρεύσεισ τοῖσ ἐχθροῖσ σου, οὓσ ἐξαποστελεῖ Κύριοσ ἐπὶ σέ, ἐν λιμῷ καὶ ἐν δίψει καὶ ἐν γυμνότητι καὶ ἐν ἐκλείψει πάντων. καὶ ἐπιθήσῃ κλοιὸν σιδηροῦν ἐπὶ τὸν τράχηλόν σου, ἕωσ ἂν ἐξολοθρεύσῃ σε. ἐπάξει ἐπὶ σὲ Κύριοσ ἔθνοσ μακρόθεν ἀπ̓ ἐσχάτου τῆσ γῆσ ὡσεί ὅρμημα ἀετοῦ, ἔθνοσ, ὃ οὐκ ἀκούσῃ τῆσ φωνῆσ αὐτοῦ, ἔθνοσ ἀναιδὲσ προσώπῳ, ὅστισ οὐ θαυμάσει πρόσωπον πρεσβύτου καὶ νέον οὐκ ἐλεήσει, καὶ κατέδεται τὰ ἔκγονα τῶν κτηνῶν σου καὶ τὰ γενήματα τῆσ γῆσ σου, ὥστε μὴ καταλιπεῖν σοι σῖτον, οἶνον, ἔλαιον, τὰ βουκόλια τῶν βοῶν σου, καὶ τὰ ποίμνια τῶν προβάτων σου, ἕωσ ἂν ἀπολέσῃ σε καὶ ἐκτρίψῃ σε ἐν ταῖσ πόλεσί σου, ἕωσ ἂν καθαιρεθῶσι τὰ τείχη τὰ ὑψηλὰ καὶ τὰ ὀχυρά, ἐφ̓ οἷσ σὺ πέποιθασ ἐπ̓ αὐτοῖσ, ἐν πάσῃ τῇ γῇ σου, καὶ θλίψει σε ἐν ταῖσ πόλεσί σου, αἷσ ἔδωκέ σοι. καὶ φαγῇ τὰ ἔκγονα τῆσ κοιλίασ σου, κρέα υἱῶν σου καὶ θυγατέρων σου, ὅσα ἔδωκέ σοι Κύριοσ ὁ Θεόσ σου, ἐν τῇ στενοχωρίᾳ σου καὶ ἐν τῇ θλίψει σου, ᾗ θλίψει σε ὁ ἐχθρόσ σου. ὁ ἁπαλὸσ ὁ ἐν σοὶ καὶ ὁ τρυφερὸσ σφόδρα βασκανεῖ τῷ ὀφθαλμῷ τὸν ἀδελφὸν καὶ τὴν γυναῖκα τὴν ἐν τῷ κόλπῳ αὐτοῦ καὶ τὰ καταλελειμμένα τέκνα, ἃ ἂν καταλειφθῇ αὐτῷ, ὥστε δοῦναι ἑνὶ αὐτῶν ἀπὸ τῶν σαρκῶν τῶν τέκνων αὐτοῦ, ὧν ἂν κατέσθῃ, διὰ τὸ μὴ καταλειφθῆναι αὐτῷ οὐδὲν ἐν τῇ στενοχωρίᾳ σου καὶ ἐν τῇ θλίψει σου, ᾗ ἂν θλίψωσί σε οἱ ἐχθροί σου ἐν πάσαισ ταῖσ πόλεσί σου. καὶ ἡ ἁπαλὴ ἐν ὑμῖν καὶ ἡ τρυφερά, ἧσ οὐχὶ πεῖραν ἔλαβεν ὁ ποὺσ αὐτῆσ βαίνειν ἐπὶ τῆσ γῆσ διὰ τὴν τρυφερότητα καὶ διὰ τὴν ἁπαλότητα, βασκανεῖ τῷ ὀφθαλμῷ αὐτῆσ τὸν ἄνδρα αὐτῆσ τὸν ἐν κόλπῳ αὐτῆσ καὶ τὸν υἱὸν καὶ τὴν θυγατέρα αὐτῆς καὶ τὸ χόριον αὐτῆσ τὸ ἐξελθὸν διὰ τῶν μηρῶν αὐτῆσ καὶ τὸ τέκνον, ὃ ἐὰν τέκῃ. καταφάγεται γὰρ αὐτὰ διά τὴν ἔνδειαν πάντων κρυφῇ ἐν τῇ στενοχωρίᾳ σου καὶ ἐν τῇ θλίψει σου, ᾗ θλίψει σε ὁ ἐχθρόσ σου ἐν ταῖσ πόλεσί σου. ἐὰν μὴ εἰσακούσῃσ ποιεῖν πάντα τὰ ρήματα τοῦ νόμου τούτου τὰ γεγραμμένα ἐν τῷ βιβλίῳ τούτῳ φοβεῖσθαι τὸ ὄνομα τὸ ἔντιμον τὸ θαυμαστὸν τοῦτο, Κύριον τὸν Θεόν σου, καὶ παραδοξάσει Κύριοσ τὰσ πληγάσ σου καὶ τὰσ πληγὰσ τοῦ σπέρματόσ σου, πληγὰσ μεγάλασ καὶ θαυμαστάσ, καὶ νόσουσ πονηρὰσ καὶ πιστὰς καὶ ἐπιστρέψει πᾶσαν τὴν ὀδύνην Αἰγύπτου τὴν πονηράν, ἣν διευλαβοῦ ἀπὸ προσώπου αὐτῶν, καὶ κολληθήσονται ἐν σοί. καὶ πᾶσαν μαλακίαν καὶ πᾶσαν πληγὴν τὴν μὴ γεγραμμένην καὶ πᾶσαν τὴν γεγραμμένην ἐν τῷ βιβλίῳ τοῦ νόμου τούτου ἐπάξει Κύριοσ ἐπὶ σέ, ἕωσ ἂν ἐξολοθρεύσῃ σε. καΙ καταλειφθήσεσθε ἐν ἀριθμῷ βραχεῖ, ἀνθ̓ ὧν ὅτι ἦτε ὡσεὶ τὰ ἄστρα τοῦ οὐρανοῦ τῷ πλήθει, ὅτι οὐκ εἰσήκουσασ τῆσ φωνῆσ Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου. καὶ ἔσται ὃν τρόπον εὐφράνθη Κύριοσ ἐφ̓ ὑμῖν εὖ ποιῆσαι ὑμᾶσ καὶ πληθῦναι ὑμᾶσ, οὕτωσ εὐφρανθήσεται Κύριοσ ἐφ̓ ὑμῖν ἐξολοθρεῦσαι ὑμᾶσ, καὶ ἐξαρθήσεσθε ἐν τάχει ἀπὸ τῆσ γῆσ, εἰσ ἣν εἰσπορεύεσθε ἐκεῖ κληρονομῆσαι αὐτήν. καὶ διασπερεῖ σε Κύριοσ ὁ Θεόσ σου εἰσ πάντα τὰ ἔθνη ἀπ̓ ἄκρου τῆσ γῆσ ἕωσ ἄκρου τῆσ γῆσ, καὶ δουλεύσεισ ἐκεῖ θεοῖσ ἑτέροισ, ξύλοισ καὶ λίθοισ, οὕσ οὐκ ἠπίστω σὺ καὶ οἱ πατέρεσ σου. ἀλλὰ καὶ ἐν τοῖσ ἔθνεσιν ἐκείνοισ οὐκ ἀναπαύσει σε, οὐδ̓ οὐ μὴ γένηται στάσισ τῷ ἴχνει τοῦ ποδόσ σου, καὶ δώσει σοι Κύριοσ ἐκεῖ καρδίαν ἀθυμοῦσαν καὶ ἐκλείποντασ ὀφθαλμοὺσ καὶ τηκομένην ψυχήν. καὶ ἔσται ἡ ζωή σου κρεμαμένη ἀπέναντι τῶν ὀφθαλμῶν σου, καὶ φοβηθήσῃ ἡμέρασ καὶ νυκτὸσ καὶ οὐ πιστεύσεισ τῇ ζωῇ σου. τὸ πρωί̈ ἐρεῖσ.πῶσ ἂν γένοιτο ἑσπέρα̣ καὶ τὸ ἑσπέρασ ἐρεῖσ. πῶσ ἂν γένοιτο πρωί̣̈ ἀπὸ τοῦ φόβου τῆσ καρδίασ σου, ἃ φοβηθήση, καὶ ἀπὸ τῶν ὁραμάτων τῶν ὀφθαλμῶν σου, ὧν ὄψῃ. καὶ ἀποστρέψει σε Κύριοσ εἰσ Αἴγυπτον ἐν πλοίοισ καὶ ἐν τῇ ὁδῷ, ᾗ εἶπα. οὐ προσθήσῃ ἔτι ἰδεῖν αὐτήν. καὶ πραθήσεσθε ἐκεῖ τοῖσ ἐχθροῖσ ὑμῶν εἰσ παῖδασ καὶ παιδίσκασ, καὶ οὐκ ἔσται ὁ κτώμενοσ. Οὗτοι οἱ λόγοι τῆσ διαθήκησ, οὓσ ἐνετείλατο Κύριοσ Μωυσῇ στῆσαι τοῖσ υἱοῖσ Ἰσραὴλ ἐν γῇ Μωάβ, πλὴν τῆσ διαθήκησ, ἧσ διέθετο αὐτοῖσ ἐν Χωρήβ. ΚΑΙ ἐκάλεσε Μωυσῆσ πάντασ τοὺσ υἱοὺσ Ἰσραὴλ καὶ εἶπε πρὸσ αὐτούσ. ὑμεῖσ ἑωράκατε πάντα, ὅσα ἐποίησε Κύριοσ ἐν γῇ Αἰγύπτῳ ἐνώπιον ὑμῶν Φαραὼ καὶ τοῖσ θεράπουσιν αὐτοῦ καὶ πάσῃ τῇ γῇ αὐτοῦ,

τοὺσ πειρασμοὺσ τοὺσ μεγάλουσ, οὓσ ἑωράκασιν οἱ ὀφθαλμοί σου, τὰ σημεῖα καὶ τὰ τέρατα τὰ μεγάλα ἐκεῖνα. καὶ οὐκ ἔδωκε Κύριοσ ὁ Θεὸσ ὑμῖν καρδίαν εἰδέναι καὶ ὀφθαλμοὺσ βλέπειν καὶ ὦτα ἀκούειν ἕωσ τῆσ ἡμέρασ ταύτησ. καὶ ἤγαγεν ὑμᾶσ τεσσαράκοντα ἔτη ἐν τῇ ἐρήμῳ. οὐκ ἐπαλαιώθη τὰ ἱμάτια ὑμῶν, καὶ τὰ ὑποδήματα ὑμῶν οὐ κατετρίβη ἀπὸ τῶν ποδῶν ὑμῶν. ἄρτον οὐκ ἐφάγετε, οἶνον καὶ σίκερα οὐκ ἐπίετε, ἵνα γνῶτε, ὅτι Κύριοσ ὁ Θεὸσ ὑμῶν ἐγώ. καὶ ἤλθετε ἕωσ τοῦ τόπου τούτου, καὶ ἐξῆλθε Σηὼν βασιλεὺσ Ἐσεβὼν καὶ Ὢγ βασιλεὺσ Βασὰν εἰσ συνάντησιν ἡμῖν ἐν πολέμῳ, καὶ ἐπατάξαμεν αὐτοὺς καὶ ἐλάβομεν τὴν γῆν αὐτῶν, καὶ ἔδωκα αὐτὴν ἐν κλήρῳ τῷ Ρουβὴν καὶ τῷ Γαδδὶ καὶ τῷ ἡμίσει φυλῆσ Μανασσῆ. καὶ φυλάξεσθε ποιεῖν πάντασ τοὺσ λόγουσ τῆσ διαθήκησ ταύτησ, ἵνα συνῆτε πάντα, ὅσα ποιήσετε. Ὑμεῖσ ἑστήκατε πάντεσ σήμερον ἐναντίον Κυρίου τοῦ Θεοῦ ὑμῶν, οἱ ἀρχίφυλοι ὑμῶν καὶ ἡ γερουσία ὑμῶν καὶ οἱ κριταὶ ὑμῶν, καὶ οἱ γραμματοεισαγωγεῖσ ὑμῶν, πᾶσ ἀνὴρ Ἰσραήλ, αἱ γυναῖκεσ ὑμῶν καὶ τὰ ἔκγονα ὑμῶν καὶ ὁ προσήλυτοσ ὁ ἐν μέσῳ τῆσ παρεμβολῆσ ὑμῶν, ἀπὸ ξυλοκόπου ὑμῶν καὶ ἕωσ ὑδροφόρου ὑμῶν, παρελθεῖν ἐν τῇ διαθήκῃ Κυρίου τοῦ Θεοῦ ὑμῶν καὶ ἐν ταῖσ ἀραῖσ αὐτοῦ, ὅσα Κύριοσ ὁ Θεόσ σου διατίθεται πρὸσ σὲ σήμερον, ἵνα στήσῃ σε αὐτῷ εἰσ λαόν, καὶ αὐτὸσ ἔσται σου Θεόσ, ὃν τρόπον εἶπέ σοι, καὶ ὃν τρόπον ὤμοσε τοῖσ πατράσι σου, Ἁβραὰμ καὶ Ἰσαὰκ καὶ Ἰακώβ. καὶ οὐχ ὑμῖν μόνοισ ἐγὼ διατίθεμαι τὴν διαθήκην ταύτην καὶ τὴν ἀρὰν ταύτην, ἀλλὰ καὶ τοῖσ ὧδε οὖσι μεθ̓ ὑμῶν σήμερον ἐναντίον Κυρίου τοῦ Θεοῦ ὑμῶν καὶ τοῖσ μὴ οὖσι μεθ̓ ὑμῶν ὧδε σήμερον. ὅτι ὑμεῖσ οἴδατε πῶσ κατῳκήσαμεν ἐν γῇ Αἰγύπτῳ, ὡσ παρήλθομεν ἐν μέσῳ τῶν ἐθνῶν, οὓσ παρήλθετε, καὶ ἴδετε τὰ βδελύγματα αὐτῶν καὶ τὰ εἴδωλα αὐτῶν, ξύλον καὶ λίθον, ἀργύριον καὶ χρυσίον, ἅ ἐστι παῤ αὐτοῖσ. μή τίσ ἐστιν ἐν ὑμῖν ἀνὴρ ἢ γυνὴ ἢ πατριὰ ἢ φυλή, τίνοσ ἡ διάνοια ἐξέκλινεν ἀπὸ Κυρίου τοῦ Θεοῦ ὑμῶν πορεύεσθαι λατρεύειν τοῖσ θεοῖσ τῶν ἐθνῶν ἐκείνων̣ μὴ τίσ ἐστιν ἐν ὑμῖν ρίζα ἄνω φύουσα ἐν χολῇ καὶ πικρίᾳ̣ καὶ ἔσται ἐὰν ἀκούσῃ τὰ ρήματα τῆσ ἀρᾶσ ταύτησ καὶ ἐπιφημίσηται ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ λέγων. ὅσιά μοι γένοιτο, ὅτι ἐνῇ ἀποπλανήσει τῆσ καρδίασ μου πορεύσομαι, ἵνα μὴ συναπολέσῃ ὁ ἁμαρτωλὸσ τὸν ἀναμάρτητον. οὐ μὴ θελήσει ὁ Θεὸσ εὐϊλατεῦσαι αὐτῷ, ἀλλ̓ ἢ τότε ἐκκαυθήσεται ὀργὴ Κυρίου καὶ ὁ ζῆλοσ αὐτοῦ ἐν τῷ ἀνθρώπῳ ἐκείνῳ, καὶ κολληθήσονται ἐν αὐτῷ πᾶσαι αἱ ἀραὶ τῆσ διαθήκησ ταύτησ αἱ γεγραμμέναι ἐν τῷ βιβλίῳ τοῦ νόμου τούτου, καὶ ἐξαλείψει Κύριοσ τὸ ὄνομα αὐτοῦ ἐκ τῆσ ὑπὸ τὸν οὐρανόν. καὶ διαστελεῖ αὐτὸν Κύριοσ εἰσ κακὰ ἐκ πάντων υἱῶν Ἰσραὴλ κατὰ πάσασ τὰσ ἀρὰσ τῆσ διαθήκησ τὰσ γεγραμμένασ ἐν τῷ βιβλίῳ τοῦ νόμου τούτου. καὶ ἐροῦσιν ἡ γενεὰ ἡ ἑτέρα, οἱ υἱοὶ ὑμῶν, οἳ ἀναστήσονται μεθ̓ ὑμᾶσ, καὶ ὁ ἀλλότριοσ, ὃσ ἂν ἔλθῃ ἐκ γῆσ μακρόθεν, καὶ ὄψονται τὰσ πληγὰσ τῆσ γῆσ ἐκείνησ καὶ τὰσ νόσουσ αὐτῆσ, ἃσ ἀπέστειλε Κύριοσ ἐπ̓ αὐτήν, θεῖον καὶ ἅλα κατακεκαυμένον, πᾶσα ἡ γῆ αὐτῆσ οὐ σπαρήσεται οὐδὲ ἀνατελεῖ, οὐδὲ μὴ ἀναβῇ ἐπ̓ αὐτὴν πᾶν χλωρόν, ὥσπερ κατεστράφη Σόδομα και Γόμορρα, Ἀδαμὰ καὶ Σεβωί̈μ, ἃσ κατέστρεψε Κύριοσ ἐν θυμῷ καὶ ὀργῇ, καὶ ἐροῦσι πάντα τὰ ἔθνη. διατὶ ἐποίησε Κύριοσ οὕτω τῇ γῇ ταύτῃ̣ τίσ ὁ θυμὸσ τῆσ ὀργῆσ ὁ μέγασ οὗτοσ̣ καὶ ἐροῦσιν. ὅτι κατέλιπον τὴν διαθήκην Κυρίου τοῦ Θεοῦ τῶν πατέρων αὐτῶν, ἃ διέθετο τοῖσ πατράσιν αὐτῶν, ὅτε ἐξήγαγεν αὐτοὺσ ἐκ γῆσ Αἰγύπτου, καὶ πορευθέντεσ ἐλάτρευσαν θεοῖσ ἑτέροισ, οὓσ οὐκ ἠπίσταντο, οὐδὲ διένειμεν αὐτοῖσ. καὶ ὠργίσθη θυμῷ Κύριοσ ἐπὶ τὴν γῆν ἐκείνην ἐπαγαγεῖν ἐπ̓ αὐτὴν κατὰ πάσασ τὰσ κατάρασ τὰσ γεγραμμένασ ἐν τῷ βιβλίῳ τοῦ νόμου τούτου, καὶ ἐξῇρεν αὐτοὺσ Κύριοσ ἀπὸ τῆσ γῆσ αὐτῶν ἐν θυμῷ καὶ ὀργῇ καὶ παροξυσμῷ μεγάλῳ σφόδρα, καὶ ἐξέβαλεν αὐτοὺσ εἰσ γῆν ἑτέραν ὡσεὶ νῦν. τὰ κρυπτὰ Κυρίῳ τῷ Θεῷ ἡμῶν, τὰ δὲ φανερὰ ἡμῖν καὶ τοῖσ τέκνοισ ἡμῶν εἰσ τὸν αἰῶνα, ποιεῖν πάντα τὰ ρήματα τοῦ νόμου τούτου. ΚΑΙ ἔσται ὡσ ἂν ἔλθωσιν ἐπὶ σὲ πάντα τὰ ρήματα ταῦτα, ἡ εὐλογία καὶ ἡ κατάρα, ἣν ἔδωκα πρὸ προσώπου σου, καὶ δέξῃ εἰσ τὴν καρδίαν σου ἐν πᾶσι τοῖσ ἔθνεσιν, οὗ ἐὰν διασκορπίσῃ σε Κύριοσ ἐκεῖ,

καὶ ἐπιστραφήσῃ ἐπὶ Κύριον τὸν Θεόν σου καὶ εἰσακούσῃ τῆσ φωνῆσ αὐτοῦ κατὰ πάντα, ὅσα ἐγὼ ἐντέλλομαί σοι σήμερον, ἐξ ὅλησ τῆσ καρδίασ σου, καὶ ἐξ ὅλησ τῆσ ψυχῆσ σου, καὶ ἰάσεται Κύριοσ τὰσ ἁμαρτίασ σου καὶ ἐλεήσει σε καὶ πάλιν συνάξει σε ἐκ πάντων τῶν ἐθνῶν, εἰσ οὓσ διεσκόρπισέ σε Κύριοσ ἐκεῖ. ἐὰν ᾖ ἡ διασπορά σου ἀπ̓ ἄκρου τοῦ οὐρανοῦ ἕωσ ἄκρου τοῦ οὐρανοῦ, ἐκεῖθεν συνάξει σε Κύριοσ ὁ Θεόσ σου, καὶ ἐκεῖθεν λήψεταί σε Κύριοσ ὁ Θεόσ σου. καὶ εἰσάξει σε ὁ Θεόσ σου ἐκεῖθεν εἰσ τὴν γῆν, ἣν ἐκληρονόμησαν οἱ πατέρεσ σου, καὶ κληρονομήσεισ αὐτήν. καὶ εὖ σε ποιήσει καὶ πλεοναστόν σε ποιήσει ὑπὲρ τοὺσ πατέρασ σου. καὶ περικαθαριεῖ Κύριοσ τὴν καρδίαν σου καὶ τὴν καρδίαν τοῦ σπέρματόσ σου, ἀγαπᾶν Κύριον τὸν Θεόν σου ἐξ ὅλησ τῆσ καρδίασ σου καὶ ἐξ ὅλησ τῆσ ψυχῆσ σου, ἵνα ζῇσ σύ. καὶ δώσει Κύριοσ ὁ Θεόσ σου τὰσ ἀρὰσ ταύτασ ἐπὶ τοὺσ ἐχθρούσ σου καὶ ἐπὶ τοὺσ μισοῦντάσ σε, οἳ ἐδίωξάν σε. καὶ σὺ ἐπιστραφήσῃ καὶ εἰσακούσῃ τῆσ φωνῆσ Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου καὶ ποιήσεισ τὰσ ἐντολὰσ αὐτοῦ, ὅσα ἐγὼ ἐντέλλομαί σοι σήμερον, καὶ πολυωρήσει σε Κύριοσ ὁ Θεόσ σου ἐν παντὶ ἔργῳ τῶν χειρῶν σου, ἐν τοῖσ ἐκγόνοισ τῆσ κοιλίασ σου καὶ ἐν τοῖσ ἐκγόνοισ τῶν κτηνῶν σου καὶ ἐν τοῖσ γενήμασι τῆσ γῆσ σου. ὅτι ἐπιστρέψει Κύριοσ ὁ Θεόσ σου εὐφρανθῆναι ἐπὶ σοὶ εἰσ ἀγαθά, καθότι εὐφράνθη ἐπὶ τοῖσ πατράσι σου, ἐὰν εἰσακούσῃσ τῆσ φωνῆσ Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου, φυλάσσεσθαι τὰσ ἐντολὰσ αὐτοῦ καὶ τὰ δικαιώματα αὐτοῦ καὶ τὰσ κρίσεισ αὐτοῦ τὰσ γεγραμμένασ ἐν τῷ βιβλίῳ τοῦ νόμου τούτου, ἐὰν ἐπιστραφῇσ ἐπὶ Κύριον τὸν Θεόν σου ἐξ ὅλησ τῆσ καρδίασ σου καὶ ἐξ ὅλησ τῆσ ψυχῆσ σου. Ὅτι ἡ ἐντολὴ αὕτη, ἣν ἐγὼ ἐντέλλομαί σοι σήμερον, οὐχ ὑπέρογκόσ ἐστιν οὐδὲ μακρὰν ἀπὸ σοῦ ἐστιν. οὐκ ἐν τῷ οὐρανῷ ἄνω ἐστὶ λέγων. τίσ ἀναβήσεται ἡμῖν εἰσ τὸν οὐρανὸν καὶ λήψεται ἡμῖν αὐτήν, καὶ ἀκούσαντεσ αὐτὴν ποιήσομεν̣ οὐδὲ πέραν τῆσ θαλάσσησ ἐστὶ λέγων. τίσ διαπεράσει ἡμῖν εἰσ τὸ πέραν τῆσ θαλάσσησ καὶ λήψεται ἡμῖν αὐτήν, καὶ ἀκουστὴν ἡμῖν ποιήσῃ αὐτήν, καὶ ποιήσομεν̣ ἐγγύσ σού ἐστι τὸ ρῆμα σφόδρα ἐν τῷ στόματί σου καὶ ἐν τῇ καρδίᾳ σου καὶ ἐν ταῖσ χερσί σου ποιεῖν αὐτό. Ἰδοὺ δέδωκα πρὸ προσώπου σου σήμερον τὴν ζωήν καὶ τὸν θάνατον, τὸ ἀγαθὸν καὶ τὸ κακόν. ἐὰν εἰσακούσῃσ τὰσ ἐντολὰσ Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου, ἃσ ἐγὼ ἐντέλλομαί σοι σήμερον, ἀγαπᾶν Κύριον τὸν Θεόν σου, πορεύεσθαι ἐν πάσαισ ταῖσ ὁδοῖσ αὐτοῦ καὶ φυλάσσεσθαι τὰ δικαιώματα αὐτοῦ καὶ τὰσ κρίσεισ αὐτοῦ, καὶ ζήσεσθε, καὶ πολλοὶ ἔσεσθε, καὶ εὐλογήσει σε Κύριοσ ὁ Θεόσ σου ἐν πάσῃ τῇ γῇ, εἰσ ἣν εἰσπορεύῃ ἐκεῖ κληρονομῆσαι αὐτήν. καὶ ἐὰν μεταστῇ ἡ καρδία σου καὶ μὴ εἰσακούσῃσ καὶ πλανηθεὶσ προσκυνήσῃσ θεοῖσ ἑτέροισ καὶ λατρεύσῃσ αὐτοῖσ, ἀναγγέλλω σοι σήμερον ὅτι ἀπωλείᾳ ἀπολεῖσθε καὶ οὐ μὴ πολυήμεροι γένησθε ἐπὶ τῆσ γῆσ, εἰσ ἣν ὑμεῖσ διαβαίνετε τὸν Ἰορδάνην ἐκεῖ κληρονομῆσαι αὐτήν. διαμαρτύρομαι ὑμῖν σήμερον τόν τε οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν, τὴν ζωὴν καὶ τὸν θάνατον δέδωκα πρὸ προσώπου ὑμῶν, τὴν εὐλογίαν καὶ τὴν κατάραν. ἔκλεξαι τὴν ζωὴν σύ, ἵνα ζήσῃσ σὺ καὶ τὸ σπέρμα σου, ἀγαπᾶν Κύριον τὸν Θεόν σου, εἰσακούειν τῆσ φωνῆσ αὐτοῦ καὶ ἔχεσθαι αὐτοῦ. ὅτι τοῦτο ἡ ζωή σου καὶ ἡ μακρότησ τῶν ἡμερῶν σου, κατοικεῖν ἐπὶ τῆσ γῆσ, ἧσ ὤμοσε Κύριοσ τοῖσ πατράσι σου Ἁβραὰμ καὶ Ἰσαὰκ καὶ Ἰακὼβ δοῦναι αὐτοῖσ. ΚΑΙ συνετέλεσε Μωυσῆσ λαλῶν πάντασ τοὺσ λόγουσ τούτουσ πρὸσ πάντασ υἱοὺσ Ἰσραήλ,

καὶ εἶπε πρὸσ αὐτούσ. ἑκατὸν καὶ εἴκοσιν ἐτῶν ἐγώ εἰμι σήμερον. οὐ δυνήσομαι ἔτι εἰσπορεύεσθαι καὶ ἐκπορεύεσθαι, Κύριοσ δὲ εἶπε πρόσ με. οὐ διαβήσῃ τὸν Ἰορδάνην τοῦτον. Κύριοσ ὁ Θεόσ σου ὁ προπορευόμενοσ πρὸ προσώπου σου, αὐτὸσ ἐξολοθρεύσει τὰ ἔθνη ταῦτα ἀπὸ προσώπου σου, καὶ κατακληρονομήσεισ αὐτούσ. καὶ Ἰησοῦσ ὁ προπορευόμενοσ πρὸ προσώπου σου, καθὰ ἐλάλησε Κύριοσ. καὶ ποιήσει Κύριοσ ὁ Θεόσ σου αὐτοῖσ καθὼσ ἐποίησε Σηὼν καὶ Ὤγ, τοῖσ δυσὶ βασιλεῦσι τῶν Ἀμορραίων, οἳ ἦσανπέραν τοῦ Ἰορδάνου, καὶ τῇ γῇ αὐτῶν, καθότι ἐξωλόθρευσεν αὐτούσ. καὶ παρέδωκεν αὐτοὺσ Κύριοσ ὑμῖν, καὶ ποιήσετε αὐτοῖσ, καθότι ἐνετειλάμην ὑμῖν. ἀνδρίζου καὶ ἴσχυε, μὴ φοβοῦ μηδὲ δειλιάσησ μηδὲ πτοηθῇσ ἀπὸ προσώπου αὐτῶν, ὅτι Κύριοσ ὁ Θεόσ σου ὁ προπορευόμενοσ μεθ̓ ὑμῶν ἐν ὑμῖν, οὔτε μή σε ἀνῇ, οὔτε μή σε ἐγκαταλίπῃ. καὶ ἐκάλεσε Μωυσῆσ Ἰησοῦν καὶ εἶπεν αὐτῷ ἔναντι παντὸσ Ἰσραήλ. ἀνδρίζου καὶ ἴσχυε, σὺ γὰρ εἰσελεύσῃ πρὸ προσώπου τοῦ λαοῦ τούτου εἰσ τὴν γῆν, ἣν ὤμοσε Κύριοσ τοῖσ πατράσιν ὑμῶν δοῦναι αὐτοῖσ, καὶ σὺ κατακληρονομήσεισ αὐτὴν αὐτοῖσ. καὶ Κύριοσ ὁ συμπορευόμενοσ μετὰ σοῦ οὐκ ἀνήσει σε, οὐδὲ μή σε ἐγκαταλίπῃ. μὴ φοβοῦ μηδὲ δειλία. Καὶ ἔγραψε Μωυσῆσ τὰ ρήματα τοῦ νόμου τούτου εἰσ βιβλίον καὶ ἔδωκε τοῖσ ἱερεῦσι τοῖσ υἱοῖσ Λευὶ τοῖσ αἴρουσι τὴν κιβωτὸν τῆσ διαθήκησ Κυρίου, καὶ τοῖσ προσβυτέροισ τῶν υἱῶν Ἰσραήλ. καὶ ἐνετείλατο Μωυσῆσ αὐτοῖσ ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ λέγων. μετὰ ἑπτὰ ἔτη ἐν καιρῷ ἐνιαυτοῦ ἀφέσεωσ ἐν ἑορτῇ σκηνοπηγίασ, ἐν τῷ συμπορεύεσθαι πάντα Ἰσραὴλ ὀφθῆναι ἐνώπιον Κυρίου τοῦ Θεοῦ ὑμῶν, ἐν τῷ τόπῳ ᾧ ἂν ἐκλέξηται Κύριοσ, ἀναγνώσεσθε τὸν νόμον τοῦτον ἐναντίον παντὸσ Ἰσραὴλ εἰσ τὰ ὦτα αὐτῶν. ἐκκλησιάσασ τὸν λαόν, τοὺσ ἄνδρασ καὶ τὰσ γυναῖκασ καὶ τὰ ἔκγονα καὶ τὸν προσήλυτον τὸν ἐν ταῖσ πόλεσιν ὑμῶν, ἵνα ἀκούσωσι καὶ ἵνα μάθωσι φοβεῖσθαι Κύριον τὸν Θεὸν ὑμῶν, καὶ ἀκούσονται ποιεῖν πάντασ τούσ λόγουσ τοῦ νόμου τούτου. καὶ οἱ υἱοὶ αὐτῶν, οἳ οὐκ οἴδασιν, ἀκούσονται καὶ μαθήσονται φοβεῖσθαι Κύριον τὸν Θεόν σου πάσασ τὰσ ἡμέρασ, ὅσασ αὐτοὶ ζῶσιν ἐπὶ τῆσ γῆσ, εἰσ ἣν ὑμεῖσ διαβαίνετε τὸν Ἰορδάνην ἐκεῖ κληρονομῆσαι αὐτήν. Καὶ εἶπε Κύριοσ πρὸσ Μωυσῆν. ἰδοὺ ἐγγίκασιν αἱ ἡμέραι τοῦ θανάτου σου. κάλεσον Ἰησοῦν καὶ στῆτε παρὰ τὰσ θύρασ τῆσ σκηνῆσ τοῦ μαρτυρίου, καὶ ἐντελοῦμαι αὐτῷ. καὶ ἐπορεύθη Μωυσῆσ καὶ Ἰησοῦσ εἰσ τὴν σκηνὴν τοῦ μαρτυρίου, καὶ ἔστησαν παρὰ τὰσ θύρασ τῆσ σκηνῆσ τοῦ μαρτυρίου. καὶ κατέβη Κύριοσ ἐν νεφέλῃ καὶ ἔστη παρὰ τὰσ θύρασ τῆσ σκηνῆσ τοῦ μαρτυρίου, καὶ ἔστη ὁ στύλοσ τῆσ νεφέλησ παρὰ τὰσ θύρασ τῆσ σκηνῆσ τοῦ μαρτυρίου. καὶ εἶπε Κύριοσ πρὸσ Μωυσῆν. ἰδοὺ σὺ κοιμᾷ μετὰ τῶν πατέρων σου, καὶ ἀναστὰσ οὗτοσ ὁ λαὸσ ἐκπορνεύσει ὀπίσω θεῶν ̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀νἀλλοτρίων τῆσ γῆσ, εἰσ ἣν οὗτοσ εἰσπορεύεται, καὶ καταλείψουσί με καὶ διασκεδάσουσι τὴν διαθήκην μου, ἣν διεθέμην αὐτοῖσ. καὶ ὀργισθήσομαι θυμῷ εἰσ αὐτοὺσ ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ καὶ καταλείψω αὐτοὺσ καὶ ἀποστρέψω τὸ πρόσωπόν μου ἀπ̓ αὐτῶν, καὶ ἔσται κατάβρωμα, καὶ εὑρήσουσιν αὐτὸν κακὰ πολλὰ καὶ θλίψεισ, καὶ ἐρεῖ ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ. διότι οὐκ ἔστι Κύριοσ ὁ Θεόσ μου ἐν ἐμοί, εὕροσάν με τὰ κακὰ ταῦτα. ἐγὼ δὲ ἀποστροφῇ ἀποστρέψω τὸ πρόσωπόν μου ἀπ̓ αὐτῶν ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ διὰ πάσασ τὰσ κακίασ, ἃσ ἐποίησαν, ὅτι ἀπέστρεψαν ἐπὶ θεοὺσ ἀλλοτρίουσ. καὶ νῦν γράψατε τὰ ρήματα τῆσ ᾠδῆσ ταύτησ καὶ διδάξατε αὐτὴν τοὺσ υἱοὺσ Ἰσραὴλ καὶ ἐμβαλεῖτε αὐτὴν εἰσ τὸ στόμα αὐτῶν, ἵνα γένηταί μοι ἡ ᾠδὴ αὕτη κατὰ πρόσωπον μαρτυροῦσα ἐν υἱοῖσ Ἰσραήλ. εἰσάξω γὰρ αὐτοὺσ εἰσ τὴν γῆν τὴν ἀγαθήν, ἣν ὤμοσα τοῖσ πατράσιν αὐτῶν δοῦναι αὐτοῖσ, γῆν ρέουσαν γάλα καὶ μέλι, καὶ φάγονται καὶ ἐμπλησθέντεσ κορήσουσι. καί ἐπιστραφήσονται ἐπὶ θεοὺσ ἀλλοτρίουσ καὶ λατρεύσουσιν αὐτοῖσ καὶ παροξυνοῦσί με καὶ διασκεδάσουσι τὴν διαθήκην μου. καὶ ἀντικαταστήσεται ἡ ᾠδὴ αὕτη κατὰ πρόσωπον μαρτυροῦσα, οὐ γὰρ μὴ ἐπιλησθῇ ἀπὸ στόματοσ αὐτῶν καὶ ἀπὸ στόματοσ τοῦ σπέρματοσ αὐτῶν. ἐγὼ γὰρ οἶδα τὴν πονηρίαν αὐτῶν, ὅσα ποιοῦσιν ὧδε σήμερον πρὸ τοῦ εἰσαγαγεῖν με αὐτοὺσ εἰσ τὴν γῆν τὴν ἀγαθήν, ἣν ὤμοσα τοῖσ πατράσιν αὐτῶν. καὶ ἔγραψε Μωυσῆσ τὴν ᾠδὴν ταύτην ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ καὶ ἐδίδαξεν αὐτὴν τοὺσ υἱοὺσ Ἰσραήλ. καὶ ἐνετείλατο Μωυσῆσ Ἰησοῖ καὶ εἶπεν. ἀνδρίζου καὶ ἴσχυε, σὺ γὰρ εἰσάξεισ τοὺσ υἱοὺσ Ἰσραὴλ εἰσ τὴν γῆν, ἣν ὤμοσεν αὐτοῖσ Κύριοσ, καὶ αὐτὸσ ἔσται μετὰ σοῦ. Ἡνίκα δὲ συνετέλεσε Μωυσῆσ γράφων πάντασ τοὺσ λόγουσ τοῦ νόμου τούτου εἰσ βιβλίον ἕωσ εἰσ τέλοσ, καὶ ἐνετείλατο τοῖσ Λευίταισ τοῖσ αἴρουσι τὴν κιβωτὸν τῆσ διαθήκησ Κυρίου λέγων. λαβόντεσ τὸ βιβλίον τοῦ νόμου τούτου θήσετε αὐτὸ ἐκ πλαγίων τῆσ κιβωτοῦ τῆσ διαθήκησ Κυρίου τοῦ Θεοῦ ὑμῶν, καὶ ἔσται ἐκεῖ ἐν σοὶ εἰσ μαρτύριον. ὅτι ἐγὼ ἐπίσταμαι τὸν ἐρεθισμόν σου καὶ τὸν τράχηλόν σου τὸν σκληρόν. ἔτι γὰρ ἐμοῦ ζῶντοσ μεθ̓ ὑμῶν σήμερον, παραπικραίνοντεσ ἦτε τὰ πρὸσ τὸν Θεόν, πῶσ οὐχὶ καὶ ἔσχατον τοῦ θανάτου μου̣ ἐκκλησιάσατε πρόσ με τοὺσ φυλάρχουσ ὑμῶν καὶ τοὺσ πρεσβυτέρουσ ὑμῶν καὶ τοὺσ κριτὰσ ὑμῶν καὶ τοὺσ γραμματοεισαγωγεῖσ ὑμῶν, ἵνα λαλήσω εἰσ τὰ ὦτα αὐτῶν πάντασ τοὺσ λόγουσ τούτουσ, καὶ διαμαρτύρωμαι αὐτοῖσ τόν τε οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν. οἶδα γὰρ ὅτι ἔσχατον τῆσ τελευτῆσ μου ἀνομίᾳ ἀνομήσετε καὶ ἐκκλινεῖτε ἐκ τῆσ ὁδοῦ, ἧσ ἐνετειλάμην ὑμῖν, καὶ συναντήσεται ὑμῖν τὰ κακὰ ἔσχατον τῶν ἡμερῶν, ὅτι ποιήσετε τὰ πονηρὰ ἐναντίον Κυρίου παροργίσαι αὐτὸν ἐν τοῖσ ἔργοισ τῶν χειρῶν ὑμῶν. καὶ ἐλάλησε Μωυσῆσ εἰσ τὰ ὦτα πάσησ ἐκκλησίασ τὰ ρήματα τῆσ ᾠδῆσ ταύτησ ἕωσ εἰσ τέλοσ. ΠΡΟΣΕΧΕ οὐρανέ, καὶ λαλήσω, καὶ ἀκουέτω ἡ γῆ ρήματα ἐκ στόματόσ μου.

προσδοκάσθω ὡσ ὑετὸσ τὸ ἀπόφθεγμά μου, καὶ καταβήτω ὡσ δρόσοσ τὰ ρήματά μου, ὡσεὶ ὄμβροσ ἐπ̓ ἄγνωστιν καὶ ὡσεὶ νιφετὸσ ἐπὶ χόρτον. ὅτι τὸ ὄνομα Κυρίου ἐκάλεσα. δότε μεγαλωσύνην τῷ Θεῷ ἡμῶν. Θεόσ, ἀληθινὰ τὰ ἔργα αὐτοῦ, καὶ πᾶσαι αἱ ὁδοὶ αὐτοῦ κρίσεισ. Θεὸσ πιστόσ, καὶ οὐκ ἔστιν ἀδικία, δίκαιοσ καὶ ὅσιοσ Κύριοσ. ἡμάρτοσαν οὐκ αὐτῷ τέκνα μωμητά, γενεὰ σκολιὰ καὶ διεστραμμένη. ταῦτα Κυρίῳ ἀνταποδίδοτε̣ οὕτω λαὸσ μωρὸσ καὶ οὐχὶ σοφόσ̣ οὐκ αὐτὸσ οὗτόσ σου πατὴρ ἐκτήσατό σε καὶ ἐποίησέ σε καὶ ἔπλασέ σε̣ μνήσθητε ἡμέρασ αἰῶνοσ, σύνετε ἔτη γενεᾶσ γενεῶν. ἐπερώτησον τὸν πατέρα σου, καὶ ἀναγγελεῖ σοι, τοὺσ πρεσβυτέρουσ σου, καὶ ἐροῦσί σοι. ὅτε διεμέριζεν ὁ Ὕψιστοσ ἔθνη, ὡσ διέσπειρεν υἱοὺσ Ἀδάμ, ἔστησεν ὅρια ἐθνῶν κατὰ ἀριθμὸν ἀγγέλων Θεοῦ, καὶ ἐγενήθη μερίσ Κυρίου λαὸσ αὐτοῦ Ἰακώβ, σχοίνισμα κληρονομίασ αὐτοῦ Ἰσραήλ. αὐτάρκησεν αὐτὸν ἐν γῇ ἐρήμῳ, ἐν δίψει καύματοσ ἐν γῇ ἀνύδρῳ. ἐκύκλωσεν αὐτὸν καὶ ἐπαίδευσεν αὐτὸν καὶ διεφύλαξεν αὐτὸν ὡσ κόρην ὀφθαλμοῦ, ὡσ ἀετὸσ σκεπάσαι νοσσιὰν αὐτοῦ καὶ ἐπὶ τοῖσ νεοσσοῖσ αὐτοῦ ἐπεπόθησε, διεὶσ τὰσ πτέρυγασ αὐτοῦ ἐδέξατο αὐτοὺσ καὶ ἀνέλαβεν αὐτοὺσ ἐπὶ τῶ μεταφρένων αὐτοῦ. Κύριοσ μόνοσ ἦγεν αὐτοὺσ καὶ οὐκ ἦν μετ̓ αὐτῶν θεὸσ ἀλλότριοσ. ἀνεβίβασεν αὐτοὺσ ἐπὶ τὴν ἰσχὺν τῆσ γῆσ, ἐψώμισεν αὐτοὺσ γενήματα ἀγρῶν. ἐθήλασαν μέλι ἐκ πέτρασ καὶ ἔλαιον ἐκ στερεᾶσ πέτρασ, βούτυρον βοῶν καὶ γάλα προβάτων μετὰ στέατοσ ἀρνῶν καὶ κριῶν, υἱῶν ταύρων καὶ τράγων, μετὰ στέατοσ νεφρῶν πυροῦ, καὶ αἷμα σταφυλῆσ ἔπιον οἶνον. καὶ ἔφαγεν Ἰακὼβ καὶ ἐνεπλήσθη, καὶ ἀπελάκτισεν ὁ ἠγαπημένοσ, ἐλιπάνθη, ἐπαχύνθη, ἐπλατύνθη. καὶ ἐγκατέλιπε τὸν Θεὸν τὸν ποιήσαντα αὐτὸν καὶ ἀπέστη ἀπὸ Θεοῦ σωτῆροσ αὐτοῦ. παρώξυνάν με ἐπ̓ ἀλλοτρίοισ, ἐν βδελύγμασιν αὐτῶν παρεπίκρανάν με. ἔθυσαν δαιμονίοισ καὶ οὐ Θεῷ, θεοῖσ, οἷσ οὐκ ᾔδεισαν. καινοὶ καὶ πρόσφατοι ἥκασιν, οὓσ οὐκ ᾔδεισαν οἱ πατέρεσ αὐτῶν. Θεὸν τὸν γεννήσαντά σε ἐγκατέλιπεσ καὶ ἐπελάθου Θεοῦ τοῦ τρέφοντόσ σε. καὶ εἶδε Κύριοσ καὶ ἐζήλωσε καὶ παρωξύνθη δἰ ὀργὴν υἱῶν αὐτοῦ καὶ θυγατέρων καὶ εἶπεν. ἀποστρέψω τὸ πρόσωπόν μου ἀπ̓ αὐτῶν καὶ δείξω τί ἔσται αὐτοῖσ ἐπ̓ ἐσχάτων ἡμερῶν. ὅτι γενεὰ ἐξεστραμμένη ἐστίν, υἱοί, οἷσ οὐκ ἔστι πίστισ ἐν αὐτοῖσ. αὐτοὶ παρεζήλωσάν με ἐπ̓ οὐ Θεῷ, παρώξυνάν με ἐν τοῖσ εἰδώλοισ αὐτῶν. κἀγὼ παραζηλώσω αὐτοὺσ ἐπ̓ οὐκ ἔθνει, ἐπὶ ἔθνει ἀσυνέτῳ παροργιῶ αὐτούσ. ὅτι πῦρ ἐκκέκαυται ἐκ τοῦ θυμοῦ μου, καυθήσεται ἕωσ ᾅδου κάτω, καταφάγεται γῆν καὶ τὰ γενήματα αὐτῆσ, φλέξει θεμέλια ὀρέων. συνάξω εἰσ αὐτοὺσ κακὰ καὶ τὰ βέλη μου συντελέσω εἰσ αὐτούσ. τηκόμενοι λιμῷ καὶ βρώσει ὀρνέων καὶ ὀπισθότονοσ ἀνίατοσ. ὀδόντασ θηρίων ἐπαποστελῶ εἰσ αὐτοὺσ μετὰ θυμοῦ συρόντων ἐπὶ γῆν. ἔξωθεν ἀτεκνώσει αὐτοὺσ μάχαιρα καὶ ἐκ τῶν ταμιείων φόβοσ. νεανίσκοσ σὺν παρθένῳ, θηλάζων μετὰ καθεστηκότοσ πρεσβύτου. εἶπα. διασπερῶ αὐτούσ, παύσω δὲ ἐξ ἀνθρώπων τὸ μνημόσυνον αὐτῶν, εἰ μὴ δἰ ὀργὴν ἐχθρῶν, ἵνα μὴ μακροχρονίσωσιν, ἵνα μὴ συνεπιθῶνται οἱ ὑπεναντίοι, μὴ εἴπωσιν. ἡ χεὶρ ἡμῶν ἡ ὑψηλὴ καὶ οὐχὶ Κύριοσ ἐποίησε ταῦτα πάντα. ὅτι ἔθνοσ ἀπολωλεκὸσ βουλήν ἐστι, καὶ οὐκ ἔστιν ἐν αὐτοῖσ ἐπιστήμη. οὐκ ἐφρόνησαν συνιέναι ταῦτα. καταδεξάσθωσαν εἰσ τὸν ἐπιόντα χρόνον. πῶσ διώξεται εἷσ χιλίουσ καὶ δύο μετακινήσουσι μυριάδασ, εἰ μὴ ὁ Θεὸσ ἀπέδοτο αὐτοὺσ καὶ Κύριοσ παρέδωκεν αὐτούσ̣ ὅτι οὐκ εἰσὶν ὡσ ὁ Θεὸσ ἡμῶν οἱ θεοὶ αὐτῶν. οἱ δὲ ἐχθροὶ ἡμῶν ἀνόητοι. ἐκ γὰρ ἀμπέλου Σοδόμων ἡ ἄμπελοσ αὐτῶν, καὶ ἡ κληματὶσ αὐτῶν ἐκ Γομόρρασ. ἡ σταφυλὴ αὐτῶν σταφυλὴ χολῆσ, βότρυσ πικρίασ αὐτοῖσ. θυμὸσ δρακόντων ὁ οἶνοσ αὐτῶν καὶ θυμὸσ ἀσπίδων ἀνίατοσ. οὐκ ἰδοὺ ταῦτα συνῆκται παῤ ἐμοὶ καὶ ἐσφράγισται ἐν τοῖσ θησαυροῖσ μου̣ ἐν ἡμέρᾳ ἐκδικήσεωσ ἀνταποδώσω, ἐν καιρῷ, ὅταν σφαλῇ ὁ ποῦσ αὐτῶν, ὅτι ἐγγὺσ ἡμέρα ἀπωλείασ αὐτοῖσ, καὶ πάρεστιν ἕτοιμα ὑμῖν. ὅτι κρινεῖ Κύριοσ τὸν λαὸν αὐτοῦ καὶ ἐπὶ τοῖσ δούλοισ αὐτοῦ παρακληθήσεται. εἶδε γὰρ παραλελυμένουσ αὐτοὺσ καὶ ἐκλελοιπότασ ἐν ἐπαγωγῇ καὶ παρειμένουσ. καὶ εἶπε Κύριοσ. ποῦ εἰσιν οἱ θεοὶ αὐτῶν, ἐφ̓ οἷσ ἐπεποίθεισαν ἐπ̓ αὐτοῖσ̣ ὧν τὸ στέαρ τῶν θυσιῶν αὐτῶν ἠσθίετε καὶ ἐπίνετε τὸν οἶνον τῶν σπονδῶν αὐτῶν̣ ἀναστήτωσαν καὶ βοηθησάτωσαν ὑμῖν καὶ γενηθήτωσαν ὑμῖν σκεπασταί. ἴδετε ἴδετε ὅτι ἐγώ εἰμι, καὶ οὐκ ἔστι Θεὸσ πλὴν ἐμοῦ. ἐγὼ ἀποκτενῶ καὶ ζῆν ποιήσω, πατάξω κἀγὼ ἰάσομαι, καὶ οὐκ ἔστιν ὃσ ἐξελεῖται ἐκ τῶν χειρῶν μου. ὅτι ἀρῶ εἰσ τὸν οὐρανὸν τὴν χεῖρά μου καὶ ὀμοῦμαι τῇ δεξιᾷ μου καὶ ἐρῶ. ζῶ ἐγὼ εἰσ τὸν αἰῶνα, ὅτι παροξυνῶ ὡσ ἀστραπὴν τὴν μάχαιράν μου, καὶ ἀνθέξεται κρίματοσ ἡ χείρ μου, καὶ ἀποδώσω δίκην τοῖσ ἐχθροῖσ καὶ τοῖσ μισοῦσί με ἀνταποδώσω. μεθύσω τὰ βέλη μου ἀφ̓ αἵματοσ, καὶ ἡ μάχαιρά μου φάγεται κρέα, ἀφ̓ αἵματοσ τραυματιῶν καὶ αἰχμαλωσίασ, ἀπὸ κεφαλῆσ ἀρχόντων ἐχθρῶν. εὐφράνθητε, οὐρανοί, ἅμα αὐτῷ, καὶ προσκυνησάτωσαν αὐτῷ πάντεσ ἄγγελοι Θεοῦ. εὐφράνθητε, ἔθνη μετὰ τοῦ λαοῦ αὐτοῦ, καὶ ἐνισχυσάτωσαν αὐτῷ πάντεσ υἱοὶ Θεοῦ. ὅτι τὸ αἷμα τῶν υἱῶν αὐτοῦ ἐκδικᾶται, καὶ ἐκδικήσει καὶ ἀνταποδώσει δίκην τοῖσ ἐχθροῖσ καὶ τοῖσ μισοῦσιν ἀνταποδώσει, καὶ ἐκκαθαριεῖ Κύριοσ τὴν γῆν τοῦ λαοῦ αὐτοῦ. Καὶ ἔγραψε Μωυσῆσ τὴν ᾠδὴν ταύτην ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ καὶ ἐδίδαξεν αὐτὴν τοὺσ υἱοὺσ Ἰσραήλ. καὶ εἰσῆλθε Μωυσῆσ καὶ ἐλάλησε πάντασ τοὺσ λόγουσ τοῦ νόμου τούτου εἰσ τὰ ὦτα τοῦ λαοῦ, αὐτὸσ καὶ Ἰησοῦσ ὁ τοῦ Ναυή. καὶ συνετέλεσε Μωυσῆσ λαλῶν παντὶ Ἰσραήλ. καὶ εἶπε πρὸσ αὐτούσ. προσέχετε τῇ καρδίᾳ ἐπὶ πάντασ τοὺσ λόγουσ τούτουσ, οὓσ ἐγὼ διαμαρτύρομαι ὑμῖν σήμερον, ἃ ἐντελεῖσθε τοῖσ υἱοῖσ ὑμῶν φυλάσσειν καὶ ποιεῖν πάντασ τοὺσ λόγουσ τοῦ νόμου τούτου. ὅτι οὐχὶ λόγοσ κενὸσ οὗτοσ ὑμῖν, ὅτι αὕτη ἡ ζωὴ ὑμῶν, καὶ ἕνεκεν τοῦ λόγου τούτου μακροημερεύσετε ἐπὶ τῆσ γῆσ, εἰσ ἣν ὑμεῖσ διαβαίνετε τὸν Ἰορδάνην ἐκεῖ κληρονομῆσαι αὐτήν. Καὶ ἐλάλησε Κύριοσ πρὸσ Μωυσῆν ἐν τῇ ἡμέρᾳ ταύτῃ λέγων. ἀνάβηθι εἰσ τὸ ὄροσ τὸ Ἀβαρὶμ τοῦτο, ὄροσ Ναβαῦ, ὅ ἐστιν ἐν γῇ Μωὰβ κατὰ πρόσωπον Ἱεριχώ, καὶ ἰδὲ τὴν γῆν Χαναάν, ἣν ἐγὼ δίδωμι τοῖσ υἱοῖσ Ἰσραήλ, εἰσ κατάσχεσιν, καὶ τελεύτα ἐν τῷ ὄρει, εἰσ ὃ ἀναβαίνεισ ἐκεῖ, καὶ προστέθητι πρὸσ τὸν λαόν σου, ὃν τρόπον ἀπέθανεν Ἀαρὼν ὁ ἀδελφόσ σου ἐν Ὢρ τῷ ὄρει, καὶ προσετέθη πρὸσ τὸν λαὸν αὐτοῦ, ὅτι ἠπειθήσατε τῷ ρήματί μου ἐν τοῖσ υἱοῖσ Ἰσραὴλ ἐπὶ τοῦ ὕδατοσ ἀντιλογίασ Κάδησ ἐν τῇ ἐρήμῳ Σίν, διότι οὐχ ἡγιάσατέ με ἐν τοῖσ υἱοῖσ Ἰσραήλ. ὅτι ἀπέναντι ὄψῃ τὴν γῆν καὶ ἐκεῖ οὐκ εἰσελεύσῃ. ΚΑΙ αὕτη ἡ εὐλογία ἣν ηὐλόγησε Μωυσῆσ ἄνθρωποσ τοῦ Θεοῦ τοὺσ υἱοὺσ Ἰσραὴλ πρὸ τῆσ τελευτῆσ αὐτοῦ.

καὶ εἶπε. Κύριοσ ἐκ Σινὰ ἥκει καὶ ἐπέφανεν ἐκ Σηεὶρ ἡμῖν καὶ κατέσπευσεν ἐξ ὄρουσ Φαρὰν σὺν μυριάσι Κάδησ, ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ ἄγγελοι μετ̓ αὐτοῦ. καὶ ἐφείσατο τοῦ λαοῦ αὐτοῦ, καὶ πάντεσ οἱ ἡγιασμένοι ὑπὸ τὰσ χεῖράσ σου. καὶ οὗτοι ὑπὸ σέ εἰσι, καὶ ἐδέξατο ἀπὸ τῶν λόγων αὐτοῦ νόμον, ὃν ἐνετείλατο ἡμῖν Μωυσῆσ, κληρονομίαν συναγωγαῖσ Ἰακώβ. καὶ ἔσται ἐν τῷ ἠγαπημένῳ ἄρχων, συναχθέντων ἀρχόντων λαῶν ἅμα φυλαῖσ Ἰσραήλ. ζήτω Ρουβὴν καὶ μὴ ἀποθανέτω καὶ ἔστω πολὺσ ἐν ἀριθμῷ. καὶ αὕτη Ἰούδα. εἰσάκουσον, Κύριε, φωνῆσ Ἰούδα, καὶ εἰσ τὸν λαὸν αὐτοῦ εἰσέλθοισαν. αἱ χεῖρεσ αὐτοῦ διακρινοῦσιν αὐτῷ, καὶ βοηθὸσ ἐκ τῶν ἐχθρῶν αὐτοῦ ἔσῃ. καὶ τῷ Λευὶ εἶπε. δότε Λευὶ δήλουσ αὐτοῦ καὶ ἀλήθειαν αὐτοῦ, τῷ ἀνδρὶ τῷ ὁσίῳ, ὃν ἐπείρασαν αὐτὸν ἐν πείρᾳ, ἐλοιδόρησαν αὐτὸν ἐπὶ ὕδατοσ ἀντιλογίασ. ὁ λέγων τῷ πατρὶ καὶ τῇ μητρί. οὐχ ἑώρακά σε, καὶ τοὺσ ἀδελφοὺσ αὐτοῦ οὐκ ἐπέγνω καὶ τοὺσ υἱοὺσ αὐτοῦ ἀπέγνω. ἐφύλαξε τὰ λόγιά σου καὶ τὴν διαθήκην σου διετήρησε. δηλώσουσι τὰ δικαιώματά σου τῷ Ἰακὼβ καὶ τὸν νόμον σου τῷ Ἰσραήλ. ἐπιθήσουσι θυμίαμα ἐν ὀργῇ σου διὰ παντὸσ ἐπὶ τὸ θυσιαστήριόν σου. εὐλόγησον, Κύριε, τὴν ἰσχὺν αὐτοῦ καὶ τά ἔργα τῶν χειρῶν αὐτοῦ δέξαι. κάταξον ὀσφὺν ἐχθρῶν ἐπανεστηκότων αὐτῷ, καὶ οἱ μισοῦντεσ αὐτὸν μὴ ἀναστήτωσαν. καὶ τῷ Βενιαμὶν εἶπεν. ἠγαπημένοσ ὑπὸ Κυρίου κατασκηνώσει πεποιθώσ, καὶ ὁ Θεὸσ σκιάζει ἐπ̓ αὐτῷ πάσασ τὰσ ἡμέρασ, καὶ ἀνὰ μέσον τῶν ὤμων αὐτοῦ κατέπαυσε. καὶ τῷ Ἰωσὴφ εἶπεν. ἀπ̓ εὐλογίασ Κυρίου ἡ γῆ αὐτοῦ, ἀπὸ ὡρῶν οὐρανοῦ καὶ δρόσου καὶ ἀπὸ ἀβύσσων πηγῶν κάτωθεν καὶ καθ̓ ὥραν γενημάτων ἡλίου τροπῶν καὶ ἀπὸ συνόδων μηνῶν, ἀπὸ κορυφῆσ ὀρέων ἀρχῆσ καὶ ἀπὸ κορυφῆσ βουνῶν ἀενάων καὶ καθ̓ ὥραν γῆσ πληρώσεωσ. καὶ τὰ δεκτὰ τῷ ὀφθέντι ἐν τῇ βάτῳ ἔλθοισαν ἐπὶ κεφαλὴν Ἰωσήφ, καὶ ἐπὶ κορυφῆσ δοξασθεὶσ ἐπ̓ ἀδελφοῖσ. πρωτότοκοσ ταύρου τὸ κάλλοσ αὐτοῦ, κέρατα μονοκέρωτοσ τὰ κέρατα αὐτοῦ. ἐν αὐτοῖσ ἔθνη κερατιεῖ ἅμα ἕωσ ἀπ̓ ἄκρου γῆσ. αὗται μυριάδεσ Ἐφραί̈μ, καὶ αὗται χιλιάδεσ Μανασσῆ. καὶ τῷ Ζαβουλὼν εἶπεν. εὐφράνθητι, Ζαβουλών, ἐν ἐξοδίᾳ σου καὶ Ἰσσάχαρ ἐν τοῖσ σκηνώμασιν αὐτοῦ. ἔθνη ἐξολοθρεύσουσι, καὶ ἐπικαλέσεσθε ἐκεῖ καὶ θύσετε ἐκεῖ θυσίαν δικαιοσύνησ, ὅτι πλοῦτοσ θαλάσσησ θηλάσει σε καὶ ἐμπόρια παράλιον κατοικούντων. καὶ τῷ Γὰδ εἶπεν. εὐλογημένοσ ἐμπλατύνων Γάδ. ὡσ λέων ἐνεπαύσατο, συντρίψασ βραχίονα καὶ ἄρχοντα. καὶ εἶδεν ἀπαρχὴν αὐτοῦ, ὅτι ἐκεῖ ἐμερίσθη γῆ ἀρχόντων συνηγμένων ἅμα ἀρχηγοῖσ λαῶν. δικαιοσύνην Κύριοσ ἐποίησε καὶ κρίσιν αὐτοῦ μετὰ Ἰσραήλ. καὶ τῷ Δὰν εἶπε. Δὰν σκύμνοσ λέοντοσ καὶ ἐκπηδήσεται ἐκ τοῦ Βασάν. καὶ τῷ Νεφθαλὶ εἶπε. Νεφθαλὶ πλησμονὴ δεκτῶν καὶ ἐμπλησθήτω εὐλογίασ παρὰ Κυρίου. θάλασσαν καὶ λίβα κληρονομήσει. καὶ τῷ Ἀσὴρ εἶπεν. εὐλογημένοσ ἀπὸ τέκνων Ἀσὴρ καὶ ἔσται δεκτὸσ τοῖσ ἀδελφοῖσ αὐτοῦ. βάψει ἐν ἐλαίῳ τὸν πόδα αὐτοῦ. σίδηροσ καὶ χαλκὸσ τὸ ὑπόδημα αὐτοῦ ἔσται, ὡσ αἱ ἡμέραι σου ἡ ἰσχύσ σου. οὔκ ἐστιν ὥσπερ ὁ Θεὸσ τοῦ ἠγαπημένου. ὁ ἐπιβαίνων ἐπὶ τὸν οὐρανὸν βοηθόσ σου καὶ ὁ μεγαλοπρεπὴσ τοῦ στερεώματοσ. καὶ σκεπάσει σε Θεοῦ ἀρχὴ καὶ ὑπὸ ἰσχὺ βραχιόνων ἀενάων καὶ ἐκβαλεῖ ἀπὸ προσώπου σου ἐχθρὸν λέγων. ἀπόλοιο. καὶ κατασκηνώσει Ἰσραὴλ πεποιθὼσ μόνοσ ἐπὶ γῆσ Ἰακώβ, ἐπὶ σίτῳ καὶ οἴνῳ, καὶ ὁ οὐρανὸσ αὐτῷ συνεφφὴσ δρόσῳ. μακάριοσ σύ, Ἰσραήλ. τίσ ὅμοιόσ σοι λαὸσ σωζόμενοσ ὑπὸ Κυρίου̣ ὑπερασπιεῖ ὁ βοηθόσ σου, καὶ ἡ μάχαιρα καύχημά σου. καὶ ψεύσονταί σε οἱ ἐχθροί σου, καὶ σὺ ἐπὶ τὸν τράχηλον αὐτῶν ἐπιβήσῃ. ΚΑΙ ἀνέβη Μωυσῆσ ἀπὸ Ἀραβὼθ Μωὰβ ἐπὶ τὸ ὄροσ Ναβαῦ, ἐπὶ κορυφὴν Φασγά, ἥ ἐστιν ἐπὶ προσώπου Ἰεριχώ. καὶ ἔδειξεν αὐτῷ Κύριοσ πᾶσαν τὴν γῆν Γαλαὰδ ἕωσ Δὰν

καὶ πᾶσαν τὴν γῆν Νεφθαλὶ καὶ πᾶσαν τὴν γῆν Ἐφραί̈μ καὶ Μανασσῆ καὶ πᾶσαν τὴν γῆν Ἰούδα ἕωσ τῆσ θαλάσσησ τῆσ ἐσχάτης καὶ τὴν ἔρημον καὶ τὰ περίχωρα Ἱεριχώ, πόλιν φοινίκων ἕωσ Σηγώρ. καὶ εἶπε Κύριοσ πρὸσ Μωυσῆν. αὕτη ἡ γῆ, ἣν ὤμοσα τῷ Ἁβραὰμ καὶ Ἰσαὰκ καὶ Ἰακὼβ λέγων. τῷ σπέρματι ὑμῶν δώσω αὐτήν. καὶ ἔδειξα τοῖσ ὀφθαλμοῖσ σου, καὶ ἐκεῖ οὐκ εἰσελεύσῃ. καὶ ἐτελεύτησε Μωυσῆσ ὁ οἰκέτησ Κυρίου ἐν γῇ Μωὰβ διὰ ρήματοσ Κυρίου. καὶ ἔθαψαν αὐτὸν ἐν Γαῖ ἐγγὺσ οἴκου Φογώρ. καὶ οὐκ εἶδεν οὐδεὶσ τὴν ταφὴν αὐτοῦ ἕωσ τῆσ ἡμέρασ ταύτησ. Μωυσῆσ δὲ ἦν ἑκατὸν καὶ εἴκοσιν ἐτῶν ἐν τῷ τελευτᾶν αὐτόν. οὐκ ἠμαυρώθησαν οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτοῦ, οὐδὲ ἐφθάρησαν τὰ χελώνια αὐτοῦ. καὶ ἔκλαυσαν οἱ υἱοὶ Ἰσραὴλ Μωυσῆν ἐν Ἀραβὼθ Μωὰβ ἐπὶ τοῦ Ἰορδάνου κατὰ Ἱεριχὼ τριάκοντα ἡμέρασ. καὶ συνετελέσθησαν αἱ ἡμέραι πένθουσ κλαυθμοῦ Μωυσῆ. καὶ Ἰησοῦσ υἱὸσ Ναυὴ ἐνεπλήσθη πνεύματοσ συνέσεωσ, ἐπέθηκε γὰρ Μωυσῆσ τὰσ χεῖρασ αὐτοῦ ἐπ̓ αὐτόν. καὶ εἰσήκουσαν αὐτοῦ οἱ υἱοὶ Ἰσραὴλ καὶ ἐποίησαν καθότι ἐνετείλατο Κύριοσ τῷ Μωυσῇ. καὶ οὐκ ἀνέστη ἔτι προφήτησ ἐν Ἰσραὴλ ὡσ Μωυσῆσ, ὃν ἔγνω Κύριοσ αὐτὸν πρόσωπον κατὰ πρόσωπον, ἐν πᾶσι τοῖσ σημείοισ καὶ τέρασιν, ὃν ἀπέστειλεν αὐτὸν Κύριοσ ποιῆσαι αὐτὰ ἐν γῇ Αἰγύπτῳ Φαραὼ καὶ τοῖσ θεράπουσιν αὐτοῦ καὶ πάσῃ τῇ γῇ αὐτοῦ, τὰ θαυμάσια τὰ μεγάλα καὶ τὴν χεῖρα τὴν κραταιάν, ἃ ἐποίησε Μωυσῆσ ἔναντι παντὸσ Ἰσραήλ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

Ancient Greek Text

Septuagint, Liber Deuteronomii

(70인역 성경, 신명기)

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION