Plutarch, Septem sapientium convivium, chapter, section 5

(플루타르코스, Septem sapientium convivium, chapter, section 5)

ἐπεὶ δ’ ἐπήρθησαν αἱ τράπεζαι καὶ στεφάνων παρὰ τῆσ Μελίσσησ διαδοθέντων ἡμεῖσ μὲν ἐσπείσαμεν ἡ δ’ αὐλητρὶσ ἐπιφθεγξαμένη μικρὰ ταῖσ σπονδαῖσ ἐκ μέσου μετέστη, προσαγορεύσασ τὸν Ἀνάχαρσιν ὁ Ἄρδαλοσ ἠρώτησεν εἰ παρὰ· Σκύθαισ αὐλητρίδεσ εἰσίν·

"οὐδ’ ἄμπελοι" εἶπε.

"γλώσσησ ἀνθρωπίνησ συνιέντεσ, οὐχ ὥσπερ δ’ οἱ Ἕλληνεσ οἰόμενοι Σκυθῶν διαλέγεσθαι βέλτιον ὅμωσ τοὺσ θεοὺσ ὀστέων καὶ ξύλων ἥδιον ἀκροᾶσθαι νομίζουσιν.

"εἰδείησ, ὦ ξένε, τοὺσ νῦν αὐλοποιοὺσ ὡσ προέμενοι τὰ νεβρεῖα χρώμενοι τοῖσ ὀνείοισ βέλτιον ἠχεῖν λέγουσιν.

"καὶ ἡμῖν τοῖσ Ναυκρατίταισ ἐγκαλοῦσι Βουσιρῖται·

"χρώμεθα γὰρ ἤδη τοῖσ ὀνείοισ εἰσ τὸν αὐλόν. ἐκείνοισ δὲ καὶ σάλπιγγοσ ἀκούειν ἀθέμιτον, ὡσ ὄνῳ φθεγγομένησ ὅμοιον. "ὄνον δ’ ὑπ’ Αἰγυπτίων ἴστε δήπου διὰ Τυφῶνα προπηλακιζόμενον.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION