Plutarch, Septem sapientium convivium, chapter, section 1

(플루타르코스, Septem sapientium convivium, chapter, section 1)

η που προῖὼν ὁ χρόνοσ, ὦ Νίκαρχε, πολὺ σκότοσ ἑπάξει τοᾷ πράγμασι καὶ πᾶσαν ἀσάφειαν, εἰ νῦν ἐπὶ προσφάτοισ οὕτω καὶ νεαροῖσ λόγοι ψευδεῖσ συντεθέντεσ ἔχουσι πίστιν. οὔτε γὰρ μόνων, ὡσ ὑμεῖσ ἀκηκόατε, τῶν ἑπτὰ γέγονε τὸ συμπόσιον, ἀλλὰ πλειόνων ἢ δὶσ τοσούτων ἐν οἷσ καὶ αὐτὸσ ἤμην, συνήθησ μὲν ὢν Περιάνδρῳ διὰ τὴν τέχνην, ξένοσ δὲ Θάλεω· παρ’ ἐμοὶ γὰρ κατέλυσεν ὁ ἀνὴρ Περιάνδρου κελεύσαντοσ;

̓ , οὔτε τοὺσ λόγουσ ὀρθῶσ ἀπεμνημόνευσεν ὅστισ ἦν ὑμῖν ὁ διηγούμενοσ· ἦν δ’ ὡσ ἐοίκεν οὐδεὶσ τῶν παραγεγονότων.

ἀλλ’ ἐπεὶ σχολή τε πάρεστι πολλὴ καὶ τὸ γῆρασ οὐκ ἀξιόπιστον ἐγγυήσασθαι τὴν ἀναβολὴν τοῦ λόγου, προθυμουμένοισ ὑμῖν ἀπ’ ἀρχῆσ ἅπαντα διηγήσομαι.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION