헬라어 문장 검색 - Πλυταρ́Θυομοδό1́08́

(플루타르코스, Quomodo adolescens poetas audire debeat, chapter, section 8)

οὕτωσ οὖν τούτων ἐχόντων ἐπάγωμεν τοῖσ ποιήμασι τὸν νέον μὴ τοιαύτασ ἔχοντα δόξασ περὶ τῶν καλῶν ἐκείνων καὶ μεγάλων ὀνομάτων, ὡσ ἄρα σοφοὶ καὶ δίκαιοι οἱ ἄνδρεσ ἦσαν, ἄκροι τε βασιλεῖσ καὶ κανόνεσ ἀρετῆσ ἁπάσησ καὶ ὀρθότητοσ. μήτε τισ Ἀργείων, νῶιν δ’ ἐκδῦμεν ὄλεθρον, ὄφρ’ οἰοῖ Τροίησ ἱερὰ κρήδεμνα λύοιμεν καὶ οἰκτροτάτην δ’ ἤκουσα ὄπα Πριάμοιο θυγατρὸσ Κασσάνδρησ, τὴν κτεῖνε Κλυταιμνήστρη δολόμητισ ἀμφ’ ἐμοὶ καὶ παλλακίδι προμιγῆναι, ἵν’ ἐχθήρειε γέροντα.

προφάσεισ λέγων μηδὲ παραγωγάσ τινασ εὐπρεπεῖσ ἐπὶ πράγμασι φαύλοισ μηχανώμενοσ πιθανὸσ ἔστω καὶ πανοῦργοσ, ἀλλ’ ἐκεῖνο μᾶλλον οἰέσθω, μίμησιν εἶναι τὴν ποίησιν ἠθῶν καὶ βίων, καὶ ἀνθρώπων οὐ τελείων οὐδὲ καθαρῶν οὐδ’ ἀνεπιλήπτων παντάπασιν, ἀλλὰ μεμιγμένων πάθεσι καὶ δόξαισ ψευδέσι καὶ ἀγνοίαισ, διὰ δ’ εὐφυϊάν αὑτοὺσ πολλάκισ μετατιθέντων πρὸσ τὸ κρεῖττον.

καὶ πραττομένοισ, ἐπαιρομένου καὶ συνενθουσιῶντοσ, τὰ δὲ φαῦλα μὴ προσιεμένου καὶ δυσχεραίνοντοσ, ἀβλαβῆ παρέξει τὴν ἀκρόασιν.

ὁ δὲ πάντα θαυμάζων καὶ πᾶσιν ἐξοικειούμενοσ καὶ καταδεδουλωμένοσ τῇ δόξῃ τὴν κρίσιν ὑπὸ τῶν ἡρωϊκῶν ὀνομάτων, ὥσπερ οἱ τὴν Πλάτωνοσ ἀπομιμούμενοι κυρτότητα καὶ τὴν Ἀριστοτέλουσ τραυλότητα, λήσεται πρὸσ πολλὰ τῶν φαύλων εὐχερὴσ γενόμενοσ.

δεῖ δὲ μὴ δειλῶσ;

μηδ’ ὥσπερ ὑπὸ δεισιδαιμονίασ ἐν ἱερῷ φρίττειν ἅπαντα; τῶν Ἑλλήνων, οὐκέτ’ ὀρθῶσ οὐδὲ μετρίωσ, ἐπομόσασ μηδένα προσοίσειν χεῖρασ αὐτῷ ζῶντοσ αὐτοῦ, προστίθησιν οὐδ’ ἢν Ἀγαμέμνονα εἴπῃσ , ἐνδεικνύμενοσ ὀλιγωρίαν καὶ περιφρόνησιν τοῦ ἄρχοντοσ.

ἐκ δὲ τούτου μᾶλλον παροξυνθεὶσ ἐπὶ τὸ ξίφοσ φέρεται σφάττειν διανοούμενοσ, οὔτε πρὸσ τὸ καλὸν ὀρθῶσ οὔτε πρὸσ τὸ συμφέρον.

εἶτ’ αὖθισ μετανοήσασ ἄψ ἐσ κουλεὸν ὦσε μέγα ξίφοσ, οὐδ’ ἀπίθησε μύθῳ Ἀθηναίησ , ὀρθῶσ πάλιν καὶ καλῶσ, ὅτι τὸν θυμὸν ἐκκόψαι παντάπασι μὴ δυνηθεὶσ , ὅμωσ πρὶν ἀνήκεστόν τι δρᾶσαι μετέστησε καὶ κατέσχεν εὐπειθῆ τῷ λογισμῷ γενόμενον. πάλιν ὁ Ἀγαμέμνων ἐν μὲν τοῖσ περὶ τὴν ἐκκλησίαν γιγνομένοισ καὶ λεγομένοισ ὑπ’ αὐτοῦ καταγέλαστόσ ἐστιν, ἐν δὲ τοῖσ περὶ Χρυσηίδα σεμνότεροσ καὶ βασιλικώτεροσ.

καὶ ἀποπέμπων τὴν ἄνθρωπον ἣν ὀλίγῳ πρόσθεν εἴρηκε τῆσ γαμετῆσ τῇ εὐνοίᾳ προκρίνειν, οὐδὲν ἐρωτικὸν οὐδ’ αἰσχρὸν ἐποίησε.

χαλκῷ ἀλλά τισ ἀθανάτων παῦσεν χόλον, ὃσ ῥ’ ἐνὶ θυμῷ δήμου θῆκε φάτιν καὶ ὀνείδεα πόλλ’ ἀνθρώπων, ὡσ μὴ πατροφόνοσ μετ’ Ἀχαιοῖσιν καλεοίμην ὁ μὲν οὖν Ἀρίσταρχοσ ἐξεῖλε ταῦτα τὰ ἔπη φοβηθείσ·

ἔχει δὲ πρὸσ τὸν καιρὸν ὀρθῶσ, τοῦ Φοίνικοσ τὸν Ἀχιλλέα διδάσκοντοσ οἱο͂́ν ἐστιν ὀργὴ καὶ ὅσα διὰ θυμὸν ἄνθρωποι τολμῶσι, μὴ χρώμενοι λογισμῷ μηδὲ πειθόμενοι τοῖσ παρηγοροῦσι.

καὶ γὰρ τὸν Μελέαγρον ἐπεισάγει τοῖσ πολίταισ ὀργιζόμενον, εἶτα πραϋνόμενον, ὀρθῶσ τὰ πάθη ψέγων, τὸ δὲ μὴ συνακολουθεῖν ἀλλ’ ἀντιτάττεσθαι καὶ κρατεῖν καὶ μετανοεῖν ἐπαινῶν ὡσ καλὸν καὶ συμφέρον.

ἐνταῦθα μὲν οὖν ἡ διαφορὰ πρόδηλοσ·

ὅπου δ’ ἀσαφῆ τὰ τῆσ γνώμησ, διοριστέον οὕτω πωσ ἐφιστάντασ τὸν νέον. τοιαῦτα μωραίνει πρὸσ τὰσ θεραπαινίδασ αἲ γὰρ ἐμοὶ τοιόσδε πόσισ κεκλημένοσ εἰή ἐνθάδε ναιετάων, καὶ οἱ ἅδοι αὐτόθι μίμνειν , ψεκτέον τὸ θράσοσ αὐτῆσ καὶ τὴν ἀκολασίαν εἰ δὲ τοῖσ λόγοισ τοῦ ἀνδρὸσ τὸ ἦθοσ ἐνιδοῦσα καὶ θαυμάσασα τὴν ἔντευξιν αὐτοῦ πολὺν νοῦν ἔχουσαν εὔχεται τοιούτῳ συνοικεῖν μᾶλλον ἢ πλωτικῷ τινι καὶ ὀρχηστικῷ τῶν πολιτῶν, ἄξιον ἄγασθαι.

λόγον ἔχει τὸ ἡδόμενον αὐτῷ καὶ θαρροῦν.

ἀσαφείᾳ καὶ ἀδηλότητι γεγονὼσ περὶ τῶν χρημάτων φοβεῖται μὴ τί οἱ οἴχωνται κοίλησ ἐπὶ νηὸσ ἄγοντεσ , οἰκτείρειν ἄξιον ἢ βδελύττεσθαι νὴ Δία τὴν φιλοπλουτίαν·

ἄξιον ἐπαινεῖν.

ἔνιοι δὲ καὶ τὴν ἔκθεσιν αὐτὴν εἰ μὲν ἀληθῶσ ἐγένετο καθεύδοντοσ ψέγουσι, καὶ Τυρρηνοὺσ ἱστορίαν τινά φασι διαφυλάττειν ὡσ ὑπνώδουσ φύσει τοῦ Ὀδυσσέωσ γενομένου καὶ δυσεντεύκτου διὰ τοῦτο τοῖσ πολλοῖσ ὄντοσ. εἰ δ’ οὐκ ἦν ἀληθὴσ ὁ ὕπνοσ, ἀλλ’ αἰδούμενοσ μὲν ἀποπέμψαι τοὺσ Φαίακασ ἄνευ ξενίων καὶ φιλοφροσύνησ, μὴ δυνάμενοσ δὲ τοὺσ ἐχθροὺσ λαθεῖν ἐκείνων συμπαρόντων ἐχρήσατο τῆσ ἀπορίασ παρακαλύμματι, κοιμωμένῳ ποιήσασ ὅμοιον ἑαυτόν, ἀποδέχονται.

καὶ ταῦτα δὴ τοῖσ νέοισ ὑποδεικνύοντεσ οὐκ ἐάσομεν φορὰν πρὸσ τὰ φαῦλα γίγνεσθαι τῶν ἠθῶν ἀλλὰ τῶν βελτιόνων ζῆλον καὶ προαίρεσιν, εὐθὺσ τοῖσ μὲν τὸ ψέγειν τοῖσ δὲ τὸ ἐπαινεῖν ἀποδιδόντεσ;

μάλιστα δὲ τοῦτο δεῖ ποιεῖν ἐν ταῖσ τραγῳδίαισ, ὅσαι λόγουσ ἔχουσι πιθανοὺσ καὶ πανούργουσ ἐν πράξεσιν ἀδόξοισ καὶ πονηραῖσ. οὐ πάνυ γὰρ ἀληθὲσ τὸ τοῦ Σοφοκλέουσ λέγοντοσ οὐκ ἔστ’ ἀπ’ ἔργων μὴ καλῶν ἔπη καλά καὶ γὰρ οὗτοσ εἰώθεν ἤθεσι φαύλοισ καὶ ἀτόποισ πράγμασι λόγουσ ἐπιγελῶντασ καὶ φιλανθρώπουσ αἰτίασ πορίζειν. καὶ ὁ σύσκηνοσ αὐτοῦ πάλιν ὁρᾷσ ὅτι τήν τε Φαίδραν καὶ προσεγκαλοῦσαν τῷ Θησεῖ πεποίηκεν ὡσ διὰ τὰσ ἐκείνου παρανομίασ ἐρασθεῖσαν τοῦ Ἱππολύτου.

τοιαύτην δὲ καὶ τῇ Ἑλένῃ παρρησίαν κατὰ τῆσ Ἑκάβησ ἐν ταῖσ Τρῳάσι δίδωσιν, οἰομένῃ δεῖν ἐκείνην κολάζεσθαι μᾶλλον ὅτι μοιχὸν αὐτῆσ ἔτεκε.

λόγουσ μᾶλλον ἢ τὰ ἔργα τῆσ ἀκολασίασ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Plutarch, Quomodo adolescens poetas audire debeat, chapter, section 8

(플루타르코스, Quomodo adolescens poetas audire debeat, chapter, section 8)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION