헬라어 문장 검색 - Πλυταρ́Θυομοδό1́06́

(플루타르코스, Quomodo adolescens poetas audire debeat, chapter, section 6)

ἄλλοσ τοίνυν τρόποσ ἐστὶ τὰσ ἐν τοῖσ ποιήμασιν ὑποψίασ πρὸσ τὸ βέλτιον ἐκ τοῦ χείρονοσ μεθιστὰσ ὁ διὰ τῶν ὀνομάτων τῆσ συνηθείασ, περὶ ὃν δεῖ τὸν νέον γεγυμνάσθαι μᾶλλον ἢ περὶ τὰσ λεγομένασ γλώττασ. κακοθάνατόσ ἐστιν εἰδέναι·

τοὺσ δαίμονασ.

τουτὶ δ’ ἀναγκαῖον καὶ χρήσιμον, εἰ μέλλομεν ἐκ τῶν ποιημάτων ὠφεληθήσεσθαι καὶ μὴ βλαβήσεσθαι, τὸ γιγνώσκειν πῶσ τοῖσ τῶν θεῶν ὀνόμασιν οἱ ποιηταὶ χρῶνται καὶ πάλιν τοῖσ τῶν κακῶν καὶ ἀγαθῶν, καὶ τί τὴν Τύχην τί τὴν Μοῖραν νοοῦντεσ ὀνομάζουσι, καὶ πότερον ταῦτα τῶν ἁπλῶσ ἢ τῶν πολλαχῶσ λεγομένων ἐστὶ παρ’ αὐτοῖσ, ὥσπερ ἄλλα πολλά. ἀπορεῖσθαι κέχρηται ὣσ ἔφαθ’ , ἡ δ’ ἀλύουσ1’ ἀπεβήσετο, τείρετο δ’ αἰνῶσ ποτὲ δ’ ἀντὶ τοῦ γαυριᾶν καὶ χαίρειν ἦ ἀλύεισ ὅτι Ἶρον ἐνίκησασ τὸν ἀλήτην;

τίνασ πόθ’ ἕδρασ τάσδε μοι θοάζετε ἱκτηρίοισ κλάδοισιν ἐξεστεμμένοι;

χάριεν δὲ καὶ τὸ τὴν χρείαν τῶν ὀνομάτων συνοικειοῦν τοῖσ ὑποκειμένοισ πράγμασιν, ὡσ οἱ γραμματικοὶ διδάσκουσιν, ἄλλο πρὸσ ἄλλην δύναμιν λαμβάνοντεσ,·

κελεύομεν, ὅταν μὴ δεώμεθα μηδὲ λαμβάνωμεν.

"ἐπαινὴν Περσεφόνειαν" ἔνιοί φασιν ὡσ παραιτητὴν εἰρῆσθαι. κλῦθ’ ἄναξ Ἥφαιστε καί μοι σύμμαχοσ γουνουμένῳ ἵλαοσ γενοῦ, χαρίζευ δ’ οἱᾶ́περ χαρίζεαι , αὐτὸν τὸν θεὸν ἐπικαλούμενοσ δῆλόσ ἐστιν·

ὅταν δὲ τὸν ἄνδρα τῆσ ἀδελφῆσ ἠφανισμένον ἐν θαλάττῃ καὶ μὴ τυχόντα νομίμου ταφῆσ θρηνῶν λέγῃ μετριώτερον ἂν τὴν συμφορὰν ἐνεγκεῖν εἰ κείνου κεφαλὴν καὶ χαρίεντα μέλεα Ἥφαιστοσ καθαροῖσιν ἐν εἵμασιν ἀμφεπονήθη τὸ πῦρ οὕτωσ, οὐ τὸν θεὸν προσηγόρευσε.

πάλιν δ’ ὁ μὲν Εὐριπίδησ εἰπὼν ἐν ὁρ́κῳ μὰ τὸν μετ’ ἄστρων Ζῆν’ Ἄρη τε φοίνιον αὐτοὺσ τοὺσ θεοὺσ ὠνόμασε·

τυφλὸσ γάρ, ὦ γυναῖκεσ, οὐδ’ ὁρῶν Ἄρησ συὸσ προσώπῳ πάντα τυρβάζει κακὰ τὸν πόλεμον ἔστιν ὑπακοῦσαι, καθάπερ αὖ τὸν χαλκὸν Ὁμήρου λέγοντοσ τῶν νῦν αἷμα κελαινὸν ἐύρροον ἀμφὶ Σκάμανδρον ἐσκέδασ1̓ ὀξὺζ;

Ἄρησ πολλῶν οὖν οὕτω λεγομένων εἰδέναι δεῖ καὶ μνημονεύειν ὅτι καὶ τῷ τοῦ Διὸσ καὶ Ζηνὸσ ὀνόματι ποτὲ μὲν τὸν θεὸν ποτὲ δὲ τὴν τύχην πολλάκισ δὲ τὴν εἱμαρμένην προσαγορεύουσιν.

ὅταν μὲν γὰρ λέγωσι Ζεῦ πάτερ, Ἴδηθεν μεδέων καὶ ὦ Ζεῦ, τίσ εἶναί φησι σοῦ σοφώτεροσ;

τὸν θεὸν αὐτὸν λέγουσιν·

ὅταν δὲ ταῖσ αἰτίαισ πάντων τῶν γιγνομένων ἐπονομάζωσι τὸν Δία καὶ λέγωσι πολλὰσ δ’ ἰφθίμουσ ψυχὰσ Αἴ̈δι προϊάψεν ‐ Διὸσ δ’ ἐτελείετο βουλή , τὴν εἱμαρμένην. πραγμάτων ἀνάγκην ὀρθῶσ ὑποδείκνυσιν, ὅτι καὶ πόλεσι καὶ στρατοπέδοισ καὶ ἡγεμόσιν, ἂν μὲν σωφρονῶσιν , εὖ πράττειν πέπρωται καὶ κρατεῖν τῶν πολεμίων, ἂν δ’ εἰσ πάθη καὶ ἁμαρτίασ ἐμπεσόντεσ ὥσπερ οὗτοι διαφέρωνται πρὸσ ἀλλήλουσ καὶ στασιάζωσιν , ἀσχημονεῖν καὶ ταράττεσθαι καὶ κακῶσ ἀπαλλάττειν.

κακὰσ ἀμοιβάσ ἐστι καρποῦσθαι βροτοῖσ.

καὶ μὴν ὁ Ἡσίοδοσ τὸν Προμηθέα ποιῶν τῷ Ἐπιμηθεῖ παρακελευόμενον μή ποτε δῶρα δέξασθαι πὰρ Ζηνὸσ Ὀλυμπίου ἀλλ’ ἀποπέμπειν ἐπὶ τῇ τῆσ τύχησ δυνάμει τῷ τοῦ Διὸσ ὀνόματι κέχρηται· τὰ γὰρ τυχηρὰ τῶν ἀγαθῶν Διὸσ δῶρα κέκληκε, πλούτουσ καὶ γάμουσ καὶ ἀρχὰσ καὶ πάνθ’ ὅλωσ τὰ ἐκτόσ, ὧν ἡ κτῆσισ ἀνόνητόσ ἐστι τοῖσ χρῆσθαι καλῶσ μὴ δυναμένοισ.

ὄντα καὶ ἀνόητον οἰέται δεῖν φυλάττεσθαι καὶ δεδιέναι τὰσ εὐτυχίασ, ὡσ βλαβησόμενον καὶ διαφθαρησόμενον ὑπ’ αὐτῶν.

καὶ πάλιν ὅταν λένῃ μηδὲ ποτ’ οὐλομένην πενίην θυμοφθόρον ἀνδρὶ τέτλαθ’ ὀνειδίζειν, μακάρων δόσιν αἰὲν ἐόντων , θεόσδοτον νῦν τὸ τυχηρὸν εἴρηκεν, ὡσ οὐκ ἄξιον ἐγκαλεῖν τοῖσ διὰ τὴν τύχην πενομένοισ, ἀλλὰ τὴν μετ’ ἀργίασ καὶ μαλακίασ καὶ πολυτελείασ ἀπορίαν κακίζειν αἰσχρὰν καὶ ἐπονείδιστον οὖσαν. οὔπω γὰρ αὐτὸ τοὔνομα τῆσ τύχησ λέγοντεσ, εἰδότεσ δὲ τὴν τῆσ ἀτάκτωσ καὶ ἀορίστωσ περιφερομένησ αἰτίασ δύναμιν ἰσχυρὰν καὶ ἀφύλακτον οὖσαν ἀνθρωπίνῳ λογισμῷ τοῖσ τῶν θεῶν ὀνόμασιν ἐξέφραζον, ὥσπερ ἡμεῖσ καὶ πράγματα καὶ ἤθη καὶ νὴ Δία καὶ λόγουσ καὶ ἄνδρασ εἰώθαμεν δαιμονίουσ καὶ θείουσ προσαγορεύειν.

αἷσ τὸ ἀσυλλόγιστον ἡμῖν τῆσ αἰτίασ σημαίνεται καὶ ὅλωσ οὐ καθ’ ἡμᾶσ.

αὐτὰρ ὁ τῶν ἄλλων ἐπεπωλεῖτο στίχασ ἀνδρῶν, Αἰάντοσ δ’ ἀλέεινε μάχην Τελαμωνιάδαο·

κατὰ πολλὰ πράγματα κινουμένοισ καὶ μεθισταμένοισ ὑπὸ τῶν ποιητῶν.

οἱο͂́ν ἐστι καὶ τὸ τῆσ ἀρε τῆσ. τὸν ἀπὸ τῆσ φηγοῦ καρπὸν ὁμωνύμωσ τοῖσ φέρουσιν.

εἰσ ἀρετὴν καταδυσαμένουσ βίον , εὐθὺσ οἰέσθω λέγεσθαι ταῦτα περὶ τῆσ ἀρίστησ καὶ θειοτάτησ ἕξεωσ ἐν ἡμῖν, ἣν ὀρθότητα λόγου καὶ ἀκρότητα λογικῆσ φύσεωσ καὶ διάθεσιν ὁμολογουμένην ψυχῆσ νοοῦμεν.

ἔχοντασ, μηδ’ ἐπὶ τῇ τύχῃ κεῖσθαι τὴν αὑτοῦ φρόνησιν αὔξειν ἢ κολούειν νομίζων, ἀλλ’ ἀντὶ δόξησ ἢ δυνάμεωσ ἢ εὐτυχίασ ἤ τινοσ ὁμοίου τῇ ἀρετῇ κεχρῆσθαι τὸν ποιητὴν ἡγείσθω.

τελειότητα βίου κατὰ φύσιν εὐροοῦντοσ, ἀλλ’ οὐχὶ καταχρωμένουσ πολλάκισ τὸν πλούσιον εὐδαίμονα καλεῖν ἢ μακάριον καὶ τὴν δύναμιν ἢ τὴν δόξαν εὐδαιμονίαν.

μή μοι γένοιτο λυπρὸσ εὐδαίμων βίοσ καί τί τὴν τυραννίδ’, ἀδικίαν εὐδαίμονα, τιμᾷσ ἂν μή τισ, ὥσπερ εἴρηται, ταῖσ μεταφοραῖσ καὶ καταχρήσεσι τῶν ὀνομάτων ἕπηται.

ταῦτα μὲν οὖν ἱκανὰ περὶ τούτων.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Plutarch, Quomodo adolescens poetas audire debeat, chapter, section 6

(플루타르코스, Quomodo adolescens poetas audire debeat, chapter, section 6)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION