헬라어 문장 검색 - Πλυταρ́Θυομοδό1́02́

(플루타르코스, Quomodo adolescens poetas audire debeat, chapter, section 2)

τὰ μὲν ἑκόντεσ τὰ δ’ ἄκοντεσ. αὐστηροτέραν ἡγοῦνται τὴν ἀλήθειαν τοῦ ψεύδουσ.

ἡ μὲν γὰρ ἔργῳ γιγνομένη, κἂν ἀτερπὲσ ἔχῃ τὸ τέλοσ, οὐκ ἐξίσταται·

τὸ δὲ πλαττόμενον λόγῳ ῥᾷστα περιχωρεῖ καὶ τρέπεται πρὸσ τὸ ἣδιον ἐκ τοῦ λυποῦντοσ. οὔτε γὰρ μέτρον οὔτε τρόποσ οὔτε λέξεωσ ὄγκοσ οὔτ’ εὐκαιρία μεταφορᾶσ οὔθ’ ἁρμονία καὶ σύνθεσισ ἔχει τοσοῦτον αἱμυλίασ καὶ χάριτοσ ὅσον εὖ πεπλεγμένη διάθεσισ μυθολογίασ· μᾶλλον τῆσ ἀμύθου καὶ ἀπλάστου περὶ μέτρον καὶ λέξιν κατασκευῆσ.

ὅθεν ὁ Σωκράτησ ἔκ τινων ἐνυπνίων ποιητικῆσ ἁψάμενοσ αὐτὸσ μέν, ἅτε δὴ γεγονὼσ ἀληθείασ ἀγωνιστὴσ τὸν ἅπαντα βίον, οὐ πιθανὸσ ἦν οὐδ’ εὐφυὴσ ψευδῶν δημιουργόσ, τοὺσ δ’ Αἰσώπου μύθουσ ἔπεσιν ἐνέτεινεν , ὡσ ποίησιν οὐκ οὖσαν ψεῦδοσ μὴ πρόσεστι. ·

θυσίασ μὲν γὰρ ἀχόρουσ καὶ ἀναύλουσ ἴσμεν, οὐκ ἴσμεν δ’ ἄμυθον οὐδ’ ἀψευδῆ ποίησιν. Θεόγνιδοσ λόγοι εἰσὶ κιχράμενοι παρὰ ποιητικῆσ ὥσπερ ὄχημα τὸ μέτρον καὶ τὸν ὄγκον, ἵνα τὸ πεζὸν διαφύγωσιν.

ὅταν οὖν ἄτοπόν τι καὶ δυσχερὲσ ἐν τοῖσ·

μεμνημένοσ ἀεὶ καὶ κατέχων ἐναργῶσ τῆσ ποιητικῆσ τὴν περὶ τὸ ψεῦδοσ γοητείαν καὶ δυνάμενοσ λέγειν ἑκάστοτε πρὸσ αὐτὴν ὦ μηχάνημα λυγκὸσ αἰολώτερον τί παίζουσα τὰσ ὀφρῦσ συνάγεισ, τί δ’ ἐξαπατῶσα προσποιῇ διδάσκειν;

τῶν Ἀχαιῶν, ὃν αὐτὸσ ὑμνῶν αὐτὸσ ἐν δαίτῃ παρὼν αὐτὸσ τάδ’ εἰπὼν αὐτόσ ἐστιν ὁ κτανών παύσεται δὲ τὸν φθιτὸν Ἀχιλλέα καὶ τὸν Ἀγαμέμνονα τὸν καθ’ Αἵδου δακρύων, ἀδυνάτουσ καὶ ἀσθενεῖσ χεῖρασ ἐπιθυμίᾳ τοῦ ζῆν ὀρέγοντασ.

ἂν δέ που συνταράττηται τοῖσ πάθεσι καὶ κρατῆται φαρμασσόμενοσ, οὐκ ὀκνήσει πρὸσ ἑαυτὸν εἰπεῖν ἀλλὰ φόωσδε τάχιστα λιλαίεο·

ἴσθ’, ἵνα καὶ μετόπισθε τεῇ εἴπῃσθα γυναικὶ καὶ γὰρ τοῦτο χαριέντωσ Ὅμηροσ εἰσ τὴν νέκυιαν εἶπεν, ὡσ γυναικὸσ ἀκρόασιν οὖσαν διὰ τὸ μυθῶδεσ Τοιαῦτα γάρ ἐστιν ἃ πλάττουσιν ἑκόντεσ οἱ ποιηταί·

τὴν μὲν Ἀχιλλῆοσ τὴν δ’ Ἕκτοροσ ἱπποδάμοιο, ἕλκε δὲ μέσσα λαβών ῥέπε δ’ Ἕκτοροσ αἴσιμον ἦμαρ, ᾤχετο δ’ εἰσ Αἴδαο, λίπεν δ’ ἑ Φοῖβοσ Ἀπόλλων τραγῳδίαν ὁ Αἰσχύλοσ ὅλην τῷ μύθῳ περιέθηκεν, ἐπιγράψασ Ψυχοστασίαν καὶ παραστήσασ ταῖσ πλάστιγξι τοῦ Διὸσ ἔνθεν μὲν τὴν Θέτιν ἔνθεν δὲ τὴν Ηὦ, δεομένασ ὑπὲρ τῶν υἱέων μαχομένων.

τοῦτο δὲ παντὶ δῆλον, ὅτι μυθοποίημα καὶ πλάσμα πρὸσ ἡδονὴν ἢ ἔκπληξιν ἀκροατοῦ γέγονε.

Ζεύσ, ὃσ τ’ ἀνθρώπων ταμίησ πολέμοιο τέτυκται καὶ τὸ θεὸσ μὲν αἰτίαν φύει βροτοῖσ, ὅταν κακῶσαι δῶμα παμπήδην θέλῃ, ταῦτα δ’ ἢδη κατὰ δόξαν εἴρηται καὶ πίστιν αὐτῶν, ἣν ἔχουσιν ἀπάτην περὶ θεῶν καὶ ἄγνοιαν εἰσ ἡμᾶσ ἐκφερόντων καὶ μεταδιδόντων.

οὐ πάνυ πολλοὺσ διαλανθάνουσιν ὅτι τὸ μυθῶδεσ αὐτοῖσ πολὺ καὶ τὸ ψεῦδοσ ὥσπερ τροφαῖσ τὸ φαρμακῶδεσ ἐγκέκραται.

καὶ οὔθ’ Ὅμηροσ οὔτε Πίνδαροσ οὔτε Σοφοκλῆσ πεπεισμένοι ταῦτ’ ἔχειν οὕτωσ ἔγραψαν ἔνθεν τὸν ἄπειρον ἐρεύγονται σκότον βληχροὶ δνοφερᾶσ νυκτὸσ ποταμοὶ καὶ πὰρ δ’ ἴσαν Ὠκεανοῦ τε ῥοὰσ καὶ Λευκάδα πέτρην καί στενωπὸσ Αἵδου καὶ παλιρροία βυθοῦ ὅσοι μέντοι τὸν θάνατον ὡσ οἰκτρὸν ἢ τὴν ἀταφίαν ·

ψυχὴ δ’ ἐκ ῥεθέων πταμένη Αἰ̈δόσδε βεβήκει, ὃν πότμον γοόωσα, λιποῦσ1’ ἁδρότητα καὶ ἥβην καί μή μ’ ἀπολέσῃσ ἀώρον·

ἡδὺ γὰρ τὸ φῶσ λεύσσειν·

τὰ δ’ ὑπὸ γῆν μὴ μ’ ἰδεῖν ἀναγκάσῃσ, αὗται πεπονθότων εἰσὶ καὶ προεαλωκότων ὑπὸ δόξησ καὶ ἀπάτησ. διὸ μᾶλλον ἅπτονται καὶ διαταράττουσιν ἡμᾶσ, ἀναπιμπλαμένουσ τοῦ πάθουσ καὶ τῆσ ἀσθενείασ ἀφ’ ἧσ λέγονται.

ἔργον ἢ γνῶσιν καὶ μάθησιν τοῦ ὄντοσ εὖ μάλα δυσθήρατόσ ἐστι καὶ δύσληπτοσ, ὡσ ὁμολογοῦσιν αὐτοί.

εἰδὼσ ἀμφὶ θεῶν τε καὶ ἅσσα λέγω περὶ πάντων καὶ νὴ Δία τὰ Σωκράτουσ ἐξομνυμένου παρὰ Πλάτωνι τὴν περὶ τούτων γνῶσιν.

ἧττον γὰρ ὡσ εἰδόσι τι περὶ τούτων προσέξουσι τοῖσ ποιηταῖσ ἐν οἷσ τοὺσ φιλοσόφουσ ἰλιγγιῶντασ ὁρῶσιν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Plutarch, Quomodo adolescens poetas audire debeat, chapter, section 2

(플루타르코스, Quomodo adolescens poetas audire debeat, chapter, section 2)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION