Plutarch, Quomodo adolescens poetas audire debeat, chapter, section 1 22:

(플루타르코스, Quomodo adolescens poetas audire debeat, chapter, section 1 22:)

ὅπου δ’ ἅπτεταί τινοσ μούσησ τῇ χάριτι καὶ τὸ γλυκὺ τοῦ λόγου καὶ ἀγωγὸν οὐκ ἄκαρπόν ἐστιν οὐδὲ κενόν, ἐνταῦθα φιλοσοφίαν εἰσάγωμεν καὶ καταμιγνύωμεν.