헬라어 문장 검색 - Πλυταρ́Θυαεστι

(플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 8, Διὰ τί μάλιστα οἱ Πυθαγορικοὶ ἐμψύχων τοὺσ ἰχθῦσ παρῃτοῦντο.)

"ὁ ἑταῖροσ εἰ μὲν ἄχθεται τοῖσ λεγομένοισ, ὡρ́α πεπαῦσθαι καὶ ἡμᾶσ· "εἰ δὲ ταῦτα τῶν ὑπὸ τὴν ἐχεμυθίαν ἐστίν, ἀλλ’ ἐκεῖνό γε δοκῶ μήτ’ ἄρρητον εἶναι μήτ’ ἀνέξοιστον πρὸσ ἑτέρουσ, ὅτι δὴ μάλιστα τῶν ἰχθύων ἀπείχοντο· "καὶ γὰρ ἱστορεῖται τοῦτο περὶ τῶν παλαιῶν Πυθαγορικῶν καὶ τοῦ καθ’ ἡμᾶσ Ἀλεξικράτουσ ἐνέτυχον μαθηταῖσ, ἄλλα μὲν ἔστιν ὅτε μετρίωσ προσφερομένοισ καὶ νὴ Δία θύουσιν, ἰχθύοσ δὲ μὴ γεύσασθαι τὸ παράπαν ὑπομένουσιν. "ἣν δὲ Τυνδάρησ ὁ Λακεδαιμόνιοσ αἰτίαν ἔλεγε δὲ τῆσ ἐχεμυθίασ τοῦτο γέρασ εἶναι, τοὺσ ἰχθῦσ καλεῖν ἔλλοπασ, οἱο͂ν ἰλλομένην τὴν ὄπα καὶ καθειργομένην ἔχοντασ· "καὶ τὸν ὁμώνυμον ἐμοὶ τῷ παυσαμένῳ Πυθαγορικῶσ περαίνειν τὰ δόγματα στέγουσαι φρενὸσ ἀλλ’ ὅπερ ἐλάσσω, καὶ ὅλωσ θεῖον ἡγεῖσθαι τὴν σιωπὴν τοὺσ ἄνδρασ, ἅτε δὴ καὶ τῶν θεῶν ἔργοισ καὶ πράγμασιν ἄνευ φωνῆσ ἐπιδεικνυμένων ἃ βούλονται τοῖσ ξυνετοῖσ. τοῦ δὲ Λευκίου πράωσ καὶ ἀφελῶσ εἰπόντοσ, ὡσ ὁ μὲν ἀληθὴσ ἴσωσ λόγοσ καὶ νῦν ἀπόθετοσ καὶ ἀπόρρητοσ εἰή, τοῦ δὲ πιθανοῦ καὶ εἰκότοσ οὐ φθόνοσ ἀποπειρᾶσθαι·

πρῶτοσ Θέων ὁ γραμματικὸσ εἶπεν, ὅτι Τυρρηνὸν μὲν ἀποδεῖξαι Πυθαγόραν μέγ’ ἔργον εἰή καὶ οὐ ῥᾴδιον·

Αἰγυπτίων δὲ τοῖσ σοφοῖσ συγγενέσθαι πολὺν χρόνον ὁμολογεῖται ζηλῶσαὶ τε πολλὰ καὶ δοκιμάσαι μάλιστα τῶν περὶ τὰσ ἱερατικὰσ ἁγιστείασ, οἱο͂́ν ἐστι καὶ τὸ τῶν κυάμων οὔτε γὰρ σπείρειν οὔτε σιτεῖσθαι κύαμον Αἰγυπτίουσ, ἀλλ’ οὐδ’ ὁρῶντασ ἀνέχεσθαί φησιν ὁ Ἡρόδοτοσ.

ἰχθύων δὲ καὶ τοὺσ ἱερεῖσ ἴσμεν ἔτι νῦν ἀπεχομένουσ·

ἁγνεύοντεσ δὲ καὶ τὸν ἅλα φεύγουσιν, ὡσ μήτ’ ὄψον προσφέρεσθαι μήτ’ ἄλλο τι ἁλσὶ θαλαττίοισ μεμιγμένον. ἄλλοι μὲν οὖν ἄλλασ αἰτίασ φέρουσιν·

ἔστι δ’ ἀληθὴσ μία, τὸ πρὸσ τὴν θάλατταν ἔχθοσ, ὡσ ἀσύμφυλον ἡμῖν καὶ ἀλλότριον μᾶλλον δ’ ὅλωσ πολέμιον τῇ φύσει τοῦ ἀνθρώπου στοιχεῖον.

οὐ γὰρ τρέφεσθαι τοὺσ θεοὺσ ἀπ’ αὐτῆσ, ὥσπερ οἱ Στωικοὶ τοὺσ ἀστέρασ ὑπολαμβάνουσιν, ἀλλὰ τοὐναντίον εἰσ ταύτην ἀπόλλυσθαι τὸν πατέρα καὶ σωτῆρα τῆσ χώρασ, ὃν Ὀσίριδοσ ἀπορροὴν ὀνομάζουσι.

καὶ θρηνοῦντεσ τὸν ἐν τοῖσ ἀριστεροῖσ μέρεσι γεννώμενον ἐν δὲ τοῖσ δεξιοῖσ φθειρόμενον, αἰνίττονται τὴν τοῦ Νείλου τελευτὴν καὶ φθορὰν ἐν τῇ θαλάττῃ γιγνομένην. μήτε συμφύλου νομῆσ μέτεστιν, ἀλλ’ ὁ σῴζων πάντα τἄλλα καὶ τρέφων ἀήρ, ἐκείνοισ ὀλέθριόσ ἐστιν, ὡσ παρὰ φύσιν καὶ χρείαν γεγονόσι καὶ ζῶσιν.

οὐ δεῖ δὲ θαυμάζειν, εἰ τὰ ζῷα διὰ τὴν θάλατταν ἀλλότρια καὶ οὐκ ἐπιτήδεια καταμίγνυσθαι εἰσ αἷμα καὶ πνεῦμα νομίζουσιν αὑτῶν, οἵ γε μηδὲ τοὺσ κυβερνήτασ ἀξιοῦσι προσαγορεύειν ἀπαντῶντεσ, ὅτι τὸν βίον ἀπὸ θαλάττησ ἔχουσι.

ταῦτ’ ἐπαινέσασ ὁ Σύλλασ προσεῖπε περὶ τῶν Πυθαγορικῶν, ὡσ μάλιστα μὲν ἐγεύοντο τῶν ἱεροθύτων ἀπαρξάμενοι τοῖσ θεοῖσ·

ἰχθύων δὲ θύσιμοσ οὐδεὶσ οὐδ’ ἱερεύσιμόσ ἐστιν. ἐγὼ δέ, παυσαμένων ἐκείνων, Αἰγυπτίοισ μὲν ἔφην ὑπὲρ τῆσ θαλάττησ πολλοὺσ μαχεῖσθαι καὶ φιλοσόφουσ καὶ ἰδιώτασ, ἐκλογιζομένουσ ὅσοισ ἀγαθοῖσ εὐπορώτερον καὶ ἡδίω τὸν βίον ἡμῶν πεποίηκεν.

ἀναλισκομένοισ ὑπ’ αὐτῶν.

καίτοι βόλον ἰχθύων πρίασθαὶ ποτέ φασι τὸν Πυθαγόραν, εἶτ’ ἀφεῖναι κελεῦσαι τὴν σαγήνην, οὐχ ὡσ ἀλλοφύλων καὶ πολεμίων ἀμελήσαντα τῶν ἰχθύων ἀλλ’ ὡσ ὑπὲρ φίλων καὶ οἰκείων γεγονότων αἰχμαλώτων λύτρα καταβαλόντα. "ὑπονοεῖν τῶν ἀνδρῶν ἡ ἐπιείκεια καὶ πραότησ δίδωσι, μήποτ’ ἄρα μελέτησ ἕνεκεν τοῦ δικαίου καὶ συνηθείασ ἐφείδοντο μάλιστα τῶν ἐναλίων, ὡσ τἄλλα·

"μὲν αἰτίαν ἁμωσγέπωσ παρέχοντα τοῦ κακῶσ πάσχειν τἀνθρώπῳ, τοὺσ δ’ ἰχθῦσ οὐδὲν ἀδικοῦντασ ἡμᾶσ, οὐδ’ εἰ πάνυ πεφύκασι δυναμένουσ. "πάρεστι δὲ τῶν τε λόγων καὶ τῶν ἱερῶν εἰκάζειν τοῖσ παλαιοῖσ, ὡσ οὐ μόνον ἐδωδὴν ἀλλὰ καὶ φόνον ζῴου μὴ βλάπτοντοσ ἔργον ἐναγὲσ καὶ ἄθεσμον ἐποιοῦντο· "πλήθει δ’ ἐπιχεομένῳ καθειργόμενοι, καὶ χρησμοῦ τινοσ, ὥσ φασιν, ἐκ Δελφῶν ἐπικελευσαμένου τοῖσ καρποῖσ ἀρήγειν φθειρομένοισ, ἤρξαντο μὲν καθιερεύειν· "ἔτι δ’ ὅμωσ ταραττόμενοι καὶ δειμαίνοντεσ ἔρδειν μὲν ἐκάλουν καὶ ῥέζειν, ὥσ τι μέγα δρῶντεσ τὸ θύειν ἔμψυχον· "ἄχρι δὲ νῦν παραφυλάττουσιν ἰσχυρῶσ τὸ μὴ σφάττειν, πρὶν ἐπινεῦσαι κατασπενδόμενον. "οὕτωσ εὐλαβεῖσ πρὸσ ἅπασαν ἀδικίαν ἦσαν. "καίτοι, ἵνα τἄλλα· "ἐάσωμεν, εἰ μόνον ἀλεκτορίδων ἀπείχοντο πάντεσ ἢ δασυπόδων, οὐκ ἂν ἦν χρόνου βραχέοσ ὑπὸ πλήθουσ οὔτε πόλιν οἰκεῖν οὔτε καρπῶν ὄνασθαι· "διὸ τῆσ ἀνάγκησ ἐπαιγούσησ τὸ πρῶτον, ἤδη καὶ δι’ ἡδονὴν ἔργον ἐστὶ παῦσαι τὴν σαρκοφαγίαν. "τὸ δὲ τῶν θαλαττίων γένοσ οὔτ’ ἀέρα τὸν αὐτὸν οὔθ’ ὕδωρ ἀναλίσκον ἡμῖν οὐδὲ καρποῖσ προσιόν, ἀλλ’ ὥσπερ ἑτέρῳ κόσμῳ περιεχόμενον καὶ χρώμενον ὁρ́οισ ἰδίοισ, οὓσ ὑπερβαίνουσιν αὐτοῖσ ἐπίκειται δίκη ὁ θάνατοσ, οὔτε μικρὰν οὔτε μεγάλην τῇ γαστρὶ πρόφασιν κατ’ αὐτῶν δίδωσιν· "ἀλλὰ παντὸσ ἰχθύοσ ἄγρα καὶ σαγηνεία λαιμαργίασ καὶ φιλοψίασ περιφανῶσ ἔργον ἐστίν, ἐπ’ οὐδενὶ δικαίῳ ταραττούσησ τὰ πελάγη καὶ καταδυομένησ εἰσ τὸν βυθόν. οὔτε γὰρ τρίγλαν ἔστι δήπου ληιβότειραν οὔτε σκάρον τρυγηφάγον οὔτε κεστρεῖσ τινασ ἢ λάβρακασ σπερμολόγουσ προσειπεῖν, ὡσ τὰ χερσαῖα κατηγοροῦντεσ ὀνομάζομεν ἀλλ’ οὐδ’ ὅσα γαλῇ καὶ μυίᾳ κατοικιδίῳ μικρολόγωσ ἐγκαλοῦμεν ἔχοι τισ ἂν αἰτιάσασθαι τὸν μέγιστον ἰχθῦν. ὅθεν ἀνείργοντεσ ἑαυτοὺσ οὐ νόμῳ μόνῳ τῆσ πρὸσ ἄνθρωπον ἀδικίασ ἀλλὰ καὶ φύσει τῆσ πρὸσ ἅπαν τὸ μὴ βλάπτον, ἣκιστα τῶν ὄψων ἐχρῶντο τοῖσ ἰχθύσιν ἢ τὸ παράπαν οὐκ ἐχρῶντο· "καὶ γὰρ ἄνευ τῆσ ἀδικίασ ἀκρασίαν τινὰ καὶ λιχνείαν ἐμφαίνειν ἐοίκεν ἡ περὶ ταῦτα πραγματεία πολυτελὴσ οὖσα καὶ περίεργοσ. "ὅθεν Ὅμηροσ οὐ μόνον τοὺσ Ἕλληνασ ἰχθύων ἀπεχομένουσ πεποίηκε παρὰ τὸν Ἑλλήσποντον στρατοπεδεύοντασ, ἀλλ’ οὐδ’ ἁβροβίοισ Φαίαξιν οὐδὲ τοῖσ ἀσώτοισ μνηστῆρσιν, ἀμφοτέροισ οὖσι νησιώταισ, θαλάττιον παρατέθεικεν ὄψον· "οἱ δ’ Ὀδυσσέωσ ἑταῖροι, τοσαύτην πλέοντεσ θάλατταν, οὐδαμοῦ καθῆκαν ἄγκιστρον οὐδὲ πόρκον οὐδὲ δίκτυον, ἀλφίτων παρόντων· "ἀλλ’ ὅτε δὴ νηὸσ ἐξέφθιτο ἠιά πάντα, μικρὸν ἔμπροσθεν ἢ ταῖσ τοῦ Ἡλίου βουσὶν ἐπιχειρεῖν, ἰχθῦσ ἀγρεύοντεσ, οὐκ ὄψον ἀλλὰ τροφὴν ἀναγκαίαν ἐποιοῦντο γναμπτοῖσ ἀγκίστροισιν ἔτειρε δὲ γαστέρα λιμὸσ ὑπὸ τῆσ αὐτῆσ ἀνάγκησ ἰχθύσι τε χρωμένων καὶ τὰσ τοῦ Ἡλίου βοῦσ κατεσθιόντων. "ὅθεν οὐ παρ’ Αἰγυπτίοισ μόνον οὐδὲ Σύροισ, ἀλλὰ καὶ παρ’ Ἕλλησι γέγονεν ἁγνείασ μέροσ ἀποχὴ ἰχθύων, μετὰ τοῦ δικαίου καὶ τὸ περίεργον οἶμαι τῆσ βρώσεωσ ἀποδιοπομπουμένοισ. "πολιτῶν ὥσπερ Μεγαρέων οὐδεὶσ λόγοσ·

"καίτοι πολλάκισ ἀκήκοασ ἐμοῦ λέγοντοσ, ὅτι ἀεὶ οἱ τοῦ Ποσειδῶνοσ ἱερεῖσ, οὓσ ἱερομνήμονασ καλοῦμεν, ἰχθῦσ οὐκ ἐσθίουσιν ὁ γὰρ θεὸσ λέγεται φυτάλμιοσ. "οἱ δ’ ἀφ’ Ἕλληνοσ τοῦ παλαιοῦ καὶ πατρογενίῳ Ποσειδῶνι θύουσιν, ἐκ τῆσ ὑγρᾶσ τὸν ἄνθρωπον οὐσίασ φῦναι δοξάζοντεσ, ὡσ καὶ Σύροι· "διὸ καὶ σέβονται τὸν ἰχθῦν, ὡσ ὁμογενῆ καὶ σύντροφον, ἐπιεικέστερον Ἀναξιμάνδρου φιλοσοφοῦντεσ· "οὐ γὰρ ἐν τοῖσ αὐτοῖσ ἐκεῖνοσ ἰχθῦσ καὶ ἀνθρώπουσ, ἀλλ’ ἐν ἰχθύσιν ἐγγενέσθαι τὸ πρῶτον ἀνθρώπουσ ἀποφαίνεται, καὶ τραφέντασ ὥσπερ οἱ γαλεοὶ καὶ γενομένουσ ἱκανοὺσ ἑαυτοῖσ βοηθεῖν ἐκβῆναι τηνικαῦτα καὶ γῆσ λαβέσθαι. "καθάπερ οὖν τὸ πῦρ τὴν ὕλην, ἐξ ἧσ ἀνήφθη, μητέρα καὶ πατέρ’ οὖσαν, ἢσθιεν, ὡσ ὁ τὸν Κήυκοσ γάμον εἰσ τὰ Ἡσιόδου παρεμβαλὼν εἴρηκεν οὕτωσ ὁ Ἀναξίμανδροσ τῶν ἀνθρώπων πατέρα καὶ μητέρα κοινὸν ἀποφήνασ τὸν ἰχθῦν διέβαλεν πρὸσ τὴν βρῶσιν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Plutarch, Quaestiones Convivales, book 8, Διὰ τί μάλιστα οἱ Πυθαγορικοὶ ἐμψύχων τοὺσ ἰχθῦσ παρῃτοῦντο.

(플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 8, Διὰ τί μάλιστα οἱ Πυθαγορικοὶ ἐμψύχων τοὺσ ἰχθῦσ παρῃτοῦντο.)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION