Plutarch, Quaestiones Convivales, book 5, Τίσ ἡ αἰτία, δι’ ἣν ἡ συκῆ δριμύτατον οὖσα δένδρον γλυκύτατον παρέχει τὸν καρπόν. 7:

"ποιοῦμαι σημεῖον, ὃ λέγουσιν οἱ κηπουροί· "λέγουσι γουσι δὲ τοῦ πηγάνου τὸ φυόμενον ὑπ’ αὐτῇ καὶ παραφυτευόμενον ἣδιον εἶναι καὶ τῷ χυμῷ μαλακώτερον, ὡσ ἂν ἀπολαῦόν τινὸσ γλυκύτητοσ, κατασβέννυται τἄγαν βαρὺ καὶ κατάκορον, εἰ μὴ νὴ Δία τοὐναντίον ἡ συκῆ περισπῶσα τὴν τροφὴν ἐξαιρεῖ τὸ τῆσ δριμύτητοσ.